Book,Page,LineNumber,Text
38,0035,001,แห่งตัณหานั้น  เอวํเอว ฉันนั้นนั่นเทียว  (ตณฺหาโสตํ)  อ. กระแส
38,0035,002,แห่งตัณหา  ทุรติกฺกามํ  เป็นธรรมชาตอันบุคคลก้าวล่วงได้โดยยาก  เอวํ
38,0035,003,อย่างนี้  (โหติ)  ย่อมเป็น  (อิติ)  ดังนี้  ตตฺถ  ปเทสุ  ในบท  ท.
38,0035,004,เหล่านั้นหนา  (ปททฺวยสฺส)  แห่งหมวดสองแห่งบทว่า  มกฺกฏโกว
38,0035,005,ชาลํ  อิติ  ดังนี้เป็นต้น ฯ  
38,0035,006,อตฺโถ  อ. อรรถว่า  ปณฺฑิตา  อ. บัณฑิต  ท.ฉินฺทิตฺวา  ตัดแล้ว
38,0035,007,เอตํ  พนฺธนํ  ซึ่งเครื่องจองจำนั่น  อนเปกฺขิโน  เป็นผู้ไม่มีความเยื่อใย
38,0035,008,คือว่า  นิราลยา  เป็นผู้ไม่มีความอาลัย  หุตฺยา  เป็นหาย  ละแล้ว
38,0035,009,สพฺพทุกฺขํ   ซึ่งทุกข์  ทั้งปวง  อรหตฺตมคฺฌคน  ด้วยอรหัตมรรค วชนฺติ
38,0035,010,ย่อมไป คือว่า  คจฺฉนฺติ  ย่อมดำเนินไป  อิติ  ดังนี้  (คาถาปาทสฺส)
38,0035,011,เทสนาวสาเน  ในกาลเป็นที่สุดลงแห่งเทศนา  เขมา  อ. พระ-
38,0035,012,เทวีพระนามว่าเขมา  ปติฏฺ€หิ  ทรงตั้งอยู่เฉพาะแล้ว  อรหตฺฌต  ในความ
38,0035,013,เป็นแห่งพรอรหันต์ ฯ  เทสนา  อ. เทศนา  สาตฺถิกา  อันมี
38,0035,014,วาจาเป็นไปกับด้วยประโยชน์  อโหสิ  ได้มีแล้ว  มหาชนสฺสอปิ  แม้แก่
38,0035,015,มหาชน ฯ  สตฺถา อ. พระศาสดา  อาห  ตรัสแล้วว่า  มหาราช
38,0035,016,ดูกอนมหาบพิตร  เขมาย ปพฺพชิตุํ  วา  อ. อันอันพระเทวีพระนามว่า
38,0035,017,เขมาบวชหรือ  (เขมาย)  ปรินิพฺพายิตุํ  วา  หรือว่า อ. อันอันพระ-
38,0035,018,เทวีพระนามว่าเขมาปรินิพพาน  วฏฺฏติ ย่อมควร  อิติ  ดังนี้  ราชานํ
38,0035,019,กะพระราชา ฯ  (ราชา)  อ. พระราชา  (อาห)  กราบทูลแล้วว่า
38,0035,020,ภนฺเต  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ตุมฺเห  อ. พระองค์  ท.  นํ  เขมํ