Datasets:

teddy-f-47

/

phi-1_5-ml_pretraining

like 0

translate from English to Polish: en: 1. pl: 1.

Sargassum saundersii adalah spesies rumput laut cokelat yang merupakan bagian dari famili Sargassaceae dan ordo Fucales. Penamaan binomial dari spesies ini didasarkan pada pendeskripsian oleh Kraft pada tahun 2009. Seperti spesies-spesies Sargassum lainnya, alga ini hidup di air laut. Referensi Sargassum

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Czas na gwóźdź programu. en: Attention, everyone! It's time for the reason we're all here tonight.

Berikut ini adalah daftar kecamatan dan kelurahan/desa di kabupaten Pringsewu, Provinsi Lampung, Indonesia. Kabupaten Pringsewu terdiri dari 9 kecamatan, 5 kelurahan, dan 128 pekon (desa). Pada tahun 2017, jumlah penduduknya mencapai 421.180 jiwa dengan luas wilayah 625,00 km² dan sebaran penduduk 673 jiwa/km². Daftar kecamatan dan kelurahan di Kabupaten Pringsewu, adalah sebagai berikut: Referensi Lihat pula Daftar kecamatan dan kelurahan di Indonesia Daftar kecamatan dan kelurahan di Lampung Pembagian administratif Indonesia Pranala luar Badan Pusat Statistik Kabupaten Pringsewu Situs Resmi Provinsi Lampung Situs Resmi Kabupaten Pringsewu Induk Kode Data dan Wilayah 2013. Kemendagri (Catatan: URL sewaktu-waktu dapat berubah/hilang. Bila URL tidak aktif, mohon dihapus dari daftar) Pringsewu, Kabupaten Kabupaten Pringsewu

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Tunggu sampai Kita ke Paris. en: Wait till We get to Paris.

Jilu atau Ji–Lu Mandarin, sebelumnya disebut Beifang Mandarin "Mandarin Utara", adalah dialek Bahasa Mandarin yang dituturkan di provinsi Hebei (Jì) dan bagian barat Shandong (Lǔ). Namanya merupakan kombinasi dari nama kuno kedua provinsi tersebut Jì dan Lǔ, sehingga dinamakan Mandarin Ji–Lu. Meskipun kedua provinsi tersebut tidak terlalu jauh dari Beijing, tetapi Ji–Lu memiliki aksen yang berbeda dan banyak perbedaan leksikal dengan dialek Beijing, yang merupakan dasar Bahasa Mandarin, bahasa resmi nasional. Terdapat tiga kelompok dialek Jilu yaitu Bao–Tang, Shi–Ji dan Cang–Hui. Orang-orang dari bagian timur Shandong atau Semenanjung Jiaodong berbicara dalam Mandarin Jiaoliao. Referensi Bahasa

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Sesungguhnya yang demikian itu amat mudah bagi Allah. en: Lo! that is easy for Allah.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: - Czemu pytasz? en: - Why do you ask?

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Aku minta Maaf, Aku minta Maaf. en: I am sorry. I am sorry.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Apa menaruhnya di keset bisa membunuhmu? en: Would putting it on the mat kill you?

Albaida del Aljarafe merupakan sebuah kota yang terletak di wilayah Provinsi Sevilla, Andalusia, Spanyol Lihat juga Daftar munisipalitas di Seville Daftar munisipalitas di Spanyol Kota di Spanyol

Orang India perantauan, yang resmi dikenal sebagai India non-residen (NRI) atau Orang berdarah India (PIO), adalah orang-orang kelahiran India atau keturunan yang tinggal di luar Republik India. Dilansir dari sebuah laporan Kementerian Luar Negeri, terdapat 31 juta NRI dan PIO yang tinggal di luar India pada Desember 2018. Demografi menurut negara Populasi Orang India Rantau, menurut negara, menurut Layanan Konsuler Kementerian Luar Negeri India, atau perkiraan lain (jika ada). Referensi Pranala luar Ministry of External Affairs, Government of India Bureau of immigration India Non-Resident Indians | National Portal of India Diaspora India

Steve Lang (March 24, 1949 – February 4, 2017) was a Canadian rock musician. He was the bass guitarist for the band April Wine from 1976 to 1984. He was born in Montreal, Quebec. He was the father of musician Erin Lang (born 1979). Lang died on February 4, 2017 at the age of 67. References 1949 births 2017 deaths Canadian rock guitarists Musicians from Montreal

translate from English to Indonesian: en: Her breasts? id: Payudaranya?

Krystyna Bernacka (ur. 16 września 1927 w Hieronimowie, zm. 1 kwietnia 2019) – polska lekarka, prof. dr hab. nauk medycznych, specjalistka w zakresie chorób wewnętrznych i reumatologii. Życiorys Krystyna Bernacka z domu Myśliwiec urodziła się 16 września 1927 w Hieronimowie k. Iłży. W 1940 ukończyła szkołę powszechną, podczas wojny uczyła się na tajnych kompletach w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie uzyskała małą maturę (1944). Liceum ogólnokształcące ukończyła w 1946 i rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim UMCS w Lublinie. Po drugim roku przeniosła się do Warszawy, gdzie studiowała w Akademii Medycznej, uzyskując dyplom lekarza 2 czerwca 1952. W 1966 obroniła pracę doktorską, a w 1974 habilitowała się na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy. W 1985 nadano jej tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 otrzymała nominację na profesora zwyczajnego. Była profesorem zwyczajnym Akademii Medycznej w Białymstoku. Została wyróżniona tytułem członka honorowego Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego i Towarzystwa Internistów Polskich. Była żoną prof. Eugeniusza Bernackiego (1919–1997), znanego chirurga, naukowca i publicysty, z którym mieli dwóch synów: Andrzeja, dr n. med., chirurga i torakochirurga oraz Piotra – informatyka i pracownika naukowego uczelni technicznych. 4 kwietnia 2019 spoczęła obok męża na Cmentarzu Farnym w Białymstoku. Ordery i odznaczenia Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” Gloria Artis Medicinae - Medal Honorowy Okręgowej Izby Lekarskiej w Białymstoku (2014) Przypisy Absolwenci Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Ludzie związani z Wydziałem Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski Odznaczeni odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi Pochowani na Cmentarzu Farnym w Białymstoku Polscy reumatolodzy Urodzeni w 1927 Wykładowcy Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Zmarli w 2019

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Tekanan darahnya turun. en: Blood pressure's dropping.

Gozdowo-Młyn – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Gozdowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. Zobacz też Gozdowo Przypisy Września (gmina)

Briosne-lès-Sables – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Kraj Loary, w departamencie Sarthe. Według danych na rok 2010 gminę zamieszkiwało 517 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 53 osoby/km². Przypisy Miejscowości w departamencie Sarthe

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Dimana dirimu? en: ♪ Where are you?

translate from English to Indonesian: en: Yeah, yeah. id: Yeah, yeah.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: lni temanku Andy. en: This is my friend Andy.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Proszę... en: Please..........

