diff --git "a/en-el/gnosis-library-ucy-ac-cy_doc_pairs.en-el.tsv" "b/en-el/gnosis-library-ucy-ac-cy_doc_pairs.en-el.tsv"
new file mode 100644--- /dev/null
+++ "b/en-el/gnosis-library-ucy-ac-cy_doc_pairs.en-el.tsv"
@@ -0,0 +1,387 @@
+index	num_words_total_L1	num_words_total_L2	title_L1	title_L2	abstract_L1	abstract_L2
+1	564	535	Group analysis of systems of evolution equations	Ανάλυση ομάδων Lie συστημάτων εξισώσεων εξέλιξης	Nowadays, one of the most important tools for the solution of differential equations is the application of Lie symmetry methods. Solutions of nonlinear partial differential equations (PDEs) can be constructed directly from the symmetries or via similarity reductions. However, finding Lie symmetries of PDEs and generally for systems of PDEs, is not an easy task, especially when arbitrary elements appear in the equations. Hence, in order to avoid numerous calculations, some useful restrictions on the functional form of the coefficient functions of the Lie generator, are needed. The target of the present thesis is to find some useful a-priori restrictions on the form of the generator, to reduce the number of calculations required in group classification. We deal with evolution equations. To achieve this goal, in chapter 2 some basic, necessary definitions are given, that enable us to develop our theory. We describe the notion of Lie groups of transformations, the infinitesimal transformations. We explain what is meant by the terms invariance of a PDE, similarity reductions, nonclassical symmetries and equivalence transformations. In the next chapter, we exhibit known results for two types of generalized nonlinear scalar PDEs. Specifically, for the nonlinear heat equation without presenting any calculations, we mention out the equivalence transformations, Lie symmetries and invariant solutions. Also, for the generalized Burgers equation, equivalence transformations and Lie symmetries are given. These two equations motivate us to extend these results, for systems of diffusion equations, later in the thesis. Chapter 4 is the chapter in which the wanted, aforementioned restrictions on the form of the Lie generator are derived. We recall some results from the papers of Tu and Bluman. Motivated by this work for scalar evolution PDEs, we extend similar results to systems of evolution equations. That is, we firstly present restrictions on the form of the coefficient function $\tau$ of the generator. We examine when this coefficient function is a function only of t. We have also found counterexamples in which τ depends not only on t. These are interesting examples, that need to be considered in some future work. Furthermore, restrictions on the form of the coefficient functions ξ, η and μ, are given, in the case where τ=τ(t) is valid. Chapters 5 and 6 contain applications of chapter 4 on two special classes of systems of evolution equations. Group classification of systems of diffusion equations is the purpose of chapter 5, while in chapter 6 we examine Burgers-type systems. For both systems, Lie symmetries, as a result of the previous restrictions, and equivalence transformations, that help us to simplify the form of the PDEs, are given. We have studied similarity reductions for two special cases of systems of diffusion equations, whilst we have found some examples of nonclassical reductions and a linearizable case of Burgers systems. We finally present, in chapter 7, symmetry analysis of a two-dimensional Burgers system. Lie invariance algebra and its subalgebras, followed by the complete point symmetry group, Lie reductions of codimension one and two and also Lie symmetries of the reduced systems of PDEs, complete this thesis. The last chapter of the thesis, is a description of what we are planning to do in the next few years. Problems that might admit generalizations are listed to be carried out. These are problems appeared in chapters 4, 5, 6 and 7 of the thesis and need further study!	Στις μέρες μας, ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία για την επίλυση των Διαφορικών Εξισώσεων είναι η εφαρμογή των μεθόδων των συμμετριών του Lie. Λύσεις μιας μη-γραμμικής Μερικής Διαφορικής Εξίσωσης (ΜΔΕ) μπορούν να κατασκευαστούν απευθείας από τις συμμετρίες ή μέσω των μετασχηματισμών υποβιβασμού τάξεως. Ωστόσο, η εύρεση των συμμετριών Lie ΜΔΕ και γενικότερα συστημάτων ΜΔΕ, δεν είναι εύκολη διαδικασία, ειδικότερα στην περίπτωση που στις εξισώσεις εμφανίζονται συναρτήσεις των εξαρτημένων ή/και ανεξάρτητων μεταβλητών. Ως εκ τούτου, προς αποφυγή πολυάριθμων υπολογισμών, απαιτούνται κάποιοι χρήσιμοι περιορισμοί στην συναρτησιακή μορφή των συντελεστών του γεννήτορα. Ο στόχος της παρούσας διατριβής είναι η εύρεση χρήσιμων, εκ των προτέρων περιορισμών, στην μορφή του γεννήτορα, για να μειωθεί ο αριθμός των υπολογισμών που απαιτούνται στην ταξινόμηση των συμμετριών. Θα ασχοληθούμε με εξισώσεις εξέλιξης. Προς επίτευξη του σκοπού αυτού, στο κεφάλαιο 2, δίνονται κάποιοι βασικοί, χρήσιμοι ορισμοί, που θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε την θεωρία μας. Γίνεται περιγραφή της έννοιας των ομάδων μετασχηματισμών Lie, των απειροστών μετασχηματισμών. Ακολούθως, επεξηγούμε τι σημαίνει αναλλοίωτη Διαφορική Εξίσωση, μετασχηματισμοί υποβιβασμού τάξεως μιας Διαφορικής Εξίσωσης, μη-κλασσικές συμμετρίες και μετασχηματισμοί ισοδυναμίας. Στο επόμενο κεφάλαιο, παρουσιάζουμε γνωστά αποτελέσματα για δύο κατηγορίες γενικευμένων μη- γραμμικών βαθμωτών ΜΔΕ. Συγκεκριμένα, για την μη-γραμμική εξίσωση της θερμότητας, χωρίς να παρουσιάσουμε τους υπολογισμούς, δίνουμε τους μετασχηματισμούς ισοδυναμίας, τις συμμετρίες Lie και τις αναλλοίωτες λύσεις. Επίσης, για την γενικευμένη εξίσωση του Burgers, αναφέρουμε τους μετασχηματισμούς ισοδυναμίας και τις συμμετρίες Lie. Το κεφάλαιο 4, είναι το κεφάλαιο στο οποίο παρουσιάζονται οι ζητούμενοι, προαναφερθέντες περιορισμοί στην μορφή του γεννήτορα. Ανακαλούμε κάποια αποτελέσματα από τις δημοσιεύσεις των Tu και Bluman. Υποκινούμενοι από αυτή την δουλειά, για βαθμωτές ΜΔΕ εξέλιξης, επεκτείνουμε παρόμοια αποτελέσματα και για συστήματα εξισώσεων εξέλιξης. Αναλυτικότερα, πρώτα παρουσιάζουμε τους περιορισμούς στην μορφή του συντελεστή τ του γεννήτορα. Εξετάζουμε πότε αυτός ο συντελεστής είναι συνάρτηση του t, μόνον. Έχουμε επίσης βρει αντιπαραδείγματα στα οποία το τ, δενεξαρτάται μόνο από το t. Αυτά είναι ενδιαφέροντα παραδείγματα, τα οποία πρέπει να εξετασθούν σε κάποια μελλοντική εργασία. Επιπλέον, δίνονται και περιορισμοί στην μορφή των συντελεστών ξ, η και μ, στην περίπτωση που ισχύει T=T(t). Τα κεφάλαια 5 και 6, αποτελούν εφαρμογές των αποτελεσμάτων του κεφαλαίου 4, σε δύο ειδικές περιπτώσεις συστημάτων εξισώσεων εξέλιξης. Ο σκοπός του κεφαλαίου 5 είναι η ταξινόμηση των συμμετριών συστημάτων εξισώσεων διάχυσης, ενώ στο κεφάλαιο 6 εξετάζουμε συστήματα τύπου Burgers. Και για τα δύο συστήματα, παρουσιάζουμε τις συμμετρίες Lie, ως αποτέλεσμα των προηγούμενων περιορισμών, και τους μετασχηματισμούς ισοδυναμίας, που μας βοηθούν να απλοποιήσουμε την μορφή των ΜΔΕ. Έχουμε μελετήσει τους μετασχηματισμούς υποβιβασμού τάξεως για δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις συστημάτων εξισώσεων διάχυσης, ενώ έχουμε βρει και κάποια παραδείγματα μη-κλασσικών συμμετριών, καθώς επίσης και μία γραμμικοποιήσιμη περίπτωση συστήματος τύπου Burgers. Τέλος, στο κεφάλαιο 7, παρουσιάζουμε ανάλυση συμμετριών ενός δι-διάστατου συστήματος Burgers. Η διατριβή ολοκληρώνεται με την αναλλοίωτη άλγεβρα Lie και τις υποάλγεβρες αυτής, ακολουθούμενη από την πλήρη σημειακή ομάδα συμμετριών, τους υποβιβασμούς Lie συνδιασ��άσεων 1 και 2, καθώς επίσης και τις συμμετρίες Lie των υποβιβασμένων συστημάτων ΜΔΕ. Το τελευταίο κεφάλαιο της διατριβής, αποτελεί περιγραφή της έρευνας που πρόκειται να γίνει στο εγγύς μέλλον. Απαριθμούνται προβλήματα, τα οποία πιθανόν να επιδέχονται γενικεύσεων, που θα εξεταστούν. Αυτά είναι προβλήματα που εμφανίστηκαν στα κεφάλαια 4, 5, 6 και 7 της διατριβής και για τα οποία απαιτείται επιπλέον μελέτη!
+2	140	126	Symmetry methods for higher-order evolution equations	Μέθοδοι συμμετριών σε υψηλής τάξης εξισώσεις εξέλιξης	Lie group methods are perhaps the most powerful tool currently available in finding exact solutions of nonlinear partial differentiαl equations. Our motivation was the known results of the second-order nonlinear diffusion equation. We derive results for certain forms of nonlinear evolution equations. Namely, we present results for a chain of third-, fourth-, fifth- and sixth-order equations. Also we give the results for a third- and a fourth- order generalised evolution equations and a class of dispersive equations of a third-order. Finally, we give the results for a third-order generalised equation with variable coefficients. We present equivalence transformations, Lie symmetries, nonclassical symmetries, potential symmetries and nonclassical potential symmetries. From symmetries we can derive reductions that reduce the partial differential equations to ordinary differential equations. That way we can extract solutions for the equations being studied.	Οι μεθόδοι συμμετριων Lie ίσως να αποτελούν το πιο δυνατό διαθέσιμο εργαλείο στην επίλυση μη-γραμμικών μερικών διαφορικών εξισώσεων. Με κίνητρο τα γνωστά αποτελέσματα της δεύτερης τάξης μη-γραμμικής εξίσωσης της διάχυσης, εξάγουμε αποτελέσματα σε συγκεκριμένες εξισώσεις εξέλιξης. Παρουσιάζουμε αποτελέσματα για μία αλυσίδα εξισώσεων τρίτης, τέταρτης, πέμπτης και έκτης τάξης. Επίσης δίνουμε αποτελέσματα για δύο γενικευμένες εξισώσεις εξελιξης τρίτης και τέταρτης τάξης και μία κατηγορία εξισώσεων διασποράς τρίτης τάξης. Τέλος, δίνοται αποτελέσματα για μια γενικεύμενη εξίσωση τρίτης τάξης με μεταβλητούς συντελεστές. Εξάγονται ισοδύναμοι μετασχηματισμοί, συμμετρίες Lie, μη-κλασικές συμμετρίες, δυναμικές συμμετρίες και μη-κλασικές δυναμικές συμμετριες. Aπό τις συμμετρίες προκύπτουν μετασχηματισμοί οι οποίοι υποβιβάζουν τις μερικές διαφορικές εξισώσεις σε συνήθεις διαφορικές εξισώσεις. Με αυτόν το τρόπο εξάγουμε συγκεκριμένες λύσεις των εξισώσεων που μελετούμε.
+3	493	502	Development of new methods for chiral separations in capillary electrophoresis using ionic	Ανάπτυξη νέων μεθόδων χειρόμορφου διαχωρισμού στην ηλεκτροφόρηση τριχοειδούς με χρήση ιοντικών υγρών	The research goal of the present PhD thesis is the development of new methods for chiral separations in capillary electrophoresis (CE) by use of ionic liquids (ILs). Initially, the enantioselectivity of several amino acid ester based CILs (AAILs) in CE was examined. Briefly, five different AAILs were synthesized and added into the BGE, in order to study their enantioselective ability for the chiral separation of 1,1΄-Binaphthyl-2,2΄-diylhydrogenphosphate (BNP). Enatioselectivity was evaluated by using several AAILs, which differ in the length and bulkiness of the AAIL ester group, the configuration of the cation, the type of the anion, the concentration and the pH of the BGE. Baseline separation of BNP was achieved by adding 60 mM L- or D-alanine tert butyl ester lactate (L- or D-AlaC4Lac) in the BGE (pH 8). Both cases demonstrated excellent reproducibility since all the relative standard deviation values were below 1%. It is worth here to mention that this is the first time that the enantioselective ability of AAILs is studied in any electrophoretic or chromatographic technique. In another study, the AAIL D-AlaC4Lac was added into the BGE along with other CSs, such as polymeric surfactants and cyclofructans (CFs), and the effect of the AAIL on the chiral separation and the possible synergistic effect were examined. In micellar electrokinetic chromatography (MEKC), the combination of AAIL with the polymeric surfactant poly-(sodium N-undecyl-glycinate) (poly-SUG) demonstrated a slight enantioseparation of 1,1΄-Bi-2-naphthol (BOH). When the AAIL was used along with poly-(sodium N-undecyl-(L-L)-valine-leucine (poly-(L-L)-SULV), the chiral separations of both BOH and 1,1΄-binaphthyl-2,2΄-diamine (BNA) were improved. Briefly, the resolution value (RS) for the chiral separation of BOH increased from 1.1 to 1.8 after the addition of 10 mM D-AlaC4Lac. Similarly, a baseline separation of BNA was achieved (RS = 1.6), when a concentration of 20 mM D-AlaC4Lac was added into the BGE. In another study, the synergistic effect of the above-mentioned AAIL with CFs was evaluated. Even though most of the examined CFs demonstrated low enantioselectivity for the three pharmaceutical compounds (huperzine A, warfarin, coumachlor), the addition of the AAIL into the BGE improved both resolution and efficiency, in all cases. The second part of the present thesis involved the evaluation of ILs as solvents for polysaccharides. The resulted solutions were applied as coating materials onto capillary walls of fused-silica capillaries. In addition, their utility as possible CSPs for the achievement of chiral separations was investigated in Open-Tubular Capillary Electrochromatography. The capillary coating, along with the enantioselective ability of polysaccharides, were evaluated by examining the chiral separation of different analytes, such as thiopental and sotalol. It was concluded that cellulose derivatives functioned effectively as CSPs since they baseline separated thiopental enantiomers, and they partially separated sotalol enantiomers (RS ≤ 1). In contrast to cellulose derivatives, chitin and the examined derivatives were not able to resolve any of the analytes under study. This observation suggests that chitin cannot successfully be used in OT-CEC as CSPs.	Η ανάπτυξη νέων μεθόδων χειρόμορφων διαχωρισμών στην ηλεκτροφόρηση τριχοειδούς (Capillary Electrophoresis, CE) με χρήση ιοντικών υγρών (Ionic Liquids, ILs) αποτελεί το ερευνητικό αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής. Αρχικά, μελετήθηκε η εναντιοεκλεκτική ικανότητα κάποιων CILs που έχουν σαν βάση τους εστέρες αμινοξέων (Amino Acid Ester-based Ionic Liquids, AAILs ως προς το διαχωρισμό του χειρόμορφου διναφθολικού παραγώγου 1,1΄-Binaphthyl-2,2΄-diylhydrogenphosphate (BNP). Στα πλαίσια της αξιολόγησης των AAIL ως CSs μελετήθηκαν οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την εναντιοεκλεκτικότητα, όπως για παράδειγμα το μήκος και ο όγκος της εστερομάδας του κατιόντος του AAIL, η διαμόρφωση του κατιόντος, το ανιόν του AAIL, η συγκέντρωση του AAIL και το pH του BGE. Επιτεύχθηκε πλήρης διαχωρισμός των εναντιομερών του BNP χρησιμοποιώντας 60 mM λακτικού τερτ βουτυλεστέρα της L- ή D-αλανίνης (L-, D-alanine tert butyl ester lactate, L-, D-AlaC4Lac) σε BGE με τιμή pH ίση με 8. Επίσης, οι επαναληψιμότητες run-to-run και batch-to-batch της βέλτιστης μεθόδου αξιολογήθηκε υπολογίζοντας. Και στις δύο περιπτώσεις, η επαναληψιμότητα αποδείχθηκε εξαιρετική αφού όλες οι τιμές της σχετικής τυπικής απόκλισης ήταν κάτω από 1%. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι, για πρώτη φορά μελετήθηκε η εναντιοεκλεκτική ικανότητα των AAILs σε ηλεκτροφορητική ή χρωματογραφική τεχνική. Στη συνέχεια, το AAIL D-AlaC4Lac προστέθηκε στον BGE μαζί με άλλους CSs, όπως είναι τα επιφανειοδραστικά πολυμερή και οι κυκλοφρουκτάνες (Cyclofructans, CFs), και πραγματοποιήθηκε μελέτη της επίδρασης του AAIL στο χειρόμορφο διαχωρισμό, καθώς και μελέτη της πιθανής συνεργειακής τους δράσης. Ο συνδυασμός του AAIL με το επιφανειοδραστικό πολυμερές πολυ-[N-ενδέκυλο γλυκινικό νάτριο] (poly-[sodium undecyl-glycinate], poly-SUG) διαχώρισε ελαφρώς τα εναντιομερή του διναφθολικού παραγώγου 1,1'-Bi-2-naphthol (BOH). Όταν χρησιμοποιήθηκε το πολυ ((L-λευκινικός - L-βανιλικός Ν-ενδεκυλεστέρας νατρίου) (poly (sodium N-undecyl (L-L) valine-leucine), poly-(L-L)-SULV) με το AAIL, βελτιώθηκε ο διαχωρισμός των διναφθολικών παραγώγων BOH και 1,1΄-binaphthyl-2,2΄-diamine (BNA). Ο διαχωρισμός των εναντιομερών του BOH βελτιώθηκε και η διαχωριστική ικανότητα (Resolution, RS) αυξήθηκε από 1.1 σε 1.8 μετά από προσθήκη 10 mM D-AlaC4Lac. Αναλόγως, ο πλήρης διαχωρισμός του BNA (RS = 1.6) επιτεύχθηκε μετά από προσθήκη 20 mM D-AlaC4Lac. Μια άλλη μελέτη επικεντρώθηκε στη συνεργειακή δράση του πιο πάνω AAIL με τις CFs. Στη συγκεκριμένη μελέτη εξετάστηκαν έξι συνολικά CFs ως CSs για το διαχωρισμό διάφορων χειρόμορφων ουσιών φαρμακευτικού ενδιαφέροντος (huperzine Α, warfarin και coumachlor) στην CE. Παρόλο που οι περισσότερες υπό μελέτη CFs έδειξαν μικρή εναντιοεκλεκτικότητα ως προς τις τρεις αυτές ουσίες, η προσθήκη του AAIL μέσα στον BGE βελτίωσε το χειρόμορφο διαχωρισμό και την αποδοτικότητα. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής, εξετάστηκε η διαλυτοποίηση των πολυσακχαριτών σε ILs. Τα διαλύματα που προέκυψαν εφαρμόστηκαν ως υλικά επικάλυψης πάνω σε τοιχώματα στήλης και μελετήθηκε η ικανότητα επίτευξης χειρόμορφων διαχωρισμών στην Ηλεκτροχρωματογραφία Τριχοειδούς Ανοικτού Σωλήνα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παράγωγα της κυτταρίνης μπόρεσαν να λειτουργήσουν επιτυχώς ως CSPs διαχωρίζοντας πλήρως τα εναντιομερή της θειοπεντάλης και μερικώς τα εναντιομερή της σοταλόλης (RS ≤ 1). Αντίθετα, η χιτίνη και τα παράγωγα της, δεν ήταν δυνατόν να διαχωρίσουν κανέναν από τους αναλύτες που εξετάστηκαν. Αυτό υποδηλώνει ότι η χιτίνη, ως υλικό επικάλυψης, αλλά και ως CSP, δε μπορεί να λειτουργήσει επιτυχώς στη συγκεκριμένη τεχνική.
+4	469	474		Σύνθεση, χαρακτηρισμός, μοντελοποίηση και αξιολόγηση αμφιφιλικών αδρομερών πολυμερικών γαλακτοματοποιητών	In this PhD Thesis, were synthesized six different series of amphiphilic, linear and star, block copolymers with narrow molecular weight distributions, which have the ability to stabilize emulsions of oil in water, so as to be used as emulsifiers for pesticide formulations based on water. To ensure size and composition homogeneity, all the above copolymers were prepared using group transfer polymerization (GTP). All polymers were consisted of the nonionic, hydrophobic monomer benzyl methacrylate (BzMA), which was the hydrophobic block of the copolymers. The hydrophilic monomers used in this synthesis were the 2-(dimethylamino)ethyl methacrylate (DMAEMA), that can be ionized at pH < 7, and the hexa (ethylene glycol) methacrylate (HEGMA), a nonionic monomer. The MW and the MW distributions were characterized by gel permeation chromatography (GPC) in tetrahydrofuran (THF). The composition of all copolymers was determined by proton nuclear magnetic resonance spectroscopy (1H NMR). The hydrodynamic diameters of all the water-soluble copolymers were determined by dynamic light scattering (DLS), while their cloud points were measured by turbidimetry. The distribution of hydrodynamic diameters showed that all amphiphilic block copolymers formed micelles whose size increased with their MW and their content in hydrophobic units. The cloud points were found to increase with MW and the content in hydrophilic units. Moreover, the cloud points of random copolymers were lower than those of block copolymers. After their characterization, all the copolymers were evaluated as emulsifiers for xylene- water and diazinon (pesticide)-water emulsions. The main conclusions from this evaluation were: all linear amphiphilic copolymers always stabilized o/w emulsions independent from their content in hydrophobic units and that in most of this cases stable, o/w emulsions of low viscosity were formed at the organic phase / water ratio 4/1. In the diazinon-water emulsions, stable, o/w emulsions of high viscosity were observed when the diazinon / water ratio was 9/1. None of this cases presenting any strong dependence on MW, content in hydrophobic units or the structure of the copolymer. Moreover, it was also observed that the amphiphilic star copolymers behave more like conventional emulsifiers because they succeeded to stabilize both o/w (copolymers with a low content in hydrophobic units) and w/o emulsions (copolymers with a high content in hydrophobic units) and that they almost never gave emulsions of high viscosity, probably due to their compact nature compared to that of their linear analogous. The linear BzMA, HEGMA and DMAEMA homopolymers, which were also synthesized and studied, failed to stabilize emulsions, indicating the importance of the amphiphilic character of the copolymeric emulsifiers. Finally, the behavior of microemulsions stabilized by linear, amphiphilic diblock copolymers was modeled. The results indicated that (a) the formation of o/w microemulsions requires a content of at least 30 % hydrophobic units in the block copolymeric emulsifier and (b) the size of the microemulsion droplets grows substantially when the hydrophilic block becomes marginally water-soluble.	Στη Διδακτορική αυτή Διατριβή παρασκευάστηκαν έξι οικογένειες αμφιφιλικών, γραμμικών και αστεροειδών, αδρομερών συμπολυμερών στενής κατανομής μοριακών βαρών (MB) τα οποία έχουν Την ικανότητα να σταθεροποιούν γαλακτώματα λαδιού στο νερό έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τυποποίηση υδατικών σκευασμάτων φυτοπροστασίας. Για τη διασφάλιση της ομοιογένειας του μεγέθους και της σύστασης των πολυμερών αυτών επιλέγηκε για τη σύνθεση η μέθοδος πολυμερισμού μεταφοράς ομάδας (group transfer polymerization, GTP). Όλα τα συμπολυμερή περιείχαν το υδρόφοβο μονομερές μεθακρυλικό βενζυλεστέρα (benzyl methacrylate, BzMA) το οποίο αποτέλεσε το υδρόφοβο τμήμα των συμπολυμερών. Τα υδρόφιλα μονομερή που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ο μεθακρυλικός 2- (διμεθυλαμινο)αιθυλεστέρας [2-(dimethylamino)ethyl methacrylate, DMAEMA], που μπορεί να ιονιστεί σε pH < 7, και ο μεθακρυλικός εστέρας της εξααιθυλενογλυκόλης [hexa(ethylene glycol) methacrylate, HEGMA], που είναι μη ιοντικός. Τα MB και οι κατανομές των MB χαρακτηρίστηκαν με χρωματογραφία αποκλεισμού μεγέθους (gel permeation chromatography, GPC) σε τετραϋδροφουράνιο. Η μέση σύσταση των πολυμερών προσδιορίστηκε με φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού πρωτονίου ('Η NMR). Τα υδατοδιαλυτά συμπολυμερή χαρακτηρίστηκαν στο νερό ως προς την υδροδυναμική τους διάμετρο με δυναμική σκέδαση του φωτός (dynamic light scattering, DLS) και τη θερμοκρασία θολώσεως με νεφελομετρία. Οι κατανομές των υδροδυναμικών διαμέτρων έδειξαν ότι όλα τα αμφιφιλικά αδρομερή συμπολυμερή σχηματίζουν μικύλια των οποίων το μέγεθος αυξάνεται με το MB και την περιεκτικότητα σε υδρόφοβο συστατικό των συμπολυμερών. Οι θερμοκρασίες θολώσεως αυξάνονται με το MB και την περιεκτικότητα σε υδρόφιλα συστατικά των συμπολυμερών, και είναι χαμηλότερες για τα τυχαία συμπολυμερή σε σύγκριση με τα αδρομερή. Μετά το χαρακτηρισμό τους, ακολούθησε η αξιολόγηση όλων των συμπολυμερών σαν γαλακτωματοποιητές ξυλολίου-νερού και diazinon (φυτοφαρμάκου)-νερού. Τα κυριότερα συμπεράσματα από αυτήν την αξιολόγηση ήταν ότι όλα τα γραμμικά αμφιφιλικά συμπολυμερή σταθεροποιούν πάντοτε γαλακτώματα τύπου o/w, ανεξάρτητα από την περιεκτ��κότητά τους σε υδρόφοβο συστατικό, και ότι στις περισσότερες περιπτώσεις λαμβάνονται σταθερά μονοφασικά o/w γαλακτώματα, χαμηλού ιξώδους, όταν η αναλογία οργανικής φάσης/νερού είναι 4/1. Στα γαλακτώματα φυτοφαρμάκου-νερού παρατηρήθηκαν σταθερά μονοφασικά o/w γαλακτώματα και σε περιπτώσεις όπου η παραπάνω αναλογία είναι 9/1. Σε καμία σχεδόν περίπτωση δεν παρατηρήθηκε ισχυρή εξάρτηση από το MB, τη σύσταση και τη δομή του συμπολυμερούς γαλακτωματοποιητή. Παρατηρήθηκε επίσης ότι τα αμφιφιλικά αστεροειδή συμπολυμερή συμπεριφέρονται περισσότερο σαν κλασσικοί γαλακτωματοποιητές διότι δίνουν τόσο γαλακτώματα τύπου o/w (μικρή περιεκτικότητα σε υδρόφοβο μονομερές BzMA), όσο και γαλακτώματα τύπου w/o (μεγάλη περιεκτικότητα σε ΒzΜΑ) και δεν δίνουν σχεδόν ποτέ γαλακτώματα μεγάλου ιξώδους, κάτι που αντανακλά τη συμπαγή φύση αυτών των μακρομορίων σε σχέση με τα γραμμικά ανάλογα τους. Τα γραμμικά ομοπολυμερή των BzMA, HEGMA και DMAEMA, τα οποία επίσης συντέθηκαν και μελετήθηκαν, δεν δίνουν σταθερά γαλακτώματα, υποδεικνύοντας έτσι το σημαντικό ρόλο του αμφιφιλικού χαρακτήρα στους συμπολυμερικούς γαλακτωματοποιητές. Τέλος, έγινε μοντελοποίηση μικρογαλακτωμάτων γραμμικών, διαδρομερών, αμφιφιλικών συμπολυμερών, που έδειξε ότι (α) ο σχηματισμός μικρογαλακτωμάτων τύπου o/w απαιτεί τουλάχιστον 30 % σύσταση σε υδρόφοβο μονομερές στο συμπολυμερικό γαλακτωματοποιητή και (β) τα σταγονίδια αυτών των μικρογαλακτωμάτων μεγαλώνουν όταν το υδρόφιλο τμήμα γίνεται οριακά υδατοδιαλυτό.
+5	497	539	Unpacking teacher knowledge : exploring its structure and contribution to student learning	Η δομή της γνώσης του εκπαιδευτικού και η σχέση της με τα μαθησιακά αποτελέσματα	This study examined the nature of teacher knowledge in terms of Shulman’s (1986, 1987) three most prominent components of teacher knowledge — content knowledge (CK), general pedagogical knowledge (PK) and pedagogical content knowledge (PCK) — in the subject area of mathematics. It also explored the association between in-service teacher knowledge and their students’ learning in mathematics. To address the abovementioned aims, a measurement aim of developing a reliable and valid instrument for the measurement of the three knowledge components was set. Data were collected through a student test and an open-ended survey, measuring teacher CK, PK, and PCK. The student test was administered to 1543 fifth- and sixth-grade elementary school students twice to examine their learning progress. The teacher survey was completed by 379 teachers. Several methodological decisions were taken in consideration in developing the study instruments: The student test was aligned in content with the teacher survey, by limiting attention to only a key domain in elementary school mathematics, namely, fractions. Both instruments were also aligned with the curriculum in operation. Additionally, three core teaching practices were captured: providing explanations, analyzing student thinking/misconceptions, and selecting, modifying, and ordering instructional tasks. Item Response Theory (IRT) models, Structural Equation Modeling (SEM) analyses, and a two-level hierarchical linear model analysis were utilized to address the research questions of the study. The study findings suggested that it was possible to develop a scale with good psychometric properties that encompasses CK, PK, and PCK simultaneously. At the same time, the scale provided evidence that CK forms a prerequisite for the development of PCK. This resonated with evidence from the qualitative analysis, as well as with the fact that CK and PCK were found to form two distinct factors in the SEM analyses, which were correlated. PK items had mixed item difficulties in the scale. In the SEM analysis, that used a subset of the items, PK was found to form a single factor, uncorrelated with either CK or PCK. Regarding the contribution of teacher knowledge to student learning, a curvilinear effect was found for fifth-grade students, implying that there is an optimal teacher knowledge level before and after which teachers might be less effective in terms of supporting student learning. This was replicated neither for the entire sample nor for sixth-graders. Admittedly, teacher knowledge explained only a small portion of the unexplained variance in student learning; however, it represented 15% of the unexplained variance at the teacher level. Also, while most of the student and teacher variables under exploration did not have a statistically significant contribution to student learning, teacher knowledge was found to have such a contribution. The results of the study indicate the promise and the challenges that exist in unpacking the knowledge needed for the work of teaching and exploring associations among teacher knowledge, teaching, and student learning. Without underestimating its limitations, the study concludes by discussing the theoretical, methodological, and practical implications of the findings.	H παρούσα μελέτη εξέτασε τη γνώση του εκπαιδευτικού αναφορικά με τους τρεις βασικούς τύπους γνώσης κατά Shulman (1986, 1987) — γνώση περιεχομένου (ΓΠ), γενική παιδαγωγική γνώση (ΠΓ) και παιδαγωγική γνώση περιεχομένου (ΠΓΠ) — στο γνωστικό αντικείμενο των μαθηματικών. Διερεύνησε, επίσης, τη συσχέτιση της γνώσης των εν υπηρεσία εκπαιδευτικών με τη μάθηση των μαθητών τους στα μαθηματικά. Για την επίτευξη των πιο πάνω σκοπών, τέθηκε ως επιπρόσθετος σκοπός η ανάπτυξης ενός έγκυρου και αξιόπιστου εργαλείου μέτρησης των τριών τύπων γνώσης του εκπαιδευτικού. Η συλλογή των δεδομένων έγινε μέσω ενός δοκιμίου για τους μαθητές και ενός ανοιχτού τύπου ερωτηματολογίου για τους εκπαιδευτικούς το οποίο μετρούσε τη ΓΠ, την ΠΓ και την ΠΓΠ. Το δοκίμιο για το μαθητή χορηγήθηκε σε 1543 μαθητές πέμπτης και έκτης τάξης δημοτικού σχολείου σε δύο χρονικές στιγμές για την εξέταση της προόδου τους. Το ερωτηματολόγιο για τους εκπαιδευτικούς συμπληρώθηκε από 379 εκπαιδευτικούς. Για την ανάπτυξη των εργαλείων λήφθηκαν υπόψη διάφορες μεθοδολογικές παράμετροι: Το δοκίμιο για το μαθητή και το ερωτηματολόγιο για τον εκπαιδευτικό εξέτασαν το ίδιο περιεχόμενο. Για να γίνει αυτό κατορθωτό, η περιοχή στην οποία εξετάστηκε η πρόοδος του μαθητή και η γνώση του εκπαιδευτικού περιορίστηκε στα κλάσματα. Και τα δύο εργαλεία αναπτύχθηκαν με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα σε εφαρμογή. Επιπρόσθετα, εξετάστηκαν τρεις βασικές διδακτικές πρακτικές, που αφορούσαν στην παροχή επεξηγήσεων, στην ανάλυση της σκέψης του μαθητή και των παρανοήσεών του, καθώς και στην επιλογή, τροποποίηση και σειροθέτηση εκπαιδευτικών έργων. Για την ανάλυση των δεδομένων αξιοποιήθηκε η σύγχρονη θεωρία μέτρησης και συγκεκριμένα το μοντέλο Rasch, τα Δομικά Μοντέλα Εξισώσεων και η πολυεπίπεδη ανάλυση. Τα αποτελέσματα της έρευνας εισηγήθηκαν ότι είναι δυνατό να αναπτυχθεί μια κλίμακα με καλές ψυχομετρικές ιδιότητες που να περιλαμβάνει και τους τρεις τύπους γνώσης. Ταυτόχρονα, η κλίμακα παρείχε στοιχεία ότι η ΓΠ είναι προαπαιτούμενη για την ανάπτυξη της ΠΓΠ. Αυτό ενισχύθηκε επιπλέον από ευρήματα της ποιοτικής ανάλυσης, αλλά και από το γεγονός ότι η ΓΠ και η ΠΓΠ φάνηκε να αποτελούν δύο ξεχωριστούς παράγοντες στην ανάλυση δομικών μοντέλων εξι��ώσεων, οι οποίοι, ωστόσο, συσχετίζονταν. Τα έργα για την ΠΓ ήταν διάσπαρτα στην κλίμακα, έχοντας διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας. Στην ανάλυση των δομικών μοντέλων εξισώσεων, στην οποία χρησιμοποιήθηκε μέρος του συνόλου των έργων, η ΠΓ αποτελούσε έναν ξεχωριστό παράγοντα, που δε συσχετιζόταν είτε με τη ΓΠ ή την ΠΓΠ. Σχετικά με τη συνεισφορά της γνώσης του εκπαιδευτικού στη μαθησιακή πρόοδο των μαθητών προέκυψε μια καμπυλόγραμμη σχέση για τους μαθητές της πέμπτης τάξης, σύμφωνα με την οποία υπάρχει ένα βέλτιστο επίπεδο γνώσης του εκπαιδευτικού, πριν και μετά το οποίο οι εκπαιδευτικοί είναι λιγότερο αποτελεσματικοί σε σχέση με την πρόοδο των μαθητών τους. Η σχέση αυτή, όμως, δεν επαναλήφθηκε για ολόκληρο το δείγμα ή για τους μαθητές της έκτης τάξης. Ομολογουμένως, η γνώση του εκπαιδευτικού φάνηκε να ερμηνεύει ένα μικρό μέρος της ανερμήνευτης διασποράς στη μάθηση των μαθητών˙ ωστόσο, αντιπροσώπευε το 15% της ανερμήνευτης διασποράς σε επίπεδο εκπαιδευτικού. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν τη σημασία της εμπειρικής διερεύνησης της γνώσης που απαιτείται εκ μέρους των εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία, καθώς και των διασυνδέσεων μεταξύ της γνώσης του εκπαιδευτικού και της μάθησης των μαθητών. Συζητούνται ειδικότερα οι προκλήσεις που υπάρχουν στη μέτρηση της γνώσης του εκπαιδευτικού σε εκπαιδευτικά συγκείμενα στα οποία δεν υπάρχει τέτοια κουλτούρα.
+6	312	355	Humour production and appreciation: cognitive and linguistic dimensions	Παραγωγή και κατανόηση χιούμορ: γνωστικές και γλωσσικές διαστάσεις του	Humor, comedy and laughter are important aspects of human behavior (Martin, 2007). This research focuses on the study of the relations between humor production and comprehension, verbal and non-verbal, the general intellectual ability, executive functions, Theory of Mind (ΤΟΜ) and pragmatic ability. For data collection were constructed or adapted a total of 12 tests: a verbal humor production test, a non-verbal humor production test, a verbal humor comprehension test, a non-verbal humor comprehension test, a picture arrangement test (control test), a pragmatic ability test (TOPL-2; Phelps-Terasaki & Phelps-Gunn, 1992), a TOM test (Spanoudis, 2013), a measurement test of the emotional dimension of TOM (Faces Test; Baron-Cohen, Wheelwright & Jolliffe , 1997), two tests for executive functions (Wisconsin Card Sorting Test; Heaton, Chelune, Talley, Kay, & Curtis, 1993, and The Trail Making Test; Reitan & Davidson, 1974) ,Vocabulary test and Block Design of the WASI (Wechsler Abbreviated Scale of Intelligence; Spanoudis, 2012) to measure verbal and non-verbal intelligence. The participants were 191 students of the University of Cyprus who were selected randomly. Regarding the statistical analysis, we calculated the reliability of all tools (Cronbach's coefficient a) and the Pearson correlation coefficients, to illustrate the degree of intercorrelations among measurements. Also, psychometric properties of all constructed measures were analyzed item by item using Item Response Theory (Rasch Model). In addition, a series of analyses of variance and multiple regression were performed, to investigate the predictive power of the design variables. Finally, using structural equation analysis we estimated the structural relations and mediation effects of all measured abilities. In summary, the key finding of the study was that the humor production and comprehension are interrelated concepts; τhe same seemed to apply to both types of humor, verbal and nonverbal. Moreover, the executive functions and intelligence seem to predict the production and comprehension of verbal and nonverbal humor.	Το χιούμορ, η κωμωδία και το γέλιο είναι σημαντικές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς (Martin, 2007). Η παρούσα εργασία εστιάζεται στη μελέτη των σχέσεων τ��ς ικανότητας παραγωγής και κατανόησης χιούμορ, λεκτικού και μη λεκτικού, με τη γενική νοητική ικανότητα, τις εκτελεστικές λειτουργίες, τη Θεωρία του Νου (ΘτΝ) και την πραγματολογική ικανότητα. Για τη συλλογή των δεδομένων κατασκευάστηκαν ή προσαρμόστηκαν 12 συνολικά δοκιμασίες: ένα λεκτικό τεστ παραγωγής χιούμορ, ένα εικονικό τεστ παραγωγής χιούμορ, ένα λεκτικό τεστ κατανόησης χιούμορ, ένα εικονικό τεστ κατανόησης χιούμορ, ένα τεστ ακολουθίας εικόνων (τεστ ελέγχου), ένα τεστ πραγματολογικής ικανότητας (TOPL-2; Phelps-Terasaki & Phelps-Gunn, 1992), ένα τεστ μεταγενέστερης θεωρίας του νου (Σπανούδης, 2013), ένα τεστ μέτρησης της συναισθηματικής διάστασης της θεωρίας του νου (FACES TEST; Baron-Cohen, Wheelwright & Jolliffe, 1997), δύο τεστ εκτελεστικών λειτουργιών (WISCONSIN CARD SORTING TEST; Heaton, Chelune, Talley, Kay, & Curtis, 1993, και THE TRAIL MAKING TEST; Reitan & Davidson, 1974) και οι δοκιμασίες λεξιλόγιο και κατασκευή σχεδίων με κύβους του προσαρμοσμένου WASI (Wechsler Abbreviated Scale of Intelligence, Σπανούδης & Τούρβα, 2012) για τη μέτρηση της λεκτικής και της μη λεκτικής νοημοσύνης. Οι συμμετέχοντες ήταν 191 φοιτητές του Πανεπιστημίου Κύπρου οι οποίοι επιλέγηκαν τυχαία με πρόσκληση συμμετοχής. Όσον αφορά τις στατιστικές αναλύσεις, υπολογίστηκε η αξιοπιστία (συντελεστής Cronbach’s α) όλων των εργαλείων μεθοδολογίας και ο δείκτης συσχέτισης Pearson των μεταβλητών του ερευνητικού σχεδίου, προκειμένου να φανεί ο βαθμός αλληλοσυσχέτισης τους. Έγινε επίσης ανάλυση item by item μέσω της μεθοδολογίας Item Response Theory των ψυχομετρικών ποιοτήτων όλων των κατασκευασμένων εργαλείων. Εκτελέστηκαν ακόμη σειρά αναλύσεων διακύμανσης και πολλαπλής παλινδρόμησης, προκειμένου να μελετηθεί η προβλεπτική ισχύς των μεταβλητών του σχεδίου στις μετρήσεις του χιούμορ. Τέλος, με τη χρήση αναλύσεων δομικών εξισώσεων εκτιμήθηκαν καλύτερα οι δομικές και μεσολαβητικές σχέσεις των ικανοτήτων που μετρώνται με το πειραματικό σχέδιο. Εν κατακλείδι, τα βασικότερα ευρήματα της έρευνας ήταν ότι η παραγωγή και η κατανόηση του χιούμορ είναι δύο έννοιες αλληλοσυσχετιζόμενες. Το ίδιο φάνηκε να ισχύει και για τα δύο είδη χιούμορ, το λεκτικό και το μη λεκτικό. Επιπρόσθετα, οι εκτελεστικές λειτουργίες και η νοημοσύνη φάνηκε ότι προβλέπουν την παραγωγή και την κατανόηση του λεκτικού και του μη λεκτικού χιούμορ εξίσου.
+7	215	278	Examining aggression and hostile attribution bias through narrative text processing	Η διερεύνηση της επιθετικότητας και της εσφαλμένης απόδοσης επιθετικής πρόθεσης μέσω της επεξεργασίας διηγηματικών κειμένων	Prior research has shown that individuals with higher levels of aggression often exhibit hostile attribution bias (HAB), by interpreting others’ intentions as hostile, especially in ambiguous and nonthreatening situations. Aggression and HAB have been hypothesized to be the outcome of either bottom-up or top-down processes, with attention allocated mainly on hostile or irrelevant cues. This study examined the issue of attention allocation, as well as the origins of aggression in adolescents, by employing an on-line narrative comprehension methodology in the context of a contradiction paradigm. Possible associations between aggression and trait emotional intelligence were also examined. Adolescents with higher and lower levels of reactive and proactive aggression read short stories containing consistent and inconsistent target sentences that described the main character’s attributes and reactions as either mild or aggressive. While both types of aggression (reactive and proactive) were related to faster reading times in general, reading trends suggested that HAB was related to hypervigilance to hostility, due to top-down, schema influences. However, the expected text-based contradiction effect demonstrated in previous studies was not found, while, as predicted, trait emotional intelligence was negatively linked to aggression and HAB. The implications of these findings with respect to the development of effective prevention and intervention programs are discussed.	Προϋπάρχουσες έρευνες έχουν καταδείξει ότι άτομα με υψηλότερα επίπεδα επιθετικότητας συχνά εμφανίζουν προκατάληψη ως προς την επεξεργασία κοινωνικών πληροφοριών, ερμηνεύοντας τις προθέσεις των άλλων ως εχθρικές, ειδικά σε διφορούμενες και μη απειλητικές καταστάσεις. Αυτή η «εσφαλμένη απόδοση επιθετικής πρόθεσης» (hostile attribution bias) έχει πιθανολογηθεί ότι πηγάζει κυρίως είτε από κάτω προς τα πάνω (bottom-up) επεξεργασία ή από πάνω προς τα κάτω (top-down) επεξεργασία, με την προσοχή να εστιάζεται είτε σε εχθρικά ή σε άσχετα ερεθίσματα. Η παρούσα έρευνα εξέτασε το ζήτημα της κατανομής προσοχής, καθώς και την προέλευση της επιθετικότητας σε εφήβους, μέσω on-line μεθοδολογίας με τη χρήση διηγηματικών κειμένων και στα πλαίσια της «επίδρασης ασυμβατότητας» (contradiction effect). Εξετάστηκαν επίσης πιθανές συσχετίσεις μεταξύ της επιθετικότητας και της συναισθηματικής νοημοσύνης. Έφηβοι με υψηλότερα και χαμηλότερα επίπεδα «αντιδραστικής» και «ενεργητικής» επιθετικότητας διάβασαν διηγηματικά κείμενα τα οποία περιείχαν συμβατές και ασύμβατες προτάσεις οι οποίες περιέγραφαν τα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή και τις ακόλουθες αντιδράσεις του, είτε ως ήπιες ή ως επιθετικές. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι και οι δύο τύποι της επιθετικότητας (αντιδραστική και ενεργητική), καθώς και η εσφαλμένη απόδοση επιθετικής πρόθεσης σχετίστηκαν γενικότερα με ταχύτερους χρόνους ανάγνωσης. Επίσης, η εσφαλμένη απόδοση επιθετικής πρόθεσης έτεινε να συσχετίζεται με την υπερεγρήγορση σε εχθρικά ερεθίσματα, πιθανόν λόγω από πάνω προς τα κάτω επεξεργασίας (top-down), και επίδρασης γνωστικού σχήματος. Ωστόσο, σε σχέση με προηγούμενες έρευνες, η αναμενόμενη «επίδρασης ασυμβατότητας» (contradiction effect) δεν βρέθηκε, ενώ, όπως αναμενόταν, υπήρξε αρνητική σύνδεση της συναισθηματικής νοημοσύνης με την επιθετικότητα και την εσφαλμένη απόδοση επιθετικής πρόθεσης. Περαιτέρω, εξετάσθηκαν οι συνέπειες αυτών των ευρημάτων σε σχέση με την ανάπτυξη αποτελεσματικών προγραμμάτων πρόληψης και παρέμβασης για την επιθετικότητα.
+8	39	41	Xenophon, Constitution of the Lacedaimonians: introduction and commentary	Ξενοφώντος Λακεδαιμονίων Πολιτεία : εισαγωγή-ερμηνευτικό υπόμνημα	The Introduction discusses the following topics: character of the pamphlet, paternity, date and structure, with particular emphasis on chapter 14. The Commentary focuses mainly on issues of social organization and ideology.	Στην Εισαγωγή συζητείται ο χαρακτήρας του έργου, η πατρότητά του, ο χρόνος συγγραφής και η δομή (με ιδιαίτερη έμφαση στο κεφάλαιο 14). Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται αναλυτικός ερμηνε��τικός σχολιασμός, με έμφαση_σε κοινωνιολογικά, και ιδεολογικά ζητήματα.
+9	346	345	Rhetorical theatricality in Michael Psellos’ texts	Ρητορική θεατρικότητα στο έργο του Μιχαήλ Ψελλού	This thesis focuses on the rhetoricity of selected texts by Michael Psellos (Chronography, Oration to the emperor Monomachos, Funerary oration to the patriarch John Xiphilinos). The aim of this thesis is to show Psellos’ role as a ‘stage director’ who sets up and presents the characters of his texts and brings them to life through rhetoric in a ‘theatrical stage’. The analysis and the interpretation of the three aforementioned texts in the thesis is conducted through Psellos’ narrative techniques based on three performative concepts that also define Psellos’ “directorial” tools: Discourse (Logos), Stage (Skênê), Attire (Skeuê). In order to stress the rhetorical theatricality that characterizes Psellos’ texts and his trait as a director, some of his texts are being examined regarding his theoretical ‘literary’ viewpoints on other earlier writers and their authorial ‘character’. The thesis continues with the examination of a number of techniques that the narrator uses to present the events and to construct female characters by means of a broad spectrum of rhetorical techniques. Moreover, the thesis deals with the construction of the ‘setting’ wherein the characters, as ‘actors’, play their roles, and it functions as a marker of a person’s social status and authority. The analysis of ‘Discourse’ and ‘Stage’ is followed by the examination of the structure of narrative space and the rhetorical construction of two monks, John and Elias, who appear in other texts of Psellos (an ‘enkomion’ and letters). Furthermore, the examination of way in which garments define the social status of the characters as well as the rhetorical function of the representation of the body of the emperor or the state is being undertaken. Lastly, the thesis concludes with a thorough analysis of two lengthy narrative episodes from the funerary oration to Xiphilinos on the basis of all three performative concepts. The above narratological analysis of Psellos’ texts brings forth a narrator/author who constructs and presents the characters of his texts in a specific and predefined narrative space, giving his readers/listeners the impression of a rhetorically expressed “dramatic” performance captured in written discourse.	Η παρούσα μελέτη εστιάζει στη ρητορικότητα επιλεγμένων κειμένων του Μιχαήλ Ψελλού (Χρονογραφία, Λόγος εἰς τὸν βασιλέα τὸν Μονομάχον, Ἐπιτάφιος εἰς τὸν μακαριώτατον πατριάρχην κῦρ Ἰωάννην Ξιφιλῖνον). Στόχος της είναι να αναδείξει τον ρόλο του Ψελλού ως ‘σκηνοθέτη’ στα κείμενά του, ο οποίος στήνει και παρουσιάζει τους χαρακτήρες των κειμένων του και τούς ‘ζωντανεύει’ ρητορικά σε μια ‘θεατρική’ σκηνή. Η ανάλυση και η ερμηνεία των τριών προαναφερθέντων κειμένων στη διατριβή διεξάγεται μέσα από τις αφηγηματικές τεχνικές του Ψελλού στη βάση τριών επιτελεστικών εννοιών οι οποίες προσδιορίζουν, επίσης, τα ‘σκηνοθετικά’ εργαλεία του συγγραφέα: ο Λόγος, η Σκηνή και η Σκευή. Για την παρουσίαση της ρητορικής θεατρικότητας που χαρακτηρίζει τα υπό εξέταση κείμενα του Ψελλού και της σκηνοθετικής ιδιότητας του συγγραφέα, εξετάζονται κείμενά του που αφορούν τις θεωρητικές ‘λογοτεχνικές’ του απόψεις για παλαιότερους συγγραφείς και το συγγραφικό τους ύφος. Η μελέτη συνεχίζει με την εξέταση ενός αριθμού από τις μεθόδους που ο αφηγητής χρησιμοποιεί για να παρουσιάσει τα γεγονότα και να κατασκευάσει γυναικείους χαρακτήρες μέσα από ένα ευρύ φάσμα από ρητορικές τεχνικές. Επιπλέον, η μελέτη πραγματεύεται με την κατασκευή του ‘σκηνικού’, όπου οι χαρακτήρες, ως ‘ηθοποιοί’ υποδύονται τους ρόλους τους, και λειτουργεί ως δείκτης της κοινωνικής θέσης του ατόμου και της εξουσίας του. Την ανάλυση των εννοιών Λόγος και Σκηνή, ακολουθεί η εξέταση των ρητορικών μεθόδων κατασκευής του αφηγηματικού χώρου και της ρητορικής κατασκευής δύο μοναχών, του Ιωάννη και Ηλία, που εμφανίζονται σε άλλα κείμενα του Ψελλού (ένα εγκώμιο και επιστολές). Επιπρόσθετα, καταβάλλεται προσπάθεια για την εξέταση, αφενός, του τρόπου με τον οποίο τα ενδύματα καθορίζουν την κοινωνική θέση των χαρακτήρων και, αφετέρου, της ρητορικής λειτουργίας της αναπαράστασης του σώματος του αυτοκράτορα και της πολιτείας. Τέλος, η μελέτη ολοκληρώνεται με την εις βάθος ανάλυση δύο εκτενέστερων αφηγηματικών επεισοδίων του επιταφίου προς τον Ξιφιλίνο μέσα από την εφαρμογή των τριών επιτελεστικών εννοιών. Η παραπάνω αφηγηματολογική ανάλυση των κειμένων του Ψελλού αναδεικνύει έναν αφηγητή/συγγραφέα ο οποίος κατασκευάζει και προβάλλει τους χαρακτήρες των κειμένων του μέσα σε ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο αφηγηματικό χώρο, δίνοντας στο κοινό του την εντύπωση μιας ρητορικοποιημένης κειμενικής ‘θεατρικής’ παράστασης.
+10	527	610	Golden parachutes, earnings management and information asymmetry	Χρυσά αλεξίπτωτα, παραποίηση κερδών και ασύμμετρη πληροφόρηση	The recent financial crisis is considered to be the worst financial crisis in the economic history resulting in the collapse of many financial institutions, the down turn of capital markets and the unprecedented incompetence of governments exit recession. CEOs have been some of the big winners since the financial crisis. Few high profile cases such as Bob Nardelli´s plentifully upheaval paid of $210 million, upon his departure on January 2007 from Home Depot, spread stirring indignation among investors, the public, and politicians concerning a potential controversial nature of the change in control agreements. Golden parachutes, the so debated packages, that top executives receive when their employment has been terminated because of a change in control of the firm, has receive much attention during the last decades from both academics and practitioners. Golden parachutes has a significant economical meaning since the mean estimated payment in case of change in control in our sample is ten times annual salary payment. This dissertation aims to shed light in the role of golden parachute in two main streams: earnings management and information asymmetry. An examination of the role of golden parachutes is essential, since the literature suggest that compensation agreements provide incentives for managers to truthfully reveal information (Inderst and Mueler, 2005) and hence reduce earnings management for managers with career concerns. The role of golden parachute in the executive contract is to make the departure attractive enough to encourage the truth telling; even if the CEO will lose his/her job. In the first chapter we investigate the role of golden parachutes in earnings management. We posit that in a firm that the risk for takeover is high, the manager (having golden parachute) has higher disincentives to manipulate earnings given that the golden parachute will be “activated” in case of change in control and the CEO will compensated although the bad outcome for the firm. The results of this study state that golden parachutes have a negative relationship with accruals. The results suggest that golden parachutes provide insurance by guarantee compensation in the case of change in control to managers in order to discourage earnings management. In the second chapter the study examines how a golden parachute will influence CEO’s behavior in terms of information asymmetry. Information asymmetry will be approached by stock liquidity, which will be measured with bid-ask spread, trading volume and share return volatility. The results of this study suggests that golden parachutes existence leads to higher liquidity; since we have small bid ask spreads, higher trading volume and lower share return volatility in firms where the CEO has a golden parachute agreement. Hence, golden parachutes decrease information asymmetry between managers and shareholders. In the last chapter, following the results of the second chapter, we will investigate the effect of golden parachute on the disclosure behavior of CEOs on bad news. The news disclosure, either good or bad, will be measured by the forecast error. The results of the study suggest that golden parachutes and bad news have negative relationship, and hence we can conclude that in the case where the CEO has a golden parachute the existence of bad news.	Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση θεωρείται ότι είναι η χειρότερη χρηματοπιστωτική κρίση στην οικονομική ιστορία με αποτέλεσμα την κατάρρευση πολλών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, την κάμψη των αγορών κεφαλαίου και την πρωτοφανή ανικανότητα των κυβερνήσεων για έξοδο από την ύφεση. Οι Διευθύνων Σύμβουλοι των Εταιρειών ήταν από τους μεγαλύτερους νικητές της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις υψηλού προφίλ, όπως ο Bob Nardelli που προκάλεσε έντονη αναταραχή με την αποζημίωση των $210 εκατομμυρίων, κατά την αναχώρηση του τον Ιανουάριο του 2007 από την Home Depot, εξαπλώνοντας αγανάκτηση μεταξύ των επενδυτών, το κοινό και τους πολιτικούς σχετικά με την πιθανή αμφιλεγόμενη φύση των συμβολαίων αλλαγής ελέγχου (change in control agreements) . Τα «χρυσά αλεξίπτωτα» (golden parachutes), τα οποία λαμβάνουν τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη, όταν η απασχόληση τους τερματίζεται εξαιτίας της αλλαγής στον έλεγχο της εταιρείας, έχουν λάβει ιδιαίτερης προσοχής, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, τόσο από ακαδημαϊκούς όσο και από επαγγελματίες. Τα «χρυσά αλεξίπτωτα» έχουν σημαντική οικονομική σημασία δεδομένου ότι η μέση εκτιμώμενη αποζημίωση σε περίπτωση αλλαγής στον έλεγχο (με βάση στοιχεία του δείγματός μας) είναι δέκα φορές πολλαπλάσιο του ετήσιου μισθού. Αυτή η διατριβή έχει ως στόχο να ρίξει φως στο ρόλο των «χρυσών αλεξιπτώτων» σε δύο κύρια ερευνητικά πεδία: την παραποίηση των κερδών (earnings management) και της ασύμμετρης πληροφόρησης (information asymmetry). Η εξέταση του ρόλου των χρυσών αλεξιπτώτων είναι απαραίτητη, δεδομένου ότι η βιβλιογραφία δείχνει ότι οι συμφωνίες αποζημίωσης παρέχουν κίνητρα για τα Διευθυντικά Στελέχη να αποκαλύψουν με ειλικρίνεια πληροφορίες στο κοινό (Inderst και Mueler, 2005) και ως εκ τούτου να μειωθεί η παραποίηση των κερδών από τα Διευθυντικά Στελέχη με επαγγελματικές ανησυχίες. Ο ρόλος των «χρυσών αλεξιπτώτων» στα συμβόλαια των στελεχών είναι να κάνουν την αναχώρηση αρκετά ελκυστική έτσι ώστε να ενθαρρύνουν την αποκάλυψη της πραγματικής πληροφορίας, ακόμη και αν ο Διευθύνων Σύμβουλος θα χάσει τη δουλειά του / της. Στο πρώτο κεφάλαιο θα διερευνηθεί ο ρόλος των «χρυσών αλεξίπτωτων» στην παραποίηση των κερδών. Υποστηρίζουμε ότι σε μια επιχείρηση που ο κίνδυνος για την εξαγορά είναι υψηλός, ο σύμβουλος (που έχει χρυσό αλεξίπτωτο) έχει υψηλότερα αντικίνητρα για να παραποιήσει τα κέρδη, δεδομένου ότι το «χρυσό αλεξίπτωτο» θα «ενεργοποιηθεί» σε περίπτωση αλλαγής στον έλεγχο και ο Διευθύνοντας Σύμβουλος θα αποζημιωθεί, παρόλο το κακό αποτέλεσμα για την επιχείρηση. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι τα «χρυσά αλεξίπτωτα» έχουν αρνητική σχέση με τα δεδουλευμένα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα «χρυσά αλεξίπτωτα» παρέχουν κάποιου είδους ασφάλεια από την αποζημίωση σε περίπτωση αλλαγής στον έλεγχο για τους διαχειριστές, προκειμένου να αποθαρρύνεται η παραποίηση των κερδών. Στο δεύτερο κεφάλαιο η μελέτη εξετάζει πώς ένα «χρυσό αλεξίπτωτο» θα επηρεάσει τη συμπεριφορά του Διευθύνοντος Σύμβουλου στη μη ικανοποιητική και έγκαιρη πληροφόρηση των μετόχων (ασύμμετρη πληροφόρηση). Η ασύμμετρη πληροφόρηση θα προσεγγιστεί από τη ρευστότητα των μετοχών, η οποία μετράται με την διαφορά της τιμής πώλησης και της τιμής ζήτησης, τον όγκο συναλλαγών και τη μεταβλητότητα των αποδόσεων των μετοχών. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι τα «χρυσά αλεξίπτωτα» οδηγούν σε μεγαλύτερη ρευστότητα δεδομένου ότι έχουμε μικρή διαφορά στην τιμή προσφοράς και ζήτησης, υψηλότερο όγκο συναλλαγών και μικρότερο ποσοστό μεταβλητότητας των αποδόσεων στις επιχειρήσεις. Ως εκ τούτου, τα «χρυσά αλεξίπτωτα» μειώνουν την ασυμμετρία πληροφόρησης μεταξύ των διευθυντικών στελεχών και των μετόχων. Στο τελευταίο κεφάλαιο θα διερευνηθεί η επίδραση των «χρυσών αλεξίπτωτων» στην απόφαση των Διευθυντικών Στελεχών για δημοσιοποίηση αρνητικών πληροφοριών στην αγορά. Η αποκάλυψη πληροφοριών, είτε θετικών είτε αρνητικών, θα μετρηθεί από τη διαφορά στην προβλεπόμενη και πραγματική τιμή κέρδους ανά μετοχή. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι τα «χρυσά αλεξίπτωτα» και τα αρνητικά νέα έχουν αρνητική σχέση, και ως εκ τούτου μπορούμε να συμπεράνουμε ότι στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχει «χρυσό αλεξίπτωτο» η ύπαρξη των αρνητικών ειδήσεων μειώνεται.
+11	266	261	Diagnostically resilient encoding, wireless transmission, and quality assessment of medical video	Διαγνωστικά ανθεκτική κωδικοποίηση, ασύρματη μετάδοση, και αξιολόγηση ποιότητας ιατρικού βίντεο	A new framework for effective communication and evaluation of wireless medical video over error-prone channels is proposed. The resulting unified framework: (i) provides a diagnostically relevant medical video encoding based on clinical criteria, (ii) enables diagnostically resilient encoding for reliable communications in noisy wireless channels, and (iii) introduces objective and subjective criteria for clinical video quality assessment (VQA). The envisioned utilization scenarios target remote diagnosis and care and emergency situations. The approach is based on a spatially varying encoding scheme, where video slice quantization parameters are varied as a function of diagnostic significance. Video slices are automatically set based on a segmentation algorithm. They are then encoded using a modified version of H.264/AVC flexible macroblock ordering (FMO) technique that allows variable quality slice encoding and redundant slices (RS) for resilience over error prone communication channels. Evaluation of the proposed scheme is performed on a representative collection of ten ultrasound videos. Extensive simulations incorporating three FMO encoding methods, different quantization levels and display resolutions, and different packet loss scenarios are investigated. VQA is based on a new clinical rating system that provides for independent evaluations of the different parts of the video (subjective). Objective VQA metrics are also employed and their correlation to the mean opinion scores computed using two medical experts is derived. Experimental results show that the proposed method achieves enhanced performance in noisy environments, while achieving significant bandwidth demands reductions, providing for transmission over 3G (and beyond) wireless networks. The proposed unified framework can be modified for application to other medical video modalities.	Το προτεινόμενο ενοποιημένο μοντέλο για την αποτελεσματική ασύρματη μετάδοση και αξιολόγηση ιατρικού βίντεο: (i) παρέχει διαγνωστικά σχετική κωδικοποίηση ιατρικού βίντεο βασισμένη σε κλινικά κριτήρια, (ii) επιτρέπει την διαγνωστικά ανθεκτική κωδικοποίηση για αξιόπιστη επικοινωνία σε ασύρματα κανάλια υψηλού θορύβου, και (iii) εισάγει αντικειμενικά και υποκειμενικά κριτήρια για την κλινική αξιολόγηση της ποιότητας του ιατρικού βίντεο. Το παρών σύστημα στοχεύει την παροχή ιατρικής φροντίδας από απόσταση, καθώς και την αξιοποίηση στην αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών. Η προσέγγιση βασίζεται σε ένα χωρικά μεταβλητό καθεστώς κωδικοποίησης, όπου οι παράμετροι συμπίεσης μεταβάλλονται ανάλογα με την κλινική σημασία των διαγνωστικών περιοχών του ιατρικού βίντεο. Οι διαγνωστικές περιοχές αναγνωρίζονται χρησιμοποιώντας αλγόριθμους κατάτμησης. Στη συνέχεια κωδικοποιούνται χρησιμοποιώντας το πρότυπο κωδικοποίησης H.264/AVC, και μια παραλλαγή της τεχνικής flexible macroblock ordering (FMO) που επιτρέπει την μεταβλητή ποιότητα κωδικοποίησης, καθώς και redundant slices (RS) για ανθεκτικότητα στα λάθη μετάδοσης. Η αξιολόγηση του συστήματος βασίστηκε σε μια αντιπροσωπευτική συλλογή δέκα υπερηχογραφικών βίντεο. Εκτεταμένες πειραματικές προσομοιώσεις διερεύνησαν τρεις διαφορετικές μεθόδους FMO κωδικοποίησης, διαφορετικά επίπεδα κβαντοποίησης και μεγέθη βίντεο, καθώς και σενάρια εκτεταμένης απώλειας πακέτων. Η αξιολόγηση βασίστηκε σε ένα νέο κλινικό σύστημα αξιολόγησης που προβλέπει ανεξάρτητες αξιολογήσεις των διαφόρων τμημάτων του βίντεο (υποκειμενική). Επίσης χρησιμοποιήθηκαν αντικειμενικές μετρικές αξιολόγησης και ερευνήθηκε η αντιστοιχία τους με την μέση τιμή αξιολόγησης δύο ιατρικών εμπειρογνωμόνων. Τα πειραματικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η προτεινόμενη μέθοδος ενισχύει σημαντικά την διαγνωστική ανθεκτικότητα του μεταδιδόμενου ιατρικού βίντεο σε θορυβώδη περιβάλλοντα, ενώ την ίδια στιγμή επιτυγχάνει σημαντικές μειώσεις στις απαιτήσεις εύρους ζώνης, επιτρέποντας τη μετάδοση ιατρικού βίντεο μέσω ασυρμάτων δικτύων 3ης γενιάς (και των επομένων).
+12	313	299	Real-time hardware acceleration of object detection for intelligent embedded vision systems	Αρχιτεκτονικές Υλικού για εφαρμογές ενσωματωμένων συστημάτων όρασης μηχανής	Object detection is a necessary task for embedded vision systems as it enables them to interact more intelligently with their host environment, and increases their responsiveness and awareness with regards to their surroundings. The typical object detection process involves extracting information of an image/video frame at various scales and classifying it using a machine learning pattern recognition algorithm to determine the presence of objects of interest. Object detection is a tedious process that needs to be performed within real-time constraints. Hence, this thesis addresses a key challenge nowadays related to the design and implementation of a hardware architecture for visual object detection in order to operate under low power requirements and facilitate real-time performance, both important constraints in embedded applications, while exploiting the use of reconfigurable hardware (FPGAs). In particular, two popular algorithms are implemented, the Viola-Jones and Support Vector Machines with the overall aim in increasing the performance of real-time object detection while maintaining the accuracy. Another goal of the thesis is to develop novel, generic and scalable architecture models in order to allow their usage in a wide range of applications and different hardware platforms. Furthermore, intelligent mechanisms are integrated along with the proposed hardware architecture in order to further improve performance or reduce computation overheads. In addition, and beyond the hardware implementation contributions, the thesis proposes a methodology to further improve the performance of object detection algorithms by utilizing edge image features, 3D depth data and classification in order to reduce the number of windows generated for an image and, hence, increase the overall performance of the detection problem. The proposed architectures are experimentally evaluated on Field Programmable Gate Arrays (FPGAs) computing platforms demonstrating real-time performance (over 30 frames-per second) that enables them to be used in real-time object detection applications, and maintain detection accuracy comparable to software implementations.	Η ανίχνευση αντικειμένων είναι μια βασική και απαραίτητη λειτουργίας για ενσωματωμένα συστήματα όρασης, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να αλληλεπιδρούν με πιο έξυπνο τρόπο με το περιβάλλον τους και γίνεται όλο και πιο αναγκαία για ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών που σχετίζονται με την επεξεργασία εικόνων, ρομποτική, συστήματα ασφαλείας και βίο-πληροφορική. Υφιστάμενα συστήματα που βασίζονται μόνο σε υλοποίηση σε λογισμικό παρέχουν την απαιτούμενη απόδοση μόνο για εικόνες μικρών διαστάσεων και κάτω από ιδανικές συνθήκες. Συνεπώς, υπάρχει ανάγκη για ανάπτυξη αρχιτεκτονικών σε υλικό που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες εφαρμογές για εύρεση διαφορετικών αντικειμένων, σε εικόνες διαφόρων μεγεθών. Η διατριβή ασχολείται με μια βασική πρόκληση στις μέρες μας που σχετίζεται με το σχεδιασμό και την υλοποίηση αρχιτεκτονικών υλικού για την ανίχνευση αντικείμενων σε εικόνες, που να έχουν χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και να λειτουργούν σε πραγματικό χρόνο, αξιοποιώντας τη χρήση αναδιατασσόμενου υλικού. Συγκεκριμένα, προτείνονται αρχιτεκτονικές για δύο αλγόριθμους, των αλγόριθμο Viola-Jones και τις διανυσματικές μηχανές υποστήριξης, με στόχο την ανίχνευση αντικειμένων σε πραγματικό χρόνο, διατηρώντας παράλληλα μια καλή ακρίβεια. Επιπλέον ένας ακόμη στόχος αυτής της διατριβής είναι η ανάπτυξη γενικών και επεκτάσιμων αρχιτεκτονικών υλικού, που να επιτρέπουν τη χρήση τους σε ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών και διαφορετικές πλατφόρμες. Επιπλέον, ευφυείς μηχανισμοί ενσωματωθεί μαζί με τις προτεινόμενες αρχιτεκτονικές υλικού με σκοπό την περαιτέρω βελτίωση της απόδοσης. Επιπλέον, η διατριβή προτείνει μια μεθοδολογία για την περαιτέρω βελτίωση της απόδοσης των αλγορίθμων ανίχνευσης αντικειμένου με τη χρησιμοποίηση ακμών εικόνας, και τρισδιάστατων δεδομένων ώστε να επιτυχή την μείωση του αριθμού των παραθύρων που δημιουργούνται για μια εικόνα ώστε να αυξηθεί η συνολική απόδοση του συστήματος ανίχνευσης. Οι προτεινόμενες αρχιτεκτονικές αξιολογήθηκαν πειραματικά σε πλατφόρμες αναδιατασσόμενου υλικού και είναι ικανές να παρέχουν επεξεργαστικές επιδόσεις που ξεπερνούν τις 30 εικόνες ανά δευτερόλεπτο, επιτρέποντας να χρησιμοποιηθούν σε εφαρμογές ανίχνευσης αντικειμένων πραγματικού χρόνου.
+13	521	472	The role of executive dysfunction and callous unemotional traits in the manifestation of antisocial behaviour : genetics, neurobiology and developmental trajectories	Ο ρόλος των επιτελικών ελλειμμάτων και των χαρακτηριστικών σκληρότητας στην εμφάνιση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς: γενετικό υπόβαθρο, νευροβιολογία και αναπτυξιακά μονοπάτια	Introduction: Executive dysfunction (EDF) and callous unemotional (CU) traits have both been associated with the manifestation of antisocial behaviour (AB) in prior studies. However, it is not yet clear whether these two risk factors co-act to manifest severe AB, while the recent decision to include a CU traits-based severity specifier for Conduct Disorder in the Diagnostic and Statistical Manual suggests that current literature might be privileging the role of CU traits over EDF. Furthermore, despite the fact that EDF and CU traits each have a distinct neural basis – with EDF associated to prefrontal functioning and CU traits associated to amygdala functioning – there is as yet no complete developmental model that traces the pathway from genetic risk, via EDF and CU traits, through to AB. Methods: Data on EDF, CU traits and AB was initially collected from a sample of 1,504 community adolescents age 12-15 and their parents. Initial MANOVA comparisons were made, with adolescents grouped on the basis of Conduct Disorder symptoms, CU traits and EDF, while an extreme sampling approach was utilized to select a subset of cases for in depth clinical assessment (n=210), which included cognitive testing of the adolescent, a clinical interview with parents and collection of saliva from fathers, mothers and adolescents for extraction of genomic DNA. Seventy polymorphisms were genotyped on the basis of prior literature on AB genetics. Linear regression was used to investigate developmental outcomes of EDF and CU traits, while mediation analysis was conducted to explore direct and mediated effects from cumulative genetic risk for specific neurobiological pathways, to AB. Results: MANOVA comparisons revealed greater heterogeneity within the Conduct Disorder diagnosis than so far accounted for in the literature, while a sub-group combining CU traits and EDF displayed the most severe AB. Linear regression analysis on the in-depth sample revealed that CU traits uniquely predict an impaired values system and reduced social connectedness; EDF uniquely predicts general psychopathology and an impaired sense of coherence; while aggression is the joint outcome of CU traits and EDF. Analysis of genetic data confirmed that multiple neurobiological systems impact AB through EDF, CU traits and other mediators. Specifically, HPA Axis and Acetylcholine genetic risk impact AB via CU traits; Oxytocin genetic risk impacts AB via EDF; while Serotonin genetic risk impacts AB through both CU traits and EDF. Catecholamine genetic risk impacts AB via increasing levels of anxiety and depression. Discussion: The findings confirm the importance of co-investigating EDF and CU traits in studies of AB. Clinical assessment for AB should routinely evaluate levels of EDF and CU traits, in order to identify at an early stage those individuals who need the most support. Clinical interventions for AB could include neurocognitive training to address EDF, and empathy training to address CU traits. Genetic and neurobiological insights from this study suggest novel possibilities for use of pharmacotherapy to address AB, while also highlighting the promising but ethically complex prospect of genetic screening to identify and preventively support children at risk for later development of AB.	Εισαγωγή: Τόσο τα επιτελικά ελλείμματα (ΕΕ) όσο και τα χαρακτηριστικά σκληρότητας (ΧΣ) έχουν συνδεθεί με την αντικοινωνική συμπεριφορά (ΑΣ) σε παλαιότερες δημοσιεύσεις. Δεν έχει όμως ακόμη διευκρινιστεί κατά πόσο αυτοί οι δύο παράγοντες κινδύνου έχουν συνεργιστική επίδραση στην εμφάνιση της ακραίας ΑΣ. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι ΕΕ και ΧΣ έχουν το καθένα διακριτό νευροβιολογικό υπόβαθρο – με τα ΕΕ να εδράζονται στην προμετωπιαία λειτουργία και τα ΧΣ στη λειτουργία της αμυγδαλής – δεν έχει μέχρι τώρα διαμορφωθεί κάποιο πλήρες αναπτυξιακό μοντέλο που να ανιχνεύει το μονοπάτι από γενετικό ρίσκο προς ΑΣ, δια μέσω ΕΕ και ΧΣ. Μέθοδος: Δεδομένα αναφορικά με επίπεδα ΕΕ, ΧΣ και ΑΣ λήφθηκαν αρχικά από ένα δείγμα 1,504 εφήβων 12-15 ετών στη κοινότητα, καθώς επίσης και από του�� γονείς τους. Οι έφηβοι ομαδοποιήθηκαν στη βάση συμπτωμάτων διαταραχής διαγωγής, ΕΕ και ΧΣ, για σύγκριση μεταξύ των ομάδων μέσω πολλαπλής ανάλυσης διακύμανσης. Ταυτόχρονα, έγινε επιλογή 210 ακραίων περιπτώσεων – σε θετικά και αρνητικά επίπεδα ΕΕ και ΧΣ – για ολοκληρωμένη κλινική αξιολόγηση που συμπεριλάμβανε γνωστική αξιολόγηση του εφήβου, κλινική συνέντευξη από τους γονείς και λήψη δειγμάτων σάλιου από πατέρα, μητέρα και έφηβο για εξαγωγή DNA. Επιλέχθηκαν 70 πολυμορφισμοί για ταυτοποίηση στη βάση υφιστάμενης βιβλιογραφίας αναφορικά με το γενετικό υπόβαθρο της ΑΣ. Έγινε διερεύνηση των αναπτυξιακών επακόλουθων διαφορετικών επιπέδων ΕΕ και ΧΣ μέσω γραμμικής παλινδρόμησης, ενώ διενεργήθηκε επίσης ανάλυση μεσολάβησης ώστε να εξεταστούν άμεσες και έμμεσες επιδράσεις από το συσσωρευμένο γενετικό ρίσκο για συγκεκριμένα νευροβιολογικά μονοπάτια, προς την ΑΣ. Ευρήματα: Η πολλαπλή ανάλυση διακύμανσης φανέρωσε μεγαλύτερη ετερογένεια εντός της διάγνωσης της διαταραχής διαγωγής απ’ ότι αναγνωρίζει η υφιστάμενη βιβλιογραφία, ενώ η υπό-ομάδα που συνδυάζει ΕΕ και ΧΣ παρουσίασε τα πιο ακραία επίπεδα ΑΣ. Η γραμμική παλινδρόμηση με το δείγμα που έτυχε σε βάθος αξιολόγηση αποκάλυψε ότι τα ΧΣ προβλέπουν διαταραχή του συστήματος αξιών και χαμηλή κοινωνική σύνδεση, ενώ τα ΕΕ προβλέπουν γενικότερη ψυχοπαθολογία και διαταραγμένη αίσθηση προσωπικής συνοχής. Η επιθετικότητα βρέθηκε να είναι το αποτέλεσμα συνδυασμού ΕΕ και ΧΣ. Η ανάλυση των γενετικών δεδομένων επιβεβαίωσε ότι πολλαπλά νευροβιολογικά συστήματα επιδρούν στην ΑΣ μέσω ΕΕ, ΧΣ και άλλων μεσολαβητών. Συζήτηση: Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν την σημασία της ταυτόχρονης διερεύνησης ΕΕ και ΧΣ σε μελέτες της ΑΣ. Η κλινική αξιολόγηση της ΑΣ θα πρέπει να αξιολογεί συστηματικά τα επίπεδα ΕΕ και ΧΣ, ώστε να εντοπίζει έγκαιρα τις περιπτώσεις που χρειάζονται την περισσότερη βοήθεια. Σε κλινικές παρεμβάσεις για την ΑΣ, θα μπορούσε να περιληφθεί νευρογνωστική εκπαίδευση για αντιμετώπιση των ΕΕ και εκπαίδευση στην ενσυναίσθηση για αντιμετώπιση των ΧΣ. Τα γενετικά και νευροβιολογικά ευρήματα αυτής της μελέτης διανοίγουν την προοπτική για νέες φαρμακοθεραπείες προς αντιμετώπιση της ΑΣ, ενώ ταυτόχρονα υπογραμμίζουν την πολλά υποσχόμενη αλλά και ηθικά περίπλοκη προοπτική της χρήσης ανιχνευτικών γενετικών εργαλείων για εντοπισμό και προληπτική υποστήριξη παιδιών σε ψηλό ρίσκο για μετέπειτα εμφάνιση ΑΣ.
+14	591	572	Promoting formative assessment in teaching of mathematics at secondary school: teachers’ and students’ beliefs and teaching interventions	Προωθώντας τη διαμορφωτική αξιολόγηση στη διδασκαλία των μαθηματικών στο Γυμνάσιο : πεποιθήσεις εκπαιδευτικών και μαθητών και διδακτικές παρεμβάσεις	The present doctoral dissertation addresses the issue of formative assessment in secondary education both from the students’ perspective and from the teachers’ perspective. Specifically, the purpose of this study is twofold: On the one hand, it aims to investigate the behavior of secondary school students during the implementation of a series of interventions in mathematics. On the other hand, the study aims to investigate the behavior of teachers during the implementation of the specific teaching interventions, focusing on how they handle students’ mathematical errors. The interventions are focused on specific assessment techniques aimed at achieving the formative purpose of assessment. To achieve this goal, questionnaires were initially administered to secondary school mathematics teachers and secondary school students from four different countries. Then another questionnaire was administered to the students of first, second and third grades of secondary school in Cyprus. In addition, observations/video-recording were conducted in seven classes of the three different secondary school grades, in which didactic interventions focusing on formative assessment were implemented. Furthermore, in each class, the students who were considered high-achievers and low-achievers by the teacher, based on their achievement level, were identified. Systematic interviews were conducted with teachers and students who participated in the interventions, in order to examine their views about the implementation of the specific assessment techniques in their class. In particular, the interviews were conducted before the beginning of the interventions and after the end of each phase of the study, that is, after the third and sixth intervention. A total of six interventions were carried out in each class. Each intervention lasted about 3-6 teaching periods (40 minutes) and included the implementation of specific assessment techniques aimed at achieving the formative purpose of the assessment (i.e. traffic lights cards, sharing learning goals and success criteria, exit cards, peer-assessment between the students, self-assessment and feedback from teacher to student, from student to teacher and between students). The same techniques were implemented in all the classes that were involved in the interventions. The sequence of the techniques’ implementation -as mentioned above- was always the same in all the classes. The seven classes were observed in two different time periods (phases), with two months interval between them. In each observation phase, three interventions were carried out and the maximum duration of each phase was a total of 18 teaching periods per class. At the end of the didactic interventions, the questionnaire (designed only for Cypriot students) was reassigned to the participants who participated in the interventions in order to investigate possible changes in their beliefs about formative assessment. The results of the survey show that there is a universal dimension of the concept of mathematical error from the point of view of students, but not from that of teachers. Also, a clear discrepancy between the high- and low-achievers was observed regarding the application of the different techniques of formative assessment. However, the assessment techniques were found to be more effective in the group of the low-achievers. A positive change occurred in students’ beliefs about the technique of sharing learning goals and success criteria, exit cards and oral feedback among students. In addition, the results show that the factors of difficulty and usefulness of techniques in learning influence the formation of students’ beliefs about formative assessment. Finally, despite the teachers’ attempt to apply formative assessment in their class, they appear to succumb to some teaching phenomena, which impede the effective implementation of formative assessment in mathematics teaching and learning.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματεύεται το θέμα της διαμορφωτικής αξιολόγησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τόσο από την πλευρά των μαθητών όσο και από την πλευρά των εκπαιδευτικών. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός της είναι να μελετήσει, από τη μια πλευρά, τη συμπεριφορά των μαθητών γυμνασίου κατά την εφαρμογή μιας σειράς παρεμβάσεων στο μάθημα των μαθηματικών, εστιασμένων σε συγκεκριμένες τεχνικές αξιολόγησης που αποσκοπούν στην επίτευξη του διαμορφωτικού σκοπού της αξιολόγησης. Από την άλλη πλευρά, η παρούσα εργασία στοχεύει να μελετήσει τη συμπεριφορά των εκπαιδευτικών κατά την εφαρμογή των συγκεκριμένων διδακτικών παρεμβάσεων με έμφαση στον τρόπο χειρισμού των μαθηματικών λαθών των μαθητών τους. Για την επίτευξη του πιο πάνω σκοπού, αρχικά χορηγήθηκαν ερωτηματολόγια σε εκπαιδευτικούς των μαθηματικ��ν δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σε μαθητές γυμνασίου από τέσσερις διαφορετικές χώρες. Έπειτα, χορηγήθηκε άλλο ένα ερωτηματολόγιο σε Κύπριους μαθητές των τριών τάξεων του γυμνασίου. Επιπλέον, έγιναν παρατηρήσεις/βιντεοσκοπήσεις σε επτά τμήματα των τριών διαφορετικών τάξεων του γυμνασίου, όπου οι μαθητές αυτών των τμημάτων δέχτηκαν διδακτικές παρεμβάσεις εστιασμένες σε συγκεκριμένες τεχνικές αξιολόγησης που αποσκοπούσαν στην επίτευξη του διαμορφωτικού σκοπού της αξιολόγησης. Από κάθε τμήμα, προσδιορίστηκαν από την ίδια την εκπαιδευτικό οι «δυνατοί» και οι «αδύνατοι» μαθητές, ανάλογα με το μαθησιακό τους επίπεδο. Στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές που συμμετείχαν στις παρεμβάσεις, διεξάγονταν συστηματικές συνεντεύξεις, ώστε να εξεταστούν οι απόψεις τους σχετικά με την εφαρμογή των συγκεκριμένων τεχνικών αξιολόγησης, σε τακτά διαστήματα. Συγκεκριμένα, οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν πριν από την έναρξη των παρεμβάσεων και μετά το τέλος κάθε φάσης της έρευνας, δηλαδή, μετά την τρίτη και την έκτη παρέμβαση. Σε κάθε τμήμα πραγματοποιήθηκαν συνολικά έξι παρεμβάσεις. Κάθε παρέμβαση είχε διάρκεια 3-6 διδακτικές περιόδους (40΄) και περιλάμβανε την εφαρμογή συγκεκριμένων τεχνικών αξιολόγησης που αποσκοπούσαν στην επίτευξη του διαμορφωτικού σκοπού της αξιολόγησης (δηλαδή, φώτα τροχαίας, κοινοποίηση μαθησιακών στόχων και κριτηρίων επιτυχίας, κάρτες εξόδου, ετερο-αξιολόγηση μεταξύ μαθητών, αυτό-αξιολόγηση και ανατροφοδότηση από εκπαιδευτικό σε μαθητή/από μαθητή σε εκπαιδευτικό και μεταξύ μαθητών). Οι τεχνικές ήταν ίδιες σε όλα τα τμήματα που συμμετείχαν στις παρεμβάσεις και ακολουθούσαν πάντα την ίδια σειρά, όπως αναφέρθηκαν πιο πάνω. Τα επτά τμήματα παρατηρήθηκαν σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους (φάσεις), με δύο μήνες διαφορά. Σε κάθε φάση παρατήρησης πραγματοποιούνταν τρεις παρεμβάσεις και η μέγιστη χρονική διάρκεια κάθε φάσης ήταν συνολικά 18 διδακτικές περίοδοι για κάθε τμήμα. Με το τέλος των διδακτικών παρεμβάσεων χορηγήθηκε ξανά το ερωτηματολόγιο (που σχεδιάστηκε μόνο για τους Κύπριους μαθητές) στους συμμετέχοντες που δέχτηκαν τις παρεμβάσεις, για να διερευνηθούν πιθανές αλλαγές στις πεποιθήσεις τους για τη διαμορφωτική αξιολόγηση. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι υπάρχει καθολική διάσταση της έννοιας του μαθηματικού λάθους από τη σκοπιά των μαθητών, όχι όμως από αυτή των εκπαιδευτικών. Επίσης, φαίνεται να υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση μεταξύ των δύο ομάδων μαθητών ως προς την εφαρμογή των διαφόρων τεχνικών. Ωστόσο, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των τεχνικών αξιολόγησης που χρησιμοποιήθηκαν στις παρεμβάσεις παρατηρείται στους «αδύνατους» μαθητές. Θετική διαφοροποίηση στις πεποιθήσεις των μαθητών εμφανίζεται στην τεχνική κοινοποίησης των μαθησιακών στόχων και των κριτηρίων επιτυχίας, των καρτών εξόδου και τη�� προφορικής ανατροφοδότησης μεταξύ των μαθητών. Επιπλέον, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι δυσκολίες και η χρησιμότητα των τεχνικών στην κατανόηση του μαθησιακού περιεχομένου είναι δύο βασικοί παράγοντες που επιδρούν στη διαμόρφωση των αντιλήψεων και πεποιθήσεων των μαθητών για τη διαμορφωτική αξιολόγηση. Τέλος, παρά την προσπάθεια των εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν διαμορφωτική αξιολόγηση στην τάξη τους, εντούτοις φαίνεται να υποκύπτουν συστηματικά σε κάποια φαινόμενα Διδακτικής, τα οποία παρεμποδίζουν την αποτελεσματική εφαρμογή της διαμορφωτικής αξιολόγησης στη διδασκαλία και μάθηση των μαθηματικών.
+15	257	256	Time based personalization for the wireless user	Εξατομίκευση βασισμένη στο χρόνο για τον ασύρματο χρήστη	Wireless clients present a new and more demanding breed of users. Solutions provided for the desktop users are often found inadequate to support this new breed of users. Personalization as a solution for providing the wireless user with what he wants, when he wants it and in an appropriate format, while he is on the go and browsing some content providers falls into that category. There are many approaches to personalization but they tend to stay within the confines of the desktop user or to treat wireless users the same as desktop user with the added factor of location. However the wireless user differs from the desktop user in that his handheld device is truly personal, allowing access to information at any given time from anywhere. As the wireless user is not bound to a fixed place and to a given time period, additional factors beyond location, such as time and current experience, become increasingly important for him. His context and preferences are a function of time and experience and the goal of personalization is to match the local services to these time-depended preferences. In this thesis we go one step further from exploiting the user’s location and we try to exploit the importance of time and experience in personalization for the wireless user. We will present a system that anticipates and compensates the time-dependant shifting of user interests. Our primary goal and contribution is the provision of a personalization approach for the wireless user that exploits time and experience.	Οι ασύρματοι χρήστες αποτελούν ένα νέο, πιο απαιτητικό τύπο χρηστών. Λύσεις που προτείνονται για τους επιτραπέζιους χρηστές είναι συχνά ανεπαρκής για αυτόν τον νέο τύπο χρηστών. Η εξατομίκευση ως λύση για την παροχή των ασύρματων χρήστη με αυτό που θέλουν, όταν το θέλουν και στη κατάλληλη μορφή, ενώ είναι εν κινήσει και περιδιαβάζουν περιεχόμενο από κάποιον πάροχο εμπίπτει στην κατηγορία αυτή. Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις στην εξατομίκευση, αλλά τείνουν να παραμένουν εντός των ορίων των επιτραπέζιών χρήστών ή στο να χειρίζονται τους ασύρματους όπως τους επιτραπέζιους χρηστές προσθέτοντας τον παράγοντα τοποθεσίας. Ωστόσο, ο ασύρματος χρήστη διαφέρει από τους επιτραπέζιους χρηστές καθώς η φορητή συσκευή του είναι πραγματικά προσωπική, επιτρέποντας την πρόσβαση σε πληροφορίες ανά πάσα στιγμή από οπουδήποτε. Εφόσον ο ασύρματος χρήστης δεν είναι συνδεδεμένος με μια σταθερή θέση και μια δεδομένη χρονική περίοδο, πρόσθετοι παράγοντες πέρα από την τοποθεσία, όπως ο χρόνος και η τρέχουσα εμπειρία, καθίστανται ολοένα και πιο σημαντικοί. Οι προτιμήσεις του είναι συνάρτηση του χρόνου και της τρέχουσας εμπειρίας και στόχος της εξατομίκευσης είναι να ταιριάξει τις τοπικές υπηρεσίες σε αυτές τις χρονικά εξαρτώμενες προτιμήσεις. Στην εργασία αυτή πάμε ένα βήμα παραπέρα από την εκμετάλλευση της τοποθεσίας του χρήστη και θα προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε τη σημασία του χρόνου και τρέχουσας εμπειρίας στην διαδικασία εξατομίκευσης για τον ασύρματο χρήστη. Παρουσιάζουμε ένα σύστημα που προβλέπει και επανορθώνει την χρονική μετακίνηση των προτιμήσεων των χρηστών. Πρωταρχικός στόχος και συμβολή μας είναι η παροχή μιας προσέγγισης εξατομίκευσης για το ασύρματο χρήστη που εκμεταλλεύεται τους παράγοντες χρόνο και τρέχουσα εμπειρία.
+16	404	356	Speed adaptive information dissemination in vehicular AD-HOC networks	Προσαρμοστική Πιθανοτική Διάχυση με βάση την Ταχύτητα	A significant issue in vehicular ad hoc networks (VANETs) is the design of an effective broadcast scheme which can facilitate the fast and reliable dissemination of emergency warning messages (EWM) in the vicinity of an unexpected event, such as a vehicle accident. In this work we propose a novel solution to this problem, which we refer to as Speed Adaptive Probabilistic Flooding (SAPF). The scheme employs probabilistic flooding to mitigate the effects of the broadcast storm problem, typical when using blind flooding, and its unique feature is that the rebroadcast probability is regulated adaptively based on the vehicle speed to account for varying traffic densities within the transportation network. The motivation behind this choice is the identification of the existence of phase transition phenomena in probabilistic flooding in VANETs which dictates a critical probability is affected by the varying vehicle traffic density, and shown to be linearly related to the vehicle speed (a locally measurable quantity). The protocol enjoys a number of benefits relative to other approaches: it is simple to implement, it does not introduce additional communication burden, as it relies on local information only, and it does not rely on the existence of a positioning system (e.g. GPS) with its associated high signaling overhead for the exchange of beacon messages for mutual awareness. The scheme is evaluated on different sections of the freeway system in the City of Los Angeles and Cyprus, using an integrated platform combining the OPNET Modeler and the VISSIM simulator. Simulation results indicate that the proposed scheme fulfills its design objectives, as it achieves high reachability and low latency of message delivery in a number of scenarios. The scheme is shown to be independent of the number of lanes of the freeway where it is applied, and it continuous to perform as required when uni-directional traffic is replaced by bi-directional traffic. Moreover, the SAPF algorithm has been shown to outperform blind flooding in all scenarios and especially in cases of heavy congestion. Its robustness with respect to different number of hops, different speed limits on the freeway where it is applied, and different transmission range of the vehicles participating in the VANET has also been demonstrated. Finally, the performance of the SAPF algorithm is shown to be comparable to schemes which offer increased opportunities to exhibit superior performance by assuming the presence of GPS positioning systems on board the vehicles.	Ένα σημαντικό θέμα σε δίκτυα αυτοκινήτων είναι ο σχεδιασμός ενός αποδοτικού σχήματος εκπομπής δεδομένων το οποίο μπορεί να αναλάβει την γρήγορη και αξιόπιστη διάδοση κατ επείγον μηνυμάτων προειδοποίησης στην εγγύς περιοχή ενός αναπάντεχου γεγονότος όπως είναι ένα δυστύχημα. Σε αυτή τη διατριβή προτείνουμε μια καινοτόμα λύση στην οποία αναφερόμαστε ως Προσαρμοστική Πιθανοτική Διάχυση με βάση την Ταχύτητα. Το προτεινόμενο σχήμα εφαρμόζει την τεχνική της πιθανοτικής διάχυσης για την άμβλυνση των αρνητικών επιπτώσεων του φαινομένου της καταιγιστικής εκπομπής που παρατηρείται όταν χρησιμοποιηθεί τυφλή διάχυση, και το ιδιαίτερο του στοιχείο είναι ότι η πιθανότητα αναμετάδοσης ρυθμίζεται προσαρμοστικά με βάση την ταχύτητα του αυτοκινήτου για εξουδετέρωση των επιπτώσεων των μεταβαλλόμενων πυκνοτήτων αυτοκινήτων στο οδικό δίκτυο. Η επιλογή αυτή στηρίχτηκε στην αναγνώριση φαινομένων μετάπτωσης φάσης που καθορίζουν μια κρίσιμη πιθανότητα που εξαρτάται από την πυκνότητα των αυτοκινήτων και επιδεικνύεται να είναι γραμμικά συσχετισμένη με την ταχύτητα του αυτοκινήτου (μια τοπικά μετρίσιμη ποσότητα). Το πρωτόκολλο απολαμβάνει ένα αριθμό πλεονεκτημάτων σε σχέση με άλλες προσεγγίσεις: είναι απλό να υλοποιηθεί, δεν προσθέτει επιπλέων φόρτο επικοινωνίας αφού στηρίζεται σε τοπικές πληροφορίες, και δεν εξαρτάται από την ύπαρξη ενός συστήματος καθορισμού θέσης (GPS) το οποίο χαρακτηρίζεται από ψηλό αριθμό ανταλλαγής μηνυμάτων με σκοπό την αμοιβαία αναγνώριση. Το σχήμα έχει αξιολογηθεί σε διαφορετικά τμήματα του συστήματος αυτοκινητοδρόμων στην πόλη του Los Angeles και στην Κύπρο, χρησιμοποιώντας μια ενιαία πλατφόρμα που συνδέει τον μοντελιστή OPNET και τον εξομοιωτή VISSIM. Τα αποτελέσματα εξομοίωσης αποδεικνύουν ότι το προτεινόμενο σχήμα ικανοποιά τους στόχους σχεδιασμού καθώς επιτυγχάνει ψηλή προσβασιμότητα και χαμηλή καθυστέρηση στην διάχυση του μηνύματος. Το σχήμα επιδεικνύεται να είναι ανεξάρτητο του αριθμού των λωρίδων στον αυτοκινητόδρομο όπου εφαρμόζεται και συνεχίζει να αποδίδει ικανοποιητικά όταν η κίνηση μιας κατεύθυνσης αντικατασταθεί από κίνηση δύο κατευθύνσεων. Επιπλέων, ο αλγόριθμος υπερτερεί του αλγορίθμου τυφλής διάχυσης σε όλα τα σενάρια και ειδικά σε περιπτώσεις μεγάλης συμφόρησης. Επιδεικνύεται επίσης η ευρωστία του αλγορίθμου σε σχέση με τον διαφορετικό αριθμό των μεταπηδήσεων, διαφορετικών ορίων ταχύτητας και διαφορετικής εμβέλειας μετάδοσης. Καταλήγοντας, η απόδοση του αλγορίθμου έχει δειχτεί να είναι συγκρίσιμη με αυτήν σχημάτων τα οποία προσφέρουν αυξημένες ευκαιρίες ψηλής απόδοσης με τη χρήση συστημάτων εντοπισμού θέσης όπως είναι το GPS.
+17	185	258	Ultrasound-mediated, image-guided approaches for drug delivery in a machine perfused pig liver	Μελέτη ενίσχυσης μεταφοράς φαρμάκων με υπέρηχους καθοδηγούμενη με υπερηχογραφία σε ζωντανό ήπαρ γουρουνιού	The physical interaction of ultrasound and microbubbles has the potential to enhance drug delivery by altering cell’s membrane permeability, allowing for the uptake of normally impermeable macromolecules, a process often referred to as sonoporation. As the majority of previously published works in this field was performed in-vitro in cell cultures or in small animal models, this thesis aimed to contribute in the area of ultrasound-enhanced drug delivery by developing new tools and methods that will advance research to a full scale clinically relevant environment. The present thesis deals with the investigation of ultrasound-mediated drug delivery approaches in a machine perfused pig liver and specifically develops the following building blocks: (a) a clinically relevant machine perfused liver model, (b) methods for in-situ acoustic pressure calculation, (c) imaging and quantification approaches for closely monitoring therapy and its outcomes, and (d) study of ultrasound and microbubble mediated extravasation. The outcomes of the present thesis can be used to further advance the state of the art in ultrasound-mediated drug delivery and help its establishment in the clinics.	Οι ιατρικοί υπέρηχοι σε συνδυασμό με τα σκιαγραφικά υπερήχων (μικροφυσαλλίδες) και τη χορήγηση φαρμάκων έχουν μεγάλες προοπτικές για την αντιμετώπιση σοβαρών παθήσεων, αφού υ��όσχονται αυξημένη αποτελεσματικότητα των φαρμάκων και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Η αλληλεπίδραση των υπερήχων και των μικροφυσαλίδων έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει την εναπόθεση του φαρμάκου στην νοσούσα περιοχή διαφοροποιώντας τη διαπερατότητα της κυτταρικής μεμβράνης και επιτρέποντας την πρόσληψη ουσιών που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα εισχωρούσαν στα καρκινικά κύτταρα. Η πλειοψηφία των πειραμάτων σε προηγούμενες δημοσιευμένες εργασίες στον τομέα αυτό έγινε σε κυτταρικές καλλιέργειες ή σε μικρά ζώα. Έτσι, η παρούσα διατριβή έχει ως στόχο να προωθήσει την έρευνα στον τομέα την ενισχυμένης χορήγησης φαρμάκων με χρήση υπέρηχων και μικροφυσαλίδων αναπτύσσοντας καινούρια εργαλεία και μεθόδους σε ένα περιβάλλον με μεγάλη κλινική συσχέτιση. Συγκεκριμένα, σε αυτή τη διδακτορική διατριβή τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε χοιρινό ήπαρ (συκώτι γουρουνιού) το οποίο διατηρείτο σε πλήρη λειτουργία μέσω μηχανικής αιμάτωσης και μοιάζει με το ανθρώπινο ήπαρ σε μέγεθος, ανατομία και φυσιολογία. Η συνεισφορά της παρούσας εργασίας στο πεδίο της ενισχυμένης χορήγησης φαρμάκων μέσω υπερήχων πραγματοποιήθηκε με: (α) την ανάπτυξη ενός κλινικά σχετιζόμενου περιβάλλοντος για την πραγματοποίηση των πειραμάτων (πλατφόρμα μηχανικής αιμάτωσης και διατήρησης του χοιρινού ύπατος), (β) τη μελέτη του ακουστικού πεδίου που εφαρμόζεται σε θεραπευτικές εφαρμογές υπερήχων, (γ) την ανάπτυξη μεθόδων απεικόνισης και ποσοτικοποίησης της ροής στη μικροκυκλοφορία για την παρακολούθηση της θεραπείας και των αποτελεσμάτων της και (δ) τη μελέτης της αλληλεπίδρασης των υπερήχων και των μικροφυσαλίδων στην μικρό-αγγείωση του χοιρινού ύπατος.
+18	239	281	Evaluating an acceptance and commitment therapy internet-based intervention for smoking cessation in young adults	Αξιολόγηση παρέμβασης για τη διακοπή του καπνίσματος με βάση τη θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης σε νεαρούς ενήλικες	Smoking remains a global concern especially in youth. The aims of the present study were: (a) to create and examine the acceptability and satisfaction for an Acceptance and Commitment Therapy (ACT) internet-based intervention for smoking cessation in youth, (b) to compare ACT to a waitlist-control group for smoking cessation and smoking related outcomes, and (c) to examine ACT treatment processes and mechanism of change. Participants were 357 high schools and university students, aged 15-28 years old (M = 21.06, SD = 2.96) randomized to either the treatment or waitlist-control group. The treatment group completed 6 sessions of an ACT internet-based intervention. Participants found the program satisfactory, useful and motivating. Analyses showed participants in the treatment group had significantly higher quit rates than the control group (51.9% vs. 14.3% respectively; OR = 6.46, 95% CI = 1.76 -23.71, p = .005). A significant effect of the intervention was found on the treatment group by decreasing nicotine dependence, average number of cigarettes smoked, increasing self-efficacy and intention to quit smoking. Furthermore, the treatment group resulted in significant increases of acceptance of smoking triggers and smoking cognitive defusion compared to the control group. Mediation analyses showed that smoking cognitive defusion mediates the relationship between group and cessation self-efficacy and intention to quit. Results of this study are very encouraging for ACT as a smoking cessation intervention for youth.	Το κάπνισμα εξακολουθεί να αποτελεί παγκόσμια ανησυχία, ιδίως στον τομέα της νεολαίας. Οι στόχοι της παρούσας μελέτης ήταν: (α) να δημιουργηθεί και να εξεταστεί η αποδοχή και ικανοποίηση των συμμετεχόντων στην διαδικτιακή παρέμβαση για τη διακοπή του καπνίσματος στη νεολαία, που βασίζεται στη Θεραπεία Αποδοχής και Δέσμευσης (ΘΑΔ), (β) να συγκρίνει τη ΘΑΔ με μια ομάδα αναμονής-ελέγχου για τη διακοπή του καπνίσματος και τα απότελέσματα σχετικά με το κάπνισμα, και (γ) να εξετάσει τις θεραπευτικές διαδικασίες και μηχανισμούς αλλαγής της ΘΑΔ. Οι συμμετέχοντες ήταν 357 μαθητές λυκείου και φοιτητές, ηλικίας 15-28 ετών (Μ = 21.06, SD = 2.96) που τυχαιοποιήθηκαν είτε στην ομάδα θεραπείας ή στην ομάδα αναμονής-ελέγχου. Η ομάδα θεραπείας ολοκλήρωσε 6 συνεδρίες διαδικτιακής παρέμβασης με βάση τη ΘΑΔ. Οι συμμετέχοντες βρήκαν το πρόγραμμα ικανοποιητικό, χρήσιμο και ενθαρρυντικό. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες στην ομάδα θεραπείας είχαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά διακοπής από την ομάδα ελέγχου (51,9% έναντι 14,3%• OR = 6.46, 95% CI = 1.76 -23.71, p = .005). Ένα σημαντικό αποτέλεσμα της παρέμβασης βρέθηκε στην ομάδα θεραπείας όπου μειώθηκε σημαντικά η εξάρτηση στη νικοτίνη, ο μέσος όρος των τσιγάρων που καπνίζονται, αυξήθηκε η αυτο-αποτελεσματικότητα και η πρόθεση διακοπής του καπνίσματος. Επιπλέον, η ομάδα θεραπείας είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές αυξήσεις της αποδοχής ερεθισμάτων για κάπνισμα και της γνωστικής διάχυσης (defusion) όσον αφορά το κάπνισμα σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Αναλύσεις διαμεσολάβησης έδειξαν ότι η γνωστική διάχυση διαμεσολαβεί τη σχέση μεταξύ της ομάδας και την αυτο-αποτελεσματικότητα και την πρόθεση για διακοπή καπνίσματος. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης είναι πολύ ενθαρρυντικά για την ΘΑΔ ως παρέμβαση της διακοπής του καπνίσματος για τη νεολαία.
+19	350	369	Defective polycystin 2 increases cellular proliferation in the PKD2 (1-703) transgenic rat subsequent to the appearance of renal cysts	Η μεταλλαγμένη πολυκυστίνη 2 προκαλεί αύξηση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού στον διαγονιδιακό αρουραίο PKD2 (1-703) μετά από την εμφάνιση των νεφρικών κύστεων	The main characteristic of Autosomal Dominant Polycystic Kidney Disease (ADPKD) is the formation of bilateral fluid-filled cysts that eventually destroy the renal parenchyma and lead to chronic renal failure. Although the genes responsible for ADPKD are known, the mechanisms of disease initiation and progression are not completely understood. To date, abnormal cell proliferation is thought to be a major pathogenic feature of the disease. Cysts are thought to arise from tubular epithelial cells mainly through increased proliferation, but other processes including apoptosis, differentiation, alterations in epithelial cell polarity and fluid secretion are thought to be contributing factors. Studies have provided evidence of abnormal proliferation in both cystic and noncystic epithelia of human ADPKD and in animal models resembling ADPKD. Several proteins and pathways known to regulate proliferation have been shown to be deregulated in cell culture systems and animal models of Polycystic Kidney Disease (PKD). In this study the role of polycystin-2 (PC-2) in PKD cellular proliferation was addressed by using primary cultures of Tubular Epithelial Cells (TECs) from 7.5 week old transgenic rats overexpressing a mutated form of PC-2, the protein product of PKD2. These cultured cells displayed increased proliferation as assessed by increased levels of proliferating cell nuclear antigen (PCNA), c-myc, cyclin-dependent kinase 2 (cdk2), decreased levels of p57kip2 and abnormal cell cycle profile as compared to their normal counterparts. However, the contribution of PC-2-induced abnormal proliferation to cyst initiation remained unclear. To further address this issue gene expression profiling of whole kidney homogenates from rats at an early stage of the disease, at 0, 6 and 24 days, was performed. Although cysts appear as early as 0 days, deregulation of proliferation-related genes occurs after 24 days. Instead, pathways including the renin-angiotensin system, the Wnt, focal adhesion, glutathione metabolism and basal transcription factors are altered at these early time points. This demonstrates that abnormal cell proliferation is probably not a primary event in the initiation and formation of cysts but is probably involved at later stages in disease pathogenesis.	Το κύριο χαρακτηριστικό της Αυτοσωματικής Επικρατούσας Πολυκυστικής Νόσου των Νεφρών είναι η δημιουργία κύστεων γεμάτων υγρό που καταστρέφουν το νεφρικό παρέγχυμα και οδηγούν σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Παρόλο που τα γονίδια που ευθύνονται για τη νόσο είναι γνωστά, ο μηχανισμός γένεσης και ανάπτυξης των κύστεων δεν είναι απόλυτα κατανοητός. Πιστεύεται, ότι οι κύστεις προκύπτουν από τον αυξημένο πολλαπλασιασμό των σωληναριακών επιθηλιακών κυττάρων. Έρευνες έχουν δείξει αυξημένο κυτταρικό πολλαπλασιασμό σε κυστικά αλλά και μη κυστικά επιθήλια σε ιστούς ασθενών αλλά και σε ζωϊκά μοντέλα. Επιπρόσθετα, σε τέτοια μοντέλα ζώων αλλά και σε συστήματα κυτταροκαλλιεργειών, παρατηρείται απορρύθμιση ενός σημαντικού αριθμού πρωτεϊνών, οι οποίες καθορίζουν και συντονίζουν τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό. Η μελέτη αυτή επικεντρώνεται στην εξέταση του ρόλου της πολυκυστίνης-2 στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό που παρατηρείται στην πολυκυστική νόσο των νεφρών. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιήθηκαν πρωτογενή σωληναριακά επιθηλιακά κύτταρα από διαγονιδιακούς αρουραίους ηλικίας 7.5 εβδομάδων, στα οποία υπερεκφράζεται μια μεταλλαγμένη μορφή της πολυκυστίνης-2. Τα κύτταρα αυτά επέδειξαν τόσο μια αυξημένη ικανότητα πολλαπλασιασμού, όσο και αντικανονικά προφίλ κυτταρικού κύκλου, συγκρινόμενα με τα αντίστοιχα φυσιολογικά. Η αυξητική ικανότητα των κυττάρων καταγράφηκε και σαν αύξηση των ενδοκυτταρικών επιπέδων του PCNA, του c-myc και του cdk-2, αλλά και σαν μείωση του p57kip2. Παρόλα αυτά, η συμβολή της πολυκυστίνης-2 στον αυξημένο κυτταρικό πολλαπλασιασμό κατά την εμφάνιση των κύστεων παραμένει αδιευκρίνιστη. Με τη χρήση πειραμάτων μικροσυστοιχιών έγινε μια προσπάθεια περεταίρω εξέτασης του τρόπου δράσης της πολυκυστίνης-2, στα οποία έγινε ανάλυση της συνολικής γονιδιακής έκφρασης με τη χρήση ομογενοποιήματος ολόκληρου νεφρού, από τους ίδιους διαγονιδιακούς αρουραίους στα πρώτα στάδια της κυστογένεσης, και συγκεκριμένα ηλικίας 0, 6 και 24 ημερών. Έτσι φάνηκε πως παρόλο που οι κύστεις εμφανίζονται στις 0 μέρες, η απορύθμιση των γονιδίων που σχετίζονται με τον πολλαπλασιασμό παρατηρείται μετά από τις 24 ημέρες. Ταυτόχρονα, στις πρώτες ώρες γέννησης φάνηκε να επηρεάζονται μονοπάτια όπως το σύστημα ρενίνης-αγγειοτασίνης, το μονοπάτι του Wnt, των εστιακών σημείων πρόσδεσης, ο μεταβολισμός της γλουταθιόνης και οι μεταγραφικοί παράγοντες έναρξης. Αυτό αποδεικνύει πως ο αυξημένος πολλαπλασιασμός στην πολυκυστική νόσο των νεφρών δεν επάγεται απευθείας από την γένεση ή την δημιουργία των κύστεων, αλλά είναι πιθανόν να ξεκινά σε μεταγενέστερα παθογενετικά στάδια της νόσου.
+20	65	66	The method of fundamental solutions for certain problems in rotationally symmetric domains	Η μέθοδος των θεμελειωδών λύσεων σε προβλήματα των οποίων τα χωριά έχουν αξονική συμμετρία	The main objective in this thesis is the investigation of the application of the Method of Fundamental Solutions (MFS) to certain problems in rotationally symmetric domains. In particular, the application of the MFS to certain harmonic and biharmonic problems in annular domains (Chapters 2 and 3) and to hollow axisymmetric domains is studied.	Το κύριο αντικείμενο της διατριβής είναι η διερεύνηση της Μεθόδου των Θεμελιωδών Λύσεων (ΜΘΛ) σε προβλήματα των οποίων τα χωρία έχουν αξονική συμμετρία. Συγκεκριμένα μελετήθηκε η εφαρμογή της ΜΘΛ σε αρμονικά και διαρμονικά προβλήματα σε δαχτυλοειδή χωρία (Κεφάλαια 2 και 3) όπως επίση ς και σε πολλαπλώς συνεκτικά αξισυμμετρικά χωρία (κεφάλαιο 4).
+21	255	239	Maritime activity in Classical Cyprus and the harbours΄ network at the end of 4th century B.C.	Η ναυτική δραστηριότητα στην κλασική Κύπρο και το λιμενικό δίκτυο στα τέλη του 4ου αι. π. Χ.	The current thesis focuses on ancient literature texts, which refer to the marine activity of Cypriots or Cypriot ports of the 5th and 4th centuries B.C. It studies the remains of port installations of the sea-side kingdom-capitals of this period, as well as additional port facilities, which either appear in the ancient literary texts or result from contemporary archaeological surveys and studies that indicate their potential use during the two centuries. The term marine activities includes the Cypriots’ shipbuilding and general nautical knowledge, ability and skill, their occupation with marine trade or its practice by foreigners, as well as their engagement in naval operations in the Cypriot waters and the participation of locals in nautical expeditions abroad. The study of harbour remains treats the knowledge that is obtained from ancient literary texts, contemporary research and travellers’ texts, combined with underwater observation in situ, with the purpose of extracting conclusions and outlining questions that result from the comparative study of the above mentioned data. Concluding, the comparative study of the above mentioned data has demonstrated that the creation of harbour installations as naval bases at Paphos, Amathus, Marion and Karpasia can attributed to Ptolemy A’ Soter, who instigated this program with a view to consolidating his status in Cyprus. At the same time issues and questions are raised pertaining to the Cypriot harbours of the period and probable solutions to the problem of their location, type and use are presented.	Η παρούσα εργασία συγκεντρώνει τα χωρία των κειμένων της αρχαίας γραμματείας που αναφέρονται στη ναυτική δραστηριότητα ή τα λιμάνια του 5ου και 4ου π.Χ. στην Κύπρο. Μελετά τα κατάλοιπα των λιμενικών εγκαταστάσεων των παραλίων πόλεων της περιόδου, καθώς και τις περαιτέρω λιμενικές θέσεις, οι οποίες εμφανίζονται στις αρχαίες πηγές ή προκύπτει η πιθανή χρήση τους στο συγκεκριμένο χρόνο από τα αποτελέσματα της σύγχρονης έρευνας. Στον όρο ναυτική δραστηριότητα περιλαμβάνονται οι ναυπηγικές γνώσεις και ικανότητες των Κυπρίων, η ναυτική τους δεινότητα, η ενασχόλησή τους με το θαλάσσιο εμπόριο ή η άσκησή του από τρίτους στο νησί, καθώς και η διεξαγωγή ναυτικών πολεμικών επιχειρήσεων στην ενάλια ζώνη της Κύπρου και η συμμετοχή Κυπρίων σε ναυτικές επιχειρήσεις εκτός Κύπρου. Η μελέτη των λιμενικών καταλοίπων πραγματεύεται τις γνώσεις που προκύπτουν από την αρχαία γραμματεία, τη σύγχρονη έρευνα και τα κείμενα περιηγητών σε συνδυασμό με επιτόπια και υποβρύχια παρατήρηση για την εξαγωγή συμπερασμάτων και τη διαπίστωση ερωτημάτων από τη συγκριτική μελέτη των παραπάνω στοιχείων. Τελικά, από τη συγκριτική μελέτη των ανωτέρω, αποδίδεται στο Πτολεμαίο Α΄ Σωτήρα η κατασκευή των λιμενικών εγκαταστάσεων της Πάφου, Αμαθούντας, Μαρίου και Καρπασίας ως ναυτικών πολεμικών βάσεων, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του στην Κύπρο. Ταυτόχρονα, τίθενται ζητήματα και ερωτήματα που αφορούν στα κυπριακά λιμάνια της περιόδου και προτείνονται, όπου είναι δυνατόν, λύσεις σχετικά με τη χωροθέτηση, τους τύπους και τις χρήσεις τους.
+22	125	121	Lie group classification of diffusion-type equations	Ταξινόμηση συμμετριών Lie εξισώσεων της διάχυσης	The main goal of this thesis is the group classification of diffusion-type equations. Following the idea of group classification for nonlinear equations, we present a complete group classification of the (2+1) diffusion-convection equations (mathematic equation), and the (3+1) nonlinear diffusion-convection equations (mathematic equation). This classification generalizes and completes existing results in the literature. Using the derived Lie symmetries we also construct similarity reductions and exact solutions of certain equations. Furthermore, we classify the Lie symmetries for the systems of diffusion equations (mathematic equation) (mathematic equation) and using some of the obtained Lie symmetries we construct exact invariant solutions. We also present some new cases of potential symmetries of one of the auxiliary systems of the systems of diffusion equations.	Ο κύριος στόχος της διατριβής αυτής είναι η ταξινόμηση των συμμετριών Lie μη-γραμμικών εξισώσεων της διάχυσης. Ακολουθώντας την κλασσική μέθοδο εύρεσης των συμμετριών Lie, παρουσιάζουμε μια πλήρη ταξινόμηση των συμμετριών Lie της (2+1) (μαθηματική εξίσωση) , και της (3+1) μη-γραμμικής εξίσωσης της διάχυσης της θερμότητας (μαθηματική εξίσωση) . Η ταξινόμηση αυτή γενικεύει και συμπληρώνει αποτελέσματα που υπάρχουν ήδη στη βιβλιογραφία. Χρησιμοποιώντας κάποιες από τις συμμετρίες Lie που προκύπτουν, κατασκευάζουμε ειδικές λύσεις για κάποιες ειδικές περιπτώσεις αυτών των εξισώσεων. Παρουσιάζουμε επίσης ταξινόμηση για συστήματα εξισώσεων της διάχυσης (μαθηματική εξίσωση) και χρησιμοποιώντας κάποιες από τις συμμετρίες Lie που προκύπτουν, κατασκευάζουμε ειδικές λύσεις. Παρουσιάζουμε ακόμη κάποιες νέες περιπτώσεις συμμετριών δυναμικού χρησιμοποιώντας μια από τις μορφές διατήρησης του συστήματος.
+23	280	243	The singular function boundary integral method for laplacian and biharmonic problems with boundary singularities	Η μέθοδος συνοριακού ολοκληρώματος με ιδιάζουσες συναρτήσεις για την επίλυση λαπλασιανων και διαρμονικών προβλημάτων με ιδιόμορφα συνοριακά σημεία	In this dissertation we develop the Singular Function Boundary Integral Method (SFBIM) for Laplacian and biharmonic boundary value problems with boundary singularities. Such problems are encountered in many physical and biological applications. In the proposed method the solution in the neighbourhood of the singular point is approximated by the truncated local asymptotic expansion which is expressed as a series of singular functions, the coefficients of which are called singular coefficients. The Galerkin method is employed in order to discretize the governing partial differential equation. By means of the divergence theorem, the volume integrals are reduced to boundary integrals, and the Dirichlet boundary conditions are weakly enforced by means of Lagrange multiplier functions, which are expressed in terms of quadratic basis functions. The resulting linearized system of discretized equations, is solved for the unknown singular coefficients and the Lagrange multipliers. In the first part of the thesis, the SFBIM is applied to two Laplacian Problems over L-shaped domains. The results are compared with those of other methods and the p/hp finite element method. Then, the SFBIM is developed for the solution of two biharmonic problems with a boundary singularity and applied to the Newtonian stick-slip problem of fluid mechanics and the so-called Schiff problem of fracture mechanics. In all the above problems the method exhibits high accuracy and fast rate of convergence. The results compare favorably with the analytical solution and available numerical results in the literature. In the last part of the dissertation, we deal with the theoretical analysis of the method for Laplacian problems and we show that, under certain conditions, the convergence is exponential.	Στη διατριβή αυτή αναπτύσσουμε την Μέθοδο Συνοριακού Ολοκληρώματος με Ιδιόμορφες Συναρτήσεις (ΜΣΟΙΣ) σε Λαπλασιανά και διαρμονικά προβλήματα με ιδιόμορφα συνοριακά ση­μεία. Τέτοια προβλήματα συναντώνται σε αρκετές φυσικές και βιολογικές επιστήμες. Στην προτεινόμενη μέθοδο η λύση στη γειτονιά του ιδιόμορφου σημείου προσεγγίζεται από τους πρώ­τους όρους του ασυμπτωτικού αναπτύγματος της τοπικής λύσης των οποίων οι συντελεστές ονομάζονται ιδιόμορφοι συντελεστές. Με εφαρμογή της μεθόδου Galerkin διακριτοποιείται η διέπουσα μερική διαφορική εξίσωση και με τη βοήθεια του θεωρήματος Green το χωρικό ολο­κλήρωμα ανάγεται σε συνοριακό. Οι συνοριακές συνθήκες Dirichlet εφαρμόζονται ασθενώς με πολλαπλασιαστές Lagrange που προσεγγίζονται τοπικά με δευτεροβάθμιες συναρτήσεις βάσης. Προκύπτει έτσι, ένα γραμμικό σύστημα διακριτοποιημένων εξισώσεων με άγνωστους τους ιδιό­μορφους συντελεστές και τους πολλαπλασιαστές Lagrange. Στο πρώτο μέρος της διατριβής, η ΜΣΟΙΣ εφαρμόζεται σε δυο Λαπλασιανά προβλήματα σε χωρία σχήματος L. Τα αποτελέσματα της μεθόδου συγκρίνονται με αυτά άλλων μεθόδων και της hp εκδοχής των πεπερασμένων στοιχείων. Ακολούθως, η ΜΣΟΙΣ επεκτείνεται στην επίλυση διαρμονικών προβλημάτων με ιδιόμορφο συνοριακό σημείο και εφαρμόζεται στο ρευστοδυναμικό πρόβλημα ολίσθησης-μη ολίσθησης (stick-slip problem) και στο θραυστομηχανικό πρόβλημα Schiff. Στα προβλήματα αυτά η μέθοδος οδηγεί σε ταχείς ρυθμούς σύγκλισης και αποτελέσματα μεγάλης ακρίβειας που συγκρίνονται ευμενώς με αυτά άλλων τεχνικών της βιβλιογραφίας και με τις αναλυτικές λύσεις. Στο τελευταίο μέρος της διατριβής ασχολούμαστε με τη θεωρητική ανά­λυση της μεθόδου για προβλήματα Laplace και αποδεικνύουμε ότι υπό προϋποθέσεις, η σύγκλιση της είναι εκθετική.
+24	534	613	A real-time solution for intentional controlled islanding and restoration of power systems	Μια λύση σε πραγματικό χρόνο για ηθελημένη ελεγχόμενη νησιδοποίηση και αποκατάσταση των συστημάτων ηλεκτρικής ισχύος	Despite major advances in technology, modern power systems still experience cascading outages leading to large-scale blackouts. Intentional controlled islanding (ICI), also called system splitting or controlled system separation, has been proposed as an effective corrective control action to mitigate these catastrophic events. ICI is aimed to be used as a final resort to attempt to save the system from a partial or a complete blackout. When the system is subject to a severe disturbance and the conventional control systems are unable to keep the system stable, ICI can determine in real-time (within a few seconds in practice) a set of lines to be disconnected across the transmission system to create sustainable and stable subsystems, also known as islands. When adopting ICI, three key aspects must be addressed: “where to island”, “when to island” and “what to do after islanding”. In this thesis, several ICI schemes are proposed for addressing the first one. The proposed schemes aim to split the system with minimal power-flow disruption or minimal power imbalance within islands, for any given number of islands, while maintaining generator coherencies and other static and dynamic constraints (e.g., transmission line availability, connectivity). Since the stability of islands created is mainly dependent on the coherency of the generators inside the islands, a two-step approach for defining coherent generators in disturbed power systems based on the similarity among their inter-area oscillations and swing curves is also proposed. The question of when to island is critical for the success of the ICI scheme, since the possible issues of false alarm and false dismissal have to be handled. A unified methodology based on area-based Center of Inertia (COI)-referred rotor angle index is introduced to determine the most suitable time for splitting the system. This timely definition of the time for islanding can be combined with approaches to determine the points where to island the system. Furthermore, in this thesis, the concept of a controlled islanding strategy combined with an approach of Parallel Power System Restoration (PPSR) is considered. A proposed ICI algorithm is extended to consider power system restoration constraints (e.g., complete observability, sufficient blackstart (BS) capability and sufficient generation capacity to match the load consumption within each island). These new constraints can be viewed as a power system restoration planning stage. Next, a novel scheme is proposed to provide real-time solutions for both ICI and power system restoration based on estimated states. The particular scheme, which consists of the aforementioned extended ICI algorithm, a real-time state estimator and a power system restoration process, gives the system operator the flexibility to monitor the islands during the post-islanding stage and reconnect them in quasi real time, as soon as their synchronizing conditions are met. In addition, a unified framework that consists of a novel ICI scheme and a risk assessment methodology is proposed to assess the risk of ICI schemes on the electricity system. The unified framework provides insights on the benefits and risks of implementing ICI, considering the uncertainties and concerns related to its reliability. For the completion of this research, dynamic test bed systems suitable for transient analysis studies are developed and provided in open access.	Παρά τις σημαντικές εξελίξεις στην τεχνολογία, τα σύγχρονα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κλιμακωτές βλάβες που οδηγούν σε μεγάλης έκτασης συσκοτίσεις. Η ηθελημένη ελεγχόμενη νησιδοποίηση, ή αλλιώς διάσπαση συστήματος ή ελεγχόμενος διαχωρισμός συστήματος, έχει προταθεί ως ένα αποτελεσματικό διορθωτικό μέτρο ελέγχου για τον περιορισμό αυτών των καταστροφικών γεγονότων. Η ελεγχόμενη νησιδοποίηση αποσκοπεί στο να χρησιμοποιηθεί ως μια έσχατη λύση για να προσπαθήσει να σώσει το σύστημα από μια μερική ή πλήρη συσκότιση. Όταν το σύστημα υποστεί μια σοβαρή διαταραχή και τα συμβατικά συστήματα ελέγχου δεν είναι σε θέση να το διατηρήσουν σε ευστάθεια, η ελεγχόμενη νησιδοποίηση μπορεί να καθορίσει σε πραγματικό χρόνο (μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στην πράξη) ένα σύνολο γραμμών που θα αποσυνδεθούν από το σύστημα μεταφοράς ώστε να δημιουργηθούν βιώσιμα και ευσταθή υποσυστήματα, γνωστά και ως νησίδες. Κατά την υιοθέτηση της ηθελημένης ελεγχόμενης νησιδοποίησης, πρέπει να εξεταστούν τρεις βασικές πτυχές: “σε ποια σημεία να διαχωριστεί το σύστημα”, “πότε να διαχωριστεί το σύστημα” και ”τι πρέπει να γίνει μετά τον διαχωρισμό του συστήματος”. Σε αυτή τη διατριβή, προτείνονται αρκετές μέθοδοι ελεγχόμενης νησιδοποίησης για την επίλυση της πρώτης πτυχής. Οι προτεινόμενες μέθοδοι αποσκοπούν στη διάσπαση του συστήματος με ελάχιστη διαταραχή της ροής ισχύος ή ελάχιστη ανισορροπία της ισχύος στις νησίδες, για οποιοδήποτε δεδομένο αριθμό νησίδων, διατηρώντας παράλληλα τις συνοχές των γεννητριών και άλλους στατικούς και δυναμικούς περιορισμούς (π.χ. διαθεσιμότητα μιας γραμμής μεταφοράς, συνδεσιμότητα). Δεδομένου ότι η ευστάθεια των νησίδων που δημιουργούνται εξαρτάται κυρίως από τη συνοχή των γεννητριών εντός των νησίδων, προτείνεται επίσης μια εφαρμογή δύο σταδίων για τον καθορισμό συνεκτικών γεννητριών σε διαταραγμένα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας. Η εφαρμογή αυτή βασίζεται στην ομοιότητα μεταξύ των διασυνδετικών ταλαντώσεων και των καμπυλών ταλάντωσης των γεννητριών. Το ερώτημα για το πότε πρέπει να διαχωριστεί το σύστημα είναι κρίσιμο για την επιτυχία της μεθόδου ελεγχόμενης νησιδοποίησης, δεδομένου ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν τα πιθανά προβλήματα λανθασμένου συναγερμού και λανθασμένης χρονικής εκτέλεσης. Μια ενοποιημένη μεθοδολογία που βασίζεται σε ένα area-based Center of Inertia (COI)-referred rotor angle δείκτη εισάγεται για να προσδιορίσει τον καταλληλότερο χρόνο διαχωρισμού του συστήματος. Αυτός ο έγκαιρος καθορισμός του χρόνου για ελεγχόμενη νησιδοποίηση μπορεί να συνδυαστεί με εφαρμογές που καθορίζουν τα σημεία διαχωρισμού του συστήματος. Επιπλέον, σε αυτή τη διατριβή, εξετάζεται η έννοια μιας στρατηγικής για ελεγχόμενη νησιδοποίηση συνδυασμένη με μια εφαρμογή για παράλληλη αποκατάσταση του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας. Για το λόγο αυτό, ένας αλγόριθμος ελεγχόμενης νησιδοποίησης εξελίσσεται λαμβάνοντας υπόψιν περιορισμούς αποκατάστασης του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. πλήρης παρατηρησιμότητα, επαρκής ικανότητα “blackstart” και επαρκής ικανότητα παραγωγής για να καλύπτει την ζήτηση φορτίου σε κάθε νησίδα). Αυτοί οι νέοι περιορισμοί μπορούν να θεωρηθούν ως ένα στάδιο προγραμματισμού της αποκατάστασης του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας. Στη συνέχεια, προτείνεται μια καινοτόμα μέθοδος για να παρέχει λύσεις σε πραγματικό χρόνο τόσο για ελεγχόμενη νησιδοποίηση όσο και για αποκατάσταση του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας βασιζόμενη σε εκτιμημένες καταστάσεις του συστήματος. Η συγκεκριμένη μέθοδος, που αποτελείται από τον προαναφερθέντα αλγόριθμο ελεγχόμενης νησιδοποίησης που εξελίχθηκε, έναν εκτιμητή κατάστασης πραγματικού χρόνου και μια διαδικασία αποκατάστασης του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας, δίνει στο χειριστή του συστήματος την ευελιξία να παρακολουθεί τις νησίδες μετά τη νησιδοποίηση και να τις επανασυνδέει σε σχεδόν πραγματικό χρόνο, μόλις ικανοποιηθούν οι συνθήκες συγχρονισμού τους. Επιπλέον, προτείνεται ένα ενοποιημένο πλαίσιο που αποτελείται από μια καινοτόμα μέθοδο ελεγχόμενης νησιδοποίησης και μια μεθοδολογία εκτίμησης κινδύνου για να αξιολογήσει τον κίνδυνο των μεθόδων ελεγχόμενης νησιδοποίησης στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας. Το ενοποιημένο πλαίσιο παρέχει στατιστικά στοιχεία σχετικά με τα οφέλη και τους κινδύνους της εφαρμογής μιας ελεγχόμενης νησιδοποίησης, λαμβάνοντας υπόψη τις αβεβαιότητες και τις ανησυχίες που σχετίζονται με την αξιοπιστία της. Για την ολοκλήρωση αυτής της έρευνας, αναπτύχθηκαν δυναμικά δοκιμαστικά συστήματα κατάλληλα για μελέτες μεταβατικής ανάλυσης τα οποία παρέχονται σε ανοικτή πρόσβαση.
+25	446	496	Economic growth, productivity and the environment	Οικονομική μεγένθυνση, παραγωγικότητα και περιβάλλον	This thesis contains three studies on the relationship between the environment and the production side of the economy for the U.S. states. Throughout the thesis, the shape of the relationships and the quantitative effects obtained are investigated using a consistent background that models emissions as by-products in the production of output. The first study of the thesis (chapter 2) investigates the effect of sulphur dioxide (SO2) and nitrogen oxide (NOx) emissions on the Total Factor Productivity (TFP) growth among 48 contiguous U.S. states, for the period 1965-2002. The relationship between TFP growth and emissions is examined using nonparametric econometric techniques that allow for the estimation of the elasticity of pollution for each state and each period and to account for possible nonlinearities in the data. The results indicate that both pollutants positively affect TFP growth. Moreover this effect is nonlinear. The average output elasticity for all states is 0.005 for SO2 and 0.04 for NOx emissions. The second study of the thesis (chapter 3) further explores the relationship between growth and the environment by accounting for pollution spillovers. It accounts for the transboundary nature of SO2 emissions and the resulting relationship between the U.S. states to measure the effect of pollution spillovers on the Total Factor Productivity growth, for the period 1965-2002. The relationship between TFP growth and pollution spillovers is estimated using a semiparametric smooth coefficient model that allows obtaining heterogeneous estimates of the output elasticity of pollution spillovers. According to the results, the effect of spillover pollution on growth is negative and larger in magnitude than the positive effect of a state’s own emissions; decreases in emissions might not be so harmful for productivity growth. The third study of the thesis (chapter 4) investigates the role of output and pollution abatement under an EKC related framework. Using U.S. state-level data, for the period 1973-1994, the purpose of this study is to first model the relationship between emissions (SO2 and NOx), output and abatement by defining a U.S. state-level emissions function, in a manner that is consistent with the residual (emissions) generation mechanism and firms’ optimizing behavior. Then this relationship is estimated using nonparametric econometric techniques as well as threshold regression. The latter is used to identify possible threshold levels in the relationship between emissions and output and also as a test of the robustness of the empirical findings obtained from the nonparametric estimation. Nonparametric estimation results show that there is a positive nonlinear relationship between output and emissions; the shape of the relationship reveals that there are increasing returns of emissions to output (at least for SO2). There are no threshold levels identified from the threshold regression model.	Η παρούσα διατριβή περιλαμβάνει τρεις μελέτες που επικεντρώνονται στην σχέση μεταξύ περιβάλλοντος και παραγωγικού τομέα της οικονομίας για τις Αμερικάνικες πολιτείες. Η μορφή των σχέσεων και οι εκτιμούμενες επιδράσεις εξερευνώνται χρησιμοποιώντας ένα συνεπές υπόβαθρο βάση του οποίου οι ρύποι είναι υποπροϊόντα της παραγωγικής διαδικασίας. Η πρώτη μελέτη (κεφάλαιο 2) διερευνά την επίδραση των ρύπων του διοξειδιού του θείου (SO2) και του μονοξειδίου του αζώτου (NOx) πάνω στο δείκτη μεγέθυνσης παραγωγικότητας (TFP growth index) μεταξύ των 48 συνεχόμενων πολιτειών της Αμερικής, για την περίοδο 1965-2002. Η σχέση μεταξύ του δείκτη μεγέθυνσης TFP και των εκπομπών αερίων εξετάζεται χρησιμοποιώντας μη-παραμετρικές οικονομετρικές ��εχνικές που επιτρέπουν την εκτίμηση της ελαστικότητας της ρύπανσης για κάθε πολιτεία και κάθε περίοδο και λαμβάνει υπόψη μη-γραμμικά χαρακτηριστικά του δείγματος. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι και οι δύο ρύποι επηρεάζουν θετικά το δείκτη μεγέθυνσης TFP και η επίδραση ειναι μη-γραμμική. Η μέσος όρος της ελαστικότητας του προϊόντος ως προς τους ρύπους, για όλες τις πολιτείες, είναι 0.005 για τις εκπομπές του SO2 και 0.04 για τις εκπομπές του NOx. Η δεύτερη μελέτη (κεφάλαιο 3) διερευνά περαιτέρω τη σχέση μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και περιβάλλοντος λαμβάνοντας υπόψην τη διάχυση της ρύπανσης μεταξύ των πολιτειών της Αμερικής. Πιο συγκεκριμένα, λαμβάνει υπόψην τη διασυνοριακή φύση των εκπομπών του SO2 για την μέτρηση της επίδρασης της διάχυσης της ρύπανσης πάνω στο δείκτη μεγέθυνσης TFP για την περίοδο 1965-2002. Η σχέση μεταξύ δείκτη μεγέθυνσης TFP και διάχυσης της ρύπανσης εκτιμάται χρησιμοποιώντας ένα μη-παραμετρικό μοντέλο που επιτρέπει ετερογενείς εκτιμήσεις της ελαστικότητας του προϊόντος ως προς την διάχυση της ρύπανσης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η επίδραση της διάχυσης της ρύπανσης πάνω στην οικονομική ανάπτυξη (TFP growth) είναι αρνητική και μεγαλύτερη από τη θετική επίδραση των εκπομπών που παράγει μια πολιτεία - αυτό ισχύει για όλες τις πολιτείες. Συνεπώς, οι μειώσεις στις εκπομπές αερίων μιας πολιτείας μπορεί να μην είναι τελικά τόσο επιζήμιες για την παραγωγικότητα. Η τρίτη μελέτη (κεφάλαιο 4) διερευνά το ρόλο της παραγωγής προϊόντος και των διαδικασιών μείωσης της ρύπανσης (pollution abatement) στο πλαίσιο των «Environmental Kuznets Curves» (EKC). Χρησιμοποιώντας δεδομενα για τις πολιτείες της Αμερικής για την περίοδο 1973-1994, μοντελοποιείται η σχέση μεταξύ των εκπομπών αερίων (SO2, NOx), παραγωγής προϊόντος και διαδικασιών μείωσης ρύπανσης, ορίζοντας μια πολιτειακή συνάρτηση εκπομπής αερίων που συνάδει με το μηχανισμό δημιουργίας καταλοίπων και με τη βέλτιστη συμπεριφορά των επιχειρήσεων. Στη συνέχεια, η σχέση αυτή υπολογίζεται χρησιμοποιώντας μη-παραμετρικές οικονομετρικές μεθόδους και παλινδρόμηση προσδιορισμού ορίων (threshold regression). Το τελευταίο χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό πιθανών επιπέδων (threshold levels) στη σχέση μεταξύ εκπομπών και προϊόντος παραγωγής και ως τρόπος ελέγχου εγκυρότητας των συμπερασμάτων από την μη-παραμετρική εκτίμηση. Τα αποτελέσματα των μη-παραμετρικών εκτιμήσεων δείχνουν ότι υπάρχει μια θετική, μη γραμμική, σχέση μεταξύ της παραγωγής προϊόντος και των εκπομπών αερίων: το σχήμα της σχέσης αποκαλύπτει ότι υπάρχουν αύξουσες αποδόσεις κλίμακας στις εκπομπές αερίων ως προς το παραγόμενο προϊόν (για τις εκπομπές SO2). Σύμφωνα με το μοντέλο προσδιορισμού ορίων δεν υπάρχει συγκεκριμένο επίπεδο του παραγόμενου προϊόντος για το οποίο η σχέση του με τις εκπομπές αερίων να αλλάζει.
+26	529	551	Problems on higher and lower dimensional dynamical systems	Προβλήματα στα δυναμικά συστήματα υψηλοτέρων και χαμηλότερων διαστάσεων	In this thesis, we study some problems from the area of dynamical systems. In order to do this we separate the current thesis in two parts. In general, in Part I, we study problems which are a subject of partial differential equations, and which belong to the area of higher dimensional dynamical systems. In our case, such problems include special cases of infinite-dimensional dissipative dynamical systems. In Part II, in general, we study a problem which is a subject of ordinary differential equations, and which belongs to the area of lower dimensional dynamical systems. At this time we restrict ourselves to special cases of the second part of Hilbert’s 16th problem. Specific research goals for the Part I of the thesis is the analytical investigation of the analyticity of the solutions for dissipative-dispersive systems and two classes of non-linear evolutionary pseudo-differential equations in one spatial dimension and in two spatial dimensions. For the first problem as above we use semigroup methods, instead of the rest two problems in which the methods is spectral. First we study the analyticity properties of solutions of Kuramoto-Sivashinsky type equations and related systems, with periodic initial data. In order to do this, we explore the applicability of the semigroup method, which was developed in Collet et al. So, we prove that the solutions of a variety of dissipative-dispersive systems, which possess a global attractor, are analytic with respect to the spatial variable in a strip around the real axis. Furthermore, a lower bound for the width of the strip of analyticity is obtained for each of these systems. After we study the analyticity properties of solutions for a class of non-linear evolutionary pseudo-differential equations possessing global attractors. In order to do this, we utilize an analyticity criterion for spatially periodic functions, which involves the rate of growth of a suitable norm of the nth derivative of the solution, with respect to the spatial variable, as n tends to infinity. Using this criterion and the spectral method developed in Akrivis et al. we have improved previous results which appear in previous work. Finally we study the analyticity properties of solutions of Kuramoto-Sivashinsky type equations in two spatial dimensions, with periodic initial data. In order to do this we expore the applicability of the spectral method developed in Akrivis et al, in three-dimensional models. We introduce a criterion, which provides a sufficient condition for analyticity of a periodic function u in C∞, involving the rate of growth of suitable operator, in suitable norms, as its degree tends to infinity. This criterion allows us to establish spatial analyticity for the solutions of a variety of systems in two spatial dimensions. On lower dimensional dynamical systems we study a problem related to the Hilbert’s 16th problem for two families of differential equations. More specifically, we study the bifurcation of limit cycles from the linear harmonic oscillator inside these families which constitute generalizations of the Van der Pol equation. We obtain the exact upper bound for the number of limit cycles for these two systems. We also investigate the relative positions of the limit cycles for the differential systems we discussed.	Σε αυτή τη διδακτορική διατριβή μελετούμε προβλήματα από την περιοχή των δυναμικών συστημάτων. Πιο συγκεκριμένα μελετούμε δυναμικά συστήματα υψηλοτέρων και χαμηλότερων διαστάσεων. Για να το κάνουμε αυτό χωρίζουμε τη διδακτορική διατριβή σε δύο μέρη. Γενικά, στο πρώτο μέρος, μελετούμε προβλήματα τα οποία είναι αντικείμενο των μερικών διαφορικών εξισώσεων, και τα οποία ανήκουν στην περιοχή των δυναμικών συστημάτων υψηλοτέρων διαστάσεων. Στην περίπτωση μας, τέτοια προβλήματα περιλαμβάνουν ειδικές περιπτώσεις απειροδιάστατων δυναμικών συστημάτων με διάχυση. Στο δεύτερο μέρος, γενικά, μελετούμε ένα πρόβλημα το οποίο είναι αντικείμενο των συνήθων διαφορικών εξισώσεων, και το οποίο ανήκει στην περιοχή των δυναμικών συστημάτων χαμηλότερων διαστάσεων. Αυτή την φορά περιοριζόμαστε σε ειδικές περιπτώσεις του δευτέρου μέρους του 16ου προβλήματος του Hilbert. Για το πρώτο μέρος της διδακτορικής διατριβής συγκεκριμένοι ερευνητικοί σκοποί είναι η ��ναλυτική εξέταση της αναλυτικότητας των λύσεων για: συστήματα διάχυσης-διασποράς, μία οικογένεια μη γραμμικών εξελικτικών ψευδοδιαφορικών εξισώσεων στη μία χωρική διάσταση, και μία οικογένεια μη γραμμικών εξελικτικών ψευδοδιαφορικών εξισώσεων στις δύο χωρικές διαστάσεις. Για το πρώτο πρόβλημα όπως προηγουμένως χρησιμοποιούμε μία μέθοδο ημιομάδων, σε αντίθεση με τα δύο τελευταία προβλήματα στα οποία χρησιμοποιούμε μία φασματική μέθοδο. Πρώτα μελετούμε τις αναλυτικές ιδιότητες των λύσεων εξισώσεων τύπου Kuramoto-Sivashinsky και άλλων σχετικών συστημάτων, με περιοδικές αρχικές συνθήκες. Για να το κάνουμε αυτό, εξετάζουμε κατά πόσο η μέθοδος ημιομάδων, η οποία αναπτύχθηκε από τους Collet et al. μπορεί να εφαρμοστεί και σε συστήματα διάχυσης-διασποράς. Διαπιστώνουμε ότι η μέθοδος αυτή δουλεύει και για τέτοια συστήματα, και αποδεικνύουμε ότι οι λύσεις τους είναι αναλυτικές ως προς τη χωρική μεταβλητή σε μία λωρίδα γύρω από την ευθεία των πραγματικών αριθμών. Επιπλέον δίνεται ένα κάτω φράγμα για το πλάτος της λωρίδας αναλυτικότητας για καθένα από τα συστήματα που μελετούμε. Στην συνέχεια μελετούμε τις αναλυτικές ιδιότητες των λύσεων για μία οικογένεια μη γραμμικών εξελικτικών ψευδοδιαφορικών εξισώσεων στη μία χωρική διάσταση, που έχουν ολικούς ελκυστές. Για να το κάνουμε αυτό, χρησιμοποιούμε ένα κριτήριο αναλυτικότητας για περιοδικές συναρτήσεις ως προς τη χωρική μεταβλητή, το οποίο περιλαμβάνει το ρυθμό αύξησης κατάλληλης νόρμας των νιοστής τάξεως παραγώγους της λύσης, ως προς τη χωρική μεταβλητή, καθώς το ν τείνει στο άπειρο. Χρησιμοποιώντας αυτό το κριτήριο και τη φασματική μέθοδο που αναπτύχθηκε από τους Ακρίβης et al. βελτιώνουμε αποτελέσματα που εμφανίζονται σε παλιότερη εργασία. Τέλος μελετούμε τις αναλυτικές ιδιότητες των λύσεων για μία οικογένεια μη γραμμικών εξελικτικών ψευδοδιαφορικών εξισώσεων στις δύο χωρικές διαστάσεις. Για να το κάνουμε αυτό, εξετάζουμε κατά πόσο η φασματική μέθοδος, η οποία αναπτύχθηκε στο Ακρίβης et al μπορεί να εφαρμοστεί και σε συστήματα με δύο χωρικές μεταβλητές. Εισάγουμε ένα κριτήριο, το οποίο παρέχει μια ικανή συνθήκη για την αναλυτικότητα περιοδικών και απείρως διαφορισήμων συναρτήσεων το οποίο περιλαμβάνει το ρυθμό αύξησης κατάλληλης νόρμας κατάλληλου τελεστή τους καθώς η τάξη του τείνει στο άπειρο. Αυτό το κριτήριο μας επιτρέπει να αποδείξουμε αναλυτικότητα των λύσεων ως προς τις χωρικές μεταβλητές για διάφορα συστήματα με δύο χωρικές μεταβλητές. Σχετικά με τα δυναμικά συστήματα χαμηλότερων διαστάσεων μελετούμε δύο προβλήματα σχετικά με το 16ο πρόβλημα του Hilbert για δύο συστήματα διαφορικών εξισώσεων που αποτελούν γενίκευση της εξίσωσης του Βαν ντερ Πολ. Πιο συγκεκριμένα μελετούμε τη διακλάδωση των οριακών κύκλων από τον γραμμικό αρμονικό ταλαντωτή στις δύο αυτές γενικεύσεις. Βρίσκουμε το ακριβές άνω φράγμα του αριθμού των οριακών κύκλων και στα δύο συστήματα. Επίσης μελετούμε τη σχέση των θέσεων των οριακών κύκλων που παρουσιάζουν αυτά τα συστήματα.
+27	167	175	Topics in geometric function theory and harmonic analysis	Θέματα στην Γεωμετρική Θεωρία Συναρτήσεων και Αρμονική Ανάλυση	In the thesis several problems in geometric function theory and harmonic analysis are considered. In the first chapter a refinement of Vietoris’ sine inequality is proven. The chapter also contains an extension of an elementary inequality from harmonic analysis. The second chapter deals with a conjecture of Koumandos and Ruscheweyh concerning the mapping behavior of partial sums of starlike functions. The main result presented here shows that this mapping problem is in fact equivalent to a positivity problem for trigonometric sums. In the third chapter a new family of completely monotonic functions is investigated. In the fourth chapter some new results concerning the famous Suffridge polynomials are presented. In particular, a long-standing open question of Suffridge is answered to the negative. The fifth chapter gives an answer to a question posed by Sugawa et al. concerning the set of starlike functions in the Hornich space; it also contains the proof of a new mean value property of starlike functions.	Στην παρούσα διατριβή μελετώνται διάφορα προβλήματα της Γεωμετρικής Θεωρίας Συναρτήσεων και της Αρμονικής Ανάλυσης. Στο πρώτο κεφάλαιο αποδεικνύεται νέα επέκταση της ανισότητας ημιτόνου του Vietoris. Το ίδιο κεφάλαιο περιέχει μια επέκταση μιας στοιχειώδους ανισότητας της Αρμονικής Ανάλυσης. Στο δεύτερο κεφάλαιο αποδεικνύονται διάφορες ειδικές περιπτώσεις μιας εικασίας των Κουμάντου και Ruscheweyh αναφορικά με την απεικονισματική συμπεριφορά των μερικών αθροισμάτων των αστεροειδών συναρτήσεων. Το κύριο αποτέλεσμα που παρουσιάζεται εδώ είναι η απόδειξη του γεγονότος ότι το πρόβλημα απεικόνισης είναι ισοδύναμο με το πρόβλημα θετικότητας για τριγωνομετρικά αθροίσματα. Στο τρίτο κεφάλαιο ανακαλύπτεται μια νέα οικογένεια πλήρως μονότονων ειδικών συναρτήσεων. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται ορισμένα νέα αποτελέσματα που αφορούν τα περίφημα πολυώνυμα του Suffridge. Ειδικότερα, δίνεται αρνητική απάντηση σε ένα ερώτημα του το οποίο ήταν ανοικτό (αναπάντητο) για πολλά χρόνια. Το πέμπτο κεφάλαιο περιέχει λύση σε ένα πρόβλημα που τέθηκε από τον Sugawa και τους συνεργάτες του και αφορά το σύνολο των αστεροειδών συναρτήσεων στο χώρο του Hornich, όπως επίσης και την απόδειξη μιας νέας ιδιότητας μέσης τιμής για αστεροειδείς συναρτήσεις.
+28	391	355	Noise-robust classification using rank order kernels	Ταξινόμηση ανθεκτική στο θόρυβο με τη χρήση πυρήνων σειράς κατάταξης	The need to process and classify signals is encountered in many applications. Signals are abundant in nature and can arise from numerous sources. In many cases however, signals also contain high levels of noise. This poses a unique challenge when processing the signals in order to obtain useful information needed for classification. In this thesis, we show that by using an appropriate representation transformation of the signal and by kernel-based feature-extraction methods, we can mitigate the effect of noise. We describe a biologically-inspired classification system which can classify various types of noisy signals, without the need to perform extensive pre-processing on the signal. We introduce the concept of rank order kernels which employ rank order coding. Rank order coding is a type of temporal coding which has been proposed as a possible explanation of how neurons encode information. We formulate an image distance metric based on rank order kernels and use it for classification. We focus on the problem of Automatic Speech Recognition (ASR) in order to demonstrate the capability of our classification system. The accurate recognition of speech is a vital element in human-computer interfaces. One of the main obstacles to building robust ASR systems is the problem of noise. With our methodology, we transform speech signals to two-dimensional time-frequency image representations and classify them using the rank order kernel distance metric. In our attempt to create a noise-robust speech recognition system we found that it was also necessary to develop an endpoint detection system which was also robust to noise. This thesis therefore also presents an endpoint detection system which uses a spectrogram representation of speech and variance kernels in order to separate speech from non-speech. Our endpoint detection system is used as a pre-processing step to our speech recognition system. Our endpoint detection algorithm and rank order kernel method can also be applied to other types of signals. We show how the endpoint detection algorithm is used to detect the endpoints of micro-Doppler signatures in ultrasound signals, and how the rank order kernels can be used to classify Raman spectra obtained from bacterial samples. The classification system we develop in this thesis can be used on any type of signal by first converting the signal to an appropriate two-dimensional image representation and then performing classification using the rank order kernel distance metric.	Η ανάγκη για την επεξεργασία και ταξινόμηση των σημάτων, συναντάται σε πολλές εφαρμογές. Τα σήματα είναι άφθονα στη φύση και μπορούν να προκύψουν από πολλές πηγές. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, τα σήματα περιέχουν, επίσης, υψηλά επίπεδα θορύβου. Αυτό αποτελεί μια μοναδική πρόκληση κατά την επεξεργασία των σημάτων προκειμένου κάποιος να λάβει χρήσιμες πληροφορίες που απαιτούνται για την ταξινόμηση. Στην παρούσα εργασία, δείχνουμε ότι με τη χρήση ενός κατάλληλου μετασχηματισμού στην αναπαράσταση του σήματος και με πυρήνες (kernels), μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε την επίδραση του θορύβου. Περιγράφουμε ένα βιολογικά εμπνευσμένο σύστημα ταξινόμησης μέσα από το οποίο μπορούν να χαρακτηρισθούν διάφοροι τύποι σημάτων, χωρίς την ανάγκη για εκτεταμένη προ-επεξεργασία στο σήμα. Έχουμε εισαγάγει την έννοια των πυρήνων σειράς κατάταξης (rank order kernels) που χρησιμοποιούν κωδικοποίηση σειράς κατάταξης (rank order coding). H κωδικοποίηση σειράς κατάταξης είναι ένα είδος κωδικοποίησης που έχει προταθεί ως μια πιθανή εξήγηση για το πώς οι νευρώνες κωδικοποιούν πληροφορίες. Έχουμε διαμορφώσει ένα μέτρο με βάση τα τους πυρήνες και το χρησιμοποιούμε για ταξινόμηση. Εστιάζουμε την προσοχή μας στο πρόβλημα της αυτόματης αναγνώρισης ομιλίας, προκειμένου να αποδείξουμε την ικανότητα του συστήματος ταξινόμησης. Η αναγνώριση της ομιλίας είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην επικοινωνία του ανθρώπου με τον υπολογιστή. Ένα από τα κύρια εμπόδια είναι το πρόβλημα του θορύβου. Με τη μεθοδολογία μας, έχουμε μετατρέψει τα σήματα ομιλίας σε δύο διαστάσεις. Δημιουργούμε αναπαραστάσεις χρόνου-συχνότητας και τις ταξινομούμε με τους πυρήνες. Στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε το σύστημα αναγνώρισης ομιλίας βρήκαμε ότι ήταν επίσης αναγκαίο να αναπτυχθεί ένα σύστημα ανίχνευσης τελικών σημείων (endpoint detection). Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται ως εκ τούτου, επίσης, ένα σύστημα ανίχνευσης τελικών σημείων το οποίο χρησιμοποιεί φασματογράφημα της φωνής και πυρήνες διακύμανσης (variance kernels) προκειμένου να διαχωρίσει την ομιλία από την μη-ομιλία. Το σύστημα ανίχνευσης τελικών σημείων χρησιμοποιείται ως προ-επεξεργασία για την ομιλία στο σύστημα αναγνώρισης. Ο αλγόριθμος για την ανίχνευση τελικών σημείων και οι πυρήνες σειράς κατάταξης μπορούν επίσης να εφαρμοστούν και σε άλλα είδη σημάτων. Έχουμε δείξει πώς ο αλγόριθμος ανίχνευσης τελικών σημείων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για υπερηχητικά σήματα, και οι πυρήνες σειράς κατάταξης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ταξινόμηση φασμάτων Ράμαν (Raman).
+29	377	350	Integrating multiple problem solves in hybrid knowledge-based architectures		This thesis explores the integration of multiple problem solvers in hybrid knowled-ge-based architectures. A problem solver is defined to be an association between a knowledge intensive task, an inference mechanism and a view of the given domain. The domain view of a problem solver is defined at three levels. At the most abstract level (knowledge level) it is expressed in terms of a conceptual ontology. At the next level (representation level) the ontology is mapped into representation formalisms, and at the most concrete level (implementation level) the representation formalisms are instantiated with actual domain knowledge. Different problem solvers for the same task are essentially competitors but they can be used in a collaborative way as well; one problem solver takes over from where another problem solver has left. Knowledge-based systems employing multiple "competitive-collaborative" problem solvers are classified as hybrid. The theoretical work underlying this thesis has led to the specification of a number of critical aspects of integration of multiple "competitive-collaborative" problem solvers (interaction, invocation, reactiveness, types of problem solvers, expandability, learning), while on the practical side a knowledge-based architecture supporting the identified integration aspects, has been developed and applied to the domain of breast cancer histopathol- ogy- The main characteristic of a hybrid knowledge-based architecture is the use of a meta-level control unit, the metareasoner, which coordinates the use of, and the communication between the different problem solvers. The problem solvers are at the same level while the metareasoner is at a higher level, globally overseeing the operation of the problem solvers. Every problem solver communicates directly with the metareasoner but there are no intercommunications between the solvers. The metareasoner constitutes a main focus of this thesis because of its critical role in a hybrid system. Overall the contributions of this thesis are: (a) the detailed exposition of the necessary integration aspects in a hybrid knowledge-based architecture; (b) the anal¬ysis and specification of the functionality of the metareasoner; a critical survey con¬ducted in the context of this thesis has come to the conclusion that the role of the metareasoner was in need of considerable enhancements drawing from a more compre¬hensive evaluation of integration requirements, and (c) the development of a hybrid knowledge-based architecture supporting the specified integration requirements.	Το διδακτορικό αυτό εξετάζει την διασύνδεση πολλαπλών επιλυτών προβλημάτων σε υβριδικά συστήματα βασισμένα σε γνώση. Ένας επιλυτής προβλημάτων προσδιορίζεται σαν η σχέση μεταξύ μίας έντονης σε γνώση εργασίας, ενός συμπερασματικού μηχανισμού και ενός συγκεκριμένου τρόπου βλέψης ενός δεδομένου γνωστικού τομέα. Ο τρόπος βλέψης του γνωστικού τομέα ενός επιλυτή προβλημάτων καθορίζεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Στο πιό αφηρημένο επίπεδο (επίπεδο γνώσης) εκφράζεται με τους όρους μία οντολογίας εννοιών. Στο επόμενο επίπεδο (επίπεδο απεικόνισης) η οντολογία συσχετίζεται με φορμαλισμούς απεικόνισης, και στο πιο συγκεκριμένο επίπεδο (επίπεδο υλοποίησης) οι φορμαλισμοί απεικόνισης συμπληρώνονται με πραγματική γνώση από τον συγκεκριμένο τομέα. Διάφοροι επιλυτές προβλημάτων για την ίδια εργασία είναι αναγκαστικά ανταγωνιστές αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σαν συνεργάτες. Ενας επιλυτής προβλημάτων συνεχίζει από εκεί που έχει σταματήσει κάποιος άλλος επιλυτής. Συστήματα βασισμένα σε γνώση που χρησιμοποιούν πολλαπλούς 'ανταγωνιστικούς-συνεργατικούς' επιλυτές προβλημάτων ταξινομούνται ως υβριδικά συστήματα. Το θεωρητικό μέρος του διδακτορικού αυτού ασχολήθηκε με τον καθορισμό ενός αριθμού κρίσιμων σημείων διασύνδεσης πολλαπλών 'ανταγωνιστικών-συνεργατικών' επιλυτών προβλημάτων (αλληλοεπίδρασης, επίκλησις, αντίδρασης, είδη των επιλυτών προβλημάτων, επέκτασης, μάθησης), ενώ το πρακτικό μέρος του διδακτορικού ασχολήθηκε με την υλοποίηση μιας αρχιτεκτονικής βασισμένης σε γνώση η οποία υποστηρίζει τα κρίσιμα σημεία διασύνδεσης που έχουν καθοριστεί. Η αρχιτεκτονική αυτή έχει εφαρμοστεί στο τομέα της ιστοπαθολογικής διάγνωσης του καρκίνου του μαστού. Τα κύρια χαρακτηριστικά μία υβριδικής αρχιτεκτονικής βασισμένης σε γνώση είναι η χρήση μίας μονάδας ελέγχου σε ένα μετα-επίπεδο, του μετα-συλλογιστή, ο οποίος συγχρονίζει την χρήση, και την επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων επιλυτών προβλημάτων. Οι επιλυτές προβλημάτων βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ενώ ο μετα- συλλογιστή ς είναι σε πιό ψηλό επίπεδο, επιτηρώντας την λειτουργία των επιλυτών προβλημάτων. Ο κάθε επιλυτής προβλημάτων επικοινωνεί απευθείας με τον μετα- συλλογιστή αλλά δεν υπάρχει ελεύθερη επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων επιλυτών προβλημάτων. Ο μετα-συλλογιστής αποτελεί το κεντρικό σημείο μελέτης του διδακτορικού αυτού λόγω του κρίσιμου του ρόλου σε ένα υβριδικό σύστημα. Γενικά η συνεισφορά του διδακτορικού αυτού είναι: (α) η λεπτομερής ανάλυση των αναγκαίων κριτηρίων διασύνδεσης σε μία υβριδική αρχιτεκτονική βασισμένη σε γνώση (β) η ανάλυση και προσδιορισμός του έργου του μετα-συλλογιστή και (γ) η υλοποίηση μίας υβριδικής αρχιτεκτονικής βασισμένης σε γνώση που υποστηρίζει τις απαιτήσεις διασύνδεσης που έχουν προσδιοριστεί.
+30	332	385	Re-imagining desire and sexuality in the work of Hanif Kureishi	Η επανεπίσκεψη των εννοιών της επιθυμίας και της σεξουαλικότητας στο έργο του Hanif Kureishi	This dissertation provides an examination of Hanif Kureishi’s work, focusing on the shifting and polyvalent manifestations of desire and sexuality within the social and cultural realms during the last three decades in Britain, and the way in which these manifestations operate ideologically. With the transitional and critical period of 1980s Britain as a starting point, Kureishi’s narrative representations open up spaces in the British cultural landscape to include –intentionally– the marginalised and politically disenfranchised. The dynamics of racial and sexual identity in Britain are explored, primarily drawing on postcolonial theory, with the basic contention that Kureishi’s work interrogates hegemonic discourse on the formation of identities in Britain. By critically examining Kureishi’s characters in literature and film, desire and sexuality are re-imagined as a means of disrupting ongoing discussions on identity and the nation, and re-inventing others on a range of questions that pertain to the South Asian diaspora in Britain. These questions gesture to the complex constitutions of diasporic identity/ies as well as to the way in which, supposedly conflicting, entities can engage in a difficult and complex, yet fruitful relationship, thus enabling them to avoid what are considered by the mainstream as “social abnormalities”. Kureishi’s “queer” characters disrupt seemingly uniform spaces and subvert traditional understandings of nation and ideas of belonging in Britain, and allow affective terms, such as desire, to be used to re-imagine the nation. Kureishi’s work (visual and textual) is deliberately placed alongside the author’s own development as a postcolonial subject performing his racialised identity and employing his unique artistic potential in a post-imperial metropolis. Given that the circumstances of his personal life are –more often than not– tangential with all of the political, social and theoretical parameters with which his work is concerned, the interaction between Kureishi’s different identities as a person and as a writer proves to be significant as he is read as an cultural instigator and hence, as an influential contributor to contemporary culture.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει το έργο του Hanif Kureishi, επικεντρώνοντας στις μεταβαλλόμενες και πολυσήμαντες έννοιες της επιθυμίας και της σεξουαλικότητας, όπως αυτές λειτουργούν μέσα στην κοινωνική και πολιτική σφαίρα της Βρετανίας των τελευταίων τριάντα ετών, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο οι έννοιες αυτές λειτουργούν σε μια ιδεολογική διάσταση. Παίρνοντας ως σημείο έναρξης τη μεταβατική και κρίσιμη περίοδο της δεκαετίας του 1980, οι αφηγηματικές αναπαραστάσεις του Kureishi δημιουργούν χώρους στο Βρετανικό πολιτισμικό πεδίο που συνειδητά και κατ’ επιλογήν περιλαμβάνουν τους πολιτικά περιθωριοποιημένους. Με βάση τη μετα-αποικιακή θεωρία, εξετάζονται οι δυναμικές της φυλετικής και σεξουαλικής ταυτότητας στη Βρετανία, με τη βασική παραδοχή να είναι ότι το έργο του Kureishi αμφισβητεί ηγεμονικές αφηγηματικές πραγματείες που αφορούν τη δημιουργία των ταυτοτήτων στη Βρετανία. Εξετάζοντας κριτικά τους χαρακτήρες του Kureishi τόσο στο γραπτό λόγο όσο και στον κινηματογράφο, βλέπουμε πως οι έννοιες της επιθυμίας και της σεξουαλικότητας αναδιατυπώνονται ως τρόποι αμφισβήτησης των κατεστημένων αντιλήψεων της ταυτότητας και του έθνους, αλλά και ως τρόπος επανεφεύρευσης άλλων τρόπων αντίληψης της θέσης της Νοτιοασιατικής διασποράς στη Βρετανία. Αυτά τα ερωτήματα συγκλίνουν προς την κατεύθυνση της αποδοχής της πολύπλοκης φύσης των διασπορικών ταυτοτήτων καθώς και προς τον τρόπο με τον οποίο υποθετικά συγκρουόμενες οντότητες μπορούν να εμπλακούν σε μια δύσκολη και πολύπλοκη μεν, αλλά και γόνιμη σχέση, κάτι που τους επιτρέπει να παρακάμψουν την ιδεολογική ετικέτα της «κοινωνικής ανωμαλίας». Οι «queer» χαρακτήρες του Kureishi διασπούν φαινομενικά ομοιόμορφους χώρους και υπονομεύουν παραδοσιακές αντιλήψεις της έννοιας του έθνους και των ιδεών που αφορούν το «ανήκειν» στη Βρετανία, επιτρέποντας σε «διαθετικούς» όρους, όπως η επιθυμία, να χρησιμοποιηθούν ούτε ώστε να επαναπροσδιοριστεί ή έννοια του έθνους. Το έργο του Kureishi (οπτικό και κειμενικό) εξετάζεται σκόπιμα παράλληλα με την εξέλιξη του συγγραφέα ως μετα-αποικιακού υποκειμένου, ερμηνεύοντας την ίδια στιγμή την φυλετική του ταυτότητα και αξιοποιώντας τις καλλιτεχνικές του προοπτικές σε μια μετα-αυτοκρατορική μητρόπολη όπως είναι το Λονδίνο. Δεδομένου ότι οι συνθήκες της προσωπικής του ζωής είναι συχνά εφαπτόμενες με όλες τις πολιτικές, κοινωνικές και θεωρητικές παραμέτρους με τις οποίες καταπιάνεται το έργο του, η αλληλεπίδραση μεταξύ του Kureishi ως ατόμου και ως συγγραφέα, αποδεικνύεται εξαιρετικά σημαντική, καθώς μπορεί να ερμηνευτεί ως υποκινητής πολιτισμικών τάσεων και ρευμάτων και, άρα, ως ένας καλλιτέχνης που όχι μόνο συνεισφέρει, αλλά και επιδρά ως καταλύτης στον σύγχρονο πολιτισμό.
+31	115	161	Integration of spatial information across vision and language	Ενοποίηση οπτικών και λεκτικών χωροταξικών πληροφοριών	A wide body of studies has provided evidence that spatial memories derived through multiple sensory modalities can be integrated to a single memory representation. Far less is known about whether spatial memories acquired through direct perception (e.g., vision) and indirect methods of spatial learning (e.g., language) are integrated to a single memory representation. The current set of experiments have provided evidence that people can readily integrate visual and verbal spatial memories acquired at distinct learning experiences into a single memory representation during learning. However, when integrating during learning is difficult people keep separate representations until the time of retrieval when an integrated representation then facilitates spatial reasoning.	Τα επιστημονικά ευρήματα από ένα μεγάλο αριθμό ερευνών έδειξαν ότι οι χωροταξικές πληροφορίες οι οποίες κωδικοποιούνται μέσω διαφόρων αισθήσεων μπορούν να ενοποιηθούν σε μια κοινή χωροταξική αναπαράσταση στη μνήμη. Εντούτοις, καμιά επιστημονική μελέτη μέχρι την παρούσα στιγμή δεν έχει διερευνήσει κατά πόσο αισθητηριακές χωροταξικές πληροφορίες και χωροταξικές πληροφορίες οι οποίες κωδικοποιούνται μέσω έμμεσων μορφών χωροταξικής μάθησης όπως είναι η λεκτική κωδικοποίηση, μπορούν να ενοποιηθούν σε μια κοινή χωροταξική αναπαράσταση. Τα πειράματα από την παρούσα ερευνητική μελέτη προέβαλαν αποτελέσματα τα οποία δείχνουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να ενοποιήσουν οπτικές και λεκτικές χωροταξικές πληροφορίες τις οποίες αποκτήσαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε μια κοινή χωροταξική αναπαράσταση κατά την ώρα της εκμάθησης. Εντούτοις, όταν η ενοποίηση είναι δύσκολο να επιτευχθεί κατά την ώρα της εκμάθησης, οι άνθρωποι διατηρούν στη μνήμη τους ξεχωριστές αναπαραστάσεις για τις οπτικές και λεκτικές χωροταξικές πληροφορίες μέχρι τη στιγμή της ανάκτησης των χωροταξικών πληροφοριών όπου η αποτελεσματική χωροταξική επίδοση επωφελείται από μια ολοκληρωμένη αναπαράσταση.
+32	533	527	Writing Cyprus : homecoming and cosmopolitanism in colonial, anti-colonial, and postcolonial Anglophone literary texts	Γράφοντας την Κύπρο: Νόστος και κοσμοπολιτισμός σε αποικιακά, αντιαποικιακά, και μετααποικιακά αγγλόφωνα λογοτεχνικά κείμενα	The present thesis explores the divergent meanings of homecoming and cosmopolitanism for Anglophone literary narratives that write Cyprus in three distinct periods: the colonial, the anti-colonial and nationalist, and the postcolonial. While all three periods manifest a plurality of Anglophone narratives that write the island and inscribe it with an identity which reflects their ideological intentions, they also exemplify significant differences regarding the meanings invested on the above themes. In other words, reaching a ‘homecoming’ or finding a cultural arrival in the Anglophone narratives that write Cyprus often passes through the idiom of cosmopolitanism, but the latter manifests different meanings at different historical periods in the literary history of the island. While the first colonial narratives (which contribute to a literary colonial cosmopolitanism on the island) waver between domesticating and vilifying depictions of the island to the extent that only the first ones imbibe some form of ‘homecoming’ to the island, anti-colonial texts uniformly envisage ‘home’ along nationalist strictures and exude a sense of homecoming in their glorification of the nation and its nostalgia for ethnic homogeneity. In contrast to both, the Anglophone postcolonial texts that I deal with envisage ‘home’ across ethnic lines and imbibe an idiom of cosmopolitanism of the utopian and heterotopian kinds that is unlike any former cosmopolitan visions that have been observed before in the island’s literary topographies. Cultural arrival, for these latter texts, is envisaged in rapprochement and cross-cultural friendship and is often deferred since the notions of home, homecoming, and community are often deemed to be implicated in, and traversed by, disruption and dislocation. The first part of the thesis (Chapters 1& 2) focuses on colonial narratives: while Chapter 1 explores the initial role of English on the island through archival material and its impact on literary modernity, chapter 2 looks at travel narratives by women, and argues that despite their domesticating aesthetic that promises a ‘homecoming’ to the island, they are actually not ‘at home’ in their own genre of the ‘feminine picturesque’ which affords them only aesthetic descriptions. Chapters 3 and 4 address the tense ambience of the 1950s and 1960s when Cyprus emerged as an independent nation-state: whereas Chapter 3 portrays how the literary friendship of Durrell and Seferis, and their alleged cosmopolitanism, collapsed under the weight of colonialist and nationalist alliances, chapter 4 looks at attempts to write back to the empire through the anti-colonial texts of Montis’ Closed Doors and Roufos’ The Age of Bronze, which imbibe a nostalgia for a halcyon Hellenic past. In contrast to the nationalist nostalgia of these texts, the chapter examines the nostalgia for a cosmopolitan community that never came to fruition through the post-nationalist text of Baybars’ Plucked in a Far-Off Land. The departure of the British colonial administration in the early 1960s signals also the silence of English in the literary sphere of the island. Yet, while English failed to make an impression on the island’s cultural sphere during the early years of the new postcolonial state, recently, it re-emerged as a literary language and has grown to such an extent that it warrants attention in its own right. (....)	Η παρούσα διατριβή εξερευνεί τους τρόπους με τους οποίους Αγγλόφωνα λογοτεχνικά κείμενα από τρεις διαφορετικές περιόδους, την Αποικιακή, την Αντιαποικιακή, και την πρόσφατη Μετααποικιακή, πραγματεύονται τις έννοιες του ‘νόστου’ και του ‘κοσμοπολιτισμού’. Παρόλο που και οι τρεις περίοδοι περιέχουν μια πολυφωνία κειμένων που τοπογραφούν το νησί με ταυτότητες που αντικατοπτρίζουν τους διαφορετικούς ιδεολογικούς τους σκοπούς, οι περίοδοι αυτές παρουσιάζουν ταυτόχρονα σημαντικές διαφορές στην πραγμάτευση τους με τις έννοιες του ‘νόστου’ και του ‘κοσμοπολιτισμού’. Επεξηγηματικά, στα Αγγλόφωνα αυτά κείμενα, η ιδέα του ‘νόστου’ ή της πολιτισμικής πραγμάτωσης συχνά συνδέεται με το θέμα του ‘κοσμοπολιτισμού’, το οποίο όμως παρουσιάζει διαφορετικές ερμηνείες στις διάφορες περιόδους της λογοτεχνικής ιστορίας του νησιού. Ενώ οι πρώτες αποικιακές αφηγήσεις (που έχουν τη δική τους συμβολή στη δημιουργία ενός λογοτεχνικού αποικιακού κοσμοπολιτισμού) αμφιταλαντεύονται μεταξύ απεικονίσεων που σκοπεύουν στην εξοικείωση ή στη δυσφήμηση του νησιού (στο βαθμό που μόνο οι πρώτες αναδύουν την αίσθηση του ‘νόστου’ στο νησί) τα αντιαποικιακά κείμενα ομοιόμορφα οραματίζονται τον πολιτισμικό νόστο μέσα από εθνικιστικές στενώσεις και αποπνέουν μια αίσθηση νοσταλγίας μέσα από την εξύμνηση του έθνους και την εξιδανίκευση της εθνικής ομοιογένειας. Σε αντίθεση με τα παραπάνω, τα πρόσφατα αγγλόφωνα μετααποικιακά κείμενα τα οποία συζητάω (εμφανίζονται περίπου κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας) οραματίζονται την ‘κοινότητα’ και το ‘οικείο’ μέσα από την εθνική ετερογένεια και αποπνέουν ένα ιδίωμα του ‘κοσμοπολιτισμού’ που έχει ουτοπικό ή/και ετεροτοπικό χαρακτήρα και που δεν μοιάζει με κανένα προηγούμενο είδος κοσμοπολιτισμού που έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν στις λογοτεχνικές τοπογραφίες του νησιού. Η πολιτισμική πραγμάτωση γι’ αυτά τα κείμενα εστιάζεται στην επαναπροσέγγιση και στη διαπολιτισμική φιλία και συχνά παρουσιάζεται ως μία αναβαλλόμενη και ανεκπλήρωτη διαδικασία, δεδομένου ότι οι έννοιες του ‘οικείου’, του ‘νόστου’, και της ‘κοινότητας’ θεωρούνται συχνά ότι είναι αλληλένδετες με την εξορία, τον εκτοπισμό, και την καθημερινή δυσλειτουργία. Το πρώτο μέρος της διατριβής (Κεφάλαια 1ο&2ο) εστιάζεται σε αποικιακά κείμενα. Συγκεκριμένα, ενώ το 1ο κεφάλαιο εξερευνεί την αρχική δράση και επίδραση της αγγλικής λογοτεχνίας στο νησί και τη συνεισφορά της στη λογοτεχνική νεωτερικότητα μέσω μελέτης των αρχείων του αγγλόφωνου Τύπου, το 2ο κεφάλαιο καταπιάνεται με τα ταξιδιωτικά αφηγήματα από γυναίκες και επιχειρεί να αποδείξει ότι παρόλο που το λογοτεχνικό είδος του Γραφικού (Picturesque) (και των μεθόδων εξημέρωσης και εξοικείωσης του διαφορετικού που δύνανται μέσω αυτού) δίνει την εντύπωση ότι οι γυναίκες συγγραφείς βρίσκουν την πολιτισμική πραγμάτωση, τα αφηγήματα τους αναδείχνουν επίσης και τον εγκλωβισμό αυτών των συγγραφέων μέσα στον αντρικό αποικιακό λόγο τον οποίο και προσπαθούν να αναπαράγουν. Το 3ο και 4ο κεφάλαιο καταπιάνονται με την τεταμένη ατμόσφαιρα της αντιαποικιακής περιόδου: ενώ το 3ο κεφάλαιο ερμηνεύει την κατάρρευση της λογοτεχνικής φιλίας των Σεφέρη και Durrell, όπως και του υποτιθέμενου κοσμοπολιτισμού τους, ως μετωνυμία της ασυμβατότητας των εθνικών τους επιδιώξεων, το 4ο κεφάλαιο εξερευνεί τα αντιαποικιακά κείμενα των Κώστα Μόντη «Κλειστές Πόρτες» και Ρόδη Ρούφου, «Η Εποχή του Χαλκού» που απαντούν στα «Πικρολέμονα» του Durrell, και που αποπνέουν μια νοσταλγία για ένα ένδοξο Ελληνικό παρελθόν. Σε αντίθεση με την εθνικιστική νοσταλγία των πιο πάνω αφηγημάτων, το κεφάλαιο επίσης εξετάζει το μετά-εθνικιστικό κείμενο του Taner Baybars Plucked in a Far-Off Land το οποίο αποπνέει μια νοσταλγία για μια κοσμοπολίτικη κοινότητα που δεν ευδοκίμησε ποτέ. (....)
+33	499	505		Συνεργασία και μοντελοποίηση σε μαθησιακά περιβάλλοντα	Modeling ability is a basic scientific process that connects theories and scientific data. Models are scientific constructs used for assessing the applicability of hypotheses, forming hypotheses and developing the mechanisms supporting the functionality of the physical phenomena. In the Didactics of Natural Sciences the importance of the modeling ability lies in the fact that it could act as a medium for supporting the learning processes and the development of students' learning. Modeling is an ability that includes reasoning skills necessary for the development of the learners' epistemological awareness. This thesis evaluated the connection between collaboration mechanisms and the development of a theoretical framework for teaching the modeling ability. Both modeling and collaboration are part of the daily practices used by scientists. In the literature, collaboration is considered as an integral part of the modeling ability. However, there is not much research investigating this relationship. The main goal of the research study refers to the investigation of the basic aspects of teaching the modeling ability and its teaching transformation through the use of specific internet tools supported by a Virtual Leaning Environment (VLE). For achieving this goal, we developed teaching material which promoted the development of and strategies for teaching the modeling ability by pre-service teachers (PsTs) (N=21) to elementary students. This was implemented in the frame of a course including structured collaboration in different levels, during spring semester 2007 at the University of Cyprus. The study relied on a mixed method research methodology comprised of (a) pre- and post-tests of the modeling ability and the phenomenon of moon phases, (b) reflective journals kept by the PsTs, (c) synchronous and asynchronous discussions supported by the VLE or held in class, (d) successive group models of the moon phases and (e) PsTs' reports regarding action research studies aiming to the development of the modeling ability of elementary students. Results indicated that the teaching intervention was successful not only in promoting the development of the modeling ability, but also in helping PsTs gain understanding about the course content. However, their efforts seemed to be distracted by specific epistemological and pedagogical difficulties. These two types of difficulties are correlated. Based on the qualitative interpretation of this relationship, three theoretical didactical approaches regarding teaching of the modeling ability were sketched out: linear modelers, aesthetic modelers and object-oriented modelers. Specific parameters were identified, which can be used by educators for the development of teaching interventions that aim to the development of the modeling ability and take advantage of the communicative potential of certain tools. Moreover, parameters that promote successful collaboration were identified. This research study constitutes a theoretically grounded proposal for the didactical elaboration of the underlying goals, which can be used by the educational system. Additionally, the results of the study add to the theoretical framework through (a) the identification of the difficulties encountered by the PsTs, (b) the recording of the importance of the metadata used during peer reviewing, and (c) a research-validated connection between collaborative learning and teaching of the modeling skill.	Η μοντελοποίηση είναι μια θεμελιώδης επιστημονική διεργασία, διαμεσολαβητής ανάμεσα στη θεωρητική επεξεργασία και στα επιστημονικά δεδομένα. Τα μοντέλα είναι επιστημονικές κατασκευές οι οποίες χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της εφαρμοσιμότητας υποθέσεων, τη διαμόρφωση προβλέψεων και την αναδίπλωση μηχανισμών λειτουργίας των φυσικών φαινομένων. Η ικανότητα της μοντελοποίησης έχει αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών ως ένα μέσο υποστήριξης των μαθησιακών διεργασιών και εξέλιξης της κατανόησης των μανθανόντων. Εμπεριέχει δεξιότητες συλλογισμού, απαραίτητες για την ομαλή ανάπτυξη της επιστημονικής ενημερότητας του ατόμου. Σε αυτή τη διατριβή εξετάστηκε η διασύνδεση μεταξύ μηχανισμών συνεργατικής μάθησης και της ανάπτυξης και αξιοποίησης ενός θεωρητικού πλαισίου για τη διδακτική αξιοποίηση της μοντελοποίησης. Η μοντελοποίηση και η συνεργασία αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία στις καθημερινές πρακτικές των επιστημόνων. Η βιβλιογραφία παρουσιάζει, παρόλο που δεν το στηρίζει ερευνητικά, τη συνεργατική μάθηση ως ένα δυνητικά σημαντικό στοιχείο στην ανάπτυξη της ικανότητας της μοντελοποίησης. Η βασική επιδίωξη αυτής της έρευνας αφορά στη διερεύνηση των πτυχών της διδασκαλίας και του διδακτικού μετασχηματισμού της μοντελοποίησης μέσα από αξιοποίηση διαδικτυακών εργαλείων που υποστηρίζονται από ένα Εικονικό Περιβάλλον Μάθησης. Για την επίτευξη της επιδίωξης αυτής αναπτύχθηκε διδακτικό υλικό που αφορά ��την ανάπτυξη της ικανότητας της μοντελοποίησης και των στρατηγικών διδασκαλίας της από προϋπηρεσιακούς εκπαιδευτικούς (ΠΕ) (Ν=21) σε μαθητές δημοτικού σχολείου, το οποίο υλοποιήθηκε πειραματικά στο πλαίσιο ενός μαθήματος που περιλαμβάνει δομημένη συνεργασία σε διαφορετικά επίπεδα, κατά το εαρινό εξάμηνο 2007, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η έρευνα στηρίχθηκε σε μία μικτή μεθοδολογική προσέγγιση που περιλάμβανε συλλογή δεδομένων μέσα από (α) διαγνωστικά δοκίμια αξιολόγησης της ικανότητας της μοντελοποίησης και της κατανόησης των Φάσεων της Σελήνης, (β) ημερολόγια αναστοχασμού των Π Ε, (γ) σύγχρονες και ασύγχρονες συζητήσεις στο εικονικό περιβάλλον μάθησης ή στην τάξη, (δ) μοντέλα που οικοδομήθηκαν για το φαινόμενο των Φάσεων της Σελήνης και (ε) εκθέσεις των ΠΕ από έρευνες δράσης σε σχέση με τη διδασκαλία της μοντελοποίησης σε παιδιά. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι η διδακτική παρέμβαση που σχεδιάστηκε ήταν επιτυχημένη, όχι μόνο γιατί προώθησε την ανάπτυξη της ικανότητας της μοντελοποίησης, αλλά και γιατί η εφαρμογή της επέφερε μαθησιακό όφελος σε σχέση και με το εννοιολογικό περιεχόμενο του μαθήματος. Παρόλα αυτά, η μαθησιακή και διδακτική προσπάθεια των ΠΕ φαίνεται να παρεμποδίζεται από συγκεκριμένες επιστημολογικές και παιδαγωγικές δυσκολίες, οι οποίες συσχετίζονται μεταξύ τους. Με βάση αυτή τη συσχέτιση, σκιαγραφήθηκαν τρεις διαφορετικοί άξονες θεωρητικών προσεγγίσεων για τη διδασκαλία της μοντελοποίησης (γραμμικοί, αντικειμενοστρεφείς και αισθητικά προσανατολισμένοι κατασκευαστές μοντέλων). Τέλος, καταγράφηκαν συγκεκριμένες παράμετροι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από εκπαιδευτές κατά την ανάπτυξη διδακτικών παρεμβάσεων, οι οποίες να αξιοποιούν τις δυνατότητες επικοινωνίας που προσφέρουν συγκεκριμένα διαδικτυακά εργαλεία και να στοχεύουν στην ανάπτυξη της ικανότητας της μοντελοποίησης. Εντοπίστηκαν, επίσης, παράμετροι, οι οποίες προωθούν τη δημιουργία συνθηκών αποτελεσματικής συνεργασίας. Αυτή η ερευνητική προσπάθεια αποτελεί μια εμπειρικά και θεωρητικά θεμελιωμένη πρόταση για τη διδακτική επεξεργασία των υπό έμφαση μαθησιακών επιδιώξεων. Η εργασία βοήθησε στην ενίσχυση του θεωρητικού πλαισίου μέσω (α) του εντοπισμού των μαθησιακών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι ΠΕ, (β) της καταγραφής της σημασίας των μεταδεδομένων σε συνθήκες ετεροαξιολόγησης και (γ) της ερευνητικά τεκμηριωμένης διασύνδεσης μεταξύ της συνεργατικής μάθησης και της διδασκαλίας της ικανότητας της μοντελοποίησης.
+34	590	588	School Violence and Aggresiveness: Teachers as victims of violence in public secondary education of Cyprus	Σχολική βία και επιθετικότητα: οι εκπαιδευτικοί ως θύματα βίας στη δημόσια μέση εκπαίδευση της Κύπρου	The present doctoral thesis investigates the phenomenon of violence in the school with particular report in the forms of violence against the teachers of public secondary education in Cyprus. After the examination of reasons and factors that affect the existance of violence and aggressiveness in the school, a clarification or definition of typologies and forms of school violence is made in a parallel discussion on the relative terms that are in effect in the international bibliography. Then, the prevailed situation of violence and aggressiveness of the schools in Europe, in U.S.A. and in Cyprus is reported as it appears through scientific research. The examination of bibliography finishes with a recording of the historical and social background that concerns the transformation of the social and educational environment in the Republic of Cyprus and the conditions of the teacher’s profession in Cyprus, leading to the shading of the legal framework of the teacher-student relation according to the formal school regulations of secondary education. The particular empirical study tries to investigate through the perceptions and experiences of teachers the size of school violence, the forms, the measures that they take for their personal safety, the disciplinary processes and the possible causes of aggressive behaviour in Cypriot public school. Also, an effort is made for pointing out the degree of efficiency of teachers in the confrontation of incidents of violence, the degree and way that this social phenomenon influences the educational process and proposed preventive measures. Finally, the research records statistically significant differences according to some variables such as the type of school (gymnasium, lyceum, technical), the region (urban, rural), the sex, the age and the years of service. This research uses a combination of quantitative and qualitative methodology for comparative trjangulation of results with those of international bibliography. Specifically, a survey is conducted for the whole teachers population, using stratified systematic sampling according to the level of education (gymnasium, lyceum), type of education (general, technical), province and area (urban, rural). Statistical analysis of survey results was carried out by using SPSS. Furthermore, through an inductive methodology the research proceeds in the coding and analysis of the data of the minutes of the plenary sessions of the school teachers associations giving a detailed and in depth picture of the perceptions of teachers about the factors and proposed measures. Finally, through a comparative review of the results with other relevant research material and examination of several intervention policies, the research proposes a model of intervention for prevention and confrontation of school violence and juvenile deliquency. The results revealed that the problem of school violence is apparent in Cyprus secondary education, particularly, as long as it concerns the violence against the teachers which was examined in a great extent. We cannot, however, speak for increase of the phenomenon because of the absence of similar comparative data. Generally speaking, the violence in Cyprus secondary education is restricted in minor incidents as in other European countries (even if some data revealed higher percentage of forms of violence than other countries). However, those minor incidents affect negatively in a great degree the educational process and there is a need for immediate prevention and confrontation to avoid the probability of development of extreme pathological phenomena. So, the proposed intervention model of this particular thesis combines national, local and in-school policies in a multi-disciplined, multilevel way taking into consideration all the factors that affect student’s aggressive behaviour in order to accomplish the main objective of prevention.	Η παρούσα διατριβή μελετά το φαινόμενο της βίας στο σχολείο με ιδιαίτερη αναφορά στις μορφές βίας ενάντια στους εκπαιδευτικούς της δημόσιας μέσης εκπαίδευσης στην Κύπρο. Μετά την εξέταση των λόγων και παραγόντων που συνεργούν στην εμφάνιση της βίας και επιθετικότητας στο σχολείο, γίνεται μια διασαφήνιση ή ορισμός των τυπολογιών και μορφών της βίας που εμφανίζονται στο σχολικό χώρο με παράλληλη συζήτηση για τους σχετικούς όρους που ισχύουν στη διεθνή βιβλιογραφία. Στη συνέχεια γίνεται μια ενδελεχής αναφορά της κατάστασης της βίας και επιθετικότητας που επικρατεί στα σχολεία σε χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, στις Η.Π.Α. και τέλος στον κυπριακό χώρο όπως φαίνεται μέσα από διάφορες επιστημονικές έρευνες. Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας τελειώνει με μια ενδελεχή ιστορική καταγραφή του ιστορικοκοινωνικού πλαισίου που αφορά τόσο το μετασχηματισμό του κοινωνικού και εκπαιδευτικού γίγνεσθαι στην Κυπριακή Δημοκρατία όσο και τις συνθήκες του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού στην Κύπρο, καταλήγοντας στην σκιαγράφηση του νομικού πλαισίου της σχέσης εκπαιδευτικού-μαθητή μέσα από τους κανονισμούς λειτουργίας των δημοσίων σχολείων μέσης εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη εμπειρική μελέτη προσπαθεί να διερευνήσει μέσα από τις αντιλήψεις και εμπειρίες των εκπαιδευτικών το μέγεθος της σχολικής βίας, τις μορφές, τα μέτρα που λαμβάνουν για την προσωπική τους ασφάλεια, τις πειθαρχικές διαδικασίες και τις αιτίες που πιθανόν συνεργούν στην εμφάνιση της επιθετικής συμπεριφοράς στο κυπριακό δημόσιο σχολείο. Επίσης, γίνεται προσπάθεια για επισήμανση του βαθμού επάρκειας των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση περιστατικών βίας, του βαθμού και τρόπου που επηρεάζει την εκπαιδευτική διαδικασία το εν λόγω κοινωνικό φαινόμενο και των προτεινόμενων μέτρων για πρόληψη ή αντιμετώπισή του. Τέλος, η έρευνα καταγράφει τυχόν στατιστικά σημαντικές διαφοροποιήσεις σύμφωνα με διάφορες μεταβλητές όπως ο τύπος του σχολείου (γυμνάσιο, λύκειο, τεχνική σχολή), η περιοχή (αστική, αγροτική), το φύλο, η ηλικία και τα χρόνια υπηρεσίας του εκπαιδευτικού. Η έρευνα για τη διερεύνηση των πιο πάνω χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό ποσοτικής και ποιοτικής μεθοδολογίας για συγκριτική τριγωνοποίηση και διασταύρωση των αποτελεσμάτων με αυτά της διεθνούς βιβλιογραφίας. Συγκεκριμένα γίνεται μια παγκύπρια δημοσκόπηση με δείγμα εκπαιδευτικών ακολουθώντας τη μέθοδο της πολυσταδιακής στρωματοποιημένης δειγματοληψίας κατά βαθμίδα εκπαίδευσης (γυμνάσιο, λύκειο), τύπο εκπαίδευσης (μέση γενική, τεχνική), επαρχία και περιοχή για ολόκληρη την Κύπρο. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων γίνεται με το στατιστικό λογισμικό SPSS χρησιμοποιώντας διάφορους δείκτες περιγραφικής και επαγωγικής στατιστικής. Επιπρόσθετα, η έρευνα χρησιμοποιώντας μια επαγωγική μεθοδολογία, προχωρεί στην κωδικοποίηση και ανάλυση των αποτελεσμάτων από την συλλογή δεδομένων από τα πρακτικά των παιδαγωγικών συνεδριών που έγινε από τους καθηγητικούς συλλόγους για το εν λόγω πρόβλημα με εμβάθυνση στις αιτίες και στα προτεινόμενα μέτρα. Τέλος, μέσα από μια συγκριτική επισκόπηση των αποτελεσμάτων με άλλες σχετικές έρευνες και ανασκόπηση ενδεικτικών παρεμβατικών πολιτικών, η έρευνα προτείνει ένα μοντέλο παρέμβασης για πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας στο σχολείο και κατ’ επέκταση της νεανικής παραβατικότητας. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι υπάρχει πρόβλημα βίας στα σχολεία, ιδιαίτερα όσο αφορά τη βία ενάντια στους εκπαιδευτικούς που διερευνήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορούμε όμως να μιλήσουμε για αύξηση του φαινομένου αφού δεν υπάρχουν αλλά επιστημονικά εμπειρικά δεδομένα για σύγκριση. Η βία στο κυπριακό σχολείο, αν και σε διάφορες περιπτώσεις είναι σε μεγαλύτερα ποσοστά από άλλες χώρες, περιορίζεται όπως και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό χώρο κυρίως σε μικροπαραβάσεις που όμως επηρεάζουν την εκπαιδευτική διαδικασία σε μεγάλο βαθμό και υπάρχει άμεση ανάγκη για πρόληψη και αντιμετώπιση γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εξελιχθεί και σε ακραία παθολογικά φαινόμενα. Το παρεμβατικό μοντέλο που προτείνεται στη συγκεκριμένη διατριβή συνδυάζει εθνικές, τοπικές και ενδοσχολικές πολιτικές κατά τρόπο πολυθεματικό και πολυδιάστατο που αγγίζει όλους τους παράγοντες που συνεργούν στην εμφάνιση της επιθετικής συμπεριφοράς του μαθητή με βασικό στόχο την πρόληψη.
