Book,Page,LineNumber,Text
11,0013,001,กรฺ ธาตุ ลง ริจฺจ ปัจจัย แยกรูปออกตั้ง วิ.ว่า กาตพฺพนฺ-ติ
11,0013,002,[ กาตพฺพํ+อิติ] กิจฺจํ ( ยํ กมฺมํ กรรมใด ) (เตน อันเขา) พึงทำ
11,0013,003,เหตุนั้น ( ตํ กมฺมํ กรรมนั้น) ชื่อว่า กิจฺจํ (อันเขาพึงทำ).
11,0013,004,อีก อุ. หนึ่งว่า ทานํ เป็น ทา ธาตุ ลง ยุ ปัจจัย แล้วแปลง
11,0013,005,เป็น อน แยกรูปออกตั้ง วิ. ว่า ทาตพฺพนฺ-ติ ทานํ. (ยํ วตฺถุ สิ่งของ
11,0013,006,ใด) (เตน อันเขา) พึงให้ เหตุนั้น (ตํ วตฺถุ สิ่งของนั้น) ชื่อว่า
11,0013,007,ทานํ (อันเขาพึงให้) ทั้ง ๒ อุ. นี้ เป็นกัมมรูป กัมมสาธนะ ลงรอยกัน
11,0013,008,คือรูปวิเคราะห์ก็เป็นกัมมวาจก และสาธนะก็เป็นกัมมสาธนะ ท่าน
11,0013,009,"บัญญัติให้แปลว่า ""อันเขา-"""
11,0013,010,ภาวสาธนะ
11,0013,011,สาธนะนี้ กล่าวถึงอาการคือความมีความเป็นเท่านั้น ไม่กล่าว
11,0013,012,ถึง กัตตา (ผู้ทำ) หรือ กัมม (ผู้ถูกทำ) กิริยาอาการเหล่านั้นก็
11,0013,013,เกิดมาจากความทำของนามนามนั่นเอง กล่าวอย่างง่าย ก็คือ กล่าวถึง
11,0013,014,เฉพาะกิริยาอาการมีการ ยืน เดิน นั่ง นอน เป็นต้น ที่ปรากฏมา
11,0013,015,จากนามนาม ไม่กล่าวผู้ทำ หรือผู้ถูกทำ เช่น อุ. ว่า คมนํ (ความ
11,0013,016,"ไป), านํ (ความยืน), นิสชฺชา (ความนั่ง). สยนํ (ความนอน)"
11,0013,017,คำว่า คมนํ เป็น คมฺ ธาตุ ลง ยุ ปัจจัย แล้วแปลงเป็น อน แยกรูป
11,0013,018,ออกตั้ง วิ. ว่า คจฺฉิยเต-ติ คมนํ (ตน อันเขา) ย่อมไป เหตุนั้น
11,0013,019,ชื่อว่า ความไป.
11,0013,020,านํ เป็น า ธาตุ ลง ยุ ปัจจัย แล้วแปลงเป็น อน แยก