Metoda Reggio Emilia – jedna z metod edukacji stosowana na etapie wczesnego nauczania. Skupia się na każdym dziecku w odniesieniu do jego rodziny, innych dzieci, nauczycieli, środowiska, a także szerszej społeczności. Cechą charakterystyczną tego podejścia jest brak ustalonego z góry programu nauczania. Na początku wychowawcy zakładają tylko ogólne cele. W trakcie nauczania prowadzone są dokumentowane obserwacje działań dzieci. Wychowawcy na bieżąco porównują przygotowaną przez siebie dokumentację i prowadzą nad nią dyskusje. Na tej podstawie przygotowywane są propozycje konkretnych zajęć, które następnie omawiane są wraz z dziećmi. Historia Po wycofaniu się wojsk niemieckich z terenu Włoch po II wojnie światowej, z inicjatywy kobiet z prowincji Reggio Emilia, w mieście Villa Cella zbudowane zostało publiczne przedszkole, nazwane Szkołą Diany. W 1946 roku ideą przedszkola zainteresował się nauczyciel Loris Malaguzzi, który opracował nową metodę nauczania. Doskonalił ją do czasu przejścia na emeryturę w 1985 roku. Metoda stała się popularna za sprawą artykułu, który 2 grudnia 1991 roku ukazał się w amerykańskiej prasie. W materiale zatytułowanym „10 najlepszych szkół na świecie” znalazła się informacja o Szkole Diany i podejściu do nauczania, które się tam stosuje. Obecnie metoda wykorzystywana jest przez placówki działające w wielu krajach, głównie w Europie Zachodniej i Północnej. Kluczowe elementy metody Reggio Emilia Obraz dziecka Zwolennicy metody Reggio Emilia wierzą, że każde dziecko ma nieograniczony potencjał rozwoju i jest chętne do interakcji i poznawania otaczającego go świata w przeciwieństwie do wizji, w której dziecku narzuca się wiedzę, jaką musi posiąść. Obserwacja każdego dziecka i stymulowanie go do rozwijania jego mocnych stron stanowi jeden z fundamentów tego podejścia. Rola zajęć artystycznych w nauczaniu Dużo uwagi poświęca się zajęciom artystycznym jako środkowi nauczania. Zajęcia z rysunku powinny odbywać się codziennie. Dzieci zachęcane są również do angażowania się w zajęcia takie jak lepienie z gliny, teatrzyk kukiełkowy, teatrzyk cieni, malowanie, taniec, muzyka, budowanie czy pisanie. Często powtarzającym się tematem przewodnim takich zajęć jest „światło i cień”. Praktycy metody Reggio Emilia nie podważają istotności nauki pisania oraz liczenia, którą również prowadzi się w trakcie codziennych zajęć. Prace artystyczne stawiane są jednak ponad nimi. Termin progettazione Termin progettazione odnosi się do płynnego programu nauczania, który stanowi kolejny z fundamentów metody Reggio Emilia. Wychowawcy stosujący metodę Reggio Emilia nie opierają się na z góry opracowanych planach. Zajęcia dostosowane są do każdej grupy. Ich forma wynika z dokumentowanych obserwacji. Dzięki nim wychowawcy mogą dowiedzieć się, jakie tematy interesują dzieci, i opracować strategie, które pomogą dzieciom zdobywać wiedzę na bazie ich zainteresowania. Tematy przewodnie zajęć mogą pochodzić od samych dzieci, nauczycieli, rodziców lub szerszej społeczności. Prowadzone projekty nie są zamknięte w określonych ramach czasowych. Realizowane są w tempie narzuconym przez dzieci. W tym podejściu to dziecko kreuje swój proces nauczania, a nauczyciel czy opiekun stanowi dla niego narzędzie, w którym w razie potrzeby szuka wsparcia, informacji czy doświadczenia. Wzajemne relacje Podejście Reggio Emilia nazywane bywa przez jego zwolenników „pedagogiką relacji”, ponieważ jego podstawą jest założenie, że uczymy się poprzez tworzenie powiązań między obiektami, pomysłami czy doświadczeniami, a realizowane jest to za pomocą kontaktu z innymi ludźmi i otaczającym nas światem. Metoda Reggio Emilia przywiązuje wagę do relacji na różnych poziomach, relacji wśród dzieci, relacji między dziećmi i dorosłymi, między rodzicami i szkołą oraz między większą społecznością i szkołą. Rodzice odgrywają istotną rolę w życiu placówki posługującej się tą metodą. Kolektywizm oraz współpraca charakterystyczne dla Reggio Emilia to najważniejsze wartości dla mieszkańców regionu, stanowią one jeden z kluczowych elementów tego podejścia. Środowisko Dużą wagę przywiązuje się do środowiska, w którym będą przebywać dzieci. Przestrzeń dostępna dla dzieci jest całkowicie otwarta, a pomieszczenia w takiej szkole płynnie przechodzą jedno w drugie. Takie urządzenie wnętrza sprzyja interakcji i realizacji jednej z wartości, jaką jest otwartość na różnice między dziećmi, nauczycielami oraz społecznościami. Wykorzystywane meble lub inne przedmioty powinny być wielofunkcyjne. Na wystrój wnętrza wpływ powinny mieć dzieci. Przestrzeń musi zachęcać dzieci do odkrywania otoczenia, zarówno indywidualnego, jak i grupowego. Problemy W ostatnich latach na sile przybrała transformacja społeczeństw z homogenicznych w wielokulturowe. Takie zróżnicowanie stawia przed metodą Reggio Emilio i jej praktykami wiele nowych wyzwań w realizacji kluczowych jej aspektów. Społeczności oraz pedagodzy skupieni wokół Reggio Emilia nie stworzyli określonych ram postępowania z dziećmi, które wymagają dodatkowego wsparcia. Zastosowanie metody Reggio Emilia w danym kraju wymaga zaadaptowania jej do wartości, na których opiera się dane społeczeństwo. Wiąże się to z koniecznością wprowadzania różnych interpretacji i zmian w bazowej filozofii. Przypisy Metody nauczania

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Ta świątynia nosi imię Su Wu. en: This temple is in Su Wu's name.

Kneissl – najstarsza z austriackich firm produkujących narty. Założona przez Franz'a Kneissl'a w roku 1861 w miejscowości Kufstein (firma do dziś ma tam swoją siedzibę), od początku jest znana ze swojej innowacyjności oraz dbałości o jakość – narty były i są wytwarzane w miarę możliwości ręcznie. Ostatnim rewolucyjnym wynalazkiem, wprowadzonym m.in. w modelu PowerGlide, jest zastosowanie mini-płóz na ślizgach nart powodujących lepszą kontrolę podczas skrętów carvingowych i jazdy na wprost. Przedsiębiorstwo jest znane z produkcji kultowych modeli nart zjazdowych, takich jak: White Star, Red Star, Tendon. Produkuje również rakiety tenisowe. Po okresie upadłości firma, dzięki rodzimym inwestorom, została wyprowadzona na prostą. Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona internetowa marki Przedsiębiorstwa w Austrii Producenci sprzętu narciarskiego

translate from English to Indonesian: en: It might not be cure-related. id: Ini mungkin tak terkait dengan obatnya.

Yasuo Kobayashi , (urodzony 20 września 1936 r. w Tokio) – japoński nauczyciel aikido posiadający 8 dan Aikikai. Kobayashi urodził się w Tokio, dołączył do Aikikai Hombu dojo jako uchideshi ucząc się u O'Sensei Morihei Ueshiby w 1954. W 1969, założył swoje własne dojo w Kodaira. Jest również odpowiedzialny za kluby Aikido w Meiji University, Saitama University, oraz Tokyo Economics University. Regularnie zapraszany by uczyć na świecie, na Tajwanie, w Finlandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, w Nishida Dojo oraz Shikanai Dojos w Brazylii, Niemczech oraz USA. W styczniu 2003 roku było ponad 120 grup bezpośrednio podlegających lub luźno zrzeszonych (współpracujących) z organizacją Kobayashiego "Aikido Kobayashi Dojo". Za trud włożony w propagowanie Aikido, Kobayashi Dojo otrzymało organizacyjną nagrodę za profesjonalizm od Japan Budo Council w roku 1987. Yasuo Kobayashi stale przebywa i naucza w swoim dojo w Kodaira w Tokio. Wpływy Aikido Kobayashi Dojo widoczne są także w Polsce. Co roku na zaproszenie AAI-Polska Polskę odwiedzają instruktorzy Aikido Kobayashi Dojos, tacy jak syn Senseia Yasuo Kobayashi, Sensei Hiroaki Kobayashi (7 dan, Dojo Cho Aikido Kobayashi Dojo), Shihan Urban Aldenklint (7 Dan,Iyasaka Dojo, Stockholm, Szwecja),Sensei Shinichiro Koyanagi Sensei (6 dan) i inni. Linki zewnętrzne Aikido Kobayashi Dojo Japońscy aikidocy Urodzeni w 1936

Keuskupan Dundo () adalah sebuah keuskupan yang terletak di kota Dundo, provinsi gerejawi Saurímo, Angola. Riwayat 9 November 2001: Didirikan sebagai Keuskupan Dundo dari Keuskupan Saurimo Pemimpin Uskup Dundo (Ritus Roma) Uskup José Manuel Imbamba (2008.10.06 – 2011.04.12), diangkat menjadi Uskup Agung Saurimo Uskup Joaquim Ferreira Lopes, O.F.M. Cap. (2001.11.09 – 2007.06.06), diangkat menjadi Uskup Viana Sumber GCatholic.org Keuskupan di Angola

Patriot – amerykański serial telewizyjny (komediodramat, thriller) wyprodukowany przez Amazon Studios, Picrow oraz Reunion Pictures, którego twórcą jest Steve Conrad. Pilotowy odcinek został udostępniony 5 listopada 2015 roku, na stronie internetowej platformy Amazon Studios, natomiast pozostałe 9 odcinków pierwszej serii zostało udostępnionych 24 lutego 2017 roku. 18 kwietnia 2017 roku, Amazon ogłosiła zamówienie drugiego sezonu. Pod koniec lipca 2019 roku platforma Amazon poinformowała o zakończenie produkcji serialu po dwóch sezonach. Fabuła Serial skupia się na Johnie Tavnerze, oficerze wywiadu, którego zadaniem jest nie dopuścić Iranu do pozyskania broni jądrowej. W tym celu zatrudnia się w firmie produkującej rury dla przemysłu naftowego, która ma dostać ogromny kontrakt w Iranie. Obsada Michael Dorman jako John Tavner Terry O’Quinn jako Tom Tavnersada Kurtwood Smith jako Leslie Claret Michael Chernus jako Edward Tavner Kathleen Munroe jako Alice Tavner Aliette Opheim jako detektywAgathe Albans Chris Conrad jako Dennis McClaren Julian Richings jako Peter Icabod Gil Bellows jako Lawrence Lacroix Marcus Toji jako Stephen Tchoo Tony Fitzpatrick jako Jack Birdbath Sylvie Sadarnac jako detektyw Lucie Prum-Waltzing Charlotte Arnold jako Ally O'Dhonaill Sadieh Rifai jako Mahtma El-Mashad Hana Mae Lee jako Numi Zoe Schwartz jako Sophie Kane Mahon jako Mikham Candahar Antoine McKay jako Gregory Gordon Azhar Usman jako Kkyman Candahar Sabina Zeynalova jako Sandrine Gernsback Matthew Lunt jako detektyw Emile Mills Norm Sousa jako Edgar Barros Jaclyn Hennell jako Lori Odcinki Sezon 1 (2015-2017) Sezon 2 (2018) Produkcja W sierpniu 2015 roku Michael Dorman, Kathleen Munroe oraz Kurtwood Smith dołączyli do obsady. 19 grudnia 2015 roku, platforma internetowa Amazon zamówiła pierwszy sezon. Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona serialu Patriot Amerykańskie telewizyjne seriale dramatyczne Amerykańskie telewizyjne seriale komediowe Seriale telewizyjne emitowane od 2015 Seriale telewizyjne zakończone w 2018 Amazon Studios

Wydarzenia na świecie 26 listopada – w bitwie pod Caishi, nad Jangcy, siły songowskie odparły inwazję wojsk dynastii Jin. Fryderyk Barbarossa na czele wojsk niemieckich obległ miasto Mediolan, które opierało się postanowieniom sejmu w Roncaglia. Urodzili się Innocenty III, papież (zm. 1216). Baldwin IV Trędowaty, król Królestwa Jerozolimskiego (zm. 1185). Zmarli 11 września – Melisanda, królowa jerozolimska (ur. 1105) data dzienna nieznana: Inge I Garbaty – król Norwegii (ur. 1135) Magnus Henriksson, król Szwecji (ur. ok. 1147) 1161

translate from English to Polish: en: What about the headaches? pl: A co z bólami głowy?

