Book,Page,LineNumber,Text
19,0039,001,บิณฑบาต  เสด็จถึงประตูเรือนของพราหมณ์  โดยลำดับ. 
19,0039,002,[มัฏฐกุณฑลีทำใจให้เสื่อมในในพระพุทธเจ้า]
19,0039,003,ในขณะนั้น  มัฏฐกุณฑลีมาณพ  กำลังนอนผินหน้าไปข้างใน
19,0039,004,"เรือน.  พระศาสดาทรงทราบว่าไม่เห็นพระองค์,  จึงได้เปล่งพระรัศมี"
19,0039,005,"ไปวาบหนึ่ง.  มาณพคิดว่า  ""นี่แสงสว่างอะไร ?""  จึงนอนพลิก"
19,0039,006,"กลับมา  เห็นพระศาสดาแล้ว  คิดว่า  ""เราอาศัยบิดาเป็นอันธพาล"
19,0039,007,จึงไม่ได้เข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้าเห็นปานนี้แล้ว  ทำความขวนขวาย
19,0039,008,"ด้วยกาย  หรือถวายทาน  หรือฟังธรรม,  เดี๋ยวนี้แม้แต่มือสองข้าง"
19,0039,009,"ของเราก็ยกไม่ไหว.  กิจที่ควรทำอย่างอื่นไม่มี""  ดังนี้แล้ว  ได้ทำใจ"
19,0039,010,เท่านั้นให้เสื่อมใส.
19,0039,011,[เพราะใจเสื่อมใสทำกาละไปเกิดในเทวโลก]
19,0039,012,"พระศาสดาทรงพระดำริว่า  ""พอละ  ด้วยการที่มาณพนี้ทำใจให้"
19,0039,013,"เลื่อมใส  ประมาณเท่านั้น""  ก็เสด็จหลีกไปแล้ว.  เมื่อพระตถาคต"
19,0039,014,"พอกำลังเสด็จลับตาไป,  มาณพนั้นมีใจเสื่อมใส  ทำกาละแล้ว  เป็น"
19,0039,015,ประดุจดังว่า  หลับแล้วกลับตื่นขึ้น  ไปเกิดในวิมานทองสูงประมาณ
19,0039,016,๓๐  โยชน์ในเทวโลก.
19,0039,017,[พราหมณ์คร่ำครวญถึงบุตร]
19,0039,018,ฝ่ายพราหมณ์ทำฌาปนกิจสรีระมาณพนั้นแล้ว  ได้มีแต่การ
19,0039,019,"ร้องไห้เป็นเบื้องหน้า,  ไปที่ป่าช้า  (เสมอ)  ทุกวัน ๆ ร้องไห้พลาง"
19,0039,020,"บ่นพลางว่า  ""เจ้าลูกคนเดียวของพ่ออยู่ที่ไหน ?  เจ้าลูกคนเดียวของ"
19,0039,021,"พ่ออยู่ที่ไหน ?"""