+35	532	469	Poetics and ideology of the Cyprus theatre (1869-1925)	Ποιητική και ιδεολογία στο κυπριακό θέατρο (1869-1925)	With this thesis our objective is to research the poetics and ideology of the Cypriot theatre of 1869-1925, a subject that has not been delved upon up to this moment, with the exception of literary reviews or on occasion associated with the study of other topics. Both poetics and ideology are examined as the two fundamental textual parameters and what is of interest throughout their approach is principally how they interact with each other and then how they articulate with other semiotic systems, like journalistic discourse. In the introductory Chapter, the object and the realm of research are defined and the choice of the methodological tools which are used for the approach of plays is indicated. A broad presentation of the development of modern Greek drama is attempted, which is deemed necessary for the integration of the texts of Cypriot theatre in the wider modern Greek dramatography. Finally, there is a reference to the major ideological tensions that were present in Cyprus from 1869 to 1925. In the first Chapter, a generic categorization of the plays is proposed, which is based on the review of the authorial generic names in conjunction with the evolution of modern Greek dramaturgy, their storyline is presented and their reception is discussed. In the second Chapter, the form and function of the paratext, in addition to its major ideological investment, are being annotated; the modes of utterance in the paratextual elements (e.g. prefaces, dedications, stage directions) are examined, as well as their functions and the communicational aims they fulfil. In the third Chapter aspects of the surface narrative structure of the plays (narrative programs and semantic axes of the narration; communication, contract, test) are being studied according to generic classes. The aim of co-examining by generic classes is to verify whether generic differentiation affects the formation of the narrative structure too and in a decisive manner, not in the case of the plot of each text, but mostly in terms of the organisation and the combination of the semantic axes of the narration. In the fourth Chapter, the structures of place and time are being analyzed and in the fifth one, research is concentrated on the dramatis personae. In both Chapters, the methodological tools from the semiotics of drama are used in order to discern the poetics of theatrical space and time, as well as of the characters, and to research their ideological function. In the last two Chapters the thesis is concentrated on examining the deep structure of the theatrical texts. To be more specific, in the sixth Chapter the elementary structures of meaning are studied, as they are distinguished by micro-semasiological analysis; then major semantic axes that constitute the basis for reduction to the dominant isotopies, in the second part of the Chapter, are being presented. With this semasiological approach the determination of the axiological code of the texts in connection to their thematic is attempted. In the seventh Chapter the socioeconomic and ideological context of dramatic discourse is discussed; its dominant isotopies are correlated with the corresponding semantic categories of journalistic discourse and, finally, an interpretation of the ideological function of the theatrical texts is proposed.	Με την εργασία αυτή στοχεύουμε στη διερεύνηση της ποιητικής και ιδεολογίας στην κυπριακή θεατρική γραφή της περιόδου 1869-1925, ζήτημα που δεν απασχόλησε μέχρι στιγμής την έρευνα, παρά μόνο σε επίπεδο επισκοπήσεων γραμματολογικού χαρακτήρα ή ευκαιριακά σε συνάρτηση με τη μελέτη άλλων θεμάτω��. Τόσο η ποιητική όσο και η ιδεολογία εξετάζονται ως οι δύο θεμελιώδεις κειμενικές παράμετροι και εκείνο που ενδιαφέρει κατά την προσέγγισή τους είναι πρώτιστα πώς αλληλεπιδρούν και έπειτα πώς είναι δυνατό να αρθρωθούν με άλλα σημειωτικά συστήματα, όπως είναι λόγου χάρη, ο δημοσιογραφικός λόγος. Στο εισαγωγικό Κεφάλαιο ορίζονται το αντικείμενο και το πεδίο της έρευνας και αιτιολογείται η επιλογή των μεθοδολογικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται για την προσέγγιση των θεατρικών κειμένων. Επιχειρείται μια αδρομερής παρουσίαση της εξέλιξης του νεοελληνικού δράματος, που κρίνεται απαραίτητη για την ένταξη των κειμένων του κυπριακού θεάτρου στην ευρύτερη νεοελληνική δραματουργία. Τέλος, γίνε- ται αναφορά στις δεσπόζουσες ιδεολογικές τάσεις στην Κύπρο κατά την περίοδο 1869-1925. Στο πρώτο Κεφάλαιο προτείνεται μια ειδολογική κατηγοριοποίηση των δραμάτων, που βασίζεται στην κριτική εξέταση των συγγραφικών ειδολογικών ονομάτων σε συνάρτηση με την εξέλιξη της νεοελληνικής δραματουργίας, παρουσιάζεται η υπόθεση των κειμένων και σχολιάζεται η πρόσληψή τους. Στο δεύτερο Κεφάλαιο σχολιάζονται η μορφή, η λειτουργία του παρακειμένου και η δεσπόζουσα ιδεολογική επένδυσή του εξετάζονται, δηλαδή, οι τρόποι εκφοράς των παρακειμενικών στοιχείων (των προλόγων, των αφιερώσεων, των σκηνικών οδηγιών κλπ.), οι λειτουργίες τους και οι επικοινωνιακοί στόχοι που υπηρετούν. Στο τρίτο Κεφάλαιο εξετάζονται, κατά ειδολογικές κατηγορίες, όψεις της αφηγηματικής σύνταξης επιφάνειας των θεατρικών κειμένων (αφηγηματικά προγράμματα και άξονες σημασίας της αφήγησης: επικοινωνία, σύμβαση, δοκιμασία). Στόχος της συνεξέτασης είναι να διαφανεί αν επαληθεύεται η υπόθεση εργασίας ότι η ειδολογική διαφοροποίηση επηρεάζει αποφασιστικά τη διαμόρφωση της αφηγηματικής σύνταξης, όχι από την άποψη της πλοκής κάθε κειμένου αλλά κυρίως ως προς την οργάνωση και τον συνδυασμό των σημασιακών αξόνων της αφήγησης. Στο τέταρτο Κεφάλαιο αναλύονται οι χωροχρονικές δομές και στο πέμπτο η έρευνα επικεντρώνεται στα δραματικά πρόσωπα. Και στα δύο κεφάλαια αξιοποιούνται μεθοδολογικά εργαλεία από τη σημειωτική του δράματος με κύριους στόχους, από τη μια, την ανάδειξη της ποιητικής τόσο του σκηνικού χώρου και χρόνου όσο και των προσώπων και, από την άλλη, τη διερεύνηση της ιδεολογικής τους λειτουργίας. Στα δύο τελευταία κεφάλαια η μελέτη επικεντρώνεται στην εξέταση των δομών βάθους των θεατρικών κειμένων. Πιο συγκεκριμένα, στο έκτο Κεφάλαιο εξετάζονται οι στοιχειώδεις δομές της σημασίας, όπως αναδεικνύονται από τη μικροσημασιολογική ανάλυση, και παρουσιάζονται οι δεσπόζοντες σημασιακοί άξονες, που αποτελούν τη βάση για την αναγωγή στις δεσπόζουσες ισοτοπίες, οι οποίες παρουσιάζονται στο δεύτερο μέρος του Kεφαλαίου. Με τη σημασιολογική αυτή προσέγγιση επιχειρείται ο προσδιορισμός του αξιολογικού κώδικα των κειμένων σε συνάρτηση με τη θεματική τους. Τέλος, στο έβδομο Κεφάλαιο παρουσιάζεται το κοινωνικοοικονομικό και ιδεολογικό συγκείμενο, συνεξετάζονται οι δεσπόζουσες ισοτοπίες του θεατρικού λόγου με τις ομόλογες σημασιακές κατηγορίες του δημοσιογραφικού λόγου και σχολιάζεται η ιδεολογική λειτουργία των θεατρικών κειμένων.
+36	770	662	The influence of economic factors on the selection of higher education in Cyprus: comparison of secondary general and technical education	Επίδραση οικονομικών παραγόντων στην επιλογή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κύπρο : σύγκριση μέσης γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης	This doctoral thesis attempts to answer the following research questions: 1. Which is the influence of economic factors on the decision of graduating pupils of secondary education to pursue further studies in higher education (is the Human Capital Theory valid)? 2. Does the influence of economic factors differ in the case of graduating pupils of Secondary General Education and graduating pupils of Secondary Technical and Vocational Education? 3. Which other factors influence the decision of graduating pupils of secondary education to pursue higher education? 4. Do the perceived rates of return differ between graduating pupils of Secondary General Education and graduating pupils of Secondary Technical and Vocational Education, with or without higher education? 5. Do the perceived rates of return of graduating pupils of secondary education coincide with the actual rates of return in the labor market? 6. At present, how is the provision of Secondary Technical and Vocational Education in Cyprus evaluated by stakeholders as far as the vocational rehabilitation of its graduates is concerned? The thesis utilizes primary data which were gathered from all graduating pupils of Secondary Education in Cyprus using a questionnaire. Using six different logistic regression models, it measures the effect of economic variables (rate of return using the elaborate and short-cut methods) and other explanatory variables (academic ability, socioeconomic status, gender, place of residence and type of education) on the educational intentions of all graduating pupils, but also of the pupils of Secondary General Education (SGE) and Secondary Technical and Vocational Education (STVE) separately. According to the findings, the degree of influence of economic variables on the decision of pupils to pursue higher education is significant, which provides support for the Theory of the Human Capital. The degree of influence of the other investigated explanatory variables is also significant, with the exception of the place of residence. Significant differences are also identified in the perceived rates of return to higher education and the expected life cycle earnings of graduating pupils with or without higher education, and also between graduating pupils of SGE and STVE. The graduating pupils of Secondary Education intending to follow higher education expect a much higher rate of return, compared to their peers who intend to enter the labor market directly. This finding strengthens the premise of Human Capital Theory that considers educational choices as investment decisions. Regarding the differences between graduating pupils of SGE and STVE, the findings show that STVE graduating pupils, with or without higher education, expect a much lower rate of return from higher education than their peers of SGE. The calculation of expected life cycle income seems to result in similar conclusions. The SGE graduating pupils appreciate the role of higher education in increasing their future income more than STVE graduating pupils. The present study also deals with the analysis of earnings of employees in the labor market in Cyprus. The analysis is based on the highest completed level of education, age and occupational group, utilizing the Structure of Earnings Survey, for the year 2010 (Statistical Service of Cyprus). It appears that graduates of Secondary Education were knowledgeable of trends related to actual earnings of previous years. Finally, through the questions raised in personal interviews with vocational education and training stakeholders such as Technical School Headmasters, Officers of the Directorate of STVE, the General Director of the Human Resource Development Authority of Cyprus and the Director of the Cyprus Productivity Centre, STVE in Cyprus is evaluated. The findings point to positive evaluation of its important and multifaceted role, the positive perception of the interviewees regarding the relation between cost and benefit in STVE and the employability of its graduates. Weaknesses and areas where improvements are needed are also identified, such as the strengthening of cooperation with employers and of link between STVE and the labour market. Regarding the limitations of this thesis, the first one is the weakness of the thesis to explore the actual earnings of SGE and STVE graduates in the labour market. Another weakness lies in the inability to measure the additional benefits gained from STVE, in addition to direct economic individual benefits. In addition, the thesis records the perceptions of pupils at a specific point of time. The conclusions that arise from the findings of the thesis have an impact on issues of educational choice which are related to the demand and supply of higher education. Individual rates of return offer the potential, up to a certain extent, of forecasting real needs regarding the level and type of education to be offered.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή επιχειρεί να απαντήσει τα πιο κάτω ερευνητικά ερωτήματα: 1. Ποια η επίδραση οικονομικών παραγόντων στην απόφαση των τελειοφοίτων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να επιλέξουν εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση [ισχύει η Θεωρία του Ανθρώπινου Κεφαλαίου (ΘΑΚ)]; 2. Διαφέρει η επίδραση των οικονομικών παραγόντων στην περίπτωση των τελειοφοίτων της Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης (ΜΓΕ) και της Μέσης Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΜΤΕΕ); 3. Ποιοι άλλοι παράγοντες επηρεάζουν την απόφαση για εισδοχή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; 4. Διαφέρουν τα αναμενόμενα εισοδήματα μεταξύ των τελειοφοίτων της ΜΓΕ και ΜΤΕΕ, με ή χωρίς ανώτερη εκπαίδευση; 5. Τα αναμενόμενα εισοδήματα των τελειόφοιτων μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συμπίπτουν με τα πραγματικά εισοδήματα στην αγορά εργασίας; 6. Πώς αξιολογείται σήμερα η ΜΤΕΕ της Κύπρου, από τους εμπλεκόμενους όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων της; Η διατριβή αξιοποιεί πρωτογενή δεδομένα τα οποία εξασφαλίστηκαν από το σύνολο των τελειοφοίτων Μέσης Εκπαίδευσης (ΜΕ) της Κύπρου με τη χρήση ερωτηματολογίου. Με διαφορετικά μοντέλα λογιστικής παλινδρόμησης, μελετά την επίδραση των οικονομικών μεταβλητών (ρυθμός απόδοσης με τη χρήση της εκλεπτυσμένης και της σύντομης μεθόδου) αλλά και άλλων ερμηνευτικών μεταβλητών (ικανότητα, κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, φύλο, περιοχή διαμονής και μορφή εκπαίδευσης) στις εκπαιδευτικές προθέσεις του συνόλου των τελειοφοίτων αλλά και των τελειοφοίτων ΜΓΕ και ΜΤΕΕ ξεχωριστά. Σύμφωνα με τα ευρήματα, ο βαθμός επίδρασης των οικονομικών μεταβλητών στην απόφαση για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι σημαντικός, επιβεβαιώνοντας τη ΘΑΚ. Σημαντικός είναι και ο βαθμός επίδρασης των άλλων υπό διερεύνηση ερμηνευτικών μεταβλητών εκτός από την περιοχή διαμονής. Σημαντικές διαφοροποιήσεις εντοπίζονται επίσης στους αναμενόμενους ρυθμούς απόδοσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και στα εισοδήματα ζωής, τόσο μεταξύ τελειοφοίτων με ή χωρίς σπουδές όσο και μεταξύ τελειοφοίτων ΜΓΕ και ΜΤΕΕ. Οι τελειόφοιτοι ΜΕ, που προτίθενται να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προσδοκούν πολύ υψηλότερο ρυθμό απόδοσης σε σχέση με τους συμμαθητές τους που προτίθενται να ενταχθούν άμεσα στην αγορά εργασίας. Το εύρημα αυτό αποτελεί άλλο ένα παράγοντα ισχυροποίησης της ΘΑΚ στην παρούσα μελέτη. Όσον αφορά τις διαφοροπο��ήσεις μεταξύ τελειοφοίτων ΜΓΕ και ΜΤΕΕ, τα ευρήματα δείχνουν ότι οι τελειόφοιτοι ΜΤΕΕ, με ή χωρίς σπουδές, προσδοκούν πολύ χαμηλότερο ρυθμό απόδοσης από την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σχέση με τους συμμαθητές τους της ΜΓΕ. Τα αναμενόμενα εισοδήματα του κύκλου ζωής φαίνεται να καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα. Οι τελειόφοιτοι ΜΓΕ εκτιμούν το ρόλο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην αύξηση των μελλοντικών τους εισοδημάτων περισσότερο από τους τελειόφοιτους ΜΤΕΕ. Η παρούσα εργασία καταπιάνεται επίσης με τις απολαβές των απασχολουμένων στην αγορά εργασίας της Κύπρου αξιοποιώντας την Έρευνα Απολαβών του 2010 της Στατιστικής Υπηρεσίας της Κύπρου. Φαίνεται ότι οι απόφοιτοι ΜΕ ήταν γνώστες των τάσεων που αφορούσαν τις πραγματικές απολαβές των προηγούμενων χρόνων. Τέλος μέσα από ερωτήματα που έχουν τεθεί σε προσωπικές συνεντεύξεις προς εμπλεκόμενους με την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, αξιολογείται η ΜΤΕΕ της Κύπρου όπου φαίνεται ο σημαντικός και πολύπλευρος ρόλος της, η θετική αντίληψη των συμμετεχόντων για τη σχέση κόστους και οφέλους ΜΤΕΕ και η αυξημένη δυνατότητα εργοδότησης των αποφοίτων της. Παράλληλα εντοπίζεται η ανάγκη για αναβαθμισμένη συνεργασία με τους εργοδότες και περαιτέρω σύνδεση με την αγορά εργασίας. Όσον αφορά τους περιορισμούς της μελέτης και τα θέματα που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, το πρώτο θέμα αφορά την αδυναμία της έρευνας να διερευνήσει τα πραγματικά εισοδήματα αποφοίτων ΜΓΕ και ΜΤΕΕ που προσφέρονται στην αγορά εργασίας. Ένας άλλος περιορισμός έγκειται στην αδυναμία μέτρησης επιπρόσθετου οφέλους από τη ΜΓΕ και τη ΜΤΕΕ εκτός από τα άμεσα οικονομικά ατομικά οφέλη. Επίσης, η έρευνα καταγράφει τις αντιλήψεις των μαθητών σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν μέσα από τα ευρήματα της παρούσας μελέτης έχουν αντίκτυπο σε θέματα εκπαιδευτικής επιλογής που αφορούν τη ζήτηση και την προσφορά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι ατομικοί ρυθμοί απόδοσης προσφέρουν τη δυνατότητα, σε κάποιο βαθμό, πρόβλεψης των πραγματικών αναγκών όσον αφορά το επίπεδο αλλά και τη μορφή εκπαίδευσης (ΜΓΕ ή ΜΤΕΕ) αλλά και τη δυνατότητα παρέμβασης για αυξομείωση της ζήτησης σε συγκεκριμένα εκπαιδευτικά προγράμματα (δευτεροβάθμια και τριτοβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης) τα οποία οδηγούν σε τεχνικά και τεχνολογικά επαγγέλματα με αυξημένη προοπτική εργοδότησης και καλύτερα μελλοντικά εισοδήματα.
+37	365	351	Special and Inclusive Education in Cyprus: Case study of a school unit with special reference to the implementation of the Educational Legislation 113(I)/99 in educational policy	Ειδική και ενιαία εκπαίδευση στην Κύπρο : μελέτη περίπτωσης μιας σχολικής μονάδας αναφορικά με την εφαρμογή και την επιρροή της εκπαιδευτικής νομοθεσίας 113(Ι)/99 στην εκπαιδευτική πράξη	Inclusive education in Cyprus has been legislated by the 1999 law, the main provisions of which refer to the right of children with disabilities to education in mainstream education and the mechanism for their identification, evaluation and re-evaluation, which also ensures parental involvement in the decision-making processes. The implementation of the legislation also resulted in the creation of special units in mainstream schools, where children with disabilities receive individualized support, along with their inclusion into mainstream classes. This study analyzes the provisions of the existing legislation and examines its implementation through in-depth qualitative research through a case study in a mainstream primary school. The methodology included non-participatn observation of seven children with disabilities and semi-structured interviews with the head-teacher, the special and mainstream teachers, the assistant teachers and the parents of children with disabilities. Analysis of the research findings revealed significant issues refarding different views of the participants towards the implementation of the current legislation and the concepts of inclusive education and integration. It was also found that the special units operated autonomously in the school environment, as they had separate activities, economic independence and a different timetable for children with disabilities. Apart from that, the meetings of multidisciplinary committees showed the limited role of parents and mainstream teachers, due to the conscious effort of ‘professionals’ to ensure higher status in the decision making processes. Finally, it was found that children with disabilities experience various forms of exclusion at school, in relation to access to the curriculum and their socialization with children without disabilities, on an everyday basis but also during school events and excursions. The results suggest that the placement of children with disabilities in the special unit for long periods of time and the various forms of exclusion they experience, have serious implications regarding their educational and social development. Furthermore, the research findings indicate the urgent need to improve the interpretation and implementation of Inclusion, and to return to the spirit of the current legislation, both in the particular school studied, and in mainstream schools in general.	Η ένταξη παιδιών με αναπηρία στην Κύπρο έχει θεσμοθετηθεί με τη νομοθεσία του 1999, «Περί Αγωγής και Εκπαίδευσης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες» Νόμο (113(Ι)/99), με κύριες πρόνοιες το δικαίωμα εκπαίδευσης στη γενική εκπαίδευση και τη λειτουργία του μηχανισμού εντόπισης, αξιολόγησης και επαναξιολόγησης των παιδιών, που τα κατηγοριοποιεί και παράλληλα εξασφαλίζει τη γονεϊκή εμπλοκή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η εφαρμογή της νομοθεσίας είχε ως αποτέλεσμα και τη δημιουργία ειδικών μονάδων στα γενικά σχολεία, στις οποίες παιδιά με αναπηρία λαμβάνουν ατομική υποστήριξη, παράλληλα με την ένταξή τους στις γενικές τάξεις. Η παρούσα έρευνα αναλύει τις πρόνοιες της ισχύουσας νομοθεσίας και εξετάζει την εφαρμογή της μέσα από μια εις βάθος ποιοτική έρευνα ως μελέτη περίπτωσης σε ένα γενικό δημοτικό σχολείο, χρησιμοποιώντας μη συμμετοχική παρατήρηση επτά παιδιών με αναπηρία, και ημι-δομημένες συνεντεύξεις με το διευθυντή, τις ειδικές και γενικές δασκάλες, τις συνοδούς και τους γονείς των παιδιών με αναπηρία. Η ανάλυση έφερε στο φως σημαντικά θέματα αναφορικά με τις διαφορετικές απόψεις των συμμετεχόντων για την εφαρμογή της νομοθεσίας και τις έννοιες της ενιαίας εκπαίδευσης και της ένταξης, ενώ αποκάλυψε ότι οι ειδικές μονάδες λειτουργούσαν αυτόνομα στο σχολικό περιβάλλον, με ξεχωριστές δραστηριότητες, οικονομική ανεξαρτησία, και ωρολόγιο πρόγραμμα. Στις συνεδρίες των πολυθεματικών επιτροπών διαφάνηκε ο περιορισμένος ρόλος των γονέων και των γενικών δασκάλων, και η συνειδητή προσπάθεια των ‘ειδικών’ για διασφάλιση απόλυτης εξουσίας στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Τέλος, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά με αναπηρία βίωναν ποικίλες μορφές αποκλεισμού στο σχολείο σε σχέση με την πρόσβαση στο αναλυτικό πρόγραμμα και την κοινωνικοποίηση με τους συνομηλίκους τους, σε καθημερινή βάση αλλά και σε ξεχωριστές ημέρες, όπως σχολικές εκδρομές και γιορτές. Τα αποτελέσματα προβληματίζουν αναφορικά με την ακαδημαϊκή και κοινωνική πορεία των παιδιών με αναπηρία στο γενικό σχολείο, λόγω της υπερβολικά αυξημένης συχνότητας παρακολούθησης στην ειδική μονάδα, και των ποικίλων μορφών αποκλεισμού που εντοπίστηκαν. Υποδεικνύεται η επιτακτική ανάγκη για βελτίωση στην ερμηνεία και υλοποίηση του θεσμού της Ένταξης και επιστροφή στο πνεύμα του Νόμου τόσο στο συγκεκριμένο σχολείο όσο και στα γενικά σχολεία γενικότερα.
+38	260	367	Enabling smart homes using web technologies	Δημιουργία έξυπνων σπιτιών χρησιμοποιώντας τεχνολογίες παγκοσμίου ιστού	New technological advancements allow the Internet to penetrate in embedded computing. The Web of Things interconnects these Internet-enabled embedded devices, by reusing Web principles. In this thesis, we present the development of a Web-based application framework for smart homes, supporting concurrent interaction from multiple family members. By employing intermediate request queues, associated with the physical devices of the house, our analysis shows that we can mask transmission failures occurring in the wireless environment, thus enhancing the performance of smart home operations by means of fast retransmissions, load balancing and request priority techniques. In this way, reliability and timely responses from the devices are ensured. We demonstrate that, by using the Web as application layer, flexible applications for smart homes can be built, on top of heterogeneous embedded devices, with little effort, offering advanced interoperability. We address many issues related to Web-enabling home devices, from their local discovery and service description to the uniform interaction with them. Our technical evaluation indicates that the process of Web-enabling physical devices offers satisfactory performance, mainly in terms of response time and energy consumption, while modern Web techniques such as Web caching and event-based Web messaging can contribute in facilitating smart home operations. Through various case studies, we demonstrate that Web-based smart homes may provide flexible solutions to challenges such as energy awareness and conservation, and be smoothly integrated with the smart grid of electricity. Finally, this thesis discusses some future challenges, beyond the home environment, in which Web-based smart homes may constitute crucial elements for addressing them effectively.	Νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις επιτρέπουν στο Διαδίκτυο (Internet) να διεισδύσει στον κόσμο των ενσωματωμένων υπολογιστικών μηχανών (embedded computing devices). Ο Ιστός των Αντικειμένων (Web of Things) διασυνδέει αυτές τις μηχανές, χρησιμοποιώντας αρχές του Παγκοσμίου Ιστού (Web). Σε αυτή τη διατριβή, παρουσιάζουμε την ανάπτυξη ενός πλαισίου ανάπτυξης εφαρμογών για έξυπνα σπίτια, βασισμένο στις αρχές του Παγκοσμίου Ιστού, το οποίο υποστηρίζει την ταυτόχρονη αλληλεπίδραση πολλαπλών ενοίκων με την έξυπνη οικία τους. Μέσω της χρήσης ενδιάμεσων ουρών αιτημάτων (request queues), συσχετισμένων λογικά με τις φυσικές συσκευές του σπιτιού, η ανάλυση μας δείχνει ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε πιθανές αποτυχίες μετάδοσης μηνυμάτων, οι οποίες ενδέχεται να συμβαίνουν στο ασύρματο (κυρίως) περιβάλλον, ενισχύοντας έτσι την απόδοση των λειτουργιών εντός του έξυπνου σπιτιού μέσω γρήγορων αναμεταδόσεων, εξισορρόπησης φορτίου και τεχνικών προτεραιότητας αιτήσεων. Με αυτό τον τρόπο, εξασφαλίζονται τόσο αξιοπιστία, όσο και αποδοτικοί χρόνοι απόκρισης. Μέσω της χρήσης του Παγκόσμιου Ιστού σαν στρώμα εφαρμογής του συστήματος μας, επιδεικνύουμε ότι ευέλικτες εφαρμογές μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς μεγάλη προσπάθεια, χρησιμοποιώντας ετερογενείς ενσωματωμένες υπολογιστικές μηχανές, διασφαλίζοντας έτσι αυξημένη διαλειτουργικότητα. Στη διατριβή αυτή αντιμετωπίζουμε πολλά θέματα που σχετίζονται με την ενεργοποίηση των έξυπνων οικιακών συσκευών στον Παγκόσμιο Ιστό, από την τοπική τους ανακάλυψή και περιγραφή των υπηρεσιών τους, στην ενιαία αλληλεπίδραση μαζί τους και την διαθεσιμότητα τους μέσω (online) μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η τεχνική αξιολόγηση που πραγματοποιήσαμε δείχνει ότι η διαδικασία της χρήσης τεχνικών του Παγκοσμίου Ιστού σε έξυπνα σπίτια προσφέρει αρκετά ωφελήματα όπως ικανοποιητικές επιδόσεις σε χρόνους απόκρισης και χαμηλή κατανάλωση ενέργειας των φυσικών συσκευών, ενώ επίσης σύγχρονες τεχνικές όπως κρυφή μνήμη (Web caching) και αποστολή μηνυμάτων μόνο κατά την ύπαρξη σημαντικών συμβάντων (events), μπορούν να συμβάλουν στην αποδοτική δράση διαφόρων λειτουργιών σε έξυπνα σπίτια. Μέσα από διάφορες μελέτες, δεικνύουμε ότι η δημιουργία έξυπνων σπιτιών βασισμένων στον Παγκόσμιο Ιστό μπορεί να παράσχει ευέλικτες λύσεις σε προκλήσεις όπως η ευαισθητοποίηση για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και την δραστική της μείωση, καθώς και την ομαλή ενσωμάτωση των έξυπνων σπιτιών στο έξυπνο ηλεκτρικό δίκτυο του μέλλοντος (smart grid). Τέλος, η διατριβή αυτή ασχολείται με ορισμένες μελλοντικές προκλήσεις, πέρα από το περιβάλλον του σπιτιού, στις οποίο τα έξυπνα σπίτια που βασίζονται σε τεχνολογίες του Παγκοσμίου Ιστού μπορούν να αποτελέσουν σημαντικούς παράγοντες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους.
+39	479	515	Molecular cloning and functional characterization of Xenopus Laevis Nucleotide Binding Protein 1 (xNUBP1) during early embryonic development	Μοριακη κλωνοποιηση και λειτουργικος χαρακτηρισμος της xΝubp1 κατα την πρωιμη εμβρυικη αναπτυξη του Χenopus laevis	Nucleotide binding protein 1 (Nubp1) is a highly conserved phosphate loop (P-loop) ATPase involved in diverse processes including iron-sulfur protein assembly, centrosome duplication and lung and limb development. Research conducted concerning the function of Nubp1 has focused mainly on its role as a scaffold in the cytosolic iron-sulfur protein assembly process. Previous research has clearly shown that Nubp1 is indispensible for normal cellular function; however, most of the studies conducted have been in vitro. In order to answer the important questions of how and why Nubp1 is so important, it is not enough to look in vitro at the cellular level; we must examine the role of Nubp1 in vivo at the level of the organism. The general aim of this project was the molecular cloning, expression and functional characterization of Xenopus laevis Nubp1. By using Xenopus laevis, a model organism which has paved the way for the identification of transcription factors, gene regulatory networks and inter- and intracellular signaling pathways that control early development, we have been able to observe xNubp1 localization live using sophisticated imaging systems, manipulate xNubp1 expression levels by overexpression and loss-of-function experiments, and have slowly begun to piece together the puzzle of the function of Nubp1 in vivo during vertebrate development. We show that xNubp1 is expressed maternally, is associated with actin and microtubule cytoskeletons, displays elevated expression in neural tissues and is essential during several key processes during development. Our data reveal that xNubp1 is required for convergent extension and apical constriction movements during neural tube closure and for Rohon-beard sensory neuron peripheral axon elongation. In addition, xNubp1knockdown leads to aberrant ciliogenesis of the multi-ciliated cells of the epidermis as well as the monociliated cells of the gastrocoel roof plate. Specifically, xNubp1 is required for basal body migration, spacing and docking in multi-ciliated cells and basal body positioning and axoneme elongation in monociliated gastrocoel roof plate cells. Live imaging of basal body migration and the different pools of actin during the process of ciliated cell intercalation revealed that two independent pools of actin are present from the onset of cell intercalation; an internal network surrounding the basal bodies, anchoring them to the cell cortex and an apical pool of punctate actin which eventually matures into the characteristic apical actin network. We show that xNubp1 colocalizes with the apical actin network of multiciliated cells and that problems in basal body transport in xNubp1 morphants are associated with defects of the internal network of actin, while spacing and polarity issues are due to a failure of the apical and sub-apical actin pools to mature into a network. These effects of xNubp1 knockdown on the actin cytoskeleton are independent of RhoA localization and activation, suggesting that xNubp1 may have a direct role in the regulation of the actin cytoskeleton.	Η Nubp1 (Nucleotide binding protein 1) είναι μια συντηρημένη ΑΤΡάση (τύπου P-loop) που συμμετέχει σε διάφορες διαδικασίες όπως το σχηματισμό των πρωτεϊνών σιδήρου-θείου, το διπλασιασμό του κεντροσωματίου και την ανάπτυξη των πνευμόνων και των άκρων. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ξεκάθαρα ότι η Nubp1 είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική λειτουργία του κυττάρου. Εντούτοις, οι περισσότερες μελέτες έχουν διεξαχθεί in vitro. Για την απάντηση σημαντικών ερωτημάτων που αφορούν το πώς και γιατί η Nubp1 είναι τόσο σημαντική, δεν αρκεί η in vitro μελέτη σε κυτταρικό επίπεδο αλλά απαιτούνται in vivo μελέτες σε επίπεδο οργανισμού. Ο βασικός στόχος αυτής της μελέτης ήταν η κλωνοποίηση, έκφραση και χαρακτηρισμός της λειτουργίας της Nubp1 στον Xenopus laevis (xNubp1). Η χρήση του Xenopus laevis, σαν οργανισμό μοντέλο, είναι ιδανική για την ταυτοποίηση μεταγραφικών παραγόντων, δικτύων ρύθμισης της γονιδιακής έκφρασης καθώς και διακυτταρικών και ενδοκυτταρικών σηματοδοτικών μονοπατιών υπεύθυνων για τη την πρώιμη ανάπτυξη. Επομένως, έγινε δυνατή η παρατήρηση του εντοπισμού της xNubp1 σε επίπεδο ζωντανού οργανισμού χρησιμοποιώντας εξελιγμένα συστήματα απεικόνισης και η τροποποίηση των επιπέδων έκφρασης της xNubp1 (με πειράματα κέρδους και απώλειας της λειτουργίας) πετυχαίνοντας τη κατανόηση της λειτουργίας της xNubp1κατά την ανάπτυξη των σπονδυλωτών in vivo. Έχουμε δείξει ότι η xNubp1 εκφράζεται μητρικά, συνδέεται με τους κυτταροσκελετούς ακτίνης και μικροσωληνίσκων, παρουσιάζει αυξημένα επίπεδα έκφρασης σε νευρικούς ιστούς και είναι απαραίτητη σε σημαντικές διεργασίες κατά την εμβρυογένεση. Τα δεδομένα μας προτείνουν ότι η xNubp1 απαιτείται για τις κινήσεις της συγκλίνουσας επέκτασης και της κορυφαίας συστολής οι οποίες επιτελούνται κατά τη διάρκεια του κλεισίματος του νευρικού σωλήνα αλλά και για την επιμήκυνση των περιφερικών αισθητικών νευρώνων Rohon-beard. Επιπρόσθετα, η μείωση των επιπέδων έκφρασης της xNubp1 οδηγεί σε ανωμαλίες κατά τη δημιουργία των βλεφαρίδων στα πολυ-βλεφαριδοφόρα κύτταρα της επιδερμίδας καθώς και στα μονο-��λεφαριδοφόρα κύτταρα της οροφής του γαστρόκοιλου. Συγκεκριμένα, η xNubp1 απαιτείται για τη μετανάστευση, την αγκυροβόληση και τη σωστή τοποθέτηση των βασικών σωματίων στα πολυ-βλεφαριδοφόρα κύτταρα. Επιπλέον, είναι απαραίτητη για τη σωστή τοποθέτηση των βασικών σωματίων και την επιμήκυνση των αξονηματίων στα μονο-βλεφαριδοφόρα κύτταρα της οροφής του γαστρόκοιλου. Ζωντανή απεικόνιση της μετανάστευσης των βασικών σωματίων και των διαφορετικών πληθυσμών ακτίνης κατά τη διάρκεια της παρεμβολής των βλεφαριδοφόρων κυττάρων, έδειξε ότι δύο ανεξάρτητοι πληθυσμοί ακτίνης υπάρχουν από την έναρξη της παρεμβολής των κυττάρων: ένα εσωτερικό δίκτυο που περιβάλλει τα βασικά σωμάτια και τα αγκυροβολεί στον κυτταρικό φλοιό και ένας ανοργάνωτος πληθυσμός στην κορυφαία επιφάνεια του κυττάρου ο οποίος τελικά ωριμάζει δίνοντας το χαρακτηριστικό κορυφαίο δίκτυο ακτίνης. Τα αποτελέσματα μας δηλώνουν ότι η xNubp1 συνεντοπίζεται με το κορυφαίο δίκτυο ακτίνης των πολυ-βλεβαριδοφόρων κυττάρων και πώς τα προβλήματα μεταφοράς των βασικών σωματίων που παρουσιάζονται κατά την απώλεια της xNubp1 από τα κύτταρα (morphants) σχετίζονται με ανωμαλίες του εσωτερικού δικτύου ακτίνης. Από την άλλη, προβλήματα στην τοποθέτηση και πολικότητα των βασικών σωματίων οφείλονται στην αποτυχία του κορυφαίου και υπο-κορυφαίου πληθυσμού ακτίνης να ωριμάσουν σε οργανωμένα δίκτυα. Οι επιπτώσεις της μείωσης των επιπέδων της xNubp1 στον κυτταροσκελετό ακτίνης είναι ανεξάρτητες από τον εντοπισμό και την ενεργότητα της RhoA, υποδηλώνοντας ότι η xNubp1 πιθανών να έχει ένα άμεσο ρόλο στη ρύθμιση του κυτταροσκελετού ακτίνης.
+40	559	659	Factors promoting quality of education at classroom and school level : a european effectiveness study in mathematics and science	Παράγοντες προώθησης της ποιότητας στην εκπαίδευση σε επίπεδο τάξης και σχολείου: μια Ευρωπαϊκή έρευνα αποτελεσματικότητας στα μαθηματικά και την επιστήμη	National studies conducted in the past few decades were able to provide a significant insight as to the functioning of education and led to the identification of several factors explaining variance in student outcomes. These studies have also led to the development of the theoretical base of educational effectiveness research and to the establishment of a mutual basis for discussion among researchers. However, the need of expanding country restricted knowledge and sharing research results has led researchers to an attempt of not only conducting international conferences where knowledge can be more widely spread but also to the recognition of the contribution of international studies. International longitudinal studies may contribute to the field of educational effectiveness by providing empirical support to existing theoretical models, thus assisting the establishment of a solid theoretical framework, demonstrating factors that are associated with student progress irrespective of the context of each country. Taking in mind the contribution of international longitudinal research, this study collected data from six European countries (i.e., Belgium/Flanders, Cyprus, Germany, Greece, Ireland, and Slovenia) aiming to provide support to the assumptions of the dynamic model of educational effectiveness in regard to factors operating at two different levels; the classroom and school level. Specifically, this study aimed to examine the generic and differential effects of the classroom and school level factors of the dynamic model in six different countries and two different subjects (i.e., mathematics and science) and also test whether the relationship of some factors with achievement is not linear but curvilinear. Thus, in each participating country a sample of at least 50 primary schools was drawn and tests in mathematics and science were administered to all grade 4 students (n=10742) at the beginning and at the end of school year 2010-2011. For the construction of the tests, permission was obtained from IEA to use the released items of TIMSS 2007. Students were also asked to complete a questionnaire measuring teacher behavior in classroom (i.e., quality of teaching). Similarly, questionnaires were administered to the teacher sample (n=2923) to collect information concerning the different aspects of school policy as they are described in the dynamic model. Since both, students and teachers were asked to report on factors belonging to a higher level, one-way analysis of variance was used and showed that the student and teacher data can be generalized at the classroom and school level, respectively. Structural Equation Modeling also provided support to the validity of student and teacher responses to these questionnaires. Separate multilevel modelling analyses for each subject were conducted both across- and within country, to identify the impact of the teacher and school factors on student achievement. The results of these analyses revealed that most of the teacher and school factors of the dynamic model explain student achievement gains in mathematics and science and provided support to the generic nature of these factors in six different countries and two different outcomes. Multivariate analyses also supported the generic nature of the teacher and school factors in mathematics and science. It was also found that teachers and schools that are effective in one subject are also effective in the other. Curvilinear relations between some classroom level factors and student achievement were also identified. Implications of findings for theory and practice are drawn.	Οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο χώρο της εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας ήταν σε θέση να προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες ως προς τον τρόπο λειτουργίας της εκπαίδευσης και οδήγησαν στον εντοπισμό διάφορων παραγόντων που μπορούν να εξηγήσουν τις διαφορές που παρατηρούνται στα μαθησιακά αποτελέσματα. Οι έρευνες αυτές οδήγησαν επίσης στην ανάπτυξη του θεωρητικού πλαισίου της έρευνας για την εκπαιδευτική αποτελεσματικότητα και στη δημιουργία μια κοινής βάσης για συζήτηση μεταξύ των ερευνητών. Ωστόσο, η ανάγκη για διαχύση των αποτελεσμάτων των εθνικών ερευνών και η επιδίωξη για ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ ερευνητών που προέρχονται από διαφορετικές χώρες, έχει οδηγήσει τους ερευνητές σε μια προσπάθεια όχι μόνο διεξαγωγής διεθνών συνεδρίων, όπου η γνώση μπορεί να διαδοθεί ευρύτερα, αλλά και στην αναγνώριση της συμβολής των διεθνών ερευνών. Διεθνείς διαχρονικές έρευνες (longitudinal) μπορούν να συμβάλουν στον τομέα της εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας παρέχοντας εμπειρική υποστήριξη σε υπάρχουσες θεωρίες και βοηθώντας έτσι τη δημιουργία ενός στέρεου θεωρητικού πλαισίου, εντοπίζοντας παράγοντες που σχετίζονται με την πρόοδο των μαθητών, ανεξάρτητα από το συγκείμενο της κάθε χώρας. Λαμβάνοντας υπόψη τη συμβολή των διεθνών διαχρονικών ερευνών, η έρευνα αυτή συνέλεξε δεδομένα από έξι ευρωπαϊκές χώρες (Βέλγιο, Κύπρο, Γερμανία, Ελλάδα, Ιρλανδία και Σλοβενία) με στόχο την παροχή υποστήριξης στις βασικές υποθέσεις του δυναμικού μοντέλου εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας σε σχέση με τους παράγοντες που λειτουργούν σε δύο διαφορετικά επίπεδα: το επίπεδο της τάξης και του σχολείου. Συγκεκριμένα, στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η εξέταση της επίδρασης των παραγόντων που περιλαμβάνονται στο επίπεδο της τάξης και του σχολείου στο δυναμικό μοντέλο, στην πρόοδο των μαθητών σε έξι διαφορετικές χώρες και δύο διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα (μαθηματικά και επιστήμη). Στόχος επίσης της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει κατά πόσο η σχέση κάποιων παραγόντων με τα μαθησιακά αποτελέσματα δεν είναι γραμμική αλλά καμπυλόγραμμη. Συνεπώς, σε κάθε συμμετέχουσα χώρα επιλέγηκε δείγμα τουλάχιστον 50 σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και σε όλους τους μαθητές Δ’ τάξης χορηγήθηκε δοκίμιο για τη μέτρηση της επίδοσής τους στα μαθηματικά και την επιστήμη (n = 10742), στην αρχή και στο τέλος του σχολικού έτους 2010-2011. Για την κατασκευή των δοκιμίων, λήφθηκε άδεια από το διεθνή οργανισμό IEA για να χρησιμοποιηθούν θέματα από τη διεθνή έρευνα TIMSS 2007. Οι μαθητές κλήθηκαν επίσης να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο για τη μέτρηση της διδακτικής συμπεριφοράς του εκπαιδευτικού τους στην τάξη (δηλαδή, την ποιότητα διδασκαλίας). Παρομοίως, ερωτηματολόγια χορηγήθηκαν και στο δείγμα των εκπαιδευτικών (n = 2923) για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις διάφορες πτυχές της πολιτικής του σχολείου, όπως αυτές περιγράφονται στο δυναμικό μοντέλο. Εφόσον τόσο οι μαθητές, όσο και οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να δηλώσουν τις απόψεις τους σχετικά με παράγοντες που ανήκουν σε υψηλότερο επίπεδο, εφαρμόστηκε ανάλυση διακύμανσης μιας εξαρτημένης μεταβλητής και έδειξε ότι τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς μπορούν να γενικευθούν στο επίπεδο της τάξης και του σχολείου, αντίστοιχα. Παράλληλα, η εγκυρότητα των δεδομένων που συλλέχθηκαν από τα ερωτηματολόγια των μαθητών και των εκπαιδευτικών του δείγματος ελέγχθηκε και επιβεβαιώθηκε με τη χρήση των Μοντέλων Δομικών Εξισώσεων (Structural Equation Modeling). Στη συνέχεια, για τη διαπίστωση της επίδρασης των παραγόντων σε επίπεδο τάξης και σχολείου στην επίδοση των μαθητών σε κάθε ένα από τα δύο γνωστικά αντικείμενα που εξετάστηκαν στην παρούσα έρευνα, διεξάχθηκαν ξεχωριστές πολυεπίπεδες αναλύσεις ανά γνωστικό αντικείμενο, αρχικά με τα δεδομένα όλων των χωρών (across-country analysis) και στη συνέχεια με τα δεδομένα της κάθε χώρας ξεχωριστά (within-country analysis). Τα αποτελέσματα των αναλύσεων αυτών κατέδεξαν ότι η πλειονότητα των παραγόντων σε επίπεδο τάξης και σχολείου είναι σε θέση να εξηγήσουν την πρόοδο των μαθητών στα μαθηματικά και στην επιστήμη σε έξι διαφορετικές χώρες. Ταυτόχρονα, πολυμεταβλητή ανάλυση (multivariate analysιs) που εφαρμόστηκε υποστήριξε τη γενική φύση (generic nature) των παραγόντων σε επίπεδο τάξης και σχολείου, ενώ κατέδειξε επίσης ότι οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία που είναι αποτελεσματικά στο ένα γνωστικό αντικείμενο είναι επίσης αποτελεσματικά και στο άλλο. Τέλος, διαφάνηκε καμπυλόγραμμη σχέση μεταξύ ορισμένων παραγόντων του επιπέδου της τάξης και της επίδοσης των μαθητών στα μαθηματικά και την επιστήμη.
+41	411	507	Sensor-based sustainable management of urban water distribution networks utilizing survival analysis modeling	Αειφό��ος διαχείριση αστικών δικτύων υδατοπρομήθειας με χρήση αισθητήρων και μοντέλων ανάλυσης επιβίωσης	WDN management is a multi-factored task, the occasional repair of the damages in a WDN or its random partial upgrade are far from being good tactics to tackle the problems arising from this. Thus, the tasks of risk and waterloss management, efficient O&M `repair or replace' strategies, and sustainability have gained increasing importance and are of pressing urgency to many water agencies. The aim of this thesis was the development of a holistic approach and decision support system (DSS) for the sustainable management of WDNs, encompassing the following three components: (1) an autonomous wireless system for real-time monitoring; (2) a mathematical model for the analysis of a WDN's historical performance and for the estimation of risk-of-failure metrics; and (3) a spatio-temporal analysis tool for depicting such metrics. Further, the thesis investigates the performance of a WDN under both normal and abnormal operating conditions, linking the effects of IWS to a WDN's performance and to water losses, utilizing a real-life urban WDN (Nicosia, Cyprus) as a case study. In summary, the thesis (1) demonstrates the effects of past historical performance, operating conditions, network condition, and IWS on the number and frequency of water leaks; (2) devises mathematical models for the vulnerability of various WDN components (water mains, house connections, etc.); (3) experimentally tests the efficiency of sensing technologies in detecting water leaks; (4) devises an optimal sensor placement strategy for the detection of water leaks; (5) investigates spatio-temporal clustering; and (6) proposes a set of good-practice guidelines for the sustainable management of WDNs. The most significant findings of this thesis and its case-study network are, in summary, the following: (1) breakage/waterloss incidents related to house connections (HC) dominate the dataset studied; (2) seasonality affects the distribution of the leakage incidents (the time-series distribution of waterloss incidents is increasing as the summer approaches, and decreasing towards the end of the year); (3) the use of survival analysis on the studied dataset shows that the water mains (WM) are more vulnerable over time and that they have a more negative effect on the overall WDN condition compared to HC pipes (partly because, for the WM pipes the proportion of pipe replacements is higher than that for pipe repairs); (4) IWS policies are more suitable for water management rather than water saving (the mathematical analysis of the IWS dataset shows a negative effect of IWS on the overall condition of the network pipes).	Η μείωση του διαθέσιμου πόσιμου νερού λόγω τόσο των κλιματικών αλλαγών όσο και των απωλειών από βλάβες στα μεγάλα σε ηλικία αστικά δίκτυα υδροδότησης (ΔΥ), ανάγκασαν τις διαχειριστικές αρχές να επανεξετάσουν τις πολιτικές τους ως προς το πολύτιμο αυτό αγαθό. Η Κύπρος, όπως και οι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης νερού που απορρέει από τα περιορισμένα αποθέματα υδάτων, τις παρατεταμένες περιόδους ξηρασίας και από τις απώλειες νερού στα ΔΥ. Επιπλέον, η πολιτική των περικοπών στην παροχή νερού που εφαρμόζεται στην Κύπρο όταν βιώνονται παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας, έχει επιβαρύνει περαιτέρω τα ΔΥ προκαλώντας τους επιπρόσθετη φθορά. Η αποτελεσματική λειτουργία ΔΥ και διαχείριση των κινδύνων αστοχίας, οι στρατηγικές επισκευής ή αντικατάστασης, η διαχείριση των απωλειών νερού και η βιωσιμότητα των ΔΥ έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία και προτεραιότητα για πολλούς οργανισμούς διαχείρισης ύδατος. Δεδομένου ότι η διαχείριση των ΔΥ είναι ένα πολυδιάστατο έργο, η περιστασιακή αποκατάσταση των ζημιών σε αυτά και η τυχαία και μερική αναβάθμιση τους δεν αποτελούν ορθές τακτικές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που σχετίζονται με ΔΥ. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η ανάπτυξη μιας ολιστικής προσέγγισης και ενός συστήματος υποστήριξης αποφάσεων για την αειφόρο διαχείριση των ΔΥ, αποτελούμενα από: (1) αυτόνομο ασύρματο σύστημα για την παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο της λειτουργίας ΔΥ, (2) μαθηματικό μοντέλο για την ανάλυση του ιστορικού απόδοσης και την εκτίμηση του βαθμού κινδύνου αστοχίας σε ΔΥ, και (3) χωρο-χρονική απεικόνιση των αναλύσεων. Περαιτέρω, η διατριβή διερευνά την απόδοση ενός ΔΥ υπό κανονικές και υπό ειδικές συνθήκες, συνδέοντας τα αποτελέσματα της εφαρμογής των περικοπών με την απόδοση ενός ΔΥ και τις απώλειες νερού σε αυτό, χρησιμοποιώντας το ΔΥ της Λευκωσίας ως μελέτη περίπτωσης. Η διατριβή (1) εξετάζει και επιβεβαιώνει τη σημασία προηγούμενων ιστορικών επιδόσεων του ΔΥ, τις συνθήκες λειτουργίας, την κατάσταση του δικτύου και τον αριθμό και τη συχνότητα των διαρροών νερού κατά την περίοδο των περικοπών, (2) αναπτύσσει μαθηματικά μοντέλα για τα ποσοστά ευπάθειας των διαφόρων συνιστωσών των ΔΥ (κεντρικοί αγωγοί, παροχές, κλπ.), (3) δοκιμάζει πειραματικά την αποτελεσματικότητα διαφόρων αισθητήρων εντοπισμού διαρροών, (4) επινοεί μια βέλτιστη στρατηγική για την τοποθέτηση των διαφόρων αισθητήρων για την ανίχνευση διαρροών νερού, (5) διερευνά χώρο-χρονική ομαδοποίηση και (6) προτείνει κατευθυντήριες γραμμές για την αποτελεσματική και βιώσιμη διαχείριση των ΔΥ. Τα σημαντικότερα ευρήματα της διατριβής και της μελέτης περίπτωσης είναι τα ακόλουθα: (1) τα περιστατικά βλάβης & απωλειών νερού που σχετίζονται με τις παροχές, κυριαρχούν στο σύνολο δεδομένων που μελετήθηκαν, (2) η εποχικότητα επηρεάζει την κατανομή των περιστατικών διαρροής (τα περιστατικά διαρροής αυξάνονται κατά τη καλοκαιρινή περίοδο), (3) η χρήση της ανάλυσης επιβίωσης καταδεικνύει ότι οι κεντρικοί αγωγοί είναι πιο ευάλωτοι με την πάροδο του χρόνου και έχουν αρνητικότερη επίδραση στη συνολική κατάσταση του ΔΥ σε σύγκριση με τις σωλήνες των παροχών, (4) η πολιτική των περικοπών στη παροχή νερού είναι καταλληλότερη για τη διαχείριση των αποθεμάτων νερού και όχι για την εξοικονόμηση νερού (η μαθηματική ανάλυση του συνόλου των δεδομένων για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο καταδεικνύει μια αρνητική επίδραση των περικοπών ως προς τη γενική κατάσταση των αγωγών του δικτύου).
+42	532	561	Search for light charged Higgs bosons with the H± -- τ±ντ decay in the fully hadronic final state	Αναζήτηση για ελαφριά φορτισμένα μποζόνια Higgs με τη διάσπαση H± -- τ±ντ στην πλήρως αδρονική τελική	This thesis describes the work conducted for the search for light charged Higgs bosons at the LHC with the CMS experiment, in tt events. In particular, the fully hadronic final state of the signal processes tt  bW± bH± and tt  bH± bH± was investigated, with the H± τ±ντ decay mode. The search was based on data corresponding to an integrated luminosity of 2.3 fb-1, recorded in the early part of 2011 with the CMS detector at a centre-of-mass-energy of √s = 7 TeV. The MSSM maximal mixing scenario mh max was tested in a cut-based analysis, by fitting a background-only hypothesis to the transverse mass shape reconstructed using the missing transverse energy (ETmiss) and τ-jet objects, after all signal selection requirements. Modelindependent upper limits for the branching ratio BR(tbH±) were calculated, and were consequently transformed to upper limits in the tan(β, mA 0) plane, under the assumption that the light charged Higgs boson decays exclusively to a τ-lepton and a neutrino, with a branching ratio BR(H± τ±ντ)=1. A significant part of the present work concentrated on the determination of the dominant background contributing to the signal region, found to be attributed to QCD-multijet processes, whereby a hadronic jet is falsely identified as a τ-jet and the presence of transverse energy imbalance is primarily caused by jetresolution or jet mis-measurement effects. The determination of the QCD multi-jet background was achieved by employing data-driven factorisation techniques, with crucial steps of the signal selection requirements being factorised out of the cut-flow and then re-introduced in the form of applied efficiencies. This factorisation procedure was conducted within selected bins of the τ-jetcandidate transverse momentum, to account for the fact that the probability of a quark or gluon jet to pass the chosen τ-jet isolation criteria was found to be dependent on the jet transverse momentum. An additional physics-motivated incentive for this procedure was to minimise the small correlations that were observed to exist between the τ-jetcandidate transverse momentum and the missing transverse energy, in a given event. Using similar techniques, the transverse mass shape of QCD multi-jet processes after all signal selection requirements was also extracted with data-driven methods. In parallel, a complete evaluation of the uncertainties associated with all the measurements was also conducted, which included all relevant systematic and statistical contributions. The transverse mass shape extracted for QCD multi-jet processes, along with all other related background processes, were subsequently employed in a binned maximum likelihood fit to the transverse mass shape observed in the data, after all signal selection requirements. As a result, model-independent upper limits were evaluated for the branching ratio BR(tbH±), as a function of the light charged Higgs boson mass (mH±). The observed and expected upper limits were found to be 2.2-7.3% and 1.5-5.2%, respectively, for the light charged Higgs mass range of 80 GeVc-2 ≤ mH± ≤ 160 GeVc-2. The corresponding upper limits were transformed to the tan(β, mH±) and tan(β, mA 0) parameter space of the MSSM maximal mixing scenario mh max, and were found to exclude a significant region of the parameter space that had previously remained unexplored.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή περιγράφει τη μελέτη που διεξήχθηκε για την αναζήτηση του ελαφρού και ηλεκτρικά φορτισμένου μποζονίου Higgs, στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) με το πείραμα CMS, σε γεγονότα tt . Ειδικότερα, διερευνήθηκε η πλήρως αδρονική τελική κατάσταση των διεργασιών tt  bW± bH± και tt  bH± bH±, με περαιτέρω διάσπαση H± τ±ντ . Η αναζήτηση βασίστηκε σε δεδομένα που αντιστοιχούν σε 2.3 fb-1 ολοκληρωμένης φωτεινότητας, όπως καταγράφηκαν κατά την αρχική περίοδο του έτους 2011 με τον ανιχνευτή CMS σε ενέργεια κέντρου μάζας √s = 7 TeV. Το Ελάχιστο Υπερσυμμετρικό Καθιερωμένο Πρότυπο (MSSM), υπό το σενάριο με μέγιστη ανάμειξη mh max, εξετάστηκε μέσα από μια ανάλυση βασισμένη σε περικοπές, με προσαρμογή στην κατανομή εγκάρσιας μάζας, όπως αυτή ανακατασκευάστηκε με τη χρήση του τ-πίδακα και της χαμένης εγκάρσιας ενέργειας μετά από όλες τις επιλογές, υπό την υπόθεση παρουσίας μόνο υπόβαθρου στα δεδομένα. Υπολογίστηκαν ανώτατα όρια για το λόγο διακλάδωσης BR(tbH±), ανεξαρτήτως μοντέλου, τα οποία και μετατράπηκαν σε ανώτατα όρια στο επίπεδο tan(β, mA 0) υπό την υπόθεση ότι το ελαφρύ φορτισμένο μποζόνιο Higgs διασπάται αποκλειστικά σε ένα τ-λεπτόνιο και ένα νετρίνο, με λόγο διακλάδωσης BR(H± τ±ντ)=1. Η κύρια εργασία της παρούσας διατριβής επικεντρώθηκε στην εκτίμηση του δεσπόζοντος υποβάθρου στην περιοχή του σήματος το οποίο βρέθηκε να πηγάζει από Κβαντοχρωμοδυναμικές διεργασίες με πολλαπλούς αδρονικούς πίδακες (QCD multi-jet), στις οποίες ένας εκ των αδρονικών πιδάκων λανθασμένα χαρακτηρίζεται ως τ-πίδακας, ενώ η παρουσία χαμένης εγκάρσιας ενέργειας οφείλεται κυρίως σε λανθασμένες μετρήσεις στην ενέργεια των διαφόρων πιδάκων, ή σε επιδράσεις της πεπερασμένης διακριτική ικανότητας μέτρησης της ενέργειας τους. Ο προσδιορισμός του εν λόγω υπόβαθρου επιτεύχθηκε με τη χρησιμοποίηση των πειραματικών δεδομένων με βάση τις τεχνικές παραγοντοποίησης. Αυτή η διαδικασία παραγοντοποίησης διεξήχθηκε σε επιλεγμένα διακριτικοποιημένα διαστήματα εγκάρσιας ορμής των υποψηφίων τ-πιδάκων, ούτως ώστε να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η πιθανότητα ενός πίδακα προερχόμενου από κουάρκ ή γκλουόνιο για να περάσει τα απαιτούμενα κριτήρια απομόνωσης ενός τ-πίδακα, βρέθηκε να εξαρτάται από την εγκάρσια ενέργεια του εν λόγω πίδακα. Ένα επιπρόσθετο κίνητρο για την υιοθέτηση της προαναφερθείσας μεθόδου απετέλεσε η ελαχιστοποίηση των μικρών συσχετίσεων που παρατηρήθηκαν ανάμεσα στην εγκάρσια ορμή του υποψήφιου τ-πίδακα και της χαμένης εγκάρσιας ενέργειας ενός γεγονότος. Χρησιμοποιώντας παρόμοιες τεχνικές, καθορίστηκε επίσης και η κατανομή της εγκάρσιας μάζας για Κβαντοχρωμοδυναμικές διεργασίες με πολλαπλούς αδρονικούς πίδακες, μετά από όλες τις επιλογές για την εξαγωγή του σήματος από τα πειραματικά δεδομένα. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε μια πλήρης αξιολόγηση των αβεβαιοτήτων που συνδέονται με όλες τις μετρήσεις, η οποία περιελάμβανε όλα τα σχετικά συστηματικά και στατιστικά σφάλματα. Η κατανομή εγκάρσιας μάζας από Κβαντοχρωμοδυναμικές διεργασίες με πολλαπλούς αδρονικούς πίδακες, αλλά και όλων των σχετικών διαδικασιών του υπόβαθρου, χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για την προσαρμογή τους στην κατανομή της εγκάρσιας μάζας μέσω της μεθόδου του maximum likelihood κατά διακριτοποιημένα διαστήματα, μετά από όλες τις επιλογές για την εξαγωγή του σήματος. Ως αποτέλεσμα, εξήχθηκαν ανώτατα όρια ανεξαρτήτως μοντέλου για το λόγο διακλάδωσης BR(tbH±), ως συνάρτηση της μάζας του ελαφρού και ηλεκτρικά φορτισμένου μποζονίου Higgs (mH ±). Τα παρατηρηθέντα και τα αναμενόμενα ανώτατα όρια βρέθηκαν να είναι 2.2-7.3% και 1.5-5.2%, αντιστοίχως, για μάζες 80 GeVc-2 ≤ mH± ≤ 160 GeVc-2 . Τα εν λόγω όρια μετατράπηκαν σε όρια στο επίπεδο tan(β, mH±) και tan(β,mA0) του MSSM σεναρίου με μέγιστη ανάμειξη mh max, και βρέθηκαν να εξαιρούν μια σημαντική περιοχή του παραμετρικού χώρου που είχε προηγουμένως παραμείνει ανεξερεύνητη.
+43	226	264	New structural topologies, high spin molecules and molecular nanomagnets from the use of 1,3-propanediol and its derivatives in manganese carboxylate chemistry	Νέες δομικές τοπολογίες, υψηλού σπιν ενώσεις και μοριακοί νανομαγνήτες από τη χρήση της 1,3-προπανοδιόλης και παραγωγών της στη χημεία πολυμεταλλικών πλειάδων του μαγγανίου	The theme of the present thesis is the preparation and characterization of new manganese complexes with the aliphatic diols 1,3-propanediol (H2pd), 2-methyl-1,3-propanediol (H2mpd), 2-bromo-2-nitro-1,3-propanediol (H2bnpd) and ethylenglycol (H2etgl). The study of Mn polynuclear complexes with flexible bridging diol ligands stems not only from their aesthetically pleasing structures, magnetic interactions, and mangetostructural correlations, but also from the fact that some function as nanoscale magnetic particles, or single-molecule magnets. Herein we describe the synthesis of twenty nine new manganese compounds, twenty three of which contain the above mentioned ligands. The compounds were characterized by IR spectroscopy, elemental microanalysis, and single-crystal X-ray crystallography. Also many of the compounds were characterized by variable temperature (300 – 2 K) magnetic susceptibility studies made on vacuum – dried microcrystalline powder using a SQUID magnetometer and scans of magnetization versus dc field made on single crystals using a micro-SQUID apparatus. We have been able to isolated new high nuclearity polymetallic clusters (Mn¬15, Mn17, Mn19, Mn40, Mn44), new single molecule magnets (Mn¬15, Mn17, Mn19, Mn44), some of which have relatively large spin ground state (Mn15 S=11, Mn19 S=23/2, Mn17 S=37). In addition, we report the second larger manganese cluster (Mn44) and the single molecule magnet with the larger spin ground state (Mn17 S=37).	Το θέμα της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η σύνθεση και ο χαρακτηρισμός νέων πολυπυρηνικών ενώσεων του μαγγανίου με τις αλειφατικές διόλες 1,3-προπανοδιόλη (H2pd), 2-μέθυλ-1,3-προπανοδιόλη (H2mpd), 2-βρώμο-2-νίτρο-1,3-προπανοδιόλη (Η2bnpd) και αιθυλενογλυκόλη (H2etgl). Το ενδιαφέρον για τη σύνθεση και χαρακτηρισμό πολυπυρηνικών συμπλόκων του μαγγανίου που περιέχουν ευλύγιστους γεφυρωτικούς διολικούς υποκαταστατες, πηγάζει όχι μόνο από τις αισθητικώς όμορφες κρυσταλλικές τους δομές και την ανάγκη για τη μελέτη των μαγνητικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των μεταλλοϊόντων από τα οποία αποτελούνται, αλλά και από το γεγονός ότι τέτοιες ενώσεις μπορεί να συμπεριφέρονται ως μοριακοί νανομαγνήτες ή μαγνήτες μοναδικού μορίου. Έγινε εφικτή η σύνθεση είκοσι εννέα νέων ενώσεων του μαγγανίου, οι είκοσι τρεις από τις οποίες περιέχουν τους υπό μελέτη υποκαταστάτες ενταγμένους. Όλες οι ενώσεις χαρακτηρίστηκαν με φασματοσκοπία υπερύθρου, στοιχειακή μικροανάλυση και κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ μονοκρυστάλλων. Επιπλέον, μελετήθηκαν οι μαγνητικές ιδιότητες αρκετών από αυτές τις ενώσεις τόσο με μετρήσεις της μαγνητικής επιδεκτικότητας ή της μαγνήτισης σε διάφορες θερμοκρασίες (300 – 2 Κ), όσο και με μελέτες υστέρησης της μαγνήτισης με τη χρήση οργάνου micro-SQUID σε μονοκρυστάλλους. Από την παρούσα εργασία έγινε κατορθωτή η απομόνωση νέων πολυμεταλλικών πλειάδων μεγάλης πυρηνικότητας (Mn15, Mn17, Mn19, Mn40, Mn44), νέων μαγνητών μοναδικού μορίου (Mn15, Mn17, Mn19, Mn44), μερικοί από τους οποίους έχουν πολύ υψηλή τιμή σπιν στη βασική κατάσταση (Mn15 S=11, Mn19 S=23/2, Mn17 S=37). Μάλιστα στην παρούσα διδακτορική εργασία αναφέρεται η δεύτερη σε πυρηνικότητα μεγαλύτερη πλειάδα του Mn (Mn44) και ο μαγνήτης μοναδικού μορίου με τη μεγαλύτερη τιμή σπιν στη βασική κατάσταση (Mn17 S=37).
+44	284	290	QoS provisioning in Queueing Systems: a perturbation analysis of stochastic fluid models approach	Παροχή Ποιότητας Υπηρεσιών σε Συστήματα Ουρών: Μια Προσέγγιση Μέσω Ανάλυσης Διαταραχών σε Στοχαστικά Μοντέλα Ρευστών	Motivated by the problem of Quality of Service (QoS) provisioning in communication networks, this Ph.D. Thesis aims to provide a framework for dynamically controlling network parameters such that the QoS requirements are met. For the analysis, a Stochastic Fluid Model (SFM) is adopted and the sensitivity estimators of various metrics (e.g. Workload, Loss Probability and Throughput) with respect to the parameter of interest (buffer size, arrival process) are derived using Infinitesimal Perturbation Analysis (IPA) technique; in each case, the estimator's unbiasedness is also shown. Subsequently, the sensitivity estimators are evaluated based on information obtained from the sample path of the “real” Discrete Event System (DES). The estimators’ advantages are: (i) unbiasedness (ii) ability to estimate directly (iii) ease of implementation and (iv) model independence. Hence, one can use these estimators together with stochastic approximation techniques in order to maintain the system at an optimum or near optimum point despite any changes network conditions. The contribution of this Thesis is that it provides the means for optimization and control in queueing systems that are widely used today in various areas such as communications, manufacturing and transportation systems with emphasis given in communication networks’ applications. Using the SFM/IPA framework, sensitivity estimators of several performance measures are derived with respect to a control parameter for communication systems with complex dynamics (e.g. feedback or systems, multiclass systems and systems with tightly coupled dynamics). Moreover, novel distributed cooperation schemes between neighboring nodes are proposed. Finally, a special case of SFM is proposed which better approximates the behavior of the DES attenuating the bias that is introduced due to the transition between the SFM to the DES.	Έχοντας ως κίνητρο την παροχή Ποιότητας Υπηρεσιών (ΠΥ) σε Δίκτυα Επικοινωνιών, η Διατριβή αυτή στοχεύει στην ανάπτυξη πλαισίου για δυναμικό έλεγχο των παραμέτρων σε συστήματα ουρών ούτως ώστε να παρέχεται η απαιτούμενη ΠΥ. Η ανάλυση του συστήματος βασίζεται σε μια τεχνική μοντελοποίησης γνωστή ως Στοχαστικά Μοντέλα Ρευστών (ΣΜΡ) ενώ ο υπολογισμός της ευαισθησίας των διάφορων μετρικών απόδοσης του συστήματος (π.χ. φορτίο εργασίας, πιθανότητα απόρριψης, ρυθμαπόδοση) σε σχέση με την παράμετρο ελέγχου (π.χ. μέγεθος ενδιάμεσης μνήμης, διαδικασία άφιξης) εξάγεται με την βοήθεια της Ανάλυσης Απειροστικών Διαταραχών (ΑΑΔ). Σε κάθε περίπτωση αποδεικνύεται επίσης η ιδιότητα της μη πόλωσης των εκτιμητών ευαισθησίας. Η τιμή τους υπολογίζεται χρησιμοποιώντας πληροφορίες από το μονοπάτι λειτουργίας του πραγματικού Συστήματος Διακριτών Γεγονότων (ΣΔΓ). Οι εκτιμητές αυτοί παρουσιάζουν τα εξής πλεονεκτήματα: (α) μη πόλωση (β) άμεσος υπολογισμός (γ) απλή υλοποίηση και (δ) ανεξαρτησία από το μοντέλο. Ακολούθως οι εκτιμητές χρησιμοποιούνται σε αλγόριθμους στοχαστικής προσέγγισης (π.χ. αλγόριθμους κατάβασης κλίσης) που ελέγχουν τις παραμέτρους του συστήματος επιτυγχάνοντας να το οδηγήσουν σε βέλτιστη ή κοντά στη βέλτιστη περιοχή λειτουργίας, ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε αλλαγές στις διεργασίες του συστήματος. Η συνεισφορά της Διδακτορικής αυτής Διατριβής συνίσταται στην παροχή μέσων για βελτιστοποίηση και έλεγχο σε μοντέλα συστημάτων ουρών που εφαρμόζονται ευρέως σε περιοχές όπως οι τηλεπικοινωνίες, η γραμμή παραγωγής και τα συστήματα μεταφορών, δίδοντας έμφαση σε εφαρμογές δικτύων επικοινωνιών. Χρησιμοποιώντας το πλαίσιο ΣΜΡ/ΑΑΔ, εξάγονται εκτιμητές ευαισθησίας σε συστήματα ουρών με πολύπλοκα δυναμικά (π.χ. συστήματα με ανάδραση, συστήματα με πολλαπλές κατηγορίες πελατών και συστήματα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους). Επιπλέον, προτείνει πρωτότυπα κατανεμημένα πρωτόκολλα συνεργασίας μεταξύ γειτονικών κόμβων. Τέλος, προτείνει ένα ΣΜΡ που προσεγγίζει καλύτερα τη συμ��εριφορά του πραγματικού ΣΔΓ μετριάζοντας τα φαινόμενα πόλωσης που εμφανίζονται στους εκτιμητές όταν υλοποιούνται σε ΣΔΓ.
+45	711	777	Combining generic and content-specific practices in exploring teaching quality in physical education and its impact on student learning	Συνδυάζοντας γενικευμένες και εξειδικευμένες πρακτικές, με στόχο τη διερεύνηση της ποιότητας διδασκαλίας στη φυσική αγωγή και την επίδρασή της στα μαθησιακά αποτελέσματα	The quality of school Physical Education (PE) programs depends on several factors with key among them being actual teaching. Thus, during the last 40 years a persistent research effort has been undertaken to investigate the relationship between teaching quality in PE and student learning. Trying to better understand what aspects of effective teaching relate to student psychomotor learning, PE researchers have largely pursued two parallel perspectives. Following the lead of classroom research, a group of researchers focused on generic teaching practices, namely teaching behaviors that cut across different subject matters. However, this perspective seemed to ignore the particularities and differences of the PE aims, content and context from those of classroom disciplines, something that had been recognized by the other group of PE researchers, who have focused on content-specific teaching practices. These teaching practices are considered to have a particular functioning and specialized manifestation when occurring in the teaching of PE. Despite the significant input of each perspective to the research field of teaching effectiveness in PE, their parallel course led to a somewhat fragmented picture of what constitutes quality teaching in the field of PE. Aiming to address this research gap, the present study attempts to bring together those two perspectives to explore teaching quality in PE and its effects on student psychomotor learning. This exploration is guided by three main research questions. The first pertains to the individual contribution of certain generic and content-specific teaching practices to student psychomotor learning. The second concerns the added value that emerges when exploring the joint contribution of generic and content-specific teaching practices, as opposed to considering each type of practices in isolation; and the third examines which generic and content-specific teaching practices can discriminate among teachers based on their level of effectiveness. To answer these research questions, a large gamut of data were collected. In particular, to measure students’ psychomotor growth, a pre- and post- student performance test was administered to the 3rd, 4th, and 5th grade students (N=944) that participated in the study, at the beginning and culmination of the school year. Then, three classroom observations (one per each trimester) were conducted for each of the 49 participating teachers. Each observation was carried out by three observers: one using the Dynamic Model of Educational Effectiveness generic instrument and the other two the modified Task Structure System content-specific instrument. In addition, a student survey was also used as a supplementary measurement approach of instructional quality, to capture the extent to which certain generic and content-specific teaching practices were used in everyday lessons. Data were analyzed by employing four different advanced statistical techniques. First, Item Response Theory (IRT) models and Structural Equation Modeling (SEM) analyses were run to test the construct validity and the psychometric properties of the student performance test and the observation forms. Then, multi-level model analyses were run to explore the individual and joint effects of generic and content-specific practices on student psychomotor learning, followed by the employment of a discriminant analysis, which aimed to determine which teaching practices could discriminate among teachers based on their level of effectiveness. The findings that concern the first research question not only corroborated existing research findings that underline the importance of certain generic and content-specific practices in teaching psychomotor skills, but also highlighted the contribution of other under-explored generic and content-specific teaching practices. Specifically, the generic practices of orientation, time management, and questioning as well as the content-specific practices of skill demonstration and congruent and specific feedback were found to have the largest effects on student psychomotor learning. As far as the joint contribution of these two types of practices is concerned, findings showed that more teacher-level variance was explained when combining generic and content-specific practices, as compared to that explained when considering either type of practices in isolation. Furthermore, one generic (i.e., questioning) and one content-specific (i.e., student quality practice) teaching practices were the two strongest practices responsible for the allocation of teachers to the categories of most-effective or non-most effective (i.e., typical or least-effective). All the above findings have several important theoretical, methodological, and practical implications which are discussed along with suggestions for future research in the field of teaching effectiveness in PE.	Η ποιότητα των σχολικών προγραμμάτων Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, με τη διδασκαλία να αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς. Για αυτό το λόγο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 χρόνων, μια συστηματική ερευνητική προσπάθεια έχει λάβει χώρα με σκοπό να διερευνήσει τη σχέση ανάμεσα στην ποιότητα της διδασκαλίας της ΦΑ και τα μαθησιακά αποτελέσματα. Προσπαθώντας να κατανοήσουν καλύτερα ποιες πτυχές της αποτελεσματικής διδασκαλίας συνεισφέρουν στη μάθηση ψυχοκινητικών δεξιοτήτων, οι ερευνητές στο χώρο της ΦΑ έχουν κυρίως ακολουθήσει δύο παράλληλες πορείες. Λαμβάνοντας υπόψη τις ερευνητικές προσπάθειες που πραγματοποιήθηκαν σε άλλα κύρια γνωστικά αντικείμενα, μια ομάδα ερευνητών εστίασε σε γενικευμένες πρακτικές διδασκαλίας, δηλαδή πρακτικές που μπορούν να εφαρμοστούν σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα. Παρόλα αυτά, αυτή η προσέγγιση φάνηκε να μην λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στους στόχους, το περιεχόμενο και το συγκείμενο της ΦΑ με αυτά των άλλων γνωστικών αντικειμένων. Κάτι τέτοιο, όμως, είχε αναγνωριστεί από μια άλλη ομάδα ερευνητών της ΦΑ, η οποία επικεντρώθηκε σε εξειδικευμένες πρακτικές διδασκαλίας, δηλαδή πρακτικές που έχουν ιδιαίτερη λειτουργία και εξειδικευμένη εφαρμογή όταν χρησιμοποιούνται στο μάθημα της ΦΑ. Παρ’ όλη τη σημαντική συνεισφορά της καθεμιάς από τις δύο προσεγγίσεις στο ερευνητικό πεδίο της αποτελεσματικής διδασκαλίας της ΦΑ, η παράλληλη πορεία αυτών των δύο προσεγγίσεων οδήγησε σε μια κάπως αποσπασματική εικόνα του τι αποτελεί ποιοτική διδασκαλία της ΦΑ. Έχοντας ως στόχο να καλύψει αυτό το ερευνητικό κενό, η παρούσα έρευνα προσπαθεί να συνδυάσει αυτές τις δύο προσεγγίσεις για να διερευνήσει την ποιότητα της διδασκαλίας στη ΦΑ και τις επιδράσεις της στη μάθηση ψυχοκινητικών δεξιοτήτων. Αυτή η εξερεύνηση καθοδηγείται από τρία κύρια ερευνητικά ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα αναφέρεται στη συνεισφορά μεμονωμένων γενικευμένων και εξειδικευμένων πρακτικών διδασκαλίας στη μάθηση ψυχοκινητικών δεξιοτήτων. Το δεύτερο αφορά στην προστιθέμενη αξία που προκύπτει μέσα από την εξερεύνηση της κοινής συνεισφοράς των γενικευμένων και εξειδικευμένων πρακτικών, ενώ το τρίτο ερώτημα εξετάζει ποιες γενικευμένες και εξειδικευμένες πρακτικές διδασκαλίας μπορούν να διακρίνουν τους εκπαιδευτικούς ανάλογα με το επίπεδο αποτελεσματικότητάς τους. Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα έχει συλλεχθεί μία μεγάλη γκάμα από δεδομένα. Συγκεκριμένα, για να μετρηθεί η μάθηση στις ψυχοκινητικές δεξιότητες των μαθητών, πραγματοποιήθηκε μία αρχική και μία τελική μέτρηση της επίδοσης των 944 μαθητών 3ης, 4ης και 5ης τάξης σε ένα ψυχοκινητικό δοκίμιο, το οποίο χορηγήθηκε στην αρχή και στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Ακολούθως, πραγματοποιήθηκαν τρεις παρατηρήσεις διδασκαλίας (μία ανά τρίμηνο) για καθένα από τους 49 συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς. Κάθε παρατήρηση πραγματοποιείτο από τρεις παρατηρητές: έναν που χρησιμοποιούσε το γενικευμένο εργαλείο του Δυναμικού Μοντέλου Εκπαιδευτικής Αποτελεσματικότητας και άλλους δύο που χρησιμοποιούσαν μια τροποποιημένη έκδοση του εξειδικευμένου εργαλείου «Σύστημα Δόμησης Έργων». Επιπρόσθετα, χορηγήθηκε στους μαθητές ένα ερωτηματολόγιο ως συμπληρωματικός τρόπος μέτρησης της ποιότητας διδασκαλίας, στο οποίο οι μαθητές/μαθήτριες καλούνταν να συμπληρώσουν τον βαθμό στον οποίο συγκεκριμένες γενικευμένες και εξειδικευμένες πρακτικές διδασκαλίας χρησιμοποιούνταν από τον/την εκπαιδευτικό τους στα μαθήματα της ΦΑ. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με τη χρήση τεσσάρων διαφορετικών προχωρημένων στατιστικών μεθόδων. Οι μέθοδοι που αφορούν στα μοντέλα Item Response Theory και στις αναλύσεις Structural Equation Modeling πραγματοποιήθηκαν για να ελέγξουν την εγκυρότητα της δομής και τις ψυχομετρικές ιδιότητες του ψυχοκινητικού δοκιμίου και των εργαλείων παρατήρησης. Ακολούθως, πραγματοποιήθηκαν πολύ-επίπεδες αναλύσεις για να εξερευνηθεί η μεμονωμένη αλλά και η από κοινού επίδραση των γενικευμένων και εξειδικευμένων πρακτικών διδασκαλίας στη μάθηση ψυχοκινητικών δεξιοτήτων, ενώ ακολούθησε η ανάλυση διάκρισης, η οποία είχε σκοπό να καθορίσει ποιες πρακτικές μπορούσαν να διακρίνουν τους εκπαιδευτικούς βάσει του επιπέδου αποτελεσματικότητάς τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας που αφορούσαν στο πρώτο ερευνητικό ερώτημα ενίσχυσαν από τη μια τα υφιστάμενα ερευνητικά αποτελέσματα που υπογραμμίζουν τη σημασία συγκεκριμένων γενικευμένων και εξειδικευμένων πρακτικών στη διδασκαλία ψυχοκινητικών δεξιοτήτων, ενώ από την άλλη ανέδειξαν τη συνεισφορά άλλων γενικευμένων και εξειδικευμένων πρακτικών οι οποίες δεν έχουν μέχρι στιγμής μελετηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Συγκεκριμένα, οι γενικευμένες πρακτικές του προσανατολισμού, της διαχείρισης χρόνου και των τεχνικών ερώτησης, καθώς και οι εξειδικευμένες πρακτικές της επίδειξης μιας δεξιότητας και της συναφής και συγκεκριμένης ανατροφοδότησης βρέθηκαν να έχουν τις μεγαλύτερες επιδράσεις στην ψυχοκινητική μάθηση. Όσον αφορά στην κοινή συνεισφορά των δύο τύπων πρακτικών, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ερμηνεύθηκε ένα μεγαλύτερο ποσοστό διασποράς στο επίπεδο του δασκάλου όταν συνδυάστηκαν οι γενικευμένες και οι εξειδικευμένες πρακτικές σε σύγκριση με το ποσοστό που ερμηνεύθηκε όταν χρησιμοποιήθηκε ο κάθε τύπος πρακτικής από μόνος του. Επιπρόσθετα, μία γενικευμένη (τεχνικές ερώτησης) και μια εξειδικευμένη (ποιότητα εξάσκησης των μαθητών) πρακτική διδασκαλίας ήταν οι δύο κύριες πρακτικές που μπορούσαν να κατανέμουν τους εκπαιδευτικούς στις κατηγορίες των πιο-αποτελεσματικών ή μη-πιο-αποτελεσματικών εκπαιδευτικών. Ασφαλώς, όλα τα πιο πάνω αποτελέσματα έχουν αρκετές σημαντικές θεωρητικές, μεθοδολογικές και πρακτικές εφαρμογές, οι οποίες συζητιούνται μαζί με εισηγήσεις για μελλοντική έρευνα στο πεδίο της αποτελεσματικής διδασκαλίας της ΦΑ.
+46	434	435	Chemotherapeutic mechanism of action of D-Alpha-tocopheryl polyethylene glycol succinate (TPGS) in breast cancer	Χημειοθεραπευτικός μηχανισμός δράσης του D-alpha-Tocopheryl Polyethylene Glycol Succinate (TPGS) στον καρκίνο του μαστού	Breast cancer is the most frequently diagnosed cancer among women in the United States and Europe. Conventional chemotherapeutic agents generally do not distinguish between tumor and normal cells and often cause toxic side effects. Therefore, there is great need for the discovery of novel effective and specific therapeutic agents for this disease. Emerging evidence suggests that vitamin E isoforms may be useful in the treatment of several types of cancer. Vitamin E exists in nature as a group of 8 isoforms: α-, β-, γ-, and δ- tocopherols and α-, β-, γ-, and δ- tocotrienols. In addition, synthetic derivatives of natural Vitamin E have shown enhanced pro-apoptotic potency and anticancer action in tumorigenic cell lines and animal models. Vitamin E natural isoforms and synthetic derivatives have been found to induce pathways of apoptosis in cancer cells. Apoptosis or Programmed Cell Death (PCD) is a tightly regulated physiological cellular function that plays a critical role in various processes. Based on the implication of Caspases in the apoptotic cascade, programmed cell death can also be characterized as caspase-dependent or caspase-independent. D-alpha-tocopheryl polyethylene glycol succinate (TPGS) is a vitamin E derivative that has been intensively applied as a vehicle for drug delivery systems to enhance drug solubility and increase the oral bioavailability of anti-cancer drugs. Recently, it has been reported that TPGS acts as an anti-cancer agent alone or synergistically with chemotherapeutic drugs and increases the efficacy of nanoparticle formulations. In this study, we investigated the antitumor efficacy and the molecular mechanism of action of TPGS in breast cancer cell lines. Our results show that TPGS can induce G1/S cell cycle arrest and apoptosis in breast cancer cell lines (MCF-7 and MDA-MB-231) but not in “normal” (non-tumorigenic) immortalized cells (MCF-10A and MCF-12F). An investigation of the molecular mechanism of action of TPGS reveals that induction of G1/S phase cell cycle arrest is associated with up-regulation of P21 and P27Kip1 proteins. Induction of apoptosis by TPGS involves the inhibition of phospho-AKT and the down-regulation of the anti-apoptotic proteins Survivin and Bcl-2. Interestingly, our results also suggest that TPGS induces both caspase -dependent and -independent apoptotic signaling pathways and that this vitamin E derivative is selectively cytotoxic in breast cancer cell lines. When compared to the Survivin inhibitor YM155, TPGS was shown to be more selective for cancer cell growth inhibition. Overall our results show that TPGS in addition to being useful as a carrier molecule for drug delivery, it exerts intrinsic cancer therapeutic effects, suggesting that it may promote a synergistic interaction with formulated chemotherapeutic drugs.	Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πρώτη σε διάγνωση κακοήθεια στις γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Οι συμβατικές χημειοθεραπευτικές ουσίες συχνά δεν δρουν επιλεκτικά ενάντια στα καρκινικά κύτταρα και προκαλούν τοξικές παρενέργειες. Επομένως υπάρχει αυξημένη ανάγκη για την ανακάλυψη νέων και εξειδικευμένων θεραπειών για αυτή την ασθένεια. Δεδομένα στη βιβλιογραφία αναφέρουν ότι οι ισομορφές της Βιταμίνης Ε μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην θεραπεία διαφόρων τύπων καρκίνου. Η Βιταμίνη Ε υπάρχει στην φύση σε 8 ισομορφές: τις α-, β-, γ- και δ- τοκοφερόλες και τοκοτριενόλες. Επιπλέον, συνθετικά παράγωγα της Βιταμίνης Ε έχουν επιδείξ��ι ενισχυμένες προ-αποπτωτικές ιδιότητες και αντικαρκινική δράση σε ογκογόνες κυτταροσειρές αλλά και σε ζωικά μοντέλα. Οι φυσικές ισομορφές και τα συνθετικά παράγωγα της Βιταμίνης Ε μπορούν να επάγουν αποπτωτικά μονοπάτια αλλά και να αναστέλλουν τον κυτταρικό κύκλο σε καρκινικά κύτταρα. Η απόπτωση ή προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος είναι μια αυστηρά ρυθμισμένη φυσιολογική διαδικασία που παίζει σημαντικό ρόλο σε πολλές λειτουργίες. Ανάλογα με την εμπλοκή των κασπάσεων στο αποπτωτικό μονοπάτι, ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος διακρίνεται σε κασπασο-εξαρτώμενο και κασπασο-ανεξάρτητο. Το D-alpha-tocopheryl polyethylene glycol succinate (TPGS) είναι ένα παράγωγο της Βιταμίνης Ε που έχει χρησιμοποιηθεί σε συστήματα μεταφοράς φαρμάκων ώστε να ενισχύσει την διαλυτότητα και να αυξήσει την βιοδιαθεσιμότητα τους. Πρόσφατα έχει αναφερθεί ότι το TPGS μπορεί να λειτουργεί σαν αντικαρκινικός παράγοντας, δρώντας συνεργιστικά ή ενισχύοντας την δράση αντικαρκινικών φαρμάκων. Στην παρούσα εργασία, διερευνήσαμε τις αντικαρκινικές ιδιότητες και το μοριακό μηχανισμό δράσης του TPGS σε καρκινικές σειρές του μαστού. Τα αποτελέσματα μας έδειξαν ότι το TPGS μπορεί να επάγει αναστολή του κυτταρικού κύκλου στη φάση G1/S και να προκαλέσει απόπτωση σε καρκινικές σειρές του μαστού (MCF-7 και MDA-MB-231) αλλά όχι σε «φυσιολογικές», αθανατοποιημένες σειρές (MCF-10A και MCF-12F). Διερεύνηση του μηχανισμού δράσης του TPGS αποκάλυψε ότι η αναστολή του κυτταρικού κύκλου στη φάση G1/S σχετίζεται με την αύξηση στα επίπεδα των P21 και P27Kip1 πρωτεϊνών. Επαγωγή της απόπτωσης από το TPGS εμπλέκει την αναστολή της phospho-AKT και την μείωση των επιπέδων των αντι-αποπτωτικών πρωτεϊνών Survivin και Bcl-2. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν επίσης ότι το TPGS προκαλεί τόσο κασπασο-εξαρτώμενο και κασπασο-ανεξάρτητο κυτταρικό θάνατο και ότι είναι επιλεκτικά κυτταροτοξικό σε καρκινικές σειρές του μαστού. Συγκριτικά με τον αναστολέα της Survivin YM155, το TPGS ήταν πιο επιλεκτικό για την αναστολή της αύξησης καρκινικών κυττάρων. Συνολικά τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι το TPGS δεν είναι χρήσιμο μόνο ως ένα μόριο μεταφορέας φαρμάκων, αλλά επίσης επιδεικνύει αντικαρκινικές ιδιότητες. Βάση του μηχανισμού δράσης του TPGS όπως προτείνεται από την παρούσα εργασία, ο συνδυασμός του με άλλα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορεί να ενισχύσει τη δράση τους και να οδηγήσει σε συνεργιστικές αλληλεπιδράσεις.
+47	227	255		Σύνθεση και χαρακτηρισμός αμφιφιλικών πολυαδρομερών γραμμικών συμπολυμερών και συμπολυμερικών πλεγμάτων	In this Doctoral Thesis five families of linear amphiphilic multiblock copolymers (LAMC) and three families of amphiphilic multiblock copolymer conetworks (AMCC) bearing from two to nine blocks were synthesized using group transfer polymerization (GTP) and reversible addition-fragmentation chain transfer (RAFT) polymerization. The monomers used were 2-(dimethylamino)ethyl methacrylate (DMAEMA), 2-(diethylamino)ethyl methacrylate (DEAEMA),methyl methacrylate (MMA) and n-butyl methacrylate (BuMA), whereas ethylene glycol dimethacrylate served as the cross-linker. The molecular weights (MWs) and compositions of all the linear copolymers were confirmed using gel permeation chromatography (GPC) and 1H NMR spectroscopy. Characterization of the micelles in water using scattering techniques indicated extensive folding of the chains of the higher multiblock copolymers in their micelles. The degrees of swelling (DSs) of the AMCC decreased from acidic water to THF and to pure water. For the AMCC with increasing MW, the DSs in THF increased with the MWs of the (final) linear copolymer chains, while in acidic water the DSs increased with the DMAEMA content in the conetworks. For the AMCC with constant MW and composition, the DSs in acidic water presented a small increase with the number of blocks, manifesting the reduction of the driving force for microphase separation resulting from the reduction of the length of the hydrophobic blocks. This was supported by atomic force microscopy images of AMCCs in the bulk, whose domain size decreased with the number of blocks.	Στην παρούσα Διδακτορική Διατριβή συντέθηκαν πέντε οικογένειες γραμμικών αμφιφιλικών πολυαδρομερών συμπολυμερών (ΓΑΠΣ) και τρεις οικογένειες αμφιφιλικών πολυαδρομερών συμπολυμερικών πλεγμάτων (ΑΠΣΠ) τα οποία είχαν από δύο μέχρι και εννέα τμήματα. Οι μέθοδοι πολυμερισμού που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ο πολυμερισμός μεταφοράς ομάδας (GTP) και ο πολυμερισμός ριζών μεταφοράς αλυσίδας με αντιστρεπτή προσθήκη και απόσπαση (RAFT). Τα μονομερή που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ο μεθακρυλικός 2-(διμεθυλαμινο)αιθυλεστέρας [DMAEMA], ο μεθακρυλικός 2-(διαιθυλαμινο)αιθυλεστέρας [DΕAEMA], ο μεθακρυλικός μεθυλεστέρας (MMA) και ο μεθακρυλικός κ-βουτυλεστέρας (BuMA), ενώ σαν διασταυρωτής χρησιμοποιήθηκε ο διμεθακρυλικός διεστέρας της αιθυλενογλυκόλης (EGDMA). Τα μοριακά βάρη (ΜΒ) και οι συστάσεις όλων των γραμμικών συμπολυμερών επιβεβαιώθηκαν με χρωματογραφία αποκλεισμού πηκτής (GPC) και φασματοσκοπία 1H NMR. Ο χαρακτηρισμός των μικυλίων σε νερό με χρήση τεχνικών σκέδασης έδειξε αναδίπλωση των αλυσίδων των συμπολυμερών με το μεγαλύτεο αριθμό τμημάτων στα μικύλιά τους. Οι βαθμοί διόγκωσης (ΒΔ) των ΑΠΣΠ μειώνονταν ξεκινώντας από νερό χαμηλού pH, πηγαίνοντας σε THF και καταλήγοντας σε καθαρό νερό. Για τα ΑΠΣΠ με αυξανόμενο ΜΒ, οι ΒΔ σε THF αυξάνονταν με τα ΜΒ των συμπολυμερικών αλυσίδων, ενώ σε νερό χαμηλού pH οι ΒΔ αυξάνονταν με την περιεκτικότητα των ΑΠΣΠ σε DMAEMA. Για τα ΑΠΣΠ με σταθερό ΜΒ και σύσταση, οι ΒΔ σε νερό χαμηλού pH παρουσίασαν μικρή αύξηση με τον αριθμό των τμημάτων, υποδηλώνοντας τη μείωση της κινητήριας δύναμης για μικροφασικό διαχωρισμό λόγω της μείωσης του μήκους του υδρόφοβου τμήματος. Αυτό ενισχύθηκε και από εικόνες μικροσκοπίας ατομικής δύναμης σε ΑΠΣΠ στην απουσία διαλύτη, των οποίων τα μεγέθη των νανοπεριοχών μειώνονταν με τον αριθμό των τμημάτων.
+48	380	446	Advances in SAT-Based planning	Eξελίξεις στο σχεδιασμό δράσης βασιζόμενο στη προτασιακή λογική	Planning is a difficult problem. Even in its simplest forms it is computationally intractable. Although it is unlikely to be able to plan efficiently in the general case, good heuristics and strong constraint propagation methods are valuable techniques for tackling large planning problems. Indeed some modern planners transform planning into a constraint satisfaction problem, such as a boolean formula, and then solve it by invoking a satisfiability, constraint or pseudo-boolean solver. Many other planners solve the problem by guiding the search using powerful heuristics that are automatically extracted from the planning domain. In the context of this work we first implemented SMP, a novel way of transforming a planning domain into a propositional boolean formula (SAT). We prove both theoretically and experimentally that the constraint propagation engines of the modern SAT solvers propagate the constraints much more efficiently in SMP than in previous transformations. We also provide strong experimental evidence that the addition of more implied non-redundant binary constraints to SMP does not improve the planning times. We then use the SAT encoding of SMP in the PSP planner. PSP seeks to maximize the number of goals that can be achieved using the solve and expand method. Although PSP cannot guarantee optimality as SMP, it often generates sub-optimal plans of high quality for planning problems that are beyond the reach of SMP and other optimal SAT-based planners. A drawback of the PSP planner is its limited scalability, as the instances that arise from large planning problems are often too hard for SAT solvers. This holds true for all planners based on the solve and expand method, as the size of the SAT instance grows monotonically with the planning horizon. To address this problem we developed the PSP-H planning system, that extends PSP by combining two powerful techniques that aim at decomposing a planning problem into smaller subproblems, so that the instances that need to be solved do not grow prohibitively large. The first technique turns planning into a series of boolean optimization problems, each seeking to maximize the number of goals that are achieved within a limited planning horizon. This is coupled with a second technique that directs search towards a state that satisfies all goals. Experimental results demonstrate that PSP-H is a competitive planning algorithm.	Ο σχεδιασμός δράσης είναι ένα δύσκολο πρόβλημα. Ακόμα και οι πιο απλές του μορφές είναι υπολογιστικά δυσεπίλυτες ('intractable'). Παρόλο που είναι απίθανος ο αποτελεσματικός (ως προς χρόνο) σχεδιασμός δράσης στη γενική περίπτωση, εντούτοις αποτελεσματικές ευρετικές μέθοδοι και αποδοτικοί αλγόριθμοι διάχυσης περιορισμών είναι πολύτιμες τεχνικές για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων σχεδιασμού δράσης. Πράγματι, πολλά μοντέρνα συστήματα σχεδιασμού δράσης μετατρέπουν το πρόβλημα λογική, και στη συνέχεια το λύνουν με αλγορίθμους προτασιακής λογικής (SAT solvers), περιορισμών ή ψευδό-προτασιακης λογικής ('Pseudo-boolean'). Πολλά άλλα συστήματα λογισμικού επιλύουν το πρόβλημα κατευθύνοντας την αναζήτηση με αποτελεσματικές ευρετικές μεθόδους που εξάγονται αυτόματα από το ίδιο το κωδικοποίησης των προβλημάτων σχεδιασμού δράσης σε προτασιακή λογική (SAT). Αποδεικνύουμε τόσο θεωρητικά αλλά και πειραματικά ότι οι μηχανισμοί διάχυσης περιορισμών των μοντέρνων επιλυτών προτασιακής λογικής διαχέουν τους περιορισμούς πολύ αποδοτικότερα στο SMP από άλλους τρόπους κωδικοποίησης. Επιπλέον, με τη χρήση λογισμικού που υλοποιήσαμε, βρίσκουμε επιπρόσθετους δυαδικούς περιορισμούς που ισχύουν σε προβλήματα σχεδιασμού δράσης για τους οποίους παραθέτουμε ισχυρές πειραματικές ενδείξεις η προσθήκη τους στο SMP δεν προσφέρει υπολογιστικά οφέλη. Στη συνέχεια η κωδικοποίηση του SMP χρησιμοποιήθηκε σαν βάση στην ανάπτυξη του συστήματος σχεδιασμού δράσης PSP. Το σύστημα PSP μεγιστοποιεί το πλήθος των στόχων (goals) που επιτυγχάνονται σε ένα περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία για διαδοχικά μεγαλύτερους ορίζοντες. Παρά την αδυναμία του PSP να εγγυηθεί ότι οι λύσεις είναι βέλτιστές (ως προς το μήκος τους) όπως το σύστημα SMP, εντούτοις υπολογίζει σχέδια δράσης καλής ποιότητας για προβλήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν από τον SMP ή άλλα συστήματα σχεδιασμού δράσης (που που παράγουν βέλτιστες λύσεις) τα οποία βασίζονται σε προτασιακούς επιλυτές. Ένα βασικό μειονέκτημα του συστήματος PSP είναι η περιορισμένη του αποδοτικότητα σε προβλήματα μεγάλου μεγέθους. Αυτό οφείλεται στο ότι οι κωδικοποιήσεις μεγάλων προβλημάτων σχεδιασμού δράσης είναι συχνά πολύ δύσκολες για τους προτασιακούς επιλυτές. Αυτό ισχύει για όλα τα συστήματα σχεδιασμού δράσης που βασίζονται στην μέθοδο της διαδοχικής επέκτασης του ορίζοντα δράσης, αφού το μέγεθος των κωδικοποιήσεων μεγαλώνει όσο μεγαλώνει και ο ορίζοντας. Η αδυναμία αυτή αντιμετωπίζεται από το σύστημα PSP-H το οποίο επεκτείνει το σύστημα PSP με δύο αποδοτικές τεχνικές που αποσυνθέτουν το πρόβλημα σε μικρότερα υποπροβλήματα ώστε τα προβλήματα προτασιακής ικανοποιησιμότητας που προκύπτουν να μην είναι υπερβολικά μεγάλα. Η πρώτη τεχνική μετατρέπει το πρόβλημα σχεδιασμού δράσης σε μια σειρά προβλημάτων δυαδικής βελτιστοποίησης, σε κάθε ένα από τα οποία ο στόχος είναι να μεγιστοποιηθεί το πλήθος των στόχων (goals) που μπορούν να ικανοποιηθούν εντός ενός περιορισμένου ορίζοντα (μήκος πλάνου). Αυτή η τεχνική συνδυάζεται με μια δεύτερη τεχνική που κατευθύνει την αναζήτηση για κάθε υποπρόβλημα σε μια κατάσταση όπου ικανοποιούνται όλοι οι στόχοι του αρχικού προβλήματος. Τα πειραματικά μας αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι το PSP-H είναι ένας ανταγωνιστικός αλγόριθμος σχεδιασμού δράσης.
+49	535	522	From the Cypriot army until the creation of the to National Guard (1959-1964). The administrative structure, the staffing, the structure organization of the Cypriot army and the creation of armed groups to the two communities	Από τον Κυπριακό Στρατό μέχρι και τη δημιουργία της Εθνικής Φρουράς (1959-1964) : η διοικητική δομή, στελέχωση, συγκρότηση και οργάνωση του Κυπριακού Στρατού και η δημιουργία ένοπλων ομάδων-οργανώσεων στις δύο κοινότητες	The creation of the Cypriot Army was one of the conditions of the Zurich - London agreement which established the fundamental 129th article of the Cypriot Constitution. The Cypriot Army would be made up of 2000 men; 60% of whom would be Greek soldiers and 40% would be Turkish soldiers. Disagreements on the issues of executive authority and, following the declaration of the Republic of Cyprus on the 16th of August, the disagreements on the military wage scale, delayed the voting of the Constitutional article. Αdditional disagreements at the Ministry’s Council regarding the composition of the units, which lasted for two months, gave rise to the vice presidential veto, despite the fact that the Alliance Treaty foresaw a mixed ethnic composition of the Republic’s Army. Since then the Cyprus Army remained understaffed and substantially inactive due to its bi-communal composition until the December 1963 conflicts. Following these conflicts, the Turkish Cypriot men who had joined the Cypriot Army, withdrew and joined the military organization which was formed within the Turkish Cypriot partition. At the same time the Greek Cypriot men initially recruited the voluntary National Guard and consequently the Cypriot National Guard in June 1964, in an effort to strengthen the defence of the Cyprus Republic against the threats by Turkey of an invasion on the island. The involvement of the Cypriot Army into armed groups did not start in December 1963. Besides after the end of E.O.K.A. struggle, none of the communities conformed in surrending all of their weaponary ; The political (juxtapositions/controversies) which took place as time went by deteriorated the bicommunal co-existence, resulting in their collision in December 1963. The research investigates the effort of the Greek Cypriots for a better military enforcement after 1963 with the support of G. Papandreou’s government. In an attempt to shield the island against the ongoing Turkish threats, he send a military division on the island which undoubtedly reinforced the defence capabilities of the Cyprus Republic. The mission had two more purposes ; on the one hand to control Makarios’ unilateral actions which would bring Athens to irreversible events and a step before its collision with allied Turkey, and on the other hand to pursue a solution of the Cyprus Problem through the unifying spirit of the time. The presence of the military division which fell under the Greek Minister of Defence, Petros Garoufalias, as well as the arrival of Georgios Grivas as the General in charge of all Greek and Greek-Cypriots forces, created acute juxtaposition between the two governments, since the pursuit of Hellenic control by the Greek government of all Greek-and Greek Cypriot forces on the island, was met by the opposition of Makarios. The attempt of control by the army created the military issue. The control of the army was interwoven with Athens’ targets on the one side and with Nicosia’s on the other in order to achieve the much anticipated solution, but despite the apparent co-operation, the solution differed greatly in the final targets that they sought.	Ως βασική πρόνοια των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου η δημιουργία του Κυπριακού Στρατού αποτελεί το 129ο θεμελιώδες άρθρο του Κυπριακού Συντάγματος. Ο στρατός θα αποτελείτο από 2.000 άνδρες. Το 60 % θα ήταν Έλληνες και το 40 % Τούρκοι. Ένας ολιγάριθμος στρατός δεν θα μπορούσε να υπηρετήσει κανέναν ουσιαστικό αμυντικό ρόλο στη διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού την εδαφική ακεραιότητα, της χώρας, εγγυήθηκαν τρεις χώρες του Ν.Α.Τ.Ο., η Μ. Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία. Στο ζήτημα της οργάνωσης και της σύνθεσης του στρατού παρατηρήθηκαν μεταξύ των δύο κοινοτήτων διαφωνίες. Τον Νοέμβριο του 1960 ήταν το θέμα του στρατιωτικού μισθολογίου, που καθυστέρησε την ψήφιση του συνταγματικού άρθρου σε νόμο. Τον Οκτώβριο του 1961 ασκήθηκε το αντιπροεδρικό veto μετά από την επιμονή της τουρκοκυπριακής πλευράς για αμιγώς κοινοτική σύνθεση των λόχων, παρόλο που η Συνθήκη Συμμαχίας προέβλεπε μεικτή σύνθεση. Έκτοτε ο Κυπριακός Στρατός παρέμεινε υποστελεχωμένος και ουσιαστικά αδρανής εξακολουθώντας να υπάρχει στη δικοινοτική του οργάνωση μέχρι και τις συγκρούσεις του Δεκεμβρίου 1963. Μετά τις συγκρούσεις οι Τουρκοκύπριοι άνδρες που το στελέχωναν αποχώρησαν, αποσχίστηκαν και ενσωματώθηκαν στη στρατιωτική οργάνωση που επιχειρήθηκε εντός των τουρκοκυπριακών θυλάκων που δημιουργήθηκαν. Από την άλλη οι Ελληνοκύπριοι άνδρες στελέχωσαν αρχικά την εθελοντική Εθνική Φρουρά και στη συνέχεια τον Ιούνιο του 1964 την Εθνική Φρουρά που αποτελούσαν μια προσπάθεια ισχυροποίησης της αμυντικής δυνατότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας απέναντι στις απειλές της Τουρκίας για εισβολή στο νησί. Η εμπλοκή των ανδρών του Κυπριακού Στρατού σε ομάδες και στρατιωτικές οργανώσεις δεν άρχισε με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1963. Άλλωστε, μετά το τέλος του αγώνα καμιά κοινότητα δεν συμμορφώθηκε στην πλήρη παράδοση του οπλισμού της. Έτσι με την πάροδο του χρόνου και σε συνδυασμό με πολιτικές αντιπαραθέσεις που όξυναν τη διακοινοτική συνύπαρξη οι δυο κοινότητες οργανώθηκαν, εξοπλίσθηκαν και συγκρούστηκαν το Δεκέμβριο του 1963. Mέσα από δημοσιευμένες και αδημοσίευτες πήγες, αλλά και μέσα από δεκάδες συνεντεύξεις πρωταγωνιστών της εποχής, η έρευνα εξετάζει και την προσπάθεια των Ελληνοκυπρίων για καλύτερη στρατιωτική οργάνωση μετά το 1963, Αυτή η προσπάθεια είχε τη στήριξη της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου με σκοπό να θωρακίσει καλύτερα το νησί από τις απειλές της Τουρκίας. Η αποστολή στο νησί της ελληνικής μεραρχίας αδιαμφισβήτητα ισχυροποίησε την αμυντική δυνατότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ωστόσο η αποστολή της, είχε ακόμη δύο σκοπούς. Αφενός τον έλεγχο των μονομερών ενεργειών του Μακαρίου που έφερναν την Αθήνα προ τετελεσμένων γεγονότων και ένα βήμα πριν τη σύγκρουσή της με τη σύμμαχη Τουρκία, αφετέρου την επιδίωξη λύσης του Κυπριακού μέσα στην ενωτική εφορεία της εποχής. Η παρουσία της ελληνικής μεραρχίας που υπαγόταν στον Έλληνα υπουργό Άμυνας Πέτρο Γαρουφαλιά, αλλά και η κάθοδος του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα δημιούργησε οξεία αντιπαράθεση μεταξύ των δυο κυβερνήσεων, αφού η επιδίωξη ελέγχου των ελλαδικών και ελληνοκυπριακών δυνάμεων στο νησί από την ελληνική κυβέρνηση συνάντησε την αντίθεση του Μακαρίου και δημιούργησε το στρατιωτικό ζήτημα. Το τελευταίο ήταν άρρηκτα συνυφασμένο με τους στόχους που Αθήνα και Λευκωσία επιδίωξαν, μόνο που οι στόχοι αυτοί, για τα δυο κέντρα του Ελληνισμού και παρά τη φαινομενική συνεργασία τους υπήρξαν διαφορετικοί.
+50	593	586	Virtual crowds, a contributing factor to presence in immersive virtual environments	Εικονικά πλήθη, ένας παράγοντας που συνεισφέρει στο συναίσθημα της παρουσίας σε εικονικά περιβάλλοντα εμβύθισης	As the use of entertainment multimedia and 3D technology increases in many sectors of our life, the expectation for more “realism” from the average user also grows higher. In most virtual reality systems there are virtual humans moving and interacting with each other, and the user expects to see them behaving as real people do, without any unusual effects (collisions etc.). There are numerous approaches proposed for crowd simulation, but designing and developing virtual crowds, in terms of simulation and animation, is still a challenge for researchers. The difficulty lies in the complexity of the overall human behavior. Especially, if we add more entities in the environment, including interactions between them, forming a crowd, the complexity of the modeled system is increased exponentially. Furthermore, there is not sufficient research that studies how a user is being affected by virtual crowds in an Immersive Virtual Environment (IVE) and what are the main factors, in terms of virtual crowd, that affect the feeling of presence of the user who is immersed in an IVE. This thesis is concerned both with improving the quality of crowds simulation as well as with examining the main behavior characteristics that a believable virtual crowd should have. Our first contribution is a novel approach for the crowd navigation problem. Our method is a data driven technique based on the principles of texture synthesis, where crowd navigation paths are produced based on example data, coming from real-world video footage of people. The simulation of the crowd navigation is not done for each human individually, but whole spatiotemporal areas are being synthesized that may contain several humans inside. This has the possibility of capturing better the interaction between neighboring humans. Assuming that we have a satisfactory method for crowd navigation, we study what other behavioral characteristics should virtual crowds have and how the user’s behavior is being affected by virtual crowds in an IVE. Designing and conducting purpose-developed experiments, we found that facilitating collision avoidance between the user and the virtual crowd does not guarantee that the plausibility of the VR system will be raised or that it will be more pleasing to use. On the contrary, collision avoidance by itself, even if it is a significant factor of lifelikeness of the virtual crowd, could accommodate a feeling of discomfort under certain circumstances. We found that when crowd navigation is accompanied with basic interaction between the user and the virtual crowd, such as verbal salutations, look-at, waving and other gestures, both the plausibility and feeling of comfort in the VR system are increased, enhancing the sense of presence. Numerous immersive VR (IVR) applications rely on user motivation to be actively involved in the environment. Conducting a second series of experiments, we examined the factors that cause a stronger feeling of presence to the user in a populated IVE and encourage the user to be more active. The results of the experiments show that if the virtual crowd is interacting with the user, then the user tends to intervene more to an incident and have stronger feelings than in a non-interactive scenario. Another interesting finding is that if the user belongs to a group of virtual people, then the possibility of the user intervening and participating in an incident is raised. Overall, in this dissertation we propose a novel technique for crowd navigation and study what attributes of behavior are important to be integrated on the virtual crowd, towards the user’s experience, in order to successfully simulate crowds in an IVR system.	Καθώς η χρήση των πολυμέσων και της τεχνολογίας 3 διαστάσεων αυξάνεται σε πολλούς τομείς της ζωής μας, οι απαιτήσεις μας για περισσότερο "ρεαλισμό" επίσης ανεβαίνουν. Στα περισσότερα συστήματα εικονικής πραγματικότητας υπάρχουν εικονικοί άνθρωποι που κινούνται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και ο χρήστης αναμένει να τους δει να συμπεριφέρονται όπως οι πραγματικοί άνθρωποι χωρίς ασυνήθιστα φαινόμενα (συγκρούσεις κλπ). Υπάρχουν αρκετές προσεγγίσεις για το θέμα της προσομοίωσης πλήθους ανθρώπων, αλλά ο σχεδιασμός και η δημιουργία εικονικών πληθών, σε θέματα προσομοίωσης και κίνησης, είναι ακόμα μια πρόκληση για τους ερευνητές. Η δυσκολία έγκειται στην πολυπλοκότητα της συνολικής ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ειδικά, αν προσθέσουμε αριθμό οντοτήτων στο περιβάλλον και συμπεριλάβουμε αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα πλήθος, τότε η πολυπλοκότητα του συστήματος αυξάνεται εκθετικά. Παράλληλα, δεν υπάρχει αρκετή έρευνα που να εξετάζει πώς ένας χρήστης μπορεί να επηρεαστεί από εικονικά πλήθη σε ένα Εικονικό Περιβάλλον Εμβύθισης (ΕΠΕ) και ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες σχετικά με το εικονικό πλήθος που επηρεάζουν το συναίσθημα της παρουσίας του χρήστη που είναι εμβυθισμένος σε ένα ΕΠΕ. Αυτή η διατριβή εξετάζει τη βελτίωση της ποιότητας της προσομοίωσης ενός πλήθους καθώς και τα κύρια χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που πρέπει ένα ρεαλιστικό εικονικό πλήθος να έχει. Η πρώτη συνεισφορά της διατριβής είναι μια καινοτόμα προσέγγιση στο πρόβλημα της πλοήγησης πλήθους ανθρώπων. Η μέθοδος που παρουσιάζεται είναι μια τεχνική που οδηγείται από δεδομένα και βασίζεται στις αρχές της σύνθεσης επιφάνειας, όπου διαδρομές πλοήγησης πλήθους παράγονται χρησιμοποιώντας παραδείγματα από βίντεο πραγματικών ανθρώπων. Η προσομοίωση της πλοήγησης πλήθους δεν γίνεται για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, αλλά ολόκληρες περιοχές συνθέτονται που μπορεί να περιέχουν αριθμό ανθρώπων για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό έχει τη δυνατότητα να "συλλάβει" καλύτερα τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ γειτονικών ανθρώπων. Υποθέτοντας ότι έχουμε μια ικανοποιητική μέθοδο για την πλοήγηση του πλήθους, εξετάζουμε ποια άλλα χαρακτηριστικά σε σχέση με τη συμπεριφορά πρέπει να παρουσιάζουν τα εικονικά πλήθη και πώς η συμπεριφορά του χρήστη επηρεάζεται από τα εικονικά πλήθη σε ένα ΕΠΕ. Σχεδιάζοντας και διεξάγοντας εξειδικευμένα πειράματα, βρήκαμε ότι η ενσωμάτωση αποφυγής συγκρούσεων μεταξύ του χρήστη και του εικονικού πλήθους δεν εγγυάται ότι η αληθοφάνεια του συστήματος εικονικής πραγματικότητας θα αυξηθεί ή ότι θα είναι πιο ευχάριστο στη χρήση. Αντιθέτως, η αποφυγή συγκρούσεων από μόνη της, ακόμη και εάν είναι ένας σημαντικός παράγοντας της ρεαλιστικότητας του εικονικού πλήθους, μπορεί να προκαλέσει ένα αίσθημα δυσφορίας κάτω από κάποιες συνθήκες. Βρήκαμε ότι εάν η πλοήγηση του πλήθους συνοδευτεί με μικρές βασικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ του πλήθους και του χρήστη, τότε η αληθοφάνεια και το συναίσθημα της άνεσης στο σύστημα της εικονικής πραγματικότητας αυξάνεται, ενισχύοντας το συναίσθημα της παρουσίας. Πολλές εφαρμογές σε ΕΠΕ βασίζονται στην ώθηση του χρήστη να εμπλακεί πιο ενεργά στο περιβάλλον. Διεξάγοντας μια δεύτερη σειρά από πειράματα, εξετάσαμε τους παράγοντες που προκαλούν ένα πιο δυνατό συναίσθημα παρουσίας στο χρήστη σε ένα ΕΠΕ με εικονικούς ανθρώπους και τον ενθαρρύνουν να είναι πιο ενεργός. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εάν το εικονικό πλήθος αλληλεπιδρά με το χρήστη, τότε ο χρήστης τείνει να παρεμβαίνει πιο πολύ σε ένα περιστατικό και έχει πιο δυνατά συναισθήματα από ότι όταν δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις. Ακόμα ένα ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι εάν ο χρήστης ανήκει σε κάποιο γκρουπ από εικονικούς ανθρώπους, τότε η πιθανότητα του χρήστη να παρέμβει και να συμμετάσχει σε κάποιο περιστατικό ανεβαίνει. Συνολικά, σε αυτή τη διατριβή προτείνουμε μια καινοτόμα τεχνική για την πλοήγηση πλήθους ανθρώπων και μελετούμε τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς που πρέπει να έχει ένα εικονικό πλήθος, σε σχέση με την εμπειρία του χρήστη, για να προσομοιώσουμε επιτυχώς εικονικά πλήθη ανθρώπων σε ένα σύστημα εμβύθισης εικονικής πραγματικότητας.
+51	504	520	Development of algorithms and software for unravelling the biological role of low complexity regions in protein sequences	Ανάπτυξη αλγορίθμων και λογισμικού για τον προσδιορισμό του βιολογικού ρόλου των περιοχών χαμηλής πολυπλοκότητας σε πρωτεϊνικές αλληλουχίες	Many proteins are enriched in segments of extreme amino acid compositions. Such compositionally biased proteins are increasingly shown to play important biological roles but, due to their biochemical properties, they have been hard to study so far. In addition, such segments of low complexity clearly deviate from the random model used to evaluate the statistical significance of database search algorithms, leading to the production of (often large numbers of) false positive similarity detection cases. Several approaches have been proposed for addressing this drawback, but finding the most effective way to deal with such regions is still a subject of active research. Moreover, there is a lack of readily accessible tools for searching and visualizing low complexity regions (LCRs) which may facilitate more advanced (computational) approaches for elucidating the biological roles of LCR-containing proteins. In this work we tested and verified the effectiveness of all LCR-handling methods offered by BLAST with the addition of database masking with CAST or SEG. We devised a comprehensive validation approach and demonstrated that yet untested schemes are the most appropriate for this task. More specifically, we propose that two-way CAST masking should be adopted in large-scale computational comparative genomics studies, especially for datasets with high LCR content. This approach is shown to guarantee the reduction of necessary computational resources (CPU time, storage space) while increasing the sensitivity of homolog detection. To facilitate the wider adoption of CAST, we also developed a new version with significant speed-up improvements and pipeline-friendly features. Moreover, we developed LCR-eXXXplorer, a novel web-based system with unique properties and features for researchers interested in LCRs. Compared to the few similar services available, LCR-eXXXplorer not only provides researches with the ability to easily and accurately search among millions of annotated LCRs, but also to display them in an attractive and functional fashion, allowing direct comparison with annotations stored in other online databases, such as UniProtKB, and predicted properties commonly associated with LCRs. This system is designed in a modular way, enabling future addition of other datasets or support of additional LCR-detection algorithms. Using the tools developed in this study, we investigated the utility of global and local compositional features computed from proteins encoded in complete genomes for predicting phenotypic traits of the respective species. More specifically, we used a number of completely sequenced genomes of species/strains of the genus Escherichia for predicting the pathogenicity of each strain. By performing extensive simulations with artificial datasets resembling protein subsets from incomplete metagenomic assemblies we illustrate that even with such limited information accurate prediction of pathogenicity is feasible. Our original findings open new directions for further research both in the proper validation of sequence similarity search tools and in the proper implementation of large-scale sequence search pipelines. Furthermore, we anticipate that our approach for utilizing compositional signatures from (possibly incomplete) (meta-) genomic data may be easily extended to cover other lineages and be directly applicable in important biosafety applications, such as epidemiological monitoring.	Πολλές πρωτεΐνες είναι εμπλουτισμένες σε περιοχές με ακραία αμινοξική σύσταση. Έχει δειχθεί ότι τέτοιες πρωτεΐνες διαδραματίζουν σημαντικούς βιολογικούς ρόλους αλλά, λόγω των ιδιαίτερων βιοχημικών ιδιοτήτων τους, η μελέτη τους έχει αποδειχθεί δύσκολη μέχρι τώρα. Επιπρόσθετα, τέτοιες περιοχές με χαμηλή πολυπλοκότητα (ΠΧΠ), αποκλίνουν ξεκάθαρα από το μοντέλο τυχαίας σύστασης που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό της στατιστικής σημαντικότητας των αποτελεσμάτων αναζήτησης σε βάσεις δεδομένων πρωτεϊνικών αλληλουχιών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ψευδώς αληθών αποτελεσμάτων. Έχουν προταθεί πολλές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, αλλά η εύρεση του βέλτιστου τρόπου αντιμετώπισης αυτών των περιοχών εξακολουθεί να είναι αντικείμενο ενεργής έρευνας. Επιπρόσθετα, υπάρχει έλλειψη εργαλείων για την αναζήτηση και απεικόνιση ΠΧΠ που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε πιο πολύπλοκες (υπολογιστικά) προσπάθειες για την κατανόηση του βιολογικού ρόλου πρωτεϊνικών αλληλουχιών με ΠΧΠ. Ελέγξαμε και επιβεβαιώσαμε την αποτελεσματικότητα όλων των τρόπων αντιμετώπισης των ΠΧΠ που προσφέρονται από το BLAST με την προσθήκη του φιλτραρίσματος της βάσης δεδομένων με τα προγράμματα λογισμικού SEG και CAST. Επινοήσαμε μια εμπεριστατωμένη μέθοδο επαλήθευσης των σωστών αποτελεσμάτων και δείξαμε ότι οι αποτελεσματικότερες μέθοδοι αντιμετώπισης των ΠΧΠ ήταν κάποιες που δεν είχαν αξιολογηθεί μέχρι τώρα. Με βάση τα αποτελέσματα μας, προτείνουμε την εφαρμογή του φιλτραρίσματος τόσο της αλληλουχίας-ερώτημα όσο και της βάσης δεδομένων με το CAST σε όλες τις μεγάλης κλίμακας μελέτες συγκριτικής γονιδιωματικής. Αυτή η προσέγγιση δείχθηκε να μειώνει τις υπολογιστικές απαιτήσεις αυξάνοντας ταυτόχρονα την ευαισθησία της εύρεσης ομολόγων. Προκειμένου να επιταχύνουμε την ευρύτερη υιοθέτηση του CAST από την επιστημονική κοινότητα, αναπτύξαμε μία νέα έκδοση με σημαντικές βελτιώσεις στην ταχύτητα του και με επιπρόσθετα χαρακτηριστικά που κάνουν τη χρήση σε πλήρως αυτοματοποιημένα περιβάλλοντα ακόμα ευκολότερη. Αναπτύξαμε τον LCR-eXXXplorer, ένα καινοτόμο διαδικτυακό τόπο με μοναδικά διεθνώς εργαλεία στοχευμένα στους ερευνητές που ενδιαφέρονται για τις ΠΧΠ. Συγκρινόμενος με τις λίγες άλλες παρόμοιες υπηρεσίες, ο LCR-eXXXplorer όχι μόνο προσφέρει στους ερευνητές την δυνατότητα να αναζητήσουν εύκολα και γρήγορα μεταξύ εκατομμυρίων σχολιασμένων ΠΧΠ, αλλά και να τις απεικονίσουν με ένα ευέλικτο και λειτουργικό τρόπο που επιτρέπει την άμεση σύγκριση με σχολιασμούς άλλων βάσεων δεδομένων (όπως η UniProtKB) αλλά και προγνώσεων που σχετίζονται με τις ΠΧΠ. Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που αναπτύχθηκαν κατά την διάρκεια αυτής τη μελέτης, εξερευνήσαμε την χρηστικότητα γνωρισμάτων που βασίζονται στην ολική και τοπική αμινοξική σύσταση πρωτεϊνών που κωδικοποιούνται από πλήρη γονιδιώματα για την πρόγνωση φαινοτυπικών χαρακτηριστικών των αντίστοιχων ειδών. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήσαμε μια σειρά από πλήρως αλληλουχημένα γονιδιώματα στελεχών του γένους Escherichia για την πρόγνωση της παθογονικότητας κάθε στελέχους. Πραγματοποιώντας εκτενείς προσομοιώσεις με τεχνητά σύνολα δεδομένων που προσομοίωναν πρωτεϊνικά υποσύνολα από ημιτελείς μετα-γονιδιωματικές συλλογές, δείξαμε ότι η πρόγνωση της παθογονικότητας με υψηλή ακρίβεια είναι δυνατή ακόμα και με τόσο περιορισμένη πληροφορία. Τα πρωτότυπα αποτελέσματά μας ανοίγουν νέες κατευθύνσεις για επιπρόσθετη έρευνα τόσο στην ορθή επικύρωση των εργαλείων αναζήτησης ομοιότητας όσο και στην σωστή υλοποίηση μεγάλης κλίμακας πειραμάτων αναζήτησης αλληλουχιών. Επιπρόσθετα, αναμένουμε ότι η προσέγγισή μας για την αξιοποίηση υπογραφών βασισμένων στην αμινοξική σύσταση (πιθανώς ημιτελών) (μέτα-) γονιδιωματικών δεδομένων μπορεί εύκολα να επεκταθεί για να καλύπτει και άλλα είδη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σημαντικές εφαρμογές βιοασφάλειας όπως είναι η συνεχής επιτήρηση για ξεσπάσματα επιδημιών.
+52	372	359	Genetic studies on the Hepatitis C virus	Γενετικές Μελέτες στον ιό της Ηπατίτιδας C	This thesis is concerned with the investigation of the genetic variability of HCV, and is separated into two sections. In the first part, the molecular epidemiology of HCV infection in Cyprus is presented for the first time among the general population and within high-risk groups. Phylogenetic analysis of the resulting sequences revealed high genetic heterogeneity, a polyphyletic infection, multiple points of introduction, and the existence of recombinant and unclassified strains on the island. All HCV genotypes were discovered, except genotype 6. The most prevalent genotype was 1, followed by 3, 4, 2 and 5. The high risk groups only exhibited strains belonging to 3a, 1b and 1a. Certain monophyletic clusters among their sequences demonstrate needle or syringe sharing between individuals, but the infection in injecting drug users on the island seems to be running in parallel to that of the general population. The second part of the thesis describes the characterisation of uncommon HCV variants found in the general population. This was done using strain-specific experimental design for amplification and sequencing of multiple PCR products spanning the near-full genome. Sequence comparisons and phylogenetic analyses gave the following results: Two 2k/1b strains were identified, significantly increasing the 2k/1b sequence data in the databases, confirming the spread of this strain among intravenous drug users and its association with countries of the former Soviet Union, and implying a more complicated evolutionary history that that currently held. One unclassified strain appearing to belong to genotype 1 was discovered here for the first time. Two strains of a previously discovered unclassified genotype 4 type were sequenced along the near-full genome for the first time, providing reference sequences for this variant, possibly novel subtype 4v. The molecular epidemiology of HCV in Cyprus and near-full genome sequences of unclassified novel strains are presented here for the first time, highlighting the current drift of certain subtypes into Europe, and the significance of intravenous drug use and immigration. Better knowledge of the global HCV sequence diversity is needed to understand the evolutionary diversity of the epidemic and guide efforts for vaccine and drug development, and near-full genome reference sequences of uncommon subtypes are required for better HCV classification, molecular evolutionary studies and optimised treatment.	Το κείμενο αυτό ασχολείται με την μελέτη της γενετικής ποικιλότητας του HCV. Στο πρώτο μέρος περιγράφεται για πρώτη φορά η μοριακή επιδημιολογία της HCV λοίμωξης στην Κύπρο ανάμεσα στο γενικό πληθυσμό και σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Η φυλογενετική ανάλυση που έγινε με τις αλληλουχίες αυτές αποκάλυψε ψηλή γενετική ετερογένεια, πολυφυλετική λοίμωξη, πολλαπλά σημεία εισδοχής και την ύπαρξη ανασυνδυασμένων μορφών και μορφών που δεν ταξινομούνται με τους γνωστούς υπότυπους. Βρέθηκαν στελέχη από όλους τους γονότυπους, εκτός από τον 6. Ο κυρίαρχος γονότυπος ήταν ο 1, και μετά οι 3, 4, 2 και 5. Οι ομάδες υψηλού κινδύνου παρουσίασαν στελέχη μόνο από τους υπότυπους 3a, 1b και 1a. Η ύπαρξη κάποιων μονοφυλετικών σχέσεων με στελέχη από αυτές τις ομάδες δείχνει τη χρήση χρησιμοποιημένων συριγγών ή βελόνων ανάμεσα σε κάποια άτομα, αλλά η λοίμωξη στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών φαίνεται να κινείται παράλληλα με αυτή στο γενικό πληθυσμό. Το δεύτερο μέρος του κειμένου περιγράφει τον χαρακτηρισμό σπάνιων στελεχών HCV που βρέθηκαν στο γενικό πληθυσμό. Η σύγκριση αλληλουχιών και η φυλογενετική ανάλυση είχαν ως αποτέλεσμα τα ακόλουθα: Δύο στελέχη 2k/1b εξακριβώθηκαν, αυξάνοντας σημαντικά τα δεδομένα αλληλουχιών για το 2k/1b στις διεθνείς βάσεις δεδομένων, επιβεβαιώνοντας την εξάπλωση αυτού του είδους ανάμεσα σε χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών και την συσχέτισή του με χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, και υποδηλώνοντας μια εξελικτική ιστορία πιο πολύπλοκη από ότι έχει τεθεί μέχρι σήμερα. Ένα στέλεχος που φαίνεται να ανήκει στον γονότυπο 1, αλλά που δεν ταξινομείται με κανένα γνωστό υπότυπο, ανακαλύφθηκε εδώ για πρώτη φορά. Δύο στελέχη ενός είδους που ανήκει στον γονότυπο 4 αλλά δεν ταξινομείται σε κάποιο γνωστό υπότυπο, αλληλουχήθηκαν σε σχεδόν ολόκληρο το γονιδίωμα για πρώτη φορά, παρέχοντας στελέχη αναφοράς για αυτό το είδος, που πιθανά ανήκει σε νέο υπότυπο, τον 4v. Η μοριακή επιδημιολογία της HCV λοίμωξης στην Κύπρο και η αλληλούχιση στο σχεδόν ολόκληρο γονιδίωμα καινούριων στελεχών παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά, υπογραμμίζοντας την πρόσφατη μετατόπιση κάποιων υποτύπων προς την Ευρώπη και τονίζοντας το σημαντικό ρόλο των χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών και των μεταναστών. Στελέχη αναφοράς που να είναι γνωστή ολόκληρη η αλληλουχία τους για πιο σπάνια είδη είναι σημαντικά για καλύτερη ταξινόμηση, μοριακές μελέτες, και βελτιστοποίηση της θεραπείας.
+53	385	433	Spatial ability and geometrical figure apprehension of pupils aged 10 – 13 years old	Η χωρική αντίληψη και η εννοιολογική σύλληψη του γεωμετρικού σχήματος των μαθητών ηλικίας 10-13 ετών	Spatial ability has been the focus of much research ever since it was documented as a distinct dimension by factor analytic studies dating from the 1920s (Goldberg & Meredith, 1974). The main aim of the present study was to investigate the development of spatial ability in relation to students’ geometrical figure apprehension, according to Duval (1995, 1999). More specifically, the research questions are based on the following three main topics: 1. The structure of students’ (age 10-13 years old) spatial ability and geometrical figure apprehension. 2. The relationship between students’ spatial and geometrical abilities. 3. Comparing the spatial ability and geometrical figure apprehension of primary and secondary school students. The collection of data derived from two measurements at distinct points in a period of time. The participants of the first measure were 1029 primary school students and 591 secondary school students while in the second measure the participants were 992 primary school students and 553 secondary school students. Data was collected through two tests which were constructed for the needs of the present study: a spatial ability test and a geometrical figure apprehensions test. The tests have been developed after an extensive review of the relevant literature in mathematics education and cognitive psychology in relation to the spatial ability and geometrical figure apprehension. The results revealed that spatial ability is a unitary construct which remains invariant across the two different time periods and for the two different age groups (primary and secondary school students). On the other hand, geometrical figure apprehension influences students’ perceptual, discursive and operative apprehension of geometrical figures, but also its structure remains invariant across time and for both age groups. Regression analysis results suggest that students’ spatial ability constitutes of a strong predictor of their geometrical figure apprehension. Particularly, the analysis carried out showed that spatial ability and perceptual apprehension generate a new factor, called “Spatial Perception”, which can predict operative and discursive apprehension. Regarding the comparison between primary and secondary school students on spatial ability and geometrical figure apprehension, it seemed that as students’ age increased, their performance increased too. Moreover, the similarity analysis provided evidence that students of all age groups generally confronted spatial ability tasks and geometrical figure apprehension tasks in the same way.	Η χωρική αντίληψη έχει απασχολήσει πολλούς ερευνητές από τότε που θεμελιώθηκε ως μια ξεχωριστή διάσταση μέσα από τις παραγοντικές αναλύσεις που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1920 (Goldberg & Meredith, 1974). Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι η μελέτη της ανάπτυξης της χωρικής αντίληψης σε σχέση με την εννοιολογική σύλληψη του γεωμετρικού σχήματος από τους μαθητές. Πιο συγκεκριμένα, τα ερευνητικά ερωτήματα της έρευνας βασίζονται στους ακόλουθους άξονες διερεύνησης: 1. Η δομή της χωρικής αντίληψης των μαθητών της Ε΄ και Στ΄ τάξης του δημοτικού, Α΄ και Β΄ τάξης του γυμνασίου καθώς και της εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος. 2. Η σχέση της χωρικής αντίληψης και της εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος των μαθητών. 3. Η σύγκριση της χωρικής αντίληψης και της εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος των μαθητών δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης. Η συλλογή των δεδομένων έγινε σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές. Τα υποκείμενα της πρώτης μέτρησης ήταν 1029 μαθητές του δημοτικού σχολείου και 591 μαθητές του γυμνασίου. Ενώ στη δεύτερη μέτρηση συμμετείχαν 992 μαθητές του δημοτικού και 553 μαθητές του γυμνασίου. Για το σκοπό της παρούσας εργασίας κατασκευάστηκαν δύο δοκίμια: ένα δοκίμιο χωρικής αντίληψης και ένα δοκίμιο εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος. Τα δύο δοκίμια κατασκευάστηκαν μετά από εκτεταμένη μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας της μαθηματικής εκπαίδευσης και της γνωστικής ψυχολογίας, σχετικά με τη χωρική αντίληψη και την εννοιολογική σύλληψη του γεωμετρικού σχήματος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χωρική αντίληψη είναι μια μονοδιάστατη οντότητα, η οποία παραμένει αναλλοίωτη στις διαφορετικές χρονικές στιγμές και για τα δύο διαφορετικά ηλικιακά επίπεδα της έρευνας (δημοτικό και γυμνάσιο). Από την άλλη η εννοιολογική σύλληψη του γεωμετρικού σχήματος επηρεάζεται από την αντιληπτική, λειτουργική και λεκτική σύλληψη των γεωμετρικών σχημάτων από τους μαθητές. Η δομή και της εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος, παραμένει αναλλοίωτη στις δύο διαφορετικές μετρήσεις και για τα δύο ηλικιακά επίπεδα (δημοτικό και γυμνάσιο). Η παλινδρομική ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι η χωρική αντίληψη αποτελεί σημαντικό παράγοντα πρόβλεψης της εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος. Συγκεκριμένα, η περαιτέρω ανάλυση της σχέσης, έδειξε ότι η χωρική αντίληψη μαζί με την αντιληπτική σύλληψη, δημιουργούν ένα νέο παράγοντα, τον παράγοντα «Ειδική Χωρική Αντίληψη», ο οποίος προβλέπει την επίδοση των μαθητών στη λειτουργική και λεκτική σύλληψη. Αναφορικά με τη σύγκριση μεταξύ των μαθητών του δημοτικού και του γυμνασίου στην επίδοσή τους στη χωρική αντίληψη και την εννοιολογική σύλληψη του γεωμετρικού σχήματος, φάνηκε ότι καθώς αυξάνεται η ηλικία, αυξάνεται και η επίδοσή τους. Επιπλέον, μέσα από την ανάλυση ομοιότητας αποδείχτηκε ότι όλοι οι μαθητές αντιμετωπίζουν τα έργα χωρικής αντίληψης και εννοιολογικής σύλληψης του γεωμετρικού σχήματος, με τον ίδιο τρόπο.
+54	499	519	Adaptive usable security : personαlizing user authentication and CAPTCHA based on individual differences in cognitive processing	Προσαρμοσμένη εύχρηστη ασφάλεια: εξατομίκευση μηχανισμών ταυτοποίησης χρηστών και CAPTCHA με βάση τις ατομικές τους διαφορές στην γνωστική διεργασία της πληροφορίας	Computer-human interaction is nowadays shifting from traditional desktop computers and standalone applications towards mobile computing devices and cloud-based oriented applications and services, mainly triggered by developments in network communication technologies. Within this realm, security issues of interactive systems are gaining more than ever the attention not only from a technical and security perspective but also from the user’s point of view. The security community has come to understand the critical importance of usable security, which is primarily focused on designing secure systems that people can use. The predominant user security interactions over the World Wide Web are commonly related to user authentication and CAPTCHA mechanisms. Design and development of user authentication and CAPTCHA represents a cross-roads priority problem, between security and usability, which emerge from contradictory requirements posed by different stakeholders, inherent to the function and purpose of each security mechanism. On the one hand, security experts increase continuously the security levels of user authentication and CAPTCHA, while on the other, end-users demand transparent, adaptable and user-friendly solutions. In parallel, service providers together with user experience experts, try to find a viable equilibrium among security and usability in order to increase the acceptability of services and applications. In this context, research on these security mechanisms has received significant attention lately, aiming to offer high security standards and at the same time to maintain a seamless interaction for the legitimate users. Currently, deployment of user authentication and CAPTCHA mechanisms follow a “one-size-fits-all” paradigm. The same type of text-based password and text-recognition CAPTCHA is communicated to all users neglecting the fact that users have different cultural and cognitive backgrounds, and interact in different contexts of use. Bearing in mind that human-computer interactions with regard to user authentication and CAPTCHA mechanisms are in principal cognitive tasks that embrace perception, recognition, remembering and reasoning, this research work builds on the promise that human cognitive factors offer a widely ignored but very strategical perspective for examining user authentication and CAPTCHA tasks framed by theories of individual differences in human cognitive processing. Henceforth, this work attempts to revisit the definition of usable security by advocating an alternative approach which is driven by research in the intersection of User Modeling, Adaptation and Personalization, and Individual Differences. Main focus is to personalize and improve the usability of user interactions in authentication and CAPTCHA according to the unique cognitive processing characteristics of users. The high-level objectives of the thesis are: (i) Investigate the effects of human cognitive factors on user preference and task performance of different user authentication and CAPTCHA mechanisms, supported by a number of ecological valid user studies, and quantitative and qualitative metrics; (ii) propose a formalization of a cognitive factor-based user model and an adaptation engine for personalizing user authentication and CAPTCHA tasks on design type and complexity; and (iii) propose PAC (Personalized Authentication and CAPTCHA), a personalization framework that recommends the “best-fit” decision based on the aforementioned formalizations.	Η αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή μετατοπίζεται από παραδοσιακούς υπολογιστές και αυτόνομες εφαρμογές, προς την αλληλεπίδραση χρηστών με φορητές υπολογιστικές συσκευές και εφαρμογές που υποστηρίζονται από το υπολογιστικό νέφος. Σε αυτό το πλαίσιο, το θέμα της ασφάλειας διαδραστικών συστημάτων κερδίζει ολοένα και περισσότερο την προσοχή ερευνητών και εμπειρογνωμόνων, όχι μόνο από τεχνικής άποψης, αλλά επίσης από την πλευρά της ευχρηστίας. Η κοινότητα ασφάλειας έχει κατανοήσει τη ζωτική σημασία της «εύχρηστης ασφάλειας» (usable security), η οποία εστιάζεται κυρίως στο σχεδιασμό συστημάτων ασφαλείας που να είναι εύχρηστα και φιλικά προς το χρήστη. Οι κυρίαρχες αλληλεπιδράσεις ανθρώπων με συστήματα ασφαλείας στον Παγκόσμιο Ιστό σχετίζονται κυρίως με την ταυτοποίηση χρηστών (user authentication) και το διαχωρισμό μεταξύ ανθρώπων-μηχανών μέσω μηχανισμών CAPTCHA. Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη αυτών των μηχανισμών αντιπροσωπεύει ένα υπαρκτό πρόβλημα μεταξύ ασφάλειας και ευχρηστίας, το οποίο προκύπτει κυρίως από αντιφατικούς στόχους και απαιτήσεις που δημιουργούνται μεταξύ των διαφόρων εγγενών εμπλεκομένων παραγόντων. Από τη μία πλευρά, ειδικοί σε θέματα ασφάλειας αυξάνουν συνεχώς τα επίπεδα της ασφάλειας των μηχανισμών ταυτοποίησης χρηστών και CAPTCHA, ενώ από την άλλη, οι τελικοί χρήστες απαιτούν ��ιαφάνεια, προσαρμοσμένες και φιλικές λύσεις που δεν θα αποτελούν εμπόδιο στην εκτέλεση των καθημερινών τους διεργασιών. Παράλληλα, οι πάροχοι υπηρεσιών από κοινού με εμπειρογνώμονες σε θέματα ευχρηστίας, προσπαθούν να αναδείξουν μια βιώσιμη ισορροπία μεταξύ της ασφάλειας και της ευχρηστίας με σκοπό την αύξηση της αποδοχής υπηρεσιών και εφαρμογών από τους χρήστες. Στο πλαίσιο αυτό, η έρευνα σχετικά με τέτοιου είδους μηχανισμούς ασφαλείας αποτελεί προτεραιότητα τα τελευταία χρόνια, με στόχο την ανάπτυξη μηχανισμών που να προσφέρουν υψηλά πρότυπα ασφαλείας και ταυτόχρονα να διατηρούν την απρόσκοπτη αλληλεπίδραση με τους νόμιμους χρήστες. Επί του παρόντος, η ανάπτυξη μηχανισμών ταυτοποίησης χρηστών και CAPTCHA ακολουθεί κυρίως το μοντέλο «ένας-σχεδιασμός-για-όλους». Κατ’ επέκταση, ο ίδιος τύπος μηχανισμού κοινοποιείται σε όλους τους χρήστες χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι οι χρήστες έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, πολιτισμικό και γνωστικό υπόβαθρο. Έχοντας κατά νου ότι οι αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-υπολογιστή όσον αφορά τους μηχανισμούς ταυτοποίησης χρηστών και CAPTCHA εκτελούνται κυρίως σε γνωστικό επίπεδο, που περιλαμβάνουν την αντίληψη, την αναγνώριση, μνήμη και σκέψη, η παρούσα διδακτορική διατριβή υποστηρίζει ότι ανθρώπινοι γνωστικοί παράγοντες μπορούν να προσφέρουν μια στρατηγική προοπτική για την εξέταση μηχανισμών ταυτοποίησης και CAPTCHA, πλαισιωμένη από θεωρίες ατομικών διαφορών γνωστικής επεξεργασίας. Στα πλαίσια της διατριβής αυτής επιχειρείται να επανεξεταστεί ο ορισμός της «εύχρηστης ασφάλειας», προτείνοντας μια εναλλακτική προσέγγιση του προβλήματος η οποία ωθείται από την έρευνα σε μοντελοποίηση χρηστών, προσαρμογή και εξατομίκευση συστημάτων αλληλεπίδρασης και ατομικών διαφορών. Κύριος στόχος είναι η εξατομίκευση και βελτίωση της ευχρηστίας μηχανισμών ταυτοποίησης και CAPTCHA λαμβάνοντας υπόψη τα μοναδικά χαρακτηριστικά της γνωστικής επεξεργασίας των χρηστών. Οι στόχοι της διατριβής είναι: (i) Να εξεταστεί η επίδραση γνωστικών παραγόντων στις προτιμήσεις χρηστών και ευχρηστίας διαφόρων μηχανισμών ταυτοποίησης και CAPTCHA, που υποστηρίζεται από μια σειρά έγκυρων μελετών, βασισμένες σε ποσοτικές και ποιοτικές μετρήσεις, (ii) να προταθεί ένα γνωστικό μοντέλο χρηστών, και να μοντελοποιηθεί ένας μηχανισμός προσαρμογής τύπου και πολυπλοκότητας μηχανισμών ταυτοποίησης και CAPTCHA, και (iii) να προταθεί ένα πλαίσιο εξατομίκευσης PAC (Personalized Authentication and CAPTCHA), που προτείνει την καλύτερη δυνατή απόφαση προσαρμογής μηχανισμών ταυτοποίησης χρηστών και CAPTCHA.
+55	508	499	A structured Science Fair approach as a means to developing investigative skills in upper elementary grades	Ανάπτυξη των δεξιοτήτων διερεύνησης παιδιών 10-12 ετών μέσω του προγράμματος "Το πανηγύρι της επιστήμης ως μέσο καλλιέργειας δεξιοτήτων διερεύνησης στο δημοτικό σχολείο"	Investigative skills are facets of scientific investigation, a non linear procedure which incorporates the design and execution of experiments aiming to formulate valid answers to investigative questions based on collected evidence. Scientific investigation allows the transition from evidence to theory and it, therefore, supports the development and validation of scientific knowledge. It includes the application of concepts, cognitive processes and practical skills and is utilized in problem solving related to everyday issues. The development of investigative skills is the target of educational programs focusing on the promotion of scientific literacy. The current study incorporates a thorough investigation of the development of investigative skills through the participation of 10-12 year old students in the educational program “The Science Fair as a means to developing investigative skills in elementary school”. Particularly, the study aims to accomplish the following: (a) the encoding of fundamental skills involved in the investigative procedure, (b) the construction of a valid one-dimensional measuring scale of investigative skills, (c) the study of the development of investigative skills through a structured Science Fair approach, (d) the mapping of interactions between investigative skills through their development and (e) the identification of difficulties that hamper student’s efforts to conduct investigations. An instrument with 33 paper and pencil open-ended tasks was developed for the purposes of this research. The tasks are firstly administered to 337 students aged 9-15 years old in order to construct a valid and reliable measurement scale regarding to skills involved in the investigative procedure. The instrument is utilized for collecting qualitative and quantitative data regarding to the development of investigative skills through the participation of 172 students aged 10-12 year old in a structured Science Fair approach. In particular, results about the performance in investigative skills, the interactions between them and difficulties encountered by students in their efforts to conduct investigations are collected. Evidence is also collected from booklets used by students in their preparation for participating in a Science Fair. Several procedures are followed while collecting and coding the data to reassure the validity and reliability of the research. The data of the research are analyzed using methods and techniques such as phenomenography, factor analysis, one-parameter IRT Rasch Model, non parametric tests and correlation coefficients. The results of the research demonstrate that the investigative procedure incorporates nine discrete aspects described by classified qualitative levels that can be evaluated with a one-dimensional measurement scale including either 33 or 22 tasks. The valid and reliable measurement tool has the power to evaluate and identify the differentiation of the performance in investigative skills throughout the participation in a structured Science Fair approach. Interactions between investigative skills and cognitive obstacles encountered in the procedure of conducting a scientific investigation indicate ways to review and improve the educational program. The results of the present research are considered as remarkable and they can be utilized for educational purposes. Further research is finally proposed in order to contribute to the extension of the results of this study.	Οι δεξιότητες διερεύνησης είναι πτυχές της διερεύνησης, μιας μη γραμμικής διεργασίας, η οποία περιλαμβάνει σχεδιασμό και εκτέλεση πειραμάτων για συλλογή στοιχείων με σκοπό τη διατύπωση έγκυρων απαντήσεων σε διερευνήσιμα ερωτήματα. Η επιστημονική διερεύνηση επιτρέπει τη μετάβαση από τα στοιχεία στη θεωρία και στηρίζει την ανάπτυξη και εγκυροποίηση της επιστημονικής γνώσης. Περιλαμβάνει εφαρμογή εννοιών, γνωστικών διαδικασιών και πρακτικών δεξιοτήτων και αξιοποιείται κατά τη διαδικασία επίλυσης προβλήματος που σχετίζονται με την καθημερινότητα. Η ανάπτυξη δεξιοτήτων διερεύνησης αποτελεί στόχο εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εστιάζουν στην προαγωγή του επιστημονικού αλφαβητισμού. Η παρούσα έρευνα επικεντρώνεται σε ενδελεχή μελέτη της ανάπτυξης των δεξιοτήτων διερεύνησης μέσα από τη συμμετοχή παιδιών 10-12 ετών στο διδακτικό πρόγραμμα «Το Πανηγύρι της Επιστήμης ως μέσο καλλιέργειας δεξιοτήτων διερεύνησης στο δημοτικό σχολείο». Ε��δικότερα, η έρευνα στοχεύει: (α) στην κωδικοποίηση βασικών δεξιοτήτων που υπεισέρχονται στη διαδικασία διεκπεραίωσης διερευνήσεων, (β) την κατασκευή μιας μονοδιάστατης κλίμακας μέτρησης των βασικών πτυχών της διερευνητικής διεργασίας, (γ) τη μελέτη της ανάπτυξης των δεξιοτήτων διερεύνησης μέσα από τη συμμετοχή σε Πανηγύρι Επιστήμης, (δ) τη χαρτογράφηση των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των δεξιοτήτων διερεύνησης στην πορεία ανάπτυξής τους και (ε) τον εντοπισμό δυσκολιών που δυσχεραίνουν τις προσπάθειες των παιδιών να διεκπεραιώσουν διερευνήσεις. Στην παρούσα έρευνα αναπτύσσονται 33 έργα αξιολόγησης ανοικτού τύπου με σκοπό τη μέτρηση των δεξιοτήτων διερεύνησης. Τα έργα χορηγούνται σε 337 παιδιά 9-15 ετών με σκοπό την ανάπτυξη μιας έγκυρης και αξιόπιστης κλίμακας μέτρησης. Το εργαλείο αξιοποιείται για συλλογή ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων που αφορούν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων διερεύνησης διαμέσου της συμμετοχής 172 παιδιών 10-12 ετών στο διδακτικό πρόγραμμα για το Πανηγύρι της Επιστήμης. Συγκεκριμένα, συλλέγονται δεδομένα σχετικά με τη διαφοροποίηση της επίδοσης στις δεξιότητες διερεύνησης, τις αλληλοσυσχετίσεις μεταξύ τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζονται κατά τη διεκπεραίωση διερευνήσεων. Δεδομένα, συλλέγονται και από τα βιβλιάρια διερεύνησης που χρησιμοποιούν τα παιδιά για οργάνωση της διερεύνησής τους για συμμετοχή σε Πανηγύρι Επιστήμης. Η εγκυρότητα και αξιοπιστία της έρευνας διασφαλίζονται διαμέσου διαφόρων διεργασιών που επιχειρούνται στο πλαίσιο συλλογής και κωδικοποίησης των δεδομένων. Για επεξεργασία των δεδομένων της έρευνας εφαρμόζονται διάφορες μέθοδοι και τεχνικές ανάλυσης, όπως είναι η φαινομενογραφία, η παραγοντική ανάλυση, το στατιστικό μοντέλο one-parameter IRT Rasch, μη παραμετρικά τεστ σύγκρισης και συντελεστές συσχέτισης. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν την ύπαρξη εννέα διακριτών πτυχών που υπεισέρχονται στη διαδικασία διεκπεραίωσης διερευνήσεων, οι οποίες περιγράφονται από ποιοτικά επίπεδα και μπορούν να μετρηθούν από μια μονοδιάστατη κλίμακα μέτρησης, με 33 ή 22 έργα αξιολόγησης. Το έγκυρο και αξιόπιστο εργαλείο μέτρησης έχει τη δυνατότητα να αξιολογεί και να εντοπίζει διαφοροποιήσεις στην επίδοση στις δεξιότητες διερεύνησης διαμέσου της συμμετοχής στο διδακτικό πρόγραμμα «Το Πανηγύρι της Επιστήμης ως μέσο καλλιέργειας δεξιοτήτων διερεύνησης στο δημοτικό σχολείο». Αλληλοσυσχετίσεις μεταξύ των δεξιοτήτων διερεύνησης, καθώς και γνωστικά εμπόδια που υπεισέρχονται στη διαδικασία διεκπεραίωσης διερευνήσεων υποδεικνύουν σημεία αναθεώρησης και βελτίωσης του όλου διδακτικού προγράμματος. Τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας θεωρούνται αξιόλογα και μπορούν να αξιοποιηθούν για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Η διεκπεραίωση άλλων ερευνών θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επέκταση των αποτελεσμάτων της παρούσας.
+56	498	505	Common security and defence policy: redefinition or discontinuity	Κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας : επαναπροσδιορισμός ή ασυνέχεια	This dissertation presents a novel assessment of the European Union’s (EU) Common Security and Defence Policy (CSDP). It focuses primarily on its military dimension and examines the adequacy, or otherwise, of the institutional and operational aspects of the Policy in a changing international security environment. To that end, it uses as a theoretical framework the post-structuralist and Foucauldian approach and as an analytical framework selected case studies of CSDP’s application in internal armed conflicts in Africa. In a rapidly changing landscape, the EU is faced with a range of diverse international challenges, comprising conventional, asymmetric and hybrid threats. The implications of these challenges increasingly penetrate the full spectrum of security, questioning the ontological separation of EU security both internally and externally. Their multifaceted and diffuse nature appears to make it necessary for the EU to exploit all available capabilities, including military ones. However, CSDP, the principal operational tool for crisis management with civilian and military means, is confined to the external dimension of security, limiting the EU’s capacity to use it for the protection of its citizens and critical infrastructure. This dissertation addresses the constraints and dependencies that hinder the expansion of CSDP for internal security. It examines the impact that this deficit causes in the efficiency of its application in the theatre of operations, as well as in the gender and human rights dimensions. To explore these aspects it is necessary to answer the question "how do we know" regarding the politico-historical shaping of both CSDP and the policy that produces and defines its outward-looking "governmentality". The working assumption argues that the reversal of correlations that structure the CSDP’s "regime of truth" creates preconditions for overcoming the ontological separation of security. It probes whether this reversal can contribute to the progressive framing of a common defence policy leading to common defence. This dissertation highlights the diffusion of three narratives aimed at reversing the CSDP’s outward-looking regime. The first narrative 'rationalises' the use of CSDP military capabilities for the support of European security, the second 'legitimises' its redefinition through the development of a competitive European defence industry as a precondition for an autonomous production of security, and the last one 'naturalises' the overcoming of ethnocentric reservations in the fields of security and defence through the establishment of a common defence culture. This dissertation concludes that the EU faces a dilemma: whether to ensure its defence autonomy to provide security through CSDP’s redefinition or to maintain the discontinuity of its defence dimension, through the preservation of its ‘governmentality’. The originality of this dissertation stems from the application of post-structuralism and Foucauldian thought to explore the effectiveness of CSDP. Through conceptual deconstruction, it reveals the inappropriateness of the ontological separation of security, through which its very substance is construed. This inter-subjective approach aims at enriching the understanding of the impact of the CSDP’s outward-looking 'governmentality' at both the international and European levels, and seeks to contribute to filling a major bibliographic gap.	Η διατριβή αυτή επιχειρεί μια νέα έκθεση της προβληματικής της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) μέσα από την ιχνηλάτηση των επιπτώσεων της θεσμικής και επιχειρησιακής (αν)επάρκειας της στρατιωτικής πτυχής της στο μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον ασφάλειας. Προς τούτο, χρησιμοποιεί ως θεωρητικό πλαίσιο τη μεταστρουκτουραλιστική και Φουκωλτιανή προσέγγιση και ως αναλυτικό πλαίσιο, επιλεγμένες περιπτωσιολογικές μελέτες εφαρμογής της ΚΠΑΑ σε εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις στην Αφρική. Σ’ ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πολύμορφο πλέγμα διεθνών προκλήσεων, το οποίο διαλαμβάνει συμβατικές, ασύμμετρες και υβριδικές απειλές. Οι επιπτώσεις αυτών των προκλήσεων διαπερνούν όλο το φάσμα της ασφάλειας, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον οντολογικό διαχωρισμό της ασφάλειας στην ΕΕ σε εσωτερική και εξωτερική. Η πολυσχιδής και διαχυτική τους φύση φαίνεται να καθιστά αναγκαία την αξιοποίηση, σε επίπεδο ΕΕ, όλων των διαθέσιμων δυνατοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών. Ωστόσο, η ΚΠΑΑ, το κατεξοχήν επιχειρησιακό εργαλείο για τη διαχείριση κρίσεων με στρατιωτικά και μη στρατιωτικά μέσα, οριοθετείται αποκλειστικά στην εξωτερική διάσταση της ασφάλειας, στερώντας από την ΕΕ τη δυνατότητα να την αξιοποιήσει για την προστασία των πολιτών και των κρίσιμων υποδομών της. Η διατριβή αυτή πραγματεύεται τους περιορισμούς και τις εξαρτήσεις που παρεμποδίζουν την ΚΠΑΑ από την επέκτασή της στην εσωτερική ασφάλεια. Εξετάζει τις επιπτώσεις που προκαλεί αυτό το έλλειμμα στην αποτελεσματικότητα των εφαρμογών της στο θέατρο των επιχειρήσεων, καθώς και στη διάσταση του φύλου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προκειμένου να διερευνηθούν αυτές οι πτυχές χρειάζεται να απαντηθεί το ερώτημα «πώς γνωρίζουμε» για την πολιτικοϊστορική διαμόρφωση της ΚΠΑΑ, καθώς και για την πολιτική που παράγει και οριοθετεί η εξωστρεφής ‘διακυβερνητικότητά’ της (governmentality). Η υπόθεση εργασίας προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η ανατροπή των συσχετισμών που δομούν το ‘καθεστώς αλήθειας’ της ΚΠΑΑ δημιουργεί προϋποθέσεις για υπέρβαση του οντολογικού διαχωρισμού της ασφάλειας. Διερευνάται κατά πόσον αυτή η ανατροπή δύναται να συντελέσει στη μετεξέλιξη της ΚΠΑΑ σε κοινή αμυντική πολιτική, με ορίζοντα την κοινή άμυνα. Η διατριβή αναδεικνύει τη διάχυση τριών αφηγήσεων που αποβλέπουν στην ανατροπή του εξωστρεφούς καθεστώτος της ΚΠΑΑ. Η πρώτη αφήγηση ‘ορθολογικοποιεί’ την αξιοποίηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΚΠΑΑ για την επίρρωση της εσωτερικής ασφάλειας της ΕΕ, η δεύτερη ‘νομιμοποιεί’ τον επαναπροσδιορισμό της μέσα από την ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικότερης ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, ως προϋπόθεση για αυτόνομη παραγωγή ασφάλειας, και η τελευταία ‘φυσικοποιεί’ την υπέρβαση των εθνοκεντρικών επιφυλάξεων στην ασφάλεια και στην άμυνα, μέσα από την εμπέδωση μιας κοινής αμυντικής κουλτούρας. Η διατριβή συμπεραίνει ότι η ΕΕ αντιμετωπίζει το δίλημμα: είτε να διασφαλίσει την αμυντική της αυτονομία στην παραγωγή ασφάλειας μέσα από τον επαναπροσδιορισμό της ΚΠΑΑ είτε να διατηρήσει την ασυνέχεια της αμυντικής της διάστασης μέσα από τη συντήρηση της ‘διακυβερνητικότητάς’ της. Η πρωτοτυπία της διατριβής συνίσταται στην εφαρμογή του μεταστρουκτουραλισμού και της Φουκωλτιανής σκέψης στη μελέτη της ΚΠΑΑ. Μέσα από την αποδόμηση αναδεικνύει την αδόκιμη διάσταση του οντολογικού διαχωρισμού της ασφάλειας, μέσα από τον οποίο νοηματοδοτείται η υπόστασή της. Αυτή η διυποκειμενική προσέγγιση στοχεύει στον εμπλουτισμό της πρόσληψης των επιπτώσεων της εξωστρεφούς ΚΠΑΑ στο διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο και έρχεται να ενισχύσει την κάλυψη ενός σημαντικού βιβλιογραφικού κενού.
+57	391	424	Collaborative area monitoring using wireless sensor networks with stationary and mobile nodes	Συνεργάσιμη Παρακολούθηση Περιοχών χρησιμοποιώντας Δίκτυα αισθητήρων με Σταθερούς και Κινητούς Αισθητήρες	This dissertation investigates path planning problems for improving the coverage and detection performance of mixed sensor networks consisting of both static and mobile nodes. With recent advances in distributed robotics and low power embedded systems, such mixed wireless sensor networks (WSNs) are becoming attractive. Conventionally, WSNs consist of a large number of static sensors randomly deployed in a large region of interest. However, dense random deployments of static sensors cannot guarantee complete sensing coverage of large areas and also imply prohibitive cost and excessive radio interference. In this dissertation, a different WSN model that employs stationary and mobile sensor nodes (mixed WSN) is assumed. The main objective of this work was to develop path planning algorithms to enable mobile sensors to collaborate and sample areas not easily or effectively monitored by stationary sensors. The path planning approaches should comply with the specific requirements of sensor networks like distributed-collaborative processing, limited communication and computation and partial knowledge of the environment. In addition, proposed path planning methods, should search the whole sensor field and find as efficient a route as possible in terms of coverage improvement over time and/or event detection performance. However, satisfying all of these criteria, in such complex environments, is not always possible and thus a priority consideration is required. In the context of this research work, several methods and algorithms to solve this path-finding problem with single and multiple mobile sensors, alongside the several properties and parameters of these algorithms, were extensively investigated. The main contribution of this dissertation is the development of a distributed collaborative path planning framework that enables mobile sensors to find their path autonomously in order to search the sensor field area and minimize event detection delay. The path is estimated on-line using local information which is essential in the context of large, distributed WSNs. Further, the proposed approach was also transferred from simulation to a real-world mixed sensor network test-bed and evaluated experimentally. This dissertation provides a better understanding and a deeper knowledge of the current problems of mixed sensor networks. The path planning framework developed is easily scalable to large numbers of mobile sensors and different static sensor deployments. Applications of these types of mixed sensor networks include sensor coverage improvement, search and detection of event sources, and dynamic environment monitoring.	Αυτή η διατριβή εξετάζει τα προβλήματα σχεδιασμού διαδρομών για την βελτίωση της κάλυψης και του εντοπισμού γεγονότων σε μικτά δίκτυα αισθητήρων που αποτελούνται από σταθερούς και κινητούς κόμβους αισθητήρων. Τέτοια μικτά ασύρματα δίκτυα αισθητήρων γίνονται ελκυστικά με τις πρόσφατες προόδους στα κατανεμημένα ρομποτικά συστήματα και στα ενσωματωμένα συστήματα χαμηλής ισχύος. Συμβατικά, τα δίκτυα αισθητήρων αποτελούνται από έναν μεγάλο αριθμό σταθερών αισθητήρων οι οποίοι εγκαθίστανται σε τυχαίες θέσεις σε μια μεγάλη περιοχή υπό παρακολούθηση. Ωστόσο, οι πυκνές τυχαίες εγκαταστάσεις των σταθερών αισθητήρων δεν μπορούν να εγγυηθούν πλήρη κάλυψη παρακολούθησης μεγάλων περιοχών και προϋποθέτουν απαγορευτικό κόστος και υπερβολικές παραβολές επικοινωνίας. Σε αυτήν την διατριβή, υποθέτουμε ένα διαφορετικό μμοντέλο δικτύου αισθητήρων το οποίο χρησιμοποιεί σταθερούς και κινητούς κόμβους αισθητήρων (μικτό ΑΔΑ) και ο κύριος στόχος είναι η ανάπτυξη αλγορίθμων σχεδιασμού πορειών που θα επιτρέπουν στους κινητούς αισθητήρες να συνεργάζονται και να παρακολουθούν περιοχές που δεν παρακολου��ούνται από τους σταθερούς αισθητήρες. Οι μέθοδοι εύρεσης διαδρομών των κινητών κόμβων πρέπει να είναι συμβατές με τις ειδικές απαιτήσεις των δικτύων αισθητήρων όπως τον κατανεμημένο-συνεργάσιμο υπολογισμό, την περιορισμένη επικοινωνία και υπολογιστική ικανότητα και τη μερική γνώση του περιβάλλοντος. Επιπλέον, οι προτεινόμενες μμέθοδοι προγραμματισμού πορειών, πρέπει να επιτρέπουν στους κινητούς κόμβους να παρακολουθούν όλες της ακάλυπτες περιοχές του σταθερού δικτύου αισθητήρων και να βρίσκουν μια όσο το δυνατόν καλύτερη διαδρομή σε σχέση με την βελτίωσης της κάλυψης σε σύντομο χρονικό διάστημα ή της απόδοσης εντοπισμού γεγονότων. Εντούτοις, η ικανοποίηση όλων αυτών των κριτήριών σε τέτοια σύνθετα περιβάλλοντα δεν είναι πάντα δυνατή. Στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας διερευνήσαμε διάφορες μεθόδους και αλγόριθμους για να λύσουμε πρόβλημα εύρεσης πορειών ενός ή πολλαπλών κινητών αισθητήρων και διερευνήθηκαν εκτενώς διάφορες ιδιότητες και παράμετροι αυτών των αλγορίθμων. Η κύρια συνεισφορά αυτής της διατριβής είναι η ανάπτυξη ενός κατανεμημένου συνεργατικού πλαισίου προγραμματισμού πορειών που επιτρέπει στους κινητούς αισθητήρες να υπολογίζουν την διαδρομή που θα ακολουθήσουν αυτόνομα με στόχο να παρακολουθούν το δίκτυο αισθητήρων και να ελαχιστοποιούν την καθυστέρηση εντοπισμού γεγονότων. Η διαδρομή υπολογίζεται καθοδόν χρησιμοποιώντας μόνο τοπικές πληροφορίες, αυτό είναι πολύ σημαντικό στα πλαίσια μεγάλων και κατανεμημένων δικτύων αισθητήρων. Η προτεινόμενη μέθοδος έχει επίσης μεταφερθεί από το μοντέλο προσομοίωσης σε ένα πραγματικό πειραματικό δίκτυο αισθητήρων κινητών και σταθερών κόμβων και αξιολογήθηκε πειραματικά. Αυτή η διατριβή παρέχει καλύτερη κατανόηση και βαθύτερη γνώση στα τρέχοντα προβλήματα των μικτών δικτύων αισθητήρων και το πλαίσιο σχεδιασμού διαδρομών που αναπτύχτηκε υποστηρίζει μεγάλους αριθμούς κινητών αισθητήρων και διαφορετικές εγκαταστάσεις ανάπτυξης σταθερών αισθητήρων. Οι εφαρμογές αυτών των τύπων μικτών δικτύων αισθητήρων περιλαμβάνουν βελτίωση κάλυψης, αναζήτηση και εντοπισμός πηγής γεγονότος και δυναμικό έλεγχο του περιβάλλοντος.
+58	293	270	Nea Paphos – Salamis: Topography and town-planning during Hellenistic period	Νέα Πάφος - Σαλαμίνα : η τοπογραφία και η πολεοδομική τους ανάπτυξη κατά την ελληνιστική περίοδο	This doctoral thesis is treating the topography of Nea Paphos and Salamis during the Hellenistic period. He former was founded in the years between the end of the 4th and the beginning of the 3rd cent. BC, in a transitive period of the history of Cyprus; abolition of Cypriot kingdoms and beginning of the Ptolemaic era (with a short period of occupation of the island by the Antigonids). On the other hand, the latter had already eight centuries of life and remarkable cultural offer, before the coming of Ptolemies. During the Helenistic period both cities played determinative role as capitals of the Ptolemaic province of Cyprus. The main aim of the thesis is the study of the topography and the development and evolution of those cities during Hellenistic era. Did they follow the urban planning patterns of that period, characterized b a massive building of cities with many common characteristics or did they maintain elements of the local tradition? Moreover, through the comparative study of their topography and development an effort is made first of all to give an answer to a question concerning the foundation of Nea Paphos and secondly to find out the reasons that led to the transition of the Cypriot capital from Salamis to Nea Paphos. The study of the architectural remains that were discovered within the area of the specific cities is the main tool of my research. Through the archaeological data an effort is made to identify the buildings to which they belonged, to distinguish the structural phases of each city and finally to reproduce the topography of each city. Inscriptions, texts of ancient writers and observation on the spot are the subsidiary tools for the research.	Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται την τοπογραφία της Νέας Πάφου και της Σαλαμίνας κατά την Ελληνιστική περίοδο. Η πρώτη ιδρύθηκε κάπου ανάμεσα στα τέλη του 4ου – αρχές του 3ου αι. π.Χ., σε μια μεταβατική περίοδο για την ιστορία της Κύπρου: κατάλυση των κυπριακών βασιλείων κι έναρξη της πτολεμαιοκρατίας (με μια μικρή περίοδο κατοχής του νησιού από τους Αντιγονίδες). Αντίθετα, η δεύτερη είχε ήδη οχτώ αιώνες ύπαρξης και αξιόλογης πολιτισμικής προσφοράς, πριν από την έλευση των Πτολεμαίων. Κατά την Ελληνιστική περίοδο έπαιξαν και οι δύο καθοριστικό ρόλο στην ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού, ως πρωτεύουσες της πτολεμαϊκής επαρχίας της Κύπρου. Βασικός στόχος της διατριβής είναι η μελέτη της τοπογραφίας και της πολεοδομικής ανάπτυξης και εξέλιξης των συγκεκριμένων πόλεων κατά την Εληνιστική περίοδο. Ακολούθησαν τα πολεοδομικά πρότυπα της εποχής, που χαρακτηρίζεται από μια μαζική ανοικοδόμηση πόλεων με πολλά κοινά χαρακτηριστικά, ή διατήρησαν στοιχεία της τοπικής παράδοσης; Επιπλέον, μέσα από τη συγκριτική μελέτη της τοπογραφίας και της ανάπτυξής τους γίνεται προσπάθεια να δοθεί απάντηση στο θέμα της ίδρυσης και του ιδρυτή της Νέας Πάφου, ενώ καταληκτικά αναζητούνται οι λόγοι που οδήγησαν στη μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Σαλαμίνα στη Νέα Πάφο. Η μελέτη των αρχιτεκτονικών καταλοίπων που ανακαλύφθηκαν κατά καιρούς στους χώρους των συγκεκριμένων πόλεων αποτελούν το κύριο εργαλείο της έρευνας. Μέσα από τα αρχαιολογικά δεδομένα γίνεται προσπάθεια αναγνώρισης των κτηρίων στα οποία ανήκαν, διάκρισης των οικοδομικών φάσεων που γνώρισε η κάθε πόλη και τέλος απόδοσης της τοπογραφίας της κάθε πόλης. Ως βοηθητικά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν οι επιγραφές, χωρία από κείμενα αρχαίων συγγραφέων και η επιτόπια παρατήρηση.
+59	333	323	The interconnection between poetry and music in the work of Dionysios Solomos	Η διαπλοκή ποίησης και μουσικής στο έργο του Διονυσίου Σολωμού	The current dissertation undertakes a systematic interpretative examination of the interconnection between poetry and music in the work of Dionysios Solomos and specifically the role that music plays in the formulation of his poetic work. From a methodological point of view, our examination is based on theoretical and historical parameters. On the one hand, as far as the theoretical parameter is concerned, we are based on the analysis of the main aspects of the inter-art theory, with emphasis on studies on the comparison of poetry with music. On the other hand, we are based on the synthesis of the historical, philosophical and aesthetic context, in which Dionysios Solomos writes, mainly through the examination of the perceptions of the most significant philosophers of the 18th and 19th century about music, as well as the principles of the Romantic movement about the close relation between poetry and music. The relation of Dionysios Solomos and his poetry to music is examined on two levels. On the first level, we examine the evidence, references and comments made by the poet’s contemporaries, about the relation of the poet and his poetic theory to music, as well as his own perceptions on this issue. Through this analysis, the poet’s “theory”, we might say, regarding the relation between poetry and music is depicted. On the second level, we examine the “praxis”, the poetic practice of Solomos, through the analysis and interpretation of selected poems (Ο Λάμπρος, Ο Κρητικός, Οι Ελεύθεροι Πολιορκισμένοι, Ο Πόρφυρας, Carmen Seculare), based on the identification of elements relating to three factors: a) textual and paratextual thematic type relations of poetry to music, b) structural analogies of poetry to music, c) word music, that is the music quality of poetic-prosodic expressive modes. The systematic examination of the interconnection of poetry and music that we attempt in the work of Dionysios Solomos, contributes to the formulation of new foundations of comprehension and appraisal of his work.	Στην παρούσα διατριβή επιχειρείται μια συστηματική ερμηνευτική διερεύνηση της διαπλοκής της ποίησης και της μουσικής στο έργο του Δ. Σολωμού και ειδικότερα του ρόλου που διαδραματίζει η μουσική στη διαμόρφωση του ποιητικού του έργου. Η διερεύνησή μας θεμελιώνεται από μεθοδολογική άποψη σε θεωρητικές και ιστορικές παραμέτρους. Έτσι όσον αφορά στη θεωρητική πλαισίωση του θέματος, βασιζόμαστε στην ανάλυση των βασικότερων πτυχών της θεωρίας των διακαλλιτεχνικών προσεγγίσεων, με επικέντρωση σ’ εκείνες που αφορούν στη σύγκριση λογοτεχνίας και μουσικής. Από την άλλη πλευρά στηριζόμαστε στη σύνθεση του ιστορικού, φιλοσοφικού και αισθητικού πλαισίου, μέσα στο οποίο δημιουργεί ο Δ. Σολωμός, κυρίως μέσω της εξέτασης των αντιλήψεων των σημαντικότερων φιλοσόφων του 18ου και 19ου αι. για τη μουσική, όπως και των αρχών του κινήματος του Ρομαντισμού για τη στενή σχέση μεταξύ ποίησης και μουσικής. Η σχέση του Δ. Σολωμού και της ποίησής του με τη μουσική, εξετάζεται στη συνέχεια σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο αναλύουμε αφενός τις μαρτυρίες, αναφορές και σχόλια, που έχουν διατυπωθεί από τους συγχρόνους του ποιητή, τόσο για τη σχέση του ποιητή όσο και της ποιητικής του θεωρίας με τη μουσική, αφετέρου τις θέσεις που διατυπώνει ο ίδιος ο ποιητής για το ζήτημα• μέσα από αυτή τη διερεύνηση συγκροτείται η “θεωρία”, θα λέγαμε, του ποιητή για τη συνάφεια ποίησης και μουσικής. Στο δεύτερο επίπεδο διερευνούμε την “πράξη”, την ποιητική δηλαδή πρακτική του Σολωμού, μέσα από την ανάλυση και ερμηνεία επιλεγμένων ποιημάτων του (Ο Λάμπρος, Ο Κρητικός, Οι Ελεύθεροι Πολιορκισμένοι, Ο Πόρφυρας, Carmen Seculare) στη βάση του εντοπισμού στοιχείων που αφορούν σε τρεις παραμέτρους: α) σε κειμενικούς και παρακειμενικούς θεματικού τύπου συσχετισμούς της ποίησης με τη μουσική, β) σε δομικές αναλογίες της ποίησης με τη μουσική, γ) στη λεκτική μουσική, στη μουσική δηλαδή ποιότητα ποιητικών-προσωδιακών εκφραστικών τρόπων. Η συστηματική διερεύνηση της διαπλοκής ποίησης και μουσικής που επιχειρούμε στο έργο του Δ. Σολωμού, θεωρούμε ότι συμβάλλει στη διαμόρφωση νέων ερεισμάτων κατανόησης και αξιολόγησης του έργου του.
+60	343	371		Δομή και δραστικότητα σιλανο-αμινοαλκοολών με σύμπλοκα οξοβαναδίου και βορίου σ�� υδατικό διάλυμα	The reactions of vanadate and borate with the carbasilatranes methoxy{N,N´,N´´-2,2´,3-[bis(1-methylethanolato)(propyl)]amino}silane (12), s,s-methoxy{N,N´,N´´-2,2´,3-[bis(1-methylethanolato) (propyl)]amino}silane (s,s-12), r,r-methoxy{N,N´,N´´-2,2´,3-[bis(1-methylethanolato)(propyl)] amino} silane (r,r-12), methyl{N,N´,N´´-2,2´,3-[bis(1-methylethanolato)(propyl)]amino}silane (13), methoxy {N,N´,N´´-2,2´,3-[bis(1-ethanolethanolato)(propyl)]amino}silane (14), {N,N´,N´´-2,2´,2-[bis (ethanolato) (glycolpropylether)]amino}silane (15)], amine alcohol ligand methoxy{{3-[2-bis(1-propylamino)(ethyl] aminopropyl}dihydroxy} silane (17), methoxy{{3-[2-[(E)-2,3,4,5,6-pentahydroxyexane-2-amide]amino propyl}hydroxy} silane (19) and methoxy{{3-[2-(2,3,4,5,6-pentahydroxyexane) (methyl)]amino propoxy propanol-2}dihydroxy}silane (20) and organic {[Ν,Ν-(propyl)]amine}bis-propan-2-ol (21) και S,S-{[Ν,Ν-(propyl)]amine}bis-propan-2-ol (S,S-21) in aqueous solution result in the formation of vanadosilicates, chelate and ester vanadium(V) complexes and chelate and ester boron complexes respectively as evidenced by 1H-NMR, 13C-NMR, 29Si-NMR, 51V-NMR, 11B-NMR, 2D-{1H}-COSY-45 NMR, 2D-{1H}-EXSY-NOESY and HMQC spectroscopy. Carbasilatranes were prepared by reaction of silanamines with epoxides and lactones and of epoxysilanes with amines. Corresponding reactions of silanamines with catecholes or catecholo-aldehydes or catecholochloro-carbonyl did not give the expected products. Chiral carbasilatrane S,S-12 was characterized in the solid state by X-ray diffraction, revealing a trigonal bipyramidal geometry around the metal ion, with one unidentate methoxy group and one atrane nitrogen atom at the axial positions, and one carbon and two atrane oxygen atoms at the equatorial plane of the bipyramid. Crystal data (Mo Ka; 100(2) K) are as follows: Orthorhombic space group P212121, a= 8.8751(6), b= 9.7031(7), c= 14.2263(12), Z= 4. pH (pD), concentration of reactants and temperature of the solution control the stability of chelate complexes between V (V) and/or B with silanoaminoalcochols as was shown by NMR spectroscopy. The complexation of vanadium and boron with molecules 12, 13 or 14 is stereoselective, yielding ~ 95 % of the vanadium complex containing ligand in the S,R- configuration and ~ 99% of boron complex containing ligand in the S,S-/R,R- configuration. The lower ability of the S,S-/R,R- and S,R-/R,S- diastereoisomers of 12, 13 and 14 to ligate vanadate and boron respectively was attributed to stereochemical factors. A dynamic process between the vanadium chelate complexes V-12, V-14 and V-21 and the respective carbasilatranes (12, 14 and 21) was evaluated by 2D {1H} EXSY NMR spectroscopy. These spectra showed that the vanadium complexes V-12 and V-14 are exchanged more slowly with open carbasilatranes compared to the free ligand (21) and the corresponding amine alcohol complex of vanadium (V-21).	Οι αντιδράσεις βαναδικών και βορικών με τα καρβασιλατράνια μέθοξυ{N,N',Ν''-2,2',3-[δις(1-μεθυλαιθανολατο)(προπυλο)]αμινο}πυρίτιο (12), s,s-μέθοξυ{N,N',Ν''-2,2',3-[δις(1-μεθυλαιθανολατο) (προπυλο)]αμινο}πυρίτιο (s,s-12), r,r-μέθοξυ{N,N',Ν''-2,2',3-[δις(1-μεθυλαιθανολατο)(προπυλο)]αμινο} πυρίτιο (r,r-12), μέθυλ{N,N',Ν''-2,2',3-[δις(1-μεθυλαιθανολατο)(προπυλο)]αμινο}πυρίτιο (13), μέθοξυ {N,N',Ν''-2,2',3[δις(1-αιθανολαιθανολατό)(προπυλο)]αμινο}πυρίτιο (14) και μέθοξυ{N,N',Ν''-2,2',2-[δις (αιθανολάτο)(γλυκολπροπυλαιθερα)]αμινο}πυρίτιο (15), τις πυριτικές αμινο αλκοόλες μέθοξυ{3-[2-δις(1-προπυλαμινο)(αιθυλο)]αμινοπροπυλο}διϋδροξυ πυρίτιο (17), διμέθοξυ{3-[2-[(E)-2,3,4,5,6-πενταϋδρόξυ εξανιο-2-αμιδο]αμινοπροπυλο}υδροξυπυρίτιο (19) και μέθοξυ{3-[2-(2,3,4,5,6-πενταϋδρόξυεξανιο)(μεθυλο)] αμινοπροποξυπροπανολη-2}διϋδροξυπυρίτιο (20) και τα οργανικά μόρια {[Ν,Ν-(προπυλο)]αμινο}δις-προπαν-2-ολ (21) και S,S-{[N,N-(προπυλο)]αμινο}δις-προπαν-2-ολ (S,S-21) σε υδατικό διάλυμα, οδήγησε στο σχηματισμό βαναδοπυριτικών, χηλικών συμπλόκων και εστέρων του βαναδίου (V) και χηλικών συμπλόκων και εστέρων του βορίου αντίστοιχα, όπως αποδεικνύεται από την πολυπυρηνική φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού 1H-NMR, 13C-NMR, 29Si-NMR, 51V-NMR, 11B-NMR, 2D-{1H}-COSY-45 NMR, 2D-{1H}-EXSY-NOESY ομοπυρηνικό NMR και HMQC ετεροπυρηνικό NMR. Τα καρβασιλατράνια συντέθηκαν με αντίδραση των σιλαμινών με εποξείδια και λακτόνες και με εποξυσιλάνια με αμίνες. Αντίστοιχες αντιδράσεις των σιλαμινών με κατεχόλες ή κατεχολοαλδεΰδες ή κατεχολοχλώρο καρβονυλικά δεν έδωσε τις αναμενόμενες ομοιοπολικά συνδεόμενες κατεχόλες με σιλοξάνια. Το χειρικό καρβασιλατράνιο S,S-12 χαρακτηρίστηκε στη στερεά κατάσταση με κρυσταλλογραφία ακτίνων X. Πρόκειται για παραμορφωμένη τριγωνική διπυραμίδα γύρω από το μεταλλικό ιόν, με μια μεθόξυ ομάδα και ένα ατρανικο άτομο αζώτου στις αξονικές θέσεις, και έναν άνθρακα και δύο άτομα οξυγόνου του ατρανικού δακτυλίου στο ισημερινό επίπεδο της διπυραμίδας. Τα κρυσταλλογραφικά δεδομένα του κρυστάλλου (Mo Ka; 100(2) K) είναι ως εξής: Ορθορομβικό σύστημα P212121, a= 8.8751(6), b= 9.7031(7), c= 14.2263(12), Z= 4. Η σταθερότητα των χηλικών συμπλόκων που σχηματίζονται με το V και το Β με τις σιλανοαμινοαλκοόλες εξαρτάται από το pH (pD), τον υποκαταστάτη, τη συγκέντρωση και τη θερμοκρασία, όπως φαίνεται από τη φασματοσκοπία NMR. Η συμπλοκοποίηση του βαναδίου και του βορίου με τα μόρια 12, 13 και 14 είναι στερεοεκλεκτική με το σύμπλοκο του βαναδίου V-12 να περιέχει ~94% της S,R- διαμόρφωση του υποκαταστάτη και το αντίστοιχο σύμπλοκο του βορίου (Β-12) ~99% της S,S/R,R- διαμόρφωσης του υποκαταστάτη. Η διαφορά που παρατηρείται στα δύο σύμπλοκα (V-12 και Β-12) οφείλεται σε στερεοχημικούς παράγοντες που αποδίδονται στη δομή των μορίων. Η διαδικασία χημικής ανταλλαγής μεταξύ των χηλικών ενώσεων του βαναδίου V-12 και V-14 και των αντίστοιχων καρβασιλατρανίων μελετήθηκε με φασματοσκοπία 2D {1H} EXSY NMR. Τα φάσματα αυτά έδειξαν ότι τα σύμπλοκα του βαναδίου V-12 και V-14 ανταλλάσσονται πιο αργά με τα ανοικτά ανθρακοσιλατράνια (12 και 14) σε σχέση με τον ελεύθερο υποκαταστάτη (21) και τις αντίστοιχες ενώσεις των αμινικών αλκοολών (V-21).
+61	470	502	Investigating the role of the HPV16 oncogenes in modulating stem cell biology	Διερεύνηση του ρόλου των ογκογονιδίων HPV16 στη ρύθμιση της βλαστικής ικανότητας των κυττάρων	Cancer initiating cells with stem-cell like character are speculated to form either directly from tissue stem cells or from the reprogramming (dedifferentiation) of differentiated cells. Infectious agents associated with cancer such as viruses, have been proposed to promote carcinogenesis in part via the targeting of stem cells or stem-cell like cells. Such targeting presumably has implications for the viral life cycle as well, for example on the ability of the virus to persist in tissues for longer time periods. HPV16 infects stratified squamous epithelia, such as those lining the skin and the anogenital tract as the virus gains access to the basal proliferative layer of such epithelia, where tissue stem cells are thought to reside. In the cervix, the most common site of HPV16 infection, cancer frequently arises from the transition zone, an area that is the proposed stem cell niche of the tissue (Elson et al., 2000). While the virus is thought to infect stem cells as well as committed cells of the basal layer it is not known whether HPV-positive cancers arise specifically from one or both of those populations. We hypothesized that HPV16 can regulate the behavior of existing stem cells as well as contribute to the development of stem-cell like populations through the expression of the main viral oncogenes E6 and E7. To better understand the role of E6 and E7 in regulating tissue stem cells in vivo we used transgenic animal models. In mice transgenic for the HPV16 oncogenes we have shown that quiescent hair follicle stem cells aberrantly mobilize in response to oncogene expression. Furthermore, oncogene expression induces expansion of stemness markers to areas where stem cells do not normally reside. To identify a cellular partner of E6 and E7, through which these effects are mediated, their in vivo interaction with telomerase was investigated. E6 induced reduction in label-retaining cells was found to be telomerase independent. Meanwhile E7 induced label-retaining cell reduction may be affected by telomere homeostasis. We also investigated whether the HPV16 oncogenes are involved in the development of cells with stem-cell like characteristics from differentiated cell populations. The expression of the oncogenes during the reprogramming of differentiated cells to induced pluripotent stem cells (iPS) enhanced the process by increasing colony numbers. Their direct contribution in the process was evident by the replacement of one of the transcription factors required for efficient iPS formation. Our work shows that the HPV16 oncogenes can directly modify the behavior of tissue stem cells in ways that may render them more susceptible to further oncogenic insult. They also promote the development of stem-cell like characteristics in differentiated cells. These consequences of the viral oncogenes may be crucial to understanding the longevity for HPV infections in humans as well as the eventual development of carcinogenesis.	Τα καρκινικά κύτταρα τα οποία χαρακτηρίζονται από τη βλαστική τους ικανότητα και τα οποία οφείλονται για την έναρξη της καρκινογένεσης, σχηματίζονται είτε απευθείας από τα βλαστικά κύτταρα των ιστών είτε από τον επαναπρογραμματισμό (αποδιαφοροποίηση) των διαφοροποιημένων κυττάρων. Οι μολυσματικοί παράγοντες που σχετίζονται με τον καρκίνο, όπως οι ιοί, θεωρείται ότι προάγουν την καρκινογένεση μέσω της στόχευσης των βλαστοκυττάρων ή των πρόγονων κυττάρων στους ιστούς τους οποίους μολύνουν. Τέτοια στόχευση έχει πιθανώς επιπτώσεις και στον κύκλο ζωής του ιού, για παράδειγμα στην ικανότητα του να παραμένει στους ιστούς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ο ιός του HPV16 μολύνει στρωματοποιημένα πλακώδη επιθήλια, όπως αυτά που βρίσκονται στο δέρμα και στη γεννητική οδό αποκτώντας πρόσβαση στη βασική στοιβάδα του επιθηλίου. Σε αυτή τη στοιβάδα τα κύτταρα υφίστανται πολλαπλασιασμό, τον οποίο χρησιμοποιεί ο ιός για την εξάπλωση του, και πιστεύεται ότι είναι η περιοχή στην οποία βρίσκονται τα βλαστοκύτταρα του ιστού. Στον τράχηλο, την πιο συχνή εστία μόλυνσης του HPV16, ο καρκίνος προκύπτει συχνά από τη μεταβατική ζώνη την προτεινόμενη περιοχή των βλαστοκυττάρων (Elson et al., 2000). Ενώ ο ιός θεωρείται ότι μολύνει βλαστικά κύτταρα καθώς επίσης και διαφοροποιημένα κύτταρα της βασικής στιβάδας δεν είναι γνωστό αν οι καρκίνοι του HPV προκύπτουν συγκεκριμένα από τον ένα ή και τους δύο αυτούς πληθυσμούς. Υποθέσαμε ότι ο HPV16 μπορεί να ρυθμίσει τη συμπεριφορά των υφιστάμενων βλαστοκυττάρων όπως επίσης και να συμβάλει στην ανάπτυξη νέων βλαστικών πληθυσμών μέσω της έκφρασης των ιικών ογκογονιδίων Ε6 και Ε7. Για την καλύτερη κατανόηση του ρόλου των Ε6 και Ε7 στη ρύθμιση των βλαστοκυττάρων των ιστών in vivo, χρησιμοποιήσαμε ως μοντέλα διαγονιδιακά Ε6 και Ε7 ποντίκια. Έχουμε δείξει ότι η έκφραση των ογκογονιδίων κινητοποιεί τα αδρανή βλαστοκύτταρα στο θύλακα της τρίχας. Επιπλέον, η έκφραση των ογκογονιδίων προκαλεί επέκταση των κυττάρων με βλαστική ικανότητα σε περιοχές που χαρακτηρίζονται συνήθως από απουσία βλαστοκυττάρων. Για την ταυτοποίηση ενός κυτταρικ��ύ εταίρου των Ε6 και Ε7, μέσω του οποίου ασκούν τις επιδράσεις τους, μελετήθηκε η in vivo αλληλεπίδραση τους με την τελομεράση. Η Ε6 επαγόμενη μείωση στα LRCs βρέθηκε να είναι ανεξάρτητη της τελομεράσης. Εν τω μεταξύ, η Ε7 επαγόμενη μείωση στα LRCs μπορεί να επηρεάζεται από την ομοιόσταση των τελομερών. Επιπρόσθετα, ερευνήθηκε εάν τα ογκογονίδια του HPV16 εμπλέκονται στην ανάπτυξη βλαστοκυττάρων από διαφοροποιημένους κυτταρικούς πληθυσμούς. Η έκφραση των ογκογονιδίων κατά τη διάρκεια του επαναπρογραμματισμού των διαφοροποιημένων κυττάρων σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPS) ενισχύει τη διαδικασία με την αύξηση του αριθμού των αποικιών. Η άμεση συμβολή τους στη διαδικασία ήταν εμφανής από την αντικατάσταση ενός από τους μεταγραφικούς παράγοντες που απαιτείται για την αποτελεσματική διαμόρφωση iPS αποικιών. Η εργασία μας δείχνει ότι τα ογκογονίδια HPV16 μπορούν να τροποποιήσουν άμεσα τη συμπεριφορά των βλαστοκυττάρων των ιστών, με τρόπους που μπορούν να τα καταστήσουν πιο επιρρεπή σε περαιτέρω προσβολή από ογκογονικά ερεθίσματα. Επίσης, προωθούν την ανάπτυξη βλαστοκυττάρων από διαφοροποιημένα κύτταρα. Αυτές οι συνέπειες των ιικών ογκογονιδίων μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της μακροζωίας των HPV λοιμώξεων σε ανθρώπους, καθώς και για την ενδεχόμενη ανάπτυξη της καρκινογένεσης.
+62	250	246		Ηλεκτρονική διαχείριση σωματιδίων: Αριθμητική προσομοίωση και σχεδιασμός συσκευών	This thesis deals with the simulation of devices utilising AC Electrokinetics (ACEK) for the manipulation of micro- and nano-particles. Such simulations are necessary in order to better understand and design AC Electrokinetics devices that behave in a more predictable manner. A fundamental step towards the better understanding of ACEK methods is the development of a physical model that can describe the dynamics of such devices. Using such a physical model, numerical simulations of the devices' operation are performed. The results from the simulation of a real device for DNA manipulation are then compared with available experimental data and exhibit a more realistic behaviour than the previous model. Also, the ability to extract data from the simulation with and without the inclusion of the ACEO fluid motion allows the interpretation of observations previously unexplained, such as the non-linearity of the initial rate of increase of the particle collection with the particle polarisability. What is even more important in the results produced is that it can be deduced that the non-linearity of the relationship is actually due to enhancement of the initial rate of increase of the particle collection. The modified model also allows the investigation of many design parameters that are important for the device operation, such as the particle size and the electrode height. The behaviour of devices with a range of different characteristics can therefore be investigated using simulations that can be performed with a relatively much lower cost and at reduced computation time compared to purely experimental methods.	Αυτή η Διατριβή ασχολείται με την προσομοίωση συσκευών οι οποίες χρησιμοποιούν τεχνικές Ηλεκτροκινητικής Εναλλασσόμενου Ρεύματος (ΗΕΡ) για τη διαχείριση μικρο- και νανο-σωματιδίων. Οι προσομοιώσεις αυτές είναι αναγκαίες για την καλύτερη κατανόηση και το σχεδιασμό συσκευών ΗΕΡ οι οποίες συμπεριφέρονται με πιο προβλεπτό τρόπο. Βασικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η ανάπτυξη ενός φυσικού μοντέλου το οποίο να περιγράφει τη δυναμική τέτοιων συσκευών. Χρησιμοποιώντας το φυσικό μοντέλο, παρουσιάζονται αριθμητικές προσομοιώσεις της λειτουργίας των συσκευών. Οι προσομοιώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην ανάλυση των συσκευών και σαν μια γρήγορη και χαμηλού κόστους μέθοδος για τον σχεδιασμό καινοτόμων συσκευών. Τα αποτελέσματα από την προσομοίωση μιας πραγματικής συσκευής για διαχείριση DNA συγκρίνονται επίσης με πειραματικά αποτελέσματα και επιδεικνύουν πιο ρεαλιστική συμπεριφορά από το προηγούμενο μοντέλο. Επίσης, η δυνατότητα επανάληψης της προσομοίωσης χωρίς ΗΚΕΡ επιτρέπει την επεξήγηση παρατηρήσεων οι οποίες δεν μπορούσαν να εξηγηθούν προηγουμένως, όπως η μή γραμμική σχέση του αρχικού ρυθμού αύξησης της συγκέντρωσης σωματιδίων σε σχέση με την διπολική ροπή τους. Επίσης, ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι από τις προσομοιώσεις μπορεί να εξαχθεί ότι η μή γραμμική σχέση οφείλεται σε ενίσχυση της διαδικασίας. Το τροποποιημένο μοντέλο επιτρέπει επίσης τη διερεύνηση πολλών μεταβλητών σχεδιασμού, όπως το μέγεθος των σωματιδίων και το ύψος των ηλεκτροδίων. Έτσι, η συμπεριφορά των συσκευών σε σχέση με διάφορες παραμέτρους σχεδιασμού μπορεί να διερευνηθεί με πολύ χαμηλό κόστος και σε πολύ λίγο χρόνο σε σύγκριση με αυτόν που απαιτείται με πειραματικές μεθόδους.
+63	510	509	On poiseuille flows of yield stress fluids with wall slip	Ροές Poiseuille ιξωδοπλαστικών ρευστών με ολίσθηση στο τοίχωμα	Yield-stress or viscoplastic materials behave as fluids only when the stress exceeds the yield stress and as solids otherwise. The determination of the so-called yielded and unyielded regions, which are not known a priori, leads to severe numerical difficulties when solving viscoplastic flows. Viscoplastic materials are also known to exhibit wall slip when the stress exceeds a critical value, known as the slip yield stress. If the latter is non-zero, the slip equation consists of two-branches resulting to difficulties analogous to those encountered with the discontinuous viscoplastic constitutive equations. The main objective of this thesis is to solve efficiently time-dependent viscoplastic flows with wall slip and non-zero slip yield stress. The Papanastasiou regularization is used for regularizing the constitutive equation. A similar regularization is proposed for the slip equation. The performance of both regularizations is tested in steady-state and cessation Poiseuille flows of viscoplastic fluids, such as Bingham plastics and Herschel-Bulkley fluids. For the cessation of axisymmetric Poiseuille flow of a Herschel-Bulkley fluid, we used a power-law slip equation relating the wall shear stress to the slip velocity. We have shown that if the slip yield stress is zero, the fluid slips at all times, the velocity becomes and remains uniform before complete cessation, and the stopping time is finite only when the slip exponent s<1. In the case of Navier slip (s=1), the stopping time is infinite and the volumetric flow rate decays exponentially. When s>1, the decay is much slower. Analytical expressions of the decay of the flat velocity and of the stopping time have also been derived. When the slip yield stress is non-zero, slip ceases at a finite critical time, the velocity becomes flat only in complete cessation, and the stopping times are finite, in agreement with theoretical estimates. In steady-state Poiseuille flow of a Herschel-Bulkley fluid in a duct of rectangular cross section, four different flow regimes are observed as the pressure gradient is increased. Initially no slip occurs, in the second regime slip occurs only in the middle of the wider wall, in the third one slip occurs partially at both walls, and eventually variable slip occurs everywhere. The performance of the regularized slip equation has been tested for both Newtonian and Bingham flows. The numerical results for wide ranges of the various parameters involved compare favorably with available theoretical and numerical results. The numerical results for the cessation flow showed again that in the case of Navier slip (zero slip yield stress), the fluid slips at all times, the velocity becomes and remains plug before complete cessation, and the theoretical stopping time is infinite. The cessation of the plug flow has been calculated analytically. No stagnant regions appear at the corners when Navier slip is applied. In the case of non-zero slip yield stress, the fluid may slip everywhere or partially at the wall only in the initial stages of cessation. Slip ceases at a critical time after which the flow decays exponentially and the stopping times are finite in agreement with theory.	Τα ιξωδοπλαστικά υλικά συμπεριφέρονται σαν ρευστά ή σαν στερεά αν η τάση είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από την τάση διαρροής (yield stress), αντίστοιχα. Ο προσδιορισμός των περιοχών διαρροής και μη διαρροής, που δεν είναι γνωστές εξαρχής, οδηγεί σε αριθμητικές δυσκολίες στην επίλυση ιξωδοπλαστικών ροών. Είναι επίσης γνωστό ότι σε αυτές τις ροές παρατηρείται ολίσθηση στα τοιχώματα για τιμές της διατμητικής τάσης μεγαλύτερες μιας κρίσιμης τιμής, της λεγόμενης τάσης διολίσθησης (slip yield stress). Για μη μηδενική τάση διολίσθησης, η εξίσωση ολίσθησης είναι ασυνεχής γεγονός που προκαλεί δυσκολίες ανάλογες με εκείνες που συναντώνται σε ροές με ασυνεχείς καταστατικές εξισώσεις. Ο κύριος στόχος της παρούσας διατριβής είναι η αποτελεσματική επίλυση χρονομεταβαλλόμενων ιξωδοπλαστικών ροών, με ολίσθηση στο τοίχωμα και μη μηδενική τάση διολίσθησης. Το μοντέλο του Παπαναστασίου χρησιμοποιείται για εξομάλυνση της καταστατικής εξίσωσης. Ένα παρόμοιο μοντέλο προτείνεται και για την εξίσωση ολίσθησης. Η συμπεριφορά των δύο μοντέλων διερευνάται σε μόνιμες ροές και μεταβατικές ροές Poiseuille ιξωδοπλαστικών ρευστών. Για την επίλυση της διακοπής της αξονοσυμμετρικής ροής Poiseuille ενός ρευστού Herschel-Bulkley, χρησιμοποιήσαμε μια εξίσωση ολίσθησης εκθετικής μορφής που σχετίζει την διατμητική τάση με την ταχύτητα ολίσθησης. Δείξαμε ότι για μηδενική τάση διολίσθησης, τo ρευστό ολισθαίνει στο τοίχωμα καθ’ όλη την διάρκεια της ροής, ότι η ταχύτητα καθίσταται και παραμένει ομοιόμορφη πριν την πλήρη παύση της ροής και ότι ο χρόνος διακοπής είναι πεπερασμένος μόνο όταν ο εκθέτης ολίσθησης είναι μικρότερος της μονάδας, s<1. Για ολίσθηση Navier (s=1), ο χρόνος διακοπής είναι άπειρος και η ογκομετρική παροχή μειώνεται εκθετικά. Όταν s>1, η μείωση είναι πολύ πιο αργή. Έχουμε επίσης εξαγάγει αναλυτικές λύσεις για την απόσβεση της ομοιόμορφης ταχύτητας και για το χρόνο διακοπής. Για μη μηδενική τάση διολίσθησης, η ολίσθηση στο τοίχωμα παύει σε ένα κρίσιμο πεπερασμένο χρόνο, η ταχύτητα καθίσταται ομοιόμορφη μόνο στην πλήρη παύση της ροής και ο χρόνος διακοπής είναι πεπερασμένος, σε συμφωνία με θεωρητικές εκτιμήσεις. Στην μόνιμη ροή Poiseuille ενός ρευστού Herschel-Bulkley σε αγωγό ορθογώνιας διατομής, παρατηρούνται τέσσερις περιοχές ροής καθώς αυξάνεται η βαθμίδα πίεσης. Αρχικά δεν παρατηρείται ολίσθηση το τοίχωμα, στη δεύτερη περιοχή παρατηρείται ολίσθηση στο μέσο του πλατύτερου τοιχώματος, στο τρίτο παρατηρείται μερική ολίσθηση και στα δύο τοιχώματα, και στο τελευταίο παρατηρείται μεταβλητή ολίσθηση σε όλα τα τοιχώματα. Η συμπεριφορά του ομαλοποιημένου ��οντέλου ολίσθησης μελετήθηκε σε Νευτώνειες ροές και σε ροές Bingham. Τα αριθμητικά αποτελέσματα για ευρύ φάσμα των διαφόρων σχετικών παραμέτρων συμφωνούν με διαθέσιμα θεωρητικά και αριθμητικά αποτελέσματα. Τα αριθμητικά αποτελέσματα για τη διακοπή της ροής έδειξαν εκ νέου ότι με ολίσθηση Navier, το ρευστό ολισθαίνει καθ’ όλη τη διάρκεια της ροής, ότι η ταχύτητα γίνεται και παραμένει ομοιόμορφη πριν την πλήρη παύση της ροής και ότι ο χρόνος διακοπής είναι άπειρος. Η απόσβεση της ομοιόμορφης ροής υπολογίζεται αναλυτικά. Επίσης, με την ολίσθηση Navier, δεν εμφανίζονται νεκρές περιοχές στις γωνιές του αγωγού. Όταν η τάση διολίσθησης είναι μη μηδενική, το ρευστό ολισθαίνει παντού ή μερικώς στο τοίχωμα μόνο στα αρχικά στάδια της διακοπής. Η ολίσθηση σταματά σε ένα κρίσιμο χρόνο μετά τον οποίο η ογκομετρική παροχή μειώνεται εκθετικά. Ο χρόνος διακοπής είναι πεπερασμένος και σε συμφωνία με τα θεωρητικά άνω φράγματα.
