Book,Page,LineNumber,Text
21,0015,001,"แล้วจึงถวายปฏิญญา,  พวกกระผมไม่สามารถจะอยู่ในที่นี้ได้,  จัก"
21,0015,002,อยู่ในที่ ๆ  (พอ)  ฟังความเป็นไปของท่านอาจารย์ได้  ซึ่งไม่ไกล 
21,0015,003,"จากที่นี้""   ดังนี้  พากันไหว้พระอาจารย์แล้วหลีกไป.   อาจารย์คงอยู่กับ"
21,0015,004,อันเตวาสิกชื่อกัปปกะ  (เท่านั้น).
21,0015,005,"พระราชาเสด็จมาสู่ที่บำรุง   ตรัสถามว่า  ""พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย"
21,0015,006,"ไปไหน ?""   เกสวดาบสทูลว่า  ""มหาบพิตร  พวกดาบสเหล่านั้นบอกว่า"
21,0015,007,"'พวกกระผมรำคาญใจ'  ดังนี้แล้ว  ก็ไปสู่หิมวันตประเทศ"""
21,0015,008,กาลต่อมาไม่นานนัก  แม้กัปปาดาบส  (ก็)  รำคาญแล้ว  แม้ถูก
21,0015,009,"อาจารย์ห้ามอยู่บ่อย ๆ ก็กล่าวว่า ""ไม่อาจ""  แล้วก็หลีกไป."
21,0015,010,แต่กัปปกดาบสนั้น  ไม่ไปสำนักของพวกดาบสนอกนี้  คอย
21,0015,011,ฟังข่าว<SUP>๑</SUP>  ของอาจารย์อยู่ในที่ไม่ไกลนัก.
21,0015,012,ในกาลต่อมาเมื่ออาจารย์คิดถึงพวกอันเตวาสิก  โรคในท้องก็
21,0015,013,เกิดขึ้น. 
21,0015,014,พระราชารับสั่งให้แพทย์เยียวยา.  โรคก็ไม่สงบได้.  พระดาบส
21,0015,015,"จึงทูลว่า  ""มหาบพิตร  พระองค์ทรงพระประสงค์จะให้โรคของ"
21,0015,016,"อาตมภาพสงบหรือ  ?"""
21,0015,017,"พระราชา.  ข้าแต่ท่านผู้เจริญ   หากว่าข้าพเจ้าอาจ,  ก็พึงทำ"
21,0015,018,ความผาสุกแก่ท่าน  เดี๋ยวนี้แหละ.
21,0015,019,ดาบส.  มหาบพิตร  หากว่า  พระองค์ทรงปรารถนาความสุข
21,0015,020,"แก่อาตมภาพไซร้,  โปรดส่งอาตมภาพไปสำนักพวกอันเตวาสิกเถิด."
21,0015,021,
21,0015,022,๑.  ปวตฺตึ.