Book,Page,LineNumber,Text
44,0004,001,"ด้วยเหตุนั้น ในอรรถกถา๑ ท่านจึงกล่าวว่า ""เจตนาเป็นเหตุ"
44,0004,002,บริจาคทาน อันมีวัตถุ ๑๐ มีข้าวเป็นต้น ซึ่งมีปัญญาเครื่องรู้ดีเป็น
44,0004,003,เบื้องหน้า เฉพาะบุคคลอื่น ชื่อว่าทาน อีกอย่างหนึ่ง ความไม่โลภ
44,0004,004,"อันประกอบกับจาคเจตนานั้น ก็ชื่อว่าทาน."""
44,0004,005,[๔] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า สุพุทฺธิปุพฺพิกา ความว่า
44,0004,006,มีสัมมาทิฏฐิไปในเบื้องหน้า. จริงอยู่ สัมมาทิฏฐิอันเป็นไปโดยนัยว่า
44,0004,007,ทานที่ทายกให้แล้วย่อมมีผลดังนี้เป็นต้น ชื่อว่าปัญญาเครื่องรู้ดีในบทว่า
44,0004,008,สุพุทฺธิปุพฺพิกา นี้.
44,0004,009,"สัมมาทิฏฐิก์ผู้เดียวเท่านั้น เป็นผู้มีลัทธิชอบว่า ""ทานที่ทายกให้"
44,0004,010,"แล้วย่อมมีผล"" เชื่อว่า ""ธรรมดาว่าทานเป็นความดี พุทธาทิบัณฑิต"
44,0004,011,"สรรเสริญ บัณฑิตบัญญัติไว้"" ย่อมให้ทานด้วยตนบ้าง ชักชวน"
44,0004,012,ผู้อื่นในทานนั้นบ้าง. มิจฉาทิฏฐิก์หาเป็นเช่นนั้นไม่. จริงอย่างนั้น
44,0004,013,"เจ้าลัทธิ ชื่ออชิต ผู้มีลัทธิผิดว่า ""ทานที่ทายกให้แล้วย่อมไม่มีผล"""
44,0004,014,"กล่าวอย่างนี้ว่า ""การบูชาทั้งหลาย มีเถ้าเป็นที่สุด, ทานอันคนเซอะ"
44,0004,015,"บัญญัติไว้"" ดังนี้."
44,0004,016,อรรถกถา๒สามัญญผลสูตร และอรรถกถาทิฏฐิสังยุต๓ ในขันก-
44,0004,017,"วรรคว่า ""บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ภสนฺตา แปลว่า มีเถ้า"
44,0004,018,เป็นที่สุด. อีกอย่างหนึ่ง บาลีก็อย่างนี้เหมือนกัน. บทว่า หุติโย
44,0004,019,ความว่า ทานที่ให้ ต่างกันโดยเป็นสักการะเพื่อแขกเป็นต้น ทุกอย่าง
44,0004,020,มีเถ้าเป็นที่สุดทั้งนั้น. อธิบายว่า ทานนั้นหาให้ผลอื่นไปจากความเป็น
44,0004,021,
44,0004,022,๑. ป. โช. ขุ. ขุ. ๑๕๔. ๒. สุ. วิ. ๑/๒๐๗. ๓. สา. ป. ๒/๔๑๑