+64	245	244	Statistical theory for mixed poisson time series models	Στατιστική θεωρία για μοντέλα χρονοσειρών μικτών Poisson διαδικασιών	The goal of this thesis is the statistical analysis of mixed Poisson count time series models. The necessity for such an investigation arises from the fact that count dependent sequences, which appear in several scientific fields like medical, environmental or financial applications, they often face the phenomenon of overdispersion, that is the sample variance of the data collection is larger than the corresponding mean. In particular, we study inference for count time series regression models which include a feedback mechanism. We study probabilistic properties and quasi-likelihood estimation for this class of processes. We show that the resulting estimators are consistent and asymptotically normally distributed. The key observation in developing the theory is a mean parameterized form of the mixed Poisson process. In addition, we employ different criteria to study the prediction problem. In particular, we provide probabilistic forecasts based on the assumption of Poisson or negative binomial distribution, which they fall within the framework of mixed Poisson processes and we propose the use of Probability Integral Transformation (PIT) histogram, marginal calibration plot and scoring rules to assess the predictive performance and rank the competing forecast models. In the last part of this thesis we discuss the testing problem for linearity in the context of such models. We employ the score test, suitably adjusted, as it is based on a quasi-likelihood function. Our methodology covers both cases where parameters can be identifiable or non identifiable under the null.	Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η στατιστική ανάλυση μικτών Poisson μοντέλων χρονοσειρών, τα οποία λαμβάνουν ακέραιες τιμές. Η αναγκαιότητα μιας τέτοιας μελέτης προκύπτει από το γεγονός ότι οι ακέραιες εξαρτημένες ακολουθίες, οι οποίες εμφανίζονται σε πολλά επιστημονικά πεδία όπως η ιατρική, η μελέτη του περιβάλλοντος ή οι οικονομικές εφαρμογές, πολύ συχνά αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της υπερδιακύμανσης, δηλαδή η δειγματική διασπορά της συλλογής δεδομένων είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη μέση τιμή. Ειδικότερα, μελετούμε συμπερασματολογία για μοντέλα παλινδρόμησης ακέραιων χρονοσειρών, τα οποία περιλαμβάνουν ένα μηχανισμό ανάδρασης. Μελετούμε πιθανοθεωρητικές ιδιότητες και εκτίμηση μέσω της ημιπιθανοφάνειας για αυτή την κλάση διαδικασιών. Αποδεικνύουμε ότι οι προκύπτουσες εκτιμήτριες είναι συνεπείς και ασυμπτωτικά κανονικά κατανεμημένες. Η βασική παρατήρηση στην ανάπτυξη της θεωρίας είναι η κατάλληλα παραμετροποιημένη μορφή της μέσης τιμής της μικτής Poisson διαδικασίας. Επιπλέον, χρησιμοποιούμε διάφορα κριτήρια για να μελετήσουμε το πρόβλημα της πρόβλεψης. Ειδικότερα, παρέχουμε πιθανοθεωρητικές προβλέψεις βασιζόμενες στην υπόθεση της Poisson ή της αρνητικής διωνυμικής κατανομής, οι οποίες εμπίπτουν στο πλαίσιο των μικτών Poisson διαδικασιών και προτείνουμε τη χρήση του ιστογράμματος μετασχηματισμού πιθανότητας, της καμπύλης περιθωριακής βαθμονόμησης και των κανόνων scoring για να αξιολογήσουμε την απόδοση πρόβλεψης και να κατατάξουμε τα ανταγωνιστικά μοντέλα πρόβλεψης. Στο τελευταίο μέρος αυτής της εργασίας συζητούμε το πρόβλημα ελέγχου γραμμικότητας στο πλαίσιο αυτών των μοντέλων. Χρησιμοποιούμε την ελεγχοσυνάρτηση score, κατάλληλα προσαρμοσμένη, αφού βασίζεται στην ημιπιθανοφάνεια. Η μεθοδολογία μας καλύπτει και τις δύο περιπτώσεις όπου οι παράμετροι είναι προσδιορίσιμες ή μη, κάτω από τη μηδενική υπόθεση.
+65	589	580	The genetic landscape of Type 1 Diabetes in a genetically heterogeneous population : the role of HLA-G	Το γενετικό υπόβαθρο του διαβήτη τύπου 1 σε ένα γενετικά ετερογενή πληθυσμό : ο ρόλος των HLA -G	Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM), also known as insulin-depended diabetes mellitus (IDDM), is an autoimmune disorder, characterised by the destruction of insulin-producing β-cell in the pancreas via the combined action of infiltrating T cells and macrophages. Self-antigens are presented to other immune cells via a group of peptide presenting molecules, the Human Leukocyte Antigens (HLA). Genotypic combinations that phenotypically portray greater risk include DRB1*03:01-DQA1*05:01-DQB1*02:01, DRB1*04:xx-DQA1*03:01-DQB1*03:02 (DR3-DQ2.5/DR4-DQ8). However disease related HLA haplotypes vary throughout different populations. The Cypriot population HLA is highly polymorphic and the combination of HLA alleles is very heterogeneous, so that the already proposed T1DM susceptibility alleles may either be confirmed or novel HLA susceptibility loci may be identified. It has been suggested that risk for T1DM lies in polymorphisms of the telomeric MHC locus, a region closest to classical and non-classical HLA class I alleles. Therefore, this study investigates the involvement of a 14bp insertion/deletion polymorphism (rs371194629) at the 3’ untranslated region (UTR) of HLA-G in the context of T1DM and age of onset, as well as the overall involvement of HLA-G in the disease pathogenesis. Findings that emerged from this study show a strong association between the HLA-G 14bp-polymorphism and T1DM with respect to the age of onset. Specifically, the deletion/deletion (DEL/DEL) genotype was found to be associated with an early age of onset, while the presence of the insertion allele was associated to a later age of onset, thus indicating a possible dominant effect over the deletion allele, a role in delaying disease onset and an overall involvement of HLA-G in the pathogenesis of Type I diabetes. HLA-G gene expression was also found to be 2-fold lower in the early age of onset group when compared to the late one. In addition, this 14bp polymorphism is part of the most common HLA-G extended haplotype (Promo-G*0104a/G*01:04/UTR-3) that has not only been associated with T1DM but has also been found to be involved in disease progression since it is commonly found in the early onset group. Moreover, new HLA-G promoter haplotypes, genotypes and 3’UTR haplotypes have been recognised in the Cypriot population due to new SNP combinations and the high diversity of this population. The significant differences between T1DM patients and controls concerning genetic susceptibility in the CTLA-4 and the TGF-beta genes alludes to the possible involvement of regulatory T cells (Treg), since both factors are heavily required for their augmentation. Therefore, this is the first study that proposes that HLA-G localised at the pancreatic level but also HLA-G positive Tregs may fail to render immune modulation during autoimmune response due to HLA-G genotypic differences and thus identify these cells as potential therapeutic targets. Lastly, evaluation of the HLA alleles at the protein level suggests a strong genetic contribution of the HLA molecules DR/DQ. Amino acids DQβ L26 and A57 which contribute to the stability of the heterodimer and are part of the binding pocket , are exclusively found in the risk DQB1 alleles *02:01 and *03:02. Similarly, all the amino acids on the risk DQA1 *03:01 and *05:01 alleles are entirely different from all the other alleles. This set of ten DQα amino acids (Y11R52R55F61T64I66L69V/L76H129E/K175), DRβ Q70 and DQβ L26A57 have significant function, either as pocket amino acids, T-cell receptor (TCR) contact sites or part of the dimer of heterodimer formation, suggesting that these alleles, due to their conserved protein composition, are the main contributors in the disease pathogenesis while other genetic factors may act as disease modifiers.	Ο Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (ΣΔΤ1), γνωστός επίσης και ως ινσουλίνο-εξαρτώμενος διαβήτης, είναι μια αυτοάνοση διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από την καταστροφή των β-κυττάρων στο πάγκρεας μέσω της συνδυασμένης δράσης των διηθητικών κυττάρων Τ και των μακροφάγων. Τα αντιγόνα εαυτού παρουσιάζονται στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσω μιας ομάδας παρουσίαση μορίων/ πεπτιδίων, τα αντιγόνα ιστό-συμβατότητας (HLA). Οι γονοτυπική συνδυασμοί που απεικονίζουν φαινοτυπικά μεγαλύτερο κίνδυνο περιλαμβάνουν τους DRB1 *03:01-DQA1 *05: 01-DQB1 *02:01, DRB1 *04: xx-DQA1 *03:01-DQB1 * 03:02 (DR3-DQ2.5 / DR4-DQ8). Ωστόσο, οι HLA απλότυποι ρίσκου για ΣΔΤ1 ποικίλλουν στους διαφορετικούς πληθυσμούς. Οι HLA απλότυποι του κυπριακού πληθυσμού είναι εξαιρετικά πολυμορφικοί και ο συνδυασμός των αλληλόμορφων HLA είναι πολύ ετερογενής. Επομένως, μέσο αυτού του πληθυσμού μπορεί είτε να επιβεβαιωθούν οι ήδη προτεινόμενοι απλότυποι ρίσκου ΣΔΤ1 ή να βοηθήσει στην αναγνώριση νέων HLA ρίσκου. Περαιτέρω, έχει προταθεί ότι ο κίνδυνος για ΣΔΤ1 έγκειται σε πολυμορφισμούς στην τελομερική θέση του μείζονος συμπλέγματος ιστοσυμβατότητας (MHC), μια περιοχή που βρίσκεται πλησιέστερα προς αλληλόμορφα κλασικής και μη κλασικής HLA τάξης Ι. Ως εκ τούτου, αυτή η μελέτη διερευνά την εμπλοκή ενός πολυμορφισμός 14 βάσεων (rs371194629) στην 3 'αμετάφραστη περιοχή (UTR) του HLA-G, στην ηλικία έναρξης της νόσου, καθώς επίσης και τη συνολική συμμετοχή του HLA-G στην παθογένεια της νόσου. Ευρήματα που προέκυψαν από αυτή τη μελέτη δείχνουν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του HLA-G 14bp-πολυμορφισμού και της ηλικίας έναρξης του ΣΔΤ1. Συγκεκριμένα, ο γονότυπος διαγραφή / διαγραφής (DEL / DEL) βρέθηκε να σχετίζεται με την πρώιμη ηλικία έναρξης, ενώ η παρουσία του αλληλόμορφου εισαγωγής συσχετίστηκε με την μεγαλύτερη ηλικία έναρξης, υποδεικνύοντας έτσι μια πιθανή δεσπόζουσα επίδραση επί του αλληλόμορφου διαγραφής, ένα ρόλο στην καθυστέρηση της έναρξης της νόσου και συνολικά την συμμετοχή του HLA-G στην παθογένεια του διαβήτη τύπου Ι. Η γονιδιακή έκφραση HLA-G βρέθηκε επίσης να είναι 2 φορές χαμηλότερη στην πρώιμη ηλικία εμφάνισης σε σύγκριση με την μεγαλύτερη ηλικία έναρξης. Επιπλέον, ο 14bp πολυμορφισμός είναι μέρος του πιο κοινού HLA-G απλότυπου (Promo-G * 0104a / G * 01:04 / UTR-3) που δεν έχει μόνο συσχετιστεί με τον ΣΔΤ1 αλλά έχει επίσης βρεθεί να εμπλέκετε στην εξέλιξη της ασθένειας. Οι σημαντικές διαφορές μεταξύ των ασθενών με ΣΔΤ1 και την ομάδα ελέγχου όσον αφορά τη γενετική προδιάθεση στα γονίδια CTLA-4 και TGF-β παραπέμπει στην πιθανή συμμετοχή των ρυθμιστικών Τ κυττάρων (Treg), καθώς και οι δύο παράγοντες είναι αναγκαίοι για την αύξηση τους. Ως εκ τούτου, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που προτείνει ότι το HLA-G σε παγκρεατικό επίπεδο, αλλά και τα HLA-G θετικά Tregs αποτυγχάνουν να αντισταθμίσουν την αυτοάνοσης αντίδραση λόγο γονοτυπικών διαφορών του HLA-G. Έτσι προτείνουμε αυτά τα HLA-G θετικά Tregs κύτταρα ως πιθανούς θεραπευτικούς στόχους. Τέλος, η αξιολόγηση των HLA αλληλόμορφων σε επίπεδο πρωτεΐνης υποδηλώνει κύρια γενετική συμβολή των HLA μορίων DR / DQ στον ΣΔΤ1. Τα αμινοξέα DQβ L26 και Α57 που συμβάλλουν στη σταθερότητα του ετεροδιμερούς και αποτελούν μέρος του θύλακα δέσμευσης, βρίσκονται πρώτιστα στα αλληλόμορφα ρίσκου DQB1 * 02:01 και *03:02. Ομοίως, όλα τα αμινοξέα στα DQA1 αλληλόμορφα κινδύνου *03:01 και *05:01 είναι εντελώς διαφορετικά από όλα τα άλλα αλληλόμορφα. Αυτό το σύνολο των δέκα DQα αμινοξέων (Y11R52R55F61T64I66L69V/L76H129E/K175), το DRβ Q70 και το DQβ L26A57, έχουν σημαντική λειτουργία, είτε σαν αμινοξέα πρόσδεσης, θέσεις επαφής υποδοχέα Τ-κυττάρων (TCR) ή μέρος του διμερούς σχηματισμού ετεροδιμερούς, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτά τα αλληλόμορφα, λόγω της συντηρημένη πρωτεϊνική σύνθεση τους, είναι οι κύριοι συνεισφέροντες στην παθογένεια της νόσου, ενώ άλλοι γενετικοί παράγοντες μπορούν να ενεργούν ως τροποποίητες της νόσου.
+66	527	548	The development of children's attitudes towards linguistic variation : a study on a dialect/register continuum	Η ανάπτυξη των στάσεων των παιδιών προς τη γλωσσική ποικιλότητα: Mία έρευνα σε ένα διαλεκτικό/υφολογικό συνεχές	The present thesis investigates language attitudes at early stages of sociolinguistic development. Through many years of investigation, researchers have come to agree that attitude is an evaluative stance towards an object (Garrett et al. 2006). Language attitudes have been investigated worldwide, especially within contexts where multiple linguistic varieties appear. Most of the studies concerned adults’ attitudes which were more positive towards standardised forms. Such an observation has been made within the Greek-Cypriot setting too (Papapavlou 1998, Themistocleous 2007, Papapavlou & Sophocleous 2009). Research on children’s language attitudes provides evidence that from the age of three children start forming language attitudes (Rosenthal 1974, Schneiderman 1976, Mercer 1977). Exposure to a linguistic code used in the environment enables the child to acquire language, along with certain language attitudes. Pavlou’s study (1999) on young Greek-Cypriot children showed that they were not in favour of either the standard variety or the dialect. The present thesis focuses on Greek-Cypriot children’s attitudes towards Cypriot Greek, as a case of a dialect/register continuum, along with their associations between language and non-language features. An attempt is also made to test whether variables such as gender and age play a role in the language attitudes’ picture of children. Thus, through the adoption of a technologically advanced version of the ‘Magic Boxes’ (Rosenthal 1974), the thesis aims at shedding light on the development of Greek-Cypriot children’s language attitudes towards different levels of Cypriot Greek from age five to age seven. The actual purpose is to detect whether children at these stages are aware of the different levels of Cypriot Greek, expressing different attitudes towards each level. At the same time, an effort is made to investigate whether there are any gender differences and whether children make any associations between the various levels and non-language characteristics ascribed to the speaker or to the context. The statistical analysis of the results verifies previous conclusions on children’s ability to distinguish between varieties of the same code and hold attitudes towards them as early as age five (Rosenthal 1974). Children participating in the study, and especially the older ones, appear to favour the acrolectal level and disfavour the basilectal level of Cypriot Greek. Females’ attitudes give a clearer picture than that of males which undergoes more changes after further familiarisation with the linguistic stimuli. Also, girls appear to be even more in favour of the standardised forms than boys. This may be due to the fact that as the children grow older deviations start disappearing (Schneiderman 1976) or real gender differences appear after the age of ten (Sharp et al. 1973). Possible fear of decay of the national identity may prevent Greek Cypriots from admitting that they can never be native speakers of Standard Modern Greek. The lack of scientific research led to speakers’ non-awareness of the continuum, and consequently to inadequate mastering of both Standard Modern Greek and Cypriot Greek. Whatever the case might be, the issue of language attitudes is generally an important one since it is interrelated with pedagogical and behavioural issues, as well as issues of language maintenance, language policy and planning.	Η παρούσα διατριβή διερευνά τις γλωσσικές στάσεις στα πρώτα στάδια της κοινωνιογλωσσολογικής ανάπτυξης. Μετά από πολλά χρόνια έρευνας, οι ερευνητές έχουν καταλήξει στο ότι η στάση είναι μια αξιολογική άποψη σε κάποιο αντικείμενο (Garrett et al. 2006). Οι γλωσσικές στάσεις έχουν διερευνηθεί σε όλο τον κόσμο, ειδικά σε περιβάλλοντα όπου εμφανίζονται πολλαπλές γλωσσικές ποικιλίες. Οι περισσότερες από τις μελέτες αφορούσαν τις στάσεις ενηλίκων, οι οποίες ήταν πιο θετικές προς τυποποιημένα στοιχεία. Μια τέτοια παρατήρηση έχει γίνει και εντός του ελληνικο-κυπριακού σκηνικού (Papapavlou 1998, Themistocleous 2007, Papapavlou & Sophocleous 2009). Έρευνες για τις γλωσσικές στάσεις των παιδιών παρέχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι από την ηλικία των τριών τα παιδιά αρχίζουν να σχηματίζουν γλωσσικές στάσεις (Rosenthal 1974, Schneiderman 1976, Mercer 1977). Η έκθεση σε ένα γλωσσικό κώδικα που χρησιμοποιείται μέσα στο περιβάλλον δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αποκτήσει γλώσσα, μαζί με συγκεκριμένες γλωσσικές στάσεις. Η μελέτη του Pavlou (1999) σε μικρά παιδιά Eλληνοκυπρίων έδειξε ότι δεν ήταν υπέρ ούτε της τυποποιημένης ποικιλίας ούτε της διαλέκτου. Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στις στάσεις Eλληνοκύπριων παιδιών προς την Κυπριακή Ελληνική, ως περίπτωση ενός διαλεκτικού/υφολογικού συνεχούς, όπως επίσης και στις συνδέσεις που κάνουν μεταξύ γλώσσας και μη-γλωσσικών χαρακτηριστικών. Προσπάθεια γίνεται επίσης να εξεταστεί αν μεταβλητές όπως το φύλο και η ηλικία παίζουν ρόλο στην εικόνα των γλωσσικών στάσεων των παιδιών. Έτσι, μέσα από την υιοθέτηση μιας τεχνολογικά αναβαθμισμένης έκδοσης των ‘Magic Boxes’ (Rosenthal 1974), η διατριβή έχει ως στόχο να ρίξει φως στην ανάπτυξη των γλωσσικών στάσεων Ελληνοκύπριων παιδιών προς τα διάφορα επίπεδα της Κυπριακής Ελληνικής από τις ηλικίες πέντε έως επτά. Ο ακριβής σκοπός είναι να εντοπιστεί αν τα παιδιά σε αυτά τα στάδια έχουν επίγνωση των διαφορετικών επιπέδων της Κυπριακής Ελληνικής εκφράζοντας διαφορετικές στάσεις απέναντι σε κάθε επίπεδο. Ταυτόχρονα, καταβάλλεται προσπάθεια για να διερευνηθεί αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των φύλων και αν τα παιδιά κάνουν κάποιους συσχετισμούς μεταξύ των διαφόρων επιπέδων και των μη-γλωσσικών χαρακτηριστικών που αποδίδονται στον ομιλητή ή στο περιβάλλον. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων επιβεβαιώνει προηγο��μενα συμπεράσματα σχετικά με την ικανότητα των παιδιών να διακρίνουν ποικιλίες του ίδιου κώδικα και να διαμορφώσουν στάσεις απέναντί τους από την ηλικία των πέντε (Rosenthal 1974). Τα παιδιά που συμμετείχαν στη μελέτη, και ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα, φαίνεται να προτιμούν το ακρολεκτικό και να βλέπουν δυσμενώς το βασιλεκτικό επίπεδο της Κυπριακής Ελληνικής. Οι στάσεις των κοριτσιών δίνουν μια σαφέστερη εικόνα από εκείνη των αγοριών, που υφίσταται περισσότερες τροποποιήσεις μετά από περαιτέρω ευαισθητοποίηση στα γλωσσικά ερεθίσματα. Επίσης, τα κορίτσια φαίνεται να είναι ακόμα περισσότερο υπέρ των τυποποιημένων στοιχείων από τα αγόρια. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν αποκλίσεις αρχίζουν να εξαφανίζονται (Schneiderman 1976) ή πραγματικές διαφορές φύλου εμφανίζονται μετά την ηλικία των δέκα (Sharp et al. 1973). Ο ενδεχόμενος φόβος της αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας μπορεί να εμποδίζει τους Ελληνοκύπριους να παραδεχτούν ότι δεν μπορούν ποτέ να είναι φυσικοί ομιλητές της Κοινής Νέας Ελληνικής. Η έλλειψη επιστημονικής έρευνας οδήγησε στη μη αναγνώριση από τους ομιλητές της έννοιας του συνεχούς, και κατά συνέπεια της ανεπαρκούς διαχείρησης τόσο της Κοινής όσο και της Κυπριακής Ελληνικής. Σε κάθε περίπτωση, το θέμα των γλωσσικών στάσεων είναι γενικά σημαντικό, αφού είναι αλληλένδετο με παιδαγωγικά θέματα και θέματα συμπεριφοράς, καθώς και θέματα διατήρησης της γλώσσας, γλωσσικής πολιτικής και σχεδιασμού.
+67	54	47	Perturbation of zeros of entire functions of exponential type	Διαταραχές μηδενικών ακέραιων αναλυτικών συναρτήσεων εκθετικού τύπου	This thesis is divided into two parts. In the first part, we give new criteria for two complex sequences to have the same excess in the sense of Paley and Wiener in L2(-a, a). (... Electronic form of abstract in english language is not available)	Η διδακτορική διατριβή χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος βρίσκουμε νέα κριτήρια ώστε δύο ακολουθίες μιγαδικών αριθμών να έχουν το ίδιο πλεόνασμα στον χώρο . Στο δεύτερο μέρος επεκτείνουμε το Θεώρημα Fabry-Polya αναφορικά με τον εντοπισμό ανωμαλιών σειρών Taylor-Dirichlet.
+68	473	431	Turkish Cypriots from minority to a political community 1923-1960	Τουρκοκύπριοι : από μειονότητα σε πολιτική κοινότητα (1923-1960)	The purpose of this thesis is to explore the political evolution of Turkish-Cypriots from being a hegemonized religiously oriented minority into a political community. This exploration has the academic ambition to contribute to a better understanding of the Cyprus issue as this has evolved under British colonial rule on the island, particularly in its late stages, through the spectrum of political demands and collective interests of the Turkish Cypriot community. Contrary to what has been argued so far, that is the Turkish-Cypriots community's political activism was under the direct political influence and guidance of Turkey, this thesis demonstrates with empirical evidence, that the primary political purpose for the negation of enosis lies first and foremost with the local Turkish Cypriot elite who managed, eventually, to mobilize politically towards this task the Turkish-Cypriots masses. The Turkish Cypriot community reacted early on during the colonial period to its transformation from a Millet-i Hakime to a minority. The demographic uncertainty along with the partial as well as retrospective introduction of modernity, as it was manifested with the social and economic lack of the Turkish Cypriots vis a vis the Greek Cypriots, contributed to the social evolution of a subordinated political consciousness among the Turks of Cyprus. Along with the fear of immediate enosis, in light of the collapse of the Ottoman Empire, it led to a contra nationalism movement among the Turkish Cypriots that was expressed as a monolithic objection and reaction against any solution leading to enosis and autonomy. The intense struggle of the Turkish Cypriot elite was without doubt, throughout the colonial period, a significant factor in instituting the Turkish Cypriots into an equal political partner in the 1960 London - Zurich agreements. This politically "inactive" community resisted the "abandonment" policy Turkey had applied for Cyprus after the Lausanne Treaty. Instead, contrary to the will of the colonial power, it attained modernization and ascended towards a secular Turkish ethnic consciousness. Consequently, it managed to draw Turkey into the Cyprus dispute - a factor that transformed the dispute from a colonial issue into a violent bi-communal conflict. The Turkish Cypriot leadership would shape its activities in such a way as to upset the national visions of the Greek Cypriot majority and to safeguard the recognition of Turkish Cypriots as a politically equal community. The British government's policy to encourage the Turkish reaction against enosis inevitably facilitated the elevation of Turkish Cypriot demands, in case of alteration of the status quo. The political elite of the community employed the policy of partition to mobilize Turkish Cypriot masses in order to achieve its historical aspirations. The Republic of Cyprus was without doubt a partnership state between two equal cofounders, the two Cypriot communities, under the domination of the three guarantor powers and the auspices of the NATO interests.	Αντικείμενο εργασίας της παρούσας διατριβής αποτελεί η μετεξέλιξη των Τουρκοκυπρίων από κηδεμονευόμενη θρησκευτική μειονότητα σε πολιτική κοινότητα. Σε αυτό το πλαίσιο καταγράφονται και αναλύονται οι τουρκοκυπριακές πολιτικές διεκδικήσεις, όπως συγκροτήθηκαν, διατυπώθηκαν, και κορυφώθηκαν την περίοδο 1923-1960. Η παρούσα διατριβή επιδιώκει να συμβάλει στην κατανόηση του κυπριακού ζητήματος, όπως εξελίχθηκε στην ύστερη περίοδο της Αγγλοκρατίας και που οδήγησε στην ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσα από την οπτική γωνία, τα πολιτικά αιτήματα και τις διεκδικήσεις της τουρκοκυπριακής κοινότητας Κεντρική υπόθεση εργασίας είναι ότι ενόψει της ελληνοκυπριακής ιστορικής διεκδίκησης για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, η τουρκοκυπριακή κοινότητα κινητοποιήθηκε, στην αρχή σε επίπεδο ελίτ και μετέπειτα μαζικά, για να αποτρέψει μια τέτοια προοπτική. Η τουρκοκυπριακή κινητοποίηση προηγήθηκε της εμπλοκής της Τουρκίας στο κυπριακό και, επομένως, αμφισβητείται η επικρατούσα στην ελληνοκυπριακή ιστοριογραφία αντίληψη που θέλει τις τουρκοκυπριακές διεκδικήσεις απόλυτα ελεγχόμενες και εναρμονισμένες στις επιδιώξεις του τουρκικού κράτους. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα αντιτάχθηκε διαχρονικά στην υποβάθμιση της από Millet-i Hakime σε μειονότητα, και επιδίωξε συγκροτημένα την αναγνώριση της κοινοτικής της ύπαρξης. Η δημογραφική ανασφάλεια, αλλά και η άνιση και ετεροχρονισμένη εισαγωγή της νεωτερικότητας, που αποτυπώθηκε με την οικονομική και κοινωνική υστέρηση των Τουρκοκυπρίων έναντι των Ελληνοκυπρίων, συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση ενός αντιδραστικού εθνικισμού, ο οποίος πηγάζει από την έντονη αντίδραση κατά της πολιτικής της ένωσης και την ενσωμάτωση ενός συμπλέγματος κοινωνικοοικονομικής κατωτερότητας. Η επίμονη δραστηριότητα της τουρκοκυπριακής πολιτικής ελίτ υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, ένας σημαντικός παράγοντας στην ανάδειξη των Τουρκοκυπρίων ως κυρίαρχης κοινότητας στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Η «άβουλη» κοινότητα αντιτάχθηκε στις τουρκικές προτροπές για μετανάστευση στην Τουρκία, διεκδίκησε και πέτυχε, σε αντιπαράθεση με την αποικιακή εξουσία, τον εκσυγχρονισμό και την άνοδο της κοσμικής εθνικής συνείδησης ανάμεσα στους Τουρκοκυπρίους, καθώς και την κοινοτική της ανασυγκρότηση, πέτυχε την εμπλοκή της Τουρκίας στο κυπριακό, και συνέβαλε καθοριστικά στην βίαιη εθνοτική αντιπαράθεση στο νησί. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία θα συγκροτήσει τις διεκδικήσεις της με στόχο να ανατρέψει τα εθνικά οράματα της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας εκφράζοντας μια μονολιθική εναντίωση στην ένωση και την αυτονομία, και θα επιδιώξει την αναγνώρισή της ως πολιτικά ισότιμης κοινότητας. Η συγκυριακή αξιοποίηση του τουρκικού παράγοντα από την βρετανική πλευρά για καθυπόταξη του ελληνοκυπριακού αλυτρωτισμού, θα υποθάλψει την αντίδραση της τουρκικής και τουρκοκυπριακής πολιτικής ελίτ, η οποία θα διατυπώσει αναβαθμισμένες διεκδικήσεις σε περίπτωση μεταβολής του status quo. Η τουρκοκυπριακή πολιτική ελίτ θα εντάξει τις μάζες στη συλλογιστική της διχοτόμησης, και μέσα από την βίαιη εθνοτική αντιπαράθεση θα επιδιώξει να πετύχει τις ιστορικές της διεκδικήσεις. Η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρξε ένα συνεταιρικό κράτος, με ισότιμους συνιδρυτές τις δύο κυπριακές κοινότητες, υπό την κηδεμονία των τριών εγγυητριών δυνάμεων και υπό την αιγίδα των νατοϊκών συμφερόντων.
+69	540	592	Controlling electron and exciton transfer paths in molecular systems	Έλεγχος μεταφοράς ηλεκτρονίων και εξιτονίων σε μοριακά συστήματα	This Ph.D. Thesis focuses on electron transfer (ET) and energy transfer (EnT) mechanisms in molecular systems. The main objective of my research work was to develop a physical understanding of how to control actively electron and energy propagation through molecules. Such control of ET and EnT flow is vital in biological and artificial solar energy conversion materials and in molecular electronics. Using theoretical models of donor (D) – bridge (B) – acceptor (A) molecules, and employing simulations, ab initio computations on real molecules and analytical methodologies, I described frameworks that enable the active control of ET and EnT reactions. A major component of this Thesis is in the field of vibrational control of molecular ET reactions by application of infrared (IR) pulses. The basic idea can be intuitively described by a D-B-A molecule that undergoes photoinduced bridge-mediated D-to-A ET. Selective IR (vibrational) excitation of specific bridge vibrational modes influences the ET rate by modulating the bridge electronic state energies and the bridge-mediated D-to-A electronic coupling. This type of ET rate control is exciting since IR excitation is chemically innocent, in the sense that it does not alter the electronic states of the D-B-A system and neither does it cause irreversible changes to the molecular structure. Some experiments of vibrationally-controlled molecular ET using IR pulses have been realized. The experiments were performed on different molecular systems and all of them demonstrated significant but different levels of IR-induced ET rate modulation. In my research work we used theoretical models of D-B-A molecules and ab initio computations on specific classes of molecules, to explore the constraints on achieving enhanced vibrational perturbation of ET rates with application of IR excitation pulses. Most of the constraints stem from molecule-specific characteristics, such as the nature of molecular vibrational spectra, the strengths of the electron–vibrational coupling, the interaction strengths between molecular vibrations and IR radiation and the strength of the molecule-solvent interaction. There also constraints that stem from experimental setups that produce the IR excitation pulses characteristics. Having these constraints in mind, we suggest parameter regimes and molecular architectures that may enhance the vibrational control of ET for fast ET reactions. Another part of this Thesis is devoted for triplet exciton (“Dexter”) EnT and in particular on bridge-mediated Dexter EnT systems. The simplest intuitive way to describe EnT is to consider it as a coupled motion of two particles, an electron and a hole, between different localized molecular regions. This adds considerable richness to the mediation process, compared to single-particle (electron or hole) transfer. In this research work we developed a single-particle coupling-pathway theory for bridge-mediated triplet EnT and provided formulas and computational schemes to assess the bridge exciton contribution to the triplet-exciton coupling (ignored by earlier theories). We find two competing coupling pathway mechanisms. At shorter distances and/or high tunneling gaps, donor-acceptor charge-transfer exciton virtual states dominate the triplet EnT coupling. At longer distances and/or lower tunneling gaps, virtual exciton states of the bridge (with both electron and hole on the bridge), mediate the transport. We further developed D-B-A models to illustrate single-particle and two-particle (exchange) EnT pathways and to formulate an intuitive framework of EnT pathways that demonstrates strong analogies to ET pathways and their interferences.	Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή επικεντρώνεται στη μελέτη των μηχανισμών αντιδράσεων μεταφοράς ηλεκτρονίου (ΜΗΛ) και μεταφοράς ενέργειας (ΜΕΝ) σε μοριακά συστήματα. Ο κύριος στόχος της ερευνητικής μου δραστηριότητας ήταν να αναπτύξω καλύτερη φυσική κατανόηση όσον αφορά τον ενεργό έλεγχο των αντιδράσεων ΜΗΛ και ΜΕΝ σε μοριακά σύμπλοκα. Ο έλεγχος των μηχανισμών ΜΗΛ και ΜΕΝ είναι ζωτικής σημασίας σε βιολογικά και τεχνητά φωτοβολταϊκά υλικά καθώς και στον ευρύτερο τομέα της μοριακής ηλεκτρονικής. Χρησιμοποιώντας θεωρητικά μοριακά μοντέλα, δότη (ΔΟ) –γέφυρας (ΓΕ) – δέκτη (ΔΕ), και πραγματοποιώντας προσομοιώσεις, υπολογισμούς ab initio σε πραγματικά μόρια και αναλυτικές μεθοδολογίες, αναπτύξαμε ένα φορμαλισμό και υπολογιστικά εργαλεία που μας δίνουν τη δυνατότητα ανάλυσης του ελέγχου διαδικασιών ΜΗΛ και ΜΕΝ σε μόρια. Η κύρια ερευνητική συνιστώσα της παρούσας Διατριβής, αφορά το πεδίο του ελέγχου μοριακών αντιδράσεων ΜΗΛ μέσω εφαρμογής υπέρυθρων (IR) παλμών διέγερσης που διαταράσσουν τις δονήσεις του μορίου. Η βασική ιδέα μπορεί διαισθητικά να περιγραφεί με ένα μόριο ΔΟ-ΓΕ-ΔΕ το οποίο πραγματοποιεί ΜΗΛ μέσω φωτοδιέγερσης από το ΔΟ στο ΔΕ διαμέσου των ενδιάμεσων ηλεκτρονιακών καταστάσεων της ΓΕ. Η επιλεκτική διέγερση συγκεκριμένων δονητικών καταστάσεων ΓΕ με παλμούς IR προκαλεί χρονοεξαρτημένες μεταβολές στις ενέργειες των ηλεκτρονιακών καταστάσεων ΓΕ καθώς και στις ηλεκτρονιακές συζεύξεις μεταξύ των καταστάσεων DΟ-ΓΕ και ΔΕ-ΓΕ, επηρεάζοντας έτσι το ρυθμό ΜΗΛ. Αυτού του είδους ο έλεγχος είναι ιδιαίτερα επωφελής, αφού η διέγερση IR είναι σχετικά μη επιβλαβής, υπό την έννοια ότι δεν μεταβάλλει τις ηλεκτρονιακές καταστάσεις του συστήματος ΔΟ-ΓΕ-ΔΕ και κυρίως δεν προκαλεί μη αντιστρεπτές αλλαγές στη μοριακή δομή. Έχουν πραγματοποιηθεί μερικά πειράματα δονητικού ελέγχου ΜΗΛ χρησιμοποιώντας δράση παλμών IR. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικά μοριακά συστήματα και όλα παρουσιάζουν σημαντική αλλά διαφορετικού βαθμού επίδραση της διέγερσης IR στο ρυθμό ΜΗΛ. Στη δική μου ερευνητική εργασία χρησιμοποιήσαμε θεωρητικά μοριακά μοντέλα ΔΟ-ΓΕ-ΔΕ και υπολογισμούς ab initio σε συγκεκριμένα μόρια, για να διερευνήσουμε τους περιορισμούς που υπάρχουν στη δυνατότητα να επηρεαστεί σημαντικά ο ρυθμός ΜΗΛ μέσω δονητικής διέγερσης με δράση παλμού IR. Οι περισσότεροι περιορισμοί προέρχονται από τη φύση του μοριακού δονητικού φάσματος, την ισχύ της σύζευξης ηλεκτρονίου-δονήσεων, την ισχύ της αλληλεπίδρασης μεταξύ μοριακών δονήσεων και ακτινοβολίας IR και την ισχύ της αλληλεπίδρασης μορίου-διαλύματος. Επίσης, υπάρχουν περιορισμοί που προέρχονται από τη πειραματική διάταξη και οι οποίοι καθορίζουν τα χαρακτηριστικά των παλμών IR διέγερσης. Έχοντας αυτούς τους περιορισμούς υπόψη, προτείνουμε εύρος παραμέτρων και μοριακές αρχιτεκτονικές που αυξάνουν το δονητικό έλεγχο των ΜΗΛ για γρήγορες διαδικασίες ΜΗΛ. Επιπρόσθετα στη παρούσα Διατριβή μελετήσαμε αντιδράσεις ΜΕΝ (ή μεταφοράς εξιτονίων) τριπλής κατάστασης μέσω του μηχανισμού Dexter. Οι μοριακές ΜΕΝ σε μόρια ΔΟ-ΓΕ-ΔΕ, πραγματοποιούνται μέσω των ενδιάμεσων καταστάσεων εξιτονίων της ΓΕ. Η μεταφορά εξιτονίου είναι συνδυασμένη μεταφορά δύο σωματιδίων, ενός ηλεκτρονίου και μίας οπής, μεταξύ διαφορετικών εντοπισμένων περιοχών του μορίου. Η συνδυασμένη μεταφορά δύο σωματιδίων είναι πολύ πιο πολύπλοκη από τη μεταφορά ενός σωματιδίου (ηλεκτρονίου ή οπής). Στην ερευνητική εργασία αναπτύξαμε μια νέα θεωρητική και υπολογιστική περιγραφή μονοπατιών σύζευξης μέσω καταστάσεων ΓΕ για μηχανισμούς ΜΕΝ σήραγγος (tunneling). Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι ο θεωρητικός φορμαλισμός που έχουμε αναπτύξει, λαμβάνει υπόψη τη συνεισφορά εξιτονίων ΓΕ στη σύζευξη ΜΕΝ (οι συνεισφορές εξιτονίων ΓΕ έχουν αγνοηθεί από προηγούμενες θεωρίες). Έχουμε παρατηρήσει δύο ανταγωνιστικούς μηχανισμούς μονοπατιών σύζευξης. Σε μόρια με μικρές ΓΕ ή/και μεγάλα ενεργειακά φράγματα δυναμικού στη ΓΕ (tunneling barriers), οι εξιτονικές καταστάσεις ΔΟ-ΔΕ καθορίζουν κυρίως τη σύζευξη. Εν αντιθέσει σε μόρια με μεγαλύτερες ΓΕ ή/και μικρότερα φράγματα δυναμικού στη ΓΕ η σύζευξη ΜΕΝ εξιτονίων τριπλής κατάστασης πραγματοποιείται κυρίως μέσω των εξιτονικών καταστάσεων ΓΕ. Επιπρόσθετα έχουμε αναπτύξει αναλυτικά μοντέλα ΔΟ-ΓΕ-ΔΕ για να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά των μονοπατιών ΔΟ-ΔΕ και ΓΕ ως συνάρτηση του μήκους της ΓΕ και των ενεργειακών καταστάσεων της γέφυρας.
+70	525	551	Topics in statistical inference for linear and nonlinear time series	Θέματα στη στατιστική συμπέρασματολογία για γραμμικές και μη γραμμικές χρονοσειρές	The aim of this thesis is twofold. First, to investigate the problem of estimating the rescaled fourth order cumulant of the unobserved innovations of linear time series which is an important parameter for statistical inference. Second, to propose two modifications of the autoregressive-sieve respectively of the autoregressive bootstrap. For the first problem, an existing nonparametric estimator is first discussed and its asymptotic properties are derived. In particular, it is shown how the autocorrelation structure of the underlying process affects the behavior of the estimator. Based on these findings and on a discovered and important invariance property of the parameter of interest with respect to linear filtering, a pre-whitening based nonparametric estimator of the same parameter is proposed. The aforementioned invariance property implies that the parameter of interest can be estimated using the residuals obtained by applying the linear filter to the time series at hand and an inverse-transformation is not needed. It is shown that if the filter chosen to pre-whiten the time series is such that the filtered time series is less correlated than the original one, then the new estimator has several advantages. The asymptotic properties of the new estimator based on a simple autoregressive filter are investigated and its superiority is theoretically established for large classes of stochastic processes. It is shown that for the particular estimation problem considered, pre-whitening not only reduces the variance of the estimator but it can also lead to gains in terms of bias. The finite sample performance of the existing and of the new estimator is investigated and compared by means of several simulations. As an application, we show that the new estimator allows for a simple modification of the multiplicative frequency domain bootstrap which considerable extends its range of validity. Furthermore, the problem of testing hypotheses about the rescaled fourth order cumulant of the unobserved innovations is also considered. In this context, a simple test for Gaussianity is proposed and some real-life data applications are presented. Concerning the two modifications of the autoregressive-sieve respectively of the autoregressive bootstrap proposed, the first replaces the classical i.i.d. resampling scheme applied to the residuals of the autoregressive fit by a generation of i.i.d. wild pseudo-innovations that appropriately mimic the first and the second order moments as well as the rescaled fourth order cumulant of the true innovations driving the underlying linear process. This modification, uses the estimator of the fourth order cumulant presented in the first part of the thesis and extends the range of validity of the autoregressive-sieve bootstrap to classes of statistics for which the classical, residual-based autoregressive-sieve bootstrap, fails. The second modification, is a version of the autoregressive bootstrap which is applied to an appropriately transformed time series. This, together with a dependent-wild type generation of pseudo-innovations, delivers a bootstrap procedure which is valid for large classes of statistics and for stochastic processes that satisfy quite general weak dependence conditions. A fully data-driven selection of the tuning parameters involved in both bootstrap modifications is proposed, while extensive simulations, including comparisons with alternative bootstrap methods, show a good finite sample performance of the proposed bootstrap procedures.	Η παρούσα διατριβή έχει δύο κυρίως στόχους. Ο πρώτος, να ασχοληθεί με το πρόβλημα της εκτίμησης του ανακλιμακώμενου συσσωρευτή τέταρτης τάξης rescaled fourth order cumulant) του μη παρατηρηθέντος λευκού θορύβου μιας γραμμικής στοχαστικής ανέλιξης, ο οποίος αποτελεί μία σημαντική παράμετρο στην στατιστική συμπερασματολογία χρονοσειρών. Ο δεύτερος στόχος είναι να προτείνει δύο τροποποιήσεις της αυτοπαλινδρομικής διαδικασίας bootstrap, οι οποίες επεκτείνουν σημαντικά το εύρος των εφαρμογών και της ασυμπτωτικής συνέπειας των αντίστοιχων μεθόδων. Όσον αφορά το πρώτο πρόβλημα εκτίμησης, μία υφιστάμενη μη παραμετρική εκτιμήτρια εξετάζεται και οι ασυμπωτικές ιδιότητες της ερευνούνται. Τα ασυμπτωτικά αποτελέσματα δείχνουν με ποιό τρόπο η αυτοσυσχέτιση της στοχαστικής ανέλιξης επηρεάζει την συμπεριφορά της εκτιμήτριας. Βασισμένοι σε αυτά τα ευρήματα και σε μια σημαντική ιδιότητα αναλλοίωτου της παραμέτρου που μας ενδιαφέρει ως προς τα γραμμικά φιλτραρίσματα της χρονοσειράς, προτείνεται μία καινούργια μη παραμετρική εκτιμήτρια η οποία βασίζεται σε μία λευκοθορυβοποίηση (pre-whitening) της υφιστάμενης χρονοσειράς. Η προαναφερθείσα ιδιότητα του αναλλοίωτου συνεπάγεται ότι η παράμετρος που μας ενδιαφέρει μπορεί να εκτιμηθεί χρησιμοποιώντας τα υπόλοιπα που προκύπτουν εφαρμόζοντας ένα γραμμικό φίλτρο μετασχηματισμού της χρονοσειράς και ότι δεν απαιτείται η χρήση οποιουδήποτε αντίστροφου μετασχηματισμού. Αν η φιλτραρισμένη χρονοσειρά είναι λιγότερο συσχετισμένη σε σχέση με την παρατηρηθείσα, τότε η νέα εκτιμήτρια έχει αρκετά πλεονεκτήματα συγκρινόμενη με την εκτιμήτρια που χρησιμοποιεί την αρχική χρονοσειρά. Οι ασυμπωτικές ιδιότητες της καινούργιας εκτιμήτριας βασισμένη σε ένα απλό αυτοπαλινδρομικό φίλτρο ερευνούνται και η ανωτερότητα της νέας εκτιμήτριας για μία μεγάλη κλάση στοχαστικών διαδικασιών αποδεικνύεται . Όπως προκύπτει για το συγκεκριμένο πρόβλημα εκτίμησης η λευκοθορυβοποίηση μπορεί να μειώσει σημαντικά όχι μόνο τη διασπορά αλλά και τη μεροληψία της εκτιμήτριας. Μέσω προσομοιώσεων διερευνούμε την συμπεριφορά των δύο εκτιμητριών σε δείγματα πεπερασμένου μεγέθους. Μεταξύ των εφαρμογών που έχει η καινούργια εκτιμήτρια είναι και μία απλή τροποποίηση της πολλαπλασιαστικής διαδικασίας bootstrap βασισμένης στη φασματική πυκνότητα η οποία και επεκτείνει σημαντικά το εύρος των εφαρμογών της. Επιπρόσθετα εξετάζουμε και το πρόβλημα ελέγχου υποθέσεων σχετικά με τον ανακλιμακώμενο συσσωρευτή τέταρτης τάξης. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται ένα απλός έλεγχος κανονικότητας (Gaussianity) και παρουσιάζονται πολλές εφαρμογές σε πραγματικά δεδομένα. Οσον αφορά τις δύο τροποποιήσεις της αυτοπαλινδρομικής διαδικασίας bootstrap, η πρώτη αντικαθιστά το κλασσικό σχήμα αναδειγματολειψίας που αφορά σε ανεξάρτητες και ισόνομες τυχαίες μεταβλητές και εφαρμόζεται στα υπόλοιπα του αυτοπαλινδρομικού μοντέλου. Η νέα διαδικασία αναδειγματολειψίας βασίζεται στη δημιουργία ανεξάρτητων και ισόνομων άτακτων (wild) ψευδο-υπολοίπων τα οποία μιμούνται κατάλληλα την ροπή πρώτης και δεύτερης τάξης και τον ανακλιμακώμενο συσσωρευτή τέταρτης τάξης (rescaled fourth order cumulant) των ανεξάρτητων και ισόνομων τυχαίων μεταβλητών (innovations) που επισέρχονται στη δημιουργία της γραμμικής στοχαστικής ανέλιξης. Αυτή η τροποποίηση η οποία χρησιμοποιεί την εκτιμήτρια του ανακλιμακώμενου συσσωρευτή τέταρτης τάξης που παρουσιάστηκε στο πρώτο μέρος της διατριβής, επεκτείνει την εγκυρότητα της αυτοπαλινδρομικής διαδικασίας bootstrap, σε κλάσεις στατιστικών συναρτήσεων για τις οποίες η κλασσική αυτοπαλινδρομική διαδικασία bootstrap αποτυγχάνει. Στη δεύτερη τροποποίηση, προτείνεται μια αυτοπαλινδρομική διαδικασία bootstrap εφαρμοσμένη όχι στην χρονοσειρά που παρατηρείται, αλλά σε ένα κατάλληλο μετασχηματισμό της. Μαζί με τη δημιουργία εξαρτημένων-άτακτων (dependent-wild) ψευδο-υπολοίπων ορίζεται μία διαδικασία bootstrap η οποία είναι συνεπής για μία μεγάλη κλάση στατιστικών συναρτήσεων και για στοχαστικές διαδικασίες οι οποίες ικανοποιούν αρκετά γενικές ασθενείς συνθήκες εξάρτησης. Τέλος, προτείνεται μία διαδικασία αυτόματης επιλογής των παραμέτρων που εμφανίζονται στις δύο διαδικασίες bootstrap που προτείνουμε, ενώ εκτεταμένες προσομοιώσεις, περιλαμβανομένων συγκρίσεων με εναλλακτικές μεθόδους bootstrap, δείχνουν την καλή συμπεριφορά των νέων διαδικασιών bootstrap σε δείγματα πεπερασμένου μεγέθους.
+71	503	554	Multicasting and groupcasting with physical layer constraints in metropolitan area networks with mesh topologies	Πολυσημειακές συνδέσεις σε μητροπολιτικά οπτικά δίκτυα τυχαίων τοπολογιών λαμβάνοντας υπόψη τις επιδράσεις του φυσικού στρώματος	Next-generation optical networks are expected to support traffic that will be heterogeneous in nature with both unicast, as well as multicast/groupcast applications. Recent bandwidth-intensive applications that are driving the use of optical multicasting include telepresence, grid computing, telemedicine, software and video distribution for residential customers, movie broadcasts, interactive distance learning and video training, and distributed games amongst others. In parallel to the emergence of high-bandwidth multicast applications, the trend is for next-generation mesh optical networks that are evolving from opaque to translucent, and eventually to transparent optical networks. These transparent networks are extremely desirable as they provide bit-rate, protocol, and modulation format transparency, thus providing better solutions in the implementation of the network architecture by minimizing the extra cost, power, and footprint associated with the additional transceivers present in an opaque architecture. These architectures must now also have the capability and build-in intelligence to efficiently support all types of traffic and all kinds of applications, including both unicast as well as multicast/groupcast applications that require either the entire or a fraction of the wavelength bandwidth. In telecommunications networks, it is also essential that services are provided in an uninterrupted manner, leveraging fault recovery techniques and intelligent switching nodes to protect the network against failures. Multicast applications that carry traffic to multiple destinations are even more susceptible to failures as a single failure can result in the loss of information destined to a large number of users. Thus, providing failure recovery techniques for the multicast applications is of paramount importance in next-generation optical networks. The objective of this dissertation is to investigate problems related to impairment-aware multicasting/groupcasting in metropolitan area mesh optical networks, when the physical layer impairments are also taken into consideration when designing and implementing the appropriate provisioning and protection techniques. The main contributions of this dissertation are in the design and implementation of provisioning and protection techniques for the impairment-aware support of multicast and groupcast applications in transparent optical networks. This dissertation fills an existing void in that area by formulating and developing efficient solutions for these problems in metropolitan area optical networks with mesh topologies. All techniques developed for wavelength routing, subrate grooming, and fault protection for multicast and groupcast applications in these networks were designed while taking into consideration the physical layer constraints, and by doing so they exhibited improved performance compared to all the rest of the previously developed techniques. This dissertation presents a complete treatment to the impairment-aware multicast and groupcast provisioning and fault recovery problem by investigating the physical layer system model, node architectures and network engineering, as well as designing and evaluating a large number of heuristic algorithms that can provide these network control functions in a simple and efficient manner. While this work focuses on metropolitan area networks, these methods and techniques can also be readily applicable to other types of networks as well, provided that the network-specific physical layer impairments are accounted for in the physical layer system model.	Τα οπτικά δίκτυα επόμενης γενιάς αναμένεται ότι θα μπορούν να υποστηρίζουν ταυτόχρονα εφαρμογές που χρειάζονται μονοσημειακές αλλά και πολυσημειακές συνδέσεις. Μερικές πρόσφατες εφαρμογές που χρειάζονται μεγάλη χωρητικότητα και θα μπορούσαν να υποστηριχτούν καλύτερα από πολυσημειακές συνδέσεις είναι η ταυτόχρονη διανομή βίντεο σε πολλούς χρήστες, η εκπαίδευση εξ’ αποστάσεως και η ε��παίδευση μέσω βίντεο, οι εφαρμογές τηλεπαρουσίας και τηλεϊατρικής, η αναμετάδοση ταινιών σε πολλούς χρήστες, τα διαδικτυακά παιχνίδια, καθώς και οι εφαρμογές υπολογιστικού πλέγματος. Παράλληλα με την ανάπτυξη των πολυσημειακών εφαρμογών, τα οπτικά δίκτυα επόμενης γενιάς εξελίσσονται από μη-αμιγώς δίκτυα, σε δίκτυα με αμιγώς οπτικές περιοχές, και τελικά σε εξ’ ολοκλήρου αμιγώς οπτικά δίκτυα. Τα αμιγώς οπτικά δίκτυα είναι επιθυμητά αφού μπορούν να παρέχουν διαφάνεια στους ρυθμούς μετάδοσης, στα πρωτόκολλα επικοινωνίας, και στην διαμόρφωση του σήματος. Αυτά τα δίκτυα μπορούν να προσφέρουν καλύτερες λύσεις όσο αφορά την αρχιτεκτονική των οπτικών δικτύων, αφού το κόστος υλοποίησης τους ελαχιστοποιείται, χρειάζονται λιγότερη ισχύ, καθώς και λιγότερο χώρο για την εγκατάσταση του εξοπλισμού του δικτύου, αφού πλέον δεν χρειάζονται οι επιπλέον πομποί και δέκτες που χρειάζονται για την λειτουργία ενός μη-αμιγώς οπτικού δικτύου. Επιπλέον, αυτές οι αρχιτεκτονικές πρέπει να μπορούν να υποστηρίξουν αποδοτικά εφαρμογές διάφορων τύπων συνδέσεων, συμπεριλαμβανομένων και των πολυσημεικών συνδέσεων, που είτε χρειάζονται ολόκληρη την χωρητικότητα που μπορεί να προσφέρει ένα μήκος κύματος είτε χρειάζονται μόνο ένα μέρος αυτής της χωρητικότητας. Στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, είναι επίσης σημαντική η απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών μέσω τεχνικών αποκατάστασης βλαβών για την προστασία του δικτύου. Οι πολυσημειακές συνδέσεις που στέλνουν πληροφορίες σε πολλούς προορισμούς ταυτόχρονα είναι περισσότερο επιρρεπείς στις βλάβες στο δίκτυο, αφού μια και μόνο βλάβη στο δίκτυο μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια πληροφορίας που προορίζεται για ένα μεγάλο αριθμό χρηστών. Γι’ αυτό και οι τεχνικές προστασίας βλαβών που αφορούν πολυσημειακές συνδέσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές στα οπτικά δίκτυα επόμενης γενιάς. Στόχος αυτής της διατριβής είναι η διερεύνηση προβλημάτων που σχετίζονται με πολυσημειακές συνδέσεις σε μητροπολιτικά οπτικά δίκτυα τυχαίων τοπολογιών, όταν οι επιδράσεις του φυσικού στρώματος λαμβάνονται υπόψη κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση αλγορίθμων δρομολόγησης για την εγκατάσταση και προστασία των συνδέσεων. Η κύρια συμβολή αυτής της διατριβής αφορά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση αλγορίθμων δρομολόγησης για την εγκατάσταση και προστασία των πολυσημειακών συνδέσεων, σε αμιγώς οπτικά δίκτυα, λαμβάνοντας υπόψη τις επιδράσεις του φυσικού στρώματος. Αυτή η διατριβή γεμίζει ένα κενό που υπάρχει στην έρευνα, αναπτύσσοντας αποδοτικές λύσεις για αυτά τα προβλήματα σε μητροπολιτικά οπτικά δίκτυα με τοπολογία πλέγματος. Όλες οι τεχνικές που αναπτύχθηκαν για την δρομολόγηση, πολυπλεξία, και προστασία των πολυσημειακών συνδέσεων, σχεδιάστηκαν λαμβάνοντας υπόψιν τους περιορισμούς του φυσικού στρώματος και παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση στην απόδοσή το��ς σε σχέση με τις προηγούμενες τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα. Σε αυτή την διατριβή παρουσιάζεται μια ολοκληρωμένη λύση για την εγκατάσταση και προστασία πολυσημειακών συνδέσεων σε αμιγώς οπτικά δίκτυα, μέσω της ανάπτυξης ενός μοντέλου για τον υπολογισμό των επιδράσεων του φυσικού στρώματος, της ανάπτυξης και σχεδιασμού κατάλληλων αρχιτεκτονικών κόμβων, καθώς και μέσω της ανάπτυξης και εκτίμησης ενός μεγάλου αριθμού ευριστικών αλγορίθμων που μπορούν να αυξήσουν την απόδοση αυτών των δικτύων. Ενώ αυτή η διατριβή επικεντρώνεται σε μητροπολιτικά οπτικά δίκτυα, οι μέθοδοι και τεχνικές που αναπτύσσονται σε αυτή την διατριβή μπορούν να εφαρμοστούν και σε άλλους τύπους δικτύων, δεδομένου ότι οι επιδράσεις του φυσικού στρώματος που σχετίζονται με αυτά τα δίκτυα λαμβάνονται υπόψη στην μοντελοποίηση του φυσικού στρώματος.
+72	224	266	International capital mobility and taxation of multinational firms	Διεθνής μετακίνηση κεφαλαίου και φορολόγηση πολυεθνικών επιχειρήσεων	This thesis is comprised of three interrelated chapters in international capital mobility and international corporate taxation. The first chapter is entitled “Welfare effects of capital market integration with an international duopoly”. This chapter examines how international capital flows affect two imperfectly competitive markets in two different countries. In this theoretical project we show among other things that the unrestricted international capital flows cannot guarantee the increase of the joint welfare. Factors like the net capital payments, the degree of competition in the product market, and the total size of the product market affect crucially the outcome. The second chapter is empirical and is entitled “Profit shifting to countries with macroeconomic and fiscal risk”. This chapter investigates the effect of macroeconomic and fiscal riskiness in tax-motivated profit shifting by multinational enterprises’ (MNEs). In this project we demonstrate the importance for the potency of profit shifting activity of risk factors related to macroeconomic and fiscal stability in countries where multinational subsidiaries reside. Finally, the third chapter is entitled “The corporate governance of profit shifting”. The empirical analysis relies mainly on ORBIS and BoardEx databases. In this chapter we examine how the board characteristics of MNEs affect tax-related profit shifting. We find that certain structures of a board of directors may decisively reduce the total amount of profit shifting.	Η διατριβή αποτελείται από τρία αλληλένδετα κεφάλαια, που σχετίζονται με τη διεθνή ροή κεφαλαίου και τη διεθνή εταιρική φορολόγηση. Το πρώτο κεφάλαιο έχει τίτλο «Η επίδραση στην ευημερία λόγω ολοκλήρωσης στην αγορά κεφαλαίου με διεθνές δυοπώλιο». Το κεφάλαιο αυτό εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι διεθνείς ροές κεφαλαίων επηρεάζουν δύο ατελώς ανταγωνιστικές αγορές σε δύο διαφορετικές χώρες. Σε αυτή τη θεωρητική μελέτη δείχνουμε, μεταξύ άλλων, ότι οι χωρίς κανένα περιορισμό διεθνείς ροές κεφαλαίων δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν την αύξηση της κοινής ευημερίας των χωρών που συμμετέχουν σε αυτή την ατελή αγορά. Παράγοντες όπως οι καθαρές πληρωμές ξένου κεφαλαίου, το επίπεδο ανταγωνισμού, και το συνολικό μέγεθος της αγοράς προϊόντος επηρεάζουν αποφασιστικά το αποτέλεσμα στην ευημερία. Το δεύτερο κεφάλαιο είναι μία εμπειρική μελέτη με τίτλο: «Μεταφορά κερδών προς χώρες με μακροοικονομικό και δημοσιονομικό κίνδυνο». Το κεφάλαιο αυτό εξετάζει την επίδραση που έχουν ο μακροοικονομικός και δημοσιονομικός κίνδυνος στο μέγεθος της μεταφοράς κερδών που κάνουν οι πολυεθνικές για λόγους φορολογικούς. Στην παρούσα μελέτη, δείχνουμε ότι τόσο ο μακροοικονομικός όσο και ο δημοσιονομικός κίνδυνος παίζουν σημαντικό ρόλο στις χώρες όπου βρίσκονται οι θυγατρικές επιχειρήσεις των πολυεθνικών. Το τρίτο κεφάλαιο έχει τίτλο Εταιρική διακυβέρνηση και μεταφορά κερδών . Η εμπειρική ανάλυση αυτού του κεφαλαίου βασίζεται σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από τις βάσεις δεδομένων ORBIS και BoardEx. Σε αυτή τη μελέτη εξετάζουμε την επίδραση διαφόρων χαρακτηριστικών του Διοικητικού Συμβουλίου μίας επιχείρησης στο ύψος της μεταφοράς κερδών των πολυεθνικών. Μεταξύ άλλων, δείχνουμε ότι Διοικητικά Συμβούλια με συγκεκριμένη δομή είναι σε θέση να μειώσουν σημαντικά το μέγεθος της μεταφοράς κερδών που κάνουν οι πολυεθνικές.
+73	351	323		Η εξέλιξη της επαγγελματικής ικανοποίησης των δασκάλων : από τις σπουδές μέχρι τη συμπλήρωση της πρώτης πενταετίας στο επάγγελμα	The purpose of this investigation was the development of a structural model that would combine the two existing theoretical schools of job satisfaction: the theoretical school that controls the difference between the expected and the actual job satisfaction (discrepancy theory) and the school that seeks the combination of the factors that determine job satisfaction (situational model). Thus, this model attempts to verify/confirm and extend Herzberg’s (1966) and Dinham and Scott (2000) theories, who investigated the factors that define/compose job satisfaction. Also, this research attempts to combine the theories mentioned above with Festinger’s (1957) theory of cognitive dissonance. In this framework we examine the development of a model that measures teachers’ job satisfaction in Cyprus from the beginning of their studies up until their first five years of work. The present research combines the two existing theoretical schools of job satisfaction and therefore is considered to be innovative and significant for current literature with the expansion of the theory of job satisfaction and the presentation of a new extended/broadened model. In the framework of the study in question, the level of job satisfaction of 178 students of the Department of Education of the University of Cyprus as well as 538 graduates of the University of Cyprus with less than five years of teaching experience was investigated. Quantitative methodology was used. The analysis of the participants’ longitudinal data that were taken along with the use of structural equation modeling and growth analysis revealed that “job satisfaction” is a concept consisting of three dimensions: “the teaching profession core features”, “the features of the working environment” and “the job features”. It appears that job satisfaction is a second order factor which results from the synthesis of three distinctive dimensions, which although independent, present a high correlation amongst them. In addition, it was shown that students’ and freshly appointed teachers’ “job satisfaction” is decreased with time. This may indicate that students and newly appointed teachers experience cognitive dissonance. Students and newly appointed teachers who initially experience lower levels of job satisfaction seem most likely to experience a decreased rate in their job satisfaction in subsequent years.	Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η ανάπτυξη ενός δομικού μοντέλου που θα συνδυάζει τις δύο υπάρχουσες θεωρητικές σχολές της επαγγελματικής ικανοποίησης: αυτής που ελέγχει τη διαφορά της αναμενόμενης με την πραγματική επαγγελματική ικανοποίηση (discrepancy theory) στα πλαίσια της γνωστικής ασυμφωνίας και εκείνης που αναζητεί το συνδυασμό των παραγόντων που συνθέτουν την επαγγελματική ικανοποίηση (situational model). Με αυτό τον τρόπο επιχειρείται επιβεβαίωση και προέκταση των θεωριών των Herzberg (1966) και Dinham και Scott (2000), οι οποίοι αναζήτησαν παράγοντες που συνθέτουν την επαγγελματική ικανοποίηση. Σ’ αυτό το πλαίσιο εξετάζεται η ανάπτυξη ενός μοντέλου επαγγελματικής ικανοποίησης των εκπαιδευτικών από τα χρόνια των σπουδών μέχρι και τα πρώτα πέντε χρόνια εργασίας τους. Στα πλαίσια της παρούσας έρευνας μελετήθηκε η επαγγελματική ικανοποίηση 178 φοιτητών του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου και 538 νεοδιορισθέντων εκπαιδευτικών αποφοίτων του Πανεπιστημίου Κύπρου, των οποίων η υπηρεσία ήταν μικρότερη των πέντε χρόνων. Χρησιμοποιήθηκε ποσοτική μεθοδολογία. Η ανάλυση των διαχρονικών δεδομένων των υποκειμένων της έρευνας με τη χρήση δομικών και λανθάνοντων αναπτυξιακών μοντέλων ανάλυσης καταδεικνύει πως τρεις παράγοντες συνθέτουν την επαγγελματική ικανοποίηση των νεοδιορισθέντων εκπαιδευτικών και των φοιτητών. Οι παράγοντες αυτοί είναι: τα «δομικά χαρακτηριστικά του διδασκαλικού επαγγέλματος», τα «χαρακτηριστικά του χώρου εργασίας» και τα «χαρακτηριστικά του επαγγέλματος». Φαίνεται, επίσης πως η επαγγελματική ικανοποίηση είναι ένας παράγοντας ανώτερης τάξης που προκύπτει από τη σύνθεση τριών διακριτών παραγόντων, οι οποίοι παρουσιάζουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ τους. Έχει προκύψει πως η πορεία της επαγγελματικής της ικανοποίησης των φοιτητών παρουσιάζει εξελικτικά μια γραμμικά φθίνουσα ανάπτυξη. H εξέλιξη της επαγγελματικής ικανοποίησης των νεοδιορισθέντων εκπαιδευτικών ακολουθεί καμπυλόμορφη πορεία, δηλαδή με αρχική μείωση των επιπέδων της επαγγελματικής τους ικανοποίησης και στη συνέχεια ανάκαμψη, η οποία, όμως, δεν καταφέρνει να υπερβεί τα επίπεδα της αναμενόμενης επαγγελματικής τους ικανοποίησης. Οι φοιτητές και οι νεοδιορισθέντες εκπαιδευτικοί που είχαν χαμηλότερη αρχική επαγγελματική ικανοποίηση παρουσιάζουν μεγαλύτερο ρυθμό μείωσης της επαγγελματικής τους ικανοποίησης εξελικτικά στο χρόνο.
+74	326	371	Integrating Temporal abstraction with Bayesian networks : a validation in the field of coronary heart disease	Ενοποίηση χρονικής αφαιρετικότητας με δίκτυα Bayes: αξιολόγηση στο πεδίο της στεφανιαίας νόσου	This thesis explores the integration of two Artificial Intelligence approaches: Temporal abstraction (TA) and Bayesian networks (BN) in order to improve medical problem solving. In clinical systems, given the inherent uncertainty and incompleteness of medical knowledge and data, probabilistic models became a popular representation for reasoning with disease processes. Bayesian networks belong to the family of such probabilistic models and in fact they were widely used in many clinical domains as they can handle well uncertainty in medical knowledge and data. The time-stamped multivariate data representing the medical history of some individual are usually not amenable to direct reasoning. Temporal abstraction (TA) methods, by combining statistical and heuristic methods aim to glean out the useful information/ patterns from such data, in order to facilitate specific uses including higher level problem-solving. The generated, more abstract (and hence more useful/usable) information is of different types that can be roughly divided into basic and, complex temporal abstractions. Bayesian networks and Temporal abstraction, demonstrated their effectiveness as standalone engines, predominantly for medical problem solving, but not in conjunction. The key research hypothesis that this thesis set out to investigate was whether the integration of TA with BN could yield notable performance improvements in medical problem solving. Towards this end, we selected the field of CHD (CHD) as a testbed and demonstrator of the attempted integration. Overall the novel contributions of this thesis are: a) the development of a temporal extension of a BN, namely a Dynamic Bayesian network, whose nodes represent basic TAs and its application for diagnosis and prognosis (primary and secondary prevention) of CHD, b) the development of a Naive Bayes classifier whose features represent frequent temporal association rules (TARs), a type of complex TAs, applied for the diagnosis of CHD and c) the formulation of a general methodology for the proposed integration, potentially applicable to any domain where time is important.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά την ενοποίηση δύο τεχνικών της Τεχνητής Νοημοσύνης συγκεκριμένα τη χρονική αφαιρετικότητα και τα δίκτυα Bayes, με στόχο τη βελτίωση της απόδοσης πληροφοριακών συστημάτων για την επίλυση ιατρικών προβλημάτων. Δεδομένης της εγγενούς αβεβαιότητας και μη πληρότητας της ιατρικής γνώσης και των ιατρικών δεδομένων, τα πιθανοτικά μοντέλα έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή όσον αφορά τις δυνατότητες συλλογισμού που παρέχουν για την επίλυση ιατρικών προβλημάτων. Τα δίκτυα Bayes ανήκουν στην οικογένεια των πιθανοτικών μοντέλων και στην πραγματικότητα έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως σε πολλούς ιατρικούς τομείς, δεδομένου ότι μπορούν να χειριστούν καλά την αβεβαιότητα στα δεδομένα και στην ιατρική γνώση. Τα χρονικά και πολυμεταβλητά δεδομένα που συνθέτουν το ιατρικό ιστορικό κάποιου ατόμου δεν επιδέχονται συνήθως άμεσο συλλογισμό. Οι μέθοδοι χρονικής αφαιρετικότητας, συνδυάζουν στατιστικές και ευρετικές μεθόδους με στόχο να εξάγουν τις χρήσιμες πληροφορίες από τα δεδομένα, προς διευκόλυνση συγκεκριμένων χρήσεων συμπεριλαμβανομένου υψηλότερου επιπέδου επίλυσης προβλημάτων. Οι παραγόμενες, πιο αφηρημένες (και ως εκ τούτου πιο χρήσιμες) πληροφορίες είναι διαφόρων τύπων που μπορούν να διαχωριστούν σε βασικές και σύνθετες χρονικές αφαιρετικότητες. Τα δίκτυα Bayes και η χρονική αφαιρετικότητα, απέδειξαν την αποτελεσματικότητά τους ως αυτόνομες τεχνικές, κυρίως για επίλυση ιατρικών προβλημάτων, αλλά όχι σε συνδυασμό. Η κύρια ερευνητική ερώτηση που η παρούσα διδακτορική διατριβή έθεσε ως στόχο να διερευνήσει ήταν κατά πόσον η ενοποίηση της χρονικής αφαιρετικότητας με τα δίκτυα Bayes, θα μπορούσε να αποφέρει σημαντικές βελτιώσεις στις επιδόσεις συστημάτων για την επίλυση ιατρικών προβλημάτων. Γι’ αυτό το λόγο, επιλέγηκε το πεδίο της στεφανιαίας νόσου για την επίδειξη και δοκιμή της επιδιωκόμενης ενοποίησης των δύο προσεγγίσεων. Συνολικά, οι συνεισφορές της διδακτορικής αυτής έρευνας είναι: α) η ανάπτυξη μιας επέκτασης ενός χρονικού δικτύου Bayes, και συγκεκριμένα ενός Δυναμικού δικτύου Bayes, του οποίου οι κόμβοι αποτελούν απλές χρονικές αφαιρετικότητες καθώς και η εφαρμογή του για τη διάγνωση και την πρόγνωση (πρωτογενή και δευτερογενή πρόγνωση) της στεφανιαίας νόσου, β) η ανάπτυξη ενός naïve Bayes ταξινομητή, του οποίου τα χαρακτηριστικά αντιπροσωπεύουν τη συχνότητα εμφάνισης χρονικών κανόνων συσχέτισης, ενός είδους σύνθετων χρονικών αφαιρετικοτήτων, στο ιατρικό ιστορικό κάποιου ατό��ου, και την εφαρμογή του ταξινομητή για τη διάγνωση της στεφανιαίας νόσου και γ) τη διατύπωση μιας γενικής μεθοδολογίας για την προτεινόμενη ενοποίηση, για εφαρμογή σε πεδία όπου ο χρόνος είναι σημαντικός.
+75	290	262	Economic growth, productivity and technological change	Οικονομική μεγένθυση, παραγωγικότητα και τεχνολογική μεταβολή	The objectives of this thesis are: (1) to examine whether and how indicators of financial intermediary development influences economic growth in order to explore possible nonlinearities; (2) to investigate the relationship between information technology (IT) and economic performance in the presence of adjustment costs; and (3) to determine whether IT causes skill-biased technical change (SBTC). Three different dynamic approaches are used for the examination of the three topics under investigation, as well as the appropriate data sets. Nonparametric estimation techniques will be used for answering the questions concerning the two sources of growth mentioned above, while a system of factor demand equations derived from a general cost function will be estimated along with some price expectation processes in order to evaluate the relationship between IT and SBTC. The estimation results show that in contrast to recent research, the finance-growth relationship is linear when the previously documented nonlinearity between initial per capital income and human capital, on the one hand, and economic growth, on the other, is taken into account. When these nonlinearities are ignored, the finance-growth relationship appears nonlinear. Additionally, the results indicate that IT has a positive effect on productivity growth that varies among industries and time. Moreover, adjustment costs are important when identifying this effect since their omission tends to understate the effect of IT-capital on economic performance. Furthermore, the relationship between IT-capital and productivity appears to be nonlinear especially when adjustment costs are included in the model. Finally, the results suggest that IT does cause SBTC. The dramatic decline in the price of IT equipment that has appeared in the US economy the last decade causes the demand for skilled workers to rise and the demand for unskilled one to decline.	Οι στόχοι της Διατριβής είναι: (1) να εξετάσει κατά πόσο συγκεκριμένοι δείκτες χρηματοοικονομικής ανάπτυξης επηρεάζουν την οικονομική μεγέθυνση με στόχο την εξακρίβωση μη γραμμικότητας στην σχέση αυτή; (2) να εξετάσει τη σχέση μεταξύ τεχνολογίας της πληροφορικής και παραγωγικότητας στην παρουσία κόστους προσαρμογής; Και (3) να καθορίσει κατά πόσο η τεχνολογία της πληροφορικής δημιουργεί διάκριση με βάση την ικανότητα των εργατών. Για την εξέταση των πιο πάνω στόχων χρησιμοποιούνται τρεις διαφορετικές μέθοδοι εκτίμησης. Για την εξέταση των δύο πρώτων στόχων, εφαρμόζονται μη παραμετρικές μέθοδοι ενώ ένα σύστημα εξισώσεων ζήτησης εκτιμάται μαζί με κάποιες εξισώσεις για τις αναμενόμενες τιμές για την απάντηση του τρίτου θέματος. Τα αποτελέσματα της εκτίμησης υποδεικνύουν ότι, σε αντίθεση με πρόσφατες έρευνες, η σχέση μεταξύ χρηματοοικονομικής ανάπτυξης και οικονομικής μεγέθυνσης είναι γραμμική όταν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι η σχέση μεταξύ οικονομικής μεγέθυνσης και αρχικού εισοδήματος αλλά και ανθρωπίνου κεφαλαίου είναι μη γραμμική. Όταν αγνοήσουμε τη σχέση αυτή τότε παίρνουμε μη γραμμικότητα στη σχέση που μας ενδιαφέρει. Επίσης, τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η τεχνολογία της πληροφορικής έχει μια θετική επίδραση στην παραγωγικότητα, η οποία όμως μεταβάλλεται ανάλογα με τη βιομηχανία και την χρονική περίοδο που εξετάζουμε. Επιπλέον, τα κόστη προσαρμογής παρουσιάζονται πολύ σημαντικά αφού επηρεάζου�� την επίδραση αυτή στην παραγωγικότητα. Όταν τα κόστη προσαρμογής συμπεριληφθούν στο μοντέλο τότε παίρνουμε μια μη γραμμική σχέση ανάμεσα στην τεχνολογία της πληροφορικής και στην παραγωγικότητα. Όσον αφορά το τρίτο θέμα, τα αποτελέσματα υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία της πληροφορικής οδηγεί σε διάκριση, δηλαδή αυξάνει τη ζήτηση για ειδικευμένο (πιο ικανό/μορφωμένο) εργατικό δυναμικό και μειώνει τη ζήτηση για ανειδίκευτο.
+76	467	498	Test washback on teaching practices used in EFL multi-exam preparation classes in Greece	Αναδραστική επίδραση αξιολογικών κριτηρίων στην διδακτική μεθοδολογία που χρησιμοποιούν οι καθηγητές σε τάξεις, στις οποίες προετοιμάζουν μαθητές για την απόκτηση πιστοποίησης γλωσσομάθειας	This research offers new insights into the phenomenon of test washback by focusing on the teaching practices in exam preparation classes. An exploration of the factors influencing teachers how to teach shows that washback is a complex phenomenon with several intervening factors. The case study examined exam preparation classes in Greece which present an interesting pedagogical ecology regarding exam preparation. The term multi-exam class will be used in the current thesis. It is defined as the exam preparation classes where a variety of exams are taught since students often participate in more than one exam in the same exam period. Thus, teachers in multi-exam preparation classes are forced to teach and prepare students for two or even three or four exams in the same class. The main research question is how the multi-exam context influences the teaching practices that teacher use. A distinction is made among ‘methods’, ‘activities’ and ‘tasks’ when studying teachers’ methodology. Two different methods are used to address the question: a case study and a questionnaire, which employed teachers of English teaching in a frontistirio and/or privately. Both qualitative and quantitative data collection procedures were followed. In the case study, interviews, classroom observations and follow-up interviews of two teachers teaching exam preparation classes in the same school are used to elicit information on the nature and type of teaching practices the teachers use to prepare students for exams. The case study compares one exam and multi-exam classes and looks into the extent to which the teachers’ approaches are influenced by the nature and requirements of multi-exam classes. The questionnaire provides information about the factors that influence teachers to choose specific teaching practices in exam preparation classes. Findings show that degrees and kinds of washback seem to be influenced by the type of the exam, the number of exams in preparation classes, the school term and other teacher-direct and teacher-indirect factors. Preparing students for a range of exam options with different formats can reduce washback and promote language learning. In this way, teachers can have more opportunities to use different teaching practices. The teacher remains a significant and influential agent, showing how important it is for teachers to get involved in assessment and develop their language assessment literacy. This study contributes by incorporating a teacher’s voice which, so far, has been absent from the local and national levels, providing valuable information regarding the role of teachers in reforming testing and enhancing classroom practices. The study offers language teachers, teacher trainers, examination bodies and material writers and publishers, insights directly relevant to their needs. The study finally indicates that by investigating not only the roles of stakeholders but also the broad sociocultural and educational context the washback issue can be fully accounted for.	Η παρούσα ερευνά το φαινόμενο του test washback (αναδραστική επίδραση αξιολογικών κριτηρίων). Συγκεκριμένα επικεντρώνεται στην διδακτική μεθοδολογία που χρησιμοποιούν οι καθηγητές σε τάξεις στις οποίες προετοιμάζουν μαθητές για την απόκτηση πιστοποίησης γλωσσομάθειας. Η μελέτη των παραγόντων που επηρεάζει τους καθηγητές στην διδακτική τους μεθοδολογία, δείχνει ότι η αναδραστική επίδραση αξιολογικών κριτηρίων είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο με πολλούς παράγοντες που αλληλεπιδρούν. Η μελέτη περίπτωσης που ερευνήθηκε είναι τάξεις προετοιμασίας για την απόκτηση πιστοποίησης γλωσσομάθειας στην Ελλάδα, οι οποίες παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, όσον αφορά στην προετοιμασία εξετάσεων για την απόκτηση πιστοποίησης. Στην παρούσα διατριβή χρησιμοποιείται η ορολογία multi-exam classes (τάξεις πολλαπλών εξετάσεων). Η συγκεκριμένη ορολογία προσδιορίζει τις τάξεις προετοιμασίας για την απόκτηση πολλών και διαφορετικών πιστοποιητικών στην ίδια τάξη εφόσον οι μαθητές λαμβάνουν μέρος σε πάνω από μια πιστοποίηση στην ίδια εξεταστική περίοδο. Επομένως, οι καθηγητές στις τάξεις προετοιμασίας πολλών εξετάσεων (multi-exam) αναγκάζονται να προετοιμάσουν και να διδάξουν σε μαθητές για δυο ή ακόμα τρεις ή και τέσσερις πιστοποιήσεις στην ίδια τάξη με διαφορετική μορφή εξέτασης. Η κύρια ερευνητική ερώτηση είναι πως το πλαίσιο πολλών εξετάσεων (multi-exam) επηρεάζει την διδακτική μεθοδολογία που χρησιμοποιούν οι καθηγητές. Η απάντηση στην ερώτηση είναι αποτέλεσμα δυο διαφορετικών μεθόδων της μελέτης περίπτωσης και του ενός ερωτηματολογίου. Οι μελέτες περίπτωσης περιελάμβαναν καθηγητές Αγγλικών σε ένα φροντιστήριο στην Ελλάδα, ενώ το ερωτηματολόγιο διανεμήθηκε σε καθηγητές Αγγλικών από όλη την Ελλάδα. Διενεργήθηκαν ποιοτικές και ποσοτικές ερευνητικές διαδικασίες για την συγκέντρωση των αποτελεσμάτων. Η διδακτική μεθοδολογία δύο καθηγητών που προετοιμάζουν μαθητές για πιστοποιήσεις ερευνήθηκε στην μελέτη περίπτωσης (case-study) μέσω συνεντεύξεων, παρατηρήσεων των μαθημάτων (classroom observation) και συμπληρωματικών συνεντεύξεων (follow-up interviews). Η μελέτη περίπτωσης εστιάζει όχι μόνο σε τάξεις πολλών εξετάσεων (multi-exam) αλλά και σε τάξεις προετοιμασίας για ένα μόνο πιστοποιητικό (one-exam). Συγκεκριμένα η παρούσα έρευνα μελετά σε ποιο βαθμό επηρεάζεται η διδακτική μεθοδολογία των καθηγητών από τη φύση και τις απαιτήσεις των πολλαπλών εξετάσεων τάξεων. Το ερωτηματολόγιο παρέχει πληροφορίες για τους παράγοντες που επηρεάζουν τους καθηγητές να επιλέξουν συγκεκριμένες παιδαγωγικές μεθόδους στις τάξεις προετοιμασίας εξετάσεων. Η ανάλυση των δεδομένων δείχνει ότι ο βαθμός και το είδος της αναδραστικής επίδρασης των εξετάσεων (washback) επηρεάζεται από την μορφή (format) της εξέτασης, τον αριθμό των εξετάσεων μέσα στην τάξη, την σχολική περίοδο (το τρίμηνο) και άλλους παράγοντες άμεσα (teacher-direct factors) και έμμεσα συνδεδεμένους (teacher-indirect factors) με τον καθηγητή. Το γεγονός ότι υπάρχει ποικιλία εξετάσεων με διαφορετική μορφή και διαφορετικές απαιτήσεις και η δυνατότητα των μαθητών να παίρνουν μέρος σε περισσότερες από μια μορφή εξέτασης μπορεί να μειώσει την αναδραστική επίδραση (washback) και να προάγει την μάθηση της γλώσσας. Με αυτόν τον τρόπο οι καθηγητές μπορούν να έχουν περισσότερες ευκαιρίες να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές διδακτικές μεθόδους. Ωστόσο, ο καθηγητή�� παραμένει ένας καθοριστικός παράγοντας που καταδεικνύει πόσο σημαντικό είναι για τους καθηγητές να συμμετέχουν στην αξιολόγηση των μαθητών. Τα ευρήματα της μελέτης αυτής προφέρουν στους καθηγητές γλωσσών, στους εξεταστικούς οργανισμούς, εκπαιδευτές καθηγητών, συγγραφείς βιβλίων και εκδότες, ιδέες άμεσα σχετιζόμενες με τις ανάγκες τους
+77	459	508	Characteristics of effective educational systems : an international longitudinal study	Χαρακτηριστικά αποτελεσματικών εκπαιδευτικών συστημάτων : μια διεθνής διαχρονική έρευνα	This study investigates the impact of the national/state policy on teaching and school learning environment on student achievement gains. Having in mind that the educational systems provide support to the schools, this research is focused on the national//state policy which is related to the student achievement gains. Specifically it investigates the extent to which system level factors on teaching and school learning environment and their five dimensions suggested by the dynamic model of educational effectiveness can explain differences between six European countries (Cyprus, Belgium, Germany, Greece, Ireland, and Slovenia) in promoting student learning outcomes. Moreover, using the data of PISA 2012, we investigate the extent to which the system level variables included in PISA and refer to the characteristics of the system (degree of autonomy existence accountability system) can explain differences in the effectiveness of the systems. In this way we examine if it is necessary to add these variables in the system level of the Dynamic model. Three methods of data collection were used. Content analysis of the official policy documents, interviews with the policymakers and head teacher questionnaires. A research tool developed at international level allowed the collection of evidence about the national/state policy in the way that originates in the official policy documents. Research teams from the participated countries collected official policy documents that included regulations and guidelines on aspects related to the system level factors of the dynamic model and coded them in relation to the five dimensions suggested by the model. The national/state policy on teaching and school learning environment that originates in the official policy documents differs from the one that is promoted and implemented in schools because the persons that promote and implement it in schools interpret it differently. For this reason interviews with the persons that are responsible to promote it in schools were conducted. The structure of the interview included questions on the system level of the dynamic model. It allowed the collection of evidence about the national/state policy in the way that is promoted by the persons who are responsible to promote it to schools. Head teacher questionnaire provided data about the national/state policy in the way that is implemented by the head teachers and the school staff. Multilevel analysis revealed that national/state policy on teaching and school learning environment explain student achievement gains in mathematics and science. Most of the system level factors that were investigated in the specific study were found to have significant effect on student achievement. The system level variables included in PISA were found not affect student achievement gains. The last chapter of the study provides implications for further research and suggestions to the policy makers to improve the educational systems of their countries.	Η παρούσα διατριβή διερευνά την επίδραση της εθνικής/κρατικής πολιτικής για τη διδασκαλία και το σχολικό περιβάλλον μάθησης στα μαθησιακά αποτελέσματα των μαθητών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το εκπαιδευτικό σύστημα παρέχει υποστήριξη στα σχολεία, η ερευνητική αυτή προσπάθεια επικεντρώνεται στην εθνική/κρατική πολιτική που προωθείται για τη βελτίωση των επιδόσεων των μαθητών. Εξετάζει τον βαθμό στον οποίο οι παράγοντες που αφορούν τη διδασκαλία και το σχολικό περιβάλλον μάθησης καθώς και οι πέντε διαστάσεις που προτείνει το Δυναμικό μοντέλο εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας (συχνότητα, ποιότητα, διαφοροποίηση, στάδιο και εστίαση) μπορούν να ερμηνεύσουν τις διαφορές στα μαθησιακά αποτελέσματα μεταξύ έξι ευρωπαϊκών χωρών (Κύπρος, Βέλγιο, Γερμανία, Ελλάδα, Ιρλανδία και Σλοβενία). Επιπλέον, με τη χρήση των δεδομένων της PISA 2012, εξετάζεται ο βαθμός στον οποίο οι μεταβλητές του συστήματος που περιλαμβάνονται στην PISA και αφορούν χαρακτηριστικά του τρόπου λειτουργίας του συστήματος (βαθμός αυτονομίας, ύπαρξη συστήματος λογοδότησης) μπορούν να εξηγήσουν τις διαφορές στην αποτελεσματικότητα των συστημάτων. Με τον τρόπο αυτό εξετάζεται η ανάγκη και η δυνατότητα συμπερίληψης των μεταβλητών αυτών στο επίπεδο του συστήματος του Δυναμικού μοντέλου. Κατά τη διάρκεια της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν τρεις μέθοδοι συλλογής δεδομένων. Έγινε ανάλυση του περιεχόμενου των επίσημων εγγράφων πολιτικής, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με τους φορείς χάραξης πολιτικής και χορηγήθηκαν ερωτηματολόγια στους διευθυντές των σχολείων του δείγματος. Ένα εργαλείο που αναπτύχθηκε σε διεθνές επίπεδο, επέτρεψε τη συλλογή δεδομένων για την εθνική/κρατική πολιτική όπως είναι καταγεγραμμένη στα επίσημα έγγραφα πολιτικής. Τέτοια έγγραφα συγκέντρωσαν οι ερευνητικές ομάδες από τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα. Τα έγγραφα αυτά περιλάμβαναν κανονισμούς και κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τους παράγοντες της διδασκαλίας και του σχολικού περιβάλλοντος μάθησης. Τα δεδομένα κωδικοποιήθηκαν σε σχέση με τις πέντε διαστάσεις που προτείνονται από το μοντέλο. Η εθνική/κρατική πολιτική για τη διδασκαλία και το σχολικό περιβάλλον μάθησης που περιλαμβάνεται στα επίσημα έγγραφα πολιτικής διαφέρει από εκείνη που προωθείται και εφαρμόζεται στα σχολεία. Αυτό συμβαίνει, διότι τα πρόσωπα που προωθούν και εφαρμόζουν την πολιτική αυτή στα σχολεία την ερμηνεύουν διαφορετικά. Για το λόγο αυτό, διενεργήθηκαν συνεντεύξεις με τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την προώθησή της στα σχολεία. Η δομή της συνέντευξης περιλάμβανε ερωτήσεις σχετικά με το επίπεδο του συστήματος του δυναμικού μοντέλου. Η διεξαγωγή των συνεντεύξεων επέτρεψε τη συλλογή στοιχείων σχετικά με την εθνική/κρατική πολιτική με τον τρόπο που προωθείται από τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την προώθησή της στα σχολεία. Προκειμένου να συγκεντρωθούν στοιχεία για την εθνική/κρατική πολιτική με τον τρόπο που εφαρμόζεται από τους διευθυντές και το προσωπικό του σχολείου, χορηγήθηκαν ερωτηματολόγια στους διευθυντές των σχολείων. Η πολυεπίπεδη ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι η εθνική / κρατική πολιτική για τη διδασκαλία και το σχολικό περιβάλλον μάθησης μπορεί να ερμηνεύσει διαφορές στην επίδοση των μαθητών στα μαθηματικά και την επιστήμη. Οι περισσότεροι από τους παράγοντες του επιπέδου του συστήματος που εξετάστηκαν βρέθηκαν να έχουν σημαντική επίδραση στην επίδοση των μαθητών. Οι μεταβλητές του επιπέδου του συστήματος που περιλαμβάνονται στην έρευνα PISA βρέθηκαν να μην επηρεάζουν τα μαθησιακά αποτελέσματα. Το τελευταίο κεφάλαιο της μελέτης περιλαμβάνει εισηγήσεις για περαιτέρω έρευνα και προτάσεις προς τους φορείς χάραξης πολιτικής για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών συστημάτων των χωρών τους.
+78	337	340	Translation as travel : the US in and out of the world in the work of Jonathan Raban, Pico Iyer, William Gibson and Alphonso Lingis		The thesis explores the relationship between travel and cultural translation in an era of globalization. The methodology of translation theory and Mikhail Bakhtin’s concept of chronotope, as a part of his larger intellectual project on dialogism of cultures, serves as a useful means to measure how, in particular texts and genres, historical time and space as well as fictional time and space are articulated in relation to one another revealing paradoxes of language and translation. In the course of a genre’s changing face, chronotopes thus are important sites in a text, not only “fleshing out” its narrative, but allowing its “knots” of meaning to be “tied and untied” (Bakhtin). One of the paradoxes is that language in travel cannot be learned in relation to the speed of travel and becomes “ephemeral” and “destroyed” by speed, to use Paul Virilio’s phrasing. In the current epoch of globalization the movement through space is no longer adequate to the time spent to cover it, and a single “chronotope of the road” (as originally described by Bakhtin: time spent=road covered) is no longer characteristic of travel writing. Therefore the present work views a multiplicity of chronotopes that reveal a variety of new perspectives on translation: a chronotope of escape from a motherland in Jonathan Raban’s work reveals social, racial and national metamorphoses of the mother tongue; a chronotope of ‘nowherism’ and the quest for home in Pico Iyer translates into anomalies of displaced English; a chronotope of cyberspace and virtual travel in William Gibson’s cyberfiction shows gloomy perspectives on codifying translation; the chronotope of being-in-the-world in the travel philosophy of Alphonso Lingis translates into the multiple languages of the affective body. Each of those perspectives composes a constructive critique demonstrating that--in the collective endeavor of translation--points of departure and points of arrival are as innumerable as are the points of temporary sojourn, and offer open-ended possibilities.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει τον συσχετισμό μεταξύ του ταξιδιού και της πολιτισμικής μετάφρασης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η μεθοδολογία της θεωρίας περί μετάφρασης και η αντίληψη του Μιχαήλ Μπαχτίν για τον χρονοτόπο, ως μέρος της ευρύτερης προσέγγισής του για τον διάλογο των πολιτισμών, αποτέλεσαν χρήσιμο εργαλείο για να μετρηθεί πώς, σε συγκεκριμένα κείμενα και είδη λόγου, ιστορικό χρόνο και χώρο, όπως επίσης και σε μυθοπλαστικό χρόνο και χώρο, αναδεικνύονται σε συσχετισμό το ένα προς το άλλο οι παραδοξότητες της γλώσσας και της μετάφρασης. Στην πορεία της αλλαγής της υφής των ειδών, οι χρονοτόποι είναι σημαντικές πτυχές σε ένα κείμενο, όχι μόνο «σκληραγωγώντας» τη διήγηση, αλλά και επιτρέποντας τους «δεσμούς» του νοήματος να «δεθούν και να ξεδεθούν» (Μπαχτίν). Μια από τις παραδοξότητες είναι ότι η γλώσσα στο ταξίδι δεν μπορεί να εκμαθηθεί σε σχέση με την ταχύτητα του ταξιδιού και καθίσταται «εφήμερη» και «κατεστραμμένη» από την ταχύτητα, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Πωλ Βιρίλιο. Στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης η κίνηση μέσα στον χώρο δεν είναι πλέον αντίστοιχη του χρόνου που δαπανάται για να καλυφθεί και ένας μόνο «χρονοτόπος του δρόμου» (όπως πρωτότυπα περιγράφεται από τον Μπαχτίν: χρόνος που δαπανήθηκε = δρόμος που καλύφθηκε) δεν είναι πλέον χαρακτηριστικό της ταξιδιωτικής γραφής. Γι’ αυτό η παρούσα εργασία ενορά μια πολλαπλότητα του χρονοτόπου, που αναδεικνύουν τη διαφορετικότητα των νέων προσεγγίσεων για τη μετάφραση: ο χρονοτόπος απόδρασης από την πατρίδα στο έργο του Τζόναθαν Ραμπάν καταδεικνύει τις κοινωνικές και τις εθνικές μεταμορφώσεις της μητρικής γλώσσας. Ο χρονοτόπος του «πουθενά» και η αναζήτηση του δικού μας τόπου μεταφράζεται στο έργο του Πίκο Υιέρ στις ανωμαλίες της εκτοπισμένης αγγλικής γλώσσας. Ο χρονοτόπος του κυβερνοχώρου και του εικονικού ταξιδιού στην κυβερνομυθοπλασία του Γουίλιαμ Γκίμπσον δείχνει τη σκοτεινή προοπτική της κωδικοποίησης της μετάφρασης. Ο χρονοτόπος του κοσμοπολιτισμού στην ταξιδιωτική φιλοσοφία του Αλφόνσο Λίνγκις μεταφράζεται σε πολλαπλές γλώσσες του επιτηδευμένου σώματος. Κάθε μια από αυτές τις προοπτικές συνθέτει μια δημιουργική κριτική, επιδεικνύοντας ότι--στη συλλογική προσπάθεια της μετάφρασης--τα σημεία αναχώρησης και τα σημεία άφιξης είναι αμέτρητα, όπως είναι και τα σημεία της προσωρινής παρεπιδημίας, και προτείνει τις ανοικτές δυνατότητες.
+79	159	159	The relationship between trait emotional intelligence and borderline personality disorder features in children : the role of attachment and emotional availabilty	Η σχέση μεταξύ συναισθηματικής νοημοσύνης και των χαρακτηριστικών μεταιχμιακής διαταραχής προσωπικότητας σε παιδιά: ο ρόλος της προσκόλλησης και της συναισθηματικής διαθεσιμότητας	Borderline personality disorder (BPD) has been labeled a disorder of emotion dysregulation and contemporary research underscores the need for earlier detection and intervention. The current study investigated the relationship between trait emotional intelligence (EI) and emerging borderline personality disorder features in adolescents in junior high and high school, and the moderating and mediating effect of attachment and perceived emotional availability, respectively. The results revealed that emotion expression predicted BPD features only for high school participants. With regards to gender differences, emotion perception was a significant predictor of BPD features in girls, while for boys only assertiveness predicted these features. It was also revealed that an anxious ambivalent attachment style significantly predicted BPD features in both education levels. Furthermore, the study found that perceived emotional availability of fathers also significantly predicted BPD features, but only for junior high participants.	Η μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας (ΜΔΠ) έχει χαρακτηριστεί ως διαταραχή συναισθηματικής ρύθμισης και η σύγχρονη βιβλιογραφία υπογραμμίζει την ανάγκη για έγκαιρο εντοπισμό και προώρη παρέμβαση. Η παρούσα έρευνα διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της συναισθηματική νοημοσύνης ως γνώρισμα και των αναδυόμενων χαρακτηριστικών ΜΔΠ σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, καθώς και την προσκόλληση και αντιλαμβανόμενη συναισθηματική διαθεσιμότητα ως μεσολαβητή και διαμεσολαβητή αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν πως η συναισθηματική έκφραση προέβλεπε τα χαρακτηριστικά ΜΔΠ μόνο για τους συμμετέχοντες που φοιτούν σε Λύκεια. Αναφορικά με διαφορές φύλου, η αντίληψη συναισθημάτων ήταν σημαντικός προβλεπτικός παράγοντας για τα χαρακτηριστικά ΜΔΠ κορίτσια, ενώ στα αγόρια μόνο η διεκδικητικότητα προέβλεπε αυτά τα χαρακτηριστικά. Διαφάνηκε επίσης ότι ο αγχώδης-αμφίθυμος τύπος προσκόλλησης ήταν σημαντικός προβλεπτικός παράγοντας και στα δύο επ��πεδα φοίτησης. Περαιτέρω, διαφάνηκε ότι η αντιλαμβανόμενη συναισθηματική διαθεσιμότητα για πατέρες προέβλεπε τα χαρακτηριστικά ΜΔΠ αλλά μόνο για μαθητές Γυμνασίου.
+80	245	249	Distributed event detection and localization in wireless sensor networks	Κατανεμημένη ανίχνευση και εντοπισμός γεγονότος σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων	This dissertation focuses on distributed event detection and localization in Wireless Sensor Networks (WSNs). Sensor nodes are usually small, simple and cheap devices, each equipped with a processor, radio transceiver and sensing probe, and powered by a battery. A WSN consists of a large number of such nodes that form an ad-hoc network in order to deliver the sensed data to the user. One of the common applications envisioned for WSNs is that of monitoring a large region for the presence of an event source that releases a certain signal or substance in the environment. The main objective of this dissertation is to detect and localize the event from the spatially distributed information provided by the sensor nodes in a simple, localized and fault tolerant manner. For the problem of distributed detection this dissertation proposes and analyzes two novel detection algorithms: the Covariance Detector (CD) and the Enhanced Covariance Detector (ECD) that exploit the spatial correlation between the measurements of sensor nodes in close proximity in order to improve the overall coverage of the sensor network. For the problem of distributed localization this dissertation proposes and analyzes two new algorithms: the SNAP (Subtract on Negative Add on Positive) algorithm and the Fault Tolerant Maximum Likelihood (FTML) algorithm. Both algorithms feature accuracy and robustness with respect to faults in the sensor network. In addition, SNAP has desirable properties such as low computational complexity and distributed implementation capability.	Αυτή η διατριβή επικεντρώνεται στην κατανεμημένη ανίχνευση και εντοπισμό της εστίας ενός συμβάντος σε Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων (ΑΔΑ). Οι κόμβοι αισθητήρες είναι συνήθως μικρές σε μέγεθος, απλές και φτηνές συσκευές, η κάθε μια εφοδιασμένη με επεξεργαστή, πομποδέκτη ραδιοκυμάτων, αισθητήρες, και αντλεί ενέργεια από μια μπαταρία. Ένα ΑΔΑ αποτελείται από ένα μεγάλο αριθμό τέτοιων κόμβων που σχηματίζουν ένα ad-hoc δίκτυο για την μετάδοση των μετρήσεων των αισθητήρων στο χρήστη. Μια από τις πιο διαδεδομένες εφαρμογές για ΑΔΑ είναι η παρακολούθηση μιας μεγάλης περιοχής για την ανίχνευση της εστίας ενός συμβάντος που απελευθερώνει κάποιας μορφής σήματος ή ουσίας στο περιβάλλον. Ο κύριος στόχος αυτής της διατριβής είναι να ανιχνεύσει και να εντοπίσει την εστία από τις κατανεμημένες στο χώρο πληροφορίες που συλλέγονται από τους κόμβους αισθητήρες με ένα τρόπο απλό, τοπικό και ανεκτικό σε σφάλματα. Για το πρόβλημα της κατανεμημένης ανίχνευσης αυτή η διατριβή προτείνει και αναλύει δύο καινούργιους αλγόριθμους: τον Covariance Detector (CD) και τον Enhanced Covariance Detector (ECD) οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη συσχέτιση στο χώρο μεταξύ των μετρήσεων γειτονικών κόμβων αισθητήρων για να βελτιώσουν την συνολική κάλυψη του χώρου από το δίκτυο. Για το πρόβλημα του κατανεμημένου εντοπισμού αυτή η διατριβή προτείνει και αναλύει δύο καινούργιους αλγόριθμους: τον SNAP (Subtract on Negative Add on Positive) και τον Fault Tolerant Maximum Likelihood (FTML). Και οι δύο αλγόριθμοι παρουσιάζουν ακρίβεια και ευρωστία σε σφάλματα μέσα στο δίκτυο αισθητήρων. Επιπρόσθετα, ο SNAP παρουσιάζει επιθυμητά χαρακτηριστικά όπως χαμηλή υπολογιστική πολυπλοκότητα και δυνατότητα κατανεμημένης εφαρμογής.
+81	468	476	PV system models for assessing the voltage quality behaviour of voltage quality behaviour of distribution grids in the presence of high PV penetration levels	Μοντέλα Φωτοβολταϊκού Συστήματος για την μελέτη της Ποιότητας Τάσης σε Δίκτυα Διανομής με υψηλή διείσδυση Φωτοβολταϊκών Συστημάτων	In recent years, increasing concerns about climate change and the liberalisation of the energy market have provided the necessary impetus for alternative energy sources. Especially in regions with high solar irradiance, high penetration of photovoltaic (PV) systems is expected to arise in the near future as the technology becomes more competitive. High penetration of Photovoltaic (PV) systems will definitely have serious consequences on the operation of the electricity grid and further challenges will arise as penetration levels increase. The motivation of this work is the aforementioned expected increased penetration of PV and the potential problems associated with the uncontrolled deployment of PV technology. In more detail, the current research work focuses on the accurate modelling of PV systems for assessing the power quality behaviour of the distribution grid while varying the PV capacity. Initially, two PV system models are developed for steady-state studies. The aforementioned models, named simple and advanced PV system models, are used for the study of the voltage and harmonic behaviour of distribution grids under balanced conditions. In the next step, a detailed PV system model (DPVSM) is tuned and validated using measurements and further utilized in voltage, harmonic, voltage regulation and fault studies. Furthermore, a generic PV system model is developed for transient studies capable of representing the response of the PV system during balanced and unbalanced conditions. The proposed transient PV system model (TPVSM) is tuneable and via a parameter estimation method it can adapt to represent the transient response of various inverters found on the market. Also, it can be used for harmonic studies as well. The transient response of the proposed transient PV system model is validated by using simulation data from the detailed PV system model. The comparison is achieved by imposing both the DPVSM and the TPVSM under the same voltage fluctuations and active/reactive power changes. The evaluation of power quality problems via the study of the distribution grid in the presence of PV systems is done with the help of widely accepted power quality indices and by taking into account the latest international standards and practices. Additionally, as an extension of the above work, accurate distribution grid modelling is undertaken which contributes in formulating a complete simulation tool for studying the behaviour of PV systems and enables the proper study of power quality problems. The ultimate aim/goal of this PhD work is to improve the potential of installing high quantities of PV systems via the proposed accurate/reduced models of PV generation designed for use in power quality and fault/unbalanced studies. The development of appropriate models will improve the understanding of problems relative to distributed generation and will lead to the development of appropriate solutions.	Τα τελευταία χρόνια, η αυξανόμενη ανησυχία για τις κλιματικές αλλαγές και η φιλελευθεροποίηση της αγοράς ενέργειας έχουν δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ειδικότερα σε περιοχές με υψηλή ηλιακή ακτινοβολία, η διείσδυση φωτοβολταϊκών (ΦΒ) συστημάτων αναμένεται να είναι αρκετά μεγάλη στο εγγύς μέλλον, καθώς η τεχνολογία γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστική. Η υψηλή διείσδυση φωτοβολταϊκών συστημάτων θα έχει σίγουρα σοβαρές συνέπειες για τη λειτουργία του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας και νέες προκλήσεις ενδέχεται να προκύψουν καθώς τα επίπεδα διείσδυσης αυξάνονται. Η ερευνητική αυτή εργασία αποτελεί αποτέλεσμα της ανάγκης για μελέτη της αυξανόμενης διείσδυσης των φωτοβολταϊκών συστημάτων με πρώτιστο στόχο την ανεύρεση των πιθανών προβλημάτων που ενδέχεται να παρουσιαστούν με την ανεξέλεγκτη διασύνδεση τους στο δίκτυο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Συγκεκριμένα, η ερευνητική αυτή εργασία επικεντρώνεται στην α��ριβή μοντελλοποίηση των ΦΒ συστημάτων προκειμένου να γινεί εφικτή η μελέτη της συμπεριφοράς του δικτύου διανομής υπό συνθήκες μεταβλητών συγκεντρώσεων ΦΒ συστημάτων. Αρχικά, δύο νέα μοντέλα ΦΒ συστημάτων έχουν δημιουργηθεί για μελέτες σταθερή κατάστασης. Τα μοντέλα αυτά (με επονομασία απλό και προηγμένο ΦΒ μοντέλο αντίστοιχα) έχουν χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της τάσης και των αρμονικών του δικτύων διανομής υπό συμμετρικές συνθήκες. Στην συνέχεια, ένα λεπτομερές μοντέλο ΦΒ συστήματος ρυθμίζεται και επαληθεύεται χρησιμοποιώντας μετρήσεις και ακολούθως αξιοποιείται σε μελέτες τάση, αρμονικών, ρύθμισης τάσης και σφαλμάτων. Επιπλέον, ένα γενικευμένο μοντέλο ΦΒ συστήματος έχει αναπτυχθεί για μελέτες στιγμιαίας απόκρισης και έχει την δυνατότητα να προσομοιώνει με ακρίβεια την δυναμική συμπεριφορά ενός φωτοβολταϊκού συστήματος σε συμμετρικές και ασύμμετρες συνθήκες τάσης. Το προτεινόμενο μοντέλο στιγμιαίας απόκρισης μπορεί να ρυθμιστεί με την βοήθεια μεθόδου καθορισμού παραμέτρων για να προσομοιώνει με επαρκή ακρίβεια την στιγμιαία απόκριση μετατροπέων με διαφορετική παραμετροποίηση. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μελέτες, αρμονικών. Η ορθότητα της δυναμικής συμπεριφοράς του μοντέλο έχει επαληθευτεί με τη χρήση δεδομένων προσομοίωσης από το λεπτομερές μοντέλο ΦΒ συστήματος. Η σύγκριση μεταξύ του προτεινόμενου μοντέλου στιγμιαίας απόκρισης και του λεπτομερές μοντέλου ΦΒ συστήματος διεκπεραιώνεται υπό τις ίδιες διακυμάνσεις τάσης και υπό τις ίδιες μεταβολές ενεργού/άεργου ισχύος. Η ανάδειξη τυχόν προβλημάτων ποιότητας ισχύος και η μελέτη της συμπεριφοράς του δικτύου διανομής στην παρουσία ΦΒ συστημάτων γίνεται με την βοήθεια ευρέως αναγνωρισμένων δεικτών ποιότητας ισχύος λαμβάνοντας υπόψη τα τρέχοντα διεθνή πρότυπα και πρακτικές. Επιπλέον, προέκταση της διατριβής αυτής αποτελεί η ακριβής μοντελλοποίηση του δικτύου διανομής, η οποία συνεισφέρει στην ορθή μελέτη των προβλημάτων ποιότητας ισχύος και συμβάλλει στην σύνθεση ενός ολοκληρωμένου εργαλείου προσομοίωσης για την μελέτη της συμπεριφοράς των ΦΒ συστημάτων. Ο απώτερος στόχος της παρούσας διατριβής είναι η βελτίωση της δυνατότητας διασύνδεσης υψηλών συγκεντρώσεων φωτοβολταϊκών συστημάτων στο δίκτυο διανομής, προτείνοντας ακριβής/απλουστευμένες μεθόδους μοντελλοποίησης για την μελέτη της ποιότητας ισχύος, των σφαλμάτων και της ασσυμετρίας φάσεων. Η ανάπτυξη κατάλληλων μοντέλων προσομοίωσης θέτει τις βάσεις για την ανεύρεση/κατανόηση των προβλημάτων ποιότητας ισχύος που σχετίζονται με την διεσπαρμένη παραγωγή για την περαιτέρω επίλυση τους.
+82	334	412	Novel techniques for resolution improvement in optical coherence tomography	Καινοτόμες τεχνικές για βελτίωση της Eυκρίνειας στην Οπτικά Σύμφωνη Τομογραφία	Optical Coherence Tomography (OCT), a method for cross sectional tissue imaging, is gaining significant ground as α diagnostic tool in various fields. However many early disease changes remain below the resolution of the technique. In OCT the resolution is fundamentally limited by the spectrum of the laser source and the optics used. Enhancements can only be marginal since the spectral increase required for further axial resolution improvement cannot be supported even by the highest end lasers. The lateral resolution of OCT can be improved by use of high numerical aperture (NA) objectives. However, use of a high NA objective restricts the depth of focus. In this dissertation we propose some novel methods for axial and lateral resolution improvement which are independent of the above limitations, providing the opportunity for cellular and subcellular resolution imaging, without increasing the cost and complexity of the system. A method for axial resolution improvement was developed, which was based on the modulation of the axial PSF of the system. With this method the axial resolution may be improved by a factor of 7. The application of this method in Time Domain OCT differs significantly from that in Frequency Domain OCT systems. However different formulations have been developed for both. Their mechanical basis and experimental validation are presented in this thesis. A method for lateral resolution improvement based on the oversampling of the OCT images was also developed. The information in the oversampled OCT images was used to estimate the locations of multiple scatterers, assuming each contributes a weighted portion to the detected signal. This method was applied to laterally oversampled OCT images, and a resolution improvement of a factor of 3.7 was experimentally demonstrated. The theoretical and experimental framework developed in this thesis can significantly improve the resolution of OCT images allowing imaging of diagnostically crucial cellular level characteristics. Such technological improvements can increase the effectiveness of OCT as a tool for diagnosis of very early cancer and other diseases.	H Οπτικά Σύμφωνη Τομογραφία (ΟΣΤ), είναι μια μέθοδος οπτικής απεικόνισης της εσωτερικής δομής των ιστών, και κερδίζει ολοένα και πιο σημαντικό έδαφος ως εργαλείο διάγνωσης σε διάφορους τομείς. Ωστόσο, οι αλλαγές που συμβαίνουν σε πρώιμα στάδια αρκετών ασθενειών παραμένουν κάτω από την ευκρίνεια (διακριτική ικανότητα) της μεθόδου αυτής. Η ευκρίνεια της μεθόδου ΟΣΤ περιορίζεται θεμελιωδώς από το φάσμα της πηγής λέιζερ και τα χαρακτηριστικά των οπτικών μέσων που χρησιμοποιούνται. Η χρήση αναβαθμισμένων μέσων προκαλεί οριακές (μικρές) βελτιώσεις στην ανάλυση αφού η φασματική αύξηση που απαιτείται για περαιτέρω βελτίωση της αξονικής ευκρίνειας δεν υποστηρίζεται ούτε από τα λέιζερ τελευταίας τεχνολογίας. Η εγκάρσια ευκρίνεια της μεθόδου ΟΣΤ μπορεί να βελτιωθεί με τη χρήση οπτικών φακών μεγάλου αριθμητικού ανοίγματος (ΑΑ). Ωστόσο, η χρήση οπτικών φακών με μεγάλο αριθμητικό άνοιγμα περιορίζει το βάθος της εστίασης. Αυτή η διδακτορική διατριβή προτείνει νέες μεθόδους για βελτίωση της αξονικής και εγκάρσιας ευκρίνειας των συστημάτων ΟΣΤ, που είναι ανεξάρτητες από τους παραπάνω περιορισμούς, παρέχοντας τη δυνατότητα απεικόνισης με κυτταρική και ενδοκυτταρική ευκρίνεια, χωρίς να αυξήσει το κόστος και την πολυπλοκότητα του συστήματος. Η μέθοδος που αναπτύχθηκε για την βελτίωση της αξονικής ευκρίνειας, βασίζεται στην διαμόρφωση της αξονικής συνάρτησης μεταφοράς (ΣΜΣ) του συστήματος. Με αυτή τη μέθοδο η αξονική ευκρίνεια μπορεί να βελτιωθεί κατά επτά φορές. Η εφαρμογή αυτής της μεθόδου σε συστήματα ΟΣΤ που λειτουργούν στο πεδίο του χρόνου διαφέρει σημαντικά από τα συστήματα ΟΣΤ που λειτουργούν στο πεδίο της συχνότητας. Για αυτό αναπτύχτηκαν δυο ξεχωριστές μεθοδολογίες-διατυπώσεις για την εφαρμογ�� της μεθόδου αυτής και στους δυο τύπους συστημάτων ΟΣΤ. Οι αρχές λειτουργίας και η πειραματική εφαρμογή και αξιολόγηση της μεθόδου και για τους δυο τύπους συστημάτων παρουσιάζεται σε αυτήν την διατριβή. Επίσης, αναπτύχθηκε μια μέθοδος για την βελτίωση της εγκάρσιας ευκρίνειας που βασίζεται στην υπερδειγματοληψία (oversampling) των εικόνων ΟΣΤ. Η επιπλέον πληροφορία που εμπεριέχεται στις υπερδειγματοληπτύμενες εικόνες ΟΣΤ χρησιμοποιήθηκε για την εκτίμηση των θέσεων των πολλαπλών σκεδαστών, υποθέτοντας ότι κάθε σκεδαστής συμβάλλει ένα σταθμισμένο ποσοστό στο ανιχνευόμενο σήμα. Η μέθοδος αυτή εφαρμόστηκε σε εγκάρσιως υπερδειγματοληπτούμενες εικόνες ΟΣΤ και η βελτίωση της εγκάρσιας ευκρίνειας κατά έναν συντελεστή 3.7 παρουσιάζεται πειραματικά σε αυτήν την διατριβή. Το θεωρητικό και πειραματικό πλαίσιο που αναπτύχθηκε σε αυτή τη διδακτορική διατριβή μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ευκρίνεια των εικόνων ΟΣΤ επιτρέποντας την απεικόνιση διαγνωστικά κρίσιμων και ζωτικής σημασίας χαρακτηριστικών σε κυτταρικό επίπεδο. Τέτοιες τεχνολογικές βελτιώσεις μπορεί να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα της ΟΣΤ ως ένα εργαλείο για τη διάγνωση των πρώιμων σταδίων του καρκίνου και άλλων ασθενειών.
+83	497	511	Improving content delivery with OSN-awareness	Βελτίωση υποδομών παράδοσης περιεχομένου με αξιοποίηση πληροφορίας από τα κοινωνικά δίκτυα	Content Distribution Networks (CDNs) often need to prefetch bandwidth-intensive content for consumers of a plethora of applications, including elearning, healthcare, social activities, and smart cities. Internet traffic generated by online multimedia streaming providers has exploded, and circulation of content over ubiquitous Online Social Networks (OSNs) intensifies the traffic growth. Our thesis is that information extracted from OSNs can be harnessed to facilitate proactive content caching decisions, and thereby build better CDN infrastructures. Our claim is supported by three case studies, which apply social information in situations where traditional content scaling is infeasible: global replication demanded by traditional CDNs for the voluminous content produced becomes expensive, and user-generated content is especially difficult due to its long tail nature -with each item probably not popular enough to be replicated globally, but with items altogether getting sufficient accesses-. We extensively experiment with empirical traces to identify relevant social properties and incorporate the latter into current CDNs. The challenging endeavor of engineering of general OSN-aware content placement applications over a CDN infrastructure has received less attention. The very few existent approaches lack evaluation with nonsynthetic workloads and ignore storage issues of the infrastructure, the refined topology of data centers, etc. In our first study the pursuit lies in exploiting the user activity extracted from OSNs to incorporate a dynamic mechanism to a CDN traffic simulator. The cost of copying to surrogate servers is taken into consideration. For the staging of content we use geo-social properties of users participating in social cascades, as unpopular long-tail user-generated items often go viral and are localized in a part of the OSN. We propose the Social Prefetcher, an approach that decreases replication costs by selectively copying items to locations where items are likely to be consumed. Extensions of this work include caching scheme variations as well as further study of the issue of temporal diffusion, related to the most efficient timing of the content placement. We exploit the knowledge of peak times for upload and download, and incorporate contextual information, such as the viewership within the media service. Our variations are experimentally proven to contribute toward maximization of CDN performance with regard to client-perceived metrics and content replication costs. The second study examines merging of Twitter user-centric data with YouTube video-centric data. We aim at investigating the ties between predictability of video sharing and the social context of video uploaders, and obtain insights than neither employed dataset individually gives. We develop an accurate model to predict the future popularity of a video resource given features of the underlying network of its initiator: the notion of user influence, its fluctuation through time, as well as the distance of content interests among users for both datasets. We finish by discussing a study integrating the second study with a Content Delivery infrastructure to reap possible benefits in terms of user experience and providers’ costs. The Thesis concludes with a discussion of its main contributions and a suggestion of key topics for future research.	Τα Δίκτυα Παράδοσης Περιεχομένου (CDN) χρειάζεται συχνά να ανακαλέσουν περιεχόμενο απαιτητικό σε εύρος ζώνης για καταναλωτές πληθώρας εφαρμογών (ηλεκτρονικής μάθησης, υγείας, κοινωνικής δικτύωσης, έξυπνων πολέων κ.ά.). Μεγάλο μέρος της κίνησης στο Internet οφείλεται στους επιγραμμικούς παρόχους πολυμεσικού περιεχομένου και η κίνηση επιτείνεται από τη διάδοση περιεχομένου από τα ευρέως διαδεδομένα Επιγραμμικά Κοινωνικά Δίκτυα (OSNs). Στην παρούσα διδακτορική διατριβή ισχυριζόμαστε ότι η πληροφορία από τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για προανάκληση περιεχομένου και να συνεισφέρει στη βελτίωση των υποδομών παράδοσης περιεχομένου. Ο ισχυρισμός μας υποστηρίζεται από τρεις μελέτες, που εφαρμόζουν τη χρήση της πληροφορίας από τα κοινωνικά δίκτυα σε καταστάσεις όπου η συμβατική αντιγραφή περιεχομένου είναι αδύνατη (λόγω του όγκου των δεδομένων και της φύσης του παραγόμενου από χρήστες περιεχομένου, που μπορεί να μην είναι τόσο δημοφιλές για να αντιγραφεί στο σύνολο της υποδομής, αλλά συνολικά ευθύνεται για μεγάλο αριθμό αιτήσεων χρηστών). Η προσέγγισή μας βασίζεται σε πειραματισμό με εμπειρικά δεδομένα για την αναγνώριση των σχετικών ιδιοτήτων από τα κοινωνικά δίκτυα, και την ενσωμάτωση των τελευταίων σε σύγχρονα CDN. Οι ελάχιστες προσεγγίσεις που έχουν προταθεί χρησιμοποιούν συνθετικά δεδομένα και αγνοούν: θέματα αποθηκευτικών χώρων της υποδομής, την αντιπροσωπευτικότερη τοπολογία της υποδομής, κ.ά.. Στην πρώτη μελέτη σκοπός μας είναι να εκμεταλλευτούμε τη δραστηριότητα των χρηστών των κοινωνικών δικτύων προκειμένου να βελτιώσουμε το μηχανισμό προανάκλησης περιεχομένου που ενσωματώνουμε σε προσομοιωτή CDN κίνησης, ενώ το κόστος αντιγραφής στους υποκατάστατους εξυπηρέτες του CDN λαμβάνεται υπόψη. Για την αναβίβαση του περιεχομένου χρησιμοποιούμε γεωχωρικά χαρακτηριστικά των χρηστών που συμμετέχουν στις αναμεταδόσεις περιεχομένου πάνω από τα Κοινωνικά Δίκτυα. Μη δημοφιλή συνολικά αντικείμενα συχνά διαδίδονται επανειλημμένα και εντοπίζονται σε συγκεκριμένες περιοχές του OSN. Προτείνουμε τον Social Prefetcher, που μειώνει το κόστος αναπαραγωγής με την επιλεκτική αντιγραφή αντικειμένων σε τοποθεσίες όπου πιθανόν θα ζητηθούν. Επεκτάσεις της μελέτης περιλαμβάνουν πειραματισμό με παραλλαγές ως προς τα σχήματα caching στους υποκατάστατους εξυπηρετητές και περαιτέρω διερεύνηση του θέματος της πλέον αποδοτικής χρονικά αντιγραφής (γνώση των ωρών αιχμής για την αναβίβαση / καταβίβαση περιεχομένου). Επίσης ενσωματώνουμε και άλλη πληροφορία συγκειμένου, π.χ. αριθμό θεάσεων μέσα στην πολυμεσική υπηρεσία. Οι παραλλαγές μας αποδεικνύεται πειραματικά ότι συνεισφέρουν στη μεγιστοποίηση της απόδοσης των CDN με ταυτόχρονη εξοικονόμηση του κόστους αντιγραφής. Η δεύτερη μελέτη αφορά στο συνδυασμό δεδομένων σχετικά με τους χρήστες από το Twitter με δεδομένα σχετικά με βίντεο από την πλατφόρμα YouTube. Στοχεύουμε στο συσχετισμό της προβλεψιμότητας του διαμοιρασμού των βίντεο με το κοινωνικό συγκείμενο των χρηστών. Συνδυάζοντας τα δύο σύνολα δεδομένων πραγματοποιούμε διαπιστώσεις που κανένα από τα δύο δεν προσφέρει μεμονωμένα. Αναπτύσσουμε ένα ακριβές μοντέλο για την πρόβλεψη της μελλοντικής δημοφιλίας ενός πόρου-βίντεο βάσει χαρακτηριστικών από το κοινωνικό δίκτυο του χρήστη που το μετάδωσε αρχικά. Το σύνολο των χαρακτηριστικών που προτείνουμε στηρίζεται στην αποτίμηση της επιρροής ενός χρήστη, τη διακύμανσή της μέσα στο χρόνο, και την απόσταση των ενδιαφερόντων των χρηστών στην πλατφόρμα και το κοινωνικό δίκτυο. Ολοκληρώνουμε ενσωματώνοντας τη δεύτερη μελέτη σε μια υποδομή παράδοσης περιεχομένου, προκειμένου να αποκομίσουμε οφέλη ως προς την ποιότητα εμπειρίας του χρήστη και τα κόστη των παρόχων. Η διατριβή ολοκληρώνεται με ανακεφαλαίωση των κυριότερων συνεισφορών της και προτάσεις για μελλοντική έρευνα.
+84	488	533	Addressing the molecular basis of morphogenetic movements during Xenopus gastrulation with the use of quantum dot nanocrystals : the role of Focal Adhesion Kinase (FAK) during Xenopus development	Διερεύνηση της Μοριακής Βάσης των μορφογενετικών κινήσεων κατά τη διάρκεια της γαστριδίωσης στο Xenopus με τη χρήση νανοκρυστάλλων – Ο ρόλος της κινάσης των εστιακών προσκολλήσεων (FAK) κατά την ανάπτυξη του βατράχου Xenopus	We now show that integrin based FAK activity is necessary for mesoderm migration but not convergent extension. Inhibition of FAK by overexpression of the bona fide dominant negative FRNK (Focal adhesion Related Non-Kinase), blocks mesoderm spreading and migration both in vitro without affecting convergent extension highlighting the molecular differences between the two movements. In order to address the effects of blocking FAK in vivo we developed NIR QD based methodology which for the first time allowed in vivo visualization of deep movements in Xenopus laevis with single cell resolution. Using this approach we show that FAK is necessary for mesoderm migration in vivo and we provide quantitative in vivo data regarding migration rates and directionality of the mesoderm. These results implicate FAK as an important regulator of morphogenesis in Xenopus and demonstrate the power of the NIR QD methodology. The essential role of FAK in mesoderm migration provided us with a tool with which to address the role of this movement during the process of gastrulation as a whole and to conclude that mesoderm migration is necessary for successful closure of the blastopore in Xenopus. Our results add to a growing body of evidence implicating FAK as a positive regulator of cell spreading and migration. We go on to show that active tyrosine phoshorylated FAK is primarily found on the plasma membrane of blastomeres in both blastula and gastrula embryos suggesting that FAK becomes activated on the plasma membrane and that FAK may be activated via integrin-independent mechanisms at least prior to gastrulation. In an effort to identify the region of FAK responsible for membrane localization in vivo several mutants were generated and examined for their localization. These experiments revealed that the N-terminal FERM domain is both necessary and sufficient for plasma membrane localization of FAK in integrin-free regions of the plasma membrane. Interestingly, expression of the FERM domain in Xenopus laevis embryos leads to elevated tyrosine phosphorylation of endogenous FAK and of downstream targets in a cell autonomous and Src-dependent manner. These data reveal a new role for the FERM domain as an activator of FAK. In addition, our findings confirm an essential role of the FAK autophosphorylation site Tyr397 on cell spreading and migration and also suggest a possible role for FAK in mesodermal patterning and polarity. Finally, we show that both the N- and C- termini of FAK are required for FAK targeting to the plasma membrane in the highly morphogenetic dorsal mesoderm and generated a new promising dominant negative construct designed upon these findings. Using this putative dominat negative construct in several in vivo and in vitro assays with we reveal that FAK is necessary for morphogenesis, affecting both cell-extracellular matrix and cell-cell based movements of the mesoderm, in addition to an essential role in mitosis.	Σε αυτή τη μελέτη αποδεικνύουμε ότι η ενεργοποίηση της FAK με βάση τις ιντεγκρίνες είναι απαραίτητη για τη μεσοδερμική μετανάστευση όχι όμως για τη συγκλίνουσα επέκταση. Η αναστολή της FAK με έκφραση του γνωστού αρνητικού ρυθμιστή (Dominant Negative) FRNK (Focal adhesion Related Non-Kinase), εμποδίζει τη μεσοδερμική εξάπλωση και μετανάστευση in vitro χωρίς όμως να επηρεάζει τη συγκλίνουσα επέκταση τονίζοντας τις μοριακές διαφορές των δύο αυτών κινήσεων. Για να μελετηθούν οι επιπτώσεις της αναστολής της FAK in vivo, αναπτύξαμε μια νέα μεθοδολογία βασισμένη στη χρήση των NIR QD’s η οποία επέτρεψε για πρώτη φορά την in vivo απεικόνιση των κινήσεων σε βαθιούς ιστούς στο Xenopus laevis με ανάλυση μοναδικού κυττάρου. Χρησιμοποιώντας αυτή την προσέγγιση αποδείξαμε ότι η FAK είναι απαραίτητη στη μεσοδερμική μετανάστευση in vivo και παρέχουμε in vivo ποσοτικά δεδομένα ως προς τον ρυθμό μετανάστευσης και απόκτησης κατεύθυνσης του μεσοδέρματος. Αυτά τα αποτελέσματα εμπλέκουν τη FAK ως ένα σημαντικό ρυθμιστή της μορφογένεσης στο Xenopus και αποδεικνύουν την χρησιμότητα της μεθοδολογίας των NIR QD’s. Ο ουσιαστικός ρόλος της FAK στη μεσοδερμική μετανάστευση αποτέλεσε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τη μελέτη του ρόλου αυτής της κίνησης κατά τη διαδικασία της γαστριδίωσης ως σύνολο και για να συμπεράνουμε ότι η μεσοδερμική μετανάστευση είναι απαραίτητη για το επιτυχές κλείσιμο του βλαστοπόρου στο Xenopus. Τα αποτελέσματά μας, υποστηρίζουν περαιτέρω στα ήδη προϋπάρχοντα στοιχεία που εμπλέκουν τη FAK στη θετική ρύθμιση της κυτταρικής εξάπλωσης και μετανάστευσης. Στη συνέχεια δείξαμε ότι η ενεργοποιημένη φωσφορυλιωμένη FAK σε κατάλοιπα τυροσίνης εντοπίζεται κυρίως στην πλασματική μεμβράνη των βλαστομερών των εμβρύων σε στάδια βλαστιδίου και γαστριδίου, υποδηλώνοντας ότι η FAK ενεργοποιείται στην πλασματική μεμβράνη και ίσως αυτή η ενεργοποίηση να γίνεται με μηχανισμούς ανεξάρτητων των ιντεγκρινών, τουλάχιστον πριν τη γαστριδίωση. Δημιουργήθηκαν διάφορα μεταλλαγμένα μόρια της FAK και εξετάστηκαν για τον εντοπισμό τους έτσι ώστε να χαρτογραφήσουμε ποια περιοχή της FAK είναι υπεύθυνη για τον μεμβρανικό της εντοπισμό in vivo. Αυτή η σειρά των πειραμάτων αποκάλυψε ότι το αμινοτελικό άκρο-περιοχή FERM είναι αναγκαίο και ικανό για τον μεμβρανικό εντοπισμό της FAK σε περιοχές ελεύθερες από ιντεγκρίνες. Παραδόξως, υπερέκφραση της περιοχής FERM σε έμβρυα του Xenopus laevis οδήγησε σε αυξημένα επίπεδα φωσφορυλίωσης της FAK σε κατάλοιπα τυροσίνης και των υποστρωμάτων της με κυτταρικά αυτόνομο αλλά εξαρτώμενο τρόπο από τη Src. Αυτά τα δεδομένα αποκαλύπτουν ένα νέο ρόλο της περιοχής FERM ως ενεργοποιητή της FAK. Επιπλέον, τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν τον ουσιαστικό ρόλο της θέσης αυτοφωσφορυλίωσης της FAK, τυροσίνη 397, στην κυτταρική εξάπλωση και μετανάστευση, και υποδηλώνουν ένα πιθανό ρόλο της FAK στην πολικότητα του μεσοδέρματος. Τελειώνοντας, δείξαμε ότι και το αμινοτελικό και το καρβοξυτελικό άκρο της FAK απαιτούνται για τη στόχευση της στην πλασματική μεμβράνη στο μορφογενετικά ενεργό ραχιαίο μεσόδερμα. Λόγω αυτών των ευρημάτων σχεδιάσαμε ένα νέο μεταλλαγμένο μόριο FAK που είναι ένα υποσχόμενο dominant negative. Χρησιμοποιώντας αυτό το υποθετικό dominant negative σε διάφορες in vivo και in vitro δοκιμασίες αποκαλύψαμε ότι η FAK είναι απαραίτητη στη μορφογένεση, επηρεάζοντας τόσο κινήσεις βασισμένες στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ κυττάρου και εξωκυττάριου υποστρώματος όσο και μεταξύ κυττάρων, αλλά και ότι έχει ουσιαστικό ρόλο στη διαδικασία της μίτωσης.
+85	240	240	Computational modeling of visual selective attention	Υπολογιστικό μοντέλο οπτικής επιλεκτικής προσοχής	The main goal of this research is to collect and integrate information and knowledge from different disciplines into a new computational model that will be able to provide contributions in the research of “visual selective attention”. The contributions derived from this thesis, have been mostly associated with the computational simulations of three behavioral experiments related with visual selective attention that initiated discussions and controversies in the scientific literature regarding their underlying explanations. In accordance, guided by the simulation results, a theoretical framework has been developed and presented on how the behavioral responses for each of the corresponding experiments were obtained, based on low level neural interactions, something that has not been clearly presented in the literature so far. The methodology behind the implementation is based on a new approach that combines the detail representations required in a connectionists spiking neural network model with more abstract concepts from cognitive psychology. As a result, the computational model effectively links the low level neural interactions with behavioral data, thus providing concrete explanations on how the latter were obtained. Furthermore, within the scopes of this thesis, new experimental tasks related with the simulated experiments have been carried out in the Experimental Psychology Lab of the University of Cyprus in an attempt to extend our knowledge about the behavioral aspects of attention as well as to provide data that are necessary for comparison and supplementary improvement of the model.	Η μελέτη της διατριβής στοχεύει να συνεισφέρει σημαντικά στη μελέτη της ανθρώπινης προσοχής, και πιο συγκεκριμένα της οπτικής επιλεκτικής προσοχής κυρίως μέσω της δημιουργίας ενός γνωστικού υπολογιστικού μοντέλου βασιζόμενο σε πληροφορία και γνώση που πηγάζει μέσα από μια διαθεματική προσέγγιση. Συγκεκριμένα, οι επιστημονικές συνεισφορές της εργασίας προέκυψαν μέσα από τη μελέτη κατάλληλων προσομοιώσεων τριών σημαντικών πειραματικών μελετών. Πιο συγκεκριμένα, το υπολογιστικό μοντέλο προσέφερε λύσεις και επεξηγητικές υποθέσεις στις διάφορες διαφωνίες και αντιδράσεις που προκάλεσαν τα πειράματα αυτά στην επιστημονική κοινότητα βασιζόμενες στα αποτελέσματα προσομοίωσης. Το υπολογιστικό μοντέλο αναπτύχθηκε συνδυάζοντας τεχ��ικές συμβολικής προσέγγισης οι οποίες βασίζονται σε αλγόριθμους υψηλού επιπέδου με υποσυμβολικές τεχνικές οι οποίες χρησιμοποιούν πιο απλουστευμένα αριθμητικά μοντέλα. Επομένως το υπολογιστικό μοντέλο έχει την δυνατότητα να δέσει αποτελεσματικά τις αλληλοεπιδράσεις στο επίπεδο ομάδας νευρώνων με συμπεριφοριστικά δεδομένα, το οποίο δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην προσπάθεια δημιουργίας θεωρητικού υπόβαθρου επεξήγησης αναφορικά με το πώς προκύψαν τα τελευταία. Επιπρόσθετα, μέσα στα πλαίσια της διατριβής αυτής, νέες πειραματικές μελέτες διεκπεραιώθηκαν σε συνεργασία με το εργαστήριο της πειραματικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου ούτως ώστε να επεκταθεί η γνώση μας όσον αφορά την συμπεριφοριστική αντίληψη της προσοχής καθώς επίσης για να προσφέρουν καινούργια δεδομένα για σκοπούς σύγκρισης και βελτίωσης του μοντέλου. Ακόμη, η προσπάθεια δημιουργίας ενός ρεαλιστικού υπολογιστικού μοντέλου, σε συνδυασμό με τις επιτυχείς προσομοιώσεις των σημαντικών αυτών πειραμάτων, δημιούργησαν μια αξιόλογη βάση για μετέπειτα κοινωνικές και ιατρικές εφαρμογές αλλά και εφαρμογές σε θέματα που αφορούν την υπολογιστική νοημοσύνη.
+86	504	507	Information dissemination in vehicular ad hoc networks	Διάδοση πληροφορίας σε μη δομημένα οδικά δίκτυα	VANETs harness the potential of information and communication technologies to create a safer and more efficient transportation network. Many applications of VANETs set up requirements for information dissemination that are different from conventional networks and, thus, difficult to fulfill with existing strategies. Safety applications pose stringent delay requirements on emergency message delivery and address geographical areas in which data needs to be cooperatively collected, distributed and maintained. Design challenges are then posed by the variable density, the high mobility and the confined but often unpredictable movement of vehicles. In this thesis we address the information dissemination problem in VANETs with particular interest in information hovering, routing and broadcast, and we propose new methods, which overcome the design challenges. We propose an adaptive information hovering scheme based on the application of epidemic routing within the hovering area and probabilistic flooding outside the area. A unique feature of the proposed protocol is that it is adaptive in the sense that the rebroadcast probability outside the hovering area is adaptively regulated based on vehicle density within the hovering area. The designed protocol is amenable for gradual deployment and has good robustness properties, as it does not rely on static infrastructure. The protocol reaches its design objectives as it achieves high reachability without overloading the available resources. The methods used are attractive, as they lead to protocols with universal properties that they can be utilized as effective solutions in areas beyond the vehicular technology area considered so far. We integrate the derived information hovering protocol in a Data Broadcasting system with a Push Server, as a means of data dissemination off-loading that significantly improves performance. We also address the information routing problem in VANETs. The majority of messages exchanged by vehicles are characterized by a finite lifetime period, after which their level of usefulness is greatly reduced. Thus, it is important to pursue efficient routing policies, which can ensure information delivery in target areas before this deadline expires. In this thesis we study the problem based on the probability to deliver messages using a graph theoretical approach. We model the road map and the traffic characteristics using a directed weighted graph, which we refer to as the Road-Graph. We use the Road-Graph to calculate the probability of disseminating information along a path, in a specific amount of time. So, for any two points on the Road-Graph we can find the path with the maximum probability of successful information delivery in the chosen time interval. This information is of great significance, since it can be utilized by routing protocols to optimally route packets in the vehicular network. The creation of the Road - Graph requires the calculation of the probability of information propagation between two intersecting roads. We show that the propagation probability is strongly related to the traffic conditions of the road where the information is to be transmitted. We use the derived formula to estimate the minimal conditions required to ensure that information propagation occurs with high probability on intersections.	Τα μη δομημένα οδικά δίκτυα (VANETs) αξιοποιούν τις δυνατότητες της τεχνολογίας πληροφορικής και επικοινωνιών για τη δημιουργία ενός ασφαλέστερου και πιο αποδοτικού δικτύου μεταφορών. Πολλές από τις εφαρμογές των VANETs δημιουργούν απαιτήσεις για διάδοση των πληροφοριών που είναι διαφορετικές από τα συμβατικά ΜΑΝΕΤs και, ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να εκπληρωθούν με τις υπάρχουσες στρατηγικές. Οι εφαρμογές ασφαλείας θέτουν αυστηρές απαιτήσεις καθυστέρησης στην παράδοση των μηνυμάτων έκτακτης ανάγκης σε γεωγραφικές περιοχές όπου τα δεδομένα πρέπει να συλλέγονται, να διανέμονται και να συντηρούνται. Οι προκλήσεις του σχεδιασμού λύσεων περιλαμβάνουν τη μεταβλητή πυκνότητα των οχημάτων, την υψηλή κινητικότητα τους και την περιοριζόμενη, αλλά συχνά απρόβλεπτη, κίνησή τους. Στην παρούσα διατριβή αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της διάδοσης πληροφοριών σε VANETs με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο πλάνεμα (hover), στη δρομολόγηση και στη μετάδοση πληροφορίας και προτείνουμε νέες μεθόδους που ικανοποιούν τις διάφορες προκλήσεις. Προτείνουμε μια προσαρμοστική μέθοδο πλανέματος της πληροφορίας, η οποία βασίζεται στην εφαρμογή της επιδημικής διάχυσης εντός της περιοχής πλανέματος και πιθανοτικής διάχυσης έξω από αυτή. Χαρακτηριστικό της προτεινόμενης λύσης είναι ότι η πιθανότητα διάχυσης έξω από την περιοχή είναι προσαρμοστική βάσει της πυκνότητας των οχημάτων εντός της περιοχής πλανέματος. Η προτεινόμενη λύση έχει πολύ καλές ιδιότητες ευρωστίας, καθώς δε βασίζεται σε στατική υποδομή και επιτυγχάνει τους στόχους της, λόγω της υψηλής προσβασιμότητας που δεν υπερφορτώνει τους διαθέσιμους πόρους. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη λύση είναι ελκυστικές, δεδομένου ότι οδηγούν σε πρωτόκολλα με καθολικές ιδιότητες, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποτελεσματικές λύσεις σε διάφορους άλλους τομείς εκτός του τομέα του οδικού δικτύου. Στη διατριβή αυτή έχουμε ενσωματώσει την προτεινόμενη λύση σε ένα σύστημα Αναμετάδοσης Δεδομένων με ένα διακομιστή Push, ως μέσο αποφόρτισης του διακομιστή, το οποίο βελτιώνει σημαντικά τις μετρικές απόδοσης. Επίσης, καταπιανόμαστε με το πρόβλημα της δρομολόγησης της πληροφορίας σε VANETs. Η πλειοψηφία των μηνυμάτων που ανταλλάσσονται από οχήματα χαρακτηρίζονται από μια πεπερασμένη χρονική διάρκεια ζωής, με τη λήξη της οποίας το επίπεδο χρησιμότητάς τους μειώνεται σημαντικά. Έτσι, είναι απαραίτητο να έχουμε αποτελεσματικές πολιτικές δρομολόγησης που να εξασφαλίζουν την παράδοση πληροφοριών σε στόχους πριν τη λήξη της προθεσμίας. Στην εργασία αυτή μελετάμε το πρόβλημα με βάση την πιθανότητα παράδοσης μηνυμάτων χρησιμοποιώντας θεωρεία γράφων. Έχουμε διαμορφώσει τον οδικό χάρτη και τα χαρακτηριστικά της κυκλοφορίας χρησιμοποιώντας ένα σταθμισμένο κατευθυνόμενο γράφημα που το ονομάζουμε Road-Graph. Χρησιμοποιούμε το Road-Graph για να υπολογίσουμε την πιθανότητα διάδοσης των πληροφοριών κατά μήκος μιας διαδρομής, σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Έτσι, για κάθε δύο σημεία στο Road-Graph μπορούμε να βρούμε τη διαδρομή με τη μέγιστη πιθανότητα επιτυχούς παράδοσης της πληροφορίας κατά το επιλεγμένο χρονικό διάστημα. Αυτή η πληροφορία είναι πολύ σημαντική δεδομένου ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα πρωτόκολλα δρομολόγησης για τη βέλτιστη δρομολόγηση πακέτων στο οδικό δίκτυο. Η δημιουργία του Road-Graph απαιτεί τον υπολογισμό της πιθανότητας μετάδοσης πληροφοριών μεταξύ των δύο διασταυρούμενων δρόμων. Δείχνουμε ότι η πιθανότητα μετάδοσης της πληροφορίας είναι στενά συνδεδεμένη με τις κυκλοφοριακές συνθήκες του δρόμου που θέλουμε να στείλουμε την πληροφορία. Χρησιμοποιώντας την μαθηματική ανάλυση μπορούμε να βρούμε τις ελάχιστες προϋποθέσεις που απαιτούνται για να εξασφαλιστεί, με υψηλή πιθανότητα, η διάδοση της πληροφορίας στις διασταυρώσεις.
+87	251	263	Study of the shape of the adsorption isotherm of Zeolite ZSM-5	Μελέτη του σχήματος της ισοθέρμου προσρόφησης του ζεόλιθου ZSM-5	The present PhD thesis involved the study of zeolite ZSM-5. This study was focused in understanding the unusual sorptive behaviour of zeolite. Properties as the Si/Al, the ion-exchange, the calcinations, the outgassing temperature, the pH and the addition of acids were studied. Finally, the catalytic property of zeolites in the oxidation of benzaldehyde and the effect of the reaction were investigated. The occurrence of hysteresis loop at low partial pressure is attributed to localised changes in the shape of the pore, the nature of the reorganisation of the adsorbed phase. The hysteresis loop at low partial pressure influenced by the nature of the exchangeable ion, the calcination step and the outgassing temperature. The influence of the pH on the zeolites was also studied, where desilication and dealumination in their structure was noticed at high and low pH accordingly. An investigation of the influence of the addition of the HCl, H2SO4 and CH3COOH acids was carried out by controlling the concentration of the acid and temperature (CH3COOH). By adding any acid, dealumination was caused. In the case of the addition of CH3COOH, the properties of zeolites were further influenced (creation of CH3COO)3Al). The catalytic property of zeolites during the oxidation of benzaldehyde and the effect of the reaction in their properties was studied. The influence of benzaldehyde (benzaldehyde/methanol) as well as the temperature of the reaction was examined. The production of benzoic acid was confirmed which influences the properties of zeolites.	Στην παρούσα διδακτορική διατριβή έγινε μελέτη και των ιδιοτήτων του ζεόλιθου ZSM-5. Η έρευνα εστιάζεται κυρίως στην κατανόηση της ασυνήθιστης προσρόφησης του ζεόλιθου ZSM-5. Μελετήθηκαν, η Si/Al, η ιονανταλλαγή, η πύρωσης και η θερμοκρασία απαέρωσης. Εξετάστηκε η επίδραση του pH του διαλύματος και της προσθήκης οξέων. Τέλος, μελετήθηκε η καταλυτική ιδιότητα των ζεολίθων κατά την οξείδωση της βενζαλδεΰδης και η επίδραση στις ιδιότητές τους. Αρχικά, εξετάστηκε η επίδραση της αναλογίας Si/Al του ζεόλιθου Na-ZSM-5. Λόγω της παρουσίας της μήτρας στη δομή των ζεολίθων, πραγματοποιείται πύρωση των δειγμάτων. Η εμφάνιση του βρόχου υστέρησης σε χαμηλές σχετικές π��έσεις, αποδίδεται σε τοπικές αλλαγές στο σχήμα του πόρου και σε αναδιοργάνωση της προσροφημένης φάσης ως προς τον τρόπο που συσσωρεύεται. Ο βρόχος υστέρησης (P/Po: 0,2-0,4), επηρεάζεται από τη φύση του ανταλλάξιμου ιόντος, τις διαδικασίες πύρωσης και τη θερμοκρασία απαέρωσης των δειγμάτων. Μελετήθηκε επίσης, η επίδραση του pH σε ζεόλιθους Na-ZSM-5 όπου διαπιστώθηκε η πρόκληση αποπυρίτωσης και απαργιλλίωσης στη δομή τους σε ψηλά και σε χαμηλά pH αντίστοιχα. Στη συνέχεια, έγινε μελέτη της επίδρασης της προσθήκης των HCl, H2SO4 και CH3COOH οξέων στους ζεόλιθους ελέγχοντας τη συγκέντρωση του οξέος και το χρόνο παραμονής με το ζεολιθικό δείγμα και τη θερμοκρασία (CH3COOH). Κατά την προσθήκη οξέων προκαλείται απαργιλλίωση στους ζεόλιθους. Στην περίπτωση της προσθήκης του CH3COOH, επηρεάζονται περισσότερο οι ιδιότητες του ζεόλιθου (δημιουργία (CH3COO)3Al). Τέλος, έγινε μελέτη της καταλυτικής ιδιότητας των ζεολίθων κατά την οξείδωση της βενζαλδεΰδης με έλεγχο της περιεκτικότητας της βενζαλδεΰδης (βενζαλδεΰδη/Μεθανόλη), και της θερμοκρασίας της αντίδρασης. Διαπιστώθηκε σχηματίζεται βενζοϊκό οξύ γεγονός που επηρεάζει τις ιδιότητες των ζεολίθων.
+88	245	250	Discovering disease associated gene-gene interactions: A two SNP interaction analysis framework		Most common diseases have a heritable component that is influenced by mutations on multiple loci, and by interactions between loci and with the environment. Traditional genetic analysis techniques have focused on single locus effects. This is mostly due to the polynomial increase in computational capacity needed to attempt multi-loci interaction analyses, and the anticipated loss of power due to multiple testing. In this dissertation, a framework for performing a complete two single nucleotide polymorphism (SNP) interaction analysis of high dimensionality genome wide association scans (GWAS) is presented. The framework utilizes diverse distributed computational resources harvesting enough capacity to analyze any of the GWAS in existence today within a reasonable time frame. Algorithmic approaches are proposed to improve the efficiency of the framework and improve its computational performance to enable a brute force attack on the problem. The data is encoded in binary using a lossless algorithm that significantly reduces its size. Computationally efficient data mining measures for the Omnibus and Epistatic interaction effects are proposed and compared to traditional statistical techniques. An algorithm is proposed that optimizes the analyses of multiple response variables within the same GWAS. A multiple sclerosis (MS) dataset is analyzed using the proposed framework with top results tested for replication using an independent MS dataset. Some of the top results replicated, implicating SNPs in a region of known association to MS providing evidence to the validity of the proposed framework.	Στις πλείστες κληρονομικές ασθένειες η προδιάθεση ατόμον επηρεάζεται από αλληλεπιδράσεις μεταξύ πολλαπλών γενετικών περιοχών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Οι παραδοσιακές μέθοδοι γενετικής ανάλυσης έχουν συγκεντρωθεί στη μελέτη μοναδικών γενετικών περιοχών. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι η πολυνησιακή αύξηση του υπολογιστικού κόστους της ανάλυσης για μελέτη αλληλεπίδρασης μεταξύ πολλαπλών γενετικών περιοχών, και η αναμενόμενη απώλεια στατιστικής δύναμης λόγω του μεγάλου αριθμού ελέγχων που απαιτούνται. Προτείνετε πλαίσιο για εκτέλεση ανάλυσης όλων των πιθανών συνδυασμών δύο μονονουκλεοτιδικών πολυμορφισμών (SNP) σε μια βάση με στόχο τη μελέτη αλληλεπίδρασης μεταξύ δύο SNPs. Το προτεινόμενο πλαίσιο εκμεταλλεύεται δύο παράλληλα και κατανεμημένα συστήματα διαφορετικής αρχιτεκτονικής για να ξεπεράσει τις αδυναμίες του κάθε ενός και να μπορέσει να αποκτήσει αρκετή υπολογιστική ισχύ ώστε να εκτελέσει την ανάλυση ακόμη και των πιο μεγάλων γενετικών βάσεων που υπάρχουν σήμερα. Αλγοριθμικές μέθοδοι προτείνονται, οι οποίες αυξάνουν την αποδοτικότητα του προτεινόμενου πλαισίου έτσι ώστε όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί δύο SNPs να μπορούν να μελετηθούν. Τα δεδομένα κωδικοποιούνται σε διφυακή μορφή χρησιμοποιώντας ένα προτεινόμενο αλγόριθμο ο οποίος τα συμπιέζει χωρίς απώλεια. Ένα υπολογιστικά αποτελεσματικό μέτρο της αλληλεπίδρασης προτείνεται και συγκρίνεται με παραδοσιακές τεχνικές οπου βρέθηκε να είναι 20 φορές πιο γρήγορος από κλασσικές στατιστικές μεθόδους, ενώ τα αποτελέσματα που παράγει έχουν συντελεστή συσχέτισης πέραν του 95%. ‘Ένας αλγόριθμος προτείνεται ο οποίος βελτιστοποιεί την ανάλυση πολλαπλών μεταβλητών απόκρισης. Το πλαίσιο εφαρμόστηκε σε μία ερευνα για την κατά πλάκα σκλήρυνση. Τα κορυφαία αποτελέσματα επανελέγχθησαν σε μία δεύτερη, ανεξάρτητη βάση για σκοπούς επαλήθευσης. Η επαλήθευση ήταν επιτυχής επιδεικνύοντας ότι πολλαπλές αλληλεπίδρασης είναι συσχετισμένες με την ασθένεια.
+89	258	274		Ανάπτυξη μεθόδων διαχωρισμού με χρήση ηλεκτροφόρησης τριχοειδούς και εφαρμογές σε βιολογικά δείγματα και φυσικά προϊόντα	In the present PhD thesis, the ability of electrophoretic techniques to be used for the qualification and quantification of compounds in biological samples and natural products was investigated. The experiments, in each case, were performed in four steps. Several experimental conditions were initially varied in order to establish the optimum separation conditions of the analytes under study in standard solutions, and then, the method that was developed was validated. After validation, several sample-preparation procedures for the extraction of the compounds from biological samples or natural products were investigated and the optimum procedure was determined. Finally, the optimum conditions and the optimum procedure were applied to real samples for the qualitative and quantitative determination of the analytes under study. The present study is divided into two basic parts. The first part involves the qualitative and quantitative determination of polyphenolic compounds in Cypriot wines using capillary electrophoresis (CE) with UV-Vis detector. In the second part of this study, a direct coupling of the CE system with a mass spectrometer (MS) was performed for the determination of the pharmaceutical compound rivastigmine in plasma sample obtained from a patient following rivastigmine patch administration. Rivastigmine is considered as one of the most important treatments that is clinically used for Alzheimer’s disease. In both cases, the discussion is focused on the electrophoretic and MS parameters that proved to be essential for obtaining optimum separation, high sensitivity and high accuracy. According to the experimental data, CE proved to be a suitable technique for the qualitative and quantitative analysis of compounds in natural and biological samples.	Στην παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνάται η ικανότητα των ηλεκτροφορητικών τεχνικών να χρησιμοποιηθούν για τον ποιοτικό και ποσοτικό προσδιορισμό συστατικών σε βιολογικά δείγματα και φυσικά προϊόντα. Τα πειράματα, στην κάθε περίπτωση, πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερα στάδια. Αρχικά, μεταβλήθηκαν διάφορες πειραματικές συνθήκες για την εξαγωγή των βέλτιστων συνθηκών διαχωρισμού των υπό μελέτη ενώσεων σε πρότυπα διαλύματα και στη συνέχεια, έγινε αξιολόγηση της μεθόδου που αναπτύχθηκε. Ακολούθως, δοκιμάστηκαν διάφορες διαδικασίες για την απομόνωση των συστατικών από τα βιολογικά δείγματα ή τα φυσικά προϊόντα και προσδιορίστηκε η βέλτιστη διαδικασία. Τέλος, εφαρμόστηκαν οι βέλτιστες συνθήκες και η βέλτιστη διαδικασία στα πραγματικά δείγματα για τον ποιοτικό και ποσοτικό προσδιορισμό των υπό μελέτη ενώσεων. Η παρούσα διδακτορική διατριβή χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά τον ποιοτικό και ποσοτικό προσδιορισμό οκτώ πολυφαινολικών ενώσεων σε κυπριακά κρασιά με χρήση της μεθόδου ηλεκτροφόρησης τριχοειδούς (CE) με ανιχνευτή UV-vis. Στο δεύτερο μέρος, γίνεται συζήτηση για την προσπάθεια σύζευξης του συστήματος CE με φασματογράφο μάζας (MS) για τον προσδιορισμό της φαρμακευτικής ένωσης ριβαστιγμίνης σε πλάσμα ασθενή με τη νόσο του Alzheimer, ο οποίος λαμβάνει θεραπεία με το συγκεκριμένο φάρμακο μέσω διαδερμικού αυτοκόλλητου. Η συζήτηση, και στις δύο περιπτώσεις, επικεντρώνεται στις παραμέτρους, οι οποίοι αποδείχθηκαν καθοριστικοί για τη λήψη βέλτιστων συνθηκών διαχωρισμού και υψηλής ευαισθησίας, καθώς και στα μέτρα αξιολόγησης των μεθόδων για λήψη αξιόπιστων αποτελεσμάτων στα πραγματικά δείγματα. Η μέθοδος CE αποδείχθηκε κατάλληλη για να χρησιμοποιηθεί τόσο για τον προσδιορισμό φυτικών συστατικών, όπως είναι οι πολυφαινόλες, σε φυσικά προϊόντα, όσο και για τον προσδιορισμό φαρμακευτικών ενώσεων, όπως είναι η ριβαστιγμίνη, σε βιολογικά δείγματα με σύζευξη με τον ανιχνευτή MS.
+90	258	258	Synthesis and study of simple, binary and ternary mixed cerium oxides	Σύνθεση και μελέτη απλών, διπλών και τριπλών μεικτών οξειδίων δημητρίου	The aim of the present PhD thesis is the synthesis and characterisation of several mixed cerium oxides. More specifically, it is focused on the synthesis and study of the surface properties, crystal structure and morphology of the mixed ternary oxides: (a) VxCuxCe1-2xO2-y (0.05≤x≤ 0.45), (b) VxCu0.4-xCe0.6O2-y (0.05≤x≤ 0.4), (c) VxFexCe1-2xO2-y (0.05≤x≤ 0.45) and (d) VxFe0.4-xCe0.6O2-y (0.05≤ x≤ 0.4). In addition, it is focused on the role of the heteroatoms ratio as far as the properties of the oxides are concerned. Mixed binary oxides VxCe1-xO2-y (0≤x≤ 0.9), FexCe1-xO2-y (0≤x≤ 0.9) and CuxCe1-xO2-y (0≤x≤ 0.9) and ceria were also synthesized and characterized for comparison perposes with the ternary oxides. After the characterization of the mixed oxides was completed, the next aim was to study the role of the synthesis parameters, such as: (a) concentration and type of the starting compound, (b) reaction temperature, (c) ageing time, (d) method of synthesis, (e) stirring time, (f) drying and calcination temperature. In the beginning, ternary oxides V-Cu-Ce, V-Fe-Ce and ceria synthesis was carried out by the method of alkaline co-precipitation using ammonia as precipitation agent. Characterization of the materials was performed. It was shown that vanadium, copper and iron addition in ceria influence the structural and surface properties and also the morphology of ceria. The highest surface areas were observed for the V0.05Fe0.05Ce0.9O2, V0.1Fe0.3Ce0.6O2, V0.1Cu0.1Ce0.8O2 and V0.05Cu0.35Ce0.6O2 materials, there are larger than the pure ceria surface area. So using a suitable combination of heteroatoms, improvement of ceria surface and porosity is achieved.	Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή έχει ως στόχο τη σύνθεση και το χαρακτηρισμό μεικτών οξειδίων του δημητρίου. Συγκεκριμένα η μελέτη εστιάζεται στη σύνθεση και μελέτη των επιφανειακών ιδιοτήτων, της κρυσταλλικής δομής και της μορφολογίας των ακόλουθων μεικτών τριπλών οξειδίων: (α) VxCuxCe1-2xO2-y (0.05≤x≤ 0.45), (β) VxCu0.4-xCe0.6O2-y (0.05≤x≤ 0.4), (γ) VxFexCe1-2xO2-y (0.05≤x≤ 0.45) και (δ) VxFe0.4-xCe0.6O2-y (0.05≤ x≤ 0.4), καθώς επίσης στο ρόλο της αναλογίας των ετεροατόμων στις ιδιότητες των υπο μελέτη οξειδίων. Επίσης συντέθηκαν και χαρακτηρίστηκαν τα διπλά μεικτά οξείδια: (α) VxCe1-xO2-y (0≤x≤ 0.9), (β) FexCe1-xO2-y (0≤x≤ 0.9) και (γ) CuxCe1-xO2-y (0≤x≤ 0.9) και το καθαρό οξείδιο του δημητρίου για σκοπούς σύγκρισης με τα τριπλά οξείδια. Αφού ολοκληρώθηκε ο χαρακτηρισμός των μεικτών οξειδίων στόχος ήταν η μελέτη του ρόλου των παραμέτρων σύνθεσης στα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά τους. Οι κυριότερες παράμετροι σύνθεσης που μελετήθηκαν είναι: (α) η συγκέντρωση και το είδος της πρόδρομης ένωσης, (β) η θερμοκρασία αντίδρασης, (γ) ο χρόνος γήρανσης, (δ) η μέθοδος σύνθεσης, (ε) ο χρόνος ανάδευσης, (ζ) η θερμοκρασία ξήρανσης και πύρωσης Αρχικά έγινε σύνθεση των μεικτών οξειδίων V-Cu-Ce και V-Fe-Ce και του CeO2 με τη μέθοδο της αλκαλικής συγκαταβύθισης χρησιμοποιώντας ως μέσο καταβύθισης την αμμωνία και στη συνέχεια ακολούθησε ο χαρακτηρισμός των υλικών αυτών. Η προσθήκη V, Cu και Fe στη δημήτρια επηρεάζει τις δομικές και επιφανειακές της ιδιότητες καθώς και τη μορφολογία της. Λαμβάνονται βέλτιστες επιφάνειες στα υλικά V0.05Fe0.05Ce0.9O2, V0.1Fe0.3Ce0.6O2, V0.1Cu0.1Ce0.8O2 και V0.05Cu0.35Ce0.6O2 οι οποίες είναι μεγαλύτερες από την επιφάνεια του CeO2. Συνεπώς χρησιμοποιώντας κατάλληλο συνδυασμό ετεροατόμων επιτυγχάνεται βελτιστοποίηση της επιφάνειας και του πορώδους της δημήτριας.
+91	253	281	Radio resource management for efficient multicast service provision in 3rd generation mobile cellular networks	Αλγόριθμοι Διαχείρισης Ασύρματων Πόρων για Αποδοτική Παροχή Multicast Υπηρεσιών στα 3ης Γενεάς Κινητά Κυψελοειδή Δίκτυα	Adopting the Radio Resource Management (RRM) algorithms currently specified in the 3GPP documents to provide MBMS (Multimedia Broadcast Multicast Service) services in the UMTS Terrestrial Radio Access Network (UTRAN), more than 30% of the Node-B’s total power has to be allocated to a single 64 Kbps multicast service if full coverage is needed. This can make multicast services too expensive since the overall UMTS network capacity is limited by the Node-B’s power source. Thus, in order to make multicast services feasible and also achieve higher bit rates than 64Kbps, some power saving schemes have to be introduced. Motivated by the aforementioned, the general objective of this Ph.D. dissertation is to investigate and propose efficient, scalable and effective Radio Resource Management (RRM) algorithms that will facilitate efficient multicast service provisioning within the radio access part of the UMTS networks where the radio resources are limited. In particular, we analyze the new features introduced with MBMS, identify factors that can influence the overall network capacity and performance during the MBMS service provisioning, formulate the problems, and propose new handover control and multicast service provision solutions. Our proposed solutions dynamically control parameters such as transmit power, channel allocation, cell mode selection, and handover criteria, facilitating decisions achieving increased network capacity and overall system performance (thus benefiting both the users and the network operators alike), as well as acceptably good Quality of Service (QoS) for the MBMS users, during the multicast service provisioning.	Με τη χρήση των αλγορίθμων διαχήρης ασύρματων πόρων, όπως έχουν καθοριστεί στα επίσημα έγγραφα της 3GPP για την παροχή multicast (MBMS) υπηρεσιών, περισσότερο από το 30% της ολικής ισχύος του Node-B πρέπει να δεσμευτεί για μια 64 Kbps MBMS υπηρεσία αν απαιτείται πλήρης κάλυψη της κυψέλης. Αυτό μπορεί να κάνει τις MBMS υπηρεσίες να κοστίζουν πολύ ακριβά αφού �� χωρητικότητα του UMTS δικτύου περιορίζεται από την ολική ισχύ του Node-B. Επομένως, για να γίνει εφικτή η παροχή των MBMS υπηρεσιών και επίσης για να επιτευχθούν πιο ψηλές ταχύτητες από 64 Kbps, κάποιες άλλες λύσεις εξοικονόμησης ισχύος πρέπει εισαχθούν. Για το λόγο αυτό, ο γενικός στόχος αυτής διδακτορικής διατριβής είναι η να μελετήσουμε και να προτείνουμε αποδοτικούς, κλιμακωτούς και αποτελεσματικούς αλγόριθμους διαχείρισης ασύρματων πόρων οι οποίοι θα διευκολύνουν την αποδοτική παροχή multicast υπηρεσιών στο ασυρματο μέρος των UMTS δικτύων, όπου οι ασύρματοι πόροι είναι περιορισμένοι. Πιο συγκριμένα, αναλύσαμε τα καινούρια χαρακτηριστικά τα οποία παρουσιάζονται με το MBMS, προσδιορίσαμε τους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την χωρητικότητα και την απόδοση του δικτύου κατά τη διάρκεια της παροχής MBMS υπηρεσιών, διατυπώσαμε τα προβλήματα, και προτείναμε καινούριες λύσεις για τον έλεγχο μεταφοράς σύνδεσης από μια κυψέλη σε άλλη και τον έλεγχο ισχύος και για την παροχή των MBMS υπηρεσιών. Οι αλγόριθμοι που προτείναμε, ελέγχουν δυναμικά παραμέτρους όπως την ισχύ εκπομπής, δέσμευση καναλιών, επιλογή κατάστασης της κυψέλης και κριτήρια για μεταφορά σύνδεσης από μια κυψέλη σε άλλη, οι οποίοι διευκολύνουν αποφάσεις οι οποίες επιτυγχάνουν αύξηση της χωρητικότητας του δικτύου, βελτίωση της απόδοσης του όλου συστήματος και βελτίωση της ποιότητας υπηρεσίας για τους χρήστες, κατά την διάρκεια της παροχής των MBMS υπηρεσιών.
+92	232	217	Woman, society and crime in Cyprus	Γυναίκα, κοινωνία και έγκλημα στην Κύπρο	The ultimate goal of this dissertation is the understanding of anti-social behavior in genera! and the criminal behavior, in particular, something that contributes at a great extent, to the prevention, restriction and suppression of crime, in all its forms. The bibliography used, is mainly in a foreign language (mostly Anglo- Saxon) and at a lower degree in Greek. There is also an analysis of official statistics for the participation of both genders in criminal activities in Cyprus. Concerning the empirical part of the dissertation, which was done using questionnaires, it concentrates on empirical findings, relating to the perceptions of Cypriot citizens, concerning the participation of the Cypriot woman in crime and the criminal justice system, in general. Through this study, a message is being passed on, that more effort needs to be made, to change the perception of the public, the police officers and the judicial authorities, about the female suspect and the female convict. At the same time, this dissertation underlines the need to specialize the way we handle women suspects and women defendants by the police and judicial authorities Furthermore, the conclusion drawn from the dissertation is that, the alteration of the behavior of the Cypriot woman and her increased participation in crime, mostly in property crime, is mainly due to her emancipation, both financial and social, during the last fifteen - twenty years.	Απώτερος στόχος της διατριβής αυτής είναι η κατανόηση οτι η αντικοινωνική συμπεριφορά γενικά και η εγκληματική συμπεριφορά ειδικά χαρακτηρίζει και τα δύο φύλα, γεγονός που θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην πρόληψη, περιορισμό και καταστολή του εγκλήματος, όλων των μορφών. Η βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε είναι κυρίως ξενόγλωσση (περισσότερη αγγλοσαξωνική) και σε ποιο περιορισμένο βαθμό ελληνική.Γίνεται επίσης ανάλυση επίσημων στατιστικών στοιχείων για τη συμμετοχή των δύο φύλων σε εγκληματικές ενέργειε�� στην Κύπρο. Σε σχέση με το εμπειρικό μέρος της διατριβής, το οποίο έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου, αυτο επικεντρώνεται σε εμπειρικά πορίσματα για τις αντιλήψεις των κυπρίων πολιτών αναφορικά με τη συμμετοχή της Κύπριας γυναίκας στο έγκλημα και γενικά με το ποινικό σύστημα. Μέσα απο τη μελέτη αυτή μεταφέρεται το μήνυμα για καταβολή περισσότερης προσπάθειας διαφοροποίησης της γνώμης του κοινού, αστυνομικών και δικαστικών αρχών, για τη γυναίκα ύποπτη και καταδικασθείσα. Την ίδια στιγμή διαπιστώνεται η ανάγκη εξειδίκευσης στον τρόπο αντιμετώπισης υπόπτων και φυλακισμένων γυναικών.Ταυτόχρονα η διατριβή αυτή επισημαίνει τη διαφορετικότητα του τρόπου αντιμετώπισης των γυναικών υπόπτων και κατηγορουμένων απο τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές.Επιπρόσθετα, εξάγεται το συμπέρασμα οτι η αλλοίωση της συμπεριφοράς της κύπριας γυναίκας και η αυξητική συμμετοχή της στο έγκλημα, κυρίως κατα της περιουσίας, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απελευθέρωση της, οικονομική και κοινωνική, που απέκτησε τα τελευταία 15-20 χρόνια.
+93	377	324	Quantitative and qualitative assessment of occupational vibration exposure and quantification of uncertainty	Ποσοτική και ποιοτική αξιολόγηση της επαγγελματικής έκθεσης σε κραδασμούς και ποσοτικοποίηση της αβεβαιότητας	Occupational exposure to vibrations has adverse health effects to workers, therefore there is a need to regulate the exposure and this is done through a European Directive relying on international standards. The response of the seated human body is simulated by models obtained from the averages of biodynamic functions. This thesis studies the effect of vibration on human health and contrasts the biodynamic responses as derived by the relevant subject with the frequencies of the experimental resonances. In this work the information for each subject is maintained and is statistically correlated with the results of experimental vibration analysis. In addition a new way of quantifying uncertainty is applied to the data. The experimental investigations were conducted both in the field and the laboratory using a sample of 53 machinery operators. The daily exposure limit value standardized to an eight-hour reference period and the vibration dose value were measured in the field, whereas in the laboratory the biodynamic apparent mass was measured. The health effects were quantified using a questionnaire. The theoretical study showed that the biodynamic functions are very sensitive to the damping ratios and the biodynamic apparent mass is not the appropriate quantity to be used to identify the resonances of the human body. It turns out that both the real and the imaginary part of the biodynamic apparent mass and its magnitude and area provide information about the response and condition of the human body. The analysis of data from the questionnaires also provided information about the occupational exposure in Cyprus. The frequency response functions of different parts of the body, resulting from forced random and sinusoidal excitation of operators in the lab, showed the presence of high damping ratios and overdamped modes. To calculate the eigenmodes, the body of each operator was modeled using the standard ISO 5982: 2001. Then the differential evolution optimization algorithm was used to calculate the parameters by minimizing the error function in the phase space. The calculated parameters exhibit variability, which is attributed to the aletoric and epistemic uncertainty of the human body. The quantification of this uncertainty yielded results that are able to compute expected value of the natural frequencies and decay ratios of the system.	Οι κραδασμοί αποτελούν φυσικό παράγοντα επαγγελματικής έκθεσης με αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων που έχουν αποτυπωθεί σε Διεθνή Πρότυπα και Ευρωπαϊκή Οδηγία. Η απόκριση του καθήμενου ανθρώπινου σώματος χαρακτηρίστηκε από μοντέλα για περιγραφή της απόκρισης που προέκ��ψαν από μέσες τιμές βιοδυναμικών συναρτήσεων. Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή συνδυάζει την επίδραση των κραδασμών στην ανθρώπινη υγεία και αντιπαραβάλλει τη μελέτη της βιοδυναμικής απόκρισης με την ανάλυση ιδιοσυχνοτήτων, διατηρώντας εξατομικευμένες πληροφορίες που σχετίζονται με τους εργαζόμενους και παρουσιάζει στατιστικές συσχετίσεις και ένα νέο τρόπο υπολογισμού της αβεβαιότητας. Η μελέτη έγινε σε δείγμα 53 χειριστών μηχανημάτων για τους οποίους μετρήθηκε η οκτάωρη έκθεση και η ημερήσια δόση σε κραδασμούς στο χώρο εργασίας, η φαινόμενη μάζα στο εργαστήριο και οι επιπτώσεις στην υγεία μέσω ερωτηματολογίου. Η θεωρητική μελέτη έδειξε την ευαισθησία του μέτρου των βιοδυναμικών συναρτήσεων στην απόσβεση και την αδυναμία του να καταδείξει τους πραγματικούς συντονισμούς του σώματος. Αποδεικνύεται ότι τόσο το πραγματικό και το φανταστικό μέρος της βιοδυναμικά ορισμένης φαινόμενης μάζας, όσο και το μέγεθος και το εμβαδό αυτής παρέχουν πληροφορίες για την απόκριση και την κατάσταση του ανθρώπινου σώματος. Η ανάλυση των δεδομένων από τα ερωτηματολόγια έδωσε πληροφορίες για την επαγγελματική έκθεση στην Κύπρο. Οι συναρτήσεις απόκρισης συχνοτήτων σε διάφορα σημεία του σώματος, που προέκυψαν από εξαναγκασμένη τυχαία και ημιτονοειδή διέγερση των χειριστών σε εργαστηριακό περιβάλλον, έδειξαν την ύπαρξη υψηλών συντελεστών απόσβεσης και υπεραποσβεσμένων ιδιομορφών. Για τον υπολογισμό των ιδιομορφών, το σώμα του κάθε χειριστή μοντελοποιήθηκε λαμβάνοντας το μοντέλο του προτύπου ISO 5982: 2001 ως δεδομένο και με τη χρήση αλγόριθμου διαφορικής εξέλιξης προσδιορίστηκαν οι παράμετροι που ελαχιστοποιούν τη συνάρτηση σφάλματος στο χώρο των φάσεων. Η διασπορά των παραμέτρων συνδυασμένη με παράγοντες που σχετίζονται με την τυχαία και επιστημική αβεβαιότητα του ανθρώπινου σώματος αντιμετωπίστηκε μέσω του υπολογισμού των αναμενόμενων τιμών των φυσικών παρατηρήσιμων μεγεθών του συστήματος από τελεστές πυκνότητας που επιδρούν στους πίνακες της μάζας, των συντελεστών απόσβεσης και των συντελεστών δυσκαμψίας.
+94	179	169	Nonanticipative information theory	Θεωρία πληροφορίας χωρίς αναμονή	Traditional information theoretic measures for capacity and lossy compression are defined via mutual information. For memoryless communication channels and sources these measures have been successfully applied to compute the operation capacity of channels and lossy compression of sources, respectively. For channels with memory and nonanticipative (causal) feedback and nonanticipative lossy compression of sources with memory the valid information measure is the directed information defined via nonanticipative conditional distributions. Directed information is also extensively utilized in networks, communication for real-time stochastic control applications, and in biological system analysis. This thesis investigates via directed information, capacity of channels with memory and feedback, lossy nonanticipative data compression, Joint Source Channel Coding based on nonanticipative transmission, and communication for real-time stochastic control. The thesis presents a unifying framework to analyze such extremum problems. It utilizes concepts from stochastic control theory, dynamic programming, and calculus of variations to address extremum problems of capacity of channels with memory and feedback, extremum problems of nonanticipative rate distortion function of sources with memory, extremum problems of Joint Source Channel Coding based on nonanticipative transmission.	Η κλασσική θεωρία πληροφορίας χρησιμοποιεί την αμοιβαία πληροφορία για να ορίσει τη χωρητικότητα των καναλιών και τη συμπίεση των πηγών πληροφορίας. Για κανάλια και πηγές χωρίς μνήμη και ανατροφοδότηση, το μέτρο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για να υπολογιστεί η λειτουργική χωρητικότητα των καναλιών και η συμπίεση των πηγών. Για κανάλια με μνήμη ανατροφοδότηση και για συμπίεση πηγών σε πραγματικό χρόνο, χωρίς καθυστέρηση η αμοιβαία πληροφορία δεν αποτελεί κατάλληλο μέτρο πληροφορίας. Η κατευθυνόμενη πληροφορία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπολογιστή τόσο η χωρητικότητα καναλιών με μνήμη και ανατροφοδότηση, για χωρητικότητα δικτύων, ακόμα και για ανάλυση βιολογικών συστημάτων. Η συγκεκριμένη διατριβή ερευνά, μέσω της κατευθυνόμενης πληροφορίας, την χωρητικότητα καναλιών με μνήμη και ανατροφοδότηση την συμπίεση πηγών σε πραγματικό χρόνο, την κοινή κωδικοποίηση πηγής και καναλιού πραγματικού χρόνου, όσο και την χρησιμοποίηση της πληροφορίας για στοχαστικό έλεγχο συστημάτων. Η παρουσίαση γίνεται σε ένα ενοποιημένο πλαίσιο κατάλληλο για την ανάλυση τέτοιων προβλημάτων χρησιμοποιώντας αρχές και έννοιες της στοχαστικής θεωρίας ελέγχου, του δυναμικού προγραμματισμού και λογισμού των μεταβολών.
+95	250	272	The data-driven multithreading virtual machine	Εικονική μηχανή για πολυκυματισμό καθοδηγούμενη από δεδομένα	Since the advent of digital computers, chip designers built faster computers by relying on improvements in fabrication technologies and architectural optimizations. However, this approach was eventually rendered ineffective due to the problems of the Memory, Power and Instruction Level Parallelism Walls. The envisaged solution was to switch to multi-core architectures. This switch did not address many of the above problems and elevated concurrency as a new, major challenge. The Data-flow model is a formal model that can handle concurrency and tolerate memory and synchronization latencies. Data-Flow systems can also be simpler and so more power efficient than conventional systems. In this thesis, we explore a data-flow based execution model for the efficient utilization of the resources of multi-core architectures. We design, implement and optimize a virtual machine supporting the Data-Driven Multithreading (DDM) model of execution (which combines Dynamic Data-Flow concurrency with efficient sequential execution) on homogeneous and heterogeneous multi-core systems with a host/accelerator organization and a software-managed memory hierarchy. A special prefetching software cache -based on data-driven caching policies- is developed for the automatic management of such memory hierarchies. The developed VM supports distributed DDM execution on a cluster of multi-core nodes. It also supports compile-time and runtime dependency resolution. We evaluate the homogeneous and heterogeneous implementations of the VM for single multi-core nodes and clusters using a suite of benchmarks. The evaluation demonstrates that the VM scales well and tolerates latencies and synchronization overheads efficiently achieving very good performance and outperforming other state-of-the-art systems.	Από την εμφάνιση των ψηφιακών υπολογιστών, οι σχεδιαστές τσιπ κατασκεύαζαν ταχύτερους υπολογιστές στηριζόμενοι σε βελτιώσεις στις τεχνολογίες κατασκευής και αρχιτεκτονικές βελτιστοποιήσεις. Ωστόσο, η προσέγγιση αυτή τελικά έγινε αναποτελεσματική λόγω των προβλημάτων της μνήμης, ενέργειας και παραλληλίας επιπέδου εντολής. Η προβλεπόμενη λύση ήταν να στραφούν σε αρχιτεκτονικές πολλαπλών πυρήνων. Αυτή η αλλαγή δεν ασχολή��ηκε με πολλά από τα παραπάνω προβλήματα και έφερε τον ταυτοχρονισμό ως μια νέα, μεγάλη πρόκληση. Το μοντέλο ροής δεδομένων είναι ένα τυπικό μοντέλο που μπορεί να χειριστεί τον ταυτοχρονισμό και ανέχεται της καθυστέρηση στη μνήμη και στο συγχρονισμό. Τα συστήματα ροής δεδομένων μπορούν να είναι απλούστερα και πιο ενεργειακά αποδοτικά από τα συμβατικά συστήματα. Στην εργασία αυτή, ερευνούμε ένα μοντέλο εκτέλεσης ροής δεδομένων για την αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων της αρχιτεκτονικές πολλαπλών πυρήνων. Εμείς σχεδιάσαμε, την υλοποίηση και τη βελτιστοποίηση μιας εικονικής μηχανής που υποστηρίζει τo Data-Driven Multithreading (DDM) μοντέλο εκτέλεσης (η οποία συνδυάζει Dynamic Data-Flow ταυτοχρονισμού με την αποτελεσματική σειριακή εκτέλεση) σε ομογενή και ετερογενή πολυπύρηνα συστήματα με οργάνωση υποδοχέα / επιταχυντή και ιεραρχία μνήμης ελεγχόμενη από λογισμικό. Ένα ειδικό λογισμικό προανάκλησης κρυφής μνήμης που βασίζεται στη data-driven πολιτική κρυφής μνήμης - έχει αναπτυχθεί για την αυτόματη διαχείριση των εν λόγω ιεραρχιών μνήμης. Τα ανεπτυγμένα VM υποστηρίζουν κατανεμημένη DDM εκτέλεση σε ένα σύμπλεγμα του πολυπύρηνων κόμβων. Υποστηρίζει, επίσης, ανάλυση εξαρτήσεων κατά τη μεταγλώττιση και την εκτέλεση. Αξιολογήσαμε την ομογενή και ετερογενή υλοποιήσεις του VM για ένα πολυπύρηνο κόμβο και συστάδες χρησιμοποιώντας μια σειρά από πειράματα. Η αξιολόγηση καταδεικνύει ότι η VM επεκτείνεται καλά και ανέχεται καθυστερήσεις καθώς και το κόστος συγχρονισμού αποτελεσματικά επιτυγχάνοντας πολύ καλές επιδόσεις και ξεπερνώντας άλλα state-of-the-art συστήματα.
+96	517	534		Προσαρμόσιμα συστήματα δυαδικού ελέγχου	The addition of secondary members within the primary frame to compose dual systems has proven to be beneficial under static loading in terms of reduction of self-weight of members, ease of construction and structural design optimization through attractive design configurations. The nature of dual response in frame systems leads to an overall improved behavior under static loading, but has not been investigated for dynamic excitations. Concerned with the logic of adaptable response through a dual action of frame systems the proposals made refer to the use of inventive seismic resisting technology methods suitable for basic forms of general architectural design applications. The technology of passive seismic control systems is realized though the addition of damping devices with bracings to compose a secondary system within the primary frame. The structural aim of the added members is to succeed in resisting seismic ground motions through dissipation of the input energy leaving the primary frame to resist in its elastic region. The method provides configuration designs of energy dissipation systems, which incorporate conventional sections of braces. Such mechanisms sometimes fail to effectively develop a continuous activation of energy dissipation during a complete cycle of vibration, due to compression buckling of the bracings members. Alternatively, a few most recently developed research proposals involve the use of flexible members as bracings, which are able to develop kinetic mechanisms during the energy dissipation process while working only in tension. Contributing to the field of research and development of kinetic mechanisms, the current research work investigates, through numerical simulations and parametric studies, the effects of potential application of Adaptable Dual Control Systems in frame structures for seismic passive control. Common denominator for every aspect of the present research comprises the integration of a bracing-damper mechanism in frame structures that consists of tension-only members and hysteretic steel plates, for the development of an adaptable dual response behavior against moderately strong, extremely irregular motions. The effects of Adaptable Dual Control Systems on the performance of frame structures are demonstrated using four different configuration design alternatives. The investigation is concentrated in simulation and modeling research techniques to test the conceptual design idea and its implementation potential. The basic mechanical behavior principles of ADCS are illustrated using a single degree of freedom structural model utilized in a finite-element analysis software, SAP2000. The analytical investigations revealed the dominating design parameters for ADCS. The non-linear link parameter, defined as the ratio of the stiffness to the yield force of the hysteretic damper, , characterizes the behavior of the controlled systems in each configuration. Optimum values are proposed for each system configuration in achieving high energy dissipation capacity, while preventing possible increase of the maximum base shear and relative displacements. ADCS dynamic behavior is analytically provided when under three international seismic records and it is verified under ten records of the Mediterranean region. Some interesting conclusions are indicated as regards the potential use of ADCS alternative configuration designs in passive seismic control applications, aiming at maximization of the energy dissipation capacity and practically a negligible coupling effect of the added secondary slender bracings and hysteretic damper plates to the primary frame.	Η προσθήκη δευτερευόντων μελών εντός της πρωτεύουσας πλαισιακής κατασκευής για τη σύνθεση δυαδικών συστημάτων έναντι στατικών φορτίων έχει αποδειχθεί ότι υπερτερεί ως προς τη μείωση του ίδιου βάρους της κατασκευής, την ευκολία της ανέγερσης της και τη βελτιστοποίηση του δομικού σχεδιασμού μέσω ελκυστικών μορφοποιήσεων. Η φύση της δυαδικής μορφής της απόκρισης πλαισιακών συστημάτων επιφέρει βελτίωση στη συμπεριφορά κατά την απόκριση καθολικά έναντι στατικής φόρτισης, ενώ δεν έχει διερευνηθεί για δυναμικές φορτίσεις. Οι εισηγήσεις εντός του πλαισίου της λογικής μιας προσαρμόσιμης συμπεριφοράς κατά την απόκριση, ικανές να αναπτύξουν δυαδική λειτουργία, επιστρατεύουν καινοτόμες μεθόδους αντισεισμικής τεχνολογίας κατάλληλες για εφαρμογή σε βασικές μορφές γενικών αρχιτεκτονικών μορφοποιήσεων δομικών συστημάτων. Η τεχνολογία συστημάτων παθητικού σεισμικού ελέγχου γίνεται εφικτή μέσω της προσθήκης στοιχείων απόσβεσης με συνδέσμους ακαμψίας οι οποίοι συνιστούν ένα δευτερεύον σύστημα εντός του πρωτεύοντος πλαισίου. Ο δομικός στόχος των πρόσθετων μελών είναι η επιτυχής απόκριση έναντι σεισμικών εδαφικών δονήσεων μέσω της απόσβεσης της εισαγόμενης ενέργειας επιτρέποντας στο πρωτεύον πλαίσιο να συμπεριφερθεί ελαστικά. Η μέθοδος παρέχει λύσεις για μορφοποίηση συστημάτων απόσβεσης ενέργειας, οι οποίες εμπεριέχουν συμβατικές διατομές συνδέσμων. Συναφείς μηχανισμοί κάποτε αποτυγχάνουν να αναπτύσσουν αποτελεσματικά συνεχή ενεργοποίηση απόσβεσης ενέργειας καθ’ όλη τη διάρκεια ενός πλήρους κύκλου της επαναληπτικής φόρτισης της διέγερσης εξαιτίας του φαινομένου λυγισμού των θλιβόμενων μελών ακαμψίας. Εναλλακτικά έχουν εντοπιστεί σποραδικά πρόσφατες ερευνητικές προτάσεις που αφορούν τη χρήση εύκαμπτων μελών σαν συνδέσμους, οι οποίοι είναι ικανοί να αναπτύξουν κινητικούς μηχανισμούς κατά τη διαδικασία απόσβεσης ενέργειας ενώ ενεργοποιούνται μόνον σε εφελκυσμό. Συνεισφέροντας στο πεδίο έρευνας και ανάπτυξης των κινητικών μηχανισμών, η παρούσα ερευ��ητική εργασία διερευνά, μέσω αριθμητικής προσομοίωσης και παραμετρικών αναλύσεων, τις επιδράσεις της πιθανής εφαρμογής των προσαρμόσιμων συστημάτων δυαδικού ελέγχου σε πλαισιακές κατασκευές για σκοπούς παθητικού σεισμικού ελέγχου. Κοινός παρονομαστής για κάθε μέρος της παρούσας έρευνας αποτελεί η ένταξη εφελκυόμενων μελών ακαμψίας και υστερετικού μηχανισμού απόσβεσης ενέργειας από μεταλλικά ελάσματα, σε πλαισιακές κατασκευές, ώστε να είναι δυνατή η ανάπτυξη μιας προσαρμόσιμης και δυαδικής συμπεριφοράς κατά την απόκριση έναντι σχετικά ισχυρών, ιδιαιτέρως ακανόνιστων μετακινήσεων. Παρουσιάζονται οι επιδράσεις των προσαρμόσιμων συστημάτων δυαδικού ελέγχου χρησιμοποιώντας τέσσερις διαφορετικούς δυνατούς τρόπους μορφοποίησης. Η διερεύνηση επικεντρώνεται σε τεχνικές προσομοίωσης και μοντελοποίησης για την επιτελεστικότητα της ιδέας σχεδιασμού και της δυνατότητας εφαρμογής της. Οι βασικές αρχές της μηχανικής συμπεριφοράς των προσαρμόσιμων συστημάτων δυαδικού ελέγχου παρουσιάζονται χρησιμοποιώντας μονοβάθμιο στατικό μοντέλο στο απλοποιητικό λογισμικό ανάλυσης πεπερασμένων στοιχείων, SAP2000. Η αναλυτική διερεύνηση έχει αποκαλύψει τις δεσπόζουσες παραμέτρους σχεδιασμού των προσαρμόσιμων συστημάτων δυαδικού ελέγχου. Η μη γραμμική παράμετρος συνδέσμου που ορίζεται σαν ο λόγος της ακαμψίας ως προς τη δύναμη διαρροής του υστερητικού αποσβεστήρα, , καθορίζει τη συμπεριφορά των συστημάτων ελέγχου για κάθε δυνατή μορφοποίηση. Προτείνονται βέλτιστες τιμές για κάθε μία από τις δυνατές μορφοποιήσεις ώστε να προσδίδεται υψηλή ικανότητα απόσβεσης ενέργειας και να αποτρέπει πιθανή αύξηση της τέμνουσας και των σχετικών μετακινήσεων. Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από διεξοδικές αναλύσεις ως προς τη δυναμική απόκριση υπό τρεις διαφορετικές σεισμικές διεγέρσεις από το διεθνή χώρο και η συμπεριφορά των συστημάτων επικυρώνεται υπό δέκα καταγραφές από την περιοχή της Μεσογείου. Επισημάνονται ενδιαφέροντα συμπεράσματα που σχετίζονται με την προοπτική χρήσης των εναλλακτικών μορφοποιήσεων προσαρμόσιμων συστημάτων δυαδικού ελέγχου σε εφαρμογές σεισμικού παθητικού ελέγχου που έχουν στόχο τη μεγιστοποίηση της δυνατότητας απόσβεσης ενέργειας και πρακτικά αμελητέας αλληλεπίδρασης των επιπρόσθετων δευτερευόντων εύκαμπτων συνδέσμων και ελασμάτων υστερητικής απόσβεσης με το πρωτεύον πλαίσιο.
