Book,Page,LineNumber,Text
22,0005,001,"<B>"" บุคคล<sup>๑</sup>พึงเห็นผู้มีปัญญาใด     ซึ่งเป็นผู้กล่าว"
22,0005,002,"นิคคหะ   ชี้โทษ   ว่าเป็นเหมือนผู้บอกขุมทรัพย์ให้,"
22,0005,003,"พึงคบผู้มีปัญญาเช่นนั้น  ซึ่งเป็นบัณฑิต,  (เพราะว่า)"
22,0005,004,เมื่อคบท่านผู้เช่นนั้น     มีแต่คุณอย่างประเสริฐ
22,0005,005,"ไม่มีโทษที่ลามก. ""</B>"
22,0005,006,[ แก้อรรถ ]
22,0005,007,บรรดาบทเหล่านั้น  บทว่า  <B>นิธีนํ</B>  ได้แก่  หม้อแห่งขุมทรัพย์อัน
22,0005,008,เต็มด้วยเงินทองเป็นต้น   ซึ่งเขาฝังเก็บไว้ในที่นั้น ๆ.
22,0005,009,บทว่า   <B>ปวตฺตารํ</B>   คือ   เหมือนอย่างผู้ทำความอนุเคราะห์คน
22,0005,010,"เข็ญใจ   ซึ่งเป็นอยู่โดยฝืดเคือง  แล้วชักชวนว่า  "" ท่านจงมา,   เราจักชี้"
22,0005,011,"อุบายเลี้ยงชีพโดยสะดวกแก่ท่าน ""   ดังนี้แล้ว   นำไปยังที่ขุมทรัพย์แล้ว"
22,0005,012,"เหยียดออกบอกว่า  "" ท่านจงถือเอาทรัพย์นี้เลี้ยงชีพตามสบายเถิด."""
22,0005,013,วินิจฉัยในบทว่า   <B>วชฺชทสฺสินํ</B> :  ภิกษุผู้ชี้โทษมี  ๒ จำพวก  คือ
22,0005,014,"ภิกษุคอยแส่หาโทษ   ด้วยคิดว่า   "" เราจักข่มภิกษุนั้นด้วยมารยาทอัน"
22,0005,015,"ไม่สมควร    หรือด้วยความพลั้งพลาดอันนี้ในท่ามกลางสงฆ์ ""   ดังนี้"
22,0005,016,จำพวก ๑.   ภิกษุผู้ดำรงอยู่แล้วตามสภาพ   ด้วยสามารถแห่งการ
22,0005,017,อุ้มชูด้วยการแลดูโทษนั้น ๆ   เพื่อประโยชน์จะให้รู้สิ่งที่ยังไม่รู้   เพื่อ
22,0005,018,ต้องการจะได้ถือตามเอาสิ่งที่รู้แล้ว   เพราะความเป็นผู้ปรารถนาความ
22,0005,019,เจริญแห่งคุณมีศีลเป็นต้นแก่ผู้นั้น    จำพวก ๑;      ภิกษุจำพวกหลังนี้
22,0005,020,
22,0005,021,๑.  พระราชกวี (อาบ)  วัดบวรนิเวศวิหาร  แปลออกสอบเปรียญ  ๖   ประโยค  ใน
22,0005,022,สนามหลวง  พ. ศ. ๒๔๖๔.