Book,Page,LineNumber,Text
20,0002,001,"โดยที่สุดถึงสรีระของตน  ก็ตามไปไม่ได้;  ต้องละสิ่งทั้งปวงไป, "
20,0002,002,"ประโยชน์อะไรด้วยการอยู่ครองเรือนของเรา,   เราจักบวช""  ดังนี้แล้ว"
20,0002,003,ทรงมอบราชสมบัติ  ให้แก่พระโอรสและพระมเหสี  ออกผนวชเป็น
20,0002,004,"พระฤษี  อยู่ในหิมวันตประเทศ  ได้ทรงปรึกษากันว่า  ""พวกเรา"
20,0002,005,"ไม่อาจเพื่อเป็นอยู่  จึงละราชสมบัติออกบวชก็หาไม่,  เราเหล่านั้น"
20,0002,006,"เมื่ออยู่ในที่แห่งเดียวกัน  ก็จักเหมือนกับผู้ไม่บวชนั้นเอง,   เพราะฉะนั้น"
20,0002,007,"เราจักแยกกันอยู่:    ท่านจงอยู่  ที่ภูเขาลูกนั้น,  เราจักอยู่ที่ภูเขาลูกนี้ ;"
20,0002,008,"แต่จักรวมกัน  ในวันอุโบสถทุกกึ่งเดือน.""   ครั้งนั้นพระดาบสทั้ง  ๒  นั้น"
20,0002,009,"เกิดมีความดำริขึ้นอย่างนี้ว่า  ""แม้เมื่อเป็นเช่นนี้   ความคลุกคลีด้วย"
20,0002,010,"คณะเทียว   จักมีแก่เราทั้งหลาย,  ท่านพึงจุดไฟให้โพลงขึ้นที่ภูเขา"
20,0002,011,"ของท่าน,   เราก็จักจุดไฟให้โพลงขึ้นที่ภูเขาของเรา ;   ด้วยเครื่องสัญญา"
20,0002,012,"นั้น   เราทั้งหลาย   ก็จักรู้ความที่เรายังมีชีวิตอยู่.""   พระดาบสทั้ง  ๒  นั้น"
20,0002,013,กระทำอย่างนั้นแล้ว.
20,0002,014,[เรียนมนต์และพิณ]
20,0002,015,ต่อมาในกาลอื่น  เวฏฐทีปกดาบส  ทำกะละ  บังเกิดเป็นเทพเจ้า
20,0002,016,ผู้มีศักดิ์ใหญ่.  แต่นั้น  ครั้นถึงกึ่งเดือน  อัลลกัปปดาบส  พอและไม่เห็น
20,0002,017,"ไฟ   ก็ทราบได้ว่า  ""สหายของเรา  ทำกาละเสียแล้ว.""   แม้เวฏฐทีปก-"
20,0002,018,ดาบส   ตรวจดูทิพพสิริของตนในขณะที่เกิด  ใคร่ครวญถึงกรรม  เห็น
20,0002,019,"กิริยาตนกระทำ  จำเดิมแต่ออกบวชแล้ว  คิดว่า ""บัดนี้  เราจักไป"
20,0002,020,"เยี่ยมสหายของเรา""  ในขณะนั้น จึงละอัตภาพนั้นเสีย  เป็นเหมือน"
20,0002,021,คนหลงทาง  ไปยังสำนักของอัลลัปปดาบสนั้น  ไหว้แล้ว ได้ยืน