Book,Page,LineNumber,Text
20,0025,001,"พูดว่า  ""นาย  ท่านอย่าทำเสียงดังไป,   การงานของท่านสำเร็จแล้ว."" "
20,0025,002,เศรษฐีนั้น  อันความโศกเปรียบดังภูเขาใหญ่ท่วมทับแล้ว   เสวย
20,0025,003,โทมนัส  มีประมาณมิใช่น้อย   ดังบุคคลผู้มีใจคิดร้ายต่อบุคคลผู้ไม่
20,0025,004,ประทุษร้ายฉะนั้น.
20,0025,005,[ทำร้ายผู้ไม่ทำร้ายตอบย่อมถึงฐานะ  ๑๐]
20,0025,006,เพราะเหตุนั้น  พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า
20,0025,007,"<B>""ผู้ประทุษร้าย  ในท่านผู้ไม่ประทุษร้าย  หา"
20,0025,008,อาชญามิได้  ด้วยอาชญา   ย่อมพลันถึงฐานะ  ๑๐
20,0025,009,อย่างใดอย่างหนึ่งทีเดียว  คือ   พึงถึงเวทนา
20,0025,010,"อันหยาบ,  ความเสื่อม,    ความแตกแห่งสรีระ,"
20,0025,011,"ความเจ็บไข้อย่างหนัก,   ความฟุ้งซ่านแห่ง"
20,0025,012,"จิต,   ความขัดข้องแต่พระราชา,   ความกล่าว"
20,0025,013,"ตู่อย่างทารุณ,   ความเสื่อมรอบแห่งหมู่ญาติ,"
20,0025,014,"ความย่อยยับแห่งโภคะ,  อีกประการหนึ่ง ไฟ"
20,0025,015,"ป่าย่อมไหม้เรือนของผู้นั้น,   เพราะความแตก"
20,0025,016,"แห่งกาย  เขาผู้มีปัญญาทราม  ย่อมเข้าพึงนรก.""</B>"
20,0025,017,[อุบายใหม่ของเศรษฐี]
20,0025,018,"แม้เช่นนั้น   เศรษฐี  ก็ไม่อาจแลดูนายโฆสกะนั้นตรง ๆ  อีกได้,"
20,0025,019,"ครุ่นคิดหาอุบายว่า  ""อย่างไร ?   จึงจะฆ่ามันเสียได้.""   มองเห็น"
20,0025,020,"อุบายว่า   ""เราจัดส่งมันไปยังสำนักของคนเก็บส่วย  (นายเสมียน)"
20,0025,021,"ใน  ๑๐๐  บ้านของเรา  ให้มันตายเสีย""  ดังนี้แล้ว  จึงเขียนหนังสือไป"