Angoche – miasto w Mozambiku, nad Kanałem Mozambickim, zamieszkane przez około 90 tys. mieszkańców. Do 1976 miasto nosiło nazwę António Enes. Przypisy Miasta w Mozambiku

J. C. Daniel Award – nagroda filmowa przyznawana corocznie przez rząd stanu Kerala za zasługi dla Mollywood. Została ustanowiona w 1992. Upamiętnia uznawanego za ojca kinematografii w malajalam J. C. Daniela. Wręczana jest razem ze, związanymi z Mollywood, nagrodami Kerala State Film Awards. Jej zdobywca otrzymuje gratyfikację w wysokości 100 tys. INR. Autonomicznym ciałem, działającym w ramach rządu stanowego, związanym z tym wyróżnieniem jest Kerala State Chalachitra Academy. Wśród laureatów można znaleźć między innymi Thikkurissy Sukumarana Naira (1993), M. Krishnana Naira (1999) i K. J. Yesudasa (2002). Przypisy Nagrody filmowe przyznawane w Indiach

An anagram is a puzzle where the player has to move all the letters in a word to make a new word. An example would be The Morse Code and Here Comes Dots. Anagrams are often used in fiction when a character wants to use a different name. For example, the Harry Potter character named Tom Marvolo Riddle made an anagram based on his name, "I Am Lord Voldemort", and began calling himself "Lord Voldermort". And the pen name of Voltaire comes from "Aroueti". The word 'nag a ram' is actually an anagram of the word anagram. Common anagram examples are "dormitory"-rearrange to dirty room, "listen"-rearrange to silent, "astronomer"-rearrange to moon starer, and "a decimal point"-rearrange to I'm a dot in place. Related pages Palindrome Words

Seedorf – gmina w Niemczech w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Herzogtum Lauenburg, wchodzi w skład urzędu Lauenburgische Seen. Przypisy Powiat Herzogtum Lauenburg Gminy w Szlezwiku-Holsztynie

Cuignières – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Oise. Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 169 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 27 osób/km² (wśród 2293 gmin Pikardii Cuignières plasuje się na 828. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 758.). Bibliografia Miejscowości w departamencie Oise

translate from English to Polish: en: - Muy guapo. pl: - Bardzo przystojny.

"Poireiton Khunthok" or "Poireiton Khunthokpa" (literally, immigration by Poireiton) is an ancient Meitei literary narrative work (puya), describing about the immigration of a band of colonies, led by a man, Poireiton, the prince and younger brother of Thongaren, the god of the underworld kingdom, in the plains of the Kangleipak kingdom (present day Manipur). It is partially an allegorical work, which includes mythical elements as the integral parts of the saga. It also mentions that the knowledge of the usage of fire was also introduced to the people of Kangleipak by Poireiton. Related pages Leithak Leikharol Sources Poireiton Khunthok : Chandra Singh, Moirangthem : Free Download, Borrow, and Streaming : Internet Archive Poiraiton khunthok (Book, 1979) WorldCat.org References Puya

William Howard Livens DSO MC (ur. 28 marca 1889, zm. 1 lutego 1964 w Londynie) – brytyjski oficer i inżynier, specjalista od broni chemicznej i zapalającej w czasie I wojny światowej. Konstruktor taniego i skutecznego moździerza chemicznego, noszącego jego imię, oraz nowoczesnej zmywarki do naczyń. Życiorys Przed I wojną światową William Howard Livens, inżynier z wykształcenia, pracował dla swojego ojca, w firmie Ruston & Proctor (która później odegrała ważną rolę w rozwoju czołgu). Do armii wstąpił jesienią 1914 roku. Po niemieckim ataku gazowym w czasie II bitwy pod Ypres zaczął prace nad bronią, dającą możliwość odwetu (choć jeszcze był w trakcie szkolenia). W sierpniu 1915 roku dołączył, jako jeden z nielicznych nie-chemików do oddziałów gazowych brytyjskich saperów i w 1916 roku (według A. Saundersa już w 1915) został dowódcą kompanii miotaczy ognia w Royal Engineers Special Brigade. W odpowiedzi na użycie przez Niemców miotaczy ogni zajął się (z pomocą ojca, także inżyniera) konstrukcją takiej broni. W listopadzie 1916 roku jego wielkoskalowy miotacz Livens Large Gallery Flame Projector, oraz mniejszy (także stacjonarny) model, zostały użyte nad Sommą. Według jemu współczesnych, Livensa charakteryzowała wielka energia i równie wielka nienawiść do Niemców. Chciał osobiście zemścić się za ofiary zatonięcia „Lusitanii” (przekonany, że wśród ofiar znalazła się jego żona, poprzysiągł zabić identyczną liczbę Niemców, ilu zginęło pasażerów transatlantyku). By zdobyć potrzebne materiały, nie wahał się używać pozaregulaminowych środków. Jego najważniejsze dzieło, skonstruowany w 1916 roku prosty, ale bardzo skuteczny moździerz do miotania bomb zapalających, został pierwotnie zbudowany ze zbędnych beczułek (broń tę potem powszechnie nazywano Livens Drum – „beczką Livensa”). Gdy wynalazek uznano za zbyt niebezpieczny by testować go na oficjalnym poligonie chemicznym w Porton, oddział Livensa przeprowadził testy na własną rękę. Moździerz Livensa stał się standardową bronią brytyjskich ataków gazowych w drugiej połowie wojny: wyprodukowano go w około 150 tys. egzemplarzy. Livens miał nadzieję, że masowe użycie jego moździerzy pozwoli zmniejszyć koszt zabicia jednego Niemca do 16 szylingów. Broń pozostała na wyposażeniu do czasów II wojny światowej. Kapitan Livens 14 stycznia 1916 roku został odznaczony Military Cross i Distinguished Service Order z dniem nadania 28 grudnia 1917 roku. We wrześniu 1917 roku został członkiem Trench Warfare Committee, pracując nad rozwojem swojego moździerza. Po wojnie, w 1924 roku, skonstruował pierwszą nowoczesną zmywarkę do naczyń z obrotowym spryskiwaczem i półkami na naczynia. W czasie II wojny światowej pracował dla wojska jako cywilny konsultant. Przypisy Bibliografia Brytyjscy oficerowie Brytyjscy konstruktorzy broni Odznaczeni Orderem Wybitnej Służby Odznaczeni Krzyżem Wojskowym (Wielka Brytania) Uczestnicy I wojny światowej (Imperium brytyjskie) Urodzeni w 1889 Zmarli w 1964

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Aku menangkap tekanan terhadap tubuh kapal seluruh bagian. en: I'm picking up hull stress all over the ship.

Kiva (beserta situs webnya Kiva.org) adalah organisasi non-profit yang memungkinkan orang meminjamkan uang lewat internet dengan sasaran pengusaha mikro dan pelajar di lebih dari 80 negara. Misi Kiva yakni memperluas akses pembiayaan untuk menolong komunitas yang kurang berkembang. Sejak 2005, Kiva telah menyetujui 1,6 juta pinjaman dengan total mencapai 1,33 juta dolar Amerika dan tingkat pengembalian 96 sampai 97 persen. Ada sebanyak 1.8 juta permohonan pinjaman di seluruah dunia yang diterima Kiva. Kiva mengandalkan mitra di lapangan untuk mengelola pinjaman. Mitra ini bisa berupa institusi keuangan mikro, bisnis berdampak sosial, sekolah, atau organisasi non-profit. Kiva menampilkan testimoni setiap individu yang membutuhkan pinjaman sehingga pemberi pinjaman dapat menghubungi mereka. Kiva sendiri tidak mengambil biaya tambahan kepada peminjam dan pemberi pinjaman tidak menarik bunga atas pinjaman mereka. Kiva didukuang oleh dana hibah, pinjaman, maupun donasi dari para pengguna, sponsor, dan institusi pemerintah. Kantor pusat Kiva terletak di San Fransisco, California. Referensi P2P Lending Organisasi non-profit

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: - Jest pani pewna, że to czarna dziura? - Czwartej klasy. en: - You're sure it's a black hole?

translate from English to Indonesian: en: Stop smiling, it's not a joke. id: Berhenti tersenyum, itu bukan lelucon.

translate from English to Polish: en: You've made a mistake. pl: Popełniłaś błąd.

translate from English to Polish: en: But, uh, but I'll leave the tip. pl: - Ale ja zostawię napiwek.

