Book,Page,LineNumber,Text
20,0011,001,ความเป็นพระเจ้าแผ่นดินโดยสืบเชื้อสาย  ได้มีแล้วในกาลนั้น.   ลำดับ 
20,0011,002,"นั้น  พระกุมาร  จึงตรัสว่า  ""ฉันเป็นบุตรของพระนาง""  แล้วอ้าง"
20,0011,003,ชื่อเสนาบดีเป็นต้น  เมื่อพวกเหล่านั้นไม่เชื่อถือแม้อย่างนั้น  จึงแสดง
20,0011,004,ผ้ากัมพลแดงและพระธำมรงค์.   พวกชาวเมือง  จำผ้ากัมพลแดงและ
20,0011,005,พระธำมรงค์นั้นได้  หมดความกินแหนงใจ  จึงเปิดประตู   อภิเษก
20,0011,006,กุมารนั้นไว้ในราชสมบัติแล้ว.
20,0011,007,นี้เป็นเรื่องเกิดแห่งพระเจ้าอุเทนก่อน.
20,0011,008,[สองผัวเมียเดินทางไปหาอาชีพ]
20,0011,009,ก็เมื่อทุพภิกขภัย  เกิดแล้วในแคว้นอัลลกัปปะ  ชายผู้หนึ่ง  ชื่อ
20,0011,010,ว่า  โกตุหลิก ไม่อาจจะเป็นอยู่ได้   จึงพาภรรยาผู้มีบุตรอ่อน  นามว่า
20,0011,011,"กาลี  จัดแจงเสบียงออกไปแล้ว  ด้วยมุ่งหมายว่า  ""จะไปหากินที่"
20,0011,012,"เมืองโกสัมพี.""   อาจารย์บางท่านกล่าวว่า  ""เขาออกไปแล้ว  ในเมื่อ"
20,0011,013,"มหาชนกำลังกายกันด้วยโรคอหิวาต์""  บ้าง.   สองสามีภรรยานั้น  เดิน"
20,0011,014,ไปอยู่  เมื่อเสบียงทางหมดสิ้นแล้ว  ถูกความหิวครอบงำแล้ว ไม่
20,0011,015,"สามารถจะนำเด็กไปได้.   ครั้งนั้น  สามีจึงกล่าวกะภรรยาว่า  "" หล่อน"
20,0011,016,"เรามีชีวิตอยู่  ก็จักได้ลูกอีก,  ทิ้งเขาเสียแล้วไปเถิด.""  ธรรมดาว่า"
20,0011,017,"ดวงใจของมารดา  อ่อนโยน;   เพราะฉะนั้น   นางจึงพูดว่า  ""ดิฉัน"
20,0011,018,"ไม่อาจทิ้งลูกที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ดอก."""
20,0011,019,สามี.  เมื่อเป็นเช่นนี้  เราจะทำอย่างไรกัน?
20,0011,020,ภรรยา.   เราเปลี่ยนกันนำเขาไป.     มารดายกลูกขึ้นประหนึ่ง
20,0011,021,พวกดอกไม้  ในวาระของตน   กกไว้ที่อก    อุ้มไปแล้ว  ก็เอาให้แก่