Book,Page,LineNumber,Text
20,0034,001,"หรือ ?""   เมื่อเขาทูลว่า  ""ถูกแล้ว  พระเจ้าข้า""    ทรงปลอบเขาว่า "
20,0034,002,"""เจ้าอย่าเสียใจว่า   'บิดาของเราถืออนิจกรรมแล้ว'   เราจักให้"
20,0034,003,"ตำแหน่งเศรษฐี   อันเป็นของบิดาของเจ้าแก่เจ้านั่นเอง""   ดังนี้แล้ว"
20,0034,004,"ทรงส่งเขาไปว่า  ""จงไปเถิด  พ่อ""   และพระราชา  ได้ประทับยืน"
20,0034,005,ทอดพระเนตรดูเขาซึ่งไปอยู่เทียว.  เขาไม่โดดน้ำที่เขาโดดในเวลาที่มา
20,0034,006,ได้ลงไปค่อย ๆ.
20,0034,007,ครั้งนั้น  พระราชา  ตรัสสั่งให้เรียกนายโฆสกะนั้นมาจากที่นั้น
20,0034,008,"แล   แล้วตรัสถามว่า  ""เพราะเหตุไรหนอ  ?  พ่อ   ท่านเมื่อมาสู่สำนัก"
20,0034,009,ของเราจึงโดดน้ำมาแล้ว.  เมื่อไป  เดี๋ยวนี้ลงไปแล้ว  จึงค่อย ๆ
20,0034,010,"เดินไป.""    นายโฆสกะ   ทูลว่า   ""เป็นอย่างนั้น  พระเจ้าข้า  ข้าพระ"
20,0034,011,"พุทธเจ้า  ยังเป็นเด็ก  ในขณะนั้น,   นี้ชื่อว่า  เป็นเวลาเล่น.  ก็ในกาล"
20,0034,012,นี้  ข้าพระพุทธเจ้า  ได้รับทราบตำแหน่งจากพระองค์แล้ว.  เพราะฉะนั้น
20,0034,013,การที่ข้าพระองค์ไม่เที่ยวเหมือนในกาลก่อน  แล้วค่อย ๆ  ไป  จึงควร
20,0034,014,"ในเดี๋ยวนี้."""
20,0034,015,"พระราชทรงสดับคำนั้นแล้ว   ทรงดำริว่า  ""ชายผู้นี้  มีปัญญา."
20,0034,016,"เราจักให้ตำแหน่งเศรษฐี  แก่เขาในบัดนี้เถิด""   ดังนี้แล้ว  ประทาน"
20,0034,017,โภคะที่บิดาบริโภคแล้ว  ได้ประทานตำแหน่งเศรษฐี   พร้อมด้วย
20,0034,018,สรรพวัตถุ  ๑๐๐  อย่าง.
20,0034,019,[นายโฆสกะรับตำแหน่งเศรษฐี]
20,0034,020,นายโฆสกะนั้น  ยืนอยู่บนรถ  ได้กระทำประทักษิณพระนคร
20,0034,021,แล้ว.   ที่อันนายโฆสกะนั้นแลดูแล้ว ๆ   ย่อมหวั่นไหว.  แม้ลูกสาว