Book,Page,LineNumber,Text
23,0034,001,ภวงฺคจิตฺตํเอว  เป็นภวังคจิต  อันมีในก่อนนั่นเทียว  (โหติ)  ย่อมเป็น  
23,0034,002,"นอปิ  แม้หามิได้  ตถา  ฉันนั้น,  เตน  การเณน  เพราะเหตุนั้น"
23,0034,003,ภควา  อ. พระผู้มีพระภาคเจ้า  อาห  ตรัสแล้วว่า  ภิกฺขเว  ดูก่อนภิกษุ
23,0034,004,ท.  อิทํ  จิตฺตํ  อ. จิตนี้  ปภสฺสรํ  เป็นธรรมชาติเป็นแดนสร้านออก
23,0034,005,แห่งรัศมี  (โหติ)  ย่อมเป็น  จ  โข  ก็แล  ตํ  จิตฺตํ  อ. จิตนั้น
23,0034,006,อุปกฺกิลิฏฺ€ํ  เข้าไปเศร้าหมองแล้ว  อุปกฺกิเลเสหิ  เพราะปุปกิเลส
23,0034,007,ท.  อาคนฺตุเกหิ  อันจรมา  อิติ  ดังนี้  เจ  หากว่า  มนสา  มีใจ  ปทุฏฺเ€น
23,0034,008,อันโทษประทุษร้ายแล้ว  เอวํ  อย่างนี้ไซร้  (อิติ)  ดังนี้  (ปทสฺส)
23,0034,009,แห่งบทว่า  ปทุฏฺเ€น  อิติ  ดังนี้ ฯ
23,0034,010,(อตฺโถ)  อ.  อรรถว่า  โส  ปุคฺคโล  อ. บุคคลนั้น  ภาสมาโน
23,0034,011,เมื่อจะกล่าว  ภาสติ  ชื่อว่าย่อมกล่าว  จตุพฺพิธํ  วจีทุจฺจริตํเอว  ซึ่ง
23,0034,012,วจีทุกจริตอันมีอย่าง ๔  นั่นเทียว  กโรนฺโต  เมื่อจะกระทำ  กโรติ
23,0034,013,ชื่อว่าย่อมกระทำ  ติวิธํ  กายทุจฺจริตํเอว ซึ่งกายทุจริตอันมีอย่าง ๓
23,0034,014,นั่นเทียว  อภาสนฺโต  เมื่อไม่กล่าว  อกโรนฺโต  เมื่อไม่กระทำ  มโน-
23,0034,015,ทุจฺจริตํ  ยังมโนทุจริต  ติวิธํ อันมีอย่าง ๓  ปูเรติ  ชื่อว่าย่อมให้เต็ม
23,0034,016,(อตฺตโน)  ตาย  อภิชฺฌาทีหิ  โทเสหิ  ปทุฏฺ€มานสตาย  เพราะความ
23,0034,017,ที่แห่งตนเป็นผู้มีฉันทะอันมีในใจ  อันโทษ  ท.  มีอภิชฌาเป็นต้น
23,0034,018,ปรุทุษร้ายแล้วนั้น  อกุสลกมฺมปถา  อ. อกุศลกรรมบถ  ท. ทส ๑๐
23,0034,019,อสฺส  ปุคฺคลสฺส  ของบุคคลนั้น  คจฺฉนฺติ  ย่อมถึง  ปาริปูรึ  ซึ่งความ
23,0034,020,เต็มรอบ  เอวํ  ด้วยอาการอย่างนี้  (อิติ)  ดังนี้  (คาถาปาทสฺส)
23,0034,021,แห่งบาทแห่งพระคาถาว่า  ภาสติ  วา กโรติ  วา  อิติ  ดังนี้ ฯ