Synod w Rimini (zwany także synodem w Ariminum) – wczesnochrześcijańskie zgromadzenie biskupów Kościoła zachodniego odbyte na polecenie cesarza Konstancjusza II w lipcu 359 r. w Ariminum (współczesne Rimini we Włoszech). Celem synodu było zażegnanie kryzysu ariańskiego. Analogiczny synod odbył się dla biskupów Wschodu w Seleucji. Historia Synod obradował głównie nad interpretacją orzeczeń soboru nicejskiego (325 r.) na temat natury Drugiej Osoby w Trójcy – Jezusa Chrystusa. Wzięło w nim udział ponad czterystu biskupów. Doszło wśród nich do podziału w stosunku do Symbolu przygotowanego na synodzie w Sirmium. Jedni opowiedzieli się za ariańską interpretacją wyrażoną w tym wyznaniu wiary, używającą gr. określenia homoios – podobny Ojcu, zamiast użytego w Nicei homousios – współistotny. Inni mocno bronili sformułowań Credo nicejskiego. Postanowienia zostały odrzucone przez papieża Liberiusza po odzyskaniu wolności. Bibliografia U. Benigni, Council of Rimini, w: The Catholic Encyclopedia (1913) Chrześcijaństwo starożytne Dogmatyka Synody i sobory chrześcijańskie Trójca Święta

Austroagrion kiautai – gatunek ważki z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Przypisy Bibliografia Austroagrion Gatunki i podgatunki zwierząt nazwane w 2007 roku

Georges Ohnet (ur. 3 kwietnia 1848 w Paryżu, zm. 6 maja 1918, tamże) – powieściopisarz i dramaturg francuski. Twórczość dostępna w języku polskim Bibliografia Linki zewnętrzne Dzieła Georges’a Ohneta w bibliotece Polona Francuscy dramaturdzy Francuscy pisarze Ludzie urodzeni w Paryżu Urodzeni w 1848 Zmarli w 1918

Wilhelm Wichurski, właśc. Wilhelm Franciszek Gwizdała (ur. 19 października 1907 w Tarnowie, zm. 4 lipca 1979 w Warszawie) – polski aktor teatralny i telewizyjny. Życiorys Był synem Wojciecha Gwizdały i Marii z Bąków. Jego pierwszą żoną była Wanda z domu Gacek, a drugą Katarzyna z domu Wietek, z którą był związany aż do swojej śmierci w roku 1979. W rodzinnym Tarnowie ukończył gimnazjum, aby następnie kształcić się w Miejskiej Szkole Dramatycznej w Krakowie. W wieku 22 lat zdał egzamin eksternistyczny ZASP-u. Zadebiutował w roku 1931 na scenie Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Szybko też nawiązał współpracę z Teatrem Kameralnym oraz Teatrem im. Żeromskiego w Kielcach. Następnie do roku 1936 występował w Teatrze Miejskim w Grodnie. Podczas II Wojny Światowej Wilhelm pracował najpierw w fabryce samochodów w Warszawie, a w roku 1944 był pracownikiem Dworca Wschodniego w Warszawie. Krótko po wojnie, w roku 1946 udało mu się na nowo rozpocząć prace w swoim zawodzie, dzięki czemu pojawił się na deskach Teatru Dramatycznego miasta stołecznego Warszawy. W kilka lat potem, mianowicie od roku 1951 aż do przejścia na emeryturę w lutym 1976 roku związał się z Teatrem Narodowym. Na krótko przed śmiercią, w roku 1977 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wilhelm Wichurski zmarł 4 lipca 1979 roku w Warszawie. Pochówek miał miejsce na Cmentarzu Północnym w Warszawie. Filmografia 1953: Celuloza 1955: Ostry dyżur (spektakl TV) – Korgut 1956: Szkice węglem 1958: Koniec świata o godzinie ósmej (spektakl TV) – Stevens, woźny 1958: Dwie rurki z kremem (spektakl TV) – komisarz Lepere 1963: Skandal w Hellbergu (spektakl TV) – sierżant Blom 1964: Pożegnania (spektakl TV) – barman z Cafe Clubu 1966: Jedna noc (spektakl TV) – woźnica 1970: Piszę pamiętnik artysty (spektakl TV) – lokaj hrabiny 1977: Kremlowskie kuranty (spektakl TV) – przewodniczący komitetu domowego Przypisy Linki zewnętrzne Polscy aktorzy filmowi Polscy aktorzy teatralni Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski Pochowani na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie Ludzie urodzeni w Tarnowie Urodzeni w 1907 Zmarli w 1979

translate from English to Indonesian: en: Oh! id: Oh!

translate from English to Indonesian: en: There's one about rain water. id: Ada satu lain, tentang air hujan.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Oh. en: Oh.

Dekalog Spolsky – drugi album studyjny Mery Spolsky, który ukazał się 27 września 2019. W 2020 krążek zdobył nominację do Fryderyka 2020 w kategorii album roku elektronika. Lista utworów „Dekalog Spolsky” – 1:57 „Mazowiecka kiecka” – 3:58 „Bigotka” – 3:38 „Szafa Meryspolsky” – 4:01 „Sorry from the Mountain” – 3:29 „Cieliste rajstopy” – 4:06 „KA” – 3:42 „Kosmiczna dziewczyna” – 3:20 „Fak” – 4:20 „Blond włosy” – 5:09 „Technosmutek” – 3:45 „Ups!” (gościnnie iGorilla) – 3:51 Przypisy Albumy muzyczne wydane w roku 2019 Albumy Kayax

Angela - imię pochodzi od łacińskiego imienia Angel, które powstało od greckiego słowa ángelos "posłaniec". Imię to też zostało przyswojone w postaci Aniela, od niego powstały też imiona Angelika i Angelina. Jest żeńskim odpowiednikiem imienia Anioł (Angel). W ostatnich czasach zapis imienia Angela bywa spolszczany i występuje w formie Andżela lub nawet Andrzela (część osób błędnie wywodzi jej źródłosłów od imienia męskiego Andrzej). Ta druga wersja jest niepoprawna. Angela imieniny obchodzi 27 stycznia. Znane święte o imieniu Angela: św. Aniela (wł. Angela) Merici bł. Maria Angela Truszkowska bł Aniela Salawa Znane osoby noszące imię Angela: Angela Bassett Angela Carter Angela Davis Angela Gheorghiu Angie Harmon (właśc. Angela Michelle Harmon) Angela Merkel Angela Aki Żeńskie imiona greckie

Francuskie Masywy i Kotliny (t. Francuskie wyżyny i kotliny, Francja atlantycka, Francja hercyńska; 35) – prowincja fizycznogeograficzna Europy Zachodniej. Stanowi przeważającą część Francji, a także niewielkie fragmenty Luksemburga i Niemiec, ponadto w jej skład wchodzą dwa terytoria zależne Wielkiej Brytanii - Guernsey i Jersey, będące tzw. dependencjami korony brytyjskiej. Obejmuje zwarty kompleks starych hercyńskich masywów górskich wraz z towarzyszącymi im obniżeniami w postaci basenów artezyjskich i głębokich rowów tektonicznych, w których płyną rzeki. Kompleks ten otaczają: od północy kanał La Manche, od zachodu Ocean Atlantycki, od południa Pireneje i Morze Śródziemne, a od wschodu kolejno Alpy, góry Jura, Średniogórze Niemieckie i Nizina Środkowoeuropejska. Francuskie masywy i kotliny są największą pod względem powierzchni i najdalej na zachód wysuniętą prowincją Pozaalpejskiej Europy Środkowej. Stanowią zachodnią część hercyńskiego pasa górotwórczego Europy środkowej i zachodniej. Zgodnie z regionalizacją fizycznogeograficzną Europy w uniwersalnej klasyfikacji dziesiętnej opracowaną przez Międzynarodową Federację Dokumentacji (FID) Francuskie Masywy i Kotliny dzielą się na pięć podprowincji: 351 Basen Paryski 352 Basen Akwitański 353 Masyw Armorykański 354 Masyw Centralny 355 Rów Rodanu Bibliografia Jerzy Kondracki W sprawie fizycznogeograficznego podziału Europy w klasyfikacji dziesiętnej, "Przegląd Geograficzny" tom XXXVII, z.3, 1965, str. 539-547 Pozaalpejska Europa Środkowa

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Ini yang digunakan untuk membawa trailernya. en: This is what she brought the trailer here with.

translate from English to Polish: en: Can I get my glasses back, please? pl: Czy mogę dostać z powrotem swoje okulary, proszę?