+97	631	803	Social cognition and normal aging : behavioral and electrophysiological substrates	Η κοινωνική νόηση στην φυσιολογική γήρανση: συμπεριφορικές και ηλεκτροφυσιολογικές παραμέτροι	This dissertation was informed by three prominent theoretical frameworks relevant to brain aging, cognitive aging and Social Cognition (SC). Existing literature has demonstrated that the effects of normal aging on SC could be explained by the “frontal lobe decline hypothesis”, a notion which states that the impact of biological aging can be initially detected in functions modulated by the frontal lobes. This hypothesis was combined with the “compensation hypothesis”, which refers to the brain’s ability to compensate and perform well during cognitive tasks by activating different brain parts, a very common observation in aging. Complementary to the above, previous research has identified a “positivity effect”, where normal aging adults do not show a decline in perceiving positive emotions, while this decline is observed when facial expressions are negative, a phenomenon attributed to an attentional bias on positive stimuli related to motivational mechanisms. The principal aim of the study was to begin a systematic research program in order to bridge the research gap between behavioral and electrophysiological components of SC in normal aging, by investigating the electrophysiological correlates of SC in young adults and in normal aging adults over 65 years of age. Two groups of participants, 28 older adults and 27 younger adults matched in gender and education level, were tested on a series of neurocognitive and SC tasks. Additionally, they completed two experimental tasks, facial expression recognition and a humor discrimination task, while simultaneously being measured by EEG. Four different experiments were conducted in order to test the major research hypotheses. Experiment 1 tested the differences between groups in behavioral measures of neurocognitive functions namely executive functioning, working memory and language abilities as well as SC, emotion recognition tests and social inference/humor perception. Older participants had significantly lower performance in Executive Functions (EF), working memory and emotion recognition tasks, but could perform equally in language and humor perception tasks in images that contained a funny element. Experiment 2 tested an emotion recognition in still faces experimental paradigm and the N170 ERP component in the two age groups. All participants had significantly higher N170 amplitudes in posterior electrode sites in all-but-joyful items, but all-but-joyful faces yielded as well lower accuracy and bigger differences in some sites for older participants. Older participants also had higher amplitudes in frontal electrode sites in the 150-200 msec time window, indicating compensational processing. Experiment 3 tested a humor discrimination experimental paradigm with a time frequency analysis. Older participants had significantly lower accuracy and significantly higher delta band activation in frontocentral electrode sites only in non-funny items. Delta band activation was also significantly higher in right posterior electrode sites for older adults, and these distinct electrode site groups were also verified by a factor analysis. Experiment 4 integrated the findings from the previous three experiments. Results showed that SC performance was mostly related to executive functioning performance. Furthermore, the positivity effect in emotion processing was related to the complexity of the task and that the humor discrimination paradigm was more related to executive functioning performance than language performance. This study attempted to bridge the research gap between behavioral and electrophysiological components of SC in normal aging and connect them to the basic hypotheses in brain aging. In addition to deepening our understanding on the subject, results from this study pave the way for further studies in this area. Theoretical hypotheses on brain aging have been partially verified by this study, specifically the frontal lobe hypothesis, compensation hypothesis and lack of inhibition hypothesis. Moreover, this study offers a different, and simpler, explanation of the advantage of processing positive facial expressions for the elderly, relating it to the developmental establishment of positive expressions processing. Finally, the study provides information on the association between SC and cognitive abilities in adulthood.	Αρκετές έρευνες στον τομέα της φυσιολογικής γήρανσης και της επίδρασής της στην κοινωνική νόηση σημειώνουν ως πιθανή αιτία της μείωσης των δεξιοτήτων αυτών την ούτω καλούμενη «υπόθεση του μετωπιαίου λοβού». Σύμφωνα με την προειρημένη υπόθεση η επίδραση της φυσιολογικής γήρανσης στις γνωστικές δεξιότητες γενικότερα και στην κοινωνική νόηση ειδκότερα οφείλεται σε δυσλειτουργίες που εντοπίζονται στον μετωπιαίο λοβό, περιοχή που θεωρείται ότι επηρεάζεται ενωρίτερα από άλλες κατά τη φυσιολογική γήρανση. Ταυτόχρονα όμως, αρκετά συχνά, παρουσιάζεται το φαινόμενο μια ομάδα ηλικιωμένων να αποδίδει ικανοποιητικά σε διάφορα γνωστικά έργα. Το φαινόμενο αυτό εξηγείται μέσω της «υπόθεσης της αναπλήρωσης», σύμφωνα με την οποία, ο λόγος που συγκεκριμένα άτομα διατηρούν αυξημένες ικανότητες κατά την εκτέλεση διάφορων γνωστικών έργων είναι η ενεργοποίηση διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου και συνεπώς η ενεργοποίηση εναλλακτικών τρόπων εκτέλεσης των έργων αυτών. Οι θεωρίες αυτές σχετίζονται και με τις έρευνες που διεξάγονται στο πλαίσιο της θεωρίας του γνωστικού αποθέματος. Σε ό,τι αφορά την κοινωνική νόηση, εκτός των πιο πάνω υποθέσεων, έχει καταγραφεί σε αρκετές έρευνες το φαινόμενο οι γηραιότεροι ενήλικες να μην παρουσιάζουν δυσκολίες στην αναγνώριση θετικά φορτισμένων συναισθηματικών εκφράσεων, ενώ παρουσιάζονται δυσκολίες στην αναγνώριση των αρνητικών συναισθηματικών εκφράσεων, κάτι που ονομάζεται συνήθως «φαινόμενο της θετικότητας» κατά τη φυσιολογική γήρανση. Αυτή η παρατήρηση συνδέεται συχνά με μηχανισμούς κινήτρων που επηρεάζουν την προσοχή με τρόπο που μεταφέρεται στα θετικά συναισθήματα, δημιουργώντας έτσι έναν μηχανισμό προσαρμογής. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να ξεκινήσει ένα συστηματικό ερευνητικό πρόγραμμα για να γεφυρώσει το ερευνητικό χάσμα μεταξύ συμπεριφορικών και ηλεκτροφυσιολογικών συνήσταμένων της κοινωνικής νόησης στη φυσιολογική γήρανση μέσω της διερεύνησης των ηλεκτροφυσιολογικών συνησταμένων της κοινωνικής νόησης σε νεαρούς ενήλικες και φυσιολογικά γηράσκοντες ενήλικες πάνω των 65 ετών. Για τους σκοπούς αυτής της μελέτης, δυο ομάδες συμμετεχόντων, 28 γηραιότεροι ενήλικες και 27 νεότεροι ενήλικες με σταθμισμένα δημογραφικά χαρακτηριστικά στο φύλο και τα χρόνια εκπαίδευσης, εξετάστηκαν σε μια σειρά απο νευρογνωστικές δοκιμασίες και δοκιμασίες κοινωνικής νόησης, όπως και σε δύο πειραματικά έργα, ένα έργο αναγνώρισης συναισθηματικής έκφρασης στο πρόσωπο, και ένα έργο διάκρισης χιούμορ, με ταυτόχρονες ηλεκτροφυσιολογικές μετρήσεις. Διενεργήθηκαν τέσσερα διαφορετικά πειράματα για να εξεταστούν οι βασικές υποθέσεις της έρευνας. Στο πείραμα 1 εξετάστηκαν οι διαφορές μεταξύ των ηλικιακών ομάδων σε έργα που μετρούν νευρογνωστικές λειτουργείες όπως εκτελεστικές λειτουργίες, εργαζόμενη μνήμη και γλωσσικές δεξιότητες αλλά και έργα κοινωνικής νόησης, και δυο πειραματικούς σχεδιασμούς - αναγνώρισης συναισθημάτων και κοινωνικής ερμηνείας/ αντίληψης του χιούμορ. Οι γηραιότεροι συμμετέχοντες είχαν χαμηλότερη επίδοση στις εκτελεστικές λειτουργίες, εργαζόμενη μνήμη και έργα αναγνώρισης συναισθημάτων, αλλά είχαν παρόμοια επίδοση σε γλωσσικά έργα και στις αστείες γελειογραφίες. Στο πείραμα 2 οι ηλικιακές ομάδες εξετάστηκαν σε ένα πειραματικό σχεδιασμό αναγνώρισης συναισθηματικών εκφράσεων σε φωτογραφίες μέσω της μέτρησης του Ν170 προκλητού δυναμικού. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν σημαντικά ψηλότερα πλάτη ταλάντωσης στο N170 σε οπίσθιες τοποθεσίες ηλεκτροδίων στις μη χαρούμενες φωτογραφίες σε σύγκριση με τις χαρούμενες φωτογραφίες, αλλά στις μη χαρούμενες φωτογραφίες η ακρίβεια ήταν χαμηλότερη και οι διαφορες στο πλάτος ταλάντωσης στις οπίσθιες περιοχες ήταν μεγαλύτερες για τους γηραιότερους συμμετέχοντες από οτι στους νέους. Οι γηραιότεροι συμμετέχοντες είχαν επίσης ψηλότερα πλάτη ταλάντωσης στο χρονικό παράθυρο 150-200msec από οτι οι νέοι, κάτι που υποδηλώνει διαδικασίες αναπλήρωσης. Στο πείραμα 3 οι ηλικιακές ομάδες εξετάστηκαν σε ένα πειραματικό σχεδιασμό διάκρισης χιούμορ, όπου έγινε ανάλυση ζώνης ηλεκτρικών κυμάτων. Σε σχέση με τους νέους,οι γηραιότεροι συμμετέχοντες είχαν σημαντικά χαμηλότερη ακρίβεια και υψηλότερες συχνότητες στη ζώνη κυμάτων δέλτα σε κεντροαριστερές τοποθεσίες ηλεκτροδίων μόνο στα μή αστεία ερεθίσματα. Η ενεργοποίηση στη δέλτα συχνότητα ήταν επίσης σημαντικά υψηλότερη σε οπίσθιες δεξιές τοποθεσίες ηλεκτροδίων για τους γηραιότερους ενήλικες από οτι για τους νέους,και αυτή η ομαδοποίηση των τοποθεσιών ηλεκτροδίων επιβεβαιώθηκε με ανάλυση παραγόντων. Στο πείραμα 4 έγινε μια σύνθεση των ευρημάτων από τα προηγούμενα τρία πειράματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η επίδοση στην κοινωνική νόηση είχε σημαντική συσχέτιση με την επίδοση στις εκτελεστικές λειτουργίες. Επιπλέον, το φαινόμενο της θετικότητας στην επεξεργασία συναισθηματικών ερεθισμάτων σχετιζόταν με χαμηλότερη πολυπλοκότητα του έργου (δυσδιάστατες φωτογραφίες ή δυναμικά βίντεο) και η επίδοση στο έργο διάκρισης τουχιούμορ σχετιζόταν περισσότερο με την επίδοση στις εκτελεστικές λειτουργίες παρά με την επίδοση στις γλωσσικές λειτουργίες. Η παρούσα μελέτη γεφύρωσε το κενό στην έρευνα μεταξύ των συμπεριφορικών και ηλεκτροφυσιολογικών συνησταμένων της κοινωνικής νόησης στη φυσιολογική γήρανση και σύνδεσε με τις βασικές υποθέσεις για τη γήρανση του εγκεφάλου. Εκτός απο τη βαθύτερη κατανόηση του ζητήματος, τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης σκιαγραφούν την πορεία για μελλοντικές μελέτες σε αυτόν τον τομέα. Οι θεωρητικές υποθέσεις για τη γήρανση του εγκεφάλου έχουν εν μέρει επιβεβαιωθεί από αυτή την μελέτη, ειδικά η υπόθεση του Μετωπιαίου Λοβού, η υπόθεση της αναπλήρωσης και η υπόθεση δυσλειτουργίας των ανασταλτικών εκτελεστικών λειτουργιών. Πέραν αυτού, η συγκεκριμένη μελέτη προσφέρει μια διαφορετική και απλούστερη εξήγηση του πλεονεκτήματος στην επεξεργασία θετικών συναισθηματικών εκφράσεων στη γήρανση, συνδέοντάς το με την αναπτυξιακή εδραίωση της αντίληψης θετικών συναισθηματικών εκφράσεων. Τέλος, αυτή η μελέτη παρέχει νέες γνώσεις για τη σύνδεση μεταξύ κοινωνικής νόησης και γνωστικών δεξιοτήτων στην γήρανση.
+98	531	521	Investigating the solar-driven advanced chemical oxidation of ofloxacin and trimethoprim in sewage and other aqueous matrices	Μελέτη της προχωρημένης χημικής οξείδωσης της οφλοξακίνης και τριμεθοπρίμης σε επεξεργασμένα υγρά απόβλητα και σε άλλες υδατικές μήτρες παρουσία ηλιακής ακτινοβολίας	This work investigated preliminary the application of two solar driven advanced oxidation processes (AOPs) for the degradation of two antibiotic compounds in secondary treated domestic effluents at a bench scale set-up. Ofloxacin (OFX) and trimethoprim (TMP) were chosen as the model contaminants while the two AOPs examined were the homogeneous solar Fenton process (hv/Fe2+/H2O2) and the heterogeneous photocatalysis with titanium dioxide (TiO2) suspensions. The influence of various operational parameters was evaluated by studying the degradation/removal of the antibiotics in the wastewater solution by UV/Vis spectrophotometry and chromatographic analysis (UPLC-MS/MS) and by monitoring the reduction of dissolved organic carbon (DOC) during the process. A Daphnia magna bioassay was also used to evaluate the potential toxicity of the parent compounds and their transformation products generated during the different stages of the oxidation processes. The results indicated that solar Fenton has been demonstrated to be more effective than the solar TiO2 process, yielding complete degradation of the examined substrates within 30 min of illumination and DOC reduction of about 41% and 44% at the end of the photocatalytic treatment for OFX and TMP, respectively. The respective values for the TiO2 process under the optimum conditions were 60% and 68% degradation of OFX and TMP respectively within 120 min of treatment and 10-13% DOC removal. Kinetic analyses indicated that the homogeneous photodegradation of OFX and TMP can be described by a pseudo-first-order reaction whereas the Langmuir-Hinshelwood kinetic expression was used to assess the kinetics of the heterogeneous photocatalytic process. The solar Fenton process was further investigated in a pilot scale set up. All the experiments were carried out in a two compound parabolic collector (CPC) pilot plants. The main objectives of the pilot scale study were: (a) the optimization of the solar Fenton process for the determination of the degradation kinetics of the two antibiotics in relatively low concentration level (100 μg L-1); and (b) the structure elucidation of the major oxidation by-products formed during the TMP solar Fenton treatment in four different environmental matrices (demineralized water (DW); simulated natural freshwater (SW); simulated effluent from municipal WWTP (SWW); and real effluent from municipal WWTP (RE)). DOC removal was lower in the case of SW compared to DW, which can be attributed to the presence of inorganic anions which may act as scavengers of the hydroxyl radicals. On the other hand, the presence of organic carbon and higher salt content in SWW and RE led to lower mineralization per dose of hydrogen peroxide compared to DW and SW. A large number of compounds generated by the photocatalytic transformation of TMP were identified by UPLC-ToF/MS. The degradation pathway exhibited differences among the four matrices; however hydroxylation, demethylation and cleavage reactions were observed in all matrices. Solar Fenton process using low iron and hydrogen peroxide doses was proved to be an efficient method for the elimination of these compounds at low concentration level (μg L-1) with relatively high degradation rates. Moreover, the solar Fenton application in wastewater treatment at neutral pH had a beneficial impact onto the substrates’ degradation due to the formed ferric iron complexes with the dissolved organic matter. (...)	Βασικό αντικείμενο της παρούσης έρευνας αποτέλεσε σε αρχικό στάδιο η εφαρμογή δύο προχωρημένων μεθόδων οξείδωσης, αξιοποιώντας ως πηγή φωτός την ηλιακή ακτινοβολία, για την αποικοδόμηση δύο αντιβιοτικών ενώσεων που περιέχονται σε δευτεροβάθμια επεξεργασμένα αστικά λύματα σε εργαστηριακή κλίμακα. Η οφλοξακίνη και η τριμεθοπρίμη επιλέχθησαν ως οι υπό εξέταση ενώσεις ενώ οι δύο προηγμένες τεχνικές οξείδωσης που εξετάσθηκαν ήταν η ομογενής φωτοκατάλυση (φωτο-Φέντον) και η ετερογενής φωτοκατάλυση παρουσία του καταλύτη διοξειδίου του τιτανίου (TiO2). Η επίδραση διάφορων λειτουργικών παραμέτρων εξετάστηκε μέσω του προσδιορισμού της αποικοδόμησης/απομάκρυνσης των αντιβιοτικών ενώσεων στο απόβλητο με τη χρήση υπεριώδους/ορατής φασματοφωτομετρίας και χρωματογραφικής ανάλυσης (UPLC-MS/MS) και της απομάκρυνσης του διαλυμένου οργανικού άνθρακα (DOC) κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας. Επίσης χρησιμοποιήθηκε βιοδοκιμή με τη χρήση των μικροοργανισμών Daphnia magna, για τον έλεγχο και την αξιολόγηση της τοξικότητας των εξεταζόμενων ενώσεων και των οξειδωμένων ενδιάμεσων προϊόντων που δημιουργήθηκαν στα διάφορα στάδια των διεργασιών οξείδωσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η διεργασία φωτο-Φέντον αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική συγκρινόμενη με την ετερογενή, κατά την οποία επιτεύχθηκε πλήρης αποικοδόμηση των εξεταζόμενων ενώσεων σε 30 λεπτά ακτινοβόλησης και απομάκρυνση του διαλυμένου οργανικού άνθρακα περίπου ίση με 41% και 44% στο τέλος της φωτοκαταλυτικής επεξεργασίας για την οφλοξακίνη και τριμεθοπρίμη αντίστοιχα. Οι αντίστοιχες τιμές αποικοδόμησης κατά την ετερογενή φωτοκαταλυτική επεξεργασία στις βέλτιστες συνθήκες ήταν 60% και 68% για την οφλοξακίνη και τριμεθοπρίμη αντίστοιχα στα 120 λεπτά επεξεργασίας και 10-13% απομάκρυνση του διαλυμένου οργανικού άνθρακα. Η μελέτη της κινητικής έδειξε ότι η ομογενής αποικοδόμηση της οφλοξακίνης και της τριμεθοπρίμης μπορεί να περιγραφεί με κινητική ψευδό-πρώτης τάξης ενώ στην περίπτωση της ετερογενούς φωτοκατάλυσης χρησιμοποιήθηκε το κινητικό μοντέλο των Langmuir-Hinshelwood. Η ομογενής διεργασία φωτο-Φέντον μελετήθηκε περαιτέρω σε πιλοτική κλίμακα. Όλες οι πειραματικές δοκιμές διεξήχθησαν σε δύο παραβολικά πιλοτικά συστήματα τύπου CPC. Οι βασικές συνιστώσες της πιλοτικής έρευνας ήταν: (α) η βελτιστοποίηση της διεργασίας φωτο- Φέντον για τον καθορισμό της κινητικής διάσπασης των αντιβιοτικών σε χαμηλά επίπεδα συγκέντρωσης (100 μg L-1) και (β) η ταυτοποίηση της δομής των βασικών ενδιάμεσων προϊόντων οξείδωσης της τριμεθοπρίμης κατά τη διάρκεια της διεργασίας φωτο-Φέντον σε τέσσερις διαφορετικές περιβαλλοντικές μήτρες (απιονισμένο νερό (DW); προσομοιωμένο φυσικό γλυκό νερό (SW); προσομοιωμένο απόβλητο από σταθμό επεξεργασίας λυμάτων (SWW) και απόβλητο real από σταθμό επεξεργασίας λυμάτων (RE)). Η απομάκρυνση του DOC ήταν μικρότερη στο SW σε σχέση με το DW, η οποία μπορεί να αποδοθεί στην παρουσία ανόργανων ιόντων τα οποία μπορούν να δεσμεύσουν τις ρίζες υδροξυλίου. Αφετέρου, η παρουσία του οργανικού φορτίου και του υψηλότερου σε άλατα περιεχόμενου στο SWW και RE οδήγησε σε μικρότερα ποσοστά ανοργανοποίησης ανά δόση υπεροξειδίου του υδρογόνου, σε σύγκριση με το DW και SW. Ένας μεγάλος αριθμός ενώσεων που σχηματίστηκαν κατά την φωτοκαταλυτική οξείδωση της τριμεθοπρίμης ανιχνεύθηκαν με τη χρήση UPLC-ToF/MS. Η πορεία αποικοδόμησης παρουσίασε διαφορές μεταξύ των τεσσάρων μητρών ωστόσο η υδροξυλίωση, η προσθήκη μεθυλομάδων και οι αντιδράσεις διάσπασης του δακτυλίου ήταν εμφανής σε όλες τις μήτρες. Η διεργασία φωτο-Φέντον με τη χρήση χαμηλών συγκεντρώσεων σιδήρου και υπεροξειδίου του υδρογόνου αποδείχθηκε μια αποδοτική μέθοδος για την απομάκρυνση αυτών των ενώσεων σε χαμηλά επίπεδα συγκέντρωσης (μg L-1) με σχετικά υψηλούς ρυθμούς διάσπασης. (...)
+99	474	505	Seeds of change for sustainability: developing elementary students’ environmental literacy and citizenship through school kitchen-garden communities	Σπόροι αλλαγής και αειφορίας αναπτύσσοντας τον περιβαλλοντικό εγγραμματισμό και την πολιτότητα μαθητών δημοτικής εκπαίδευσης μέσω κοινοτήτων καλλιέργειας σχολικών λαχανόκηπων	The goal of Environmental Education is to develop environmental literate citizens who can take decisions, and promote the wellbeing of individuals, societies and the natural environment. This purpose is promoted through unconventional learning environments such as the school garden. The cultivation of school kitchen gardens has been widely expanded over the last decade as an environmental educational practice that enables the creation of dynamic learning communities (students, teachers, community members), contributing to the multifaceted development of students’ personalities. The main purpose of this research is to study and describe the effects of school kitchen garden programs on the development of elementary students’ environmental literacy. Specifically, 95 students from 6 primary schools participated in educational school kitchen gardens programs and the way in which they experienced their participation in them was studied. The impact on aspects of their environmental literacy was examined in the light of the particular characteristics of the educational programs that they participated in. Also, the students of 2 primary schools participated in the educational program “School Kitchen Gardens Communities: Thinking Critical-Acting Collective” for two cultivation periods and the impact on aspects of their environmental literacy from their long-term participation in it was studied. Three data collection tools were used in this research. Some of them were used before and after the implementation of the educational programs (individual, semi-structured interviews) and some were used during their implementation (observation [researcher’s diary], worksheets). Qualitative and quantitative methods were used to analyze the collected data. Based on the results of this research, it was found that students who participated in the educational program “School Kitchen Gardens Communities: Thinking Critical-Acting Collective” had an authentic participation in the practical work and decision-making related to the school kitchen garden compared to the students of the other primary schools. Moreover, the different characteristics of the educational programs which were implemented in the 6 primary schools resulted in the development of different aspects of the students’ environmental literacy to various degrees. Particularly, the students, who participated in the educational program “School Kitchen Gardens Communities: Thinking Critical-Acting Collective”, have developed more components of their environmental literacy than those of other primary schools. These mentioned differences are due to three factors: 1) the type and content of the educational activities in which the students participated; 2) the time of their implementation; and 3) the level of students’ participation. The educational activities of the program “School Kitchen Gardens Communities: Thinking Critical-Acting Collective” were based on the principles of social and interactive learning theories, the theory of constructivism and empirical / experiential learning. At the same time, the students had an active and genuine participation from the creation of the school kitchen garden to the harvest of the crop, which was upgraded over time, contributing to their empowerment.	Στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση έχει τεθεί, από το ξεκίνημά της, ως βασικός σκοπός η διαμόρφωση περιβαλλοντικά εγγράμματων πολιτών, δηλαδή πολιτών που θα λαμβάνουν αποφάσεις και θα δρουν με απώτερο στόχο την προαγωγή της ποιότητας ζωής ατόμων και κοινωνιών και της κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος. Ο σκοπός αυτός προωθείται μέσω μη συμβατικών περιβαλλόντων μάθησης όπως ο σχολικός κήπος. Η καλλιέργεια σχολικών λαχανόκηπων γνωρίζει ιδιαίτερη διάδοση την τελευταία δεκαετία, ως μια περιβαλλοντική εκπαιδευτική πρακτική που παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας δυναμικών κοινοτήτων μάθησης (μαθητές, εκπαιδευτικοί, μέλη της κοινότητας) συμβάλλοντας στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών. Βασικός σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να μελετήσει και να περιγράψει τις επιδράσεις των εκπαιδευτικών προγραμμάτων σχολικών λαχανόκηπων στην ανάπτυξη του περιβαλλοντικού εγγραμματισμού των συμμετεχόντων-μαθητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αναλυτικότερα, 95 μαθητές από 6 Δημοτικά σχολεία συμμετείχαν σε εκπαιδευτικά προγράμματα σχολικών λαχανόκηπων και μελετήθηκε ο τρόπος με τον οποίον οι ίδιοι μαθητές βίωσαν τη συμμετοχή τους σε αυτά, κάνοντας αναφορά σε δυνατότητες, δυσκολίες και προκλήσεις που αντιμετώπισαν. Επίσης εξετάστηκε η επίδραση στις πτυχές του περιβαλλοντικού τους εγγραμματισμού συναρτήσει των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των εκπαιδευτικών προγραμμάτων στα οποία συμμετείχαν. Επιπρόσθετα, οι μαθητές 2 Δημοτικών σχολείων συμμετείχαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Κοινότητες Σχολικών Λαχανόκηπων: Σκέφτομαι Κριτικά-Δρω Συλλογικά» για δύο καλλιεργητικές περιόδους και μελετήθηκε η επίδραση στις πτυχές του περιβαλλοντικού τους εγγραμματισμού από τη μακρόχρονη συμμετοχή τους σ’ αυτό. Στην παρούσα έρευνα χρησιμοποιήθηκαν τρία εργαλεία συλλογής δεδομένων, εκ των οποίων κάποια αξιοποιήθηκαν πριν και μετά (ατομικές, ημιδομημένες συνεντεύξεις) την υλοποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και κάποια κατά τη διάρκεια της υλοποίησής τους (παρατήρηση [ημερολόγιο εμπειριών ερευνητή], ομαδικά, αναστοχαστικά φύλλα εργασίας). Για την επεξεργασία των δεδομένων που συλλέχθηκαν αξιοποιήθηκαν τόσο ποιοτικές όσο και ποσοτικές μέθοδοι ανάλυσης. Βάσει των αποτελεσμάτων της παρούσας έρευνας διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές που συμμετείχαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Κοινότητες Σχολικών Λαχανόκηπων: Σκέφτομαι Κριτικά-Δρω Συλλογικά» είχαν αυθεντική συμμετοχή στις πρακτικές εργασίες και στη λήψη αποφάσεων που σχετίζονταν με τον σχολικό λαχανόκηπο σε σύγκριση με τους μαθητές των άλλων Δημοτικών σχολείων. Επιπλέον, τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν στα 6 Δημοτικά σχολεία είχαν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη διαφορετικών συνιστωσών των πτυχών του περιβαλλοντικού εγγραμματισμού των συμμετεχόντων-μαθητών και μάλιστα, σε διαφορετικό βαθμό. Συγκεκριμένα, οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα «Κοινότητες Σχολικών Λαχανόκηπων: Σκέφτομαι Κριτικά-Δρω Συλλογικά» ανέπτυξαν περισσότερες συνιστώσες των πτυχών του περιβαλλοντικού τους εγγραμματισμού σε σύγκριση με τους μαθητές των άλλων Δημοτικών σχολείων. Οι διαφορές αυτές στις πτυχές του περιβαλλοντικού εγγραμματισμού των μαθητών των 6 Δημοτικών σχολείων οφείλονται σε 3 παράγοντες: 1) στο είδος και το περιεχόμενο των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στις οποίες συμμετείχαν οι μαθητές, 2) στη χρονική διάρκεια υλοποίησής τους καθώς και 3) στο επίπεδο συμμετοχής των μαθητών σ’ αυτές. Οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες του προγράμματος «Κοινότητες Σχολικών Λαχανόκηπων: Σκέφτομαι Κριτικά-Δρω Συλλογικά» βασίστηκαν στις αρχές των κοινωνικών και αλληλεπιδραστικών θεωριών μάθησης, της θεωρίας του εποικοδομητισμού και της εμπειρικής/βιωματικής μάθησης. Παράλληλα, οι μαθητές είχαν ενεργητική και πραγματική συμμετοχή από τη δημιουργία του σχολικού λαχανόκηπου μέχρι και τη συγκομιδή της σοδειάς, η οποία αναβαθμίστηκε με την πάροδο του χρόνου συμβάλλοντας στην ενδυνάμωσή τους.
+100	370	344	A framework for developing intelligent information systems to support decision making in complex and uncertain environments	Πλαίσιο ανάπτυξης ευφυών πληροφορικών συστημάτων για την υποστήριξη της διαδικασίας λήψης απόφασης σε πολύπλοκα και αβέβαια περιβάλλοντα	The main goal of this research is the development of an innovative Intelligent Decision Support System within the framework of Genetically Evolved Fuzzy Cognitive Maps. It is intended for the modelling of real world problems and the supporting of decision making processes. Specifically, the proposed framework is based on encoding experts’ assessments on the nature of a crisis under consideration. This assessment is then inputted in a fuzzy knowledge base that uses a linguistic form which it is modelled and processed by means of a Fuzzy Cognitive Map (FCM). FCMs are an alternative approach to decision making processes as they expand the capabilities of Decision Support Systems (DSS) and Expert Systems (ES) and also support scenario analysis and forecasting. During this research, several drawbacks of FCMs were identified and addressed. The first involves the invariability of the weights that participate in the configuration of a given problem. The second lies within the inability of the method to model a certain situation by performing all possible computational simulations following the change of a certain weight or group of weights. We addressed this issue by combining FCMs with Genetic Algorithms (GA), thus creating Hybrid Evolutionary Fuzzy Cognitive Map models. Another two important improvements to the FCM theory were also proposed in the present thesis. The first concerns the handling of the “Limit Cycle phenomenon” attempting to improve the inference procedure, while the second improvement refers to the use of a new structured approach named Multilayered Fuzzy Cognitive Maps for the development of FCM-based systems that are able to handle large-scale, complex systems. The methodology was successfully applied in practice where several real world problems were modelled using the proposed framework, based mostly on the fields of crisis management, political decision-making and strategy definition. The effectiveness and reliability of the method proposed has been demonstrated by means of case studies in a number of problems related to the Cyprus issue. The application of the proposed methodology is not limited only to political or crisis management problems but can be further extended, without any restrictions, to other domains due to its generic nature and simple and straightforward steps.	Ο κύριος στόχος της διατριβής είναι η ανάπτυξη ενός πλαισίου για τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας Ευφυών Συστημάτων Λήψης Απόφασης, τα οποία θα έχουν εφαρμογή σε πολύπλοκα προβλήματα που κινούνται σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, με παράλληλη δυνατότητα πρόβλεψης. Οι Ασαφείς Γνωστικοί Χάρτες (ΑΓΧ) είναι μια εναλλακτική προσέγγιση η οποία αυξάνει τις δυνατότητες των Συστημάτων Λήψης Απόφασης και των Έμπειρων Συστημάτων. Πιο συγκεκριμένα η μεθοδολογία βασίζεται στην κωδικοποίηση της γνώσης των εμπειρογνωμόνων και της κρίσης τους σε μία εξειδικευμένη Ασαφή Γνωστική Βάση ειδικά σχεδιασμένη να χειρίζεται πολύπλοκες γλωσσικές μεταβλητές. Η γνώση αυτή μοντελοποιείται και τυγχάνει επεξεργασίας με τη χρήση των ΑΓΧ, οι οποίοι έχουν δύο σημαντικές αδυναμίες. Η πρώτη αφορά στο ότι τα βάρη που συμμετέχουν στη διαμόρφωση ενός προβλήματος παραμένουν αμετάβλητα καθ΄ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης του υπολογιστικού μέρους ενός μοντέλου, πράγμα που περιορίζει τις δυνατότητες μελέτης και ανάλυσης προβλημάτων από τον πραγματικό κόσμο. Η δεύτερη αδυναμία της μεθόδου βρίσκεται στη δύσκολη και επίπονη (έως ανέφικτη) μοντελοποίηση καταστάσεων με ταυτόχρονη εκτέλεση όλων των πιθανών σεναρίων μετά την αλλαγή κάποιου βάρους ή μίας ομάδας βαρών. Οι δύο αυτές σημαντικές αδυναμίες έχουν αντιμετωπισθεί με το συνδυασμό των FCM και των Γενετικών Αλγορίθμων (ΓΑ) δημιουργώντας έτσι ένα Υβριδικό Εξελικτικό Ασαφές Γνωστικό Μοντέλο. Ακόμη δύο σημαντικές βελτιώσεις της θεωρίας των ΑΓΧ έχουν επίσης προταθεί σ΄ αυτή τη διδακτορική διατριβή. Η πρώτη αφορά στο χειρισμό του φαινομένου του Κύκλου Περιορισμένης Ταλάντωσης, ενώ η δεύτερη εισηγείται μια νέα προσέγγιση η οποία ονομάζεται Πολυεπίπεδη Δομή Ασαφών Γνωστικών Χαρτών, και στοχεύει στην ανάπτυξη συστημάτων τα οποία εμπεριέχουν πλήθος παραγόντων που αναλύονται σε επίπεδα υποπαραγόντων που συνδέονται με πολύπλοκες σχέσεις. Η μεθοδολογία έχει εφαρμοστεί επιτυχώς στην πράξη όπου διάφορα πραγματικά προβλήματα (επίλυση Κυπριακού προβλήματος) έχουν μοντελοποιηθεί, κυρίως στην περιοχή της διαχείρισης κρίσεων, λήψης πολιτικών αποφάσεων και καθορισμού στρατηγικής. Η εφαρμογή της προτεινόμενης μεθοδολογίας δεν περιορίζεται μόνο σε προβλήματα διαχείρισης κρίσεων αλλά μπορεί να επεκταθεί χωρίς σημαντικούς περιορισμούς και σε άλλες περιοχές λόγω της γενικής της φύσης, της απλότητάς της και των ξεκάθαρων σταδίων εφαρμογής της.
+101	494	496	Mathematical creativity: Developing a theoretical model	Μαθηματική δημιουργικότητα : η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου	This study purports to develop a unified theoretical model regarding mathematical creativity. In particular, the concept of mathematical creativity has been investigated across four axes: product, person, process and press/ environment. Concerning the product, we investigated the manner in which it can be defined. As for the person, cognitive and personality characteristics as well as age were taken into consideration. Regarding the process, we examined the stages of creative thinking and the way it appears to students who varied in mathematical creativity. The effect of the educational intervention was examined in order to investigate whether mathematical creativity can be enhanced in appropriate educational settings. Four hundred and seventy six students, aged 9–12, participated in the present study. To fulfill the objectives of the study five tests were administered to students: (a) a mathematical creativity test, (b) a mathematical test, (c) a self-perception questionnaire of creative personality, (d) a general creativity test, and (e) the Naglieri Nonverbal Ability Test. Interviews were also conducted to 182 students, aiming to investigate the creative process. Finally, the effect of an intervention program to students’ mathematical creativity was examined. In this case, 24 students constituted the experimental group while another 24 students constituted the control group. The results of the study verified that the creative product in mathematics can be described across fluency, flexibility and originality, whereas the three abilities are interrelated in each task. In other words, the more correct mathematical solutions are proposed by an individual, the more possibilities to consider different and original mathematical ideas exist. As regards to the creative person, the results showed that the cognitive characteristics contribute more than the personality traits in the interpretation of mathematical creativity. Specifically, data analysis revealed that, the possession of mathematical knowledge in combination with being generally creative are prerequisites for the emergence of an individuals’ potential. Although age, intelligence and personality traits predict mathematical creativity, the corresponding loadings were low, indicating that these elements are necessary but not sufficient for the description of mathematical creativity. The creative process could be described across five non-sequential stages: investigation, correlation, creation, evaluation and communication. The creative process was differentiated among students with different degrees of mathematical creativity. The discrepancies were obvious on the number of stages that appeared in each group of students, as well as to the level of their elaboration. Lastly, mathematical creativity could be enhanced in appropriate educational settings, as proven by the experimental group as well as the control group. They have both improved their fluency, flexibility and originality over time. However, the improvement of the experimental group’s mathematical creativity was better in comparison to the control group. Concerning the nature of mathematical creativity, it seems to be a domain-specific ability which is specialized in the discipline of mathematics and it is differentiated from creative ability in other areas. Taking the abovementioned into consideration, the theoretical model with the four axes may describe mathematical creativity as a multicomponent concept.	Η εργασία στόχευε στην ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου που να περιγράφει τη μαθηματική δημιουργικότητα μαθητών ηλικίας εννέα με δώδεκα ετών. Η έννοια της μαθηματικής δημιουργικότητας εξετάστηκε ως προς τέσσερις διαστάσεις: το αποτέλεσμα, το άτομο, τη διαδικασία και το περιβάλλον. Όσον αφορά στο αποτέλεσμα, διερευνήθηκαν τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν και οι μεταξύ τους σχέσεις. Το άτομο εξετάστηκε ως προς τα γνωστικά χαρακτηριστικά, τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας και την ηλικία. Σε σχέση με τη διαδικασία, μελετήθηκαν οι επιμέρους υπο-διαδικασίες δημιουργικής σκέψης και ο τρόπος εμφάνισής τους σε μαθητές με διαφορετικό βαθμό μαθηματικής δημιουργικότητας. Η επίδραση του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος εξετάστηκε, με στόχο να διερευνηθεί κατά πόσο η μαθηματική δημιουργικότητα επιδέχεται διδακτικών παρεμβάσεων. Πέρα από τα πιο πάνω, διερευνήθηκε κατά πόσο η μαθηματική δημιουργικότητα αποτελεί ειδική ή γενική ικανότητα. Στην έρευνα συμμετείχαν 476 μαθητές Δ’, Ε’ και Στ’ τάξης δημοτικών σχολείων της Κύπρου. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν πέντε εργαλεία: (α) το εργαλείο μαθηματικής δημιουργικότητας, (β) το εργαλείο μαθηματικής ικανότητας, (γ) το εργαλείο γενικής δημιουργικότητας, (δ) το εργαλείο δημιουργικής προσωπικότητας και (ε) το εργαλείο Naglieri Nonverbal Ability Test. Ακολούθησαν συνεντεύξεις σε 182 μαθητές, με στόχο τη διερεύνηση της δημιουργικής διαδικασίας. Τέλος, εξετάστηκε η επίδραση ενός παρεμβατικού προγράμματος στη μαθηματική δημιουργικότητα των μαθητών. Ειδικότερα, 24 μαθητές απετέλεσαν την πειραματική ομάδα ενώ άλλοι 24 μαθητές απετέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα της εργασίας έδειξαν ότι το δημιουργικό αποτέλεσμα ορίζεται από τις ικανότητες της ευχέρειας, της ευελιξίας και της πρωτοτυπίας. Οι τρεις ικανότητες αν και είναι διακριτές μεταξύ τους, έχουν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις εντός του ιδίου μαθηματικού έργου. Δηλαδή, όσες περισσότερες λύσεις προτείνει ένας μαθητής σε ένα μαθηματικό έργο, τόσες πιο πολλές μαθηματικές ιδέες αναμένεται ότι θα αξιοποιήσει και ως εκ τούτου πιο πρωτότυπες απαντήσεις θα προκύψουν. Όσον αφορά στο άτομο, τα γνωστικά χαρακτηριστικά συνδράμουν περισσότερο από τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας στην ερμηνεία της μαθηματικής δημιουργικότητας. Ειδικότερα, η κατοχή μαθηματικών γνώσεων σε συνδυασμό με την κατοχή γενικών δημιουργικών δεξιοτήτων επηρεάζουν την εμφάνιση μαθηματικά δημιουργικής συμπεριφοράς. Η ηλικία, η νοημοσύνη και τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας αν και μπορούν να προσφέρουν στην ερμηνεία της μαθηματικής δημιουργικότητας έχουν χαμηλές φορτίσεις, καταδεικνύοντας ότι είναι αναγκαία αλλά όχι απαραίτητα στοιχεία για την εμφάνιση της μαθηματικής δημιουργικότητας. Η δημιουργική διαδικασία μπορεί να περιγραφεί από πέντε μη σειριακά στάδια: τη διερεύνηση, τη συσχέτιση, την κατασκευή, την αξιολόγηση και την επικοινωνία. Η δημιουργική διαδικασία διαφοροποιείται ανάμεσα σε μαθητές με διαφορετικό βαθμό μαθηματικής δημιουργικότητας, τόσο ως προς τα στάδια που εμφανίζονται όσο και ως προς το βαθμό επεξεργασίας που τυγχάνει καθένα από αυτά. Τέλος, η μαθηματική δημιουργικότητα επιδέχεται διδακτικών παρεμβάσεων, μιας και οι μαθητές της πειραματικής ομάδας και της ομάδας ελέγχου βελτίωσαν τις ικανότητες ευχέρειας, ευελιξίας και πρωτοτυπίας με την πάροδο του χρόνου. Παρόλα αυτά, η δημιουργική ικανότητα των μαθητών της πειραματικής ομάδας ενισχύθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό από τη δημιουργική ικανότητα των μαθητών της ομάδας ελέγχου. Όσον αφορά τη φύση της μαθηματικής δημιουργικότητας, φαίνεται να αποτελεί μια ειδική ικανότητα εξειδικευμένη στο γνωστικό αντικείμενο των μαθηματικών και διαφοροποιημένη από αντίστοιχη δημιουργική ικανότητα σε άλλα γνωστικά πεδία.
+102	472	514	Essays on structural change, economic takeoffs, and growth volatility	Μελέτη για τις δομικές αλλαγές, την οικονομική ανάπτυξη και τη διακύμανση της οικονομικής ανάπτυξης	The common theme of my dissertation is how structural changes at the macroeconomic level affect economic growth and growth volatility. In particular my thesis focuses on the following three topics: In Chapter Two we investigate the univariate and the multivariate properties of key macroeconomic variables of the economy of Cyprus using state of the art statistical techniques that allow for structural breaks. In Chapter Three, we examine empirically if initial land inequality is an important determinant of take-off delays and long-run economic performance, while in Chapter Four, we uncover growth volatility regimes and identify their robust determinants. Chapter One includes a brief summary of the results derived from the above topics. It is undisputable the fact that the Cyprus economy, has been subject to a number of substantial internal and external shocks and thus, in Chapter Two we investigate the impact of these shocks on its main macroeconomic time series. We do so drawing upon the large econometric literature that has determined how best to consider exogenous and endogenous breaks in the context of unit root testing. We consider the short-run as well as the long-run relationship between variables in the presence of structural breaks. Our results indicate that the null hypothesis of a unit root cannot be rejected for any of the series examined. The structural breaks found coincide with important, known, policy changes as well as economic and political events. While the short-run inter-relationship among variables is greatly affected by these events, we do not discern long-run effects on these relationships. Recent work in the growth literature has provided various explanations for transition delays and the great divergence. Chapter Three provides empirical support for one theory of transition delays: initial land inequality. Our analysis is designed to elucidate the channels via which land inequality can affect long-run economic performance. Using a new historical data set for land inequality (Frankema (2009)) we employ duration analysis to investigate whether higher levels of land inequality lead to longer delays in the extension of primary schooling. We then investigate whether such delays affect long-run economic performance via their effect on contemporaneous schooling. Our findings suggest that land inequality is a key determinant of delays in schooling, and that such delays have a significant negative impact on long-run output. In Chapter Four we uncover growth volatility regimes and identify their robust determinants using a large international panel of countries. In doing so we propose a novel empirical methodology that allows us to simultaneously deal with model uncertainty, heterogeneity, and endogeneity by unifying two recent econometric techniques: Bayesian Model Averaging and Structural Threshold Regression (STR). We find robust evidence for multiple volatility regimes indexed by levels of initial income and public debt. We also find heterogeneous but negative effects of institutions and demography on volatility across regimes.	Το βασικό θέμα αυτής της διατριβής είναι πως οι δομικές αλλαγές στο μακροοικονομικό επίπεδο επηρεάζουν την οικονομική ανάπτυξη, όπως επίσης, και τη διακύμανση των ρυθµών οικονοµικής ανάπτυξης. Συγκεκριμένα, σε αυτή τη διατριβή εξετάζονται τρία θέματα: Στο Κεφάλαιο Δύο στα πλαίσια μιας μονομεταβλητής και πολυμεταβλητής ανάλυσης εξετάζονται οι ιδιότητες βασικών μακροοικονομικών μεταβλητών της Κυπριακής Οικονομίας εφαρμόζοντας στατιστικούς ελέγχους που επιτρέπουν την παρουσία ενδογενών και εξωγενών δομικών αλλαγών. Στο Κεφάλαιο Τρία, εξετάζουμε εμπειρικά εάν η κατανομή της γής αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της αειφόρου και μακροχρόνιας οικονομικής ανάπτυξης, ενώ στο Κεφάλαιο Τέσσερα, αναλύουμε εάν οι χώρες μπορούν να κατανεμηθούν σε ομάδες με βάση τη διακύμανση των ρυθµών οικονοµικής ανάπτυξης, ενώ ταυτόχρονα εξετάζουμε τους προσδιοριστικούς της παράγοντες. Το Κεφάλαιο Ένα περιλαμβάνει μια συνοπτική ανασκόπηση των αποτελεσμάτων που προέκυψαν από αυτή την ανάλυση. Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι η Κυπριακή Οικονομία έχει υποστεί μια πλειάδα εσωτερικών και εξωτερικών σοκ και συνεπώς, στο Κεφάλαιο Δύο, εξετάζουμε την επίδραση αυτών των σοκ σε βασικές μακροοικονομικές μεταβλητές, λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη τόσο ενδογενών όσο και εξωγενών δομικών αλλαγών σε ελέγχους μοναδιαίας ρίζας, όπως αυτοί προτείνονται από την βιβλιογραφία. Εξετάζουμε παράλληλα, την βραχυχρόνια και τη μακροχρόνια σχέση των μεταβλητών λαμβάνοντας υπόψη την παρουσία δομικών αλλαγών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η μηδενική υπόθεση της μοναδιαίας ρίζας δεν απορρίπτεται για όλες τις μεταβλητές, ενώ οι δομικές αλλαγές που εντοπίζονται, συνδέονται με σημαντικές αλλαγές νομισματικής πολιτικής, όπως επίσης και με γεγονότα οικονομικής και πολιτικής φύσεως. Οι δομικές αυτές αλλαγές επηρεάζουν τη βραχυχρόνια σχέση, αλλά όχι τη μακροχρόνια σχέση των μεταβλητών. Πρόσφατες μελέτες στην βιβλιογραφία έχουν αναπτύξει διάφορες θεωρίες όσον αναφορά τις αιτίες που οι χώρες δεν μπορούν να επιτύχουν ένα επίπεδο αειφόρου ανάπτυξης και γενικά για την αποτυχία οικονομικής σύγκλισης μεταξύ των χωρών. Το Κεφάλαιο Τρία, στηρίζει εμπειρικά μια από αυτές τις θεωρίες: Την (αρχική) ανισότητα όσον αναφορά την κατανομή της γης. Στα πλαίσια αυτά, περιγράφουμε τις οδούς μέσα από τις οποίες η ανισότητα όσον αναφορά την κατανομή της γης επηρεάζει την μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη. Χρησιμοποιώντας ιστορικά στοιχεία για την κατανομή της γής (Frankema (2009)) και εφαρμόζοντας την “Ανάλυση Διάρκειας Ζωής”, εξετάζουμε εάν υψηλότερα επίπεδα ανισότητας στη γη, αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη του επιπέδου της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Παράλληλα, εξετάζουμε εάν η επιβράδυνση αυτή επηρεάζει την μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη μέσω του επιπέδου εκπαίδευσης σήμερα. Σύμφωνα με τα ευρήματα μας, τα επίπεδα ανισότητας της γής επηρεάζουν αρνητικά τα επίπεδα εκπαίδευσης σήμερα καθώς επίσης, και το μακροχρόνιο προϊόν. Στο Κεφάλαιο Τέσσερα αναλύουμε εάν οι χώρες μπορούν να κατανεμηθούν σε ομάδες με βάση τη διακύμανση των ρυθµών οικονοµικής ανάπτυξης, ενώ ταυτόχρονα εξετάζουμε τους προσδιοριστικούς της παράγοντες χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο αριθμό χωρών. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιούμε μια μεθοδολογία, την Bayesian Model Averaging and Structural Threshold Regression (STR), που λαμβάνει υπόψη την αβεβαιότητα ως τον προσδιορισμό του μοντέλου (ετερογένεια και ενδογένεια). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι χώρες μπορούν να κατανεμηθούν ως προς τη διακύμανση των ρυθµών οικονοµικής ανάπτυξης αν λάβουμε υπόψη τα επίπεδα του αρχικού κατακεφαλή ΑΕΠ και του δημόσιου χρέους. Ταυτόχρονα, τα επίπεδα των πολιτικών ιδρυμάτων και της δημογραφίας, επηρεάζουν αρνητικά τη διακύμανση των ρυθµών οικονοµικής ανάπτυξης.
+103	143	137	...from East to West … from West to East. Metrical identity of anonymous Cypriot poems collection	"...'που Δύσην στην Ανατολήν...'που Ανατολήν στην Δύσην...: η μετρική ταυτότητα της κυπριακής ανώνυμης συλλογής (Ρίμες Αγάπης)"	The object of study of this dissertation is the metrics of the sixteenth century anonymous collection of Cypriot lyrical poems known as "Rhymes of Love". The main goal is the study of the reciprocal relations between the Italian and the Greek cultures, which define the poetic and, in this particular case, the metric identity of the collection. Within the wider framework of cultural interactions are described and analyzed the following metrical phenomena as they are presented in the collection: meter and rhythm, rhyme, synizesis and hiatus, the outer (strophic) and the inner organization of the poems. Is ascertained not only the Cypriot poet(s)' s ability to handle the complex Italian verse types, but also the ability to incorporate Greek traditional elements and forms in the Petrarchan system.	Το αντικείμενο της παρούσας διατριβής είναι η μετρική της ανώνυμης κυπριακής συλλογής λυρικών ποιημάτων του 16ου αιώνα, γνωστής ως "Ρίμες Αγάπης". Βασικός στόχος είναι η μελέτη των αμφίδρομων σχέσεων των δύο πολιτισμών, του ιταλικού και του ελληνικού, που καθορίζουν την ποιητική και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τη μετρική ταυτότητα της συλλογής. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων περιγράφονται και αναλύονται τα ακόλουθα μετρικά φαινόμενα, όπως αυτά παρουσιάζονται στη συλλογή: το μέτρο και ο ρυθμός, η ομοιοκαταληξία, η συνίζηση και η χασμωδία, η εξωτερική (στροφική) και η εσωτερική οργάνωση των ποιημάτων. Διαπιστώνεται όχι μόνο η ικανότητα του κύπριου ποι��τή (ή της ομάδας ποιητών) να χειρίζεται με δεξιοτεχνία πολύπλοκα ιταλικά στιχουργικά είδη, αλλά και να ενσωματώνει στο πετραρχικό σύστημα ελληνικά παραδοσιακά στοιχεία και μορφές.
+104	298	264	Chemometric characterization of traditional cypriot sweet wine Commandaria	Χημειομετρική διάκριση του κυπριακού παραδοσιακού κρασιού Κουμανδαρία	Commandaria is a liqueur wine, which has originated in Cyprus. Its name symbolizes its geographical origin, since it is produced in the region Commanderie in the district of Limassol. The aim of this doctoral work is the development of methods, capable for determining and identifying the specific characteristics of the traditional wine Commandaria that distinguishes it from other domestic red wines but also from other sweet wines of other countries, produced through similar processes that may have common ingredients. For the differentiation and uniqueness of Commandaria, a lot of spectra were studied using Infrared Spectroscopy with Fourier Transform (FTIR) and Nuclear Magnetic Resonance Spectroscopy (1H-NMR) in concentrated samples. The concentration of the samples was done by two techniques: lyophilization (freeze-drying) and nitrogen flow. The Principal Component Analysis in FTIR spectra, using the statistical program WinDAS, has discriminated freeze-drying Commandaria in separate group using PC2, with covariance accounting to 88.7 %, in the region 400-4000cm-1. On the other hand, the FTIR spectra of the concentrated samples with the nitrogen flow technique, has discriminated the group of Commandaria in a separate group using only PC1, with covariance accounting to 85.0 %, in the same region, with the group of Sugars to be the main characteristic. The Principal Component Analysis in 1H-NMR spectra didn’t reach the same good results as those of FTIR spectra. The statistical program SCAN singled out the nitrogen flow method as the best method for the technical concentration of the samples, since in the structuring of the model with Classification and Regression Trees (CART), the correct recognition for the group of Commandaria was 100% and for the group of commercial wines type Commandaria was 88.9%, while the correct prediction in cross-validation class assignments was 72.0% and 77.8 % respectively.	Η Κουμανδαρία είναι οίνος λικέρ κυπριακής καταγωγής, το όνομά του συμβολίζει τη γεωγραφική του προέλευση, αφού παραγόταν στην περιοχή Commanderie της Λεμεσού. Στόχος της διδακτορικής εργασίας είναι η ανάπτυξη μεθόδων προσδιορισμού ικανές να εντοπίσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ώστε να διακρίνουν το παραδοσιακό κρασί Κουμανδαρία από άλλα εγχώρια κόκκινα κρασιά αλλά και από γλυκά κρασιά άλλων χωρών, που παράγονται με παρόμοια διαδικασία και πιθανόν να έχουν κοινά συστατικά. Για το χαρακτηρισμό της Κουμανδαρίας λήφθηκαν φάσματα με τη χρήση Φασματοσκοπίας Υπερύθρου, FTIR και Φασματοσκοπία Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού, 1H-NMR σε συμπυκνωμένα δείγματα. Η συμπύκνωση των δειγμάτων έγινε με δύο τεχνικές: λυοφιλίωση και ροή αζώτου. Με στατιστικό πρόγραμμα WinDAS κατά την Ανάλυση των Κυρίων Συνιστωσών (PCA) στα φάσματα Υπερύθρου των λυοφιλωμένων δειγμάτων, η ομάδα των Κουμανδαριών αποτελεί ξεχωριστή ομάδα με επιτυχία και αθροιστικό ποσοστό διακύμανσης της πρώτης και δεύτερης κύριας συνιστώασς 88.7% σε ολόκληρη την περιοχή φάσματος. Στα φάσματα Υπερύθρου των συμπυκνωμένων μετά από ροή αζώτου, η 1η κύρια συνιστώσα ταξινόμησε την ομάδα των Κουμανδαριών σε ξεχωριστή ομάδα με ποσοστό επιτυχίας 85.0% σε ολόκληρη την περιοχή φάσματος με κύριο χαρακτηριστικό διάκρισης την ομάδα των σακχάρων. Η χημειομετρική επεξεργασία των φασμάτων Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού (1H-NMR) δεν έφτασε την επιτυχία των φασμάτων Υπερύθρου. Το στατιστικό πρ��γραμμα SCAN διέκρινε ως καλύτερη τεχνική συμπύκνωσης των δειγμάτων τη ροή αζώτου αφού κατά τη δόμηση του μοντέλου με Δένδρα Ταξινόμησης και Παλινδρόμησης (CART) το ποσοστό ορθής πρόβλεψης ήταν 100.0% για την ομάδα των Κουμανδαριών και 88.9% για την ομάδα των Κουμανδαριών του εμπορίου ενώ τα ποσοστά κατά τη διασταυρωτική επιβεβαίωση του μοντέλου ήταν 72.0% και 77.8% αντίστοιχα.
+105	533	588	A semi-parametric approach for the testing of downward wage rigidity using micro-data	Ημιπαραμετρική προσέγγιση για τον έλεγχο της ακαμψίας προς τα κάτω των μισθών με τη χρήση μικροστοιχείων	This thesis is concerned with the issue of measurement of the extent of downward wage rigidity in wages. Its first aim is to develop a semiparametric econometric method for estimating the degree of downward rigidity in wages in, both, nominal and real terms, that is based on individual level data on nominal wage growth rates. The second aim is to implement the developed methodology to test for the existence of both types of rigidity in the wages agreed through collective bargaining in the Canadian unionised sector, using data from collective agreements in that country. The material presented in the thesis is organised in five chapters: Chapter 1 provides an introduction; it draws the wider framework that the work presented in the chapters that follow fits into, and concludes with an overview of the material that follows. In Chapter 2 we present an extension of the `location-histogram' approach of Kahn (1997)- that was originally designed for the testing of Downward Nominal Wage Rigidity (DNWR) only - that enables the testing for both DNWR and Downward Real Wage Rigidity (DRWR). We also make a first attempt to formalise the approach, and propose a new FGLS estimator for the regression equations that are estimated. The extended methodology is then implement to test for the existence of both types of rigidity in wages from Canadian collective agreements, for the period 1976-1999. The results obtained suggest the presence of DRWR over and above DNWR. In Chapter 3 we propose modifications to the `location-histogram' approach with regard to the definition and estimation of the probability histograms that are used to represent the annual actual wage growth distributions, which improve its theoretical properties. We then re-estimate the size of both DNWR and DRWR in the full observation period, as well as obtain estimates within subperiods that are characterised by homogenous inflation levels. The results obtained for the sub-periods suggest different patterns of DNWR and DRWR under different inflation regimes; during high inflation only DRWR is relevant, while both DNWR and DRWR are relevant during medium and low inflation periods, with the importance of DNWR increasing as the inflation level becomes lower. In Chapter 4 we attempt to provide a comprehensive formal framework for the `location-histogram' approach, adopting a semiparametric version of the proportional downward wage rigidity model of Goette, Sunde and Bauer (2007) as the underlying wage-setting model: among others, we link this approach with the literature on the estimation of models with discrete endogenous variables, show how the unknown parameters involved could also be estimated using Maximum Likelihood, and study the properties of the resulting semiparametric estimator both theoretically and using simulations. The simulation results suggest that the performance of the semiparametric estimator of the rigidity parameters of the proportional downward wage rigidity model is not very different from that of the parametric estimator adopted in Goette, Sunde and Bauer (2007). Finally, Chapter 5 concludes with a brief summary of the work presented in the previous chapters, and a comparison of the results obtained in Chapters 2 and 3 with existing results in the literature. Also with discussion of some ideas for extending the work presented here.	Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται το θέμα της μέτρησης του βαθμού ακαμψίας στους μισθούς. Συγκεκριμένα, έχει ως πρώτο στόχο την ανάπτυξη μιας ημιπαραμετρικής οικονομετρικής μεθόδου που να επιτρέπει την εκτίμηση του βαθμού ακαμψίας προς τα κάτω στους μισθούς, τόσο σε ονομαστικούς όσο και πραγματικούς όρους, η οποία να βασίζεται στη χρήση στοιχείων πάνω στα ποσοστά μεγέθυνσης των ονομαστικών μισθών στο μικροοικονομικό επίπεδο. Ως δεύτερο στόχο έχει την εφαρμογή της μεθόδου αυτής για την εξέταση της ύπαρξης και των δύο τύπων ακαμψίας προς τα κάτω στους μισθούς που συμφωνούνται μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων στον Καναδά, χρησιμοποιώντας στοιχεία από συλλογικές συμβάσεις στη χώρα αυτή. Το περιεχόμενο της διατριβής είναι οργανωμένο σε πέντε κεφάλαια: Στο Κεφάλαιο 1 παρουσιάζεται μια εισαγωγή όπου σκιαγραφείται το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται η έρευνα που περιγράφεται στα επόμενα κεφάλαια, καταλήγοντας με την επισκόπηση του υλικού που ακολουθεί. Στο Κεφάλαιο 2 παρουσιάζεται η επέκταση της μεθοδολογίας `location-histogram' της Kahn(1997) - η οποία αρχικά σχεδιάστηκε για τον έλεγχο της ύπαρξης του φαινομένου της ακαμψίας προς τα κάτω των ονομαστικών μισθών (DNWR) μόνο - η οποία επιτρέπει ταυτόχρονα και τον έλεγχο για την ύπαρξη ακαμψίας προς τα κάτω στους πραγματικούς μισθούς (DRWR). Επίσης παρουσιάζεται μια πρώτη προσπάθεια φορμαλισμού της προσέγγισης αυτής, και προτείνεται ένας νέος εκτιμητής τύπου FGLS για την εκτίμηση των εξισώσεων παλινδρομήσεων που προκύπτουν κατά την εφαρμογή της. Ακολούθως η εκτεταμένη μεθοδολογία εφαρμόζεται για τον έλεγχο της ύπαρξης και των δύο τύπων ακαμψίας στους μισθούς από συλλογικές συμβάσεις από τον Καναδά, για την περίοδο 1976-1999. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν καταδεικνύουν την ταυτόχρονη ύπαρξη και των δύο τύπων ακαμψίας. Στο Κεφάλαιο 3 προτείνονται προσαρμογές στη μεθοδολογία `location-histogram' σε σχέση με τον τρόπο ορισμού και εκτίμησης των ιστογραμμάτων πιθανότητας τα οποία χρησιμοποιούνται για να περιγραφούν οι ετήσιες κατανομές των πραγματοποιούμενων μισθολογικών αλλαγών, οι οποίες βελτιώνουν τις θεωρητικές ιδιότητες της μεθοδολογίας αυτής. Ακολούθως επανεκτιμούνται ο βαθμός ύπαρξης των δύο τύπων ακαμψίας για ολόκληρη την περίοδο παρατήρησης, καθώς επίσης και για υποπεριόδους που χαρακτηρίζονται από ομογένεια στο επίπεδο του πληθωρισμού. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν για τις υποπεριόδους καταδεικνύουν διαφορετικές μορφές για τους δύο τύπους ακαμψίας ανάλογα με το επίπεδο πληθωρισμού που ισχύει: κατά την περίοδο υψηλού πληθωρισμού μόνο ο τύπος DRWR φαίνεται να ισχύει, ενώ κατά τις περιόδους μέτριου και χαμηλού πληθωρισμού φαίνεται να ισχύουν και οι δύο τύποι ακαμψίας, με τον τύπο DNWR να υπερισχύει εμφανώς στην περίοδο χαμηλού πληθωρισμού. Στο Κεφάλαιο 4 γίνεται μια προσπάθεια να αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο και μαθηματικά αυστηρό υπόβαθρο για την μεθοδολογία `location-histogram', υιοθετώντας σαν υπόδειγμα περιγραφής των μηχανισμών ακαμψίας που επηρεάζουν τις μισθολογικές αλλαγές μέσα στον πληθυσμό την ημιπαραμετρική εκδοχή του υποδείγματος αναλογικού τύπου ακαμψίας των Goette, Sunde και Bauer (2007): Στην εργασία που παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, γίνεται σύνδεση της μεθοδολογίας `location-histogram' με τη βιβλιογραφία που αφορά στην εκτίμηση υποδειγμάτων με διακριτές ενδογενείς μεταβλητές, εξηγείται με ποιο τρόπο οι άγνωστες παράμετροι μπορούν επίσης να εκτιμηθούν βάσει της μεθόδου Μεγίστης Πιθανοφάνειας, καθώς επίσης εξετάζονται οι ιδιότητες των εκτιμητών που προκύπτουν από τη μέθοδο αυτή, τόσο θεωρητικά όσο και με τη χρήση προσομοιώσεων. Τα αποτελέσματα από τις προσομοιώσεις δείχνουν ότι η απόδοση του ημιπαραμετρικού εκτιμητή των παραμέτρων των μηχανισμών αναλογικού τύπου ακαμψίας δεν διαφέρει ιδιαίτερα από αυτή του παραμετρικού εκτιμητή που υιοθετούν οι Goette, Sunde και Bauer (2007). Τέλος, στο Κεφάλαιο 5 παρουσιάζεται μια περίληψη του υλικού που παρουσιάζεται στα προηγούμενα κεφάλαια, και μια σύγκριση των αποτελεσμάτων που περιγράφονται στα Κεφάλαια 2 και 3 με αντίστοιχα αποτελέσματα στη σχετική βιβλιογραφία. Επίσης συζητούνται κάποιες ιδέες για επέκταση της έρευνας που παρουσιάζεται εδώ.
+106	579	564	The production and trade of Cypriot copper in the late bronze age : from ore to ingot : unraveling the metallurgical chain	Η παραγωγή και εμπορεία κυπριακού χαλκού κατά την Ύστερη Χαλκοκρατία : η ανασύσταση της μεταλλουργική; εγχειρηματικής αλυσίδας από το μετάλλευμα στο τάλαντο	Cyprus is well-known for its abundant copper ore deposits. This mineral wealth enabled the island to acquire a dominant position in the long-distance metal’s trade of the East Mediterranean during the Late Bronze Age. For many decades the provenance of the copper oxhide ingots, the majority of which is sourced to the mines of the Solea axis in the north-western foothills of the Troodos Mountains, and hence the Cypriot Late Bronze Age received extensive scholarly attention. It is commonly suggested that by the 13th century BC (LCIIC) the economic and socio-political organisation of the island consisted of several polities within which various types of sites interacted in a regional network under control of a local elite. These regional networks had developed to organize the transhipment of copper from the mining and smelting settlements located in the foothills of the Troodos Mountains towards the urban coastal or port centres from where the copper was exported. The networks are therefore commonly related to the chaîne opératoire of copper production and the multi-phase process of the smelting of copper sulphide ores, i.e. chalcopyrite (CuFeS2), the main ore type available on Cyprus. However, the actual technological process related to the production of copper and its spatial organisation within the island remain poorly understood. Evidence of large-scale metallurgical workshops to be expected for a major copperproducing and -exporting agent in the eastern Mediterranean are known only from Enkomi while to date only one primary smelting workshop, that of Politiko-Phorades, and one mining settlement, namely Apliki-Karamallos, have been excavated. Nevertheless, small numbers of metallurgical remains have been found in practically all excavated Late Cypriote sites. A comparative and multidisciplinary study of this material by means of a variety of analytical techniques can lead to a better perception of the production and exchange of Cypriot copper. Consequently it can also contribute greatly to the further understanding of the socio-political and economical organisation of the ancient Cypriot society. The systematic study of the uninvestigated metallurgical remains from a number of important LCIIC sites located along the much-discussed southern river valleys, namely Maroni-Tsaroukkas, Kalavasos-Ayios Dhimitrios and Alassa, and from the inland agricultural site of Arediou-Vouppes, in comparison to the published results from other contemporary sites, has led to the conclusion that the technology in the production of copper was not absolutely uniform. Furthermore, the current evidence does not support the assumption that copper production is of primary importance in the economy of every region. Therefore we may assume that by the 13th century BC the production and export of Cypriot copper took place at two levels: 1) the large-scale and highly specialised production of oxhide (and bun) ingots under control of the ‘king’ of Alashiya, who may possibly have resided at Enkomi, at yet unidentified sites located within the mining region of the Solea axis for the export of bulk metal within a state-controlled maritime trading system; and 2) the regional small-scale production of copper at both coastal and inland sites for local use, and export by the regional ruling authorities within private exchange contacts. The proposed alteration of the trading systems of the Late Bronze Age Eastern Mediterranean towards an increase in the private trade of metals and metal scrap was further explored and confirmed by the macroscopic study of the rediscovered copper ingot fragments from the eminent late 13th century BC Cape Gelidonya shipwreck.	Η Κύπρος είναι γνωστή για τα πλούσια κοιτάσματα χαλκού. Αυτός ο ορυκτός πλούτος επέτρεψε στο νησί να αποκτήσει κυρίαρχη θέση στο εμπόριο μετάλλων σε μακρινές αποστάσεις στην Ανατολικής Μεσογείου την Ύστερη εποχή του Χαλκού. Για πολλές δεκαετίες, το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής έρευνας επικεντρώθηκε τόσο στη μελέτη της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Κύπρο όσο και στην προέλευση των ‘oxhide ingots’, η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από τα μεταλλεία της Σολέας στους βορειοδυτικούς πρόποδες του Τροόδους. Είναι κοινός τόπος ότι από το 13ο αιώνα π.Χ. (LCIIC), η οικονομική και κοινωνικό-οικονομική οργάνωση στο νησί αποτελείτο από πολιτείες-βασίλεια, αλληλεπιδρόμενα σε ένα περιφερειακό δίκτυο υπό τον έλεγχο μίας τοπικής αριστοκρατίας. Αυτά τα περιφερειακά δίκτυα είχαν αναπτυχθεί ώστε να οργανώσουν τη μεταφορά του χαλκού από τους οικισμούς της εξόρυξης και της εκκαμίνευσής του, που βρίσκονταν στους πρόποδες της οροσειράς του Τροόδους, προς τα αστικά παράκτια ή λιμενικά κέντρα από όπου θα εξαγόταν. Τα δίκτυα, επομένως, φαίνεται ότι σχετίζονται με την ‘chaîne opératoire’ της παραγωγής του χαλκού και της διαδικασίας πολλαπλών σταδίων εκκαμίνευσης των μεταλλευμάτων θειούχου χαλκού, όπως για παράδειγμα του χαλκοπυρίτη (CuFeS2) ενός από τα βασικά διαθέσιμα είδη μεταλλεύματος στην Κύπρο. Ωστόσο, η βασική τεχνολογική μεταλλουργική διαδικασία, η οποία σχετίζεται με την παραγωγή του χαλκού και την οργάνωση μεταλλουργικών εγκαταστάσεων εντός του νησιού, παραμένει ελάχιστα κατανοητή. Ευρήματα για τη συστηματική και μεγάλη κλίμακα παραγωγής και εξαγωγής χαλκού στην Ανατολική Μεσόγειο είναι γνωστά μόνο από την Έγκωμη, ενώ μέχρι σήμερα η αρχαιολογική έρευνα εντόπισε στη θέση Πολιτικό-Φοράδες το μοναδικό εργαστήριο παραγωγής χαλκού και στη θέση Απλίκι-Καραμάλλος το μοναδικό οικισμό μεταλλωρύχων. Ωστόσο, μικρής κλίμακας κατάλοιπα της παραγωγής μετάλλων εντοπίστηκαν στο μεγαλύτερο μέρος των ανεσκαμμένων θέσεων της Ύστερης Χαλκοκρατίας στην Κύπρο. Μια συγκριτική και διεπιστημονική μελέτη του συγκεκριμένου υλικού μέσω ενός ευρύ φάσματος αναλυτικών τεχνικών έχει ως στόχο να οδηγήσει στην καλύτερη κατανόηση της παραγωγής και του εμπορίου του Κυπριακού χαλκού. Παράλληλα θα συμβάλει σημαντικά στην ερμηνεία των κοινωνικών-πολιτικών και οικονομικών δομών της αρχαίας κυπριακής οικονομίας. Η συστηματική μελέτη μεταλλευτικών καταλοίπων, που δεν έχουν τύχει την προσοχή της έρευνας μέχρι σήμερα, από σημαντικές LCIIC θέσεις κατά μήκος των νότιων κοιλάδων, δηλαδή Μαρώνι-Τσάρουκας, Καλαβασσός-Άγιος Δημήτρ��ος και Άλασσα, και από αγροτικές θέσεις της ενδοχώρας Αρεδιού-Βούππες, σε σύγκριση με δημοσιευμένο υλικό από άλλες σύγχρονές τους θέσεις, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η τεχνολογία της μεταλλευτικής παραγωγής του χαλκού δεν ήταν απολύτως ομοιόμορφη. Επιπλέον, τα ευρήματα δεν υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η τοπική παραγωγή χαλκού είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία κάθε περιοχής. Επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τον 13ο αιώνα π.Χ. η παραγωγή και η εξαγωγή του Κυπριακού χαλκού πραγματοποιήθηκε σε δύο επίπεδα: 1) στη μεγάλη κλίμακα παραγωγής των ‘oxhide ingots’ (και ‘bun ingots’) υπό τον έλεγχο του ‘βασιλιά’ της Αλασίας σε ακόμη άγνωστες στην έρευνα θέσεις εντός της περιοχής των μεταλλείων της Σολέας για την εξαγωγή φορτίου μεταλλεύματος μέσω ενός κρατικά ελεγχόμενου θαλάσσιου εμπορικού συστήματος, 2) στη τοπική μικρής κλίμακας παραγωγής χαλκού σε θέσεις παράκτιες και θέσεις της ενδοχώρας για τοπική εκμετάλλευση και εξαγωγή από την περιφερειακή αρχή εντός ιδιωτικές επαφές ανταλλαγής. Η προτεινόμενη μεταβολή των εμπορικών συστημάτων της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ανατολική Μεσόγειο προς μία αύξηση του ιδιωτικού εμπορίου μετàλλων και αχρήστων μετάλλων (metal scrap) έχουν περαιτέρω εξεταστεί και επιβεβαιωθεί από τη μακροσκοπική εξέταση από θραύσματα ταλάντων χαλκού από το γνωστό ναυάγιο ‘Cape Gelidonya’ του ύστερου 13ου αιώνα π.Χ.
+107	500	468	The figure of antithesis in the speeches of Thucydides’ History	Το σχήμα της αντίθεσης στις δημηγορίες της Ιστορίας του Θουκυδίδη	The present thesis examines the figure of antithesis in the speeches of Thucydides’ History. Its aim is to find and explain the antitheses included in the 41 speeches in direct speech embedded in the work of Thucydides. The scholars till now have only pointed out the presence of the figure in Thucydides’ work without trying to explain its use or utility in the History. The thesis aims to show that the figure is used as a device to create coherence between the speeches and the narrative and as a stylistic device used for the characterization of the individuals in the History. In the first part of the thesis antithesis is defined as a figure, its syntactical role is clarified, as well as the categories in which the figure was separated according to Aristotle. Subsequently its communicative role is investigated; its use in the ancient Greek literature until Thucydides’ era and its use in Thucydides’ History are also described. Furthermore an introduction to the Thucydidean speeches is made and the question of their authenticity is checked, as well as the problem of the stylistic characterization of the speakers according to the way they speak. Afterwards the methodology used in this thesis is explained. In the second part each speech is analyzed according to the episode in which it is included and according to its chronological order. The speeches are examined in their historical context, then the antitheses included in them are analyzed and explained. Important information about the clarification of the text is given in the footnotes. The style of the speeches is also analyzed and other rhetorical figures related to that of the antithesis are pointed out. Common antitheses found in different speeches are written down. The outcome of each episode is mentioned also in order to make the understanding of the speeches complete. In the present thesis the joint examination of the speeches and the narrative is regarded essential as through this method one can find out important results regarding the use of the antithesis in the History. The conclusions drawn through the analysis of the figure of antithesis in all the speeches are written down and so they enrich the already made research about the work of Thucydides. Tables are also given in which the number and the percentage of the antitheses used in each speech are included. The speeches are also classified according to the genre they belong (deliberative, forensic, laudatory etc.), according to the origin of the speaker (Athenian, Spartan etc.), according to the audience the speech is addressed to, and according to the speaker. The particles and the connectives used in each speech are counted too. The tables are analyzed in the results’ chapter of the thesis and from them important remarks are drawn concerning the use of the antithetical figure in Thucydides’ History. The bibliography and the critical editions of ancient Greek and Latin authors used are mentioned in the end of the thesis.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει το σχήμα της αντίθεσης στις δημηγορίες της Ιστορίας του Θουκυδίδη. Στόχος της είναι ο εντοπισμός και η ερμηνεία των αντιθέσεων στις 41 δημηγορίες σε ευθύ λόγο που περιλαμβάνονται στο έργο του ιστορικού. Η μέχρι τώρα διερεύνηση του σχήματος αφορούσε μόνο στον εντοπισμό αντιθέσεων στο θουκυδίδειο έργο χωρίς την προσπάθεια ερμηνείας του σχήματος και της χρησιμότητάς του. Η παρούσα εργασία καταδεικνύει τη χρήση του σχήματος ως συνεκτικού μηχανισμού ανάμεσα στις θουκυδίδειες δημηγορίες και στην αφήγηση και ως υφολογικού μηχανισμού για το χαρακτηρισμό των προσώπων της Ιστορίας. Στο πρώτο μέρος της μελέτης ορίζεται η αντίθεση ως σχήμα και διευκρινίζεται ο συντακτικός της ρόλος και τα είδη στα οποία χωριζόταν με βάση την ταξινόμηση του Αριστοτέλη. Ακολούθως ερευνάται ο επικοινωνιακός της ρόλος, η χρήση της στην αρχαία ελληνική γραμματεία μέχρι την εποχή του Θουκυδίδη και η χρήση της στο θουκυδίδειο έργο. Στη συνέχεια γίνεται μία εισαγωγή στις θουκυδίδειες δημηγορίες και εξετάζεται το ερώτημα της πιστότητάς τους και το ζήτημα του υφολογικού χαρακτηρισμού των προσώπων μέσω των δημηγοριών. Έπειτα εξηγείται η μεθοδολογία που ακολουθείται στην παρούσα εργασία για τον εντοπισμό των αντιθέσεων. Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται η ανάλυση της κάθε δημηγορίας ανάλογα με το επεισόδιο στο οποίο παρεμβάλλεται και ανάλογα με τη χρονική σειρά που αυτή εμφανίζεται στην Ιστορία. Η κάθε δημηγορία εντάσσεται στα ιστορικά της συμφραζόμενα, αναλύονται και επεξηγούνται οι αντιθέσεις που εντοπίζονται σε αυτήν και δίνονται υπό μορφή υποσημειώσεων πληροφορίες που κρίνονται σημαντικές για την ερμηνεία του κειμένου. Γίνεται επίσης ανάλυση του ύφους των δημηγοριών και εντοπίζονται και άλλα ρητορικά σχήματα που σχετίζονται με το αντιθετικό σχήμα και που απαντούν στο κείμενο. Καταγράφονται επίσης κοινές αντιθέσεις που παρατηρούνται ανάμεσα σε διαφορετικές δημηγορίες. Για την πληρέστερη κατανόηση του κειμένου των δημηγοριών δίνεται και η έκβαση του κάθε επεισοδίου. Στην παρούσα διατριβή κρίνεται απαραίτητη η συνεξέταση των δημηγοριών με την αφήγηση∙ στοιχείο που οδηγεί σε σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τη χρήση των αντιθέσεων στην Ιστορία. Ακολουθούν τα συμπεράσματα που προκύπτουν μέσα από την ανάλυση των αντιθέσεων όλων των δημηγοριών που εμπλουτίζουν και ενισχύουν τη μέχρι τώρα έρευνα σχετικά με το έργο του Αλιμούσιου ιστορικού. Δίνονται επίσης συγκεντρωτικοί πίνακες στους οποίους καταγράφεται ο αριθμός και το ποσοστό των αντιθέσεων που εντοπίζεται σε κάθε δημηγορία και ταξινομούνται οι δημηγορίες ανάλογα με το είδος στο οποίο ανήκουν (συμβουλευτικό, δικανικό, επιδεικτικό κ.τ.λ.), ανάλογα με την καταγωγή του ομιλητή (Αθηναίος, Σπαρτιάτης κ.τ.λ.), ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται ο λόγος και ανάλογα με τον ομιλητή που εκφωνεί το λόγο. Καταμετρούνται επίσης τα μόρια και οι σύνδεσμοι που απαντούν σε κάθε δημηγορία. Οι πίνακες αναλύονται στα συμπεράσματα της διατριβής οδηγώντας σε σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τη χρήση του αντιθετικού σχήματος στη θουκυδίδεια Ιστορία. Στο τέλος της διατριβής καταγράφεται η βιβλιογραφία που μελετήθηκε και οι κριτικές εκδόσεις αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων που χρησιμοποιήθηκαν.
+108	520	529	Computer-based remediation for reading difficulties in a consistent orthography : comparing the effects of two theory-driven programs	Πρώιμη παρέμβαση αναγνωστικών δυσκολιών μέσω της χρήσης υπολογιστών σε μια γλώσσα με διάφανο ορθογραφικό σύστημα: σύγκριση δύο προγραμμάτων παρέμβασης	Early remediation of reading difficulties is desired by both parents and teachers. Despite advances in the science of reading intervention, there still exists a small percentage of students who fail to make the expected progress in reading-related skills, notwithstanding attempts at intervention. Even if these struggling readers learn to decode adequately, fluency remains a problem for many, particularly in transparent languages, such as Greek, that is characterized by orthographic consistency and regularity (Padeliadu, Sideridis, & Rothou, 2014). This study aimed to compare a grapho-phonemic remediation program, the Graphogame (Lyytinen, Erskine, Kujala, Ojanen, & Richardson, 2009), with a cognitive program, the PREP: PASS Reading Enhancement Program (Papadopoulos, Das, Parrila, & Kirby, 2003), for the enhancement of reading performance in early school years. For the purposes of the study, Graphogame was adapted and piloted in Greek as a web-based intervention, and an electronic version of the PREP program was designed and developed. Specifically, Graphogame has been originally developed in the Finnish language for children with learning disabilities and risk for dyslexia and it focuses on learning the connections between spoken and written language. The PREP program, in turn, has been developed as a cognitive remedial program based on the PASS (Planning, Attention, Simultaneous and Successive processing) model of cognitive functioning (Das, Naglieri, & Kirby, 1994a) aiming at improving selected aspects of children's information-processing skills and increasing their word reading and decoding abilities. A group of 56 Greek-speaking children with RD, aged 6-7, were assigned to 4-week intervention focusing on cognitive (PREP) or phone-code (Graphogame, GG) training or the two combined (PREP-to-GG or GG-to-PREP). Children were divided into four experimental groups following a randomized control trial design. Also, a chronological age control group (n=17) participated in the study. Experimental and control groups were compared on multiple skills, before, during, and after treatment as well as at a follow-up a year later. A microgenetic design was also implemented to examine the learning progress dynamics and the developmental stages of the readers during intervention, by analyzing participants’ computer protocols. Analyses of covariance revealed that all experimental groups showed sizable improvements in phonological, naming, cognitive, reading, and orthographic processing skills over time. The development in these abilities was comparable to the development seen in the CA-C group, after controlling for their initial score, which was far faster than what would be expected over participants’ school careers. No significant differences of the type of treatment were found, although experimental groups showed some clear trends towards intervention. The results are consistent with the findings of previous studies demonstrating that both an intensive cognitive intervention (Papadopoulos et al., 2003) as well as an intensive grapho-phonemic intervention (Lyytinen & Richardson, 2013) hold promise for improving students’ word reading performance early on. The new and interesting finding is that this improvement is also observed when the two types of interventions are delivered in combination. Discussion focuses on the need for devising remedial schemes that will be both theoretically driven and cost-effective, if we wish to determine strong effects on literacy (Kearns & Fuchs, 2013).	Παρά την πρόοδο στην επιστήμη της παρέμβασης των αναγνωστικών δυσκολιών, εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό ποσοστό μαθητών που, αν και έχει δεχτεί παρεμβάσεις, αδυνατεί να σημειώσει την αναμενόμενη πρόοδο όσον αφορά στις αναγνωστικές δεξιότητες. Παρά το γεγονός ότι οι φτωχοί αναγνώστες αποκωδικοποιούν επαρκώς, εμφανίζουν δυσκολίες στην αναγνωστική ευχέρεια, ιδιαίτερα σε γλώσσες με διάφανο ορθογραφικό σύστημα, όπως η ελληνική, που χαρακτηρίζεται από ορθογραφική συνέπεια και κανονικότητα (Padeliadu, Sideridis, & Rothou, 2014). Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να συγκρίνει δύο παρεμβατικά προγράμματα, ένα γραφο-φωνημικό, το Graphogame (Lyytinen, Erskine, Kujala, Ojanen, & Richardson, 2009), με ένα γνωστικό, το PREP (Papadopoulos, Das, Parrila, & Kirby, 2003), ως προς την αποτελεσματικότητά τους στην ενδυνάμωση της αναγνωστικής επίδοσης στην πρώιμη σχολική ηλικία. Για τους σκοπούς της έρευνας, έγινε η προσαρμογή στην ελληνική γλώσσα και η πιλοτική εφαρμογή του Graphogame ως ένα διαδικτυακό πρόγραμμα παρέμβασης, καθώς επίσης ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής εφαρμογής του προγράμματος PREP. Συγκεκριμένα, το Graphogame αναπτύχθηκε αρχικά στη φιλανδική γλώσσα για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή με ρίσκο για εμφάνιση δυσλεξίας και επικεντρώνεται στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων ανάγνωσης, δίνοντας έμφαση στην εξάσκηση των δεξιοτήτων φωνολογικής επεξεργασίας. Το PREP αναπτύχθηκε ως ένα γνωστικό πρόγραμμα και στηρίζεται στη θεωρία PASS (Planning, Attention, Simultaneous and Successive processing) (Das, Naglieri, & Kirby, 1994). Επικεντρώνεται στην βελτίωση των δεξιοτήτων επεξεργασίας πληροφοριών, δηλαδή της διαδοχικής-σειριακής και ταυτόχρονης-παράλληλης επεξεργασίας, οι οποίες υποστηρίζουν το έργο της ανάγνωσης. Στην έρευνα συμμετείχαν 56 ελληνόφωνα παιδιά με αναγνωστικές δυσκολίες, ηλικίας 6-7 ετών, τα οποία έλαβαν για 4 εβδομάδες φωνολογική ή γνωστική παρέμβαση ή συνδυασμό των δύο. Χωρίστηκαν σε 4 ομάδες (n=14 σε κάθε ομάδα) με τη μέθοδο της τυχαίας κατανομής. Επίσης, στην έρευνα συμμετείχε μία ομάδα ελέγχου (n=17), χωρίς δυσκολίες ανάγνωσης. Οι πειραματικές ομάδες εξετάστηκαν σε διάφορες δεξιότητες πριν, κατά τη διάρκεια, στο πέρας της παρέμβασης και ένα χρόνο μετά και οι επιδόσεις τους συγκρίθηκαν με αυτές της ομάδας ελέγχου. Παράλληλα, εφαρμόστηκε μικρογενετική ανάλυση για να εξεταστεί πώς συντελείται η μάθηση σε κάθε συμμετέχοντα, και να διερευνηθούν τα αναπτυξιακά στάδια των αναγνωστών κατά τη διάρκεια της παρέμβασης, με την ανάλυση των ηλεκτρονικών τους πρωτοκόλλων. Οι αναλύσεις διακύμανσης έδειξαν ότι όλες οι ομάδες βελτιώθηκαν σημαντικά σε φωνολογικές, γνωστικές, αναγνωστικές, ορθογραφικές δεξιότητες και σε δεξιότητες γρήγορης ονομασίας ερεθισμάτων με το πέρασμα του χρόνου. Η ανάπτυξη σε αυτές τις ικανότητες ήταν συγκρίσιμη με την ανάπτυξη που παρατηρήθηκε στην ομάδα ελέγχου, μετά τον έλεγχο της αρχικής τους βαθμολογίας (T1), και ήταν πιο ταχεία από αυτή που αναμενόταν. Δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις πειραματικές ομάδες παρόλο που οι ομάδες έδειξαν κάποιες ξεκάθαρες τάσεις από την παρέμβαση. Τα αποτελέσματα συμφωνούν με τα ευρήματα προηγούμενων ερευνών που αποδεικνύουν ότι τόσο η εντατική γνωστική παρέμβαση (Papadopoulos et al., 2003), όσο και η εντατική γραφο-φωνημική παρέμβαση (Lyytinen & Richardson, 2013) είναι αποτελεσματικές για την πρώιμη αντιμετώπιση των αναγνωστικών δυσκολιών. Το νέο και ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι η βελτίωση στις αναγνωστικές δεξιότητες παρατηρείται επίσης όταν συνδυάζονται τα δύο είδη παρεμβάσεων. Η συζήτηση επικεντρώνεται στην ανάγκη για δημιουργία παρεμβατικών προγραμμάτων που θα έχουν θεωρητικό και ερευνητικό υπόβαθρο, εάν θέλουμε να επιτύχουμε ισχυρές επιδράσεις στο χώρο του αλφαβητισμού (Kearns & Fuchs, 2013).
+109	318	407	A filtering approach for fault diagnosis of nonlinear uncertain systems	Διάγνωση σφαλμάτων μέσω γραμμικών φίλτρων για μη γραμμικά συστήματα με μη ακριβή μοντελοποίηση	This dissertation proposes a novel filtering approach for the problem of fault diagnosis for nonlinear systems with modeling uncertainty and measurement noise. In most real world applications the presence of modeling uncertainty and measurement noise may influence significantly the performance of fault detection schemes by causing, either missed fault detections or false alarms and therefore, this trade-off between robustness and detectability is of crucial importance. The proposed filtering approach for fault diagnosis offers beneficial characteristics in both directions by guaranteeing no false alarms while at the same time providing tight detection thresholds. This is achieved by embedding into the design of the residual and threshold signals a general class of filters which takes advantage of the filtering noise suppression properties. The properties of this novel approach are rigorously investigated, providing results regarding the magnitude of the detected faults, an upper bound on the detection time and the relation of the detection time with respect to the order and pole locations of the filters used. The proposed fault detection filtering approach is devised under all the combinations of continuous/discrete time and the full-state measurement and input-output case. Furthermore, the proposed distributed fault diagnosis approach encompasses important characteristics regarding fault propagation among interconnected subsystems which allows the derivation of a high-level fault isolation scheme. Finally, the devised filtering framework is exploited to integrate adaptive approximation methods for learning the modeling uncertainty in addition to the use of filtering for measurement noise attenuation, in order to obtain tighter thresholds and enhance fault detection. The use of learning is used in the cases of process and sensor faults allowing the identification of the fault type and estimation of the fault. In all the cases considered in this dissertation, respective fault detectability conditions characterizing the class of detectable faults are obtained and, simulation results illustrate the effectiveness of the proposed fault filtering approach.	Αυτή η διατριβή προτείνει μια καινοτόμα μέθοδο διάγνωσης σφαλμάτων, μέσω γραμμικών φίλτρων, για μη γραμμικά συστήματα με μη ακριβή μοντελοποίηση και κάτω από την ύπαρξη θορύβου στις μετρήσεις. Στις περισσότερες πρακτικές εφαρμογές, η ύπαρξη αβεβαιότητας στη μοντελοποίηση και θορύβου στις μετρήσεις μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την απόδοση των μεθόδων ανίχνευσης σφαλμάτων είτε μέσω λανθασμένων συναγερμών είτε μέσω αποτυχημένων ανιχνεύσεων. Ως εκ τούτου, η επίτευξη μιας ισορροπίας μεταξύ της ευρωστίας και της ορθής ανιχνευσιμότητας σε μια μέθοδο ανίχνευσης σφαλμάτων είναι εξαιρετικά σημαντική. Όπως διαφαίνεται από αυτή τη διατριβή, η προτεινόμενη μέθοδος ανίχνευσης σφαλμάτων προσφέρει σημαντικά οφέλη και προς τις δύο αυτές κατευθύνσεις, εγγυώντας από τη μία τη μη ύπαρξη λανθασμένων συναγερμών και διατηρώντας ταυτόχρονα τα όρια ανίχνευσης σφαλμάτων σε χαμηλά επίπεδα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ενσωμάτωσης στο σχεδιασμό των σημάτων υπολοίπων (residuals) και ορίων (thresholds) μιας γενικής κλάσης γραμμικών φίλτρων, που βοηθούν στην εξασθένηση και μετριασμό του θορύβου. Οι ιδιότητες της προτεινόμενης μεθόδου ερευνώνται κάτω από ένα αυστηρά μαθηματικό υπόβαθρο και οδηγούν σε συμπεράσματα σχετικά με το μέγεθος των ανιχνεύσιμων σφαλμάτων, το μέγιστο χρόνο ανίχνευσης ενός σφάλματος και προσδιορίζοντας τη σχέση ανάμεσα στο χρόνο ανίχνευσης και την τάξη και τους πόλους των φίλτρων που χρησιμοποιούνται. Η προτεινόμενη μεθοδολογία ανίχνευσης σφαλμάτων αναπτύσσεται για όλους τους συνδυασμούς συνεχούς/διακριτού χρόνου και της περίπτωσης ύπαρξης όλων μετρήσεων των μεταβλητών κατάστασης/περίπτωσης εισόδου-εξόδου. Επιπλέον, η προτεινόμενη μέθοδος παρουσιάζει σημαντικές ιδιότητες σχετικά με τη μεταφορά των επιδράσεων των σφαλμάτων μεταξύ των αλληλοσυνδεόμενων υποσυστημάτων σε κατανεμημένα συστήματα, κάτι που επιτρέπει την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων σχετικά με τα σφάλματα που έχουν παρουσιαστεί, επιτρέποντας έτσι την εκπόνηση μιας υψηλού επιπέδου μεθόδου απομόνωσης των σφαλμάτων. Τέλος, χρησιμοποιούνται προσαρμοστικές μέθοδοι προσέγγισης για την εκμάθηση της αβεβαιότητας στη μοντελοποίηση, έτσι ώστε να επιτευχθούν καλύτερα όρια και να ενισχυθεί η ανιχνευσιμότητα των σφαλμάτων. Η τεχνική εκμάθησης ενοποιείται με τη χρήση των φίλτρων και ως εκ τούτου προκύπτει ένα ενοποιημένο πλαίσιο που εκμεταλλεύεται τα οφέλη που προκύπτουν τόσο από την εκμάθηση της αβεβαιότητας όσο και από τη χρήση των φίλτρων για εξασθένηση του θορύβου. Η χρήση των τεχνικών εκμάθησης χρησιμοποιείται στις περιπτώσεις που υπάρχουν σφάλματα στη διεργασία του συστήματος (process faults) ή στις μετρήσεις (sensor faults), επιτρέποντας τον καθορισμό του τύπου του σφάλματος που έχει παρουσιαστεί ενώ παρέχεται επίσης και εκτίμησή του. Σε όλες τις περιπτώσεις που περιλαμβάνονται σε αυτή τη διατριβή, παρουσιάζονται οι αντίστοιχες συνθήκες ανιχνευσιμότητας σφαλμάτων, και διαφαίνεται η αποτελεσματικότητα της προτεινόμενης μεθόδου ανίχνευσης σφαλμάτων μέσω αποτελεσμάτων προσομοίωσης.
+110	57	69		Η άμυνα του νησιού της Κύπρου κατά την περίοδο της φραγκικής κυριαρχίας μεταξύ 1192 και 1489	The object of our research is to propose a study of the defense of Cyprus under the Frankish Domination. The dates chosen make it possible to consider the Lusignan Dynasty as a whole, as well as the slow incursion of Venice into the Institutions and affairs of the Wars until the reign of Catherine Cornaro in 1474.	Σκοπός της έρευνάς μας είναι να προτείνουμε μια μελέτη της υπεράσπισης της Κύπρου υπό την φράγκικη κυριαρχία. Οι ημερομηνίε�� που επιλέχθηκαν καθιστούν δυνατή την εξέταση ολόκληρης της δυναστείας του Lusignan, καθώς και την αργή εισβολή της Βενετίας στα θεσμικά όργανα και τις υποθέσεις των πολέμων, μέχρι την βασιλεία της Catherine Cornaro το 1474.
+111	131	140	Cavafy and Folk Poetry	Καβάφης και δημοτικό τραγούδι	This thesis examines the hidden poetic dialogue of the poetry of C. P. Cavafy with the folk tradition. Two research paths were chosen for this dissertation: a) the re-examination, from the viewpoint of the poet’s life and work, of the intellectual atmosphere which contributed to certain decisive choices of the poet, as was his early sensitivization to issues of anthropology and folklore, and b) the study of his work from a morphological and thematic viewpoint. This double investigation led to the confirmation of a constant presence of the folk song in Cavafy's poetry throughout his creative progress. The poetic techniques of folk song hold a critical place, in a considerable amount of poems covering the poetic development of Cavafy's poetry from his early to his mature period.	Αντικείμενο της μελέτης με τίτλο «Kαβάφης και Δημοτικό Τραγούδι» είναι το θέμα του κρυμμένου ποιητικού διάλογου της καβαφικής ποίησης με τη δημοτική παράδοση. Στην εργασία αυτή υπήρξαν δύο δρόμοι έρευνας: α) να μελετηθεί ξανά, από τη σκοπιά των εργο-βιογραφικών στοιχείων η πνευματική ατμόσφαιρα, η οποία συνέβαλε σε ορισμένες καθοριστικές επιλογές του ποιητή, όπως ήταν η πρώιμη ευαισθητοποίησή του σε ζητήματα ανθρωπολογίας και λαογραφίας• και β) να μελετηθεί το έργο από την άποψη της μορφολογίας και της θεματικής. Η διπλή αυτή διερεύνηση οδήγησε στην πιστοποίηση της σταθερής παρουσίας του δημοτικού τραγουδιού καθ’ όλη τη διάρκεια της δημιουργικής πορείας του Καβάφη. Οι ποιητικοί τρόποι του δημοτικού τραγουδιού κατέχουν κρίσιμη θέση, ως συνθετικοί και συνδετικοί αρμοί, σε αρκετά ποίηματα τα οποία καλύπτουν όλο το χρονικό άνυσμα της ποιητικής εξέλιξης της καβαφικής ποίησης από την πρώιμη, έως την ώριμη περίοδο.
+112	490	505	Sixth-grade Students’ Investigation: Individual and Distributed Cognition in Two Different Learning Contents	Διερεύνηση με μαθητές ΣΤ' τάξης δημοτικού σχολείου : ατομική και διανεμημένη νόηση σε δύο διαφορετικά μαθησιακά περιβάλλοντα	The study investigated how a "joint cognitive system" coordinated and transformed during the scientific investigation. For this purpose, sixth-grade students worked either in dyads (dyadic investigation), or individually (individual investigation), sought to explore the function of an unknown device. For the selection of the final sample of the study, Raven’s Progressive Matrices were administered to 530 sixth-grade students, as a way of measuring their general cognitive ability (GCA). Based on students’ GCA, a smaller sample of 180 students was selected. These students were assigned in 60 dyads, where 20 dyads consisted of students who had high GCA (HH), 20 other dyads consisted of students who had low GCA (LL), and the remaining 20 dyads consisted of one student having high and another student having low GCA (HL). The remaining 60 students (20 students having high GCA, 20 students having intermediate GCA and 20 students having low GCA) worked individually with the device. Data was collected with individual or dyadic investigations conducted with an unknown device. This device consisted of eight light bulbs and five switches in another line underneath. The light bulbs and the switches were connected with a battery in a hidden circuit inside the box, in a way that only one or none of the lamps could light on. The interview data was transcribed and analyzed using the Constant Comparative analysis method. The qualitative analysis of the data indicated that the degree of collaboration in each dyad was very small. Based on the degree of collaboration, each dyadic investigation could be divided in four discrete stages. Additionally, the results showed that students, working either in pairs or individually, faced several difficulties in terms of the control-of-variables strategy, the development of combinatorial reasoning, the ability to co-ordinate their hypotheses with the collected evidence, and they did not take full advantage of their recorded data, since, in many cases, they did not realize the usefulness of using an external memory system. The results of the quantitative analyses indicated that students assigned to HH dyads significally outperformed students assigned to the LH and the LL dyads, and students assigned to the HL dyads significantly outperformed students assigned to the LL dyads. The results also revealed that students with high GCA performed significantly better than the students with intermediate and low GCA, and students with intermediate GCA performed significantly better than students with low GCA, respectively. The lack of collaboration between students working in dyads justifies why the "Investigation37T Ability37T" did not significantly differ between HH dyads and students with high GCA who worked individually, or between HL dyads and students with intermediate GCA who worked individually and LL dyads and students with low GCA who also worked individually, respectively. Educational implications of the results of the study are clearly discussed and concrete suggestions for assigning students to groups and the design of optimal joint cognitive systems are also provided.	Η διατριβή αποσκοπούσε να μελετήσει τον τρόπο που ένα “ενιαίο γνωστικό σύστημα” συντονίζεται και μετασχηματίζεται κατά τη διάρκεια της επιστημονικής διερεύνησης. Για το σκοπό αυτό, μαθητές Στ΄ τάξης δημοτικού σχολείου εργάστηκαν είτε σε δυάδες (διερεύνηση σε δυάδες), είτε ατομικά (ατομική διερεύνηση), επιδιώκοντας να διερευνήσουν τη λειτουργία μιας άγνωστης συσκευής. Για την επιλογή του τελικού δείγματος της έρευνας, χορηγήθηκε το δοκίμιο των “Σταθερών Μήτρων” του Raven σε 530 μαθητές της Στ΄ τάξης δημοτικού σχολείου, για τη μέτρηση της γενικής γνωστικής ικανότητάς (ΓΓΙ) τους. Με κριτήριο την ΓΓΙ, επιλέγηκε ένα μικρότερο δείγμα που αποτελείτο από 180 μαθητές. Με βάση το δείγμα αυτό, σχηματίστηκαν 60 δυάδες μαθητών τριών διαφορετικών τύπων (20 δυάδες με μαθητές υψηλής ΓΓΙ (YY), 20 δυάδες με μαθητές χαμηλής ΓΓΙ (XX) και 20 δυάδες με ένα μαθητή με υψηλή και ένα μαθητή με χαμηλή ΓΓΙ (YX)), ενώ οι υπόλοιποι 60 μαθητές (20 μαθητές με υψηλή ΓΓΙ, 20 μαθητές με μέτρια ΓΓΙ και 20 μαθητές με χαμηλή ΓΓΙ) εργάστηκαν ατομικά. Για τη συλλογή των δεδομένων διεξήχθησαν ατομικές ή “κατά δυάδα” διερευνήσεις με τη βοήθεια μιας πειραματικής συσκευής, που αποτελείτο από 8 λαμπτήρες και 5 διακόπτες οι οποίοι ήταν συνδεδεμένοι σε “κρυμμένο” κύκλωμα στο εσωτερικό της συσκευής. Έγινε ανάλυση των πρωτοκόλλων των ατομικών και των “κατά δυάδα” διερευνήσεων με τη Σταθερή Συγκριτική Μέθοδο ανάλυσης. Τα ποιοτικά αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι ο βαθμός συνεργασίας που αναπτύχθηκε ανάμεσα στα υποκείμενα κάθε δυάδας ήταν πολύ μικρός. Προέκυψε, ακόμη, ότι η κάθε “κατά δυάδα” διερεύνηση μπορούσε να διαχωριστεί σε τέσσερα διακριτά στάδια. Βασικό κριτήριο διαχωρισμού ήταν ο βαθμός συνεργασίας που αναπτύχθηκε ανάμεσα στα μέλη κάθε δυάδας. Επιπρόσθετα, διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές, ανεξάρτητα αν εργάστηκαν σε δυάδες ή ατομικά, αντιμετώπισαν αρκετές δυσκολίες όσον αφορά τη δεξιότητα του ελέγχου των μεταβλητών, τη δεξιότητα συντονισμού υποθέσεων και πειραματικών δεδομένων, την ανάπτυξη της συνδυαστικής σκέψης, την αξιοποίηση των καταγραμμένων πειραματικών δεδομένων, ενώ δεν αντιλήφθηκαν τη χρησιμότητα του συστήματος εξωτερικής μνήμης. Tα ποσοτικά αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι μαθητές που εργάστηκαν σε δυάδες (ΥΥ) είχαν στατιστικά καλύτερες επιδόσεις από τους μαθητές που εργάστηκαν σε δυάδες (ΥΧ) και (ΧΧ), αντίστοιχα, ενώ οι μαθητές που εργάστηκαν σε δυάδες (ΥΧ) είχαν στατιστικά καλύτερες επιδόσεις από τους μαθητές που εργάστηκαν σε δυάδες (ΧΧ). Προέκυψε ακόμη ότι οι μαθητές με υψηλή ΓΓΙ είχαν στατιστικά καλύτερες επιδόσεις από τους μαθητές με μέτρια και χαμηλή ΓΓΙ, αντίστοιχα. Επιπρόσθετα, προέκυψε ότι οι μαθητές με μέτρια ΓΓΙ είχαν στατιστικά καλύτερες επιδόσεις από τους μαθητές με χαμηλή ΓΓΙ. Μια άλλη διαπίστωση της έρευνας ήταν ότι η μη ανάπτυξη συνεργασίας ανάμεσα στους μαθητές που εργάστηκαν σε δυάδες, είχε ως αποτέλεσμα οι επιδόσεις τους να μη διαφέρουν μεταξύ των δυάδων (ΥΥ) και των μαθητών με υψηλή ΓΓΙ που εργάστηκαν ατομικά, των δυάδων (ΥΧ) και των μαθητών με μέτρια ΓΓΙ που εργάστηκαν ατομικά και των δυάδων (ΧΧ) και των μαθητών με χαμηλή ΓΓΙ που εργάστηκαν ατομικά, αντίστοιχα. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, αναλύονται οι εκπαιδευτικές προεκτάσεις της έρευνας και γίνονται συγκεκριμένες εισηγήσεις για το σχεδιασμό αποτελεσματικότερων ενιαίων γνωστικών συστημάτων.
+113	345	384	Fuzzy logic based AQM conjestion control in TCP/IP networks: a dissertation	Έλεγχος συμφόρησης βασισμένος στην ασαφή λογική στα TCP/IP δίκτυα	Network management and control is a complex problem that requires robust, intelligent, control methodologies to obtain satisfactory performance. Active Queue Management (AQM) mechanisms have been introduced for router support to assist the TCP congestion control to perform satisfactorily in all circumstances. However, certain, well-known limitations, identified in the AQM literature, motivates the need to investigate alternative control techniques to control the time-varying dynamics, high variability, and nonlinearities of TCP/IP systems. We present a new fuzzy logic based AQM control methodology to provide effective congestion control in TCP/IP networks. We adopt fuzzy logic due to its reported strength in controlling nonlinear systems using linguistic information. This methodology is developed to offer a simple and generic process, and thus it is adequately adopted in both best-effort and differentiated services (Diff-Serv) TCP/IP environments, providing acceptable quality of service (QoS). The proposed fuzzy logic approach for congestion control allows the use of linguistic knowledge to capture the dynamics of nonlinear probability marking functions, and uses multiple inputs to capture the (dynamic) state of the network more accurately. The potential of Fuzzy logic control methodology to incorporate human knowledge into such a control strategy is demonstrated, and the capability to qualitatively capture the attributes of a control system based on observable phenomena is a main feature of fuzzy logic control and has been shown in the simulative evaluation. We demonstrate through simulation evaluation, under widely differing operating conditions, that the fuzzy control methodology (for both best-effort and Diff-Serv environments) satisfies all the design requirements. It provides quality of service and high link utilization, with minimal losses, and bounded queue fluctuations and delays. In the framework of Diff-Serv, an adequate differentiation is further offered among different drop precedence’s traffic. The proposed fuzzy control methodology is shown to exhibit many desirable properties, like robustness and fast system response, with capabilities of adapting to highly variability and uncertainty in network, in contrast with other schemes compared with. It offers significant improvements in controlling congestion in TCP/IP networks, without the need for retuning.	Η διαχείριση και ο έλεγχος δικτύων είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που απαιτεί γερές, έξυπνες μεθοδολογίες ελέγχου για να ληφθεί ικανοποιητική απόδοση. Οι μηχανισμοί ενεργούς διαχείρισης ουρών (AQM) έχουν εισαχθεί για την υποστήριξη δρομολογητών για να βοηθήσουν τον έλεγχο συμφόρησης του πρωτοκόλλου ελέγχου μεταφοράς (TCP) να αποδίδει ικανοποιητικά σε όλες τις περιστάσεις. Εντούτοις, ορισμένοι, γνωστοί περιορισμοί, που έχουν προσδιοριστεί στην AQM ερευνητική περιοχή, παρακινούν την ανάγκη να ερευνηθούν εναλλακτικές τεχνικές ελέγχου για έλεγχο της δυναμικής, της υψηλής μεταβλητότητας και της μη γραμμικότητες του TCP/IP (σουίτας Πρωτοκόλλου Ελέγχου Μεταφοράς/Πρωτοκόλλου Διαδικτύου) συστήματος. Παρουσιάζουμε μια νέα μεθοδολογία ελέγχου ενεργούς διαχείρισης ουρών βασισμένη στην ασαφή λογική για να παρέχει αποτελεσματικό έλεγχο συμφόρησης στα TCP/IP δίκτυα. Υιοθετούμε την ασαφή λογική λόγω της αναφερομένης δύναμής της στον έλεγχο μη γραμμικών συστημάτων χρησιμοποιώντας γλωσσικές πληροφορίες. Αυτή η μεθοδολογία έχει αναπτυχθεί για να προσφέρει μια απλή και γενική διαδικασία και έτσι υιοθετείται επαρκώς σε TCP/IP περιβάλλοντα Καλύτερης-Προσπάθειας (Best Effort) και Διαφοροποιημένων Υπηρεσιών (Differentiated Services), παρέχοντας αποδεκτή ποιότητα υπηρεσίας. Η προτεινόμενη προσέγγιση βασισμένη στην ασαφή λογική για έλεγχο συμφόρησης επιτρέπει τη χρήση γλωσσικής γνώσης για να συλλάβει τις δυναμικές της μη γραμμικής λειτουργίας πιθανότητας μαρκαρίσματος των πακέτων και χρησιμοποιεί πολλαπλές εισόδους για να συλλάβει τη (δυναμική) κατάσταση του δικτύου ακριβέστερα. Η δυνατότητα της μεθοδολογίας ελέγχου βασισμένη στην ασαφή λογική να ενσωματώσει την ανθρώπινη γνώση σε μια τέτοια στρατηγική ελέγχου καταδεικνύεται, ως επίσης και η ικανότητα να συλληφθούν ποιοτικά οι ιδιότητες ενός συστήματος ελέγχου βασισμένο σε αισθητά φαινόμενα είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελέγχου ασαφής λογικής και έχει διαφανεί στην εκτενή αξιολόγηση με προσομοιώσεις. Καταδεικνύουμε μέσω της αξιολόγησης με προσομοιώσεις, κάτω από ευρέως ποικίλες-διαφορετικές συνθήκες λειτουργίας, ότι η μεθοδολογία ελέγχου με ασαφή λογική (για περιβάλλοντα Καλύτερης-Προσπάθειας και Διαφοροποιημένων Υπηρεσιών) ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις σχεδίασης της μεθοδολογίας. Προσφέρει ποιότητα υπηρεσίας και υψηλή χρησιμοποίηση συνδέσεων με ελάχιστες απώλειες πακέτων και ρυθμισμένες ουρές με φραγμένη καθυστέρηση. Στα πλαίσια των Διαφοροποιημένων Υπηρεσιών, μια επαρκή διαφοροποίηση προσφέρεται επιπλέον, μεταξύ κυκλοφορίας ροών διαφορετικών προτεραιοτήτων απώλειας. Η προτεινόμενη μεθοδολογία ελέγχου βασισμένη στην ασαφή λογική αποδεικνύεται να εκθέτει πολλές επιθυμητές ιδιότητες, όπως ευρωστία και γρήγορη αντίδραση του συστήματος, με ικανότητες να προσαρμόζεται στην υψηλή μεταβλητότητα και αβεβαιότητα στο δίκτυο, σ’ αντίθεση με τα υπάρχοντα, γνωστά, συμβατικά αντίστοιχα σχήματα. Προσφέρει σημαντικές βελτιώσεις στον έλεγχο της ��υμφόρησης στα TCP/IP δίκτυα, χωρίς την ανάγκη για επαναρύθμιση.
+114	514	499	Parenting characteristics and practices as parameters of bullying and victimization : the moderating role of callous-unemotional traits and empathy	Γονικά χαρακτηριστικά και πρακτικές ως παράμετροι της σχολικής επιθετικότητας και θυματοποίησης: Ο ρυθμιστικός ρόλος των ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών και της ενσυναίσθησης	The aim of this study was to investigate the role of parental and personal characteristics on children’s involvement in bullying. Further, this study aimed to examine personal characteristics (callous-unemotional traits and empathy) as moderators in the relationship between parenting and bullying. Additionally, the present study aimed to investigate through semi-structured interviews the subjective experiences of bullies, victims and bully/victims, their family dynamics, and their school processes. In order to address these questions, the present study used a mixed method design which comprised of two phases: a quantitative and a qualitative one. The first phase of the study included 535 children and pre-adolescents and their mothers. Children completed the Parental Authority Questionnaire, the Bullying and Victimization Questionnaire, the Callous-Unemotional Inventory, and the Basic Empathy Scale, while mothers completed the Parental Knowledge Questionnaire, the Child-Parent Relationship Scale, the Parental Involvement Questionnaire, and the Major Depression Inventory. The second phase of the study included 5 families (i.e. mothers, fathers, and a target child between the ages 11 and 14). Data were collected through semi-structure interviews by the researcher. The children in the second phase were identified through the quantitative phase of the study as being extreme cases (2 bullies, 2 victims, and 1 bully/victim). Results of the first phase of the study showed that parental practices and personal characteristics are related to bullying and victimization. Specifically, authoritarian style, parent-child conflict, and callous-unemotional (CU) traits positively predicted bullying and victimization, whereas parental control and child disclosure negatively predicted bullying. Additionally, maternal depression and affective empathy positively predicted victimization, while cognitive empathy negatively predicted victimization. Furthermore, the relationship between some aspects of parenting and bullying behaviour was moderated by children’s CU traits and empathy. It was found that CU traits and empathy moderated the relationship between authoritarian parental style and bullying and victimization. Specifically, authoritarian parenting was related more strongly to bullying and victimization when children were high on CU traits and low on empathy. Also, it was found that CU traits and empathy moderated the relationship between parental control and bullying. That is, parental control was more strongly negatively related to bullying when children were high on CU traits and empathy. In addition, results of the second phase of the study provided further information on the profiles of children involved in bullying, their families’ background, and specific school processes. Specifically, semi-structured interviews showed that the bullies and the bully/victim were more temperamental, callous, and dominant. On the other hand, victims were lonely, introverted, and had low self-esteem. The bullies’ and the bully/victim’s family background was characterized by authoritarian practices, conflicts, and permissiveness for aggression. Furthermore, the victims’ family background was characterized by maternal overprotection and depression while sings of neglectful parenting were also found. In terms of school processes, it was found that school tolerance and distrust towards teachers were the main characteristics of schools. The results of this study are discussed in relation to the theoretical contribution, the connection with earlier studies, and the implications in applied settings.	Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει το ρόλο των γονικών και των προσωπικών χαρακτηριστικών στην εμπλοκή του παιδιού σε περιστατικά σχολικής επιθετικότητας. Επίσης, η έρευνα έχει σκοπό να εξετάσει το ρυθμιστικό ρόλο των ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών και της ενσυναίσθησης στη σχέση μεταξύ γονικότητας και σχολικής επιθετικότητας. Επιπλέον, η παρούσα έρευνα σκοπεύει να διερευνήσει μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων τις υποκειμενικές εμπειρίες των θυτών, των θυμάτων και των επιθετικών θυμάτων, τη δυναμική των οικογενειών τους και τις διαδικασίες των σχολείων τους. Για να εξεταστούν οι ερωτήσεις αυτές, η παρούσα έρευνα χρησιμοποίησε ένα μικτό σχεδιασμό, ο οποίος περιλαμβάνει δύο φάσεις: η ποσοτική και η ποιοτική φάση. Η πρώτη φάση περιλάμβανε 535 παιδιά και προ-εφήβους και τις μητέρες τους. Τα παιδιά συμπλήρωσαν το Parental Authority Questionnaire, το Bullying and Victimization Questionnaire, το Callous-Unemotional Inventory, και το Basic Empathy Scale, ενώ οι μητέρες συμπλήρωσαν το Parental Knowledge Questionnaire, το Child-Parent Relationship Scale, το Parental Involvement Questionnaire, και το Major Depression Inventory. Η δεύτερη φάση της έρευνας περιλάμβανε 5 οικογένειες. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων από τον ερευνητή. Τα παιδιά αναγνωρίστηκαν μέσω της ποσοτικής έρευνας ως ακραίες περιπτώσεις σχολικής επιθετικότητας (2 θύτες, 2 θύματα, και 1 θύτη/θύμα). Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης έδειξαν ότι οι γονικές πρακτικές και τα προσωπικά χαρακτηριστικά σχετίζονται με τη σχολική επιθετικότητα και τη θυματοποίηση. Συγκεκριμένα, το αυταρχικό γονικό στιλ, η σύγκρουση γονέα-παιδιού και τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά προβλέπουν θετικά τη σχολική επιθετικότητα και τη θυματοποίηση, ενώ ο γονικός έλεγχος και η αυτοαποκάλυψη εκ μέρους του παιδιού προβλέπουν αρνητικά τη σχολική επιθετικότητα. Επιπλέον, η μητρική κατάθλιψη και η συναισθηματική ενσυναίσθηση προβλέπουν θετικά τη θυματοποίηση, ενώ η γνωστική ενσυναίσθηση προβλέπει αρνητικά τη θυματοποίηση. Επίσης, η σχέση μεταξύ όψεων της γονικότητας και της σχολικής επιθετικότητας ρυθμίζεται από τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά των παιδιών και την ενσυναίσθηση. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά και η ενσυναίσθηση ρυθμίζουν τη σχέση μεταξύ αυταρχικού γονικού στιλ και σχολικής επιθετικότητας/θυματοποίησης. Ακόμη, βρέθηκε ότι τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά και η ενσυναίσθηση ρυθμίζουν τη σχέση μεταξύ γονικού ελέγχου και σχολικής επιθετικότητας. Τα αποτελέσματα της δεύτερης φάσης παρείχαν επιπλέον πληροφορίες για τα προφίλ των παιδιών που εμπλέκονται σε περιστατικά σχολικής επιθετικότητας, το οικογενειακό τους υπόβαθρο και συγκεκριμένες διαδικασίες που ακολουθούνται στο σχολείο. Συγκεκριμένα, οι ημι-δομημένες συνεντεύξεις έδειξαν ότι οι θύτες και οι θύτες/θύματα ήταν πιο ευέξαπτοι, πιο σκληροί και κυρίαρχοι. Από την άλλη, τα θύματα ένιωθαν μόνα, ήταν εσωστρεφή και είχαν χαμηλή αυτό-εκτίμηση. Το οικογενειακό υπόβαθρο των θυτών και των θυτών/θυμάτων χαρακτηριζόταν από αυταρχικές γονικές πρακτικές, συγκρούσεις, και παραχωρητικότητα εκ μέρους των γονέων για την επιθετικότητα των παιδιών. Επιπλέον, το οικογενειακό υπόβαθρο των θυμάτων χαρακτηριζόταν από μητρική υπερπροστατευτικότητα και κατάθλιψη καθώς και αμέλεια εκ μέρους των γονέων. Όσον αφορά τις διαδικασίες του σχολείου, βρέθηκε ότι η πολιτική ανοχής και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους δασκάλους ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των σχολείων. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής συζητούνται σε σχέση με τη θεωρητική τους συνεισφορά, τη σύνδεση με προηγούμενες έρευνες και τις εφαρμογές τους.
+115	451	483	The mechanics of arterial suturing	Η μηχανική συμπεριφορά συρραμμένων αρτηριών	Vascular surgeries potentially suffer from short-term (immediately after the blood flow is restored) and long-term (weeks after the operation) post-surgery complications, related to the stitching of human arteries with themselves or with grafts. Accordingly, stitching techniques and related suture materials are of utmost importance in the surgical treatment of vascular disorders, such as atherosclerosis and aneurysms. This dissertation focuses on the mathematical modeling of arterial anastomoses and their suture-line response, an interdisciplinary topic in structural and biomedical engineering. The mathematical formulation of the problem is carried out on the basis of dynamic analysis, suture-artery interaction, and different material constitutive laws. The aim of this research is to investigate the response of different arterial anastomosis techniques in a general manner, develop closed-form expressions for the problem solution (wherever possible), and provide useful conclusions about the optimum suturing details and graft properties to prevent post-surgery complications. Τhe far-field arterial response is studied by considering linear, hyperelastic, and viscoelastic material behavior. The suture-line response for different anastomosis techniques is investigated through: (a) a model governing the dynamic response of the end-to-end anastomosis technique; (b) a model describing the response of the end-to-side anastomosis technique; and (c) an idealized two-hinged anastomosis model, aiming to investigate the effect of elastic mismatch on the response of side-to-side related anastomoses and arterial patching. In addition, comprehensive failure criteria that account for short- and long-term failure scenarios are established. The suture-line and far-field response is calculated in terms of principal displacements, stresses, and/or strain-energy density. Results are compared with experimental and numerical studies available in the literature to evaluate the level of approximation of the developed analytical models. High number of utilized stitches, increased suture/clip thickness, and graft elasticity modulus equal to that of the host artery, are some of the key parameters found to reduce the suture-line response of arterial anastomoses. Other factors that reduce the suture-line response are low values of the intersecting angle between the artery and the graft (end-to-side anastomosis), graft radius smaller than the artery radius (end-to-side anastomosis), use of patches with small width (artery patching), etc. Moreover, the exact mechanism by which each problem parameter affects the system response is revealed. The main contribution of this thesis lies in the development of fundamental analytical models to predict the far-field and suture-line behavior of arterial anastomoses. The analytical formulation reveals useful interrelations among the problem parameters, thus making the proposed model a valuable tool for the optimal selection of materials and improved functionality of the sutures. By virtue of their generality and directness of application, the findings of this study can ultimately form the basis for the development of vascular anastomosis guidelines pertaining to the prevention of post-surgery complications.	Οι αγγειοχειρουργικές επεμβάσεις δύνανται να παρουσιάσουν βραχυπρόθεσμες (αμέσως μετά την αποκατάσταση της ροής τού αίματος) και μακροπρόθεσμες (βδομάδες μετά την επέμβαση) επιπλοκές, που σχετίζονται με τη συρραφή ανθρώπινων αρτηριών μεταξύ τους ή με μοσχεύματα. Κατά συνέπεια, η τεχνική τής συρραφής και τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην αγγειοχειρουργική είναι υψίστης σημασίας για τη θεραπεία των αγγειακών παθήσεων, όπως η αθηροσκλήρωση και τα ανευρύσματα. Η διατριβή αυτή επικεντρώνεται στη μαθηματική μοντελοποίηση αρτηριακών αναστομώσεων και στην απόκριση της γραμμής συρραφής τους, ένα διεπιστημονικό θέμα της δομοστατικής και βιοϊατρικής μηχανικής. Η μαθηματική διατύπωση του προβλήματος γίνεται στη βάση δυ��αμικής ανάλυσης, αλληλεπίδρασης του ράμματος με την αρτηρία και χρήσης διαφόρων καταστατικών νόμων. Σκοπός τής διατριβής είναι η διερεύνηση της απόκρισης διαφορετικών τεχνικών αρτηριακών αναστομώσεων (κατά τρόπο γενικεύσιμο), η εξαγωγή λύσεων κλειστής μορφής (όπου είναι δυνατόν), και η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων όσον αφορά τα βέλτιστα χαρακτηριστικά της συρραφής και του μοσχεύματος για την αποφυγή μετεγχειρητικών επιπλοκών. Η απόκριση μακριά από την περιοχή της αναστόμωσης μελετάται θεωρώντας γραμμική, υπερελαστική και βισκοελαστική συμπεριφορά τού αρτηριακού ιστού. Η απόκριση της γραμμής συρραφής, για τις διαφορετικές τεχνικές αναστόμωσης, διερευνάται μέσω: (α) ενός μοντέλου που περιγράφει τη δυναμική απόκριση της τελικο-τελικής τεχνικής αναστόμωσης, (β) ενός μοντέλου που περιγράφει την απόκριση της τελικο-πλάγιας τεχνικής αναστόμωσης, και (γ) ενός εξιδανικευμένου κυλινδρικού μοντέλου αναστόμωσης με δύο αρθρώσεις, ώστε να διερευνηθεί η επίδραση της ελαστικής μη-συμβατότητας στην απόκριση αναστομώσεων που σχετίζονται με πλαγιο-πλάγια αναστόμωση, και εμβαλώματος σε αρτηρία. Επιπλέον, καθορίζονται κριτήρια αστοχίας που λαμβάνουν υπόψη βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σενάρια αστοχίας. Η απόκριση στην περιοχή και μακριά από την περιοχή της γραμμής συρραφής υπολογίζεται σε όρους κύριων μετατοπίσεων, τάσεων, και/ή πυκνότητας ενέργειας-παραμόρφωσης. Τα αποτελέσματα συγκρίνονται με πειραματικές και αριθμητικές μελέτες διαθέσιμες στη βιβλιογραφία, ώστε να αξιολογηθεί το επίπεδο προσέγγισης των προτεινόμενων αναλυτικών μοντέλων. Μεγάλος αριθμός ραμμάτων, αυξημένο πάχος ράμματος/χειρουργικού κλιπ, και μέτρο ελαστικότητας του μοσχεύματος ίσο με εκείνο της αρτηρίας, είναι μερικές από τις βασικές παραμέτρους που αποδείχθηκε ότι μειώνουν την απόκριση της γραμμής συρραφής. Άλλοι παράγοντες που μειώνουν την απόκριση της γραμμής συρραφής είναι σχετικά μικρές τιμές της γωνίας ένωσης μεταξύ της αρτηρίας και του μοσχεύματος (τελικο-πλάγια αναστόμωση), ακτίνα μοσχεύματος μικρότερη από την ακτίνα της αρτηρίας (τελικο-πλάγια αναστόμωση), χρήση επιθεμάτων με μικρό πλάτος (εμβάλωμα σε αρτηρία), κ.λπ. Επιπλέον, μέσα από τα μοντέλα που αναπτύχθηκαν, ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο κάθε παράμετρος επηρεάζει την απόκριση του συστήματος γίνεται κατανοητός. Η κύρια επιστημονική συνεισφορά της διατριβής αυτής έγκειται στην ανάπτυξη βασικών αναλυτικών μοντέλων που οδηγούν στην πρόβλεψη της συμπεριφοράς αρτηριακών αναστομώσεων στην περιοχή και μακριά από την περιοχή της συρραφής. Η αναλυτική διατύπωση αποκαλύπτει χρήσιμες αλληλεξαρτήσεις μεταξύ των παραμέτρων του προβλήματος, καθιστώντας έτσι το προτεινόμενο μοντέλο ένα πολύτιμο εργαλείο για τη βέλτιστη επιλογή των υλικών και τη βελτιωμένη λειτουργία των ραμμάτων. Δυνάμει της γενικότητας και της α��εσότητας της εφαρμογής τους, τα ευρήματα της διατριβής μπορεί να αποτελέσουν τη βάση για την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών που σχετίζονται με την πρόληψη μετεγχειρητικών επιπλοκών σε αρτηριακές αναστομώσεις.
+116	481	449	The Concept of the Function : Transition from Lower Secondary School (Gymnasium) to High Secondary School (Lyceum) : A Theoretical Structural Model	Η έννοια της συνάρτησης : μετάβαση από το γυμνάσιο στο λύκειο : ένα θεωρητικό μοντέλο	The translation ability from a representation system of a concept to another may be very important for problem solving and in general on learning mathematical concepts. This study concerned with the study of the different representations of the concept of the function, verbal expression, symbolic representation, graph, algebraic expression, table of values and translation from one representation to another, and in four factors such as the definition, interpretation, recognition the function approach and the ability to solve problems. Addresses the meaning of the function in relation to representations of various ways and the translation from one field to another representation. A basic assumption relates to the fact that the understanding of a mathematical concept related to the ability to recognize, interpret and approach of the concept, when presented with a variety of semiotic representations and the concept of translation ability to from one representation to another field. In particular, it examines the relationship between success in direct translation tasks and success in solving problems that require translation between the different systems of representation of the concept of the function. Understanding the concept of the function requires the recognition of the concept, when presented with a variety of external/semiotic representations and ability translation of the concept from one field to another expression (Lesh, Post, & Behr, 1987). The main aims of this thesis are focused on cognitive structure of the conceptual understanding on the similarities and differences of the concept of function in Gymnasium and High School, in relations between the definition of flexibility on use of multiple representations (recognition, translation, and handling) and the problem solving regarding the concept of the function. We will examine the relationship of factors of the flexibility on use of multiple representations (recognition, translation, handling) and the problem solving ability, the difference in the performance of students in the first and second class in high school in terms of solving tasks on the concept of the function and the level of relating the age of the students with the flexibility on use of multiple representations and problem solving ability to with different fields of representation and whether it is possible to define hierarchies growth of flexible use of multiple representations of the concept of the function. Given two essays on a three-class of secondary education students in Cyprus schools. The test A and B include direct translation tasks from a representation to another. Based on the results it seems that students encounter difficulties in recognition of elementary functions when they are presented with different external representations. Additionally, it seems that there is a relationship between the direct translation ability to and the ability to problem solving. This indicates that the translation ability to should be one of the factors that influence the problem solving.	Η ικανότητα μετάφρασης από ένα σύστημα αναπαράστασης μιας έννοιας σε άλλο είναι ιδιαίτερα σημαντική για την επίλυση προβλήματος και γενικά για τη μάθηση των μαθηματικών εννοιών. Η παρούσα μελέτη ασχολείται με τη μελέτη των διαφόρων αναπαραστάσεων της έννοιας της συνάρτησης, λεκτική έκφραση, συμβολική παράσταση, γραφική παράσταση, αλγεβρική έκφραση, πίνακας τιμών και τη μετάφραση από τη μια αναπαράσταση στην άλλη και σε τέσσερις περιάγοντες όπως ο ορισμός, η ερμηνεία, η αναγνώριση, η προσέγγιση της συνάρτησης και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων. Εξετάζεται η έννοια της συνάρτησης σε σχέση με τους διάφορους τρόπους αναπαράστασής της και η μετάφραση από το ένα πεδίο αναπαράστασης στο άλλο. Μια βασική υπόθεση αφορά στο γεγονός ότι η κατανόηση μιας μαθηματικής έννοιας σχετίζεται με την ικανότητα αναγνώρισης, ερμηνείας και προσέγγισης της έννοιας, όταν αυτή παρουσιάζεται με μια ποικιλία σημειωτικών αναπαραστάσεων και την ικανότητα μετάφρασης της έννοιας από το ένα πεδίο αναπαράστασης στο άλλο. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην επιτυχία σε έργα άμεσης μετάφρασης και την επιτυχία στην επίλυση προβλημάτων, τα οποία απαιτούν τη μετάφραση ανάμεσα στα διάφορα συστήματα αναπαράστασης της έννοιας της συνάρτησης. Η κατανόηση της έννοιας της συνάρτησης προϋποθέτει την ικανότητα αναγνώρισης της έννοιας, όταν αυτή παρουσιάζεται με μια ποικιλία εξωτερικών/σημειωτικών αναπαραστάσεων και την ικανότητα μετάφρασης της έννοιας από το ένα πεδίο έκφρασης στο άλλο (Lesh, Post, & Behr, 1987). Οι βασικοί στόχοι της παρούσας εργασίας εστιάζονται στη γνωστική δομή της εννοιολογικής κατανόησης, στις ομοιότητες και διαφορές της έννοιας της συνάρτησης στο Γυμνάσου και στο Λύκειο, στις σχέσεις μεταξύ του ορισμού, της ευελιξίας χρήσης πολλαπλών αναπαραστάσεων (αναγνώριση, μετάφραση, χειρισμός) και της λύσης προβλήματος αναφορικά με την έννοια της συνάρτησης. Θα εξεταστούν οι σχέσεις των παραγόντων της ευελιξίας χρήσης πολλαπλών αναπαραστάσεων (αναγνώριση, μετάφραση, χειρισμός) και της ικανότητας λύσης προβλήματος, οι διαφορές στην επίδοση των μαθητών της Α’ και Β΄ Λυκείου όσον αφορά στην επίλυση έργων σχετικών με την έννοια της συνάρτησης και ο βαθμός που σχετίζεται η ηλικία των μαθητών με την ευελιξίας χρήσης πολλαπλών αναπαραστάσεων και την ικανότητα λύσης προβλήματος με διαφορετικά πεδία αναπαράστασης και κατά πόσο είναι δυνατός ο καθορισμός ιεραρχικών επιπέδων ανάπτυξης της ευελιξίας χρήσης των πολλαπλών αναπαραστάσεων όσον αφορά την έννοια της συνάρτησης. Δόθηκαν δύο δοκίμια σε μαθητές τριών τάξεων μέσης εκπαίδευσης σε σχολεία της Κύπρου. Τα Δοκίμια Α και Β περιλαμβάνουν έργα άμεσης μετάφρασης από μια αναπαράσταση σε άλλη. Με βάση τα αποτελέσματα φαίνεται ότι οι μαθητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην αναγνώριση στοιχειωδών συναρτήσεων, όταν αυτές παρουσιάζονται με διαφορετικές εξωτερικές αναπαραστάσεις. Επιπρόσθετα, φαίνεται ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στην ικανότητα άμεσης μετάφρασης και στην ικανότητα επίλυσης προβλήματος. Το γεγονός αυτό δηλώνει ότι η ικανότητα μετάφρασης πρέπει να συγκαταλέγεται στους παράγοντες, που επηρεάζουν τη διαδικασία επίλυσης προβλήματος.
+117	521	499	Parent control and parent-adolescent conflict as parameters of externalizing and internalizing behaviors : investigating the moderating effects of adolescents' psychopathic traits	Γονεϊκός έλεγχος και σύγκρουση γονέα-παιδιού ως παράμετροι εξωτερικευμένων και εσωτερικευμένων συμπεριφορών: Ο ρυθμιστικός ρόλος των ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών των εφήβων	The aims of the present study were to explore the impact of parental and personal characteristics on adolescent’s expression of externalizing and internalizing behaviors, as well as, to examine the way that adolescents�� psychopathic traits (= callous-unemotional traits, narcissism, and impulsivity) moderate the relationship between parent control, parent-adolescent conflict, and the development of externalizing and internalizing behaviors. Additionally, one psychopathic trait, namely impulsivity, was explored using both quantitative and behavioural measures, in order to examine group differences in the levels of impulsive behaviour. To address these questions, the present study was comprised of two phases: phase one, wherein participants completed quantitative measures, and phase two, wherein a stratified sample of adolescent participants was selected to complete behavioral measures of impulsivity. The first phase of the study included 538 adolescents and their parents (513 mothers and 464 fathers). Adolescents completed the Youth Psychopathic Traits Inventory (YPI), and the Children’s Report on Parent Behavior Inventory (CRPBI), while parents completed the conflict subscale of the Child-Parent Relationship Scale (CPRS), as well as, the Child Behavior Checklist – Parent Report (Short Form; CBCL). The second phase of the study included 36 adolescents who had been identified from the first phase of the study and through statistical calculations as extreme cases in terms of their exhibition of externalizing and internalizing behaviors. The 36 participants completed the Self-Rated Dysexecutive Questionnaire (DEX), and the Youth Self-Report (Short Form; YSR). Additionally, adolescents completed two behavioral measures of impulsivity; the GoStop Impulsivity Paradigm, and the Two Choice Impulsivity Paradigm. Results of the first phase of the study showed that certain parental practices and personal characteristics are related to externalizing and internalizing behaviors. Specifically, psychological control, parent-adolescent conflict, and impulsivity positively predicted externalizing behaviors, whereas psychological control and parent-adolescent conflict positively predicted internalizing behaviors. Furthermore, the relationship between certain aspects of parenting and externalizing and internalizing behaviors was moderated by adolescent’s psychopathic traits. Further data analyses demonstrated a number of group differences; of particular interest were the findings that adolescents who displayed either high or low externalizing behaviors differed in their levels of psychopathic traits. Results of the second phase of the study further demonstrated the moderation role of impulsivity in the relationship between parental control, parent-adolescent conflict, and externalizing and internalizing behaviors; more specifically, impulsivity moderated the relationships between father psychological control and externalizing behaviors, mother-adolescent conflict and internalizing behaviors, and father behavior control and internalizing behaviors. Nevertheless, examination of group differences in the levels of impulsivity for adolescents who displayed either low or high externalizing and internalizing behaviors has not yielded significant findings. In other words, in contrast to the findings from the first phase of the study, levels of impulsivity were not significantly different between adolescents who exhibited high externalizing behaviors and the control group. Even though the results from the two phases of the study are not in agreement, this is not an uncommon finding. The results are discussed in relation to the connection with earlier studies, the theoretical contribution, and the implications in applied settings.	Η παρούσα διατριβή αφορά την διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα σε γονεϊκούς παράγοντες και προσωπικά χαρακτηριστικά στην εμφάνιση εξωτερικευμένων και εσωτερικευμένων συμπεριφορών. Επίσης, η έρευνα έχει σκοπό να εξετάσει το ρυθμιστικό ρόλο των ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών των εφήβων (= callous-unemotional traits, ναρκισσισμός και παρορμητικότητα) στη σχέση μεταξύ γονεϊκού ελέγχου, σύγκρουσης γονέα-εφήβου, και των εξωτερικευμένων και εσωτερικευμένων συμπεριφορών. Διερευνήθηκε, ακόμη, η παρορμητικότητα τόσο με τη χρήση ποσοτικών μετρήσεων όσο και μέσω συμπεριφορικών τεστ, προκειμένου να εξεταστούν πιθανές διαφορές ανάμεσα σε ομάδες όσον αφορά τα επίπεδα εμφάνισης της συμπεριφοράς αυτής. Προς εξέταση των πιο πάνω ερωτημάτων, η παρούσα μελέτη έγινε σε δύο φάσεις. Στη πρώτη φάση οι συμμετέχοντες έλαβαν μέρος σε ποσοτικές μετρήσεις, ενώ, στη δεύτερη φάση, έ��α δείγμα εφήβων επιλέχθηκε να λάβει μέρος σε συμπεριφορικά τεστ μέτρησης της παρορμητικότητας. Η πρώτη φάση της έρευνας περιελάμβανε 538 εφήβους και τους γονείς τους (513 μητέρες και 464 πατέρες). Οι έφηβοι συμπλήρωσαν το Youth Psychopathic Traits Inventory (YPI), και το Children’s Report on Parent Behavior Inventory (CRPBI), ενώ οι γονείς συμπλήρωσαν την υποκλίμακα σύγκρουσης του Child-Parent Relationship Scale (CPRS), και το Child Behavior Checklist – Parent Report (CBCL). Η δεύτερη φάση της έρευνας περιλάμβανε 36 εφήβους, οι οποίοι αναγνωρίστηκαν, μέσα από στατιστικές αναλύσεις κατά την πρώτη φάση, ως ακραίες περιπτώσεις όσον αφορά την έκθεσή τους σε εξωτερικευμένες και εσωτερικευμένες συμπεριφορές. Οι 36 συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το Self-Rated Dysexecutive Questionnaire (DEX), και το Youth Self-Report (YSR). Επιπλέον, οι έφηβοι συμπλήρωσαν δύο συμπεριφορικά τεστ μέτρησης της παρορμητικότητας – το GoStop Impulsivity Paradigm, και το Two Choice Impulsivity Paradigm. Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης έδειξαν ότι συγκεκριμένες γονεϊκές πρακτικές, καθώς και συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά, σχετίζονται τόσο με τις εξωτερικευμένες όσο και με τις εσωτερικευμένες συμπεριφορές. Συγκεκριμένα, η χρήση ψυχολογικού ελέγχου, η σύγκρουση γονέα-εφήβου και η παρορμητικότητα, προβλέπουν θετικά τις εξωτερικευμένες συμπεριφορές. Παράλληλα, η χρήση ψυχολογικού ελέγχου και η σύγκρουση γονέων-εφήβων προβλέπουν θετικά και τις εσωτερικευμένες συμπεριφορές. Επιπλέον, η σχέση μεταξύ συγκεκριμένων όψεων της γονικότητας και των εξωτερικευμένων και εσωτερικευμένων συμπεριφορών ρυθμίζεται από τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά των εφήβων. Περαιτέρω αναλύσεις δεδομένων κατέδειξαν διαφορές ανάμεσα σε ομάδες. Αξιοσημείωτο ήταν το αποτέλεσμα ότι έφηβοι που εμφάνιζαν είτε υψηλά είτε χαμηλά επίπεδα εξωτερικευμένων συμπεριφορών, διέφεραν μεταξύ τους όσον αφορά τα επίπεδα των ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών τους. Συγκεκριμένα, τα ποσοστά των C-U traits, ναρκισσισμού και παρορμητικότητας ήταν στατιστικά υψηλότερα στους έφηβους με υψηλά ποσοστά εξωτερικευμένων συμπεριφορών. Τα αποτελέσματα της δεύτερης φάσης της έρευνας κατέδειξαν ότι η σχέση μεταξύ συγκεκριμένων όψεων της γονικότητας και των εξωτερικευμένων και εσωτερικευμένων συμπεριφορών ρυθμίζεται από την παρορμητική συμπεριφορά των εφήβων. Πιο συγκεκριμένα, η παρορμητικότητα ρύθμιζε τη σχέση μεταξύ του πατρικού ψυχολογικού ελέγχου και εξωτερικευμένων συμπεριφορών, της σύγκρουσης μητέρας-εφήβου και εσωτερικευμένων συμπεριφορών, καθώς και του πατρικού συμπεριφορικού ελέγχου και εσωτερικευμένων συμπεριφορών. Διερεύνηση των διαφορών ανάμεσα στις υποομάδες, σε σχέση με τα επίπεδα παρορμητικότητας, δεν έχει καταδείξει στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα της έρευνας συζητούνται σε σχέση με τη σύνδεση τους με προηγούμενες έρευνες, τη θεωρητική τους συνεισφορά και τις πρακτικές εφαρμογές τους.
+118	477	526	Determination of cholesterol oxidation products in Cypriot food by using new advanced analytical techniques	Προσδιορισμός των προϊόντων οξείδωσης της χοληστερόλης στα κυπριακά τρόφιμα με τη χρήση νέων βελτιωμένων αναλυτικών τεχνικών	The goal of the research reported in this dissertation is to investigate the presence of cholesterol oxidation products (COPs) in Cypriot food, in order to be evaluated, for the first time, as potential sources of COPs. The main challenges that had to be addressed in order to achieve the particular objective were their low concentrations in the samples under study and the complexity of food matrices. The use of advanced analytical techniques with excellent precision and sensitivity and the development of a reliable analytical protocol that allowed the selective isolation of the desired compounds, were the answers to the present challenges. The above-mentioned objective was achieved by the use of a particular experimental procedure. Optimal separation conditions were initially established by using the fundamental principles of chromatographic theory. The developed methods were then validated through a procedure that is required to ensure the accuracy of experimental data. The most important step in an analytical protocol is the development of a reliable sample preparation procedure. The ideal procedure, which was determined based on recovery and precision, was applied for the selective isolation of COPs from food matrices. The first part of this research involves the development of a fast high-performance liquid chromatography method with ultraviolet-visible (UV-Vis) detector for the analysis of COPs. Baseline separation was achieved within 22 min by applying an isocratic solvent system of ACN:MeOH:H2O:IPA (67:27:5:1), a flow rate of 0.8 mL/min and a temperature of 10 °C. Then, COPs were detected and quantified, for the first time, in Cypriot meat products. Large amounts were detected, which confirm the suspicion that the preparation of the particular meat products favors the oxidation of cholesterol. Upon completion of this aspect of research work, a few weaknesses were highlighted, which, however, were utilized for the design of a new research project. In particular, while HPLC was widely utilized for the analysis of COPs, the use of UV-Vis detection did not provide the required sensitivity. The need to find an alternative to overcome the above-mentioned limitations, led us to apply, for the first time, Ultra High Performance Liquid Chromatography (Ultra Performance Liquid Chromatography, UPLC) coupled to tandem mass spectrometry (MS/MS) for the analysis of COPs. The use of the particular system allowed us to analyze all COPs within 4.2 min, while two MRM transitions per compound were obtained with high sensitivity, which, in turn, provided a reliable confirmation of the COPs detected in the samples. Finally, since positive results were obtained from the analysis of Cypriot meat products, in this study, research interest was focused on the qualitative and quantitative determination of COPs in a variety of widely consumed, traditional Cypriot foodstuffs. The experimental data obtained demonstrated that 7-keto and 7-hydroxy derivatives were the dominant COPs, while the harmful 5,6 epoxides were determined in lower concentrations.	Tα προϊόντα οξείδωσης της χοληστερόλης (Cholesterol Oxidation Products, COPs) αποτελούν το ερευνητικό αντικείμενο της παρούσας εργασίας. Αρχικό κίνητρο για τη διενέργεια της συγκεκριμένης διδακτορικής διατριβής ήταν η διερεύνηση της ύπαρξης των εν λόγω ενώσεων στα κυπριακά τρόφιμα προκειμένου να αξιολογηθούν για πρώτη φορά ως πιθανές πηγές προέλευσης των COPs. Οι βασικές προκλήσεις που έπρεπε να αντιμετωπιστούν στην πορεία επίτευξης αυτού του στόχου ήταν η χαμηλή συγκέντρωσης τους στα υπό μελέτη δείγματα και η πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει τις μήτρες των τροφίμων. Η εφαρμογή αναλυτικών τεχνικών που διαθέτουν ακρίβεια, εξειδίκευση και ευαισθησία και η εύρεση ενός αξιόπιστου αναλυτικού πρωτοκόλλου, που επέτρεπε την εκλεκτική απομόνωση των επιθυμητών ενώσεων, αποτέλεσαν την απάντηση στις παρούσες προκλήσεις. Για την αποπεράτωση του ερευνητικού έργου ακολουθήθηκε συγκεκριμένη πειραματική πορεία. Αρχικά, πραγματοποιήθηκε βελτιστοποίηση του διαχωρισμού και της πο��οτικής αποτίμησης των COPs στηριζόμενη στις θεμελιώδεις αρχές της χρωματογραφικής θεωρίας. Ακολούθησε αξιολόγηση των χαρακτηριστικών ποιότητας της μεθόδου μέσω της διαδικασίας της επικύρωσης, μια μελέτη απαραίτητη για τη διασφάλιση της εγκυρότητας των πειραματικών δεδομένων. Μείζονος σημασίας στόχο αποτέλεσε και η βελτιστοποίηση των συνθηκών του σταδίου προκατεργασίας των δειγμάτων. Από το σύνολο των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν το πρωτόκολλο που παρουσίασε τις υψηλότερες ανακτήσεις και τη μικρότερη διακύμανση των αποτελεσμάτων, εφαρμόστηκε για την εκχύλιση του συνόλου των αναλυτών από τις εξεταζόμενες μήτρες. Η εφαρμογή της τελικής μεθόδου στην ανάλυση τροφίμων ήταν το τελευταίο και ίσως το μεγαλύτερης πρακτικής σημασίας στάδιο. Έχοντας λοιπόν ως αφετηρία τις υπάρχουσες βιβλιογραφικές πληροφορίες και τις προτεινόμενες μεθόδους, στο πρώτο στάδιο της ερευνητικής εργασίας επιχειρήθηκε ανάλυση των COPs με τη χρήση της τεχνικής της υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης (High Performance Liquid Chromatography, HPLC) με ανιχνευτή υπεριώδους-ορατού (UV-Vis). Εφαρμόζοντας ένα ισοκρατικό σύστημα διαλυτών ACN:MeOH:H2O:IPA σε αναλογία 67:27:5:1, ρυθμό ροής 0.8 mL/min και θερμοκρασία 10 °C επιτεύχθηκε πλήρης διαχωρισμός εντός 22 min. Στη συνέχεια η βέλτιστη μέθοδος εφαρμόστηκε για πρώτη φορά για τον προσδιορισμό των COPs σε κυπριακά αλλαντικά. Οι αυξημένες ποσότητες που ανιχνεύτηκαν επιβεβαιώνουν την υποψία ότι η προετοιμασία των εν λόγω προϊόντων ευνοεί την οξείδωση της χοληστερόλης. Με την ολοκλήρωση της παρούσας πτυχής της εργασίας αναδείχθηκαν ορισμένες αδυναμίες, οι οποίες ωστόσο αξιοποιήθηκαν και αποτέλεσαν τη βάση για το σχεδιασμό μιας νέας ερευνητικής εργασίας. Συγκεκριμένα, η τεχνική HPLC χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα για την ανάλυση των COPs ενώ η χρήση ανιχνευτή UV-Vis δεν παρείχε την επιθυμητή ευαισθησία. Η ανάγκη για εύρεση εναλλακτικής λύσης προκειμένου να ξεπεραστούν οι πιο πάνω περιορισμοί, μας οδήγησαν στην εφαρμογή, για πρώτη φορά, της υγρής χρωματογραφίας υπερύψηλης απόδοσης (Ultra Performance Liquid Chromatography, UPLC) σε σύζευξη με διαδοχική φασματομετρία μαζών (Tandem mass spectrometry, MS/MS) στην ανάλυση των COPs. Η εφαρμογή της εν λόγω τεχνικής επέτρεψε τη χρωματογραφική ανάλυση εντός 4.2 λεπτών και παράλληλα την απόκτηση δύο μεταβάσεων MRM ανά ένωση με καλή ευαισθησία, παρέχοντας, με τη σειρά της, μια αξιόπιστη επιβεβαίωση των COPs που ανιχνεύθηκαν στα δείγματα. Τέλος, μετά τα θετικά αποτελέσματα από την ανάλυση των κυπριακών αλλαντικών, το ερευνητικό ενδιαφέρον εστιάστηκε στον προσδιορισμό των επιπέδων συγκέντρωσης των COPs σε ποικιλία τροφίμων κυπριακής προέλευσης ευρείας κατανάλωσης. Τα πειραματικά δεδομένα έδειξαν ότι η 7-κέτο και τα 7-υδρόξυ παράγωγα αποτελούν τα κυρίαρχα COPs, ενώ τα επιβλαβή 5,6 εποξείδια προσδιορίστηκαν σε μικρότερες συγκεντρώσεις.
+119	373	384	Cognitive correlates of developing intelligence: the contribution of working memory, speed of processing and control of processing to the prediction of intelligence in 7- to 18-year-olds	Γνωστικές συμμεταβλητές της αναπτυσσόμενης νοημοσύνης : η συμβολή της εργαζόμενης μνήμης, της ταχύτητας επεξεργασίας και του ελέγχου επεξεργασίας στην πρόβλεψη της νοημοσύνης σε άτομα 7-18 χρόνων	In cognitive correlates research on intelligence, one attempts to identify the cognitive processes that predict psychometric test scores. The issue of which specific cognitive functions are essential to intelligence is currently challenging the intelligence literature. Cognitive functions such as working memory, speed of processing and control of processing (attention) have been suggested as being relevant in this research on both adults and children. The relationship among these predictors requires the inclusion of all the predictors in the same study in order to evaluate their individual contributions to intelligence, when controlling for the other two cognitive functions. Although the issue of specific cognitive underpinnings of intelligence should be of particular interest in the developmental context, research on children is limited. The present study examined the relationships of general, fluid and crystallized intelligence to three cognitive functions – speed of processing, control of processing and working memory – in 158 7- to 18-year-old children and adolescents. Multiple measures of each of these cognitive functions were obtained. Intelligence was assessed using the Wechsler Abbreviated Scale of Intelligence (WASI). Structural equation modeling was performed to determine which cognitive function served as the best predictor of intelligence. The results showed that only working memory predicted general, fluid and crystallized intelligence when controlling for the other two cognitive functions. Neither processing speed nor control of processing (attention) significantly predicted intelligence. Working memory accounted for both developmental differences and individual differences in fluid and crystallized intelligence. Multivariate analyses of variance showed that performance on the tasks of processing speed, control of processing, working memory and intelligence improved with age. The results of structural equation modeling supported hypothesis, confirming a cognitive developmental cascade, in which increasing chronological age is accompanied by faster processing speed, which leads to improvements in control of processing that lead to improvements in working memory, and improved working memory, in turn, leads to increases in both fluid and crystallized intelligence. The findings provided evidence for a causal chain in which working memory affects developmental change in fluid and crystallized intelligence directly and processing speed and control of processing do so indirectly.	Στην έρευνα των γνωστικών συμμεταβλητών της νοημοσύνης γίνονται προσπάθειες για τον προσδιορισμό των γνωστικών διαδικασιών που προβλέπουν την επίδοση στα ψυχομετρικά τεστ ευφυΐας. Το θέμα που αφορά στο ποιες γνωστικές λειτουργίες είναι σημαντικές για την ευφυΐα απασχολεί την τρέχουσα βιβλιογραφία στο χώρο. Γνωστικές λειτουργίες όπως η εργαζόμενη μνήμη, η ταχύτητα επεξεργασίας και ο έλεγχος επεξεργασίας (προσοχή) έχουν προταθεί ως σχετικές σ’ αυτή την έρευνα τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Η σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτές τις προβλεπτικές παραμέτρους απαιτεί τη συμπερίληψη όλων των προβλεπτικών παραμέτρων στην ίδια έρευνα, προκειμένου να εκτιμηθεί η συνεισφορά της καθεμιάς στην ευφυΐα, όταν ελέγχονται οι άλλες δύο. Παρόλο που το θέμα των γνωστικών βάσεων της ευφυΐας θα έπρεπε να αποτελεί πηγή ιδιαίτερου ενδιαφέροντος σε αναπτυξιακό επίπεδο, η έρευνα στα παιδιά είναι περιορισμένη. Η παρούσα έρευνα εξέτασε τις σχέσεις που έχουν η γενική, η ρέουσα και η αποκρυσταλλωμένη ευφυΐα με τρεις γνωστικές λειτουργίες – την ταχύτητα επεξεργασίας, τον έλεγχο επεξεργασίας και την εργαζόμενη μνήμη – σε δείγμα 158 παιδιών και εφήβων ηλικίας από 7 μέχρι 18 χρόνων. Για κάθε γνωστική λειτουργία λήφθηκαν ποικίλες μετρήσεις. Η νοημοσύνη μετρήθηκε με τη Συντομευμένη Κλίμακα Νοημοσύνης Wechsler. Η τεχνική των Μοντέλων Δομικών Εξισώσεων (ΜΔΕ) επιλέχθηκε για τον προσδιορισμό του ποια γνωστική λειτουργία συνιστά την καλύτερη προβλεπτική παράμετρο της ευφυΐας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μόνο η εργαζόμενη μνήμη προέβλεπε τη γενική, τη ρέουσα και την αποκρυσταλλωμένη ευφυΐα. Ούτε η ταχύτητα ούτε ο έλεγχος επεξεργασίας (προσοχή) προέβλεπαν σημαντικά την ευφυΐα. Η εργαζόμενη μνήμη εξηγούσε τόσο τις αναπτυξιακές όσο και τις ατομικές διαφορές στη ρέουσα και την αποκρυσταλλωμένη ευφυΐα. Οι πολυμεταβλητές αναλύσεις διακύμανσης έδειξαν ότι η επίδοση στα έργα ταχύτητας, ελέγχου, εργαζόμενης μνήμης και ευφυΐας βελτιώνεται με την ηλικία. Τα αποτελέσματα των ΜΔΕ υποστήριξαν την υπόθεση που τέθηκε, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη μίας γνωστικής αναπτυξιακής διαδοχής, στην οποία με την πρόοδο της ηλικίας η ταχύτητα επεξεργασίας αυξάνεται, οδηγώντας σε βελτιώσεις στον έλεγχο επεξεργασίας, οι οποίες οδηγούν σε βελτιώσεις στην εργαζόμενη μνήμη, οι οποίες στη συνέχεια οδηγούν σε αυξήσεις στη νοημοσύνη. Τα ευρήματα υποστηρίζουν την ύπαρξη μιας αιτιώδους αλυσίδας όπου η εργαζόμενη μνήμη επηρεάζει τις αναπτυξιακές αλλαγές στην ευφυΐα άμεσα, ενώ η ταχύτητα και ο έλεγχος επεξεργασίας τις επηρεάζουν έμμεσα.
+120	273	308	New chemistry of N'-arylbenzamidines	Νέα χημεία των Ν΄-Αρυλοβενζαμιδινών	The Thesis begins with a brief introduction (Chapter 1) on heterocyclic chemistry, which then focuses on nitrogen heteroaromatics and the use of amidines in the synthesis of imidazoles and pyrimidines. In Chapter 2, the classical synthesis of N'-arylbenzamidines 126, starting from anilines and benzonitriles in the presence of AlCl3, is reinvestigated. Herein, an improved synthesis of N'-arylbenzamidines 126 is presented, that involves preforming the AlCl3 complex of benzonitrile prior to the addition of the aniline. Having in hand a small library of 2-aminophenyl-N'-arylbenzamidines 75 their reaction with electrophiles, 4,5-dichloro-1,2,3-dithiazolium chloride (74) (Appel salt) and tetracyanoethene (TCNE) was investigated: The treatment of 2-aminophenyl-N'-aryl-benzamidines 75 with Appel salt 74 gave novel 3-aryl-4-imino-3,4-dihydroquinazoline-2-carbonitriles 103 (Chapter 3). In contrast, treatment of 2-aminophenyl-N-arylbenzamidines 75 with TCNE was reported to afford the isomeric 4-arylquinazoline-2-carbonitriles 76. In Chapter 4 a reinvestigation of this reaction leads to three sets of conditions that give as major products the [4H-imidazol-4-ylidene]malononitriles 106, the 4-arylquinazoline-2-carbonitriles 76 or the iminoquinazolines 103, respectively. In Chapter 5, the latter reaction with TCNE was simplified to avoid the formation of either quinazolines 76 or 103. As such, by replacing 2-amino-N'-arylbenzamidines 75 with N'-arylbenzamidines 126 a series of (1,2,2-tricyanovinyl)benzamidines 156 prepared in good yields that can undergo a 5-exo-dig cyclization to yield the isomer [1H-imidazol-4(5H)-ylidene]malononitriles 157 in high yields. These can then Dimroth rearrange to give the [1H-imidazol-5(4H)-ylidene]malononitriles 158 in high yields, thermolysis of which formed the 2-phenyl-3H-imidazo[4,5-b]quinoline-9-carbonitriles 159. In Chapter 6, treatment of the readily available quinazolinimines and 4-anilinoquinazolines with a variety of Pd and Cu catalysts gave access, via oxidative and non oxidative coupling routes, to the biologically important benzo[4,5]imidazo[1,2-c]quinazoline-6-carbonitriles 215 in variable yields.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή αρχίζει με μια σύντομη εισαγωγή (Κεφάλαιο 1) στην ετεροκυκλική χημεία, η οποία στη συνέχεια επικεντρώνεται στο άζωτο ως ετεροάτομο σε αρωματικά συστήματα, καθώς επίσης και στην χρήση των αμιδινών ως πρόδρομα μόρια για τη σύνθεση ιμιδαζολών και πυριμιδινών. Στο Κεφάλαιο 2, γίνεται αρχικά διερεύνηση της κλασικής σύνθεσης των N'-αρυλοβενζαμιδινών 126, χρησιμοποιώντας ως πρόδρομα μόρια ανιλίνες και βενζονιτρίλια υπό την παρουσία του AlCl3. Ακολούθως, παρουσιάζεται μια βελτιωμένη σύνθεση των N'-αρυλοβενζαμιδινών 126, η οποία απαιτεί τον σχηματισμό του συμπλόκου βενζονιτρίλιο-AlCl3 πριν από την προσθήκη της ανιλίνης. Έχοντας συνθέσει μια μικρή βιβλιοθήκη από 2-αμινοφαινυλο-N'-αρυλοβενζαμιδίνες 75 διερευνήσαμε την αντίδρασή τους με τα ηλεκτρονιόφιλα 4,5-διχλωρο-1,2,3-διθειαζολικό χλωρίδιο (74) (Appel salt) και τετρακυανοαιθένιο (TCNE): Η επεξεργασία των 2-αμινοφαινυλο-N'-αρυλοβενζαμιδινών 75 με το Appel salt 74 έδωσε τα καινούρια 3-αρυλ-4-ιμινο-3,4-διυδροκιναζολινο-2-καρβονιτρίλια 103 (Κεφάλαιο 3). Αντιθέτως, η επεξεργασία των 2-αμινοφαινυλ-N'-αρυλβενζαμιδινών 75 με το TCNE αναφέρεται ότι, οδηγεί στον σχηματισμό των ισομερών 4-αρυλoκιναζολινο-2-καρβονιτριλίων 76. Στο Κεφάλαιο 4 παρουσιάζεται η επαναδιερεύνηση της αντίδρασης η οποία οδήγησε στην εύρεση τριών διαφορετικών συνθηκών οι οποίες δίνουν ως κύρια προϊόντα τα [4H-ιμιδαζολο-4-υλιδενο]μαλονονιτρίλια 106, τα 4-αρυλoκιναζολινο-2-καρβονιτρίλια 76 ή τις ιμινοκιναζολίνες 103, αντίστοιχα. Στο Κεφάλαιο 5, η προαναφερθείσα αντίδραση με το TCNE απλουστεύθηκε για την αποφυγή του σχηματισμού των κιναζολινών 76 ή 103. Επομένως, η αντικατάσταση των 2-αμινοφαινυλο-N'-αρυλοβενζαμιδινών 75 με τις N'-αρυλοβενζαμιδίνες 126 οδήγησε στον σχηματισμό των (1,2,2-τρικυανοβινυλο)βενζαμιδινών 156 σε καλές αποδόσεις, οι οποίες μπορούν να υποστούν κυκλοποίηση 5-exo-dig και να αποδόσουν τα ισομερή [1H-ιμιδαζολο-4(5H)-υλιδενο]μαλονονιτρίλια 157 σε ψηλές αποδόσεις. Τα μαλονονιτρίλια 157 με τη σειρά τους μπορούν να υποστούν αναδιάταξη Dimroth για να δώσουν τα [1H-ιμιδαζολο-5(4H)-υλιδενο]μαλονονιτρίλια 158 σε ψηλές αποδόσεις, ενώ η θερμόλυση των μαλονονιτριλίων 158 οδηγεί στον σχηματισμό των 2-φαινυλο-3H-ιμιδαζολο[4,5-b]κινολινο-9-καρβονιτριλίων 159. Στο Κεφάλαιο 6, παρουσιάζεται η επεξεργασία των άμεσα διαθέσιμων κιναζολιμινών και 4-ανιλινοκιναζολινών με μια πληθώρα από καταλύτες Pd και Cu η οποία δίνει πρόσβαση, μέσω οξειδωτικών και μη οξειδωτικών συζεύξεων, στα βενζο[4,5]ιμιδαζο[1,2-c]κιναζολινο-6-καρβονιτρίλια 215 σε ψηλές αποδόσεις.
+121	247	219	Zwitterionic biscyanines and related compounds	Αμφιπολικές Δικυανίνες και Ανάλογα Μόρια	Linear and angular tetraazapentacenes are studied to ascertain their electronic structures. The research and discussion section (Chapters 2-5) follows an introduction on organic materials with semiconducting or magnetic properties (Chapter 1). Chapter 2 focuses on linear tetraazapentacenes, which prefer the zwitterionic singlet ground state instead of a triplet or singlet diradical state. On the contrary the angular motif prefers a triplet ground state where the two free spins are located parallel to each other. With the linear tetraazapentacenes, various substitution patterns at strategic positions are shown to influence the energy gaps between the singlet-triplet states. Chapter 3 describes the synthesis of linear tetraazapentacenes where a series of substituted linear tetraazapentacenes are synthesized in order to have spectroscopic data of these zwitterionic singlet ground state molecules that can be compared with the computational data. The agreement of the computational and spectroscopic data validates the computational method chosen. Attempt to synthesize the angular tetraazapentacene leads to the synthesis of a series of side products, phenazines, and to an unexpected but important product, a linear oxy radical. This is covered in Chapter 4, where the mechanistic paths are analyzed as well as the alternative synthetic paths that were taken. The related linear and angular arene fused bis(1,2,3 dithiazoles) were also studied towards their singlet triplet energy gaps (Chapter 5). These systems are shown to be stabilized in the triplet or singlet diradical ground state but more towards the triplet ground states in the angular motif.	Γραμμικά και γωνιακά τετρααζαπεντακένια μελετούνται για την εξακρίβωση των ηλεκτρονιακών τους ιδιότητες. Η έρευνα και η συζήτηση (Κεφάλαια 2-5) παρατίθενται μετά από μια εισαγωγή περί οργανικών υλικών με ημιαγώγιμες και μαγνητικές ιδιότητες (Κεφάλαιο 1). Το Κεφάλαιο 2 εστιάζεται στα γραμμικά τετρααζαπεντακένια, που προτιμούν την αμφιπολική απλή θεμελιώδη κατάσταση αντί της τριπλής ή απλή κατάστασης δίριζας. Αντίθετα το γωνιακό σύστημα προτιμά την τριπλή θεμελιώδη κατάσταση όπου τα μονήρη ηλεκτρόνια έχουν παράλληλη διευθέτηση. Στα γραμμικά συστήματα, διάφοροι υποκαταστάτες σε στρατηγικές θέσεις φαίνεται να επηρεάζουν την ενεργειακή διαφορά απλής τριπλής κατάστασης. Το Κεφάλαιο 3 περιγράφει τη σύνθεση των γραμμικών τετρααζαπεντακενίων όπου μια σειρά από υποκατεστημένα τετρααζαπεντακένια συντίθενται με σκοπό να συγκριθεί η φασματοσκοπία τους με τα δεδομένα που εξήχθησαν από την υπολογιστική μελέτη. Η συμφωνία μεταξύ τους πιστοποιεί την υπολογιστική μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε. Προσπάθεια σύνθεσης του γωνιακού τετρααζαπεντακενίου οδηγά στη σύνθεση μιας σειράς παράπλευρων προϊόντων, των φαιναζινών, και σε ένα απρόσμενο αλλά σημαντικό προϊόν, τη γραμμική οξυ τετρααζαπεντακενική ρίζα. Αυτά καλύπτονται στο Κεφάλαιο 4, όπου αναλύεται ο μηχανισμός που οδήγησε στη σύνθεση της αλλά και η εναλλακτική πορεία που προτάθηκε. Μελετήθηκαν επίσης τα ανάλογα γραμμικά και γωνιακά συστήματα 1,2,3 διθειαζολών (Κεφάλαιο 5). Τα συστήματα αυτά φαίνεται να σταθεροποιούνται στην τριπλή ή απλή θεμελιώδη κατάσταση δίριζας ενώ περισσότερη σταθεροποίηση στην τριπλή κατάσταση παρουσιάζεται στα συστήματα με γωνιακή διαμόρφωση.
+122	497	507	The contribution of Logariastiki of Manolis Glyzounis in Greek Mathematics Education (16th-18th century)	Η συμβολή της λογαριαστικής του Μανόλη Γλυζούνη στη μαθηματική εκπαίδευση των Νεοελλήνων (16ος-18ος αιώνας)	The study explores the story of a great mathematical book, the first printed Greek arithmetic, Logariastiki of Manolis Glyzounis. This book has been the cornerstone of Modern Greek mathematical education. The purpose of the study is to identify the sources of Logariastiki, through content analysis and investigation of Logariastiki’s relation with the Byzantine and the Western mathematical tradition, according to the historical context. In addition, the study focuses on the investigation of the didactical transposition of arithmetic concepts contained in Logariastiki, by exploring the way these concepts are transferred to subsequent Greek works of commercial arithmetic. Finally the study examines the conditions that led to the marginalization of Logariastiki. The methodology of the historical-mathematical research followed two different approaches, direct and indirect. The direct involves the History of Mathematics Education, the historic old textbook analysis model by Schubring and the - three axes - comparative analysis of Logariastiki’s content and (a) Byzantine mathematics tradition, (b) Western mathematics, (c) subsequent books of commercial arithmetic. The indirect approach is related with the use of History of Mathematics in the research of Didactics of Mathematics. The arithmetical content is classified and analyzed according to Van Egmond’s (1976) Abaci taxonomy. The research findings indicate the relation of Logariastiki with the Italian Abaci, as the Greek arithmetic adopts the same structure, content, language, style and philosophy. The presence of decimal fractions and similar problem types confirms the relation of Logariastiki with Borghi’s arithmetic (1484). This correlation becomes stronger considering Glyzounis’s social and professional activities in Venice and the great mathematical influence of Borghi’s arithmetic. Furthermore, the study reveals the ties of Logariastiki with the Byzantine tradition, as many problems and a second way of representation of decimal fractions were identified in the manuscript Codex Vindobonensis phil. Graecus 65 (1436). This work also contained practical arithmetic problems, influenced by the Italian Abaci tradition. Therefore, Glyzounis’s arithmetic followed the Abaci tradition and partly the Byzantine model, by introducing a number of its problems. In connection with the Byzantine tradition, Logariastiki uses simpler language from pre-existing byzantine manuscripts, therefore is significantly different from mathematical and linguistic terms. Therefore, Logariastiki is not a continuation of the Byzantine tradition, as it follows the Western tradition. Common elements between the Byzantine and Western tradition existed due to culture and commercial relations in the Eastern Mediterranean. The didactical transposition of arithmetic concepts found in Logariastiki in subsequent textbooks of commercial arithmetic, reveals the mathematical educational needs of the Greek society that show no significant differences until the beginning of the 19th century. Among the commercial books of arithmetic during the Ottoman era, a work written by the Cypriot Petros Argyros titled Arithmetic, stands out. This book presents interesting numeral patterns that reveal the history of algebraic thinking. The ideas of European Enlightenment along with the new educational trends in Europe brought changes in Greek mathematics education. This fact combined with the independence later on, outplaced Logariastiki.	Η μελέτη διερευνά την ιστορία ενός σπουδαίου μαθηματικού βιβλίου, της πρώτης έντυπης ελληνικής αριθμητικής, της Λογαριαστικής του Μανόλη Γλυζούνη. Το έργο αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της μαθηματικής εκπαίδευσης των νεοελλήνων. Σκοπός της μελέτης είναι ο εντοπισμός των πηγών του έργου, μέσω της ανάλυσης του περιεχομένου και της διερεύνηση της σχέση του με τη βυζαντινή και τη δυτική μαθηματική παράδοση, σε συνάρτηση με το ιστορικό πλαίσιο. Επιπρόσθετα, διερευνά την ιστορία των μαθηματικών εννοιών που εμπεριέχονται στη Λογαριαστική και πως αυτές μεταφέρονται στο περιεχόμενο μεταγενέστερων εμπορικών αριθμητικών εγχειρίδιων και τέλος τις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν τη Λογαριαστική στο περιθώριο. Στη μεθοδολογία της ιστορικό-μαθηματικής αυτής έρευνας ακολουθούνται δύο ομάδες προσεγγίσεων, άμεσης και έμμεσης προσέγγισης. Η άμεση αφορά την Ιστορία της Μαθηματικής Εκπαίδευσης, το ιστορικό μοντέλο ανάλυσης παλιών εγχειριδίων του Schubring και τη σύγκριση του περιεχομένου της αριθμητικής του Γλυζούνη σε τρεις άξονες (με το βυζαντινό πρότυπο, το δυτικό και με ακόλουθα εγχειρίδια αριθμητικής). Η έμμεση σχετίζεται με τη χρήση της Ιστορίας των Μαθηματικών στις έρευνες της Διδακτικής των Μαθηματικών. Το περιεχόμενο των αριθμητικών ταξινομήθηκε και αναλύθηκε με βάση την ταξινόμηση περιεχομένου Van Egmond (1976). Τα ευρήματα της έρευνας φανερώνουν τη στενή σχέση του έργου του Γλυζούνη με τους ιταλικούς άβακες, καθώς υιοθετεί την ίδια δομή, περιεχόμε��ο, γλώσσα, ύφος και φιλοσοφία. Η παρουσία των δεκαδικών κλασμάτων επιβεβαιώνει τη σχέση της Λογαριαστικής με την αριθμητική του Borghi (1484), η οποία εκτός από τα δεκαδικά κλάσματα περιέχει και όμοιους τύπους προβλημάτων. Η σχέση αυτή συνδυάζεται με τη δράση του Γλυζούνη στη Βενετία και με τη μεγάλη απήχηση της αριθμητικής του Borghi. Η έρευνα ταυτόχρονα αποκαλύπτει και τους δεσμούς της Λογαριαστικής με τη βυζαντινή παράδοση, καθώς πολλά προβλήματα του έργου και ένας δεύτερος τρόπος αναπαράστασης των δεκαδικών κλασμάτων εντοπίζονται στο χειρόγραφο Βιενναίος Ελληνικός Φιλολογικός Κώδικας 65 (1436) στο οποίο επίσης εμπεριέχονται προβλήματα πρακτικής αριθμητικής εφόσον το έργο υιοθετεί στοιχεία από τη παράδοση των αβάκων. Επομένως, η αριθμητική του Γλυζούνη ακολουθεί στο μεγαλύτερο βαθμό τους ιταλικούς άβακες και μερικώς το βυζαντινό πρότυπο, μέσω της μεταφοράς προβλημάτων. Σε σχέση με τη βυζαντινή παράδοση, η Λογαριαστική χρησιμοποίει απλούστερη γλώσσα από τα προϋπάρχοντα χειρόγραφα, οπότε διαφοροποιείται σημαντικά από μαθηματικής και γλωσσικής πλευράς. Επομένως, η Λογαριαστική δεν αποτελεί συνέχεια της βυζαντινής παράδοσης, καθώς ακολουθεί το δυτικό πρότυπο. Κοινά στοιχεία ανάμεσα στο βυζαντινό και δυτικό πρότυπο υπάρχουν εξαιτίας των υφιστάμενων πνευματικών και εμπορικών σχέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Το εύρημα της έρευνας που αφορά τη μεταφορά των αριθμητικών εννοιών της Λογαριαστικής στο περιεχόμενο μεταγενέστερων ελληνικών εμπορικών εγχειριδίων, σε όμοιο εμπορικό πλαίσιο, μαρτυρεί τις μαθηματικές ανάγκες της κοινωνίας, οι οποίες μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα δεν διαφοροποιούνται σημαντικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τα εμπορικά εγχειρίδια της Τουρκοκρατίας παρουσιάζει το έργο του Πέτρου Αργυρού Αριθμητική το οποίο περιέχει πρωτότυπα μοτίβα αριθμητικής που αποτελούν ένα δείγμα της ιστορικής ανάπτυξης της αλγεβρικής σκέψης. Ο εμποτισμός της ελληνικής κοινωνίας με τις ιδέες του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και οι νέες εκπαιδευτικές τάσεις στον ευρωπαϊκό χώρο φέρνουν την αναβάθμιση των μαθηματικών και σε συνδυασμό με την ανεξαρτησία λίγο αργότερα, παραγκωνίζουν τη χρήση της Λογαριαστικής.
+123	563	590	Design and analysis of novel routing protocols for vehicular delay tolerant networks	Σχεδιασμός και ανάλυση καινούριων πρωτοκόλλων δρομολόγησης για δίκτυα με ανοχή στην καθυστέρηση που αποτελούνται από αυτοκίνητα	In this thesis we propose two routing protocols for wireless mobile Delay Tolerant Networks (DTNs). In the first part of the thesis, we present the Delay Tolerant Firework Routing (DTFR) protocol, a protocol designed for use in DTNs that consist of a very large number of location aware, highly mobile nodes. Networks with these properties appear frequently in many settings, notably in vehicular networks (VANETs). Under DTFR, each data packet travels from the source to the estimated location of the destination using high priority transmissions and a delay tolerant variant of geographic forwarding. Once there, a number of packet replicas are created, and the replicas proceed to travel through the area where the destination is expected to be. Using simulations in an urban setting, we compare DTFR with two baseline protocols (flooding and Spray and Wait), two recently proposed state of the art protocols (GeoCross and GeoDTN+Nav), and an idealistic protocol of our design which we term Bethlehem Routing (BR). For a wide range of environmental parameters, DTFR performs significantly better than other realistic protocols, in terms of throughput and delay, and close to the upper performance bounds of BR. We also develop an analytical framework based on stochastic geometry tools, a number of simplifying assumptions, and a small number of judiciously chosen approximations. Using this framework, we develop approximate closed form expressions for the average end-to-end throughput and delivery delay of DTFR and BR. We then explore the use of different rules for choosing the next hop, as the packet travels toward its target location. These rules take into account the position and velocity of the current holder and candidates for receiving the packet and the position of the target location. We evaluate these rules, by analysis and simulation, in terms of the average packet delay and the average packet cost they incur per unit of progress. In the second part of the thesis, we present the Extended Minimum Estimated Expected Delay (EMEED) protocol which is designed for use in wireless DTNs that consist of a large number of highly mobile nodes with non-uniform correlated mobility patterns. Under the EMEED protocol, any two nodes that are often in contact, either directly or through a multihop path, disseminate in the network the expected time they have to wait until they come into contact. Nodes route packets according to routing tables created using these expected times. When its main parameter, the \textit{contact radius}, is equal to unity, the EMEED protocol operates similarly to the well known Minimum Estimated Expected Delay (MEED) protocol. However, using simulations, we show that for many mobility scenarios, when the contact radius is greater than unity, the EMEED protocol performs far better than MEED, in terms of throughput and delay, with only a modest increase in the control overhead. e compare, using simulations, EMEED with BUBBLE, a state of the art protocol that was also proposed for a scenario where the nodes have preferred locations of movement, and find that EMEED has an overall comparable packet delivery rate but uses the available bandwidth much more judiciously than BUBBLE. We also compare EMEED with flooding and with Spray and Wait. The comparison is made in two mobility scenarios, one related to pocket networks and human levels of mobility, and one related to VANETs, using the SUMO mobility simulation tool.	Σε αυτή τη διατριβή προτείνουμε δύο πρωτόκολλα δρομολόγησης για ασύρματα δίκτυα με ανοχή στην καθυστέρηση. Στο πρώτο μέρος της διατριβής παρουσιάζουμε το πρωτόκολλο Delay Tolerant Firework Routing (DTFR), ένα πρωτόκολλο για δίκτυα με ανοχή στην καθυστέρηση, τα οποία αποτελούνται από έναν πολύ μεγάλο αριθμό κόμβων, οι οποίοι έχουν τρόπο να ξέρουν τη θέση τους. Δίκτυα με αυτές τις ιδιότητες υπάρχουν σε πολλές πρακτικές εφαρμογές, για παράδειγμα δίκτυα που αποτελούνται από αυτοκίνητα. Στο DTFR, το πακέτο ταξιδεύει από την πηγή στην τοποθεσία που εκτιμάται ότι βρίσκεται ο προορισμός, δημιουργείται ένας αριθμός αντιγράφων και τα αντίγραφα ταξιδεύουν στη γύρο περιοχή προς όλες τις κατευθύνσεις. Χρησιμοποιώντας προσομοίωση σε ένα σενάριο δικτύου με αυτοκίνητα, συγκρίνουμε το DTFR με δύο βασικά πρωτόκολλα για ασύρματα δίκτυα με ανοχή στην καθυστέρηση, το flooding και το Spray and Wait, δύο πρωτόκολλα που προτάθηκαν πρόσφατα για δίκτυα αυτοκινήτων, το GeoCross και το GeoDTN+Nav, και ένα πρωτόκολλο το οποίο σχεδιάσαμε για να το χρησιμοποιήσουμε σαν άνω φράγμα, το Bethlehem Routing (BR). Επίσης αναπτύσσουμε ανάλυση βασισμένη σε εργαλεία στοχαστικής γεωμετρίας, ένα αριθμό υποθέσεων που απλοποιούν το πρόβλημα, και έναν μικρό αριθμό προσεκτικά επιλεγμένων προσεγγίσεων. Βρίσκουμε εκφράσεις για τον ρυθμό μετάδοσης δεδομένων και για τον χρόνο που χρειάζεται για να παραδοθούν τα πακέτα, στο DTFR και στο BR. Στη συνέχεια διερευνούμε τη χρήση διάφορων κανόνων για να επιλέγουμε τον επόμενο κόμβο που θα πάρει το πακέτο καθώς το πακέτο ταξιδεύει από κόμβο σε κόμβο για να φτάσει στην τοποθεσία του προορισμού του. Αυτοί οι κανόνες λαμβάνουν υπόψη τη θέση και την ταχύτητα του κόμβου που έχει το πακέτο και του κόμβου που είναι υποψήφιος για να πάρει το πακέτο. Βρίσκουμε για αυτούς τους κανόνες την μέση καθυστέρηση και το μέσο κόστος που χρειάζεται για να παραδοθεί ένα πακέτο, με προσομοίωση ή και ανάλυση. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής παρουσιάζουμε το πρωτόκολλο Extended Minimum Estimated Expected Delay (EMEED). Αυτό το πρωτόκολλο είναι σχεδιασμένο για δίκτυα με ανοχή στην καθυστέρηση στα οποία οι κόμβοι συναντούν ορισμένους από τους κόμβους του δικτύου πιο συχνά από άλλους. Στο EMEED, κάθε δύο κόμβοι που συναντούνται συχνά, είτε άμεσα είτε μέσω άλλων, μεταδίδουν στο δίκτυο τη μέση τιμή του χρόνου που πρέπει να περιμένουν μέχρι να συναντηθούν. Οι κόμβοι δρομολογούν πακέτα με βάση πίνακες δρομολόγησης που δημιουργούνται χρησιμοποιώντας αυτές τις μέσες τιμές. Όταν η κύρια του παράμετρος, η ακτίνα επαφής, είναι ίση με τη μονάδα, το EMEED λειτουργεί παρόμοια με το γνωστό πρωτόκολλο Minimum Estimated Expected Delay (MEED). Όμως, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά παραδείγματα και προσομοίωση, δείχνουμε ότι για πολλά σενάρια κίνησης, όταν η ακτίνα επαφής είναι μεγαλύτερη από τη μονάδα, το EMEED είναι καλύτερο από το MEED όσο αφορά τον λόγο του αριθμού των πακέτων που φτάνουν στον προορισμό τους εντός της δοθείσας προθεσμίας προς τον αριθμό των πακέτων που δημιουργούνται, με μια μικρή αύξηση στο εύρος ζώνης που σπαταλείται για να εκπεμφθούν πακέτα ελέγχου. Συγκρίνουμε με προσομοίωση το EMEED με το BUBBLE, ένα πρωτόκολλο που προτάθηκε πρόσφατα για σενάρια στα οποία κάποιοι κόμβοι συναντούν ορισμένους κόμβους του δικτύου πιο συχνά από άλλους. Βρίσκουμε ότι το EMEED έχει συνολικά συγκρίσιμο λόγο αριθμού πακέτων που φτάνουν προς αριθμό πακέτων που δημιουργούνται σε σχέση με το BUBBLE αλλά χρησιμοποιεί λιγότερο εύρος ζώνης για τη λειτουργία του. Επίσης συγκρίνουμε το EMEED με το flooding και το Spray and Wait. Η σύγκριση γίνεται σε δύο σενάρια δικτύων, ένα σχετικό με δίκτυα τσέπης και ανθρώπους που φέρουν μαζί τους τους κόμβους και ένα σχετικό με δίκτυα που αποτελούνται από αυτοκίνητα στο οποίο χρησιμοποιούμε το εργαλείο προσομοίωσης κίνησης SUMO.
+124	561	639	Cache Content Duplication	Επανάληψη Περιεχομένου στην Κρυφή Μνήμη	The importance of caches and memory hierarchy has increased over time due to the growing gap between processor and memory performance, and it has become more important in Simultaneous Multithreading processors and Chip-multiprocessors. To cover this memory gap, caches have been the subject of numerous studies aiming to improve their performance as well as their power and area efficiency. This thesis identifies a new phenomenon in caches that has the potential to improve cache performance and efficiency: the Cache Content Duplication (CCD). CCD occurs when there is a miss for a block in a cache and the entire content of the missed block is already in the cache in a block with a different tag. Caches aware of content-duplication can have lower miss penalty by fetching, on a miss to a duplicate block, directly from the cache instead of accessing lower in the memory hierarchy, and can have lower miss rates by allowing only blocks with unique content to enter a cache. The usefulness of CCD is also examined at all levels of the memory hierarchy. First, we show that CCD is a frequent phenomenon for instruction caches and that an idealized duplication detection mechanism for instruction caches has the potential to increase performance of an out- of-order processor, with a 16KB, 8-way, 8 instructions per block instruction cache, often by more than 10% and up to 36%. We also propose CATCH, a hardware mechanism for dynamically detecting CCD for instruction caches. Experimental results for an out-of-order processor show that a duplication-detection mechanism with a 1.38KB cost captures on average 58% of the CCD’s idealized potential. Second, we examine another case of CCD which we call Text Cloning. Text Cloning can occur when running multiple copies of the same binary, Extrinsic Text Cloning, or when running multiple instances of the same application in a Virtually Indexed Virtually Tagged cache, Intrinsic Text Cloning. Results show that both Intrinsic Text Cloning and Extrinsic Text Cloning can reduce an application’s performance. Specifically, Extrinsic Text Cloning causes up to 11% slowdown on existing platforms. Furthermore, we show that CATCH can benefit performance by eliminating the duplication due to Intrinsic Text Cloning and Extrinsic Text Cloning. Third, we investigate the potential of CCD for L1 data caches. The results indicate that caches exhibit a high amount of dirty blocks thus making the CCD detection and creating stable correlations between different blocks very difficult. If a block is written, all duplicate relations to that block need to be invalidated. Our analysis also shows that zero runs are very frequent in L1 data caches and, therefore, previously proposed zero detection mechanisms can provide good solutions. Finally, this thesis considers the CCD phenomenon for Last Level Caches (LLCs). The LLCs are written less frequently (L1 data cache acts as a filter) and have less zero runs because they mostly store evicted cache blocks that have already written with non-zero values. Results indicate that CCD is very frequent for various block granularities, from 4 to 64 bytes, and has potential to improve processors performance or save energy. A new cache design, the Content Duplication Aware Cache, is proposed to detect and eliminate CCD in LLCs. The results indicate that the Content Duplication Aware Cache can improve performance moderately but can reduce Energy Delay product considerably, 10% on average and up to 15% at most, for multiprogram workloads.	Η σημασία της κρυφής μνήμης και της ιεραρχίας μνήμης αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια λόγο της μεγάλης διαφοράς στην επίδοση που υπάρχει μεταξύ των επεξεργαστών και της μνήμης, και έγινε ακόμα ποιο σημαντική λόγο των πολυνηματικών επεξεργαστών και τον πολυεπεξεργαστών. Για να καλύψουν αυτό το κενό οι κρυφές μνήμες έχουν γίνει το αντικείμενο πολλών ερευνητικών μελετών με στόχο να βελτιώσουν την επίδοση τους αλλά επίσης και την απόδοση τους στην ισχύ και στον χώρο που καταλαμβάνουν. Αυτή διατριβή αναγνωρίζει ένα νέο φαινόμενο στις κρυφές μνήμες το οποίο μας δίνει την δυνατότητα να βελτιώσουμε την επίδοση και την απόδοση τους και το ονομάζουμε Επανάληψη Περιεχομένου Κρυφής Μνήμης (CCD). Το CCD συμβαίνει όταν έχουμε μια αστοχία για ένα τμήμα δεδομένων σε μια κρυφή μνήμη και το περιεχόμενο αυτού του τμήματος υπάρχει ήδη σε κάποιο άλλο τμήμα δεδομένων που βρίσκεται εκείνη την ώρα στην κρυφή μνήμη. Οι κρυφές μνήμες που έχουν την δυνατότητα να αναγνωρίζουν το CCD μπορούν να έχουν μικρότερη ποινή χρόνου σε μια αστοχία φέρνοντας τα δεδομένα από την ίδια την κρυφή μνήμη αντί να γίνεται πρόσβαση σε κάποιο χαμηλότερο επίπεδο στην ιεραρχία μνήμης. Επίσης μπορούμε να έχουμε λιγότερες αστοχίες μνήμης αν αφήνουμε μόνο τα μοναδικά τμήματα δεδομένων να μπαίνουν στην κρυφή μνήμη. Η χρησιμότητα του CCD εξετάζεται σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας μνήμης. Πρώτον, δείχνουμε ότι το CCD είναι συχνό φαινόμενο για τις κρυφές μνήμες εντολών και ότι ένας ιδανικός μηχανισμός ανίχνευσης του CCD έχει την δυνατότητα να αυξήσει την επίδοση ενός μοντέρνου επεξεργαστή με 16KB κρυφή μνήμη εντολών (8-way και 8 εντολές ανά τμήμα δεδομένων) συχνά περισσότερο από 10% και μέχρι και 36%. Επίσης προτείνουμε τον CATCH, ένα μηχανισμό υλικού για να αναγνωρίζει δυναμικά το CCD στις κρυφές μνήμες εντολών. Τα πειραματικά αποτελέσματα για έναν μοντέρνο επεξεργαστή έδειξαν ότι ο CATCH με 1.38ΚΒ κόστος μπορεί να καλύψει κατά μέσο όρο το 58% της επίδοσης του ιδανικού μηχανισμού. Δεύτερον, εξετάσαμε ακόμα μια περίπτωση του CCD την οποία αποκαλούμε Κλωνοποίηση Κώδικα. Η Κλωνοποίηση Κώδικα συμβαίνει όταν τρέχουμε πολλαπλά αντίγραφα του ίδιου εκτελέσιμου ή όταν τρέχουμε πολλαπλές οντότητες της ίδιας εφαρμογής. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η Κλωνοποίηση Κώδικα μπορεί να μειώσει την επίδοση μιας εφαρμογής. Συγκεκριμένα αν έχουμε αντίγραφα του ίδιου εκτελέσιμου η επίδοση μπορεί να μειωθεί μέχρι και 11% σε υπάρχουσες πλατφόρμες. Επιπλέον δείχνουμε ότι ο CATCH μπορεί να βοηθήσει την επίδοση εξουδετερώνοντας την επανάληψη που προκύπτει από την Κλωνοποίησης Κώδικα. Τρίτον, ερευνούμε την δυνατότητα του CCD στις κρυφές μνήμες δεδομένων. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι κρυφές μνήμες δεδομένων έχουν πολλές ενημερώσεις στα τμήματα δεδομένων και έτσι κάνουν την ανίχνευση του CCD και την δημιουργία σταθερών συσχετίσεων μεταξύ δύο τμημάτων δεδομένων πολύ δύσκολη. Αν ένα τμήμα δεδομένων ενημερωθεί, τότε όλες οι σχέσεις επανάληψης με αυτό το τμήμα πρέπει να ακυρωθούν. Η ανάλυση μας έδειξε επίσης ότι υπάρχουν πολλά τμήματα με όλα τα δεδομένα τους μηδενικά και ήδη υπάρχουσες τεχνικές για αυτή την περίπτωση παρέχουν καλές λύσεις. Τέλος, αυτή η διατριβή εξετάζει το φαινόμενο του CCD στις κρυφές μνήμες τελευταίου επιπέδου (LLCs). Οι LLCs ενημερώνονται λιγότερο συχνά (η κρυφή μνήμη πρώτου επιπέδου δρα σαν φίλτρο) και έχουν λιγότερα μηδενικά επειδή περισσότερο αποθηκεύουν τμήματα δεδομένων που αντικαταστάθηκαν από τα ψηλότερα επίπεδα στην ιεραρχία μνήμες και ήδη ενημερώθηκαν με τιμές διάφορες του μηδέν. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι το CCD είναι πολύ συχνό για διάφορα μεγέθη τμημάτων, από 4 μέχρι 64 bytes, και έχει την δυνατότητα να βελτιώσει την επίδοση ενός επεξεργαστή και να μειώσει την κατανάλωση ενέργειας του. Προτείνουμε ένα νέο σχεδιασμό κρυφής μνήμης, την Κρυφή Μνήμη με Αναγνώριση Επανάληψης Δεδομένων, για να ανιχνεύουμε και να εξουδετερώνουμε το CCD στις LLCs. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η Κρυφή Μνήμη με Αναγνώριση Επανάληψης Δεδομένων μπορεί να δώσει μια μέτρια βελτίωση στην επίδοση αλλά μπορεί να μειώσει το γινόμενο της Ενέργειας με την Καθυστέρηση σημαντικά, 10% κατά μέσον όρον και μέχρι 15% στην καλύτερη περίπτωση, για τα πειράματα με πολλαπλές εφαρμογές.
+125	246	260	Parametric and nonparametric funcional estimation for options pricing with applications in hedging and trading	Παραμετρικά και μη-παραμετρικά μοντέλα τιμολόγησης παράγωγων προϊόντων προαιρετικής εξάσκησης με εφαρμογές στις στρατηγικές αντιστάθμισης κινδύνου καθώς και στρατηγικές εμπορίας χαρτοφυλακίων κινητών αξιών	The current thesis is composed by four essays. In the first essay we compare the options pricing performance of the parametric Black and Scholes (1973) and Corrado and Su (1996) models with the nonparametric feedforward Artificial Neural Networks. In this essay we investigate the dynamic performance of the models by using hedging strategies and their economic significance by using trading strategies. The second essay re-examines the most important key results from the first essay by using Robust Artificial Neural Networks. The Huber (1981) loss function is used in this case in order to estimate the nonparametric models. In the third essay the major contribution regards the development of a novel semi-parametric approach were an enhancement of the implied parameter values is used in the parametric option pricing models. The proposed semi-parametric methodology is basically extending the Deterministic Volatility Functions approach of Dumas et al. (1998) that perform a smoothing in the Black and Scholes implied volatilities across strike prices and maturities. Our semi-parametric methodology is much more generic though since it can be utilized to estimate Generalized Parameter Functions with other parametric models. Finally, the focus of the fourth essay is to explore the pricing performance of Support Vector Machines in options pricing. This is a novel nonparametric methodology that has been developed in the context of statistical learning theory and until now is has been practically neglected in financial econometric applications.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή απαρτίζεται από τέσσαρα δοκίμια. Στο πρώτο δοκίμιο συγκρίνουμε τα παραμετρικά μοντέλα τιμολόγησης Ευρωπαϊκών παράγωγων προϊόντων προαιρετικής εξάσκησης των Black και Scholes (1973) και Corrado και Su (1996) με τα μη-παραμετρικά μοντέλα Τεχνητών Νευρωνικών Δικτύων. Ένας από τους επιμέρους στόχους της συγκεκριμένης μελέτης είναι επίσης η διερεύνηση δυναμικών στρατηγικών αντιστάθμισης κίνδυνων καθώς και στρατηγικών εμπορίας κινητών αξιών και παραγώγων κάτω από ρεαλιστικές συνθήκες διαπραγμάτευσης (συμπεριλαμβανομένου και κόστους συναλλαγής). Το δεύτερο δοκίμιο εξετάζει Τεχνητά Νευρωνικά Δίκτυα τα οποία εκτιμώνται με την συνάρτηση που προτάθηκε από τον Huber το 1981. Βάση αυτή της μεθοδολογίας, η επίδραση απόμακρων καθώς και άλλων παρατηρήσεων που μπορεί να δημιουργούν ανωμαλίες στα χρηματοοικονομικά δεδομένα ελαχιστοποιείται. Στο τρίτο δοκίμιο δίνεται σημαντική προσοχή στην ανάπτυξη ενός νέου ημι-παραμετρικού μοντέλου το οποίο ουσιαστικά συμβάλει στον εμπλουτισμό του περιεχομένου και της ποιότητας των παραμέτρων που χρησιμοποιούνται ως δεδομένα εισαγωγής στα παραμετρικά μοντέλα. Η προτεινόμενη ημι-παραμετρική μεθοδολογία αποτελεί ουσιαστικά την επέκταση των Ντετερμινιστικών Συναρτήσεων Εκτίμησης της Μεταβλητότητας (δεύτερη ροπή) των Dumas et al. (1998). Η προτεινόμενη ημι-παραμετρική μεθοδολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση Γενικευμένων Συναρτήσεων Εκτίμησης Παραμέτρων όχι κατ’ ανάγκη μόνο για την μεταβλητότητα (δεύτερη ροπή). Τέλος, το επίκεντρο του τέταρτου δοκιμίου είναι να εξερευνήσει τις δυνατότητες εφαρμογής στο αντικείμενο της τιμολόγησης μίας νέας μεθοδολογίας γνωστή ως Support Vector Machines. Αυτή η μεθοδολογία έχει αναπτυχθεί στο πλαίσιο της στατιστικής θεωρίας μάθησης (statistical learning theory) και μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει ευρείας εφαρμογής στις χρηματοπιστωτικές οικονομετρικές περιπτώσεις.
+126	522	475	The number line as a geometrical model for teaching addition and subtraction of integers to first and second grade primary school children	Η αριθμητική γραμμή ως γεωμετρικό μοντέλο για τη διδασκαλία πρόσθεσης και αφαίρεσης ακέραιων : εφαρμογή σε μαθητές πρώτης και δεύτερης τάξης δημοτικού	The number line, as a didactical means, is a straight line, which can be used for the representation of the arithmetic operations of integers. Despite the fact that the geometrical model of the number line is broadly used as a teaching aid for carrying out addition and subtraction of integers, few research papers attempt to investigate the theoretical and empirical reasons that justify its use (Ernest, 1985; Fueyo, & Bushell, 1998). Furthermore, a number of researchers view the number line with skepticism as far as the adequacy of its use is concerned for teaching and assessing the operations of integers. According to the results of the present research paper, it is obvious that there is no relation between the ability of first and second grade primary school children to curry out arithmetic operations of addition and subtraction of integers using the number line and their ability to carry out these operations without the use of the specific model. There is a compartmentalization of addition and subtraction tasks without the use of the number line and a compartmentalization of addition and subtraction tasks with the use of the number line. These results concern first as well as second grade primary school children. After the didactical intervention, in first graders, there is no compartmentalization in the experimental group when compared to the control group. This indicates that the systematical teaching of the use of the number line improves the ability to use the geometrical model of the number line as a means of representation of addition and subtraction of integers. First as well as second graders’ performance in addition and subtraction tasks of integers with the use of the number line variates according to the level of difficulty of the task. Moreover, there is differentiation in the pupils’ performance according to the direction of the translation – from the symbolic representation to the number line representation and vise-versa. The number line acts (a) as an aid for the representation and solving of addition and subtraction tasks of integers, where the final quantity or the transformation is unknown, while it causes difficulties for the representation and solving of addition and subtraction tasks where the initial quantity is unknown; (b) as a means of detecting the three conceptions of children as far as the concept of number is concerned; (c) as a means of detecting misconceptions and (d) as a means of mapping the way of thinking of the pupil. Age is a factor which affects the relation between the ability to carry out arithmetic operations of addition and subtraction with the use of the number line and the ability to carry out these operations without the use of the specific model. Finally, during problem solving first and second grade primary school children do not use picture as an aid. The use of a picture seems to cause additional difficulties when compared to the writing of the mathematical sentence – symbolic representation – or the use of the number line to solve the problem.	Η αριθμητική γραμμή ως διδακτικό μέσο είναι μια ευθεία με κλίμακα, που χρησιμοποιείται για την αναπαράσταση και εκτέλεση των αριθμητικών πράξεων των ακεραίων. Παρά το γεγονός ότι το γεωμετρικό μοντέλο της αριθμητικής γραμμής χρησιμοποιείται ευρέως ως βοηθητικό μέσο για την εκτέλεση πράξεων πρόσθεσης και αφαίρεσης ακέραιων αριθμών, ελάχιστες ερευνητικές εργασίες επιχειρούν να διερευνήσουν τους θεωρητικούς και εμπειρικούς λόγους, που δικαιολογούν τη χρήση της (Ernest, 1985: Fueyo, & Bushell, 1998). Επιπλέον, έχουν διατυπωθεί αμφιβολίες αναφορικά με την καταλληλότητα χρήσης της αριθμητικής γραμμής για τη διδασκαλία και την αξιολόγηση των πράξεων των ακεραίων. Με βάση τα αποτελέσματα της παρούσας ερευνητικής εργα��ίας έχει φανεί ότι δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στην ικανότητα των μαθητών πρώτης και δεύτερης τάξης δημοτικού να εκτελούν αριθμητικές πράξεις πρόσθεσης και αφαίρεσης ακεραίων με τη χρήση της αριθμητικής γραμμής και στην ικανότητα να εκτελούν τις πράξεις αυτές, χωρίς τη χρήση της αριθμητικής γραμμής. Τόσο σε επίπεδο μαθητών πρώτης όσο και σε επίπεδο μαθητών δεύτερης τάξης δημοτικού, υπάρχει μια στεγανοποίηση, συνολικά, των έργων πρόσθεσης και αφαίρεσης, χωρίς τη χρήση της αριθμητικής γραμμής, σε σχέση με τα ίδια έργα με τη χρήση της αριθμητικής γραμμής. Μετά τη διδακτική παρέμβαση, σε μαθητές πρώτης τάξης δημοτικού, παύει να υπάρχει στεγανοποίηση στην πειραματική ομάδα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Αυτό δείχνει ότι η συστηματική διδασκαλία χρήσης της αριθμητικής γραμμής βελτιώνει την ικανότητα χρήσης του γεωμετρικού μοντέλου της αριθμητικής γραμμής ως μέσου αναπαράστασης προσθέσεων και αφαιρέσεων ακεραίων. Η επίδοση τόσο των μαθητών πρώτης όσο και των μαθητών δεύτερης τάξης δημοτικού, σε έργα πρόσθεσης και αφαίρεσης ακεραίων με τη χρήση της αριθμητικής γραμμής, διαφοροποιείται ανάλογα με τη δυσκολία του έργου. Επιπρόσθετα, υπάρχει διαφοροποίηση στην επίδοση των μαθητών ανάλογα με την κατεύθυνση της μετάφρασης – από συμβολική αναπαράσταση σε αριθμητική γραμμή ή αντίστροφα. Η αριθμητική γραμμή λειτουργεί (α) ως βοηθητικό μέσο για την αναπαράσταση και επίλυση έργων πρόσθεσης και αφαίρεσης ακεραίων με άγνωστη την τελική ποσότητα ή το μετασχηματισμό, ενώ προκαλεί δυσκολίες για την αναπαράσταση και επίλυση έργων πρόσθεσης και αφαίρεσης με άγνωστη την αρχική ποσότητα, (β) ως μέσο εντοπισμού των τριών αντιλήψεων των μαθητών σε σχέση με την έννοια του αριθμού, (γ) ως μέσο εντοπισμού παρανοήσεων και (δ) ως μέσο ανίχνευσης της σκέψης του μαθητή. Η ηλικία αποτελεί παράγοντα που επηρεάζει τη σχέση ανάμεσα στην ικανότητα εκτέλεσης αριθμητικών πράξεων πρόσθεσης και αφαίρεσης με τη χρήση της αριθμητικής γραμμής και στην ικανότητα εκτέλεσης των πράξεων αυτών χωρίς τη χρήση της αριθμητικής γραμμής. Κατά την επίλυση λεκτικού προβλήματος οι μαθητές πρώτης και δεύτερης τάξης δημοτικού δε χρησιμοποιούν την εικόνα ως βοηθητικό μέσο επίλυσης του προβλήματος. Η χρήση της εικόνας φαίνεται να προκαλεί επιπρόσθετες δυσκολίες στους μαθητές σε σχέση με την απλή διατύπωση της μαθηματικής πρότασης – συμβολική αναπαράσταση – ή τη χρήση της αριθμητικής γραμμής κατά την επίλυση του λεκτικού προβλήματος.
