Book,Page,LineNumber,Text
20,0024,001,"หม้อ,""   จึงพูดว่า  ""ฉันจักไปในที่นั้น,  เด็กเหล่านี้ชนะฉันหลาย "
20,0024,002,"คะแนนแล้ว,   พี่จะชนะเอาคะแนนคืนให้ฉัน."
20,0024,003,นายโฆสกะ.   พี่กลัวคุณพ่อ.
20,0024,004,"ลูกเศรษฐี.   อย่ากลัวพี่   ฉันจักนำข่าวนั้นไปเอง,   พวก"
20,0024,005,เด็กหลายคนชนะฉันแล้ว   ที่จงชิงชัยเอาคะแนนให้ฉัน   จนกว่าฉัน
20,0024,006,"จะกลับมา.   ได้ยินว่า  โฆสกะเป็นผู้ฉลาดในการเล่นคลี,  เพราะฉะนั้น"
20,0024,007,ลูกชายของเศรษฐีจึงได้หน่วงเหนี่ยวนายโฆสกะนั้นไว้อย่างนั้น.
20,0024,008,"ฝ่ายโฆสกะนั้น   จึงพูดกับลูกชายเศรษฐีนั้นว่า  ""ถ้ากระนั้น"
20,0024,009,"จงไปบอกกับนายช่างหม้อว่า  ""ทราบว่า  เมื่อวานนี้  คุณพ่อผม  สั่ง"
20,0024,010,"ให้ท่านทำการงานไว้อย่างหนึ่ง,   ท่านจงยังการงานนั้นให้สำเร็จ""  ดัง"
20,0024,011,นี้แล้ว  ส่งเขาไปแล้ว.  ลูกชายของเศรษฐีนั้น  ไม่ยังสำนักของนาย
20,0024,012,ช่างหม้อนั้น   ได้กล่าวตามสั่งนั้น.  ครั้งนั้น  นายช่างหม้อ  ได้ฆ่าลูกชาย
20,0024,013,เศรษฐีนั้น  ตามคำสั่งเศรษฐีสั่งไว้ทีเีดยว  แล้วโยนไปในเตา.
20,0024,014,"ฝ่ายนายโฆสกะ  เล่นตลอดภาคของวัน  พอตกเย็นก็กลับบ้าน,"
20,0024,015,"เมื่อเศรษฐีเห็นแล้ว  จึงถามว่า  "" ไม่ได้ไปหรือ ? พ่อ ""  ก็แจ้งถึง"
20,0024,016,เหตุที่ตนไม่ได้ไปและเหตุที่น้องชายไปให้ทราบ.  เศรษฐีฟังคำนั้นแล้ว
20,0024,017,"จึงร้องลั่นว่า  "" อย่าได้ฆ่าเลย ""  ปานประหนึ่งว่า  มีโลหิตเดือดพล่าน"
20,0024,018,"ในสรีระทั้งสิ้น  ประคองแขนคร่ำครวญอยู่ว่า   "" ช่างหม้อผู้เจริญ"
20,0024,019,"อย่าให้เราฉิบหายเสียเลย  อย่าให้เราฉิบหายเสียเลย ""  ดังนี้  ได้ไป"
20,0024,020,ยังสำนักของนายช่างหม้อนั้นแล้ว.
20,0024,021,นายช่างหม้อ  เห็นเศรษฐีนั้น  มาอยู่โดยอาการอย่างนั้น  จึง