Book,Page,LineNumber,Text
19,0029,001,"ญ.  ถ้าท่านอาจกระทำดวงตาของข้าพเจ้ากลับเป็นปกติได้, "
19,0029,002,ข้าพเจ้ากับบุตรและธิดา  จักยอมเป็นทาสีของท่าน.
19,0029,003,"ม.  รับว่า  ""ดีละ""  ดังนี้แล้ว ประกอบยาให้แล้ว.  ดวงตา"
19,0029,004,กลับเป็นปกติ ด้วยยาขนานเดียวเท่านั้น.
19,0029,005,"หญิงนั้นคิดแล้วว่า ""เราได้ปฏิญญาแก่หมอนั่นไว้ว่า  ""จักพร้อม"
19,0029,006,"ด้วยบุตรธิดา  ยอมเป็นทาสีของเขา""  ก็แต่เขาจักไม่เรียกเราด้วยวาจา"
19,0029,007,"อันอ่อนหวาน  เราจักลวงเขา.""  นางอันหมอมาแล้ว  ถามว่า  ""เป็น"
19,0029,008,"อย่างไร ?  นางผู้เจริญ ""  ตอบว่า  ""เมื่อก่อน  ดวงตาของข้าพเจ้า"
19,0029,009,"ปวดน้อย  เดี๋ยวนี้ปวดมากเหลือเกิน.""  หมอคิดว่า  ""หญิงนี้ประสงค์"
19,0029,010,ลวงเราแล้วไม่ให้อะไร  ความต้องการของเราด้วยค่าจ้างที่หญิงนี้ให้แก่
19,0029,011,"เรามิได้มี,  เราจักทำให้จักษุมืดเสียเดี๋ยวนี้""  แล้วไปถึงเรือนบอก"
19,0029,012,ความนั้นแก่ภรรยา.  เขาได้นิ่งเสีย.  หมอนั้นประกอบยาขนานหนึ่งแล้ว
19,0029,013,"ไปสู่สำนักหญิงนั้น  บอกให้หยอดว่า  ""นางผู้เจริญ  ขอท่านจงหยอดยา"
19,0029,014,"ขนานนี้.""  ดวงตาทั้ง ๒  ข้าง  ได้ดับวูบแล้วเหมือนเปลวไฟ.  หมอนั้น"
19,0029,015,ได้  (มาเกิด)  เป็นจักขุปาลภิกษุแล้ว. 
19,0029,016,"พระศาสดาตรัสว่า  ""ภิกษุทั้งหลาย  กรรมที่บุตรของเราทำ"
19,0029,017,"แล้วในกาลนั้น  ติดตามเธอไปข้างหลัง ๆ,   จริงอยู่  ขึ้นชื่อว่า บาป-"
19,0029,018,กรรมนี้  ย่อมตามผู้ทำไป   เหมือนล้ออันหมุนตามรอยเท้าโคพลิพัท
19,0029,019,"(คือโคที่เขาเทียมเกวียนบรรทุกสินค้า)  ตัวเข็นธุระไปอยู่""  ครั้น"
19,0029,020,ตรัสเรื่องนี้แล้ว  พระองค์ผู้เป็นพระธรรมราชา  ได้ตรัสพระคาถานี้
19,0029,021,สืบอนุสนธิ  ดุจประทับพระราชสาสน์  ซึ่งมีดินประจำไว้แล้ว  ด้วย