Sarnów – wieś w Polsce w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego. We wsi stoi zabytkowy, murowany dom włodarza, wzniesiony w XIX stuleciu w stylu klasycystycznym. Przypisy Dalików (gmina)

Francja: Trimbach – gmina Szwajcaria: Trimbach – gmina w kantonie Solura, w okręgu Gösgen Osoby: Herbert Trimbach – niemiecki prawnik Zobacz też: Triembach-au-Val

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Chcę cię ochronić przed tym spadającym gównem. en: Now, when it starts coming down on you, I'll be there to protect you.

translate from English to Polish: en: I didn't shoot at anybody. pl: - Do nikogo nie strzelałem.

Nava de Béjar – gmina w Hiszpanii, w prowincji Salamanka, w Kastylii i León, o powierzchni 11,73 km². W 2011 roku gmina liczyła 110 mieszkańców. Przypisy Gminy w prowincji Salamanka

translate from English to Polish: en: - We own - this place. pl: Jesteśmy właścicielkami tego klubu.

translate from English to Polish: en: I'm being hunted, Iike you. pl: Jestem ścigany, tak jak Ty.

Kariba – miasto w Zimbabwe Kariba – jezioro na granicy Zimbabwe i Zambii Tama Kariba – tama na jeziorze Kariba

Parafia pw. św. Bartłomieja Apostoła w Nienadówce – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w diecezji rzeszowskiej w dekanacie Sokołów Małopolski. Erygowana w 1561 roku. Do 25 marca 1992 roku należała do diecezji przemyskiej, przy czym na początku wchodziła w skład dekanatu rzeszowskiego, potem w latach 1603-1630 sokołowskiego, w latach 1630-1921 leżajskiego, a od 1921 znajduje się znów w sokołowskim. Przypisy Linki zewnętrzne Parafia w Portalu Diecezji Rzeszowskiej Informacje o parafii na stronie miejscowości Nienadówka Parafie pod wezwaniem św. Bartłomieja Parafie diecezji rzeszowskiej Religia w gminie Sokołów Małopolski Nienadówka

Wrona mariańska (Corvus kubaryi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), jedyny przedstawiciel tej rodziny w Mikronezji. Zamieszkuje wyspę Rota w archipelagu Marianów; występował też na pobliskiej wyspie Guam (należącej do USA), ale wyginął tam na początku XXI wieku. Należy do gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem. Charakterystyka Wrony mariańskie to średniej wielkości czarne ptaki z niebieskawo-czarnym połyskiem na ogonie i zielonawo-czarnym na grzbiecie, spodniej części ciała, głowie i skrzydłach. Przeważnie samice są mniejsze niż samce. Ptak dorosły waży blisko 250 g i mierzy około 38 cm długości. Wydaje głośne krzyki przypominające kaaa-ah. Występowanie i biotop Wrona mariańska występuje obecnie jedynie na wyspie Rota w Marianach Północnych. Zamieszkuje lasy wtórne i dojrzałe, jak też przybrzeżną roślinność porastającą plaże, ale do gniazdowania preferuje miejscowe lasy na podłożu wapiennym. Pożywienie Ma bardzo różnorodną dietę, jest oportunistycznym wszystkożercą. Żywi się owadami, jaszczurkami, jajami innych gatunków ptaków, krabami pustelnikami, owocami i ziarnami. Gniazdowanie Szczyt aktywności lęgowej przypada na okres od sierpnia do lutego, choć czas wyprowadzania lęgów może być znacząco różny w zależności od występowania tajfunów. Gniazdo jest dużą, kielichowatą konstrukcją zbudowaną z małych gałęzi powiązanych włóknami roślinnymi. Liczba jaj w lęgu waha się od 1 do 4. Oba ptaki wysiadują jaja, karmią pisklęta i troszczą się o nie nawet po ich opierzeniu. Opierzenia dożywają zwykle tylko 1 lub 2 młode. Trwanie rodzicielskiej opieki określa się na 5–18 miesięcy. Osobniki młodociane mogą trzymać się swych opiekunów nawet do 3 lat, nim same nie osiągną dojrzałości. Status i ochrona IUCN od 2008 uznaje wronę mariańską za gatunek krytycznie zagrożony (CR – Critically Endangered); wcześniej, od 2000 klasyfikowano ją jako gatunek zagrożony (EN – Endangered), a od 1994 jako krytycznie zagrożony. Na Guamie jeszcze na początku lat 60. XX wieku był to gatunek pospolity. Spadek liczebności i zasięgu występowania wrony mariańskiej spowodowały głównie grabieże lęgów przez introdukowane tu przypadkowo po II wojnie światowej węże drzewne Boiga irregularis (węże te, niemające tu naturalnych wrogów, doprowadziły też do wymarcia bądź gwałtownych spadków liczebności innych rodzimych gatunków ptaków na Guamie). Liczebność wron mariańskich na wyspie w 1981 szacowano na 350 osobników, w 1995 na niecałe 40, a w 1999 już tylko na 7 osobników. Dzięki sprowadzeniu ptaków z wyspy Rota, liczebność populacji wzrosła w 2001 do 16 osobników, ale w 2008 żyły tu już tylko 2 osobniki, po czym tutejsza populacja wymarła. Stosowanie elektrycznych barier wokół drzew z gniazdami nie zapobiegło wymarciu tych ptaków na wyspie. W 1993 roku ustanowiono rezerwat przyrody na Guamie (Guam National Wildlife Refuge) celem zachowania pozostałości rodzimych lasów i ptaków, które przeniesiono w tym celu z wyspy Rota. Na wyspie Rota dawniej gatunek również był szeroko rozpowszechniony. Jeszcze w 1982 populacja liczyła 1318 osobników, ale spadła do 592 w 1995, do 234 w 1998 oraz do 81 w 2012. W sezonie lęgowym 2015–2016 liczebność populacji lęgowej na wyspie Rota szacowano na 50 par. Do zagrożeń dla gatunku należą: wylesianie obszarów pod gospodarstwa rolne, pola golfowe i infrastrukturę rekreacyjną, tworzenie nowych osad rolniczych, grabieże lęgów przez introdukowane tu szczury, warany indyjskie (Varanus indicus) i zdziczałe koty, tajfuny niszczące siedliska leśne, choroby i konkurencja z introdukowanymi dziwogonami czarnymi (Dicrurus macrocercus). Mimo że większość mieszkańców wyspy Rota ma pozytywny stosunek do tych ptaków, zdarzają się jednak prześladowania ze strony ludzi. Zawleczenie na wyspę węży drzewnych Boiga irregularis zapewne doprowadziłoby do poważnego spadku populacji wrony mariańskiej, jeśli węże te zaadaptują się do środowiska i rozwiną swą populację. Odnotowywano na wyspie obecność pojedynczych, zawleczonych tu węży tego gatunku, ale miejscowe władze, przy wsparciu agencji z USA (United States Fish and Wildlife Service i United States Geological Survey) prowadzą program mający powstrzymać inwazję, np. stosuje się pułapki na węże, a dostarczane na wyspę drogą morską bądź lotniczą ładunki są przeszukiwane przez psy wyszkolone do wykrywania węży. W 2016 naukowcy z University of Washington i organizacji San Diego Zoo Global, we współpracy z innymi instytucjami, zainicjowali program mający zwiększyć bardzo niski w naturze sukces lęgowy i niską przeżywalność osobników młodocianych – jaja wybierane są z gniazd, a następnie wysiadywane w specjalnej placówce, wyklute młode są wychowywane do momentu, gdy osiągną dorosłość – a wtedy wypuszcza się je na wolność. Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Krukowate Ptaki Oceanii Gatunki i podgatunki zwierząt nazwane w 1885 roku