+127	235	273	From *Kosmassos to Nikokreon. Τhe political organization of ancient Cyprus from the Late Bronze Age to the end of the Cypro-classical period based on archaeological evidence	Από τον *Kosmassos στο Νικοκρέοντα : η πολιτειακή οργάνωση της αρχαίας Κύπρου από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού μέχρι το τέλος της Κυπροκλασικής περιόδου με βάση τα αρχαιολογικά δεδομένα	The aim of the thesis was to examine the political organization of ancient Cyprus, from the beginning of the Late Cypriote (1700 BC) to the end of the Cypro-Classical period (310 BC). The archaeological data, inscriptions and literary sources were investigated in order to approach the subject. Ιn order to fully appreciate the dynamic character of this era, time was divided in three phases. The first includes Late Cypriot I-IIIA and constitutes the island’s state formation horizon with the subsequent emergence of urbanism. The second includes Late Cypriot IIIB and the Cypro-Geometric period and it is the result of the restructuring of the Cypriote landscape, following a Mediterranean-wide economic and political crisis at the end of the second millennium BC. The third phase includes the Cypro-Archaic and Cypro-Classical periods, when, following the terminology used by the royal inscriptions, we are allowed to describe the Cypriot polities as city-kingdoms, πόλεις-βασίλεια. The main objective of the thesis was to identify the urban and administrative centres of each phase. Secondly, the thesis reconstructed the site networks that comprised the administrative regions of each centre. By this means, the ancient Cypriot polities emerged as full entities and they were not deprived of their constituent factor, their regions, that are frequently neglected by research.	Θέμα της διατριβής υπήρξε η εξέταση της πολιτειακής οργάνωσης της αρχαίας Κύπρου, από την έναρξη της Ύστερης Κυπριακής Χαλκοκρατίας (1700 π.Χ.) μέχρι το τέλος της Κυπροκλασικής περιόδου (310 π.Χ.). Τα αρχαιολογικά δεδομένα, οι επιγραφές και τα φιλολογικά κείμενα, αποτέλεσαν τα εργαλεία της έρευνας. Στόχος ήταν αφενός να διαφανούν τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της πολιτειακής οργάνωσης του νησιού. Η περίοδος αυτή δεν ήταν στατική. Επομένως, για την καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης της πολιτειακής οργάνωσης της Κύπρου, αποφασίστηκε η διαίρεση του χρόνου σε τρεις υποπεριόδους. Η πρώτη περιλαμβάνει την Ύστερη Κυπριακή Χαλκοκρατία Ι-ΙΙΙΑ (1700-1125 π.Χ.) και αποτελεί τον ορίζοντα της πολιτειακής διαμόρφωσης και της εμφάνισης για πρώτη φορά στο νησί αστικών δομών. Η δεύτερη περιλαμβάνει την Ύστερη Κυπριακή Χαλκοκρατία ΙΙΙΒ και την Κυπρογεωμετρική περίοδο (1125-750 π.Χ.) και είναι το αποτέλεσμα μιας αναδιαμόρφωσης του κυπριακού τοπίου μετά τη μεσογειακή οικονομική και πολιτική κρίση του τέλους της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. H τρίτη υποπερίοδος περιλαμβάνει την Κυπροαρχαϊκή και την Κυπροκλασική περίοδο (750-310 π.Χ.), οπότε με βάση τις επιγραφές των ηγετών είναι δυνατό να ονομάσουμε τις κυπριακές πολιτείες πόλεις-βασίλεια. Η εργασία κατέγραψε τα χαρακτηριστικά των τριών αυτών υποπεριόδων, τα οποία καθορίζουν την πολιτειακή φυσιογνωμία του νησιού σε κάθε μια από αυτές. Έτσι αναγνωρίστηκαν οι θέσεις που αποτέλεσαν τα αστικά και διοικητικά κέντρα στην κάθε υποπερίοδο και αφετέρου ανασυστάθηκαν, κατά το δυνατό, τα δίκτυα των θέσεων δευτερεύουσας σημασίας, οι οποίες άρθρωναν τις διοικητικές περιφέρειες των αστικών κέντρων. Με τον τρόπο αυτό, έγινε δυνατό να αναβιώσουν οι αρχαίες κυπριακές πολιτείες σαν πλήρεις οντότητες.
+128	397	353	Three-dimensional direct numerical simulations of hydrodynamic and magnetohydrodynamic flows over an obstacle in a confined geometry	Απευθείας αριθμητικές προσομοιώσεις τρισδιάστατης υδροδυναμικής και μαγνητοϋδροδυναμικής ροής γύρω απο εμπόδιο σε γεωμετρία περιοριεσμένη από σταθερά τοιχώματα	In this thesis, we are concerned with the hydrodynamic (HD) and magnetohydrodynamic (MHD) three-dimensional flow of incompressible fluids over a circular cylinder in confined geometries. Direct Numerical Simulations (DNS) are employed to investigate in detail the effect of confinement on the characteristics of the generated flow regimes and the evolution of force coefficients. Two different cases are considered: the HD flow over a circular cylinder placed symmetrically in a plane channel, and the MHD flow of liquid metal past a cylinder placed symmetrically in a rectangular duct under the presence of an externally applied magnetic field. In the first case of a purely HD flow past a cylinder in a channel, the focus is on a range of moderate Reynolds numbers, 10 < Re ≤ 390, where the flow transitions from a laminar flow regime to a highly complex three-dimensional transitional-wake regime. The onset of three-dimensionality of the flow and the appearance of three-dimensional wake instabilities are studied in detail. For the first time for such a confined case, our results show the existence of vortex dislocations, mode A and mode B instabilities, along with a discontinuous change in the variation of the Strouhal number and base pressure coefficient, associated with the inception of this transitional flow regime. We also explain how the shape and evolution of instabilities is affected downstream by the confinement of the channel walls. In the second case, the MHD flow around the circular cylinder in a duct is simulated for 0 < Re ≤ 5000, under low, moderate and strong magnetic fields, 0 ≤ Ha ≤ 1120. This work is a first effort to try to fill the gap in the literature in the area of low Ha for this type of flows. Furthermore, we investigate the evolution and distribution of force coefficients, the enhancement or suppression of flow stability, as well as the induction of secondary flows. Results reveal a non-monotonic dependence of the critical Reynolds number for the onset of vortex shedding, with respect to the Hartmann number. Results also show an unexpected increasing three-dimensionality of the force distributions along the cylinder with increasing Ha. Finally, through visualizations and analysis of the characteristics of the formation and propagation of vortices, we offer an explanation for the surprising destabilization of the flow with increasing Ha.	Στην παρούσα διατριβή παρουσιάζεται η υδροδυναμική και μαγνητοϋδροδυναμική ροή που αναπτύσσεται γύρω από ένα κύλινδρο κυκλικής διατομής, σε γεωμετρίες περιορισμένες από σταθερά τοιχώματα. Η επίδραση του περιορισμού της ροής στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ροής, μελετήθηκε λεπτομερώς με απαριθμητική επίλυση των εξισώσεων Navier-Stokes (DNS). Συγκεκριμένα, μελετήσαμε δύο διαφορετικές περιπτώσεις: τη ροή γύρω από κύλινδρο συμμετρικά τοποθετημένο σε κανάλι και τη μαγνητοϋδροδυναμική ροή υγρού μετάλλου πάνω από κύλινδρο, τοποθετημένο σε αγωγό ορθογώνιας διατομής, κάτω από την επίδραση εξωτερικού μαγνητικού πεδίου. Στην πρώτη περίπτωση υδροδυναμικής ροής γύρω από κύλινδρο, δίνεται έμφαση σε μια περιοχή χαμηλών αριθμών Reynolds, 10 < Re < 390, στην οποία η ροή μεταπίπτει απο τη στρωτή σε μια ασταθή μεταβατική κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από πολύπλοκες τρισδιάστατες δομές. Η μετάβαση σε τρισδιάστατη ροή και η δημιουργία τρισδιάστατων διαταραχών πίσω από τον κύλινδρο, εξετάζονται με λεπτομέρεια. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν για πρώτη φορά σε μια τέτοια γεωμετρία, την παρουσία ασταθειών τύπου Α και Β (mode A and mode B instabilities) καθώς και την παρουσία δινών εξάρθρωσης (vortex dislocations), στην περιοχή μεταβατικής ροής. Επιπλέον, δίνεται εξήγηση για την αλλαγή στη μορφή και διάδοση των διαταραχών αυτών, εξαιτίας της παρουσίας των τοιχωμάτων του καναλιού. Στη δεύτερη περίπτωση, η μελέτη της μαγνητοϋδροδυναμικής ροής γύρω από κύλινδρο σε ορθογώνιο αγωγό καλύπτει αριθμούς Reynolds μεταξυ 0 < Re ≤ 5000, κάτω από την επίδραση μεγάλου εύρους μαγνητικών πεδίων μεταξύ 0 ≤ Ha ≤ 1120. Η εργασία αυτή, αποτελεί μια πρώτη προσπάθεια για να καλύψει το κενό που υπάρχει στη βι��λιογραφία στην περιοχή χαμηλών αριθμών Hartmann, για αυτού του είδους τις ροές. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν μια μη-γραμμική εξάρτηση του κρίσιμου αριθμού Reynolds για την έναρξη περιοδικής αποκόλλησης δινών (vortex shedding), σε σχέση με τον αριθμό Hartmann. Επιπρόσθετα, τα αποτελέσματα δείχνουν μια απροσδόκητη αύξηση του τρισδιάστατου χαρακτήρα της κατανομής των επιφανειακών δυνάμεων που ασκούνται κατά μήκος του κυλίνδρου, αυξάνοντας τον αριθμό Hartmann. Τέλος, μέσα από απεικονίσεις και ανάλυση των χαρακτηριστικών που σχετίζονται με τη δημιουργία και διάδοση των δινών, προσφέρουμε μια εξήγηση για τη μη αναμενόμενη αποσταθεροποίηση της ροής, καθώς αυξάνεται ο αριθμός Hartmann.
+129	304	270	Synthesis of nanoporous CeO2 in the presence of amines and templating agent	Σύνθεση νανοπορώδους CeO2 με χρήση αμινών και μήτρας	The aim of this PhD thesis was the synthesis, characterization and study of the surface properties of CeO2. Specifically, the aim of the thesis is the synthesis of CeO2 in the presence of organic base and templating agent as well as its further study. Initially the synthesis of CeO2 took place using different kinds of organic bases in organic solvents. According to the results, aniline was selected as the most appropriate base. It was found that the use of diluted cerium solutions and the use of an aging temperature of 50 oC, facilitates the synthesis of CeO2 with large surface areas. Moreover, it was found that aniline during the synthesis procedure has a double effect, acting both as a base and a templating agent. This depends on both the synthesis’ conditions and the concentration of the precursor salt. Furthermore, the synthesis of CeO2 using aniline in the presence of humic acid as a templating agent was investigated. The presence of humic acid caused considerable increase of the surface area of CeO2. It was found that by increasing the concentration of the humic acid, the pore diameter was increased. In addition, it was found that in the presence of humic acid aniline acts more as a base than as a templating agent. The synthesis of CeO2 using aniline in the presence of CTAB as a templating agent, was also studied. It was observed that aniline in the presence of CTAB and with increased aging temperature acts as a templating agent, resulting in the decrease of the surface area. Additionally, catalytic experiments were conducted for selected samples in order to study their catalytic activity. From the three sample groups, the one that exhibited the highest activity was the one produced using aniline and CTAB.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή αφορά τη σύνθεση, χαρακτηρισμό και μελέτη των επιφανειακών ιδιοτήτων του CeO2. Συγκεκριμένα, στόχος της εργασίας αυτής ήταν η σύνθεση CeO2 παρουσία οργανικής βάση και μήτρας και η περαιτέρω μελέτη του. Αρχικά έγινε σύνθεση του CeO2 παρουσία διαφορετικών οργανικών βάσεων σε οργανικούς διαλύτες και σύγκριση των αποτελεσμάτων. Από τη μελέτη των αποτελεσμάτων επιλέχτηκε ως καταλληλότερη βάση η ανιλίνη. Βρέθηκε ότι η χρήση αραιών διαλυμάτων δημητρίου καθώς επίσης και η χρήση θερμοκρασίας γήρανσης 50 οC ευνοεί την σύνθεση CeO2 με μεγάλο εμβαδόν επιφάνειας. Επίσης βρέθηκε ότι η δράση της ανιλίνης κατά τη διάρκεια της σύνθεσης είναι διπλή αφού εκτός από βάση δρα και ως μήτρα. Η δράση αυτή εξαρτάται από τις συνθήκες σύνθεσης αλλά και από τη συγκέντρωση της πρόδρομης ένωσης. Στη συνέχεια μελετήθηκε η σύνθεση του CeO2 με χρήση ανιλίνης παρουσία χουμικού οξέως ως μήτρα. Η παρουσία του χουμικού οξέως προκάλεσε σημαντική αύξηση στο εμβαδόν επιφάνειας του CeO2. Βρέθηκε ότι με αύξηση της συγκέντρωσης του χουμικού οξέως παρατηρείται αύξηση της διαμέτρου των πόρων. Επίσης παρατηρήθηκε ότι παρουσία χουμικού οξέως η ανιλίνη δρα περισσότερο ως βάση παρά ως μήτρα. Στα πλαίσια της εργασίας αυτής μελετήθηκε επίσης η σύνθεση του CeO2 με χρήση ανιλίνης παρουσία CTAB ως μήτρα. Παρατηρήθηκε ότι η ανιλίνη παρουσία CTAB και με αύξηση της θερμοκρασίας γήρανσης δρα και ως μήτρα με αποτέλεσμα τη μείωση της επιφάνειας του στερεού. Επιπρόσθετα έγιναν ενδεικτικά και κάποια καταλυτικά πειράματα για να μελετηθεί η ενεργότητα των στερεών που παρασκευάστηκαν. Και από τις τρεις ομάδες δειγμάτων βρέθηκε ότι το δείγμα που παρουσίασε τη μεγαλύτερη ενεργότητα ήταν αυτό που παρασκευάστηκε παρουσία ανιλίνης και CTAB.
+130	116	136		Σύνθεση νέων στερεών καταλυτών για προσρόφηση H2S και παραγωγή Η2 από αναμόρφωση φαινόλης με ατμό: φυσικοχημικός χαρακτηρισμός, καταλυτική συμπεριφορα και μηχανιστικές μελέτες	Part of the present Doctoral Thesis work concerns the synthesis, characterisation and adsorptive performance of novel mixed metal oxides for H2S removal of industrial gas streams. The effects of the following fundamental parameters on the H>S adsorption performance of various mixed metal oxides prepared by the sol-gel method have been studied: (a) metal oxide chemical composition, (b) temperature of adsorption, (c) temperature of adsorbent regeneration in 20%O2/He, (d) time of regeneration in 20%O2/He, (e) presence of water in the feed stream, (f) gas stream composition and (g) sulfidation/regeneratiort cycles. Hydrogen sulfide adsorption studies on a commercial Ni-based catalyst were also conducted for a critical comparison. (... Electronic form of abstract in english language is not available)	Το πρώτο, μέρος της παρούσης Διδακτορικής Διατριβής αφορά τη σύνθεση, χαρακτηρισμό και μελέτη των προσροφητικών ιδιοτήτων καινοτόμων μικτών μεταλλοξειδίων ως προς την απομάκρυνση H2S από αέρια βιομηχανικά ρεύματα. Αναφορικά με τις προσροφητικές ιδιότητες των μικτών μεταλλοξειδίων τα οποία παρασκευάστηκαν με τη μέθοδο sol-gel, μελετήθηκαν οι ακόλουθες σημαντικοί παράμετροι: (α) χημική σύσταση μεταλλοξειδίου, (β) θερμοκρασία προσρόφησης, (γ) θερμοκρασία αναγέννησης του στερεού προσροφητή με χρήση 20%O2/He, (δ) διάρκεια αναγέννησης, (ε) παρουσία του νερού στην τροφοδοσία, (στ) σύσταση αερίου μίγματος προσρόφησης, και (ζ) σταθερότητα σε επαναλαμβανόμενους κύκλους σούλφωσης/αναγέννησης. Μελέτες προσρόφησης H2S διεξήχθησαν επίσης και σε εμπορικό καταλύτη Νi για κριτική αξιολόγηση των στερεών προσροφητών που παρασκευάστηκαν στο εργαστήριο. (...μη διαθέσιμη ηλεκτρονική μορφή της περίληψη στην ελληνική γλώσσα)
+131	424	544	GridBench : resource performance ranking and auditing in computational grids	GRIDBENCH: Ταξινόμηση και Αξιολόγηση Υπολογιστικών Πόρων στο Υπολογιστικό Πλέγμα	Over the recent years the area of Grid Computing has seen an astonishing growth. Grid infrastructures have become the platform of choice for large-scale eScience. The world's largest Grid infrastructure -- EGEE -- currently comprises 300 sites distributed around the world, petabytes of storage capacity and CPU's in excess of 80,000. The different computing resources in these heterogeneous infrastructures gather impressive and unprecedented computational potential, yet, in order to utilize them, users need mechanisms for selecting the right resources for the right job. Users and Virtual Organization administrators also need end-to-end mechanisms to evaluate the performance of resources and audit resources according to their advertised performance. This can be a complicated process, and when large infrastructures are involved, it becomes unmanageable and prohibitively tedious in the absence of specialized tools. Performance ranking in a large, shared, heterogeneous and dynamic environment is a complex task because it needs to be done in an efficient and unobtrusive way. At the same time, it has to address many different types of application that come from several Virtual Organizations. This thesis presents a methodology for putting correct, meaningful and contextualized performance information at the user's disposal, thus facilitating the ranking of computational resources based on customizable criteria. Contextualization is achieved by enriching the measurements with metadata about when, where, how and in many cases under what circumstances the measurement is obtained. The thesis proceeds to propose a user-driven approach for ranking resources by employing custom ranking functions. GridBench is an extensible tool that has been designed and implemented in the context of this thesis and along the lines of this methodology. It allows for context-augmented performance evaluation using several types of benchmarks, ranging from synthetic micro-benchmarks to real-world parallel applications. It demonstrates how the evaluation and ranking process, an otherwise complicated and tedious task, can be simplified. GridBench features a user-friendly graphical interface that facilitates the invocation of tests and benchmark and the collection, archival and analysis of results. A primary component, SiteRank, enables the interactive user-driven creation of custom ranking functions and provides a ranking of resources according to a users' specification. The methodology and tools are applied through several experiments to the largest production Grid infrastructure in existence today. Among the arguments of the thesis is that the use of evidence-based "measured" data, in contrast to the "quoted" data advertised in information services by resource owners, is imperative. The existing de facto approach for selecting resources according to performance is shown to be insufficient and unreliable.	Ο τομέας του υπολογιστικού πλέγματος (Grid Computing) τυγχάνει αλματώδους αύξησης τα τελευταία χρόνια. Οι υποδομές πλέγματος έχουν γίνει η πλατφόρμα επιλογής για μεγάλης κλίμακας πειράματα υπολογιστικής επιστήμης. Η μεγαλύτερη υποδομή πλέγματος, αυτή του EGEE, περιλαμβάνει πέραν των 300 υπολογιστικών κόμβων, και είναι κατανεμημένη σε όλο τον κόσμο. Περιλαμβάνει PetaBytes σε χωρητικότητα και περισσότερους από 100,000 κεντρικούς επεξεργαστές. Οι διάφοροι πόροι υπολογισμού σε αυτές τις ετερογενείς υποδομές συλλέγουν εντυπωσιακή και πρωτοφανή υπολογιστική δυνατότητα. Προκειμένου όμως να είναι εύκολα χρησιμοποιήσιμες, πρέπει οι χρήστες του συστήματος να έχουν στη διάθεσή τους τους σωστούς μηχανισμούς για ανεύρεση των κατάλληλων υπολογιστικών πόρων για την εκτέλεση των διεργασιών τους. Οι χρήστες του συστήματος χρειάζονται τους μηχανισμούς για την σωστή μέτρηση της απόδοσης των πόρων, αλλά και ελέγχου των πόρων σύμφωνα με τη δεδηλωμένη απόδοσή τους. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει ιδιαίτερα περίπλοκη εν ελλείψει εξειδικευμένων εργαλείων, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλες υποδομές. Η ταξινόμηση βάσει απόδοσης σε ένα μεγάλο, ετερογενές και δυναμικό περιβάλλον συνθέτει ένα σύνθετο στόχο, κυρίως διότι πρέπει να γίνεται με έναν αποδοτικό τρόπο που να μην διακόπτει την λειτουργία των πόρων. Συγχρόνως, πρέπει να εξεταστούν πολλοί και διάφοροι τύποι εφαρμογών που προέρχονται από διαφορετικές ομάδες χρηστών και επιστημόνων. Η παρούσα διατριβή παρουσιάζει διάφορες συμβολές στον τομέα της μέτρησης της απόδοσης των πόρων και στην αξιολόγηση των υπολογιστικών πλεγμάτων. Μια πρώτη συμβολή είναι η πρόταση μιας μεθοδολογίας για την εισαγωγή του σωστού “πλαισίου” στις μετρήσεις απόδοσης, και κ��τά συνέπεια τη διευκόλυνση της ταξινόμησης των υπολογιστικών πόρων. Η εισαγωγή του “πλαισίου” (Contextualization) επιτυγχάνεται με τον εμπλουτισμό των μετρήσεων με στοιχεία σχετικά με τον χώρο, χρόνο, και σε πολλές περιπτώσεις, τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες λαμβάνεται η μέτρηση. Η διατριβή προτείνει μια νέα προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη τις συγκεκριμένες ανάγκες του χρήστη για την ταξινόμηση των πόρων, και επικεντρώνεται στη δημιουργία μια εξατομικευμένης συνάρτησης ταξινόμησης. Μια δεύτερη συμβολή είναι το GridBench. Το GridBenh είναι ένα επεκτάσιμο εργαλείο που εφαρμόζει τις κύριες πτυχές της προαναφερθείσας μεθοδολογίας, και έχει σχεδιαστεί και αναπτυχθεί στα πλαίσια αυτής της διατριβής. Το εργαλείο επιτρέπει την μέτρηση απόδοσης με την χρήση διάφορων τύπων σύγκρισης της επίδοσης, που κυμαίνονται από miro-benchmarks μέχρι πραγματικές παράλληλες εφαρμογές. Το GridBench χαρακτηρίζει η φιλική προς το χρήστη γραφική διεπαφή που διευκολύνει την διενέργεια πειραμάτων μέτρησης επιδόσεων για σκοπούς σύγκρισης, αλλά και για τη συλλογή, αρχειοθέτηση και ανάλυση των αποτελεσμάτων. Η διατριβή εισάγει επίσης μια απλή, εύκολα αποκτήσιμη μετρική για την cache του κεντρικού επεξεργαστή, η οποία φέρει ένα πολύ καλό συσχετισμό με την πραγματική απόδοση διάφορων εφαρμογών. Μια άλλη κύρια συμβολή είναι η εισαγωγή μιας μεθοδολογίας για την ταξινόμηση των πόρων με βάση τη συνάρτηση εύκολα μετρήσιμων παραμέτρων ενός υπολογιστή. Μια σημαντική συνιστώσα του GridBench είναι το SiteRank, το οποίο υλοποιεί αυτή τη μεθοδολογία και επιτρέπει τη διαλογή πόρων, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του χρήστη. Στα πλαίσια αυτής της διατριβής, εφαρμόζεται η προαναφερθείσα μεθοδολογία διαμέσου διάφορων πειραμάτων σε μιας από τις μεγαλύτερες υποδομές πλέγματος σήμερα. Ένα από τα επιχειρήματα αυτής της διατριβής είναι το ότι επιβάλλεται η χρήση στοιχείων βασισμένων σε μετρήσεις, και κυρίως το ότι πρέπει να αποφεύγεται η χρήση στοιχείων που δηλώνονται στις υπηρεσίες πληροφορίας του πλέγματος από τους ιδιοκτήτες των πόρων. Η υπάρχουσα de-facto προσέγγιση για την επιλογή των υπολογιστικών πόρων αποδεικνύεται για να είναι ανεπαρκής και αναξιόπιστη.
+132	586	647	Effects of publicly funded infrastructure on chinese economy	Η επίδραση δημόσια επιχορηγούμενων έργων υποδομών στην κινέζικη οικονομία	Since the initiation of China's Economic Reform in 1978, the Chinese economy has witnessed a huge improvement, with the government expanding their investment in infrastructure capital, from 7 billion dollars in 1979 to 1196 billion dollars in 2012. This doctoral dissertation intends to explore the effects of publicly funded infrastructure on economic performance in China after its Economic Reform in 1978. Firstly, we estimate simultaneously a set of equations derived from a dynamic profit maximizing framework, and present elasticities of output supply and input demands to public capital and the returns to public infrastructure for short, intermediate, and long-run for all Chinese manufacturing industries. We find that the output elasticities of public capital are positive and increase from short-run to long-run in all the industries. Moreover, public capital and private capital are complements for all the industries in all the time horizons, whereas public capital and labor are substitutes in the short-run, but complements in the long-run. The results also reveal that labor and private capital inputs are complement goods to each other due to increasing trends of elasticities of labor and private capital from short-run to long-run. Last but not the least, infrastructure capital is over-invested to the whole manufacturing sector in the short-run, but as private capital adjusts to its optimal level, the gaps between returns to private capital and returns to public capital decrease, and even disappear for some industries. Next we explore the relationship between construction of public infrastructure and economic performance in Chinese regional economies. Chapter four estimates simultaneously the translog cost function and the input shares, and the results imply that 1) investment in public infrastructure reduces cost in all the regions; 2) public capital is a substitute good for labor and private capital, being a substitute good for intermediate input in some regions, and a complement good for intermediate input in other regions; 3) the returns to public capital are mostly higher than the central bank's long-term interest rate, which indicates that it is more productive to invest in public capital than private capital for most Chinese areas; 4) the lower the existing public capital of a region is, the higher the cost elasticity is. Finally, we discuss the effect of technical change, publicly financed capital, trade balance, and terms of trade on TFP and labor productivity of the Chinese economy over 1979-2012. Taking a domestic sales function in use of first order approximation approach, we decompose the unadjusted TFP function into technical change, terms of trade, trade deficit and public infrastructure effects. We find that the technical change effect plays the most important role, accounting for 84.44% of TFP; public capital accounts for 32.30% of TFP, whereas terms of trade and trade deficit affect TFP negatively. Moreover, we decompose labor productivity growth in use of first order approximation into technical change, terms of trade, capital deepening, trade deficit and public capital effects. We notice that capital deepening effect is the biggest factor to explain labor productivity growth. Public infrastructure effect is 11.66%, and terms of trade and trade deficit still affect labor productivity growth negatively. The return to public capital is 32.64% per year for the whole Chinese economy, which is higher than the rate of return to private capital - 7.31%; this shows that more public infrastructure should be invested for the whole Chinese economy. In conclusion, we expect to provide a comprehensive view of the effects of publicly financed infrastructure on economic performance in China through different perspectives.	Από την έναρξη της Κινέζικης οικονομικής μεταρρύθμισης το 1978, η κινεζική οικονομία έχει γνωρίσει τεράστια βελτίωση. Η κυβέρνηση έχει επεκτείνει την επένδυση στο κεφάλαιο των υποδομών, από 7 δισεκατομμύρια δολάρια το 1979 σε 1196 δισεκατομμύρια δολάρια το 2012. Αυτή η διδακτορική διατριβή αναμένει να διερευνήσει τις επιδράσεις της χρηματοδότησης υποδομών από το δημόσιο, στην οικονομική επίδοση της Κίνας μετά την Κινεζική Οικονομική μεταρρύθμιση το 1978. Αρχικά, εκτιμούμε ταυτόχρονα ένα σύνολο από εξισώσεις που προέρχονται από ένα δυναμικό πλαίσιο μεγιστοποίησης κερδών. Παρουσιάζουμε τις ελαστικότητες της προσφοράς εκροών και ζήτησης εισροών ως προς το δημόσιο κεφάλαιο, όπως επίσης και τις αποδόσεις στις δημόσιες υποδομές βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για όλες τις κινεζικές μεταποιητικές βιομηχανίες. Βρίσκουμε ότι οι ελαστικότητες εκροών ως προς το δημόσιο κεφαλαίο είναι θετικές και αυξάνονται από βραχυπρόθεσμα σε μακροπρόθεσμα σε όλες τις βιομηχανίες. Επιπλέον, το δημόσιο και το ιδιωτικό κεφάλαιο είναι συμπληρωματικά για όλους τους χρονικούς ορίζοντες, ενώ το δημόσιο κεφάλαιο και η εργασία είναι υποκατάστατα σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά γίνονται συμπληρωματικά μακροχρόνια. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ακόμα, ότι οι εισροές εργασίας και ιδιωτικού κεφαλαίου είναι συμπληρωματικά αγαθά, λόγω των αυξουσών τάσεων της ελαστικότητας της εργασίας και του ιδιωτικού κεφαλαίου από βραχυχρόνια σε μακροχρόνια βάση. Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, αν και το κεφάλαιο υποδομών έχει υπερεπενδυθεί σε ολόκληρο τον τομέα της μεταποίησης σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, το ιδιωτικό κεφάλαιο προσαρμόζεται στο βέλτιστο επίπεδο και οι διαφορές μεταξύ των αποδόσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο και στο δημόσιο κεφάλαιο μειώνονται. Για ορισμένες βιομηχανίες μάλιστα, οι διαφορές αυτές εξαλείφονται. Στη συνέχεια διερευνούμε τη σχέση μεταξύ της κατασκευής των δημόσιων υποδομών και των οικονομικών επιδόσεων στις κινέζικες περιφερειακές οικονομίες. Το κεφάλαιο τέσσερα εκτιμά ταυτόχρονα μια translog συνάρτηση κόστους και τα μερίδια εισροών. Από τα αποτελέσματα συνεπάγεται ότι: 1) Οι επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές μειώνουν το κόστος σε όλες τις περιοχές. 2) Τα δημόσιο κεφάλαιο αποτελεί υποκατάστατο αγαθό για την εργασία και το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ είναι υποκατάστατο αγαθό για τις ενδιάμεσες εισροές σε ορισμένες περιοχές, και συμπληρωματικό αγαθό για τις ενδιάμεσες εισροές σε άλλες περιοχές. 3) Οι αποδόσεις του δημόσιου κεφαλαίου είναι ως επί το πλείστον υψηλότερες από το μακροχρόνιο επιτόκιο της Κεντρική Τράπεζας. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η επένδυση σε δημόσια κεφάλαια είναι πιο παραγωγική από την επένδυση σε ιδιωτικά κεφάλαια για τις περισσότερες κινεζικές περιοχές. 4) Όσο χαμηλότερο είναι το υπάρχον δημόσιο κεφάλαιο μιας περιοχής, τόσο υψηλότερο είναι το κόστος ελαστικότητας. Τέλος θα συζητήσουμε τις επιπτώσεις της παραγωγικότητας, του χρηματοδοτούμενου από το δημόσιο κεφαλαίου, του εμπορικού ισοζυγίου και των όρων των εμπορικών συναλλαγών στην τεχνική αλλαγή και την παραγωγικότητας της εργασίας της κινεζικής εθνικής οικονομίας για την περίοδο 1979-2012. Χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση εγχώριων πωλήσεων ως προσέγγιση πρώτης τάξεως, διασπάμε τη συνάρτηση συνολικής τεχνικής αλλαγής σε παραγωγικότητα, όρους εμπορίου, έλλειμμα εμπορίου και των δεικτών δημόσιων υποδομών. Βρίσκουμε ότι η επίδραση της παραγωγικότητας εξηγεί 84,44% των συνολικών τεχνικών αλλαγών και παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο. Το δημόσιο κεφάλαιο αντιπροσωπεύει το 32,30% του συνόλου των τεχνικών αλλαγών, ενώ οι όροι του εμπορίου και το έλλειμμα εμπορίου επηρεάζουν αρνητικά τη συνολική τεχνική αλλαγή. Επιπλέον, με τη χρήση της προσέγγισης πρώτης τάξης μπορούμε να διασπάσουμε την ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας σε παραγωγικότητα, όρους εμπορίου, ανάπτυξη πρωτογενών εισροών, ελλείμματος εμπορίου και δείκτες δημόσιου κεφαλαίου. Παρατηρούμε ότι ο ρυθμός αύξησης των πρωτογενών εισροών είναι ο παράγοντας που επηρεάζει περισσότερο την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Η επίδραση των δημόσιων υποδομών είναι 11,66%, και οι όροι εμπορίου και το έλλειμμα εμπορίου εξακολουθούν να επηρεάζουν την ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας αρνητικά. Η απόδοση του δημόσιου κεφαλαίου είναι 32.64% ετησίως για το σύνολο της κινεζικής οικονομίας και είναι υψηλότερη από την απόδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο (7,31%). Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύονται περισσότερα σε δημόσιες υποδομές σε όλη την Κινεζική οικονομία. Εν κατακλείδι, αναμένουμε να παρέχουμε μια συνολική εικόνα για τις επιδράσεις των χρηματοδοτούμενων από το δημόσιο υποδομών, στην οικονομική επίδοση στην Κίνα, μέσα από διαφορετικές προοπτικές.
+133	439	395	In search of self-control through computational modelling of internal conflict	Ψάχνοντας τον αυτοέλεγχο μέσω της υπολογιστικής μοντελοποίησης της εσωτερικής σύγκρουσης	This thesis proposes a novel computational model of internal conflict which aims to provide further understanding on this highly complex and perplexing condition of the human brain. In particular, the purpose of this thesis is to identify specific factors which influence and enable internal conflict to be resolved by self-control behaviour. Individuals are likely to experience an internal conflict when evaluating the same outcomes of choice along distinct dimensions or criteria. A value conflict of this sort can be resolved as if it was a result of strategic interaction between rational subagents of the brain. The particular setting for this interaction is a well-studied theoretical game, the Iterated Prisoner’s Dilemma, where the mutual cooperation outcome of the game corresponds to the behaviour of self-control. The computational system developed for the purposes of this thesis realises this particular view of internal conflict by implementing two spiking neural networks as two agents competing in the Iterated Prisoner’s Dilemma, where the agents pursue individual value maximisation through simultaneous but independent learning. This high-level game theoretical approach to the problem of internal conflict incorporates at the same time biological realism through the employed neuronal model, the process of learning, as well as by relating the agents and their actions in the game with particular brain regions and their functioning. In particular, the spiking neural networks comprise of leaky integrate-and-fire neurons, while the learning process is implemented by reinforcement of stochastic synaptic transmission as well as by reward-modulated spike-timing-dependent plasticity with eligibility trace. Moreover, the action of cooperation and defection by each agent maps to a greater relative activity of fronto-parietal and limbic system areas respectively. As demonstrated through numerous simulations, the artificial neuronal system behaved efficiently in the game theoretical framework because the learning agents implemented the optimum result for the system through consistent mutual cooperation. Therefore self-control behaviour can indeed be learned (since it corresponds to mutual cooperation), and as showed by further results, it is enhanced by strong reward-correlated memory. Moreover, the ability of the agents to adopt optimal counter strategies as a response to their competitor’s, enabled the identification of particular value structures that characterise internal conflicts of low and high intensity that promote or hinder the attainment of self-control behaviour. In the process of obtaining the results which are relevant to the problem of self-control behaviour and internal conflict, this thesis work applied for the first time spiking neural agents combined with biological plausible reinforcement learning in a highly demanding multiagent task. In addition, further results with our system showed that high firing irregularity at high rates enhances learning.	Η διατριβή προτείνει ένα καινοτόμο υπολογιστικό μοντέλο της εσωτερικής σύγκρουσης που αποσκοπεί στην περεταίρω κατανόηση αυτής της ιδιαίτερα σύνθετης και αινιγματικής κατάστασης του ανθρώπινου εγκεφάλου. Πιο συγκεκριμένα, ο σκοπός της διατριβής είναι η αναγνώριση ιδιαίτερων παραγόντων που επηρεάζουν και επιτρέπουν την επίλυση της εσωτερικής σύγκρουσης μέσω του αυτοελέγχου. Τα άτομα είναι πιθανών να βιώσουν μία εσωτερική σύγκρουση ενώ αξιολογούν τις επιλογές τους βάσει διαφορετικών κριτηρίων. Μία σύγκρουση αξιών αυτού του είδους μπορεί να επιλυθεί σαν να ήταν μια στρατηγική αναμέτρηση μεταξύ λογικών υποπρακτόρων του εγκεφάλου. Το συγκεκριμένο πλαίσιο αυτής της αναμέτρησης παρέχεται από το διάσημο παίγνιο, το Δίλημμα των Φυλακισμένων, όπου το αποτέλεσμα της αμοιβαίας συνεργασίας αντιστοιχεί στη συμπεριφορά του αυτοελέγχου. Το υπολογιστικό σύστημα που αναπτύχθηκε για τους σκοπούς αυτής της διατριβής πραγματοποιεί τη συγκεκριμένη θεώρηση της εσωτερικής σύγκρουσης υλοποιώντας δύο τεχνητά νευρωνικά δίκτυα ως δύο πράκτορες που ανταγωνίζονται στο Δίλημμα των Φυλακισμένων, όπου οι πράκτορες επιζητούν την μεγιστοποίηση των ατομικών απολαβών τους μέσω ταυτόχρονης και ανεξάρτητης μάθησης. Η προσέγγιση της εσωτερικής σύγκρουσης μέσω της θεωρίας παιγνίων εμπερικλείει ταυτόχρονα βιολογικό ρεαλισμό μέσω του επιλεγμένου νευρωνικού μοντέλου, της διαδικασίας μάθησης, καθώς και μέσω της συσχέτισης των πρακτόρων και των πράξεων τους με συγκεκριμένα κέντρα του εγκεφάλου και των λειτουργιών τους. Συγκεκριμένα, τα νευρωνικά δίκτυα κορυφών αποτελούνται από νευρώνες τύπου leaky integrate-and-fire ενώ η μάθηση υλοποιείται με την ενδυνάμωση της στοχαστικής συναπτικής μεταβίβασης όπως επίσης και με την από ανταμοιβή μεταβαλλόμενη spike-timing-dependent plasticity. Όπως επιδείχτηκε μέσω πολλαπλών προσομοιώσεων, το τεχνητό νευρωνικό σύστημα συμπεριφέρθηκε αποδοτικά στο πλαίσιο του θεωρητικού παιγνίου αφού οι πράκτορες μάθησης προσκόμισαν το βέλτιστο αποτέλεσμα για το σύστημα μέσω της αμοιβαίας συνεργασίας. Αυτό σημαίνει ότι η συμπεριφορά του αυτοελέγχου μπορεί όντως να επιτευχθεί μέσω της μάθησης και όπως έδειξαν επιπλέων αποτελέσματα ενισχύεται από την δυνατή μνήμη. Επιπροσθέτως, η ικανότητα των πρακτόρων να υιοθετήσουν βέλτιστες στρατηγικές σε σχέση με αυτή του ανταγωνιστή τους, επέτρεψε τον εντοπισμό συγκεκριμένων δομών αξιών που χαρακτηρίζουν εσωτερικές συγκρούσεις χαμηλής και υψηλής έντασης οι οποίες προωθούν ή παρεμποδίζουν την επίτευξη της συμπεριφοράς του αυτοελέγχου. Στη διαδικασία της απόκτησης των αποτελεσμάτων που σχετίζονται με το πρόβλημα της συμπεριφοράς του αυτοελέγχου, η διατριβή εφάρμοσε για πρώτη φορά spiking νευρωνικούς πράκτορες σε συνδυασμό με βιολογική ενισχυτική μάθηση σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόβλημα πολλαπλών πρακτόρων. Επιπλέον, περαιτέρω αποτελέσματα με το σύστημά έδειξε ότι οι υψηλή παράτυπη πυροδότηση (high firing irregularity) σε υψηλούς ρυθμούς ενισχύει την μάθηση.
+134	414	501	Essays in welfare growth and the gender wage gap	Μελέτες για την Μεγέθυνση της Ευημερίας και το Μισθολογικό Χάσμα Ανδρών και Γυναικών	Three different issues are examined in the thesis: the gender wage gap across the European Union (EU) member states; the determinants of a welfare “corrected” gross domestic product (GDP) and the determinants of health as they are captured by life expectancy at birth using the Bayesian Model Averaging Methodology. The first chapter includes a summary of the results that we get from the study of the above issues. The second chapter describes our attempt to understand the gender wage gap across twenty-four EU member states. We found that the size of the gender wage gap varies considerably across countries. Most of the gap cannot be explained by the characteristics available in this data set. Next, we examine the presence of the “glass ceilings” and “sticky floors” effects. Our results showed that in most countries “glass ceilings” effect are present and “sticky floors” effects are found in a small number of countries. Moreover, we examine if the unexplained part of wage gap is related to features are related to country-specific policies and institutions across EU countries and we reached to the conclusion that policies and institutions are systematically inversely related to unexplained gender wage gaps. In the third chapter we explore the effect of different determinants of a welfare corrected measure of income growth. In order to achieve that we use the measure proposed by Becker, Philipson, and Soares (2005) that takes into account health improvements as they are captured by life expectancy. When we compare the determinants of economic growth, we found that education and institutions have a greater effect on welfare growth compared to their impact on economic growth. Also, initial income has a greater impact on welfare growth than on real income per capita growth, implying even faster convergence than in Becker, Philipson, and Soares (2005). The last chapter evaluates the determinants of life expectancy considering a large number of economic theories using the Bayesian Model Averaging methodology. The theories examined are health related inputs, health risk factors, institutions, religion etc. Health institutions and average nutrition are the most significant determinants of life expectancy. Both factors have a positive effect over life expectancy. Also, countries with lower life expectancy in 1960 exhibited larger increases in life expectancy. We also explore the relationship between average life expectancy and income, correcting for endogeneity, using a Bayesian Model Averaging instrumental variable approach. We find evidence of a positive and significant effect of life expectancy on income.	Στην διατριβή εξετάζονται τρία ξεχωριστά θέματα: το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι παράγοντες που επηρεάζουν τον διορθωμένο ως προς την ευημερία δείκτη του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, και οι παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στην προσδοκώμενη διάρκεια ζωής στη γέννηση χρησιμοποιώντας την μπεϋζιανή οικονομετρική μεθοδολογία. Το πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνει μια συνοπτική ανασκόπηση των αποτελεσμάτων που προέκυψαν από την εξέταση των τριών θεμάτων. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάζεται το μισθολογικό χάσμα ανδρών και γυναικών που παρατηρείται σε εικοσιτέσσερις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Με βάση τα αποτελέσματα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μέγεθος του μισθολογικού χάσματος διαφέρει σημαντικά μεταξύ χωρών. Το μεγαλύτερο μέρος του χάσματος δεν μπορεί να εξηγηθεί από τα μετρήσιμα χαρακτηριστικά των ατόμων στο δείγμα. Στην συνέχεια εξετάζεται η ύπαρξη των φαινομένων της “γυάλινης οροφής” και “κολλώδους πατώματος” στις χώρες της ΕΕ. Παρατηρούμε ότι το φαινόμενο της “γυάλινης οροφής” παρουσιάζεται στην πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ σε αντίθεση με το φαινόμενο του “κολλώδους πατώματος” που παρουσιάζεται σε ένα μικρό αριθμό χωρών. Ακολούθως, εξετάζεται αν το μέρος του μισθολογικού χάσματος που δεν μπορεί να εξηγηθεί από μετρήσιμα χαρακτηριστικά συσχετίζεται με πολιτικές που εφαρμόζονται στις χώρες της ΕΕ. Συμπεραίνουμε ότι πολιτικές που έχουν ως σκοπό να συμφιλιώσουν την εργασία και την προσωπική ζωή των ατόμων και οι πολιτικές πο�� σχετίζονται με το σχηματισμό των μισθών σε κάθε χώρα παρουσιάζουν αρνητική σχέση με το μισθολογικό χάσμα. Στο τρίτο κεφάλαιο συγκρίνεται η επίδραση που έχουν ένας αριθμός μεταβλητών στο “διορθωμένο” ως προς την ευημερία δείκτη του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) κάθε χώρας χρησιμοποιώντας την μεταβλητή που εισηγήθηκαν οι Becker, Philipson and Soares (2005). Στην μεταβλητή αυτή λαμβάνεται υπόψη η βελτίωση στην ευημερία κάθε χώρας όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στην βελτίωση που παρατηρήθηκε στην προσδοκώμενη διάρκεια ζωής στη γέννηση κάθε ατόμου σε μεγάλο αριθμό χωρών. Σκοπός του κεφαλαίου είναι να εντοπιστούν παράγοντες που επηρεάζουν με διαφορετικό τρόπο το δείκτη του ΑΕΠ και του “διορθωμένου” δείκτη του ΑΕΠ. Βρίσκουμε ότι η εκπαίδευση και οι θεσμοί κάθε χώρας διαδραματίζουν μεγαλύτερο ρόλο στον καθορισμό του “διορθωμένου” δείκτη του ΑΕΠ. Επιπλέον παρατηρούμε χώρες με χαμηλό εισόδημα παρουσίασαν μεγαλύτερο ρυθμό σύγκλισης σε χώρες με ψηλότερα εισοδήματα αν λάβουμε υπόψη τον ρυθμό αύξησης του “διορθωμένου” δείκτη του ΑΕΠ. Στο τελευταίο κεφάλαιο εξετάζονται οι παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία σε κάθε χώρα όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στην προσδοκώμενη διάρκεια ζωής στη γέννηση (μακροβιότητα) χρησιμοποιώντας μια Μπεϋζιανή οικονομετρική μεθοδολογία. Οι μεταβλητές που χρησιμοποιούνται ως παράγοντες που πιθανώς να επηρεάζουν την μακροβιότητα των ατόμων κάθε χώρας είναι το επίπεδο του συστήματος υγείας, οι θεσμοί, η γεωγραφική θέση, η θρησκεία κτλ. Συμπερασματικά, καταλήξαμε στο αποτέλεσμα ότι η διατροφή του πληθυσμού και η ποιότητα του συστήματος υγείας κάθε χώρας είναι σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την μακροβιότητα του πληθυσμού. Επιπλέον εξετάζεται η σχέση του κατά κεφαλή εισοδήματος κάθε χώρας και του μέσου όρου ζωής του πληθυσμού λαμβάνοντας υπόψη την πιθανή ενδογένεια της σχέσης αυτής. Τα αποτελέσματα παρουσιάζουν ότι χώρες με ψηλότερο μέσο όρο ζωής έχουν μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα.
+135	476	444	Selective Catalytic Reduction of Nitrates (NO3-) in Water Media on Supported Pd-Cu Bimetallic Catalysts	Εκλεκτική καταλυτική αναγωγή νιτρικών ιόντων (NO3) σε υδατικά μέσα σε στηριζόμενους καταλύτες Pd-Cu	The present Doctoral thesis concerns the synthesis, physicochemical characterization and detailed catalytic study of the behavior of bimetallic Pd-Cu catalysts supported on various mixed metal oxides (ΜxOy-Al2O3) towards the selective reduction of nitrates with hydrogen. The effect of the presence of O2 in the reducing feed gas stream on the catalytic activity of supported-Pd/Cu catalysts and the selectivity of the reaction towards N2 were studied for the first time. The results of the present study indicate that the use of oxygen (or air) in the reducing feed gas stream (e.g. H2/O2/N2) influences in a positive manner the N2-selectivity and N2-yield of reaction over the Pd-Cu supported catalysts, irrespective to the chemical composition of support. In particular, it has been shown for the first time that the selectivity of the catalytic reduction of NO3- towards N2 can be increased by 15 to 80 percentage units, when introducing oxygen (or air) in the reducing feed gas stream. A N2-selectivity of 97% at complete conversion of NO3- was obtained. The latter selectivity is considered among the highest values ever reported for the reaction at hand. Moreover, it was found that the chemical composition of support affects significantly the catalytic conversion (ΧΝΟ3, %), initial reaction rate and N2-selectivity (SN2, %) of the reduction of nitrates with hydrogen. Among several supports examined, titanium oxide (TiO2) was found to present the highest N2-selectivity values; SN2=94 and 97% for ΝΟ3-/Η2 and ΝΟ3-/Η2/Ο2 reactions, respectively. The present Doctoral thesis concerned also kinetic studies (reaction orders with respect to NO3-, H2 and O2) of both the ΝΟ3-/Η2 and ΝΟ3-/Η2/Ο2 reactions. Within the framework of the present work it was shown for the first time that the presence of internal mass transport phenomena favors significantly the N2-selectivity of reaction. On the contrary, the absence of internal mass transport phenomena favors the formation of ΝΟ2- and ΝΗ4+. The present work includes also studies concerning the effects of the following parameters on the catalytic performance (activity and selectivity) of Pd-Cu/TiO2-Al2O3 solids: (a) loading of active phase (Pd, Cu and Pd-Cu), (b) reaction temperature, (c) partial pressure of Η2, (d) presence of various ions in the aqueous solution (HCO3-, CO32-, Cl-, SO42-, Na+), and (e) presence of CO2 in the reducing feed gas stream. It was found that catalyst’s deactivation due to the presence and adsorption of HCO3- can be solved by adding CO2 in the reducing feed gas stream. However, the presence of CO2 leads to reduction of reaction’s N2-selectivity. Several mechanistic in situ DRIFTS studies performed in the present work have proved the participation of titanium oxide (support) in the overall mechanism of the reduction of nitrates with hydrogen. It was also proved that HCO3- adsorb competitively on the same active sites as NO3-, thus leading to the gradual deactivation of the catalyst.	Στα πλαίσια της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής πραγματοποιήθηκε σύνθεση, φυσικοχημικός χαρακτηρισμός και εκτεταμένη μελέτη της καταλυτικής συμπεριφοράς διμεταλλικών καταλυτών Pd-Cu στηριζόμενων σε σύνθετα οξειδικά υποστρώματα (ΜxOy-Al2O3) ως προς την αναγωγή των νιτρικών ιόντων με χρήση Η2 ως αναγωγικού μέσου. Μελετήθηκε επίσης για πρώτη φορά η επίδραση της παρουσίας Ο2 στην τροφοδοσία (αναγωγικό μέσο) στην καταλυτική ενεργότητα και εκλεκτικότητα της αντίδρασης αναγωγής ως προς Ν2 στα πιο πάνω καταλυτικά συστήματα. Με βάση τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής αποδεικνύεται ότι η παρουσία Ο2 (ή αέρα) στο αναγωγικό αέριο μίγμα της τροφοδοσίας έχει σημαντική θετική επίδραση στην εκλεκτική αναγωγή των NO3- σε υδατικά μέσα για τους υπόψη στηριζόμενους καταλύτες Pd-Cu, ανεξάρτητα της χημικής σύστασης του υποστρώματος. Σ’ αυτήν την εργασία υπολογίστηκε τιμή εκλεκτικότητας ως προς N2 ίση με 97% για πλήρη μετατροπή των ΝΟ3-. Η πιο πάνω τιμή είναι από τις υψηλότερες που έχουν αναφερθεί στη βιβλιογραφία για την υπόψη αντίδραση. Στην παρούσα εργασία αποδεικνύεται ότι η χημική σύσταση του υποστρώματος επηρεάζει άμεσα, τόσο την καταλυτική ενεργότητα (αρχικός ρυθμός αντίδρασης και ΧΝΟ3- (%)), όσο και την εκλεκτικότητα της υπόψη αντίδρασης ως προς Ν2 (SN2, %). Ανάμεσα σε μια σειρά υποστρωμάτων που μελετήθηκαν, το διοξείδιο του τιτανίου (TiO2) βρέθηκε να παρουσιάζει την υψηλότερη εκλεκτικότητα σε Ν2 (SN2=94-97%) σε συνθήκες αντίδρασης ΝΟ3-/Η2 και ΝΟ3-/Η2/Ο2. Στην παρούσα Διδακτορική Διατριβή έγινε επίσης μελέτη της κινητικής (εύρεση τάξης αντίδρασης ως προς τα αντιδρώντα) των αντιδράσεων ΝΟ3-/Η2 και ΝΟ3-/Η2/Ο2. Σ’ αυτή την εργασία αποδεικνύεται για πρώτη φορά ότι η παρουσία εσωτερικών φαινομένων μεταφοράς μάζας ευνοούν σημαντικά την εκλεκτικότητα της αντίδρασης ως προς Ν2. Αντίθετα, η απουσία εσωτερικών φαινoμένων μεταφοράς μάζας ευνοεί την παραγωγή ΝΟ2- και ΝΗ4+. Επιπρόσθετα, στην εργασία αυτή παρουσιάζονται αποτελέσματα που δείχνουν την επίδραση των ακόλουθων παραμέτρων στην καταλυτική συμπεριφορά (ρυθμός, μετατροπή και εκλεκτικότητα) του στηριζόμενου καταλύτη Pd-Cu/TiO2-Al2O3: (α) δραστική φάση (Pd, Cu και Pd/Cu), (β) θερμοκρασία αντίδρασης, (γ) μερική πίεση Η2, (δ) παρουσία διαφόρων ιόντων (HCO3-, CO32-, Cl-, SO42-, και Na+), και (ε) παρουσία CO2 στο αναγωγικό αέριο μίγμα της τροφοδοσίας. Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι το πρόβλημα της απενεργοποίησης του καταλύτη από την παρουσία HCO3- στο διάλυμα επιλύεται με την προσθήκη CO2(aq) στο αναγωγικό αέριο μίγμα της τροφοδοσίας. Η παρουσία όμως του αέριου CO2 έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της εκλεκτικότητας της αντίδρασης ως προς N2, γεγονός μη επιθυμητό. Μηχανιστικές μελέτες in situ DRIFTS αποδεικνύουν ότι το διοξείδιο του τιτανίου εμπλέκεται στο μηχανισμό της αντίδρασης αναγωγής των νιτρικών ιόντων με υδρογόνο. Επίσης, η παρουσία HCO3- στο διάλυμα νιτρικών (100 mg/L) δρα ανταγωνιστικά όσον αφορά την προσρόφηση τους στα ίδια ενεργά κέντρα του καταλύτη στα οποία προσροφούνται και τα NO3- ιόντα, γεγονός που οδηγεί στην τελική απενεργοποίηση του καταλύτη.
+136	301	270	Economic analysis of automobile markets	Οικονομική Ανάλυση Αγορών Αυτοκινήτων	This dissertation analyzes automobile markets. For the examination of three research questions, I use hedonic price indices and differentiated-products-demand-estimation-techniques. Chapter 2, is focused on a unique experiment regarding trade liberalization that occurred in Cyprus the year 1993. This experiment gave me the opportunity to investigate the impact of used imports on the price level in small economies through the construction of several price indices. The outcome indicates that the increased competition, from the mass importation of used cars from Japan to Cyprus, leads to a significant reduction of prices of both used and new cars. In economies with a relatively high share of automobiles in CPI basket, a price reduction actually means a strong negative impact on CPI. Chapter 3 is focused on the availability of auxiliary information and an idiosyncracy of the Cyprus tax system to obtain estimates of markups for automobiles in order to evaluate the performance of discrete choice models for the estimation of firms markups. The evaluation is examine through the comparison of the markups estimated using discrete choice models and the markups obtained from the alternative approach. Generally, the comparison of the two sets of markups shows them to be reasonably similar, which bodes well for discrete choice models. In chapter 4 and 5, an evaluation of potential public policy interventions that could lead to the reduction of CO2 emissions of motor vehicles was carried out. Particularly, these chapters focused on numerous simulations and changes in consumer welfare, public revenues, firm mark-ups and CO2 emissions according to different policy scenarios compared to the current vehicle taxation regime in Greece and Germany. The work carried out in these chapters can be applied by policy makers for the prediction of economic and environmental changes in an automobile market for any potential policy change.	Η παρούσα διατριβή εστιάζεται σε τρία ερευνητικά ερωτήματα που αφορούν τις αγορές αυτοκινήτων. Για την ανάλυση των ερωτημάτων χρησιμοποιούνται ηδονικοί δείκτες τιμών και μοντέλα εκτίμησης ζήτησης για διαφοροποιημένα προϊόντα. Στο κεφάλαιο 2, εξετάζονται οι επιπτώσεις της αλλαγής πολιτικής στις εισαγωγές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που έλαβε χώρα το 1993 στην Κύπρο, πάνω στο δείκτη τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ). Η έρευνα έδειξε ότι ο αυξανόμενος ανταγωνισμός, από τις μαζικές εισαγωγές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων στην Κύπρο από την Ιαπωνία, οδήγησε σε μείωση των τιμών όχι μό��ο στα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα αλλά και στα καινούργια. Σε οικονομίες με μεγάλο μερίδιο των αυτοκινήτων στο καλάθι του ΔΤΚ, μια μείωση στις τιμές αυτοκινήτων συνεπάγεται σε μια μεγάλη μείωση του πληθωρισμού. Ο στόχος του τρίτου κεφαλαίου είναι να διερευνηθεί κατά πόσο τα μοντέλα διακριτής επιλογής μπορούν να εκτιμήσουν αρκετά καλά τα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων/αντιπροσώπων. Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα χρησιμοποιείται ένας εναλλαχτικός τρόπος υπολογισμού των περιθωρίων κέρδους και γίνεται σύγκριση των εκτιμημένων περιθωρίων κέρδους με τα αντίστοιχα υπολογισμένα. Γενικά, η σύγκριση δείχνει τα δύο σύνολα πανομοιότυπα, πράγμα που σημαίνει ότι τα μοντέλα διακριτής επιλογής μπορούν να εκτιμήσουν αρκετά καλά τα περιθώρια κέρδους. Στα κεφάλαια 4 και 5, γίνεται αξιολόγηση πιθανών αλλαγών πολιτικής που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα των μηχανοκίνητων οχημάτων. Τα κεφάλαια αυτά εστιάζονται σε πολυάριθμες προσομοιώσεις όπου προσδιορίζονται για κάθε πιθανή αλλαγή πολιτικής οι αλλαγές στην ευημερία, στα δημόσια έσοδα, στα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων και στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Το μοντέλο που παρουσιάζεται μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους δημιουργούς πολιτικής για πρόβλεψη των οικονομικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων για οποιαδήποτε πιθανή αλλαγή πολιτικής στην αγορά αυτοκινήτων.
+137	753	716	Conceptual and representational understanding related to the concept of function: a comparative study between Cyprus and Italy	Εννοιολογική και αναπαραστατική κατανόηση της έννοιας της συνάρτησης: Μια συγκριτική μελέτη ανάμεσα σε Κύπρο και Ιταλία	The concept of function is of fundamental importance in the learning of mathematics (Eisenberg, 1992). The understanding of the concept of function have been a main concern of mathematics educators and of mathematics education research community (Dubinsky & Harel, 1992; Sierpinska, 1992). Functions have a key place in the mathematics curriculum, at all levels of schooling. Being fundamental for the study of mathematics, the function concept has been identified as the single most important notion from kindergarten to graduate school (Dubinsky & Harel, 1992). Nevertheless, students of secondary or even tertiary education, in any country, seem to encounter difficulties in conceptualizing the notion of function (Elia & Spyrou, 2006; Hitt, 1998; Markovits, Eylon, & Bruckheimer, 1986). A vast number of studies have used different approaches to explore the understanding of the concept of function in mathematics teaching and learning. This study attempted to synthesize the aforementioned ideas of the literature in a model, so as to investigate pre-service teachers’ understanding of function in a more comprehensive manner. Specifically, the general aim of this research study was to explore Cypriot and Italian pre-service teachers’ display of behavior, cognitive structures and performance in different aspects of the understanding of function. In particular, pre-service teachers’ algebraic or coordinated approaches used when solving simple function tasks, definition of function, examples of function, recognizing functions given in different forms, transferring functions from one mode of representation to another and effectiveness in solving complex problems were explored. Furthermore, the results emerged were validated by quantitative and qualitative data taken from two different countries (Cyprus and Italy). The research study was conducted in three phases. In the first phase four groups of pre-service teachers participated. Particularly, the data of the first group (Group A) were collected in 2005 and the participants were 135 Cypriot pre-service teachers. The data of the second group (Group B) were collected two years later, in 2007 and the participants were 153 Cypriot pre-service teachers. The data of the third group (Group C) were collected in 2008 and the participants were 260 Cypriot pre-service teachers. Finally, the data of the fourth group (Group D) were collected in 2009 and the participants were 200 Italian pre-service teachers. A test consisted of seven tasks was given to the participants. The participants of the second phase were 279 Cypriot and 206 Italian pre-service teachers. There were given two tests consisted of nine and fourteen tasks, respectively. In the third phase nine of the second phase’s participants were chosen for task-based interviews, which were consisted of nine tasks. From the data analysis important finding were emerged. Particularly, a structural model was constructed and verified in order to determine and document the importance of multiple representational flexibility and problem solving ability in the conceptual understanding of function. The various dimensions of the multiple representational flexibility and problem solving ability were furthermore examined. Particularly, it was emerged that multiple representational flexibility is a multidimensional concept that involves the concept image which consists of the definition and examples of the concept, the recognition of the concept given in various representations (graphical and diagrammatic representation, symbolic and verbal expression) and the conversions from an algebraic to a graphical representation and vice versa. Furthermore, the model highlighted the important role of the coordinated approach and complex problem solving tasks in the conceptual understanding of function and their relation with the problem solving ability. Despite the differences exist in the performance of the Cypriot and Italian pre-service teachers this structure remained invariant for both groups. As far as the approaches pre-service teachers use in order to solve simple function tasks their stability was verified. Furthermore, Cypriot and Italian pre-service teachers were divided into three groups according to the approach they follow and use. The relation of the coordinated approach with the other dimensions of the understanding of function (concept image, recognition, conversions, problem solving) was examined. The coordinated approach group outperformed the other groups in all the dimensions of the understanding of the concept. Cypriot and Italian pre-service teachers’ behavior and performance were investigated in the various dimensions of the conceptual understanding of function as it was emerged from the structural model. The lowest level of success was observed in problem solving on functions. Furthermore, the compartmentalization that exists in the thinking processes of Cypriot and Italian pre-service teachers was evident. In addition, several misunderstandings and ideas held by the pre-service teachers for the concept of function were emerged.	Η έννοια της συνάρτησης είναι πολύ σημαντική στα μαθηματικά και τις εφαρμογές τους (Eisenberg, 1992). Η κατανόηση της έννοιας αυτής είναι ένα θέμα που συγκεντρώνει την προσοχή των εκπαιδευτικών αλλά και της μαθηματικής εκπαιδευτικής κοινότητας γενικότερα (Dubinsky & Harel, 1992; Sierpinska, 1992). Οι συναρτήσεις κατέχουν μια ιδιαίτερα σημαντική θέση στο αναλυτικό πρόγραμμα των μαθηματικών, σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Αποτελούν μια σημαντική και θεμελιώδη έννοια για τη μελέτη των μαθηματικών, από το νηπιαγωγείο μέχρι και τη μέση εκπαίδευση (Dubinsky & Harel, 1992). Παρόλο αυτά η κατανόηση των συναρτήσεων είναι αρκετά δύσκολη. Μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και φοιτητές, σε κάθε χώρα, έχουν δυσκολίες στην εννοιολογική κατανόηση της έννοιας της συνάρτησης (Elia & Spyrou, 2006; Hitt, 1998; Markovits, Eylon, & Bruckheimer, 1986). Ένας μεγάλος αριθμός ερευνών χρησιμοποίησε διαφορετικές προσεγγίσεις για να διερευνήσει την κατανόηση της έννοιας της συνάρτησης στη διδασκαλία και μάθηση των μαθηματικών. Στη παρούσα μελέτη επιχειρείται η σύνθεση των ιδεών που υπάρχουν στη βιβλιογραφία, με στόχο τη διερεύνηση της κατανόησης της έννοιας της συνάρτησης από φοιτητές. Συγκεκριμένα, ο γενικός στόχος της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει τη συμπεριφορά, τις γν��στικές δομές και την επίδοση Κύπριων και Ιταλών φοιτητών σε διαφορετικές πτυχές της έννοιας της συνάρτησης. Συγκεκριμένα, διερευνήθηκε η προσέγγιση (αλγεβρική ή ολιστική) που ακολουθούν οι φοιτητές όταν λύνουν έργα συναρτήσεων, ο ορισμός και τα παραδείγματα που δίνουν για την έννοια, η αναγνώριση της έννοιας όταν δίνεται σε διαφορετικές αναπαραστάσεις, η μετάφραση από τη μια αναπαράσταση στην άλλη και η επιτυχία στην επίλυση προβλήματος. Επιπλέον, τα αποτελέσματα που προέκυψαν επιβεβαιώθηκαν από ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα που πάρθηκαν από δύο χώρες (Κύπρο και Ιταλία). Η παρούσα έρευνα διεξήχθη σε τρεις ερευνητικές φάσεις. Στην πρώτη ερευνητική φάση έλαβαν μέρος τέσσερεις ομάδες φοιτητών. Συγκεκριμένα, η πρώτη ομάδα αποτελείτο από 135 Κύπριους φοιτητές και τα δεδομένα συλλέχτηκαν το 2005, η δεύτερη ομάδα αποτελείτο από 153 Κύπριους φοιτητές και τα δεδομένα συλλέχτηκαν το 2007, η τρίτη ομάδα αποτελείτο από 260 Κύπριους φοιτητές και τα δεδομένα συλλέχτηκαν το 2008 και η τέταρτη ομάδα αποτελείτο από 200 Ιταλούς φοιτητές και τα δεδομένα συλλέχτηκαν το 2009. Ένα δοκίμιο που αποτελείτο από εφτά έργα δόθηκε στους φοιτητές. Οι συμμετέχοντες της δεύτερης ερευνητικής φάσης ήταν 279 Κύπριοι και 206 Ιταλοί φοιτητές. Στη φάση αυτή δόθηκαν δύο δοκίμια τα οποία αποτελούνταν από εννιά και δεκατέσσερα έργα αντίστοιχα. Στην τρίτη ερευνητική φάση πήραν μέρος εννιά άτομα που επιλέγηκαν από τη δεύτερη φάση για να συμμετάσχουν σε συνεντεύξεις οι οποίες αποτελούνταν από εννιά έργα. Από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψαν σημαντικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα προέκυψε ένα δομικό μοντέλο που επιβεβαιώνει και υπογραμμίζει το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει η ευελιξία χρήσης πολλαπλών αναπαραστάσεων και η ικανότητα επίλυσης προβλήματος στην εννοιολογική κατανόηση της έννοιας της συνάρτησης. Επιπλέον διερευνήθηκαν οι διαστάσεις της ευελιξίας χρήσης πολλαπλών αναπαραστάσεων και της επίλυσης προβλήματος. Συγκεκριμένα, η ευελιξία χρήσης πολλαπλών αναπαραστάσεων είναι μια πολυδιάστατη έννοια που περιλαμβάνει την εικόνα της έννοιας η οποία περαιτέρω προκύπτει από τον ορισμό και τα παραδείγματα που δίνονται για τη συγκεκριμένη έννοια, την αναγνώριση της έννοιας όταν δίνεται σε ποικιλία αναπαραστάσεων (γραφικές παραστάσεις, διαγράμματα, συμβολικές και λεκτικές εκφράσεις) και τις μεταφράσεις από αλγεβρική σε γραφική αναπαράσταση και το αντίθετο. Επιπλέον, από το μοντέλο προέκυψε ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζει η ολιστική προσέγγιση και η επίλυση πολύπλοκων προβλημάτων στη γενική ικανότητα επίλυσης προβλήματος. Παρά τις διαφορές που υπήρχαν στην επίδοση των Κύπριων και Ιταλών φοιτητών η δομή αυτή ήταν η ίδια και για τις δύο ομάδες. Σχετικά με τις προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν οι φοιτητές για να επιλύσουν απλά έργα συναρτήσεων επιβεβαιώθηκε η σταθερότητα τους. Επιπλέον οι Κύπριοι και Ιταλοί φοιτητές χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με την προσέγγιση που χρησιμοποίησαν. Η σχέση της ολιστικής προσέγγισης με τις άλλες διαστάσεις της κατανόησης της συνάρτησης διερευνήθηκε. Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ομάδα των φοιτητών που χρησιμοποίησαν ολιστική προσέγγιση είχαν καλύτερα αποτελέσματα σε όλες τις διαστάσεις της κατανόησης της έννοιας. Διερευνήθηκε περαιτέρω, η συμπεριφορά και η επίδοση των Κύπριων και Ιταλών φοιτητών σε όλες τις διαστάσεις της εννοιολογικής κατανόησης της συνάρτησης έτσι όπως αυτές προέκυψαν από το δομικό μοντέλο. Χαμηλότερη επίδοση είχαν στα έργα επίλυσης προβλήματος. Επιπλέον παρατηρήθηκε το φαινόμενο της στεγανοποίησης τόσο για τους Κύπριους όσο και για τους Ιταλούς φοιτητές. Επιπρόσθετα διαφάνηκαν οι διάφορες παρανοήσεις και οι ιδέες που έχουν οι φοιτητές για την έννοια της συνάρτησης .
+138	508	516	Nature-inspired congestion control and avoidance in wireless sensor networks	Έλεγχος και Αποφυγή Συμφόρησης στα Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων με Έμπνευση από τη Φύση	The thesis objective is to investigate nature inspired techniques in the context of congestion control in wireless sensor networks (WSNs), drawing inspiration from swarm intelligence and mathematical models of population biology. Two novel nature-inspired congestion control and avoidance approaches are proposed that aim at improving performance, in particular with respect to packet delivery ratio, end-to-end delay and energy consumption in a variety of sensor applications that follow either the event-based or the continuous-based (streaming) data delivery model. Both proposed congestion control approaches embody a nature-inspired development drive involving desirable properties (e.g self-organization, self-adaptation, robusteness). These properties are not explicitly programmed into the network, but emerge as a result of the collective behavior among interacting individuals. In addition, the proposed approaches are simple to implement at the individual node, involve minimal information exchange, and provide graceful performance degradation at low, medium and high traffic loads. The first approach targets event-based applications and adopts a swarm intelligence paradigm inspired by the obstacle avoidance behavior and the orientation behavior of bird flocks having global self-* properties (e.g. self-adaptation) achieved collectively without explicitly programming them into individual nodes. The main idea is to ‘guide’ packets (birds) to form flocks and flow towards the sink node (global attractor), whilst trying to avoid congestion regions (obstacles). In the proposed flock-based congestion control (Flock-CC) approach, the motion of each packet is influenced by: (a) the repulsive and attractive forces among closely located individuals, (b) the limited visual perception that defines the field of view (FoV), (c) the artificial magnetic field towards a global attractor, and (d) randomness. Performance evaluations show the effectiveness of the Flock-CC approach in balancing the offered load by exploiting available network resources. Flock-CC provides graceful performance degradation in terms of packet delivery ratio, packet loss, delay, and energy tax as the traffic load increases to even extreme levels. In addition, the proposed approach achieves adaptation to changing network and traffic conditions, robustness against failing nodes, even at extreme cases, scalability to different network sizes, and is shown to outperform typical conventional approaches. The second approach targets streaming applications and focuses on how congestion can be prevented, or if not gracefully controlled, in small-scale networks by regulating the rate of each traffic flow based on the Lotka-Volterra population model. The Lotka-Volterra based congestion control (LVCC) strategy involves minimal exchange of information and computation burden and is simple to implement at the individual node. Performance evaluations reveal that the LVCC approach achieves adaptability to changing traffic loads, scalability and fairness among flows, while providing graceful performance degradation, in terms of throughput and delay of individual streams, as the offered load increases. However, its scalability is questionable, and further work is required here, as for example the adaptive setting of its control parameters. This thesis successfully adapts techniques from nature and demonstrates their usefulness in combating congestion in WSNs under changing network and traffic conditions in the sense of reducing packet losses and thus retransmissions, leading to decreased delay and low levels of energy expenditure.	Ο στόχος της διατριβής είναι να διερευνήσει τεχνικές εμπνευσμένες από τη φύση στο πλαίσιο του ελέγχου συμφόρησης σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων, αντλώντας έμπνευση από τη νοημοσύνη σμήνους καθώς επίσης από μαθηματικά μοντέλα πληθυσμού που απαντώνται στη βιολογία. Δύο καινοτόμες, εμπνευσμένες από τη φύση, προσεγγίσεις ελέγχου και αποφυγής συμφόρησης προτείνονται που αποσκοπούν στη βελτίωση της επίδοσης, ιδίως όσον αφορά στο ποσοστό παράδοσης πακέτων, στη καθυστέρηση από άκρο σε άκρο και στην κατανάλωση ενέργειας σε μια ευρεία γκάμα εφαρμογών στα δίκτυα αισθητήρων. Και οι δύο προτεινόμενες προσεγγίσεις αναπτύχθηκαν στη βάση μηχανισμών που υπάρχουν στη φύση και παρουσιάζουν επιθυμητές ιδιότητες όπως αυτό-οργάνωση, αυτό-προσαρμοστικότητα και ευρωστία σε συνθήκες σφαλμάτων. Αυτές οι ιδιότητες δεν προγραμματίζονται ρητά στα δίκτυο αισθητήρων, αλλά προκύπτουν ως αποτέλεσμα της συλλογικής συμπεριφοράς μεταξύ των αλληλεπιδρώντων οντοτήτων. Επιπλέον, οι προτεινόμενες προσεγγίσεις είναι απλές στην υλοποίηση, εμπλέκουν ελάχιστη ανταλλαγή πληροφοριών και παρουσιάζουν πολύ καλή συμπεριφορά σε χαμηλή, μέση και υψηλή κίνηση πακέτων. Η πρώτη προσέγγιση (Flock-CC) στοχεύει σε εφαρμογές που δημιουργούν κίνηση δεδομένων έπειτα από την ανίχνευση κάποιου συμβάντος και υιοθετεί ένα μοντέλο νοημοσύνης σμήνους εμπνευσμένο από την συμπεριφορά των πουλιών για αποφυγή εμποδίων και προσανατολισμό σε κάποιο στόχο. Η βασική ιδέα είναι να «καθοδηγηθούν» τα πακέτα (πουλιά) ώστε να σχηματίσουν σμήνη και να οδηγηθούν προς το κόμβο-sink (πόλος έλξης), προσπαθώντας ταυτοχρόνως να αποφύγουν περιοχές συμφόρησης (εμπόδια) και περιοχές με «νεκρούς» κόμβους. Στην προτεινόμενη προσέγγιση που είναι εμπνευσμένη από τα σμήνη πουλιών, η κίνηση του κάθε πακέτου επηρεάζεται από: (α) τις δυνάμεις έλξης και απώθησης μεταξύ των πακέτων που γειτνιάζουν, (β) το περιορισμένο οπτικό πεδίο κάθε πακέτου, (γ) το τεχνητό μαγνητικό πεδίο προς το πόλο έλξης (κόμβος-sink), και (δ) τη τυχαιότητα. Η αξιολόγηση της επίδοσης της προσέγγισης Flock-CC δείχνει την αποτελεσματικότητα της στην εξισορρόπηση του φορτίου αξιοποιώντας τους διαθέσιμους πόρους του δικτύου. Η προσέγγιση Flock-CC παρουσιάζει αρκετά καλές επιδόσεις όσον αφορά στο ποσοστό παράδοσης πακέτων, στην απώλεια πακέτων, στη καθυστέρηση, και τη κατανάλωση ενέργειας, καθώς η κίνηση πακέτων αυξάνεται μέσα στο δίκτυο. Επιπλέον, επιτυγχάνει προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες συνθήκες του δικτύου, ευρωστία σε συνθήκες απωλειών κόμβων, επεκτασιμότητα σε διαφορετικά μεγέθη δικτύων, και υπεροχή έναντι συμβατικών προσεγγίσεων ελέγχου συμφόρησης. Η δεύτερη προσέγγιση (LVCC) στοχεύει σε εφαρμογές συνεχούς ροής πακέτων (streaming) και επικεντρώνεται στο πώς η συμφόρηση μπορεί να προληφθεί, ή να ελεχθεί ομαλά, σε δίκτυα μικρής κλίμακας, ρυθμίζοντας το ρυθμό αποστολής πακέτων της κάθε ροής με βάση την εξίσωση ελέγχου πληθυσμού ζώων Lotka-Volterra. Η στρατηγική ελέγχου συμφόρησης με βάση την εξίσωση Lotka-Volterra εμπλέκει ελάχιστη ανταλλαγή πληροφοριών και είναι απλή στην υλοποίηση. Η αξιολόγηση της επίδοσης δείχνει ότι η προσέγγιση LVCC επιτυγχάνει προσαρμοστικότητα στη μεταβαλλόμενη κίνηση πακέτων, καθώς και δικαιοσύνη μεταξύ των ροών. Ωστόσο, η επεκτασιμότητα της είναι αμφισβητήσιμη καθώς το μέγεθος του δικτύου μεγαλώνει, και απαιτείται περαιτέρω έρευνα, όπως για παράδειγμα προσαρμοστική ρύθμιση των παραμέτρων ελέγχου. Η διδακτορική διατριβή αυτή χρησιμοποιεί με επιτυχία μηχανισμούς από τη φύση και αποδεικνύει τη χρησιμότητά τους στην πρόληψη και καταπολέμηση της συμφόρησης σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων κάτω από μεταβαλλόμενες συνθήκες του δικτύου και της κίνησης πακέτων επιτυγχάνοντας μείωση των απωλειών πακέτων και των αναμεταδόσεων, οδηγώντας σε μειωμένη καθυστέρηση και χαμηλή κατανάλωσης ενέργειας.
+139	507	510	The structure and the development of algebraic thinking	Η δομή και η ανάπτυξη της αλγεβρικής σκέψης	The purpose of this study was to develop a theoretical model regarding ten to thirteen year old students’ algebraic thinking ability. Algebraic thinking ability was investigated according to four aspects: (a) the structure of this ability, (b) the description of the way it develops, (c) its relation to analogical reasoning and (d) analogical reasoning as means for revealing and developing this ability. Regarding the fourth aspect, analogical reasoning tasks with algebraic content were used to investigate the analogical reasoning approaches and the way they appeared to students who varied in algebraic thinking ability. At the same time, another examination was carried out regarding the usefulness of this type of tasks in encouraging students to show improved algebraic thinking ability. Eight hundred and three students, aged 10-13, participated in this study. Two tests were administered, one measuring algebraic thinking ability and another one measuring analogical reasoning ability. Clinical interviews with 101 students were conducted in which students had to solve seven analogical reasoning tasks with algebraic content. The results showed that algebraic thinking ability consists of three second order and eight first order factors: (a) the “ability to reason about covariation”, which is analyzed in “generalization of patterns-relations concerning covarying quantities” and “finding corresponding values of variables based on rules”, (b) the “ability to generalize properties from arithmetic” which is analyzed in “generalization of properties of operations”, “generalization of properties of numbers” and “generalization of properties of equality” and (c) “abilities related to algebraic syntax” which is analyzed in “finding the value of the unknown”, “modeling relations using algebraic symbols” and “simplification of algebraic expressions”. Statistically significant relations were found among the second order factors, as well as, a hierarchical relation among the first order factors within each second order factor. Four distinct groups of algebraic thinking ability were identified. Students of the first group indicated low achievement in all algebraic thinking abilities and used calculations with numbers to find only the next term of a pattern and the unknown in simple equations; thus, their activity was named as “pre-algebraic”. Students of the second group were successful in tasks that allowed procedural approaches and involved only the procedural conception of the equal sign; thus, their activity was named as “protoalgebraic-procedural”. Students of the third group were able to model relations through algebraic symbols and to reason about equalities and equations relationally; thus, their activity was named as “relational-symbolic algebraic thinking activity”. Students of the fourth group were able to simplify algebraic expressions and showed high performance in all algebraic thinking abilities; thus, their activity was named as “structural-global algebraic thinking ability”. Analogical reasoning ability is a strong predictive factor of algebraic thinking ability. Three different analogical reasoning approaches were identified which appear sequentially: surface similarity, transitive and structural similarity. The adoption of the three approaches was differentiated among the students of the four algebraic thinking groups. Students of the second and third algebraic thinking groups provided indications of improvement regarding algebraic thinking abilities while they were solving the interview tasks.	Σκοπός της εργασίας ήταν η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου που να περιγράφει την ικανότητα αλγεβρικής σκέψης μαθητών ηλικίας δέκα με δεκατριών ετών. Η ικανότητα αλγεβρικής σκέψης εξετάστηκε ως προς τέσσερις πτυχές: (α) τη δομή της ικανότητας, (β) την περιγραφή της ανάπτυξης της ικανότητας, (γ) τη σχέση της με την ικανότητα αναλογικού συλλογισμού και (δ) τον αναλογικό συλλογισμό ως μέσο για την έκφραση και ανάπτυξη της ικανότητας. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στην τέταρτη πτυχή, αξιοποιήθηκαν έργα αναλογικού συλλογισμού με αλγεβρικό περιεχόμενο για τη διερεύνηση των προσεγγίσεων αναλογικού συλλογισμού και του τρόπου εμφάνισής τους στους μαθητές διαφορετικής ικανότητας αλγεβρικής σκέψης. Παράλληλα, εξετάστηκε κατά πόσο τα συγκεκριμένα έργα ενθάρρυναν τους μαθητές να επιδείξουν βελτιωμένη ικανότητα αλγεβρικής σκέψης. Στην έρευνα συμμετείχαν 803 μαθητές Ε΄ και Στ΄ δημοτικού και Α΄ γυμνασίου. Χορηγήθηκε ένα εργαλείο για τη μέτρηση της ικανότητας αλγεβρικής σκέψης και ένα για τη μέτρηση της ικανότητας αναλογικού συλλογισμού. Ακολούθησαν ατομικές συνεντεύξεις στις οποίες 101 μαθητές κλήθηκαν να λύσουν επτά έργα αναλογικού συλλογισμού με αλγεβρικό περιεχόμενο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ικανότητα αλγεβρικής σκέψης αποτελείται από τρεις παράγοντες δεύτερης τάξης και οκτώ παράγοντες πρώτης τάξης: (α) την «ικανότητα συλλογισμού για τη συμμεταβολή» που αναλύεται στη «γενίκευση μοτίβων συμμεταβολής» και στη «μεταβολή των τιμών δύο μεταβλητών με βάση κανόνες», (β) την «ικανότητα γενίκευσης ιδιοτήτων από την αριθμητική» η οποία αναλύεται στη «γενίκευση ιδιοτήτων των πράξεων», στη «γενίκευση ιδιοτήτων των αριθμών» και στη «γενίκευση των ιδιοτήτων της ισότητας» και (γ) τις «ικανότητες που είναι άμεσα συνυφασμένες με την αλγεβρική σύνταξη», παράγοντας που αναλύεται στην «εύρεση της τιμής του αγνώστου», στη «μοντελοποίηση σχέσεων μέσω αλγεβρικών συμβόλων» και στην «εκτέλεση πράξεων με αλγεβρικά σύμβολα». Εμφανίστηκαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των παραγόντων δεύτερης τάξης και ιεραρχική σχέση μεταξύ των παραγόντων πρώτης τάξης εντός κάθε παράγοντα δεύτερης τάξης. Εντοπίστηκαν τέσσερις ομάδες μαθητών διαφορετικής ικανότητας αλγεβρικής σκέψης. Η δραστηριότητά της πρώτης ομάδας χαρακτηρίστηκε ως «προ-αλγεβρική» εφόσον ενέπλεκε υπολογισμούς με αριθμούς για την εύρεση του αμέσως επόμενου όρου ενός μοτίβου και του αγνώστου σε απλές εξισώσει�� και οι μαθητές παρουσίασαν χαμηλή επίδοση σε όλες τις ικανότητες αλγεβρικής σκέψης. Η δραστηριότητα της δεύτερης ομάδας χαρακτηρίστηκε ως «διαδικαστική-πρωτοαλγεβρική δραστηριότητα» καθώς παρουσιάστηκε επιτυχία σε έργα γενίκευσης, επίλυσης εξισώσεων και συλλογισμού για τη συμμεταβολή τα οποία επέτρεπαν διαδικαστική προσέγγιση και απαιτούσαν διαδικαστική αντίληψη του συμβόλου της ισότητας. Η δραστηριότητα της τρίτης ομάδας χαρακτηρίστηκε ως «συσχετιστική-συμβολική δραστηριότητα αλγεβρικής σκέψης» λόγω της ικανότητας των μαθητών να μοντελοποιούν σχέσεις μέσω αλγεβρικών συμβόλων και να συλλογίζονται για τις εξισώσεις και τις ισότητες με συσχεσιακό τρόπο. Η δραστηριότητα της τέταρτης ομάδας χαρακτηρίστηκε ως «δομική-καθολική δραστηριότητα αλγεβρικής σκέψης» αφού παρουσιάστηκε ικανότητα απλοποίησης αλγεβρικών εκφράσεων και ψηλή επίδοση σε όλες τις ικανότητες αλγεβρικής σκέψης. Η ικανότητα αναλογικού συλλογισμού των μαθητών αποτελεί ισχυρό παράγοντα πρόβλεψης της ικανότητας αλγεβρικής σκέψης. Εντοπίστηκαν τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις αναλογικού συλλογισμού οι οποίες εμφανίζονται σειριακά: η επιφανειακή, η μεταβατική και η δομική προσέγγιση. Η υιοθέτηση των τριών προσεγγίσεων διαφοροποιείται ανάμεσα στους μαθητές των τεσσάρων ομάδων αλγεβρικής σκέψης. Παρουσιάστηκαν ενδείξεις βελτίωσης της επίδοσης στις ικανότητες αλγεβρικής σκέψης, από μαθητές της δεύτερης και της τρίτης ομάδας αλγεβρικής σκέψης, κατά την επίλυση των έργων των συνεντεύξεων.
+140	426	511	Approaches to measuring schooling value	Μέθοδοι εκτίμησης της αξίας της εκπαίδευση	This PhD thesis consists of three different parts. The first part investigates how the newly introduced Contextual Value Added (CVA) indicator of school quality affects house prices in the catchment area of primary and secondary schools in England. The empirical analysis, based on data drawn from three independent and previously unexplored UK data sources, shows that the score component of CVA is positively associated with house prices at both primary and secondary levels of education; while the non-score component of this school quality indicator has a significant negative association with house prices, but only in the analysis of secondary school data. Furthermore, the effect of CVA and its score and non-score components on house prices also varies with the level of spatial aggregation at which empirical investigation is pursued, assuming a more ‘positive’ role between rather than within Local Authorities (LAs). The second part of the thesis proposes an approach based on the notion of separability and uses a two-stage budgeting consumer demand analysis for the investigation of the empirical relationship between the composite education-and-housing expenditure and the education component in order to estimate the relative price of the education to housing. No information about the location of households is needed; thereby the inability to apply hedonic methods in countries like the UK, where this information is considered confidential is circumvented. The empirical analysis draws on UK FES data over the period 1994-1997 and shows that the education component has a positive and significant effect on the composite education-and housing commodity, with a magnitude of a relative price of two components (education in relation to housing) to range between 0.4 to 2. The third part of the thesis attempts to construct a money metric of the benefit derived from state schooling when households can supplement the 'minimum' education provided free of charge with additional education purchased through acquiring accommodation in the catchment area of a high quality state school. It suggests ways to circumvent difficulties in modeling household behaviour arising from joint housing-education consumption in order to reach a complete demand system, where the proposed money metric can be estimated from data readily available in household expenditure surveys. The empirical analysis based on UK EFS data over the period 2001-2007, shows that households with children in private education enjoy a large benefit from free state schooling; however, the same is not true for households with children in secondary education. The present thesis can serve as an empirical but also as a theoretical tool for exploring issues pertaining to current educational policies.	Η διδακτορική αυτή διατριβή επικεντρώνεται σε τρεις διαφορετικές έρευνες. Η πρώτη έρευνα μελετά πώς ο νέος δείκτης ποιότητας των σχολείων, γνωστός ως «Contextual Value Added (CVA) Indicator», επηρεάζει τις αξίες των σπιτιών σε περιοχές όπου υπάρχουν σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Αγγλία. Η εμπειρική ανάλυση στηρίζεται σε αγγλικά στοιχεία τα οποία προέρχονται από τρεις νέες και ανεξάρτητες πηγές οι οποίες δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα για τη μελέτη του θέματος αυτού. Η ανάλυση δείχνει ότι ο παράγοντας «score» του δείκτη αυτού έχει θετική και στατιστικά σημαντική επίδραση στις τιμές των σπιτιών και στα δύο επίπεδα εκπαίδευσης (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια), ενώ ο «non-score» παράγοντας του δείκτη έχει σημαντική αλλά αρνητική επίδραση μόνο στην περίπτωση των σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά, η επίδραση του CVA και των επιμέρους στοιχείων του στις τιμές των σπιτιών διαφέρει ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο πραγματοποιείται η ανάλυση (level of spatial aggregation), υποθέτοντας περισσότερη θετική επίδραση μεταξύ από ότι εντός των Local Authorities. Η δεύτερη έρευνα προτείνει μία νέα μέθοδο η οποία στηρίζεται στην ανάλυση ζήτησης του καταναλωτή, με στόχο να εξετάσει την εμπειρική σχέση μεταξύ των αξιών των σπιτιών και την πρόσβαση των νοικοκυριών σε ψηλό επίπεδο δημόσιας εκπαίδευσης για τα παιδιά τους. Η προτεινόμενη μέθοδος επιτρέπει τα συνδυασμένα έξοδα για στέγη και εκπαίδευση από νοικοκυριά τα οποία έχουν παιδιά που φοιτούν σε δημόσια σχολεία, να κατανεμηθούν στα επιμέρους μέρη έτσι ώστε η επίδραση της ποιότητας των σχολείων στις τιμές των σπιτιών να εκτιμηθεί από στοιχεία Έρευνας Οικογενειακού Προϋπολογισμού. Η αδυναμία εφαρμογής της «hedonic» ανάλυσης αντιμετωπίζεται με τη χρήση αυτής της μεθόδου όπου δεν χρειάζεται καμία πληροφορία για την περιοχή στην οποία διαμένει το νοικοκυριό, πληροφορία η οποία είναι εμπιστευτική σε έρευνες όπως αυτή του Οικογενειακού Προϋπολογισμού. Η εμπειρική ανάλυση στηρίζεται σε αγγλικά στοιχεία για την περίοδο 1994-1997 και δείχνει ότι τα μη παρατηρούμενα έξοδα που αφορούν την εκπαίδευση έχουν θετική και στατιστικά σημαντική επίδραση στα από κοινού έξοδα για στέγη και εκπαίδευση, με τη σχετική τιμή της εκπαίδευσης-στέγης να κυμαίνεται μεταξύ 0.4-2. Η τρίτη και τελευταία έρευνα έχει ως στόχο την κατασκευή ενός χρηματικού δείκτη ικανοποίησης του οφέλους που απορρέει από την κρατική εκπαίδευση όταν τα νοικοκυριά μπορούν να συμπληρώσουν την ελάχιστη εκπαίδευση που παρέχεται δωρεάν από το κράτος με πρόσθετη εκπαίδευση που αγοράζεται μέσω της απόκτησης στέγης σε περιοχές υψηλής ποιότητας δημόσιων σχολείων. Προτείνει τρόπους για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες μοντελοποίησης της συμπεριφοράς των νοικοκυριών που προκύπτουν από την κοινή κατανάλωση στέγης και εκπαίδευσης προκειμένου να επιτευχθεί ένα πλήρες και ολοκληρωμένο σύστημα ζήτησης όπου ο χρηματικός δείκτης ικανοποίησης μπορεί να υπολογιστεί από εύκολα διαθέσιμα στοιχεία (και συγκρίσιμα με άλλες χώρες), όπως αυτά από τις Έρευνες Οικογενειακών Προϋπολογισμών. Η εμπειρική ανάλυση, βασισμένη σε αγγλικά στοιχεία για την περίοδο 2001-2007, δείχνει ότι οι οικογένειες με παιδιά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση απολαμβάνουν ένα μεγάλο όφελος από την κρατική παροχή εκπαίδευσης, εντούτοις, το ίδιο δεν φαίνεται να ισχύει για τις οικογένειες με παιδιά που φοιτούν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τέλος, η διατριβή αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση τόσο σε εμπειρικό όσο και σε θεωρητικό επίπεδο για να εξηγήσει/ερμηνεύσει αποτελέσματα σύγχρονων εκπαιδευτικών πολιτικών.
+141	499	520	Searching for the impact of teachers’ factors on promoting metacognition: a dynamic approach	Διερευνώντας του παραάγοντες αποτελεσματικής διδασκαλίας οι οποίοι συμβάλλουν στην ανάπτυξη της μεταγνώσης : μια δυναμική προσέγγιση	Several effectiveness studies conducted in different countries over the past three decades have consistently shown that classroom level is more important than the school level in terms of explaining the variance in student achievement. It has also been demonstrated that a large proportion of the classroom level variance can be attributed to teachers’ behavior in the classroom. As a consequence, classroom practice has become firmly integrated into theoretical and empirical models of educational effectiveness research which attempt to explain why these teaching factors are important for learning outcomes. An important constraint is the fact that the most effectiveness studies are exclusively focused on language or mathematics rather than on the whole school curriculum aims (cognitive, metacognitive and affective). In particular, while metacognition has generated a lot of interest and research in education, the educational effectiveness paradigm has not yet permeated into this field. Recent model (the dynamic model of educational effectiveness) refers to teaching factors which are assumed to promote both cognitive and metacognitive achievement. However, there are few studies that show whether teachers differ with respect to the degree to which they foster students’ metacognitive achievements, and which factors at the teacher level are responsible for any differences. In this context, the effectiveness study reported here aimed to identify the extent to which teacher factors of the dynamic model have an impact on the development of students’ cognitive and metacognitive achievement. Some of these factors are associated with direct and active teaching approach, whereas others are in line with the constructivist approach to teaching. Specifically, this study aimed to examine whether metacognition is changed, which is the relationship between cognition and metacognition, if teacher can affect metacognition and - if so - which teaching factors derived from the two different teaching approaches have an impact on student metacognitive achievement. A stage sampling procedure was used and 9 primary schools in Cyprus were randomly selected. All grade-4 and grade-5 students (n=504) of the 33 classes of the school sample participated in the main study. Written tests in Mathematics and the “Metacognitive Skills and Knowledge Assessment” tool were administered to students at the beginning and at the end of school year 2013-2014. Moreover, all students completed a questionnaire measuring teacher behavior in classroom. Multilevel SEM analysis was conducted to search for the effect of teacher factors on student cognitive and metacognitive achievement. The results revealed a reciprocal relationship between students’ cognitive and metacognitive achievement. Almost all teacher factors of the dynamic model were associated with cognitive achievement but only four were associated with metacognitive achievement. In particular, factors associated with the constructivist approach to teaching had a significant contribution to the development of student metacognitive achievement. Moreover, two factors of the dynamic model that are in line with the direct and active approach to teaching were also found to be associated with the development of student metacognitive achievement. Implications of findings for theory and practice are drawn.	Αρκετές μελέτες αποτελεσματικότητας που διενεργήθηκαν σε διάφορες χώρες κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες έχουν καταδείξει ότι το επίπεδο της τάξης είναι σημαντικότερο από το επίπεδο του σχολείου όσον αφορά την ερμηνεία της διακύμανσης των επιτευγμάτων των μαθητών. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό της διακύμανσης στο επίπεδο της τάξης μπορεί να αποδοθεί στη συμπεριφορά των εκπαιδευτικών στην τάξη. Κατά συνέπεια, η πρακτική στην τάξη έχει σταθερά ενσωματωθεί στα θεωρητικά και εμπειρικά μοντέλα της έρευνας εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί αυτοί οι παράγοντες διδασκαλίας είναι σημαντικοί για τα μαθησιακά επιτεύγματα. Ένα σημαντικό περιορισμό αποτελεί το γεγονός ότι οι περισσότερες μελέτες αποτελεσματικότητας εστιάζονται αποκλειστικά στη γλώσσα ή τα μαθηματικά, παρά στους συνολικούς στόχους του αναλυτικού προγράμματος (γνωστικούς, μεταγνωστικούς, συναισθηματικούς). Συγκεκριμένα, ενώ η μεταγνώση έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και ερευνητική δραστηριότητα στον τομέα της εκπαίδευσης, εντούτοις εντοπίζεται ένα κενό όσον αφορά την εκπαιδευτική αποτελεσματικότητα στο πεδίο αυτό. Ένα πρόσφατο μοντέλο εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας, το Δυναμικό Μοντέλο, αναφέρεται σε παράγοντες διδασκαλίας οι οποίοι θεωρούνται ότι μπορούν να συνεισφέρουν στην προαγωγή τόσο των γνωστικών όσο και των μεταγνωστικών επιτευγμάτων. Ωστόσο, ελάχιστες έρευνες υπάρχουν που να δείχνουν κατά πόσο οι εκπαιδευτικοί διαφέρουν ως προς το βαθμό στον οποίο προωθούν τα μεταγνωστικά επιτεύγματα, και ποιοι παράγοντες στο επίπεδο του εκπαιδευτικού είναι υπεύθυνοι για τυχόν διαφορές. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα ερευνητική μελέτη σκοπό έχει να διερευνήσει το κατά πόσο οι παράγοντες αποτελεσματικής διδασκαλίας του Δυναμικού Μοντέλου έχουν επίδραση στην ανάπτυξη των γνωστικών και μεταγνωστικών επιτευγμάτων των μαθητών. Μερικοί από αυτούς τους παράγοντες σχετίζονται με την προσέγγιση της άμεσης και ενεργούς διδασκαλίας, ενώ άλλοι με την προσέγγιση του εποικοδομισμού. Συγκεκριμένα, η μελέτη αυτή στοχεύει στο να εξετάσει κατά πόσον η μεταγνώση μεταβάλλεται, ποια είναι η σχέση μεταξύ γνώσης και μεταγνώσης, αν ο εκπαιδευτικός μπορεί να επηρεάσει τη μεταγνώση και - αν ναι - ποιοι παράγοντες διδασκαλίας που προέρχονται από τις δύο διδακτικές προσεγγίσεις έχουν επίδραση στα μεταγνωστικά επιτεύγματα. Με τη διαδικασία της κατά στάδιο δειγματοληψίας επιλέγηκαν τυχαία 9 σχολεία δημοτικής εκπαίδευσης της Κύπρου. Στην έρευνα συμμετείχαν όλοι οι μαθητές (n=504) που φοιτούσαν στα 33 τμήματα Δ΄ και Ε΄ τάξης των σχολείων αυτών. Στους μαθητές χορηγήθηκαν δοκίμια Μαθηματικών καθώς και το μεταγνωστικό δοκίμιο «Metacognitive Skills and Knowledge Assessment» στην αρχή και στο τέλος της σχολικής χρονιάς 2013-2014. Επιπλέον, όλοι οι μαθητές συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που μετρούσε τη συμπεριφορά του εκπαιδευτικού στην τάξη. Για τη διερεύνηση των επιδράσεων των παραγόντων αποτελεσματικής διδασκαλίας στα γνωστικά και μεταγνωστικά επιτεύγματα διενεργήθηκε πολυεπίπεδη ανάλυση μοντέλων δομικών εξισώσεων. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν την ύπαρξη μιας αμφίδρομης σχέσης ανάμεσα στη γνώση και τη μεταγνώση. Σχεδόν όλοι οι παράγοντες διδασκαλίας του Δυναμικού Μοντέλου φάνηκε να έχουν επίδραση στα γνωστικά επιτεύγματα, αλλά μόνο τέσσερις εξ αυτών φάνηκε να έχουν επίδραση στα μεταγνωστικά επιτεύγματα. Συγκεκριμένα, παράγοντες που συνδέονται με την εποικοδομιστική προσέγγιση στη διδασκαλία είχαν σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη των μεταγνωστικών επιτευγμάτων. Επιπλέον, δύο παράγοντες του Δυναμικού Μοντέλου που συνάδουν με την άμεση και ενεργό προσέγγιση στη διδασκαλία βρέθηκαν επίσης να επηρεάζουν την ανάπτυξη των μεταγνωστικών επιτευγμάτων. Με βάση τα αποτελέσματα, συζητείται η συνεισφορά της έρευνας στη θεωρία και την πρακτική.
+142	250	283	The use of text in facilitating sixth grade students' personal epistemology advancement in science	Η χρήση κειμένου στην ανάπτυξη της προσωπικής επιστημολογίας μαθητών έκτης δημοτικού στην επιστήμη	Two text-based instructional interventions that emerged from two antithetical theoretical frameworks were developed and contrasted in terms of their effectiveness in facilitating sixth grade students’ personal epistemology in science. The refutation text intervention emerged from the epistemological theories framework (Hofer & Pintrich, 1997) and the analogy text intervention emerged from the epistemological resources framework (Hammer & Elby, 2002). The role of text comprehension, interest and prior knowledge in the process of epistemological advancement was investigated. The study also examined the structure of personal epistemology of 11-12 year old students in science. Sixth grade students (N=175) were randomly assigned in three text groups. Students in the baseline group (control group) read an expository text about epistemology in science. Students in the refutation group read a refutation text about epistemology in science and students in the analogy group read an expository text enriched with everyday analogies about epistemology in science. Students’ personal epistemology was assessed with the Personal Epistemology in Science Questionnaire. Results indicated that all three texts induced change (however modest) in students’ personal epistemology, while both the analogy text and, to a lesser extent, the refutation text enhanced substantially the epistemology of students with high comprehension ability. Partial support was provided for a four-dimensional structure of personal epistemology. Findings contribute to the understanding of the underlying structure of younger students’ personal epistemology in science and support the feasibility of short-term instructional interventions towards personal epistemology advancement.	Έγινε σύγκριση δύο διδακτικών παρεμβάσεων βασισμένων σε κείμενο οι οποίες αναπτύχθηκαν με βάση δύο αντίθετες θεωρητικές προσεγγίσεις, ως προς την αποτελεσματικότητά τους στην ανάπτυξη της προσωπικής επιστημολογίας μαθητών έκτης δημοτικού στην επιστήμη. Η χρήση κειμένου αντιπαράθεσης προήλθε από τη θεωρητική προσέγγιση των επιστημολογικών θεωριών (Hofer & Pintrich, 1997) και η χρήση κειμένου με τη χρήση αναλογιών προήλθε από τη θεωρητική προσέ��γιση των επιστημολογικών εφοδίων (Hammer & Elby, 2002). Εξετάστηκε επίσης ο ρόλος της κατανόησης κειμένου, του ενδιαφέροντος και της προηγούμενης γνώσης στην επιστήμη στη διαδικασία ανάπτυξης της προσωπικής επιστημολογίας. Διερευνήθηκε επίσης η δομή της προσωπικής επιστημολογίας μαθητών ηλικίας 11-12 ετών στην επιστήμη. Μαθητές έκτης δημοτικού (Ν=175) κατανεμήθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες κειμένων. Οι μαθητές στην ομάδα ελέγχου διάβασαν ένα πληροφοριακό κείμενο για την επιστημολογία στην επιστήμη. Οι μαθητές στην ομάδα του κειμένου αντιπαράθεσης διάβασαν ένα κείμενο αντιπαράθεσης για την επιστημολογία στην επιστήμη και οι μαθητές στην ομάδα του κειμένου με τη χρήση αναλογιών διάβασαν ένα πληροφοριακό κείμενο εμπλουτισμένο με παραδείγματα από την καθημερινή ζωή σχετικά με την επιστημολογία στην επιστήμη. Η επιστημολογία των μαθητών εξετάστηκε με το Ερωτηματολόγιο Προσωπικής Επιστημολογίας στην Επιστήμη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και τα τρία κείμενα προώθησαν την αλλαγή (ωστόσο σε μικρό βαθμό) στην προσωπική επιστημολογία των μαθητών. Το κείμενο με τη χρήση αναλογιών και σε μικρότερο βαθμό το κείμενο αντιπαράθεσης προώθησε συστηματικά την επιστημολογία μαθητών με ψηλή αναγνωστική ικανότητα. Επίσης, τα αποτελέσματα υποστηρίζουν εν μέρει ότι η προσωπική επιστημολογία νεαρών μαθητών μπορεί να διακριθεί σε τέσσερις διαστάσεις. Τα αποτελέσματα της έρευνας συμβάλουν στην κατανόηση της δομής της προσωπικής επιστημολογίας μαθητών δημοτικού στην επιστήμη και υποδεικνύουν τη δυνατότητα παρεμβάσεων μικρής διάρκειας στην ανάπτυξη της προσωπικής επιστημολογίας.
+143	373	440	Vulnerable domains for cross-linguistic influence in L2 acquisition of Greek	Ευάλωτα πεδία για διαγλωσσική επίδραση στην απόκτηση της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας	The present dissertation investigates adult L2 acquisition, the role of Universal Grammar, and possible cross-linguistic transfer in L2 acquisition. In particular, it focuses on the acquisition of clitics and determiners and morphological agreement (uninterpretable/interpretable features), investigates all the domains vulnerable to cross-linguistic interference in L2 Greek (both Cypriot and Standard Modern Greek) by L1 Russian adult speakers who all reside in the Republic of Cyprus. Uninterpretable grammatical features are constrained by the critical period and are subject to maturational constraints, meaning that these features become inaccessible after the critical period (Tsimpli, 1997). As for interpretable features, these are not subject to such maturation constraints and should hence be accessible for L2 learners. The present dissertation focuses on the acquisition of clitics, determiners and morphological agreement in L2 Greek by 65 Russian-speaking participants, in verbal and nominal domains, with various features (gender, case, person, number) and different levels of locality (short- and long-distance dependencies) involved (Tsimpli et al., 2005). It tests the Missing Surface Inflection Hypothesis (Lardiere, 1998, 2005; Prévost and White, 2000), according to which morphological agreement is realised post-syntactically at the PF interface and L2 learners have difficulties in accessing and matching the appropriate morpho-phonological form with the relevant feature(s). The current study also tests the Interpretability Hypothesis (Tsimpli and Mastropavlou, 2007). According to this Hypothesis, uninterpretable features are not available in L2 because of the critical period; consequently L2 learners would show a consistent variability/optionality with the elements that involve uninterpretable features. The Full Transfer/Full Access Hypothesis (Schwartz and Sprouse, 1994) is tested as well, according to which both interpretable and uninterpretable features are available in L2 due to access to UG and L2 learners are able to achieve native-like attainment in L2 even in terms of uninterpretable features. The findings of the dissertation support the Interpretability Hypothesis only, as there is no correlation between age, AoO, LoR and clitic/determiner production/omission. L2 learners have a problem with the acquisition of uninterpretable features (definite determiners, 3rd person object clitics and gender feature in morphological agreement) in comparison to interpretable features (indefinite determiners, 1st/2nd person object clitics and person, number of features in morphological agreement) which do not cause difficulties in L2 acquisition.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει την εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας από τους ενήλικες, τον ρόλο της Καθολικής Γραμματικής και πιθανή διαγλωσσική μεταφορά στην εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας. Συγκεκριμένα, επικεντρώνεται στην εκμάθηση των κλιτικών, των άρθρων και την μορφολογικής συμφωνίας (ερμηνευσιμων και μη-ερμηνευσιμων χαρακτηριστικών), εξετάζοντας όλες τις προβλέψιμες περιοχές επίδρασης της μητρικής ρωσικής στην εκμάθηση της ελληνικής (κοινής ή κυπριακής) από τους ρωσόφωνους ενήλικες ομιλητές οι οποίοι κατοικούν στην Κύπρο. Η εκμάθηση των μη-ερμηνευσιμων χαρακτηριστικών είναι περιορισμένη από την κριτική περίοδο και υπόκειται σε περιορισμούς ωριμότητας. Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι διαθέσιμα για εκμάθηση μετά την κρίσιμη περίοδο (Τσιμπλή, 1997). Ότι αφορά τα ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά, αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι περιορισμένα από την ωριμότητα και είναι έτοιμα για την εκμάθηση από τους μη φυσικούς ομιλητές. Η παρούσα διατριβή επίκεντρώνεται στην εκμάθηση των κλιτικών, των άρθρων και της μορφολογικής συμφωνίας στο ρηματικό και ονομαστικό πεδίο με τα διάφορα χαρακτηριστικά (γένος, πτώση, προσωπο, αριθμός) και στα διάφορα επίπεδα εγγύτητας/απόστασης της μορφολογικής συμφωνίας από τους 65 ενήλικες ομιλητές Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας που έλαβαν μέρος στην έρευνα. Η έρευνα ελέγχει την Υπόθεση της Ελλιπούς Επιφανειακής Μορφολογικής Συμφωνίας (Haznedar and Schwartz 1997; Lardiere 1998, 2005; Prévost and White 2000), σύμφωνα με την οποία η μορφολογική συμφωνία παρουσιάζεται μετά την σύνταξη στο διεπίπεδο με τη Φωνητική Μορφή και οι μη-φυσικοί ομιλητές έχουν προβλήματα στην προσέγγιση και την αντιστοίχιση της κατάλληλης μορφο-φωνολογικής μορφής με το κατάλληλο χαρακτηριστικό. Η μελέτη επίσης εξετάζει την Υπόθεση της Ερμηνευσιμότητας (Tsimpli and Mastropavlou 2007), σύμφωνο με την οποία τα μη-ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά δεν είναι διαθέσιμα στην δεύτερη γλώσσα λόγω της κριτικής περιόδου. Ως αποτέλεσμα οι μη-φυσικοί ομιλητές δείχνουν την σταθερή μεταβλητότητα με τα στοιχεία που συμπεριλαμβάνουν τα μη-ερμηωεύσιμα χαρακτηριστικά. Η Υπόθεση της Πλήρους Μεταφοράς/ Πλήρους Πρόσβασης (Schwartz and Sprouse 1994) εξετάζεται επίσης σε αυτή την μελέτη, σύμφωνα με αυτή την υπόθεση και τα ερμηνεύσιμα και τα μη-ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά είναι διαθέσιμα στην δεύτερη γλώσσα επειδή υπάρχει πρόσβαση στη Καθολική Γραμματική και οι ομιλητές της δεύτερης γλώσσας μπορούν να μάθουν την μητρική γλώσσα ως μητρική ακόμα ότι αφορά τα μη-ερμηνεύσιμα χαρακτηριτικά. Τα αποτελέσματα της διατριβής υποστηρίζουν την Υπόθεση της Ερμηνευσιμότητας καθώς δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας, διάρκειας διαμονής στην Κύπρο και πραγμάτωση/μη πραγμάτωση των άρθρων και των κλιτικών. Οι ομιλητές της Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας έχουν πρόβλημα με την απόκτηση των μη-ερμηνεύσιμων χαρακτηριστικών (οριστικών άρθρών, κλιτικών αντικειμένου (3 πρόσωπο) και του χαρακτηριστικού του γένους στην μορφολογική συμφωνία) με σύγκριση με τα ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά (μη οριστικά άρθρα, κλιτικά (1, 2 πρόσωπο) και τα χαρακτηριστικά του προσώπου, αριθμό στην μορφολογική συμφωνία) τα οποία δεν προκαλούν προβλήματα στην εκμάθηση Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας.
+144	206	210	On-line partial discharge source identification in medium and high voltage cable networks	Αναγνώρηση της προέλευσης των Μερικών Ηλεκτρικών Εκκενώσεων σε εν ενεργεία δίκτυα καλωδίων μέσης και υψηλής τάσης	On-line condition monitoring provides information about the existence of PDs in cables and their accessories under normal operating conditions and lies at the heart of a condition-monitoring program of power equipment. Identifica- tion of the source of a PD and the evolution of the measured quantity of PD activity over time are of paramount importance for the assessment of the insu- lation integrity of power equipment. In such a continuous monitoring system the feature vector has to have the minimum possible number of dimensions otherwise classification times can be very slow for real-time implementation. The motivation behind this work, and hence its contribution is to propose and evaluate two complementary lower dimensional feature vectors based on time and phase-resolved measurements, which can be exploited in on-line scenarios. Towards this end the methodology that is followed is the creation of an experimental database of known PD sources, its analysis using statistical and signal processing methods, the proposition of the feature vectors, and their assessment using supervised, unsupervised, experimental and field data. The results demonstrate the use of this feature in on- line field measurements, as a pre-processing step to Phase Representation Partial Discharge (PRPD) analysis.	Η παρακολούθηση για ύπαρξη Μερικών Ηλεκτρικών Εκκενώσεων (ΜΗΕ) σε πραγματικές συνθήκες προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του διηλεκτρικού των υπογείων καλωδίων μεταφοράς και διανομής και συνεπώς βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενός προγράμματος συντήρησης του εξοπλισμού ισχύος. Η αναγνώριση της πηγής της ΜΗΕ και της εξέλιξης της τιμής της με το χρόνο είναι υψίστης σημασίας για την εκτίμηση της ακεραιότητας του διη- λεκτρικού σε εξοπλισμό ισχύος. Προς επίτευξη τούτου χρειάζεται ένα συνεχές σύστημα παρακολούθησης, μια από τις ιδιότητες του οποίου πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση των διαστάσεων του χαρακτηριστικού διανύσματος, ούτως ώστε ο αλγόριθμος κατηγοριοποίησης να μην είναι πολύ αργός και άρα αδύνατο να χρησιμοποιηθεί σε ένα σύστημα πραγματικού χρόνου. Αυτή η ερευνητική εργασία δημιούργησε μια πειραματική βάση δεδομένων βασισμένη σε μια σε εργαστηριακή διάταξη κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες. Ακολούθως, με βάση την ανάλυση της βάσης δεδομένων, προτείνονται δύο χαρακτηριστικά διανύσματα μικρότερων διαστάσεων, ένα για δεδομένα με βάση το χρόνο και άλλο για δεδομένα με βάση την φάση, τα οποία έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν σε ένα συνεχές σύστημα παρακολούθησης πραγματικού χρόνου. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τη δυνητική χρησιμότητα του προτεινόμενου χαρακτηριστικού διανύσματος ως εργαλείο προ επεξεργασίας της ανάλυσης σε σχέση με την φάση (PRPD).
+145	270	271	Organic-inorganic hybrid materials combining metal nanoparticles and functional amphiphilic diblock copolymers. Synthesis, characterization and experimental investigation of their nonlinear optical properties	Οργανικά-ανόργανα υβριδικά υλικά βασισμένα σε μεταλλικά νανοσωματίδια και λειτουργικά αμφιφιλικά διαδρομερή συμπολυμερή. Σύνθεση, χαρακτηρισμός και πειραματική μελέτη των μη-γραμμικών οπτικών τους ιδιοτήτων	The present work mainly focuses on the synthesis and characterization and experimental investigation of the non linear optical (NLO) properties of novel hybrid materials based on functional amphiphilic block copolymers and palladium (Pd) nanoparticles. Three families of novel, well-defined block copolymers were synthesized employing RAFT controlled radical polymerization, in which the ligating block segment (2-acetoacetoxy ethyl methacrylate), capable of binding and stabilizing inorganic matter (metal ions and nanoparticles) in selective organic media, remained unchanged in terms of chemical structure. Therefore, the differentiation of the three families has been provided by changing the chemical nature of the second block segment. In the first family, a long-alkyl chain monomer (Lauryl methacrylate) has been used. In the second family, a photoconductive monomer (2-(N-carbazolyl) ethyl ethacrylate) was introduced in the second block. Finally, in the third family, a fluorescent monomer (9-anthrylmethyl methacrylate) was incorporated. All polymers were characterized by SEC and 1H NMR, DSC and TGA and DLS. Micellar nanostructures constructed by the above-mentioned block copolymers were used as a nano-environment for the complexation and solubilization of Pd NPs. The hybrid systems were characterized by UV-vis, DLS, AFM and TEM. The Z-scan technique was then employed for the measurement of the NLO properties of the hybrid systems. Moreover, the anthracene-containing polymers were evaluated toward their ability to act as effective fluorescent chemosensors in organic media. The lauryl-containing polymers were also used for the encapsulation of Au nanoparticles. The resulting micellar nanohybrids were employed as nanocatalysts for the growth of semiconducting metal oxide nanowires.	Η παρούσα εργασία στοχεύει κυρίως στη σύνθεση, χαρακτηρισμό και μελέτη των μη-γραμμικών οπτικών ιδιοτήτων καινοτόμων οργανικών-ανόργανων υβριδικών υλικών βασισμένων σε λειτουργικά αδρομερή συμπολυμερή και νανοσωματίδια παλλαδίου. Tρεις νέες οικογένειες αδρομερών συμπολυμερών έχουν παρασκευαστεί, με χρήση της ελεγχόμενης μεθόδου πολυμερισμού RAFT. Το ένα τμήμα των αδρομερών συμπολυμερών παραμένει σταθερό όσο αφορά τη χημική δομή και αποτελείται από μονάδες 2-acetoacetoxy ethyl methacrylate, με ικανότητα δέσμευσης και σταθεροποίησης ανόργανων μεταλλικών νανοσωματιδίων σε οργανικούς διαλύτες. Συνεπώς, η διαφοροποίηση μεταξύ των τριών οικογενειών έγκειται στην αλλαγή της χημικής φύσης του δεύτερου τμήματος του πολυμερούς. Το Lauryl methacrylate, ένα μονομερές που φέρει μακριά, υδρόφοβη υδρογονανθρακική αλυσίδα χρησιμοποιήθηκε για τη σύνθεση της πρώτης οικογένειας πολυμερών. Για την δεύτερη οικογένεια, ένα φωτοαγώγιμο μονομερές ((N-carbazolyl) ethyl methacrylate), εισήχθη ως δεύτερο τμήμα και τέλος για την τρίτη οικογένεια ένα φθορίζον μονομερές (9-anthrylmethyl methacrylate) ενσωματώθηκε. Όλα τα πολυμερή έχουν χαρακτηριστεί με SEC, 1H NMR, DSC, TGA και DLS. Μικύλια βασισμένα στα προαναφερθέντα αδρομερή συμπολυμερή έχουν χρησιμοποιηθεί ως νανο-συστήματα για τη συμπλοκοποίηση και διαλυτοποίηση ν��νοσωματιδίων παλλαδίου σε οργανικό μέσο. Τα υβριδικά συστήματα έχουν χαρακτηρισθεί με UV-vis, DLS, AFM, TEM. Η τεχνική Z-scan έχει χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της μη-γραμμικής οπτικής απόκρισης των υβριδικών αυτών συστημάτων σε διάλυμα. Επιπλέον, τα πολυμερή βασισμένα σε ανθρακένιο έχουν αξιολογηθεί ως προς την ικανότητα τους να δρουν ως διπλοί χημικοί αισθητήρες φθορισμού σε οργανικό μέσο. Σε μια προσπάθεια να αποδειχθεί η δυνατότητα εφαρμογής των συγκεκριμένων υβριδικών συστημάτων σε τεχνολογίες νανονημάτων, παρασκευάστηκαν νανοϋβριδικά μικύλια πολυμερών/νανοσωματιδίων Au που χρησιμοποιήθηκαν ως νανοκαταλύτες για την ανάπτυξη νανονημάτων από μεταλλικά οξείδια.
+146	507	503	Ηarbours, harbour works and the external commerce of Cyprus, 1878-1927	Λιμάνια, λιμενικά έργα και εξωτερικό εμπόριο στην Κύπρο, 1878-1927	This dissertation focuses on presenting, analyzing and interpreting the quantitative and qualitative data on harbours, harbour works and the external commerce of Cyprus, between 1878 and 1927. It is an economic history research which aims to fill in some of the gaps traced in the economic history of Cyprus, especially during the first fifty years of British rule. It examines and analyses two important elements of the economic history of the island, which, with the exception of this research, haven’t been examined: the effects of harbours and external trade. The use of harbours and the value of the external trade of the island are examined together as there are two significant and interrelated factors of the economy of every country. Besides that, the economic growth of an island cannot be achieved if it is not part of a broader commercial and maritime network. The dissertation aims to fill in the historiographical gaps on this field and examine how the harbour works contributed to the commercial and economic growth of the island. At the same time the wider British economic policy applied on the colonies is also examined. The dissertation compares the volume and value of the external trade of the island with that of other places in the eastern Mediterranean. This is another innovative element of this research, which allows us to see the importance of Cyprus in the economy of the Mediterranean region. So far its importance was examined based mainly on political issues. All the above will be examined in the following three sections in which the dissertation is divided: In the first section “Before the British arrival on the island, 1841-1877”, I analyze the harbour facilities and the external trade of Cyprus between 1841 and 1877. In the second section, “Harbours and harbour works, 1878-1927”, I present the harbours of the island, their facilities and the harbour works which were completed during the period 1878-1927. The third section, titled “The External commerce and the port traffic, 1878-1927”, examines the external trade of the island. In this chapter, the external trade and traffic of the island’s harbours is compared with other harbours in the eastern Mediterranean. This is important because it presents the results of the British financial policy in the island and the importance of the commerce of Cyprus in the Mediterranean region. In the final section under the title “Conclusions”, I examine a final question regarding the economic growth which occurred due to the harbour works and the increase of the external commerce, how big this growth was and how it was reflected on the purchasing power of the Cypriots during the period 1878-1927. The main source material of this research derives from the archives in the State archives of Cyprus and London (The National Archives), the Historical Archive of the Bank of Cyprus, the Costa and Ritas Severi foundation, the private collection of Petros Avgoustis and the Pierides Family, the primary published material, the Cypriot and British press and the published bibliography.	Η παρούσα διατριβή επιχειρεί την εξέταση και ανάλυση δύο σημαντικών πτυχών της οικονομικής ιστορίας του νησιού οι οποίες μέχρι σήμερα δεν έχουν τύχει διεξοδικής ανάλυσης: των λιμανιών και του εξωτερικού εμπορίου της Κύπρου. Η χρήση των λιμανιών και οι αυξομειώσεις στο εμπόριο μελετώνται ταυτόχρονα, διότι πρόκειται για δύο πλήρως συνυφασμένους και αλληλένδετους παράγοντες της οικονομίας ενός τόπου. Εξάλλου η ανάπτυξη και βελτίωση της γενικής κατάστασης ενός νησιού δεν μπορεί να σχηματιστεί εάν δεν εντάσσεται σε ένα ευρύτερο εμπορικό και λιμενικό δίκτυο. Η παρούσα διατριβή προχωρεί στην πρώτη ολοκληρωμένη παρουσίαση, ανάλυση και ερμηνεία των διαθέσιμων ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων που συνδέονται με την ανάπτυξη των λιμανιών, των λιμενικών έργων και του εμπορίου της Κύπρου στο διάστημα 1878-1927. Η έρευνα αυτή εμπίπτει στον τομέα της οικονομικής ιστορίας της Κύπρου η οποία, ειδικά για τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας στο νησί, είναι μόνο στοιχειωδώς μελετημένη. Η διατριβή φιλοδοξεί να απαντήσει στα ερωτήματα που αφορούν τις λιμενικές υποδομές και τα λιμενικά έργα που γίνονται για βελτίωση των υπηρεσιών και τον αντίκτυπό τους στην εμπορική και γενικότερη οικονομική πρόοδο του νησιού. Παράλληλα με όλα αυτά, εξετάζεται η βρετανική αποικιακή οικονομική πολιτική και το πώς αυτή εφαρμόζεται στο νησί. Η διατριβή προχωρεί στη διεξοδική ανάλυση της μορφής και της σπουδαιότητας του κυπριακού εξωτερικού εμπορίου για την οικονομία του νησιού. Τέλος, συγκρίνει τον όγκο του εξωτερικού εμπορίου του νησιού με εκείνον άλλων περιοχών της ανατολικής Μεσογείου. Όλα αυτά είναι μέρος των αποτελεσμάτων της παρούσας έρευνας, που επιτρέπει για πρώτη φορά την τοποθέτηση και εκτίμηση της σπουδαιότητας της Κύπρου στον εμπορικό και οικονομικό χάρτη της περιοχής, πράγμα που συχνά απουσιάζει από μελέτες της εποχής αυτής. Τα ερωτήματα της έρευνας αναλύονται σε τρεις ενότητες: Στο Μέρος Α΄ «Πριν από τον ερχομό των Βρετανών, 1841-1877», παρουσιάζονται και αναλύονται οι υφιστάμενες λιμενικές υποδομές και το εξωτερικό εμπόριο της Κύπρου από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τις παραμονές της άφιξης των Βρετανών. Στο Μέρος Β΄, «Λιμάνια και Λιμενικά έργα, 1878-1927», γίνεται η πρώτη ολοκληρωμένη παρουσίαση των λιμανιών του νησιού, των λιμενικών υποδομών και των έργων που γίνονται σε αυτά. Στο Μέρος Γ΄, «Εξωτερικό εμπόριο και λιμενική κίνηση, 1878-1927», γίνεται αναλυτική παρουσίαση του εξωτερικού εμπορίου της Κύπρου. Ακόμη, συγκρίνεται η εμπορική και λιμενική κίνηση των κυριότερων εμπορικών λιμανιών του νησιού με εκείνη των λιμανιών της νοτιοανατολικής Μεσογείου για να διαφανούν τα αποτελέσματα της βρετανικής πολιτικής και η εμπορική σπουδαιότητα της Κύπρου στο γεωγραφικό της περιβάλλον. Στο τελευταίο κομμάτι της διατριβής, στα συμπεράσματα, ως καταληκτικό ερώτημα, εξετάζεται το μέγεθος της οικονομικής προόδου που προκύπτει από τα νέα δεδομένα (αύξηση εξωτερικού εμπορίου, λιμενικά έργα κ.ά.) και ο αντίκτυπος που αυτή έχει στην αγοραστική δύναμη των πολιτών στο διάστημα 1878-1927. Για να επιτευχθούν οι στόχοι της διατριβής εξετάστηκε το αρχειακό υλικό στο Κρατικό Αρχείο Κύπρου, στα National Archives στο Λονδίνο, στο Ιστορικό Αρχεί�� της Τράπεζας Κύπρου, στο Αρχείο Ιδρύματος Κώστα και Ρίτας Σεβέρη, στο ιδιωτικό αρχείο του πρώην Λιμενάρχη Λεμεσού Πέτρου Αυγουστή, στο ιδιωτικό αρχείο της Οικογένειας Πιερίδη, ο Τύπος της εποχής και οι δημοσιευμένες πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές.
+147	508	489	Geometrical figure apprehension : cognitive processes and structure	Σύλληψη γεωμετρικού σχήματος: γνωστικές διαδικασίες και δομή	The way of looking at any figure constructed with specific tools is a crucial cognitive factor in solving problems and in reasoning and proving in geometry. Therefore, there is obviously a need to identify the cognitive processes and the type of apprehension that the students, from different age groups and educational levels, mobilize during the resolution of geometrical tasks. The research was organized mainly in reference to two theoretical frameworks. The first one concerns the distinction between four kinds of figure apprehension proposed by Duval (1988): perceptual, sequential, operative and discursive. The second theoretical framework focuses on the evolution of the global objectives in the teaching of geometry throughout the curriculum. Houdement and Kuzniak (2003) have proposed the notion of Geometrical Paradigms in analyzing this evolution in the institutional organization of teaching. The general aim of this study was to investigate the structure and the cognitive processes of the geometrical figure apprehension of the lower and the upper secondary school students. This examination was based on a combination of quantitative and qualitative data. The quantitative data were collected using a test comprising of 16 tasks, which was administered to 881 students, aged 15 to 17, of lower (Grade 9) and upper (Grade 10, Grade 11) urban and rural secondary schools, in Cyprus. In particular, the participants were 312 students from Grade 9, 304 students from Grade 10, 125 students from Grade 11a and 140 students from Grade 11b. The qualitative data were collected from 9 students with task – based interviews, based on the solution of four tasks. Based on the data analysis a structural model was constructed and verified, which determined the importance of the perceptual, the operative, the sequential and the discursive apprehension for the apprehension of a geometrical figure. Interrelations were traced between the different types of apprehension. Strong relations were found between the operative and the discursive apprehension, revealing the importance of visualization in geometrical reasoning. Significant relations also emerged between the discursive and the sequential apprehension, highlighting the importance of the knowledge of mathematical properties in a construction and a reasoning process. Furthermore, the role of the perceptual apprehension occurred very important for the mobilization of the discursive apprehension and the operative apprehension. The students’ geometrical figure apprehension mainly evolves from one grade to a next one and from one educational level to the following one. The sequential and the discursive apprehension tasks seem to create the most of the difficulties for the students, whereas they are more able to solve the operative and the perceptual apprehension tasks. The geometrical work of the students in the lower secondary school and the first grade of the upper secondary school seems to be mostly situated within a mixed type of geometry (GI/GII), possessing mostly characteristics of the Natural Geometry, whereas the geometrical work of the rest of the students in the upper secondary school appears to be mostly related to a mixed type of geometry (GII/GI) which mainly comprises of the characteristics of the Natural Axiomatic Geometry.	Ο τρόπος που βλέπουμε ένα οποιοδήποτε σχήμα, κατασκευασμένο με συγκεκριμένα όργανα, αποτελεί ένα κρίσιμο γνωστικό παράγοντα για την επίλυση προβλημάτων, για το γεωμετρικό συλλογισμό και τη γεωμετρική απόδειξη. Ως εκ τούτου, είναι εμφανές ότι υπάρχει ανάγκη να προσδιοριστούν οι γνωστικές διαδικασίες και ο τύπος σύλληψης γεωμετρικού σχήματος που ενεργοποιείται κατά την επίλυση γεωμετρικών προβλημάτων από μαθητές διαφόρων ηλιακών ομάδων και εκπαιδευτικών βαθμίδων. Η έρευνα αυτή οργανώθηκε με αναφορά σε δύο κυρίως θεωρητικά πλαίσια. Η πρώτη αφορά στη διάκριση μεταξύ τεσσάρων τύπων σύλληψης γεωμετρικών σχημά��ων, που προτείνεται από τον Duval (1988): η αντιληπτική, η ακολουθιακή, η λειτουργική και η λεκτική. Το δεύτερο θεωρητικό πλαίσιο εστιάζεται στην εξέλιξη των γενικών στόχων του Αναλυτικού Προγράμματος για τη διδασκαλία της γεωμετρίας. Οι Houdement και Kuzniak (2003) έχουν προτείνει την ιδέα των γεωμετρικών παραδειγμάτων, στα πλαίσια της ανάλυσης του τρόπου εξέλιξης της θεσμικής οργάνωσης της διδασκαλίας. Ο γενικός στόχος αυτής της ερευνητικής μελέτης ήταν να διερευνήσει τη δομή και τις γνωστικές διαδικασίες της σύλληψης γεωμετρικού σχήματος, σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Η μελέτη αυτή βασίστηκε στο συνδυασμό ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων. Τα ποσοτικά δεδομένα συλλέχθηκαν με τη χρήση ενός δοκιμίου που περιλάμβανε 16 γεωμετρικά έργα. Το δοκίμιο χορηγήθηκε σε 881 μαθητές, ηλικίας 15 έως 17, από Γυμνάσια και Λύκεια αστικών και αγροτικών περιοχών της Κύπρου. Συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες ήταν 312 μαθητές Γ΄ Γυμνασίου, 304 μαθητές Α΄ Λυκείου, 125 μαθητές Β΄ Λυκείου με μαθηματικά κοινού κορμού και 140 μαθητές από Β΄ Λυκείου με μαθηματικά κατεύθυνσης. Τα ποιοτικά δεδομένα συλλέχθηκαν από 9 μαθητές, από τους οποίους πάρθηκαν συνεντεύξεις με βάση την επίλυση τεσσάρων έργων. Από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψαν σημαντικά στοιχεία για τη σύλληψη γεωμετρικού σχήματος των μαθητών. Συγκεκριμένα, κατασκευάστηκε και επαληθεύτηκε ένα δομικό μοντέλο, με το οποίο προσδιορίστηκε η σημασία της αντιληπτικής, της λειτουργικής, της ακολουθιακής και της λεκτικής σύλληψης γεωμετρικού σχήματος. Αλληλεπιδράσεις εντοπίστηκαν μεταξύ των διαφόρων τύπων σύλληψης. Ισχυρές σχέσεις βρέθηκαν μεταξύ της λειτουργικής και της λεκτικής σύλληψης, καταδεικνύοντας τη σημασία της οπτικοποίησης στο γεωμετρικό συλλογισμό. Σημαντικές, επίσης, ήταν οι σχέσεις που προέκυψαν μεταξύ της λεκτικής και της ακολουθιακής σύλληψης, τονίζοντας τη σημασία της γνώσης των μαθηματικών ιδιοτήτων για τις γεωμετρικές κατασκευές και τις διαδικασίες συλλογισμού για τις γεωμετρικές αποδείξεις. Επιπλέον, ο ρόλος της αντιληπτικής σύλληψης προέκυψε καθοριστικός για την ενεργοποίηση της λειτουργικής και της λεκτικής σύλληψης γεωμετρικού σχήματος. Η σύλληψη γεωμετρικού σχήματος των μαθητών κυρίως αναπτύσσεται από τη μια εκπαιδευτική βαθμίδα στην επόμενη. Οι κυριότερες δυσκολίες των μαθητών προκύπτουν στα έργα λεκτικής και ακολουθιακής σύλληψης, ενώ εμφανίζονται ικανότεροι στην επίλυση έργων αντιληπτικής και λειτουργικής σύλληψης. H γεωμετρική δραστηριότητα των μαθητών του Γυμνασίου και της Α΄ τάξης του Λυκείου φαίνεται να εντοπίζεται κυρίως σε ένα παράδειγμα ενός μικτού τύπου Γεωμετρίας (Γεωμετρία 1/2), το οποίο περιέχει περισσότερα χαρακτηριστικά από την Εμπειρική Γεωμετρία (Γεωμετρία 1), ενώ η γεωμετρική δραστηριότητα των υπολοίπων μαθητών του Λυκείου φαίνεται ως επί το πλείστον να συνδέεται με ένα μικτό τύπο γεωμετρίας (Γεωμετρία 2/1), ο οποίος διακατέχεται περισσότερο από χαρακτηριστικά της Εμπειρικής Αξιωματικής Γεωμετρίας.
+148	358	383	Translating children's literature in a changing world : Potteromania and its articulations into Greek	Η μετάφραση της παιδικής λογοτεχνίας σε έναν κόσμο που αλλάζει: Η Ποτερομανία και οι μεταφράσεις της στα ελληνικά	The present thesis offers an in-depth analysis of children’s literature translation from English into Greek, using Harry Potter books and their multimedia translations as a case study. Drawing on the polysystems approach, the thesis initially investigates the role of translation in positioning children’s literature in the receiving literary community. The genre’s evolution in the Greek literary space, both in its original and translated form, is studied from a historical perspective, while the parameter of medium in the translation of children’s literature is analysed in terms of the shift from imprint to electronic culture. The analysis of the texts involved concentrates on cultural elements such as name assigning, culturally bound concepts, language variation (colloquialism, dialect, accent), lexical features, as well as meta-linguistic issues such as time and space restrictions in the case of subtitles and dubbing. Using text analysis as a starting point, the study focuses on the spectrum of translation strategies used in the process of transferring culture, and especially the strategies of domestication and foreignisation and their implications. The Harry Potter translations (books and film adaptations) are also studied in the light of explicitation hypothesis in order to identify the impeding generic elements and the complications arising from their transfer into Greek. It is argued that contemporary notions of globalisation that challenge traditional views of translation can help explain the phenomenon of “Potteromania”. The globalisation of culture and language is here approached by viewing adults as immigrants in the new era of technology and children as indigenous population. Globalisation and the translation of children’s literature are interrelated, since the child reader, as a native of the globalised world, is more familiar with foreign forms than any adult, hence in less need of interpretation. This view can unveil the competing transcultural realities in which translation currently takes place and reflects a changing world that requires a re-evaluation of notions such as ‘home’ and the ‘foreign’. Thus, the present study introduces the parameters of a new understanding of translating strategies in the era of globalisation, which can have wider implications for the related academic fields.	Η παρούσα μελέτη επιχειρεί μια εις βάθος ανάλυση της μετάφρασης της παιδικής λογοτεχνίας από τα Αγγλικά στα Ελληνικά, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Χάρι Πότερ και των μεταφρασμάτων του στο γραπτό λόγο και στα πολυμέσα. Ακολουθώντας τη θεωρητική προσέγγιση των πολυσυστημάτων, η διατριβή αρχικά διερευνά το ρόλο της μετάφρασης μέσα από την τοποθέτηση της παιδικής λογοτεχνίας στη λογοτεχνική κοινότητα-στόχο. Η εξέλιξη του εν λόγω λογοτεχνικού είδους στον ελληνικό λογοτεχνικό χώρο, τόσο στην πρωτότυπη όσο και σε μεταφρασμένη μορφή, εξετάζεται από μια ιστορική οπτική, ενώ η παράμετρος του μέσου στην μετάφραση της παιδικής λογοτεχνίας αναλύεται σε σχέση με τη στροφή από τον έντυπο στον ηλεκτρονικό πολιτισμό. Η κειμενική ανάλυση επικεντρώνεται σε πολιτισμικά στοιχεία όπως η ονοματοδοσία, πολιτισμικές έννοιες, γλωσσικές ποικιλίες (εκλαϊκευμένες εκφράσεις, διάλεκτος, προφορά), γλωσσικά χαρακτηριστικά, καθώς και μεταγλωσσικά ζητήματα όπως οι περιορισμοί του χρόνου και του χώρου στην περίπτωση του υποτιτλισμού και της μεταγλώττισης. Χρησιμοποιώντας την κειμενική ανάλυση ως αφετηρία, η μελέτη εστιάζει στο φάσμα των μεταφραστικών στρατηγικών που χρησιμοποιούνται κατά τη διαδικασία της μεταφοράς ενός πολιτισμού, και ιδιαίτερα στις στρατηγικές οικειοποίησης και ξενισμού, καθώς και στις επιπτώσεις τους. Οι μεταφράσεις του Χάρι Πότερ (σε έντυπη μορφή και στις ταινίες) μελετώνται υπό το πρίσμα της υπόθεσης της επεξήγησης με στόχο να προσδιοριστούν τα στοιχεία του κειμενικού είδους και οι επιπλοκές που προκύπτουν κατά τη μεταφορά τους στα Ελληνικά. Υποστηρίζεται ότι οι σύγχρονες έννοιες της παγκοσμιοποίησης, οι οποίες αποτελούν πρόκληση για τις παραδοσιακές θεωρίες της μετάφρασης, μπορούν να συμβάλουν στην επεξήγηση του φαινομένου της «Ποτερομανίας». Η παγκοσμιοποίηση του πολιτισμού και της γλώσσας προσεγγίζεται υπό την οπτική της θεώρησης των ενηλίκων ως μεταναστών στη νέα εποχή της τεχνολογίας και των παιδιών ως γηγενή πληθυσμού. Η παγκοσμιοποίηση και η μετάφραση της παιδικής λογοτεχνίας είναι άμεσα συνδεδεμένες, καθώς το παιδί-αναγνώστης αντιμετωπίζεται ως «ιθαγενής» στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, είναι πιο εξοικειωμένος με ξένες μορφές από τον ενήλικα και, κατ’επέκταση, έχει λιγότερη ανάγκη από ερμηνεία. Αυτή η θεώρηση αποκαλύπτει τις ανταγωνιστικές διαπολιτισμικές πραγματικότητες που λαμβάνουν χώρα στις μέρες μας και αντανακλά έναν κόσμο που αλλάζει και απαιτεί επαναξιολόγηση των εννοιών του «οικείου» και του «ξένου». Ως εκ τούτου, η παρούσα μελέτη εισάγει τις παραμέτρους μιας νέας αντίληψης για τις μεταφραστικές στρατηγικές στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, με ευρύτερες επιπτώσεις για τα σχετικά επιστημονικά πεδία.
+149	483	458		Η χρήση του γεωμετρικού μοντέλου της αριθμητικής γραμμής, για την αναπαράσταση της ισοδυναμίας και πρόσθεσης κλασμάτων: εφαρμογή σε μαθητές πέμπτης δημοτικού	The specific research paper explores the suitability of the number line as a means of representing the concept of fraction. This specific subject is considered important , since the results of the current research concerning the role of number line in fractions’ representation and understanding do not always converge. Initially, it is theoretically proved that the number line is a geometric model that represents the set of rational numbers. Consequently, the objective is to determine whether it is an appropriate and an effective model for students of fifth grade to use. The methodology included the administration of three different tests (fraction understanding, fraction equivalence and addition of fractions), interviews and communication experiments. Based on the survey results, it was shown that students do not have fully developed the concept of fraction, since their performance was low concerning the recognition of the concept in a variety of representations, the handling of the concept in the same field of representation and the translation from one representation to another. Also, there was a modularization of tasks (lack of implicative connections) based on the kind of subject examined and the kind of the representation. It was obvious that conceptual knowledge – identification, representation – was not related to procedural knowledge –equivalence of fractions, addition of fractions. The modularization occurred indicates that students’ knowledge about fractions was fragmented. Regarding the types of translation, it seemed that students had difficulty in translation tasks which involved the number line. The students' performance varied in different types of tasks, which is an indication that students haven’t developed links amongst the conceptual knowledge and the procedural knowledge of fractions, developing the second against the first. This might by attributed to the way teaching approaches fractional numbers (emphasis on rules and algorithms and the sub concept part-whole). The interviews and the communication experiments showed that the number line as a linear model can act as a means of formative assessment, since it helped the researcher and the students to detect misunderstandings and difficulties concerning the concept of fraction and contributed to the elimination of a variety of misconceptions. With regard to problem solving it was shown that there was no statistically significant difference between the group using the number line and the group using any way they wanted to solve problems with fractions. In many cases the number line acted as a visual aid, while in other cases hindered students’ efforts since they did not know how to use the specific geometrical model. Consequently it resulted to more difficulties and mental workload. The above findings reflected on the role of teaching in understanding fractions. After the implementation of a teaching intervention program, it was shown that the experimental group which was taught the concept of fraction using the number line scored higher performance than the control group which dealt with the concept of fraction with more traditional approaches (rectangle area and circle area).	Η παρούσα ερευνητική εργασία διερευνά την καταλληλότητα της αριθμητικής γραμμής ως μέσου αναπαράστασης της έννοιας του κλάσματος. Το θέμα αυτό παρουσιάζει αρκετό ερευνητικό ενδιαφέρον, αφού τα αποτελέσματα ερευνητικών εργασιών σχετικά με το ρόλο της αριθμητικής γραμμής στην κατανόηση των κλασμάτων δε συγκλίνουν. Αρχικά, η εργασία αποδεικνύει θεωρητικά ότι η αριθμητική γραμμή αποτελεί γεωμετρικό μοντέλο το οποίο αναπαριστά το σύνολο των ρητών αριθμών και ο σκοπός της είναι να διαπιστώσει αν αποτελεί ένα κατάλληλο και αποτελεσματικό μοντέλο για μαθητές Ε’ Δημοτικού. Η μεθοδολογία αφορούσε στη χορήγηση δοκιμίων, σε συνεντεύξεις και πειράματα επικοινωνίας. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας φάνηκε ότι οι μαθητές δεν έχουν κατανοήσει πλήρως την έννοια του κλάσματος, αφού η επίδοσή τους ήταν χαμηλή τόσο στην αναγνώριση της έννοιας σε ποικιλία αναπαραστάσεων, όσο και στο χειρισμό της έννοιας στο ίδιο πεδίο και στη μετάφραση από τη μία αναπαράσταση της έννοιας στην άλλη. Επίσης, φάνηκε ότι τα έργα των δοκιμίων στεγανοποιήθηκαν με κριτήριο το είδος αναπαράστασης, το είδος μετάφρασης και το είδος γνωστικού αντικειμένου το οποίο εξέταζαν, κάτι το οποίο ενισχύει την άποψη ότι οι γνώσεις των μαθητών ήταν αποσπασματικές. Αναφορικά με τα είδη μετάφρασης, φάνηκε ότι οι μαθητές δυσκολεύονταν σε κάποια είδη μετάφρασης ιδιαίτερα όταν σε αυτά εμπλέκεται η αριθμητική γραμμή. Η επίδοση των μαθητών διαφοροποιήθηκε στα διαφορετικά είδη έργων, κάτι το οποίο αποτελεί ένδειξη ότι οι μαθητές δεν έχουν συνδέσει την εννοιολογική με τη διαδικαστική γνώση των κλασμάτων, αναπτύσσοντας την δεύτερη σε βάρος της πρώτης. Το γεγονός αυτό ίσως να οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο η διδασκαλία προσεγγίζει τους κλασματικούς αριθμούς – έμφαση στους κανόνες και αλγόριθμους και στην υποέννοια μέρος – όλο. Oι συνεντεύξεις και τα πειράματα επικοινωνίας έδειξαν ότι η αριθμητική γραμμή μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο διαμορφωτικής αξιολόγησης, αφού συνέβαλε στην ανίχνευση παρανοήσεων και δυσκολιών των μαθητών σχετικά με την έννοια του κλάσματος με αποτέλεσμα να αρθούν οι παρανοήσεις αυτές. Όσον αφορά στην επίλυση προβλήματος προέκυψε ότι δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στην ομάδα ��ου χρησιμοποίησε την αριθμητική γραμμή και στην ομάδα που χρησιμοποίησε όποιο τρόπο επιθυμούσε για την επίλυση προβλημάτων με κλάσματα. Σε αρκετές περιπτώσεις η αριθμητική γραμμή παρείχε οπτική βοήθεια στους μαθητές, ενώ αντίθετα, στις περιπτώσεις που οι μαθητές δε γνώριζαν πως να τη χρησιμοποιήσουν αποτέλεσε επιπρόσθετο παράγοντα δυσκολίας και νοητικού φόρτου. Οι πιο πάνω διαπιστώσεις οδήγησαν σε προβληματισμό σχετικά με το ρόλο της διδασκαλίας στην κατανόηση των κλασμάτων. Μετά την εφαρμογή ενός διδακτικού παρεμβατικού προγράμματος φάνηκε ότι η πειραματική ομάδα, η οποία διδάχθηκε την έννοια του κλάσματος με τη χρήση της αριθμητικής γραμμής είχε ψηλότερη επίδοση από την ομάδα ελέγχου η οποία διδάχθηκε την έννοια του κλάσματος μέσα από παραδοσιακές προσεγγίσεις (εμβαδόν ορθογωνίου και κύκλου, συμβολική έκφραση).
+150	502	517		Θεωρητικό μοντέλο για την κατανόηση μιας εννοιας των μαθηματικών του δημοτικού σχολείου : η περίπτωση των κλασμάτων	The purpose of the present study was to develop and test a theoretical model with factors that constitute understanding of an elementary school mathematical concept. The factors that we consider to constitute understanding are: inductive reasoning, definitions and mathematical explanations, argumentation and justification, sense about the magnitude of fractions, representations, connections and reflection. In the present study, the concept of fractions was selected to test the proposed model. Additionally, in the present study we designed and implemented an intervention program aiming to teach the factors that constitute understanding of fractions in order to improve students’ abilities in those factors and fraction understanding. To fulfill the aims of the study, a research plan with the following stages was applied: (a) in the pilot phase, development and administration of the tests measuring the factors in a sample of 344 fifth and sixth grade students, (b) modification of the tests on the basis of the results of the pilot phase and administration in a sample of 349 sixth grade students (pre-test), (c) split of the sample of the main study to an experimental group (145 students) and control group (204 students) and application of the intervention only to the students of the experimental group, (d) administration of the two tests to all the sample immediately after the completion of the intervention (post-test), and (e) administration of the two tests three months after the completion of the intervention (retention-test). The results of the confirmatory factor analysis showed that the proposed model had a very good fit to the empirical data across the three measurements. Moreover, the structure of the model was found to be immutable over time. This result confirms the structure of the proposed model and its suitability to describe fraction understanding and confirms our hypothesis that inductive reasoning, definitions and mathematical explanations, argumentation and justification, sense about the magnitude of fractions, representations, connections of fractions with decimals, percentages and division and reflection are factors that constitute fraction understanding. Additionally, the confirmatory factor analysis revealed that all factors had significant contribution towards fraction understanding, with representations having the highest contribution. Also, the factors were found to account for a large percentage of the variance of fraction understanding. This result shows that the proposed theoretical model constitutes a comprehensive theoretical model of understanding of fractions for 6th grade primary school students. The application of the intervention program to the experimental group had positive effects and led to an improvement of fraction understanding of the whole sample. To examine the effect of the intervention to students’ ability in the factors, latent class analysis was first performed. Latent class analysis revealed three categories (groups) of students on the basis of fraction understanding in the pre-test: the first category consisted of students with low understanding of fractions, the second category of those with medium understanding of fractions, and the third category of those with high understanding of fractions. Afterwards, growth analysis was performed for each category of the control group and for each category of the experimental group separately.(...)	Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η ανάπτυξη και ο έλεγχος θεωρητικού μοντέλου με παράγοντες που συνθέτουν την κατανόηση μιας έννοιας των μαθηματικών του δημοτικού σχολείου. Οι παράγοντες που υποθέτουμε με βάση το προτεινόμενο μοντέλο ότι συνθέτουν την κατανόηση είναι: ο επαγωγικός συλλογισμός, οι ορισμοί και οι μαθηματικές εξηγήσεις, η επιχειρηματολογία και η τεκμηρίωση, η αίσθηση για το μέγεθος των κλασμάτων, οι αναπαραστάσεις, οι διασυνδέσεις και ο αναστοχασμός . Στην παρούσα έρευνα τα κλάσματα επιλέγηκαν για την εξέταση του προτεινόμενου μοντέλου. Ακόμη, σκοπός της εργασίας ήταν ο σχεδιασμός και η εφαρμογή παρεμβατικού προγράμματος για τη διδασκαλία των παραγόντων της κατανόησης με στόχο τη βελτίωση της ικανότητας των μαθητών στους παράγοντες που συνθέτουν την κατανόηση των κλασμάτων και της κατανόησης των κλασμάτων. Για την υλοποίηση των στόχων της έρευνας, θεωρήθηκε απαραίτητη η ανάπτυξη και η εφαρμογή ερευνητικού σχεδίου με τα εξής στάδια: (α) κατασκευή και χορήγηση δύο δοκιμίων μέτρησης των παραγόντων σε 344 μαθητές Ε΄ και Στ΄ τάξης σε πιλοτική φάση, (β) τροποποίηση των δοκιμίων με βάση τα αποτελέσματα της πιλοτικής φάσης και χορήγησή τους σε 349 μαθητές Στ΄ τάξης που αποτέλεσαν το δείγμα στην κυρίως έρευνα (pre-test), (γ) διαμοιρασμός του δείγματος σε πειραματική ομάδα (145 μαθητές) και σε ομάδα ελέγχου (204 μαθητές) και εφαρμογή στους μαθητές της πειραματικής ομάδας των διδασκαλιών στα πλαίσια του παρεμβατικού προγράμματος, (δ) χορήγηση των δύο δοκιμίων σε όλο το δείγμα αμέσως μετά την εφαρμογή της παρέμβασης (post-test) και (ε) χορήγηση των δύο δοκιμίων τρεις μήνες μετά το πέρας της παρέμβασης (retention-test). Τα αποτελέσματα της επιβεβαιωτικής παραγοντικής ανάλυσης έδειξαν ότι το προτεινόμενο μοντέλο είχε πολύ καλή προσαρμογή στα εμπειρικά δεδομένα και στις τρεις μετρήσεις. Ακόμη, η δομή του μοντέλου βρέθηκε να είναι αμετάβλητη με την πάροδο του χρόνου. Το αποτέλεσμα αυτό επιβεβαιώνει τη δομή του προτεινόμενου μοντέλου και την καταλληλότητά του για να περιγράψει την κατανόηση των κλασμάτων και επιβεβαιώνει την υπόθεσή μας ότι ο επαγωγικός συλλογισμός, οι ορισμοί και οι μαθηματικές εξηγήσεις, η επιχειρηματολογία και η τεκμηρίωση, η αίσθηση για το μέγεθος των κλασμάτων, οι αναπαραστάσεις, οι διασυνδέσεις με τους δεκαδικούς, τα ποσοστά και τη διαίρεση και ο αναστοχασμός είναι παράγοντες που συνθέτουν την κατανόηση των κλασμάτων. Ακόμη, από τη διενέργεια της επιβεβαιωτικής παραγοντικής ανάλυσης βρέθηκε ότι όλοι οι παράγοντες είχαν σημαντική συνεισφορά στην κατανόηση των κλασμάτων με τις αναπαραστάσεις να είναι ο παράγοντας με τη μεγαλύτερη συνεισφορά. Επίσης, οι παράγοντες βρέθηκε να ερμηνεύουν ένα μεγάλο ποσοστό της διασποράς της κατανόησης των κλασμάτων, στοιχείο που φανερώνει ότι το προτεινόμενο θεωρητικό μ��ντέλο αποτελεί ένα αρκετά ολοκληρωμένο πλαίσιο περιγραφής της κατανόησης των κλασμάτων για τους μαθητές Στ΄ τάξης δημοτικού σχολείου. Αναφορικά με την εφαρμογή του παρεμβατικού προγράμματος, βρέθηκε ότι είχε θετική επίδραση στην κατανόηση των κλασμάτων στο σύνολο του δείγματος. Για την εξέταση της επίδρασής του στην ικανότητα των μαθητών στους παράγοντες, έγινε πρώτα ανάλυση latent class, από την οποία προέκυψε ότι μπορούσαν να δημιουργηθούν τρεις κατηγορίες (ομάδες) μαθητών με βάση την κατανόηση των κλασμάτων στην πρώτη μέτρηση: τους μαθητές με χαμηλή κατανόηση των κλασμάτων, τους μαθητές με μέτρια κατανόηση και εκείνους με ψηλή κατανόηση των κλασμάτων. (...)
+151	218	198	Narration and Theatre: A narratological approach on the dramatic work of Iakovos Kambanellis	Αφήγηση και θέατρο : μια αφηγηματολογική προσέγγιση στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη	This work offers a narratological approach of the plays of Iakovos Kambanellis, with the focus on the narratives that can be found within the dramatic text. In the first chapter we attempt a thorough analysis of the published works of Kambanellis and we offer a categorization proposal on them. Subsequently in the second chapter, through the examination of the narratives identified in the author’s plays, we suggest categories based on the narratives’ content and the way they are being uttered/performed. At the end of the first two illustrative chapters, we attempt a comparative presentation of the categories of narratives and the categories of plays, as they have been previously defined. In the third chapter, having as a theoretical background Gérard Genette’s Narrative Discourse: An Essay in Method (Discours du récit: essai de méthode), we proceed to examine the role of the character-narrator as well as the role of the internal (character) and external narratee (audience). Finally, in the fourth chapter we address the issue of the communicational and dramaturgical function of narration within a play. The dramaturgical functionality of the narrative episodes is being analyzed on the basis of the dramatic structure proposed by Gustav Freytag (Freytag’s Pyramid) in his work Die Technik des Dramas.	Η παρούσα μελέτη αποτελεί μιαν αφηγηματολογική προσέγγιση στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Συγκεκριμένα εστιάζουμε στην εξέταση των εντός των θεατρικών κειμένων αφηγήσεων. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται μια διεξοδική ανάλυση των εκδοθέντων έργων του Καμπανέλλη και παράλληλα προσφέρεται μια πρόταση κατηγοριοποίησής τους. Ακολουθεί, στο δεύτερο κεφάλαιο, η ταξινόμηση των αφηγήσεων που εντοπίζονται μέσα στα υπό εξέταση έργα σε κατηγορίες σύμφωνα με το περιεχόμενό τους και τον τρόπο εκφοράς τους. Στο τέλος των δύο πρώτων αναλυτικών κεφαλαίων επιχειρείται μια συγκριτική παρουσίαση των κατηγοριών αφήγησης και των κατηγοριών έργων που έχουν οριστεί. Εν συνεχεία στο τρίτο κεφάλαιο και έχοντας ως σημείο αναφοράς το θεμελιώδες για τη θεωρία της αφήγησης έργο του Gérard Genette: Narrative Discourse: An Essay in Method (Discours du récit: essai de méthode) εξετάζεται ο ρόλος του χαρακτήρα-αφηγητή, καθώς και ο ρόλος του εσωτερικού (χαρακτήρα) και εξωτερικού αποδέκτη (θεατή) της αφήγησης. Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο το ενδιαφέρον μας στρέφεται στην επικοινωνιακή και δραματουργική λειτουργία των αφηγήσεων μέσα στο θεατρικό έργο. Θεωρητικό έρεισμα κατά την εξέταση της δραματουργικής τους λειτουργίας είναι το σχήμα της δραματικής δομής που προτείνει ο Gustav Freytag στο Die Technik des Dramas.
+152	529	505	From Ottoman Administration to Colonial Modernity. Modernization and Development in Cyprus, 1878-1931	Από την Οθωμανική Διοίκηση στην αποικιοκρατική νεωτερικότητα : εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη στην Κύπρο, 1878-1931	This thesis revolves around the general question of colonial modernity (modernization, development and colonial liberalism) in Cyprus, marked by the establishment of the British administration of Cyprus in 1878. The period investigated ends with the year 1931, which defines, at least as far as this thesis is concerned, the end of the first phase of Cypriot modernity. The thesis aims to contribute to the relevant literature, addressing important issues of the island’s modern history with a special focus on socio-economic factors. The main sub-questions to be addressed are described below. To begin with, emphasis is given to the establishment of an understanding regarding the transition of Cyprus from the Ottoman traditional framework to the British colonial modernizing administration, which ushered to the introduction of the island into modernity. This liberal but controlled administration is examined in relation to its impact on the traditional institutions of power of the island. In the same context, the different reactions of the various factors involved are also investigated. An attempt to analyze and understand the implications and effects of the dynamics of the new system on issues related to the social and economic development of the island follows. These issues include key aspects of the local society such as intellectual development (Press, educational system, coffee shops and clubs), the improvement of the quality of life and public health, the development of state infrastructure and public utility projects, as well as economic growth, and the development of a bourgeoisie. A major part of the thesis deals with the relations between the development of Cyprus, as is described above, and issues regarding social transformations, the formation of political groups and the national awareness of the island’s population. All the above-mentioned issues are being addressed throughout in a comparative, cross-community approach, in an attempt to outline the correlations of development, which appeared within the colonial modernity, with the creation of the national question in Cyprus. This question, as will be shown, began to demonstrate a firmer formation as a result, among other factors, of Greek and Turkish nationalism, especially after the 1930's. While examining the above-mentioned issues the specific and general role of certain terms is being investigated. Among these important terms are the following: the Eastern Question in relation to Cyprus, the Church and other traditional institutions of power on the island, colonial modernity and liberalism, the development of the press, the educational system, the clubs and coffee shops, the modernizing administration policy and the development of infrastructure, the East-West economic relationship, the economic development, the formation of a consumer society and advertising, urban growth and the development of a bourgeoisie, the role of the “organic” intellectuals, Greek and Turkish nationalism, the uneven development between the communities and its relation to the Cyprus dispute. Regarding the sources used, apart from a wide selection of secondary literature, a number of unpublished archival sources, published official British documents, calendars, and a relatively large number of Greek Cypriot and Turkish Cypriot newspapers were used. A large number of newspaper advertisements of both communities, within the historical period examined, were also utilized as an important research source.	Η παρούσα εργασία περιστρέφεται γύρω από το γενικότερο ζήτημα της αποικιακού τύπου νεωτερικότητας (εκσυγχρονισμός, ανάπτυξη και αποικιακός «φιλελευθερισμός»), όπως αυτή σηματοδοτείται με την εγκατάσταση της βρετανικής διοίκησης στην Κύπρο το 1878, και φθάνει μέχρι και το 1931, έτος που συμβατικά καθορίζει η εργασία ως το τέλος της πρώτης φάσης της νεωτερικής περιόδου στο νησί. Η εργασία φιλοδοξεί να συνεισφέρει στην ιστοριογραφική έρευνα σε θέματα που αφορούν σε σημαντικά ζητήματα της νεότερης ιστορίας του τόπου, εστιάζοντας, κυρίως, σε κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες. Τα κυριότερα επιμέρους ζητήματα που απασχολούν την εργασία είναι τα ακόλουθα. Αρχικά, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ανίχνευση, στην παρακολούθηση και στην κατανόηση των ιστορικών δυναμικών που σχετίζονται με τη μετάβαση της Κύπρου από το οθωμανικό παραδοσιακό πλαίσιο εξουσίας στη βρετανική αποικιοκρατική διοικητική λογική και στο «φιλελεύθερο», αλλά ελεγχόμενο, εκσυγχρονιστικό σύστημα κρατικής οργάνωσης, το οποίο εισήγαγε το νησί στη νεωτερική εποχή. Το όλο ζήτημα διερευνάται εστιάζοντας στην επίδραση των αλλαγών αυτών στους παραδοσιακούς θεσμούς εξουσίας στο νησί και στις αντιδράσεις των διαφόρων παραγόντων. Στη συνέχεια, επιχειρείται η ανάλυση και η κατανόηση των επιπτώσεων και των επιδράσεων του νέου συστήματος στα ζητήματα που αφορούν στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη του νησιού, περιλαμβάνοντας βασικούς τομείς της κοινωνίας, όπως είναι, για παράδειγμα, η πνευματική ανάπτυξη (Τύπος, εκπαίδευση, καφενεία και σύλλογοι), η βελτίωση της ποιότητας ζωής και της δημόσιας υγείας, η ανάπτυξη κρατικών υποδομών και έργων δημόσιας ωφέλειας, και, επιπλέον, η οικονομική ανάπτυξη και η εμφάνιση της αστικής τάξης. Σημαντικό μέρος της εργασίας καταλαμβάνει η ιστορική ανάλυση της ανάπτυξης της Κύπρου, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, σε ό,τι αφορά γενικότερα στα θέματα των κοινωνικών μετασχηματισμών, της συγκρότησης πολιτικών ομάδων και την εθνική συνειδητοποίηση του πληθυσμού. Όλα τα πιο πάνω θέματα εξετάζονται μέσα από μια συγκριτική διακοινοτική προσέγγιση, καθώς θα επιχειρηθεί η σκιαγράφηση των συσχετισμών της ανάπτυξης αυτής με την πορεία των διακοινοτικών σχέσεων και του κυπριακού ζητήματος, όπως άρχισε να διαμορφώνεται πιο έντονα από την επίδραση, μεταξύ άλλων, του ελληνικού και του τουρκικού εθνικισμού, κυρίως μετά τη δεκαετία του 1920. Ανάμεσα στους σημαντικούς όρους των οποίων ο ιστορικός ρόλος αναλύεται κατά την ανάπτυξη των πιο πάνω θεμάτων είναι το Ανατολικό Ζήτημα και η Κύπρος, η Εκκλησία και οι άλλοι παραδοσιακοί θεσμοί εξουσίας στο νησί, ο αποικιακός «φιλελευθερισμός» και η κυπριακή νεωτερικότητα, η ανάπτυξη του Τύπου, η Παιδεία, οι πνευματικοί σύλλογοι και τα καφενεία, η νεωτερική διοικητική πολιτική και η ανάπτυξη υποδομών, η οικονομική σχέση Ανατολής-Δύσης, η οικονομική ανάπτυξη, η διαμόρφωση μιας καταναλωτικής κοινωνίας και η διαφήμιση, η αστική ανάπτυξη και η ανάπτυξη αστικής τάξης, ο ρόλος της οργανικής διανόησης, ο ελληνικός και ο τούρκικος εθνικισμός, η άνιση ανάπτυξη μεταξύ των κοινοτήτων και η σχέση των θεμάτων αυτών με το κυπριακό ζήτημα. Σε ό,τι αφορά στις πηγές που αξιοποιήθηκαν στην έρευνα, πέρα από μια ευρεία δευτερογενή βιβλιογραφία, χρησιμοποιήθηκε αριθμός ανέκδοτων αρχειακών πηγών, δημοσιευμένα επίσημα βρετανικά έγγραφα, ημερολόγια, καθώς και ένας μεγάλος, σχετικά, αριθμός ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών εφημερίδων. Τέλος, μεγάλος αριθμός διαφημίσεων που εντοπίστηκαν σε κυπριακές εφημερίδες, της υπό εξέταση περιόδου, των δύο κοινοτήτ��ν, τυγχάνουν ιδιαίτερης αξιοποίησης ως πηγές.
+153	365	367	The occupational stress of primary and secondary school headteachers in Cyprus: Sources, effects and coping strategies	Το επαγγελματικό άγχος των διευθυντών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Κύπρου: πηγές, επιπτώσεις και στρατηγικές αντιμετώπισης	The main focus of this research was the preliminary investigation of the dimensions of occupational stress of primary and secondary school headteachers in Cyprus. The main goal was the investigation of: (a) the sources that cause stress to headteachers, (b) the effects that stress has and (c) the strategies that they use in order to cope with it. At the same time, their views concerning the following areas were investigated: (a) the level of stress and satisfaction they gain from their job, (b) the commitment for choosing the post, (c) the relationship that stress has with some personality characteristics and (d) the symptoms with which stress manifests itself. To achieve these, triangulation in relation to the methodological approaches was used. Specifically, the research co-examined the data that resulted from: (a) semi-structured interviews, which gave the opportunity to participants to express their personal opinions and allowed intersection and control of data, (b) self-reported questionnaires, which examined the dimensions and aspects of the subject under investigation and (c) case studies, which were based on the shadowing technique of headteachers of primary and secondary schools. The results have indicated that, on a more general level, we can note that differentiation is made between the various dimensions that are related to stress. Relations of cause and effect were also found, and these results are in agreement with other research that have been published until today. The most important element is that the research dealt systematically and in-depth with the professional group of the headteachers, while similar studies to this one had as their main focus the group of teachers. Its originality mainly derives from the variety of methods that have been used and the results that question existing theories and add to new knowledge. Its contribution to the scientific field lies in the redefinition of the relation of the stress sources and the coping strategies, as well as in the effort that was spent for connecting the concept of stress with effectiveness. With the analysis and the interpretation of the data, a number of similarities with the international practice came to the surface.	Αντικείμενο της έρευνας αυτής ήταν η προκαταρκτική διερεύνηση των διαστάσεων του επαγγελματικού άγχους των διευθυντών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Κύπρου, σε μια προσπάθεια περιγραφής του φαινομένου. Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση: (α) των πηγών που προκαλούν άγχος στους διευθυντές, (β) των επιπτώσεων που έχει το άγχος στην εργασία τους και (γ) των στρατηγικών που χρησιμοποιούν για την αντιμετώπισή του. Παράλληλα, διερευνήθηκαν οι απόψεις τους σε σχέση με (α) το βαθμό άγχους και την ικανοποίηση που αντλούν από την εργασία, (β) τη δέσμευσή τους για επιλογή της ίδιας θέσης, (γ) τη σχέση του άγχους με ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και (δ) τα συμπτώματα με τα οποία αυτό εκδηλώνεται. Για επίτευξη του προαναφερθέντος στόχου, χρησιμοποιήθηκε η τριγωνοποίηση σε σχέση με τις μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν: (α) ημιδομημένες συνεντεύξεις, οι οποίες έδωσαν την ευκαιρία στους ερωτώμενους να εκφράσουν τις προσωπικές τους απόψεις, αναφορικά με τα υπό εξέταση θέματα και επέτρεψαν διασταύρωση και έλεγχο των δεδομένων, (β) ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς, τα οποία εξέτασαν τις υπό διερεύνηση διαστάσεις και πτυχές του θέματος και (γ) περιπτωσιακές μελέτες, οι οποίες στηρίχθηκαν στην τεχνική της σκιαγράφησης διευθυντών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα έχουν δείξει ότι σε ένα γενικότερο επίπεδο, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι γίνεται διάκριση μεταξύ των διάφορων διαστάσεων που σχετίζονται με το επαγγελματικό άγχος και παρατηρούνται, επίσης, σχέσεις αιτίας-αιτιατού. Το πιο σημαντικό στοιχείο της έρευνας είναι ότι ασχολήθηκε, συστηματικά και σε βάθος, με την επαγγελματική ομάδα των διευθυντών, ενώ συνήθως οι παρόμοιες με αυτήν έρευνες είχαν ως αντικείμενό τους την ομάδα των εκπαιδευτικών. Στην πρωτοτυπία της έρευνας εντάσσονται η ποικιλία των μεθόδων, που χρησιμοποιήθηκαν για μελέτη των διάφορων μεταβλητών και τα ευρήματα που έρχονται να αμφισβητήσουν υφιστάμενες θεωρίες και να προσθέσουν καινούρια γνώση. Η συμβολή της εργασίας στην επιστήμη έγκειται στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης των πηγών άγχους και των στρατηγικών αντιμετώπισης, καθώς και στην προσπάθεια που καταβλήθηκε για σύνδεση της έννοιας του άγχους με την αποτελεσματικότητα. Με την ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων, προέκυψαν ομοιότητες με τη διεθνή πρακτική, όσον αφορά τις πηγές άγχους των διευθυντών, τα συμπτώματα, τις επιπτώσεις και τις στρατηγικές αντιμετώπισης, αλλά και διαφορές στους τομείς των πηγών και των στρατηγικών.
+154	462	505	Teaching approaches and Μetacognitive Μonitoring	Διδακτικές προσεγγίσεις και μεταγνωστικός έλεγχος	In a fast-changing social scenario, metacognitive monitoring - that is the ability to apply metacognitive judgments on stored Knowledge and the learning procedure - appears to be an essential skill that leads to autonomous learning. Research suggests that this metacognitive skill is enacted during the first school years. Yet, no further data is available regarding the way this enactment is materialized. This research focuses on two kinds of metacognitive judgments: The Feeling of Knowledge Judgments (FOK) and the Confidence Judgments. First, the way these judgments are applied by 8-year- old students was investigated, as well as their relation with the children’ s Knowledge and the teaching approaches used in the classrooms. Secondly, a possible relation between the teachers’ metacognition and their teaching approaches was examined. A pilot study was conducted in order to find or produce research tools. The main research was conducted during a school year. 26 teachers and 413 students participated. Data was collected from children with tools at the beginning and at the end of a school-year. Three lessons from each teacher were observed (an observation tool was used). Also, at the end of the school year, teachers’ metacognitive monitoring was examined with a tool. To evaluate metacognitive judgments, three valid and reliable research tools for students and a respective tool with reliable scales for teachers were produced in this research. It was found that in order to overcome language problems that students at this age face, these research tool must be used under certain conditions. The results indicated that most 8-year-old children apply correct metacognitive judgments on their stored Knowledge. However, at this age, they appear to begin using the results of their metacognitive monitoring. This is the reason why in this research statistically important improvement was observed in knowledge and not in metacognitive judgments, which were already developed. Furthermore, six teaching approaches and three elements of classroom climate were related with the metacognitive judgments examined. These results showed a strong relation between the promotion of metacognitive monitoring with the promotion of students’ intrinsic motives and the establishment of a positive, learning climate in classroom. Also, they underlined the need to prompt students to participate actively in the learning process in order to apply correct metacognitive judgments. The relation between the teachers’ metacognition and their teaching approaches was not fully investigated as the relative research tool appeared to be of low validity in pilot study. The data collected regarding the teachers’ metacognitive monitoring showed no statistical important relation with teaching approaches. Finally, this research underlines the need for further research. More research tools for the evaluation of metacognitive monitoring need to be produced. At the same time, more research is necessary to define other variables that may affect the development of metacognitive monitoring.	Σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται έντονα από την αλλαγή, ο μεταγνωστικός έλεγχος γνώσεων παρουσιάζεται ως μια βασική μεταγνωστική δεξιότητα που επιτρέπει στα άτομα να επιθεωρούν το επίπεδο της γνώσης τους κάνοντας μεταγνωστικές κρίσεις και να λαμβάνουν αποφάσεις για το πώς θα αυτορυθμίσουν τη μάθησή τους. Αν και τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η μεταγνωστική αυτή δεξιότητα ενεργοποιείται ουσιαστικά κατά τα πρώτα σχολικά χρόνια, υπάρχει ερευνητικό κενό αναφορικά με τον τρόπο που γίνεται αυτή η ενεργοποίηση καθώς και για τους παράγοντες που την επηρεάζουν. Η παρούσα ερευνητική εργασία επικεντρώθηκε σε δύο είδη μεταγνωστικών κρίσεων: Στις Κρίσεις Συναίσθησης Γνώσης και στις Κρίσεις Αυτοπεποίθησης. Σε ένα πρώτο επίπεδο, εξετάστηκε ο τρόπος εξέλιξής τους σε παιδιά 8 χρονών, η σχέση τους με τη γνώση και τις διδακτικές προσεγγίσεις που εφαρμόζει ο εκπαιδευτικός στην τάξη. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, διερευνήθηκε το κατά πόσο η μεταγνώση των εκπαιδευτικών σχετίζεται με αυτές τις διδακτικές προσεγγίσεις. Έγινε πιλοτική έρευνα με στόχο να βρεθούν ή να παραχθούν ερευνητικά εργαλεία με τα οποία θα συλλέγονταν δεδομένα από εκπαιδευτικούς και μαθητές. Η κύρια έρευνα είχε διάρκεια ένα χρόνο και σε αυτήν συμμετείχαν 26 εκπαιδευτικοί και 413 μαθητές τους (παιδιά της Γ΄ τάξης). Έγινε συλλογή δεδομένων από τα παιδιά με εργαλεία στην αρχή και στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Επίσης, έγιναν τρεις παρακολουθήσεις μαθημάτων ανά δάσκαλο (μια ανά τρίμηνο) και αξιολόγηση του μεταγνωστικού ελέγχου των δασκάλων στο τέλος της χρονιάς. Από την έρευνα, παράχθηκαν έγκυρα και αξιόπιστα εργαλεία μέτρησης των Κρίσεων Συναίσθησης Γνώσης και των Κρίσεων Αυτοπεποίθησης σε παιδιά 8 χρονών. Δημιουργήθηκε επίσης εργαλείο με αξιόπιστη κλίμακα για αξιολόγηση των μεταγνωστικών αυτών κρίσεων σε εκπαιδευτικούς και κλείδα παρατήρησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στην ηλικία των 8 χρόνων τα παιδιά κάνουν στην πλειοψηφία τους ορθές μεταγνωστικές κρίσεις και ότι αυτές σχετίζονται με την πρόοδο στο γνωσιακό τομέα. Σε αυτή την ηλικία, όμως, αρχίζουν πλέον να χρησιμοποιούν τα αποτελέσματά του για να ρυθμίσουν τη μάθησή τους. Γι’ αυτό και στην παρούσα έρευνα σημειώθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση στη Μαθηματική γνώση των παιδιών, χωρίς αντίστοιχη βελτίωση του μεταγνωστικού ελέγχου που ήταν ήδη ανεπτυγμένος. Εννιά διδακτικές προσεγγίσεις και στοιχεία του κλίματος της τάξης συσχετίστηκαν με την εξέλιξη των μεταγνωστικών Κρίσεων Συναίσθησης Γνώσης και Κρίσεων Αυτοπεποίθησης. Οι στατιστικές αναλύσεις κατέδειξαν γενικά μια άμεση συσχέτιση του μεταγνωστικού ελέγχου με την προαγωγή των εσωτερικών κ��νήτρων μάθησης και την καθιέρωση ενός θετικού, μαθησιακού κλίματος. Παράλληλα, τα αποτελέσματα υπογράμμισαν την ανάγκη ενεργής εμπλοκής των παιδιών στην μαθησιακή διαδικασία προκειμένου οι μεταγνωστικές κρίσεις τους να είναι πιο ακριβείς. Η σχέση της μεταγνώσης του εκπαιδευτικού με τις διδακτικές προσεγγίσεις που εφαρμόζει δεν έγινε κατορθωτό να διερευνηθεί πλήρως αφού το βασικό εργαλείο που θα χρησιμοποιείτο παρουσίασε μικρή εγκυρότητα στην πιλοτική έρευνα. Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία που πάρθηκαν από το εργαλείο αξιολόγησης του μεταγνωστικού ελέγχου των δασκάλων που δημιουργήθηκε στην παρούσα έρευνα, τα οποία όμως δεν έδειξαν καμία στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τις διδακτικές προσεγγίσεις. Η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα στον τομέα του μεταγνωστικού ελέγχου είναι απαραίτητη, τόσο για την παραγωγή πρόσθετων ερευνητικών εργαλείων, όσο και για τη διερεύνηση κι άλλων μεταβλητών που ενδέχεται να τον επηρεάζουν.
+155	253	270		Σύνθεση μεικτών φάσεων οξειδίου μαγγανίου-δημητρίου και μελέτη του ρόλου του διαλύτη στις επιφανειακές ιδιότητες της δημήτριας: διδακτορική διατριβή	The aim this research was the synthesis of cerium-based materials and consequently the study of their properties. Mainly, it was focused on the synthesis and study of the surface properties of MnxCe1-xO2-y and Ce-K-OMS-2. Moreover, it was intended to find a simple methodology on the synthesis of ceria and its derivatives with optimum surface properties. Originally, a detailed study on the synthesis of nanoporous cerium oxide with the method of homogeneous alkali precipitation was performed. The effect of a series of parameters on the structure, morphology, and surface properties was also determined. When an alcohol was used, the surface properties of ceria were improved. It was concluded that the use of an alcohol during this reaction, contributes in the mechanism of the precipitation of the reaction. Furthermore, the synthesis of mixed Mn-Ce oxides (MnxCe1-xO2-y, x=0-1) was investigated. In MnxCe1-xO2-y, where 0.1≥x≥0.4, formation of a solid solution was observed because Ce4+ was replaced by Mn3+. Increasing further the Mn content, two different crystal phases co-existed, whereas changes in the morphology of the solids were observed. Different synthetic parameters were also examined during the synthesis of mixed Mn-Ce oxides. A new category of materials, manganese oxides octahedral molecular sieves, otherwise known as cryptomelane, bearing a tunnel structure, were also studied. The aim of this research was to incorporate Ce(IV) in the cryptomelane channels or to ion-exchange Mn3+/Mn4+ in its network. The method of incorporation of Ce(IV) as well as the preparation method of cryptomelane affected the morphology, thermal stability and surface properties of these materials.	Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν η σύνθεση υλικών βασισμένων στη δημήτρια και η μελέτη των ιδιοτήτων τους όπως είναι η δομή και η υφή τους. Η παρούσα ερευνητική εργασία εστιάζεται στη σύνθεση και μελέτη των επιφανειακών ιδιοτήτων μεικτών οξειδίων MnxCe1-xO2-y και υλικών της μορφής Ce-K-OMS-2, καθώς επίσης και στην εύρεση απλής μεθοδολογίας για παρασκευή δημήτριας και των παραγώγων της με τις βέλτιστες επιφανειακές ιδιότητες. Αρχικά μελετήθηκε μια σειρά παραμέτρων σύνθεσης του νανοπορώδους CeO2 με τη μέθοδο της ομογενούς αλκαλικής καταβύθισης για την κατανόηση της επίδρασης τους στη δομή, στη μορφολογία και στις επιφανειακές τους ιδιότητες. Η χρήση αλκοόλης, βελτιστοποίησε τις επιφανειακές ιδιότητες της δημήτριας, συμπεραίνοντας ότι η αλκοόλη συμβάλλει στο μηχανισμό της αντίδρασης. Στη συνέχεια μελετήθηκε η σύνθεση του μεικτού οξειδίου Mn-Ce (MnxCe1-xO2-y, x=0-1). Στα MnxCe1-xO2-y όπου 0.1≥x≥0.4, παρατηρήθηκε ο σχηματισμός στερεού διαλύματος λόγω αντικατάστασης των κατιόντων Ce4+ από τα Mn3+. Όταν Mn > 50%, παρατηρήθηκε συνύπαρξη δύο κρυσταλλικών φάσεων, με συνέπεια τη διαφοροποίηση της μορφολογία τους. Eπίσης στην εργασία αυτή, μελετήθηκαν διάφορες παράμετροι σύνθεσης όπως η συγκέντρωση του μέσου καταβύθισης, ο χρόνος γήρανσης, η συγκέντρωση των πρόδρομων αλάτων, η χρήση διαλυτών και τέλος η θερμοκρασία καταβύθισης, γήρανσης και πύρωσης,. Στα πλαίσια επίσης της εργασίας αυτής μελετήθηκε μια νέα κατηγορία υλικών των οκταεδρικών μοριακών ηθμών και συγκεκριμένα του κρυπτομέλανα. Στόχος ήταν η ενσωμάτωση του Ce(IV) μέσα στα κανάλια ή ιοντοανταλλαγή των Mn3+/Mn4+στο δίκτυο του κρυπτομέλανα., όπου και επιτεύχθηκε. Ο τρόπος ενσωμάτωσης Ce(IV) και η μέθοδος παρασκευής είχαν ως αποτέλεσμα την αλλαγή της μορφολογίας, της θερμικής σταθερότητας και των επιφανειακών ιδιοτήτων τους.
+156	443	387	Nematic liquid crystal film in the presence of corrosion as a novel method for corrosion sensing	Υμένια νεματιδιακών υγρών κρυστάλλων στην παρουσία οξείδωσης ως μια καινοτόμος μέθοδος για την ανίχνευση της οξείδωσης	As it is well known, the need for corrosion detection is essential considering the high economical cost, human injuries and pollution that countries deal with every year. This need will be benefited from the development of new, more efficient, small, easy to position and cheap corrosion sensors. Regarding this, nematic liquid crystal thin films were chosen to be studied in corrosion environment, in order to demonstrate their potential as primary sensing element in a design of a corrosion sensor. Liquid crystals (LCs) constitute an intermediate, between solid and liquid, phase of matter. Its peculiar properties, over the years, have been exploited to such extent as to cause significant advancements of the sensor and display technologies. This thesis presents the results of experimental and computational endeavours to assess the feasibility of applying LC films as the primary sensing element for corrosion detection. More specifically the nematic phase of 4-Cyano4’-pentylbiphenyl (5CB) LCs has been studied in the presence of several corrosion related parameters, namely, electrical potential, topology and chemistry. The first outcome of this thesis was the use of boundary element method (BEM) and minimization of LCs free energy to computationally model the behaviour of LCs in the presence of corrosion potential. This has lead to the development of physical models which first calculate the electric field that appears on corroded substrates and then study its influence on LC film orientation. In this context the effect of corrosion outcomes such as topography and chemistry alterations of a corroded steel substrate on the anchoring and topology properties on LC films coating the corroded substrate were investigated experimentally. A strict requirement of such applications is the knowledge of the precise thickness of LC films. A technique, based on optical profilometry, that experimentally measures the thickness of LC films, or other transparent films, has also been developed to fulfil this requirement. Finally, it is reported and discussed how a LC film may enable the study of the morphology of a metal substrate with nano-rough height differences using optical microscopy, something that was not possible before. This thesis concludes with an outline of the novel contributions and a proposal for further study and work. In addition anticipated limitations of the proposed technique are also discussed. The general outcome from this study is that nematic liquid crystals constitute a promising material to be applied in a corrosion sensing device. This stems from both theoretical and experimental results which demonstrate that LCs change their orientation and anchoring in the presence of corrosion. These physical properties of LCs may be engineered in an innovative corrosion sensor.	Όπως είναι γνωστό, η ανάγκη για την ανίχνευση της οξείδωσης είναι σημαντ��κή αναλογιζόμενοι το υψηλό οικονομικό κόστος, τους ανθρώπινους τραυματισμούς και την μόλυνση που διεθνώς αντιμετωπίζεται κάθε χρόνο λόγω της ύπαρξης της. Αυτή η ανάγκη θα προβλέπεται να ικανοποιηθεί από την ανάπτυξη καινοτόμων, αποδοτικών, μικρότερων διαστάσεων, που εύκολα θα μπορούν να τοποθετηθούν αισθητήρες οξείδωσης. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, υμένια υγρών κρυστάλλων νηματιδιακής φάσης επιλέχτηκαν να μελετηθούν σε περιβάλλον οξείδωσης, ώστε να αποδειχτεί αν δύνανται να χρησιμοποιηθούν τους για σχεδιασμό ενός αισθητήρα οξείδωσης. Οι υγροί κρύσταλλοι αποτελούν μια ενδιάμεση, μεταξύ υγρής και στερεάς φάσης της ύλης. Οι ιδιαίτερες τους ιδιότητες, έχουν χρησιμοποιηθεί στην μηχανική, εν γένει, για ανάπτυξη τεχνολογίας σε εφαρμογές όπως αισθητήρες και οθόνες. Αυτή η διατριβή παρουσιάζει τα αποτελέσματα πειραματικών και θεωρητικών μελετών που αξιολογούν την ικανότητα υμενίων υγρών κρυστάλλων στην ανίχνευση της οξείδωσης. Συγκεκριμένα υγροί κρύσταλλοι τύπου 4-Cyano4’-pentylbiphenyl (5CB) μελετήθηκαν στην παρουσία διαφόρων παραμέτρων που εμφανίζονται στην οξείδωση, όπως είναι το ηλεκτρικό δυναμικό, η τοπολογία και χημεία. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της διατριβής ήταν η χρήση συνοριακών στοιχείων (boundary elements) σε συνδυασμό με την ελαχιστοποίηση της ελεύθερης ενέργειας των υγρών κρυστάλλων για υπολογιστική μοντελοποίηση της συμπεριφοράς τους στην παρουσία δυναμικού οξείδωσης. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία μοντέλου που πρώτα υπολογίζει το ηλεκτρικό πεδίο που εμφανίζεται σε οξειδωμένα υποστρώματα και μετά μελετά την επίδραση του στον προσανατολισμό των υγρών κρυστάλλων. Πειραματικά, μελετήθηκε πως η αλλαγή στην τοπολογία και χημεία οξειδωμένων υποστρωμάτων ατσαλιού επηρεάζει υμένια υγρών κρυστάλλων που είναι επιστρωμένα στην επιφάνεια τους. Σε τέτοιες εφαρμογές το πάχος των υμενίων είναι σημαντικό να είναι γνωστό. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη τεχνικής που βασίζεται στην οπτική προφιλομετρία για την μέτρηση του πάχους διάφανων υμενίων. Τέλος, επιδεικνύεται πως υμένια υγρών κρυστάλλων μπορούν να επιτρέψουν την μελέτη της μορφολογίας μεταλλικών υποστρωμάτων με νάνο-τραχύτητα χρησιμοποιώντας οπτική μικροσκοπία, ενώ πριν δεν ήταν εφικτό. Αυτή η διατριβή καταλήγει με την παρουσίαση, επιγραμματικά, της καινοτόμας συνεισφοράς και προτάσεων για περεταίρω μελέτη. Επιπρόσθετα συζητούνται αναμενόμενοι περιορισμοί της προτεινόμενης τεχνικής. Το γενικό αποτέλεσμα αυτής της μελέτης είναι ότι οι υγροί κρύσταλλοι νηματιδιακής φάσης αποτελούν ένα υποσχόμενο υλικό το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο ανίχνευσης της οξείδωσης. Αυτό προέρχεται από θεωρητικά και πειραματικά δεδομένα που δείχνουν ότι οι υγροί κρύσταλλοι αλλάζουν τον προσανατολισμό και την αγκυροβόληση (anchoring) τους στην παρουσία οξείδωσης.
+157	235	259	Option pricing using nonlinear constrained optimization on implied non-recombining trees	Αποτίμηση συμβολαίων προαιρετικών δικαιωμάτων χρησιμοποιώντας μη γραμμική βελτιστοποίηση με περιορισμούς σε δυαδικά δέντρα	The objective of the thesis is to develop models for calibrating a non-recombining (binary) tree using option market data. In order to capture the implied distribution, we minimize the discrepancy between the observed market prices and the model values subject to constraints that keep the probabilities well specified and prevent arbitrage opportunities. The problem under consideration is a non-convex optimization problem with linear constraints. We adopt an exterior penalty method and for the optimization we use a Quasi- Newton algorithm. In the first model we assume that the system variable is the underlying asset (INRT) at each node of the tree whereas in the second model we assume that the variable is the local volatility at each node of the tree (INRT_Local_Vol). In the third model we assume that the system variable is the underlying asset and we also assume serial dependence of underlying asset’s returns (NMT). We test the models using call options data of the FTSE 100 for the year 2003. Results strongly support our modeling approaches. The INRT model outperforms the improved version of the DK model in pricing of American calls and is equally good as the INRT_LocalVol model. The NMT model outperforms the INRT model. The proposed models can help pricing of exotic and Over The Counter options and can provide market consistent trees for option replication with transaction costs.	Σκοπός αυτής της διατριβής είναι η δημιουργία μοντέλων για εκτίμηση των παραμέτρων ενός δυαδικού (binary) δέντρου χρησιμοποιώντας τιμές αγοράς Ευρωπαϊκών συμβολαίων δικαιωμάτων προαίρεσης (European options). Για να εκτιμήσουμε την υπονοούμενη κατανομή (implied distribution), ελαχιστοποιούμε τη διαφορά μεταξύ των τιμών της αγοράς και των τιμών που εκτιμούνται από το μοντέλο υπό περιορισμούς που διατηρούν τις πιθανότητες μετάβασης του δέντρου καλά ορισμένες και εμποδίζουν τις ευκαιρίες καιροσκοπίας (arbitrage opportunities). Το υπό μελέτη πρόβλημα είναι μη-γραμμικό (μη-κυρτό) πρόβλημα βελτιστοποίησης με γραμμικούς περιορισμούς. Χρησιμοποιούμε Εξωτερική Μέθοδο Πέναλτι (Exterior Penalty Method) και για τη βελτιστοποίηση χρησιμοποιούμε τον αλγόριθμο Quasi-Newton. Στο πρώτο μοντέλο (INRT), θεωρούμε ότι η μεταβλητή του συστήματος είναι το υποκείμενο αγαθό (Underlying asset) σε κάθε κόμβο του δέντρου ενώ στο δεύτερο μοντέλο υποθέτουμε ότι η μεταβλητή είναι η τοπική διακύμανση (local volatility) σε κάθε κόμβο του δέντρου. Στο τρίτο μοντέλο θεωρούμε ότι οι αποδόσεις (returns) του υποκείμενου αγαθού έχουν σειριακή εξάρτηση (NMT). Ελέγχουμε τα μοντέλα χρησιμοποιώντας δεδομένα από το δείχτη FTSE 100 για το χρόνο 2003. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν τα προτεινόμενα μοντέλα. Το μοντέλο INRT είναι καλύτερο από μια βελτιωμένη έκδοση του διωνυμικού δέντρου προσαρμοσμένο στις τιμές της αγοράς (implied binomial tree) που προτάθηκε από τους Derman και Kani (1994) για την εκτίμηση Αμερικάνικων δικαιωμάτων προαίρεσης αγοράς (American call options) και εξίσου καλό με το μοντέλο INRT_LocalVol, ενώ το μοντέλο NMT είναι καλύτερο από το μοντέλο INRT. Τα προτεινόμενα μοντέλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εκτίμηση εξωτικών και Over The Counter συμβολαίων δικαιωμάτων προαίρεσης υπό την ύπαρξη συναλλαγματικών κόστων.
+158	510	575	Collective intelligence networks : the case of Europan architectural competition platform	Δίκτυα συλλογικής νοημοσύνης – η περίπτωση της πλατφόρμας αρχιτεκτονικών διαγωνισμών Europan	The concept of collective intelligence opens up new avenues in the potential approaches to many contemporary issues of a political, economic, social and moral nature, by laying great emphasis on the dynamic relations which are developed among the contributing parties. In turn, the collective space that emerges as the outcome of this ‘open’ process can function as the field where uncertainties are revealed as well as where the confrontation with differences, contrasts, conflicts and controversies that define architecture on the making, takes place. Coming across any problematic urban situation, we are faced with a vast number of parameters that highlight the inadequacy of our planning methods to respond to complex urban problems. In other disciplines, such as in Information Technology, the management of complexity appears likely to be resolved by the users themselves, by embracing several models of collective processes, such as open source, p2p, crowdsourcing, etc. That said, in urban design such manifestations of collective practices are usually related to the ‘traditional’ form of participatory design, that is often limited to engaging stakeholders in the design process and to attributing design responsibilities to them in order to produce environments for the actual users. Despite the perseverance of a design process being mainly focused on the end-product of the design, the process that starts from identifying the urban problem towards an end-product usually remains invisible but at the same time is a very challenging part of the architectural practice. On these grounds, this study explores the concept of collective intelligence by focusing on design as a process that stretches beyond the specific project and contributes to the spread of knowledge. The latter was made possible with the employment of Europan architectural competitions’ platform as a case study. Analytical approach methods of selective Europan projects including interviews of key actors for the selected projects and the study of Europan’s 28 year course archive were employed. The dissertation demonstrated that the collective practices between project actors (cities, architects, experts, developers) formulate gradually the design project, profiting from the platforms offered by the Europan institution (forums, workshops, debates). Therefore, it was found that the making of an urban design project can obtain hybrid characteristics, depending both on the specificity of the actual context and the dynamics of networks of actors that span all European cities involved. Consequently, it was found that the Europan platform is indeed a practical multi-level medium, a shared platform for the communication of diverse actors, a means of production and spread of knowledge, a domain of research in progress and an active argument in the formation of politics. The novelty of this study lies in the fact that the author suggested the development of an adaptive methodology for mapping an urban situation’s course of evolution into an implemented project that fully exploits Europan’s accumulated knowledge. The significance attached to the latter is that the methodology’s generalization could lead to its use over and above the Europan’s context and contribute to the emergence or the enhancement of collective intelligence.	Η έννοια της συλλογικής νοημοσύνης χαράσσει νέες κατευθύνσεις ως προς τον τρόπο προσέγγισης πολλών σύγχρονων θεμάτων πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής φύσης, αποδίδοντας μεγάλη έμφαση στις δυναμικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών. Κατ’ επέκταση, ο συλλογικός χώρος που προκύπτει ως αποτέλεσμα αυτής της ‘ανοικτής’ διαδικασίας, μπορεί να αποτελέσει το πεδίο όπου διάφορες αβεβαιότητες αποκαλύπτονται, αλλά και να λειτουργήσει ως το πεδίο όπου οι αντιθέσεις, συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις συνιστούν τα κύρια στοιχεία που ορίζουν την αρχιτεκτονική δημιουργία. Εξετάζοντας οποιαδήποτε χωρική προβληματική, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε σε έναν τεράστιο αριθμό παραμέτρων που αναδεικνύουν την ανεπάρκεια των διαθέσιμων μεθόδων σχεδιασμού για την αντιμετώπιση πολύπλοκων αστικών προβλημάτων. Σε άλλους επιστημονικούς κλάδους, όπως αυτόν της πληροφορικής, η διαχείριση της πολυπλοκότητας φαίνεται να επιτυγχάνεται από τους ίδιους τους χρήστες, με την υιοθέτηση διαφόρων ��οντέλων συλλογικών διαδικασιών, όπως είναι ο ανοικτός κώδικας (open source), η ομότιμη δυναμική (p2p), ο πληθοπορισμός (crowdsourcing), κ.λπ. Εν αντιθέσει, στον κλάδο του αστικού σχεδιασμού οι εκφάνσεις συλλογικών πρακτικών σχετίζονται με την έννοια του συμμετοχικού σχεδιασμού, ο οποίος συχνά περιορίζεται στην εμπλοκή διαφόρων ενδιαφερομένων στη διαδικασία σχεδιασμού και στην απόδοση ευθυνών σχεδιασμού προς αυτούς, για την παραγωγή χώρων που θα αφορούν τις ανάγκες των πραγματικών χρηστών. Παρότι ο σχεδιασμός συνήθως επικεντρώνεται στο τελικό προϊόν σχεδιασμού, στην πραγματικότητα τα στάδια της διαδικασίας σχεδιασμού, τα οποία ξεκινούν με τον προσδιορισμό ενός αστικού προβλήματος και με στόχο την ανάπτυξη ενός τελικού προϊόντος, συνήθως παραμένουν στην αφάνεια, παρόλο που αποτελούν ουσιώδες μέρος της αρχιτεκτονικής πρακτικής. Για τους λόγους αυτούς, η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στη διερεύνηση της έννοιας της συλλογικής νοημοσύνης, εστιάζοντας στο σχεδιασμό ως μια διαδικασία η οποία εκτείνεται πέρα από τα όρια κάθε έργου και η οποία δύναται να συμβάλλει στη διάδοση της γνώσης. Το τελευταίο κατέστη δυνατό μέσα από την επιλογή της πλατφόρμας αρχιτεκτονικών διαγωνισμών Europan, ως περιπτωσιολογικής μελέτης. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν αναλυτικές μέθοδοι προσέγγισης συγκεκριμένων έργων από το αρχείο του Europan, σε συνδυασμό με ένα αριθμό συνεντεύξεων των εμπλεκόμενων μερών για τα επιλεγμένα έργα, καθώς επίσης πραγματοποιήθηκε διεξοδική μελέτη του 28-χρόνου αρχείου του Europan. Η διατριβή κατέδειξε ότι οι συλλογικές πρακτικές που διενεργούνται μεταξύ των παραγόντων ενός έργου (πόλεις, αρχιτέκτονες, εμπειρογνώμονες, φορείς ανάπτυξης) και οι οποίες διαμορφώνουν σταδιακά το σχεδιασμό ενός έργου, επωφελούνται και ενισχύονται από τις πλατφόρμες επικοινωνίας που προσφέρονται από το θεσμό του Europan (χώροι δημόσιας συζήτησης (forum, debates), εργαστήρια, εκθέσεις, κλπ.). Ως εκ τούτου, διαπιστώθηκε ότι ένα έργο αστικού σχεδιασμού μπορεί να αποκτήσει υβριδικά χαρακτηριστικά, επηρεαζόμενο τόσο από την ιδιαιτερότητα του χωρικού πλαισίου αναφοράς όσο και από τη δυναμική των δικτύων των παραγόντων τα οποία εκτείνονται σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις που εμπλέκονται στο θεσμό. Κατά συνέπεια, διαπιστώθηκε ότι η πλατφόρμα του θεσμού Europan αποτελεί όντως ένα πρακτικό πολυεπίπεδο μέσο, μια κοινή πλατφόρμα επικοινωνίας των διαφόρων παραγόντων, ένα μέσο για την παραγωγή και διάδοση της γνώσης, ένα εν εξελίξει ερευνητικό πεδίο καθώς και ένα ενεργό μέσο στη διαμόρφωση πολιτικής. Η καινοτομία της εργασίας έγκειται στο γεγονός ότι ο συγγραφέας πρότεινε την ανάπτυξη μιας προσαρμοστικής μεθοδολογίας για τη χαρτογράφηση της πορείας εξέλιξης μιας αστικής κατάστασης, από το στάδιο προσδιορισμού της προβληματικής μέχρι και την υλοποίηση ενός έργου και η οποία αξιοποιεί πλήρως τη συσσωρευμένη γνώση που διαθέτει σήμερα ο θεσμός του Europan. Η επιστημονική αξία της εργασίας έγκειται στο ότι η γενίκευση της μεθοδολογίας αυτής θα μπορούσε να οδηγήσει στην εφαρμογή της πέρα από τα καθορισμένα όρια του θεσμού του Europan και να συμβάλει στην εμφάνιση ή την περαιτέρω ενίσχυση της συλλογικής νοημοσύνης.
