Book,Page,LineNumber,Text
34,0037,001,อนาคตและปัจจุบันเสียแล้ว พ้นจากทุกข์ทั้งหลายมีชาติเป็นต้นจึงควร
34,0037,002,ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า :-
34,0037,003,"""ท่านจงเปลื้อง (อาลัย) ในก่อนเสีย จงเปลื้อง"
34,0037,004,"(อาลัย) ข้างหลังเสีย, จงเปลื้อง (อาลัย) ใน"
34,0037,005,"ท่ามกลางเสีย, จึงเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพ มีใจ"
34,0037,006,หลุดพ้นในธรรมทั้งปวง จะไม่เข้าถึงชาติและ
34,0037,007,"ชราอีก."""
34,0037,008,[แก้อรรถ]
34,0037,009,บรรดา๑บทเหล่านั้น สองบทว่า มฺุจ ปุเร ความว่า จงเปลื้อง
34,0037,010,อาลัย คือ ความยินดี หมกมุ่น ปรารถนา ขลุกขลุ่ย ความถือ
34,0037,011,ลูบคลำ ความอยาก ในขันธ์ทั้งหลายที่เป็นอดีตเสีย.
34,0037,012,บทว่า ปจฺฉโต ความว่า จงเปลื้องอาลัยเป็นต้น ในขันธ์
34,0037,013,ทั้งหลายที่เป็นอนาคตเสีย.
34,0037,014,บทว่า มชฺเฌ ความว่า จงเปลื้องอาลัยเหล่านั้น ในขันธ์
34,0037,015,ทั้งหลายแม้ในที่เป็นปัจจุบันเสีย.
34,0037,016,สองบทว่า ภวสฺส ปารคู ความว่า เมื่อปฏิบัติได้อย่างนั้น
34,0037,017,จักเป็นผู้ถึงฝั่ง คือไปแล้วสู่ฝั่งแห่งภพแม้ทั้ง ๓ อย่างได้ ด้วยอำนาจ
34,0037,018,แห่งอันกำหนดรู้ ละ เจริญ และทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่ง มีใจ
34,0037,019,พ้นแล้วในสังขตธรรมทั้งปวง ต่างด้วยขันธ์ ธาตุ อายตนะ เป็นต้น
34,0037,020,อยู่ ต่อไปไม่ต้องเข้าถึงชาติ ชรา และมรณะ.
34,0037,021,
34,0037,022,๑. ตั้งแต่นี้ไป พระอมรโมลี (อาบ) วัดบวรนิเวศวิหาร แปลออกสอบในสนามหลวง