Book,Page,LineNumber,Text
01,0007,001,"เหมือนคำว่า  เสยฺโย  โสตฺถิ  เป็นต้น,  สระที่เป็นทีฆะล้วน  และสระ"
01,0007,002,ที่เป็นรัสสะมีพยัญชนะสังโยค  และนิคคหิตอยู่เบื้องหลัง  ชื่อครุ  มี
01,0007,003,เสียงหนัก  เหมือนคำว่า  ภูปาโล  เอสี  มนุสฺสินฺโท  โกเสยฺยํ  
01,0007,004,"เป็นต้น,  สระที่เป็นรัสสะล้วน  ไม่มีพยัญชนะสังโยค  และนิคคหิตอยู่"
01,0007,005,เบื้องหลัง  ชื่อลหุ  มีเสียงเบา  เหมือนคำว่า  ปติ  มุนิ  เป็นต้น.  สระนั้น
01,0007,006,"จัดเป็นคู่ได้  ๓  คู่  อ  อา  เรียกว่า  อวณฺโณ,  อิ  อี  เรียกว่า  อิวณฺโณ,"
01,0007,007,"อุ  อู  เรียกว่า  อุวณฺโณ,   เอ  โอ  ๒  ตัวนี้  เป็นสังยุตตสระ"
01,0007,008,ประกอบเสียงสระ  ๒  ตัวเป็นเสียงเดียวกัน   ตรงกับคำอังกฤษเรียกว่า
01,0007,009,"DIPHTHONG  อ  กับ  อิ  ผสมกันเป็น  เอ,  อ กับ  อุ  ผสมกัน"
01,0007,010,"เป็น  โอ,  เพราะฉะนั้น  สระ  ๒  ตัวนี้  จึงเกิดใน  ๒  ฐานตามที่แสดงไว้"
01,0007,011,ข้างหน้า  [ ๖ ].
01,0007,012,พยัญชนะ
01,0007,013,[ ๖ ]  อักขระที่เหลือจากสระนั้น  ๓๓  ตัว  มี  ก  เป็นต้น  มีนิคคหิต
01,0007,014,เป็นที่สุด  ชื่อพยัญชนะ  คำว่าพยัญชนะนั้น  แปลว่า  ทำเนื้อความให้
01,0007,015,ปรากฏ  อักขระเหล่านี้เป็นนิสสิต   ต้องอาศัยสระจึงออกเสียง
01,0007,016,ได้ก็จริงอยู่      ถึงกระนั้นก็ทำเนื้อความให้ปรากฏชัด  จนถึงเข้าใจ
01,0007,017,ความได้    แต่ลำพังสระเอง   แม้ถึงออกเสียงได้  ถ้าพยัญชนะไม่
01,0007,018,อาศัยแล้ว  ก็จะมีเสียงเหมือนกันไป  แสดงเนื้อความไม่ชัด  ยากที่
01,0007,019,"จะสังเกตได้   เหมือนหนึ่ง  จะถามว่า  "" ไปไหนมา "" ถ้าพยัญชนะ"
01,0007,020,ไม่อาศัยแล้ว  สำเนียงก็จะเป็นตัว  อ  เป็นอย่างเดียวกันไปหมดว่า