+159	244	240	Essays in financial economics : quality, value, board composition, and executive compensation	Δοκίμια Χρηματοοικονομικής: Ποιότητα, Αξία, Σύνθεση Διοικητικού Συμβουλίου, και Αμοιβή Ανώτατων Διοικητικών Στελεχών	In Essay I I show that the number of directors with expertise on the main object of business operations of the firm is positively related to the likelihood of winning the Malcolm Baldrige Quality Award (MBQA) or another award that is explicitly based on the MBQA. This study highlights the strategic role of the board by demonstrating that board composition and quality excellence are related through these roles. In Essay II I utilize a sample of 44 first time Malcolm Baldrige Quality Award winners during the time period 1996-2006 and a matching sample to show that the sensitivity of short-term CEO compensation (salary plus bonus) and previous year sales during the early post-implementation period is higher for quality management firms. Thus, I conclude that a QM strategy is reflected in executive compensation; yet, it is used as a reward after implementation rather than an incentive for QM efforts. In Essay III (A) I show how Web perceived service quality (WPSQ) can provide significant additional information context beyond fundamentals and the ability of the firm to attract customers in explaining the high valuation of pure Internet firms during the so-called Internet stock market bubble. To obtain information regarding Web perceived service quality, I develop an instrument (Essay III (B)) to measure service quality. Ι relate these metrics to firm value in a log-linear valuation model based on a restatement of Ohlson’s (1995) model.	Στο Δοκίμιο Ι δείχνω πως ο αριθμός των διοικητικών συμβούλων με ειδικές γνώσεις σχετικά με το κύριο αντικείμενο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μιας εταιρείας συνδέεται θετικά με την πιθανότητα να κερδίσει η εταιρεία το Βραβείο Ποιότητας Malcolm Baldrige (MBQA) ή κάποιο άλλο βραβέιο ρητά βασισμένο στα ίδια κριτήρια. Η μελέτη αυτή υπογραμμίζει το στρατηγικό ρόλο του ΔΣ, δείχνοντας ότι η σύνθεση του συμβουλίου και η αριστεία στην ποιότητα είναι συνδεδεμένες μέσω αυτού του ρόλου. Στο Δοκίμιο ΙΙ δείχνω ότι η ευαισθησία της βραχυπρόθεσμης αμοιβής του ανώτατου εκτελεστικού διευθυντή (μισθός συν μπόνους) στις πωλήσεις του προηγούμενου έτους (ένα πελατοκεντρικό μέτρο απόδοσης) είναι μεγαλύτερη για τις εταιρείες ΔΠ παρά για αυτές ενός αντίστοιχου δείγματος ελέγχου κατά την περίοδο μετά το πέρας της υλοποίησης της στρατηγικής ΔΠ. Στο Δοκίμιο ΙII (Α) δείχνω πως για εταιρείες που δραστηριοποιούνται κατά κύριο λόγο στο Διαδύκτιο, η ποιότητα του ιστότοπου τους - ως ένδειξη της ικανότητας μιας εταιρείας να διατηρήσει την πελατεία της – μπορεί να εξηγήσει τις παραφουσκωμένες τιμές των μετοχών της εταιρείας κατά τη διάρκεια της χρηματιστηριακής φούσκας που αφορούσε τις εταιρείες αυτές. Για να μετρήσω την ποιότητα, ανέπτυξα ένα εργαλείο (Δοκίμιο ΙII (Β)) που μετρά την ποιότητα των υπηρεσιών, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της επιχείρησης και κατόπιν συσχετίζω την ποιότητα με την αξία των μετοχών μέσω ενός λογαριθμικόυ μοντέλου στηριγμένο σε μια παραλλαγή του μοντέλου του Ohlson (1995).
+160	407	490	Understanding international price level dispersion and price convergence	Κατανοώντας τη διασπορά στο διεθνες επίπεδο τιμών και τη σύγκλιση τιμών	The present dissertation investigates price differences in the EU and the existence of price convergence clubs across the globe. First, we study the determinants and the evolution of goods price dispersion across Europe over time. We find that tradeability and non-traded inputs play a significantly smaller role for cross-country price dispersion after the adoption of the euro, and for Eurozone (EZ) economies as compared to European Union (EU) ones. We then compare the distributions of law-of-one-price (LOP) deviations over time and reveal that the distributions after the euro are typically significantly different than those before, consistent with a greater degree of integration. Moreover, we find that LOP deviations are highly correlated over five or ten year horizons, and correlations remain significantly high over longer horizons. These correlations are greater for homogeneous as compared to differentiated goods, and vary across countries. For most of these European economies and goods, price advantage is typically revealed to be more persistent than price disadvantage. Then, we analyse cross-sectional LOP deviations for the case of Cyprus relative to the EU in 2005 and 2010 in order to understand the role played by the process of monetary unification for this particular economy. We infer that Cyprus became significantly more integrated with EU economies between 2005 and 2010, and relatively cheaper during this period. By 2010, the empirical distribution for Cyprus becomes statistically indistinguishable from that of core EZ economies like Germany, implying a fast pace of relative price adjustment for Cyprus during the process of euro adoption and indicative of the high degree of flexibility characterizing the Cypriot economy. Finally, we investigate the existence of convergence clubs in the cross-country price mechanism for 96 individual goods retail price levels across 40 countries available semi-annually for 1990-2010, using a nonlinear factor model and threshold regression tools. This is the first paper to find strong evidence for club convergence of retail prices. We find that countries that are physically closer to potential trade partners converge faster than countries in the high distance regime if they have low initial labor productivity or low initial income, and countries with low initial productivity converge faster than those in the high productivity regime if characterized by low average distance from trade partners. We interpret our findings as evidence of a local law of one price due to barriers to price convergence that influence the duration of the effect of price shocks.	Η παρούσα διατριβή διερευνά τις διαφορές τιμών στην ΕΕ και την ύπαρξη ομάδων σύγκλισης τιμών σε όλη την υδρόγειο. Πρώτα, εξετάζουμε τους καθοριστικούς παράγοντες και την εξέλιξη της διασποράς τιμών των εμπορευμάτων σε όλη την Ευρώπη με την πάροδο του χρόνου. Βρίσκουμε ότι η εμπορευσιμότητα και οι μη – εμπορεύσιμες εισροές παίζουν σημαντικά μικρότερο ρόλο στην διασπορά τιμών μεταξύ των χωρών μετά την υιοθέτηση του ευρώ, και για τις οικονομίες στην Ευρωζώνη (ΕΖ) σε σύγκρισή με αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Στην συνέχεια, συγκρίνουμε τις κατανομές των αποκλίσεων του νόμου της μιας τιμής (LOP) με την πάροδο του χρόνου και ανακαλύπτουμε ότι οι κατανομές μετά την υιοθέτηση του ευρώ είναι συνήθως στατιστικά διαφορετικές σε σύγκριση με αυτά πριν την υιοθέτηση, συνεπής με την ολοκλήρωση σε μεγάλο βαθμό. Επιπλέον, διαπιστώνουμε ότι οι αποκλίσεις του νόμου μιας τιμής (LOP) συσχετίζονται σημαντικά για τους ορίζοντες των πέντε ή δέκα ετών, και οι συσχετίσεις παραμένουν σημαντικά υψηλές για μεγάλους χρονικούς ορίζοντες. Αυτές οι συσχετίσεις είναι μεγάλες για ομοιογενείς σε σχέση με τα διαφοροποιημένα αγαθά, και ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Για τις περισσότερες αυτές ευρωπαϊκές οικονομίες και αγαθά, πλεονέκτημα τιμής συνήθως φαίνεται να είναι πιο επίμονο από ότι μειονέκτημα τιμής. Κατόπιν, εξετάζουμε τις αποκλίσεις από τον νόμο μίας τιμής για την περίπτωση της Κύπρου σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) μεταξύ 2005 και 2010 για να κατανοήσουμε το ρόλο που διαδραματίζει η διαδικασία υιοθέτησης του ευρώ για αυτή τη συγκεκριμένη χώρα. Συμπεραίνουμε ότι πρώτον, η Κυπριακή οικονομία παρουσίασε σημαντικά αυξημένο βαθμό ολοκλήρωσης εν σχέση με χώρες της Ε.Ε. μεταξύ 2005 και 2010, και δεύτερον, η Κύπρος έγινε σχετικά φθηνότερη κατά αυτήν την περίοδο. Από το 2010 η εμπειρική κατανομή αποκλίσεων από τον νόμο μίας τιμής για την Κύπρο γίνεται στατιστικά ίδια με αυτή χωρών του πυρήνα της ΕΖ όπως η Γερμανία. Αυτό συνάδει με ένα γρήγορο ρυθμό προσαρμογής των σχετικών τιμών κατά την διαδικασία υιοθέτησης του ευρώ, καταδεικνύοντας και τον ψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας της Κυπριακής οικονομίας. Τέλος, εξετάζουμε την ύπαρξη ομάδων σύγκλισης στον μηχανισμό τιμών της κάθε χώρας για 96 αγαθά σε επίπεδο τιμών λιανικής πώλησης για 40 χώρες όπου τα δεδομένα είναι διαθέσιμα σε εξαμηνιαία βάση από 1990 – 2010, χρησιμοποιώντας μη γραμμικό μοντέλο παράγοντα και εργαλεία παλινδρόμησης ορίων (threshold regression). Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο, το οποίο βρίσκει ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη ομάδων σύγκλισης για τιμές λιανικής πώλησης . Βρίσκουμε ότι οι χώρες οι οποίες είναι πιο κοντά στους πιθανούς εμπορικούς εταίρους συγκλίνουν ταχύτερα από ότι οι χώρες στον τομέα της υψηλής απόστασης αν η αρχική παραγωγικότητα εργασίας είναι χαμηλή ή αν έχουν χαμηλό αρχικό εισόδημα, και οι χώρες με χαμηλή αρχική παραγωγικότητα εργασίας συγκλίνουν ταχύτερα από ότι οι χώρες που βρίσκονται στο τομέα υψηλής παραγωγικότητας αν χαρακτηρίζονται από χαμηλή μέση απόσταση από τους εμπορικούς εταίρους. Ερμηνεύουμε τα αποτελέσματα μας ως ένδειξη για την ύπαρξη τοπικού νόμου της μιας τιμής λόγω της ύπαρξης εμπόδιων για την σύγκλιση τιμών
+161	432	519	Stereo vision hardware architectures for real-time depth computation in embedded vision applications	Αρχιτεκτονικές υλικού στερεοσκοπικής όρασης για εξαγωγή πληροφορίας βάθους σε πραγματικό χρόνο και εφαρμογή σε ενσωματωμένα συστήματα υπολογιστικής όρασης	Empowering embedded vision systems with 3D perception capabilities is expected to lead to a boost of new applications that so far could not be done with classical 2D alternatives. Applications of this new trend already exist in numerous areas: from consumer electronics and entertainment, to robotics, automotives, medical imaging, defense, etc. Stereo vision is a well-suited technology that uses two standard image cameras to infer depth information, by solving the so-called stereo matching problem. This involves searching and locating corresponding projections of the same 3D points sensed by the two cameras in different positions, a challenging task that can be tackled with many algorithms, consequently producing different outcomes in terms of accuracy and computational complexity. Stereo matching becomes even more challenging when targeting applications in embedded and mobile environments, where cost, energy and memory overheads need to be minimized. This thesis investigates hardware architectures of stereo matching algorithms that have the potential to satisfy the requirements of constrained embedded vision applications. Initially, the design of a stereo matching architecture that utilizes edge information as a means to accelerate the overall matching process, is presented. By constraining the matching process only on binary data (edges), the search space is greatly reduced and the overall frame-rate is improved. The integration of edge information also reduces the logic and memory requirements, thus enabling the design of a parallel, scalable and resource-optimized architecture that is able to process HD stereo images in real time. Afterwards, the thesis focuses on designing the architecture of a complex, accurate matching algorithm that uses adaptive support weights (ADSW) and image segmentation, in an attempt to improve the robustness of the matching process and satisfy the extremely high matching accuracy required by many of today’s embedded vision applications. The thesis introduces hardware design optimizations to adapt the segment-based ADSW algorithm for a hardware-friendly and compatible with embedded constraints design. The resulting architecture obtains an effective speed-accuracy tradeoff when compared to state-of-the-art stereo matching systems, however at the expense of high resource usage. Consequently, an alternative method that implements stereo matching based on the recently proposed guided filter, is investigated. The thesis presents a compact and efficient design of the filter, and illustrates its potential in reducing the complexity of the ADSW matching process, but also its efficiency in enabling a powerful disparity refinement unit, which can improve the matching accuracy considerably, even if it is integrated into simple stereo matching algorithms. Finally, the thesis provides insights obtained from evaluating the proposed architectures in object detection and obstacle avoidance applications.	Η ανάκτηση του βάθους, δηλαδή της απόστασης ενός αντικειμένου από μία διάταξη καμερών, μέσω υπολογιστικών συστημάτων στερεοσκοπικής όρασης, αναμένεται να οδηγήσει σε μια ραγδαία ανάπτυξη νέων εφαρμογών στα ενσωματωμένα συστήματα όρασης μηχανής, των οποίων η λειτουργία μέχρι τώρα βασιζόταν σε δισδιάστατη πληροφορία. Απτές εφαρμογές αυτής της νέας τάσης ήδη υπάρχουν σε πολλές περιοχές: από ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης και ψυχαγωγίας, μέχρι συστήματα ρομποτικής, αυτοκινήτων, ιατρικής απεικόνισης, στρατιωτικές συσκευές κ.λ.π. Η στερεοσκοπική όραση μηχανής αποτελεί μια κατάλληλη τεχνολογία για την εκτίμηση πληροφορίας βάθους σε μια οπτική σκηνή, χρησιμοποιώντας στερεοσκοπικά ζεύγη εικόνων. Η διαδικασία αυτή επιτυγχάνεται με την αναζήτηση και εντοπισμό αντίστοιχων προβολών κοινών σημείων στο χώρο, τα οποία όμως ανιχνεύονται από τις δύο κάμερες σε διαφορετικές θέσεις. Σε γενικές γραμμές, η διαδικασία της στερεοσκοπικής αντιστοίχισης συνιστά ένα υπολογιστικά απαιτητικό στόχο και έχει επιλυθεί με διάφορα είδη αλγορίθμων, παράγοντας διαφορετικά αποτελέσματα όσο αφορά την ακρίβεια των αποτελεσμάτων και την υπολογιστική πολυπλοκότητα. Επιπρόσθετα, οι απαιτήσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες σε εφαρμογές ενσωματωμένων συστημάτων, όπου το κόστος σε κατανάλωση υλικού, διαθέσιμης μνήμης και ενέργειας χρειάζεται να ελαχιστοποιηθούν. Η παρούσα διατριβή διερευνά την αρχιτεκτονικές υλικού αλγορίθμων στερεοσκοπικής όρασης που έχουν τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις ενσωματωμένων εφαρμογών όρασης μηχανής. Αρχικά, η διατριβή παρουσιάζει τη σχεδίαση μιας αρχιτεκτονικής στερεοσκοπικής όρασης, η οποία μέσω της ενσωμάτωσης ανίχνευσης ακμών σε εικόνες επιδιώκει να επιταχύνει τη χρονοβόρα διαδικασία αντιστοίχισης κοινών σημείων στις δύο εικόνες, με τη μείωση του συνολικού χώρου αναζήτησης, που έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική βελτίωση της επεξεργαστικής ταχ��τητας. Η ενσωμάτωση ανιχνευτών ακμών μειώνει επίσης τους απαιτούμενους πόρους σε υλικό και μνήμη, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σχεδιασμού μιας παράλληλης, επεκτάσιμης και αποδοτικής ως προς τους απαιτούμενους πόρους αρχιτεκτονική που είναι σε θέση να επεξεργάζεται στερεοσκοπικές εικόνες υψηλής ανάλυσης σε πραγματικό χρόνο. Στη συνέχεια, η διατριβή εστιάζεται στο σχεδιασμό της αρχιτεκτονικής ενός πολύπλοκου, αλλά με μεγάλη ακρίβεια, αλγορίθμου στερεοσκοπικής αντιστοίχισης που χρησιμοποιεί προσαρμοστικά βάρη υποστήριξης και κατάτμηση εικόνας, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την αξιοπιστία της διαδικασία αντιστοίχισης και να ικανοποιήσει τις εξαιρετικά υψηλές απαιτήσεις ακρίβειας αναδυόμενων ενσωματωμένων εφαρμογών όρασης μηχανής. Η διατριβή εισάγει βελτιστοποιήσεις που στοχεύουν στην προσαρμογή του αλγορίθμου, ώστε αυτός να μπορεί να υλοποιηθεί αποδοτικά σε υλικό. Η αρχιτεκτονική που προκύπτει επιτυγχάνει ένα αποτελεσματικό συμβιβασμό ταχύτητας/ακρίβειας σε σύγκριση με ήδη υπάρχοντα συστήματα αντιστοίχισης, ωστόσο, καταναλώνοντας μεγάλο ποσοστό διαθέσιμων πόρων. Κατά συνέπεια, η διατριβή επικεντρώνεται στη συνέχεια σε μια εναλλακτική μέθοδο η οποία στηρίζεται στην υλοποίηση της στερεοσκοπικής αντιστοίχισης με τη χρήση του πρόσφατα προτεινόμενου καθοδηγούμενου φίλτρου εικόνας. Η διατριβή παρουσιάζει μια συμπαγής και αποδοτική σχεδίαση του φίλτρου σε υλικό, και αναδεικνύει τις δυνατότητες του φίλτρου για μείωση της πολυπλοκότητας της διαδικασίας στερεοσκοπικής αντιστοίχισης που είναι βασισμένη σε προσαρμοστικά βάρη υποστήριξης, αλλά και την αποτελεσματικότητά του για υλοποίηση μιας ισχυρής μονάδας βελτίωσης των εξαγόμενων πινάκων βάθους, η οποία μπορεί να βελτιώσει την ακρίβεια του αλγορίθμου στερεοσκοπικής αντιστοίχισης σημαντικά, ακόμη και αν είναι ενσωματωμένη σε απλούς αλγορίθμους αντιστοίχισης. Τέλος, η διατριβή παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες που προκύπτουν από την αξιολόγηση των προτεινόμενων αρχιτεκτονικών στερεοσκοπικής όρασης, σε εφαρμογές ανίχνευσης αντικειμένων σε εικόνες, καθώς και αποφυγής εμποδίων σε αυτόνομα ρομποτικά συστήματα.
+162	257	206	Robust inference for log-linear count time series models	Εύρωστη συμπερασματολογία για λογαριθμικά-γραμμικά μοντέλα χρονοσειρών ακέραιων μετρήσεων	The aim of this contribution is the investigation of robust estimation methods and their development of statistical inference for count time series models. Sequences of time dependent counts appear in applications in many scientific fields. %, including among others medicine and finance. However, the sensitivity that classical statistical methods reveal when exposed to extreme events establishes the need for a more robust approach. Our focal point is the study of a log-linear model for counts based on the Poisson distribution and a feedback structure. Firstly, we consider several robust estimation methods and examine their properties and behavior under a variety of intervention type effects, for the case of a simpler model which does not include the feedback mechanism. Namely, we consider level shifts, transient shifts and additive outliers. The Mallows' quasi likelihood estimation method is the one that deserves more focus since it is the estimation method that behaves the most adequately among all other estimation methods. We advance the study of the Mallows' quasi likelihood estimator in the more complicated case of the log-linear model with feedback. The asymptotic behavior of the proposed estimation method is examined by employing the so called perturbation technique. We find that the robustly weighted Mallows' quasi likelihood estimator is asymptotically normally distributed and a robust score type testing procedure is proposed to examine whether the model can be deduced to a model without feedback. Additionally, we discuss ways of approximating the autocovariance function of count time series by considering orthogonal polynomial expansions.	Στόχος αυτής της εργασίας είναι η έρευνα εύρωστων μεθόδων εκτίμησης και η ανάπτυξη στατιστικής συμπερασματολογίας για μοντέλα χρονοσειρών τα οποία λαμβάνουν ακέραιες τιμές. Ακολουθίες χρονικά εξαρτημένων ακέραιων μετρήσεων εμφανίζονται σε πολλά επιστημονικά πεδία. Ωστόσο, η ευαισθησία την οποία παρουσιάζουν οι κλασσικές στατιστικές μέθοδοι όταν εκτίθενται σε ακραία φαινόμενα, δηλώνει την ανάγκη για μια πιο εύρωστη προσέγγιση. Εστιάζουμε στην μελέτη ενός λογαριθμικού γραμμικού μοντέλου για ακέραιες μετρήσεις βασισμένο στην κατανομή Poisson και μια δομή επανατροφοδότησης. Ονομαστικά, θεωρούμε μετατοπίσεις επιπέδου, παροδικές μετατοπίσεις και πρόσθετες ακραίες τιμές. Η εκτιμήτρια ημιπιθανοφάνειας του Mallows είναι η μέθοδος η οποία αξίζει περισσότερη προσοχή καθότι είναι η μέθοδος εκτίμησης η οποία συμπεριφέρεται πιο κατάλληλα ανάμεσα σε όλες τις υπόλοιπες μεθόδους εκτίμησης. Εμβαθύνουμε στη μελέτη της εκτιμήτριας ημιπιθανοφάνειας του Mallows στην πιο περίπλοκη περίπτωση του λογαριθμικού γραμμικού μοντέλου με επανατροφοδότηση. Η ασυμπτωτική συμπεριφορά της προτεινόμενης μεθόδου εκτίμησης εξετάζεται χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη τεχνική της διαταραχής. Βρίσκουμε ότι η εκτιμήτρια ημιπιθανοφάνειας του Mallows, εύρωστα σταθμισμένη, είναι ασυμπτωτικά κανονικά κατανεμημένη και προτείνουμε μια εύρωστη διαδικασία ελέγχου τύπου score για να εξεταστεί κατά πόσο το μοντέλο μπορεί να περιορισθεί σε ένα μοντέλο χωρίς επανατροφοδότηση. Επιπρόσθετα, συζητούμε τρόπους προσέγγισης της συνάρτησης αυτοδιακύμανσης χρονοσειρών που λαμβάνουν ακέραιες τιμές χρησιμοποιώντας επεκτάσεις ορθογώνιων πολυωνύμων.
+163	377	378	Real-time monitoring of power systems through a hybrid state estimator using synchronized measurements	Παρακολούθηση των συστημάτων ηλεκτρικής ισχύος σε πραγματικό χρόνο μέσω ενός υβριδικού	The advent of the Synchronized Measurement Technology (SMT) has set the beginning of a new era in the power system monitoring and control applications. In particular, the Phasor Measurement Unit (PMU) which is the key-element of the SMT is able to provide time stamped voltage and current phasor measurements in high fidelity and at a real-time reporting rate. These features can certainly be applied to existing control center applications for improving their performance. The natural application of the SMT is the state estimator, which constitutes the cornerstone of the control center, providing essential information about the operating condition of the power system. It is no exaggeration to characterize the state estimation tool as the “eyes” of the power system operators. The significance of the state estimator imposes major expectations for this tool and there is an ongoing effort to improve its accuracy, reliability, robustness, and performance. In this thesis, the SMT features are used in state estimation tool for improving the contemporary state estimation in terms of its accuracy and real time response. More specifically, a hybrid state estimation scheme is proposed that incorporates both conventional and PMU measurements in the same measurement vector and provides highly accurate estimations of the power system states. The proposed state estimation scheme addresses effectively the convergence problems caused by the presence of current phasor measurements by transforming the respective current phasor measurements to pseudo flow measurements. The accuracy and robustness of the hybrid state estimator might degrade in the presence of poor accuracy instrument transformers in the measurement chain of the PMUs. Therefore, the accuracy and robustness of the proposed hybrid state estimator is further enhanced through the development of a novel weighting scheme for the measurements used, considering both measurement devices and instrument transformers uncertainties. Further, the issue of monitoring the power system states in real time is considered in this dissertation by developing a two-stage state estimator that tracks the transients of the power system states during fault conditions. The proposed dynamic state estimator does not require a fully observable power system by PMUs; this feature makes the proposed dynamic state estimation scheme adaptable to the current deployment of the PMUs in the power system.	Η εφαρμογή της τεχνολογίας συγχρονισμένων μετρήσεων (ΤΣΜ) συνέβαλε στην έναρξη μιας νέας εποχής για τις εφαρμογές που είναι υπεύθυνες για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των συστημάτων ηλεκτρικής ισχύος. Συγκεκριμένα, η συσκευή μέτρησης φασιθετών (ΣΜΦ), που αποτελεί βασικό στοιχείο της ΤΣΜ είναι σε θέση να παρέχει σε πραγματικό χρόνο, υψηλής ακρίβειας μετρήσεις φασιθετών τάσης και ρεύματος. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να εφαρμοστούν σε υπάρχοντα εργαλεία του κέντρου ελέγχου με σκοπό την βελτίωση της απόδοσης τους. Η πιο φυσική εφαρμογή της ΤΣΜ είναι ο εκτιμητής κατάστασης, ο οποίος αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του κέντρου ελέγχου, παρέχοντας σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση λειτουργίας του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν θα ήταν υπερβολή να παρομοιάσουμε τον εκτιμητή κατάστασης, σαν τα "μάτια" των διαχειριστών του συστήματος ηλεκτρικής ισχύος. Λόγω της σημασίας του εκτιμητή κατάστασης, οι προσδοκίες για αυτό το εργαλείο είναι μεγάλες, γι’ αυτό και υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια για τη βελτίωση της ακρίβειας, της αξιοπιστίας, της ευρωστίας, και της απόδοσης του. Σε αυτή την εργασία, τα χαρακτηριστικά της ΤΣΜ χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της ακρίβεια και της λειτουργίας του εκτιμητή κατάστασης σε πραγματικό χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, σε αυτή τη διατριβή προτείνεται ένας υβριδικός εκτιμητής κατάστασης, ο οποίος ενσωματώνει τόσο συμβατικές όσο και μετρήσεις από ΣΜΦ στο ίδιο διάνυσμα μετρήσεων, παρέχοντας εξαιρετικά ακριβή εκτίμηση της κατάστασης του συστήματος ηλεκτρικής ισχύος. Ο προτεινόμενος εκτιμητής κατάστασης αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα προβλήματα σύγκλισης που προκαλούνται από την παρουσία των μετρήσεων των φασιθετών του ρεύματος με τη μετατροπή τους σε ψευδομετρήσεις ροής ισχύος. Η ακρίβεια και η ευρωστία του υβριδικού εκτιμητή κατάστασης μπορεί να υποβαθμιστεί με την παρουσία μετασχηματιστών μέτρησης χαμηλής ακρίβειας στην αλυσίδα μέτρησης μιας ΣΜΦ. Ως εκ τούτου, η ακρίβεια και η ευρωστία του προτεινόμενου υβριδικού εκτιμητή κατάστασης βελτιώνεται περαιτέρω μέσω της ανάπτυξης μιας νέας μεθοδολογίας για στάθμιση των μετρήσεων, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την αβεβαιότητα των συσκευών μέτρησης όσο και των μετασχηματιστών μέτρησης. Επιπλέον, σε αυτή τη διατριβή προτείνεται η ανάπτυξη ενός εκτιμητή κατάστασης δύο σταδίων που παρακολουθεί τη μεταβατική κατάσταση του συστήματος ηλεκτρικής ισχύος κατά τη διάρκεια ενός σφάλματος. Ο προτεινόμενος δυναμικός εκτιμητής κατάστασης δεν απαιτεί πλήρη παρατηρησιμότητα του συστήματος ηλεκτρικής ισχύος από ΣΜΦ. Αυτό το χαρακτηριστικό καθιστά τον προτεινόμενο δυναμικό εκτιμητή κατάστασης προσαρμόσιμο στην τωρινή εγκατάσταση των ΣΜΦ στα συστήματα ηλεκτρικής ισχύος.
+164	377	392	The labour supply curve revisited : a forward-falling and backward-bending specification	Επανεξέταση της καμπύλης προσφοράς εργασίας: αρνητική σχέση μισθών και ωρών εργασίας σε χαμηλά και υψηλά επίπεδα μισθών	Results in the literature, and from non-parametric analysis of European data in this thesis, show heterogeneity of labour supply behaviour across countries and between individuals. Existing models that pertain to the principles of consumer theory and are econometrically estimable do not capture this heterogeneity. To fill this gap, a new model of labour supply is proposed in this thesis, which is obtained by extending the popular (backward bending) semi-logarithmic specification to also incorporate forward falling (negatively sloped) behaviour at low wage rates. The proposed Backward Bending and Forward Falling (BB-FF) model of labour supply is shown to adhere to economic theory and be econometrically estimated with publicly available data. Empirical analysis based on UK data suggests that in the case of females: (i) the parameter capturing forward falling labour supply behaviour is statistically significant; and (ii) the BB-FF model fits the data statistically better than semi-logarithmic models that do not allow for forward falling behaviour. The added flexibility of the BB-FF specification renders it particularly appropriate in analysing labour supply behaviour at low wage levels. Furthermore, it can be a tool for investigating failures of the social protection system; and can provide a simple alternative to estimating the subsistent cost of living in the context of social protection policies. These points are illustrated in the thesis by using the parameter estimates of the BB-FF model to simulate the effects of a hypothetical change in minimum wage on working hours. The results show that raising (reducing) minimum wages reduces (increases) the labour supply of females at the lower end of income distribution, implying a poverty trap where wage reductions concur with increase in working hours. The main conclusion emerging from the analysis in this thesis is that the BB-FF model can yield more accurate results than those obtained from specifications not allowing for forward falling labour supply behaviour. In particular, when the focus of attention is the labour supply behaviour at the lower end of wage distribution, failing to use a model with the functional flexibility of a BB-FF type specification can yield misleading results, and may mask failure of the social protection system to fend off poverty traps and secure an acceptable minimum standard of living.	Στην παρούσα διατριβή, η βιβλιογραφική ανασκόπηση αλλά και η μη-παραμετρική οικονομετρική ανάλυση της συμπεριφοράς των ατόμων στην αγορά εργασίας δείχνουν σημαντική ετερογένεια. Αυτή η ετερογένεια στην προσφορά εργασίας υπάρχει όχι μόνο μεταξύ Ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και μεταξύ ατόμων μιας χώρας. Τα υπάρχοντα μοντέλα που είναι συμβατά με τη θεωρία του καταναλωτή και είναι κατάλληλα για εμπειρική ανάλυση δεν μπορούν να περιγράψουν επαρκώς αυτή την ετερογένεια. Για να γεφυρωθεί αυτό το κενό, στην παρούσα διατριβή προτείνεται ένα νέο μοντέλο προσφοράς εργασίας, που προκύπτει από επέκταση του δημοφιλούς ημι-λογαριθμικού μοντέλου, ώστε να ενσωματώνει επίσης αρνητική σχέση μεταξύ ωρών εργασίας και μισθών σε χαμηλά επίπεδα μισθών. Η εμπειρική ανάλυση με βάση στοιχεία από το Ηνωμένο Βασίλειο δείχνει ότι στην περίπτωση των γυναικών: (α) η παράμετρος που αντιπροσωπεύει την αρνητική σχέση ωρών εργασίας και μισθών σε χαμηλά επίπεδα μισθών είναι στατιστικά σημαντική; (β) το προτεινόμενο μοντέλο είναι στατιστικά καλύτερο από ημι-λογαριθμικά μοντέλα που δεν επιτρέπουν την εν λόγω συμπεριφορά. Η πρόσθετη ευελιξία του προτεινόμενου μοντέλου το καθιστά ιδιαίτερα κατάλληλο για την ανάλυση της προσφοράς εργασίας σε χαμηλά επίπεδα μισθών. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την διερεύνηση αδυναμιών του συστήματος κοινωνικής προστασίας, και ως εναλλακτικός τρόπος εκτίμησης του ελάχιστου κόστους διαβίωσης. Τα πλεονεκτήματα του μοντέλου παρουσιάζονται μέσω της προσομοίωσης των επιπτώσεων μιας υποθετικής αλλαγής του κατώτατου μισθού στις ώρες εργασίας. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αύξηση (μείωση) του κατώτατου μισθού μειώνει (αυξάνει) τις ώρες εργασίας των γυναικών στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Αυτό φανερώνει την ύπαρξη παγίδας φτώχειας, όπου μειώσεις στους μισθούς οδηγούν τα άτομα σε αύξηση των ωρών εργασίας τους ώστε να εξασφαλίσουν επαρκές εισόδημα για ικανοποίηση των βασικών αναγκών επιβίωσης τους. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάλυση στην παρούσα διατριβή είναι ότι για την μελέτη της επίδρασης του μισθού στη προσφορά εργασίας, το προτεινόμενο μοντέλο μπορεί να δώσει πιο ακριβή αποτελέσματα, σε σχέση με μοντέλα που δεν επιτρέπουν αρνητική κλίση της καμπύλης προσφοράς εργασίας σε χαμηλά επίπεδα μισθών. Συγκεκριμένα, όταν η προσοχή εστιάζεται στη συμπεριφορά των ατόμων στην αγορά εργασίας τα οποία αμείβονται με χαμηλούς μισθούς, η χρησιμοποίηση ενός μοντέλου που δεν έχει την ευελιξία του προτεινόμενου μοντέλου μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά αποτελέσματα και να συγκαλύψει αδυναμίες του συστήματος κοινωνικής προστασίας να προφυλάξει τα άτομα από παγίδες φτώχειας και να τους εξασφαλίσει ένα κοινωνικά αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης.
+165	388	358	New ring transformations of 1,2,3-dithiazoles	Νέοι μετασχηματισμοί δακτυλίου των 1,2,3-διθειαζολών	The initial aim of the Dissertation was the investigation of the ANRORC-type ring transformation of N-azinyl-4-chloro-5H-1,2,3-dithiazol-5-imines to azino-fused thiazoles. Investigation of the ring transformation led to the development of a new and high yielding methodology towards the formation of the desired products (Chapter 2). In light of this success, the transformation of N-azolo-1,2,3-dithiazolimines to azolo-fused thiazoles was further investigated (Chapter 3). In the literature, there was only one example on the formation of azolo-fused thiazoles via 1,2,3-dithiazoles chemistry. Initially, the literature reaction was investigated and was found that the main products are 6H pyrazolo[3,4 c]isothiazole-3-carbonitriles and not the reported 1H-pyrazolo[3,4-d]thiazole-5-carbonitriles. The correct structure was supported by X-Ray crystallography. Optimization of the reaction conditions, revealed that by changing the pH of the reaction medium the 4-chloro-N (pyrazol-5-yl)-5H-1,2,3-dithiazol-5-imines can form as major products. Thermolysis of 4-chloro-N (pyrazol-5-yl)-5H-1,2,3-dithiazol-5-imines gave the correct 1H pyrazolo[3,4-d]-thiazole-5-carbonitriles. From the thermolysis of 4-chloro-N (pyrazol-5-yl)-5H-1,2,3-dithiazol-5-imine, the formation of a very minor side product was also observed, which was identified as the 5,7 dimethyl-5H-pyrazolo[3,4-e][1,2,4]dithiazine-3-carbonitrile. In Chapter 4, the development of a synthetic method which enables access to these 5H-pyrazolo[3,4-e]-[1,2,4]dithiazine-3-carbonitriles, in good yields (74-85%), by treatment of 4-chloro-N (pyrazol-5-yl)-5H-1,2,3-dithiazol-5-imines with Et2NH and then concd H2SO4, is described. 6H-Pyrazolo[3,4-f][1,2,3,5]trithiazepine-4-carbonitriles are also formed as minor products (0-6%). The reaction proceeds via the intermediate formation of (Z) 2 [(diethylamino)disulfanyl]-2-[(1H-pyrazol-5-yl)imino]acetonitrile, which, in the case of the 1,3-dimethyl analogue, is shown that in the absence of acid transforms to the 4,6,10,12-tetramethyl-6H-pyrazolo[3,4-f]pyrazolo[3',4':4,5]pyrimido[6,1-d][1,2,3,5]tri-thiazepine-8,12b(10H)-dicarbonitrile (67%). In Chapter 5, the reaction of a series of 4-chloro-5H-1,2,3-dithiazoles with DABCO which gives 4-[N-(2-chloroethyl)piperazin-1-yl]-5H-1,2,3-dithiazoles is investigated and optimized reaction conditions are developed. The products are obtained in very good yields and can be further manipulated on the 2-chloroethyl moiety by reaction with various nucleophiles, leaving the dithiazole ring intact. In Chapter 6, the development of a Pd(0)-catalyzed double C-N coupling reaction of 5,5'-dibromo-2,2'-bithiazoles with (het)arylamines and subsequent in situ silver(I) oxide mediated oxidation to give cross-conjugated quinoidal 5,5'-diarylimino-2,2'-bithiazoles in moderate to high yields (22 examples, 28-92%), is described. The highly colored 5,5' diarylimino-2,2'-bithiazoles were studied by UV/vis spectroscopy, cyclic voltammetry and computational methods. By manipulating the peripheral substituents, the HOMO and LUMO energy levels are altered and the optical band gap can be tuned up to the NIR region. Electrochemical characterization revealed that quinoidal 2,2'-bithiazoles display amphoteric redox behavior. The Τhesis finishes with the Experimental Section.	Ο αρχικός στόχος της παρούσας Διατριβής ήταν η διερεύνηση της αντίδρασης μετασχηματισμού Ν-αζινυλ-1,2,3-διθειαζολιμινών προς αζινο-θειαζόλες. Μελέτη της αντίδρασης αυτής οδήγησε στην ανάπτυξη μιας νέας και αποδοτικής μεθοδολογίας για το σχηματισμό των επιθυμητών προϊόντων (Κεφάλαιο 2). Λόγω αυτής της επιτυχίας, η διερεύνηση συνεχίστηκε στο μετασχηματισμό Ν-αζολο-1,2,3-διθειαζολών σε αζολο-θειαζόλες (Κεφάλαιο 3). Στη βιβλιογραφία υπήρχε μόνο ένα παράδειγμα σχηματισμού αζολο-θειαζολών μέσω της χημείας των 1,2,3-διθειαζολών. Η διερεύνηση άρχισε από τη βιβλιογραφική μέθοδο. Επανάληψη της βιβλιογραφικής αντίδρασης έδειξε ότι τα πραγματικα προϊόντα είναι 6Η-πυραζολο[3,4-c]ισοθειαζολο-3-καρβονιτρίλια και όχι τα ισομερή 1Η-πυραζολο[3,4-d]θειαζολο-5-καρβονιτρίλια. Βελτιστοποιήση της αντίδρασης έδειξε ότι με αλλαγή του pH της αντίδρασης οι 4-χλωρο-Ν-(πυραζολ-5-υλ)-5Η-1,2,3-διθειαζολ-5-ιμίνες μπορούν να σχηματιστούν ως κύρια προϊόντα έναντι των 6Η-πυραζολο[3,4-c]ισοθειαζολο-3-καρβονιτριλίων. Θερμόλυση των 4-χλωρο-Ν-(πυραζολ-5-υλ)-5Η-1,2,3-διθειαζολ-5-ιμινών έδωσε τα σωστά 1Η πυραζολο[3,4-d]-θειαζολο-5-καρβονιτρίλια. Στην αντίδραση θερμόλυσης της 4-χλωρο-Ν-(πυραζολ-5-υλ)-5Η-1,2,3-διθειαζολ-5-ιμίνης, εκτός από το κύριο προϊόν, 1Η πυραζολο[3,4-d]θειαζολο-5-καρβονιτρίλιο, παρατηρήθηκε και ο σχηματισμός ενός παραπροϊόντος σε πολύ χαμηλή απόδοση, το οποίο ταυτοποιήθηκε ως το 5-πυραζολο[3,4-e][1,2,4]διθειαζιν-3-καρβονιτρίλιο. Έτσι, στο Κεφάλαιο 4, παρουσιάζεται η ανάπτυξη μιας συνθετικής μεθοδολόγιας η οποία προσφέρει πρόσβαση στα 5Η πυραζολο[3,4-e][1,2,4]διθειαζιν-3-καρβονιτρίλια, σε καλές αποδόσεις (74-85%) μέσω της αντίδρασης των 4-χλωρο-Ν-(πυραζολ-5-υλ)-5Η-1,2,3-διθειαζολ-5-ιμινών με Εt2ΝΗ και μετέπειτα προσθήκη π. H2SO4. Από αυτή την αντίδραση, σχηματίζονται επίσης τα 6Η-πυραζο��ο[3,4-f][1,2,3,5]τριθειαζεπιν-4-καρβονιτρίλια σε χαμηλή απόδοση (0-6%). Η αντίδραση προχωρά μέσω του ενδιαμέσου (Z) 2 [(διαιθυλαμινο)δισουλφανυλ-2-[(1H-πυραζολ-5-υλ)ιμινο]ακετονιτριλίου, το οποίο όπως έχει δειχθεί, στην περίπτωση του 1,3-διμέθυλο αναλόγου, στην απουσία οξέος μετατρέπεται στο 4,6,10,12-τετραμεθυλο-6Η-πυραζολο[3,4-f]πυραζολο[3',4':4,5]-πυριμιδο[6,1-d][1,2,3,5]τριθειαζεπιν-8,12b(10H)-δικαρβονιτρίλιο (67%). Στο Κεφάλαιο 5, γίνεται διερεύνηση και βελτιστοποίηση της αντίδρασης μιας σειράς 4 χλωρο-1,2,3-διθειαζολών με το DABCO η οποία δίνει 4-[Ν-(2-χλωροαιθυλ)πιπεραζιν-1-υλ]-5Η-1,2,3-διθειαζόλες. Τα προϊόντα λαμβάνονται σε πολύ καλές αποδόσεις, και μπορούν να τροποποιηθούν περαιτέρω στη χλωροαίθυλο ομάδα μέσω αντίδρασης με διάφορα πυρηνόφιλα, αφήνοντας άθικτο το διθειαζολικό δακτύλιο. Στο Κεφάλαιο 6, περιγράφεται η βελτιστοποίηση της αντίδρασης διπλής C-N σύξευξης καταλυόμενης με Pd(0) των 5,5'-διβρωμο-2,2'-διθειαζολών με αρυλαμίνες και στη συνέχεια in situ οξείδωση με οξείδιο του αργύρου προς σχηματισμό κινοϊδών 5,5' διαρυλιμινο-2,2'-διθειαζολών σε μέτριες εώς καλές αποδόσεις (22 παραδείγματα, 28-92%). Οι 5,5'-διαρυλιμινο-2,2'-διθειαζόλες μελετήθηκαν με φασματοσκοπία UV/vis, κυκλική βολταμετρία και υπολογιστικές μεθόδους. Με αλλαγή των περιφερειακών υποκαταστατών τα ενεργειακά επίπεδα HOMO και LUMO μεταβάλλονται και το οπτικό χάσμα μπορεί να ρυθμιστεί μέχρι και το εγγύς υπέρυθρο. Ηλεκτροχημικός χαρακτηρισμός έδειξε ότι οι κινοειδείς 2,2'-διθειαζόλες παρουσιάζουν αμφοτερική οξειδοαναγωγική συμπεριφορά. Η διατριβή τελειώνει με το Πειραματικό Μέρος.
+166	480	499	Task data-flow execution on many-core systems	Εκτέλεση εργασιών βάση της ροή δεδομένων σε συστήματα πολλαπλών πυρήνων	Power-performance efficiency in High Performance Computing (HPC) systems is currently achieved by exploring parallel processing. Consequently, in order to exploit application parallelism and optimize energy efficiency, the trend is to include more cores in the processors. From the hardware perspective, many small and simple cores will be added in processor architectures, leading towards many-core chips with hundreds of cores. Nevertheless, scaling the number of cores alone does not result in improved application performance. From the software perspective, this creates new challenges as we need a framework that can efficiently exploit application parallelism on the available hardware resources. Overall, performance scalability in future many-core systems will be affected by the following factors: the degree of parallelism, programmability, low-overhead runtime systems, locality-aware execution, efficient use of the available resources and scalable architecture designs. In this thesis, the Task model is used as an implementation of the Data-flow paradigm. Data-flow is the most appropriate model for exploiting large amounts of software parallelism, while a task-based implementation reduces runtime overheads and easily adapts to different applications. In this work, Transactional Memory is integrated in Data-flow to reduce the strictness of the latter by exploring speculative parallelism when task dependences are too complex to apply or even when not applicable. This thesis presents the first many-core implementation of the Data-Driven Multi-threading (DDM) model, a task-based implementation of Data-flow. DDM is redesigned to support the first single-chip many-core processor from Intel (the Single-chip Cloud Computer) that provides a single address space with no hardware support for cache-coherence. The results from this work led to the design and development of a new more efficient, lightweight runtime system that is able to scale to larger many-core processors. The proposed runtime system (called SWITCHES) is included in a complete programming and execution framework. SWITCHES is a software implementation of the task-based Data-flow model for many-core processors. It requires global address space but not necessarily a hardware cache-coherence mechanisms that could limit the scalability of the architecture. SWITCHES implements a lightweight distributed triggering system for runtime task dependence resolution and uses static scheduling and compile time assignment policies to reduce overheads. It supports explicit task resource allocation mechanisms and incorporates machine-learning techniques within the framework to efficiently utilize the underlying resources. To maintain high-levels of programming productivity, the framework implements the latest API standard from OpenMP (v4.5) and extends it to support variable granularity loop-tasks with dependences across different loops as to favor data-locality in loops with inter-dependences. It provides a source-to-source tool that automatically produces thread-based code that can be compiled by any off-the-shelf C/C++ compiler, applying all existing optimizations. Performance evaluation of applications with different characteristics on an Intel Xeon Phi system shows good scalability that surpasses the state-of-the-art by an average of 32% and resource utilization is increased with maximum performance achieved using 30% fewer cores for applications with complex dependences.	Η αύξηση της επίδοσης με ταυτόχρονη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας επιτυγχάνεται με την παράλληλη επεξεργασία. Προκειμένου να αξιοποιηθεί ο παραλληλισμός μέσα από τις εφαρμογές και να βελτιστοποιηθεί η ενεργειακή απόδοση μεγάλων συστημάτων, η τάση είναι να αυξάνωνται οι πυρήνες μέσα στους επεξεργαστές. Ωστόσο, η αύξηση του αριθμού των πυρήνων από μόνη της δεν έχει ως αποτέλεσμα την βελτιωμένη επίδοση των εφαρμογών. Από την άποψη του λογισμικού, αυτό δημιουργεί νέες προκλήσεις καθώς χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο που να μπορεί να εκμεταλλεύεται αποτελεσματικά τον παραλληλισμό των εφαρμογών στους διαθέσιμους πόρους που προσφέρει το υλικού. Η αύξηση της επίδοσης στα μελλοντικά συστήματα πολλαπλών πυρήνων θα επηρεαστεί από τους ακόλουθους παράγοντες: τον βαθμό παραλληλισμού στις εφαρμογές, τον τρόπο προγραμματισμού, τα χαμηλού κόστους συστήματα εκτέλεσης, την εκτέλεση των εργασιών με γνώμονα την τοποθεσία των δεδομένων, την αποτελεσματική χρήση των διαθέσιμων πόρων και τα επεκτάσιμα σχέδια αρχιτεκτονικής επεξεργαστών. Σε αυτήν την Διατριβή, το μοντέλο εργασιών χρησιμοποιείται ως υλοποίηση του μοντέλου ροής δεδομένων. Το μοντέλο ροης δεδομένων είναι το καταλληλότερο μοντέλο για την εκμετάλλευση μεγάλων ποσοτήτων παραλληλισμού, ενώ η υλοποίηση με τη χρήση εργασιών μειώνει το κόστος της εκτέλεσης και προσαρμόζεται εύκολα σε διαφορετικές εφαρμογές. Σε αυτή τη εργασία, η Συναλλακτική Μνήμη ενσωματώνεται στο μοντελο ροής δεδομένων για να μειώσει την αυστηρότητα του, διερευνώντας τον εικαστικό παραλληλισμό όταν οι εξαρτήσεις μεταξύ εργασίων είναι πολύ περίπλοκες για να εφαρμοστούν ή ακόμα και όταν δεν ισχύουν. Αυτή η Διατριβή παρουσιάζει την πρώτη εφαρμογή σε μεγάλους πολυ-επεξεργαστές του μοντέλου πολλαπλών σπειρωμάτων, μια υλοποίηση του μοντέλου ροής δεδομένων. Το μοντελο πολλαπλών σπειρωμάτων επανασχεδιάζεται για να υποστηρίξει τον πρώτο επεξεργαστή πολλαπλών πυρήνων από την Intel (Single-chip Cloud Computer) που παρέχει ένα ενιαίο χώρο διευθύνσεων χωρίς υποστήριξη υλικού για συνεκτικότητα της κρυφής μνήμης. Τα αποτελέσματα αυτής της εργασίας οδήγησαν σ��ο σχεδιασμό και την ανάπτυξη ενός νέου πιο αποδοτικού, συστήματος εκτέλεσης που μπορεί να επεκταθεί σε ακόμα μεγαλύτερους επεξεργαστές. Το προτεινόμενο σύστημα περιλαμβάνεται σε μια πλατφόμρα προγραμματισμού και εκτέλεσης εφαρμογών. Το SWITCHES είναι λογισμικό που υλοποιεί το μοντέλο ροής δεδομένων που βασίζεται σε εργασίες για επεξεργαστές πολλών πυρήνων. Απαιτεί ενιάιο χώρο διευθύνσεων αλλά όχι απαραίτητα μηχανισμούς συνεκτικότητας της κρυφής μνήμης που θα μπορούσαν να περιορίσουν την επεκτασιμότητα του επεξεργαστή. Το SWITCHES υλοποιεί ένα ελαφρύ στατικό κατανεμημένο σύστημα ενεργοποίησης για την επίλυση εξαρτήσεων κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εργασιών. Υποστηρίζει μηχανισμούς κατανομής των πόρων του συστήματος και ενσωματώνει τεχνικές εκμάθησης μηχανών για την αποτελεσματική αξιοποίηση τους. Για τη εύκολη υλοποίηση προγραμμάτων, το πλαίσιο υλοποιεί το πιο πρόσφατο πρότυπο από το OpenMP (ν4.5) και το επεκτείνει για να υποστηρίζει εργασίες σε βρόχους με εξαρτήσεις σε διαφορετικούς βρόχους. Παρέχει ένα εργαλείο (Translator) που παράγει αυτόματα κώδικα βασισμένο σε νήματα, ο οποίος μπορεί να μεταγλωττιστεί από οποιονδήποτε μεταγλωττιστή C/C++, εφαρμόζοντας όλες τις υπάρχουσες βελτιστοποιήσεις. Χρησιμοποιώντας το σύστημα αυτό, η επίδοση εφαρμογών με διαφορετικά χαρακτηριστικα σε μια μηχανή με Intel Xeon Phi επεξεργαστή ξεπερνά την επίδοση του OpenMP κατά μέσο όρο κατά 32% και βελτιώνει την αποδοτικότητα της πετυχαίνωντας μέγιστη επίδοση χρησιμοποιώντας 30% λιγότερους πυρήνες σε εφαρμογές με σύνθετες εξαρτήσεις.
+167	515	500	The quest for a royal bride : the marriage of King Janus of Cyprus and Anglesia Visconti of Milan	Η αναζήτηση μιας βασιλικής νύφης: ο γάμος του βασιλιά Ιανού της Κύπρου και της Αγκλέζια Βισκόντι από το Μιλάνο	Royal marriages always drew public interest and especially of the historians, since they were used as a foreign policy tool. Consequently, the marriage of Janus, who was the first-born son of King James I and the future king of Cyprus, needed to serve the primary goal of the kingdom’s foreign policy which was the formation of a military alliance that would lead to the recovery of Famagusta from the Genoese. Concerning Janus’s marriages current bibliography only mentions that in 1409 he contracted marriage with the French lady Charlotte de Bourbon, that prior to 1401 he had married Anglesia Visconti of Milan, and that in 1406 he appealed to Pope Benedict XIII requesting the dissolution of the marriage. Nevertheless, an unknown document from the archives of Padua comes to shed new light to the events. This new document (henceforth Padua document) was produced in 1407 during the divorce trial between Janus and Anglesia and is a record of the oral testimonies of the trial’s witnesses. The witnesses were prominent members of the kingdom’s court and in their depositions they were recounting the events surrounding the marriage in question. Therefore, the purpose of this doctoral dissertation is, by using mainly the information from the Padua document as well as other information from published and unpublished sources, on the one hand to retrace the quest of the Cypriot royal court to locate a suitable bride for Janus and on the other to reconstruct the events surrounding the failed marriage of Janus with Anglesia Visconti. In the dissertation a full edition and an English translation of the Padua document are included. The witnesses’ depositions in the Padua document provide valuable first-hand information on three aspects which are extensively discussed in the dissertation. First, they recount the events surrounding the choice of the royal bride. It seems that the initial purpose was to conclude a marriage alliance with the royal court of France and the marriage with a daughter of the king of Navarre was proposed. However, the proposition of a marriage alliance with the duchy of Milan was preferred possibly because they aimed to revive the Cypriot-Milanese coalition of the war of Chioggia. Second, they provide evidence concerning the legal arguments that were proposed for the marriage dissolution. Janus claimed that he was deceived and that he contracted marriage with a woman that he had not consented to providing thus a rare use of the impediment of error about a person for the dissolution of a royal marriage. Nonetheless, it is often the case in royal marriage dissolutions that the legal arguments were fabricated and that the real reasons of the divorce were political. So, it is argued that the actual reasons of this marriage dissolution were Milan’s inability to provide military assistance in the Cypriot-Genoese war of 1402-1406 owing to Giangaleazzo Visconti’s death. Third, the witnesses provide information on court functions and reveal aspects of their individual identity especially their national identity, since they describe themselves as Cyprienses (Cypriots).	Οι βασιλικοί γάμοι έλκυαν πάντοτε το ενδιαφέρον το κοινού και δη των ιστορικών, καθότι χρησιμοποιούνταν ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Έτσι και ο γάμος του Ιανού, ο οποίος ήταν ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά Ιακώβου Α’ και ο μέλλων βασιλιάς της Κύπρου, έπρεπε να εξυπηρετήσει τον βασικότερο στόχο της εξωτερικής πολιτικής του βασιλείου που ήταν η διαμόρφωση μιας στρατιωτικής συμμαχίας η οποία θα οδηγούσε στην ανακατάληψη της Αμμοχώστου από τους Γενουάτες. Σχετικά με τους γάμους του Ιανού στη σύγχρονη βιβλιογραφία αναφέρεται μόνο ότι ο Ιανός το 1409 παντρεύτηκε με τη Charlotte de Bourbon, ότι πριν το 1401 είχε παντρευτεί την Anglesia Visconti από το Μιλάνο και ότι το 1406 αιτήθηκε στον Πάπα Βενέδικτο ΙΓ’ τη διάλυση του γάμου. Σε κάθε περίπτωση ένα άγνωστο έγγραφο από τα αρχεία της Πάδοβα έρχεται να ρίξει νέο φως στα γεγονότα. Αυτό το νέο έγγραφο (εφεξής έγγραφο της Πάδοβα) εκπονήθηκε το 1407 στα πλαίσια της δίκης του διαζυγίου μεταξύ του Ιανού και της Anglesia και εμπεριέχει τις προφορικές καταθέσεις των μαρτύρων της δίκης. Οι μάρτυρες ήταν σημαίνοντα μέλη της βασιλικής αυλής και στις καταθέσεις τους διηγούνταν τα γεγονότα σχετικά με τον γάμο. Συνεπώς στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι, χρησιμοποιώντας κυρίως τις πληροφορίες από το έγγραφο της Πάδοβα καθώς και πληροφορίες από άλλες δημοσιευμένες και ανέκδοτες πηγές, αφενός να ακολουθήσει τα χνάρια της αναζήτησης της βασιλικής αυλής της Κύπρου που στόχευε στον εντοπισμό μιας κατάλληλης νύφης για τον Ιανό, και αφετέρου να ανακατασκευάσει τα γεγονότα του αποτυχημένου γάμου του Ιανού με την Anglesia Visconti. Στη διατριβή περιλαμβάνεται μια πλήρης έκδοση και αγγλική μετάφραση του εγγράφου της Πάδοβα. Οι καταθέσεις των μαρτύρων στο έγγραφο της Πάδοβα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τρία σημαντικά ζητήματα τα οποία συζητούνται εκτενώς στη διατριβή. Εν πρώτοις διηγούνται τα γεγονότα που αφορούν στην επιλογή της βασιλικής νύφης. Φαίνεται ότι ο αρχικός στόχος ήταν η συνομολόγηση μιας γαμήλιας συμμαχίας με τη βασιλική αυλή της Γαλλίας και ως εκ τούτου προτάθηκε ο γάμος με μια κόρη του βασιλιά της Ναβάρας. Όμως, προκρίθηκε η πρόταση για σύναψη συμμαχίας με το δουκάτο του Μιλάνο, πιθανώς επειδή στόχευαν στην αναβίωση της Κυπ��ο-Μιλανέζικης συμμαχίας που έλαβε χώρα κατά τον πόλεμο της Chioggia. Δευτερευόντως, παρέχουν πληροφορίες αναφορικά με τα νομικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάλυση του γάμου. Ο Ιανός ισχυρίστηκε ότι εξαπατήθηκε και ότι συνήψε γάμο με μια γυναίκα που δεν ήθελε και συνεπώς παρουσιάζεται μια σπάνια χρήση της διάταξης της πλάνης περί του προσώπου για η διάλυση ενός βασιλικού γάμου. Εν πάση περιπτώσει, συχνά σε υποθέσεις βασιλικών διαζυγίων τα νομικά επιχειρήματα είναι ψευδή και οι πραγματικοί λόγοι είναι πολιτικοί. Έτσι, υποστηρίζεται ότι οι πραγματικοί λόγοι του διαζυγίου ήταν η αδυναμία του Μιλάνο να παράσχει στρατιωτική βοήθεια κατά τον Κυπρο-Γενουατικό πόλεμο του 1402-1406 εξαιτίας του θανάτου του Giangaleazzo Visconti. Τρίτον, οι μάρτυρες παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τη λειτουργία της αυλής και αποκαλύπτουν πτυχές της ατομικής τους ταυτότητας και ιδιαιτέρως της εθνικής καθώς περιγράφουν του εαυτούς τους ως Cypriennses (Κύπριους).
+168	470	472	Development and research validation of a systems thinking test for 10-14 year-old children	Ανάπτυξη και ερευνητική επικύρωση ενός δοκιμίου αξιολόγησης της συστημικής σκέψης παιδιών ηλικίας 10-14 χρόνων	Systems thinking is the thinking skill that allows someone to define a system through its essential components and its emergent phenomena, and to identify the interactions and flows that take place within the system. Since the world around us consists of systems and subsystems, systems thinking is essential, not only in understanding its structure and behavior, but also in decision making situations. Promoting both, carefully designed curricula for the development of systems thinking (especially in the context of Physical Sciences that is replete with systems), and validated instruments to evaluate their efficiency is extremely important. Scientific literature provides a great number of attempts to create validate instruments measuring knowledge, attitudes and skills. Nevertheless, little has been done in the direction of systems thinking, especially for children aged 10-14 years old. The present study aims at developing a validated instrument in the form of a multiple-choice test, for measuring children’s systems thinking, emphasizing the importance of methodology procedures followed in order to validate the instrument. More specifically, it presents a cyclic and iterative procedure, during which all parts (literature, experts, qualitative and quantitative data collected from the students) contribute in continually modifying the conceptual and operational definition of systems thinking. The development of the Systems Thinking Assessment (STA) was carried out in four stages. In the first stage, the aim of the STA was formulated and in the second stage its specifications were formulated. In the third stage, the development of the conceptual definition of systems thinking and the test’s items was conducted in two cycles of development. Each cycle consisted of several phases (5-6 for each cycle). At the end of each phase, the results of the quantitative or qualitative data, along with the current literature review, guided the modification of the items and occasionally the systems thinking definition. In this way, the validity and reliability of the test were supported. At the fourth and final stage of the STA development, the test was assembled and analyses were carried out to verify its construct validity through Confirmatory Factor Analysis and to assess the quality of the items and to produce a scale for both items and subjects through analysis based on Classical Test Theory (CTT) and Rasch model. The results of the research confirmed both the suggested structure of the conceptual definition of systems thinking and the STA’ s ability to measure systems thinking of students aged 10-14 years old. Besides its methodological value, the present study exhibits educational value, since its products, the suggested structure of systems thinking and the STA, can be used, the first one as a guide in formulating the aims and the activities of a systems thinking based curriculum, and the second as a tool for evaluating the effectiveness of such curricula.	Η συστημική σκέψη είναι μια δεξιότητα σκέψης, η οποία επιτρέπει σε ένα άτομο να ορίσει ένα σύστημα μέσα από τα στοιχεία που το αποτελούν και τα αναδυόμενα φαινόμενά του, και να αναγνωρίσει αλληλεπιδράσεις και ροές που συμβαίνουν μέσα στο σύστημα. Εφόσον ο κόσμος μας αποτελείται από συστήματα και υποσυστήματα, η συστημική σκέψη είναι απαραίτητη δεξιότητα για την κατανόησή του, αλλά και για τη λήψη κατάλληλων αποφάσεων σε προβληματικές καταστάσεις. H ανάπτυξη της συστημικής σκέψης μέσα από ειδικά σχεδιασμένα εκπαιδευτικά προγράμματα (ειδικά στο συγκείμενο των Φυσικών Επιστημών που βρίθει συστημάτων), αλλά και η ανάπτυξη επικυρωμένων οργάνων μέτρησης της αποτελεσματικότητας τέτοιων παρεμβατικών προγραμμάτων είναι εξαιρετικής σημασίας. Η επιστημονική βιβλιογραφία έχει να παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεθοδικών προσπαθειών ανάπτυξης οργάνων μέτρησης γνώσεων, στάσεων και δεξιοτήτων. Ειδικά όμως για τη συστημική σκέψη, ελάχιστα έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση, ιδιαίτερα όσον αφορά παιδιά ηλικίας 10-14 χρόνων. Η παρούσα έρευνα στοχεύει στην ανάπτυξη ενός επικυρωμένου οργάνου μέτρησης της συστημικής σκέψης των παιδιών, ενός δοκιμίου πολλαπλής επιλογής, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη διαδικασία ανάπτυξής του. Συγκεκριμένα, εισηγείται μια κυκλική και επαναλαμβανόμενη διαδικασία, κατά την οποία λαμβάνεται ανατροφοδότηση από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (βιβλιογραφία, ειδικούς στο θέμα, εκπαιδευτικούς, αλλά και ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα από τα παιδιά), η οποία οδηγεί κάθε φορά σε τροποποίηση του εννοιολογικού και λειτουργικού ορισμού της συστημικής σκέψης. Στο πρώτο στάδιο διατυπώθηκε ο σκοπός του Δοκιμίου Συστημικής Σκέψης (ΔοΣΣ) και στο δεύτερο στάδιο διατυπώθηκαν οι προδιαγραφές του. Στο τρίτο στάδιο, η ανάπτυξη του ορισμού της συστημικής σκέψης και των έργων για τη μέτρησή της έγινε μέσα από δύο κύκλους ανάπτυξης. Κάθε κύκλος περιελάμβανε διάφορες φάσεις ανάπτυξης (5 φάσεις για τον πρώτο και 6 φάσεις για τον δεύτερο κύκλο). Μετά από κάθε φάση, τα αποτελέσματα των ποιοτικών ή ποσοτικών αναλύσεων, μαζί με την ανασκόπηση της τρέχουσας βιβλιογραφίας, οδηγούσαν σε τροποποίηση των έργων του ΔοΣΣ, αλλά και, ενδεχομένως, στον ορισμό της συστημικής σκέψης. Με αυτό τον τρόπο, ενισχύθηκαν τα διάφορα είδη εγκυρότητας του δοκιμίου και η αξιοπιστία του. Στο τέταρτο στάδιο έγινε η συναρμολόγηση του δοκιμίου και ο έλεγχος της δομικής εγκυρότητας του μέσα από την Επιβεβαιωτική Παραγοντική Ανάλυση και ο έλεγχος της ποιότητας των έργων με παράλληλη παραγωγή ενιαίας κλίμακας έργων και υποκειμένων μέσα από αναλύσεις με βάση τις αρχές της Classical Test Theory (CTT) και το μοντέλο Rasch. Τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώσαν την προτεινόμενη δομή του εννοιολογικού ορισμού της συστημικής σκέψης, καθώς και την ικανότητα του ΔοΣΣ να μετρά τη συστημική σκέψη παιδιών ηλικίας 10-14 χρόνων. Πέρα από τη μεθοδολογική της σημασία, η παρούσα έρευνα έχει και εκπαιδευτική σημασία, γιατί τα «προϊόντα» της, η δομή της συστημικής σκέψης και το ΔοΣΣ αναμένεται να αξιοποιηθούν, το πρώτο ως οδηγός για τη διατύπωση στόχων και δραστηριοτήτων για την ανάπτυξη παρεμβατικών προγραμμάτων προώθησης της συστημικής σκέψης, ενώ το δεύτερο ως εργαλείο αξιολόγησης της αποτελεσματικότητάς τους.
+169	401	400	Methods and algorithms for the quantification of blood flow in the microcirculation with contrast enhanced ultrasound	Μεθόδοι και αλγόριθμοι στην ποσοτικοποίηση της ροής αίματος με την χρήση υπερήχων με σκιγαφικά μέσα	Dynamic contrast enhanced ultrasound (DCEUS) holds great promise as a clinicaltool for the analysis and quantification of tissue perfusion and it can provide valuable insight into the development of disease neovascularization. Specifically the progress of diseases such as malignant liver lesions, renal carcinomas and carotid atherosclerotic plaques can be monitored using quantitative DCEUS. However the reliable implementation of quantitative DCEUS has several limitations like operator dependence, signal saturation, physiological motion and speckle noise. In this thesis a novel automatic respiratory gating (ARG) algorithm is developed to address challenges in the use of indicator dilution models for the quantification of tissue perfusion that exhibits a high amount of blood flow such as liver lesions. Contrary carotid plaques exhibit very low blood flows and a method is formulated to calculate the percent perfusion coverage of the plaque’s area given than indicator dilution models are not applicable. The novel ARG developed overcomes many of the limitations of respiratory compensation methods published in the literature demonstrating efficiency in removing inplane as well as out-of-plane motion, high computational speed by processing a 2 minute DCEUS acquisition in less than 10 seconds and ease of implementation. The increase in the reliability of liver lesion DCEUS quantification with the use of ARG is demonstrated using clinical data with a significant increase in the quality-of-fit of perfusion modeling (p<0.05). A respiratory motion simulation model (RMSM) is constructed to investigate the efficiency of ARG in reducing the percentage error of DCEUS quantification parameters from their true values. The RMSM demonstrates a decrease in the maximum percentage error of DCEUS quantification parameters from 32.3% to 6.2% with the use of ARG. The implications of the presence of multiplicative noise in liver lesion DCEUS acquisitions are also studied and quantified using the RMSM. An algorithm is developed for the calculation of the percent perfusion coverage of carotid atherosclerotic plaques from DCEUS acquisitions. Visual scores of carotid plaque perfusion are used to validate the results from the DCEUS quantification analysis. Both the percent perfused area with DCEUS quantification analysis and the qualitative scores demonstrate that the extent of carotid plaque perfusion for symptomatic patients is significantly less than asymptomatic (p<0.05). Percent perfusion coverage has the potential to identify the perfusion characteristics of vulnerable carotid plaques and to also assess changes in the microflow caused by anti-atherosclerotic therapies.	Η υπερηχογραφία με σκιαγραφικές ουσίες [Dynamic Contrast-Enhanced Ultrasound (DCEUS)] παρέχει σημαντικές δυνατότητες σαν κλινικό εργαλείο για την ανάλυση και ποσοτικοποίηση της αιμάτωσης των ιστών καθώς και για την κατανόηση της αγγειογέννεσης παθήσεων. Συγκεγκριμένα η πρόοδος νοσημάτων όπως κακοήθης ηπατικοί όγκοι, καρκινώματα στους νεφρούς και αθηρωματικές πλάκες στην καρωτίδα μπορεί να παρακολουθείται με την ποσοτικοποίηση του DCEUS. Ωστόσο η αξιόπιστη ποσοτικοποίηση με DCEUS έχει περιορισμούς όπως η εξάρτηση από τις ικανότητες του χειριστή, κορεσμό σήματος, φυσιολογική κίνηση και θόρυβο στίγματος. Σε αυτη την διδακτορική διατριβή παρουσιάζεται ένας καινότομος αλγόριθμος για την αυτόματη διόρθωση της αναπνευστικής κίνησης [Automatic Respiratory Gating (ARG)] ο οποίος ανταποκρίνεται στις δυσκολίες στην χρήση μοντέλων indicator dilution για την ποσοτικοποίησης της αιμάτωσης σε ιστούς με σημαντική ροή αίματος όπως ηπατικοί όγκοι. Σε αντίθεση οι αθηρωματικές πλάκες στην καρωτίδα έχουν ελάχιστη ροή αίματος κατά συνέπεια σχεδιάστηκε μέθοδος για την ποσοτικοποίηση του ποσοστού έκτασης της αιμάτωσης της πλάκας δεδομένου ότι τα μοντέλα indicator dilution δεν ισχύουν. Ο καινοτόμος αλγόριθμός ARG ξεπερνά αρκετά μειονεκτήματα αλγόριθμων διόρθωσης αναπνευστικής κίνησης που υπάρχουν στην βιβλιογραφία επιδεικνύοντας την ικανότητα να αφαιρεί την κίνηση εντός και εκτός του απεικονιστικού επιπέδου, υψηλή υπολογιστική απόδοση διορθώνοντας μία 2 λεπτών διάρκειας απεικόνιση σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα και ευκολία στην χρήση. Η αύξηση στην αξιοπιστία με την χρήση του ARG σε όγκους του ήπατος αποδεικνύεται με την χρήση κλινικών δεδομένων με μία σημαντική αύξηση στην ποιότητα προσαρμογής του μοντέλου στα δεδομένα (p<0.05). Ένα μοντέλο εξομοίωσης της αναπνευστικής κίνησης αναπτύσσεται για την διερεύνηση της ικανότητας του αλγόριθμου ARG στην μείωση του ποσοστιαίου σφάλματος των παραμέτρων ποσοτικοποίησης από τις πραγματικές τους τιμές. Το μοντέλο αποδεικνύει ότι η χρήση του ARG μπορεί να μειώσει το μέγιστο σφάλμα στις παραμέτρους από 32.3% σε 6.2%. Επίσης διερευνώνται οι επιπτώσεις στην ποσοτικοποίηση με την παρουσία πολλαπλασιαστικού θορύβου. Ένας αλγόριθμός αναπτύσσεται για τον υπολογισμό του ποσοστού έκτασης της αιμάτωσης των αθηρωματικών πλακών στην καρωτίδα με την χρήση DCEUS. Η ποιοτική βαθμονόμηση της αιμάτωσης των αθηρωματικών πλακών χρησιμοποιείτε για την επικύρωση της ποσοτικοποίησης. Η ποιοτική όπως και η ποσοτική βαθμονόμηση της αιμάτωσης των αθηρωματικών πλακών αποδεικνύουν ότι η έκταση της αιμάτωσης στις πλάκες σε συμπτωματικούς ασθενείς είναι σημαντικά μειωμένη σε σχέση με τους ασυμπτωματικούς (p<0.05). Το ποσοστό έκτασης της αιμάτωσης της πλάκας παρέχει την δυνατότητα της ταυτοποίησης των χαρακτηριστικών ευάλωτων πλακών όπως επίσης και αλλαγές στην μικροροή με την χρήση αντιαθηρωματικών θεραπειών.
+170	253	258	Fault diagnosis and security monitoring in water distribution systems	Διαγνωση Σφαλματων και Παρακολουθηση Ασφαλειας Συστηματων Μεταφορας Νερου	Water distribution systems have a significant role in sustaining vital societal functions; however, when a system fault occurs, such as a water contamination intrusion or a pipe break, these societal functions may be negatively affected. This thesis presents a formulation of a system-theoretic framework suitable for fault diagnosis and security monitoring in water distribution systems. First, a formulation of the monitoring and control problem of water distribution networks is presented, in a framework suitable for sensor placement and fault diagnosis. Based on the developed framework, the sensor placement problem is examined, to find suitable locations in a water distribution network where on-line quality sensors ought to be installed, for minimizing the risk of a severe damage on population, in case that a contaminant enters the network and is distributed with flow. Furthermore, the manual quality sampling scheduling problem is examined, to find where and when to take water samples for quality monitoring. Next, a disinfectant concentration regulation algorithm for water distribution networks is designed, using adaptive approximation to learn water demands. The detection of hydraulic leakage faults in District Metered Areas (DMA) is examined, by using a fault detection method based on learning the periodic consumption dynamics. Finally, the impact of a contamination detected in a water distribution system is evaluated, and its source area is isolated, using a methodology based on decision tree induction. The effectiveness of the proposed methodologies is illustrated with simulations using water distribution system models and historical hydraulic data.	Στη διατριβή αυτή διατυπώνεται ένα θεωρητικό πλαίσιο κατάλληλο για τη διάγνωση σφαλμάτων και τον έλεγχο ασφάλειας σε συστήματα διανομής νερού. Κατ' αρχάς, παρουσιάζεται μια διατύπωση του προβλήματος παρακολούθησης και ελέγχου των δικτύων διανομής νερού, σε ένα πλαίσιο κατάλληλο για την τοποθέτηση αισθητήρων και τη διάγνωση σφαλμάτων. Με βάση το προτεινόμενο θεωρητικό πλαίσιο, εξετάζεται το πρόβλημα τοποθέτησης αισθητήρων. Το πρόβλημα ορίζεται ως εξεύρεση των κατάλληλων σημείων σε ένα δίκτυο διανομής νερού στα οποία πρέπει να εγκατασταθούν αισθητήρες που να καταγράφουν την ποιότητα του νερού σε πραγματικό χρόνο. Στόχος είναι η ελαχιστοποίηση του κινδύνου σοβαρού αντίκτυπου στην κοινωνία, σε περίπτωση που μια μολυσματική ουσία εισέλθει στο δίκτυο διανομής νερού. Επιπρόσθετα, εξετάζεται το πρόβλημα προγραμματισμού των δειγματοληψιών στο δίκτυο διανομής, με σκοπό να εξευρεθεί που και πότε να διενεργούνται δειγματοληψίες νερού για ποιοτικό έλεγχο. Ακολούθως, σχεδιάζεται ένας αλγόριθμος ρύθμισης της συγκέντρωσης της απολυμαντικής ουσίας σε δίκτυα διανομής νερού, ο οποίος στηρίζεται στη χρήση τεχνικών προσαρμοστικής προσέγγισης για εκμάθηση της ζήτησης νερού από τους καταναλωτές. Στη συνέχεια, εξετάζεται το πρόβλημα ανίχνευσης υδραυλικών σφαλμάτων διαρροής σε διακριτές ζώνες ελέγχου (DMA), με τη χρήση μεθόδου ανίχνευσης σφαλμάτων που βασίζεται στην εκμάθηση των περιοδικών δυναμικών κατανάλωσης. Τέλος, αποτιμάται ο βαθμός κινδύνου εξαιτίας μόλυνσης που έχει ανιχνευτεί σε ένα δίκτυο διανομής νερού, και απομονώνεται η περιοχή στην οποία βρίσκεται η πηγή του σφάλματος, με τη χρήση μεθοδολογίας βασισμένης στην επαγωγή δέντρων απόφασης. Η αποτελεσματικότητα των μεθοδολογιών που έχουν προταθεί στα πλαίσια της διατριβής εξετάζεται με τη χρήση προσομοιώσεων που χρησιμοποιούν μοντέλα δικτύων διανομής νερού και ιστορικά υδραυλικά δεδομένα.
+171	453	453	Perturbative study of quark and gluon operators with improved actions on the lattice	Διαταρακτική Μελέτη Τελεστών από Κουάρκς και Γλουόνια με Βελτιωμένες Δράσεις στο Πλέγμα	In this Thesis we present results on “perturbative calculations”, which we have performed in the context of Quantum Chromodynamics (QCD), formulated on the Lattice. We have employed a variety of improved fermion and gluon actions, which are currently used in numerical simulations. The calculations that we present are the following: • We computed the staggered fermion propagator, as well as the Green's functions with one external quark-antiquark pair for a complete set of ultralocal staggered fermion bilinear operators, using perturbation theory up to one-loop and to lowest order in the lattice spacing. From our calculations we determined the renormalization functions for the quark field and for all ultralocal taste-singlet bilinear operators. The novel aspect of our calculations was that the gluon links, which appear both in the fermion action and in the definition of the bilinear operators, had been improved by applying a stout smearing procedure up to two times, iteratively. We apply our finding to the evaluation of the magnetic susceptibility of QCD at zero and finite temperature. • We studied effects of finite lattice spacing a, to order a2, on matrix elements of local and extended bilinear operators, using the SLiNC action. Carrying out calculations all the way to O(a2) complicates dramatically the task at hand, even though our computations were at one loop. We computed the multiplicative renormalization functions, which are required in order to relate the current matrix elements, as extracted numerically from lattice simulations, to the physical finite matrix elements. In particular we investigated a method to suppress the lattice artifacts by subtracting one-loop contributions to renormalization functions, calculated in lattice perturbation theory, from nonperturbative results. We compared results obtained from a complete one-loop subtraction with those obtained via a subtraction of contributions proportional to the square of the lattice spacing. These results are relevant for the study of hadronic structure functions, which in turn provide information on the spin, helicity and momentum distributions of the constituent particles in a hadron. • We calculated the renormalization of the chromomagnetic operator, OCM. This calculation was highly nontrivial. A serious complication in this case is that operators with the same quantum numbers and equal or lower dimensionality can mix with OCM at the quantum level. This effect is exacerbated when using lattice actions with inexact chiral symmetry; in this case, even operators with different chiralities can mix. It becomes all the more important, therefore, to compute the mixing matrix of renormalization functions, so as to disentangle as much as possible the corresponding physical signals from Monte Carlo measurements. Our results for the matrix elements of OCM appear, e.g., in the study of flavor-changing decays of heavy mesons.	Στα πλαίσια της παρούσας Διατριβής πραγματοποιούνται διαταρακτικοί υπολογισμοί στην Κβαντική Χρωμοδυναμική (ΚΧΔ), στο φορμαλισμό του Πλέγματος. Εφαρμόζουμε μία ποικιλία από βελτιωμένες φερμιονικές και γκουονικές δράσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως στις αριθμητικές προσομοιώσεις. Οι υπολογισμοί που παρουσιάζονται είναι οι ακόλουθοι: • Υπολογίσαμε τον διαδότη για φερμιόνια Staggered και τις συναρτήσεις Green για ένα εξωτερικό κουάρκ και ένα εξωτερικό αντικουάρκ για ένα πλήρες σύνολο από υπερτοπικούς διγραμμικούς φερμιονικούς τελεστές, χρησιμοποιώντας θεωρία διαταραχών μέχρι ένα βρόγχο και στην χαμηλότερη τάξη ως προς την σταθερά πλέγματος. Από τους υπολογισμούς μας προσδιορίσαμε τις συναρτήσεις επανακανονικοποιήσης για το πεδίο κουάρκ και για όλους τους υπερτοπικούς taste-singlet διγραμικούς φερμιονικούς τελεστές. Το καινούργιο στοιχείο αυτού του υπολογισμού ήταν ότι οι γκλουονικοί συνδέσμοι, οι οποίοι εμφανίζονται στη φερμιονική δράση και στον ορισμό των διγραμμικών φερμιονικών τελεστών, είχαν βελτιωθεί με την εφαρμογή της διαδικασίας stout smearing έως και δύο φορές, επαναληπτικά. Εφαρμόσαμε τα αποτελέσματα μας για τον υπολογισμό της μαγνητικής επιδεκτικότητας της ΚΧΔ σε μηδενική και σε πεπερασμένη θερμοκρασία. • Μελετήσαμε τις συνέπειες της πεπερασμένης σταθεράς πλέγματος a, στην τάξη a2 , πάνω σε πινακοστοιχεία των τοπικών και εκτεταμένων διγραμμικών φερμιονικών τελεστών, χρησιμοποιώντας τη δράση SLiNC. Η συμπερίληψη όρων μέχρι και τάξης O(a2) περιπλέκει δραματικά αυτήν την εργασία αν και πρόκειται για ενός βρόχου υπολογισμό. Υπολογίσαμε τις συναρτήσεις πολλαπλασιαστικής επανακανονικοποιήσης, οι οποίες απαιτούνται προκειμένου να συσχετίσουμε τα αριθμητικά αποτελέσματα για τα πινακοστοιχεία ��ων ρευμάτων όπως προέκυψαν από προσομοιώσεις στο πλέγμα, με τα πεπερασμένα φυσικά πινακοστοιχεία. Ειδικότερα μελετήσαμε μια μέθοδο για την καταστολή των τεχνουργημάτων του πλέγματος, αφαιρώντας τις συνεισφορές ενός βρόγχου στις συναρτήσεις πολλαπλασιαστικής επανακανονικοποιήσης, οι οποίες υπολογίστηκαν με θεωρία διαταραχών, από μη διαταρακτικές συνεισφορές. Συγκρίναμε τα αποτελέσματα, τα οποία δημιουργήθηκαν από την πλήρη αφαίρεση των αποτελεσμάτων ενός βρόγχου, με εκείνα όπου αφαιρέσαμε τη συνεισφορά τάξης a2. Τα αποτελέσματα μας είναι σημαντικά για τη μελέτη των αδρονικών συναρτήσεων δομής, οι οποίες με την σειρά τους παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τις κατανομές του σπιν, της ελικότητας και της ορμής των συστατικών σωματιδίων ενός αδρονίου. • Υπολογίσαμε την επανακανονικοποιήση του χρωμομαγνητικού τελεστή, OCM. Ο υπολογισμός αυτός δεν ήταν καθόλου τετριμμένος. Μια σοβαρή επιπλοκή σ’αυτή την περίπτωση είναι ότι τελεστές με ίδιους κβαντικούς αριθμούς και με ίση ή μικρότερη διάσταση, μπορούν να αναμιχθούν με τον OCM στο κβαντικό επίπεδο. Αυτό το φαινόμενο επιδεινώνεται όταν χρησιμοποιήσουμε πλεγματικές δράσεις χωρίς συμμετρία χειρός. Σε αυτήν την περίπτωση ακόμη και τελεστές με διαφορετική χειραλικότητα μπορούν να αναμιχθούν. Είναι όλο και πιο σημαντικό, ως εκ τούτου, να υπολογίσουμε τον πίνακα ανάμειξης των συναρτήσεων επανακανονικοποιήσης, έτσι ώστε να ενισχυθεί όσο το δυνατό περισσότερο το αντίστοιχο φυσικό σήμα από τις μετρήσεις Monte Carlo. Τα αποτελέσματα μας για τα πινακοστοιχεία του OCM εμφανίζονται, π.χ., σε μελέτες βαρεών μεσονίων που εμπλέκουν αλλαγής γεύσης.
+172	498	506	The mechanics of brain tissue in pathological conditions	Η μηχανική του εγκεφάλου σε παθολογικές καταστάσεις	Biomechanical forces are central in brain tumor progression and response to treatment where the malignancies are surrounded by tissues with different mechanical properties. Existing mathematical models ignore the direct mechanical interactions of the tumor with the normal brain. We therefore developed a clinically relevant model, which predicts tumor growth, accounting directly for mechanical interactions. A three-dimensional model of the gray and white matter and the cerebrospinal fluid was constructed from magnetic resonance images of a normal brain while a biphasic tissue growth theory for an initial tumor seed was employed, incorporating the effects of radiotherapy. Results show the heterogeneous evolution of solid stress and interstitial fluid pressure within the tumor and the normal brain causing a 35 % spatial variation in cancer proliferation. Interestingly, the model predicted that distant from the tumor, normal tissues still undergo significant deformations. Our predictions relate to clinical symptoms of brain cancer and present useful tools for therapy planning. The biomechanical formalism was subsequently extended and hybridized to incorporate equations to describe the tumor cell population and model its inhomogeneous proliferation, infiltration to surrounding tissues and migration to distant locations. Such an effort bridges the gap between existing models which either investigate and simulate the microscopic/ cellular processes of tumor growth or its macroscopic/tissue-level response. Additionally, human data from magnetic resonance, diffusion tensor imaging and perfusion imaging were employed within the model towards a realistic, patient specific and clinically applicable model. The results, not only were able to provide the biomechanical information similar to previous efforts but also described the inhomogeneous infiltration of cancer cells within the brain. Finally, to our knowledge, for the first time the model managed to predict cancer cell metastasis within the brain and investigated the influence of critical parameters on the number, the location and the timing of the secondary tumors. Apart from brain tumors, another clinically important pathological condition of the brain is the traumatic brain injury (TBI). TBI results in brain tissue swelling which can be a life-threatening condition due to skull confinement. While previous efforts successfully measured the exhibited volume change in brain tissue swelling, no data exist to provide information about the exhibited stresses. In this effort, confined compression mechanical testing was employed to measure swelling stress in murine brain tissue samples, by varying the ionic concentration of the bathing solutions. Subsequently, computer simulations of the experimental protocol were employed to confirm a triphasic mathematical model describing the effect and provide insights into the experimental data. We measured the swelling stress to be in the range of 1.2 – 6.7 kPa (9.0 - 50.2 mmHg) depending on the ionic strength of the bathing solution, while a good correspondence was demonstrated among the experimentally measured and simulated responses. Furthermore, the mathematical model featured the osmotic pressure as the primary contributor to the swelling stress, while a parametric analysis showed that the densities of the intracellular fixed charges and of the non-permeable solutes significantly affect the swelling stress.	Οι μηχανικές τάσεις είναι κεντρικής σημασίας στην ανάπτυξη των όγκων στον εγκέφαλο και στην ανταπόκριση τους κατά τη θεραπεία, εφόσον αυτοί περιτριγυρίζονται από ιστούς με μεγάλη διαφοροποίηση των μηχανικών τους ιδιοτήτων. Εντούτοις, τα υφιστάμενα μαθηματικά μοντέλα πρόβλεψης της ανάπτυξης τέτοιων όγκων αγνοούν τις μηχανικές αλληλεπιδράσεις του όγκου με τον υπόλοιπο εγκέφαλο. Προς τούτο, σε αυτή τη διδακτορική διατριβή αναπτύχθηκε ένα μοντέλο με κλινικές βάσεις, το οποίο προβλέπει την ανάπτυξη των όγκων βασιζόμενο στις μηχανικές τάσεις. Ένα τρισδιάστατο μοντέλο της λευκής και της φαιάς ουσίας καθώς επίσης και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού δημιουργήθηκε με τη χρήση μαγνητικής τομογραφίας, ενώ παράλληλα μια διφασική θεωρία ανάπτυξης των όγκων χρησιμοποιήθηκε και να προβλέψει την ανάπτυξη ενός ογκιδίου, ενσωματώνοντας παράλληλα την απόκριση στην ακτινοθεραπεία. Τα αποτελέσματα δείχνουν ανομοιογενή κατανομή μηχανικών τάσεων και πίεσης η οποία προκαλεί μέχρι και 35% διαφοροποίηση στην ανάπτυξη του όγκου. Ενδιαφέρουσα είναι και η πρόβλεψη του μοντέλου για σημαντικές παρεκτοπίσεις των υγειών ιστών ακόμα και σε περιοχές μακριά από τον όγκο. Ένα τέτοιο μοντέλο μπορεί να συσχετιστεί με τα κλινικά συμπτώματα του καρκίνου στον εγκέφαλο και να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο κατά το σχεδιασμό της θεραπευτικής προσέγγισης. Στη συνέχεια, ο παραπάνω φορμαλισμός επεκτάθηκε λαμβάνοντας ένα υβριδικό χαρακτήρα ενσωματώνοντας εξισώσεις για να προβλέψει τη πολλαπλασιαστική και μεταναστευτική συμπεριφορά των καρκινικών κυττάρων. Μια τέτοια προσπάθεια γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ των υφιστάμενων μοντέλων τα οποία προσομοιώνουν είτε τις μικροσκοπικές/κυτταρικές διεργασίες στον όγκο ή την μακροσκοπική/μέση συμπεριφορά του. Επιπλέον δεδομένα από μαγνητική τομογραφία, απεικόνιση τανυστή διάχυσης, και απεικόνισης αιμάτωσης χρησιμοποιήθηκαν προς επίτευξη ενός ρεαλιστικού, εξατομικευμένου, κλινικού μοντέλου. Τα αποτελέσματα όχι μόνο προσφέρουν τις μηχανικές πληροφορίες των προηγούμενων μελετών αλλά επιπλέον παρουσιάζουν την ανομοιογενή διάδοση των καρκινικών κυττάρων στον υγιή εγκέφαλο. Επιπλέον, εξ όσων γνωρίζουμε, είναι η πρώτη φορά που ένα μοντέλο προβλέπει την μετάσταση καρκινικών κυττάρων στον εγκέφαλο και μελετά την επίδραση κρίσιμων παραμέτρων στον αριθμό, την θέση και τον χρονισμό που αυτές παρουσιάζονται. Εκτός από την ανάπτυξη καρκινικών όγκων, μια άλλη κλινικά σημαντική πάθηση του εγκεφάλου είναι ο τραυματισμός. Ο τραυματισμός του εγκεφάλου δημιουργεί πρήξιμο του οργάνου, το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο λόγω του εγκλεισμού του στο κρανίο. Ενώ οι προηγούμενες μελέτες μπόρεσαν επιτυχώς να μετρήσουν την αύξηση του όγκου του εγκεφάλου σε τέτοιες περιπτώσεις, πολύ λίγα δεδομένα υπάρχουν σχετικά με τις παραγόμενες τάσεις. Προς τούτο, έγιναν μετρήσεις με τη χρήση περιορισμένης μηχανικής συμπίεσης, σε δείγματα από εγκέφαλο ποντικού, με την εναλλαγή της ιοντικής ισχύος του διαλύματος στο οποίο ήταν εμβαπτισμένα. Στη συνέχεια, υπολογιστικές προσομοιώσεις της πειραματικής διαδικασίας χρησιμοποιήθηκαν για να επιβεβαιώσουν ένα τριφασικό μαθηματικό μοντέλο και να δώσουν πληροφορίες σχετικά με τις πειραματικές παρατηρήσεις. Οι τάσεις που μετρήθηκαν κατά το πρήξιμο των δειγμάτων είναι μεταξύ του εύρους των 1.2–6.7 kPa αναλόγως της ιοντικής ισχύος του διαλύματος, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται μια καλή αντιστοιχία μεταξύ των πειραματικών αποτελεσμάτων και των προσομοιώσεων. Επιπλέον, ο μαθηματικός φορμαλισμός ανάδειξε ότι η ωσμωτική πίεση είναι αυτή που συνεισφέρει περισσότερο στις τάσεις που παρουσιάζονται, ενώ μέσα από την παραμετρική ανάλυση φάνηκε ότι η πυκνότητα των ενδοκυττάριων πακτωμένων ηλεκτρικών φορτίων και των μη-διαχεόμενων διαλυτών επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις τάσεις.
+173	395	340	Peer interaction and cognitive development : the role of gender at 6-7 and 10-11 years old	Κοινωνική αλληλεπίδραση και γνωστική ανάπτυξη: Ο ρόλος του φύλου στις ηλικίες 6-7 και 10-11	This PhD thesis explored the role of gender and expertise as asymmetries in the interactions of children. Children from two different age groups participated in the study (6-7 and 10-11 years old) in order to explore the role played by gender identity dynamics in the interactions of children of these two age groups. This work draws theoretically from the three generations of studies on peer interaction and cognitive development that initiated in Geneva more than thirty years ago. The study followed the pre-test, interaction, immediate and delayed post-test design. Children have to solve a spatial task individually, then they work in pairs with a partner who was more or less advance in his/her knowledge over the task (so that pairs include children of different levels of expertise) and finally they try again to solve the task individually the same day the interaction takes place (immediate post-test) and two weeks later (delayed post-test). The younger children also were administered with two tests assessing their understanding of the gender marking of toys and conceptual understanding of an interrelationship between sex-group membership and gender marking of material culture. The children of the fifth grade had to complete a questionnaire which examined the way they cope with interaction with members of the opposite gender, attitudes and stereotypes for the members of the other gender group and strength of gender identity. These gender measures were included in order to investigate the relation between varieties of gender identity and behaviour in the interaction as well as the relation between different positioning on gender identity and outcome measures. The results revealed that for younger children, gender clearly relates to their behavioural patterns and strategies in the interaction. Children may share the same goal but their behaviour is shaped by the social representations of gender that they bring in the interaction. In the interactions of older children (10-11 years old), gender was not found to relate directly to children’s behaviour. In fact, gender effect was found to diminish with age even though some children remain highly stereotyped. For these children, gender knowledge and identity was related to their outcomes indicating that when gender has an effect this is on the level of mental action. The findings are discussed in the light of existing theories and previous studies.	Η διδακτορική διατριβή διερεύνησε την επίδραση του φύλου ως ασυμμετρία στις αλληλεπιδράσεις των παιδιών. Στην έρευνα συμμετείχαν παιδιά από δύο διαφορετικές ηλικιακές ομάδες (6-7 και 10-11 χρονών) με σκοπό να διερευνηθεί κατά πόσο η επίδραση του φύλου στις αλληλεπιδράσεις μικρότερων και μεγαλύτερων παιδιών. Το θεωρητικό υπόβαθρο αυτής της δουλειάς αποτελούν οι τρεις γενεές ερευνών που ξεκίνησαν από τη Γενεύη πριν από 30 χρόνια περίπου. Η έρευνα ακολούθησε το σχεδιασμό προ-τεστ, αλληλεπίδραση, μετά-τεστ. Τα παιδιά έπρεπε να επιλύσουν ένα χωροταξικό έργο πρώτα ατομικά, μετά σε ζευγάρια με ένα παιδί που είχε καλύτερη ή χειρότερη επίδοση από αυτά στο προ-τεστ (έτσι ώστε στα ζευγάρια να μπαίνουν πάντα παιδιά διαφορετικού αναπτυξιακού επιπέδου) και τέλος έλυναν το έργο ξανά ατομικά αμέσως μετά την αλληλεπίδραση (άμεσο μετά –τεστ) και δύο βδομάδες μετά (μετέπειτα μετά-τεστ). Τα μικρότερα παιδιά είχαν να λύσουν δύο τεστ που μετρούσαν τη γνώση τους για το κοινωνικό μαρκάρισμα των παιχνιδιών σε σχέση με το φύλο. Τα μεγαλύτερα παιδιά συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που μετρούσε συναισθήματα κατά την αλληλεπίδραση με μέλη του αντίθετου φύλου καθώς και στάσεις και στερεότυπα για το αντίθετο φύλο. Ο σκοπός αυτών των μετρήσεων ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ ταυτότητας του φύλου, συμπεριφοράς στην αλληλεπίδραση και γνωστικής προόδου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στα μικρότερα παιδιά, το φύλο έχει επίδραση στη συμπεριφορά και στις στρατηγικές που χρησιμοποιούν. Μπορεί κάθε ζευγάρι να έχει κοινό στόχο την επίλυση του προβλήματος όμως η συμπεριφορά των παιδιών φαίνεται να συνδέεται με τις διαφορετικές κοινωνικές αναπαραστάσεις του φύλου. Αυτή όμως η επίδραση του φύλου φάνηκε ότι μειώνεται με την ηλικία. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν επηρεάζει τις αλληλεπιδράσεις μεγαλύτερων παιδιών αλλά ότι το φύλο δεν έχει τόσο έκδηλη επίδραση στη συμπεριφορά. Παρόλα αυτά, κάποια μεγαλύτερα παιδιά παραμένουν με κάποιες στερεοτυπικές αντιλήψεις και σε αυτά τα παιδιά παρατηρείται κάποια επίδραση του φύλου στη γνωστική τους πρόοδο. Επομένως το φύλο ίσως δεν επηρεάζει τη συμπεριφορά αλλά μπορεί να επηρεάσει στο επίπεδο της αφηρημένης σκέψης. Τα ευρήματα συζητούνται με βάση προϋπάρχουσες έρευνες και θεωρίες.
+174	261	260	The Turkish Language Written with the Greek Alphabet in an 18th Century Manuscript	Η τουρκική με το ελληνικό αλφάβητο σε χειρόγραφο του 18ου αιώνα	The dissertation aims to contribute to the knowledge of the Turkish language used in the eighteenth century, through the description of the language of a manuscript written in the Turkish language with the Greek alphabet. We believe that this text records an oral variety of the language and its description is done on the basis of a structural analysis in all levels. The description of the language has a diachronic character and the language of the text is being compared with the modern standard Turkish, but also with older texts. A comparison with modern standard Greek is made for the description at the levels of graphemes and phonology. As an overview of the text analysed, the following remarks can be made: From the examination at the graphemic and phonological levels it can be argued that the phonemes of the Turkish language can be expressed with the Greek alphabet. At the morpho-phonological level, it appears that, even the suffixes that are considered to have developed the labial harmony with the four high vowels at a later stage in the history of the language, do demonstrate this feature in the text. At the levels of morphology and syntax, it appears that almost all the suffixes and the syntactic structures of the modern language are used in the text. It should be noted, though, that the language of the text lacks the clear, regular sentence structure of modern standard Turkish, which is the result of a long process of language standardisation.	Η διατριβή, μέσω της περιγραφής της γλώσσας ενός χειρογράφου που είναι γραμμένο στην Τουρκική με το ελληνικό αλφάβητο, επιδιώκει να συμβάλει στη γνώση για την Τουρκική κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα. Πιστεύεται ότι το κείμενο που επιλέγηκε αποτυπώνει μια μορφή προφορικού λόγου, και η περιγραφή της γλώσσας του, έγινε στη βάση της μεθοδολογίας της δομικής περιγραφής των γλωσσών σε όλα τα επίπεδα, το γραφηματικό, το φωνολογικό, το μορφολογικό, το συντακτικό και το σημασιολογικό. Η εργασία έχει διαχρονικό χαρακτήρα, και γίνεται σύγκριση της γλώσσας του κειμένου κατ’ αρχή με τη σύγχρονη Τουρκική, αλλά και με παλαιότερα κείμενα. Για την περιγραφή στο γραφηματικό και φωνολογικό επίπεδο γίνεται επίσης σύγκριση με τη σύγχρονη Ελληνική. Ως μια γενική επισκόπηση της γλώσσας του κειμένου που αναλύεται μπορούν γίνουν οι εξής επισημάνσεις: Από την εξέταση του κειμένου στο γραφηματικό και φωνολογικό επίπεδο προκύπτει ότι με τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου μπορούν να αποδοθούν τα φωνήματα της Τουρκικής. Στο επίπεδο της μορφο-φωνολογίας φαίνεται ότι ακόμη και τα επιθήματα που θεωρείται ότι είναι τα τελευταία που αποκτούν την χειλική αρμονία με τα τέσσερα υψηλά φωνήεντα, την έχουν ήδη και χρησιμοποιούνται στο κείμενο, όπως και στη σύγχρονη γλώσσα. Στα επίπεδα της μορφολογίας και της σύνταξης φαίνεται ότι, στο κείμενο απαντούν σχεδόν όλα τα επιθήματα και σχεδόν όλες οι συντακτικές δομές που απαντούν και στη σύγχρονη γλώσσα. Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι στη γλώσσα του κειμένου μας δεν υπάρχει η σαφής, κανονική προτασιακή δομή της σύγχρονης στάνταρ Τουρκικής, η οποία όμως, είναι προϊόν μιας πολύχρονης διαδικασίας τυποποίησης της γλώσσας.
+175	269	265	Purification Of Commercial Gas Stream Of Biomass Gasifigation From Phenol With A Further Production Of H2 Using Catalytic Processes	Καθαρισμός βιομηχανικού αερίου ρεύματος αεριοποίησης βιομάζας από φαινόλη με ταυτόχρονη παραγωγή Η2 μέσω καταλυτικών διεργασιών	The present Doctoral Thesis concerns the development/study of new catalysts for the steam reforming reaction of phenol, as a means to provide a phenol-free product gas stream derived from biomass gasification by steam with a further increase of hydrogen content. For the first time correlations between the catalytic activity and physico-chemical properties of five natural calcite materials were attempted. The activity of the calcined calcite materials (CaO) towards steam reforming of phenol correlates with: (a) concentration of basic sites, (b) intrinsic reactivity of CaO surface, and (c) concentration of unidentate carbonate species. Τhe most active calcite material was studied thoroughly for its physico-chemical/catalytic properties. Τhe presence of hydrogen in the feed was found to decrease the rate of phenol steam reforming reaction which was probed to be related to the reduction in the rate of water dissociation to form -OH species. Development of relationships between physico-chemical/catalytic properties of the most active calcite, dolomite and olivine materials and mechanistic studies (D2O and 18O2) of phenol steam reforming reaction over the previous solids were also performed. Furthermore, Rh/Ce-Zr-Mg-O and Rh/Ce-Zr-La-O catalysts were studied towards their catalytic behaviour and its relationship to their physico-chemical characteristics. The large surface concentration of Rhn+ in the case of 0.5%Rh/Ce0.14Zr0.81Mg0.05O2 may promote the WGS reaction, while the presence of La3+ largely influences the concentration/structure of likely active reaction intermediates. The phenol steam reforming was also investigated over Fe catalysts. A 5.0%Fe/Ce0.14Zr0.81Mg0.05O2 catalyst showed the best catalytic performance, while the presence of a CO2 adsorbent increased hydrogen production.	Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή αναφέρεται στην ανάπτυξη/μελέτη νέων καταλυτών για την αντίδραση αναμόρφωσης της φαινόλης με ατμό, με στόχο τον καθαρισμό του αερίου προϊόντος αεριοποίησης βιομάζας από φαινόλη με ταυτόχρονη παραγωγή Η2. Για πρώτη φορά πραγματοποιείται συσχέτιση της καταλυτικής ενεργότητας ως προς την αντίδραση αναμόρφωσης της φαινόλης με ατμό και των φυσικοχημικών ιδιοτήτων πέντε φυσικών ασβεστιτών. Η ενεργότητα των πυρωμένων ασβεστιτών (CaO) σχετίζεται άμεσα με: (α) τη συγκέντρωση των επιφανειακών βασικών κέντρων, (β) την εγγενή ενεργότητα των επιφανειακών κέντρων CaO, και (γ) τη συγκέντρωση προσροφημένου CO2 στη μονοδοντική του μορφή. Ο δραστικότερος ασβεστίτης έχει μελετηθεί εκτενέστερα ως προς τις φυσικοχημικές/καταλυτικές του ιδιότητες. Η παρουσία Η2 στην τροφοδοσία βρέθηκε να οδηγεί σε μείωση του ρυθμού της αντίδρασης αναμόρφωσης της φαινόλης με ατμό. Το τελευταίο σχετίζεται με μείωση του ρυθμού διάσπασης νερού προς παραγωγή -ΟΗ. Παρουσιάζονται επίσης αποτελέσματα που προκύπτουν από τη σύγκριση/συσχέτιση φυσικοχημικών/καταλυτικών ιδιοτήτων για το δραστικότερο πυρωμένο ασβεστίτη, δολομίτη και ολιβίνη. Επιπλέον, διεξάγονται μηχανιστικές μελέτες της αντίδρασης αναμόρφωσης της φαινόλης με ατμό στα φυσικά στερεά με χρήση ισοτόπων D2O και 18Ο2. Επιπρόσθετα, διερευνώνται η καταλυτική συμπεριφορά και τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά καταλυτών Rh/Ce-Zr-Mg-O και Rh/Ce-Zr-La-O. H αυξημένη συγκέντρωση Rhn+ φαίνεται να είναι ένας από τους λόγους που το στερεό 0.5%Rh/Ce0.14Zr0.81Mg0.05O2 προωθεί την αντίδραση WGS, ενώ η παρουσία La3+ επηρεάζει τη συγκέντρωση/δομή των πιθανά ενεργών ενδιάμεσων ειδών της αντίδρασης WGS. Η αντίδραση αναμόρφωσης της φαινόλης με ατμό έχει επίσης μελετηθεί παρουσία καταλυτών Fe. O καταλύτης 5.0%Fe/Ce0.14Zr0.81Mg0.05O2 επέδειξε την υψηλότερη ενεργότητα, ενώ η παρουσία προσροφητή CO2 οδήγησε σε αύξηση της συγκέντρωσης παραγόμενου Η2.
+176	227	195	A fluoroscopic cancer screening capsule for the small intestine	Φθοροσκοπική κάψουλα ανίχνευσης καρκίνου στο μικρό έντερο	Early detection of cancer is crucial to the success of treatment and the survival of patients. One of the organs that present a diagnostic challenge in regards to early cancer detection is the small intestine due to its inaccessibility and convoluted structure. Even though swallowable imaging capsules have been developed to address this issue, they are unsuitable for the detection of early-stage or flat cancers. The goal of the presented research is to develop a screening capsule, designed specifically for fluorescence detection in the gastrointestinal tract. By using this capsule in conjunction with novel molecular contrast agents, which are selectively probed to cancerous cells, it is expected that cancers of the small intestine could be detected at a very early stage, with high sensitivity and at low cost. The development of such a screening capsule is extremely challenging, both in terms of optical design and electronics design, in addition to its multidisciplinary nature. On the one hand the emitted light intensity of fluorescence is several orders of magnitude smaller than the excitation intensity, whilst on the other hand the power budget for the electronics is extremely low. The information storage requirements and the limited size of the capsule are additional factors that complicate the design further. This thesis presents an innovative, mixed-signal electronic capsule, which overcomes these challenges.	Η πρόωρη ανίχνευση καρκίνου είναι σημαντική για την επιτυχή θεραπεία και επιβίωση του θεράποντα. Ένα όργανο του πεπτικού συστήματος που αποτελεί πρόκληση ως προς την ανίχνευση πρώιμων καρκινωμάτων, είναι το λεπτό έντερο, που λόγο της περιπεπλεγμένης δομής του είναι δύσκολα προσβάσιμο από διαγνωστικά εργαλεία. Το πρόβλημα της προσβασιμότητας του, έρχονται να επιλύσουν οι κάψουλες ενδοσκόπησης, οι οποίες όμως δεν είναι ιδανικές στο να ανιχνέυουν καρκίνο στα πρώτα στάδια της εξέλιξης του. Ο στόχος της παρούσας έρευνας είναι κατασκευή μιας διαγνωστικής κάψουλας, που είναι ειδικά σχεδιασμένη για να ανιχνέυει φθορισμό στο γαστρεντερικό σύστημα. Η κάψουλα αυτή σε συνδυασμό με μια χρωστική ουσία η οποία επιλεκτικά προσκολλάται στα καρκινικά κύτταρα και τα καθιστά ανιχνέυσιμα μέσω του φθορισμού της, αναμένεται ότι θα χρησιμοποιηθεί για την αποδοτική ανίχνευση πρώιμων καρκινωμάτων στο λεπτό έντερο. Η δημιουργία μιας τέτοιας κάψουλας αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση ως προς τη σχεδίαση των ηλεκτρονικών της, αφού πρέπει να είναι μικρή σε μέγεθος και να καταναλώνει ελάχιστη ισχύ. Επιπρόσθετα, η πολυπλοκότητα μιας τέτοιας έρευνας αποδίδεται στο γεγονός ότι$^.$ τα χαμηλά επίπεδα έντασης του φθορισμού, δύσκολα διαχωρίζονται από την υψηλή ένταση της ακτινοβολίας διέγερσης, αφού τα δύο φάσματα βρίσκονται συγκριτικά κοντά.
+177	231	246	The effects of argumentation contexts on scientific and socioscientific argumentation ability	Δεξιότητες επιχειρηματολογίας φοιτητών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης : παρεμβαλλόμενες μεταβλητές	Until now only a few individual characteristics were examined as predictors of trait argumentativeness. Additionally, it has not been investigated whether trait argumentativeness and argumentation context affect scientific argumentation skill. Argumentation contexts derive from argumentation issues, scientific or socioscientific, and argumentation type, individual or dialogic. Several individual characteristics were investigated as predictors of trait argumentativeness and whether trait argumentativeness, argumentation issue and type affect scientific argumentation skill. Sixty-one student teachers were administered a personal details questionnaire, the Argumentativeness Scale, the Need for Cognition Scale, the Trait Personality Questionnaire for measuring extraversion, the Epistemic beliefs Inventory, and the Influence Opportunity Task. Students were allocated in 15 mixed trait argumentativeness groups and participated in one scientific argumentation activity concerning a socioscientific issue and one concerning a scientific issue. Activities involved participation in a synchronous electronic discussion and subsequent formulation of personal standpoint. Scientific argumentation skill was evaluated using an analysis scheme based on the one proposed by Sadler (2006). Hierarchical regression models for predicting trait argumentativeness were compared. Results showed that only need for cognition and extraversion could reliably predict trait argumentativeness. A mixed ANOVA factorial design revealed a significant interaction of argumentation issue and type of argumentation and a main effect of argumentation issue. Results are discussed, along with further theoretical and educational implication. Suggestions for further research are also made.	Μέχρι τώρα μόνο ένας περιορισμένος αριθμός ατομικών χαρακτηριστικών για την πρόβλεψη της τάσης επιχειρηματολογίας εξετάστηκε.. Επιπλέον, δε διερευνήθηκε εάν η τάση επιχειρηματολογίας και οι συνθήκες επιχειρηματολογίας επηρεάζουν την ικανότητα επιστημονικής επιχειρηματολογίας. Οι συνθήκες επιχειρηματολογίας διαμορφώνονται από το θέμα, επιστημονικό ή κοινωνικοεπιστημονικό, και τη μορφή της, ατομική ή διαλογική. Διερευνήθηκαν τα ατομικά χαρακτηριστικά που προβλέπουν την τάση επιχειρηματολογίας και εάν η τάση επιχειρηματολογίας, το θέμα και η μορφή των συνθηκών επιχειρηματολογίας, επηρεάζουν την ικανότητα επιστημονικής επιχειρηματολογίας. Σε 61 φοιτητές δασκάλους χορηγήθηκαν ένα ερωτηματολόγιο προσωπικών δεδομένων, η Κλίμακα Τάσης Επιχειρηματολογίας, η Κλίμακα Εσωτερικής Ανάγκης για Σκέψη, το Τεστ Προσωπικότητας 5 για μέτρηση της εξωστρέφειας, το Ερωτηματολόγιο Επιστημολογικών Αντιλήψεων και το Δοκίμιο Ευκαιριών Επηρεασμού. Οι φοιτητές χωρίστηκαν σε 15 τετραμελείς ομάδες μικτής τάσης επιχειρηματολογίας, που συμμετείχαν σε μία δραστηριότητα επιστημονικής επιχειρηματολογίας κοινωνικοεπιστημονικού θέματος και σε μία επιστημονικού θέματος. Οι δραστηριότητες περιελάμβαναν σύγχρονες ηλεκτρονικές συζητήσεις και ακολούθως διατύπωση προσωπικής άποψης. Η ικανότητα επιστημονικής επιχειρηματολογίας αξιολογήθηκε με την εφαρμογή συστήματος ανάλυσης, βασισμένο στον Sadler (2006).Για την πρόβλεψη της τάσης επιχειρηματολογίας συγκρίθηκαν ιεραρχικά μοντέλα παλινδρόμησης και φάνηκε ότι μόνο η εσωτερική ανάγκη για σκέψη και η εξωστρέφεια μπορούσαν να προβλέψουν την τάση επιχειρηματολογίας. Ένας μικτός παραγοντικός σχεδιασμός ανάλυσης διασποράς με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις της ικανότητας επιστημονικής επιχειρηματολογίας έδειξε στατιστικά σημαντική αλληλεπίδραση του θέματος και της μορφής επιχειρηματολογίας και κύρια επίδραση του θέματος επιχειρηματολογίας Γίνεται συζήτηση των ευρημάτων της έρευνας, όπως και των θεωρητικών και εκπαιδευτικών προεκτάσεων που προκύπτουν και διατυπώνονται εισηγήσεις για περαιτέρω έρευνα.
+178	174	194		Μελέτη της δραστικότητας και κινητικής ρευστότητας σκληρών μεταλλοϊόντων με ηλεκτροχημικά ενεργούς υποκαταστάτες	Reaction of non oxo diketonate vanadium(IV) compounds with heterocyclic aromatic nitrogen ligands resulted into the reduction of vanadium(IV) atom to vanadium(III) with concurrent oxidation of diketone. The molecules produced from these reactions, as well as their derivatives produced by partial oxidation of these solutions by atmospheric oxygen were characterized in the solid state by X-Ray crystallography. In solution, these molecules form various isomers. The thermodynamics, kinetics and the mechanisms of the fluxional behaviour of these isomers were investigated by variable temperature Η NMR spectroscopy. The experimental results were confirmed by theoretical study. The mechanism of the reduction was identified by NMR, UV-Vis spectroscopy and electrochemistry. Reaction of uranyl salts with amino acids and dipeptides resulted into the formation of new uranium(Vl) complexes. The molecules were characterized by crystallography and IR spectroscopy. Uranyl is ligated to these molecules through the carboxylate group. The kinetic stability of these molecules was investigated using NMR spectroscopy. In addition, it was found that in the presence of atmospheric oxygen uranyl catalyses the oxidation of sulfur containing peptides to disulfides.	Αντίδραση μη όξο δικετονικών ενώσεων του βαναδίου(IV) με ετεροαζοαρωματικούς υποκατάστατες είχε ως αποτέλεσμα την αναγωγή των ενώσεων του βαναδίου(VI) σε οκταεδρικές ενώσεις του βαναδίου(III) με ταυτόχρονη οξείδωση της μίας δικετόνης. Τα μόρια που προκύπτουν από τις αντιδράσεις αυτές αλλά και παράγωγα που προκύπτουν από μερική οξείδωση των διαλυμάτων από το ατμοσφαιρικό οξυγόνο χαρακτηρίστηκαν στην στερεή κατάσταση με κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ. Στο διάλυμα τα μόρια αυτά σχηματίζουν διάφορα ισομερή των οποίων η θερμοδυναμική, η κινητική τους και οι μηχανισμοί των αντιδράσεων ρευστότητας των μορίων αυτών μελετήθηκαν με φασματοσκοπία Η NMR. Τα πειραματικά αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν με θεωρητική μελέτη. Ο μηχανισμός της αναγωγής των αρχικών ενώσεων του βαναδίου(IV) μελετήθηκε με φασματοσκοπίες NMR, UV-Vis και ηλεκτροχημικά. Αντίδραση αλάτων του ουρανυλίου με αμινοξέα και διπεπτίδια είχε ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό νέων ενώσεων του ουρανίου. Τα μόρια χαρακτηρίστηκαν με κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ και IR στην στερεή κατάσταση και NMR στο διάλυμα. Το ουράνιο ενώνεται στα μόρια αυτά από την καρβοξυλική ομάδα. Η κινητική σταθερότητα των μορίων αυτών μελετήθηκε με φασματοσκοπία NMR. Επίσης παρατηρήθηκε ότι στην ατμόσφαιρα το ουράνιο επιταχύνει την οξείδωση των πεπτιδίων που περιέχουν θείο σχηματίζοντας δισουλφίδια.
+179	279	280	Turkish Policy in Cyprus from 1923 until 1960 and the Basic Internal and External Factors for its Formation	Η τουρκική πολιτική στην Κύπρο από το 1923 εως το 1960 και οι βασικοί εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες διαμόρφωσης της	With the signing of the Lausanne Treaty in 1923 and the subsequent founding of the Turkish Republic, the new Turkish leader Mustafa Kemal Ataturk’s main objective was the creation of a Turkish nation-state with defensible borders. Thus, his political aims were confined within the borders of the new state. During the post-kemalist era, Turkey showed for the first time interest in old Ottoman territories in the case of Cyprus. Until today, scholar research concentrated on the external factors, which determined the Turkish policy transformation in Cyprus. Special emphasis was given on the role of the United Kingdom in upgrading Turkey as a major player in the Cyprus question. This study expands on the internal factors that influenced the clear change in Turkey’s stance towards Cyprus, which at the beginning was indifferent (1923 - 1954), to say the least, but later evolved into a dynamic assertion of the island (1955 - 1960). The study explains why the Cyprus question was elevated during the ‘50s into a national cause, thus influencing both public opinion and subsequently the Turkish government’s stance on the issue. Moreover, this study expands scholar research on other external factors that crucially influenced Turkey’s stance on Cyprus. More specifically, through the study of U.S. archives of the important period of 1955 - 1960, it analyses the American government’s crucial role and influence on Turkey’s policy regarding Cyprus. Finally, the study examines the biographies of Cyprus question protagonists and seeks to present a more direct and also humane aspect of the Cyprus question during the initial period of 1923 - 1960.	Με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και τη μετέπειτα ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, η επίσημη πολιτική υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ βασίστηκε στη συγκρότηση ενός τουρκικού έθνους-κράτους και περιορίστηκε εντός των νέων εθνικών συνόρων. Η σύγχρονη Τουρκία εκδήλωσε, για πρώτη φορά στη μετακεμαλική περίοδο, έντονο ενδιαφέρον για μια πρώην οθωμανική κτήση στην περίπτωση της Κύπρου κατά τη δεκαετία του ‘50. Μέχρι σήμερα, η επιστημονική έρευνα επικεντρώνεται στους εξωτερικούς παράγοντες διαμόρφωσης αυτής της διεκδικητικής τουρκικής πολιτικής στην Κύπρο. Ως οι κύριοι, λοιπόν, παράγοντες διαμόρφωσης αυτής της μετακεμαλικής διεκδικητικής πολιτικής προβάλλονται περισσότερο οι εξωτερικοί, με βασικότερο το ρόλο του Ηνωμένου Βασιλείου στην αναβάθμιση της Τουρκίας ως παίκτη στο κυπριακό. Η συγκεκριμένη μελέτη επεκτείνεται και στους εσωτερικούς παράγοντες που επηρέασαν τη διαφοροποίηση της στάσης της Τουρκίας στην Κύπρο, η οποία στην αρχή (1923 - 1954) χαρακτηριζόταν από μια σχεδόν πλήρη αδιαφορία, ενώ στη συνέχεια (1955 - 1960) μετατράπηκε σε μια πλήρη εμπλοκή και δυναμική διεκδίκηση της νήσου. Η μελέτη εξηγεί, ακριβώς, το πώς το κυπριακό μετατράπηκε τη δεκαετία του ‘50 σε βασικό εθνικό ζήτημα της Τουρκίας επηρεάζοντας άμεσα τη στάση της τουρκικής κοινής γνώμης και κατ’ επέκταση την πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης. Πέραν από τα πιο πάνω, η παρούσα μελέτη διευρύνει την ανάλυση των εξωτερικών παραγόντων διαφοροποίησης της τουρκικής πολιτικής εμβαθύνοντας την έρευνα σε αμερικανικό αρχειακό υλικό και κατ’ επέκταση στον αμερικανικό ρόλο κατά την κρίσιμη περίοδο 1955 - 1960. Τέλος, μέσα από τη μελέτη των βιογραφικών των βασικών πρωταγωνιστών της περιόδου, η συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάζει μια πιο άμεση και συνάμα ανθρώπινη πτυχή του κυπριακού ζητήματος κατά την πρώτη κρίσιμη φάση του.
+180	554	561	Optimized seismic design and retrofit of collapse resistant steel-concrete composite buildings	Βελτιστοποιημένος σχεδιασμός και ενίσχυση σύμμικτων κτιρίων χάλυβα-σκυροδέματος έναντι κατάρρευσης	The main aim of the present Thesis is to contribute to the progress of the design and retrofit of steel-concrete composite buildings. The issue addressed in this thesis is the requirement to withstand (a) horizontal actions, due to earthquake, without the development of extensive interstorey drifts, which would indicate the potential for global collapse, and (b) structural element failure, due to accidental scenarios, without the disproportionate propagation of the damage to the elements that are directly unaffected by the initial cause. For this purpose, structural optimization was employed as a means to enable the objective and fair assessment of various design/retrofit approaches, methods and strategies. A fair assessment between various design approaches cannot be achieved based entirely on the engineer’s experience, as this would render the outcome arbitrary. Using optimized designs, on the other hand, allows the most effective feasible application of each approach to be assessed. An optimized design is defined as the one which fulfils the defined requirements with the lowest possible structural cost, i.e. the design which achieves the most effective usage of the structural materials. In this work, the determination of minimum-cost designs is achieved by the means of the Evolution Strategies optimization algorithm, as it is capable of automatically determining the area of the global optimum in a variety of structural optimization problems. In the first part of this research, the pure steel and steel-concrete composite design approaches are being assessed for a variety of structural characteristics and seismic intensities. Composite structures have been mainly used as an alternative to steel structures; however, the conditions under which composite design leads to more cost-effective solutions have not yet been thoroughly investigated. Therefore, this part of the research aims to define the seismic demand levels, for which composite design is advantageous compared to pure steel design and vice versa. Moreover, three retrofit methods are assessed with respect to their effectiveness in retrofitting moment resisting frames with steel-concrete composite columns against earthquake. In particular, the first two methods correspond to the approach of strengthening individual members in order to meet the required capacity criteria. The first method (reinforced concrete jacket) emphasizes on the contribution of concrete to the section’s stiffness, while the other (concrete covered steel cage) increases the total area of steel, changing its behaviour towards that of a pure steel section. The third method (steel bracings) considers the structure as a system and attempts to improve its global performance by changing the overall structural behaviour in order to meet the criteria for earthquake-resistance. Furthermore, the progressive collapse potential of earthquake-resistant steel-concrete composite buildings is assessed. Progressive collapse is an issue of increasing interest among engineers, mainly because of its destructive results, as well as of the fact that it is associated with disproportional large-scale failure caused by small-scale initial damage. Criteria for progressive collapse resistance are incorporated in the design of composite steel-concrete buildings. As the particular requirement is an additional design demand, increase in the total cost is inevitable. Therefore, use of structural optimization is a valuable tool in the effort to minimize this additional cost. Four manual strategies are proposed to increase the progressive collapse resistance of steel-concrete composite buildings. The effectiveness of these strategies is assessed in comparison with the results defined by structural design optimization.(....)	Ο κύριος στόχος της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής είναι να συμβάλει στην πρόοδο του σχεδιασμού και της ενίσχυσης σύμμικτων κτιρίων χάλυβα-σκυροδέματος. Το πρόβλημα που μελετάται στα πλαίσια της διατριβής είναι η απαίτηση από το κτίριο να αντεπεξέρχεται (α) σε οριζόντιες δράσεις λόγω σεισμού χωρίς την εμφάνιση εκτεταμένων ανηγμένων μετατοπίσεων μεταξύ των ορόφων, το οποίο θα υποδήλωνε το ενδεχόμενο ολικής κατάρρευσης, και (β) αστοχίες δομικών στοιχείων λόγω διαφόρων τυχηματικών σεναρίων, χωρίς τη δυσανάλογη διάδοση της βλάβης στα στοιχεία τα οποία δεν επηρεαστήκαν άμεσα από το αρχικό αίτιο. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκε βελτιστοποίηση ως ένα μέσο που επιτρέπει την αντικειμενική και δίκαιη αξιολόγηση διαφόρων προσεγγίσεων, μεθόδων και στρατηγικών σχεδιασμού και ενίσχυσης φορέων. Μια δίκαιη σύγκριση διαφορετικών μεθόδων σχεδιασμού δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί βασιζόμενη αποκλειστικά στην εμπειρία του μηχανικού, καθώς κάτι τέτοιο θα καθιστούσε το αποτέλεσμα αυθαίρετο. Η χρήση βελτιστοποιημένων σχεδιασμών, από την άλλη μεριά, συνεπάγεται την πιο αποτελεσματική εφαρμογή της εκάστοτε εξεταζόμενης μεθόδου. Ως βελτιστοποιημένος σχεδιασμός ορίζεται αυτός, ο οποίος πληροί τις καθορισμένες απαιτήσεις με το ελάχιστο δυνατό δομικό κόστος, δηλαδή ο σχεδιασμός ο οποίος επιτυγχάνει την πιο αποδοτική χρήση των δομικών υλικών. Σε αυτή την εργασία, ο καθορισμός σχεδιασμών ελάχιστου κόστους επιτυγχάνεται με τη χρήση το αλγόριθμου β��λτιστοποίησης που βασίζεται στις Στρατηγικές Εξέλιξης, ο οποίος είναι ικανός να προσδιορίζει αυτόματα την περιοχή του ολικού βέλτιστου σε πλήθος προβλημάτων Μηχανικής. Στο πρώτο μέρος της έρευνας γίνεται σύγκριση μεταξύ του αμιγώς μεταλλικού και του σύμμικτου σχεδιασμού, πολυώροφων κτιρίων με διάφορα χαρακτηριστικά, υπό διάφορες σεισμικές εντάσεις. Οι σύμμικτες κατασκευές έχουν χρησιμοποιηθεί κυρίως ως μία εναλλακτική των μεταλλικών κατασκευών. Ωστόσο, δεν έχει γίνει στο παρελθόν διερεύνηση του πεδίου εφαρμογής στο οποίο μπορούν να παρέχουν πιο αποδοτικές λύσεις. Ως εκ τούτου, αυτό το μέρος στοχεύει στο να καθορίσει το επίπεδο της σεισμικής απαίτησης για την οποία ο σύμμικτος σχεδιασμός πλεονεκτεί σε σχέση με τον αμιγώς μεταλλικό και αντίστροφα. Στη συνέχεια, τρεις μέθοδοι ενίσχυσης αξιολογούνται ως προς την αποδοτικότητά τους στο να ενισχύουν πλαισιακές κατασκευές με σύμμικτα υποστυλώματα έναντι σεισμού. Συγκεκριμένα, οι δύο πρώτες μέθοδοι στοχεύουν στην ενίσχυση μεμονωμένων μελών προκειμένου να πληρούν τα κριτήρια αντοχής. Η πρώτη μέθοδος (μανδύας οπλισμένου σκυροδέματος) δίνει έμφαση στη συνεισφορά του σκυροδέματος στη συνολική δυσκαμψία της διατομής, ενώ η δεύτερη (μεταλλικός κλωβός με επικάλυψη σκυροδέματος), αυξάνει την επιφάνεια του χάλυβα, ωθώντας τη συμπεριφορά της διατομής προς αυτή μιας αμιγώς μεταλλικής διατομής. Από την άλλη μεριά, η τρίτη μέθοδος (διαγώνιοι μεταλλικοί σύνδεσμοι) αντιμετωπίζει την κατασκευή ως σύστημα και επιδιώκει να βελτιώσει την απόδοσή του αλλάζοντας τη συνολική του συμπεριφορά προκειμένου να πληροί τα κριτήρια αντίστασης σε σεισμό. Επιπλέον, γίνεται εκτίμηση της πιθανότητας προοδευτικής κατάρρευσης σε αντισεισμικά σχεδιασμένα σύμμικτα κτίρια. Η προοδευτική κατάρρευση είναι ένα θέμα αυξανόμενου ενδιαφέροντος μεταξύ των μηχανικών, κυρίως λόγω των καταστροφικών αποτελεσμάτων της, καθώς και του γεγονότος ότι αυτά σχετίζονται με την εμφάνιση δυσανάλογα μεγάλης αστοχίας, η οποία προκαλείται από μιας μικρής κλίμακας αρχική ζημιά. Στην παρούσα Διατριβή ενσωματώνονται κριτήρια που σχετίζονται με την αντίσταση σε προοδευτική κατάρρευση στο σχεδιασμό σύμμικτων κτιρίων. Καθώς η συγκεκριμένη προϋπόθεση αποτελεί μια επιπλέον απαίτηση σχεδιασμού, η αύξηση του συνολικού κόστους είναι αναπόφευκτη. Ως εκ τούτου, η χρήση βελτιστοποίησης είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στην προσπάθεια να μειωθεί το επιπλέον κόστος. Τέσσερις μη αυτόματες στρατηγικές προτείνονται για την αύξηση της αντίστασης σε προοδευτική κατάρρευση σε σύμμικτα κτίρια. Η αποδοτικότητα των εν λόγω στρατηγικών αξιολογείται σε σύγκριση με τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τη χρήση βελτιστοποίησης. (....)
+181	140	141	Error analysis of the Bergman kernel method with singular basis functions	Ανάλυση σφάλματος σχετικά με τη μέθοδο του Bergman χρησιμοποιώντας βάση που περιέχει αλγεβρικές συναρτήσεις	Ιn this thesis we assume that G is a bounded Jordan domain in the complex plane with piecewise analytic boundary and let Ω: = / denotes the complement of . We present theoretical estimates and numerical evidence for certain phenomena, regarding the application of the Brgman Kernel method (BKM) with algebraic and pole singular basis functions denoted as BKM/AB, for approximating the conformal mapping fo of G onto the normalized disk. More precisely, we obtain two sided – estimates for the L (G) and L ( ) – error, in the best L (G) polynomial approximation to fo. In this way, we complete the task of providing full theoretical justification of this method. Finally, we present numerical computations that illustrate our theoretical results for the method BKM and BKM/AB.	Στην παρούσα διατριβή υποθέτουμε ότι το G είναι ένα φραγμένο χωρίο Jordan με κατα τμήμα σύνορο μέσα στο μιγαδικό επίπεδο και έστω ότι Ω:= / συμβολίζει το συμπλήρωμα του . Παρουσιάζουμε θεωρητικές εκτιμήσεις και αριθμητικά αποτελέσματα σχετικά με την εφαρμογή της μεθόδου Bergman (ΒΚΜ) χρησιμοποιώντας μια βάση που περιέχει αλγεβρικές συναρτήσεις. Η μέθοδος αυτή είναι γνωστή ως ΒΚΜ/ΑΒ για την προσέγγιση της σύμμορφης απεικόνισης fo από το G στον κανονικοποιημένο δίσκο. Εδώ σημειώνουμε ότι παρουσιάζουμε δύο ειδών σφάλματα για την προσέγγισης της fo από τα βέλτιστα L (G) πολυώνυμα: το L (G) σφάλμα και το L ( ) σφάλμα. Με αυτό τον τρόπο παρέχουμε πλήρη θεωρητική αιτιολόγηση της μεθόδου ΒΚΜ/ΑΒ. Τέλος, παρουσιάζουμε αριθμητικά αποτελέσματα που πιστοποιούν όλα τα θεωρητικά μας αποτελέσματα για τη μέθοδο ΒΚΜ και ΒΚΜ/ΑΒ.
+182	515	524	Novel hybrid optimization methods for the solution of the economic dispatch of generation in power systems	Καινοτόμες υβριδικές μέθοδοι βελτιστοποίησης για την επίλυση του προβλήματος της οικονομικής κατανομής παραγωγής σε συστήματα ηλεκτρικής ισχύος	The economic dispatch of generation in power systems is one of the most important optimization problems for both the generating companies competing in a free electricity market and the systems operator in charge with a fair handling of transactions between electricity suppliers and their customers. The fuel cost component is still the major part of the variable cost of electricity generation, directly reflected in the electricity bills. Fine tuning in modelling the cost function, together with the right solution adopted to solve the problem, may lead to significant savings per year in large power system networks. Economic dispatch aims at allocating the electricity load demand to the committed generating units in the most economic or profitable way, while continuously respecting the physical constraints of the power system. Typically, the economic dispatch problem is a highly non-linear optimization problem and there are a significant number of constraints that need to be respected, thus making economic dispatch a computationally intensive task. This problem needs to be solved continuously at time intervals ranging from minutes to half an hour, depending on the utility practice and the electricity market it operates in. This dissertation proposes a novel heuristic-hybrid optimization method/algorithm particularly suited to large dimensional, complex optimization functions. The algorithm proposed is called GAAPI and is an hybridization between two optimization techniques: a special class of ant colony optimization for continuous domains entitled API and a genetic algorithm (GA). The algorithm adopts the downhill behavior of API (a key characteristic of optimization algorithms) and the good spreading in the solution space of the genetic algorithm. GAAPI improves the overall search capability of the two constituent algorithms, while maintaining robustness in the solution and fast computational capabilities. GAAPI is tested using twenty benchmark optimization functions. The results are analyzed in terms of both the quality of the solution and the computational efficiency; it is shown that the proposed GAAPI algorithm is capable of obtaining highly robust, quality solutions in a reasonable computational time, compared to a number of similar algorithms proposed in the literature. The proposed algorithm is applied to the problem of the economic dispatch in power systems. Four IEEE test power systems having different sizes and complexities are used to validate the effectiveness and applicability of the algorithm for solving the economic dispatch problem in its different formulations. Due to the fast computational capabilities of the proposed algorithm, it is envisioned that it becomes an operations tool for both the generation companies and the TSO/ISO. The main advantages of the optimization tool proposed are its flexibility in adding more constraints with minimum transformations in the approach, its reduced computational time, and the robustness of the solution. This dissertation also investigates a number of technical and economic challenges a power system may encounter when variable, partially predictable generation resources share a significant amount in the load covering. In specific, this work includes a study for the dispatch challenges in isolated power systems with a high share of renewable generation, such as wind. (...)	Η οικονομική κατανομή της παραγωγής στα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα βελτιστοποίησης, τόσο για τις εταιρείες παραγωγής οι οποίες ανταγωνίζονται στην ελεύθερη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και για τον διαχειριστή του συστήματος ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη δίκαιη διαχείριση των συναλλαγών μεταξύ των παροχέων ηλεκτρικής ενέργειας και των καταναλωτών. Το κόστος καυσίμου παραμένει το πιο σημαντικό μέρος του μεταβλητού κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ανακλάται απευθείας στους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας. Μικρές αλλαγές στη μοντελοποίηση της συνάρτησης κόστους μαζί με την υιοθέτηση της σωστής μεθοδολογίας επίλυσης του προβλήματος μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές εξοικονομήσεις ανά έτος. Το πρόβλημα της οικονομικής κατανομής στοχεύει στον καταμερισμό της ζήτησης ηλεκτρικού φορτίου στις δεσμευμένες μονάδες παραγωγής, με τον πιο οικονομικό ή επικερδή τρόπο, ενώ ταυτόχρονα ικανοποιούνται όλοι οι φυσικοί περιορισμοί του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας. Συνήθως, το πρόβλημα της οικονομικής κατανομής είναι ένα άκρως μη-γραμμικό πρόβλημα βελτιστοποίησης, ενώ υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός περιορισμών οι οποίοι πρέπει να ικανοποιούνται. Οι πιο πάνω παράγοντες καθιστούν το πρόβλημα της οικονομικής κατανομής ένα υπολογιστικά απαιτητικό πρόβλημα. Επιπλέον, αυτό το πρόβλημα απαιτείται να επιλύεται συνεχώς σε χρονικά διαστήματα που κυμαίνονται από δευτερόλεπτα μέχρι μισή ώρα, ανάλογα με τις πρακτικές κάθε εταιρείας και την αγορά ηλεκτρισμού στην οποία επιχειρεί. Αυτή η διατριβή προτείνει ένα καινοτόμο ευρεστικό-υβριδικό αλγόριθμο βελτιστοποίησης, ο οποίος είναι ιδιαίτερα κατάλληλος για συναρτήσεις ελτιστοποίησης οι οποίες είναι σύνθετες και μεγάλες σε διαστάσεις. Ο αλγόριθμος που προτείνεται ονομάζεται GAAPI και είναι υβριδοποίηση μεταξύ δυο τεχνικών βελτιστοποίησης: μιας ειδικής τάξης βελτιστοποίησης βασιζόμενη σε συμπεριφορές αποικιών μυρμηγκιών (API) και ενός γενετικού αλγορίθμου (GA). Ο καινοτόμος αλγόριθμος εκμεταλλεύεται την συμπεριφορά κατάβασης του API (η οποία είναι σημαντικό χαρακτηριστικό για οποιοδήποτε αλγόριθμο βελτιστοποίησης) και την καλή εξάπλωση στο χώρο λύσεων του γενετικού αλγόριθμου. Ο αλγόριθμος GAAPI βελτιώνει την ικανότητα εξερεύνησης των δυο συνιστώντων ��λγορίθμων, ενώ διατηρεί την στιβαρότητα στη λύση και παρέχει ταχείς υπολογιστικές δυνατότητες. Ο GAAPI εξετάστηκε χρησιμοποιώντας είκοσι πρότυπες συναρτήσεις βελτιστοποίησης. Τα αποτελέσματα αναλύονται αναφορικά με την ποιότητα της λύσεως και την υπολογιστική απόδοση. Δεικνύεται ότι ο προτεινόμενος αλγόριθμος GAAPI είναι ικανός να επιτυγχάνει λύσεις υψηλής στιβαρότητας και ποιότητας εντός λογικού υπολογιστικού χρόνου, συγκρινόμενος με αριθμό αλγορίθμων που προτείνονται στη βιβλιογραφία. Ο προτεινόμενος αλγόριθμος εφαρμόζεται στο πρόβλημα της οικονομικής κατανομής στα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας. Χρησιμοποιούνται τέσσερα δοκιμαστικά συστήματα του Ινστιτούτου Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών (ΙΕΕΕ), τα οποία έχουν διαφορετικά μεγέθη και πολυπλοκότητες, για να επικυρωθεί η αποτελεσματικότητα και η εφαρμοσιμότητα του αλγορίθμου σε διάφορες διατυπώσεις. Λόγω των ταχέων υπολογιστικών του δυνατοτήτων, ο προτεινόμενος αλγόριθμος οραματίζεται να χρησιμοποιηθεί ως ένα εργαλείο λειτουργίας τόσο για τις εταιρείες παραγωγής όσο και για τους διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς. Τα κύρια πλεονεκτήματα του προτεινόμενου εργαλείου βελτιστοποίησης είναι η ευελιξία στην προσθήκη περαιτέρω περιορισμών με ελάχιστες τροποποιήσεις στην προσέγγιση, ο μειωμένος υπολογιστικός χρόνος και η στιβαρότητα της λύσης. Αυτή η διατριβή εξετάζει επίσης αριθμό τεχνικών και οικονομικών προκλήσεων τις οποίες μπορεί να αντιμετωπίσει ένα σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας όταν υπάρχει σημαντική διείσδυση μεταβλητών, μερικώς προβλεπτών πηγών παραγωγής. Συγκεκριμένα, αυτή η εργασία συμπεριλαμβάνει μια μελέτη για τις προκλήσεις κατανομής σε απομονωμένα συστήματα με υψηλή διείσδυση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η αιολική. (...)
+183	497	461	Propaganda and counterpropaganda during the Cyprus Struggle, 1955-1959	Προπαγάνδα και αντιπροπαγάνδα στον Κυπριακό Αγώνα, 1955-1959	The dissertation attempts to present another aspect of the multidimensional reality in which the armed struggle of EOKA was taking place: the undeclared and bloodless but intense war of propaganda which was waging in Cyprus during the years 1955-1959. The first chapter is divided to two main parts based on the two Greek propaganda senders. EOKA and AKEL. In the first part of the first chapter, the research focuses first on detecting the means by which the Greek Cypriot (EOKA and AKEL) propaganda was conducting (proclamations, slogans, etc). Then the analysis moves to a horizontal level examining the receivers of propaganda (Greek Cypriots, Turkish Cypriots, British) and finally a vertical analysis concerning the essence of the propagandistic messages (comments on international situation, on the necessity of the armed struggle and its effectiveness, about Archbishop Makarios etc.). In the second chapter, the British propaganda, again the analysis first focus on the means by which the colonial government conducted its propaganda (leaflets, Cyprus Broadcasting Cervice, Governor’s speeches etc.). Next, horizontal analysis about the receivers of propaganda (members of EOKA, Greek Cypriots, Turkish Cypriots, British troops in Cyprus etc.) and then vertical analysis about the meanings of the propagandistic messages (about Archbishop Makarios, explanations for the counterinsurgency operations etc.). The measurement of the effectiveness and the percentage of acceptance of the EOKA propagandistic messages by the Greek population of Cyprus cannot be done with accuracy because during the period under research a lot of factors interacted. The Greek propagandistic success can be seen in the confession made by the British themselves in January 1959 that “the bulk of the Greek population, […] were in general sympathy with EOKA aims and at least those under 24 were passionate supporters of what they believe to be a national liberation movement”. On the other hand, British had an enormous experience in psychological operations and in the practice of propaganda. In addition they had powerful means in their disposal. However, the special reality of Cyprus made harder the British efforts to apply their counterinsurgency experience gained from other colonies, to Cyprus. More specifically John Vincent Prendergast head of Special Branch of the Cyprus police with experience in Kenya, in January 1958 seems to have stated that there were not “any propaganda techniques used in Kenya which were not yet being used [in Cyprus] and which could be effectively used. Finally, what today researcher of the bloodless war of propaganda realizes is that many arguments used during the period 1955-1959 have survived and still be used until nowadays. It seems that this years did not only evolve circumstances which led to the creation of the Cyprus Republic. Through the heavy use of propaganda, seems that the established identity was tested in a large extent. The dilemma of choosing side, the self-definition and the definition of the “other”, resulted to the development of identification processes in the Cypriot society, which more or less shaped the contemporary Cyprus society.	Η παρούσα διατριβή επιχειρεί να αναδείξει μια ακόμη πτυχή της πολυσύνθετης και πολυδιάστατης πραγματικότητας εντός της οποίας διεξαγόταν ο ένοπλος αγώνας στην Κύπρο την περίοδο 1955-1959. Τον αναίμακτο και ακήρυκτο μεν, διαρκή και έντονο δε, πόλεμο της προπαγάνδας και της αντιπροπαγάνδας. Στο πρώτο μέρος ως ερευνητικός στόχος τέθηκε η ανάλυση της ελληνικής κυπριακής προπαγάνδας με κριτήριο τους δύο κύριους πομπούς. Την ΕΟΚΑ και το ΑΚΕΛ. Επιχειρείται πρώτα εντοπισμός των μέσων άσκησης προπαγάνδας (προκηρύξεις, συνθήματα κ.ά.). Σε δεύτερη φάση επιχειρείται οριζόντια ανάλυση ως προς τους δέκτες των μηνυμάτων (Έλληνες της Κύπρου, Τούρκοι της Κύπρου, Βρετανοί) και τρίτο, κάθετη ανάλυση ως προς την ουσία των μηνυμάτων (σχολιασμός της διεθνούς κατάστασης, σχετικά με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τις κατασταλτικές πολιτικές των Βρετανών, τεκμηρίωση και ανάδειξη αποτελεσματικότητας δράσης της ΕΟΚΑ κ.ά.). Στο δεύτερο μέρος το οποίο καταπιάνεται με τη βρετανική προπαγάνδα, πρώτα εντοπίζονται τα μέσα άσκησης προπαγάνδας (διαγγέλματα κυβερνητών, Κυπριακή Υπηρεσία Ραδιοφώνου κ.ά.) και μετά ακολουθούνται ξανά η οριζόντια ανάλυση ως προς τους δέκτες των μηνυμάτων (Έλληνες της Κύπρου, Τούρκοι της Κύπρου, Βρετανοί) και η κάθετη ανάλυση ως προς την ουσία των μηνυμάτων (σχετικά με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, επεξήγηση κατασταλτικών πολιτικών κ.ά.). Η σφυγμομέτρηση της αποτελεσματικότητας και του ποσοστού αποδοχής των προπαγανδιστικών μηνυμάτων της ΕΟΚΑ από τον ελληνικό πληθυσμό της Κύπρου δεν μπορεί να γίνει με ακρίβεια γιατί κατά την υπό μελέτη περίοδο αλληλεπιδρούσαν πολλοί παράγοντες. Η επιτυχία της ελληνικής προπαγάνδας μπορεί να αποτυπωθεί εύγλωττα στην παραδοχή των ιδίων των Βρετανών ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού, «συμπαθούσε σε γενικές γραμμές τους στόχους της ΕΟΚΑ και τουλάχιστον τα άτομα κάτω των 24 χρόνων ήταν ένθερμοι υποστηρικτές […] του εθνικού απελευθερωτικού κινήματος». Από την άλλη οι Βρετανοί από την άλλη είχαν τεράστια πείρα στις ψυχολογικές επιχειρήσεις και στη χρήση της προπαγάνδας και είχαν ισχυρά μέσα στη διάθεσή τους. Οι ιδιάζουσες πραγματικότητες της Κύπρου δυσχέραιναν τις προσπάθειες των Βρετανών να χρησιμοποιήσουν την αντεπαναστατική εμπειρία που είχαν αποκομίσει από άλλες αποικίες. Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του διαβόητου Ειδικού Κλάδου της Αστυνομίας Τζον Βίνσεντ Πρέντεργκαστ στα τέλη του 1958, ο οποίος είχε υπηρετήσει στην Κένυα, είχε δηλώσει ότι είχαν εφαρμοστεί στην Κύπρο όλες οι προπαγανδιστικές τεχνικές που είχαν εφαρμοστεί και στην Κένυα και στη Μαλαισία. Τέλος, εκείνο που εντοπίζει ο σημερινός μελετητής του «αναίμακτου πολέμου της προπαγάνδας» είναι ότι πλήθος επιχειρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν κατά την υπό μελέτη περίοδο του 1955-1959, έχουν επιβιώσει και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι τις μέρες μας. Φαίνεται ότι τα χρόνια ‘55-‘59 δεν αναπτύχθηκαν μόνο διεργασίες που οδήγησαν στην ίδρυση του κυπριακού κράτους. Περνώντας μέσα από τις «μυλόπετρες» της προπαγάνδας δοκιμάστηκαν σε μεγάλο ποσοστό οι αντοχές της ήδη υπάρχουσας ταυτότητας. Η διαδικασία επιλογής παράταξης, ο αυτοπροσδιορισμός και ο προσδιορισμός του «άλλου», είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ταυτοτικών διεργασιών στην τότε κοινωνία που, σε μεγάλο ποσοστό, διαμόρφωσαν το γίγνεσθαι της σύγχρονης κυπριακής κοινωνίας.
+184	524	562	Biologically active, conjugated, bisphosphonic and fluorescent carboxylic compounds with the components of vitamin E	Βιολογικά ενεργές, μεικτές, διφωσφονικές και φθορίζουσες καρβοξυλικές ενώσεις με συστατικά της βιταμίνης Ε	Over the past few years tocopherol - dicarboxylate conjugated compounds are of particular interest because of the apoptotic / anticancer activity that they exhibit. In the present study, novel carboxylic esters of Vitamin E labeled with fluorescent groups were synthesized and characterized so as to allow their visual monitoring in cells and biological tissues. The addition of bisphosphonate groups to these mixed compounds is expected to direct them towards the bone environment and also to enhance / combine the antiosteolytic and apoptotic action of bisphosphonates and gamma-tocotrienol respectively, preventing in this way cancer metastasis. It was also demonstrated by the method of X-ray crystallography that the bisphosphonate structure plays an important role in the binding of calcium to bone at low pH, similar to that in which osteoblasts and osteoclasts act. Specifically in this thesis we accomplished the following: I) Synthesis, characterization and study of the activity of mono- and dicarboxylic derivatives of vitamin E labeled with fluorescent styryl pyridine compounds in order to study extensively their bioavailability in normal and cancer tissues. The molecules were characterized in solution using nuclear magnetic resonance, ultraviolet-visible and fluorescence spectroscopy. These compounds were found to be stable both photochemically and towards the hydrolysis of the ester bond. The wavelength of the emitted light was modified by varying the electronegativity of the groups attached at both ends of the fluorescent styryl compound. The β-addition of bromine to the succinic acid not only increases the stability of the molecule but also shifts the emission wavelength in the near infrared making these molecules ideal for tissue study due to greater permeability of the infrared radiation. Noteworthy is the fact that these modifications were made without increasing the size of the molecules. Optical study of cells after exposure to these substances showed that they selectively concentrate in mitochondria and that the quality of staining is better than stains that are commercially available. Furthermore, the antioxidant properties of the novel fluorescent esters were evaluated and the results showed that the esterified molecules were less effective than the free molecules in scavenging DPPH•. II) Synthesis and study of mixed derivatives of Vitamin E with bisphosphonates so as to target bone microenvironment and inhibit cancer metastasis. For the first time in the field of synthetic chemistry, the powerful anticancer properties of the molecules of vitamin E were successfully combined with the antiosteolytic properties of bisphosphonic acids. The binding ability of TokoEsters to bone was tested synthetically by modifying the bisphosphonate group, specifically by the presence or absence of the 1’-OH group. Biological studies have shown that the anticancer activity of bisphosphonate esters not containing the 1’-OH group is stronger than the activity of the corresponding bisphosphonic acids. This was attributed to lower affinity of the ester to bind to bone relative to the free acids. III) Complexation of bisphosphonates with metal ions such as Ca2+, Na+, Cs+ and Eu3 + and characterization of the compounds obtained by X-ray crystallography. The biological activity of bisphosphonates depends exclusively on the structure, the three-dimensional arrangement of the side chain and the pH. (.....)	Τα τελευταία χρόνια οι μεικτές ενώσεις της τοκοφερόλης με δικαρβοξυλικά οξέα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγο της αποπτωτικής / αντικαρκινικής τους δράσης. Στην παρούσα διατριβή συντέθηκαν και χαρακτηρίστηκαν νέες μεικτές ενώσεις- καρβοξυλικοί εστέρες των συστατικών της βιταμίνης Ε- ιχνηθετημένες με φθορίζουσες ομάδας έτσι ώστε να είναι δυνατή η οπτική παρακολούθηση της δράσης των μορίων αυτών στα κύτταρα και στους βιολογικούς ιστούς. Η προσθήκη διφωσφονικών ομάδων στις μεικτές ενώσεις είχε ως σκοπό οι ενώσεις αυτές να στοχεύουν τα οστά και να ενισχύεται / συνδιάζεται η αντιοστεολυτική και η αποπτωτική δράση των διφωσφονικών και της γ-τοκοτριενόλης αντίστοιχα, παρεμποδίζοντας με αυτό τον τρόπο την καρκινική μετάσταση. Επίσης αποδείχθηκε με τη μέθοδο της κρυσταλλογραφίας ακτίνων-Χ πως η δομή των διφωσφονικών παίζει σημαντικό ρόλο στη δέσμευση του ασβεστίου στα οστά σε χαμηλό pH παρόμοιο με αυτό στο οποίο δρουν οι οστεοβλάστες και οι οστεοκλάστες. Συγκεκριμένα στην παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματοποιήθηκε: I) Σύνθεση, χαρακτηρισμός και μελέτη της δραστικότητας μόνο- και δικαρβοξυλικών παραγώγων των συστατικών της βιταμίνης Ε ιχνηθετημένων με φθορίζουσες στύρυλο πυριδινικές ενώσεις προκειμένου να μελετηθεί διεξοδικά η βιοδιαθεσιμότητά τους σε φυσιολογικούς και νεοπλασματικούς ιστούς. Ο χαρακτηρισμός των μορίων πραγματοποιήθηκε στο διάλυμα με φασματοσκοπίες πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, ορατού-υπεριώδους και φθορισμού. Οι ενώσεις αυτές βρέθηκαν να είναι σταθερές φωτοχημικά και ως προς την υδρόλυση του εστερικού δεσμού. Το μήκος κύματος του εκπεμπόμενου φωτός τροποποιήθηκε με αλλαγή των ομάδων διαφορετικής ηλεκτροαρνητικότητας που συνδέονται στα δύο άκρα της φθορίζουσας στύρυλο ομάδας. Η προσθήκη Βr στη β- θέση του ηλεκτρικού οξέος, εκτός από αύξηση της σταθερότητας του μορίου είχε σαν αποτέλεσμα τη μετατόπιση του μήκους κύματος εκπομπής στην περιοχή του κοντινού υπερύθρου κάνοντας τα μόρια αυτά ιδανικά για μελέτη στους ιστούς λόγω της μεγαλύτερης διαπερατότητας της υπέρυθρης ακτινοβολίας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι τροποποιήσεις αυτές έγιναν χωρίς να αυξηθεί το μέγεθος των μορίων. Οπτική μελέτη κυττάρων μετά την έκθεσή τους στις ουσίες αυτές έδειξε ότι συγκεντρώνονται εκλεκτικά σ��α μιτοχόνδρια και τα χρωματίζουν καλύτερα από σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Επίσης, μελετήθηκε η αντιοξειδωτική ικανότητα των νέων μεικτών φθορίζοντων εστέρων από την οποία βρέθηκε ότι τα εστεροποιημένα παράγωγα είναι λιγότερο δραστικά από τα αντίστοιχα συστατικά της βιταμίνης Ε όσον αφορά την ικανότητα αναστολής του DPPH•. II) Σύνθεση και μελέτη μεικτών παραγώγων της Βιταμίνης Ε με διφωσφονικές ομάδες με απώτερο σκοπό τη μεταφορά τους στο μικροπεριβάλλον των οστών και την παρεμπόδιση της καρκινικής μετάστασης. Για πρώτη φορά στον τομέα της συνθετικής Χημείας πραγματοποιήθηκε με επιτυχία συνένωση των ισχυρά αντικαρκινικών ιδιοτήτων των μορίων της βιταμίνης Ε μαζί με τις αντιοστεολυτικές ιδιότητες των διφωσφονικών οξέων. Η ικανότητα δέσμευσης των ΤοκοΕστέρων από τα κόκκαλα ελέγχθηκε συνθετικά με την τροποποίηση της διφωσφονικής ομάδας, συγκεκριμένα με την παρουσία ή όχι της 1’-OH ομάδας και με τη σύνθεση των διφωσφονικών εστέρων. Οι βιολογικές μελέτες έδειξαν ότι η αντικαρκινική δράση των διφωσφονικών εστέρων που δεν περιέχουν 1’-OH είναι ισχυρότερη από τη δράση των αντίστοιχων διφωσφονικών οξέων. Αυτό αποδόθηκε στη μικρότερη συγγένεια των εστέρων να προσδένονται στα οστά σε σχέση με τα ελεύθερα οξέα. III) Συμπλοκοποίηση διφωσφονικών με μεταλλοϊόντα Ca2+, Na+, Cs+ και Eu3+ και χαρακτηρισμός των ενώσεων που προκύπτουν με κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ. Η βιολογική δραστηριότητα των διφωσφονικών ενώσεων εξαρτάται αποκλειστικά από τη δομή, την τρισδιάστατη διάταξη της πλευρικής τους αλυσίδας στο χώρο και το pH. Η διαπίστωση αυτή καθιστά το δομικό χαρακτηρισμό ως το σημαντικότερο πλέον εργαλείο όσον αφορά την κατανόηση του μηχανισμού δέσμευσης στα οστά. (....)
+185	355	329	Restructuring as a homeostatic mechanism of school system reaction to chance: the study of multicultural phenomenon in educational system of Cyprus	Η αναδόμηση ως ομοιοστατικός μηχανισμός απάντησης των σχολικών συστημάτων στην αλλαγή: η μελέτη του πολυπολιτισμικού φαινομένου στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα	This study examines the phenomenon of restructuring as change in the structural characteristics of a school organism and investigates it as an inherent school reaction to societal change. The aim of the study is to explore restructuring as a homeostatic self-regulation mechanism of school systems, operating when the latter confront important changes of their lingual-cultural homogeneity (presence of non-native speakers). The study describes possible diffusion mechanisms of changes and of school policy at the micro- and macro-level, as well as such policy´s consequences for the system of employment, accountability, supervision and control of the educational system of Cyprus. In addition, it examines the direction of change and the impact of the school unit decisions on the process of educational policy-making for the function of state primary schools in non-native speakers education. It explores in time span whether the changes appearing at five subsystems that constitute the basic functions of the school organism cause at the same time changes in the three characteristics of the bureaucratic structure of schooling: centralization, formalization and structural complexity. Regarding its kind, the study constitutes an interdisciplinary, multisite, comparative and collective case study. It combines qualitative and quantitative techniques both in the collection and the analysis of data at all three levels of the educational system. Results shape the model of restructuring as a self-regulated homeostatic mechanism of school systems. They interpret the regulating mechanisms, the performing organs, the reflective operations and the control mechanisms, which function via a negative feedback so as to the guarantee of system equilibrium. The study has shown that restructuring as a result of the homeostatic mechanism of the school systems shapes types of semi-autonomous and de-bureaucratized school organizations in the centralized bureaucratic educational system of Cyprus. These types display behaviours of self-organization and re-designing of their structure. Likewise, the study constructs the evaluation model of SC in school organisms. It promotes criteria that are different from those used in the study of the structure of business or public sector organisms along three basic lines.	Η μελέτη εξετάζει το φαινόμενο της αναδόμησης ως την αλλαγή των δομικών χαρακτηριστικών ενός σχολικού οργανισμού και τη μελετά ως μία εγγενή αντίδραση του σχολείου. Σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει την αναδόμηση ως ομοιοστατικό μηχανισμό αυτορύθμισης των σχολικών συστημάτων, όταν αυτά καλούνται να ανταποκριθούν σε σημαντικές περιβαλλοντικές αλλαγές (παρουσία αλλόγλωσσων μαθητών). Μελετά τους μηχανισμούς διάχυσης των αλλαγών και της πολιτικής του σχολείου στο μικρο- και μακροεπίπεδο, καθώς και τις επιδράσεις της στο σύστημα διορισμών, μεταθέσεων, λογοδότησης, εποπτείας και ελέγχου του εκπαιδευτικού συστήματος της Κύπρου. Επιπρόσθετα, διερευνά την κατεύθυνση της αλλαγής και τις επιρροές που ασκούν οι αποφάσεις της σχολικής μονάδας στη διαδικασία διαμόρφωσης εκπαιδευτικής πολιτικής για τη λειτουργία των δημόσιων δημοτικών σχολείων φοίτησης αλλόγλωσσων μαθητών (ΣΦΑ). Εξετάζει σε βάθος χρόνου, κατά πόσο οι αλλαγές που παρουσιάζονται σε πέντε υποσυστήματα που συνιστούν τις βασικές λειτουργίες του σχολικού οργανισμού, προκαλούν ταυτόχρονες αλλαγές στα τρία χαρακτηριστικά της σχολικής γραφειοκρατικής δομής: το συγκεντρωτισμό, τη θεσμοποίηση και τη δομική πολυπλοκότητα. Ως προς το είδος της, η έρευνα συνιστά μία διεπιστημονική πολύ-επίπεδη και συλλογική μελέτη περίπτωσης. Συνδυάζει ποιοτικές και ποσοτικές τεχνικές τόσο στη συλλογή όσο και στην ανάλυση των δεδομένων και στα τρία επίπεδα του εκπαιδευτικού συστήματος. Ως προς τα αποτελέσματά της, η διδακτορική μελέτη διαμορφώνει το μοντέλο της αναδόμησης ως αυτορυθμιζόμενου ομοιοστατικού μηχανισμού των σχολικών συστημάτων. Ερμηνεύει τους ρυθμιστικούς μηχανισμούς, τα εκτελεστικά όργανα, τις αντανακλαστικές λειτουργίες και τους μηχανισμούς ελέγχου, οι οποίοι λειτουργούν μέσω μίας αρνητικής παλίνδρομης ρύθμισης για την εξασφάλιση της εξισορρόπησης του συστήματος. Η μελέτη έδειξε ότι η αναδόμηση ως αποτέλεσμα του ομοιοστατικού μηχανισμού των σχολικών συστημάτων, διαμορφώνει τύπους ημι-αυτονομημένων και απογραφειοκρατικοποιημένων σχολικών οργανώσεων στο συγκεντρωτικό γραφειοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου, οι οποίοι παρουσιάζουν συμπεριφορά αυτό-οργάνωσης και ανασχεδιασμού της δομής τους. Παράλληλα, διαμορφώνει το μοντέλο αποτίμησης της δομικής πολυπλοκότητας σε σχολικούς οργανισμούς, το οποίο προτάσσει κριτήρια διαφοροποιημένα από αυτά που χρησιμοποιούνται στη μελέτη τη�� δομής των επιχειρήσεων και άλλων δημόσιων οργανισμών.
+186	355	337	Elusive dialogue. The genre of the dramatic monologue in Modern Greek Poetry (19th - 20th century)	Λανθάνων διάλογος : το είδος του δραματικού μονόλογου στην ελληνική ποίηση (19ος - 20ος αι.)	This thesis offers a theory of the dramatic monologue based on the shift of literary field, from the Victorian dramatic monologue to the 19th and 20th century Greek poetry, and also on a new interpretation of recurrent critical insights about the genre and its communicative features. This interpretation particularly considers that criticism has repeatedly drawn attention to this seemingly contradictory character of the monological form of creating a dialogic impression, but without successfully locating the origin of that impression, and it is documented by a detailed analysis of its critical reception. Having as methodological starting point the exposition of a set of ideas concerning literary genres and their status as critical concepts, the dramatic monologue is situated in a novel system of genre categories, specifically in the “monodramatic” category (alongside comic, expressive, rhetorical and mixed monologue). This category is defined on the basis of communicative parameters, inscribing monologue texts with subjects of enunciation of determinate character and of “exotopic” cognitive formation. The dramatic monologue is distinguished by the other “monodramatic” genres on the basis of its separate communicative logic; the logic of “uni”perspectiveness. Within the context of that logic, the perceptual, cognitive and evaluative perspective of an inherently unreliable monologist emerges, who defends the authority of his or her discourse, vis-à-vis or against other discourses on the same object(s), regardless of the actual presence of the physical subjects of these discourses as listeners. These alien discourses are dispersed through the prism of the monologist’s perspective, a condition that secures the intentional or unintentional prevalence of his or her discourse. Major poetic compositions which widen the scope of the dramatic monologue either bring to the fore the general validity of the “uni”perspectiveness or relativise it, by utilizing the dramatic monologue in combination with the other “monodramatic” genres. Several readings of poetic texts as dramatic monologues are attempted in an effort to test the validity and productivity of the particular theory in the process of interpretation. Separate chapters are dedicated to the theoretical and interpretative development of the other “monodramatic” genres.	Η παρούσα διατριβή αναπτύσσει μια θεωρία του δραματικού μονολόγου, βασισμένη στη μετακίνηση από το καθιερωμένο πεδίο αναφοράς (από τον βικτωριανό δραματικό μονόλογο στην ελληνική ποίηση του 19ου και του 20ου αιώνα), αλλά και σε μια νέα ερμηνεία ορισμένων επανερχόμενων κριτικών διαισθήσεων για το είδος και τα επικοινωνιακά του χαρακτηριστικά. Η ερμηνεία αυτή λαμβάνει ιδίως υπόψη το γεγονός ότι η κριτική έχει κατ’ επανάληψη τονίσει ένα, φαινομενικώς αντιφατικό, χαρακτηριστικό αυτού του μονολογικού είδους, να δημιουργεί την εντύπωση διαλόγου, χωρίς ωστόσο να εντοπίσει επιτυχώς την προέλευσή της και τεκμηριώνεται με τη λεπτομερή ανάλυση της κριτικής του πρόσληψης. Έχοντας ως μεθοδολογική μας αφετηρία την έκθεση ενός συνόλου αντιλήψεων για τα λογοτεχνικά είδη και το καθεστώς τους ως κριτικών εννοιών, τοποθετούμε τον δραματικό μονόλογο σε ένα καινοφανές σύστημα ειδολογικών κατηγοριών, ειδικότερα στο πλαίσιο της μονοδραματικής κατηγορίας, μαζί με τον κωμικό, τον εκφραστικό, τον ρητορικό και τον μεικτό μονόλογο. Η μονοδραματική κατηγορία ορίζεται βάσει επικοινωνιακών παραμέτρων, ως κατηγορία στην οποία εγγράφονται μονολογικά κείμενα, το υποκείμενο της εκφοράς των οποίων είναι προσδιορισμένου ποιού και εξωτοπικής γνωστικής συγκρότησης. O δραματικός μονόλογος διακρίνε��αι από τα άλλα είδη της μονοδραματικής κατηγορίας στη βάση της ιδιαίτερης λογικής του, της μονοπροοπτικότητας. Στο πλαίσιό της, αναδύεται η προοπτική ενός συνολικά και συστατικά αναξιόπιστου μονολογιστή, που διεκδικεί την πάντα ενδεχόμενη αλήθεια του αντικειμένου του λόγου του, καθώς αντιμετωπίζει άλλες προοπτικές πάνω στο ίδιο αντικείμενο. Οι έτερες, ωστόσο, προοπτικές διαθλώνται αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα της δικής του προοπτικής, ανεξάρτητα από τη φυσική παρουσία των φορέων τους ως ακροατών του μονολογιστή, και αυτή η συνθήκη διασφαλίζει την, ηθελημένη ή αθέλητη, κυριαρχία του λόγου του. Μείζονα ποιητικά έργα διευρύνουν τον δραματικό μονόλογο, είτε αναδεικνύοντας τη γενική ισχύ της μονοπροοπτικότητας είτε διερευνώντας τα όριά της, αξιοποιώντας πάντως συνδυαστικά τον δραματικό μονόλογο με τα άλλα μονοδραματικά είδη. Επιδιώκοντας τον έλεγχο της ερμηνευτικής εγκυρότητας και παραγωγικότητας της θεωρίας μας, επιχειρούμε μια σειρά αναγνώσεων ποιητικών κειμένων ως δραματικών μονολόγων. Χωριστά κεφάλαια αφιερώνονται στη θεωρητική και ερμηνευτική επεξεργασία των άλλων μονοδραματικών ειδών.
+187	754	762	Design and effectiveness of technology enhanced learning environments for computer science teaching: the perspective of technological pedagogical content knowledge	Σχεδιασμός και αποτελεσματικότητα μαθησιακών περιβαλλόντων ενισχυμένων με την τεχνολογία για τη διδακτική της πληροφορικής : η προοπτική της τεχνολογικής παιδαγωγικής γνώσης περιεχομένου	Computer Science is a relatively new school subject that is mainly associated with teacher-centered ways of learning. In this context, teacher-centered approaches largely ignore the interrelations among subject matter, pedagogy, and learners’ misconceptions or alternative conceptions, while at the same time calls for integrating educational technologies in computer science teaching are strongly stated in the literature. It is therefore imperative that the field of Computer Science adopts new methodological models for integrating effectively digital technologies in teaching and learning. In this study, the transformative framework of Technological Pedagogical Content Knowledge (TPCK) and the instructional design model of Technology Mapping were adopted in order to integrate educational technologies in selected Computer Science lessons. The methodology followed included three phases: (a) training of secondary education Computer Science teachers in the integration of educational technology in their teaching and identification of appropriate topics from the Computer Science curriculum, (b) selection of topics from grade 7th and 8th computer science curricula and lesson redesign, (c) administration of teaching interventions. During the first phase of the research, a questionnaire was administered to 39 individuals, namely, two secondary education Computer Science Inspectors and 37 Computer Science teachers with more than 10 years of teaching experience, in order to identify topics from the Computer Science curriculum considered as difficult to understand or teach. Also during the first phase, a teacher professional development course was carried out, which was attended by 13 Computer Science teachers. The purpose of the professional development was to teach teachers how to design classroom instruction using the frameworks of TPCK and Technology Mapping. During the second phase of the research, three topics were selected and redesigned using the two frameworks. The topics were: (i) “Data, Processing, and Information”, (ii) “Central Processing Unit”, and (iii) Development of Algorithmic Thinking”. During the third phase, the teaching interventions were implemented. The technological tool used for the design of the teaching activities for the first two teaching interventions was MS ExcelTM. For the third teaching intervention the Robomind software was exploited. The participants of the first teaching intervention were 7th grade students. For the remaining two teaching interventions, the participants were 8th grade students. In total, 857 students participated in the interventions. They were divided into two groups, the Experimental Group (EG), which followed the lessons that were redesigned with the guidance of TPCK and Technology Mapping, and the Control Group (CG) that followed the more traditional approach of teaching. The number of students who participated in the EG was 449 (52,40%) and in the CG was 408 (47,60%). At the beginning of each intervention, students answered a pre-test in order to assess their initial knowledge about the topics. At the end of the intervention the same test was administered as a post-test. The statistical analyses included t-tests for paired samples and analyses of covariance. Based on the results, the teaching interventions that were designed based on the principles of TPCK and the design guidelines of Technology Mapping outperformed the more traditional teacher-centered approaches. In regards to the differences in performance between boys and girls, the findings showed that there were no statistically significant differences between them, a finding that confirms what is already published in the literature. The results from the teacher professional development seminar strongly indicated that teachers faced some serious challenges with the model of Technology Mapping in terms of becoming competent in identifying tools and their pedagogical affordances for use in their lessons. To mediate teachers’ difficulties, at least in the early stages of their TPCK and Technology Mapping training, it might be useful to provide a digital tool for automating the Technology Mapping process. This tool has already been implemented and can be made available to teachers to use, while at the same time new research studies are already in progress for studying its effectiveness. In conclusion, the results of this study showed that the framework of TPCK was an effective framework to use for integrating educational technologies in the teaching of Computer Science topics, and, that the principles of TPCK satisfied all aspects of teaching the selected Computer Science topics. It is, however, recognized that the field of Computer Science emphasizes the cognitive domain and not the affective domain that other fields consider important. For this reason, researchers should continue on studying content-specific aspects of TPCK having as their main object of study the integration of technology into subject-matters such as the arts, music, and drama.	Η Πληροφορική είναι ένα σχετικά νέο γνωστικό αντικείμενο στον τομέα της εκπαίδευσης, το οποίο χαρακτηρίζεται κυρίως από το δασκαλοκεντρικό μοντέλο διδασκαλίας, που αγνοεί τις πλείστες φορές τις όποιες παρανοήσεις των μαθητών και τους τρόπους αποσταθεροποίησής τους μέσω της αξιοποίησης κατάλληλων διδακτικών προσεγγίσεων. Στο πεδίο Διδακτικής της Πληροφορικής, παρατηρείται η ανάγκη υιοθέτησης ενός μεθοδολογικού πλαισίου, που να καθοδηγεί πιο αποτελεσματικά τους εκπαιδευτικούς στη σχεδίαση της διδασκαλίας τους με ενσωμάτωση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας. Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελεί μια ερευνητική προσπάθεια αξιοποίησης της εκπαιδευτικής τεχνολογίας στη Διδακτική της Πληροφορικής. Στην παρούσα διατριβή, υιοθετήθηκαν το μετασχηματιστικό πλαίσιο της Τεχνολογικής Παιδαγωγικής Γνώσης Περιεχομένου (ΤΠΓΠ) και το μεθοδολογικό πλαίσιο της Τεχνολογικής Χαρτογράφησης, με σκοπό να μελετηθεί η αποτελεσματικότητά τους στη σχεδίαση θεμάτων του γνωστικού αντικειμένου της Πληροφορικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τα οποία δημιουργούν παρανοήσεις στους μαθητές ή είναι δύσκολο να διδαχθούν. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιλάμβανε τρεις φάσεις: (α) επιμόρφωση καθηγητών Πληροφορικής στην ενσωμάτωση εκπαιδευτικής τεχνολογίας σε επιλεγμένες διδακτικές περιπτώσεις και εντοπισμός θεμάτων κατάλληλων για επανασχεδιασμό, (β) επιλογή θεμάτων από το αναλυτικό πρόγραμμα της Πληροφορικής Α΄ και Β΄ Γυμ��ασίου για επανασχεδιασμό με βάση την ΤΠΓΠ και την Τεχνολογική Χαρτογράφηση και (γ) σχεδιασμός και εφαρμογή των διδακτικών παρεμβάσεων. Στην πρώτη φάση της έρευνας, εντοπίστηκαν θέματα του αναλυτικού προγράμματος Πληροφορικής τα οποία δημιουργούν παρανοήσεις στους μαθητές ή που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη διδασκαλία τους. Ο εντοπισμός αυτών των θεμάτων έγινε με τη χρήση σχετικού ερωτηματολογίου, στο οποίο απάντησαν συνολικά 39 άτομα, δύο Επιθεωρητές Πληροφορικής και 37 καθηγητές Πληροφορικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με διδακτική εμπειρία πέραν των 10 ετών. Επίσης, επιμορφώθηκαν 13 καθηγητές Πληροφορικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη σχεδίαση διδασκαλίας με ενσωμάτωση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας. Στη δεύτερη φάση, έγινε επιλογή τριών θεμάτων και έγινε επανασχεδιασμός τους με την καθοδήγηση της ΤΠΓΠ και της Τεχνολογικής Χαρτογράφησης. Τα θέματα αυτά ήταν: (i) “Δεδομένα, Επεξεργασία και Πληροφορία”, (ii) “Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας” και (iii) “Ανάπτυξη Αλγοριθμικής Σκέψης”. Στην τρίτη φάση, έγιναν οι αντίστοιχες διδακτικές παρεμβάσεις. Το βασικό τεχνολογικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για τη σχεδίαση των βασικών δραστηριοτήτων στις διδακτικές παρεμβάσεις Ι και ΙΙ ήταν το MS ExcelTM και για τη διδακτική παρέμβαση ΙΙΙ το λογισμικό Robomind. Όσο αφορά στους συμμετέχοντες στη διδακτική παρέμβαση Ι, ήταν μαθητές της Α΄ τάξης Γυμνασίου και στις διδακτικές παρεμβάσεις ΙΙ και ΙΙΙ μαθητές της Β΄ τάξης Γυμνασίου. Συμμετείχαν συνολικά 857 μαθητές και στις τρεις διδακτικές παρεμβάσεις, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι σε δύο ομάδες, την Πειραματική Ομάδα (ΠΟ) η οποία διδάχθηκε με βάση τον επανασχεδιασμό που έγινε με την ΤΠΓΠ και την Τεχνολογική Χαρτογράφηση, και την Ομάδα Ελέγχου (ΟΕ) η οποία διδάχθηκε με την παραδοσιακή/δασκαλοκεντρική διδασκαλία. Οι μαθητές που συμμετείχαν στην Πειραματική Ομάδα ήταν 449 (52,40%) και στην Ομάδα Ελέγχου 408 (47,60%). Στην αρχή της κάθε παρέμβασης, οι μαθητές απάντησαν σε προ-πειραματικό δοκίμιο, για να ελεγχθούν οι αρχικές τους αντιλήψεις για το θέμα διδασκαλίας και στο τέλος χορηγήθηκε το ίδιο δοκίμιο ως μετά-πειραματικό για να ελεγχθεί ο βαθμός κατανόησης των διδακτικών εννοιών. Για να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας που επανασχεδιάστηκε με την καθοδήγηση της ΤΠΓΠ και της Τεχνολογικής Χαρτογράφησης, διενεργήθηκε ανάλυση t-tests εξαρτημένων δειγμάτων (paired samples) και ανάλυση συνδιακύμανσης ANCOVA. Με βάση τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις διδακτικές παρεμβάσεις και το σεμινάριο επιμόρφωσης των καθηγητών Πληροφορικής, ο διδακτικός σχεδιασμός που έγινε με βάση την ΤΠΓΠ και την Τεχνολογική Χαρτογράφηση είχε καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα. Όσο αφορά τις επιδόσεις των αγοριών και κοριτσιών, δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές, γεγονός που επιβεβαιώνει τη διεθνή βιβλιογραφία. Τέλος, μέσα από τα δεδομένα από το σεμινάριο ε��ιμόρφωσης των καθηγητών Πληροφορικής διαφάνηκε ότι οι εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται να εντοπίσουν τεχνολογικά εργαλεία με κατάλληλα παιδαγωγικά χαρακτηριστικά, τα οποία να μπορούν να συνδυαστούν με αντίστοιχες μαθητοκεντρικές μεθόδους διδασκαλίας. Για τον λόγο αυτό, σχεδιάστηκε και ήδη δημιουργήθηκε ένα απλό και ευέλικτο αυτοματοποιημένο ψηφιακό εργαλείο, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί από τους καθηγητές Πληροφορικής για την ηλεκτρονική Τεχνολογική Χαρτογράφηση των τεχνολογικών εργαλείων. Ταυτόχρονα, νέες έρευνες είναι υπό εξέλιξη για την μελέτη της αποτελεσματικότητας του εργαλείου. Καταληκτικά, στο πλαίσιο της παρούσας διδακτορικής διατριβής τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ΤΠΓΠ είναι ένα αποτελεσματικό πλαίσιο για την επανασχεδίαση μαθημάτων με ψηφιακές τεχνολογίες για το γνωστικό αντικείμενο της Πληροφορικής και ότι δεν εντοπίζονται πτυχές από την ειδική διδακτική της Πληροφορικής που η ΤΠΓΠ δεν μπορεί να καλύψει. Αναγνωρίζεται φυσικά ότι, το πεδίο της Πληροφορικής δίνει έμφαση σε γνωστικούς στόχους και όχι σε συναισθηματικούς στόχους ή σε στάσεις που ενδεχομένως άλλα γνωστικά αντικείμενα να θεωρούν σημαντικά. Για τον λόγο αυτό, οι έρευνες για την ΤΠΓΠ πρέπει να συνεχιστούν έχοντας ως αντικείμενο προς μελέτη την ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε αντικείμενα όπως η τέχνη, η μουσική και το δράμα.
+188	283	360	Extremum problems of directed information	Προβλήματα Ακρότατων βάση της Κατευθυνόμενης Πληροφορίας	Traditional information theoretic measures used for evaluating channel capacity and lossy compression are defined via mutual information. For memoryless communication channels and sources this measure has been successfully applied to compute the operation capacity of channels and lossy compression of sources, respectively. For channels with memory and feedback, and nonanticipative lossy compression of sources with memory the valid information measure is the directed information defined via nonanticipative conditional distributions. Directed information is also extensively utilized in networks, communication for real-time stochastic control applications, and in biological system analysis. This thesis investigates the functional and topological properties of directed information and two extremum problems arising from this information theoretic measure. The first, is the extremum problem of nonanticipative rate distortion function of sources with memory and the second, is the extremum problem of feedback capacity of channels with memory and feedback. For these two extremum problems, existence of an optimal solution is shown using the topology of weak convergence of probability distributions. For the extremum problem of nonanticipative rate distortion function, applications in zero-delay Joint Source-Channel Coding design based on average and excess distortion probability, in bounding the Optimal Performance Theoretically Attainable by noncausal and causal codes, and computing the Rate Loss of zero-delay and causal codes with respect to noncausal codes are derived. For the extremum problem of feedback capacity, sequential necessary and sufficient conditions are derived and applied to time-varying channels with memory to establish recursive closed form expressions of the optimal distributions, which maximize the finite-time horizon directed information. In addition, the feedback capacity of several time-invariant channels with memory is derived using the asymptotic properties of the optimal distributions of the finite-time horizon directed information.	Τα κλασσικά μέτρα θεωρίας της πληροφορίας που χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό της χωρητικότητας του καναλιού και της συμπίεσης της πληροφορίας με απώλειες, ορίζονται μέσω της αμοιβαίας πληροφορίας. Για επικοινωνιακά κανάλια και πηγές πληροφορίας χωρίς μνήμη, το μέτρο της αμοιβαία πληροφορίας έχει εφαρμοστεί με επιτυχία για να υπολογίσει τη λειτουργική χωρητικότητα των καναλιών και την λειτουργική συμπίεση με απώλειες πηγών πληροφορίας αντίστοιχα. Για κανάλια με μνήμη και αιτιατή ανάδραση, και για μη προβλέψιμη συμπίεση με απώλειες πηγών πληροφορίας με μνήμη, το σωστό μέτρο πληροφορίας είναι η κατευθυνόμενη πληροφορία που ορίζεται μέσω των αιτιατών υπό συνθήκη πιθανοτικών κατανομών. Η κατευθυνόμενη πληροφορία χρησιμοποιείται επίσης σε επικοινωνιακά δίκτυα, για να χαρακτηρίσει την πληροφορία σε τυχαία συστήματα ελέγχου που λειτουργούν σε πραγματικό χρόνο και στην ανάλυση βιολογικών συστημάτων. Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποσκοπεί στο να ερευνήσει τις συναρτησιακές και τοπολογικές ιδιότητες του μέτρου της κατευθυνόμενης πληροφορίας καθώς και τα δύο βασικά προβλήματα ακροτάτων που απορρέουν από αυτό το μέτρο της θεωρίας πληροφορίας. Το πρώτο πρόβλημα ακρότατου είναι αυτό της μη προβλέψιμης συνάρτησης ρυθμού-παραμόρφωσης για πηγές πληροφορίας με μνήμη και το δεύτερο, αφορά την χωρητικότητα με ανάδραση για κανάλια πληροφορίας με μνήμη και ανάδραση. Για αυτά τα δύο προβλήματα ακροτάτων, αποδεικνύεται η ύπαρξη βέλτιστης λύσης κάνοντας χρήση της τοπολογίας ως προς την ασθενή σύγκλιση για κατανομές πιθανοτήτων. Για το ακρότατο της μη προβλέψιμης συνάρτησης ρυθμού-παραμόρφωσης, περιγράφονται εφαρμογές στο σχεδιασμό από κοινού κωδικοποίησης πηγής - καναλιού βασιζόμενοι στη πιθανότητα μέσης παραμόρφωσης και στην πιθανότητα υπερβολικής παραμόρφωσης, στην οριοθέτηση της βέλτιστης απόδοσης που θεωρητικά διέπει το σύστημα για μη αιτιατούς και αιτιατούς κώδικες πληροφορίας, και στον υπολογισμού της απώλειας ρυθμού ως προς κώδικες μηδενικής καθυστέρησης και αιτιατούς κώδικες. Για το ακρότατο της χωρητικότητας με ανάδραση περιγράφονται διαδοχικές ικανές και αναγκαίες συνθήκες που εφαρμόζονται σε χρονικά μεταβαλλόμενα κανάλια πληροφορίας με μνήμη για να επιτευχθούν κλειστές αναδρομικές εκφράσεις των βέλτιστων κατανομών που περιγράφουν τη μέγιστη τιμή της κατευθυνόμενης πληροφορίας σε πεπερασμένο χρόνο. Επιπρόσθετα, επιτυγχάνεται η εξεύρεση κλειστών εκφράσεων που χαρακτηρίζουν τη χωρητικότητα με ανάδραση διαφόρων χρονικά αμετάβλητων καναλιών πληροφορίας με μνήμη κάνοντας χρήση των ασυμπτωτικών ιδιοτήτων των κλειστών αναδρομικών εκφράσεων των βέλτιστων κατανομών που περιγράφουν τη μέγιστη τιμή της κατευθυνόμενης πληροφορίας σε πεπερασμένο χρόνο.
+189	641	523	The issue of the "tribute" Taxation and politics in the early years of British rule in Cyprus	Το ζήτημα του "φόρου υποτελείας" : φορολογία και πολιτική στην πρώτη περίοδο της βρετανικής επικυριαρχίας στην Κύπρο	The present dissertation aims to provide a comprehensive study of the issue of the so-called Cyprus Tribute. Until today, scholar research is fragmented or addressed in a context dominated by narratives in the political history and secondarily in the economy of Cyprus. This study expands on the special aspects of this burden which effectively meant the average annual surplus of the island's revenue over its expenditures in the last five years of Ottoman occupation on the island. This thesis examines the effect of this burden, especially at the very beginning of the British administration and its political and economic relations with the Cypriots since the "Cyprus Tribute" became a major source of discontent. The detailed study of the negotiations between Britain and the Porte which culminated in the Cyprus Convention highlights British machinations that led to the Administration and occupation of Cyprus, the de facto control of the island, and the fact that the economic weakness of the Porte essentially influenced the processes that culminated in the conclusion of the Defense Treaty of 1878 and the provisions regarding the Cyprus surplus. This issue was severely exacerbated by the fact that this amount was never paid to the Ottoman Empire. Instead it was deposited in the Bank of England to pay off the Ottoman Crimean loan of 1855 (guaranteed by both Britain and France) on which the Porte had defaulted . The thesis gives special emphasis on tax reform, within the framework of the first two decades of British rule on Cyprus. More particularly, it expands on the developments with regard to the Mission sent to London in 1889 and the financial aspects of the Memorandum of 1895 following the mass rallies held in 1895. Through the study of the archives of the Legislative Council the thesis unfolds the escalation of the reactions against the Cyprus Tribute, which was perceived by the elected members as a severe burden on the prospect of the island. Furthermore, it shows the gradual diversification of relations between Muslim and non-Muslim members of the said Council. At the same time, the minutes of the House of Commons in London, gives a clear picture of the approach of the British Government and the two main political formations in London towards the Cypriot demands and the extent to which London’s policy affected the rhetoric of the elected members of the Legislative Council and the Greek press on the island. The study also examines the issue of the Cyprus’ surplus in two important milestones. On the 5th of November 1914, when the island was annexed by the British Empire and on the 1st of May 1925, when Cyprus was declared as a Crown Colony. The retroactive recognition of the British Annexation of Cyprus, (Article 20 of the Treaty of Lausanne), by Turkey, reshaped the balance among Christians-Muslims for a short period of time. This development allowed a joint action by the elected members of the Legislative Council to claim the abolition of Cyprus Tribute as well as the amounts expropriated by Britain on an annual basis from 1914 onwards and the annual excess received since 1878 after the deduction of the interest paid to the ottoman loan of 1855. Finally, the thesis covers the developments that led to the abolition of Cyprus tribute for an annual payment of £10.000, in favor of “Imperial Defense”. This was made possible by raising annual grant-in-aid to £92.800 in order to cover the entire amount of the so-called tribute paid by Cyprus. Great Britain settled the issues involving Cyprus and Egypt with regard to the Ottoman loan of 1855 in a way which proved to be in the interests of the British Empire despite the fact that Cyprus had not legal or institutional obligations towards this loan.	Η απουσία μιας συνεκτικής μελέτης του ζητήματος του αποκαλούμενου φόρου υποτελείας της Κύπρου κατά την Αγγλοκρατία, αποτέλεσε το βασικό σκοπό της παρούσας διατριβής. Ως επί το πλείστον, οι σχετικές αναφορές σε αυτή την ιστορική περίοδο, είναι αποσπασματικές ή εξετάζονται σε ένα γενικό πλαίσιο όπου δεσπόζουν οι αφηγήσεις στην πολιτική ιστορία και δευτερευόντως στην οικονομία της Κύπρου. Ο διαφορετικός προσανατολισμός αυτών των μελετών, δεν έχει προσδώσει ιδιαίτερο βάρος σε αυτή την επιβάρυνση η οποία ουσιαστικά, αποτελούσε το κατά μέσο όρο ετήσιο κυπριακό πλεόνασμα των εσόδων έναντι των δαπανών, στα τελευταία πέντε έτη Οθωμανοκρατίας στη νήσο. Η παρούσα διατριβή εξετάζει την επίδραση της επιβάρυνσης αυτής στη προοπτική της νήσου, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της βρετανικής επικυριαρχίας, τη διαχείριση της κυπριακής οικονομίας και τις πολιτικο-οικονομικές σχέσεις της με τους Κύπριους. Η διατριβή αναδεικνύει τις βρετανικές μεθοδεύσεις που οδήγησαν στη διοίκηση και κατοχή της Κύπρου, επιτυγχάνοντας τον de facto έλεγχο του νησιού, και το γεγονός ότι η οικονομική αδυναμία της Υψηλής Πύλης επηρέασε ουσιαστικά τις διεργασίες που ολοκληρώθηκαν με τη σύναψη της Αμυντικής Συνθήκης του 1878 και όσων ακολούθησαν κατόπιν. Ιδιαίτερη ανάλυση γίνεται στο ζήτημα της δέσμευσης των εσόδων της Κύπρου για την εξυπηρέτηση τόκων του εγγυημένου οθωμανικού δανείου του 1855. Οι αναφορές στη φορολογική μεταρρύθμιση και την οικονομία, περιορίζονται στα πρώτα χρόνια βρετανικής διοίκησης. Ειδικότερα καλύπτουν την πρώτη σημαντική πολιτική κινητοποίηση, την αποστολή της Πρεσβείας στο Λονδίνο το 1889 και οριοθετείται με τα οικονομικά αιτήματα του Παγκύπριου Υπομνήματος του 1895. Στα πρακτικά του Νομοθετικού Συμβουλίου στη Λευκωσία διακρίνεται η κλιμάκωση της διεκδίκησης απαλλαγής από το φόρο υποτελείας, η οποία εκλαμβανόταν από τα αιρετά μέλη ως μια σοβαρή επιβάρυνση στη προοπτική της νήσου και η βαθμιαία διαφοροποίηση των σχέσεων μεταξύ μωαμεθανών και μη μωαμεθανών βουλευτών. Η παράλληλη παράθεση των πρακτικών της Βουλής των Κοινοτήτων στο Λονδίνο, προβάλλει τη προσέγγιση της βρετανικής κυβέρνησης και των δύο κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών έναντι των κυπριακών αιτημάτων και διαμαρτυριών και το βαθμό επηρεασμού της ρητορικής των αιρετών μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου και της έντασης των διεκδικήσεων που εξέφραζε ο ελληνικός τύπος στο νησί. Αξιοσημείωτη είναι η εξέλιξη του ζητήματος σε δύο σημαντικά χρονικά ορόσημα. Στις 5 Νοεμβρίου 1914, όταν η νήσος προσαρτήθηκε από τη Βρετανία και τη 1η Μαΐου 1925, όταν η Κύπρος ανακηρύχθηκε Αποικία του Στέμματος. Η αναδρομική αναγνώριση της Προσάρτησης της Κύπρου από τη Βρετανία, (Άρθρο 20 της Συνθήκης της Λωζάνης), εκ μέρους της Τουρκίας, αναδιαμόρφωσε τις ισορροπίες μεταξύ χριστιανών-μουσουλμάνων για μια βραχεία περίοδο, η οποία επέτρεψε, για πρώτη φορά, την κοινή διεκδίκηση απαλλαγής από τον υποτελικό φόρο και την αναδρομική διεκδίκηση του πλεονάσματος που οικειοποιείτο η Βρετανία, και όσων ποσών αφαιρούσε από τη νήσο, μετά το 1914, σε ετήσια βάση. Η διατριβή ολοκληρώνεται επιλογικά με την κατάργηση του υποτελικού φόρου και την αντικατάστασή του με την παγίωση υποχρέωσης των Κυπρίων να καταβάλλουν ετησίως το ποσό των £10.000, υπέρ της «Αυτοκρατορικής Άμυνας». Αποτυπώνεται έτσι, ολοκληρωμένα, η βρετανική ρύθμιση στο κριμαϊκό δάνειο του 1855, απαλλάσσοντας την Κύπρο, την Αίγυπτο, που ήταν και συμβαλλόμενο μέρος, και κυρίως την ίδια, από τα αδιέξοδα της διαχείρισης των υποχρεώσεών της έναντι ενός δανείου, θεσμικά άσχετου με τη νήσο.
+190	351	360	Characterization of humic acids and complexation studies with heavy metal ions	Χαρακτηρισμός χουμικών οξέων και μελέτη της αλλελεπίδρασης τους με ιόντα βαρέων μετάλλων: διδακτορική διατριβή	The aim of this PhD thesis was the characterization of organic matter, and especially humic acids (HA), and the interaction of these substances with metal ions. The investigation was performed using soil humic acids (Aldrich and Gohy-573) and olive cake HA, which was extracted from olive-cake (the biomass by-product of olive oil production). The results obtained from the characterization and complex formation studies, lead to the conclusion that, olive cake HA shows similar structural characteristics and almost identical complex behavior to soil HA, indicating that olive cake HA could act as a significant carrier of metal ions not only in terrestrial but also in living plant bodies. The effect of temperature on the stability of soil humic acids, has been also studied in the present work. The results show, that at about 60 0C reversible loss of water takes place, (release of physisorbed water) while heating above 70 0C results in irreversible structural changes, that could affect chemical properties (e.g. complex formation) of the material. Complexation of heavy metals with HA, was studied with separation techniques (centrifugation, filtration, dialysis), potentiometric techniques by means of ion selectives electrodes (ISE Cu(II), Cd(II), Ca(II)), solubility studies of U(VI) and Eu(III) and fluorescence methods (TRLFS). For comparison, the complexation of Cm(III) and Eu(III) with organic model ligands, was also performed. For the evaluation of the complexation data, the charge neutralization model was used. The results obtained (complexation constants) are very close to literature data and invariant of the experimental conditions, like concentration and origin of humic acid. Relative strength of metal ion - humic acid interaction follows the order Εu3+>Cu2+>Cd2+>Ca2+ , with stability constants ranging (logβ) between 4 - 6. Complexation studies of simple organic ligands, used as model systems of humic acids, with Eu(III) and Cm(III), indicate that the complexation behavior of simple organic ligands is completely different from that of humic acids. In contrast to simple organic ligands molecules that are mono or bidentate coordinated to the metal ion (e.g. Eu3+, Cm3+), humic acids form polydentate complexes with the corresponding metal ions.	Αντικείμενο έρευνας της παρούσας διατριβής αποτελεί ο χαρακτηρισμός της οργανικής ύλης και ειδικότερα των χουμικών οξέων και η αλληλεπίδραση τους με ιόντα βαρέων μετάλλων. Όσον αφορά το χαρακτηρισμό των χουμικών, έχουν χρησιμοποιηθεί τα εδαφικά ΗΑ (Aldrich και Gohy-573) καθώς επίσης και το φυτικό ΗΑ (olive-cake) που απομονώθηκε από το πυρηνόξυλο, το παραπροϊόν της ελαιουργίας. Tα πειράματα χαρακτηρισμού του ΗΑ olive-cake, (σύσταση, δομή, μέγεθος), αλλά και τα πειράματα συμπλοκοποίησης του, με ιόντα βαρέων μετάλλων, έδειξαν ότι το ΗΑ olive-cake παρουσιάζει πολύ παρόμοια δομικά χαρακτηριστικά και συμπλοκοποιητική συμπεριφορά με εδαφικά ΗΑ, υποδηλώνοντας το πιθανό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν και φυτικά ΗΑ στη δέσμευση και διασπορά μετάλλων τόσο στο έδαφος όσο και στα φυτά. Η επίδραση της θερμοκρασίας στη σταθερότητα των χουμικών οξέων Aldrich και Gohy-573, έχει επίσης μελετηθεί στα πλαίσια της εργασίας αυτής. Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι τα ΗΑ υφίστανται αντιστρεπτές αλλαγές έως 60 0C, (ελευθέρωση φυσιοροφημένου νερού) ενώ σε θερμοκρασίες άνω των 70 0C, υφίστανται μη αντιστρεπτές δομικές αλλαγές οι οποίες επηρεάζουν τις ιδιότητες των χουμικών, όπως π.χ. τη συμπλοκοποιητική τους ικανότητα. Η συμπλοκοποίηση βαρέων μεταλλοϊόντων με ΗΑ, έχει μελετηθεί με τη χρήση τεχνικών διαχωρισμού (φυγοκέντριση, διήθηση, διαπίδυση), ποτενσιομετρικών τεχνικών (ISE Cu(II), Cd(II), Ca(II)), μελετών διαλυτότητας των ιζημάτων του U(VI) και Eu(III) και τεχνικών φθορισμού (ΤRLFS). Για συγκριτικούς σκοπούς, έχει μελετηθεί και η συμπλοκοποίηση των μεταλλοϊόντων Εu(III) και Cm(III), με απλούς οργανικούς υποκαταστάτες που χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλα των χουμικών. Για την αξιολόγηση των δεδομένων συμπλοκοποίησης χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο εξουδετέρωσης φορτίου. Τα αποτελέσματα (τιμές σταθερών σχηματισμού) είναι πολύ κοντά στα βιβλιογραφικά δεδομένα και ανεξάρτητα των πειραματικών συνθηκών, όπως τη συγκέντρωση και το είδος του χουμικού οξέος. Η ισχύς του δεσμού χουμικού-μεταλλοϊόντος ακολουθεί τη σειρά, Εu3+>Cu2+>Cd2+>Ca2+ με logβ να κυμαίνονται από 4-6. Οι μελέτες συμπλοκοποίησης απλών οργανικών υποκαταστατών, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν ως ενώσεις μοντέλα των χουμικών, με τα μεταλλοϊόντα Eu(III) και Cm(III) έδειξαν ότι η συμπλοκοποιητική συμπεριφορά των απλών οργανικών υποκαταστατών είναι διαφορετική σε σχέση με αυτή των χουμικών. Σε αντίθεση με τους απλούς οργανικούς υποκαταστατες οι οποίοι συμπλοκοποιούνται μονοδοτικά ή διδοτικά με τα ιόντα, Eu(III) και Cm(III), τα χουμικά σχηματίζουν πολυδοτικά σύμπλοκα με τα εν λόγω μεταλλοϊόντα.
