Book,Page,LineNumber,Text
31,0002,001,[ พราหมณ์คิดบูชาธรรมด้วยผ้าสาฎกที่ห่มอยู่ ]
31,0002,002,พราหมณ์ยับยั้งอยู่ในเรือนตลอดวัน             ต่อกลางคืนจึงได้ไปนั่ง 
31,0002,003,ฟังธรรมทางด้านพระพักตร์พระศาสดา.      ครั้งนั้น     ปีติ<SUP>๑</SUP>   ๕ อย่างซาบ-
31,0002,004,ซ่านไปทั่วสรีระของพราหมณ์นั้นเกิดขึ้นแล้ว.            เขาเป็นผู้ใคร่จะบูชา
31,0002,005,"พระศาสดา     คิดว่า      "" ถ้าเราจะถวายผ้าสาฎกนี้ไซร้,     ผ้าห่มของนาง"
31,0002,006,"พราหมณีจักไม่มี       ของเราก็จักไม่มี. ""           ขณะนั้นจิตประกอบด้วยความ"
31,0002,007,"ตระหนี่พันดวงเกิดขึ้นแล้วแก่เขา,       จิตประกอบด้วยสัทธาดวงหนึ่งเกิด"
31,0002,008,"ขึ้นอีก,       จิตประกอบด้วยความตระหนี่พันดวงเกิดขึ้นครอบงำสัทธาจิต"
31,0002,009,แม้นั้นอีก.      ความตระหนี่อันมีกำลังของเขาคอยกีดกันสัทธาจิตไว้     ดุจ
31,0002,010,จับมัดไว้อยู่เทียว   ด้วยประการฉะนี้.
31,0002,011,[ ชนะมัจเฉรจิตด้วยสัทธาจิต ]
31,0002,012,"เมื่อเขากำลังคิดว่า      "" จักถวาย     จักไม่ถวาย ""     ดังนี้นั่นแหละ"
31,0002,013,ปฐมยามล่วงไปแล้ว.        แต่ครั้นมัชฌิมยาม         เขาไม่อาจถวายใน
31,0002,014,"มัชฌิมยามแม้นั้นได้.       เมื่อถึงปัจฉิมยาม      เขาคิดว่า      "" เมื่อเรารบกับ"
31,0002,015,"สัทธาจิตและมัจเฉรจิตอยู่นั่นแล   ๒ ยามล่วงไปแล้ว,       มัจเฉรจิตนี้ของ"
31,0002,016,"เรามีประมาณเท่านี้        เจริญอยู่       จักไม่ให้ยกศีรษะขึ้นจากอบาย ๔, เรา"
31,0002,017,"จักถวายผ้าสาฎกละ.""     เขาข่มความตระหนี่ตั้งพันดวงได้แล้วทำสัทธา-"
31,0002,018,จิตให้เป็นปุเรจาริก   ถือผ้าสาฎกไปวางแบบาทมูลของพระศาสดา   ได้เปล่ง
31,0002,019,"เสียงดังขึ้น  ๓  ครั้งว่า  "" ข้าพเจ้าชนะแล้ว       ข้าพเจ้าชนะแล้วเป็นต้น."""
31,0002,020,
31,0002,021,๑.  ปีติ  ๕  คือ  ขุททกาปีติ  ปีติอย่างน้อย ๑  ขณิกาปีติ  ปีติชั่วขณะ ๑  โอกกันติกาปีติ
31,0002,022,ปีติเป็นพัก ๆ ๑  อุเพงคาปีติ  ปีติอย่างโลดโผน ๑  ผรณาปีติ  ปีติซาบซ่าน ๑.