Book,Page,LineNumber,Text
34,0009,001,ประพฤติประมาท   ด้วยความประมาท  มีการปล่อยสติเป็นลักษณะ.
34,0009,002,อธิบายว่า  เหมือนอย่างว่า  เครือเถาย่านทรายร้อยรัด   รึงรัดต้นไม้อยู่
34,0009,003,"ย่อมเจริญเพื่อความพินาศแห่งต้นไม้นั้นฉันใด,  ตัณหาก็ฉันนั้น  ชื่อว่า"
34,0009,004,เจริญแก่บุคคลนั้น   เพราะอาศัยทวารทั้ง  ๖  เกิดขึ้นบ่อย ๆ.
34,0009,005,บาทพระคาถาว่า  <B>โส  ปริปฺลวติ  หุราหุรํ</B>   ความว่า  บุคคลนั้น
34,0009,006,คือผู้เป็นไปในคติแห่งตัณหา   ย่อมเร่ร่อนคือแล่นไปในภพน้อยใหญ่.
34,0009,007,"ถามว่า  ""เขาย่อมเร่ร่อนไปเหมือนอะไร  ?""   แก้ว่า  ""เหมือนวานรตัว"
34,0009,008,"ปรารถนาผลไม้  โลดไปในป่าฉะนั้น.""  อธิบายว่า  วานรเมื่อปรารถนา"
34,0009,009,"ผลไม้  ย่อมโลดไปในป่า,  มันจับกิ่งไม้นั้น ๆ  ปล่อยกิ่งนั้นแล้ว  จับกิ่ง"
34,0009,010,"อื่น,   ปล่อยกิ่งแม้นั้นแล้ว  จับกิ่งอื่น  ย่อมไม่ถึงความเป็นสัตว์ที่บุคคล"
34,0009,011,"ควรกล่าวได้ว่า  ""มันไม่ได้กิ่งไม้จึงนั่งเจ่าแล้ว""  ฉันใด;   บุคคลผู้เป็น"
34,0009,012,ไปในคติแห่งตัณหา  ก็ฉันนั้นเหมือนกัน  เร่รอนไปสู่ภพน้อยภพใหญ่
34,0009,013,"ย่อมไม่ถึงความเป็นผู้ที่ใคร  ๆ  ควรพูดได้ว่า   ""เขาไม่ได้อารมณ์แล้ว"
34,0009,014,"จึงถึงความไม่เป็นไปตามความทะเยอทะยาน."""
34,0009,015,บทว่า   <B>ยํ</B>  เป็นต้น  ความว่า  ตัณหาอันเป็นไปในทวาร  ๖  นี้
34,0009,016,ชื่อว่า  ลามก  เพราะความเป็นของชั่ว  ถึงซึ่งอันนับว่า  'วิสตฺติกา' เพราะ
34,0009,017,ความที่ตัณหานั้น  เป็นธรรมชาติซ่านไป  คือว่า  ข้องอยู่ในอารมณ์มี
34,0009,018,รูปเป็นต้น  โดยความเป็นดุจอาหารเจือด้วยพิษ  โดยความเป็นดุจดอกไม้
34,0009,019,เจือด้วยพิษ  โดยความเป็นดุจผลไม้เจือด้วยพิษ  โดยความเป็นดุจเครื่อง
34,0009,020,"บริโภคเจือด้วยพิษ  ย่อมครอบงำบุคคลใด,  ความโศกทั้งหลายมีวัฏฏะ"
34,0009,021,เป็นมูล  ย่อมเจริญยิ่งในภายในของบุคคลนั้น  เหมือนหญ้าคมบางที่ฝน