+191	468	512	Act to prevent eating disorders : evaluation of the AcceptME digital gamified prevention program based on acceptance and commitment therapy	ΘΑΔ για την πρόληψη των διατροφικών διαταραχών: αξιολόγηση του ψηφιακού προγράμματος πρόληψης AcceptME βασισμένο στην θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης	Eating Disorders (ED) constitute a serious public health issue that affects predominantly women and appears typically in adolescence or early adulthood (Grilo, 2004). As ED are associated with significant adverse medical and psychological consequences, it is vital to focus on the development of successful prevention programs. Even though, in the last two decades significant steps have been made over the development of efficacious and effective ED prevention programs, there is room for improvement in regards to effect sizes (Stice et al., 2013). Prevention programs for ED to date have focussed on either reducing the pursuit of the thin ideal (Stice et al., 2012) or on disputing and replacing unrealistic thoughts with regard to food, body and weigh (Vanderlinden, 2008). There is a growing body of evidence supporting the functional relationship between ED symptomatology and control of emotional states either by avoiding or inhibiting emotional responses. The present doctoral thesis aimed to investigate the effectiveness and acceptability of a digital Acceptance and Commitment Therapy (ACT; Hayes et al, 1999) based prevention program in comparison to a wait-list control group for young women identified to be at risk for ED. The goals of the study were to describe the development of the AcceptME protocol and digitalized program, assess participants’ feedback and the acceptability of the program, and examine the effectiveness of the ACT-based prevention program compared to a wait-list control group. This prevention program has several innovations: a) it is based on ACT theory and practices; b) it uses gamification principles to create a program appealing to adolescents; c) it targets behaviour change in individuals via helping a digital character overcome difficulties in the digitalized program Participants were randomized to receive either the digital prevention program (N=58 M Age= 15.27, SD=2.25) or placed on a wait-list (N=30, M Age=15.09, SD=1.89). The prevention group completed 6 digital sessions. Analyses indicated that the AcceptME prevention program effectively reduced the weight and shape concerns (WCS) of participants, with large resulting effect sizes (Cohen’s d=.91) when compared to wait-list controls. Participants’ feedback suggests that for this group of participants, the AcceptME program was perceived as helpful for dealing more effectively with body related thoughts and worries. Specifically, the most useful program processes identified were values and acceptance. Participants’ feedback indicated some of the gamification processes to be useful. For instance the programs storyline as initially conceptualized seemed to achieve the goal of engaging the participants in a vicarious experience and, in turn, learning from this experience. It seems that using the third person perspective might be an effective strategy to enhance participation and ultimately, behaviour change. Overall, these results suggest that the AcceptME program holds promise for the prevention of EDs among young women.	Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής (Δ.Δ) αποτελούν ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα υγείας το οποίο κυρίως επηρεάζει γυναίκες και συνήθως εμφανίζεται στην εφηβεία ή στην αρχή της ενηλικίωσης (Grilo, 2004). Καθώς οι Δ.Δ συσχετίζονται με δυσμενής ιατρικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, είναι ζωτικής σημασίας να επικεντρωθούμε στην ανάπτυξη επιτυχών προγραμμάτων πρόληψης. Παρόλο ότι τις δυο τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την ανάπτυξη αποτελεσματικών προγραμμάτων πρόληψης των Δ.Δ, υπάρχει χώρος για αύξηση της αποδοτικότητας τους (Stice et al., 2013). Μέχρι σήμερα, τα προγράμματα πρόληψης των Δ.Δ έχουν επικεντρωθεί είτε στην μείωση της επιδίωξης του ιδανικά λεπτού σώματος (Stice et al., 2012) ή αμφισβητώντας και αντικαθιστώντας μη ρεαλιστικές σκέψεις σε ότι αφορά το φαγητό, το σώμα και το βάρος (Vanderlinden, 2008). Υπάρχει μια αύξηση των στοιχείων που υποστηρίζουν την λειτουργική σχέση μεταξύ της συμπτωματολογίας των Δ.Δ και του ελέγχου της συναισθηματικής κατάστασης είτε με την αποφυγή είτε την αναστολή συναισθηματικών αντιδράσεων. Η παρούσα διδακτορική διατριβή είχε στόχο να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα και την αποδοχή ενός ψηφιακού προγράμματος πρόληψης βασισμένο στην Θεραπεία Αποδοχής και Δέσμευσης – ΘΑΔ (ACT; Hayes et al, 1999) ανάμεσα σε μια ομάδα νεαρών γυναικών με αναγνωρισμένο ρίσκο ανάπτυξης Δ.Δ και σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Οι στόχοι της διατριβής ήταν η ανάπτυξη του πρωτοκόλλου και ψηφιακού προγράμματος AcceptME, η ανατροφοδότηση από τους συμμετέχοντες σε σχέση με την αποδοχή του προγράμματος καθώς και η εξέταση της αποτελεσματικότητας ενός προγράμματος πρόληψης βασισμένο στην ΘΑΔ συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου σε νεαρές γυναίκες με αναγνωρισμένο ρίσκο ανάπτυξης Δ.Δ. Το πρόγραμμα πρόληψης AcceptME έχει αρκετές καινοτομίες: α) βασίζεται στην θεωρεία και τις πρακτικές της ΘΑΔ; β) χρησιμοποιεί ιδιότητες ηλεκτρονικού παιχνιδιού για να είναι ελκυστικό προς εφήβους και νεαρούς ενήλικες; γ) στοχεύει στην αλλαγή συμπεριφοράς μέσω της βοήθειας του συμμετέχοντα προς τον ψηφιακό χαρακτήρα να ξεπεράσει δυσκολίες στο ψηφιακό πρόγραμμα. Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιημένα έλαβαν είτε το ψηφιακό πρόγραμμα πρόληψης (N=58 Mage= 15.27, SD=2.25) είτε τοποθετήθηκαν στην ομάδα ελέγχου (N=30, Mage=15.09, SD=1.89). Η ομάδα πρόληψης συμπλήρωσε 6 ψηφιακές συνεδρίες. Η ανάλυση έδειξε ότι το πρόγραμμα πρόληψης AcceptME μείωσε αποτελεσματικά την ανησυχία των συμμετεχόντων για το βάρος και το σχήμα του σώματος τους με μεγάλη αποτελεσματικότητα (Cohen’s d=.91) συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Η ανατροφοδότηση από τους συμμετέχοντες συνιστά ότι για αυτή την ομάδα συμμετεχόντων, το πρόγραμμα AcceptME κρίθηκε ως βοηθητικό για την πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των σκέψεων και των ανησυχιών για την εικόνα του σώματος. Πιο συγκεκριμένα, οι πιο σημαντικές διαδικασίες του προγράμματος που αναγνωρίστηκαν ήταν οι αξίες και η αποδοχή. Η ανατροφοδότηση των συμμετεχόντων ανέδειξε επίσης ιδιότητες του ηλεκτρονικού παιχνιδιού ως χρήσιμες. Για παράδειγμα, η ιστορία και η πλοκή του προγράμματος φάνηκε να επιτυγχάνει τον στόχο της ενασχόλησης των συμμετεχόντων σε vicarious experience και ακολούθως να μαθαίνουν από αυτή την εμπειρία. Φαίνεται πως η οπτική γωνία μέσω ενός τρίτου ατόμου ίσως να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για την επαύξηση της συμμετοχής και, στην τελική, στην συμπεριφοριστική αλλαγή. Συνολικά, αυτά τα αποτελέσματα εισηγούνται ότι το πρόγραμμα AcceptME είναι υποσχόμενο ως προς την αποφυγή Δ.Δ ανάμεσα σε νεαρές γυναίκες.
+192	495	514	European Union and local government actors: the europeanization of the local government actors of the Republic of Cyprus	Ευρωπαϊκή Ένωση και τοπική αυτοδιοίκηση : ο εξευρωπαϊσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Κυπριακή Δημοκρατία	This dissertation analyses, from a political science perspective, an aspect of the European integration of the Republic of Cyprus that has remained unexplored, despite its importance for the quality of democracy. The basic innovation of this work is the assessment of the impact of European integration, through the process of Europeanization, on the local government as the level of governance, which is closest to citizens. The impact of European integration and the range of actions of local government is analysed in terms of structure, processes, financial and human resources and traces the trends of Europeanization. The first hypothesis is that the historical burdens, inherited to the local government, may act as decelerating factors vis-à-vis Europeanization minimizing the effects of European integration. The second hypothesis focuses on whether the differences in the effects of Europeanization depend on parameters such as the different institutional and financial capacities and on differences in terms of the profile of the local elites. The period under examination is 2000-2012, covering both the immediate pre-accession and the immediate post-accession periods. Methodologically, a literature review took place, followed by the utilization of structured questionnaires and semistructured interviews of members of the elected local elite. Initially, the main theoretical/analytical framework is defined (urban europeanization Marshall, 2005). The historical neo-institutional approach was used to explain the role of past historical developments in influencing strategies (Lecours, 2011:1107). Finally, the recourse analysis model was utilized to examine how local governments’ capacities are being influenced by their role and their competencies (Carlton, 2002). The empirical part of the dissertation starts with the presentation of the sample of the Municipalities and the Communities, focussing on population, structure and personnel data. It presents the basic innovation of this dissertation, focussing on the Europeanization of the Cypriot local government and highlighting its path dependency and its slow development. The last part of this work presents the conclusions. The main conclusion is that the effects of Europeanization and the reactions of the local government towards them have been limited. It is concluded that the burdens of the past have acted as decelerating factors preventing local government from utilizing the opportunities of European integration. Specific aspects of these factors, such as the general institutional immaturity that is observed in Cyprus, have resulted into the inefficient functioning of the local institutions, which are the closest level of governance to the Cypriot citizens. The significance of this dissertation lies in the partial coverage of an important gap in the literature of a governance level that is of particular importance for the functioning of democracy, the one of local government. It does so by establishing local government as an analytical category and by offering the first study of its relationship with the EU. This dissertation highlights issues that can assist the Republic of Cyprus to advance in social and political terms, at the level of the local government.	Η παρούσα διατριβή μελετά, από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης, μία πτυχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας που παρέμεινε ανεξερεύνητη, παρά τη σημασία της για την ποιότητα της δημοκρατίας. Η βα��ική καινοτομία της διατριβής συνίσταται στην αξιολόγηση της επίδρασης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μέσω της διαδικασίας του εξευρωπαϊσμού, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως το επίπεδο διακυβέρνησης που είναι κοντύτερα στον πολίτη. Οι επιδράσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και η ανταπόκριση της Κυπριακής Τοπικής Αυτοδιοίκησης αναλύονται σε όρους δομής και διαδικασιών, χρηματοδοτικών και ανθρώπινων πόρων και αναδεικνύουν τις τάσεις του εξευρωπαϊσμού. Η πρώτη υπόθεση εργασίας είναι ότι τα βαρίδια του παρελθόντος που έχουν κληροδοτηθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ενδέχεται να λειτουργήσουν ως επιβραδυντές, περιορίζοντας τις επιδράσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η δεύτερη υπόθεση εργασίας εστιάζει στο κατά πόσο οι πιθανές διαφοροποιήσεις στα αποτελέσματα του εξευρωπαϊσμού εξαρτιούνται από τις διαφορές σε όρους προφίλ των τοπικών ηγεσιών και από τις διαφορετικές θεσμικές και οικονομικές δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η εστίαση στους συγκεκριμένους παράγοντες αναδεικνύει το κατά πόσο οι διαφοροποιήσεις στα αποτελέσματα του εξευρωπαϊσμού εξαρτιούνται από παραμέτρους, όπως τις διαφορετικές θεσμικές και οικονομικές δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και από τις διαφορές σε όρους προφίλ των τοπικών ηγεσιών. Ερευνάται η περίοδος μεταξύ 2000-2012 καλύπτοντας την άμεση προενταξιακή και μεταενταξιακή περίοδο. Μεθοδολογικά, μετά την ανασκόπηση της διαθέσιμης βιβλιογραφίας, αναπτύχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν δομημένα ερωτηματολόγιά και πραγματοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις μελών της εκλεγμένης τοπικής ελίτ. Αρχικά, καθορίζεται το θεωρητικό πλαίσιο που χρησιμοποιείται για την ανάλυση των επιδράσεων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (αστικός εξευρωπαϊσμός Marshall, 2005). Χρησιμοποιείται η ιστορική νεοθεσμική προσέγγιση για να επεξηγηθεί ο ρόλος των προηγούμενων ιστορικών εξελίξεων που ενδέχεται να επηρεάζουν τις στρατηγικές (Lecours, 2011:1107). Τέλος, χρησιμοποιείται το μοντέλο ανάλυσης πόρων για να εξεταστεί πώς η ικανότητα των τοπικών φορέων επηρεάζεται από τους πόρους και τις αρμοδιότητες τους (Carlton, 2002). Στο εμπειρικό κομμάτι της διατριβής, παρουσιάζονται οι Δήμοι και οι Κοινότητες που αποτελούν το δείγμα, εστιάζοντας σε στοιχεία πληθυσμιακά, δομής και στελέχωσης. Παρουσιάζεται η βασική καινοτομία της διατριβής που αφορά τα ευρήματα της έρευνας που επικεντρώνονται στον εξευρωπαϊσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αναδεικνύοντας μίαν εξαρτημένη διαδρομή εξευρωπαϊσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και ένα βραδύ εξευρωπαϊσμό. Τέλος, αναπτύσσονται τα συμπεράσματα. Το κύριο συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι τα αποτελέσματα του εξευρωπαϊσμού και οι αντιδράσεις των τοπικών φορέων προς αυτόν ήταν περιορισμένα. Εξάγεται το συμπέρασμα ότι τα βαρίδια του παρελθόντος έδρασαν ως ανασταλτικοί παράγοντες αποτρέποντας την Τοπική Αυτοδιοίκηση από την πλήρη αξιοποίηση των ευκαιριών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Συγκεκριμένες πτυχές των πιο πάνω παραγόντων, όπως η γενικότερη θεσμική ανωριμότητα που παρατηρείται, έχουν ως αποτέλεσμα την ανεπαρκή λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που βρίσκεται κοντύτερα στους Κύπριους πολίτες. Η σημασία αυτής της διατριβής έγκειται στην μερική κάλυψη ενός σημαντικού βιβλιογραφικού κενού, σε ένα επίπεδο διακυβέρνησης που είναι εξαιρετικά σημαντικό για την δημοκρατία, εκείνο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Προσπαθεί να καλύψει το κενό, θέτοντας ως αναλυτική κατηγορία μελέτης την Τοπική Αυτοδιοίκηση και προσφέροντας την πρώτη μελέτη της σχέσης της με την ΕΕ. Η παρούσα διατριβή αναδεικνύει θέματα που μπορούν να βοηθήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει σε κοινωνικούς και πολιτικούς όρους, στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
+193	161	118	Contributions to wavelet methods in nonparametric statistics	Συμβολές στις μεθόδους Wavelet στη μη παραμετρική στατιστική	In Chapter 1, we first consider the problem of estimating the integral of the square of a probability density function on the basis of a random sample from a weighted distribution. We show that the proposed estimator attains the minimax rate of convergence that is optimal for direct data. We obtain the information bound for the problem of estimating the integral of the square of a probability density function when weighted data are available. In Chapter 2, we consider the problem of estimating the unknown response function in the standard Gaussian white noise model and apply the Maximum a Posteriori Method in a wavelet context. Minimax rates are attained by the proposed estimator._These results are generalized under the sampled data model and for derivates of the response function. In Chapter 3, we extend the minimax results obtained under the functional denconvolution model under the L^{2} risk to the case of L^{p} risk, for p>=1.	Στο πρώτο κεφάλαιο ασχολούμαστε με το πρόβλημα της εκτίμησης του ολοκληρώματος του τετραγώνου μιας συνάρτησης πυκνότητας όταν δεδομένα με βάρος ειναι διαθέσιμα. Δείχνουμε ότι ο προτεινόμενος εκτιμητής επιτυγχάνει τη βέλτιστη ταχύτητα σύγκλισης για δεδομένα χωρίς βάρος. Επίσης δίνουμε το πληροφοριακό φράγμα όταν δεδομένα με βάρος ειναι διαθέσιμα. Στο δεύτερο κεφάλαιο ασχολούμαστε με την εκτίμηση μιας άγνωστης συνάρτησης στο Κανονικό μοντέλο λευκού θορύβου και δείχνουμε ότι ο προτεινόμενος εκτιμητής επιτυγχάνει τη βέλτιστη ταχύτητα σύγκλισης. Τα αποτελέσματα αυτά γενικεύονται κάτω από το διακριτό μοντέλο και για παραγώγους της άγνωστης συνάρτησης. Στο τρίτο κεφάλαιο τα βέλτιστα αποτελέσματα στο μοντέλο συναρτησιακής συνέλιξης για το L^{2} σφάλμα γενικεύονται και για το L^{p} σφάλμα για p>=1.
+194	523	521	The contribution of learning theories for the development of a model of effective teaching: The possibilities of expanding the dynamic model of educational effectiveness	Η συμβολή των θεωριών μάθησης στην ανάπτυξη ενός μοντέλου μέτρησης της αποτελεσματικής διδασκαλίας : οι δυνατότητες διεύρυνσης του δυναμικού μοντέλου εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας	Τhe current survey aims to locate factors of effective teaching which are in line with direct teaching approach as well as the constructivism. The theoretical framework of the current survey was the Dynamic Model of Educational Effectiveness. Therefore, the current survey assessed whether the eight factors of the dynamic model at the class level are enough to describe effective teaching, or whether the model needed to be developed further, including more interpretive factors (mainly factors that are in line with constuctivism). The research design of the current study centered around two phases; in the first phase, a meta-analysis of previous studies between 1980 and 2010 was conducted, which included 167 studies. Through a multi-level analysis of the data, the generic nature of effective teaching factors was also validated, since it was confirmed that the effect sizes does not depend on the location where the study is conducted, or on the type of the study, or on the age of the students. It is worth mentioned that the influence of some of the factors seemed to be generic but differential as far as some variables go. Furthermore, the meta-analysis showed that some types of research showed a higher degree of influence than other types. So, researchers in the field of the EER must be careful when comparing effect sizes of two factors, which were measured through different types of research. From the meta-analysis it was also become possible to expand the dynamic model. Specifically, seven factors of effectiveness were located, which were not related to the dynamic model. Two of these factors, the promotion of self-regulated learning and the use of concept maps (that are in line to constructivism), were proven to have a high effect size on educational results. Furthermore, many surveys were found examining the influence of the promotion of self-regulated learning on students’ outcomes. The results of the meta-analysis were used for the design of the second phase of the research, the conducting of a longitudinal study aiming for the validation of the factor of promoting self-regulated learning in Cyprus. Within this framework, 72 observations occurred of primary math classes. The multi-level analysis of the data showed that three of the dimensions of promoting self-regulated learning (frequency, quality, differentiation), have a statistically significant effect on students’ results. It was also confirmed that the inclusion of the specific factor in the initial model, contributes to the interpretation of a larger percentage of the students’ performance. Hence, it was shown that self-regulated learning worth to be used for extending the dynamic model at the class level. The analysis also showed the importance of the five effectiveness dimensions for the measurement of effective teaching factors. It became apparent that some factors had a statistically significant effect in some dimensions, and not towards others. This evidence is especially important for the theoretical framework of the EER, since it shows that the use of the five dimensions may contribute to the location of the real effect size of the effective teaching factors.	Η διεξαγωγή της παρούσας έρευνας, στόχευε στο να εντοπιστούν παράγοντες αποτελεσματικής διδασκαλίας που συνάδουν τόσο με την άμεση διδασκαλία, όσο και με τον εποικοδομητισμό. Το θεωρητικό πλαίσιο που χρησιμοποιήθηκε ως βάση για το σχεδιασμό της παρούσας έρευνας ήταν το Δυναμικό Μοντέλο Εκπαιδευτικής Αποτελεσματικότητας. Έτσι, εξετάστηκε κατά πόσο οι οκτώ παράγοντες του μοντέλου στο επίπεδο της τάξης είναι αρκετοί για να περιγράψουν την αποτελεσματική διδασκαλία ή αν το μοντέλο χρειάζεται να επεκταθεί, συμπεριλαμβάνοντας παράγοντες που μπορούν να ερμηνεύσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις αποκλίσεις των επιδόσεων των μαθητών (κυρίως με παράγοντες που συνάδουν με τον εποικοδομητισμό). Ο ερευνητικός σχεδιασμός της παρούσας έρευνας επικεντρώθηκε σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση διενεργήθηκε μετα-ανάλυση των ερευνών που έγιναν διεθνώς την περίοδο 1980-2010 και σε αυτήν συμπεριλήφθηκαν 167 έρευνες. Μέσα από τη διεξαγωγή της μετα-ανάλυσης διαφάνηκε η σημασία των οκτώ παραγόντων του δυναμικού μοντέλου για την ερμηνεία των μαθησιακών αποτελεσμάτων. Επιπλέον, έγινε δυνατό να εγκυροποιηθεί η γενική φύση των παραγόντων αποτελεσματικής διδασκαλίας που εντοπίστηκαν, αφού διαπιστώθηκε ότι ο βαθμός επίδρασής τους δεν εξαρτάται από τη χώρα διεξαγωγής της έρευνας, από το είδος των μαθησιακών αποτελεσμάτων ή από την ηλικία των παιδιών που συμμετέχουν στην έρευνα. Αξίζει να αναφερθεί ωστόσο, ότι η επίδραση κάποιων παραγόντων φάνηκε να είναι γενική αλλά διαφοροποιημένη ως προς κάποιες μεταβλητές και ότι κάποιοι τύποι έρευνας δείχνουν μεγαλύτερο βαθμό επίδρασης από ότι κάποιοι άλλοι. Επομένως, οι ερευνητές στο χώρο της ΕΕΑ πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν συγκρίνουν το βαθμό επίδρασης δύο παραγόντων, οι οποίοι εξετάστηκαν μέσα από διαφορετικούς τύπους έρευνας. Από τη μετα-ανάλυση, διαφάνηκε παράλληλα η δυνατότητα διεύρυνσης του ΔΜΕΑ. Συγκεκριμένα, εντοπίστηκαν επτά παράγοντες αποτελεσματικότητας, οι οποίοι δε σχετίζονταν με το δυναμικό μοντέλο. Δύο από τους παράγοντες αυτούς (που συνάδουν με τον εποικοδομητισμό), η προώθηση της αυτορυθμιζόμενης μάθησης και η χρήση των εννοιολογικών χαρτών, φάνηκαν να έχουν να έχουν σχετικά ψηλό βαθμό επίδρασης στα μαθησιακά αποτελέσματα. Παράλληλα, για την προώθηση της αυτορυθμιζόμενης μάθησης εντοπίστηκαν αρκετές έρευνες. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αξιοποιήθηκε για το σχεδιασμό της δεύτερης φάσης της έρευνας, δηλαδή της διεξαγωγής διαχρονικής έρευνας με στόχο την εγκυροποίηση του παράγοντα της προώθησης της αυτορυθμιζόμενης μάθησης στην Κύπρο. Στα πλαίσια της κύριας φάσης της έρευνας διενεργήθηκαν 72 παρατηρήσεις στο μάθημα των μαθηματικών. Η πολυεπίπεδη ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι τρεις από τις διαστάσεις του παράγοντα της προώθησης της αυτορυθμιζόμενης μάθησης (της συχνότητας, της ποιότητας και της διαφοροποίησης) ασκούν στατιστικά σημαντική επίδραση στην επίδοση των παιδιών στα μαθηματικά. Διαπιστώθηκε επίσης, ότι η συμπερίληψη του συγκεκριμένου παράγοντα στο αρχικό μοντέλο των οκτώ παραγόντων συμβάλλει στην ερμηνεία μεγαλύτερου ποσοστού της απόκλισης των επιδόσεων των παιδιών. Έτσι, φάνηκε ότι η προώθηση της αυτορυθμιζόμενης μάθησης αξίζει να χρησιμοποιηθεί για επέκταση του δυναμικού μοντέλου στο επίπεδο της τάξης. Φάνηκε επίσης, η σημασία της χρήσης των πέντε διαστάσεων μέτρησης της αποτελεσματικότητας, αφού κάποιοι παράγοντες είχαν στατιστικά σημαντική επίδραση ως προς κάποιες διαστάσεις, ενώ ως προς κάποιες άλλες όχι. Το στοιχείο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το μεθοδολογικό πλαίσιο της ΕΕΑ, αφού δείχνει ότι η χρήση των πέντε διαστάσεων μπορεί να συμβάλει στον εντοπισμό του πραγματικού βαθμού επίδρασης των παραγόντων αποτελεσματικής διδασκαλίας.
+195	263	277	KSPOT : a network-aware framework for energy-efficient data acquisition in wireless sensor networks	KSpot+: Ένα Ενεργειακά-αποδοτικό Πλαίσιο Συλλογής Δεδομένων σε Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων με Επίγνωση του Δικτύου	Wireless Sensor Networks (WSNs) are composed of resource-constrained tiny-scale devices that enable users to monitor the physical world at an extremely high fidelity. In order to collect the data generated by these tiny-scale devices, the data management community has proposed the utilization of declarative data-acquisition frameworks that provide similar functionality to traditional DQPs. While these frameworks have facilitated the energy-efficient retrieval of data from the physical environment, they were agnostic of the underlying network topology and also did not support advanced query processing semantics. In this dissertation we present KSpot+, a novel distributed network-aware framework for data acquisition in WSNs that optimizes network efficiency by combining three novel components: i) the Tree Balancing Module, which balances the workload incurred on each sensor node by constructing efficient network topologies; ii) the Workload Balancing Module, which minimizes data reception inefficiencies by synchronizing the network activity intervals of each sensor node; and iii) the Query Processing Module, which employs a novel ranking mechanism that yields only the k-highest ranked answers, thus further minimizing energy consumption. In order to validate the efficiency of KSpot+, we have created a prototype implementation of KSpot+ in nesC and JAVA. In our experimental evaluation, we thoroughly assess the performance of KSpot+ using the real prototype system and datasets from the University of California - Berkeley, the University of Washington and Intel Research Berkeley. We show that KSpot+ provides significant energy reductions under a variety of conditions, thus significantly prolonging the longevity of a WSN compared to predominant approaches.	Τα Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων (ΑΔΑ) αποτελούνται από μικροσκοπικές συσκευές με περιορισμένους πόρους και παρέχουν στους χρήστες την ευκαιρία να παρακολουθούν το περιβάλλον με πολύ ψηλή ευκρίνεια. Για τη συλλογή των δεδομένων που παράγονται από αυτές τις μικροσκοπικές συσκευές η κοινότητα της διαχείρισης δεδομένων έχει προτείνει τη χρήση δηλωτικών πλαισίων εφαρμογών που είναι επικεντρωμένα στην συλλογή δεδομένων παρόμοια με τα παραδοσιακά κατανεμημένα συστήματα επεξεργασίας επερωτήσεων. Παρόλο που τα συγκεκριμένα πλαίσια έχουν επιτύχει την ενεργειακά αποδοτική συλλογή δεδομένων δεν έχουν λάβει υπόψη σημαντικές παραμέτρους του δικτύου και επίσης δεν υποστηρίζουν προηγμένους τύπους επερωτήσεων. Σε αυτή τη διατριβή προτείνουμε το KSpot+, ένα νέο κατανεμημένο πλαίσιο για την συλλογή δεδομένων σε ΑΔΑ το οποίο λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά του δικτύου και βελτιστοποιεί την απόδοσή του συνδυάζοντας τρία συστατικά: α) η μονάδα Ισοζυγισμού Δέντρου, η οποία δημιουργεί αποδοτικές τοπολογίες με την ομοιόμορφη κατανομή του φόρτου εργασίας κάθε αισθητήρα; β) η μονάδα Ισοζυγιστής Φόρτου, η οποία ελαχιστοποιεί το χρόνο που διατηρεί ενεργοποιημένο το μέσο επικοινωνίας του ο κάθε αισθητήρας; και γ) η μονάδα Επεξεργασίας Δεδομένων, η οποία χρησιμοποιεί ένα πρωτοποριακό μηχανισμό για την αποκάλυψη μόνο των Κ πιο σημαντικών δεδομένων του δικτύου, μειώνοντας έτσι σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας. Για την επαλήθευση της αποδοτικότητας του πλαισίου KSpot+, έχουμε δημιουργήσει μία πρότυπη εφαρμογή στις γλώσσες προγραμματισμού nesC και JAVA. Μέσα από την πειραματική μας αξιολόγηση, όπου χρησιμοποιούμε πραγματικά δεδομένα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϋ, το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και το Ερευνητικό Ινστιτούτο Intel στο Μπέρκλεϋ, επιδεικνύουμε ότι το KSpot+ μειώνει σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας σε διάφορες περιπτώσεις. Συνεπώς, το KSpot+ αυξάνει τη διάρκεια ζωής του δικτύου περισσότερο από άλλα επικρατέστερα πλαίσια.
+196	486	607	Acceptance and commitment therapy for primary headache sufferers : a randomized controlled trial	Θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης για ασθενείς με πρωτοπαθείς πον��κεφάλους: μια κλινική τυχαιοποιημένη μελέτη	The main behavioral treatment suggestion for headache management is the prevention of headaches via avoidance of external and internal headache triggers. Despite the wide use of avoidance in headache management, very little empirical evidence exists to support its effectiveness. Attempts at avoiding headache triggers or other internal private experiences associated with headaches, may increase trigger potency, restrict lifestyle, decrease internal locus of control, and exacerbate and maintain pain perception. New treatment approaches, such as Acceptance and Commitment Therapy (ACT), emphasize acceptance and valued-living as alternatives to avoidance. Though APA characterizes ACT as an empirically supported treatment for chronic pain, there is limited evidence for its effectiveness for headache disorders. The purpose of the present study was threefold. First, it aimed to critically evaluate the detrimental role of avoidance when dealing with head pain, and then proposed the ACT approach as an alternative to the avoidance and control of pain agenda. Second, it examined in a Randomized Controlled Trial (RCT) how an ACT-based intervention for headache sufferers decreases disability and improves quality of life, compared to a Wait List Control group (WL). Finally, it sought to examine the mechanism of ACT treatment on headache-related disability and quality of life outcomes, through ACT-theoretically-based mediators (e.g., pain acceptance, psychological inflexibility in pain, committed actions, values progress and obstruction, and mindfulness). 94 headache sufferers were randomized to either receive ACT or be in a waitlist control condition. Headache-related disability and quality of life (primary outcomes); headache severity, medical utilization and psychological distress (secondary outcomes); and ACT process measures (e.g., assessing acceptance, defusion, values, mindfulness etc.) were assessed before-treatment, at treatment-end, and at 3 and 6-month follow-ups. Results demonstrated substantial improvement in favor of ACT compared to the WL group on primary outcomes. No significant group by time differences was observed for secondary outcomes, except for depression, where ACT demonstrated significant reductions when compared to the control. When 6-month follow-up assessments were examined, ACT resulted in significant effects of time for disability, quality of life, pain severity, frequency of medical utilization, and depression. Also, the ACT group, when compared to the control group presented improvements in several ACT processes (e.g., pain acceptance, avoidance of pain, cognitive fusion, and value obstructions) at treatment-end, and at 3-month follow-up. Further, mediation analyses using a non-parametric cross product of the coefficient approach demonstrated that pain acceptance, psychological inflexibility in pain, avoidance of pain, and values progress were found to all mediate the effects of treatment on headache disability and quality of life at 3, and 6-month follow-up. Findings from this study offer new evidence for the utility and efficacy of ACT in the management of primary headaches. Also, findings provide evidence that the ACT approach indeed works via its proposed mechanisms of action. Collectively, this study has practical and translational value and suggests the use of ACT for the management of headaches.	Η κύρια συμπεριφορική τεχνική για τη διαχείριση των πονοκεφάλων είναι η πρόληψη των επεισοδίων πονοκεφάλων μέσω της αποφυγής εξωτερικών και εσωτερικών ερεθισμάτων που μπορεί να προκαλέσουν πονοκέφαλο. Παρά την ευρέως διαδεδομένη χρήση της αποφυγής ερεθισμάτων, πολύ λίγα εμπειρικά στοιχεία υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα αυτής. Η προσπάθεια αποφυγής των ερεθισμάτων που συνδέονται με την ενεργοποίηση επεισοδίων πονοκεφάλου ή άλλων εσωτερικών γεγονότων που σχετίζονται με πονοκέφαλο (π.χ. σκέψεις ή συναισθήματα σχετιζόμενα με πονοκέφαλο), οδηγεί σε βραχεία απάλυνση του πόνου, αλλά φέρει μακροχρόνιες συνέπειες όπως: η αύξηση της ευαισθησίας στα ερεθίσματα, περιορισμό της ποιότητας ζωής, μείωση της εσωτερικής αίσθησης ελέγχου, και επιδείνωση της αντίληψης του πόνου. Νέες συμπεριφορικές θεραπείες, όπως η Θεραπεία Αποδοχής & Δέσμευσης (ΘΑΔ), σε αντίθεση με θεραπείες που τονίζουν τη συνεχή αποφυγή, ενισχύουν την έννοια της αποδοχής και συνέχισης της ζωής με τον πόνο, βάσει των σημαντικών για τον ασθενή αξιών. Αν και ο Αμερικανικός Ψυχολογικός Σύνδεσμος (APA) χαρακτηρίζει την ΘΑΔ ως μια εμπειρικά τεκμηριωμένη παρέμβαση στους χρόνιους πόνους, πολύ λίγες μελέτες αναδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της στους πονοκεφάλους. Ο σκοπός αυτής της κλινικής τυχαιοποιημένης μελέτης ήταν τριπλός. Πρώτον, σκόπευε να εξετάσει κριτικά τον αναποτελεσματικό ρόλο της αποφυγής ως μέθοδο διαχείρισης των πονοκεφάλων και μετέπειτα να προτείνει την ΘΑΔ ως μια εναλλακτική της αποφυγής και του ελέγχου παρέμβασης για την διαχείριση των πονοκεφάλων. Δεύτερον, εξέτασε σε μια κλινική τυχαιοποιημένη συνθήκη, πώς μια θεραπευτική προσέγγιση βασιζόμενη στην ΘΑΔ μειώνει την ανικανότητα σχετιζόμενη με τους πονοκεφάλους και την ποιότητα ζωής, συγκρινόμενη με ομάδα ελέγχου η οποία αποτελείτο από λίστα αναμονής. Τέλος, η μελέτη αυτή σκόπευε να εξετάσει τους διαμεσολαβητικούς μηχανισμούς της ΘΑΔ στην ανικανότητα σχετιζόμενη με τον πονοκέφαλο και την ποιότητα ζωής μέσω θεωρητικά-σχετιζόμενων διαμεσολαβητικών παραγόντων (π.χ., αποδοχή του πόνου, ψυχολογική ακαμψία στον πόνο, δράσεις δέσμευσης, πρόοδο και παρεμβολές στις αξίες, και ενσυνειδητότητα). 94 ασθενείς με πονοκέφαλο τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες: είτε ΘΑΔ ή λίστα αναμονής. Η ανικανότητα σχετιζόμενη με τους πονοκεφάλους και η ποιότητα ζωής (πρωτογενή αποτελέσματα), η συχνότητα πονοκεφάλων, χρήση ιατρικών υπηρεσιών και ψυχολογικής ανησυχίας (δευτερογενή αποτελέσματα) και κλίμακες μέτρησης των διαδικασιών της ΘΑΔ θεραπείας (π.χ., αξιολόγηση της αποδοχής, γνωστικής αποκόλλησης, αξιών, ενσυνειδητότητας κλπ) εξετάστηκαν πριν, στο τέλος της θεραπείας και στους 3 & 6 μήνες μετά το πέρας της θεραπείας. Τα αποτελέσματα έδειξαν στατιστικά σημαντική βελτίωση υπέρ της ομάδας θεραπείας σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, στους δείκτες ποιότητας ζωής και ανικανότητας. Μη στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα φάνηκαν για τους δευτερογενείς δείκτες εκτός από τον δείκτη της κατάθλιψης (ψυχολογική ανησυχία), όπου η ομάδα θεραπείας επέδειξε σημαντική μείωση στην κατάθλιψη, όταν συγκρίθηκε με την ομάδα ελέγχου. Επίσης, όταν εξετάστηκαν τα αποτελέσματα μετά το πέρας 6 μηνών από τη λήξη της θεραπείας, η ομάδα θεραπείας παρουσίασε στατιστικά σημαντικές μειώσεις στους δείκτες της ανικανότητας εξ αιτίας των πονοκεφάλων και βελτιώσεις στη ποιότητα ζωής σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Τέλος, η ομάδα θεραπείας, όταν συγκρίθηκε με την ομάδα ελέγχου, παρουσίασε σημαντικές βελτιώσεις σε αρκετές από τις διαδικασίες της ΘΑΔ (π.χ., αποδοχή του πόνου, αποφυγή, γνωστική σύγκλιση, και παρεμβολή στις αξίες) στο τέλος της θεραπείας, και μετά από 3 μήνες. Επιπρόσθετα, διαμεσολαβητικές αναλύσεις (mediation) χρησιμοποιώντας μη παραμετρικά κριτήρια επέδειξαν ότι ��ι δείκτες: αποδοχής του πόνου, ψυχολογικής ακαμψίας στον πόνο, αποφυγής και πρόοδο στις αξίες φάνηκαν να διαμεσολαβούν στη σχέση μεταξύ της θεραπείας και ανικανότητα εξ αιτίας των πονοκεφάλων/ ποιότητα ζωής. Τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης παρέχουν νέες ενδείξεις σχετικά με τη χρήση συμπεριφορικών προγραμμάτων για τη διαχείριση των πονοκεφάλων. Επίσης, τα συμπεράσματα παρέχουν ευρήματα σχετικά με την ΘΑΔ και τους μηχανισμούς θεραπείας της. Στο σύνολο της, η μελέτη αυτή παρουσιάζει εμπειρικά δεδομένα που μπορούν αν χρησιμοποιηθούν στην κλινική πράξη και προτείνει την χρήση της ΘΑΔ για την διαχείριση των πονοκεφάλων.
+197	163	188		Ισλαμ, πολιτική και οικονομία στην Τουρκία : από την αστική τάξη του Κεμαλισμού στο κεφάλαιο του Ισλάμ	The first part of the thesis deals with the issue of the Turkish bourgeoisie from the collapse of the Ottoman Empire until the end of the 1980s. It deals with the presentation of the policy pursued by the kemalists state and its choice to strengthen those Turkish industrialists who adopted the kemalists dogma. At the same time it deals with the emergence of political Islam and the appearance of small and medium scale capital in Anatolia, which gradually will be expressed by the Islamic parties. The second part analyses the post Cold War period until today, presenting the main factors that strengthened the other part of Turkish business circles. The basis of the analysis is the strategic choice of the Islamic business circles to support the Islamist political parties. Finally this work presents the attempt of the Justice and Development Party to head the neoliberal development model in Turkey and the transformation of the state during the first years of the 21st century.	Το πρώτο μέρος της εργασίας ασχολείται με το ζήτημα της τουρκικής αστικής τάξης από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1980. Καταπιάνεται με την παρουσίαση της πολιτικής που ακολούθησε το κεμαλικό κράτος και την επιλογή του να ενδυναμώσει τα τμήματα εκείνα των Τούρκων βιομηχάνων και εμπόρων που υιοθετούσαν το δόγμα του κεμαλισμού. Την ίδια στιγμή εισέρχεται και στην ανάλυση της ανάδυσης του πολιτικού Ισλάμ και στην εμφάνιση του μικρομεσαίου κεφαλαίου της Ανατολίας, το οποίο σταδιακά θα εκφραστεί διαμέσου των ισλαμικών κομμάτων. Το δεύτερο μέρος δίδει βάρος στην περίοδο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο μέχρι και σήμερα παρουσιάζοντας τους παράγοντες ενίσχυσης του άλλου τμήματος της τουρκικής αστικής τάξης, του ισλαμικού κεφαλαίου. Βασικός άξονας ανάλυσης στο δεύτερο μέρος είναι η στρατηγική επιλογή των ισλαμικών επιχειρηματικών κύκλων να στηρίξουν τα κόμματα του πολιτικού Ισλάμ, αλλά και η επίπτωση αυτής της επιλογής στις ιδεολογικές αναφορές και πολιτικούς στόχους των ισλαμικών κομμάτων. Τέλος η εργασία αναλύει την προσπάθεια του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης να ηγηθεί του νεοφιλελεύθερου μετασχηματισμού του τουρκικού κράτους.
+198	432	424	Essays on financial intermediation	Δοκίμια για τη χρηματοπιστωτική διαμεσολάβηση	This thesis entitled “Essays on Financial Intermediation” is comprised of three interrelated chapters in the literature of empirical banking. In the first chapter we estimate the degree of competition in the banking sectors for 12,206 banks operating in 148 countries over the period 1997-2010 using three methods: the Lerner index, the adjusted Lerner index, and the profit elasticity. Marginal cost estimates required for all methods are obtained using a flexible semiparametric methodology. All three indices show that competitive conditions in banking deteriorated during the period 1997-2006, improved until 2008, and deteriorated again thereafter. Levels of competition differ across regions and income groups, but there is gradual convergence over time. Banking system is less competitive in sub-Saharan Africa and low income countries and more competitive in Europe and Central and South Asia and OECD countries. The nexus between ownership and competition in the banking sector is a major concern to policymakers around the world but one that is rarely comprehensively examined. In the second chapter, for 131 countries and 13 years we match bank ownership with over 50,000 bank-year estimates, of our aforementioned dataset, on individual bank market power. We find that ownership does not explain market power at the individual bank level. However, at the country level, foreign bank ownership has a positive and significant impact on market power mainly because foreign banks enter through mergers or acquisitions and not through greenfield investments. The increases in market power can be fully explained by increases in the gap between bank output prices and marginal costs but not by price increases or cost decreases separately. In the last chapter we take the analysis to a different level, concerning the understanding of the economic behaviour of lending relationships. We exploit a unique data set on bank-firm relationships based on syndicated loan deals to examine the effect of banks’ credit risk and capital on firms’ risk and performance. Our data set is a multilevel cross-section, which essentially allows controlling for all bank and firm characteristics through respective fixed effects, thus avoiding concerns regarding omitted variables. We find that banks with higher credit risk are associated with more risky firms, with lower profitability and market value. Even though the total bank capital does not seem to play a role in lending to risky firms, we find that banks with higher risk-weighted capital ratios do lend to riskier firms with less market value. Our results are indicative of a strong adverse selection mechanism and highlight the need to monitor the risky banks more closely, especially as we consider large and influential syndicated loan deals.	Η διατριβή με τίτλο «Δοκίμια για τη χρηματοπιστωτική διαμεσολάβηση» αποτελείται από τρία αλληλένδετα κεφάλαια που σχετίζονται με την βιβλιογραφία της εμπειρικής τραπεζικής. Στο πρώτο κεφάλαιο εκτιμούμε το βαθμό του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα για 12.206 τράπεζες που λειτουργούν σε 148 χώρες κατά την περίοδο 1997-2010, χρησιμοποιώντας τρεις μεθόδους: τον δείκτη Lerner, τον διορθωμένο με βάση την αποτελεσματικότητα δείκτη Lerner , και την ελαστικότητα του κέρδους. Οι εκτιμήσεις του οριακού κόστους που απαιτούνται για όλες τις μεθόδους, λαμβάνονται με τη χρήση ήμι-παραμετρικής μεθοδολογίας. Και οι τρεις δείκτες δείχνουν ότι οι συνθήκες ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα επιδεινώθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1997-2006, βελτιώθηκαν μέχρι το 2008, και επιδεινώθηκαν και πάλι στη συνέχεια. Τα επίπεδα του ανταγωνισμού διαφέρουν μεταξύ των περιφερειών και εισοδηματικών ομάδων, αλλά υπάρχει σταδιακή σύγκλιση στην πάροδο του χρόνου. Το τραπεζικό σύστημα είναι λιγότερο ανταγωνιστικό στην υπο-σαχάρια Αφρική και τις χώρες χαμηλού εισοδήματος και πιο ανταγωνιστικό στην Ευρώπη και την Κεντρική και τη Νότια Ασία και τις χώρες του ΟΟΣΑ. Η σχέση μεταξύ της ιδιοκτησίας και του ανταγωνισμού στον τραπεζικό τομέα είναι μια σημαντική ανησυχία στους υπευθύνους χάραξης πολιτικής σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά σπάνια εξετάζονται διεξοδικά σε ερευνητικό επίπεδο. Στο δεύτερο κεφάλαιο, για 131 χώρες και 13 χρόνια αντιπαραβάλουμε και ταιριάζουμε την ιδιοκτησία των τραπεζών με πάνω από 50.000 εκτιμήσεις για την τραπεζική δύναμη αγορ��ς. Θεωρούμε ότι η ιδιοκτησία δεν εξηγεί την τραπεζική δύναμη στην αγορά σε επίπεδο μεμονωμένων τραπεζών. Ωστόσο, σε επίπεδο χώρας, η ξένη ιδιοκτησία των τραπεζών έχει μια θετική και σημαντική επίδραση στην δύναμη αγοράς, κυρίως επειδή οι ξένες τράπεζες εισέρχονται μέσω συγχωνεύσεων ή εξαγορών και όχι μέσω επενδύσεων (πράσινες εισχωρήσεις). Οι αυξήσεις στην δύναμη αγοράς μπορούν να εξηγηθούν πλήρως από την αύξηση του χάσματος μεταξύ των τιμών της τράπεζας και του οριακού κόστους, αλλά όχι από τις αυξήσεις των τιμών ή μειώσεις του κόστους ξεχωριστά. Στο τελευταίο κεφάλαιο παίρνουμε την ανάλυση σε ένα διαφορετικό επίπεδο, όσον αφορά την κατανόηση της οικονομικής συμπεριφοράς των δανειακών σχέσεων. Αξιοποιούμε ένα μοναδικό σύνολο δεδομένων για σχέσεις τράπεζας-εταιρείας με βάση τα κοινοπρακτικά δάνεια και εξετάζουμε την επίδραση του πιστωτικού κινδύνου και των κεφαλαίων της τράπεζας στην απόδοση και κίνδυνο των εταιρειών. Τα δεδομένων μας είναι μια πολύ-επίπεδη διατομή, η οποία ουσιαστικά επιτρέπει τον έλεγχο για όλα τα τραπεζικά και εταιρικά χαρακτηριστικά μέσω των αντίστοιχων σταθερών αποτελεσμάτων (fixed effects), αποφεύγοντας έτσι ανησυχίες σχετικά τις παραλειπόμενες μεταβλητές. Βρίσκουμε ότι οι τράπεζες με υψηλότερο πιστωτικό κίνδυνο συνδέονται με πιο ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις. Επίσης, διαπιστώνουμε ότι οι τράπεζες με υψηλότερους σταθμισμένους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας δανείζουν σε πιο ριψοκίνδυνες επιχειρήσεις με μικρότερη εμπορεύσιμη αξία.
+199	335	297	Differential invariants of hyperbolic equations	Αναλλοίωτες συναρτήσεις για υπερβολικές εξισώσεις	In this thesis, firstly we develop the basic concepts of Lie groups of transformations, infinitesimal transformations and invariance of partial differential equations that are necessary in the following chapters. In the beginning we start with known results. That is, we use the Lie infinitesimal method for calculating the continuous group of equivalence transformations, for the non-linear diffusion equation. Also, we apply this method to derive differential invariants for the linear hyperbolic equation in two variables. Finally, we describe the method which used by Ibragimov to solve the Laplace problem. The second step is to calculate equivalence transformations for given families of equations. In the spirit of the recent work of Ibragimov, who adopted the infinitesimal method for calculation of invariants of families of differential equations using the infinitesimal groups, we apply the method to several partial differential equations. In this thesis, we derive the equivalence group for hyperbolic equations of general class and for two special cases of it. Also, we calculate equivalence transformations for n-dimensional hyperbolic equations, for n-dimensional wave-type equations and finally for hyperbolic equations with two dependent variables. For these families of equations, we find the forms of differential invariants of first or/and second order. In certain cases, we will use the derived invariants or/and invariant equations to find the form of those equations that can be mapped into an equation with particular form. Furthermore, we work on form-preserving point transformations for partial differential equations. We present some known results for three classes of equations restricted to one dependent variable and two independent variables concerning the nature of connecting point transformations. We will generalize these results for forms of point transformations connecting two systems of two partial differential equations. The aim of this part is first to present results concerning the relation of the transformed partial derivatives to the original partial derivatives and secondly to exploit these results to reduce the general range of point transformations connecting systems of two partial differential equations belonging to restricted classes.	Σε αυτή την διατριβή, πρώτα θα αναφερθούμε σε βασικούς ορισμούς των ομάδων μετασχηματισμών Lie, των απειροστών μετασχηματισμών και το αναλλοίωτο των μερικών διαφορικών εξισώσεων, τα οποία είναι χρήσιμα για τα επόμενα κεφάλαια. Καταρχήν, θα ξεκινήσουμε παρουσιάζοντας γνωστά αποτελέσματα. Δηλαδή θα εφαρμόσουμε την απειροστή μέθοδο του Lie για τον υπολογισμό ομάδων ισοδύναμων μετασχηματισμών για την μη γραμμική εξίσωση διάχυσης. Επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε την μέθοδο για τον υπολογισμό των αναλλοίωτων συναρτήσεων της γραμμικής υπερβολικής εξίσωσης. Επιπλέον. Θα περιγράψουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Ibragimov έλυσε το πρόβλημα του Laplace. Σαν δεύτερο βήμα, ακολουθώντας την ιδέα του Ibragimov, για εύρεση ισοδύναμων μετασχηματισμών, θα υπολογίσουμε ισοδύναμους μετασχηματισμούς για δοσμένες οικογένειες μερικών διαφορικών εξισώσεων. Συγκεκριμένα, θα υπολογίσουμε τις ομάδες ισοδυναμίας για την γενική μορφή της υπερβολικής εξίσωσης και δύο ειδικών περιπτώσεων της. Επίσης, θα υπολογίσουμε τις ομάδες ισοδυναμίας για την υπερβολική εξίσωση διάστασης n, για την κυματική εξίσωση διάστασης n και τέλος για σύστημα που αποτελείται από δύο υπερβολικές εξισώσεις. Γι’ αυτές τις οικογένειες εξισώσεων, βρίσκουμε τις αναλλοίωτες συναρτήσεις πρώτης ή/και δεύτερης τάξης. Σε περισσότερες από αυτές, θα χρησιμοποιήσουμε τις αναλλοίωτες συναρτήσεις ή/και τις αναλλοίωτες εξισώσεις για να βρούμε την μορφή αυτών των εξισώσεων οι οποίες μπορούν να απεικονισθούν σε εξισώσεις συγκεκριμένης μορφής. Τέλος, θα δώσουμε κάποια γνωστά αποτελέσματα που αφορούν τους σημειακούς μετασχηματισμούς μιας μερικής διαφορικής εξίσωσης. Συγκεκριμένα, θα παρουσιάσουμε την μορφή των σημειακών μετασχηματισμών οι οποίοι συνδέουν τρεις ομάδες μερικών διαφορικών εξισώσεων που αποτελούνται από μια εξαρτημένη και δύο ανεξάρτητες μεταβλητές. Σκοπός μας είναι να γενικεύσουμε αυτά τα αποτελέσματα για συστήματα που αποτελούνται από δύο διαφορικές εξισώσεις. Δηλαδή, πρώτα θα παρουσιάσουμε αποτελέσματα που αφορούνε τις σχέσεις των μετασχηματισμών μερικών παραγώγων με τις αρχικές παραγώγους και δεύτερον χρησιμοποιώντας αυτά τα αποτελέσματα θα προσδιορίσουμε τη μορφή των σημειακών μετασχηματισμών που συνδέουν συγκεκριμένα συστήματα μερικών διαφορικών εξισώσεων.
+200	510	520	Cypriot Amphorae of the Late Roman Period	Οι κυπριακοί αμφορείς της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου	During the late Roman period (4th - 7th centuries AD), new transport amphorae appeared, mainly in the eastern provinces of the Empire. Their distribution map includes the entire Mediterranean and the Black Sea. Among the most common types is the Late Roman Amphora 1 (LR1), workshops of which have been located in the Cilician coasts, in Caria, Rhodes and Cyprus. During the 7th century, a new type, the Late Roman Amphora 13 (LR13) was added in the repertoire of the Cypriot workshops. This study aims at investigating the role of Cyprus in the trade networks of the eastern Mediterranean during the Late Roman period, as evidenced by the development of the LR1 and LR13 amphora production. Methodology In order to achieve the above mentioned objective, it was necessary firstly to understand the conditions of the amphora production on the island: the number of the workshops, the construction methods and the typology of the vessels. It was also necessary to investigate the trade and diffusion of these amphorae, in and outside Cyprus. A total of 605 partly preserved LR1 and LR13 amphorae were studied from the following sites: 7. Kato Paphos Kiln Site (rescue excavation at Annabelle Hotel) 8. Agora of Amathus 9. Agora of Kourion 10. Amathous coastal Basilica 11. Ayios Tychon, Amathous 12. Ayios Georghios, Peyia Five Cypriot workshops and two more of uncertain origin were distinguished, as a result of macroscopic study of the catalogued amphorae fabrics but also according to petrographic analysis, conducted by the Department of Geological Survey, Ministry of Agriculture and Natural Resources , Cyprus. Moreover and in order to study better the different sub-types, experiments in amphora manufacture were conducted in two traditional pottery workshops of Nicosia. Both potters used two techniques, widely used to make vessels with a convex base. During each step of these techniques, the different marks left on the vessels' surface were recorded in detail. The typological distinction of the Cypriot LR1 amphorae was made on the basis of the fabric and the characteristics of the different manufacturing techniques. The morphology of the vessels' diagnostic parts (rim, neck, handles), the average dimensions of the neck (diameter and height) were also taken into consideration. The published LR1 amphorae from diverse Mediterranean sites were classified according to the same typology: two early types (4th - 5th centuries AD) and four later ones (5th - 7th centuries AD) were distinguished. The Cypriot LR13 amphorae were divided in two groups (rather than types), as only few vessels were examined. Conclusions The amphora production in Cyprus during the late Roman period is indicative of the island's involvement in the trade networks of the eastern Mediterranean. This production was intensified at the end of the 6th century AD, when Cyprus managed to maintain its previous trade contacts, despite the wars that broke out at the neighbouring province; or these networks were enhanced because of the loss of Antioch and Egypt. Thus, the amphora production was directly influenced by these conditions, which remained favourable for Cyprus for about two centuries.	Κατά τη διάρκεια της ύστερη ρωμαϊκής περιόδου (4ος - 5ος αι. μ.Χ.) εμφανίστηκαν νέοι τύποι εμπορικών αμφορέων, κυρίως από τις ανατολικές Επαρχίες της Αυτοκρατορίας, ο χάρτης διασποράς των οποίων περιλαμβάνει ολόκληρη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Ανάμεσα στους πλέον διαδεδομένους τύπους είναι ο Late Roman Amphora 1 (στο εξής LR1), εργαστήρια του οποίου έχουν εντοπιστεί στις ακτές της Κιλικίας, στην Καρία, στη Ρόδο και στην Κύπρο. Κατά τη διάρκεια του 7ου αι. μ.Χ. στο σχηματολόγιο των κυπριακών εργαστηρίων προστέθηκε ένας ακόμη τύπος αμφορέα, ο Late Roman Amphora 13 (στο εξής LR13). H παρούσα μελέτη είχε στοχεύει στη διερεύνηση του ρόλου του νησιού στα εμπορικά δίκτυα της ανατολικής Μεσογείου κατά την ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο, μέσα από την εξέλιξη της παραγωγής των αμφορέων LR1 και LR13. Μεθοδολογία Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός έπρεπε να γίνουν κατανοητές κατ' αρχήν οι συνθήκες παραγωγής των αγγείων, δηλαδή ο αριθμός των εργαστηρίων, οι μέθοδοι κατασκευής και η τυπολογική εξέλιξη των αμφορέων. Απαραίτητη επίσης κρίθηκε και η μελέτη της εμπορίας και της διασποράς των αμφορέων, εντός και εκτός Κύπρου. Μελετήθηκαν σύνολα 605 τμηματικά σωζόμενοι αμφορείς LR1 και LR13 από της εξής θέσεις: 1. Εργαστήριο της Κάτω Πάφου (σωστική ανασκαφή στο χώρο του ξενοδοχείου Annabelle) 2. Αρχαία Αγορά Αμαθούντας 3. Αρχαία Αγορά Κουρίου 4. Mεγάλη N.A. Bασιλική Αμαθούντας 5. Αγιος T ύχωνας Aμαθούντας 6. Άγιος Γεώργιος Πέγειας Ως αποτέλεσμα της μακροσκοπικής εξέτασης του πηλού των καταγεγραμμένων αμφορέων αλλά και με βάση τις πετρογραφικές αναλύσεις (οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης του Υπουργείου Γεωργίας της Κύπρου) διαχωρίστηκαν πέντε τοπικά εργαστήρια και δύο ακόμη, των οποίων η κυπριακή ταυτότητα δεν είναι απολύτως εξακριβωμένη. Προκειμένου να εξεταστούν οι συνθήκες παραγωγής, πραγματοποιήθηκαν πειραματικές ανακατασκευές αμφορέων σε παραδοσιακά αγγειοπλαστεία της Λευκωσίας. Διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν δύο μόνο βασικοί τρόποι κατασκευής αγγείων με ημισφαιρική βάση και στη συνέχεια καταγράφηκαν αναλυτικά τα μορφολογικά αποτελέσματα των διαφορετικών τρόπων μορφοποίησης του πηλού, σε κάθε στάδιο. Με δεδομένα και τα παραπάνω, επιχειρήθηκε κατ' αρχήν ο τυπολογικός διαχωρισμός των αμφορέων LR1, οι οποίο ήταν και οι περισσότεροι αριθμητικά. Tα κριτήρια της κατάταξης ήταν η διαμόρφωση των διαγνωστικών τους τμημάτων (χείλος, λαιμός λαβές) και οι βασικές διαστάσεις του λαιμού (Διάμετρος Στομίου και Υψος Λαιμού). Προκειμένου να μελετηθεί καλύτερα το σύνολο των κυπριακών LR1, ήταν απαραίτητη η ταξινόμηση και των δημοσιευμένων αμφορέων, οι οποίοι προέρχονταν από όλες σχεδόν τις παράκτιες θέσεις της Μεσογείου. Διαχωρίστηκαν δύο τύποι πρώιμων αμφορέων LR1 (4ος - 5ος αι. ) και τέσσερις τύποι της όψιμης φάσης (5ος -7° αι.). Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και για τους αμφορείς LR13, οι οποίοι διαχωρίστηκαν σε δύο κύριες ομάδες. Συμπεράσματα Η παραγωγή αμφορέων στην Κύπρο κατά τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους ε.ιναι ενδεικτική της εμπλοκής του νησιού στα εμπορικά δίκτυα της ανατολικής Μεσογείου. Η παραγωγή εντάθηκε στα τέλη του 6ου αιώνα, οπότε η Κύπρος φαίνεται ότι είτε κατόρθωσε να διατηρήσει το εμπορικό δίκτυο που είχε δημιουργήσει από τον προηγούμενους αιώνες είτε ίσως αναγκάστηκε να εντατικοποιήσει τις εξαγωγές της για να αναπληρώσει το κενό που δημιουργήθηκε από τις απώλειες των εδαφών της γειτονικής Αντιόχειας και της Αιγύπτου. Η παραγωγή αμφορέων στο νησί ήταν αποτέλεσμα των ευνοϊκών αυτών συνθηκών, οι οποίες διήρκεσαν περίπου δύο αιώνες.
+201	479	514	Semantics-based metrics and algorithms for dynamic content in web database applications	Σημασιολογικά μέτρα και αλγόριθμοι για δυναμικό περιεχόμενο σε εφαρμογές βάσεων δεδομένων στο παγκόσμιο πλέγμα πληροφοριών	Dynamic Content Technology brings together traditional databases and the Web by allowing for data in databases to be viewed and updated as dynamic web documents. Since the mid 90's, when the Common Gateway Interface emerged, dynamic content technology has facilitated the adaptation of traditional applications to the on-line world. On-line bookstores, virtual communities, web mail, search engines, goods bidding and real-time stock trading are typical examples of such on-line web database applications. Materialization of dynamic web pages from web databases is a procedure that requires considerable resources, since local or remote databases are accessed and lengthy code is executed to produce the web pages. Consequently, web sites exhibit slow download times when the number of concurrent client sessions increases due to their popularity. A traditional approach to reduce the time for materializing a dynamic web page, especially under heavy workload, is through caching. Caching allows for parts of dynamic pages, better known as fragments, to be reused from main memory rather than recomputed. In this way, computational resources are spared and Quality of Service (QoS) is enhanced. However, Quality of Data (QoD) may be reduced since fragments with stale/old data could be used. This means that content delivered to web users may contain invalid information, having the same or worse negative impact to slow response times. Thus, a big challenge in the materialization of dynamic web pages has been the trade-off between QoS in terms of response time and QoD with respect to data freshness. This dissertation argues that current approaches for web content materialization that balance QoS and QoD fail to fully capture the characteristics of modern web applications. Further, this dissertation contributes new semantics-based materialization algorithms for web-based dynamic content applications that achieve a better balance between QoS and QoD compared to existing syntactic-based approaches. The novelty of our algorithms lies on the consideration and exploitation of (a) the dependencies among dynamic content fragments and templates and (b) the user request patterns. Content dependencies are characterized by introducing two new metrics: QoL (Quality of Link) and QoSV (Quality of Set-View). The former measures the ability of the user to navigate between dynamic pages and the latter the set-wise consistency of content fragments inside dynamic pages. The two new metrics substitute the traditional single metric of QoD. In addition, this dissertation exploits the notion of Usage Plans in the context of dynamic web pages. Their purpose is to capture the temporal recurrent behavior of web users toward improving QoD. Extensive experimental evaluation, based on an on-line Bookstore application, has confirmed the advantages of our semantics-based materialization algorithms compared to the existing syntactic-based ones. With a minimum offline setup, our approach has direct applicability to e-commerce vendors seeking to boost performance with less hardware under higher workloads. Other applications of our approach include content adaptation for mobile devices.	Η Τεχνολογία Δυναμικού Περιεχομένου (Dynamic Web Content) συσχετίζει τις Παραδοσιακές Βάσεις Δεδομένων (Traditional Databases) με το Παγκόσμιο Πλέγμα Πληροφοριών (World Wide Web), επιτρέποντας την επισκόπηση και ενημέρωση των βάσεων δεδομένων μέσω δυναμικών ιστοσελίδων. Με την εμφάνιση του Common Gateway Interface (CGI), η τεχνολογία δυναμικού περιεχομένου έχει υποβοηθήσει στην μεταφορά των παραδοσιακών δημοφιλών εφαρμογών στο διαδικτυακό κόσμο. Παραδείγματα δημοφιλών εφαρμογών αποτελούν τα διαδικτυακά βιβλιοπωλεία, οι εικονικές κοινότητες, οι μηχανές αναζήτησης, οι δημοπρασίες αγαθών, το διαδικτυακό ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και, τέλος, οι χρηματιστηριακές πλατφόρμες. Η υλοποίηση δυναμικών ιστοσελίδων από βάσεις δεδομένων είναι μια διαδικασία που απαιτεί σημαντικούς υπολογιστικούς πόρους, εφόσον εμπλέκει πρόσβαση σε τοπικές ή κατανεμημένες βάσεις δεδομένων, καθώς και την εκτέλεση μακροσκελούς κώδικα. Ως αποτέλεσμα, ο χρόνος απόκρισης δημοφιλών δυναμικών ιστοσελίδων αυξάνεται, όταν ο αριθμός των συνδεδεμένων χρηστών ανεβαίνει. Η παραδοσιακή προσέγγιση για μείωση του χρόνου εκτέλεσης της υλοποίησης μιας δυναμικής ιστοσελίδας, ειδικά όταν ο αριθμός των χρηστών είναι αυξημένος, επιτυγχάνεται διαμέσου της Εναποθήκευσης (Caching). Η εναποθήκευση επιτρέπει την επαναχρησιμοποίηση κομματιών περιεχομένου (content fragments) μιας δυναμικής ιστοσελίδας από Συστήματα Εναποθήκευσης. Με αυτή την πρακτική διασώζονται πολύτιμοι υπολογιστικοί πόροι και η Ποιότητα Εξυπηρέτησης (QoS) αναβαθμίζεται. Ωστόσο, η Ποιότητα Δεδομένων (QoD) ίσως μειώνεται, όταν τα εναποθηκευμένα μέρη ιστοσελίδων που χρησιμοποιούνται δεν είναι πρόσφατα ενημερωμένα. Συνεπώς, το περιεχόμενο που παραδίδεται στους χρήστες πιθανώς να περιέχει άκυρες πληροφορίες, επιφέροντας δυσχερέστερες επιπτώσεις και από τους αργούς χρόνους απόκρισης. Ως αποτέλεσμα, η μεγάλη πρόκληση στην υλοποίηση δυναμικών ιστοσελίδων συνίσταται στη επίτευξη συμβιβαστικής ισορροπίας μεταξύ της ποιότητας εξυπηρέτησης, υπό μορφή χρόνων απόκρισης, και της ποιότητας δεδομένων, υπό μορφή έγκαιρης ενημέρωσης των Δεδομένων (Data Freshness). Η παρούσα Διατριβή αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των τρεχόντων προσεγγίσεων συμβιβαστικής ισορροπίας μεταξύ ποιότητας εξυπηρέτησης και ποιότητας δεδομένων, εφόσον αυτές αποτυγχάνουν να ενσωματώσουν τα χαρακτηριστικά των δημοφιλών διαδικτυακών εφαρμογών. Επιπρόσθετα, η παρούσα Διατριβή συνεισφέρει καινοτόμους αλγόριθμους υλοποίησης δυναμικών ιστοσελίδων για διαδικτυακές εφαρμογές, οι οποίοι βελτιώνουν την ισορροπία μεταξύ ποιότητας εξυπηρέτησης και ποιότητας δεδομένων σε σχέση με τις τρέχουσες προσεγγίσεις. Η καινοτομία των αλγορίθμων έγκειται στην ενσωμάτωση και εκμετάλλευση (α) των διασυνδέσεων και εξαρτήσεων μεταξύ μερών περιεχομένου δυναμικών ιστοσελίδων, και (β) των μοτίβων πρόσβασης ιστοσελίδων των χρηστών. Οι διασυνδέσεις και εξαρτήσεις των μερών περιεχομένου χαρακτηρίζονται από την εισαγωγή δύο νέων μέτρων: της Ποιότητας Διασύνδεσης (QoL) και της Ποιότητας Δια-Προεπισκόπησης (QoSV). Το πρώτο μέτρο ποσοτικοποιεί τη δυνατότητα του χρήστη να πλοηγείται μεταξύ δυναμικών ιστοσελίδων, ενώ το δεύτερο μέτρο ποσοτικοποιεί την ικανοποίηση των συσχετίσεων μεταξύ των διασυνδεδεμένων μερών περιεχομένου σε μία δυναμική ιστοσελίδα. Τα δύο αυτά μέτρα αντικαθιστούν το παραδοσιακό μέτρο της ποιότητας δεδομένων. Επιπρόσθετα, η παρούσα Διατριβή εισάγει την έννοια των Πλάνων Χρήσης (Usage Plans), τα οποία χαρτογραφούν την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά των χρηστών, με σκοπό την βελτίωση της ποιότητας δεδομένων. Εκτεταμένα πειράματα, με τη χρήση εφαρμογής διαδικτυακού βιβλιοπωλείου, έχουν επιβεβαιώσει τα πλεονεκτήματα των προτεινόμενων αλγορίθμων υλοποίησης, έναντι των παραδοσιακών προσεγγίσεων. Με ελάχιστο κόστος εγκατάστασης, η παρούσα προσέγγιση μπορεί να εφαρμοστεί σε υπάρχοντα συστήματα δυναμικών εφαρμογών διαδικτύου, αποδίδοντας αυξημένο όγκο διεκπεραίωσης εργασιών, με την υποστήριξη αυξημένου αριθμό τρεχόντων χρηστών. Προτείνονται θεωρητικές και πρακτικές εφαρμογές των ερευνητικών αποτελεσμάτων, που εστιάζονται, ανάμεσα σε άλλα, στην προσαρμογή περιεχομένου σε κινητές συσκευές.
+202	346	427	Localization and tracking in wireless networks for fault tolerance and device diversity	Προσδιορισμός θέσης και ιχνηλάτηση σε ασύρματα δίκτυα για ανοχή σε σφάλματα και ετερογενή συσκευές	Location awareness is the key enabler for a wide variety of services that are envisioned or have already been deployed in the mobile and pervasive computing era. These services span from safety-critical applications in sensor networks, including large area monitoring, event localization and target tracking, to assistive and commercial applications in wireless networks, such as user navigation, visitor guidance, asset tracking and intelligent advertising. In this thesis, we focus on two types of wireless networks, namely binary Wireless Sensor Networks (WSN) and Wireless Local Area Networks (WLAN), which both bring unique challenges in respect to localizing and tracking events, objects or individuals. This is because WSNs are usually deployed in harsh environments and are envisioned to work unattended for prolonged periods of time, while WLANs are changing dynamically because Access Points (AP) may fail or shut down or they can be removed or relocated or new APs may be installed. In this sense, binary WSNs and WLANs may suffer from faults, caused either unintentionally or deliberately due to malicious attacks. Another issue that is inherent in WLAN-based localization is device diversity. This is because users typically carry heterogeneous mobile devices that report measurements quite differently. While hardware faults may severely degrade the localization and tracking accuracy in binary WSNs and WLANs, the use of heterogeneous devices affects user experience and hinders the proliferation of WLAN-based localization systems. To this end, the main contributions of this thesis are threefold. We start by introducing fault models for binary WSNs and then present a multiple target tracking solution that is highly resilient to sensor faults and can be applied to centralized and distributed network architectures. Next, we investigate fault models in the context of WLAN and discuss fault detection mechanisms combined with fault tolerant localization algorithms to mitigate the effect of corrupt APs. Finally, we focus on the heterogeneity of WLAN-equipped mobile devices and describe two approaches to address this problem in real-time. The effectiveness of the proposed methods is demonstrated with simulations and real-life experimental data.	Η αντίληψη της θέσης αποτελεί το βασικό πυλώνα για μια μεγάλη ποικιλία υπηρεσιών που αναμένονται ή χρησιμοποιούνται ήδη στην εποχή του φορητού και διάχυτου υπολογισμού. Αυτές οι υπηρεσίες εκτείνονται από κρίσιμες εφαρμογές ασφάλειας σε δίκτυα αισθητήρων, όπως η παρακολούθηση μεγάλων εκτάσεων, ο προσδιορισμός της θέσης συμβάντων και η ιχνηλάτηση στόχων, μέχρι βοηθητικές και εμπορικές εφαρμογές σε ασύρματα δίκτυα, όπως η πλοήγηση των χρηστών, η καθοδήγηση επισκεπτών, η ιχνηλάτηση περιουσιακών στοιχείων και η προώθηση διαφημίσεων. Αυτή η διατριβή επικεντρώνεται σε δύο τύπους ασύρματων, ήτοι τα δυαδικά Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων (ΑΔΑ) και τα Ασύρματα Τοπικά Δίκτυα (ΑΤΔ), τα οποία χαρακτηρίζονται από μοναδικές ερευνητικές προκλήσεις αναφορικά με τον προσδιορισμό της θέσης και την ιχνηλάτηση συμβάντων, αντικείμενων ή ατόμων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα ΑΔΑ συνήθως αναπτύσσονται σε αντίξοες συνθήκες και προβλέπεται να λειτουργούν χωρίς επίβλεψη για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα, ενώ τα ΑΤΔ αλλάζουν δυναμικά, επειδή μπορεί ορισμένα Σημεία Πρόσβασης (ΣΠ) να εμφανίσουν βλάβη ή να κλείσουν ή μπορεί να αφαιρεθούν ή να μεταφερθούν σε άλλα σημεία ή ενδεχομένως να εγκατασταθούν νέα ΣΠ. Υπό αυτό το πρίσμα, τα δυαδικά ΑΔΑ και τα ΑΤΔ ενδέχεται να υποφέρουν από σφάλματα, τα οποία προκαλούνται είτε ακούσια, είτε εσκεμμένα λόγω κακόβουλων επιθέσεων. Ένα άλλο ζήτημα, που είναι έμφυτο στον προσδιορισμό της θέσης με χρήση ΑΤΔ, είναι η ποικιλομορφία των συσκευών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι χρήστες χρησιμοποιούν συνήθως ετερογενείς φορητές συσκευές που συνήθως αναφέρουν τις μετρήσεις με αρκετά διαφορετικό τρόπο. Ενώ τα σφάλματα στους αισθητήρες και τα ΣΠ μπορούν να υποβαθμίσουν σε σημαντικό βαθμό την ακρίβεια στον προσδιορισμό της θέσης και την ιχνηλάτηση σε δυαδικά ΑΔΑ και ΑΤΔ, η χρήση ετερογενών συσκευών επηρεάζει την εμπειρία του χρήστη και εμποδίζει την εξάπλωση των συστημάτων προσδιορισμού της θέσης τα οποία βασίζονται σε ΑΤΔ. Για το σκοπό αυτό, οι κύριες συνεισφορές αυτής της διατριβής εντοπίζονται σε τρεις άξονες. Αρχικά, παρουσιάζουμε κατάλληλα μοντέλα σφαλμάτων για δυαδικά ΑΔΑ και προτείνουμε μία λύση για την ιχνηλάτηση πολλαπλών στόχων, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλή ανθεκτικότητα σε σφάλματα αισθητήρων και μπορεί να εφαρμοστεί τόσο σε κεντρικοποιημένες, όσο και σε κατανεμημένες αρχιτεκτονικές δικτύου. Στη συνέχεια, διερευνούμε μοντέλα σφαλμάτων στο πλαίσιο των ΑΤΔ και προτείνουμε μηχανισμούς ανίχνευσης σφαλμάτων σε συνδυασμό με αλγόριθμους προσδιορισμού της θέσης που είναι ανεκτικοί σε σφάλματα ώστε να μετριασθούν οι συνέπειες των ΣΠ που παρουσίασαν βλάβη. Τέλος, εξετάζουμε τη χρήση ετερογενών συσκευών κατά τον προσδιορισμό της θέσης σε ΑΤΔ και παρουσιάζουμε δύο αποτελεσματικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος σε πραγματικό χρόνο. Η αποδοτικότητα των προτεινόμενων μεθόδων αποδεικνύεται με εξομοιώσεις και πραγματικά πειραματικά δεδομένα.
+203	470	514	Τhe architecture of the Monastery of Panagia of Sindi in Paphos: Contribution to the study of the religious architecture of the venetian period in Cyprus	Η αρχιτεκτονική της ορθοδόξου Μονής της Παναγίας του Σίντη στην Πάφο: συμβολή στη μελέτη της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής της ενετοκρατίας στην Κύπρο	The work at hand presents a study of the Orthodox ecclesiastical architecture of Cyprus during the Venetian period (1479-1571), first discussing the history and social factors that affected the development of that architecture during the Latin period on the island. It then goes on to consider the development of monastic architecture, in general, from its starting point to the period in question, allowing a better understanding of architectural forms and typologies. Panagia tou Sindi Monastery is selected as a prototype to be studied in depth starting with its history and then followed by analysis of its architectural, typological and morphological aspects. Finally its restoration is discussed fully. Subsequent to this, is a study of the typological and morphological characteristics of the general Orthodox ecclesiastical architecture of the Venetian period, concentrating on elements that appear for the first time, as well as important representative elements of the architecture of Venice that were carried through to the various colonies. Finally, a comparison between the monastery of Sindi and other examples of the period allow the dating of this monastery within the Venetian period, a conclusion certified by the archeological discovery of the date of construction of the monument. In conclusion, based on historical as well as archeological evidence, the type, and extent of the influences of Gothic and Venetian architecture on local ecclesiastical architecture is discussed. Due to various factors, certain difficulties were encountered during the study of the monuments of the period. Firstly there is very little written documentation of the Orthodox monastic architecture of the Venetian period, so much research had to be carried out by on site visits and personal observations. A second difficulty lay in the condition and accessibility of the various monuments. Most have not only been repeatedly reconstructed without any documentation whatsoever, but some lie within the occupied part of Cyprus and were therefore unavailable for on site research. Moreover, archival information prior to the occupation of 1974 is inadequate for any analytical research. However, despite all the above difficulties, this thesis tries to fill a major gap in the study of ecclesiastical architecture in Cyprus during the Venetian period, and to answer some of the following questions. 1. How did the politics and administration of the island by the Venetians influence the development of Orthodox ecclesiastical architecture? 2. Was the monastery of Panagia tou Sindi an Orthodox or Latin edifice? Who built it and how? Did it follow a specific pattern? 3. What were the Venetian influences on Cypriot monastic architecture? Could they be considered simply Latin ones or of some other derivation? 4. What are the parallels between the architecture of Sindi Monastery and other monasteries of the period?	Η παρούσα εργασία αποτελεί μελέτη της ορθόδοξης εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής στην Κύπρο κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Στο πρώτο κεφάλαιο προσδιορίστηκαν το ιστορικό πλαίσιο και οι ιστορικο-κοινωνικοί παράγοντες, οι οποίοι συνέβαλαν στην εξέλιξη της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής κατά την περίοδο της Λατινοκρατίας στο νησί. Απαραίτητη κρίθηκε μια σύντομη ιστορική περιγραφή της εξέλιξης της μοναστηριακής αρχιτεκτονικής από την αρχή της μέχρι την περίοδο που εξετάζεται• με τον τρόπο αυτό προσδιορίστηκε καλύτερα η αρχιτεκτονική μορφή και η τυπολογία των μονών και συγχρόνως απαντήθηκανι ερωτήματα και εξάχθηκαν συμπεράσματα σχετικά με την εξέλιξη της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής στο νησί κατά τη διάρκεια των αιώνων. Ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για την πιστοποίηση των ανωτέρω επιλέχθηκε το μνημείο της Μονής της Παναγίας του Σίντη. Στην αρχή έγινε αρχιτεκτονική ανάλυση του μνημείου και ακολούθησε έρευνα για την τυπολογία και μορφολογία των μονών και ναών της Ενετοκρατίας. Αρχίζοντας με τη μελέτη της ενετικής αρχιτεκτονικής η έρευνα επικεντρώθηκε σε ορισμένα σημαντικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία μνημείων των ενετικών αποικιών, τα οποία αντιγράφονται και αφομοιώνονται από την εντόπια αρχιτεκτονική. Ακολούθησε μελέτη των τύπων των ορθοδόξων ναών και των προσκτισμάτων των μονών της περιόδου αυτής αλλά και των ιδιαιτέρων μορφολογικών στοιχείων τους, τα οποία αποδεικνύουν άμεσες επιδράσεις από τη δυτική αρχιτεκτονική. Με τον τρόπο αυτό εξάχθηκαν συμπεράσματα για κοινά στοιχεία μεταξύ του μοναστηριού του Σίντη και των υπολοίπων μονών της ιδίας περιόδου και επιχειρείθηκε χρονολόγησή του τόσο βάσει των συμπερασμάτων αυτών όσο και από αρχαιολογική έρευνα. Το μνημείο του μοναστηριού της Παναγίας του Σίντη μελετήθηκε εκτεταμένα και αποτέλεσε το κεντρικό θέμα, γύρω από το οποίο δομήθηκε η παρούσα διατριβή. Ελλείψει επιστημονικών μελετών για την αρχιτεκτονική των υπολοίπων προς σύγκριση μνημείων, η έρευνα γύρω από αυτά στηρίχθηκε, σε μεγάλο βαθμό, σε επιτόπιες επισκέψεις και προσωπικές παρατηρήσεις. Μια δεύτερη σημαντική δυσκολία, η οποία παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της έρευνας των περισσοτέρων μνημείων, ήταν η κατάσταση στην οποία διασώζονται αυτά στις μέρες μας. Οι φθορές, είτε φυσικές είτε από ανθρώπινο χέρι, οι ανοικοδομήσεις, πολλές φορές πέραν της μίας, είχαν αλλοιώσει συχνά σε τόσο μεγάλο βαθμό τη μορφή τους, ώστε το έργο της μελέτης των αρχιτεκτονικών-αρχαιολογικών φάσεών τους να καθίσταται αβέβαιο. Επίσης πολλά από τα μνημεία βρίσκονται στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, καθιστώντας την επιτόπια εξέταση τότε, αδύνατη. Τα αρχειακά τεκμήρια που έχουν απομείνει μετά την τουρκική εισβολή του 1974 δεν επαρκούν γι�� την αναγκαία αναλυτική, απαραίτητη για τη συγγραφή της διατριβής έρευνα. Παρόλες αυτές τις δυσκολίες, με τη μελέτη αυτή πιστεύουμε ότι καλύφθηκε ένα σημαντικό κενό στην εξέλιξη της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής την περίοδο της Ενετοκρατίας. Με την αρχική προκαταρτική μελέτη του θέματος προέκυψαν και απαντήθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα ακόλουθα ερωτήματα: 1. Πώς επηρεάζει το πολιτικό κλίμα της ενετοκρατίας την ορθόδοξη μοναστηριακή αρχιτεκτονική του νησιού; 2. Η Μονή του Σίντη ήταν Ορθόδοξη ή Λατινική; Ποιός την έκτισε και πώς; Ακολουθήθηκε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο; 3. Υπάρχουν επιδράσεις από την ενετική αρχιτεκτονική στην ορθόδοξη μοναστηριακή αρχιτεκτονική; Οι επιδράσεις αυτές, εάν υπάρχουν, πηγάζουν από τη λατινική μοναστηριακή αρχιτεκτονική ή ακολουθούν άλλα πρότυπα; 4. Ποιοί οι παραλληλισμοί της αρχιτεκτονικής της Μονής Σίντη με άλλα μοναστήρια της περιόδου;
+204	456	467	Language policy and economic activity: the case of three Cypriot enterprises	Γλωσσική πολιτική και οικονομική δραστηριότητα : η περίπτωση τριών κυπριακών επιχειρήσεων	This thesis belongs to the wider interdisciplinary field of language policy and planning that examines the relationship between language and economic activity. It is a sociolinguist survey that studies language policy in the multilingual context of three Cypriot companies: in a company selling dairy products, in a pharmaceutical company and in a property development company. It is, thus, a micro-linguistic survey exploring the ways in which economic activity in enterprises, where the main aim is to increase economic activities and maximize profit, influences language choices in oral and written interaction. For this purpose a mixed research methodology was used by collecting, analyzing and combining qualitative and quantitative data to obtain triangulation of results. Other data collected were job advertisements, brochures and photographic material. The theoretical framework used for the analysis of the data was language management theory (Spolsky 2004, 2009 and Shohamy 2006), whereby language policy is considered as a threefold activity comprising of the following interrelated components: language beliefs, language management and language practices. The data analysis for the three aforementioned components confirms that all three companies exert a specific language policy as although in an implicit and covert manner. The policy in question concerns primarily the adoption of a common language management approach as far as the English language is concerned with consistent and deliberate actions that establish a dominant place and a preeminent role to the English language. At the same time, a common framework of reference to English is formed which consists of a collectively consensual understanding of the role of English as a corporative language, as it is shown in the analysis of the expressed language beliefs of employees. Besides monolingual practices that arose from the extensive use of English, alternative language scenarios that promoted multilingualism emerged as well. Greek played a significant role in all three companies, although its use did not cover the whole spectrum of economic activities but only specific kinds of interactions and functions. Beyond the use of Greek, in two of the three companies (the dairy products company and the pharmaceutical company) language usages that might be seen as examples of multilingual practices were traced were tracked. Nevertheless, it must be noted that these multilingual practices concerned isolated cases that were dealt ad hoc and were not the result of systematic planning. The property development company constituted a clearly distinct case, since it evaluated multilingual practices positively and adopted a multilingual philosophy successfully integrating multilingualism in its activity plans, thus turning it into a strategic advantage. Lastly, the research showed that multilingual practices are closely connected to the type of economic activity, the specificities of interpersonal communication and the wider corporative philosophy of the enterprise.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή εντάσσεται στον ευρύτερο διεπιστημονικό κλάδο της γλωσσικής πολιτικής και του γλωσσικού σχεδιασμού που διερευνά τη σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και την οικονομική δραστηριότητα. Πρόκειται για μια κοινωνιογλωσσική έρευνα που εξετάζει τη γλωσσική πολιτική στο πολύγλωσσο περιβάλλον τριών κυπριακών επιχειρήσεων: μιας γαλακτοβιομηχανίας, μιας φαρμακοβιομηχανίας και μιας εταιρείας ανάπτυξης και πώλησης γης. Αποτελεί μια έρευνα μικροσκοπικού πεδίου που διερευνά πώς η οικονομική δραστηριότητα των επιχειρήσεων, όπου κύριος σκοπός είναι η αύξηση του κύκλου εργασιών και η μεγιστοποίηση του κέρδους, επηρεάζει τις γλωσσικές επιλογές στη διεκπεραίωση της προφορικής και γραπτής επικοινωνίας. Για την έρευνα χρησιμοποιήθηκε μικτή μεθοδολογία, δηλαδή συλλέχθηκαν, αναλύθηκαν και συνδυάστηκαν ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα με σκοπό την μεθοδολογική τριγωνοποίηση. Συλλέχθηκαν, επίσης, ποικίλα άλλα τεκμήρια όπως έγγραφα που αφορούσαν αγγελίες για διάφορες θέσεις εργασίας, διαφημιστικά φυλλάδια και φωτογραφικό υλικό. Για την ανάλυση των δεδομένων επιλέγηκε το θεωρητικό πλαίσιο της γλωσσικής διαχείρισης όπως αναπτύχθηκε από τους Spolsky (2004, 2009) και Shohamy (2006). Σύμφωνα με το πλαίσιο αυτό, η γλωσσική πολιτική αποτελεί σύνθετη έννοια που συγκροτείται από τις ακόλουθες τρεις συνιστώσες: τις γλωσσικές πεποιθήσεις, τις γλωσσικές πρακτικές και τη γλωσσική διαχείριση. Όπως προέκυψε από την ανάλυση των δεδομένων που αφορούν τις τρεις αυτές συνιστώσες και στις τρεις εταιρείες υπάρχει συγκεκριμένη γλωσσική πολιτική η οποία όμως έχει χαρακτήρα υπόρρητο και συγκεκαλυμμένο. Αυτή η πολιτική αφορά κυρίως τη διαμόρφωση ενός κοινού πλαισίου διαχείρισης της αγγλικής γλώσσας, με ενέργειες που είναι σε μεγάλο βαθμό συστηματικές και συνειδητές και διασφαλίζουν στην αγγλική μια κυρίαρχη θέση και έναν εξέχοντα ρόλο στο πεδίο των επιχειρήσεων. Παράλληλα, διαμορφώνεται ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς στην αγγλική γλώσσα, που συνίσταται σε μια συλλογική συναινετική αντίληψη του ρόλου της αγγλικής ως εταιρικής γλώσσας στην οποία προσχωρούν όλοι οι εργαζόμενοι –όπως άλλωστε διαφαίνεται και από τις εκπεφρασμένες γλωσσικές τους πεποιθήσεις. Πέρα από τις τακτικές που ευνοούν τη μονογλωσσία λόγω της γενικευμένης χρήσης της αγγλικής, καταγράφηκαν και στις τρεις επιχειρήσεις εναλλακτικά επικοινωνιακά σενάρια που αφήνουν να διαφανούν πρακτικές που ευνοούν την πολυγλωσσία. Η ελληνική, για παράδειγμα, κατέχει σημαντική θέση στις επιχειρήσεις, ωστόσο, η χρήση της δεν διαχέεται σε όλο το φάσμα λειτουργιών των επιχειρήσεων, αλλά σχετίζεται με συγκεκριμένες επιχειρησιακές περιστάσεις και λειτουργίες. Σε δύο από τις τρεις επιχειρήσεις (γαλακτοβιομηχανία και φαρμακοβιομηχανία) εντοπίστηκαν, επιπλέον, γλωσσικές χρήσεις που θεωρούμε ότι αποτελούν ψήγματα πολύγλωσσης πρακτικής. Στις περιπτώσεις αυτές, η εισαγωγή και η χρήση ξένων γλωσσών αφορούσε μεμονωμένα περιστατικά που αντιμετωπίζονταν με συγκυριακές και όχι συστηματικές ρυθμίσεις. Η τρίτη επιχείρηση (πώληση και ανάπτυξη γης) διαφοροποιήθηκε έντονα σε σχέση με τις άλλες δύο, υιοθετώντας συνειδητά μια φιλοσοφία πολύγλωσσης επιχείρησης, που αντιμετωπίζει την πολυγλωσσία θετικά εντάσσοντας την με επιτυχία στα επιχειρησιακά σχέδια και καθιστώντας την στρατηγικό πλεονέκτημα. Η έρευνα κατέδειξε, τέλος, πώς οι πολύγλωσσες πρακτικές συνδέονται με το είδος της επιχειρησιακής δραστηριότητας, με τις ιδιαιτερότητες της διαπροσωπικής επικοινωνίας και με την εταιρική φιλοσοφία εν γένει.
+205	228	252	On new developments in statistical inference for measures of divergence	Νέες εξελίξεις στην στατιστική συμπερασματολογία για τα μέτρα απόκλισης	A literature review on the measures of information, classified in four main categories namely divergence - type, entropy - type, Fisher - type and Bayesian - type is provided in the current thesis. Special attention is given to the divergence - type measures. We first propose and investigate a general family of measures of divergence which is based on the BHHJ measure of divergence of Basu, Harris, Hjort, and Jones (1998). A number of main properties of the family are discussed. Since measures of divergence are used as indices of similarity or dissimilarity between populations, they can be used to develop new model selection criteria. Applying the same methodology used for the well known Akaike Information Criterion (AIC), a new model selection criterion called Divergence Information Criterion (DIC) is proposed as an approximately unbiased estimator of the expected overall BHHJ discrepancy (divergence). Then, we focus on the investigation of the discrete form of the measure. We provide the distributional properties of the estimator of this general family of BHHJ measures of divergence and we propose a test statistic based on this family of measures for goodness of fit tests for multinomial distributions. Finally, a number of simulations are performed to check the appropriateness of both the proposed model selection criterion and the test statistic for goodness of fit.	Στην παρούσα διατριβή γίνεται αρχικά μια βιβλιογραφική ανασκόπηση που αφορά τα Μέτρα Πληροφορίας και η οποία περιλαμβάνει μια ταξινόμηση των μέτρων αυτών σε τέσσερις κύριες κατηγορίες ως εξής: μέτρα τύπου απόκλισης, μέτρα τύπου εντροπίας, μέτρα τύπου Fisher και μέτρα τύπου Bayes. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στα μέτρα απόκλισης. Στη συνέχεια προτείνεται μια νέα γενικευμένη οικογένεια μέτρων απόκλισης, η οποία βασίζεται στο μέτρο απόκλισης BHHJ, το οποίο προτάθηκε από τους Basu, Harris, Hjort και Jones (1998). Για την οικογένεια αυτή αποδεικνύονται οι κύριες ιδιότητές. Τα μέτρα απόκλισης χρησιμοποιούνται ως ενδείξεις ομοιότητας η ανομοιότητας μεταξύ πληθυσμών. Επομένως είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν μεταξύ άλλων και για την κατασκευή νέων κριτηρίων επιλογής μοντέλων. Εφαρμόζοντας ανάλογη μεθοδολογία με αυτήν που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του γνωστού κριτηρίου AIC (Akaike, 1973) προτείνεται ένα νέο κριτήριο επιλογής μοντέλων, το Divergence Information Criterion (DIC) που προκύπτει ως μια αμερόληπτη εκτιμήτρια της αναμενόμενης ολικής BHHJ απόκλισης. Επίσης προσδιορίζεται το κάτω φράγμα του μέσου τετραγωνικού σφάλματος πρόβλεψης. Έπειτα, η διατριβή επικεντρώνεται στη διερεύνηση της διακριτής μορφής της νέας γενικευμένης οικογένειας μέτρων απόκλισης BHHJ και αποδεικνύονται οι ιδιότητες της κατανομής της εκτιμήτριάς της. Επίσης προτείνεται μια νέα στατιστική συνάρτηση για ελέγχους υποθέσεων καλής προσαρμογής σε πολυωνυμικούς πληθυσμούς και αποδεικνύεται η ασυμπτωτική κατανομή της κάτω από την μηδενική υπόθεση όπως και κάτω από την εναλλακτική υπόθεση της συνάφειας (contiguous alternative). Τέλος παρουσιάζονται μια σειρά εφαρμογών και συγκρίσεων για διερεύνηση της καταλληλότητας του κριτηρίου επιλογής μοντέλων DIC καθώς και της στατιστικής συνάρτησης για τους ελέγχους καλής προσαρμογής.
+206	360	481	Path delay fault testing for digital VLSI circuits using specialized binary decision diagrams	Έλεγχος Σφαλμάτων Χρονισμού σε Μονοπάτια για Ψηφιακά Κυκλώματα υψηλής ολοκλήρωσης χρησιμοποιώντας παραλλαγές εξειδικευμένων δυαδικών διαγραμμάτων αποφάσεων	Increasing complexity and speed with billions of transistors on a single integrated circuit has let to circuits with incredible capabilities. Circuit advances in a rigorous evolving environment have let manufacturing testing into new test challenges. This thesis studies delay testing, that is detecting the circuit's timing violations and ensuring it's temporal correctness. Specifically, this dissertation investigates the identification and test generation of single and multiple Path Delay Faults (PDFs) for enhanced fully scanned digital circuits as well as circuits with no scan capabilities. A crucial problem for the PDF model is the derivation of compact test sets. The PDF identification and test generation for various PDF classifications is investigated. The newly proposed test generation algorithms, utilize variants of special data structures known as Binary Decision Diagrams (BDDs) in a way that explicit enumeration of the PDFs is avoided. Paths and PDFs, are processed in an implicit and non-enumerative manner, which facilitates their usage in terms of dealing with a large number of circuit paths in reasonable time. For the single PDF case, experimental results on the enhanced full-scanned benchmarks, demonstrate clearly the practicality of the method in terms of test compactness for the critical PDF set. Furthermore, for the multiple PDF set, experimental results indicate that only a small number of critical multiple faults, compared to the number of single critical faults, needs and suffices to be examined. Therefore, only a small number of additional test patterns is needed to guarantee a circuit's timing specifications. For circuits with no scan capabilities such as microprocessors, experiments show that the methodology adopted allows reducing the test generation time, by concentrating on suitably classified structurally coherent fault lists and avoiding computation intensive gate level simulations. Finally, an efficient way of identifying the pairwise physical paths correlation between the paths in a set is proposed. Beyond PDF testing, this metric has important implications in various design automation problems, such as timing analysis, test generation and diagnosis. When considering the complexity and tight timing constraints of modern circuits, this correlation affects both the design process and the testing approaches followed in manufacturing.	Η αυξημένη πολυπλοκότητα στο σχεδιασμό, καθώς επίσης και οι υψηλές ταχύτητες λειτουργίας των σύγχρονων κυκλωμάτων, τα οποία περιέχουν δισεκατομμύρια ημιαγωγούς (transistors) σε ένα ενιαίο ολοκληρωμένο κύκλωμα, έχουν οδηγήσει στην παραγωγή κυκλωμάτων με απίστευτες ικανότητες. Η ραγδαία αυτή πρόοδος των κυκλωμάτων, μέσα σε ένα αυστηρώς εξελισσόμενο περιβάλλον, έχει οδηγήσει τη διαδικασία ελέγχου μετά την παραγωγή τους σε νέες προκλήσεις. Το αντικείμενο αυτής της διατριβής έχει ως στόχο τη μελέτη του ελέγχου της ορθής λειτουργίας χρονισμού κυκλωμάτων, συγκεκριμένα την ανίχνευση χρονικών παραβάσεων σε κυκλώματα μετά την παραγωγή τους, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η χρονική τους ακρίβεια. Συγκεκριμένα, αυτή η διατριβή διερευνά τον εντοπισμό (αναγνώριση) και την παραγωγή διανυσμάτων ελέγχου, τόσο για μονά, όσο και για πολλαπλά σφάλματα χρονικών καθυστερήσεων σε μονοπάτια (Path Delay Faults - PDFs), για κυκλώματα πλήρης σάρωσης αλλά και για κυκλώματα χωρίς δυνατότητα σάρωσης. Ένα πρόβλημα ζωτικής σημασίας για το PDF μοντέλο, που μελετάται στη διατριβή αυτή, είναι η παραγωγή συμπαγών διανυσμάτων ελέγχου σε ψηφιακά κυκλώματα πολύ μεγάλης κλίμακας ολοκλήρωσης (VLSI). Η αναγνώριση μονοπατιών και η παραγωγή διανυσμάτων ελέγχου για αυτά, διερευνάται για διάφορες ταξινομήσεις του PDF μοντέλου. Οι αλγόριθμοι για την παραγωγή διανυσμάτων ελέγχου που προτείνονται σε αυτήν την διατριβή, χρησιμοποιούν παραλλαγές εξειδικευμένων δομών δεδομένων, γνωστές ως δυαδικά διαγράμματα αποφάσεων (Binary Decision Diagrams - BDDs), με τέτοιο τρόπο κατά τον οποίο η απευθείας απαρίθμηση (explicit enumeration) των διαφόρων PDFs να αποφεύγεται. Τα υπό εξέταση μονοπάτια, και PDFs, διερευνήθηκαν με άμεσο τρόπο, χωρίς απαριθμήσεις, κάτι που διευκολύνει τη χρήση τους όσον αφορά την αντιμετώπιση μεγάλου αριθμού PDFs σε ένα κύκλωμα, μέσα σε λογικά χρονικά πλαίσια. Για την περίπτωση των μονών PDFs, τα πειραματικά αποτελέσματα που πάρθηκαν από κυκλώματα πλήρης σάρωσης, επιδεικνύουν την πρακτικότητα της μεθόδου όσον αφορά την πυκνότητα των διανυσμάτων ελέγχου για το σύνολο των κρίσιμων PDFs. Επιπλέων, για την περίπτωση των πολλαπλών PDFs, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι μόνο ένας μικρός αριθμός πολλαπλών κρίσιμων PDFs, σε σύγκριση με τον αριθμό των μονών PDFs, χρειάζεται και επαρκεί να εξεταστεί. Ως εκ τούτου, μόνο ένας μικρός αριθμός επιπρόσθετων διανυσμάτων ελέγχου χρειάζεται για να διασφαλιστούν οι χρονικές ενός κυκλώματος. Για κυκλώματα χωρίς δυνατότητες σάρωσης, όπως οι μικροεπεξεργαστές, τα πειράματα δείχνουν ότι η μεθοδολογία που υιοθετείται επιτρέπει τη μείωση του χρόνου παραγωγής των διανυσμάτων ελέγχου, με την επικέντρωση σε κατάλληλα ταξινομημένες δομικά συνεκτικές λίστες σφαλμάτων και την αποφυγή υπολογισμού εντατικών προσομοιώσεων σε επίπεδο πύλης. Τέλος, προτείνεται ένας αποτελεσματικός τρόπος αναγνώρισης και εύρεσης συσχέτισης μεταξύ των φυσικών μονοπατιών ανά ζεύγος, σε ένα σύνολο μονοπατιών. Πέραν της εφαρμογής του στα προβλήματα αναγνώρισης και ελέγχου για PDFs, αυτό το μέτρο έχει σημαντικές επιπτώσεις σε διάφορα προβλήματα αυτοματοποίησης σχεδιασμού, όπως ο ακριβής καθορισμός της μέγιστης καθυστέρησης, ανίχνευση και διάγνωση σφαλμάτων σε ψηφιακά κυκλώματα. Εξετάζοντας την πολυπλοκότητα και τους στενούς χρονικούς περιορισμούς των σύγχρονων κυκλωμάτων, η συσχέτιση αυτή επηρεάζει τόσο την διαδικασία σχεδιασμού όσο και τις μεθοδολογίες ελέγχου που ακολουθούνται της παραγωγής.
+207	518	526	An application of the Delphi technique of forecasting the future of school in Cyprus until 2020	Αξιοποίηση της τεχνικής Delphi για στρατηγική πρόγνωση της μελλοντικής πορείας και εξέλιξης του κυπριακού σχολείου μέχρι το έτος 2020	The purpose of this study was the strategic foresight of the future of the Cypriot school until 2020. Delphi technique was used as the basic forecasting tool, while simultaneously its effectiveness for the achievement of consensus forecasts was studied. Research was conducted by the following research questions: 1. At what degree does Delphi technique contribute to the achievement of consensus? 2. Which advantages and disadvantages does the application of Delphi technique present? 3. What are the essential strategies for anticipating the future of education in Cyprus? 4. Which problems are likely to be faced by the Cypriot school until 2020 and what is the difficulty degree for each one of them? 5. Which changes are likely to take place at Cypriot school until 2020 and how desirable is each one of them? A three-round Delphi technique was used in order to make predictions about the future of schools and schooling in Cyprus, based on the opinions of a panel of 50 Cypriot experts. Data collection at the first round was achieved through personal interviews, while for the next two rounds was achieved through questionnaires that completed online. Analysis of the participants’ views shows that Delphi technique, despite the deficiencies that presents, constitute an effective methodology tool for the investigation of the future process and improvement of Cypriot school. Under particular conditions, Delphi technique can contribute to the achievement of consensus between participants. One of the basic findings of the research, regarding the future Cypriot school, concerns the need for the development of particular strategies for the preventive treatment of future challenges. The most necessary strategies that highlighted are the establishment of a mechanism for strategic planning of education, the scientific analysis and evaluation of the system’s needs, the restructuring of administrative structure of the ministry, the priority to research, the systematic monitoring of international developments, the preparation of a complete strategic plan for development and the systematic strategic foresight of the future. It’s estimated that the predominant problems that are expected to be faced by the Cypriot school at future will linked with increase of pupils’ violence, the confusion about philosophic orientation of education, the spreading of addictive substances at schools and the adaptation difficulties of the educational system regarding new technologies. From the further data analysis, is emerged that the four most possible characteristics of the future Cypriot school will be related with the expansion of school violence phenomenon, convergence with European school, emphasis on evaluation procedures and the compatibility of the school with the information society. The four most desirable characteristics are related with the emphasis on staff development programs, upgrading the school as a learning organization, the continuous evaluation of educational work and the redesigning of the school infrastructure and programs. Through this process of forecasting that followed, a strategic forecast model was concreted and developed that has as basic elements the reflective prediction, estimation of desire and possibility degree for each prediction, the labeling of deviation that exists and the identification of needs and priorities for preventing action.	Βασικός σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η στρατηγική πρόγνωση της μελλοντικής πορείας και εξέλιξης του κυπριακού σχολείου μέχρι το έτος 2020. Ως προγνωστικό εργαλείο αξιοποιήθηκε η τεχνική Delphi, ενώ μελετήθηκε ταυτόχρονα η αποτελεσματικότητά της στην επίτευξη συναινετικών προγνώσεων. Το όλο ερευνητικό εγχείρημα καθοδηγήθηκε από τα ακόλουθα πέντε ερευνητικά ερωτήματα: 1. Σε ποιο βαθμό η τεχνική Delphi συμβάλλει στην επίτευξη συναίνεσης; 2. Ποια μειονεκτήματα και ποια πλεονεκτήματα παρουσιάζει γενικά η εφαρμογή της τεχνικής Delphi; 3. Ποιες στρατηγικές είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν σήμερα για προληπτική αντιμετώπιση του μέλλοντος του κυπριακού σχολείου; 4. Ποια προβλήματα είναι πιθανό να αντιμετωπίσει το κυπριακό σχολείο μέχρι το έτος 2020 και ποιος ο βαθμός δυσκολίας του κάθε ενός από αυτά; 5. Ποιες αλλαγές και εξελίξεις είναι πιθανό να επισυμβούν στο κυπριακό σχολείο μέχρι το έτος 2020 και πόσο επιθυμητή είναι η πραγματοποίησή τους; Η συλλογή των δεδομένων για απάντηση των πιο πάνω ερωτημάτων έγινε μέσα από τρεις διαφορετικούς γύρους στους οποίους είχε εμπλακεί μια ομάδα 50 ειδικών στο χώρο της κυπριακής εκπαίδευσης. Η συλλογή των δεδομένων στον πρώτο γύρο έγινε με ατομικές συνεντεύξεις, ενώ στους δύο επόμενους γύρους έγινε με ερωτηματολόγια που συμπληρώθηκαν μέσω διαδικτύου, αξιοποιώντας λογισμικό πρόγραμμα που είχε αναπτυχθεί. Η ανάλυση των απόψεων των συμμετεχόντων έδειξε ότι η τεχνική Delphi, παρά τις επιμέρους αδυναμίες που παρουσιάζει, συνιστά ένα αποτελεσματικό μεθοδολογικό εργαλείο για τη διερεύνηση της μελλοντικής πορείας και εξέλιξης του κυπριακού σχολείου. Μπορεί επίσης να συμβάλει, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, στην επίτευξη συναίνεσης μεταξύ των συμμετεχόντων. Έναν από τα βασικά ευρήματα, αναφορικά με το μελλοντικό κυπριακό σχολείο, αφορά την ανάγκη για ανάπτυξη συγκεκριμένων στρατηγικών για προληπτική αντιμετώπιση των προκλήσεων του μέλλοντος. Ως οι πιο αναγκαίες τέτοιες στρατηγικές αναδείχθηκαν η ίδρυση φορέα για στρατηγικό σχεδιασμό της εκπαίδευσης, η επιστημονική ανάλυση και αξιολόγηση των αναγκών του συστήματος, η αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής του αρμόδιου υπουργείου, η προτεραιότητα στην έρευνα, η συστηματική παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων, η ετοιμασία ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης και η συστηματική στρατηγική πρόγνωση του μέλλοντος. Τα επικρατέστερα προβλήματα που αναμένεται να αντιμετωπίσει μελλοντικά το κυπριακό σχολείο εκτιμήθηκε ότι θα έχουν σχέση με την έξαρση της μαθητικής βίας και παραβατικότητας, τη σύγχυση για τον φιλοσοφικό προσανατολισμό της εκπαίδευσης, την εξάπλωση των εξαρτησιογόνων ουσιών στα σχολεία και τις δυσκολίες προσαρμογής του εκπαιδευτικού συστήματος στις νέες τεχνολογίες. Από την περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι τα τέσσερα πιο πιθανά χαρακτηριστικά του μελλοντικού κυπριακού σχολείου θα έχουν σχέση με την εξάπλωση του φαινομένου της μαθητικής παραβατικότητας, την πορεία σύγκλισης με το ευρωπαϊκό σχολείο, την έμφαση στη συνεχή αξιολόγηση και την προσπάθεια σύγκλισης του σχολείου με την κοινωνία της πληροφορίας. Τα τέσσερα πιο επιθυμητά χαρακτηριστικά σχετίζονται με τη συνεχή επιμόρφωση του προσωπικού, την ανάδειξη του σχολείου σε οργανισμό που μαθαίνει, τη συνεχή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και τον ανασχεδιασμό ωρολογίων και αναλυτικών προγραμμάτων. Μέσα από την όλη διαδικασία πρόγνωσης που έχει ακολουθηθεί συγκεκριμενοποιήθηκε και αναπτύχθηκε ένα μοντέλο στρατηγικής πρόγνωσης, που έχει ως βασικούς άξονες τη στοχαστική πρόγνωση, την εκτίμηση του βαθμού επιθυμίας και του βαθμού πιθανότητας για κάθε πρόγνωση, την επισήμανση της απόκλισης που υπάρχει και τη συγκεκριμενοποίηση των αναγκών και των προτεραιοτήτων για προληπτική δράση.
+208	460	387	Statistical inference for multi-state reliability systems	Στατιστική συμπερασματολογία για multi-state συστήματα αξιοπιστίας	In this work we focus on multi state systems that we model by means of continuous time Markov processes, which generalize typical Markov jump processes by allowing general distributions (not necessarily Exponential) for sojourn times or residing times or failure times. For this reason, the semi-Markov processes are more adapted to reliability studies (and for applications in general). The main quantity of interest in such settings is the transition probability of moving from state i to state j. Observe that in the above setting, the time t represents the residing time or sojourn time in state i before moving to state j. Although in the literature it is frequently assumed that this time is exponentially distributed, other more general distributions with heavier tails could be considered. Very frequently, in reliability, in economics, in physics and in engineering, the interest lies in the occurrence of rather exceptional or rare events (natural disasters, total power supply failures, global economic crises, etc) which are associated with the tail part of the distribution. All rare events and the rate at which they occur are related to the shape and the heaviness of the tail of the generating mechanism that produces such events. Since failures may be considered as rare events, distributions with heavier tails may be more appropriate for the description of sojourn times. In such cases, appropriate models should be used and the relevant parameter estimators should be determined and analyzed. Then, the problem of transition probabilities will be addressed together with that of the associated transition rates. In the first part of this thesis we investigate parameter estimation, transition rates (instantaneous transition probabilities) and transition probabilities using various distributions like Exponential as well as other, heavier tail distributions like Weibull, Pareto, etc for sojourn times. The estimating technique used in this part is the standard method of moments. Note that the distributions considered belong to a general class of distributions. An application of the proposed methodology is presented for illustrative purposes. The application deals with a data set of 113 great earthquakes from the South America region covering the period 1899-2010 with the purpose of making earthquake forecasts. In the second part of this thesis, we formulate the MLE methodology and provide the associated estimators for MSS reliability indices. The consistency of the estimators is also provided. Two statistical settings will be considered: in the first one we dispose of one sample path of the system; in the second one several sample paths are available. On each situation we take into account two different cases: in the first case, we observe all the sojourn times; in the second one, the sojourn time in the last visited state can be right censored (lost to follow-up, for instance).	Η παρούσα διατριβή θα επικεντρωθεί σε multi-state systems (MSS) τα οποία μοντελοποιούμε με τη βοήθεια των ημιμαρκοβιανών διαδικασιών. Για το λόγο αυτό, οι ημιμαρκοβιανές διαδικασίες είναι καταλληλότερες σε μελέτες αξιοπιστίας (για εφαρμογές γενικότερα). Το κύριο αντικείμενο μελέτης στην περίπτωση αυτή είναι η πιθανότητα μετάβασης από την κατάσταση i στην κατάσταση j. Σημειώνεται ότι στην πιο πάνω περίπτωση, ο χρόνος t αντιπροσωπεύει το χρόνο παραμονής στην κατάσταση i πριν από τη μετάβαση στην κατάσταση j. Παρόλο που στη βιβλιογραφία συχνά ο χρόνος αυτός θεωρείται ότι ακολουθεί την Εκθετική κατανομή, εντούτοις μπορούν να θεωρηθούν κι άλλες κατανομές με πιο βαριές ουρές. Πολύ συχνά, στη θεωρία αξιοπιστίας, στην οικονομία, στη φυσική αλλά και στη μηχανική, το ενδιαφέρον έγκειται στην εμφάνιση ή όχι εξαιρετικών ή σπάνιων γεγονότων. Όλα τα σπάνια γεγονότα αλλά και ο ρυθμός με τον οποίο συμβαίνουν συνδέονται τόσο με τη μορφή όσο και με το πόσο βαριά είναι η ουρά της κατανομής. Επειδή οι αποτυχίες μπορούν να θεωρηθούν ως σπάνια γεγονότα, οι κατανομές με πιο βαριές ουρές μπορούν να θεωρηθούν ως καταλληλότερες για την περιγραφή των χρόνων παραμονής. Σε μια τέτοια περίπτωση, κατάλληλα μοντέλα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν, καθώς επίσης και οι αντίστοιχοι εκτιμητές των παραμέτρων θα πρέπει να προσδιοριστούν και να αναλυθούν. Στη συνέχεια, το πρόβλημα των πιθανοτήτων μετάβασης θα πρέπει να αντιμετωπιστεί παράλληλα με το πρόβλημα των αντίστοιχων ρυθμών μετάβασης. Στο πρώτο μέρος της διατριβής αυτής, διερευνούμε εκτίμηση παραμέτρων, ρυθμούς μετάβασης και πιθανότητες μετάβασης χρησιμοποιώντας διάφορες κατανομές για τους χρόνους παραμονής όπως είναι η Εκθετική, καθώς και άλλες κατανομές με πιο βαριές ουρές όπως η Weibull, η Pareto, κ.λ.π. Η μέθοδος εκτίμησης που χρησιμοποιείται σε αυτή την περίπτωση είναι η μέθοδος των ροπών. Οι κατανομές που έχουν θεωρηθεί ανήκουν σε μια γενική κλάση κατανομών. Εν συνεχεία, παρουσιάζεται μια εφαρμογή σε δεδομένα σεισμών. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής, εφαρμόζουμε τη μέθοδο μέγιστης πιθανοφάνειας και παραθέτουμε τους αντίστοιχους εκτιμητές των δεικτών αξιοπιστίας ενός MSS, καθώς επίσης και η συνέπεια των εκτιμητών αυτών. Για το σκοπό αυτό εξετάζονται δύο περιπτώσεις: στην πρώτη περίπτωση θεωρούμε ένα μόνο δείγμα διαδρομής του συστήματος ενώ στη δεύτερη περίπτωση υπάρχουν διαθέσιμες πολλές διαδρομές. Σε κάθε περίπτωση λαμβάνουμε υπόψη δύο περιπτώσεις: αρχικά ότι όλοι οι χρόνοι παραμονής είναι διαθέσιμοι, και στη δεύτερη περίπτωση, ότι ο χρόνος παραμονής στην τελευταία κατάσταση είναι λογοκριμένος (για παράδειγμα έχει χαθεί από την παρακολούθηση).
+209	409	397	Incidence and neuropsychological consequences of traumatic brain injury	Συχνότητα και νευροψυχολογικές επιπτώσεις των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων	Each year, a vast number of children and adolescents in the United States of America sustain brain injury as a result of falls, assaults, sports accidents or motor vehicle accidents. Brain injury may cause a wide range of changes in cognition, including memory and executive functioning deficits. It may also lead to changes in emotional behavior and sensory disorders. Teachers often fail to recognize children with traumatic brain injury (TBI) which in return could lead to poor academic performance. Furthermore, children may be wrongly diagnosed as having learning disabilities and emotional or behavioral disorders, when in fact the cause of their impairment is TBI. This study aimed to investigate the incidence of probable pediatric TBI in elementary school age children and examine long-term pediatric emotional, adaptive, behavioral and cognitive malfunctioning in the Cyprus pediatric population. The purpose of this study was twofold: First, the study investigated the incidence of school age children with a probability of having sustained a TBI by administering the Brain Injury Screening Questionnaire (BISQ) to a random sample of 2088 children ages 5 to 13 years. Second, the study tried to determine the long-term effect of probable TBI by administering a sensitive neurocognitive battery to the 31 children who were identified with a positive screen for TBI and to 29 children with a negative screen for TBI. For the purposes of the present study, the BISQ and DEX-R questionnaires were adapted to the Greek Cypriot population. It was found that 5.8% of the children enrolled in public elementary schools in Cyprus have an increased probability of having sustained a TBI. The BISQ is a reliable measure in identifying symptoms in children positive to TBI and DEX-R is a reliable measure in detecting executive function deficits. Blows to the head were the predominant cause of probable TBI, mostly during sports and playground activities, falls, and being hit by falling objects and equipment. More boys than girls were found to be vulnerable for sustaining a TBI, and especially seven-year-olds. Additionally, children who had experienced loss of consciousness and being dazed and confused are considered to be at greater risk to TBI. Seventy percent of all incidences did request medical help. Despite the subjective symptomatology of children with a positive screen for TBI, the statistical analysis did not reveal any significant group differences (children with a positive screen Vs children with a negative screen for TBI) through the neurocognitive battery.	Κάθε χρόνο, ένας μεγάλος αριθμός παιδιών και εφήβων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής υπόκειται σε κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) ως αποτέλεσμα πτώσεων, επιθέσεων, αθλητικών ατυχημάτων ή αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων. Η ΚΕΚ μπορεί να προκαλέσει σημαντικές αλλαγές στη γνωστική κατάσταση ενός ατόμου, όπως επιπτώσεις στη μνήμη και στις εκτελεστικές λειτουργίες. Μπορεί να προκαλέσει επίσης αλλαγές στη συναισθηματική κατάσταση και αισθητηριακές διαταραχές. Οι εκπαιδευτικοί αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν έγκαιρα παιδιά με ΚΕΚ, γεγονός το οποίο μπορεί να επιφέρει φτωχή ακαδημαϊκή επίδοση. Επιπλέον, εσφαλμένα μπορεί να διαγνωστούν παιδιά με μαθησιακές, συναισθηματικές ή συμπεριφορικές διαταραχές, ενώ στην πραγματικότητα οι οποιεσδήποτε δυσκολίες τους να απορρέουν από ΚΕΚ. Η παρούσα έρευνα εξετάζει τη συχνότητα των πιθανών παιδιατρικών ΚΕΚ σε παιδιά δημοτικής σχολικής ηλικίας, καθώς και τις μακροχρόνιες συναισθηματικές, προσαρμοστικές, συμπεριφορικές και γνωστικές επιπτώσεις τους στον Κυπριακό παιδιατρικό πληθυσμό. Ο στόχος της παρούσας έρευνας ήταν διπλός: πρώτον, διερευνήθηκε η συχνότητα των πιθανών ΚΕΚ στο σχολικό πληθυσμό μέσω της χορήγησης του Brain Injury Screening Questionnaire (BISQ) σε ένα τυχαίο δείγμα 2088 παιδιών ηλικίας 5 με 13 χρόνων. Δεύτερον, η έρευνα προσπάθησε να διερευνήσει τις επιπτώσεις των πιθανών ΚΕΚ μέσω της χορήγησης μιας ευαίσθητης νευροψυχομετρικής μπαταρίας σε 31 παιδιά με συμπτώματολογια που σχετίζεται με ΚΕΚ και σε 29 παιδιά χωρίς συμπτωματολογία που να σχετίζεται με ΚΕΚ. Για το σκοπό της παρούσας έρευνας, τα ερωτηματολόγια BISQ και DEX-R, μεταφράστηκαν και προσαρμόστηκαν βάση του Κυπριακού πληθυσμού. Διαφάνηκε ότι το 5.8% των μαθητών που φοιτούν σε σχολεία Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Κύπρο παρουσιάζουν αυξημένη πιθανότητα να έχουν υποστεί κρανιοεφκεφαλική κάκωση. Το BISQ είναι ένα αξιόπιστο εργαλείο για την ανίχνευση συμπτωμάτων σε παιδιά που σχετίζονται με ΚΕΚ, και το DEX-R ένα αξιόπιστο εργαλείο για την ανίχνευση συμπτωμάτων που αφορούν ελλείψεις στον στρατηγικό σχεδιασμό. Χτυπήματα στο κεφάλι ήταν η κυριότερη αιτία για την παρουσία των συμπτωμάτων, κυρίως κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, σε παιδότοπους, μετά από πτώσεις και μετά από χτυπήματα από αντικείμενα ή εξοπλισμό. Περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια, βρέθηκαν να είναι ευάλωτα σε ΚΕΚ, κυρίως επτάχρονα παιδιά. Επιπλέον, παιδιά τα οποία έχουν χάσει τις αισθήσεις τους ή έχουν βιώσει θολωμένη ή αργή σκέψη κατά τη διάρκεια επεισοδίου, μπορούν να θεωρηθούν ότι βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για ΚΕΚ. Εβδομήντα τοις εκατόν των περιστατικών που διερευνήθηκαν έτυχαν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Παρόλη την συμπτωματολογία των παιδιών με πιθανό ΚΕΚ, η στατιστική ανάλυση δεν ανέδειξε οποιεσδήποτε σημαντικές διαφορές μεταξύ των δυο ομάδων (παιδιών με ΚΕΚ και παιδιών χωρίς) στα αποτελέσματα νευροψυχομετρικής μπαταρίας.
+210	549	594	Synthesis and characterization of linear and star ABC triblock terpolymers and ABCBA pentablock terpolymer networks		Linear and star ABC triblock terpolymers and ABCBA pentablock terpolymer-based model networks of two hydrophilic and one hydrophobic monomers were synthesized by group transfer polymerization (GTP). All the statistical terpolymer analogues were also prepared. Methoxy hexa(ethylene glycol) methacrylate (HEGMA, nonionic) and 2-(dimethylamino)ethyl methacrylate (DMAEMA, temperature- and pH-sensitive) were employed as the two hydrophilic monomers, whereas either methyl methacrylate (MMA) or n-butyl methacrylate (BuMA) served as the hydrophobic monomer. Ethylene glycol dimethacrylate (EGDMA) was used as the cross-linker to effect the interconnection of the linear chains to stars or networks, respectively. The monofunctional 1-methoxy-1-(trimethylsiloxy)-2-methyl propene (MTS) GTP initiator was employed for the synthesis of the linear and the star terpolymers, whereas the bifunctional 1,4-bis(methoxytrimethylsiloxymethylene)cyclohexane (MTSMC) initiator served for the preparation of the networks. Six terpolymer families were prepared in total, three of which comprised linear or novel star terpolymers, while the other three consisted of novel networks of well-defined structures, the first-known prepared networks of that kind. Five out of the six families comprised equimolar block sequence isomeric terpolymers, whereas the sixth contained network terpolymers with varying BuMA hydrophobic content. The molecular weights and molecular weight distributions of all the terpolymers and the linear terpolymer precursors to the networks were obtained using gel permeation chromatography (GPC) in tetrahydrofuran (THF) and were found to agree reasonably well with the theoretically expected. Static light scattering (SLS) in THF revealed that the star terpolymers bore a large number of arms, between 40 and 80. The terpolymer compositions were determined by proton nuclear magnetic resonance (1H NMR) spectroscopy. The compositions of the BuMA-containing terpolymers were in accord with the theoretically expected values, whereas lack of peak resolution impaired the accurate composition determination of the MMA-containing terpolymers. All the terpolymers were characterized in an aqueous environment. In particular, the hydrodynamic diameters, aggregation numbers and cloud points of the linear and star terpolymers were determined using dynamic light scattering (DLS), SLS and turbidimetry, whereas the degrees of swelling (DSs) of the terpolymer networks were measured gravimetrically. The linear terpolymers formed small micelles in water, with the terpolymer having the hydrophobic block in the middle forming even smaller micelles. Star-star aggregation was observed with one block sequence isomer, whereas the non-aggregating stars exhibited block sequence-dependent hydrodynamic diameters, indicating differences in their internal structures. The cloud points of the linear and star terpolymers depended on block sequence, with the cloud points of the stars being higher than those of the linear due to the larger number of arms in the stars than the aggregation numbers in the linears. The statistical linear and stars exhibited the lowest cloud points due to the full exposure of their hydrophobic units to water. In contrast to the linear and star terpolymers, no differentiation was observed in the behavior of the isomeric networks in neutral water, reflecting the dense and constrained nature of the networks. However, differentiations in the DSs were measured for ionized networks, in which the statistical terpolymer-based isomers swelled more than the pentablock isomers which separated into microphases. This discrepancy was pronounced for the more hydrophobic BuMA-containing networks, which also displayed swelling differences among the isomeric pentablock networks. Finally, the network DSs in both neutral and acidic water decreased as the BuMA hydrophobic content increased.	Γραμμικά και αστεροειδή ΑΒΓ τριαδρομερή τριπολυμερή και ΑΒΓΒΑ πενταδρομερή τριπολυμερή πρότυπα πλέγματα, αποτελούμενα από δύο υδρόφιλα μονομερή και ένα υδρόφοβο μονομερές, παρασκευάστηκαν με πολυμερισμό μεταφοράς ομάδας (group transfer polymerization, GTP). Παρασκευάστηκαν επίσης όλα τα αντίστοιχα τυχαία τριπολυμερή. Ο μεθακρυλικός εστέρας της μεθοξυ-εξα(αιθυλενογλυκόλης) [methoxy hexa(ethylene glycol) methacrylate, HEGMA, μη ιοντικός] και ο μεθακρυλικός 2-(διμεθυλαμ��νο)αιθυλεστέρας [2-(dimethylamino)ethyl methacrylate DMAEMA, θερμοευαίσθητος και ιοντιζόμενος] χρησιμοποιήθηκαν ως τα δύο υδρόφιλα μονομερή, ενώ είτε ο μεθακρυλικός μεθυλεστέρας (methyl methacrylate, MMA) είτε ο μεθακρυλικός κ-βουτυλεστέρας (n-butyl methacrylate, BuMA) χρησίμευσε ως το υδρόφοβο μονομερές. Ο διμεθακρυλικός διεστέρας της αιθυλενογλυκόλης (ethylene glycol dimethacrylate, EGDMA) ήταν ο διασταυρωτής που διασύνδεσε τις γραμμικές αλυσίδες σε αστεροειδή πολυμερή ή πλέγματα. Ο μονοδραστικός εκκινητής 1-μεθοξυ-1-(τριμεθυλοσιλοξυ)-2-μεθυλοπροπένιο (1-methoxy-1-(trimethylsiloxy)-2-methyl propene, MTS) χρησιμοποιήθηκε για τη σύνθεση των γραμμικών και των αστεροειδών τριπολυμερών, ενώ ο διδραστικός εκκινητής 1,4-δισ(μεθοξυ-τριμεθυλο-σιλοξυ-μεθυλενο)κυκλοεξάνιο (1,4-bis(methoxytrimethylsiloxymethylene)cyclohexane, MTSMC) χρησίμευσε για την παρασκευή των πλεγμάτων. Έξι ομάδες τριπολυμερών συντέθηκαν συνολικά, τρεις από τις οποίες αποτελούνταν από γραμμικά και καινοτόμα αστεροειδή τριπολυμερή, ενώ οι υπόλοιπες τρεις αποτελούνταν από καινοτόμα πλέγματα με καλά ορισμένες δομές που παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά. Πέντε από τις έξι ομάδες αποτελούνταν από ισομοριακά αδρομερή τριπολυμερή που ήσαν ισομερή διαδοχής τμημάτων, ενώ η έκτη ομάδα αποτελείτο από πλέγματα τριπολυμερών με διαφορετικές περιεκτικότητες στο υδρόφοβο BuMA. Τα μοριακά βάρη και οι κατανομές των μοριακών βαρών όλων των τριπολυμερών καθώς και των γραμμικών πρόδρομων των πλεγμάτων λήφθηκαν με χρωματογραφία αποκλεισμού μεγέθους (gel permeation chromatography, GPC) σε τετραϋδροφουράνιο (tetrahydrofuran, THF). Τα μοριακά αυτά βάρη είχαν τιμές κοντά στις θεωρητικά αναμενόμενες. Στατική σκέδαση φωτός (static light scattering, SLS) σε THF έδειξε ότι τα αστεροειδή τριπολυμερή έφεραν μεγάλους αριθμούς βραχιόνων, μεταξύ 40 και 80. Οι συστάσεις όλων των τριπολυμερών προσδιορίστηκαν με φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού πρωτονίων (proton nuclear magnetic resonance, 1H NMR). Οι προσδιορισθείσες συστάσεις των τριπολυμερών που περιείχαν BuMA ήταν κοντά στις θεωρητικά αναμενόμενες, σε αντίθεση με αυτές των τριπολυμερών που περιείχαν MMA όπου μειωμένη ευκρίνεια στο διαχωρισμό των φασματικών κορυφών δεν επέτρεψε τον ακριβή προσδιορισμό των συστάσεων. Όλα τα τριπολυμερή χαρακτηρίστηκαν σε υδατικό περιβάλλον. Συγκεκριμένα, οι υδροδυναμικές διάμετροι, οι αριθμοί συσσωμάτωσης, οι θερμοκρασίες νεφέλωσης των γραμμικών και των αστεροειδών τριπολυμερών προσδιορίστηκαν με δυναμική σκέδαση φωτός (dynamic light scattering, DLS), SLS και νεφελομετρία, αντίστοιχα, ενώ οι βαθμοί διόγκωσης (ΒΔ) των τριπολυμερών πλεγμάτων προσδιορίστηκαν σταθμομετρικά. Τα γραμμικά τριπολυμερή σχημάτισαν μικρά μικύλια στο νερό, με το τριπολυμερές που έφερε το υδρόφοβο τμήμα στο κέντρο να σχηματίζει ακόμη μικρότερα μικύλια. Συσσωμάτωση μεταξύ αστεροειδών τριπολυμερών παρατηρήθηκε μόνο σε μία περίπτωση. Τα υπόλοιπα, μη συσσωματωνόμενα, αστεροειδή τριπολυμερή παρουσίασαν υδροδυναμικές διαμέτρο��ς που ήταν εξαρτώμενες από τη σειρά διαδοχής των τμημάτων, κάτι που αντανακλούσε διαφορετικές εσωτερικές δομές. Οι θερμοκρασίες νεφέλωσης των γραμμικών και των αστεροειδών τριπολυμερών εξαρτούνταν από τη σειρά διαδοχής των τμημάτων, με τις θερμοκρασίες νεφέλωσης των αστεροειδών να είναι υψηλότερες από αυτές των γραμμικών λόγω του μεγαλύτερου αριθμού βραχιόνων των αστεροειδών σε σχέση με τους αριθμούς συσσωμάτωσης των μικυλίων των γραμμικών. Τα τυχαία γραμμικά και αστεροειδή τριπολυμερή είχαν τις χαμηλότερες θερμοκρασίες νεφέλωσης λόγω της πλήρους έκθεσης των υδρόφοβων μονάδων τους στο νερό. Σε αντίθεση με τα γραμμικά και τα αστεροειδή τριπλυμερή, καμία διαφοροποίηση δεν παρατηρήθηκε στη συμπεριφορά των ισομερών πλεγμάτων σε ουδέτερο νερό, αντανακλώντας την πυκνή και με περιορισμένη ευελιξία φύση των πλεγμάτων. Παρόλα ταύτα, διαφοροποιήσεις στους ΒΔ εντοπίστηκαν στα ιοντισμένα πλέγματα, όπου τα πλέγματα βασισμένα σε τυχαία τριπολυμερή διογκώθηκαν περισσότερο από τα πλέγματα πενταδρομερών που ήταν μικροφασικά διαχωρισμένα. Αυτή η διαφορά ήταν μεγαλύτερη στα πιο υδρόφοβα πλέγματα με BuMA, τα οποία επέδειξαν διαφοροποιήσεις και ανάμεσα στους ΒΔ των διαφόρων ισομερών πενταδρομερών πλεγμάτων. Τέλος, οι ΒΔ των πλεγμάτων τόσο σε ουδέτερο όσο και σε όξινο (που επιφέρει ιοντισμό των πλεγμάτων) νερό ελαττώνονταν με αύξηση της σύστασης σε υδρόφοβο BuMA.
+211	422	469	The TFlux platform: a portable platform for data-driven multithreading on commodity multiprocessor systems	Η Πλατφόρμα Tflux. Μια Φορητή Πλατφόρμα Για Πολυνηματική εκτέλεση οδηγούμενη από τις εξαρτήσεις των δεδομένων σε Πολυεπεξεργαστές	This work presents the Thread Flux (TFlux) Parallel Processing Platform, a complete system that offers an efficient dataflow-like thread-based model of execution, the Data-Driven Multithreading (DDM), to its users using commodity components, i.e. unmodified Operating System, unmodified compiler and unmodified ISA hardware making it applicable to off-the-shelf systems. TFlux provides a complete solution from the programming toolchain to the hardware implementation. The abstraction layer TFlux exports to its users hides all the details of the underlying machine allowing different hardware configurations to support its model of execution transparently to the programmer. One key component of TFlux is the TFlux Scheduler that is responsible for Thread Scheduling based on data-availability. The user of TFlux can develop applications using a set of simple but powerful compiler directives. Then the TFlux-C-Preprocessor converts this code to an ANSI C program that includes the Runtime Support for TFlux and all calls to the system's scheduler. This code can be compiled with a commodity C compiler resulting in a binary that is executable by any commodity Operating System on any commodity CPU processor. The layered design of TFlux has been tested on different Unix-based multiprocessor systems. Moreover, this design enabled the porting of TFlux to different machines with minimum effort. In this work, two TFlux designs are presented: TFluxHard and TFluxSoft. For TFluxHard the Thread Scheduler is a hardware unit whereas for TFluxSoft, the Scheduler's functionality is provided at the software level. As such, TFluxHard is applicable to systems that offer the ability to augment the machine with a small hardware module while TFluxSoft is directly applicable to any existing, off-the-shelf system. To evaluate the TFlux designs, a benchmark suite based on real-life and synthetic applications was developed. The applications in this suite were carefully chosen in order to have different characteristics both in terms of their dynamic behavior and complexity of their dataflow graph. For the applications of the evaluation suite, both TFluxHard and TFluxSoft show remarkable speedup and scalability. Although for most applications both achieve almost the same performance, TFluxHard shows an advantage over TFluxSoft arising from offloading the Scheduler's functionality to the hardware module. In addition, the experimental results also show that both TFluxHard and TFluxSoft are able to exploit more parallelism for applications with complex dependency graphs, compared with traditional parallel programming model approaches. Overall, TFlux is a platform able to deliver high-performance by exploiting dataflow-like Thread scheduling on off-the-shelf systems through augmentation of the source code with simple compiler directives.	Αυτή η δουλειά παρουσιάζει την πλατφόρμα παράλληλης επεξεργασίας Thread Flux (TFlux), ένα πλήρες σύστημα που επιτρέπει εκτέλεση όμοια με αυτή του μοντέλου ροής δεδομένων (αυτή του μοντέλου οδηγούμενου από εξαρτήσεις δεδομένων) χρησιμοποιώντας μη τροποποιημένα συστατικά στοιχεία, δηλαδή μη τροποποιημένο Λειτουργικό Σύστημα, μεταγλωττιστή και υλικό αρχιτεκτονικής συνόλου εντολών που του επιτρέπει να χρησιμοποιείται σε συστήματα της αγοράς. Η πλατφόρμα TFlux παρέχει μια πλήρη λύση, από τα εργαλεία προγραμματισμού μέχρι το υλικό. Το αφαιρετικό επίπεδο που η πλατφόρμα TFlux παρέχει στο χρήστη κρύβει όλες τις λεπτομέρειες της υποκείμενης μηχανής επιτρέποντας σε διάφορες διαμορφώσεις υλικού να υποστηρίζουν το μοντέλο εκτέλεσής με πλήρη διαφάνεια προς τον προγραμματιστή. Ένα συστατικό χαρακτηριστικό της πλατφόρμας TFlux είναι ο χρονοδρομολογητής της που είναι υπεύθυνος για τη δρομολόγηση εργασιών με βάση τις εξαρτήσεις των δεδομένων. Ο χρήστης της πλατφόρμας TFlux μπορεί να αναπτύξει εφαρμογές χρησιμοποιώντας ένα σύνολο απλών αλλά ισχυρών εντολών μεταγλωττιστή. Ο προεπεξεργαστής TFlux μετατρέπει τον κώδικα αυτό σε ένα πρόγραμμα ANSI C που περιέχει όλο το περιβάλλον υποστήριξης για την πλατφόρμα TFlux και όλες τις κλήσεις προς τον χρονοδρομολογητή. Ο κώδικας αυτός μπορεί να μεταγλωττιστεί με οποιοδήποτε μεταγλωττιστή C έχοντας ως αποτέλεσμα ένα αρχείο που είναι εκτελέσιμο από οποιοδήποτε συνηθισμένο λειτουργικό σύστημα σε οποιοδήποτε συνηθισμένο επεξεργαστή. Η σχεδίαση με επίπεδα της πλατφόρμας TFlux έχει δοκιμαστεί με διαφορετικά συστήματα πολυεπεξεργαστών βασισμένα στο Unix. Επιπλέον, αυτή η σχεδίαση επέτρεψε την μεταφορά της πλατφόρμας TFlux σε διαφορετικές μηχανές με ελάχιστο κόπο. Εδώ παρουσιάζουμε δύο μορφές της πλατφόρμας TFlux, τις TFluxHard και TFluxSoft. Η μορφή TFluxHard ο χρονοδρομολογητής είναι μια μονάδα υλικού ενώ για τη μορφή TFluxSoft η λειτουργία του χρονοδρομολογητή προσφέρεται στο επίπεδο του λογισμικού. Έτσι η μορφή TFluxHard μπορεί να εφαρμοστεί σε επεκτάσιμα συστήματα που επιτρέπου προσθήκη μικρών μονάδων υλικού ενώ η μορφή TFluxSoft είναι άμεσα εφαρμόσιμη σε οποιοδήποτε εμπορικό σύστημα. Για την αξιολόγηση των μορφών της πλατφόρμας TFlux, αναπτύξαμε ένα σύνολο προγραμμάτων δοκιμής που αποτελείται από πραγματικές και συνθετικές εφαρμογές. Το σύνολο αυτό έχει επιλεγεί προσεκτικά έτσι ώστε οι εφαρμογές που περιέχει να διαφέρουν τόσο στη δυναμική συμπεριφορά τους όσο και στην πολυπλοκότητα του γράφου ροής δεδομένων. Για τις εφαρμογές της σουίτας αξιολόγηση��, τόσο η μορφή TFluxHard όσο και η μορφή TFluxSoft πετυχαίνουν αξιοσημείωτη επίδοση και κλιμάκωση. Παρόλο που για τις περισσότερες εφαρμογές οι δύο μορφές πετυχαίνουν σχεδόν την ίδια επίδοση, η μορφή TFluxHard έχει ένα πλεονέκτημα συγκριτικά με τη μορφή TFluxSoft λόγω του ότι οι λειτουργίες του χρονοδρομολογητή παρέχονται από το υλικό. Επιπρόσθετα, τα πειραματικά αποτελέσματα δείχνουν ότι και οι δύο μορφές μπορούν να αξιοποιήσουν περισσότερο παραλληλισμό για εφαρμογές με πολύπλοκο γράφο ροής δεδομένων συγκριτικά με παραδοσιακά μοντέλα παράλληλου προγραμματισμού. Συνοψίζοντας, η πλατφόρμα TFlux παρέχει υψηλή επίδοση αξιοποιώντας την τεχνική χρονοδρομολόγησης εργασιών που στηρίζεται στη ροή δεδομένων σε εμπορικά συστήματα με την προσθήκη στον πηγαίο κώδικα απλών εντολών μεταγλωττιστή.
+212	524	521	Investigating the Direct and Indirect Effects of Differentiated Leading Behaviour upon Students’ Learning Outcomes	Η διερεύνηση παραγόντων που αφορούν τη διαφοροποίηση της ηγετικής συμπεριφοράς και η σχέση της με την αποτελεσματικότητα της σχολικής μονάδας	The main focus of this research is to investigate the effect of leadership on school effectiveness. Most empirical studies and meta-analyses revealed that the effect of leadership on student achievement is relatively small (0.10). Αs a result of this, leadership is not included in recent models of educational effectiveness. In this study it was argued that the aforementioned results are due to the fact that most of the previous studies did not investigate the extent to which leadership behavior is differentiated, but instead focused on measuring leadership styles, therefore failing to yield the multidimensional nature of leadership behavior and it's actual impacts on student outcomes. For this purpose, in the present research the term «Differentiated Leading Behaviour» was employed to emphasize the need for the leader to differentiate his/her behaviour so as to address the needs of the situation which is mainly determined by his/her staff and the work that has to be carried out. For examining and measuring «Differentiated Leading Behavior» certain criteria are used in the thesis: specifically, quality of differentiation; differentiation of leading behaviour according to the ability of the staff; differentiation of leading behaviour according to the gender of the staff; and differentiation of leading behaviour according to the work that needs to be carried out. The relation of each type of differentiated leadership behaviour to student outcomes is subsequently examined. Both direct and indirect effects of Differentiated Leading Behaviour on student outcomes were examined, with teacher job satisfaction, teacher commitment and the quality of instruction, functioning as mediating variables. For this reason a critical review of the literature concerning the effect of the aforementioned variables on student outcomes is also presented. A total of 23 schools participated in this study with their entire teaching staff (n=258) and all their sixth grade students (n=793). Stage sampling procedure was used. For examining Differentiated Leading Behaviour and for validating the method of its measurement, a questionnaire was developed and given to the headteachers of the school sample and the data were analysed using the Rasch model. Support to the construct validity of the questionnaire is provided. Multilevel analyses were applied and in particular Multilevel Regression and Multilevel Structural Equation Modeling, which made it explicit that Differentiated Leading Behaviour has a statistically significant effect on student outcomes only when it is investigated through the dimensions: (1) ability of existing teaching staff and (2) work that needs to be carried out. Quality of teaching was also found to have a statistically significant effect upon student outcomes. The Multilevel Structural Equation Modeling analysis revealed that quality of instruction aggregated at the school level is related with student outcomes. More specifically, it appears that schools, in which quality of instruction is consistent in all classes, achieve better academic results. Moreover, it should be noted that this study showed that there is no direct or indirect statistically significant effect between the variables of teacher job satisfaction and their commitment with student outcomes. Nevertheless, the Multilevel Structural Equation Modeling analysis showed that both teacher commitment and satisfaction are influenced by Differentiated Leading Behaviour. (...)	Η έρευνα ασχολείται με τις επιδράσεις της ηγεσίας στη σχολική αποτελεσματικότητα. Οι περισσότερες έρευνες και μετα-αναλύσεις ερευνών μέχρι σήμερα που ασχολούνταν με τις επιδράσεις της ηγεσίας στην αποτελεσματικότητα έδειξαν ότι το μέσο μέγεθος επίδρασης της ηγεσίας πάνω στα μαθησιακά αποτελέσματα των παιδιών είναι ιδιαίτερα μικρό (0.10). Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η ηγεσία δεν συμπεριλαμβάνεται σε πρόσφατα μοντέλα εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας. Στην έρευνα αυτή υποθέτουμε ότι τα πιο πάνω αποτελέσματα οφείλονται στο γεγονός ότι οι πλείστες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν δε μελετούσαν την ηγετική συμπεριφορά και τη διαφοροποίησή της, αλλά το γενικό ηγετικό στιλ, αποτυγχάνοντας έτσι να αποδώσουν το πολυδιάστατο της ηγετικής συμπεριφοράς και τις πραγματικές επιδράσεις της στα αποτελέσματα των παιδιών. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούμε τον όρο «Διαφοροποιημένη Ηγετική Συμπεριφορά» (ΔΗΣ) για να τονίσουμε την ανάγκη όπως ο διευθυντής διαφοροποιεί τη συμπεριφορά του για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της περίπτωσης η οποία καθορίζεται κυρίως από το προσωπικό του και τα έργα που πρέπει να επιτευχθούν. Για τη μελέτη και μέτρηση της ΔΗΣ χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα κριτήρια (ποιότητα διαφοροποίησης, διαφοροποίηση της ηγετικής συμπεριφοράς με βάση την ικανότητα και το φύλο των υφισταμένων και με βάση το έργο που πρέπει να επιτευχθεί), ενώ διερευνάται η σχέση της με τα μαθησιακά αποτελέσματα των παιδιών. Μελετήθηκαν τόσο οι άμεσες επιδράσεις της ΔΗΣ στα αποτελέσματα των παιδιών όσο και οι έμμεσες, με τη μελέτη του διαμεσολαβητικού ρόλου (στη σχέση ΔΗΣ και αποτελεσμάτων των παιδιών) των μεταβλητών της ικανοποίησης του προσωπικού από την εργασία του, της αφοσίωσης του στο επάγγελμα και της ποιότητας της διδασκαλίας. Για το λόγο αυτό, παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα ανασκόπησης της βιβλιογραφίας αναφορικά με την επίδραση που ασκούν οι πιο πάνω μεταβλητές στη σχολική επίδοση. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 23 σχολεία με το σύνολο των εκπαιδευτικών τους (n= 258) και όλων των μαθητών της Στ τάξης (n= 793). Τα σχολεία επιλέγηκαν με τη μέθοδο της κατά στάδιο δειγματοληψίας, αφού αποκλείστηκαν μικρά σχολεία και τα σχολεία που είχαν μόνο τις τρεις πρώτες τάξεις. Για τη μελέτη της ΔΗΣ και την εγκυροποίηση του τρόπου μέτρησής της καταρτίστηκε ερωτηματολόγιο το οποίο χορηγήθηκε στους διευθυντές και αναλύθηκαν τα δεδομένα που προέκυψαν με τη βοήθεια του μοντέλου Rasch. Με τον τρόπο αυτό ελέγχθηκε η εγκυρότητα γνωρίσματος του ερωτηματολογίου. Μέσα από την εφαρμογή πολυεπίπεδων τεχνικών ανάλυσης και συγκεκριμένα της μεθόδου της «πολυεπίπεδης ανάλυσης παλινδρόμησης» (MultilevelRegression Model) και της «πολυεπίπεδης ανάλυσης δομικών εξισώσεων» (Μultilevel Structural Equation Modelling), διαφαίνεται ό��ι η ΔΗΣ ασκεί στατιστικά σημαντική επίδραση στα αποτελέσματα των παιδιών μόνο όταν διερευνηθεί μέσα από τις διαστάσεις της ικανότητας των υφισταμένων και του υπό εκτέλεση έργου. Επιπρόσθετα, στατιστικά σημαντική επίδραση στα αποτελέσματα των μαθητών ασκεί και η τήρηση διαδικασιών για την ομαλή λειτουργία του σχολείου αλλά και ο συστηματικός έλεγχος της εργασίας του προσωπικού. Η ποιότητα διδασκαλίας φάνηκε να έχει επίσης στατιστικά σημαντική επίδραση στα αποτελέσματα των παιδιών. Ιδιαίτερα, με την εφαρμογή της πολυεπίπεδης ανάλυσης δομικών εξισώσεων φάνηκε ότι η ποιότητα διδασκαλίας όταν υπολογιστεί σε επίπεδο σχολείου σχετίζεται με τα μαθησιακά αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα, διαφαίνεται ότι τα σχολεία στα οποία η ποιότητα διδασκαλίας εμφανίζεται με συνέπεια σε όλες τις τάξεις, επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα. (...)
+213	314	362		Η διαμόρφωση της γονεϊκής εμπλοκής και η επίδραση της στη γνωστική ανάπτυξη και στην ψυχολογική προσαρμογή του παιδιού	Purpose of the research The present research aimed at investigating the factors that are related in the formation of parental involvement and the effects of parental involvement on children's developmental outcomes. Method The participants were 390 children and their mothers. The children were divided into two age groups; one with mean age of 11 years and another with a mean age of 14 years. From the total sample of children which was selected through random cluster sampling 51% of the children were females and 49% were males. The children's mothers come from all social and economic strata of Cyprus since based on the research criteria 16.4% of the participating mothers come from low socio-economic status, 65.4% come from middle socio-economic status and 18.2% come from high socio-economic status. A battery of valid and reliable instruments was used as means for data collection. The children completed the Parenting Style Questionnaire, the Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ), the Cognitive Development Test, and the Self-Representations Questionnaire. The mothers completed the Parental Involvement Questionnaire, The Five Factor Personality Inventory, the Attachment Style Questionnaire, and the Parental Attributions of Childs Intellectual Development Questionnaire. Results The structural equation model that was tested proves that parental involvement is related to maternal personality and attachment factors. It appears that personality traits such as openness to experience, conscientiousness, agreeableness, and extraversion contribute in the formation of parental involvement. Also, mother's neuroticism contributes in that process. Moreover, both anxious/avoidant and secure attachment styles are related to the formation of parental involvement. Parental involvement is related to the child's developmental outcomes, particularly in the areas of self-representations and psychological adjustment. Involvement is not however related to the child's cognitive abilities. Further analyses show that the psychological profile of the mother determines the child's developmental outcomes but at the same time the current developmental attributes of the child determine the behaviors that are adopted by mothers.	Στόχος της έρευνας Η παρούσα έρευνα είχε ως στόχο να διερευνήσει τους παράγοντες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της γονεϊκής εμπλοκής καθώς και την επίδραση της γονεϊκής εμπλοκής στην ανάπτυξη των γνωστικών ικανοτήτων του παιδιού, των αυτοαναπαραστάσεων του και της ψυχολογικής του προσαρμογής. Μεθοδολογία Στην έρευνα συμμετείχαν 390 παιδιά και οι μητέρες τους. Τα παιδιά διακρίνονται σε δύο ηλικιακές ομάδες, μια με μέσο όρο ηλικίας τα 11 και μια τα 14 χρόνια. Στο συνολικό δείγμα των παιδιών, το οποίο επιλέγηκε με τη μέθοδο της κατά συστάδες τυχαίας δειγματοληψίας, το 51% ήταν κορίτσια και το 49% αγόρια. Οι ��ητέρες των παιδιών προέρχονται από όλα τα κοινωνικά και οικονομικό στρώματα της Κύπρου καθώς με βάση τα κριτήρια της έρευνας το 16.4% των μητέρων προέρχεται από χαμηλό Κοινωνικοοικονομικό Επίπεδο, το 65.4% από μεσαίο και το 18.2% από υψηλό. Για την συλλογή των δεδομένων της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία τα οποία παρουσιάζουν ικανοποιητικούς δείκτες εγκυρότητας και αξιοπιστίας και που έχουν χρησιμοποιηθεί και σε προηγούμενες έρευνες. Τα παιδιά συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο του Γονεϊκού Στυλ, το ερωτηματολόγιο Δυνατοτήτων και Δυσκολιών που εξετάζει την ψυχολογική προσαρμογή του παιδιού, το Τεστ Γνωστικής Ανάπτυξης και το Ερωτηματολόγιο Αυτοαναπαραστάσεων των Γνωστικών τους Ικανοτήτων. Οι μητέρες, συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο της Γονεϊκής Εμπλοκής, το Ερωτηματολόγιο της Προσωπικότητας, το Ερωτηματολόγιο της Προσκόλλησης και το Ερωτηματολόγιο Γονεϊκής Απόδοσης της Ανάπτυξης της Ευφυίας του Παιδιού. Αποτελέσματα Το μοντέλο δομικών εξισώσεων που εξετάστηκε στην έρευνα αποδεικνύει ότι η γονεϊκή εμπλοκή συνδέεται με την προσωπικότητα της μητέρας και το στυλ προσκόλλησης της. Φαίνεται ότι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως η δεκτικότητα σε νέες εμπειρίες, η ευσυνειδησία, η προσήνεια και η εξωστρέφεια διαμορφώνουν τη γονεϊκή εμπλοκή. Επίσης, ο νευρωτισμός της μητέρας συμβάλλει στη διαμόρφωση αυτή. Ακόμη, το στυλ προσκόλλησης της μητέρας αποτελεί παράγοντα διαμόρφωσης της γονεϊκής εμπλοκής. Ως προς τις επιδράσεις της γονεϊκής εμπλοκής, φαίνεται ότι αυτές αφορούν τις αυτοαναπαραστάσεις του παιδιού καθώς και την προσαρμογή του, όχι όμως και την επάρκεια των γνωστικών του ικανοτήτων. Περαιτέρω επαγωγικές αναλύσεις δείχνουν ότι το ψυχολογικό προφίλ της μητέρας καθορίζει την ανάπτυξη του παιδιού, ταυτόχρονα όμως και η αναπτυξιακή κατάσταση του παιδιού καθορίζει τις συμπεριφορές της μητέρας.
+214	205	145	Comparison and clustering of several spectral densities	Σύγκριση και Ανάλυση κατά Συστάδες Πολλών Φασματικών Πυκνοτήτων	Consider the problem of estimating and comparing several spectral densities, say G, and assume that the first G-1 of them are related with the last one by an exponential model. Based on the asymptotic properties of periodogram ordinates, we develop parametric likelihood inference for this model. More specifically, we study in detail the asymptotic behaviour of the maximum likelihood estimator under the semiparametric model. The results can be applied in a variety of situations including linear processes. Simulations and data analysis support further the theoretical findings. The new methodology is applied to time series clustering. Methods for clustering are based on the calculation of suitable similarity measures which identifies the distance between two or more time series. New measures of distance are proposed and they are based on the so--called cepstral coefficients which carry information about the log spectrum of a stationary time series. These coefficients are estimated by means of the semiparametric model which was discussed earlier. After estimation, the estimated cepstral distance measures are given as an input to a clustering method to produce the disjoint groups of data. Simulated examples show that the method yields good results, even when the processes are not necessarily linear.	Θεωρούμε το πρόβλημα εκτίμησης και σύγκρισης πολλών φασματικών συναρτήσεων πυκνοτήτων πιθανότητας, εστω G. Υποθέτουμε ότι οι G-1 από αυτές συνδέ��νται με την τελευταία μέσω ενός κατάλληλου ημιπαραμετρικού εκθετικού μοντέλου. Από τις ασυμπτωτικές ιδιότητες του περιοδογράμματος, αναπτύσσουμε παραμετρική συμπερασματολογία με βάση την σχετική πιθανοφάνεια για ένα ημιπαραμετρικό μοντέλο. Τα αποτελέσματα μπορούν να εφαρμοστούν σε μια πληθώρα καταστάσεων συμπριλαμβανομένου των γραμμικών διαδικασιών. Προσομοιώσεις και ανάλυση δεδομένων υποστηρίζουν περαιτέρω τα θεωρητικά αποτελέσματα. Η νέα μεθοδολογία εφαρμόζεται σε χρονοσειρές για ανάλυση κατά συστάδες. Γενικές μεθόδοι για την ανάλυση κατά συστάδες στηρίζονται στον υπολογισμό μιας απόστασης μεταξύ δύο ή περισσότερων χρονοσειρών. Νέες αποστάσεις προτείνονται και ο υπολογισμός τους βασίζεται στους συντελεστές Fourier της λογαριθμικής φασματικής συνάρτησης πυκνότητας πιθανότητας. Οι συντελεστές εκτιμώνται με βάση το προαναφερθέν ημιπαραμετρικό μοντέλο. Οι καινούργιες μετρικές προσδιορίζουν το διαχωρισμό των δεδομένων καλύτερα σε σχέση με τις ήδη υπάρχουσες.
+215	238	223	Effect of natural organic matter (HA) in the stability and solubility of metalions solid phases (Μ(ΙΙΙ), Μ(ΙV), M(VI))	Επίδραση φυσικής οργανικής ύλης (HA) στη σταθερότητα και διαλυτότητα στερεών φάσεων μεταλλοϊόντων (M(III), M(IV), M(VI)	The present Doctoral Thesis aims to understand the role of organic matter in the chemical behavior and dispersion of pollutants in the environment. For this purpose the solid phases of trivalent (Nd(III), Sm(III)), tetravalent (Τh(IV), Zr(IV), Ce(IV)) and hexavalent (UO22+) metaloins were prepared and we studied the effect of organic matter on the following properties of the solid phases i) the chemical composition of the solid phase by FTIR-ATR, Raman and UV-DRS ii) the texture by SEM, iii) the thermal behavior by TGA, iv) the crystallinity by XRD, v) the redox stability by XPS and vi) the solubility by UV-Vis. According to the experimental data, the presence of HA is not affect the chemical composition of the solid phases. The solid phases are stable even in the presence of increased HA concentration (0.5 g/L HA). The precipitation results in the separation of the inorganic (M(OH)CO3, M2(CO3)3, MPO4, M(OH)4, MO2CO3) and the organic (HA) phase, which is adsorbed on the particle surface of the former. Generally the presence of organic matter affects only in a small degree the particle size and therefore the solubility product of the solid phases. The degree of effect depends on the stability of the solid phases, however in every case is of minor relevance regarding the chemical behavior and dispression of radiotoxic pollutants in the environment.	Στόχος της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής είναι η κατανόηση του ρόλου της οργανικής ύλης στη χημική συμπεριφορά και διασπορά ρύπων στο περιβάλλον. Για το σκοπό αυτό παρασκευάστηκαν τα ιζήματα τρισθενών (Nd(III), Sm(III)), τετρασθενών (Τh(IV), Zr(IV), Ce(IV)) και εξασθενών (UO22+) μεταλλοϊόντων και μελετήθηκε η επίδραση της οργανικής ύλης και συγκεκριμένα των χουμικών οξέων στις ακόλουθες ιδιότητες των στερεών φάσεων (i) χημική σύσταση με FTIR-ATR, ΤRLFS, Raman και UV-DRS, (ii) υφή με SEM (iii) στη θερμική συμπεριφορά με TGA, (iv) κρυσταλλικότητα με XRD, (v) οξειδοαναγωγική σταθερότητα με XPS και (vi) διαλυτότητα με UV-Vis. Σύμφωνα με τα πειραματικά δεδομένα η παρουσία ΗΑ δεν οδηγεί σε αλλαγές στη χημική σύσταση των στερεών φάσεων. Οι στερεές φάσεις που παρασκευάστηκαν είναι σταθερές ακόμα και στην παρουσία υψηλών συγκεντρώσεων ΗΑ (0.5 g/L HA). Κατά την καταβύθιση επέρχεται διαχωρισμός της ανόργανης φάσης (M(OH)CO3, M2(CO3)3, MPO4, M(OH)4, MO2CO3) από την οργανική φάση (ΗΑ), η οποία προσροφάται στην επιφάνεια των σωματιδίων της στερεάς φάσης που σχηματίζεται. Γενικά η παρουσία οργανικής ύλης επιδρά μόνο σε μικρό βαθμό στο μέγεθος των σωματιδίων της στερεάς φάσης και ως εκ τούτου στο γινόμενο διαλυτότητας της. Ο βαθμός επίδρασης εξαρτάται από τη σταθερότητα των στερεών φάσεων, όμως σε κάθε περίπτωση είναι δευτερεύουσας σημασίας όσον αφορά τη χημική συμπεριφορά και διασπορά ραδιοτοξικών ρύπων στο περιβάλλον.
+216	235	259		"Ευρωπαϊκή δημόσια και κοινωνική πολιτική για τα άτομα με αναπηρίες : μια κοινωνιολογική προσέγγιση της κυπριακής περίπτωσης"	The thesis at hand negotiates disabled people’s living status and conditions in the Cypriot Society. In order to do so, definitions such as Public and Social policy in the region of Europe are examined and explained thoroughly. This is very important as it offers a theoretical context in which the reader may better understand what is to follow. Existing global and local laws – as well as laws that are to be implemented in the near future – that have effect within the European Union framework are examined. United Nations’ rules, forums and conventions are also taken aboard. Last but not least, local laws such as the 1960 Republic of Cyprus Constitution, subsequent rules and plans are being discussed as these are the ones mostly affecting disabled people’s lifestyle in the Cypriot Society. Furthermore the wider social context of disability is an area that is not left behind in my research. Penetration into the European Social Model of Disability – such as the Nordic and British Models – is important in order to show the inexistence of a Cypriot disability model and the need for its creation. In addition to these, definitions such as disability and impairment are looked into detail, in order to indicate their contrast of meaning. To get there one must explain theories such as the “Personal Tragedy Theory”, and the “Social Oppression Theory”, as well as the Medical Approach of Disability”.	Η ανά χείρας διατριβή διαπραγματεύεται τις συνθήκες και το καθεστώς ζωής των ατόμων με αναπηρία στην Κυπριακή κοινωνία. Για να επιτευχθεί αυτό, ορισμοί όπως Δημόσια και Κοινωνική Πολιτική στην περιφέρεια της Ευρώπης εξετάζονται και εξηγούνται εκτενώς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς προσφέρεται ένα θεωρητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ο αναγνώστης μπορεί καλύτερα να κατανοήσει τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ισχύοντες παγκόσμιοι και τοπικοί νόμοι – όπως επίσης και νόμοι που πρόκειται να υλοποιηθούν στο κοντινό μέλλον – που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία εξετάζονται επίσης. Η επικέντρωση είναι σε αυτούς τους νόμους που έχουν ισχύ μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κανονισμοί, συνέδρια και συνεδριάσεις των Ηνωμένων Εθνών επίσης λαμβάνονται υπόψη. Εν τέλει, τοπικοί νόμοι όπως το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, μεταγενέστεροι κανονισμοί και σχέδια συζητούνται, καθώς είναι αυτοί που επηρεάζουν περισσότερο τον τρόπο ζωής των ατόμων με αναπηρία στην Κυπριακή Κοινωνία. Ακόμη το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο αναπηρίας είναι ένας τομέας που δεν αφήνεται πίσω στην έρευνά μου. Διείσδυση στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο Αναπηρίας – όπως είναι το Σκανδιναβικό και το Βρετανικό μοντέλο – είναι σημαντική για να υποδειχθεί η ανυπαρξία ενός Κυπριακού Μοντέλου αναπηρίας και η ανάγκη για δημιουργία ενός. Επιπρόσθετα ορισμοί όπως ανικανότητα και αναπηρία κοιτάζονται με λεπτομέρεια για να υποδειχθεί η αντίθεση των εννοιών τους. Για να φτάσει εκεί κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει θεωρίες όπως είναι η θεωρία «Προσωπικής Τραγωδίας» και η θεωρία «Κοινωνικής Καταπίεσης», όπως επίσης και η «Ιατρική Προσέγγιση Αναπηρίας».
+217	345	415	Hadron form factors and hadron deformation from lattice QCD	Ανδρονικοί Παράγοντες Μορφής και Παραμόρφωση Αδρονίων με Κβαντική Χρωμοδυναμική Πλέγματος	We present a lattice study of hadron form factors and hadron deformation. Hadron form factors encode information on the composite nature of hadrons, their size and shape. The calculation of these fundamental quantities from first principles provides a valuable input to ongoing and planned experiments and theoretical models. In this thesis we develop techniques for the evaluation of the nucleon electromagnetic, axial and pseudo-scalar form factors, the nucleon to Δ electromagnetic, axial and pseudo-scalar transition form factors and the Δ electromagnetic form factors. In particular, we develop methods to extract accurately both the dominant as well as the sub-dominant form factors. The latter are of particular importance since they probe hadron deformation. Our methods include smearing techniques to ensure early ground state dominance and gauge noise suppression, construction of optimized sinks to isolate the sub-dominant form factors and to obtain the largest set of momentum vectors that contribute to a given momentum transfer thereby increasing statistics and a suitable over constrained analysis that takes all statistically independent lattice measurements into account when extracting the form factors. These techniques are tested in the quenched approximation and then applied to two dynamical flavors of Wilson fermions and to domain wall valence quarks on staggered sea quarks. We show that the electric and Coulomb quadrupole nucleon to Δ transition form factors are non-zero. We also show, for the first time in lattice QCD, that the Δ electric quadrupole form factor is non-zero pointing to a deformation of the Δ. Furthermore hadron deformation is studied directly by computing density-density correlators. This is done for the pion, the p-meson, the nucleon and the Δ. The evaluation of the four-point function requires the computation of all-to-all propagators. We develop techniques to reliably compute all-to-all propagators using stochastic noise and dilution. In the case of the mesons we apply the one-end trick method to obtain very accurate results for the density-density correlators and show that the p-meson is clearly deformed. Finally we show how to extract the pion form factor using density-density correlators.	Σε αυτή την εργασία μελετάμε παράγοντες μορφής (Form Factors) αδρονίων και την παραμόρφωση αδρονίων. Οι παράγοντες μορφές των αδρονίων περιέχουν πληροφορίες για την σύσταση τους, το μέγεθος τους και το σχήμα τους. Ο υπολογισμός αυτών των στοιχειωδών ποσοτήτων από πρώτες αρχές παρέχει πολύτιμες πληροφορίες τόσο σε τρέχων όσο και σε προγραμματισμένα πειράματα ως επίσης και σε θεωρητικά μοντέλα. Σε αυτή τη διπλωματική εργασία αναπτύσσουμε τις τεχνικές για τον υπολογισμό των Ηλεκτρομαγνητικών και Ασθενών παραγόντων μορφής του νουκλεονίου και της μετάβασης του νουκλεονίου σε Δέλτα ως επίσης και τους Ηλεκτρομαγνητικούς παράγοντες μορφής του Δέλτα. Ποιο συγκεκριμένα, αναπτύσσουμε τις τεχνικές για την ακριβείς εξαγωγή τόσο των πρωτεύων όσο και των δευτερευόντων παραγόντων μορφής. Οι τελευταίοι είναι ιδιαίτερης σημασίας αφού ανιχνεύουν πιθανή παραμόρφωση των υπό μελέτη αδρονίων. Οι μέθοδοι μας συμπεριλαμβάνουν τεχνικές εξομάλυνσης (smearing) για την κυριαρχία της θεμελιώδους κατάστασης όσο το δυνατό ποιο ενωρίς και την καταστολή του θορύβου βαθμίδας (gauge noise), κατασκευή βελτιστοποιημένων πηγών για την απομόνωση των δευτερευόντων παραγόντων μορφής και για να πάρο��με το μεγαλύτερο σύνολο από ανύσματα ορμής που συνεισφέρουν σε δεδομένη μεταφορά ορμής αυξάνοντας έτσι το στατιστικό δείγμα και μια κατάλληλη υπέρ-περιορισμένη ανάλυση (over constrained analysis) η οποία λαμβάνει υπόψιν όλες τις στατιστικά ανεξάρτητες πλεγματικές μετρήσεις στην εξαγωγή των παραγόντων μορφής. Αυτές οι τεχνικές δοκιμάζονται αρχικά στην προσέγγιση απόσβεσης (quenched approximation) και έπειτα εφαρμόζονται σε δυο γεύσεις δυναμικών κουώρκς του Wilson ως επίσης και σε domain wall κουώρκς σθένους με staggered κουώρκς υποβάθρου. Στην εργασία δείχνουμε πως ο ηλεκτρικός και Coulomb τετραπολικός παράγοντας μορφής της Ηλεκτρομαγνητικής μετάβασης νουκλεονίου σε Δέλτα είναι μη μηδενικοί. Επίσης δείχνουμε, για πρώτη φορά στην Κβαντική Χρωμοδυναμική Πλέγματος, πως ο παράγοντας μορφής ηλεκτρικού τετραπόλου του Δέλτα είναι μη μηδενικός υποδεικνύοντας παραμόρφωση στο σωματίδιο αυτό. Πέραν αυτού, μελετάμε άμεσα το θέμα της παραμόρφωσης των αδρονίων μέσω του υπολογισμού της συνάρτησης συσχέτισης δύο πυκνοτήτων. Αυτό γίνεται για το πιόνιο, το μεσόνιο ρ, το νουκλεόνιο και το σωματίδιο Δέλτα. Ο υπολογισμός αυτής της συνάρτησης συσχέτισης τεσσάρων σημείων απαιτεί τον υπολογισμό του διαδότη από όλα τα σημεία σε όλα τα σημεία του πλέγματος (all-to-all propagator). Αναπτύσσουμε τεχνικές για τον αξιόπιστο υπολογισμό του διαδότη αυτού χρησιμοποιώντας στοχαστικές μεθόδους και την μέθοδο αραίωσης (dilution). Για την περίπτωση των μεσονίων εφαρμόζουμε επιπρόσθετα το τέχνασμα της μίας πλευράς (one-end trick) για να πάρουμε αποτελέσματα πολύ υψηλής ακρίβειας για την συνάρτηση συσχέτισης που δείχνουν πως το ρ - μεσόνιο είναι καθαρά μη σφαιρικό. Τέλος δείχνουμε πως εξάγεται ο παράγοντας μορφής του πιονιού από συναρτήσεις συσχέτισης δύο πυκνοτήτων.
+218	282	286	The Origins of the Party System in Cyprus, 1878-1931	Το κομματικό σύστημα στην Κύπρο 1878-1931: συγκρότηση και ιδιομορφίες	The main purpose of the thesis is to examine and explain the processes and the cleavages through which the foundations of the party system in Cyprus were laid in the late 19th and early 20th century. The main hypothesis of the thesis is that during this period we detect the formation of a premature party system in the country revolving around the anti-colonial (ethnic) and class cleavages; the former being the dominant. The thesis is divided into two parts. The first one examines the preconditions and the environment in which the party system in Cyprus arose, and the second part the organizational mobilization of certain cleavages which resulted in political forms of representation. The theoretical framework is largely based on the cleavage theory taking into account all subsequent critics pointed to it and most importantly assigning the political actor (parties and organizations) a crucial role. The time lag between today and the period under study, the difficulty in finding anyone that actually lived the events to be surveyed, the lack of quantitative data other than the population censuses, and the exploratory nature of the study are variables pointing to the use of qualitative tools in data collection and analysis. Therefore, to seek answers to our research questions we relied heavily on secondary literature, indexing of relevant newspapers of the period, party manifestos and declarations. Through this project we anticipate to shed light on the structure of the party competition in Cyprus at the time. What is more, a careful and thorough examination of the data reveals that many of the issues and controversies of today are rooted in the tumultuous period under study.	Ο βασικός στόχος της διατριβής είναι η διερεύνηση και η ερμηνεία των διαδικασιών και των κοινωνικών διαιρετικών τομών που αποτέλεσαν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία του κυπριακού κομματικού συστήματος. Κεντρική υπόθεση εργασίας της διατριβής είναι ότι την περίοδο αυτή συγκροτείται σταδιακά η βάση για ένα πρώιμο κομματικό σύστημα στην Κύπρο με κυρίαρχο άξονα αντιπαράθεσης το εθνικό (αντιαποικιακό) ζήτημα, το οποίο προκάλεσε συγκρούσεις και εντάσεις τόσο απέναντι στην αποικιακή Αρχή όσο και μεταξύ των κυπριακών πολιτικών δυνάμεων. Η διατριβή χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος επικεντρώνεται στην ανάλυση των συνθηκών και προϋποθέσεων που συνέβαλαν στη σταδιακή εδραίωση της παρουσίας των πολιτικών κομμάτων. Εξετάζονται, έτσι, η ανάδυση της αστικής και της εργατικής τάξης, ο ρόλος της κυπριακής Εκκλησίας, η επίδραση του αποικιακού πλαισίου κατοχής στις μορφές εκπροσώπησης και διεκδίκησης, η εμφάνιση της πολιτικής ιδεολογίας του εθνικισμού και το αντιπροσωπευτικό σύστημα εκπροσώπησης που καθιερώθηκε. Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στην κινητοποίηση των δύο βασικών διαιρετικών τομών στην κυπριακή κοινωνία: η εθνική/αντι-αποικιακή και η ταξική. Ταυτόχρονα, μελετούνται και οι αντίστοιχοι φορείς που οργάνωσαν αυτή την αντιπαράθεση και την εξέφρασαν στο πολιτικό επίπεδο. Το θεωρητικό πλαίσιο που ακολουθεί η παρούσα διερεύνηση είναι η κοινωνιολογικού χαρακτήρα θεωρία των διαιρετικών τομών των Lipset και Rokkan. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι κοινωνικές διαιρέσεις βρίσκουν εκπροσώπηση στο πολιτικό επίπεδο μέσω του ρόλου και της δράσης των οργανωμένων κομματικών σχηματισμών. Η χρονική απόσταση από τα γεγονότα που διερευνώνται, η δυσκολία εξεύρεσης επιζώντων της περιόδου για συνεντεύξεις και η έλλειψη ποσοτικών στοιχείων, εκτός από τις πληθυσμιακές απογραφές, παραπέμπουν στη χρήση ποιοτικών εργαλείων και μεθόδων συλλογής και ανάλυσης των δεδομένων. Έτσι, έγινε επισταμένη ανάλυση εφημερίδων της εποχής, μελέτη της δευτερογενούς βιβλιογραφίας, καθώς και κομματικών διακηρύξεων και άλλων εγγράφων.
+219	289	288	Scientific workflow systems and multi-objective evolutionary algorithms for life sciences informatics	Συστήματα επιστημονικών ροών δεδομένων και πολύ-κριτηριακοί εξελικτικοί αλγόριθμοί στις βιοεπιστήμες	The field of Scientific Workflow Management Systems (SWMSs) has been receiving considerable interest in recent years. There are fields such as life sciences, video processing and data information, where utilising the power of a SWMS has become a norm. Some refer to the process of designing a Scientific Workflow (SW) as visual programming. We have developed and evaluated a SWMS specialised for Virtual Screening (VS), the Life Sciences Informatics (LiSIs) platform, which is: (1) a novel integrated web based VS framework, and (2) has been successfully used to identify novel cancer chemopreventive agents from a commercial database of available molecules. Self-adaptation is an efficient way to control the search parameters of an Evolutionary Algorithm (EA) automatically during optimization. It is based on implicit evolutionary search in the space of search parameters, and has been proven to work well as on-line parameter control method for a variety of search parameters, from local to global ones. Our proposed Self-Adaptive Multi-Objective Evolutionary Algorithm (Self-Adaptive MOEA) is a two level algorithm. The outer level is the algorithms that is responsible for the self-adaptive techniques and is based on a Multi-Objective Genetic Algorithm (MOGA) implementation. The inner level is the actual elite Multi-Objective Evolutionary Graph Algorithm (eMEGA). Both the outer and inner algorithm are variations of our previously proposed Multi-Objective Evolutionary Graph Algorithm (MEGA) framework. The outer MOGA operates on chromosomes of elements, while the inner eMEGA operates on molecular graph chromosomes. The proposed Self-Adaptive MOEA is: (1) a unique approach Multi-Objective Optimization (MOO) framework, (2) uses a custom chromosome to encode the search parameters of eMEGA, and (3) has been successfully used to design novel molecules in a wide spectrum of targets.	Ο τομέας των Συστημάτων Διαχείρισης Επιστημονικών Ροών Εργασίας έχει λάβει μεγάλο ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν τομείς όπως το ευρύτερο ερευνητικό πεδίο των βιοεπιστήμων, η επεξεργασία βίντεο και η πληροφορία δεδομένων, όπου η χρήση της ισχύος ενός Συστήματος Διαχείρισης Επιστημονικών Ροών Εργασίας έχει γίνει κανόνας. Ορισμένοι αναφέρονται στη διαδικασία σχεδιασμού μιας Επιστημονικής Ροής Εργασίας ως οπτικό προγραμματισμό. Έχουμε αναπτύξει και αξιολογήσει ένα Σύστημα Διαχείρισης Επιστημονικών Ροών Εργασίας, την πλατφόρμα Life Sciences Informatics (LiSIs), η οποία είναι: (1) μια καινοτόμα ολοκληρωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα Virtual Screening(VS), και (2) έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για την ταυτοποίηση καινοτόμων χημειοπροληπτικών παραγόντων του καρκίνου από μια εμπορική βάση δεδομένων με διαθέσιμα μόρια. Η Αυτό-Προσαρμογή είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τον έλεγχο των παραμέτρων αναζήτησης ενός Εξελικτικού Αλγόριθμου αυτόματα κατά τη διάρκεια τις βελτιστοποίησης. Βασίζεται στην εξελικτική αναζήτηση του χώρου των παραμέτρων αναζήτησης και έχει αποδειχθεί επίσης ως μέθοδος ελέγχου των παραμέτρων αναζήτησης σε πραγματικό χρόνο για μια ποικιλία παραμέτρων αναζήτησης. Ο προτεινόμενος Self-Adaptive Multi-Objective Evolutionary Algorithm (Self-Adaptive MOEA) είναι ένας αλγόριθμος δύο επιπέδων. Το εξωτερικό επίπεδο είναι ο αλγόριθμος που είναι υπεύθυνος για τις αυτό- προσαρμοζόμενες τεχνικές και βασίζεται στο αλγοριθμικό πλαίσιο Multi-Objective Genetic Algorithm (MOGA). Το εσωτερικό επίπεδο είναι ο elite Multi-Objective Evolutionary Graph Algorithm (eMEGA). Τόσο ο εξωτερικός όσο και ο εσωτερικός αλγόριθμος είναι βασισμένοι στον προηγούμενα προτεινόμενο αλγοριθμικό πλαίσιο Multi-Objective Evolutionary Graph Algorithm (MEGA). Ο εξωτερικός αλγόριθμος λειτουργεί σε χρωμοσώματα στοιχείων, ενώ ο εσωτερικός αλγόριθμος λειτουργεί σε χρωμοσώματα μοριακού γραφήματος. Ο προτεινόμενος Self-Adaptive MOEA είναι: (1) μια μοναδική προσέγγιση πλαισίου βελτιστοποίησης πολλαπλών κριτηρίων, (2) χρησιμοποιεί ένα προσαρμοσμένο χρωμόσωμα για να κωδικοποιήσει τις παραμέτρους αναζήτησης του eMEGA, και (3) έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για των σχεδιασμό νέων μορίων σε ευρύ φάσμα στόχων.
+220	502	589	The informational role of financial analysts	Ο ρόλος των χρηματοοικονομικών αναλυτών ως προς την πληροφόρηση	In this dissertation, I examine the informational role of sell-side financial analysts in capital markets. Three different issues are examined; firstly, the role of financial analysts in capital markets with respect to enhanced corporate disclosure, secondly, their incentive to withhold their negative expectations when terminating research coverage, and finally analysts’ short-term research enhancing the informativeness of long-run research. The related research results are mixed as it proposes two different roles analysts play in capital markets. First, analysts may act as information intermediairies suggesting a positive relation between corporate disclosure and analysts’ informativeness. Second, analysts may act as information providers substituting firm disclosure. The lack of a consistent explanation regarding analysts’ role highlights the need for additional evidence to improve our understanding regarding the important role analysts play in information dissemination as well as the underlying source of their informational advantage. The advantage of this study is that it uses the mandatory switch to IFRS in 2005 as an exogenous shock to the information environment of the firm and therefore enables us to capture the predominant source of analysts’ informativeness without conditioning on timing or promptness factors. Secondly, this study takes into consideration recent regulatory amendments on behalf of the SEC that (a) require analysts to provide a notice of termination coverage when they intend to stop providing research on a firm, and (b) aim to enhance the relevance of analysts research. In this study, we investigate whether analysts’ terminations are as informative as the SEC expects them to be by focusing on a sample that attributes the termination decision to the resources reallocation need. This is the first study that clearly identifies the termination event and examines the market reaction to a termination announcement. Moreover, the study employs a unique classification algorithm to separate exogenous from endogenous terminations, as drops in analyst coverage may be due to reasons other than analysts’ negative expectations. Through this separation, this study aims to provide evidence on analysts’ ability to mask an endogenous termination as exogenous in order to hide their negative expectations on a firm, significantly affecting the future profitability of investors. Finally, this dissertation provides new evidence on analysts’ new research product which refers to short-run investment advice of maximum two months. The importance and informativeness of short-term trading tips as well as their contribution in the formation of long-term research have remained largely unexplored. Unlikely earnings forecasts and stock recommendations, short-run research is associated with an end date, which suggests an easier interpretation by investors, price moving and could potentially increase analysts’ trading incentive though selective disclosure. Moreover, given that short-term tips may be contrary to the long-run recommendation, this study aims to examine the possibility of their predictive power towards upcoming long-run research. This study also takes into consideration the recent transition to coarser recommendation grids that have decreased the informativeness of research, and investigates whether a research product in an interval shorter than that of recommendations could significantly increase the informativeness of long term views.	Σε αυτή την διατριβή εξετάζεται ο ρόλος των χρηματοοικονομικών αναλυτών στις κεφαλαιαγορές. Εξετάζονται τρία διαφορετικά θέματα• πρώτον, ο ρόλος των χρηματοοικονομικών αναλυτών στις κεφαλαιαγορές σε σχέση με την ύπαρξη περισσότερης πληροφόρηση εκ μέρους των εταιριών, δεύτερον, το κίνητρό τους να αποκρύπτουν τις αρνητικές μελλοντικές προσδοκίες τους για μια εταιρία, όταν αποφασίζουν την διακοπή παροχής έρευνας, και τέλος την βραχυχρόνια έρευνα των αναλυτών που αυξάνει το επίπεδο πληροφόρησης της μακροπρόθεσμης έρευνας. Τα αποτελέσματα της σχετικής βιβλιογραφίας είναι ανάμικτα καθώς έχουν προταθεί δύο διαφορετικοί ρόλοι τους οποίους κατέχουν οι χρηματοοικονομικοί αναλυτές στις κεφαλαιαγορές. Πρώτον, οι αναλυτές μπορεί να δρουν σαν «αγωγοί πληροφόρησης», υποδηλώνοντας την ύπαρξη θετικής σχέσης μεταξύ εταιρικής πληροφόρησης και πληροφόρησης εκ μέρους των αναλυτών. Δεύτερον, οι αναλυτές μπορεί να δρουν σαν «πάροχοι πληροφόρησης» υποκαθιστώντας την εταιρική πληροφορία. Η έλλειψη συνεπούς εξήγησης σχετικά με το ρόλο των αναλυτών τονίζει την ανάγκη για επιπρόσθετα στοιχεία που θα συνδράμουν στην καλύτερη κατανόηση σχετικά με το σημαντικό ρόλο που έχουν οι αναλυτές στην διάδοση πληροφοριών, καθώς και σχετικά με την υποκείμενη πηγή της πληροφόρησής τους. Το πλεονέκτημα αυτής της μελέτης είναι ότι χρησιμοποιεί την υποχρεωτική μετάβαση στα ΔΛΠ που πραγματοποιήθηκε το 2005, ως ένα εξωγενές σοκ στην πληροφόρηση που παρέχουν οι εταιρίες και συνεπώς, δίνει τη δυνατότητα να εντοπίσουμε την κύρια πηγή πληροφόρησης των αναλυτών χωρίς την ύπαρξη χρονικών προϋποθέσεων. Δεύτερον, αυτή η μελέτη λαμβάνει υπόψη τις πρόσφατες ρυθμιστικές τροπολογίες εκ μέρους της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς της Αμερικής, η οποία (α) απαιτεί από τους αναλυτές να ανακοινώνουν τον τερματισμό της ερευνητικής κάλυψης, όταν προτίθενται να σταματήσουν την παροχή έρευνας για μια εταιρία, και (β) στοχεύει στην ενίσχυση της σχετικότητας της έρευνάς τους. Σε αυτή τη μελέτη, διερευνάται αν οι ανακοινώσεις τερματισμού ερευνητικής κάλυψης είναι τόσο πληροφοριακές όσο αναμένει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, εστιάζοντας σε ένα δείγμα που αποδίδει την απόφαση τερματισμού στην ανάγκη ανακατανομής πόρων. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που προσδιορίζει το συμβάν τερματισμού κάλυψης και εξετάζει την αντίδραση της αγοράς στην ανακοίνωσή του. Επιπλέον, η μελέτη χρησιμοποιεί ένα μοναδικό αλγόριθμο για να διαχωρίσει τους εξωγενείς από τους ενδογενείς τερματισμούς, καθώς η μείωση της κάλυψης των αναλυτών μπορεί να οφείλεται σε άλλους λόγους πέραν των αρνητικών προσδοκιών των αναλυτών. Μέσα από αυτό το διαχωρισμό, η μελέτη έχει στοχεύει να παράσχει ενδείξεις σχετικά με την ικανότητα των αναλυτών να παρουσιάζουν τον ενδογενή τερματισμό ως εξωγενή, με σκοπό να αποκρύψουν τις αρνητικές προσδοκίες τους για μια επιχείρηση, επηρεάζοντας σημαντικά τη μελλοντική κερδοφορία των επενδυτών. Τέλος, αυτή η διατριβή παρέχει στοιχεία για το νέο προϊόν της έρευνας των αναλυτών το οποίο αναφέρεται σε βραχυχρόνια παροχή επενδυτικών συμβουλών για διάστημα έως και δύο μήνες. Η σημασία και το επίπεδο πληροφόρησης των βραχυπρόθεσμων επενδυτικών συμβουλών καθώς και η συμβολή τους στη διαμόρφωση των μακροπρόθεσμων ερευνών έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητα. Αντίθετα με τις προβλέψεις κερδών και τις προτάσεις μετοχών, η βραχυπρόθεσμη έρευνα συνδέεται με μια «ημερομηνία λήξης», η οποία συμβάλει στην ευκολότερη ερμηνεία από τους επενδυτές, κινεί σημαντικά τις τιμές και θα μπορούσε να αυξήσει και να εξυπηρετήσει τα κίνητρα των αναλυτών μέσω της επιλεκτικής πληροφόρησης. Επιπλέον, δεδομένου ότι οι βραχυπρόθεσμες συμβουλές μπορεί να είναι αντίθετες από τις μακροπρόθεσμες προτάσεις των αναλυτών, η μελέτη αυτή έχει ως στόχο να εξετάσει τη δυνατότητα πρόβλεψης της επερχόμενης μακροπρόθεσμης έρευνας. Η μελέτη αυτή λαμβάνει επίσης υπόψη την πρόσφατη μετάβαση σε μικρότερο εύρος κατηγοριών στις προτάσεις των αναλυτών, το οποίο έχει μειώσει την πληροφόρηση της έρευνας, και εξετάζει κατά πόσο το νέο προϊόν έρευνας για μικρότερο διάστημα από αυτό των προτάσεων μετοχών θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά το επίπεδο πληροφόρησης της μακροπρόθεσμης έρευνας.
+221	627	716	Language struggle in a diglossic setting : code-switching and power in the court	Η γλωσσική διαπάλη σε ένα χώρο διγλωσσίας: εναλλαγή κωδίκων και ισχύς στο δικαστήριο	The purpose of this study is to investigate the phenomenon of code-switching between Standard Modern Greek (SMG) and Cypriot Greek (CG) within the setting of Cypriot court proceedings. Specifically, an effort was made to examine the formation of impressions or language attitudes about witnesses by the presiding judges as a consequence of language alternation and dependent on the code in which witnesses chose to express themselves. Furthermore, the study aimed at focusing on Critical Discourse Analysis in verbal court interactions in such a way as to illuminate possible intentions or motivations driving code-switching which serve various communicative objectives. To meet these aims, two established research methodologies were employed. The matched-guise technique (Lambert, Hodgson, Gardner & Fillenbaum, 1960) was applied in order to investigate language attitudes. Within this method, randomly selected participants are instructed to listen to a series of several recordings and subsequently to rate the speakers on selected personal and/or personality traits. Participants were not aware that the same speaker might produce two or more speech samples. This study represents the first application of the matched-guise technique to SMG and CG within a legal system. Specifically, the study attempts (a) to identify the ways code-switching impacts court procedures and (b) focuses on how the social status of individuals in court interacts with his/her language choice. The current experiment used lawyers to fill the role of judges in order to evaluate their responses relative to 21 impression-forming adjectives (such as “honest” or “trustworthy”) which assume major significance within everyday court procedure. In addition, an open-ended questionnaire was administered in order to examine participants’ perceptions regarding SMG and CG use in Cypriot courts. Norman Fairclough’s prominent three-dimensional model combining textual and social analysis (1989, 1992b, 1995a) was applied to examine the purposes served by linguistic code-switching and the consequent relationships between language-use and power-related issues. The three-dimensional model was placed within the framework of Critical Discourse Analysis (CDA) to analyse a Cypriot narcotics trial. Three analytical levels were established: courtroom discourse as text, discursive practice, and social practice corresponding respectively to differing aspects of power relations. Systematic discourse evaluation seeking to reach conclusions concerning language alternation mechanisms at both the macro- and micro-structural levels is currently lacking within the relevant research literature. The present study bridges the gap at the particular level as it concerns the specific relationships between SMG and CG. It also functions as a mechanism to develop a broader analytical and explanatory framework. Although unconscious or habitual code-switching is difficult to distinguish from strategic, conscious language use, data analysis revealed that a dialect can function as strategy both for law practitioners who use it systematically, and also for the disempowered such as lay witnesses and court-case defendants who fight for influence within the language arena. The device of style-shifting as used in court is related to power negotiation. Indeed, as this study shows, power-seeking through code-switching is not limited to those using SMG, the accepted and more influential code. Code-switching is practiced in reverse by CG-users, possibly the same persons, who employ a variety of power-related communicative strategies. The purposes of these strategies demand identification and evaluation. The present study’s experimental results confirm previous studies’ outcomes concerning language attitudes. However, they contradict, to some extent, common perceptions about CG as used in court, further contributing to the development of the relevant literature and methodologies. Furthermore, code-switching is examined from a monolectal viewpoint (Meeuwis & Bloomaert, 1998) leading to a better understanding of the underlying mechanisms as an indepentent system. This new learning theory is expected to contribute to a deeper, more accurate understanding of the complex mechanisms shaping language identity in Cyprus and raise critical awareness of the specific phenomenon under study.	Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση του φαινομένου της εναλλαγής κωδίκων μεταξύ της Κοινής Ελληνικής (ΚΝΕ) και της Κυπριακής Ελληνικής (ΚΕ) στον χώρο του κυπριακού δικαστηρίου. Πιο συγκεκριμένα, καταβλήθηκε προσπάθεια να εξεταστεί η διαμόρφωση των αντιλήψεων ή γλωσσικών στάσεων απέναντι στους δικαστηριακούς μάρτυρες από τους δικαστές, ως αποτέλεσμα της εναλλαγής κωδίκων και ανάλογα με τον κώδικα που χρησιμοποιούν ως μέσο έκφρασης. Περαιτέρω, η εργασία σκοπό είχε να δώσει έμφαση στην Κριτική Ανάλυση Ομιλίας (Critical Discourse Analysis) σε σχέση με τη διάδραση στο δικαστήριο προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις πιθανές προθέσεις ή κίνητρα πίσω από την εναλλαγή κωδίκων, ώστε να υπηρετηθούν συγκεκριμένοι επικοινωνιακοί στόχοι. Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, χρησιμοποιήθηκαν δύο ερευνητικές μέθοδοι: για να εκμαιευθούν οι γλωσσικές στάσεις, χρησιμοποιήθηκε η τεχνική των «εναρμονισμένων αμφιέσεων» (matched-guise) (Lambert, Hodgson, Gardner & Fillenbaum, 1960). Σύμφωνα μ' αυτήν τη μέθοδο οι συμμετέχοντες, που επιλέγονται τυχαία, καθοδηγούνται στο να ακούν διαφορετικές μαγνητοφωνήσεις ομιλίας και να αξιολογούν τους ομιλητές σχετικά με διάφορα προσωπικά χαρακτηριστικά, ενώ δεν γνωρίζουν ότι ο ίδιος δίγλωσσος ομιλητής εκφώνησε δύο ή περισσότερα δείγματα λόγου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται η τεχνική των εναρμονισμένων αμφιέσεων στην Κύπρο, για το περιβάλλον του δικαστηρίου. Πιο συγκεκριμένα, η εργασία επιδιώκει (α) να διερευνήσει τους τρόπους μέσα από τους οποίους η εναλλαγή κωδίκων επηρεάζει τη δικαστηριακή διαδικασία και (β) με ποιο τρόπο το στάτους ενός ατόμου στην κοινωνία αλληλεπιδρά με τον γλωσσικό κώδικα που χρησιμοποιεί. Το πείραμα χρησιμοποιεί δικηγόρους για να εκτελέσουν τον ρόλο των δικαστών, οι οποίοι αξιολογήθηκαν σε σχέση με 21 επίθετα (όπως το «ειλικρινής» και «αξιόπιστος»), μερικά από τα οποία διαδραματίζουν ξεχωριστό ρόλο στη δικαστηριακή διαδικασία, που σχηματοποιούν τις αντιλήψεις τους. Περαιτέρω, ένα ερωτηματολόγιο ανοικτού τύπου δόθηκε στους συμμετέχοντες για να διερευνηθούν σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος οι αντιλήψεις τους σε σχέση με τη χρήση της ΚΝΕ και της ΚΕ στο δικαστήριο. Για να διερευνηθούν οι σκοποί που υπηρετεί η εναλλαγή κωδίκων και οι τρόποι με τους οποίους συνδέεται η γλώσσα με τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, χρησιμοποιήθηκε το τρισδιάστατο μοντέλο του Norman Fairclough (1989, 1992b, 1995a), το οποίο θεωρείται διακεκριμένο, συνδυάζοντας κειμενική και κοινωνική ανάλυση. Το τρισδιάστατο μοντέλο, τοποθετήθηκε στο πλαίσιο της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου (CDA), με σκοπό να αναλυθεί μια δίκη ναρκωτικών που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο. Χρησιμοποιήθηκαν τρία επίπεδα ανάλυσης: ο δικαστηριακός λόγος ως κείμενο, ως επικοινωνιακή πρακτική και ως κοινωνική πρακτική, το καθένα από τα οποία ανταποκρίνεται σε διαφορετικές πλευρές των σχέσεων εξουσίας. Η συστηματική διερεύνηση του Λόγου με σκοπό να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τους μηχανισμούς της εναλλαγής κώδικα, τόσο σε επίπεδο μακρο-δομής, όσο και σε επίπεδο μικρο-δομής ελλείπει από τη σχετική βιβλιογραφία. Αυτή η εργασία γεφυρώνει το κενό σχετικά με τη σχέση ΚΝΕ και ΚΕ. Ακόμα λειτουργεί ως μηχανισμός για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου αναλυτικού και εξηγητικού πλαισίου. Παρά το γεγονός ότι είναι συχνά δύσκολο να διαχωριστεί η συνήθης και ασύνειδη εναλλαγή κωδίκων από τη στρατηγική χρήση της γλώσσας, η ανάλυση των δεδομένων έχει δείξει ότι η Διάλεκτος μπορεί να λειτουργήσει ως στρατηγική, τόσο για τους επαγγελματίες νομικούς, που τη χρησιμοποιούν ανάλογα, αλλά και για αυτούς που θεωρούνται αδύναμοι, όπως οι απλοί μάρτυρες και οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι μάχονται για ισχύ στη γλωσσική αρένα. Αυτός ο μηχανισμός εναλλαγής ύφους χρησιμοποιείται στο δικαστήριο και συνδέεται με την ισχύ ως εργαλείο διεκδίκησης. Πράγματι, όπως έχει δειχθεί στην εργασία η διεκδίκηση ισχύος μέσα από την εναλλαγή κωδίκων δεν περιορίζεται σ᾿ αυτούς που μιλούν την ΚΝΕ, τον υποτιθέμενο ισχυρό κώδικα. Μπορεί εξίσου να αφορά και αυτούς που μιλούν την ΚΕ, που μπορεί να είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι επιδιώκουν ισχύ μέσω της εναλλαγής κώδικα μέσα από διάφορες επικοινωνιακές στρατηγικές. Αυτές οι στρατηγικές και οι επικοινωνιακοί τους στόχοι απαιτούν εντοπισμό και αξιολόγηση. Σχετικά με τις γλωσσικές στάσεις τα αποτελέσματα του πειράματος επιβεβαίωσαν τα ευρήματα προηγούμενων ερευνών, αλλά σε ένα βαθμό συγκρούονται με κοινές αντιλήψεις σχετικά με την ΚΕ, όπως χρησιμοποιείται στο Δικαστήριο, συνεισφέροντας περαιτέρω στην ανάπτυξη της σχετικής βιβλιογραφίας και μεθοδολογίας. Ακόμα, η εργασία αντιμετώπισε το φαινόμενο της εναλλαγής κωδίκων από τη σκοπιά του ενός κώδικα (Meeuwis & Bloomaert, 1998) επιτρέποντας την καλύτερη κατανόηση των υφέρποντων μηχανισμών που καθιστούν την ίδια την εναλλαγή ξεχωριστό σύστημα. Αυτή η νέα γνώση αναμένεται πως θα βοηθήσει στη βαθύτερη κατανόηση των περίπλοκων μηχανισμών που διαμορφώνουν τη γλωσσική ταυτότητα στην Κύπρο, αναπτύσσοντας την κριτική ενημέρωση σχετικά με τα υπό διερεύνηση φαινόμενα.
