Book,Page,LineNumber,Text
19,0050,001,"ก็จริง  โดยไม่แปลกกัน,  ถึงอย่างนั้น  เมื่อนิยมกะกำหนดลงในบทนี้ "
19,0050,002,ย่อมได้แก่จิตเป็นกามาพจรกุศล ๘ ดวง;  ก็เมื่อกล่าวด้วยสามารถวัตถุ
19,0050,003,ย่อมได้แก่จิตประกอบด้วยญาณ  เป็นไปกับด้วยโสมนัสแม้จากกามาพจร
19,0050,004,กุศลจิต ๘ ดวงเท่านั้น.
19,0050,005,บทว่า  <B>ปุพฺพงฺคมา</B>  ความว่า  ประกอบกับใจซึ่งเป็นผู้ไปก่อน
19,0050,006,นั้น. ขันธ์ ๓ มีเวทนาเป็นต้น  ชื่อว่าธรรม. แท้จริง  ใจเป็นหัวหน้า
19,0050,007,ของอรูปขันธ์ทั้ง ๓ มีเวทนาขันธ์เป็นต้นนั่น  โดยอรรถคือเป็น
19,0050,008,ปัจจัยเครื่องให้เกิดขึ้น  เหตุนั้นขันธ์ทั้ง ๓ ประการนั่น  จึงชื่อว่ามีใจ
19,0050,009,เป็นหัวหน้า.  เหมือนอย่างว่า  เมื่อทายกเป็นอันมาก  กำลังทำบุญ
19,0050,010,มีถวายบาตรและจีวรเป็นต้น แก่ภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ก็ดี  มีบูชาอันยิ่ง
19,0050,011,และฟังธรรม  และตามประทีป  และทำสักการะด้วยระเบียบดอกไม้
19,0050,012,"เป็นต้นก็ดี  ด้วยกัน  เมื่อมีผู้กล่าวว่า ""ใครเป็นหัวหน้าของทายก"
19,0050,013,"เหล่านั้น,""  ทายกผู้ใดเป็นปัจจัยของพวกเขา,  คือพวกเขาอาศัยทายกผู้ใด"
19,0050,014,"จึงทำบุญเหล่านั้นได้,  ทายกผู้นั้น ชื่อติสสะก็ตาม ชื่อปุสสะก็ตาม"
19,0050,015,"ประชุมชนย่อมเรียกว่า ""เป็นหัวหน้าของพวกเขา""  ฉันใด,  คำอุปไมย"
19,0050,016,ซึ่งเป็นเครื่องให้เกิดเนื้อความถึงพร้อมนี้ บัณฑิตพึงทราบฉันนั้น.  ใจ
19,0050,017,ชื่อว่าเป็นหัวหน้าของธรรมเหล่านี้  ด้วยอรรถว่าเป็นปัจจัยเครื่องให้
19,0050,018,เกิดขึ้นด้วยประการฉะนี้  เหตุนั้น  ธรรมเหล่านี้  จึงชื่อว่ามีใจเป็น
19,0050,019,หัวหน้า.  แท้จริง  ธรรมเหล่านั้น  เมื่อใจไม่เกิดขึ้น  ย่อมไม่สามารถ
19,0050,020,"จะเกิดขึ้นได้,  ส่วนใจ  เมื่อเจตสิกบางเหล่าถึงยังไม่เกิดขึ้น  ก็เกิดขึ้น"
19,0050,021,ได้แท้ และใจชื่อว่าเป็นใหญ่กว่าธรรมเหล่านี้  ด้วยอำนาจเป็น