Book,Page,LineNumber,Text
10,0026,001,เป็น  อตฺถิ  ส่วน  นตฺถิ นั้น ต่างกันแต่เพียงเพิ่ม  น ศัพท์เข้ามาเพื่อ
10,0026,002,เป็นคำปฏิเสธเท่านั้น  ๒ กิริยาศัพท์นี้ ใช้ได้สำหรับตัวประธาน  ทั้งที่ 
10,0026,003,เป็น  เอกวจนะ  และ พหุวจนะ. ที่ใช้เป็น  พหุวจนะ  เช่น อุ. ว่า เย
10,0026,004,สตฺตา  สญฺิโน  อตฺถิ  สัตว์ทั้งหลายเหล่าใด  เป็นผู้มีสัญญามีอยู่   
10,0026,005,ปุตฺตามตฺถิ  (ตัดบทเป็น ปุตฺตา=เม=อตฺถิ)  บุตรทั้งหลาย ของเรา
10,0026,006,มีอยู่.  สงฺขารา  สสฺสตา  นตฺถิ  สังขารทั้งหลาย เป็นสภาพเที่ยง
10,0026,007,ย่อมไม่มี.
10,0026,008,๕.  บุรุษ
10,0026,009,วิภัตติท่านจัดบุรุษไว้เป็น ๓ คือ  ปฐมบุรุษ ๑  มัธยมบุรุษ ๑
10,0026,010,อุตตมบุรุษ  ๑ ซึ่งเหมือนกับบุรุษในนาม  คือ  ปุริสสัพพนาม  ต่างกัน
10,0026,011,แต่เพียงวิธีใช้เท่านั้น  คือบุรุษในนาม  ใช้เป็นคำแทนชื่อของคน สัตว์
10,0026,012,ที่ สิ่งของ  อันออกชื่อมาแล้วข้างต้น  เพื่อกันการซ้ำซาก  ซึ่งมิได้
10,0026,013,จำกัดวิภัตติ  คือจะเป็นวิภัตติใดวิภัตติหนึ่งก็ได้  ในวิภัตตินามทั้ง ๗
10,0026,014,ส่วนบุรุษในอาขยาต  จำกัดให้ใช้ได้เฉพาะแต่ที่เป็นตัวประธานของ
10,0026,015,กิริยา คือเป็น  ปฐมาวิภัตติ  เท่านั้น  วิภัตติอื่นหาใช้ได้ไม่  นอกจาก
10,0026,016,กิริยาบางตัวซึ่งเป็นพวกภาวนาวาจก  ไม่มีตัวประธาน  มีแต่ตัวกัตตา  ซึ่ง
10,0026,017,ใช้เป็น  ตติยาวิภัตติ เท่านั้น เช่น เตน  ภูยเต อันเขาเป็นอยู่. นอก
10,0026,018,จากนี้   บุรุษสำหรับกิริยาศัพท์  เฉพาะปฐมบุรุษไม่จำกัด  ให้ใช้ได้
10,0026,019,เฉพาะแต่ ต  ศัพท์  ซึ่งเป็นปฐมบุรุษในปุริสัพพนามเท่านั้น  แม้
10,0026,020,ตัวนามนามอย่าอื่น  ก็ใช้เป็นตัวประธานของกิริยาศัพท์ที่ประกอบ