Umaga, właśc. Edward Smith Fatu (ur. 28 marca 1973 na San Francisco, zm. 4 grudnia 2009 w Houston) – amerykański wrestler pochodzenia samoańskiego. Członek rodziny zawodowych zapaśników pochodzących z Samoa – rodziny Anoa’i. Dwukrotny posiadacz tytułu interkontynentalnego WWE Intercontinental Championship (2007) w federacji World Wrestling Entertainment (WWE). Kariera Początki kariery i World Wrestling Federation/Entertainment (1995 – 2003) Fatu rozpoczął treningi wrestlingu wraz ze swoim kuzynem Mattem Anoaʻi w 1995 w szkole zawodowych zapasów Wild Samoan Training Center w Minneola na Florydzie prowadzonej przez członków rodziny Anoa’i. Jeszcze w 1995 zadebiutował w federacji wrestlingu założonej przez jego wuja Afę Anoa’i – World Xtreme Wrestling (WXW), a w kolejnych latach w innych promocjach niezależnych. W 2001 wraz z Mattem Anoa’i podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (późniejsze WWE) na występy w federacjach rozwojowych tej promocji. Pojawił się w Heartland Wrestling Association (HWA) gdzie występował pod pseudonimem Ekmo w tag teamie The Island Boyz u boku Matta Anoa’i i gdzie zdobyli tytuł HWA Tag Team Championship. Następnie obaj występowali w Memphis Championship Wrestling (MCW), gdzie trzykrotnie sięgnęli po mistrzostwo MCW Southern Tag Team Championship. W dniu 22 lipca 2002 Fatu zadebiutował w WWE podczas jednego z odcinków Raw jako Jamal wraz Mattem Anoa’i (występującym jako Rosey) w tag teamie 3-Minute Warning, gdzie odgrywali rolę „złych brutali”. Początkowo według storyline’u drużyna była enforcerami Erica Bischoffa i atakowała losowych wrestlerów WWE na jego życzenie, a także innych pracowników federacji jak konferansjerkę Lilian Garcię. We wrześniu 2002 w ramach drużyny 3-Minute Warning, Fatu rozpoczął feud z tag teamem Billy and Chuck – w tym samym czasie menedżerem 3-Minute Warning został Rico Constantino. Regularnie występował na Raw z Roseyem aż do czerwca 2003, kiedy Fatu rozstał się z WWE. Total Nonstop Action Wrestling i All Japan Pro Wrestling (2003 – 2005) We wrześniu 2003 zadebiutował w promocji Total Nonstop Action Wrestling (TNA) jako Ekmo Fatu. Tam też utworzył tag team wraz z Sonnym Siakim. W sierpniu 2004 opuścił TNA. Równocześnie pod koniec 2003 związał się z japońską federacją All Japan Pro Wrestling (AJPW) gdzie zaliczał kolejne występy jako Jamal. W AJPW wszedł w skład stajni Roughly Obsess and Destroy dowodzonej przez Takę Michinoku. Następnie występował w tag teamie z Taiyō Keą, z którym wygrał turniej World's Strongest Tag Determination League pokonując w finale zespół Kaz Hayashi i Satoshi Kojima. W styczniu 2005 Kea i Jamal sięgnęli po mistrzostwo AJPW World Tag Team Championship pokonując drużynę reprezentującą New Japan Pro-Wrestling – Hiroshi Tanahashi i Yutaka Yoshie. W 2005 znalazł się w finale turnieju Champion Carnival jednak przegrał walkę z Kensuke Sasakim. W grudniu 2005 opuścił AJPW bez większych osiągnięć. Powrót do WWE i dalsza kariera (2005 – 2009) W grudniu 2005 ponownie podpisał kontrakt z WWE. Do telewizji powrócił dopiero na początku kwietnia 2006 pod nowym gimmickiem jako Umaga (co w Gagana Samoa oznacza koniec). Na ciele posiadał kilka tatuaży – w tym jeden wzór zdobiący jego twarz. W nowym gimmicku Fatu odgrywał rolę antagonisty – dzikiego Samoańczyka, który kontrolowany był tylko przez swojego menedżera – Armando Estradę. W swoim debiucie 3 kwietnia 2006 na Raw zaatakował Rica Flaira. W połowie 2006 Umaga rozpoczął swoją serię zwycięstw pokonując m.in. Johna Cenę, Shawna Michaelsa i Triple H’a. Następnie rozpoczął feud z Kane’em, którego po serii ataków pokonał na gali Cyber Sunday (2006) w listopadzie 2006. Umaga pozostawał niepokonanym w kolejnych odcinkach Raw, dopiero po uwikłaniu się w rywalizację z Johnem Ceną, przegrał walkę o tytuł WWE Championship na gali New Year’s Revolution (2007) w styczniu 2007 i tym samym zakończył swoją zwycięską passę, na którą złożyły się 34 wygrane walki w telewizji w okresie od kwietnia 2006 do stycznia 2007 – wtedy też zyskał przydomek Samoan Bulldozer (ang. Samoański Buldożer). Po przegranej z Ceną na New Year’s Revolution (2007), Umaga kontynuował feud z tym zawodnikiem. W lutym 2007 został wybrany przez Vince’a McMahona na jego przedstawiciela w tzw. „Bitwie Miliarderów” (Battle of the Billionaires) pomiędzy McMahonem, a rzucającym mu wyzwanie Donaldem Trumpem. „Bitwa” ta miała mieć miejsce na gali WrestleMania 23. Po tym jak McMahon wyznaczył go na swojego reprezentanta, Umaga otrzymał prawo walki o tytuł WWE Intercontinental Championship przeciwko Jeffowi Hardy’emu. Walkę o mistrzostwo interkontynentalne wygrał w odcinku Raw z 19 lutego 2007. Kolejno wszedł w rywalizację z Bobbym Lashleyem, który został reprezentantem Donalda Trumpa. Na gali WrestleMania 23 Umaga przegrał walkę z Lashleyem, przez co Vince McMahon przegrał zakład hair vs. hair i po starciu został ogolony na łyso. W połowie kwietnia 2007 stracił mistrzostwo interkontynentalne na rzecz Santino Marelli. Dalej występował jako enforcer Vince’a i Shane’a McMahonów i prowadził rywalizację z Bobbym Lashleyem w brandzie ECW. Od czerwca 2007 rywalizował z Santino Marellą, którego 2 lipca 2007 pokonał podczas odcinka Raw, zdobywając po raz drugi mistrzostwo WWE Intercontinental Championship. Na początku września 2007 stracił WWE Intercontinental Championship na rzecz Jeffa Hardy’ego. Na przełomie września i października 2007 rozpoczął rywalizację z Triple H’em. Pod koniec listopada 2007 jego drużyna (Team Umaga) zmierzyła się z drużyną Triple H’a (Team Triple H) na gali Survivor Series (2007). Team Umaga uległ drużynie Triple H’a w 4-on-5 handicap matchu. Na początku 2008 przeniósł rywalizację na Batistę, z którym się zmierzył podczas gali WrestleMania XXIV, przegrywając starcie. Pod koniec czerwca 2008 został przeniesiony na SmackDown w ramach draftu. W sierpniu 2008 uległ kontuzji więzadła krzyżowego tylnego przez co pauzował w występach przez kilka miesięcy. Powrócił 30 stycznia 2009 podczas jednego z odcinków SmackDown. Od maja 2009 prowadził rywalizację z CM Punkiem. Najpierw pokonał Punka na gali Judgment Day (2009), a następnie przegrał z nim na Extreme Rules (2009) – była to jego ostatnia walka jaką stoczył w WWE. W dniu 8 czerwca 2009 WWE podało na swojej stronie internetowej informację o rozwiązaniu z nim kontraktu. Później ujawniono, że naruszył zasady programu „Talent Wellness”. Z powodu braku współpracy i odmowy podjęcia leczenia odwykowego został zwolniony z WWE. W lipcu 2009 pojawił się w portorykańskiej federacji World Wrestling Council (WWC). W listopadzie 2009 występował podczas tournée Hulka Hogana po Australii o nazwie Hulkamania: Let The Battle Begin. Tytuły i osiągnięcia All Japan Pro Wrestling World Tag Team Championship (1 raz) – z Taiyō Kea World's Strongest Tag Determination League (2004) – z Taiyō Kea January 2 Korakuen Hall Heavyweight Battle Royal (2004) Frontier Martial-Arts Wrestling FMW/WEW Hardcore Tag Team Championship (1 raz) – z Matty’m Samu Heartland Wrestling Association HWA Tag Team Championship (2 razy) – z Kimo Memphis Championship Wrestling MCW Southern Tag Team Championship (3 razy) – z Kimo Pro Wrestling Illustrated Sklasyfikowany na 22. miejscu wśród 500 najlepszych wrestlerów w rankingu PWI 500 w 2007 roku. World Wrestling Entertainment WWE Intercontinental Championship (2 razy) Wrestling Observer Newsletter Najgorszy tag team (Worst Tag Team; 2002) – Życie osobiste i śmierć Był żonaty z L.T., z którą doczekał się czwórki dzieci. Jeden z jego synów, Zilla, zadebiutował jako wrestler w lipcu 2023. Miał dwóch starszych braci, którzy również byli wrestlerami – Sama i Solofę (znanego jako Rikishi). Był wujkiem Jimmy’ego i Jeya Uso, występujących w tag teamie The Usos, a także kuzynem wielu innych wrestlerów takich jak: Yokozuna, The Rock, Rosey (Matt Anoa’i) i Roman Reigns. Pod koniec lipca 2007 periodyki takie jak Sports Illustrated, New York Daily News i The Washington Post wymieniły Umagę w swoich artykułach jako jednego z zawodników wrestlingu, którzy kupowali medykamenty przez tzw. „apteki internetowe” (ang. online pharmacy) co stanowiło pogwałcenie polityki WWE o nazwie „Talent Wellness”. W szczególności artykuły odnosiły się do tego, że Fatu otrzymywał somatotropinę – hormon wzrostu, między lipcem a grudniem 2006 – po tym jak WWE ustanowiła program zakazujący przyjmowania leków ze źródeł internetowych. W czerwcu 2009 Fatu po raz kolejny naruszył zasady programu „Talent Wellness”. Z powodu braku współpracy i odmowy uczęszczania na odwyk został zwolniony z kontraktu w federacji WWE. W dniu 4 grudnia 2009 Fatu został znaleziony przez swoją żonę w ich domu w Houston. Fatu był nieprzytomny, przy czym jego żona zauważyła dodatkowo u niego krwotok z nosa. Po przewiezieniu do szpitala, sanitariusze stwierdzili u niego atak serca, po czym został podłączony do aparatury podtrzymującej życie. Następnie doznał drugiego ataku serca, po którym zmarł tego samego dnia ok. godziny 17:00 CST w wieku 36 lat. Raporty toksykologiczne wykazały, że w organizmie wrestlera znajdowały się takie substancje jak: hydrokodon (środek przeciwbólowy), karyzoprodol (lek Soma – środek zwiotczający mięśnie) i diazepam (lek Valium). Ustalono, że połączenie wielokrotnego zażycia różnych leków przez Fatu wraz z jego złym stanem zdrowia ostatecznie doprowadziło do jego śmierci. Rekord w Luchas de Apuestas Przypisy Linki zewnętrzne Profile zawodnika na: Online World of Wrestling, Cagematch, WrestlingData, The Internet Wrestling Database, [dostęp 2021-10-04]. Profil WWE, wwe.com, [dostęp 2021-10-04]. , [dostęp 2021-10-04]. Amerykańscy wrestlerzy Wrestlerzy i wrestlerki z Kalifornii Wrestlerzy i wrestlerki z Florydy Ludzie urodzeni w San Francisco Ludzie związani z Houston Rodzina Anoaʻi Wrestlerzy z Samoa Amerykańskiego Urodzeni w 1973 Zmarli w 2009

translate from English to Polish: en: prizidilol pl: pryzydylol

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Medan elektromagnetik. en: The electromagnetic field.

translate from English to Indonesian: en: A man, like you... And in so many ways... id: Seorang pria, sepertimu... dan dengan begitu banyak cara...

translate from English to Polish: en: Jack. pl: Jack.

