Book,Page,LineNumber,Text
39,0024,001,อทินนปุพพกพราหมณ์ ได้สดับคำเทพบุตรกล่าวว่า เขาเป็น
39,0024,002,บุตรของพราหมณ์ บัดนี้ได้ไปเกิดในเทวโลก ด้วยสามารถทำกุศล-
39,0024,003,กรรมไว้ พราหมณ์นึกตรวจไปดู ก็นึกอัศจรรย์ใจว่าเป็นอย่างไรหนอ
39,0024,004,ลูกของเราจึงได้กล่าวว่า ได้ไปเกิดในเทวโลก ด้วยสามารถทำ
39,0024,005,กุศลกรรมไว้ ก็เราผู้เป็นบิดา ไม่เคยให้อะไรแก่ใคร ๆ เลย บรรดา
39,0024,006,กุศลมีให้ทานเป็นต้น ซึ่งจัดว่าเป็นกุศลกรรม เราก็ไม่เคยทำเลย
39,0024,007,ทั้งไม่เคยชักชวนลูกเลย นี่ก็เหตุไฉน ลูกจึงได้มากล่าวว่าตายไปเกิด
39,0024,008,อยู่ในเทวโลก ด้วยสามารถทำกุศลกรรมไว้ จึงได้เอ่ยถามเทพบุตรอย่าง
39,0024,009,นี้ว่า :-
39,0024,010,[ ๑๙ ] อปฺปํ วา พหุํ วา นาทฺทสาม เราไม่ได้เห็นทานน้อยหรือมากของ
39,0024,011,ทานํ ททนฺตสฺส สเก อคาเร ท่านผู้ให้อยู่ หรืออุโบสถกรรมเช่น
39,0024,012,อุโปสถกมฺมํ วา ตาทิสํ นั้นในบ้านเรือนของตน
39,0024,013,เกน กมฺเมน คโตสิ เทวโลกํ. ท่านไปสู่เทวโลกด้วยกรรมอะไร ?
39,0024,014,เทพบุตรใคร่จะให้พราหมณ์บิดารู้จักกรรมเป็นบุญเป็นกุศลเสียบ้าง
39,0024,015,จึงได้แสดงหนทางที่จะเป็นเหตุให้รู้จักทำบุญกุศลโดยนัยอย่างนี้ว่า :-
39,0024,016,[ ๒๐ ] อาพาธิโกหํ ทุกฺขิโต คิลาโน เมื่อข้าพเจ้ามีโรคเบียดเบียนเจ็บไข้
39,0024,017,ได้ทุกข์
39,0024,018,อาตูรรูโปมฺหิ สเก นิเวสเน มีรูปกายกระสับกระส่ายอยู่ในเรือน
39,0024,019,ของตน
39,0024,020,พุทฺธํ วิคตรชํ วิติณฺณกงฺขํ ได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ปราศจาก
39,0024,021,อทฺทกฺขึ สุคตํ อโนมปฺํ กิเลสดุจธุลี ข้ามความสงสัยเสียได้
39,0024,022,เสด็จไปดีแล้ว เป็นผู้มีพระปัญญา
39,0024,023,ไม่ทราม
39,0024,024,
39,0024,025,๑๙. ธมฺ. ๑/๒๙ ๒๐. ธมฺ. ๑/๒๙