Book,Page,LineNumber,Text
37,0014,001,เรื่องพระโลฬุทายีเถระ
37,0014,002,๔.  ๑๓/๑๕  ตั้งแต่  มหาชโน  กถํ  สมุฏฺ€าเปสิ  โลฬุทายี
37,0014,003,เป็นต้นไป.  
37,0014,004,มหาชโน  อ.  มหาชน  กถํ  ยังถ้อยคำว่า  โลฬุทายี  อ. พระเถระ
37,0014,005,ชื่อว่าโลฬุทายี  คุณกถวาย  เมื่อถ้อยคำเป็นเครื่องพรรณนาซึ่งคุณ  สารี-
37,0014,006,ปุตฺตโมคฺคลฺลานานํ  ของพระเถระชื่อว่าสารีบุตรและพระเถระชื่อว่า
37,0014,007,โมคคัลลานะ  ท.  วตฺตมานาย  เป็นไปอยู่  อุสูยนฺโต  อวดอ้างอยู่
37,0014,008,ปาเสตฺวา  ประกาศแล้ว  อตฺตโน  ธมฺมกถิกภาวํ  ซึ่งความที่แห่งตน
37,0014,009,เป็นผู้เป็นพระธรรมกถึก  ( วจเน )  ครั้นเมื่อคำว่า มยํ  อ.  ข้าพเจ้า  ท.
37,0014,010,สุโณม จะฟัง  ธมฺมํ  ซึ่งธรรม  อิติ  ดังนี้  มนุสฺเสหิ  อันมนุษย์  ท.
37,0014,011,กตฺวา  กระทำแล้ว สกฺการํ ซึ่งสักการะ  วุตฺเต  กล่าวแล้ว  นิสีทิตฺวา
37,0014,012,นั่งแล้ว  อาสเน  บนอาสนะ  จตุกฺขตฺตุํ  ๔  ครั้ง  อปสฺสนฺโต  ไม่เห็น
37,0014,013,อยู่  กิฺจิ  ธมฺมปทํ  ซึ่งบทแห่งธรรมอะไร ๆ  กเถตพฺพยุตฺตกํ  อันความ
37,0014,014,แล้วแก่ความเป็นบทแห่งธรรมอันตนพึงกล่าว  ( มนุสฺเสหิ )  ผู้อัน
37,0014,015,มนุษย์ ท.  คเหตฺวา  ถือเอาแล้ว  เลฑฺฑุทฒฺฑาทีนิ  วตฺถูนิ  ซึ่งวัตถุ  ท.
37,0014,016,มีก้อนดินและท่อนไม้เป็นต้น  สนฺตชฺเชตฺวา  คุกคามด้วยดีแล้วว่า  ตฺวํ
37,0014,017,อ.  ท่าน คณฺหสิ  ย่อมถือเอา  ยุคคฺคาหํ  ถือเอาซึ่งคู่  สทฺธึ  กับ  สารี-
37,0014,018,ปุตฺตโมคฺคลฺลานตฺเถเรหิ  ด้วยพระเถระชื่อว่าสารีบุตรและโมคคัลลานะ  ท.
37,0014,019,อยฺเยหิ  พระผู้เป็นเจ้า  อมฺหากํ  ของข้าพเจ้า ท.  อิติ  ดังนี้  ปลาปิยมาโน