Book,Page,LineNumber,Text
19,0036,001,"เสียเถิด."" "
19,0036,002,"พราหมณ์ตอบว่า  ""นางผู้เจริญ  ถ้าเราจะหาหมอมา,  เราจะ"
19,0036,003,ต้องใช้ขวัญ<SUP>๑</SUP>ข้าวเขา  หล่อนช่างไม่มองดูความเปลืองทรัพย์ของเรา
19,0036,004,"(บ้าง)."""
19,0036,005,"นางพราหมณีถาม  ""เมื่อเป็นอย่างนี้  ท่านจะทำอย่างไรเล่า ?"
19,0036,006,"พราหมณ์."""
19,0036,007,"พราหมณ์ตอบว่า  ""ทรัพย์ของเราจะไม่ขาดไปได้อย่างใด  เรา"
19,0036,008,"จะทำอย่างนั้น."""
19,0036,009,"พราหมณ์นั้นไปยังสำนักพวกหมอแล้ว  ถามว่า  ""พวกท่าน"
19,0036,010,"วางยาขนานไหน ?  แก่คนที่เป็นโรคชนิดโน้น."""
19,0036,011,ลำดับนั้น  พวกหมอก็บอกยาเกล็ดที่เข้าเปลือกไม้เป็นต้น  แก่
19,0036,012,เขา.  เขา  (ไป)  เอารากไม้เป็นต้นที่พวกหมอบอกให้นั้นมาแล้ว  ทำ
19,0036,013,ยาให้แก่บุตร.  เมื่อพราหมณ์ทำอยู่เช่นนั้นแล.  โรคได้  (กำเริบ)
19,0036,014,"กล้าแล้ว,  (จน)  เข้าถึงความไม่มีใครที่จะเยียวยาได้.  พราหมณ์"
19,0036,015,รู้ว่าบุตรทุพพลภาพแล้ว  จึงหาหมอมาคนหนึ่ง.  หมอนั้น  (มา)
19,0036,016,"ตรวจดูแล้ว  จึงพูด  (เลี่ยง)  ว่า  ""ข้าพเจ้ามีกิจอยู่อย่างหนึ่ง  ท่านจง"
19,0036,017,"หาหมออื่นมาให้รักษาเถิด""  ดังนี้แล้ว  บอกเลิกกับพราหมณ์แล้ว"
19,0036,018,ก็ลาไป.๒
19,0036,019,[ให้บุตรนอนที่ระเบียงเพราะกลัวคนเห็นสมบัติ]
19,0036,020,"พราหมณ์รู้เวลาว่าบุตรจวนจะตายแล้วคิดว่า  ""เหล่าชนที่มา"
19,0036,021,
19,0036,022,๑.  ภตฺตเวตนํ  ค่าจ้างและรางวัล.      ๒.  นิกฺขมิ  ออกแล้ว.