Book,Page,LineNumber,Text
33,0026,001,๖. เรื่องภิกษุชื่อจูฬสารี* [ ๑๘๗ ]
33,0026,002,[ข้อความเบื้องต้น] 
33,0026,003,พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภสัทธิ-
33,0026,004,วิหาริก  ของพระสารีบุตรเถระ  ชื่อจูฬสารี  จึงตรัสพระธรรมเทศนานี้
33,0026,005,"ว่า  <B>""สุชีวํ  อหิริเกน""</B>  เป็นต้น."
33,0026,006,[พระจูฬสารีได้โภชนะเพราะทำเวชกรรม]
33,0026,007,ดังได้สดับมา  วันหนึ่ง  พระจูฬสารีนั้นทำเวชกรรมแล้วได้โภชนะ
33,0026,008,อันประณีตแล้ว ถือออกไปอยู่  พบพระเถระในระหว่างทาง  จึงเรียนว่า
33,0026,009,"""ท่านขอรับ  โภชนะนี้  กระผมทำเวชกรรมได้แล้ว,  ใต้เท้าจักไม่"
33,0026,010,"ได้โภชนะเห็นปานนี้ในที่อื่น,  ขอใต้เท้าจงฉันโภชนะนี้,  กระผมจักทำ"
33,0026,011,"เวชกรรม  นำอาหารเห็นปานนี้  มาเพื่อใต้เท้าตลอดกาลเป็นนิตย์."""
33,0026,012,พระเถระฟังคำของพระจูฬาสารีนั้นแล้ว  ก็นิ่งเฉย  หลีกไปแล้ว. ภิกษุ
33,0026,013,ทั้งหลายมาสู่วิหารแล้ว  กราบทูลความนั้นแด่พระศาสนา.
33,0026,014,[ผู้ตั้งอยู่ในอเนสนกรรมเป็นอยู่ง่าย]
33,0026,015,"พระศาสดา  ตรัสว่า  ""ภิกษุทั้งหลาย  ธรรมดาบุคคลผู้ไม่มี"
33,0026,016,ความละอาย  ผู้คะนอง  เป็นผู้เช่นกับกา  ตั้งอยู่ในอเนสนา<SUP>๑</SUP>  ๒๑  อย่าง
33,0026,017,"ย่อมเป็นอยู่ง่าย, ส่วนบุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยหิริและโอตตัปปะ  ย่อมเป็น"
33,0026,018,"อยู่ยาก""  ดังนี้แล้ว  ได้ทรงภาษิตพระคาถาเหล่านี้ว่า  :-"
33,0026,019,"<B>""อันบุคคลผู้ไม่มีความละอาย  กล้าเพียงดังกา"
33,0026,020,มีปกติกำจัด  (คุณผู้อื่น)  มักแล่นไป  (เอาหน้า)</B>
33,0026,021,
33,0026,022,   *  พระมหาอุ  ป.  ธ.  ๗.  วัดบวรนิเวศวิหาร แปล.
33,0026,023,๑. อเนสนา  แปลว่า การแสวงหาไม่สมควร.  พึงดูในวินัยมุข  เล่ม ๒ กัณฑ์ที่  ๑๘.