Mycetophila insipiens adalah spesies lalat yang berasal dari genus Mycetophila dan famili Mycetophilidae. Lalat ini juga merupakan bagian dari ordo Diptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia. Lalat ini biasanya dapat ditemui di tempat lembab. Referensi Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (2011). "Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.". Species 2000: Reading, UK. Diakses pada 24 September 2012. Mycetophilidae

Kunashir Island (, ) is an island in the Kuril Islands. Islands of Asia

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Itu tidak buruk. Terima kasih. en: Yeah, I was kind of, you know, spitballing.

Milewo – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972. Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972. Gromadę Milewo z siedzibą GRN w Milewie utworzono – jako jedną z 8759 gromad – w powiecie ełckim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 13/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Ginie, Kile, Milewo, Prawdziska, Stare Cimochy, Turowo, Wierzbowo, Zanie i Zocie ze zniesionej gminy Kalinowo w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 14 członków gromadzkiej rady narodowej. Gromadę Milewo zniesiono 1 stycznia 1972, a jej obszar włączono do gromady Kalinowo. Przypisy Milewo (powiat elxcki)

Anax pugnax – gatunek ważki z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Przypisy Bibliografia Anax Gatunki i podgatunki zwierząt nazwane w 1942 roku

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: To rola, którą zawsze chciałam zagrać. en: Not necessarily in high school, though.

translate from English to Indonesian: en: Don't! id: jangan!

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Dia keras kepala dan harus banyak mempelajari Force tapi dia mampu. en: He is headstrong, and he has much to learn of the living Force, but he is capable.

Władysław Saczonek (ur. 29 lipca 1945 w powiecie Zarosy na Wileńszczyźnie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, dowódca 2 pułku czołgów (1974–1977), dowódca 20 Dywizji Pancernej (1979–1982); attaché wojskowy w Kanadzie (1999–2004). Życiorys Władysław Saczonek syn Maksymiliana urodził się 29 lipca 1945. Dzieciństwo spędził na Warmii. W latach 1959–1963 kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym w Lidzbarku Warmińskim. We wrześniu 1963 rozpoczął studia w Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych w Poznaniu, które ukończył z wyróżnieniem w sierpniu 1966. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów w 2 pułku czołgów w Opolu 10 Dywizji Pancernej. W 1967 był dowódcą plutonu czołgów w 40 pułku zmechanizowanym 10 DPanc, a następnie po jego przeformowaniu w 25 pułku zmechanizowanym tej dywizji stacjonującym w Opolu. W latach 1967–1969 dowodził kompanią czołgów w 25 pz, potem w 13 pułku czołgów 10 DPanc. W 1969 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego WP i po ich ukończeniu powrócił do Opola, gdzie objął funkcję starszego pomocnika szefa wydziału operacyjnego w sztabie 10 DPanc. W latach 1973–1974 był szefem sztabu–zastępcą dowódcy 10 pułku czołgów 10 DPanc. W latach 1974–1977 dowodził 2 pcz. Dowodzona przez niego jednostka został wyróżniona w rozkazie Ministra Obrony Narodowej. W 1977 został skierowany do Szczecinka, gdzie do 1979 wykonywał obowiązki szefa sztabu–zastępcy dowódcy 20 Dywizji Pancernej. Następnie w 1979 w wieku 34 lat dowódca tejże dywizji, awansowany na pułkownika w 1980 (był najmłodszym dowódcą dywizji w ostatnich 25 latach). Dowodzona przez niego dywizja była dwukrotnie wyróżniana w rozkazach ministra ON. W pierwszej połowie 1981 podczas odprawy służbowej z szefem sztabu gen. Florianem Siwickim, jako dowódca 20 DPanc, wypowiedział się przeciwko radzieckiej interwencji zbrojnej na obszarze RP: Od 13 grudnia 1981 wykonywał zadania wynikające z zarządzeń stanu wojennego postawionych dla 20 DPanc. W 1982 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, po czym po ich ukończeniu w 1984 został wyznaczony na stanowisko I zastępcy szefa Sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1986–1988 pełnił służbę w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP jako szef oddziału planowania ogólnego. W okresie 1988–1992 szef Zarządu Operacyjnego Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego. W 1992 awansowany na stopień generała brygady. W 1992 po reorganizacji SG WP szef Zarządu Szkolenia Operacyjnego SG WP, którym był do 1995, gdzie między innymi w 1992 jest w zespole autorskim opracowującym strategię obronną RP w nowych uwarunkowaniach geopolitycznych, autor systemów dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP z zastosowaniem systemów informatycznych. Jest także autorem pierwszego planu udziału Sił Zbrojnych RP w programie „Partnerstwo dla Pokoju”. W 1995 objął funkcję szefa Zarządu Dowodzenia SG WP, po czym w 1996 został skierowany na stanowisko zastępcy dowódcy–szefa Sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W między czasie ukończył kurs języka angielskiego III stopnia według standardu NATO oraz kurs bezpieczeństwa zakończony uzyskaniem certyfikatu bezpieczeństwa oznaczony klauzulą „ściśle tajne”. W 1999 w Instytucie Stosunków Międzynarodowych odbył kurs bezpieczeństwa narodowego. Od roku 1999 do 2004 attaché wojskowy w Kanadzie. Z dniem 29 lipca 2005 w wieku 60 lat został zwolniony z zawodowej służby wojskowej przechodząc w stan spoczynku. 15 sierpnia 2005 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został uhonorowany listem przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. W latach 2006–2007 był zastępcą dyrektora Biura Inwestycji i Eksploatacji Agencji Rezerw Materiałowych Ministerstwa Gospodarki. Jest członkiem Klubu Generałów i Admirałów RP, od 2019 pełni funkcję wiceprezesa Klubu. Zainteresowania: historia Polski, łowiectwo, sport (piłka siatkowa – czynnie). Awanse podporucznik – 1966 porucznik – 1968 kapitan – 1972 major – 1974 podpułkownik – 1977 pułkownik – 1980 generał brygady – 1992 Ordery, odznaczenia i wyróżnienia Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1994 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Za zasługi dla WOW uhonorowany listem od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zakończenie zawodowej służby wojskowej – 2005 i inne Uwagi Przypisy Bibliografia Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 1994 Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego Dowódcy 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej Ludzie związani z Lidzbarkiem Warmińskim Ludzie związani z Poznaniem Ludzie związani z Opolem Wojskowi związani z Warszawą Ludzie związani ze Szczecinkiem Ludzie związani z Bydgoszczą Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa) Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa) Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa) Oficerowie Wojska Polskiego – absolwenci Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR Urodzeni w 1945

translate from English to Indonesian: en: You know what could happen if you let yourself get worked up. id: Kau tahu bagaimana kalau kau terlalu capek bekerja.

Synagoga w Starym Dzikowie – synagoga znajdująca się w Starym Dzikowie przy ulicy Cieszanowskiej 17. Synagoga została zbudowana na przełomie XIX i XX wieku. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Po zakończeniu wojny budynek synagogi służył jako dom kultury, po 1960 przebudowano go na kino, a od połowy lat 90. stoi opuszczony w stanie ruiny. Murowany z cegły i orientowany budynek synagogi został wzniesiony na planie prostokąta. Obecnie tylko częściowo zachował się wystrój zewnętrzny, w postaci zachowanych obrysów, obecnie zamurowanych wysokich, półokrągle zakończonych okien oraz okulusa na ścianie wschodniej. W miejscu Aron ha-kodesz przebito drzwi. Budynek jest nieotynkowany. Linki zewnętrzne Synagoga w Starym Dzikowie na portalu Wirtualny Sztetl Synagogi w województwie podkarpackim Synagoga

translate from English to Indonesian: en: Are you sure she wasn't wearing any? id: Apakah Anda yakin dia tidak mengenakan apapun?

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kau salah mengaturnya. en: You set it up wrong.

