Book,Page,LineNumber,Text
09,0033,001,ภินนาธิการณพหุพพิหิ  
09,0033,002,พหุพพิหิ  ในรูปวิเคราะห์  บททั้งหลายมีวิภัตติต่างกัน  เช่น
09,0033,003,"บทหน้าใช้  ทุติยา,  บทหลังใช้  ปฐมา, เป็นต้น และจะตั้งวิเคราะห์"
09,0033,004,อย่าง น บุพพบท  พหุพพิหิ ซึ่งใช้ ต ศัพท์  และ อิติ  ก็ได้ ใช้ตั้งอย่าง
09,0033,005,ตุลยาธิกรณพหุพพิหิ  มี ย ต รับกันก็ได้  จะแสดง อุ.  ไว้ทั้ง ๒ อย่าง
09,0033,006,แต่ที่ควรกำหนดไว้ก็คือ  รูปวิเคราะห์ท่านใช้นามทั้ง ๑ ๒ บท อันแปลก
09,0033,007,จากตุลยาธิกรณ  ที่มีบทหนึ่งเป็นประธาน  บทหนึ่งเป็นวิเสสนะ  อนึ่ง
09,0033,008,รูปวิเคราะห์ในสมาสนี้  บางคราวทั้ง ๒ บท  มีเนื้อความเชื่อมกันไม่
09,0033,009,สนิท  จะใช้กิริยาอาขยาตเป็นมัชเฌโลปเข้าประกอบในเวลาแปลบ้างก็
09,0033,010,ได้ ดัง อุ. ต่อไปนี้  อุรสิ  โลมานิ  ยสฺส  โส=อุรสิโลโม  (อลุตฺต)
09,0033,011,พฺราหฺมโณ  ขน ท.ที่อก  ของพราหมณ์ใด (อตฺถิ  มีอยู่)  พราหมณ์
09,0033,012,นั้น ชื่อว่ามีขนที่อก. เอกรตฺตึ  วาโส  อสฺสาติ เอกรตฺติวาโส ความอยู่
09,0033,013,ของชนนั้น สิ้นคืนเดียว เหตุนั้น  ชนนั้น  ชื่อว่า  มีความอยู่สิ้นคืน
09,0033,014,เดียว.  วิเคราะห์หลังนี้ใช้ ต ศัพท์มี อิติ  ต่อท้าย.  พึงสังเกตได้อีก
09,0033,015,อย่างหนึ่ง  ในวิเคราะห์  ที่ท่านยกเป็น อุ.  ในที่นี้ คือ ถ้าใช้  ย ต
09,0033,016,รับกัน ไม่ต้องมี อิติ ศัพท์  ตั้งวิเคราะห์อย่างพหุพพิหิ  ธรรมดา  ดัง
09,0033,017,"อุ. ว่า อสิ หตฺเถ  ยสฺส  โส=อสิหตฺโถ  โยโธ,  มณิ  กณิเ€  ยสฺส"
09,0033,018,โส=มณิกณฺโ€  นาคราชา  (ดูแปลในแบบเรียน).
09,0033,019,วิธีตั้งวิเคราะห์อย่างหพุวจนะ
09,0033,020,ในพหุพพิหิสมาส จะตั้งเป็นพหุวจนะ เพื่อให้เป็นคุณบทของตัว
09,0033,021,ประธานที่เป็นพหุวจนะบ้างก็ได้  ต้องประกอบ ย ศัพท์และ ต ศัพท์