Book,Page,LineNumber,Text
39,0040,001,ครั้นได้ภิกษุบริวารที่เป็นอรหันต์มากขึ้นแล้ว ก็ทรงส่งให้ไปประกาศ
39,0040,002,พระศาสนา ส่วนพระองค์เองก็เสด็จไปทางหนึ่ง.
39,0040,003,สมัยนั้น อุปติสสมาณพ กับโกลิตมาณพ ๒ สหาย เบื่อหน่ายใน
39,0040,004,ฆราวาสเที่ยวแสวงหาโมกขธรรม และนัดกันไว้ว่าถ้าใครพบก่อนจงกลับ
39,0040,005,มาบอกกัน ต่างคนต่างไป อุปติสสมาณพมาพบพระอัสสชิเถระเห็นกิริยา
39,0040,006,น่าเลื่อมใส เพียรเข้าไปไต่ถาม ได้ความว่าเป็นศิษย์ของสมเด็จพระผู้มี
39,0040,007,พระภาคเจ้า แต่ท่านออกตัวถ่อมอยู่ว่า ข้าพเจ้าบวชใหม่ ไม่สู้จะเข้าใจ
39,0040,008,คำสอนกว้างขวางนัก อุปติสสมาณพอาราธนาให้แสดตามสัตติกำลังว่า :-
39,0040,009,[ ๓๐ ] อปฺปํ วา พหุํ วา ภาสสฺสุ น้อยหรือมากก็กล่าวเถิด
39,0040,010,อตฺถฺเว เม พฺรูหิ กล่าวแต่เนื้อความแก่ข้าพเจ้าเถิด
39,0040,011,อตฺเถเนว เม อตฺโถ ข้าพเจ้ามีความต้องการด้วยเนื้อ
39,0040,012,ความเท่านั้น
39,0040,013,กึ กาหสิ พฺยฺชนํ พหุํ. จักใช้สำนวนมากไปทำไม.
39,0040,014,พระอัสสชิจึงกล่าวว่า
39,0040,015,เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา ธรรมเหล่าใด มีเหตุเป็นแดนเกิด
39,0040,016,เตสํ เหตุํ ตถาคโต ( อาห ) พระตถาคตตรัสเหตุแห่งธรรม
39,0040,017,เตสฺจ โย นิโรโธ จ เหล่านั้น และตรัสความดับแห่ง
39,0040,018,ธรรมเหล่านั้นด้วย
39,0040,019,เอวํวาที มหาสมโณ. พระมหาสมณะมีปกติตรัสอย่างนี้.
39,0040,020,
39,0040,021,๓๐. ธมฺ. ๑/๘๔