Book,Page,LineNumber,Text
20,0010,001,"อย่างไร ?"" "
20,0010,002,"ดาบสกล่าวว่า  ""เจ้าจงนั่งกิ่งข้างล่างแห่งต้นไม้   ร่ายมนต์บทนี้"
20,0010,003,ดีดสายพิณสายนี้ ;    ช้างนายฝูงน้อมหลังเข้ามาหาเจ้า  เจ้านั่งบนหลัง
20,0010,004,"ของมันเทียว  จงไปยึดเอาราชสมบัติ."""
20,0010,005,พระกุมารนั้น  ถวายบังคมพระราชบิดาพระราชมารดาแล้ว
20,0010,006,ทรงทำตามนั้นแล้ว  นั่งบนหลังของช้างตัวที่มาแล้ว  กระซิบบอกช้าง
20,0010,007,"ว่า  ""ข้าพเจ้าเป็นบุตรของพระเจ้าปรันตปะในกรุงโกสัมพี,  ขอท่าน"
20,0010,008,"จงยึดเอาราชสมบัติอันเป็นของบิดาให้แก่ข้าพเจ้าเถิด   นาย.""   ช้าง"
20,0010,009,"นายฝูง  ฟังคำนั้นแล้ว   จึงร้องเป็นเสียงช้างว่า  ""ช้างจงมาประชุม"
20,0010,010,"กันหลาย ๆ   พัน.""   ช้างหลายพัน  มาประชุมกันแล้ว.   ร้องอีกว่า"
20,0010,011,"""ช้างแก่ ๆ  จงถอยไป.""   ช้างแก่พากันถอยไปแล้ว.   ร้องอีกว่า"
20,0010,012,"""ช้างตัวเล็ก ๆ    จงกลับไป.""   แม้ช้างเหล่านั้น  ก็พากันกลับแล้ว."
20,0010,013,พระกุมารนั้น   อันช้างนักรบตั้งหลายพันพากันแวดล้อมแล้ว  ถึงบ้าน
20,0010,014,"ปลายแดนแล้ว  ประกาศว่า  ""เราเป็นลูกพระเจ้าแผ่นดิน,  ผู้ที่ปรารถนา"
20,0010,015,"สมบัติ  จงมากับเรา.""   ตั้งแต่นั้นไป  ก็ทรงทำการรวบรวมผู้คน  ไป"
20,0010,016,"ล้อมพระนครไว้แล้ว  ส่งคำขาด  (สาส์น)  ไปว่า  ""จะให้เรารบ"
20,0010,017,"หรือจะให้ราชสมบัติ ?""   ชาวเมืองทั้งหลายกล่าวว่า ""เราจักไม่ให้"
20,0010,018,"ทั้ง  ๒  อย่าง,   แท้จริง   พระราชเทวีของพวกเรามีพระครรภ์แก่  ถูก"
20,0010,019,"นกหัสดีลิงค์พาไปแล้ว,   เราทั้งหลาย  ไม่ทราบว่า  พระนางยังมี"
20,0010,020,พระชนม์อยู่  หรือว่าหาพระชนม์ไม่แล้ว  ตลอดกาลที่เราไม่ทราบเรื่อง
20,0010,021,"ราวของพระนาง   เราจักไม่ให้ทั้งการรบและราชสมบัติ.""  ได้ยินว่า"