Book,Page,LineNumber,Text
20,0012,001,บิดา.   เวทนามีกำลังแม้กว่าความหิว  บังเกิดแก่ชายผู้เป็นสามีนั้น  ใน
20,0012,002,ที่ซึ่งเขารับเด็กผู้เป็นลูกนั้นแล้ววางลง   เขาก็พูดกะภรรยานั้นแล้ว ๆ 
20,0012,003,"เล่า ๆ  ว่า  ""หล่อน   เรามีชีวิตอยู่   จักได้ลูก  (อีก).  ทิ้งมัน"
20,0012,004,"เสียเถิด.""   แม้ภรรยาก็ห้ามเขาไว้ตั้งหลายครั้ง   แล้วก็เฉยเสีย.   เด็ก"
20,0012,005,ถูกเปลี่ยนกันตามวาระ    เหนื่อยอ่อนเลยนอนหลับอยู่ในมือของบิดา.
20,0012,006,ชายผู้เป็นสามี   รู้ว่าลูกชายนั้นหลับ   จึงปล่อยให้มารดาเดินไปข้าง
20,0012,007,หน้าก่อน  แล้วเอาเด็กนอนไว้บนใบไม้ลาด   ใต้พุทมไม้แห่งหนึ่งแล้ว
20,0012,008,"ก็เดิน  (ตามไป),   มารดาเหลียวกลับแลดู  ไม่เห็นลูก  จึงถามว่า"
20,0012,009,"""นาย   ลูกของเราไปไหน ?"""
20,0012,010,สามี.  ฉันให้เขานอนอยู่ภายใต้พุ่มไม้แห่งหนึ่ง.
20,0012,011,"ภรรยา.   นาย  อย่ายังฉันให้ฉิบหายเลย, ฉันเว้นลูกเสียแล้ว"
20,0012,012,"ไม่อาจเป็นอยู่ได้,   นายนำลูกฉันมาเถิด  ประหารอกคร่ำครวญแล้ว."
20,0012,013,ครั้งนั้น  ชายผู้สามี   จึงกลับไปเอาเด็กนั้นมาแล้ว.  แม้ลูกก็ตายเสีย
20,0012,014,แล้วในระหว่างทาง.  นายโกตุหลิก   ทิ้งบุตรในฐานะมีประมาณเท่านี้
20,0012,015,จึงถูกเขาทอดทิ้ง  ๗  วาระ   ในระหว่างภพ   ด้วยผลแห่งกรรมนั้น  ด้วย
20,0012,016,ประการฉะนี้.  ชื่อว่า  บาปกรรมนี้  อันบุคคลไม่ควรดูหมิ่นว่า
20,0012,017,"""น้อย,""    สองสามีภรรยานั้น  เดินทางไปถึงตระกูลของคนเลี้ยงโค"
20,0012,018,แห่งหนึ่งแล้ว.
20,0012,019,[นายโกตุหลิกตายไปเกิดเป็นสุนัข]  
20,0012,020,ก็ในวันนั้น  มีการทำขวัญแม่โคนมของนายโคบาล.    ในเรือน
20,0012,021,ของนายโคบาล  พระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งฉันเป็นนิตย์.  นายโคบาล