Book,Page,LineNumber,Text
33,0024,001,"นัยน์ตาทั้ง ๒"" สตรีนั้น หมดที่พึ่ง เที่ยวไป ย่อมถึงความลำบาก "
33,0024,002,มาก; เพราะเหตุนั้น พระศาสดา จึงตรัสความประพฤติชั่วของสตรี
33,0024,003,"นั้นว่า ""เป็นมลทิน."""
33,0024,004,บทว่า ททโต แปลว่า ของผู้ให้. ก็เมื่อบุคคลใด ในเวลา
33,0024,005,"ไถนา คิดอยู่ว่า ""เมื่อนานี้สมบูรณ์แล้ว, เราจักถวายภัตรทั้งหลาย"
33,0024,006,"มีสลากภัตรเป็นต้น,"" เมื่อข้าวกล้าเผล็ดผลแล้ว, ความตระหนี่เกิด"
33,0024,007,"ขึ้น ห้ามจิตอันสัมปยุตด้วยจาคะ, บุคคลนั้น เมื่อจิตสัมปยุต"
33,0024,008,ด้วยจาคะ ไม่งอกงามขึ้นได้ ด้วยอำนาจความตระหนี่ ย่อมไม่ได้
33,0024,009,สมบัติ ๓ อย่าง คือ มนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติ (และ) นิพพาน
33,0024,010,"สมบัติ; เพราะฉะนั้น พระศาสดา จึงตรัสว่า ""ความตระหนี่"
33,0024,011,"เป็นมลทินของผู้ให้."" แม้ในบทอื่น ๆ ซึ่งมีรูปอย่างนี้ ก็มีนัยเช่นนี้"
33,0024,012,เหมือนกัน.
33,0024,013,สองบทว่า ปาปกา ธมฺมา ความว่า ก็อกุศลธรรมทั้งหลาย
33,0024,014,เป็นมลทินทั้งนั้น ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกหน้า. บทว่า ตโต ความว่า
33,0024,015,กว่ามลทินที่ตรัสแล้ว ในหนหลัง. บทว่า มลตรํ ความว่า เราจะ
33,0024,016,บอกมลทินอันยิ่งแก่ท่านทั้งหลาย.
33,0024,017,บทว่า อวิชฺชา ความว่า ความไม่รู้ อันมีวัตถุ๑ ๘ นั่นแล
33,0024,018,เป็นมลทินอย่างยิ่ง.
33,0024,019,บทว่า ปหนฺตฺวาน ความว่า ภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลาย
33,0024,020,มลทินนั่นได้แล้ว ย่อมเป็นผู้หามลทินมิได้.
33,0024,021,
33,0024,022,๑. พึงดู อวิชชา ๘ ในธรรมวิภาคปริเฉทที่ ๒ หมวด ๘.