Jan de Brébeuf SJ (ur. 25 marca 1593 w Normandii, zm. 16 marca 1649 na terenach obecnej Kanady) – święty Kościoła Katolickiego, męczennik katolicki, jezuita, misjonarz. Życiorys Wstąpił do zakonu jezuitów w 1617 r. Po złożeniu ślubów pełnił obowiązki pedagoga przy młodzieży (1619-1621), po czym odbył studia filozoficzne i teologiczne (1621–1625). Wyświęcony na kapłana, na własną prośbę został skierowany na misję do Kanady, gdzie dotarł w 1625 r. Działalność misyjna Pracował wśród szczepu indiańskiego Algonkinów; przez pięć miesięcy uczył się języka. Swą dobrocią i okazywaną pomocą pozyskał sobie sympatię tubylców. Dla wygody własnej i następców ułożył słownik i gramatykę języka tego szczepu. Nie udało mu się jednak nawrócić na wiarę chrześcijańską ani jednego z tych Indian. Udał się więc do szczepu Huronów nad Rzeką Świętego Wawrzyńca. I tu zdobył przyjaźń Indian, ale również nie zdołał nikogo nawrócić. W ciągu trzech lat wyczerpującej pracy w surowych warunkach ochrzcił zaledwie jedno umierające dziecko. Była to najcięższa próba, jaka mogła spotkać misjonarza. Po zdobyciu Quebecu przez Anglików musiał powrócić w 1629 r. do Francji, ale po odzyskaniu Kanady przez Francuzów (1632) wyruszył znów na misje wraz z grupą innych misjonarzy. W 1636 r. epidemia zaczęła niszczyć ludność wiosek Huronów. Misjonarze starali się ich ratować. Wtedy o. de Brébeuf złożył ślub gotowości na wszystkie cierpienia, byle tylko pozyskać dla Jezusa dusze Indian. Właśnie ta epidemia stała się dla misjonarzy opatrznościowa. Indianie widząc, że biali nie chorują, zaczęli w nich widzieć czarnoksiężników. W 1649 r. było już 7 tys. ochrzczonych Indian. W czasie jednej z uciążliwych podróży w zimie 1640/1641 roku Jan złamał łopatkę i przez trzy lata musiał przebywać w szpitalu w Quebecu. Wrócił do pracy w 1644. Śmierć Jego dzieło zostało zniszczone przez Irokezów. 6 marca 1649 r. napadli oni na wioski Huronów i wymordowali większość mieszkańców. Jan do końca zachęcał swoich wiernych: „Dzieci moje, podnieście oczy wasze ku niebu. Bóg widzi nasze cierpienia i męki. Ma dla nas piękną nagrodę”. Irokezi ze szczególną zawziętością dręczyli misjonarza: wyrywali paznokcie, zadawali rany, nabijali na pal i zaczęli palić go żywcem, wypalili mu oczy, wreszcie jego głowę zanurzyli w wodzie, by w ten sposób wykpić chrzest. Wściekli, że nie mogli wydobyć z ust męczennika okrzyków boleści, Irokezi zaczęli miażdżyć mu twarz, piersi i całe ciało. W końcu pełni podziwu dla jego męstwa wyrwali mu serce i zjedli je, by posiąść odwagę, jaką on okazał. Razem z nim zamordowano Gabriela Lalementa. W podobnie okrutny sposób zabito ich towarzyszy: Izaaka Jogues’a, Antoniego Daniela, Karola Garniera, Natalisa Chabanela i dwóch braci zakonnych: Jana de Lalanda i Rene Goupila. Znaczenie Beatyfikowani w 1922, a kanonizowani w 1930 przez papieża Piusa XI w grupie Męczenników kanadyjskich. Jest patronem Kanady. Zobacz też święci i błogosławieni Kościoła katolickiego modlitwa za wstawiennictwem świętego Bibliografia Francuscy duchowni katoliccy Francuscy jezuici Jan de Brébeuf Misjonarze jezuiccy Francuscy męczennicy chrześcijańscy Urodzeni w 1593 Zmarli w 1649 Jan de Brébeuf Jan de Brébeuf

translate from English to Indonesian: en: You nearly got killed! id: Kau hampir terbunuh.

translate from English to Indonesian: en: Now, this look familiar? id: Sekarang, ini tampak akrab?

Giovanni Andrea Mercurio (ur. w 1518 w Mesynie, zm. 2 lutego 1561 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Mesyny. 20 lutego 1545 został wybrany arcybiskupem Manfredonii. 30 maja 1550 objął stolicę metropolitalną Mesyny, na której pozostał już do śmierci. 20 listopada 1551 Juliusz III wyniósł go do godności kardynalskiej. Wziął udział w konklawe wybierających Marcelego II, Pawła IV i Piusa IV. Bibliografia Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy Catholic-Hierarchy Włoscy kardynałowie Urodzeni w 1518 Zmarli w 1561 Ludzie urodzeni w Mesynie Kardynałowie z nominacji Juliusza III

Edward Puchalski (ur. 16 września 1874, zm. 8 listopada 1942 w Warszawie) – polski reżyser i scenarzysta filmowy uznawany za pioniera polskiej kinematografii. Początkowo pracował jako dziennikarz i współpracował z zespołami amatorskimi na Śląsku. W 1913 podjął się ekranizacji Trylogii Henryka Sienkiewicza. Zaczął od Obrony Częstochowy, opartej na fragmentach Potopu. Nakręcono jedynie kilka scen w atelier i pierwsze sceny plenerowe; do realizacji najważniejszych zdjęć w Częstochowie nie doszło, gdyż władze carskie uniemożliwiły kontynuowanie prac nad filmem (nie zezwoliły na udział w filmie wojska ani na zaangażowanie polskich statystów). W konsekwencji Potop powstał w wytwórni moskiewskiej, z udziałem aktorów rosyjskich (rolę Kmicica grał Iwan Mozżuchin). Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji, gdzie pracował w wytwórniach filmowych; przez pewien czas prowadził tam też własną wytwórnię filmową. Był osobą głęboko religijną. Filmografia 1939 – Żona i nie żona – kierownictwo artystyczne 1939 – Bogurodzica – scenariusz 1938 – Kościuszko pod Racławicami – kierownictwo produkcji 1937 – Ordynat Michorowski – scenariusz 1934 – Przeor Kordecki – obrońca Częstochowy – scenariusz, reżyseria, kierownictwo artystyczne 1932 – Rycerze mroku – obsada aktorska 1928 – Ludzie dzisiejsi – reżyseria 1927 – Łódź, miasto pracy - reżyseria 1926 – Trędowata – reżyseria 1925 – Iwonka – scenariusz 1924 – O czym się nie mówi – reżyseria, scenariusz 1923 – Bartek zwycięzca – reżyseria, scenariusz 1922 – Tajemnica medalionu – reżyseria 1922 – Rok 1863 - reżyseria 1921 – We własne sidła – reżyseria 1921 – Tragedia Rosji i jej trzy epoki – reżyseria 1921 – Na jasnym brzegu – reżyseria 1914 – Mazepa – reżyseria (wspólnie z Piotrem Czardyninem), rola aktorska (wojewoda) 1914 – Słodycz grzechu – reżyseria 1914 – Ach, te spodnie! – reżyseria 1913 – Obrona Częstochowy – reżyseria Linki zewnętrzne „Przeor dzwonił do żony” Violetta Gradek, Dziennik Zachodni Edward Puchalski na Stopklatka.pl Polscy reżyserzy filmowi Polscy scenarzyści XX wieku Urodzeni w 1874 Zmarli w 1942

translate from English to Polish: en: Uhtred, pull for me! pl: Uhtredzie, ciągnij mnie!

Amt Schlaubetal - Związek Gmin w Niemczech, leżący w kraju związkowym Brandenburgia, w powiecie Oder-Spree. Siedziba związku znajduje się w mieście Müllrose. W skład związku wchodzi sześć gmin: Grunow-Dammendorf Mixdorf Müllrose Ragow-Merz Schlaubetal Siehdichum Przypisy Powiat Oder-Spree Wspólnoty administracyjne Brandenburgii

Wistanstow – wieś w Anglii, w hrabstwie Shropshire. Leży 28 km na południe od miasta Shrewsbury i 214 km na północny zachód od Londynu. Przypisy Wsie w hrabstwie Shropshire

Omu adalah salah satu desa yang berada di Kecamatan Gumbasa, Kabupaten Sigi, Sulawesi Tengah, Indonesia. Referensi

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Cuma omong kosong Era Baru. en: Just your typical New Age bullshit crap.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Martine Cinta akan lenyap. en: Martine Love will cease to exist.

Frank J. Bart () adalah seorang penerima Medal of Honor untuk Perang Dunia I. Lahir di New York City, ia masuk Angkatan Darat Amerika Serikat di Newark, New Jersey, pada Perang Dunia I Referensi Penerima Medal of Honor Angkatan Darat Amerika Serikat Penerima Medal of Honor Perang Dunia I

The Wreckers is an American country music duo formed in 2005. Discography Studio albums Stand Still, Look Pretty (2006) References 2000s American music groups 2005 establishments in the United States 2007 disestablishments in the United States Country bands Musical duos Musical groups established in 2005 Musical groups disestablished in 2007

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: - Orang yang seperti apa? en: - What kind of people?

Civrieux is a commune. It is found in the region Auvergne-Rhône-Alpes in the Ain department in the east of France. Communes in Ain