Book,Page,LineNumber,Text
02,0077,001,สัพพนาม    
02,0077,002,๘๑  สัพพนามนั้น  แบ่งเป็น ๒  คือ  ปุริสสัพพนาม ๑  วิเสสน-
02,0077,003,สัพพนาม ๑.  ปุริสัพพนามนั้น  เป็นศัพท์สำหรับใช้แทนชื่อคนและ
02,0077,004,สิ่งของที่ออกชื่อมาแล้วข้างต้น  เพื่อจะไม่ให้เป็นการซ้ำซาก  นับตาม
02,0077,005,บุรุษที่ท่านจัดไว้ใน  อาขยาต  เป็น ๓  คือ  ต  ศัพท์ ๑  ตุมฺห  ศัพท์  ๑
02,0077,006,อมฺห  ศัพท์  ๑.  ต  ศัพท์ที่ต้นนั้นเป็น  ป€มปุริส  หรือ  ประถมบุรุษ
02,0077,007,ชายที่ ๑  สำหรับออกชื่อคนและสิ่งของ  ที่ผู้พูดออกชื่อถึง  เช่น
02,0077,008,"คำในภาษาของเราว่า ""เขา""  เป็นไตรลิงค์  ที่ว่านี้  ประสงค์เอา  ต"
02,0077,009,ศัพท์  ที่ท่านใช้แต่ลำพังอย่างเดียว  เป็นประถมบุรุษ.  ต  ศัพท์ที่ท่าน
02,0077,010,ประกอบด้วยนามนามที่เป็นประถมบุรุษก็ดี  ด้วย  ตุมฺห  และ อมฺห
02,0077,011,ศัพท์ก็ดี  เป็นวิเสสนสัพพนาม.  ตุมฺห  ศัพท์ที่ ๒   นั้น  เป็น  มชฺฌิม-
02,0077,012,ปุริส  หรือ  มัธยมบุรุษ  ชายมีในท่ามกลาง   สำหรับออกชื่อคนที่
02,0077,013,ผู้พูด ๆ  กับคนใด    สำหรับออกชื่อคนนั้น  เช่นคำในภาษาของ
02,0077,014,"เราว่า  ""เจ้า,  ท่าน,  สู,  เอง,  มึง""   ตามคำสูงและต่ำ,   แต่ใน"
02,0077,015,ภาษาบาลีไม่มีคำสูงคำต่ำอย่างนี้  ใช้  ตุมฺห  ศัพท์อย่างเดียว  ต่าง
02,0077,016,กันแต่มาตราว่าวิภัตติและวจะเท่านั้น.    อมฺห  ศัพท์ที่ ๓  นั้น  เป็น
02,0077,017,อุตฺตมปุริส  หรือ  อุตตมบุรุษ  ชายสูงสุด  สำหรับใช้ออกชื่อผู้พูด
02,0077,018,"เช่นคำในภาษาของเราว่า  ""ฉัน, ข้า,  กู""  ตามคำที่สูงและต่ำ  แต่"
02,0077,019,ในภาษาบาลีไม่มีคำสูงคำต่ำอย่างนี้  ใช้  อมฺห  ศัพท์อย่างเดียว  ต่าง
02,0077,020,กันแต่สักว่าวิภัตติและวจนะเหมือน  ตุมฺห  ศัพท์เท่านั้น.  ตุมฺห  และ