Book,Page,LineNumber,Text
19,0023,001,"<B>""เอาเถิด  เราเป็นผู้มีจักษุอันเสียแล้ว  มาสู่ทาง "
19,0023,002,"ไกลอันกันดาร  นอนอยู่  (ก็ช่าง)  จะไม่ไป,"
19,0023,003,เพราะความเป็นสหายในชนพาลย่อมไม่มี.  เอา
19,0023,004,เถิด  เราเป็นผู้มีจักษุเสียแล้ว  มาสู่ทางไกล
19,0023,005,"อันกันดาร จักตายเสีย  จักไม่ไป,  เพราะความ"
19,0023,006,"เป็นสหายในชนพาลย่อมไม่มี""</B>"
19,0023,007,"นายปาลิตะ  ได้ยินคำนั้นแล้ว  เกิดความสังเวช  นึกว่า ""เราทำ"
19,0023,008,"กรรมหนัก เป็นไปโดยด่วน  ไม่สมควรหนอ""  ดังนี้แล้ว  กอดแขน"
19,0023,009,คร่ำครวญ  แล่นเข้าราวป่า  ได้หลีกไป ด้วยประการนั้นแล.
19,0023,010,[อาสนะท้าวสักกะร้อน]
19,0023,011,ด้วยเดชแห่งศีลแม้ของพระเถระ  (ในขณะนั้น)  บัณฑุกัมพล-
19,0023,012,สิลาอาสน์     ของท้าวสักกเทวราช  ยาว  ๖๐  โยชน์  กว้าง  ๕  โยชน์
19,0023,013,หนา  ๑๕  โยชน์  มีสีดุจดอกชัยพฤกษ์  มีปกติยุบลงในเวลาประทับ
19,0023,014,และฟูขึ้นในเวลาเสด็จลุกขึ้น  แสดงอาการร้อนแล้ว.
19,0023,015,"ท้าวสักกเทวราช  ทรงดำริว่า  ""ใครหนอแล  ใคร่จะยังเรา"
19,0023,016,"ให้เคลื่อนจากสถาน""  ดั่งนี้แล้ว  ทรงเล็งลงมา ได้ทอดพระเนตรเห็น"
19,0023,017,พระเถระด้วยทิพยจักษุ.
19,0023,018,เหตุนั้น  พระโบราณาจารย์ทั้งหลาย  จึงกล่าวว่า
19,0023,019,"<B>""ท้าวสหัสเนตร  ผู้เป็นเจ้าแห่งเทวดา  ส่อง"
19,0023,020,ทิพยจักษุ  (ทรงทราบว่า) พระปาลเถระองค์นี้</B>
19,0023,021,
19,0023,022,๑.  แผ่นศิลาที่ประทับ  มีสีดุจผ้าขนสัตว์เหลือง.