Book,Page,LineNumber,Text
20,0008,001,[กุมารอุเทนยกทัพช้าง] 
20,0008,002,ต่อมาในกาลวันหนึ่ง  พระดาบส   ตรวจดูความประกอบแห่ง
20,0008,003,ดาวนักษัตร    เห็นความ<SUP>๑</SUP>หม่นหมองแห่งดาวนักษัตรของพระเจ้า
20,0008,004,"ปรันตปะ  จึงตรัสว่า  ""นางผู้เจริญ  พระเจ้าปรันตปะในกรุงโกสัมพี"
20,0008,005,"สวรรคตแล้ว."""
20,0008,006,พระราชเทวี.  เหตุไร  พระผู้เป็นเจ้า  จึงตรัสอย่างนี้ ?  ท่านมี
20,0008,007,ความอาฆาตกับพระเจ้าปรันตปะนั้นหรือ ?
20,0008,008,ดาบส.  ไม่มี  นางผู้เจริญ  เราเห็นความเศร้าหมองของดาว
20,0008,009,นักษัตร   ของพระเจ้าปรันตปะ   จึงพูดอย่างนี้.
20,0008,010,พระราชเทวีทรงกันแสงแล้ว.
20,0008,011,"ครั้งนั้น  พระดาบส  จึงตรัสถามพระราชเทวีนั้นว่า  ""เพราะ"
20,0008,012,"เหตุไร  หล่อนจึงร้องไห้?""   เมื่อพระราชเทวีตรัสบอกความที่พระเจ้า"
20,0008,013,"ปรันตปะนั้น  เป็นพระสวามีของพระองค์แล้ว,  จึงตรัสว่า  อย่าร้องไห้"
20,0008,014,"ไป   นางผู้เจริญ  ธรรมดาสัตว์ผู้เกิดแล้ว  ย่อมตายแน่แท้."""
20,0008,015,พระราชเทวี.  หม่อมฉันทราบ  พระผู้เป็นเจ้า.
20,0008,016,ดาบส.  เมื่อฉะนี้  ไฉน   หล่อนจึงร้องไห้ ?
20,0008,017,พระราชเทวี.  บุตรของหม่อมฉัน  เป็นผู้ควรแก่ราชสมบัติอัน
20,0008,018,"เป็นของตระกูล,  ถ้าว่า  เขาอยู่ที่เมืองนั้น  เขาจักให้ยกเศวตฉัตร"
20,0008,019,"ขึ้น,  บัดนี้เขาเกิดเป็นผู้เสื่อมใหญ่เสียแล้ว  ด้วยความโศกถึงอย่างนี้"
20,0008,020,ข้าพเจ้าจึงร้องไห้  พระผู้เป็นเจ้า.
20,0008,021,ดาบส.  ช่างเถอะ   นางผู้เจริญ  อย่าคิดไปเลย;  ถ้าว่า   หล่อน
20,0008,022,
20,0008,023,๑.  นกฺขตฺตปีฬนํ  ความบีบคั้นแห่งนักษัตร.