+222	361	325	The formation of communal relations between Christians and Muslims of Cyprus during the first years of colonial administration (1878-1914) : the public speech, the fields of argument and the unsuccessful attempts for common demands	Η διαμόρφωση των σχέσεων χριστιανών και μουσουλμάνων της Κύπρου κατά την περίοδο της αποικιακής διακυβέρνησης (1878-1914) : ο δημόσιος λόγος, τα πεδία των αντιπαραθέσεων και οι αποτυχημένες προσπάθειες για κοινές διεκδικήσεις	The thesis examines the evolution of the relations between the two largest ethno-religious communities through their economic and political demands towards the British and the way the latter were responding in these demands. In international historiography, the history of relations in religious, ethnic or national mixed societies is contemplated via the lens of social anthropology or nationalism. Our concern was to avoid the interpretation of communal relations through the questions of nationalism, or the focus on periods with intercommunal tensions. We preferred to make a thorough research on different kinds of primary sources in order to reproduce historically the society of that period and trying to point out the reason for the preservation of peace in parallel to the fact that the the ones were anticipating the others as a threat for their political existence. The primary sources that we used in this research are the Minutes of the Legislative Council of Cyprus of the period 1878-1914, the correspondence between the High Commissioner of Cyprus with the Secretary of State of Colonies in London, the petitions of the two communities to british authorities, the reports of the French consul to the Ministry of Foreign Affairs in Paris. We also studied the local greek newspapers of Cyprus (1878-1914), the relative files to the period under study from the Archive of the Archbishops of Cyprus and the Greek ministry of Foreign Affairs in Athens, the Minutes of the municipal councils of Paphos, Nicosia, Limassol and Larnaca, and the cases determined by the Supreme Court of Cyprus. The current dissertation presented the dynamic exercised by a foreign Great power to the evolution of relations between different communities in their effort to secure a sufficient representation in the government. Important factor in the formation of relations between the two communities played the secular leaders which were formatting the public opinion, were controlling the demonstrations for Union with Greece and managed to excite or to appease the ill feeling against the “other”.	Η συγκεκριμένη διατριβή πραγματεύεται την εξέλιξη και διαμόρφωση των δικοινοτικών σχέσεων στην Κύπρο, κατά τις πρώτες δεκαετίες βρετανικής διοίκησης μέχρι τη μονομερή προσάρτηση της Κύπρου στη Βρετανία, το 1914. Στη διεθνή ιστοριογραφία το ζήτημα των σχέσεων σε μικτές θρησκευτικά, εθνοτικά ή εθνικά κοινωνίες αντιμετωπίζεται κυρίως από την οπτική της ανθρωπολογικής/κοινωνιολογικής έρευνας ή του εθνικισμού. Σκοπός μας ήταν να αποφύγουμε την απόδοση των σχέσεων αποκλειστικά μέσα απο την οπτική του εθνικισμού. Προτιμήσαμε να μελετήσουμε εις βάθος τα διάφορα είδη πρωτογενών πηγών προκειμένου να μπορέσουμε να αναπαράγουμε ιστορικά την κοινωνία της συγκεκριμένης περιόδου και προσπαθώντας παράλληλα να εντοπίσουμε τον λόγο για τη διατήρηση της τάξης παρά το γεγονός οτι υπήρχαν αφορμές για την πρόκληση ταραχών. Η έρευνα βασίστηκε κυρίως στη μελέτη των Πρακτικών του Νομοθετικού Συμβουλίου της περιόδου 1879-1914, στην αλληλογραφία Βρετανών αξιωματούχων στην Κύπρο με το υπουργείο Αποικιών στο Λονδίνο, στα υπομνήματα των προεστώτων των δύο κοινοτήτων στις βρετανικές αρχές, στις εκθέσεις των Γάλλων προξένων στο νησί προς το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών και στον ελληνικό Τύπο της περιόδου 1878-1914. Συμπληρωματικά μελετήθηκε το υλικό του «Αρχείου των Αοιδίμων Αρχιεπισκόπων Κύπρου», η αλληλογραφία των Ελλήνων προξένων στη Λάρνακα με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, τα πρακτικά των Δημοτικών Συμβουλίων των κυπριακών πόλεων και οι υποθέσεις οι οποίες κατέληγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Η διατριβή εξετάζει τη δυναμική που μπορεί να ασκήσει μια ξένη προς τους κατοίκους του νησιού, τρίτη χώρα και Μεγάλη Δύναμη όσον αφορά τη διαμόρφωση των σχέσεων διαφορετικών εθνοτικών, εθνικών ή θρησκευτικών κοινοτήτων, τη διατήρηση της ειρήνης ή την πρόκληση αναταραχών ανάλογα με τα συμφέροντά της. Σημαντικό διαμορφωτικό παράγοντα αποδείχθηκε ότι διαδραμάτιζαν και οι λαϊκοί προεστώτες των δύο κοινοτήτων, που είχαν τη δυνατότητα να συγκρατούν τα άτομα της κοινότητάς τους, να ελέγχουν τις κινητοποιήσεις υπέρ ή εναντίον της Ένωσης και άλλοτε να φανατίζουν κατά του σύνοικου «άλλου».
+223	184	197	Demographic changes: ageing population and policies for active ageing in Cyprus	Δημογραφικές μεταβολές : γήρανση του πληθυσμού και ανάπτυξη πολιτικών ενεργού γήρανσης στην Κύπρο	Demography is the branch of social sciences that studies the development of human population, its structure and composition, and explores its relationship to physical, social and economic changes. Dynamic study of the numerical data offers scientists the opportunity to evaluate the evolution of population trends, both in quantitative terms and as regards its qualitative characteristics (age, ethnicity, gender). The purpose of this PhD dissertation is to analyse the ageing population phenomenon in contemporary Cyprus, and the extent to which this phenomenon will affect the traditional State System. Through analysis of the current state of affairs and exploration of the views, needs and expectations of Cypriot citizens concerning the pension and welfare system (through field work), it was possible to delve further into the intricacies of the research topic. The most recent demographic data confirms that Cyprus will follow the general trend of other developed countries, and will experience a progressively ageing population. The constant decline of the fertility rate and the parallel increase in life expectancy of both genders points to this outcome.	Δημογραφία είναι ο κλάδος των κοινωνικών επιστημών, ο οποίος μελετά τους ανθρώπινους πληθυσμούς, τη δομή και τη σύνθεσή τους και διερευνά τη σχέση τους με τις φυσικές, κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές. Μέσω της δυναμικής μελέτης των αριθμητικών δεδομένων, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν την εξέλιξη μιας πληθυσμιακής ομάδας, τόσο στα ποσοτικά δεδομένα, όσο και στα ποιοτικά της χαρακτηριστικά (ηλικία, εθνικότητα, φύλο). Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να αναλύσει το φαινόμενο της γήρανσης του πληθυσμού της σύγχρονης Κύπρου και τον βαθμό στον οποίο το φαινόμενο αυτό θα επηρεάσει το παραδοσιακό θεσμικό σύστημα. Μέσω της ανάλυσης της υφιστάμενης κατάστασης του συστήματος και της διερεύνησης των απόψεων των Κύπριων πολιτών, σχετικά με τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους, σε σχέση με το συνταξιοδοτικό και το προνοιακό σύστημα, επιτυγχάνεται η εμβάθυνση της παρούσας έρευνας στις ιδιαιτερότητες του, υπό διερεύνηση, ζητήματος. Τα πιο πρόσφατα δημογραφικά δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι η Κύπρος δύσκολα θα ξεφύγει από την ευρύτερη τάση, των αναπτυγμένων χωρών, για συστηματική γήρανση του εγχώριου πληθυσμού. Η σταθερή μείωση των επιπέδων γεννητικότητας και η ταυτόχρονη αύξηση στο προσδόκιμο ζωής και των δύο φύλων, συνηγορούν προς αυτό το ενδεχόμενο.
+224	350	350	Experimental and computational investigation of the structural response adobe structures	Πειραματική και υπολογιστική διερεύνηση της στατικής απόκρισης ωμοπλινθοδομών	This thesis examines the behaviour of adobe materials and structures through rigorous experimental and computational research. Within this framework, a considerable number of adobe bricks were sampled from contemporary Cypriot producers and were subjected to compressive and flexural strength tests, in order to assess their mechanical properties. The experimental results were used, for the first time, in the development of an analytical model describing the full non-linear stress-strain response under bending. Furthermore, uniaxial monotonic and loading-unloading compression tests, as well as diagonal tension tests, were undertaken on stack-bonded prisms and running bond wallettes. These tests produced valuable information regarding the modes of failure, the bearing capacity and the deformability of adobe elements. Estimates for the modulus of elasticity, the shear modulus and Poisson’s ratio of local adobes were also derived. The structural behaviour of complete adobe buildings under horizontal loading was investigated through static laboratory tests on a 1:2 scaled replica of a single-storey traditional dwelling. During experiments, commonly encountered seismic failure mechanisms were reproduced. Factors which critically affect the global response of earthen buildings, such as the interaction among their load-bearing members and the diaphragmatic function of their roof configuration, were examined. Moreover, damage limit states at different deformation levels were identified. Adopting a continuum macro-modeling strategy and using a damaged plasticity constitutive law, non-linear finite element analyses of adobe structures were carried out. The numerical work focused on the simulation of the loading-unloading compression test, the diagonal tension test and the lateral loading test on the scaled model building. In all cases, comparisons made between numerical and experimental data revealed good agreement, both in terms of damage distribution and force-displacement response. The experimental and numerical investigation of the structural response of adobe masonry elements and buildings, carried out in the framework of this thesis, extends existing research knowledge and vigorously contributes to the development of appropriate assessment procedures and computational analysis methods. Furthermore, the database of results formulated through the rigorous testing of local adobes may be utilized by practitioners and can facilitate future research in the field.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει τη συμπεριφορά υλικών και κατασκευών από ωμό πηλό μέσω ενδελεχούς πειραματικής και υπολογιστής έρευνας. Για τους σκοπούς της μελέτης, έγινε δειγματοληψία σημαντικού αριθμού ωμόπλινθων από διάφορους σύγχρονους Κύπριους παραγωγούς. Οι ωμόπλινθοι αυτοί υποβλήθηκαν σε δοκιμές θλίψης και κάμψης με στόχο τον προσδιορισμό των μηχανικών τους ιδιοτήτων. Τα πειραματικά αποτελέσματα που προέκυψαν χρησιμοποιήθηκαν, για πρώτη φορά, στη διατύπωση αναλυτικών σχέσεων τάσεων-παραμορφώσεων που περιγράφουν τη μη-γραμμική απόκριση του υλικού σε καμπτικά φορτία. Διεξήχθηκαν πειράματα μονοτονικής θλίψης, θλιπτικής φόρτισης-αποφόρτισης και διαγώνιου εφελκυσμού σε δοκίμια ορθοδομικής και δρομικής τοιχοποιίας. Από τις δοκιμές αυτές προέκυψαν χρήσιμα στοιχεία σχετικά με τις μορφές αστοχίας, τη φέρουσα ικανότητα και την παραμορφωσιμότητα των ωμοπλινθοδομών. Έγιναν επίσης μετρήσεις του μέτρου ελαστικότητας, του μέτρου διάτμησης και του λόγου Poisson. Για τη διερεύνηση της στατικής απόκρισης κτηρίων από ωμόπλινθους σε οριζόντια φορτία, διεξήχθησαν εργαστηριακές δοκιμές σε ένα υπό κλίμακα (1:2) μοντέλο παραδοσιακού οικήματος. Κατά τη διάρκεια των πειραματικών ελέγχων, καταγράφηκαν οι τυπικοί μηχανισμοί σεισμικής βλάβης που απαντώνται σε κατασκευές από άοπλη ωμοπλινθοδομή. Εξετάστηκαν παράγοντες, όπως η αλληλεπίδραση των φερόντων στοιχείων και η διαφραγματική λειτουργία της στέγης, οι οποίοι επηρεάζουν τη γενική στατική συμπεριφορά τέτοιων δομημάτων. Ακόμα, προσδιορίστηκαν στάθμες επιτελεστικότητας με βάση την καμπύλη αντίστασης του εξετασθέντος κτηρίου και τα επίπεδα βλάβης που παρατηρήθηκαν στις διάφορες επιβληθείσες μετατοπίσεις. Η συμπεριφορά κατασκευών από ωμόπλινθους διερευνήθηκε περεταίρω μέσω μη-γραμμικών αναλύσεων πεπερασμένων στοιχείων. Η τοιχοποιία από ωμόπλινθους προσομοιώθηκε ως ένα ιδεατό ομοιογενές μέσο χρησιμοποιώντας καταστατικό μοντέλο πλαστικότητας σκυροδέματος με βλάβες (damaged plasticity). Η υπολογιστική διερεύνηση επικεντρώθηκε στην προσομοίωση των δοκιμών θλιπτικής φόρτισης-αποφόρτισης και διαγώνιου εφελκυσμού σε τοιχάρια, καθώς και στις δοκιμές οριζόντιας φόρτισης του υπό κλίμακα κτηρίου. Σε όλες τις περιπτώσεις, επιτεύχθηκε ικανοποιητική σύγκλιση μεταξύ αριθμητικών και πειραματικών αποτελεσμάτων, τόσον όσο αφορά την μορφή αστοχίας όσο και την αναλογία φορτίου-μετατόπισης. Η πειραματική και υπολογιστή διερεύνηση που διεξήχθη στα πλαίσια αυτής της διατριβής, διευρύνει την υφιστάμενη γνώση και συνεισφέρει δυναμικά στην ανάπτυξη κατάλληλων μεθόδων αποτίμησης και ανάλυσης. Επιπροσθέτως, η βάση δεδομένων που σχηματίστηκε από τον εκτενή πειραματικό έλεγχο τοπικών ωμόπλινθων αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για πρακτικές εφαρμογές και διευκολύνει τη μελλοντική ακαδημαϊκή έρευνα σε παρεμφερή πεδία.
+225	446	511	Wireless sensor networks mobility management : a performance control approach	Διαχείριση Κινητικότητας σε Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων: Με την Προσέγγιση του Ελέγχου Απόδοσης	The growth of wireless sensor networks utilization has generated research attention in systems that need to provide certain performance assurances. Nowadays, there is also an increased interest from industrial operations to use sensor networks, due to the low deployment and maintenance cost that they can provide. A number of sensor network applications are envisioned to be applied to industry settings where the existence of mobile nodes (MN) is required. In critical applications, the real-time monitoring of a MN must always be available, something that requires the existence of a suitable mobility protocol to control the handoff procedure. In this thesis, we aim to create a mobility management protocol that can be applied in critical applications and which will efficiently maintain the connectivity of the mobile node by controlling the handoff procedure (triggering and execution). The first step of this work was to characterize the radio propagation model of the industrial setting with the goal to incorporate it into the scope of relevant simulators. Our first mobility management approach was based on the use of single-metric based handoff triggering solutions. Thus, we implemented and evaluated solutions which include the use of metrics like the RSSI, Link Loss, Burst Loss, the Simple Moving Average of the RSSI, and the Link Loss and the Estimated Weighted Moving Average of RSSI and Link Loss. Our second approach was to use fuzzy logic control principles to design a simple, effective, and efficient non-linear control law, in order to provide a system that will manage to control the handoff triggering procedure and provide improved performance. We proposed the Fuzzy Logic Mobility Controller (FLMC) solution which is shown to outperform all other solutions. Regarding the handoff decision/execution phase, we used three different options. The first option was the use of the RSSI with hysteresis margin, the second option was our proposed Burst Loss Algorithm (BLA) using multiple attachment points and the third option was a combination of the two aforementioned options. Finally, we proposed a new network-based mobility model able to provide mobility support in 6LoWPAN networks. This model includes the proposal of the mobility signalling, the packet format and the operation of the MN. Analytical evaluation of our proposal comparison with other solutions is provided. The applicability of the proposed solutions was established in both an oil refinery industry setting where performance is critical and the COOJA simulator which was modified to match the refinery testbed behaviour. Although that the evaluation of proposed solution was performed using specific infrastructure (ex. TDMA MAC protocol), the solutions are applicable to any setting that can provide the two general metrics named RSSI and Link Loss.	Η αυξημένη χρήση των ασύρματων δικτύων αισθητήρων σε διάφορες εφαρμογές έχει δημιουργήσει έντονο ενδιαφέρον από πλευράς ερευνητών για συστήματα που πρέπει να παρέχουν συγκεκριμένες εγγυήσεις απόδοσης. Επιπλέον, στις μέρες μας υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από τις βιομηχανικές επιχειρήσεις για να χρησιμοποιούν τα δίκτυα αισθητήρων για έλεγχο των διαδικασιών τους, λόγω κυρίως του χαμηλού κόστους εγκατάστασης και συντήρησης που μπορούν να προσφέρουν. Σε εφαρμογές όπου η απόδοση είναι εξαιρετικά σημαντική (critical applications), η παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο ενός κινητού κόμβου/χρήστη πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμη, κάτι που απαιτεί την ύπαρξη ενός κατάλληλου πρωτοκόλλου κινητικότητας για τον έλεγχο της διαδικασίας μεταπομπής (handoff). Στην παρούσα εργασία, στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα πρωτόκολλο διαχείρισης της κινητικότητας, που μπορεί να εφαρμοστεί σε κρίσιμες εφαρμογές και το οποίο θα μπορεί να διατηρήσει αποτελεσματικά την συνδεσιμότητα του κινητού κόμβου ελέγχοντας τη διαδικασία μεταβίβασης από ένα κόμβο εξυπηρέτησης σε άλλο (handoff procedure). Το πρώτο βήμα αυτής της εργασίας ήταν να χαρακτηρίσουμε το μοντέλο της φυσικής διάδοσης του σήματος (radio propagation model) στο βιομηχανικό περιβάλλον με στόχο την ενσωμάτωσή της σε προσομοιωτή συστήματος. Η αρχική μας προσέγγιση βασίζεται στη χρήση μίας μόνο μεταβλητής για την αρχικοποίηση της διαδικασίας μεταβίβασης. Έτσι, υλοποιήθηκαν και αξιολογήθηκαν λύσεις που περιλαμβάνουν τη χρήση διάφορων μετρικών, όπως το RSSI, το Link Loss, το Burst Loss, το Simple Moving Average του RSSI, και του Link Loss και το Estimated Weighted Moving Average του RSSI και του Link Loss. Η δεύτερη μας προσέγγιση ήταν να χρησιμοποιήσουμε αρχές ελέγχου ασαφούς λογικής (fuzzy logic control) για να σχεδιάσουμε ένα απλό, αποτελεσματικό, και αποδοτικό μη γραμμικό νόμο ελέγχου, προκειμένου να παράσχει ένα σύστημα που θα καταφέρει να ελέγξει τη διαδικασία μεταβίβασης και να παρέχει βελτιωμένη απόδοση. Έτσι, προτείναμε τη λύση Fuzzy Logic Mobility Controller (FLMC), η οποία φαίνεται να έχει υψηλές επιδόσεις συγκρινόμενη με όλες τις άλλες λύσεις. Όσο αφορά τη διαδικασία της απόφασης και εκτέλεσης της μεταβιβάσεως (handoff decision/execution phase), χρησιμοποιήσαμε τρεις διαφορετικές επιλογές. Η πρώτη επιλογή ήταν η χρήση του RSSI με περιθώριο υστέρησης, η δεύτερη επιλογή που προτείνουμε είναι το Burst Loss Algorithm (BLA) το οποίο χρησιμοποιεί πολλαπλά σημεία προσάρτησης για να αποφασίσει το καλύτερο σημείο μεταβίβασης και η τρίτη επιλογή ήταν ένας συνδυασμός των δύο παραπάνω επιλογών. Τέλος, προτείναμε ένα νέο μοντέλο κινητικότητας που είναι σε θέση να υποστηρίξει τη κινητικότητα των κόμβων σε 6LoWPAN δίκτυα. Το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει τη μορφή και το είδος των πακέτων που ανταλλάσσονται καθώς και τη λειτουργία του κινητού κόμβου. Παρέχεται αναλυτική αξιολόγηση της πρότασης μας συγκρινόμενη με άλλες λύσεις . Η δυνατότητα εφαρμογής των προτεινόμενων λύσεων ελέγχθηκε σε πραγματικό βιομηχανικό περιβάλλον το οποίο ήταν ένα διυλιστήριο πετρελαίου, όπου η απόδοση του δικτύου επικοινωνίας είναι κρίσιμη, καθώς και χρησιμοποιώντας τον προσομοιωτή COOJA ο οποίος τροποποιήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να προσομοιώνει τη συμπεριφορά του διυλιστηρίου πετρελαίου. Παρά το γεγονός ότι η αξιολόγηση της προτεινόμενης λύσης πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ειδικών υποδομών (π.χ. πρωτόκολλο TDMA MAC), οι λύσεις που προτείνονται είναι εφαρμόσιμες κάτω από οποιαδήποτε περιβάλλον αφού στηρίχθηκαν σε δυο γενικά αποδεκτές μετρικές όπως το RSSI και το Link Loss.
+226	500	525	The construction of lost homelands in greek nationalism : Smyrna in national imagery	Η κατασκευή των Χαμένων Πατρίδων στον Ελληνικό Εθνικισμό: Η Σμύρνη στην Εθνική Φαντασία	The Asia Minor disaster in September 1922 and the subsequent population exchange between Greece and Turkey marked the end of Greek presence in Asia Minor and the failure of the nationalist dream of the ‘Megali Idea’. Ever since, the ‘Lost Homelands’ have been a point of reference in Greek culture, as the disaster changed the worldview and character of the Greek nation-state. In the context of Greek nation-building before 1922, Asia Minor had been unequivocally projected as Greek. This process of nationalization/hellenization of space was designed to back up national territorial claims. In the post-disaster era, however, it continued unabated, albeit this time around seeking to articulate an image of a Greek Asia Minor through time immemorial by building ‘Lost Homelands’. This concept reconstructs on an imaginary level the ‘Greekness’ of the allegedly ‘lost’ territories, while the nation-building process reinforces their image as ancestral Greek homelands. However, nation-building fails to give an account of how we can lose something that was never institutionally ‘ours’. As the Anatolian Greeks were a minority in the region, and the areas occupied by Greek troops during the Asia Minor campaign were never officially united with the Greek state, all the miscellaneous perceptions about the ‘Lost Homelands’ of the nation seem to fall within the scope of national imagination and mythology. This thesis examines the idea of the Lost Homelands of Asia Minor, and Smyrna in particular, as a Greek national myth. The main argument is that the idea of the Lost Homelands has turned into a key feature of Greek nationalist ideology and a constituent element of Greek national identity that induces sentiments of national belonging. It functions as a reminder formed out of the collective trauma of the defeat about what ‘they’ did to ‘us’, formulating an idea of the national self and of the unique history and destiny of the nation and binding its members under the common suffering for the loss of those homelands. What we see in cases like this – of population exchange, ethnic cleansing or genocide – is the operation of mechanisms for the authentication of a national identity and the ultimate verification of communal existence. This thesis explores the role of the refugee association ‘Enosis Smyrneon’ (Union of Smyrniots), and its journal Mikrasiatika Chronika (Asia Minor Chronicles) in this process. Embarking from the ethno-symbolist model of Anthony Smith on the construction of homeland, this thesis contributes to the studies of nationalism, by employing this model to analyze the construction also of the lost homeland. It further contributes to the studies of the spatial dimensions of national identities, the effects of forced population transfers in identity politics and the creation of national myths and symbols, as well as the Asia Minor disaster studies, the 1922 population exchange and its impact on Greek national identity. Cases like this are important in any attempt to understand modern national identities, as well as the roots of ethnic conflicts.	Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και η επακόλουθη ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας σηματοδότησε το τέλος της ελληνικής παρουσίας στη Μικρά Ασία και την αποτυχία του εθνικιστικού σχεδίου της ‘Μεγάλης Ιδέας’. Έκτοτε, οι ‘Χαμένες Πατρίδες’ αποτελούν σημείο αναφοράς της ελληνικής κουλτούρας, καθώς η καταστροφή άλλαξε συθέμελα τον χαρακτήρα του ελληνικού έθνο-κράτους. Στο πλαίσιο της κατασκευής του ελληνικού έθνους πριν το 1922, η Μικρά Ασία προβάλλετο ως ελληνική περιοχή. Αυτή η διαδικασία εθνικοποίησης/ελληνοποίησης του χώρου είχε ως στόχο να υποσ��ηρίξει εθνικές εδαφικές διεκδικήσεις. Στηv εποχή μετά την καταστροφή, η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε ακάθεκτη με διαφορετικό, ωστόσο, στόχο. Πλέον, η εθνικοποίηση/ελληνοποίηση του χώρου αποσκοπεί στη δημιουργία της εικόνας μιας ελληνικής Μικράς Ασίας ανά τους αιώνες, μέσω της κατασκευής των ‘Χαμένων Πατρίδων’. Η ιδέα αυτή ανακατασκευάζει σε ένα φαντασιακό επίπεδο την ‘ελληνικότητα’ των υποτιθέμενων ‘χαμένων’ περιοχών και η διαδικασία εθνικής συγκρότησης ενισχύει την εικόνα τους ως ελληνικές προγονικές πατρίδες. Ωστόσο, δεν καταφέρνει να εξηγήσει πώς γίνεται να χάσουμε κάτι το οποίο δεν ήταν θεσμικά ‘δικό μας’. Καθώς το ελληνικό στοιχείο της Μικράς Ασίας ήταν μια μειονότητα στην περιοχή και οι περιοχές που καταλήφθηκαν από τον ελληνικό στρατό κατά την Μικρασιατική εκστρατεία δεν ενώθηκαν ποτέ επίσημα με την Ελλάδα, οι πεποιθήσεις για τις ‘Χαμένες Πατρίδες’ του έθνους είναι μάλλον προϊόντα της εθνικής φαντασίας και μυθοπλασίας. Η διατριβή αυτή διερευνά την ιδέα των ‘Χαμένων Πατρίδων’ της Μικράς Ασίας, και κυρίως της Σμύρνης, ως ενός ελληνικού εθνικού μύθου. Το κεντρικό επιχείρημα είναι πως η ιδέα των ‘Χαμένων Πατρίδων’ έχει αναχθεί σε χαρακτηριστικό της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας και συστατικό στοιχείο της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, το οποίο ενισχύει το συλλογικό αίσθημα του ανήκειν. Πηγάζοντας από το συλλογικό τραύμα της ήττας του 1922, λειτουργεί ως υπενθύμιση του τί έκαναν ‘αυτοί’ σε ‘εμάς’, σκιαγραφώντας τον εθνικό εαυτό και τη μοναδικότητα της ιστορίας και της μοίρας του έθνους, ενώ ταυτόχρονα συνδέει τα μέλη του μέσω του συλλογικού πόνου για το χαμό αυτών των πατρίδων. Εκείνο που παρατηρούμε σε τέτοιες περιπτώσεις – ανταλλαγών πληθυσμών, εθνικών εκκαθαρίσεων ή και γενοκτονίας – είναι ότι τίθενται σε λειτουργία οι μηχανισμοί για την πιστοποίηση μιας εθνικής ταυτότητας και την ύστατη επιβεβαίωση μιας συλλογικής ύπαρξης. Αυτή η διατριβή εξετάζει το ρόλο του προσφυγικού σωματείου ‘Ένωσις Σμυρνέων’ και του περιοδικού ‘Μικρασιατικά Χρονικά’ στη διαδικασία αυτή της αναγωγής της Σμύρνης σε μύθο του ελληνικού εθνικισμού, αναλύοντας τη συνεισφορά της ‘Ένωσης’ στην ανακατασκευή της ελληνικότητας της Σμύρνης. Έχοντας τις βάσεις της στο μοντέλο του εθνο-συμβολισμού του Άντονι Σμίθ για την κατασκευή της πατρίδας, η διατριβή αυτή συμβάλλει σημαντικά στη μελέτη του εθνικισμού, καθώς εξετάζει την υιοθέτηση του μοντέλου αυτού όχι μόνο για τη κατασκευή της πατρίδας, αλλά και για την ανάλυση της κατασκευής της ‘χαμένης’ πατρίδας. Η διατριβή συμβάλλει επίσης στην κατανόηση της διάστασης του χώρου των εθνικών ταυτοτήτων, τις συνέπειες της αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών στις πολιτικές της ταυτότητας και στη δημιουργία εθνικών μύθων και συμβόλων, καθώς και στη μελέτη της Μικρασιατικής καταστροφής, της ανταλλαγής πληθυσμών του 1922 και στον τρόπο που επηρέασε την ελληνική εθνική ταυτότητα. Τέτοιες περιπτώσεις εθνικών μύθων είναι σημαντικές στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τις σύγχρονες εθνικές ταυτότητες καθώς και τις ρίζες των εθνικών συγκρούσεων.
+227	517	550	The contribution of Yannis Tseklenis to the world of fashion: a study of the historical and artistic value of his costume collection	Η συμβολή του Γιάννη Τσεκλένη στον κόσμο της μόδας : μελέτη της ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας της ενδυματολογικής συλλογής του	Yannis Tseklenis is a well-known fashion designer in Greece. His creations were some of the most characteristic and artful garments to be worn in the ’70s and ’80s. His work travelled all over the world, with Tseklenis branded garments sold in the U.S.A., all over Europe and the Middle East; he collaborated with leading stores in more than 30 countries. The appraisal of his work could not be done without research in fashion magazines and oral testimonies of the protagonists of the time. Fashion has always followed human needs and adapted to social and political situations. After the Second World War, Greece began going slowly through the reconstruction process, as most of its infrastructure had been destroyed. Gradually but steadily, the governments that followed tried to support the textile industry in attempting to develop thus acquiring know-how and a position in the global market. With living standards rising, the fashion boom began first in haute couture and then in prêt-a-porter. Yannis Tseklenis was born in Athens in 1937. From a young age he showed great interest in the family business of trading fabrics. Being an artistic nature himself, he was looking for different ways to express his admiration towards art and design, his interest for textile, fabrics and new materials and his entrepreneurial instincts. He started his own clothing manufacturing company with sales in Greece and abroad. His business activities were hampered, which resulted in his withdrawal from the world of fashion in 1991. He would prepare each collection carefully, employing a different theme each time. His work was inspired from Greek and world traditional forms, from paintings, famous icons and objects, from animals or naturalistic images and shapes. He drew inspiration from the colours of the Aegean, ancient Greek vases, Byzantine art, African culture, East, and Russian art, creating more than 50 thematic collections. The analysis and presentation of his thematic collections highlights the importance and impact of his work in fashion. The appraisal of his work reflects the importance of his contribution to the fashion world. Tseklenis’ work was admired by the media and adored by the public, giving a huge boost to the Greek prêt-a-porter industry and the subsequent exports. The rising bourgeoisie gave recognition to the Tseklenis brand name and his garments were prized. Tseklenis did not hesitate to introduce pioneering technological solutions, methods and materials brought from abroad, which were then passed on to the rest of Greek industrial world. A talented fashion designer as well as a successful and motivated businessman that he was, Yannis Tseklenis managed to put Greek fashion on the world map with his creations. The costume collection of Yannis Tseklenis is an important part of modern Greek fashion and therefore culture. Maintaining it and examining its contribution to the museological depiction of an era as evidence of expertise, industrial progress and aesthetics, will contribute to the preservation and wider effort to record, study and promote newer cultural goods which, until recently, were considered a given.	Ο Γιάννης Τσεκλένης είναι γνωστός σχεδιαστής μόδας στην Ελλάδα, αν όχι ο πιο γνωστός στο χώρο των ετοίμων ενδυμάτων. Οι δημιουργίες του ήταν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές και πιο καλαίσθητες που φορέθηκαν στη δεκαετία του ’70 και του ’80. Το έργο του ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, με την επωνυμία Tseklenis σε καταστήματα στις ΗΠΑ και σε όλη την Ευρώπη, καθώς και με εταιρικές συνεργασίες με κορυφαία καταστήματα σε περισσότερες από 30 χώρες. Η αποτίμηση του έργου του δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την αναδρομή στα περιοδικά μόδας και τις προφορικές μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της εποχής. Η μόδα ανέκαθεν ακολουθούσε τις ανθρώπινες ανάγκες και προσαρμοζόταν στις κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα μπήκε με αργό ρυθμό σε πορεία ανασυγκρότησης, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών της είχε καταστραφεί. Σταδιακά αλλά σταθερά οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν προσπάθησαν να στηρίξουν την βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας η οποία έτσι αναπτύχθηκε αποκτώντας τεχνογνωσία και μία θέση στην παγκόσμια αγορά. Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου προέκυψε και η άνθηση της μόδας, αρχικά σε επίπεδο υψηλής ραπτικής και αργότερα στο έτοιμο ένδυμα. Ο σχεδιαστής Γιάννης Τσεκλένης γεννήθηκε το 1937. Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την οικογενειακή επιχείρηση εμπορίας υφασμάτων. Όντας καλλιτεχνική φύση, έψαχνε διαφορετικούς τρόπους για να εκφράσει τον θαυμασμό του για την τέχνη, τον σχεδιασμό, ενώ παράλληλα, ήταν έκδηλο το ενδιαφέρον του για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα και την επιχειρηματική δράση. Ξεκίνησε τη δική του βιομηχανία παραγωγής ενδυμάτων και την μεταπώληση τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η επιχειρηματική του δράση συνάντησε εμπόδια με αποτέλεσμα το 1991 να αποσυρθεί από τον κόσμο της μόδας. Ετοίμαζε κάθε συλλογή του προσεκτικά, με διαφορετική κάθε φορά θεματική. Το έργο του είναι εμπνευσμένο από την ελληνική και την παγκόσμια παράδοση, από γνωστούς πίνακες ζωγραφικής και άλλα έργα τέχνης, καθώς και από εικόνες και σχήματα που προέρχονται από το φυτικό και ζωικό κόσμο. Αντλούσε έμπνευση από τα χρώματα του Αιγαίου, τα αρχαία ελληνικά αγγεία, τη βυζαντινή τέχνη, τον αφρικανικό πολιτισμό, την Ανατολή, και τη ρωσική τέχνη, δημιουργώντας περισσότερες από 50 θεματικές συλλογές. Η ανάλυση και παρουσίαση των θεματικών συλλογών του, προβάλλει τη σημασία και τον αντίκτυπο του έργου του στη μόδα. Η αποτίμηση του έργου του αποτυπώνει τη σημασία του και την συνεισφορά του στον κόσμο της μόδας. Ο Γιάννης Τσεκλένης εγκωμιάστηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και λατρεύτηκε από το κοινό, δίνοντας μια τεράστια ώθηση στην ελληνική βιομηχανία της μόδας ετοίμου ενδύματος και στις μετέπειτα εξαγωγές. Η ανερχόμενη αστική τάξη αναγνώριζε την επωνυμία Tseklenis και τα ενδύματα του ήταν περιζήτητα. Ο ίδιος δεν φοβήθηκε να εισάγει από το εξωτερικό νέες πρωτοποριακές για την εποχή τεχνολογικές λύσεις, μεθόδους και υλικά, τα οποία στη συνέχεια μεταλαμπάδευσε και στον υπόλοιπο ελληνικό βιομηχανικό κόσμο. Ένας ταλαντούχος σχεδιαστής μόδας, καθώς και επιτυχημένος επιχειρηματίας, κατάφερε να βάλει την ελληνική μόδα στον παγκόσμιο χάρτη με τις δημιουργίες του. Η ενδυματολογική συλλογή του Γιάννη Τσεκλένη είναι ένα σημαντικό κομμάτι της νεοελληνικής μόδας και επομένως του πολιτισμού. Η διατήρηση της και η συμβολή της στην μουσειολογική αποτύπωση μιας εποχής, ως μαρτυρία τεχνογνωσίας, βιομηχανικής προόδου και αισθητικής, συντελούν στην διάσωση και την ευρύτερη προσπάθεια καταγραφής, μελέτης και προβολής των νεώτερων πολιτιστικών αγαθών, τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν εν πολλοίς δεδομένα.
+228	258	245	Some aspects of weighted Koppelman integral representation formulas and their applications	Κάποιες πτυχές των ολοκληρωτικών αναπαραστάσεων Koppelman με βάρη και οι εφαρμογές τους	The dissertation derives a Koppelman integral representation formula on smooth compact toric varieties representing (0,q) smooth forms taking values in specific line bundles by reducing our construction to the fact that the singular sets of the kernels involved are along the 'exceptional set' of the specific varieties. As an application, we study the vanishing of the Dolbeault cohomology groups of (0,q) forms over smooth compact toric varieties with values in various lines bundles. Even if these results are already known, the novelty here lies on the fact that our method gives an explicit solution to the \bar{d}-equation on the varieties in question. We further study the boundary behaviour of a weighted Koppelman integral representation formula on C^n with a specific choice of weight. Through the use of this specific formula, we manage to recover the extension result in that if a function f has the 'one dimensional extension property' for every complex line meeting a domain D (D subset C^n) where 1/\bar{t} can be extended from the boundary to the interior, then f can be extended to a holomorphic function in D which is also continuous on the boundary of D. On one hand, the results are close in spirit to those related to the Bochner-Martinelli kernel, but on the other hand are surprising because the kernels involved are not harmonic as the B-M kernel is. Thus, the independence of the results from the choice of the contributing kernels indicates somewhat the topological nature of the results.	Στην παρούσα διατριβή κατασκευάζουμε έναν ολοκληρωτικό τύπο Koppelman σε ομαλές συμπαγείς πολλαπλότητες που αναπαριστά (0,q) ομαλές διαφορικές μορφές, οι οποίες λαμβάνουν τιμές σε συγκεκριμένες μονoδιάστατες διανυσματικές δέσμες. Οι εμπλεκόμενοι πυρήνες της αναπαράστασης κατασκευάζονται έτσι ώστε τα ιδιάζοντα τους σημεία να βρίσκονται στο exceptional set των εν λόγω πολλαπλοτήτων. Ως εφαρμογή, μελετάμε περιπτώσεις στις οποίες οι κλάσεις συνομολογίας Dolbeault των (0,q) μορφών σε ομαλές συμπαγείς πολλαπλότητες που παίρνουν τιμές σε διαφορετικές διανυσματικές δέσμες είναι τετριμμένες. Αν και τα αποτελέσματα αυτά είναι ήδη γνωστά, η καινοτομία εδώ έγκειται στο γεγονός ότι η μέθοδος μας δίνει μια αναλυτική λύση της \bar{d}-εξίσωσης στις εν λόγω πολλαπλότητες. Περαιτέρω μελετούμε τη συνοριακή συμπεριφορά ενός weighted Koppelman τύπου στο C^n όπου έχουμε χρησιμοποιήσει μια συγκεκριμένη επιλογή βάρους. Μάλιστα μέσω της χρήσης του τύπου αυτού, αναπαράγουμε το αποτέλεσμα επέκτασης , ότι αν μια συνάρτηση f έχει την μονοδιάστατη ιδιότητα επέκτασης για κάθε ευθεία που συναντά ένα χωρίο D (υποσύνολο του C^n) και επιπλέον, η 1/\bar{t} μπορεί να επεκταθεί από το σύνορο στο εσωτερικό, τότε η f μπορεί να επεκταθεί σε ολόμορφη συνάρτηση στο D η οποία είναι συνεχής στο σύνορο. Αφενός, τα αποτελέσματα μας είναι κοντά στο πνεύμα των αποτελεσμάτων που συνδέονται με τον ολοκληρωτικό τύπο Bochner-Martinelli (Β-Μ), αφετέρου είναι εκπληκτικά επειδή οι εμπλεκόμενοι πυρήνες στην περίπτωση μας δεν είναι αρμονικοί όπως τον πυρήνα B-M. Έτσι η ανεξαρτησία των αποτελεσμάτων από την επιλογή των πυρήνων υποδηλώνει την τοπολογική φύση των αποτελεσμάτων.
+229	765	797	Understanding the neural code through exploration of the causes of firing	Κατανόηση του νευρωνικού κώδικα μέσω της μελέτης των αιτιών της πυροδότησης	The neural code refers to the mechanisms with which single cells and networks of neurons transform information into sequences of spike trains. Discovering and understanding these mechanisms is fundamental to understanding information encoding, decoding and processing in the brain. A key aspect of solving the problem of the neural code is the ability to determine the operational mode of a single cell: whether it is a temporal integrator or a coincidence detector. More generally, this problem is a question of time scales of neural processing and in particular, it can be solved by identifying the temporal precision with which a neuron can distinguish between stimuli. This approach generalises the idea of a binary operational mode to a continuum which lies between the two extremes---temporal integration and coincidence detection. This thesis proposes a number of methods for addressing the problem of the neural code and more specifically the time scales of neural processing, which define the operational mode of neurons. In particular, the purpose of this thesis is to provide methods with which the operational mode of simulated single neurons can be measured and through these measurements, understand the ways in which the operational mode is shaped by features of the neuron and its input. We present methods which we developed to identify the operational mode of single neurons, by observing their behaviour under simulated conditions. We aim to understand how the operational mode is defined by the the intrinsic and extrinsic properties of a cell being observed. Our first contribution towards solving this problem is the development of a measure of the operational mode which depends on observations of the slope of the membrane potential of the neuron immediately prior to firing. We show that our measure can identify the degree of synchrony that is responsible for firing spikes in a simple neuron model and describe how this measurement is equivalent to the operational mode. Using this measure, we show that the operational mode of a neuron with partial somatic reset, when firing highly irregular spike trains at high rates, is primarily a temporal integrator with short leak time constant and low threshold. In addition, at very high rates, the continuum of operational modes shrinks as the definitions of the two extremes converge and they become indistinguishable. We then investigate how input synchrony relates to the operational mode and more importantly, how this relationship is shaped by the properties of the neuron and the input spike trains. We find that the relationship between input synchrony and operational mode is primarily determined by the amplitude of depolarisation caused by a single, synchronous arrival of spikes from a pre-synaptic population and that other features of the input, such as spike rates, do not affect the operational mode. We also developed a method for estimating the parameters of the input of a simple neuron model, under certain assumptions. Through these parameters, we can reconstruct the input signal driving the neuron and make inferences about the degree of synchrony driving the cell and by extension, the operational mode. This input reconstruction technique differs from the membrane potential slope-based measure in the way that the neuron's behaviour is formalised: the input is assumed to be composed of periodic bursts of correlated spike volleys, with small random deviations in spike times, which we simulate using a noisy sine wave. We show that when our assumptions hold, our method can determine the parameters of the input signal with very high accuracy. Finally, we investigate the temporal precision of coincidence detection in a morphologically reconstructed neuron model. Our work focuses on discovering learning mechanisms that allow the cell to learn to distinguish input spike pairs with small differences in delays. More generally, we investigate the limits of the ability of the neuron to distinguish such signals and the way in which these limits are affected by various properties of the input. Our analysis revealed that, for the model used in our work, the precision is not high enough to distinguish between small differences (on the order of a few milliseconds) in delays between input spikes. We also show that the neuron's sensitivity to precise input spike pairs is reduced when the membrane is depolarised by a constant background current. As seen by the results and our contributions, we did not actually provide a definitive answer to the question of which operational mode neurons employ. Instead, as indicated above, we arrived at general conclusions regarding the ways in which the operational mode is defined by various properties of the neuron and its Behaviour.	Όταν αναφερόμαστε στον νευρωνικό κώδικα εννοούμε τους μηχανισμούς με τους οποίους οι νευρώνες και τα νευρωνικά δίκτυα μετατρέπουν ��ληροφορίες σε ακολουθίες από πυροδοτήσεις. Η ανακάλυψη και κατανόηση αυτών των μηχανισμών είναι θεμελιώδη βήματα προς την κατανόηση των μεθόδων με τις οποίες ο εγκέφαλος κωδικοποιεί, αποκωδικοποιεί και επεξεργάζεται πληροφορίες. Βασικός παράγοντας προς την επίλυση του προβλήματος του νευρωνικού κώδικα είναι η δυνατότητα να προσδιορίσουμε τον τρόπο λειτουργίας ενός νευρώνα: αν δηλαδή λειτουργεί ως χρονικός συναθροιστής δυναμικών (temporal integrator) ή ανιχνευτής ταυτόχρονων δυναμικών (coincidence detector). Γενικότερα, αυτό το πρόβλημα μπορεί να εκφραστεί με όρους χρονικών κλιμάκων της επεξεργασίας σημάτων από τον νευρώνα. Μπορούμε να το επιλύσουμε μετρώντας την χρονική ακρίβεια με την οποία ένας νευρώνας διακρίνει διαφορετικά ερεθίσματα. Αυτή η προσέγγιση γενικεύει την έννοια του τρόπου λειτουργίας του νευρώνα από τους δύο εναλλακτικούς τρόπους λειτουργίας σε ένα συνεχές φάσμα λειτουργιών, στα άκρα του όποιου βρίσκονται οι δύο ακραίοι τρόποι λειτουργίας: η χρονική συνάθροιση δυναμικών και η ανίχνευση ταυτόχρονων δυναμικών. Η παρούσα διατριβή προτείνει διάφορες μεθόδους για την επίλυση του προβλήματος του νευρωνικού κώδικα και συγκεκριμένα τις χρονικές κλίμακες με τις οποίες οι νευρώνες επεξεργάζονται πληροφορίες. Συγκεκριμένα, ο σκοπός της διατριβής αυτής είναι να παρουσιάσει μεθόδους με τις οποίες μπορούμε να υπολογίσουμε τον τρόπο λειτουργίας ενός νευρώνα μέσω προσομοιώσεων και μέσω των υπολογισμών αυτών να κατανοήσουμε τους τρόπους με τους οποίους ο τρόπος λειτουργίας ενός νευρώνα ορίζεται από τις ενδογενείς και εξωγενείς ιδιότητες του. Η πρώτη μας συνεισφορά στην επίλυση του προβλήματος είναι η ανάπτυξη μιας μεθόδου που υπολογίζει τον τρόπο λειτουργίας ενός νευρώνα μέσω της κλίσης της εκπόλωσης του δυναμικού της μεμβράνης του, πριν την πυροδότηση ενός δυναμικού ενεργείας. Δείχνουμε ότι η μέθοδός μας μπορεί να προσδιορίσει το βαθμό συγχρονισμού που είναι υπεύθυνος για την πυροδότηση δυναμικών ενεργείας σε ένα απλό μοντέλο νευρώνα και περιγράφουμε πώς η μέτρηση αυτή είναι ισοδύναμη με τον τρόπο λειτουργίας του νευρώνα. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο, δείχνουμε ότι ο τρόπος λειτουργίας ενός νευρώνα με μηχανισμό μερικής επαναπόλωσης, όταν πυροδοτεί ακανόνιστα σε πολύ ψηλές συχνότητες, είναι κατά κύριο λόγο χρονικός συναθροιστής δυναμικών με μικρή χρονική σταθερά διαρροής δυναμικού και χαμηλό κατώφλι. Επιπλέον, συμπεραίνουμε ότι σε πολύ υψηλές συχνότητες πυροδότησης, το συνεχές φάσμα λειτουργιών του νευρώνα μικραίνει, καθώς οι ορισμοί των δύο άκρων συγκλίνουν μέχρι τα δύο άκρα να γίνουν δυσδιάκριτα. Στη συνέχεια, διερευνούμε πώς ο συγχρονισμός στην είσοδο του νευρώνα συσχετίζεται με τον τρόπο λειτουργίας του και, κυριότερα, πώς αυτή η σχέση διαμορφώνεται από τις ιδιότητες του νευρώνα και των εισερχομένων ακολουθιών δυναμικών ενεργείας. Αν��καλύπτουμε ότι η σχέση μεταξύ συγχρονισμού στην είσοδο και τρόπου λειτουργίας καθορίζεται κυρίως από το πλάτος της εκπόλωσης που προκαλεί μία ενιαία, συγχρονισμένη άφιξη δυναμικών ενεργείας από τους προσυναπτικούς νευρώνες του κυττάρου και οποιαδήποτε άλλα χαρακτηριστικά των εισόδων, όπως ο ρυθμός άφιξης δυναμικών, δεν επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας. Επίσης αναπτύσσουμε μία μέθοδο για τον υπολογισμό των παραμέτρων του σήματος εισόδου ενός απλού μοντέλου νευρώνα, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Μέσα από αυτές τις παραμέτρους, μπορούμε να ανασχηματίσουμε το σήμα στην είσοδο του νευρώνα και να εξαγάγουμε συμπεράσματα για τον βαθμό συγχρονισμού των δυναμικών ενεργείας στην είσοδο και, κατ' επέκταση, τον τρόπο λειτουργίας. Αυτή η μέθοδος αναδιαμόρφωσης του σήματος στην είσοδο διαφέρει από την μέθοδο που βασίζεται στην κλίση του δυναμικού της μεμβράνης στον τρόπο με τον οποίο περιγράφεται η συμπεριφορά του νευρώνα: θεωρεί ότι το σήμα εισόδου αποτελείται από περιοδικές εκπυρσοκροτήσεις συσχετισμένων δυναμικών ενεργείας, με μικρές τυχαίες αποκλίσεις στους χρόνους πυροδοτήσεων, το οποίο προσομοιώνουμε με τη χρήση ενός θορυβώδους ημιτονοειδούς κύματος. Δείχνουμε ότι όταν οι υποθέσεις μας ισχύουν, η μέθοδος μας μπορεί να υπολογίσει τις παραμέτρους του σήματος εισόδου με πολύ υψηλή ακρίβεια. Τέλος, μελετάμε τη χρονική ακρίβεια της ανίχνευσης ταυτόχρονων δυναμικών σε ένα μορφολογικά ανακατασκευασμένο μοντέλο νευρώνα. Η έρευνα αυτή επικεντρώνεται στην ανακάλυψη των μηχανισμών μάθησης που επιτρέπουν στο κύτταρο να μάθει να διακρίνει ζεύγη δυναμικών ενεργείας με μικρές διαφορές στο χρόνο άφιξής τους στην είσοδο. Γενικότερα, διερευνούμε τα όρια της ικανότητας του νευρώνα να διακρίνει αυτού του είδους σήματα και τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα όρια επηρεάζονται από τις διάφορες ιδιότητες των σημάτων στην είσοδο. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι, για το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε στην έρευνά μας, η ακρίβεια δεν είναι αρκετά ψηλή ώστε να μπορεί ο νευρώνας να διακρίνει μικρές διαφορές (της τάξης των μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου) στις καθυστερήσεις μεταξύ ζευγών δυναμικών ενεργείας στην είσοδο. Δείχνουμε επίσης ότι η ευαισθησία του νευρώνα σε ζεύγη δυναμικών ενεργείας στην είσοδο με ψηλή ακρίβεια στους χρόνους καθυστερήσεων μεταξύ τους, μειώνεται όταν η μεμβράνη είναι εκπολωμένη από ένα σταθερό ρεύμα. Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα και τις συνεισφορές μας, δεν παρέχουμε οριστικές απαντήσεις στο ερώτημα του τρόπου λειτουργίας του νευρώνα. Αντί αυτού, φτάνουμε σε γενικά συμπεράσματα σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους ο τρόπος λειτουργίας ενός νευρώνα ορίζεται από διάφορες ιδιότητες του νευρώνα και της συμπεριφοράς του.
+230	423	422	Study of the effect of Hofmeister anions on monolayer, bilayer and micelle lipid model systems through experiments and theory	Μελέτη της επίδρασης των ανιόντων της σειρας Hofmeister σε λιπιδικα μοντέλα μονοστοιβαδων, διπλοστοιβαδων και μικυλίων μέσω πειραματων και θεωρίας	In this thesis, we attempt to understand the mechanisms behind specific anion effects by studying the effects of sodium salts (NaX) of different monovalent anions belonging to the Hofmeister series on three model systems: (a) Langmuir monolayers of phospholipids at the air-water interface, (b) bilayers of phospholipids dispersed in excess water, and (c) micelles of phospholipid compounds. The zwitterionic lipid 1,2-Dipalmitoyl-sn-Glycero-3-Phosphocholine (DPPC) was used to form monolayers and bilayers, and the lipid Dodecylphosphocholine (DPC) was used to form micellar solutions. The salts used were NaCl, NaBr, NaNO3, NaI, NaBF4, NaClO4 and NaSCN. The phase behavior and the morphology and structure of DPPC Langmuir monolayers in the presence of electrolytes in the subphase were studied by π – Α isotherms, Brewster Angle Microscopy (BAM), Grazing Incidence X-ray Diffraction (GIXD) and Infrared Reflection-Absorption Spectroscopy (IRRAS). The presence of salts was found to increase the surface pressure at a fixed area per molecule at the low-pressure part of the isotherm, indicating a stabilization of the liquid-expanded phase of the monolayer. This increase depends on the type of the anion and the electrolyte concentration. X-Ray diffraction and infrared spectroscopy experiments show that the conformation and packing properties (lattice parameters) of the hydrocarbon chains in the presence of salt remain essentially unaffected even at quite high electrolyte concentrations. The effect of the NaX salt solutions on the Lα Phase of DPPC bilayers was investigated using Small-Angle X-Ray Scattering (SAXS) and the Osmotic Stress (OS) technique. It was observed that for the same osmotic pressure the water bilayer separation increases in the presence of salts, depending on the type of the anion and the concentration of the electrolyte used. The effect of the different anions on the bilayer structural parameters follows the Hofmeister series. The micellar properties of the surfactant DPC in the presence of different Hofmeister anions were studied using Dynamic Light Scattering (DLS). The physicochemical parameters of the DPC micelles are all affected by the type and concentration of anion used. In order to obtain “binding constants” of anions on the three lipid models, fitting of the experimental results was carried out with appropriate theoretical models. The fitting results indicate that the experimental data cannot be explained with models based on chemical binding of the anions on the headgroups of the lipid molecules. On the contrary, the monolayer results can be fitted quite well with an ion-partitioning model, which assumes that anions can penetrate a surface lipid layer.	Σε αυτή την διατριβή επιχειρούμε να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς των ειδικών επιδράσεων απλών ανιόντων σε φυσικοχημικά και βιολογικά συστήματα. Για τον σκοπό αυτό μελετήθηκαν οι επιδράσεις διαφόρων αλάτων του νατρίου με μονοσθενή ανιόντα (NaX) που ανήκουν στη σειρά Hofmeister χρησιμοποιώντας τρία πρότυπα συστήματα: (α) Μονοστοιβάδες φωσφολιπιδίων στην διεπιφάνεια νερού-αέρα. (β) Διπλοστοιβάδες φωσφολιπιδίων διεσπαρμένες σε περίσσεια νερού. (γ) Μικκύλια φωσφολιπιδίων. Για τον σχηματισμό των μονοστοιβάδων και των διπλοστοιβάδων χρησιμοποιήθηκε το διπολικό φωσφολιπίδιο 1,2-Dipalmitoyl-sn-Glycero-3-Phosphocholine (DPPC), ενώ για τον σχηματισμό μικκυλίων χρησιμοποιήθηκε το συγγενές λιπίδιο Dodecylphosphocholine (DPC). Τα άλατα που χρησιμοποιήθηκαν στην μελέτη αυτή είναι: NaCl, NaBr, NaNO3, NaI, NaBF4, NaClO4 και NaSCN. Η φασική συμπεριφορά και η δομή των μονοστοιβάδων του DPPC στην διεπιφάνεια ηλεκτρολύτη-αέρα μελετήθηκαν με ισόθερμες π - Α, με μικροσκοπία γωνίας Brewster (BAM), με περίθλαση ακτινών X υπό μικρή γωνία (GIXD) και με υπέρυθρη φασματοσκοπία ανάκλασης-απορρόφησης (IRRAS). Στην παρουσία αλάτων σημειώθηκε σημαντική αύξηση της επιφανειακής πίεσης σε σταθερή επιφάνεια ανά μόριο, υποδεικνύοντας σταθεροποίηση της υγρής-εκτεταμένης φάσης της μονοστοιβάδας. Αυτή η αύξηση εξαρτάται από το είδος του ανιόντος και την συγκέντρωση του ηλεκτρολύτη. Τα πειράματα περίθλασης ακτινών X και υπέρυθρης φασματοσκοπίας έδειξαν ότι δεν αλλάζει σημαντικά η δομή της μονοστοιβάδας (παράμετροι πλέγματος) και η μέση διαμόρφωση των λιπιδίων παρουσία ανιόντων στο υπόστρωμα. Η επίδραση των αλάτων νατρίου (NaX) στην υγρή φυλλώδη φάση Lα των διπλοστοιβάδων DPPC μελετήθηκε με σκέδαση ακτινών Χ (SAXS) σε συνδυασμό με επιβολή ωσμωτικής πίεσης (OS). Από τα πειράματα διαπιστώθηκε ότι σε σταθερή ωσμωτική πίεση η απόσταση των διπλοστοιβάδων αυξάνει στην παρουσία αλάτων και η αύξηση αυτή εξαρτάται από το είδος του ανιόντος και τη συγκέντρωση του άλατος, με το ανιόν SCN- να εμφανίζει τη μεγαλύτερη επίδραση. Οι ιδιότητες των μικκυλίων του επιφανειοενεργού DPC στην παρουσία των διαφόρων ανιόντων Hofmeister μελετήθηκαν χρησιμοποιώντας δυναμική σκέδαση φωτός (DLS). Οι φυσικοχημικές ιδιότητες των μικκυλίων DPC επηρεάζονται από το είδος και τη συγκέντρωση του ανιόντος. Η επίδραση των ανιόντων ακολουθεί τη σειρά Hofmeister. Για τον υπολογισμό σταθερών πρόσδεσης των ανιόντων στις διάφορες λιπιδικές γεωμετρίες πραγματοποιήθηκε θεωρητική προσαρμογή στα πειραματικά αποτελέσματα με κατάλληλα θεωρητικά πρότυπα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι μοντέλα, τα οποία βασίζονται στη χημική προσρόφηση των ανιόντων στις κεφαλές των λιπιδικών μορίων, δεν μπορούν να εξηγήσουν τα πειραματικά αποτελέσματα. Αντίθετα τα πειραματικά αποτελέσματα των μονοστοιβάδων μπορούν να εξηγηθούν πολύ ικανοποιητικά με χρήση ενός εναλλακτικού θεωρητικού μοντέλου που βασίζεται στην κατανομή των ανιόντων μεταξύ του διαλύματος και μιας επιφανειακής λιπιδικής στοιβάδας μέσω του οποίου σταθερές κατανομής των ανιόντων μεταξύ των δύο φάσεων μπορούν να υπολογισθούν.
+231	423	453	A study of materials and techniques used in the production of Early-Christian Cypriot wall mosaics, with a special emphasis on artificial materials	Μελέτη των υλικών και τεχνικών για την κατασκευή επιτοίχιων ψηφιδωτών στην Κύπρο κατά τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους	A number of monuments in Cyprus are well known for their magnificent floor mosaics such as the ones at the site of Nea Paphos which are listed among the UNESCO World Heritage Sites. The most famous pavements date to the Roman Imperial period (2nd and 3rd centuries AD) but mosaics from the Hellenistic (late 4th - 1st centuries BC) to the early Byzantine (5th – 7th centuries AD) periods have been found on the island. Early Christian churches in Cyprus, as in other parts of the eastern Mediterranean, used to be elaborately decorated with such costly floor pavements and wall mosaics. However, due probably to the fact that fewer examples of wall mosaics have survived in a good state of preservation, in comparison to the floor mosaics, they have received until recently less attention than their floor counterparts. Indeed, with the exception of a few examples (such as the one in the apse of Panagia Angeloktistos at Kiti), most of what remains is mainly in the form of loose tesserae and detached fragments left unstudied after their excavation. The relative neglect of the Early Christian wall mosaics in Cyprus has resulted in our limited understanding of the technology of their production. Nevertheless, these fragments and detached tesserae can be studied to provide information about the making process and the origin of the raw materials. Recent developments in the field of analytical techniques allow scientists to better characterise the materials used for making such wall decoration with minimum sampling. For the first time, a holistic technological study of the materials used for the production of these wall mosaics was initiated. Five sites were chosen for this study: the seaside basilica of Kourion, the basilica on the acropolis of Amathous, the basilicas of Polis tis Chrysochous, the basilica of Yeroskipou Ayioi Pente, and the basilicas of Kalavasos Kopetra. Both the glass tesserae and the plasters of the preparatory layers (plaster) were studied by a range of complementary analytical techniques. Plaster was found to be probably of local origin. Glass tesserae were found to be typical of the early Byzantine period, both for the bulk glass composition, and for the opacifying technology, and to be made from materials contemporaneous with the sites, without using any recycled material. Finally, differences of bulk glass composition correlated with the colour of the tesserae hint for the existence of colour-specific secondary workshops, as was hypothesised by other studies.	Αριθμός μνημείων στην Κύπρο είναι πολύ γνωστός για τα υπέροχα μωσαϊκά τους δάπεδα, όπως αυτά που βρίσκονται στον αρχαιολογικό χώρο της Νέας Πάφου, τα οποία είναι καταγεγραμμένα ανάμεσα στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τα πιο φημισ μένα δάπεδα χρονολογούνται σ την Ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο (1ος - 3ος αιώνας μ.Χ.), ωστόσο έχουν βρεθεί στο νησί ψηφιδωτά που χρονολογούνται στην Ελληνιστική (τέλη του 4ου – 1ος αιώνας π.Χ.) όπως και στην πρώιμη Βυζαντινή περίοδο (4ος - 7ος αιώνμας μ.Χ.). Βασιλικές στην Κύπρο που χρονολογούνται στην πρώιμη Χρισ τιανική περίοδο, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, είναι συνήθως περίτεχνα διακοσμημένες με πολύτιμα επιδαπέδια και εντοίχια ψηφιδωτά. Ωστόσο, λόγω κυρίως του γεγονότος ότι πολύ λίγα παραδείγματα εντοίχιων ψηφιδωτών διατηρούνται σε καλή κατάσταση, αυτά έχουν προσελκύσει μέχρι προσφάτως λιγότερο ενδιαφέρον σε σύγκριση με τα αντίστοιχα επιδαπέδια ψηφιδωτά. Μάλιστα, με εξαίρεση μερικά καλύ διατηρημένα παραδείγματα (όπως αυτό στην αψίδα της Παναγίας Αγγελόκτισ της σ το Κίτι), αυτό που συνήθως διατηρείται από τα εντοίχια ψηφιδωτά είναι σκόρπιες ψηφίδες ή αποκολλημένα σπαράγματα, τα οποία δεν έχουν μελετηθεί μετά την ανασκαφή τους. Το περιορισμένο ενδιαφέρον στην μελέτη των εντοίχιων ψηφιδωτών της πρώιμης Χριστιανικής περιόδου στην Κύπρο έχει ως αποτέλεσμα την περιορισμένη κατανόηση της τεχνολογίας παραγωγής τους. Ωστόσο, αυτά τα σ παράγματα και οι αποκολλημένες ψηφίδες μπορούν να μελετηθούν και να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία κατασκευής των ψηφιδωτών, όπως και την προέλευση των πρώτων υλών με τις οποιές είναι φτιαγμένα. Η πρόσφατη ανάπτυξη στον τομέα των αναλυτικών τεχνικών επιτρέπει στους επιστήμονες την καλύτερη ταυτοποίηση των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή της εντοίχιας ψηφιδωτής διακόσμησης, και απαιτεί ελάχιστη ποσότητα δείγματος. Αυτή είναι η πρώτη φορά που εκπονείται μια ολοκληρωμένη τεχνολογική μελέτη των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή αυτών των εντοίχιων ψηφιδωτών. Πέντε αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία είχαν επιλεγεί για αυτή τη μελέτη: η παραθαλάσσια βασιλική του Κουρίου, η βασιλική στην Ακρόπολη της Αμαθούντας, οι βασιλικές της Πόλης της Χρυσοχούς, η βασιλική των ‘Αγίων Πέντε’ στη Γεροσκήπου και οι βασιλικές της Κόπετρας στην Καλαβασό. Τόσο οι γυάλινες ψηφίδες όσο και τα στρώματα προπαρασκευής (επιχρίσματα) έχουν μελετηθεί με ένα εύρος αναλυτικών τεχνικών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι είναι πιθανόν τοπικής προέλευσης. Για τις γυάλινες ψηφίδες έδειξαν ότι είναι χαρακτηρίστικά παραδείγματα της πρώιμης Βυζαντινής περιόδου, τόσο ως προς τη σύσταση του γυαλιού, όσο και ως προς την τεχνολογία επίτευξης της αδιαφάνειας. ́Εδειξαν επίσης ότι είναι κατασκευασμένες από υλικά σύγχρονα με τα μνημεία, χωρίς τη χρήση ανακυκλωμένων υλικών. Τέλος, διαφορές στη σύσταση του κυρίως σώματος του γυαλιού που σχετίζονται με το χρώμα των ψηφίδων υποδηλώνουν την ύπαρξη δευτερογενών εργαστηρίων, που σχετίζονται με την παραγωγή ψηφίδων συγκεκριμένων χρωμάτων, κάτι που έχει προταθεί και από άλλους μελετητές.
+232	498	499	Funerary architecture during Hellenistic and Roman period in Cyprus	Η ταφική αρχιτεκτονική κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο στην Κύπρο	Subject of the present thesis is the study of the funerary architecture in the Hellenistic and Roman periods in Cyprus in an attempt to cover at least part of the gap that currently presents the archaeology of Cyprus in this area. The text is divided into eight chapters and four appendices. The first chapter gives a general overview of the study, explaining the historical background of the era and determining the geographical study area and proceeds to the clarification of some terms related to tomb architecture. The second chapter contains the literature and sources review related to the funerary architecture of the Hellenistic and Roman period in Cyprus, from antiquity to modern times, followed by an overview of material sources. The third chapter lists all the published tombs of the periods in question, accompanied by a brief description and all the relative bibliographic references. In the fourth chapter the typological division of the hellenistic and roman tombs is formulated, starting with a brief review of the funerary architecture of earlier periods and presentation of typological divisions made in the past on tomb architecture. The fifth chapter examines the main and secondary architectural features governing the hellenistic-roman tomb architecture in Cyprus, as well as their structural and morphological features. The decoration of the tombs as an integral part of the architectural body is being discussed in chapter six. The painting decoration outnumbers the few examples of relief decoration. For this reason, the research does not remain in the stylistic study of the wall paintings, but extends to their technological analysis. The results of the archaeometric study, related to color analysis and manufacturing technology, are presented in Annexes I and II. The seventh chapter examines the tomb markers, as tomb equipment, frequently interfering to the overall tomb architecture. Chapter seven is in conjunction to Annex III, which includes the published tomb markers of the periods under review. The eighth chapter examines various aspects related to the necropolis of the Hellenistic and Roman periods, such as topographic characteristics, chronological evolution and other. Moreover, various organizational and functional elements characterizing ancient cemeteries are being discussed. This chapter is in conjunction to Annex IV, which lists the hellenistic and roman necropolises of Cyprus. The methodological approach followed included various types of research activity at different stages of the study. Initially, literature review and indexing all published tombs was performed. Due to the large amount of tombs, a database was created which listed the information obtained during the indexing of the tombs. The study of unpublished tombs, granted by their excavators for the purposes of the present research, followed. Further more, archival study conducted at the premises of the Department of Antiquities of Cyprus. In addition, field survey was actuated, which included in situ study and photography of some still preserved and accessible tombs. The research activity expanded in interdisciplinary collaborations between researchers and institutions with regard to the study of wall painting and necropolis.	Αντικείμενο της διατριβής αποτελεί η μελέτη της ταφικής αρχιτεκτονικής κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο στην Κύπρο σε μια προσπάθεια να καλυφθεί τουλάχιστον ένα μέρος του κενού που παρουσιάζει σήμερα η αρχαιολογία της Κύπρου στο συγκεκριμένο τομέα. Το κείμενο διαρθρώνεται σε οκτώ κεφάλαια και τέσσερα παραρτήματα. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται γενική σύνοψη της μελέτης. Επεξηγείται το ιστορικό πλαίσιο της εποχής και καθορίζεται η γεωγραφική έκταση. Στο δεύτερο κεφάλαιο πραγματοποιείται βιβλιογραφική ανασκόπηση των πηγών που σχετίζονται με την ταφική αρχιτεκτονική της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής περιόδου στην Κύπρο, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Ακολουθεί ανασκόπηση των υλικών πηγών και αποσαφήνιση όρων. Στο τρίτο κεφάλαιο παρατίθενται μαζικά όλοι οι δημοσιευμένοι τάφοι των υπό εξέταση περιόδων, συνοδευόμενοι από σύντομη περιγραφή και σχετική βιβλιογραφία. Στο τέταρτο κεφάλαιο διατυπώνεται ο τυπολογικός διαχωρισμός των τάφων, ξεκινώντας με μια σύντομη αναδρομή στην ταφική αρχιτεκτονική προγενέστερων περιόδων και ανασκόπηση αποσπασματικών τυπολογικών διαχωρισμών που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν. Στο πέμπτο κεφάλαιο εξετάζονται τα κύρια και επί μέρους αρχιτεκτονικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τους ελληνιστικούς-ρωμαϊκούς τάφους της Κύπρου, καθώς και κατασκευαστικά και μορφολογικά γνωρίσματα της ταφικής αρχιτεκτονικής συνολικά. Στο έκτο κεφάλαιο εξετάζεται η διακόσμηση των τάφων ως αναπόσπαστο τμήμα του αρχιτεκτονικού οργανισμού που την εμπεριέχει, με επικρατέστερη τη γραπτή διακόσμηση. Σε μια προσπάθεια σφαιρικής μελέτης της γραπτής διακόσμησης, η έρευνα ξεφεύγει από τη θεματική ανάλυση των τοιχογραφιών και επεκτείνεται στη μελέτη της τεχνολογίας κατασκευής τους. Τα αποτελέσματα της αρχαιομετρικής μελέτης που αφορούν στην χρωματομέτρηση - χρωματική ανάλυση και κατασκευαστική εξέταση των τοιχογραφιών, παρατίθενται στα παραρτήματα Ι και ΙΙ αντίστοιχα. Το έβδομο κεφάλαιο μελετά τα ταφικά σήματα που εξοπλίζουν τους τάφους των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων, αναγνωριστικά της ύπαρξής τους. Βρίσκεται σε συνάρτηση με το παράρτημα ΙΙΙ, στο οποίο περιλαμβάνονται τα δημοσιευμένα ταφικά σήματα των υπό εξέταση περιόδων. Το όγδοο και τελευταίο κεφάλαιο εξετάζει διάφορες πτυχές σχετικές με τις νεκροπόλεις των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων, όπως τους παράγοντες επιλογής μιας θέσης, τοπογραφικά και άλλα χαρακτηριστικά τους, χρονολογική εξέλιξη. Παράλληλα, προσεγγίζονται διάφορα οργανωτικά και λειτουργικά στοιχεία που διέπουν τις νεκροπόλεις. Το όγδοο κεφάλαιο βρίσκεται σε συνάρτηση με το παράρτημα IV, το οποίο περιλαμβάνει τον κατάλογο των ελληνιστικών και ρωμαϊκών νεκροπόλεων της Κύπρου. Για τη διεκπεραίωση της διατριβής ακολουθήθηκε μία μεθοδολογική προσέγγιση, η οποία περιέλαβε διάφορα είδη ερευνητικής δραστηριότητας, ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης της εργασίας. Αρχικά πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση των πηγών και αποδελτίωση όλων των δημοσιευμένων τάφων. Για αποτελεσματική διαχείριση του μεγάλου όγκου του υλικού, δημιουργήθηκε βάση δεδομένων στην οποία εισήχθηκε η πληροφορία που προέκυψε κατά την αποδελτίωση των τάφων. Ακολούθησε η μελέτη του αδημοσίευτου υλικού, το οποίο παραχωρήθηκε από ανασκαφείς τάφων στα πλαίσια της παρούσας έρευνας. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε αρχειακή μελέτη στο Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκε έρευνα πεδίου. Αφού εξασφαλίστηκε από το αρμόδιο τμήμα άδεια πρόσβασης, επιτόπιας μελέτης και φωτογράφισης των τάφων, με συνεργεία του Τμήματος Αρχαιοτήτων, όπου αυτό ήταν απαραίτητο, μελετήθηκαν από κοντά και φωτογραφήθηκαν σωζόμενοι προσβάσιμοι τάφοι. Η ερευνητική δραστηριότητα επεκτάθηκε σε διεπιστημονικές συνεργασίες ανάμεσα σε ερευνητές και Ιδρύματα, όσον αφορά στη μελέτη των τοιχογραφιών και των νεκροπόλεων.
+233	468	487	Probing the role of rare codons in coding sequences of Escherichia coli	Ανίχνευση του ρόλου των σπάνιων κωδικονίων στις κωδικές ακολουθίες της Escherichia coli	Within this project our main research goal was to unravel possible roles for RCCs in E. coli using complete genome data combined with functional and structural information available in disparate resources. Briefly, we developed novel methods and tools for RCC detection and consequently investigate patterns correlating RCCs (presence/absence, position etc.) in E. coli genes/proteins with their structural and functional features. We have implemented a novel flexible web server (LaTcOm) along with a standalone version, aiming to address shortcomings of existing methods and to also provide new tools and features for RCC detection. The benchmarking we applied on the E. coli set revealed that there is no clear evidence of concordance between the different approaches. Nevertheless, the best positive correlation was found between %MinMax and MSS. To avoid window bias issues, we propose that MSS can be alternatively used for detecting rare codon clusters. We confirm previous findings that RCCs are preferentially located at the 5’ and 3’ terminal sites and additionally, demonstrate a statistically significant difference between the distribution of distances of the first RCCs from 5’ terminals and the last RCCs from the 3’ terminal site. RCCs were found to lay closer to the 5’ terminal, than to the 3’ terminal site possibly indicating a different functional role for their existence at the two sites. Moreover, we analysed the RCC detection results for the complement of genes encoded in the E. coli genome and identified that the existence of RCCs is related with secreted, inner and outer membrane proteins (inner transmembrane and outer membrane β-barrels). Interestingly, we reveal that most of the sequences with no detected RCCs are found in the cytoplasm, are involved with the ribosome or with metabolic processes. In addition, we demonstrated that RCCs and multidomain proteins are associated well and we propose that RCC coordinates can be used as indicators for domain boundaries. We suggest that translation slowdown at these sites is necessary for correct protein folding. Another main innovation of our project was our effort to correlate RCCs to topological and structural features of E. coli α-helical transmembrane proteins (αHTMP) with experimentally derived atomic structures. We demonstrate the preferential position of RCCs in periplasmic loops of αHTMPs, indicating that a coupling exists between RCC-mediated ribosomal attenuation and biogenesis of αHTMPs. We propose that the signal at the periplasmic region may be related to the insertion mechanism and topology of the transmembrane protein in the membrane. Our results highlight the importance of RCCs at specific locations of coding genes in E. coli. We anticipate that these results will inspire further basic research towards understanding the fine details of these mechanisms and provide predictions that may be exploited in future biotechnological applications, as for example for rationally designing heterologous gene expression studies.	Βασικός στόχος της έρευνάς μας ήταν να ανακαλύψουμε και να περιγράψουμε το βιολογικό ρόλο της ύπαρξης των σπάνιων κωδικονίων (που ονομάζουμε Rare Codon Clusters–RCCs), χρησιμοποιώντας πλήρη στοιχεία του γονιδιώματος της E. coli σε συνδυασμό με τις λειτουργικές και δομικές πληροφορίες που είναι διαθέσιμες. Εν συντομία, αναπτύξαμε νέες μεθόδους και εργαλεία λογισμικού για την ανίχνευση των RCCs και στη συνέχεια διερευνήσαμε τα πιθανά πρότυπα συσχετισμού των RCCs (για παράδειγμα παρουσία, απουσία, θέση) με δομικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά των γονιδίων και των αντίστοιχων πρωτεϊνών. Αναπτύξαμε ένα νέο και ευέλικτο διαδικτυακό διακομιστή (LaTcOm) μαζί με μια αυτόνομη έκδοση του λογισμικού, με στόχο να αντιμετωπίσουμε ελλείψεις των υφιστάμενων μεθόδων και να παρέχουμε επίσης νέα εργαλεία και δυνατότητες για την ανίχνευση των RCCs. Η συγκριτική ανάλυση που εφαρμόστηκε στο σύνολο των κωδικών γονιδίων της E. coli αποκάλυψε ότι δεν υπάρχει καμία σαφής συμφωνία μεταξύ των διαφόρων προσεγγίσεων. Παρόλα αυτά, η καλύτερη θετική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ των εργαλείων %MinMax και MSS. Για να αποφευχθούν προβλήματα που σχετίζονται με τη χρήση κυλιόμενου παραθύρου, προτείνουμε πως το MSS μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά για την ανίχνευση των RCCs. Στην ανάλυση σχετικά με την κατανομή των RCCs επιβεβαιώσαμε πως υπάρχει προτίμηση στις περιοχές αυτές να βρίσκονται στα 5’ και 3’ άκρα των γονιδίων και επιπρόσθετα υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά της κατανομής της απόστασης των πρώτων RCCs από το 5’ άκρο με την κατανομή των τελευταίων RCCs από το 3’ άκρο. Αυτό υποδεικνύει πιθανότατα πως υπάρχει διαφορετικός λειτουργικός ρόλος της ύπαρξης των RCCs στα δύο άκρα. Επιπρόσθετα, βρήκαμε πως η παρουσία των RCCs σχετίζεται κυρίως με εκκρινόμενες πρωτεΐνες, με πρωτεΐνες που αλληλεπιδρούν με την κυτταρική μεμβράνη ή με το εξωτερικό κυτταρικό τοίχωμα (διαμεμβρανικές εσωτερικής μεμβράνης, διαμεμβρανικές εξωτερικού τοιχώματος (β-βαρέλια)). Από την άλλη, η απουσία των RCCs σχετίζεται κυρίως με κυτταροπλασματικές πρωτεΐνες, με πρωτεΐνες που σχετίζονται με το ριβόσωμα και με τον μεταβολισμό. Ακόμη, δείξαμε πως τα RCCs σχετίζονται με τις πρωτεΐνες με πολλαπλά αυτοτελή δομικά στοιχεία (domains) και προτείνουμε πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν ένδειξη των ορίων τους. Πιθανόν η καθυστέρηση της μετάφρασης σε αυτές τις θέσεις να είναι αναγκαία για το σωστό δίπλωμα αυτών των πρωτεϊνών. Ακόμη μια κύρια πρωτότυπη προσπάθεια της εργασίας αυτής ήταν η συσχέτιση των RCCs με τοπολογικά και δομικά χαρακτηριστικά των διαμεμβρανικών α-ελικοειδών πρωτεϊνών (αHTMP) με πειραματικά επιβεβαιωμένες τρισδιάστατες δομές. Βρήκαμε πως τα RCCs βρίσκονται κατά προτίμηση σε περιπλασματικές περιοχές των αHTMP δείχνοντας πως υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της επιβράδυνσης τους ριβοσώματος και τις βιογένεσης των αHTMP. Προτείνουμε πως το σήμα αυτό σχετίζεται με τον μηχανισμό εισαγωγής και τοπολογίας των πρωτεϊνών αυτών στην μεμβράνη. Τα αποτελέσματά μας τονίζουν την σημαντικότητα των RCCs σε συγκεκριμένες περιοχές των κωδικών γονιδίων της E. coli. Αναμένουμε πως θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για περαιτέρω αναλύσεις βασικής έρευνας για την κατανόηση αυτών των μηχανισμών και θα προτείνουν προβλέψεις που θα αξιοποιηθούν στο μέλλον σε εφαρμογές βιοτεχνολογίας, όπως για παράδειγμα στο σχεδιασμό γονιδίων για έκφραση σε ετερόλογους οργανισμούς.
+234	486	502	Model uncertainty, structural breaks and policy evaluation : a financial risk management application	Αβεβαιότητα Μοντέλων, Δομικές Αλλαγές και Αξιολόγηση Οικονομικής Πολιτικής: Εφαρμογή στη Διαχείρηση Κινδύνων	The subprime mortgage crisis that started in 2007 uncovered the problems in forecasting volatility and other risk management measures, such as Value at Risk and Expected Shortfall, when we ignore model uncertainty and structural breaks. In this PhD thesis, we study forecast combinations of volatility models using asymmetric loss functions. Our model space includes a large set of volatility models, such as Autoregressive and Heterogeneous Autoregressive models of Realized Volatility as well as GARCH-type and Rolling Volatility. In an empirical application using international stock market indices, we show that forecast combinations that estimate the weights by minimizing the distance of Realized Volatility and the combined forecast perform better than simple averaging methods and individual forecasts in predicting volatility. We find that loss functions that belong in the Homogeneous Robust family and penalize under-prediction of volatility more heavily than over-prediction (e.g. QLIKE) are especially appealing for combining forecasts. The empirical results of this thesis also point out that by taking into account model uncertainty in volatility we obtain accurate VaR and ES forecasts. In a simulation study, we show that in the context of GARCH diffusion models ignoring structural breaks in the leverage coefficient and the constant can lead to biased and inefficient AR-RV and GARCH-type volatility estimates and forecasts. Hence, we propose a Flexible Forecast Combination method that takes into account not only information from different volatility models, but from different subsamples as well. This method consists of two main steps: First, it splits the estimation period in subsamples based on estimated structural breaks detected by a change-point test. Second, it forecasts volatility weighting information from all subsamples by minimizing a particular loss function, such as the Square Error and QLIKE. An empirical application using the S&P 500 Index shows that our approach performs better, especially in periods of high volatility, compared to a large set of individual volatility models and simple averaging methods as well as Forecast Combinations under Regime Switching. Finally, we use and compare two alternative bootstrap methods, namely the GARCH and Block bootstrap, to estimate the distribution of VaR and ES forecasts based on the Filtered Historical Simulation approach with volatility dynamics described by the Normal GARCH model. The simulation study is based on two different Data Generating Processes, the GARCH diffusion and the Two Factor Affine. The GARCH bootstrap generates bootstrap pseudo returns using an estimated DGP that belongs to the GARCH family and therefore performs well only under the GARCH diffusion DGP. On the other hand, the Block bootstrap performs well under both DGPs, since it does not use any parametric assumption for the DGP in generating the bootstrap pseudo returns, and thus it is more appropriate for estimating the distribution of the aforementioned risk measures. Furthermore, the Block bootstrap performs even better when volatility dynamics are described by the HAR-RV model instead of the Normal GARCH.	Η τρέχουσα χρηαματοοικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε το 2007, ξεσπέπασε τα προβλήματα στην πρόβλεψη της διακύμανσης καθώς και άλλων μέτρων κινδύνου, όπως την Τιμή του Ρίσκου και το Αναμενόμενο Έλλειμα, όταν δε λαμβάνουμε υπόψη την αβεβαιότητα των μοντέλων και τις δομικές αλλαγές. Σε αυτήν τη διδακτορική διατριβή μελετούμε τους συνδυασμούς προβλέψεων μοντέλων διακύμανσης χρησιμοποιώντας μη συμμετρικές συναρτήσεις κόστους. Ο χώρος των μοντέλων μας καλύπτει ένα ευρύ φά��μα μοντέλων, όπως Αυτοπαλινδρομικά και Ετερογενή Αυτοπαλινδρομικά μοντέλα της Πραγματοποιημένης Διακύμανσης όπως και Γενικά Αυτοπαλινδρομικά υπό συνθήκη Ετεροσκεδαστικά και μοντέλα Κυλιόμενης Διακύμανσης. Σε μια εμπειρική εφαρμογή χρησιμοποιώντας διεθνείς χρηματοοικονομικούς δείκτες, δείχνουμε ότι οι συνδυασμοί προβλέψεων που εκτιμούν τα βάρη ελαχιστοποιώντας την απόσταση της Πραγματοποιημένης Διακύμανσης και της συνδυαζόμενης πρόβλεψης αποδίδουν καλύτερα σε σύγκριση με απλές μεθόδους υπολογισμού του μέσου και ατομικές προβλέψεις όσο αφορά την πρόβλεψη της διακύμανσης. Επίσης βρίσκουμε ότι οι συναρτήσεις κόστους που ανήκουν στην Ομοιογενή Ανθεκτική οικογένεια και κοστολογούν περισσότερο την υπο-εκτίμηση της διακύμανσης σε σχέση με την υπερ-εκτίμηση (π.χ. QLIKE) έιναι ιδιαίτερα ελκυστικές στο συνδυασμό προβλέψεων. Τα εμπειρικά αποτελέσματα αυτής της διατριβής δείχνουν επίσης ότι όταν λαμβάνουμε υπόψη την αβεβαιότητα των μοντέλων στη διακύμανση έχουμε ακριβείς προβλέψεις των μεγεθών Τιμή του Ρίσκου και Αναμενόμενο Έλλειμα. Σε μια μελέτη προσομοιώσεων, δείχνουμε ότι στα μοντέλα Διάχυσης GARCH, όταν αγνοούμε τις δομικές αλλαγές στην παράμετρο της μόχλευσης και της σταθεράς, ενδεχομένως να οδηγηθούμε σε μεροληπτικές και μη αποτελεσματικές εκτιμήσεις και προβλέψεις της διακύμανσης βάσει Αυτοπαλινδρομικών μοντέλων της Πραγματοποιημένης Διακύμανσης και μοντέλων τύπου GARCH. Συνεπώς προτείνουμε μια ευέλικτη μέθοδο συνδυασμού προβλέψεων που λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τις πληροφορίες από τα διαφορετικά μοντέλα αλλά και από τις διαφορετικές υπο-περιόδους. Αυτή η μέθοδος αποτελείται από δύο βασικά βήματα: Πρώτα, χωρίζει την περίοδο εκτίμησης σε υπο-περιόδους βάσει των εκτιμόμενων δομικών αλλαγών από έναν έλεγχο αλλαγής σημείου. Μετά προβλέπει τη διακύμανση δίνοντας βάρη στις πληροφορίες από όλες τις υπο-περιόδους, ελαχιστοποιώντας μια συγκεκριμένη συνάρτηση κόστους όπως το Τετραγωνικό Σφάλμα και την QLIKE. Μια εμπειρική εφαρμογή χρησιμοποιώντας το δείκτη S&P 500 δείχνει ότι η μέθοδος μας αποδίδει καλύτερα, ειδικά σε περιόδους με μεγάλη διακύμανση, σε σχέση με ένα μεγάλο αριθμό μοντέλων και απλών μεθόδων υπολογισμού του μέσου, όπως και η σε σχέση με συνδυασμούς προβλέψεων βάσει Αλλαγής Συστήματος. Τέλος, χρησιμοποιύμε και συγκρίνουμε δύο διαφορετικές μεθόδους αναδειγματοληψίας, τις GARCH και Block bootstrap, για εκτίμηση της κατανομής των προβλέψεων των μεγεθών Τιμή του Ρίσκου και Αναμενόμενο Έλλειμα βάσει της μεθόδου Φιλτραρίσματος Ιστορικής Προσομοίωσης με τη διακύμανση να περιγράφεται από ένα Normal GARCH μοντέλο. Η μελέτη προσομοίωσης στηρίζεται σε δύο διαφορετικές μεθόδους παραγωγής δεδομένων, τις Διάχυση GARCH και Δύο Συγγενικών Παραγόντων. Η μέθοδος αναδειγματοληψίας GARCH παράγει αναδειγματοληπτικές ψευδο-αποδόσεις χρησιμοποιώντας μια εκτιμόμενη μέθο��ο παραγωγής δεδομένων που ανήκει στην οικογένεια GARCH και άρα αποδίδει καλά μόνο κάτω από τη Διάχυση GARCH μέθοδο παραγωγής δεδομένων. Αφ’ετέρου, η μέθοδος αναδειγματοληψίας Block bootstrap αποδίδει καλά κάτω και από τις δύο μεθόδους παραγωγής δεδομένων, αφού δεν χρησιμοποιεί οποιαδήποτε παραμετρική υπόθεση για τη μέθοδο παραγωγής δεδομένων και άρα είναι πιο κατάλληλη για την εκτίμηση της κατανομής των προαναφερθέντων μέτρων ρίσκου.
+235	483	480	Essays on real options and multinationality		This doctoral thesis focuses on Real Options and Multinationality. The research is motivated by the role of real options as an uncertainty filtering and risk management tool that helps capitalize on strategic growth options, mitigate downside risk and enhance upside potential in a multinational switching network context. The thesis elaborates on the use of real options theory as a powerful methodology for decision making and risk management under uncertainty, helping management optimize the allocation of scarce resources with timing, scaling, sequencing and switching options, thus improving long-term firm performance and resulting in substantial strategic benefit. Real options theory suggests that multinationality and real options flexibility (i.e., switching, operating and strategic growth options) can reduce downside risk and increase firm value. A key aspect not adequately considered in the literature concerns managers’ explicit recognition of real options and how these options are exercised in MNCs, and more generally the role of knowledgeable management in optimizing the multinationality-performance relationship. A main objective of this dissertation is to focus on these valuation aspects and empirical implications of real options that have so far received insufficient attention in the literature. The dissertation consists of three essays that aim to apply or test real options theory in the corporate finance and strategy field, particularly in a multinational context. The first essay is entitled “Valuing a High-tech Growth Company: The case of EchoStar Communications Corporation”. In this essay a new approach is developed to value a company based on real options theory, modeling a firm’s growth opportunities in an uncertain environment as a portfolio of corporate real options actively managed by the firm. The essay shows how real options analysis can help provide a more reliable estimate of the value of a growth company and addresses several strategic issues that are important for corporate success in dynamic and volatile industries. The essay specifically illustrates how real options analysis can be applied in an actual case of a US multinational high-tech growth company, EchoStar Communications Corporation. This application has value both as an illustrative case study and as an exposition of relevant tools and techniques. The company’s growth opportunities are modeled and valued as a portfolio of growth options (PVGO). The analysis indicates that the market did not fully capture the value of the future prospects of this high-growth company and was not valuing its stock price correctly. Industries with higher volatility tend to have more valuable growth opportunities and a higher proportion of PVGO to price on average than more stable, established industries. The former involve more unexpected technological changes and competitive moves. As a firm’s or industry’s dynamic path unfolds, management must be prepared to exercise, adapt or revise future investment decisions. The new theory posits that the market appropriately rewards with higher market valuations those firms better able to adapt to change, capitalizing on upside potential while mitigating downside risk. (...)	Η παρούσα διδακτορική διατριβή ασχολείται με το ερευνητικό θέμα “Real Options και Multinationality”. Η θεωρία των “Real Options” αφορά τη χρήση μεθόδων αποτίμησης προαιρετικών δικαιωμάτων για εκτίμηση επενδύσεων και λήψη βέλτιστων επενδυτικών αποφάσεων σε συνθήκες αβεβαιότητας και ευελιξίας. Η συγκεκριμένη διατριβή μελετά πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί η θεωρία των “Real Options” για αποτίμηση εταιρειών που παρουσιάζουν σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης, και κατά πόσο η εξειδικευμένη γνώση των διοικητικών στελεχών για τη θεωρία αυτή επηρεάζει την μελλοντική επίδοση και κερδοφορία. Επίσης μελετάται πώς επηρεάζει η γνώση αυτή τις πολυεθνικές εταιρείες, σε αντίθεση με τις εγχώριες (που δραστηριοποιούνται μόνο στην Αμερική), ιδιαίτερα όσον αφορά τις στρατηγικές τους επιλογές και την επικερδότητα τους. Η έρευνα αυτή αποκαλύπτει ότι οι επιλογές, οι γνώσεις και οι ενέργειες των διοικητικών στελεχών επηρεάζουν όχι μόνο την κερδοφορία των εταιρειών τους αλλά προσφέρουν και βαθμό προστασίας των επιχειρήσεων από το ρίσκο μελλοντικών αρνητικών εξελίξεων (downside risk). Η επίδραση αυτή των “Real Options” μελετάται και σε συνάρτηση με το βαθμό πολυεθνικότητας (multinationality) των εταιρειών και διερευνάται πώς αυτός επηρεάζει την μελλοντική επίδοση (performance). Γενικά τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η διδακτορική διατριβή είναι πρωτότυπα και προσθέτουν στην βιβλιογραφία σημαντικά εμπειρικά ευρήματα. Στην εισαγωγή γίνεται μια γενική παρουσίαση των εννοιών “Real Options” και “Multinationality” και δίνεται μια σύντομη περιγραφή των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από την διατριβή. Στο πρώτο κεφάλαιο χρησιμοποιείται η θεωρία των “Real Options” για να αποτιμηθεί η πραγματική αξία μιας εταιρείας υψηλής τεχνολογίας με σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης. Η περίπτωση της αμερικανικής εταιρείας EchoStar Communications Corporation χρησιμοποιείται ως υπόδειγμα αποτίμησης. Οι ευκαιρίες ανάπτυξης της εταιρείας μοντελλοποιούνται και εκτιμώνται ως ένα χαρτοφυλάκιο από “Growth Options”. Η ανάλυση που γίνεται δεικνύει ότι αποτιμώντας την εταιρεία με βάση το χαρτοφυλάκιο των αναπτυξιακών της επιλογών παρέχεται μια καλύτερη εκτίμηση των προοπτικών ανάπτυξης της επιχείρησης σε σύγκριση με την παραδοσιακή μέθοδο αποτίμησης (DCF). Στο δεύτερο κεφάλαιο, εξετάζεται η από κοινού επίδραση της πολυεθνικότητας (multinationality), των αναπτυξιακών επιλογών (growth options) και της γνώσης της διοίκησης επί των “Real Options” (awareness) στις μελλοντικές επιδόσεις σε ένα μεγάλο δείγμα αμερικανικών εισηγμένων εταιρειών για την περίοδο 1996-2005. Η έρευνα και ανάλυση των δεδομένων δεικνύουν ότι όταν οι αναπτυξιακές επιλογές της επιχείρησης και ο βαθμός γνώσης για “Real Options” από τους διευθυντές λαμβάνονται υπόψη, η πολυεθνικότητα έχει σημαντική θετική επίδραση στην απόδοση της επιχείρησης. Επιβεβαιώνεται επίσης η σημαντική θετική επίδραση τόσο των λειτουργικών όσο και των στρατηγικών επιλογών ανάπτυξης (operating και strategic growth options) στην μελλοντική αξία και ότι ο βαθμός επίδρασης της πολυεθνικής ευελιξίας είναι υψηλότερος για τις επιχειρήσεις με υψηλότερο βαθμό γνώσης των διευθυντών για τα “Real Options”. Όσο μεγαλύτερη είναι η γνώση από τους διευθυντές τόσο καλύτερη είναι η μελλοντική επίδοση της επιχείρησης. Στο τρίτο κεφάλαιο, επεκτείνεται η μελέτη επίδρασης της πολυεθνικότητας (multinationality), των αναπτυξιακών επιλογών (growth options) και της γνώσης των “Real Options” στη διερεύνηση του ρίσκου των αρνητικών μελλοντικών εξελίξεων (downside risk) σε ένα μεγάλο δείγμα αμερικανικών εισηγμένων εταιρειών για την περίοδο 1996-2009. (...)
+236	512	525	Active pharmaceutical ingredients in aqueous matrices : an integrated approach for assessing effects	Ενεργά φαρμακευτικά συστατικά σε υδάτινες μήτρες: μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για την εκτίμηση των επιπτώσεων	The occurrence of active pharmaceutical ingredients (APIs) in the environment has been well-documented since the mid-1990s due to their incomplete removal at the sewage treatment plants (STPs). The possible adverse effects to unintentionally exposed organisms preoccupy, nowadays, the scientific community. Since a broad range of APIs is used and consequently released into the environment and each API is subjected to continuous biotic and abiotic transformation, APIs are present in the environment as multi-component mixtures. This dissertation is among the first research efforts to investigate amongst others, the effects of multi-component mixtures of APIs to biological systems. In the framework of this study a battery assay was developed for the investigation of acute toxicity, chronic toxicity, genotoxicity, biodegradability and estrogenicity. Ten different bioassays using organisms from the trophic levels of producers, consumers and decomposers were evaluated. Namely, the bioassays were the Pseudokirchneriella subcapitata and Lepidium sativum chronic toxicity tests, the Daphnia magna and Artemia salina acute toxicity tests, the Cytokinesis-block micronucleus cytome genotoxicity test, the Vibrio fischeri acute and chronic toxicity tests, the Pseudomonas putida chronic toxicity test, the Closed Bottle biodegradability test and the yeast estrogen screen. Three underlining objectives were set to fulfill the purpose of this dissertation. The first was to investigate the effects of wastewater to the battery assay. Physicochemical parameters were monitored in parallel. The weak correlations between the physicochemical parameters and the results obtained from the assessment of the effects indicate that the “traditional” parameters are not sufficient to explain the toxicity observed mainly during summer periods. A hazard classification identified freshwater microorganisms to be the most affected. A clustering approach demonstrated that the quality of the wastewater of each STP is different due to significant difference between the values of the physicochemical parameters investigated. The second objective was to assess the effects of APIs. Eight APIs were investigated namely, atenolol, metoprolol, propranolol, diclofenac, ibuprofen, erythromycin, ofloxacin and sulfamethoxazole. These APIs were selected due to their occurrence at higher concentrations in wastewater of Cyprus. The APIs were assessed as single compounds and in various combinations using selected bioassays from the battery assay. A risk characterization approach identified propranolol and ofloxacin as having significant risk for algae and bacteria, respectively. The Chou-Talalay method was applied to quantify the predominantly antagonistic effects of mixtures. No acute effects were found from the exposure to the investigated mixtures of APIs. Wastewater was found to decrease the toxicity of the APIs, suggesting that in a multi-component mixture, both stimulating and inhibiting substances, coexist and potentially interact. The third objective was to increase our understanding on the effects of transformation products of APIs. The photolytic and photocatalytic treatment of photolabile APIs, like ofloxacin, may result to a reduction of the concentration of the parent compound and, at the same time, to the formation of oxidation by-products, with different characteristics. These transformation products were identified through advanced chromatographic analysis. During the treatment applied, the by-products formed led to a decrease of the chronic toxicity and an increase of the genotoxicity. (...)	Η παρουσία ενεργών φαρμακευτικών συστατικών (ΕΦΣ) στο περιβάλλον είναι αποδεδειγμένη από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και οφείλεται στη δυσκολία απομάκρυνσης τους στους βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων. Οι δυνητικές αρνητικές επιδράσεις λόγω της συμπτωματικής έκθεσης οργανισμών σε ΕΦΣ απασχολούν σήμερα την επιστημονική κοινότητα. Η πληθώρα ΕΦΣ που χρησιμοποιούνται ταυτοχρόνως και σε συνδυασμό με τη συνεχή βιοτική ή αβιοτική μετατροπή του κάθε ΕΦΣ στο περιβάλλον, οδηγεί στην παρουσία πολυσύνθετων μειγμάτων στο περιβάλλον. Η παρούσα διατριβή είναι από τις πρώτες προσπάθειες, μεταξύ άλλων, της διερεύνησης των επιπτώσεων των πολυσύνθετων μειγμάτων ΕΦΣ σε βιολογικά συστήματα. Στα πλαίσια αυτής της εργασίας μια σειρά βιοδοκιμών αναπτύχθηκαν για τη διερεύνηση της οξείας τοξικότητας, της χρόνιας τοξικότητας, της γονοτοξικότητας, της βιοαποικοδοσιμότητας και της οιστρογονικότητας. Εξετάστηκαν δέκα διαφορετικές βιοδοκιμές χρησιμοποιώντας οργανισμούς από τα τροφικά επίπεδα των παραγωγών, των καταναλωτών και των αποικοδομητών. Ονομαστικά εξετάστηκαν τα εξής: βιοδοκιμές χρόνιας τοξικότητας με Pseudokirchneriella subcapitata και Lepidium sativum, βιοδοκιμές οξείας τοξικότητας με Daphnia magna και Artemia salina γονοτοξική βιοδοκιμή κυτταροχαλασίνης-Β εκτίμησης μικροπυρήνων βιοδοκιμές οξείας και χρόνιας τοξικότητας με Vibrio fischeri, βιοδοκιμές χρόνιας τοξικότητας με Pseudomonas putida, βιοδοκιμή βιοαποικοδόμησης τύπου κλειστού δοχείου και βιοδοκιμή εκτίμησης οιστρογονικότητας με γενετικά τροποποιημένο ζυμομύκητα. Η παρούσα διατριβή έχει τρεις κύριους ερευνητικούς στόχους. Ο πρώτος στόχος είναι η διερεύνηση των επιδράσεων των λυμάτων στην πιο πάνω σειρά βιοδοκιμών με την παράλληλη παρακολούθηση των φυσικοχημικών παραμέτρων τους. Οι ασθενείς συσχετίσεις μεταξύ των φυσικοχημικών παραμέτρων και των αποτελεσμάτων από την εκτίμηση των επιπτώσεων υποδηλώνουν ότι η παρακολούθηση των «παραδοσιακών» φυσικοχημικών παραμέτρων δεν είναι ικανοποιητική για να επεξηγηθεί η αυξημένη τοξικότητα που εντοπίστηκε κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Μια μέθοδος ομαδοποίησης (cluster analysis) οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η ποιότητα των λυμάτων σε κάθε σταθμό που ελέγχθηκε είναι διαφορετική, αναγνωρίζοντας επίσης τις κυριότερες χημικές παραμέτρους για την ποιοτική τους κατηγοριοποίηση. Ο δεύτερος στόχος ήταν ο έλεγχος των επιπτώσεων των ΕΦΣ. Τα οκτώ ΕΦΣ που διερευνήθηκαν ήταν η ατενολόλη, μετοπρολόλη, προπρανολόλη, δικλοφενάκη, ιβουπροφένη, ερυθρομυκίνη, οφλοξακίνη και σουλφαμεθοξαζόλη. Αυτά τα ΕΦΣ επιλέγησαν λόγω των αυξημένων συγκέντρωσεών τους στο περιβάλλον. Η εκτίμηση των ΕΦΣ έγινε στο κάθε συστατικό ξεχωριστά καθώς και σε μείγματα αυτών. Η μέθοδος χαρακτηρισμού των κινδύνων που εφαρμόστηκε αναγνώρισε ότι η προπρανολόλη και η οφλοξακίνη εμπεριέχουν κινδύνους για τα φύκη και τα βακτήρια που μελετήθηκαν, αντίστοιχα. Η μέθοδος Chou-Talalay χρησιμοποιήθηκε για την ποσοτικοποίηση των ανταγωνιστικών κυρίως επιδράσεων των μειγμάτων που εξετάστηκαν. Η δράση αυτή ενισχύθηκε όταν τα μείγματα ΕΦΣ βρίσκονταν σε μήτρα επεξεργασμένων λυμάτων, υποδηλώνοντας ότι σε πραγματικές μήτρες, ενισχυτικές και κατασταλτικές ουσίες συνυπάρχουν και ενδεχομένως αλληλεπιδρούν. Δεν εμφανίστηκε οξεία τοξικότητα μετά από την έκθεση στα μείγματα των ΕΦΣ. Ο τρίτος στόχος ήταν να διερευνηθούν οι επιδράσεις παραπροϊόντων οξείδωσης των ΕΦΣ. Η φωτολυτική και φωτοκαταλυτική επεξεργασία φωτοευαίσθητων ενεργών φαρμακευτικών ουσιών, όπως η οφλοξακίνη, μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της πρότυπης ουσίας και στην παράλληλη δημιουργία παραπροϊόντων οξείδωσης με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα παραπροϊόντα οξείδωσης που αναγνωρίστηκαν μπορούν να οδηγήσουν σε μειωμένη χρόνια τοξικότητα και αυξημένη γονοτοξικότητα. Τέλος, η δυνατότητα βιοαποικοδόμησης των παραπροϊόντων, ενώ βρέθηκε να είναι πολύ χαμηλή, μπορεί να ενισχυθεί στην παρουσία οξικού νατρίου, η οποία αποδίδεται σε ένα είδος συμμεταβολισμού, το οποίο χρήζει περαιτέρω διερεύνησης στο μέλλον.
+237	271	279	Continuous Structural Health Monitoring under varying environmental and operational conditions using wavelet transform modulus maxima decay lines similarity	Συνεχής παρακολούθηση της λειτουργικής κατάστασης συστημάτων που υπόκεινται σε μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές και λειτουργικές συνθήκες, μετρώντας την ομοιότητα των γραμμών που φέρουν τα μέγιστα συνεχούς μετασχηματισμού κυματιδίων	Over the last three decades, there have been increasing demands to develop and deploy Structural Health Monitoring system for engineering structures. However, in reality, structures are subjected to varying environmental and operational conditions, which cause significant changes in their properties, and thus need to be accounted for in the monitoring system. A number of methods exist in the literature using base line model data to remove the effects of environmental and operational conditions, referred to as normalization. Α novel Structural Health Monitoring methodology under varying environmental and operational conditions is proposed in this thesis. The methodology is based on the similarity between maxima decay lines of the continuous wavelet transform scalogram of the structural responses obtained under different operational and environmental conditions, measured using the magnitude of the Normalized Cross Correlation (NCC). If a decision about damage existence cannot be made from this similarity, a method based on the Difference of the Pointwise Summation of Similar WTMM decay lines, abbreviated by DSSD, is proposed. The effectiveness of the proposed methodology is demonstrated using both a simulated 3-DOF system and an experimental cantilever beam. Environmental conditions are changed by varying the temperature, and operational conditions by changing the colour of the excitation force, between pink and white, as well as by changing their realisations. The proposed methodology is made robust, able to be used under any operating and environmental conditions, recording simultaneously the time responses at a large number of points along the length of the structure under consideration, using image acquisition and processing.	Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών, έχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις για την ανάπτυξη και χρήση συστημάτων παρακολούθησης ομαλής λειτουργίας διαφόρων μηχανολογικών συστημάτων και κατασκευών. Στην πραγματικότητα όμως, οι περιβαλλοντικές και συνθήκες λειτουργίας τους αλλάζουν συνεχώς. Τέτοιες αλλαγές προκαλούν σημαντικές αλλαγές στις ιδιότητές τους, και συνεπώς πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται διάφοροι μέθοδοι, που χρησιμοποιήθηκαν σε συστήματα παρακολούθησης, αφαίρεσης της επίδρασης στην κανονική λειτουργία που προκαλούν οι περιβαλλοντικές και λειτουργικές μεταβολές.. Η διατριβή αυτή αφενός προτείνει μια νέα μεθοδολογία αφαίρεσης των ανωτέρων επιδράσεων και αφετέρου την χρησιμοποιεί για να αναπτύξει ένα σύστημα παρακολούθησης της ομαλής λειτουργίας μηχανολογικών κατασκευών. Η μεθοδολογία βασίζεται στην ομοιότητα των γραμμών που φέρουν τα μέγιστα του συνεχούς μετασχηματισμού κυματιδίων (WTMM). Αυτή η ομοιότητα μετριέται χρησιμοποιώντας το μέτρο της κανονικοποιημένης συσχέτισης (NCC). Εάν μια απόφαση σχετικά με την ύπαρξη αστοχίας δεν δύναται να ληφθεί απευθείας με τη χρήση αυτής της ομοιότητας, τότε προτείνεται η χρήση μιας μεθόδου βασισμένη στη διαφορά μεταξύ των σημειακών αθροισμάτων μεταξύ δύο γραμμών που φέρουν τα μέγιστα του συνεχούς μετασχηματισμού κυματιδίων, που αναφέρεται σε συντομία ως (DSSD). Η αποτελεσματικότητα της προτεινόμενης μεθοδολογίας αναδεικνύεται χρησιμοποιώντας τόσο ένα σύστημα προσομοίωσης τριών βαθμών ελευθερίας όσο και μια πειραματική δοκό προβόλου. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες αλλάζουν μεταβάλλοντας τη θερμοκρασία, και οι συνθήκες λειτουργίας αλλάζοντας τα στοχαστικά χαρακτηριστικά της δύναμης διέγερσης. Με την καταγραφή και επεξεργασία εικόνων, διαδικασία η οποία επιτρέπει την καταγραφή της μετατόπισης της κατασκευής σε μεγάλο αριθμό σημείων κατά μήκους της κατασκευής, η μεθοδολογία αποδεικνύεται εύχρηστη και κατάλληλη για χρήση κάτω από οποιεσδήποτε λειτουργικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.
+238	300	291	Biomarkers and subclinical atherosclerosis	Βιοδείκτες και Προκλινική Αθηροσκλήρυνση	In this thesis, the relationship between biomarkers and subclinical atherosclerosis as assessed by ultrasonic measurements, other than the commonly used intima-media thickness, such as presence of plaques and number of bifurcations with plaque, plaque size and echodensity has been studied. A cohort of 767 volunteers underwent duplex scans of both carotid and femoral artery bifurcations. A detailed medical history was taken and a clinical examination was made. 50 biomarkers (both biochemical and genetic) were chosen. They involved markers of lipid metabolism, endothelial dysfunction, inflammation, thrombosis, homocysteine metabolism and insulin resistance. A number of biomarkers have been shown to be associated with the ultrasonic measurements studied. These were the apoB/apoA1 ratio, Lp-PLA2 activity, the apoE (E2/E3/E4), CETP (TaqIB1B2 and I405V), MGP (-138C>T) and MMP-9 (R279Q) genetic polymorphisms, sCD40L, fibrinogen, tissue factor, tHcy, vitamin B12, MetS components and insulin sensitivity (HOMA). In addition, an association between Lp-PLA2 activity levels and the Lp-PLA2 A379V polymorphism, in women only, was shown. Results indicate that if precise phenotypes for subclinical atherosclerosis are used a combination of genetic, biochemical markers (tested here) and conventional risk factors can explain up to 37% of the variability in ultrasonic measurements of the arterial wall. The contribution of the biomarkers tested here was of the order of 7%. An important finding of the study is the confirmation by our data of recent hypotheses that different markers are associated with different stages of atherosclerosis. Furthermore, this is the first report of an association between Lp-PLA2 activity levels and Lp-PlA2 A379V genotype in a general population setting; also between Lp-PLA2 activity and subclinical atherosclerosis. In the presence of an association between Lp-PlA2 activity and CHD as shown by two other studies, our finding of an association between Lp-PLA2 activity and A379V genotype in women suggests evidence of causality.	Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη της σχέσης μεταξύ βιοδεικτών και υποκλινικής αθηροσκλήρυνσης όπως αυτή αποκαλύπτεται από υπερηχογραφικές μετρήσεις άλλες από τις μετρήσεις του πάχους του συμπλέγματος έσω-μέσου χιτώνος (ΙΜΤ), όπως η παρουσία αθηρωματικών πλακών, ο αριθμός αρτηριακών διχασμών με πλάκες, το μέγεθος και η ηχοπυκνότητα των πλακών. Σύνολο 767 εθελοντών υπεβλήθησαν σε υπερηχογραφική σάρωση των δύο καρωτιδικών και δύο μηριαίων αρτηριακών διχασμών. Ελήφθη λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και έγινε κλινική εξέταση. Επιλέγησαν 50 βιοδείκτες (τόσο βιοχημικοί όσο και γενετικοί). Αυτοί περιλαμβάνουν δείκτες μεταβολισμού των λιπιδίων, ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας, φλεγμονής, θρόμβωσης, μεταβολισμού της ομοκυστεϊνης και αντίστασης στην ινσουλίνη. Αριθμός βιοδεικτών έχει δειχθεί να συσχετίζεται με τις υπερηχογραφικές μετρήσεις που μελετήθηκαν. Αυτοί ήταν ο λόγος apoB/apoA1, η ενεργότητα του Lp-PLA2, οι apoE (E2/E3/E4), CETP (TaqIB1B2 and I405V), MGP (-138C>T) και MMP-9 (R279Q) γενετικοί πολυμορφισμοί, τα sCD40L, ινοδογόνο, ιστικός παράγοντας, ομοκυστεϊνη, βιταμίνη Β12, συστατικά του μεταβολικού συνδρόμου και η αντίσταση στην ινσουλίνη (δείκτης ΗΟMA). Επιπρόσθετα, έχει δειχτεί για πρώτη φορά η συσχέτιση των επιπέδων του Lp-PLA2 και του Lp-PLA2 A379V πολυμορφισμού στις γυναίκες. Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδεικνύουν πως με τη χρήση επακριβών φαινοτύπων για υποκλινική αθηροσκλήρωση, συνδυασμός βιοχημικών, γενετικών (όπως δοκιμάστηκε) και επιβεβαιωμένων παραγόντων κινδύνου δύναται να εξηγήσει μέχρι και 37% της μεταβλητότητας σε υπερηχογραφικές μετρήσεις του αρτηριακού τοιχώματος. Η συνεισφορά των δεικτών που μελετήθηκαν ήταν της τάξης του 7%. Ένα σημαντικό έυρημα της μελέτης είναι και η επιβεβαίωση πρόσφατων υποθέσεων ότι διαφορετικοί δείκτες παίζουν διαφορετικό ρόλο στην αθηροσκληρωτική ανάπτυξη και εξέλιξη. Επιπροσθέτως, αυτή είναι η πρώτη αναφορά συσχέτισης μεταξύ επιπέδων και Lp-PlA2 A379V γονότυπου σε γενικό πληθυσμό. Δεδομένης της συσχέτισης μεταξύ ενεργότητας Lp-PLA2 και ΚΑΝ, όπως αυτή έχει δειχθεί σε δύο άλλες μελέτες, τα ευρήματα μας για συσχέτιση μεταξύ ενεργότητας Lp-PLA2 και A379V γονότυπου στις γυναίκες υποδεικνύει αιτιότητα.
+239	512	514	Identification and characterization of fetal specific methylated regions for non-invasive prenatal diagnosis	Ταυτοποίηση και χαρακτηρισμός εμβρυοειδικών δεικτών για την εφαρμογή τους στη μη επεμβατική προγεννητική διάγνωση	Prenatal diagnosis aims to detect the most common aneuploidies and fetal abnormalities. It is routinely offered today as a non-invasive prenatal screening provided to all pregnancies or as an invasive procedure offered only to high risk pregnancies. While the former provides only a risk factor, the latter provides a more definitive diagnosis albeit associated with a significant rate of spontaneous miscarriages. Thus, the need of minimizing potential pregnancy risks has led to the discovery of cell free fetal DNA (cffDNA) in the maternal circulation, an important achievement towards the development of non-invasive prenatal diagnosis (NIPD) methodologies that are safer, more effective and available for all pregnancies. Taking advantage of the methylation differences between placenta derived cffDNA and the maternal blood, several studies have successfully identified a number of fetal specific differentially methylated regions (DMRs). Even though the implementation of DMRs in the detection of aneuploidies has proven to be a challenge due to the limited amount of cffDNA in the high maternal background, our group has previously combined methylated DNA immunoprecipitation (MeDIP) with high resolution array Comparative Genomic Hybridization (aCGH) and successfully identified thousands of candidate DMRs on chromosomes 13, 21 18, X and Y. Using a subset of these DMRs they were able to correctly classify Down syndrome pregnancies with high sensitivity and specificity. The main objective of this study was the identification and characterization of fetal specific biomarkers for chromosomes 13, 18, 21, and X for their potential utilization towards the development of an NIPD test. In the first stage we screened previously obtained aCGH data for the characterization of new fetal specific DMRs. We confirmed three, eight and 12 DMRs on chromosomes 13, 18 and 21 respectively. A subset was further validated in a set of 50 chorionic villus samplings (CVS) and 50 non-pregnant peripheral blood samples (WBF) in order to investigate the inter-individual methylation variability. It was concluded that despite the variability in the methylation between samples our approach provided a clear distinction between the fetal and maternal tissue. The second stage involved the design and implementation of ultra-high resolution aCGH. Implementing stringent selection criteria we confirmed the differential methylation pattern between CVS and WBF in 31, 22, 46 and two DMRs on chromosomes 13, 18, 21 and X respectively. The majority of DMRs were found to be located on genes many of which are associated with diseases. The last stage involved the confirmation of the MeDIP-Chip results using the MeDIP-seq approach. The two approaches were found to be highly consistent as they provided accurate and robust results in regards to the discovery of differentially methylated regions. In conclusion, our work provides an expansion in the biomarker panel available for NIPD for Down syndrome and can eventually provide the starting point towards the development for assays towards the detection of all common chromosomal aneuploidies. Furthermore, our data indicate that inter-experimental and inter-individual variation in methylation is apparent, yet the difference in methylation status across tissues is large enough to allow for robust tissue specific methylation identification.	Η προγεννητική διάγνωση έχει ως σκοπό τη διάγνωση των πιο κοινών εμβρυικών ανευπλοειδιών και ανωμαλιών. Σήμερα, ο μη επεμβατικός έλεγχος προσφέρεται σε όλες τις κυήσεις παρέχοντας ένα ρίσκο κινδύνου εμφάνισης των πιο συχνών ανωμαλιών του εμβρύου. Στις κυήσεις υψηλού ρίσκου η διάγνωση πραγματοποιείται με τη συλλογή εμβρυικού ιστού με επεμβατικές μεθόδους. Παρόλο που η διαδικασία αυτή προσφέρει μια υψηλής ακρίβειας διάγνωση, συνδέεται με ένα σημαντικό ποσοστό αποβολής. Επομένως, η ανάγκη για μείωση του ρίσκου αποβολής οδήγησε στην ανακάλυψη της παρουσίας ελεύθερου εμβρυικού DNA στο μητρικό περιφερικό αίμα. Αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό επίτευγμα στη ανάπτυξη μεθόδων μη επεμβατικής προγεννητικής διάγνωσης, οι οποίες είναι ασφαλέστερες και διαθέσιμες σε όλες τις εγκυμοσύνες. Αξιοποιώντας τις διαφορές μεθυλίωσης μεταξύ εμβρυϊκού DNA από πλακούντα και DNA μητρικού περιφερικού αίματος, αρκετές μελέτες έχουν εντοπίσει ένα αριθμό από εμβρυοειδικά διαφορικές μεθυλιωμένες περιοχές. Παρόλα αυτά η εφαρμογή τους αποτέλεσε πρόκληση λόγω των μικρών ποσοτήτων ελεύθερού εμβρυϊκού DNA εν τη παρουσία αυξημένων ποσοτήτων μητρικού DNA. Η ερευνητική μας ομάδα με τη χρήση της μεθοδολογίας Ανοσοκατακρήμνισης Μεθυλιωμένου DNA (MeDIP) σε συνδυασμό με μικροσυστοιχίες DNA κατάφερε να ταυτοποιήσει χιλιάδες διαφορικά μεθυλιωμένες περιοχές στα χρωμοσώματα 13, 21, 18, Χ και Υ. Αργότερα, χρησιμοποιώντας μια υποομάδα περιοχών κατάφεραν να διαγνώσουν κυήσεις με σύνδρομο Down με υψηλή ευαισθησία και ακρίβεια. Ο κύριος στόχος αυτής της μελέτης ήταν η ταυτοποίηση και ο χαρακτηρισμός εμβρύοειδικών δεικτών για τα χρωμοσώματα 13, 18, 21, και Χ για χρήση τους στην ανάπτυξη ενός μη επεμβατικού προγεννητικού τεστ. Στο πρώτο στάδιο, χρησιμοποιήσαμε τα προαναφερθέντα δεδομένα μικροσυστοιχιών και επιλέξαμε ένα αριθμό περιοχών τις οποίες και χαρακτηρίσαμε. Επιβεβαιώσαμε τη διαφορά μεθυλίωσης μεταξύ εμβρυικού και μητρικού DNA σε τρείς, οκτώ και 12 περιοχές στα χρωμοσώματα 13, 18 και 21 αντίστοιχα. Ένα υποσύνολο αποτελούμενο από 15 περιοχές χρησιμοποιήθηκε για περαιτέρω χαρακτηρισμό σε 50 δείγματα χοριακών λαχνών και 50 δείγματα περιφερικού αίματος από μη έγκυες γυναίκες προκειμένου να διερευνηθεί η διακύμανση της μεθυλίωσης μεταξύ διαφορετικών ατόμων. Το συμπέρασμα ήταν ότι, παρά τη μεταβλητότητα της μεθυλίωσης μεταξύ των δειγμάτων η προσέγγιση μας παρείχε μια σαφή διάκριση μεταξύ του εμβρυικού και μητρικού ιστού. Το δεύτερο στάδιο αφορούσε τον σχεδιασμό και την εφαρμογή υπερ-υψηλής ανάλυσης μικροσυστοιχιών DNA. Η εφαρμογή αυστηρών κριτηρίων επιλογής επιβεβαίωσαν τη παρουσία διαφορικής μεθυλίωσης μεταξύ εμβρυικού και μητρικού ιστού σε 31, 22, 46 και δύο περιοχών στα χρωμοσώματα 13, 18, 21 και Χ αντίστοιχα. Η πλειονότητα των περιοχών αυτών βρέθηκε να βρίσκεται σε γονίδια πολλά από τα οποία συνδέονται με ασθένειες. Το τελευταίο στάδιο αφορούσε την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιώντας την μεθοδολογία αλληλούχισης επόμενης γενιάς σε συνδυασμό με τη μεθοδολογία MeDIP. Οι δύο προσεγγίσεις βρέθηκαν να είναι όμοιες αφού παρείχαν ακριβή αποτελέσματα σε σχέση με την ταυτοποίηση διαφορικά μεθυλιωμένων περιοχών. Συμπερασματικά, η εργασία μας παρέχει μια επέκταση στο πάνελ εμβρυοειδικών δεικτών που διατίθενται για NIPD του συνδρόμου Down και ειναι δυνατόν να αποτελέσει το σημείο εκκίνησης για την ανάπτυξη μεθόδων ανίχνευσης άλλων συχνών ανευπλοειδιών. Επιπλέον, τα στοιχεία μας δείχνουν ότι παρά το γεγονός ότι η διακύμανση της μεθυλίωσης είναι εμφανής, η διαφορά μεθυλίωσης στους δυο ιστούς είναι αρκετά μεγάλη ώστε να επιτρέπει την ιστο-ειδική ταυτοποίηση μεθυλίωσης.
+240	422	498	O/S-enabled on-line software-based self-test and recovery for resilient shared-memory multicore systems	Τεχνικές για ανίχνευση και αποκατάσταση σφαλμάτων σε συστήματα πολλαπλών πυρήνων κοινόχρηστης μνήμης σε επίπεδο λειτουργικού συστήματος	As technology scales deep into the sub-micron regime, transistors become less reliable. Future systems are widely predicted to suffer from considerable aging and wear-out effects. The issue of aging and gradual degradation necessitates the use of mechanisms that can enable protection against undesired system behavior by facilitating detection, mitigation, and/or recovery from faults throughout the lifetime of the system. Recently, several on-line testing techniques have been proposed in literature enabling dynamic detection of permanent faults. Software-based Self-Testing (SBST) is an emerging new paradigm in the testing domain, which relies on the exploitation of existing available resources resident in the system. Beyond the detection of faults, modern systems must be enhanced with mechanisms able to self-repair and recover the system to a fault-free state, in order to remain functional despite the presence of permanent faults. The objectives of this work are to develop techniques for: (i) on-line fault detection, (ii) scheduling methodologies to increase the system availability during testing and (iii) enhance the system with recovery capabilities. The first part of this thesis introduces a new paradigm of SBST that performs testing at the granularity of individual microprocessor core components in multi-/many-core systems based on the utilization. In particular, we develop the DaemonGuard, a framework that enables the real-time observation of individual sub-core modules and performs on-demand selective testing of modules that have been stressed. This technique aims to reduce the testing time by avoiding the over-testing of under-utilized units. The second part investigates the relation between system test latency and test time overhead under several scheduling policies. For this part we develop an exploration framework able to identify the best scheduling policy in order to increase system availability under a given test latency constraint. Additionally, a new methodology aiming to reduce the extra overhead related to testing that is incurred as the system scales up (i.e. the number of on-chip cores increases) is integrated and evaluated under the developed exploration framework. For the last part of this thesis, we propose to enhance our framework to support fault recovery capabilities. In particular, we propose an efficient check pointing and rollback recovery mechanism which, upon fault detection, can restore the system to the most recently valid correct state and resume the normal operation assuming disabling of the faulty core, thereby leading to a healthy (but degraded) system. All the proposed techniques are evaluated through a series of experiments using a full-system, execution-driven simulation framework running a commodity operating system and real multi-threaded workloads.	Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται, τα μεγέθη αποτύπωσης ολοκληρωμένων κυκλωμάτων συρρικνώνονται, τα τρανζίστορ γίνονται λιγότερο αξιόπιστα. Ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, τα μελλοντικά συστήματα αναμένεται να είναι πιο ευάλωτα σε φαινόμενα φθοράς (με την πάροδο του χρόνου και την χρήση). Το ζήτημα της φθοράς με την πάροδο του χρόνου και της βαθμιαίας υποβάθμισης καθιστά αναγκαία την χρήση μηχανισμών που επιτρέπουν την προστασία του συστήματος από ανεπιθύμητες συμπεριφορές διευκολύνοντας έτσι στην ανίχνευση, τον μετριασμό ή / και την αποκατάσταση ορθής λειτουργίας από σφάλματα καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής του συστήματος. Πρόσφατα, στην βιβλιογραφία έχουν προταθεί αρκετές τεχνικές για έλεγχο των συστημάτων που να επιτρέπουν τη δυναμική ανίχνευση μόνιμων σφαλμάτων. Η ανίχνευση σφαλμάτων από τα ίδια τα συστήματα με την χρήση λογισμικού είναι μια διαδεδομένη τεχνική στον τομέα ελέγχου ψηφιακών κυκλωμάτων και μικροεπεξεργαστών. Η λειτουργία αυτή βασίζεται στην εκμετάλλευση των υφιστάμενων διαθέσιμων πόρων που υπάρχουν στο σύστημα. Πέρα από την ανίχνευση σφαλμάτων, τα σύγχρονα συστήματα πρέπει να ενισχυθούν με μηχανισμούς που είναι σε θέση να επιδιορθώσουν και να ανακτήσουν την ορθή λειτουργία του συστήματος στην παρουσία σφάλματος, προκειμένου να παραμείνει λειτουργικό παρά την ύπαρξη μόνιμων βλαβών. Σκοπός αυτής της διατριβής είναι η ανάπτυξη τεχνικών για: (i) ανίχνευση σφαλμάτων, (ii) μεθοδολογίες προγραμματισμού για την αύξηση της διαθεσιμότητας του συστήματος κατά τη διάρκεια των ελέγχου του συστήματος και (iii) ενίσχυση του συστήματος με δυνατότητες αποκατάστασης. Το πρώτο μέρος αυτής της εργασίας εισάγει ένα νέο παράδειγμα ανίχνευσης σφαλμάτων που ελέγχει το σύστημα για σφάλματα στη διακριτότητα των επί μέρους συστημάτων (υπολογιστικών μονάδων) ενός επεξεργαστή σε συστήματα πολλαπλών πυρήνων λαμβάνοντας υπόψιν το ιστορικό της λειτουργίας τους. Συγκεκριμένα, αναπτύχθηκε το πλαίσιο DaemonGuard που επιτρέπει την παρατήρηση σε πραγματικό χρόνο των επί μέρους υπολογιστικών συστημάτων ενός επεξεργαστή εκτελώντας μια διαδικασία για έλεγχο (σε τοπικό επίπεδο) χωρίς να γίνεται ολικός έλεγχος του επεξεργαστή για σφάλματα σε επίπεδο υλικού. Αυτή η τεχνική στοχεύει στη μείωση του χρόνου ε��τέλεσης ελέγχου αποφεύγοντας τον συχνό έλεγχο των μονάδων των οποίον η χρήση ήταν σε χαμηλό επίπεδο. Το δεύτερο μέρος διερευνά τη σχέση μεταξύ του χρόνου κατά τον οποίο το σύστημα βρίσκεται υπό έλεγχο και του συνολικού χρόνου που χρειάζεται να ελεγχθούν όλοι οι πυρήνες του συστήματος. Για αυτό το σημείο στην έρευνα μας, αναπτύσσουμε ένα πλαίσιο εξερεύνησης ικανό να προσδιορίσει την καλύτερη πολιτική προγραμματισμού για να αυξήσει τη διαθεσιμότητα του συστήματος. Επιπλέον, προτείνουμε, αξιολογούμε και ενσωματώνουμε μια νέα μεθοδολογία που στοχεύει στην περαιτέρω βελτίωση των τεχνικών καθώς το σύστημα μεγαλώνει. Για το τελευταίο μέρος της παρούσας διατριβής, προτείνουμε τεχνικές που βελτιώνουν το προτεινόμενο πλαίσιο και μπορούν να υποστηρίξουν δυνατότητες αποκατάστασης της σωστής λειτουργίας παρά την εμφάνιση σφαλμάτων. Συγκεκριμένα, προτείνουμε έναν αποδοτικό μηχανισμό ανάκτησης και επαναφοράς, ο οποίος, μετά την ανίχνευση σφαλμάτων, μπορεί να επαναφέρει το σύστημα στην πιο πρόσφατη έγκυρη κατάσταση ορθής λειτουργίας και να επαναλάβει την εκτέλεση, υποθέτοντας την απενεργοποίηση του ελαττωματικού πυρήνα, οδηγώ-ντας έτσι σε ένα υποβαθμισμένο μεν, αλλά λειτουργικό σύστημα. Όλες οι προτεινόμενες τεχνικές αξιολογούνται μέσω μιας σειράς πειραμάτων με τη χρήση προσομοίωσης.
+241	643	691		Δοκίμια στα χρηματοοικονομικά οικονομικά	This dissertation consists of three Chapters. The first two chapters are sequential, on empirical corporate finance, and specifically on Defined Benefit (DB) pension plans from publicly traded firms in the US. The third chapter is on empirical asset pricing and examines the reaction of stock markets around the world to sovereign rating changes from the three big Credit Rating Agencies, namely Fitch, Moody’s and Standard and Poor’s. In the first Chapter I define a new measure for actuarial estimation errors in the funding assumptions of DB pension plans and compare findings to those from past literature when the new measure is put in use. In the second Chapter I employ a difference in differences research design as the main identification strategy to investigate whether big drops in the funding level of DB pension plans are associated to bigger actuarial estimation errors in the subsequent year. In the third Chapter I investigate whether a change of regulation (EU, 2013) for Credit Rating Agencies, henceforth CRAs, changing the unscheduled nature of sovereign debt rating announcements to scheduled, affected the pre-announcement effect that Michaelides et al. (2015) document prior to sovereign debt rating changes from the big 3 CRAs. In Chapter 1, I develop and use a new measure for actuarial estimation errors in pension funding assumptions of defined-benefit pension plans, the Actuarial Estimation Error (AEE). The AEE is defined as the difference between the Expected Return (ER) of pension plan assets for two consecutive years (e.g. AEEt = ERt – ERt-1). Using data, spanning 2000-2011, from the US Department of Labour, Compustat and DataStream I find that financially weaker DB pension plans are associated with bigger AEEs in the following year, an obligation reducing assumption. This result is consistent with findings from the literature, e.g. Kisser, Kiff, & Soto (2016), suggesting that actuaries make obligation reducing assumptions when DB pension plans are underfunded. In Chapter 2, I use the proposed Actuarial Estimation Error and the 2008 global financial crisis as an exogenous shock on the financial strength of pension plans and find that more distressed pension plans are associated to bigger AEEs in the next period. In particular, I find that plans which experience big drops in their financial strength from the previous (time t-1) to the current year (time t) are associated to bigger AEEs in the following year (time t+1). Results are only important after the 2008 landmark. As robustness I redo the same analysis, splitting the sample on year 2006, instead of 2008, as in 2006 the Pension Protection Act was voted into law introducing additional restrictions and regulations for DB pension plans and their sponsors, and find similar results. Last, results are robust to a number of controls like actuarial compensation incentives and the overall financial strength level of the pension plan. In Chapter 3, I investigate whether the EU regulation No 462/2013 of the European Parliament and of the Council by which sovereign rating announcements became scheduled events has affected the pre-announcement effect that Michaelides et al. (2015) document before sovereign rating announcements. The authors find evidence consistent with information leakage in the stock markets of downgraded, low institutional quality countries. In particular, I examine the impact of this change in regulation on the potential leakage of information after June 2013. I use a news analytics database to build a surprise measure as captured by news articles to examine market reactions with respect to positive and negative surprises. First I find that markets respond positively to unscheduled upgrades, regardless of surprise. The positive reaction is documented on the announcement day and after. Second, when positive surprises are considered, stock markets react positively at the time of the announcement and after. Finally, when negative surprises are considered, I do not find significant market reaction around the announcement a result suggesting that the stock market perceives the negative surprise announcements as non-events.	Η παρούσα διατριβή αποτελείται από τρία κεφάλαια. Τα πρώτα δύο κεφάλαια είναι συνεχόμενα, στην Εμπειρική Εταιρική Χρηματοοικονομική, και συγκεκριμένα στα ταμεία προνοίας Καθορισμένων Παροχών (ΚΠ) από δημόσιες εταιρίες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Το τρίτο κεφάλαιο είναι στην Εμπειρική Αποτίμηση Κεφαλαίων και εξετάζει την αντίδραση των χρηματαγορών διαφόρων χωρών του κόσμου όταν η πιστοληπτική ικανότητα αυτών των χωρών αλλάζει από τους τρεις μεγάλους οίκους αξιολόγησης, την Fitch, την Moody’s και την Standard and Poor’s. Στο πρώτο κεφάλαιο ορίζω μια καινούργια μονάδα μέτρησης του αναλογιστικού σφάλματος στις υποθέσεις χρηματοδότησης των ταμείων προνοίας ΚΠ και συγκρίνω τα συμπεράσματα μου με αυτά από προηγούμενες μελέτες που δεν χρησιμοποιούν την νέα μονάδα μέτρησης. Στο δεύτερο κεφάλαιο χρησιμοποιώ την μέθοδο διαφορά των διαφορών (difference-in-differences) ως τη κύρια μέθοδο ανάλυσης αποτελεσμάτων και εξετάζω κατά πόσο μεγάλες πτώσεις στο επίπεδο χρηματοδότησης των ταμείων προνοίας ΚΠ είναι συνυφασμένες με μεγαλύτερα αναλογιστικά σφάλματα την επόμενη χρονιά. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζω αν η αλλαγή του κανονισμού (EU, 2013) για τους Διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης (ΔΟΑ), που αλλάζει την απροσδιόριστη φύση των αλλαγών στην πιστοληπτική ικανότητα των χωρών σε προσδιορισμένη, επηρέασε την επίδραση στις χρηματαγορές που βρήκαν οι Μιχαηλίδης και άλλοι (2015) πριν από αλλαγές στην πιστοληπτική ικανότητα χωρών απο τους 3 μεγάλους ΔΟΑ. Στο πρώτο κεφάλαιο ορίζω και χρησιμοποιώ μια καινούργια μονάδα μέτρησης για τα σφάλματα των αναλογιστών στις υποθέσεις χρηματοδότησης ταμείων προνοίας καθορισμένων παροχών, το Αναλογιστικό Σφάλμα (ΑΣ). Το αναλογιστικό σφάλμα ορίζεται ως η διαφορά μεταξί των Αναμενόμενων Αποδόσεων (ΑΑ) των συνταξιοδοτικών στοιχείων του ενεργητικού για δύο συνεχείς χρονιές (π.χ. ΑΣt+1 = ΑΑt+1 – AAt). Χρησιμοποιώντας δεδομένα, από το 2000 μέχρι το 2011, απο το Αμερικάνικο Τμήμα Εργασίας (US Department of Labour), από την Compustat και την Datastream βρίσκω ότι τα πιο ασθενή οικονομικά ταμεία προνοίας ΚΠ είναι συνυφασμένα με μεγαλύτερα ΑΣ την επόμενη χρονιά, κάτι που κάνει τις υποχρεώσεις που έχει το ταμείο να φαίνονται μικρότερες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με αυτά άλλων μελετών, π.χ. Kisser, Kiff & Soto (2016), που βρίσκουν πως οι αναλογιστές κάνουν υποθέσεις μείωσης υποχρεώσεων όταν τα ταμεία προνοίας είναι ασθενέστερα οικονομικά. Στο δεύτερο κεφάλαιο, χρησιμοποιώ το Αναλογιστικό Σφάλμα και την διεθνή οικονομική κρίση του 2008 ως εξωγενή παράγοντα αλλαγής της χρηματοοικονομικής κατάστασης των ταμείων προνοίας ΚΠ και βρίσκω ότι τα ασθενέστερα ταμεία προνοίας ΚΠ είναι συνυφασμένα με μεγαλύτερα ΑΣ την επόμενη χρονιά. Συγκεκριμένα, βρίσκω ότι ταμεία των οποίων η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται σημαντικά από την προηγούμενη χρονιά (t-1) στην φετινή χρονιά (t) είναι συνυφασμένα με μεγαλύτερα ΑΣ την επόμενη χρονία (t+1). Τα αποτελέσματα είναι στατιστικά σημαντικά μόνο μετά το έτος 2008. Για επαλήθευση των αποτελεσμάτων επαναλαμβάνω την ανάλυση, χωρίζοντας το δείγμα στον χρόνο 2006, αντί στον χρόνο 2008, για τον λόγο ότι το 2006 ψηφίστηκε ο νόμος προστασίας των ταμείων προνοίας στην Αμερική εισάγοντας πρόσθετους περιορισμούς και κανονισμούς για τα ταμεία προνοίας ΚΠ και μη, και βρίσκω παρόμοια αποτελέσματα. Τελειώνοντας τα αποτελέσματα δεν αλλάζουν αν λάβουμε υπόψη παραμέτρους όπως οι αμοιβές των αναλογιστών και η γενική χρηματοοικονομική κατάσταση των ταμείων. Στο τρίτο κεφάλαιο, εξετάζω κατα πόσο ο Ευρωπαικός Κανονισμός 462/2013 του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου που άλλαξε την φύση των ανακοινώσεων της πιστοληπτικής ικανότητας χωρών από απροσδιόριστη σε προσδιορισμένη, επηρέασε τα ευρήματα από τον Μιχαηλίδη και άλλους (2015) που βρίσκουν πρόωρη επίδραση τέτοιων ανακοινώσεων στις χρηματαγορές. Συγκεκριμένα οι Μιχαηλίδης και άλλοι (2015) βρίσκουν αποτελέσματα που δυνητικά εξηγούνται από διαρροή πληροφοριών στις χρηματαγορές χωρών χαμηλής θεσμικής ποιότητας που υποβαθμίζεται η οικονομία τους. Στην παρούσα μελέτη, εξετάζω κατά πόσο η αλλαγή στον Ευρωπαικό κανονισμό επηρέασε την διαρροή πληροφοριών μετά τον Ιούνιο του 2013. Χρησιμοποιώ μια βάση δεδομένων ανάλυσης ειδήσεων για να δημιουργήσω μια μεταβλητή που μετρά τον αιφνιδιασμό των χρηματαγορών σε ανακοινώσεις σχετικά με την πιστοληπτική ικανότητα χωρών, μετρώντας την βαρύτητα ειδήσεων, και εξετάζω τις αντιδράσεις των χρηματαγορών όταν αιφνιδιάζονται θετικά ή αρνητικά. Αρχικά βρίσκω ότι οι αγορές αντιδρούν θετικά σε απρόβλεπτες αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών τους. Ακολούθως, όταν οι αγορές αιφνιδιάζονται θετικά, οι χρηματαγορές αντιδρούν θετικά την ημέρα της ανακοίνωσης αλλά και μετά. Εν τέλει, όταν οι αγορές αιφνιδιάζονται αρνητικά, δεν παρατηρείται στατιστικά σημαντική αντίδραση στις αγορές γύρω ή κατά την ημέρα της ανακοίνωσης κάτι που υποδηλέι πως οι χρηματαγορές δεν αντιλαμβάνονται τις ανακοινώσεις αρνητικού αιφνιδιασμού σαν συμβάντα γεγονότα.
+242	318	291	New chemistry of isothiazoles and 1,2,3-dithiazoles	Ελληνικά νέα χημεία Ισοθειαζολών και 1,2,3-Διθειαζολών	After an introduction on isothiazoles and their preparation (Chapter 1), new chemistry of 1,2,3-dithiazoles is discussed in Chapters 2 and 3. Substituted 1,2,3-dithiazolylidene acetonitriles 129, 139 and 142 are synthesised and treated with anhydrous HBr and tetraalkylammonium halides to give 3-halo-4-(substituted)isothiazole-5-carbonitriles in low yields. The reaction of the (dithiazolylidene)acetonitrile 139 with tetraalkylammonium chloride gives the heterocycles 93, 95 and 146-148. A tentative mechanistic rational for their formation proposes the in situ formation of dicyanoacetylene and diatomic sulfur via degradation of the dithiazole (Chapter 2). The 1,2,3-dithiazole ring, which is highly electrophilic at C-5, is a source of both electrophilic and nucleophilic sulfur. Careful consideration of these properties allows for the transformation of either bisdithiazole 181 or 182, on treatment with soft nucleophiles, into the expected percyano-1,3,4-thiadiazole 173 and thiazole 169 respectively in good yields (Chapter 3). Chapters 4-6 focus on isothiazole C-C coupling chemistry. 3,5-Dichloro- and dibromoisothiazole-4-carbonitriles 5 and 6 give highly regioselective Pd catalysed Suzuki reactions to afford 3-halo-5-(substituted)isothiazole-4-carbonitriles (Chapter 4). 3,5-Dibromoisothiazole 6 is more reactive than the 3,5-dichloroisothiazole 5 and also participates in Stille, Negishi and Sonogashira couplings. 5,5'-Bi(3-chloroisothiazole-4-carbonitrile) 228 is prepared via Pd catalysed Ullmann type coupling from 3-chloro-5-iodoisothiazole-4-carbonitrile 204. A variety of 3-substituted isothiazoles (3-substituents = Cl, Br, OMs, OTs and OTf) are less reactive. The 3-iodo-5-phenylisothiazole-4-carbonitrile 245, participates in Suzuki, Ullmann type, Stille, Negishi and Sonogashira coupling reactions (Chapter 5). The synthesis of 3,4,5-triarylisothiazoles, via C-C coupling reactions, is achieved via the arylation sequences C-5 : C-4 : C-3 and also C-5 : C-3 : C-4, the latter triarylation sequence being more versatile (Chapter 6). Several new triarylisothiazoles 191, 307-321 are synthesised in high yields. The isothiazole C-4 cyano substituent is converted into either bromo via Hunsdiecker reaction or iodo via Hoffmann degradation followed by Sandmeyer iodination. The reactivity of haloisothiazoles towards the coupling methods follows the anticipated order I>Br>Cl. All products are fully characterized (Chapter 7).	Μετά τη σύντομη εισαγωγή (Κεφάλαιο 1) περί ισοθειαζολών, ακολουθεί περιγραφή νέας χημείας των 1,2,3-διθειαζολών στα Κεφάλαια 2 και 3. Συντίθενται τα υποκατεστημένα 1,2,3-διθειαζολυλίδενο ακετονιτρίλια 129, 139 και 142 και κατεργάζονται με άνυδρο HBr και τριαιθυλαμμωνιακά αλογονίδια αποφέροντας 3-αλογονο-4-(υποκατεστημενα)-ισοθειαζολο-5-καρβονιτρίλια σε χαμηλές αποδόσεις. Η αντίδραση του διθειαζολυλίδενο ακετονιτριλίου 139 με τριαιθυλαμμωνιακό χλωρίδιο επιφέρει το σχηματισμό των ενώσεων 93, 95, 146-148. Προτείνεται ο ιn situ σχηματισμός δικυανοακετυλενίου και διατομικού θείου μέσω αποικοδόμησης του διθειαζολικού δακτυλίου (Κεφάλαιο 2). Ο 1,2,3-διθειαζολικός δακτύλιος είναι ισχυρά ηλεκτρονιόφιλος στη θέση C-5 και δρα ως πηγή ηλεκτρονιόφιλου αλλά και πυρηνόφιλου θείου. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις ιδιότητες, επιτυγχάνεται ο μετασχηματισμός των διθειαζολών 181 και 182 στις προβλεπόμενες περκυανο-1,3,4-θειοδιαζόλη 173 και θειαζόλη 169, σε καλές αποδόσεις, μετά από κατεργασία με μαλακά πυρηνόφιλα (Κεφάλαιο 3).Τα κεφάλαια 4-6 εστιάζονται σε αντιδράσεις σύζευξης C-C του ισοθειαζολικού δακτυλίου. Τα 3,5-διχλωρο- και 3,5-διβρωμοϊσοθειαζολο-4-καρβονιτρίλια 5 και 6 δίνουν τοποεκλεκτικές αντιδράσεις Suzuki παρέχοντας 3-αλογονο-5-(υποκατεστημενα)ισοθειαζολο-4-καρβονιτρίλια (Κεφάλαιο 4). Η 3,5-διβρωμο-ϊ��οθειαζόλη 6 είναι δραστικότερη της 3,5-διχλωροϊσοθειαζόλης 5 και συμμετέχει στις αντιδράσεις σύζευξης Suzuki, Stille, Negishi και Sonogashira. Η 5,5'-διϊσοθειαζόλη 228 παρασκευάζεται με αντίδραση Ullmann από το 3-χλωρο-5-ιωδοϊσοθειαζολο-4-καρβονιτρίλιο 204. Μια ποικιλία 3-υποκατεστημένων ισοθειαζολών (3-υποκαταστάτες = Cl, Br, OMs, OTs και OTf) αποδεικνύονται λιγότερο δραστικές. Το 3-ιωδο-5-φαινυλοϊσοθειαζολο-4-καρβονιτρίλιο 245, συμμετέχει σε αντιδράσεις Suzuki, Ullmann, Stille, Negishi και Sonogashira (Κεφάλαιο 5). Επιτυγχάνεται η σύνθεση των νέων 3,4,5-τριαρυλοϊσοθειαζολών 191, 307-321, σε ψηλές αποδόσεις, με αντιδράσεις σύζευξης C-C ακολουθώντας τις αλληλουχίες C-5 : C-4 : C-3 και C-5 : C-3 : C-4 με την τελευταία να είναι πιο ευέλικτη (Κεφάλαιο 6). Ο κύανο-υποκαταστάτης της C-4 θέσης μετατρέπεται σε βρώμο μέσω αντίδρασης Hunsdiecker ή σε ιώδο μέσω αποικοδόμησης Hoffmann ακολουθούμενη από ιωδίωση Sandmeyer. Η δραστικότητα των αλογονομένων ισοθειαζολών στις μεθόδους σύζευξης ακολουθεί την αναμενόμενη σειρά I>Br>Cl. Όλα τα προϊόντα χαρακτηρίζονται πλήρως (Κεφάλαιο 7).
+243	464	476	Methylome and transcriptome - towards non invasive prenatal diagnosis	Μεθυλίωση και μεταγραφή- προς μη επεμβατική προγεννητική διάγνωση	Non-invasive prenatal diagnosis has been one of the most challenging fields in the past two decades. The discovery of fetal nucleic acids in the maternal circulation encouraged several groups to work on the identification of fetal specific biomarkers. Recovery of fetal DNA fragments (~10%) in the presence of maternal DNA (90%) requires high sensitivity and specificity enrichment methods. Our group has successfully used epigenetics to identify differentially methylated regions (DMRs) between the fetus and the mother on chromosomes 21, 18, 13, X and Y, and developed a non-invasive prenatal methodology (MeDIP-qPCR) for the detection of trisomy 21. The first objective of this study aims to investigate whether the variability of fetal percentage among individuals affects the correct classification of trisomy 21 using the existing MeDIP methodology. Quantification of 224 maternal whole blood and 124 maternal plasma samples was carried out, by qPCR, followed by correlation studies between the fetal percentages and the diagnostic value of the methodology. Results showed that the variability of fetal amount among individuals does not interfere with the correct classification of trisomy 21. The second objective targets the development of a robust fetal epigenetic enrichment method which will increase the proportion of fetal DNA in maternal circulation during pregnancy and correctly classify trisomy 21 fetuses. Spike-in samples were prepared using chorionic villi samplings (CVS) DNA and non-pregnant female plasma DNA which are used to imitate the maternal DNA. These samples underwent immunoprecipitation followed by digital PCR for quantification. Correct classification of trisomy 21 spike-in samples from normal ones was achieved. This newly developed method is now ready for validation. The third objective of this study aims to expand the panel of fetal specific biomarkers by uncovering the fetal transcriptome. This will identify differentially expressed genes (DEGs) among the trisomy 21 and normal fetuses from their mothers. Expression microarrays covering the whole transcriptome were applied to normal and trisomy 21 CVS RNA samples together with their matching maternal RNA. Association studies of identified DEGs transcription level with their methylation patterns and Down syndrome phenotype were performed. Multiple trisomy 21 specific DEGs were identified and were found to be associated with the Down syndrome phenotype. Methylation patterns of DEGs showed no association with the transcription level. Due to the transcription level variability among individuals, identified DEGs must be further investigated in a large-scale study in order to confirm our findings. As a conclusion this work utilised already existing differences between the mother and the fetus, DMRs, and succeeded the development of a non-invasive prenatal methodology for the discrimination of trisomy 21 from normal fetuses. In addition, it expanded the panel of fetal specific biomarkers by identifying new differences between the mother and the fetus which can potentially be used for non-invasive prenatal diagnosis.	Η μη-επεμβατική προγεννητική διάγνωση αποτέλεσε ένα από τους πιο απαιτητικούς ερευνητικούς τομείς των δύο τελευταίων δεκαετιών. Η ανακάλυψη της παρουσίας ελεύθερου εμβρυϊκού DNA στην μητρική κυκλοφορία αποτέλεσε κινητήριο μοχλό για πολλές ομάδες που στόχευαν στην ανίχνευση εμβρυοειδικών βιοδεικτών. Η ανίχνευση του εμβρυϊκού DNA (~10%) παρουσία μητρικού DNA (90%) απαιτεί την εφαρμογή μεθόδων εμπλουτισμού υψηλής ευαισθησίας και ακρίβειας. Μέσω της επιγενετικής, η ομάδα μας ταυτοποίησε διαφορετικά μεθυλιωμένες περιοχές (DMRs) του εμβρύου και της μητέρας στα χρωμοσώματα 21, 18, 13, X και Y, και ανέπτυξε μια μη επεμβατική προγεννητική μέθοδο για την ανίχνευση της τρισωμίας 21. Ο πρωταρχικός σκοπός της μελέτης αυτής αφορά στη διερεύνηση της πιθανότητας η μεταβλητότητα του εμβρυϊκού ποσοστού να επηρεάσει το σωστό προσδιορισμό της τρισωμίας 21, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα μέθοδο MeDIP. Με τη χρήση qPCR, πραγματοποιήθηκε ποσοτικοποίηση 224 μητρικών δειγμάτων αίματος και 124 μητρικών δειγμάτων πλάσματος, για την συσχέτιση των εμβρυϊκών ποσοστών και της διαγνωστικής αξίας της μεθοδολογίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μεταβλητότητα των εμβρυϊκών ποσοστών δεν επηρεάζει τον σωστό καθορισμό της τρισωμίας 21. Ο δεύτερος στόχος αποσκοπεί στην ανάπτυξη μιας μεθόδου εμβρυϊκού εμπλουτισμού, για την αύξηση του ποσοστού του εμβρυϊκού DNA που βρίσκεται στη μητρική κυκλοφορία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και το σωστό προσδιορισμό των εμβρύων με τρισωμία 21. Χρησιμοποιώντας δείγματα χοριονικών λαχνών (CVS) και δείγματα πλάσματος από μη εγκυμονούσες γυναίκες, ετοιμάστηκαν δείγματα που μιμούνται τα ποσοστά DNA (μητρικό και εμβρυϊκό) όπως εντοπίζονται στο πλάσμα της μητέρας κατά την κύηση. Τα συγκεκριμένα δείγματα, χρησιμοποιήθηκαν για ανοσοκατακρήμνιση ακολουθούμενη από digital PCR, επιτυγχάνοντας τη σωστή ταξινόμηση των τρισωμικών δειγμάτων από τα φυσιολογικά, και καθιστώντας τη νέα μέθοδο έτοιμη για επικύρωση. Ο τρίτος σκοπός αυτής της μελέτης, αφορά στην επέκταση του πίνακα των εμβρυϊκών βιοδεικτών μελετώντας το εμβρυϊκό RNA. Αυτό θα προσδιορίσει, διαφορικά εκφραζόμενα γονίδια (DEGs) μεταξύ των φυσιολογικών εμβρύων και των εμβρύων με τρισωμία 21. Μικροσυστοιχίες έκφρασης που καλύπτουν όλο το RNA, εφαρμόστηκαν σε RNA δείγματα από φυσιολογικές και τρισωμικές χοριονικές λάχνες (CVS), και συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα RNA δείγματα από τη μητέρα. Πραγματοποιήθηκαν μελέτες συσχέτισης, των DEGs σε μεταγραφικό επίπεδο σε σχέση με το πρότυπο μεθυλίωσης και τον φαινότυπο του συνδρόμου Down. Ανιχνεύθηκαν πολλαπλά DEGs ειδικά για την τρισωμία 21, πολλά από τα οποία βρέθηκαν να σχετίζονται με το φαινότυπο του συνδρόμου Down. Τα μεθυλιωμένα πρότυπα των DEGs δεν έδειξαν να συσχετίζονται με το μεταγραφικό επίπεδο. Λόγω της μεταβλητότητας του μεταγραφικού επιπέδου που παρουσιάζεται μεταξύ διαφορετικών ατόμων, απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση σε μεγαλύτερο αριθμό δειγμάτων προκειμένου να επικυρωθούν τα ευρήματα αυτής της μελέτης. Συμπερασματικά η μελέτη αυτή χρησιμοποιεί υπάρχουσες διαφορές μεταξύ της μητέρας και του εμβρύου, και πέτυχε την ανάπτυξη μιας μη επεμβατικής προγεννητικής μεθοδολογίας για τη διάκριση της τρισωμίας 21 από φυσιολογικά έμβρυα. Επιπλέον, επέκτεινε τον πίνακα των εμβρυϊκών βιοδεικτών με τον εντοπισμό νέων διαφορών ανάμεσα στη μητέρα και το έμβρυο που θα μπορούσαν στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν για την μη επεμβατική προγεννητική διάγνωση.
+244	547	573	Migrants, crime and criminal justice in Cyprus	Μετανάστες, Έγκλημα και Ποινική Δικαιοσύνη στην Κύπρο	The recent influx of migrants, legal and illegal, arriving in Cyprus in search of work and better living conditions is perceived to have caused a variety of social problems. Media attention on the escalating numbers of undocumented migrants and their involvement in organized crime as well as the increase in crime rates, has provoked hostility among the population towards visible minorities who are perceived as competing for jobs, and the reason for the increase in crime. There is a need to see if perceptions of immigrant criminality are consistent with official criminal statistics because if perceptions are more negative than the reality, this would suggest anti-immigrant feeling. The main aim of the present thesis is to broaden public understanding of important issues in relation to migrants and the criminal justice system in the Republic of Cyprus. No previous research is available on the topic of migrants and crime in Cyprus. The literature review, led to the formulation and testing of three hypotheses regarding race-related attitudes of both Greek-Cypriots and foreigners: a. Immigrants increase crime rates and cause additional problems to society. b. The crime rates of foreigners are higher than locals. c. Hypotheses (a) and (b) are closely associated with racism and xenophobia. In other words, the racist/xenophobic hypothesis is that the public's belief that immigrants commit crimes functions independently of the actuality involved and it expresses a degrading stereotype of migrants (William, 2003:8). Both quantitative and qualitative data were collected to test the above hypotheses and to address additional socio-legal issues. The survey included two structured questionnaires. The first was used to investigate the opinions of a representative sample of 500 Greek-Cypriots, their perceptions and attitudes towards foreigners and crime. The second questionnaire was used to survey 100 foreigners regarding their opinions, crime perceptions, and attitudes towards Greek-Cypriots. Data from the two surveys was then analyzed using the SPSS package. In addition, qualitative data was also systematically collected by means of 30 face-to-face interviews with foreigners carried out mainly in Nicosia, which were transcribed and analyzed. This thesis documents that, on the basis of official criminal statistics, popular perceptions about a relationship between migrants and crime are not over-exaggerated. In other words, foreigners are found to commit proportionately more serious offences than Cypriots. The main points raised in relation to migrants suggest that people do feel unsafe in their communities. Most Greek-Cypriots are prejudiced against Russian-Pontiacs, but foreigners are also prejudiced against them, as well as against Cypriots. The majority of Greek-Cypriots recognize that there is racism in Cyprus, due to xenophobia and as a consequence of media misinformation. All the respondents in the face-to-face interviews declared that they do not tend to socialize with Cypriots and do not have close Cypriot friends. Some mentioned that there is an invisible barrier in the social interaction with Cypriots that makes it impossible for Cypriots to have close contacts with foreigners. Also, they are of the opinion that Cypriots for one reason or another are racists. This finding indicates that integration of immigrants into the body of the Cypriot society is proceeding slowly. Cypriot society has become multi-cultural and care should be taken to tackle social problems like crime, carefully avoiding further victimization of immigrants by investing more in race relations.	Η μεγάλη ροή των μεταναστών, νόμιμων και παράνομων, που φθάνουν στην Κύπρο ψάχνοντας για εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, έχει προκαλέσει συγκεκριμένα κοινωνικά προβλήματα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επισημαίνουν την ραγδαία αύξηση των παράνομων μεταναστών, τη συμμετοχή τους στο οργανωμένο έγκλημα καθώς επίσης και τον ρυθμό αύξησης της εγκληματικότητας, έχουν προκαλέσει την εχθρότητα μεταξύ του πληθυσμού έναντι των μειονοτήτων που θεωρούν ότι ανταγωνίζονται για τις θέσεις εργασίας, κατηγορώντας τους για τα εγκλήματα που διαπράττονται. Υπάρχει ανάγκη διερεύνησης εάν οι αντιλήψεις για την εγκληματικότητα των μεταναστών ανταποκρίνονται με τα πραγματικά ποσοστά φυλάκισης, διότι εάν οι αντιλήψεις είναι αρνητικές, δεν συμπίπτουν με την πραγματικότητα, αυτό θα συνιστούσε την ύπαρξη αρνητικών αισθημάτων κατά των μεταναστών. Ο κύριος στόχος της παρούσας διατριβής είναι να διευρυνθεί η δημόσια αντίληψη των σημαντικών θεμάτων που άπτονται των μεταναστών και το Κυπριακό ποινικό σύστημα. Δεν έχει διενεργηθεί καμία προηγούμενη έρευνα αναφορικά στο θέμα των μεταναστών και του εγκλήματος στην Κύπρο. Βάσει της βιβλιογραφικής επισκόπησης, οι ακόλουθες τρεις υποθέσεις έχουν εξεταστεί σχετικά με τις τοποθετήσεις των Ελληνοκυπρίων και των αλλοδαπών: α. Οι μετανάστες αυξάνουν τα ποσοστά εγκλήματος και προκαλούν επιπρόσθετα προβλήματα στην κοινωνία. β. Τα ποσοστά εγκλήματος των αλλοδαπών είναι υψηλότερα από τους Κύπριους. γ. Οι υποθέσεις (α) και (β) συνδέονται με το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Με άλλα λόγια, η ρατσιστική/ξενόφοβη υπόθεση είναι ότι η πεποίθηση του κοινού ότι οι μετανάστες διαπράττουν εγκλήματα λειτουργεί ανεξάρτητα από την πραγματικότητα και εκφράζει στερεότυπα των μεταναστών (William, 2003:8). Έχουν συλλεχθεί τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά στοιχεία σε μία προσπάθεια να απαντηθούν οι ερωτήσεις που τίθενται και για να αντιμετωπισθούν τα πρόσθετα κοινωνικο-νομικά ζητήματα. Η έρευνα περιέλαβε δύο ερωτηματολόγια. Το πρώτο χρησιμοποιήθηκε για να ερευνήσει 500 Κύπριους αναφορικά για τις αντιλήψεις και τη στάση τους απέναντι στους αλλοδαπούς και το έγκλημα. Το δεύτερο ερωτηματολόγιο χρησιμοποιήθηκε για να διερευνηθούν 100 αλλοδαποί για να εξετάσει τις αντιλήψεις σχετικά για το έγκλημα, και τη στάση τους απέναντι στους Ελληνοκυπρίους. Για την ανάλυση των στοιχείων που συλλέχθηκαν από δύο ποσοτικές έρευνες χρησιμοποιήθηκε το αναλυτικό πρόγραμμα SPSS. Επιπλέον για να ληφθούν τα ποιοτικά στοιχεία, έχουν διενεργηθεί 30 συνεντεύξεις με αλλοδαπούς (πρόσωπο με πρόσωπο) που πραγματοποιήθηκαν κυρίως στη Λευκωσία. Αυτή η διατριβή τεκμηριώνει ότι η κοινή αντίληψη για την ύπαρξη σχέσης μεταξύ των μεταναστών και του εγκλήματος, δεν είναι υπερβολή. Με άλλα λόγια, οι αλλοδαποί διαπράττουν αναλογικά περισσότερο σοβαρά αδικήματα σε σχέση με τους Κύπριους. Τα κύρια σημεία που θίγονται σε σχέση με τους μετανάστες υποδυκνείουν ότι οι άνθρωποι αισθάνονται ανασφαλείς στις κοινότητές τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι προκατειλημμένοι ενάντια στους Ρωσσο-Πόντιους, καθώς επίσης και οι αλλοδαποί είναι προκατελλημένοι προς αυτούς, όπως και προς τους Κυπρίους. Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων αναγνωρίζει ότι υπάρχει ρατσισμός στην Κύπρο, λόγω της ξενοφοβίας και παραπληροφόρησης των Μέσων Ενημέρωσης. Όλοι οι ερωτηθέντες στις συνεντεύξεις (πρόσωπο με πρόσωπο), δήλωσαν ότι δεν τείνουν να κοινωνικοποιούνται με Κυπρίους και δεν έχουν στενούς Κύπριους φίλους. Μερικοί από αυτούς ανέφεραν ότι υπάρχει ένα αόρατο εμπόδιο στην κοινωνική αλληλεπίδραση με τους Κυπρίους που τους καθιστά αδύνατο να έχουν στενές επαφές με τους αλλοδαπούς. Επίσης, είναι της άποψης ότι οι Κύπριοι, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, είναι ρατσιστές. Αυτή η εύρεση δείχνει ότι η ένταξη των μεταναστών στο σώμα της Κυπριακής κοινωνίας προχωρά αργά. Η Κυπριακή κοινωνία έχει γίνει πολυπολιτισμική και θα πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, με προσοχή, για να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά προβλήματα, όπως το έγκλημα, αποφεύγοντας την περαιτέρω θυματοποίηση των μεταναστών, με την επένδυση περισσότερο στις φυλετικές σχέσεις.
+245	509	509	Extending structural and functional properties of Fuzzy Cognitive Maps	Επέκταση δομικών και λειτουργικών ιδιοτήτων των Ασαφών Γνωστικών Χαρτών	The main goal of this research is to explore new methodologies regarding the design, building and functionality of Fuzzy Cognitive Maps (FCM). The contributions derived from this thesis can be analyzed into three main dimensions. The first is about presenting a specific methodology of building FCM models for problems for which datasets are absent and the only source of information for building a FCM model is a group of experts in the problem’s domain. Such systems lie in the social, political and economic fields. In the context of this work, a new activation function is also proposed as a try to represent in a more realistic way the way causal dynamics are expressed in such problems. The second dimension of this work is about constructing FCMs when datasets do exist and useful information about the problem’s factors and their interrelations can be extracted. The work done in this field can be further analyzed into two categories. The first deals with the cases a dataset describing several problems’ factors exist in crisp form making it useless for developing a fuzzy system. To solve this problem, a methodology for transforming the crisp dataset into fuzzy is proposed and then actually used in combination with Evolutionary Strategies to build a FCM. Experts participate in this process giving their insight on how they interpret the crisp values of each parameter. The second category is more concerned about the cases were datasets do exist but experts in the problem’s domain are absent or there is a lack of communication with them making it difficult to exploit their knowledge and experience to build a FCM. At the same time, a rich bibliography describing different problem’s aspects is published and available. Hence, a methodology of identifying the concepts through published bibliography is proposed. Then, the concepts are defined and initialized by probabilistic models which are derived by proper analysis of the existing dataset. The third and last dimension of this work introduces a hierarchical architecture of FCMs which is essentially expressed in the use of dynamic weights of the network’s relations. Different combinations of the “higher in significance” concept states can lead to different weight values by strengthening of weakening the relation. This schema was proposed as a mechanism of handling potential synergies that might appear in a system under different conditions. All of the proposed FCM methodologies and mechanisms were implemented and tested on real problems. The first chosen problem was drawn from Cypriot reality of the last years related to economic crisis and the second problem was a medical diagnostic one related to the diagnosis of Trisomy 21. The structure of the thesis is divided into four main parts. The first is an introductory to the thesis’ subject. The second is a literature review in aspects related to the thesis main subjects. The third part presents in detail the proposed schemas about FCMs and the results derived from their implementation followed by the fourth part which includes the conclusions and future directions of this work.	Ο κύριος άξονας της έρευνας που διεξήχθη στα πλαίσια αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι η εξερεύνηση διαφόρων λύσεων σε θέματα που αφορούν τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την λειτουργικότητα των Ασαφών Γνωστικών Χαρτών (ΑΓΧ). Η συνεισφορά αυτού του έργου μπορεί να αναλυθεί σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο αφορά στην πρόταση μιας μεθοδολογίας κατασκευής ΑΓΧ για προβλήματα τα οποία δεν περιγράφονται από σύνολα δεδομένων και η μόνη πηγή πληροφόρησης για την κατασκευή τους προέρχεται από μια ομάδα ειδικών στον τομέα του προβλήματος. Τέτοια προβλήματα βρίσκονται στον κοινωνικό, πολιτικό κι οικονομικό τομέα. Στα πλαίσια αυτής της δουλειάς, προτάθηκε επίσης μια συνάρτηση ενεργοποίησης με σκοπό την καλύτερη αναπαράσταση του τρόπου που διαχέεται η αιτιώδης πληροφορία δυναμικά στο σύστημα. Το δεύτερο επίπεδο αφορά στην κατασκευή ΑΓΧ όταν υπάρχουν σύνολα δεδομένων που περιγράφουν το σύστημα όσο αφορά τις παραμέτρους του και τις διασυνδέσεις μεταξύ τους. Σε αυτόν τον τομέα υπάρχει δύο κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία ασχολείται με προβλήματα για τα οποία υπάρχουν σύνολα δεδομένων σε αριθμητική μορφή τα οποία όμως δεν μπορούν να αξιοποιηθούν για την κατασκευή ασαφών συστημάτων. Ως εκ τούτου, μια μεθοδολογία μεταμόρφωσης των αριθμητικών συνόλων δεδομένων σε ασαφή προτάθηκε και χρησιμοποιήθηκε σε συνδυασμό με τις Εξελικτικές Στρατηγικές για την δημιουργία ενός ΑΓΧ. Η συμμετοχή των ειδικών στην όλη διαδικασία είναι απαραίτητη καθώς δίνουν την δική τους οπτική για το πώς ερμηνεύουν διάφορες αριθμητικές τιμές των παραμέτρων. Η δεύτερη κατηγορία επικεντρώνεται στις περιπτώσεις για τις οποίες υπάρχει μεν διαθέσιμο σύνολο δεδομένων προς αξιοποίηση, δεν καθίσταται παρόλα αυτά δυνατή η εύρεση ή η επικοινωνία με ειδικούς που να γνωρίζουν το πρόβλημα. Παράλληλα, είναι διαθέσιμη μια πλούσια βιβλιογραφία μέσα στην οποία μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για διάφορα θέματα που αφορούν στην δομή και στην αναπαράσταση του προβλήματος. Ορμώμενοι από αυτή την παρατήρηση, προτείνουμε μια μεθοδολογία αναγνώρισης σημαντικών παραγόντων μέσα από την μελέτη σχετικής βιβλιογραφίας με το πρόβλημα προς μοντελοποίηση. Έπειτα, οι παράγοντες ορίζονται και αρχικοποιούνται βάσει πιθανοτικών μοντέλων που εξάγονται από την ανάλυση του διαθέσιμου συνόλου δεδομένων. Το τρίτο επίπεδο αυτής της δουλειάς εισάγει μια ιεραρχική αρχιτεκτονική των ΑΓΧ η οποία εκφράζεται μέσα από την χρήση δυναμικών βαρών. Διαφορετικοί συνδυασμοί αρχικών καταστάσεων κόμβων που θεωρούνται «πιο σημαντικής αξίας» οδηγούν σε διαφορετικές τιμές βαρών που έχει ως αποτέλεσμα την ενδυνάμωση ή την αποδυνάμωση μιας σχέσης. Αυτό το σχήμα προτάθηκε ως ένας μηχανισμός ελέγχου διαφόρων δυνατών συνεργιών πο�� μπορεί να εμφανιστούν στο σύστημα κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Οι προαναφερθείσες μεθοδολογίες και μηχανισμοί υλοποιήθηκαν και δοκιμάστηκαν σε πραγματικά προβλήματα. Το πρώτο πρόβλημα προέρχεται από την κυπριακή πραγματικότητα των τελευταίων ετών και σχετίζεται με την οικονομική κρίση στην Κύπρο κι Ελλάδα. Το δεύτερο πρόβλημα προέρχεται από τον ιατρικό χώρο και πιο συγκεκριμένα τον διαγνωστικό και αφορά στην διάγνωση της Τρισωμίας 21 που είναι πιο γνωστή ως σύνδρομο Down. Το πρώτο μέρος είναι εισαγωγικό στο θέμα της διατριβής. Ακολουθεί μια βιβλιογραφική ανασκόπηση. Το τρίτο μέρος αποτελείται από τρία κεφάλαια και περιγράφει τα προτεινόμενα σχήματα των ΑΓΧ. Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από την υλοποίηση τους. Στο τέλος, παρατίθενται τα συμπεράσματα της εργασίας αυτής και κάποιες μελλοντικές κατευθύνσεις εργασίας.
+246	252	295	Graph design using knowledge-driven, self-adaptive multi-objective evolutionary graph algorithms	Σχεδιασμός Γραφημάτων με Γνωστικούς, Αυτο-Προσαρμοζόμενους Πολυκριτηριακούς Εξελικτικούς Αλγορίθμους	Optimal Graph Design is a problem frequently occurring in several common applications ranging from designing communication and transportation networks to discovering new drugs. More often than not the graphs to be designed need to satisfy multiple, conflicting, objectives e.g. total length, complexity or other shape and property limitations. In addition to problem specific criteria, the methods proposed to solve the problem need to consider several issues related to the representation of the solutions and the manipulation of graphs. These graph-structure specific issues coupled with the multi-objective nature of applied OGD form a challenging problem of increased complexity with wide applications in several research fields. Our research proposes, MEGA, an algorithmic framework for solving the problem of multi-objective optimal graph design for labeled, undirected graphs. The method uses multi-objective evolutionary graphs, a graph-specific meta-heuristic optimization technique that combines evolutionary algorithms with graph theory and local search techniques exploiting domain-specific knowledge, to efficiently explore the feasible search space and obtain multiple equivalent compromising solutions. The algorithm introduces a novel niching mechanism that takes into account both parameter and objective space solution diversity. Moreover, the method implements a self-adaptive approach to control and ensure appropriate local search use. In the experimental section we present results for the problem of designing molecules satisfying multiple pharmaceutically relevant objectives. The results suggest that the method can provide a variety of valid, interesting graph solutions. In comparisons with commonly used algorithms, MEGA is found to produce statistically significant better results.	Ο Σχεδιασμός Βέλτιστου Γραφήματος (ΣΒΓ) είναι ένα κοινό πρόβλημα που συναντάτε σε ποικίλα ερευνητικά πεδία όπως τον σχεδιασμό δικτύων επικοινωνιών και συγκοινωνιών, και την ανακάλυψη νέων φαρμάκων. Συχνά τα γραφήματα που σχεδιάζονται πρέπει να ικανοποιούν πολλαπλούς, αντικρουόμενους στόχους (κριτήρια) όπως το συνολικό μήκος, την πολυπλοκότητα ή άλλους περιορισμούς σχετικούς με το σχήμα και τις ιδιότητες τους. Επιπρόσθετα από τα κριτήρια που σχετίζονται με το συγκεκριμένο πρόβλημα, οι μέθοδοι επίλυσης του προβλήματος επιβάλλεται όπως λαμβάνουν υπόψη θέματα που αφορούν την αναπαράσταση των προτεινόμενων λύσεων και την διαχείριση γραφημάτων. Αυτά τα θέματα, σε συνδυασμό με την πολυκριτηριακή φύση του προβλήματος ΣΒΓ, διαμορφώνουν ένα προκλητικό πρόβλημα με αυξημένη πολυπλοκότητα και ευρύ πεδίο εφαρμογών σε πολλές ερευνητικές κατευθύνσεις. Η έρευνά μας προτείνει το MEGA, ένα αλγοριθμικό πλαίσιο για την επίλυση του προβλήματος του σχεδιασμού βέλτιστου γραφήματος πολλαπλών στόχων (πολυκριτηριακού) για μη κατευθυνόμενα γραφήματα με ονομαστικές ακμές και κόμβους. Η μέθοδος χρησιμοποιεί πολυκριτηριακά εξελικτικά γραφήματα, μια μετά-ευριστική τεχνική βελτιστοποίησης που συνδυάζει τους εξελικτικούς αλγορίθμους με τη θεωρία γράφων και με τοπικές τεχνικές αναζήτησης που αξιοποιούν συγκεκριμένους τομείς γνώσης, για να διερευνήσει αποτελεσματικά τον εφικτό χώρο αναζήτησης και να παράξει πολλαπλές ισοδύναμες συμβιβαστικές λύσεις. Ο αλγόριθμος εισάγει ένα καινοτόμο μηχανισμό διατήρησης της πολυμορφίας των λύσεων που λαμβάνει υπόψη τόσο τον παραμετρικό όσο και τον χώρο των λύσεων. Επιπρόσθετα, η μέθοδος χρησιμοποιεί μια αυτοπροσαρμοζόμενη προσέγγιση για να ελέγχει και εξασφαλίζει την κατάλληλη χρήση της τεχνικής τοπικής αναζήτησης. Στην πειραματική ενότητα παρουσιάζονται τα αποτελέσματα για το πρόβλημα του σχεδιασμού μοριακών δομών που ικανοποιούν πολλαπλούς στόχους με φαρμακευτικό ενδιαφέρον. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η μέθοδος είναι ικανή να προσφέρει μια ποικιλία από έγκυρες, ενδιαφέρουσες λύσεις σε μορφή γραφημάτων. Σε σύγκριση με αλγόριθμους που χρησιμοποιούνται ευρέως, το MEGA παράγει στατιστικά σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα τα οποία περιγράφονται αναλυτικά.
+247	223	263	A natural language-based methodology to formalize and automate the requirements engineering process	Μεθοδολογία για τυποποίηση και αυτοματοποίηση της διαδικασίας μηχανικής απαιτήσεων, με χρήση της φυσικής γλώσσας	Existing Requirements Engineering (RE) approaches often result in poorly defined requirements due to the lack of appropriate methods for discovering and documenting user needs. This dissertation describes Natural Language Syntax and Semantics Requirements Engineering (NLSSRE), a compact and clear-cut methodology that intends to formalize and automate a large part of the Requirements Engineering (RE) process, including discovery, analysis, and specification of user requirements for the development of information systems. The formalization is mainly achieved by utilizing elements of natural language syntax and semantics, with the focus on keeping ambiguities low and expressiveness high, while the automation is realized with the use of a dedicated CASE tool to support NLSSRE. In particular, RE is converted to a series of predefined steps, through which the analyst is guided in advance what specific types of data, functions, business rules and conditions to use and search for, how to form and document them using formalized sentential patterns, and what specific questions to ask the users in order to correctly elicit their needs. Finally specific rules are utilized to build diagrammatic notations and semi-formal specifications. Particular focus and elaboration is given on how NLSSRE is adapted for formalizing and automating use case model development. Preliminary empirical evaluation demonstrated the effectiveness and efficiency of the proposed methodology.	Οι υπάρχουσες προσεγγίσεις στη Μηχανική Απαιτήσεων λογισμικού καταλήγουν συχνά σε ανεπαρκείς προδιαγραφές, λόγω έλλειψης αποδοτικών μεθόδων για ανακάλυψη και τεκμηρίωση των αναγκών των χρηστών. Η παρούσα διατριβή περιγράφει τη μεθοδολογία Natural Language Syntax and Semantics Requirements Engineering (NLSSRE – Μηχανική Απαιτήσεων με Σύνταξη και Σημασιολογία της Φυσικής Γλώσσας), η οποία στοχεύει, με σαφήνεια και περιεκτικότητα, να τυποποιήσει και να αυτοματοποιήσει ένα μεγάλο μέρος της διαδικασίας μηχανικής απαιτήσεων, με επικέντρωση στις φάσεις ανακάλυψης, ανάλυσης, και προδιαγραφών απαιτήσεων του χρήστη, για την ανάπτυξη πληροφοριακών συστημάτων. Η τυποποίηση επιτυγχάνεται κυρίως με τη χρήση συντακτικών και σημασιολογικών στοιχείων της φυσικής γλώσσας, εστιάζοντας έτσι στη σαφήνεια και την εκφραστικότητα των απαιτήσεων, ενώ η αυτοματοποίηση πραγματοποιείται με τη χρήση ενός λογισμικού εργαλείου. Συγκεκριμένα, η προτεινόμενη μεθοδολογία υλοποιεί τη διαδικασία της μηχανικής απαιτήσεων μέσω μιας σειράς προκαθορισμένων βημάτων, μέσα από τα οποία ο αναλυτής καθοδηγείται εκ των προτέρων τι συγκεκριμένους τύπους δεδομένων, λειτουργιών, επιχειρηματικών ρόλων, κανόνων και λειτουργικών συνθηκών να αναζητήσει και να χρησιμοποιήσει, πώς να διαμορφώσει και να τεκμηριώσει τα προαναφερθέντα θεμελιώδη συστατικά ενός πληροφοριακού συστήματος χρησιμοποιώντας πρότυπα τυποποιημένων προτασιακών απαιτήσεων, και τι συγκεκριμένες ερωτήσεις να υποβάλει στους χρήστες ώστε να ανακαλύψει και να συλλέξει σωστά τις απαιτήσεις τους. Ως τελευταίο βήμα της, η μεθοδολογία εφαρμόζει συγκεκριμένους κανόνες για μετατροπή των προτασιακών απαιτήσεων σε διαγράμματα κλάσεων, ροής δεδομένων, και έγγραφο προδιαγραφών που είναι γραμμένες σε ημι-δομημένη φυσική γλώσσα. Επιπροσθέτως, επικεντρώνεται στην προσαρμογή της για τυποποίηση και αυτοματοποίηση της ανάπτυξης του μοντέλου use case. Προκαταρκτική εμπειρική αξιολόγηση έχει δείξει την αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα της προτεινόμενης μεθοδολογίας.
+248	443	458	Optimizing resource allocation and task scheduling in software development	Βελτιστοποίηση ανάθεσης πόρων και χρονοπρογραμματισμού εργασιών στην παραγωγή λογισμικού	Software project management consists of a number of planning, organizing, staffing, directing and controlling activities. decisions taken by software project managers in these activities, as well as the different practices followed, are likely to influence the success of a software project. the research presented in this doctoral dissertation focuses specifically on the area of project planning and, in particular, on the activities of resource allocation and task scheduling, in which project managers must decide who will do what and when in a software project. In these activities, project managers are required to assign developers to tasks and plan the execution of tasks, often simultaneously, with the aim of satisfying several goals and assumptions. however, these activities are often challenging to undertake because they are accompanied by conflicting time, budget and quality constraints, which project managers find difficult to balance effectively. furthermore, because human resources are considered the only type of resource available for software development companies, it is important that the information used for these activities consists of both the characteristics of the tasks to be carried out, as well as the attributes of the resources that will carry out these tasks. A leading trend in the area involves taking into account the personality of developers. a number of studies have observed the effects of personality types on aspects such as performance and job satisfaction, which can potentially contribute towards the success of a project. also, there have been attempts to determine the personality type required for different software development professions in order to allocate developers to tasks that better suit their personality. The dissertation provides a detailed account of several research attempts carried out that adopt multiobjective optimization methods in order to solve the problem of resource allocation and task scheduling in software development. the proposed approaches described in these attempts use practical software-related criteria, as well as strict, realistic assumptions. they mainly focus on dealing with the noninterchangeable nature of human resources by including factors such as the effort and skills required by tasks, the experience levels and productivity rates of software developers, in addition to the way developers work together depending on the type of task carried out. furthermore, one of the proposed approaches attempts to allocate resources based on the suitability of the personality type of developers. The results of various experiments carried out to evaluate the approaches show that the specific objectives and constraints adopted can indeed be handled adequately by the optimization methods, and that the proposed approaches have the potential to constitute a more effective and practical method for resource allocation and task scheduling in software development.	Η διαχείριση έργων λογισμικού αποτελείται από διάφορες δραστηριότητες προγραμματισμού, οργάνωσης, στελέχωσης, καθοδήγησης και ελέγχου. οι αποφάσεις που παίρνουν οι διαχειριστές έργων λογισμικού σ’ αυτές τις δραστηριότητες, καθώς και οι διάφορες πρακτικές που ακολουθούνται, πιθανόν να επηρεάσουν την επιτυχία ενός έργου λογισμικού. η έρευνα που παρουσιάζεται σ’ αυτή τη διδακτορική διατριβή επικεντρώνεται ειδικά στην περιοχή του προγραμματισμού έργων και, συγκεκριμένα, στις δραστηριότητες ανάθεσης πόρων και χρονοπρογραμματισμού εργασιών, μέσα στις οποίες ένας διαχειριστής έργων πρέπει να αποφασίσει ποιος θα κάνει τι και πότε μέσα σ’ ένα έργο λογισμικού. Σ’ αυτές τις δραστηριότητες, οι διαχειριστές έργων χρειάζονται, συνήθως ταυτόχρονα, να αναθέσουν μηχανικούς λογισμικού σε εργασίες και να προγραμματίσουν τον χρόνο εκτέλεσης των εργασιών με σκοπό την ικανοποίηση διαφόρων στόχων και προϋποθέσεων. ωστόσο, η ανάληψη αυτών των δραστηριοτήτων είναι συνήθως πρόκληση για τους διαχειριστές έργων λογισμικού επειδή συνοδεύονται από αντικρουόμενους περιορισμούς χρόνου, κόστους και ποιότητας, οι οποίοι δύσκολα εξισορροπούνται αποτελεσματικά. επιπλέον, επειδή οι ανθρώπινοι πόροι θεωρούνται οι μοναδικοί διαθέσιμοι πόροι για μια εταιρεία παραγωγής λογισμικού, είναι σημαντικό οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται σ’ αυτές τις δραστηριότητες να περιλαμβάνουν και τα χαρακτηριστικά των εργασιών που θα εκτελεστούν, αλλά και τα χαρακτηριστικά των πόρων που θα εκτελέσουν αυτές τις εργασίες. Μια ανοδική τάση στην περιοχή αφορά στην συμπερίληψη της προσωπικότητας των μηχανικών λογισμικού. διάφορες μελέτες έχουν παρατηρήσει την επίδραση των τύπων προσωπικότητας πάνω σε πτυχές όπως την απόδοση και την επαγγελματική ικανοποίηση, οι οποίες πιθανόν να μπορούν να συνεισφέρουν στην επιτυχία ενός έργου λογισμικού. επίσης, έχουν γίνει προσπάθειες καθορισμού των επιθυμητών τύπων προσωπικότητας που απαιτούν τα διάφορα επαγγέλματα παραγωγής λογισμικού, προκειμένου να ανατίθενται εργασίες σε μηχανικούς λογισμικού που ταιριάζουν καλύτερα στην προσωπικότητά τους. Η διατριβή παρέχει μια λεπτομερή περιγραφή διαφόρων ερευνητικών προσπαθειών που πραγματοποιήθηκαν υιοθετώντας μεθόδους πολυστοχικής βελτιστοπ��ίησης με σκοπό την επίλυση του προβλήματος της ανάθεσης πόρων και χρονοπρογραμματισμού εργασιών στα έργα παραγωγής λογισμικού. οι προτεινόμενες προσεγγίσεις που περιγράφονται σ’ αυτές τις προσπάθειες χρησιμοποιούν πρακτικά κριτήρια που σχετίζονται με την παραγωγή λογισμικού, καθώς και αυστηρές, ρεαλιστικές προϋποθέσεις. επικεντρώνονται κυρίως στον χειρισμό της μη-εναλλάξιμης φύσης των ανθρώπινων πόρων, συμπεριλαμβάνοντας παράγοντες όπως την προσπάθεια και τις δεξιότητες που απαιτούν οι εργασίες, τα επίπεδα εμπειρίας και τον ρυθμό παραγωγικότητας των μηχανικών λογισμικού, και επιπρόσθετα τον τρόπο με τον οποίο οι μηχανικοί λογισμικού εργάζονται μαζί ανάλογα με τον τύπο της εργασίας που εκτελούν. επιπλέον, μια από τις προτεινόμενες προσεγγίσεις επιχειρεί να αναθέσει πόρους σε εργασίες βάσει την καταλληλότητα του τύπου προσωπικότητας των μηχανικών λογισμικού. Τα αποτελέσματα των διαφόρων πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν για την αξιολόγηση των προσεγγίσεων δείχνουν ότι οι μέθοδοι βελτιστοποίησης μπορούν πράγματι να χειριστούν επαρκώς τους συγκεκριμένους στόχους και περιορισμούς που υιοθετήθηκαν, και ότι οι προτεινόμενες προσεγγίσεις έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν μια πιο αποτελεσματική και πρακτική μέθοδο για την ανάθεση πόρων και χρονοπρογραμματισμό εργασιών σε έργα παραγωγής λογισμικού.
+249	553	536	Criminal control and institutional interventions in political life and freedom of expression in colonial Cyprus 1931-1939	Ποινικός έλεγχος και θεσμικές παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή και την ελευθερία έκφρασης στην αποικιακή Κύπρο, 1931-1939	The Cypriot uprising of 1931 was a turning point for the regulation of political life in the colony, changing radically the political field. After the October events the colonial authorities decided to react by abandoning their liberal stance and introducing a series of laws aimed at controlling political life, reducing the likelihood of recurrence of similar events in the future and making the administration of Cyprus easier for the Government. With this observation as the trigger and given the absence of a comprehensive study of the measures imposed during the aforementioned period, this thesis records all laws relating to political activity and adopted on the island from 1931 to 1939, as well as the amendments introduced to existing laws and the discussions before their adoption, with the aim of shedding light on the motives of the introduced policy in the Colony. The consequences of the various measures for the population of Cyprus and the reactions caused in its ranks, mainly within the Church, were also examined. The time frame covered is from October 1931, immediately after the uprising, up to the departure of Governor H. R. Palmer from the island in May 1939. The examined period concludes with the completion of Palmer's tenure, because with the adoption of the Church Laws in 1937 and the discussion of Legislation for Ensuring Election for the Vacant Archiepiscopal See in 1938, an era of taking measures relating to the political activity of various groups on the island ended. Thereafter, many of the measures taken began to be lifted. The thesis is divided into six chapters. In the first three a classification is attempted of the measures relating to all population groups, such as the adoption of regulations and the enforcement of laws aimed at restricting political activity in the colony after the 1931 uprising, limiting third countries’ propaganda and its impact on the youth of Cyprus and imposing censorship on the press and other forms of expression. The next three chapters examine measures imposed on the main political players, such as deportations and internments of persons in order to limit the anti-British propaganda on the island, as well as persecutions against the Cyprus Communist Party and the Church. For the examination of the legislative procedures followed from 1931 to 1939, the conducting of archival research was deemed necessary. The lack of specific literature on law enactment activities during the period under study led to the abovementioned methodology. Nevertheless, it must be noted that a few articles and book chapters refer to specific measures. Consequently, the largest part of the primary material cited in the thesis can be found at the National Archives of the United Kingdom in London, the Cyprus State Archives, the Archives of the Archbishopric of Cyprus and the private archive of A.K.E.L. member, Mr Yiannakis Kolokassides. In addition, the Cypriot press, The Cyprus Gazette and the official magazine of the Church of Cyprus Apostolos Varnavas, were also used as sources. The thesis’ conclusions, apart from revealing the motives that led to the imposition of specific measures, also include an evaluation of their effectiveness, based on the individual goals set by the colonial authorities or, in the case of the persecutions against the Church, by the British Government.	Η κυπριακή εξέγερση του 1931 αποτέλεσε σημείο καμπής για τη ρύθμιση της πολιτικής ζωής στην Αποικία, αλλάζοντας άρδην το πολιτικό πεδίο. Μετά από τα γεγονότα οι αποικιακές Αρχές αποφάσισαν να αντιδράσουν εγκαταλείποντας τη φιλελεύθερη στάση τους και εισάγοντας σειρά νόμων που αποσκοπούσαν, ακριβώς, στο να ελέγξουν την πολιτική ζωή, περιορίζοντας την πιθανότητα επανάληψης παρόμοιων γεγονότων στο μέλλον και κάνοντας τη διοίκηση της Κύπρου ευκολότερη για την Κυβέρνηση. Έχοντας αυτή την παρατήρηση ως έναυσμα και με δεδομένη την απουσία μιας συνεκτικής μελέτης του ζητήματος της λήψης μέτρων κατά την εν λόγω περίοδο, η παρούσα διατριβή καταγράφει όλους τους Νόμους που αφορούσαν στην πολιτική δραστηριότητα και είχαν εισαχθεί από το 1931 μέχρι το 1939 στο νησί, καθώς και τις τροποποιήσεις που έγιναν σε προγενέστερους Νόμους και τις συζητήσεις πριν από την έγκρισή τους, αποσκοπώντας να ρίξει φως στα κίνητρα της διαμορφωθείσας πολιτικής στην Αποικία. Επίσης, καταγράφονται οι συνέπειες που είχαν τα διάφορα μέτρα που εισήχθησαν στον πληθυσμό της Κύπρου και οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τις τάξεις του και, κυρίως, από τους κόλπους της Εκκλησίας.Το χρονικό πλαίσιο που καλύπτεται είναι από τον Οκτώβριο του 1931, αμέσως μετά τα Οκτωβριανά γεγονότα, μέχρι και την αποχώρηση του κυβερνήτη H. R. Palmer από το νησί, τον Μάιο του 1939. Η υπό εξέταση περίοδος ολοκληρώνεται με τη λήξη της θητείας του Palmer, γιατί μετά και από τη θέσπιση των Νόμων που αφορούσαν στην Εκκλησία το 1937 και τη συζήτηση του Νομοσχεδίου το 1938 για τις Αρχιεπισκοπικές Εκλογές, έκλεισε ένας κύκλος λήψης μέτρων που αφορούσε στην πολιτική δραστηριότητα των διαφόρων παραγόντων στο νησί. Από εκεί και έπειτα, και ιδίως μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά από τα ληφθέντα μέτρα άρχισαν να χαλαρώνουν. Η διατριβή χωρίστηκε σε έξι κεφάλαια. Στα τρία πρώτα γίνεται κατηγοριοποίηση των ληφθέντων μέτρων που αφορούσαν σε όλες τις ομάδες του πληθυσμού, όπως η θέσπιση κανονισμών και νόμων καταστολής στην Αποικία μετά τα Οκτωβριανά, η προσπάθεια περιορισμού της «προπαγάνδας τρίτων χωρών» και του αντικτύπου της στη νεολαία της Κύπρου και η λογοκρισία στον Τύπο και σε άλλες μορφές έκφρασης. Στα επόμενα τρία κεφάλαια εξετάζονται μέτρα που αφορούσαν στους κύριους πολιτικούς παράγοντες. Τέτοια μέτρα ήταν οι απελάσεις και εντοπισμοί προσώπων για περιορισμό της αντιβρετανικής προπαγάνδας στο νησί, καθώς και οι διώξεις κατά του ΚΚΚ και κατά της Εκκλησίας. Για την εξέταση της νομοπαραγωγικής διαδικασίας από το 1931 μέχρι το 1939 η διεξαγωγή αρχειακής έρευνας κρίθηκε απαραίτητη. Σ’ αυτό οδήγησε η έλλειψη συγκεκριμένης βιβλιογραφίας αναφορικά με τη νομοθετική δραστηριότητα κατά την εν λόγω περίοδο, αν και μεμονωμένα άρθρα και κεφάλαια σε βιβλία αναφέρονται στη λήψη συγκεκριμένων μέτρων. Συνεπώς, ο μεγάλος όγκος του ανέκδοτου υλικού που χρησιμοποιήθηκε αντλήθηκε από τα National Archives στο Λονδίνο, το Κρατικό Αρχείο Κύπρου, το Αρχείο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και το προσωπικό αρχείο του στελέχους του ΑΚΕΛ Γιαννάκη Κολοκασίδη. Βασική πηγή αποτέλεσε, παράλληλα, ο κυπριακός Τύπος, η Επίσημη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και το επίσημο περιοδικό της Εκκλησίας της Κύπρου Απόστολος Βαρνάβας.Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από τη μελέτη εκτός από τη λογική πίσω από τα ληφθέντα μέτρα, εξετάζουν και την αποτελεσματικότητά τους, με κριτήριο τους στόχους που έθεταν οι αποικιακές Αρχές ή, στην περίπτωση των διώξεων κατά της Εκκλησίας, η βρετανική κυβέρνηση.
+250	406	437	Gestures and development of geometrical reasoning in early childhood age	Χειρονομίες και ανάπτυξη γεωμετρικού συλλογισμού στην προσχολική ηλικία	The present research study aimed to examine the nature, the role and the variation of gestures, speech and other semiotic resources, that undergo in communicating and building understanding of geometrical concepts at a kindergarten level. Moreover, it examined whether different contexts of gestures production in geometry teaching can contribute to the development of young children’s geometrical figure apprehension. In order to address the research aims, systematic observations into three different kindergarten classrooms were carried out. These groups of children have been observed within three distinct periods of time, having four months between one another. At the third phase of observation, an experimental program focused on geometrical apprehension and geometrical transformations was developed. In the term of experimental program two types of gestures that could be significant from a mathematical and a cognitive point of view, have been added in the intervention. The three kindergarten classes were divided in two experimental groups -Experimental group 1 (E-Group 1) and Experimental group 2 (E-Group 2) - and one control group(C-Group). E-Group 1 has followed an intervention program that involved the children’s observation of the specific gestures linked to geometrical transformations, and also children’s encouragement by the teacher for producing these gestures. E-Group 2 has followed a similar intervention program in which the children have only watched the added gestures but haven’t been encouraged to produce them. C-Group has received the same learning activities as those included in the intervention but without any intentional gesture use. The results of the study showed that the variation of that gestures, speech and other semiotic resources can be considered as important aspects for observing kindergarten’s geometric reasoning and drawing important conclusions. Also, the three different intervention experimental conditions were found to enhance children geometric figure apprehension, as it was revealed through children oral speech and its relationships with other semiotic resources, like gestures and their geometric graphics. This result stresses up the need to enrich geometric teaching content at kindergarten level with geometric concepts beyond the perceptual apprehension, named as a botanist approach. At the third phase, it is noteworthy to refer that Experimental group 1 was identified to use more frequently a formal mathematical language (verbal catchment) than the other groups. Consequently, the proposed study suggests that kindergartners are able to acquire geometric complex ideas when geometric teaching enhances the use of multiple and efficient semiotic resources, such as production of gestures.	Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να εξετάσει τη φύση και το ρόλο των χειρονομιών, καθώς και τη σχέση τους με τον προφορικό λόγο και άλλες σημειωτικές αναπαραστάσεις, κατά τη διάρκεια ανάπτυξης της κατανόησης γεωμετρικών εννοιών στη νηπιοσχολική ηλικία. Επίσης, εξετάστηκαν πώς οι διαφορετικές συνθήκες παραγωγής χειρονομιών, σχετικών με τη γεωμετρία, στη διδασκαλία μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της γεωμετρικής σκέψης των παιδιών. Για την ικανοποίηση του σκοπού είχαν διεξαχθεί συστηματικές συνεχείς παρατηρήσεις (running record) σε τρεις διαφορετικές τάξεις νηπιαγωγείου. Αυτές οι ομάδες παιδιών παρατηρήθηκαν σε τρεις ξεχωριστές χρονικές περιόδους, με 4 μήνες διαφορά. Για την τρίτη φάση της παρατήρησης αναπτύχθηκε ένα παρεμβατικό πρόγραμμα με σκοπό την κατανόηση του γεωμετρικού σχήματος και των γεωμετρικών μετασχηματισμών. Στο πλαίσιο του παρεμβατικού προγράμματος, αναπτύχθηκαν δύο είδη χειρονομιών που κρίθηκαν σημαντικές από μαθηματική και γνωστική σκοπιά. Οι τρεις τάξεις χωρίστηκαν σε δύο πειραματικές ομάδες, πειραματική ομάδα 1 (ΠΟ1), πειραματική ομάδα 2 (ΠΟ2) και σε μία ομάδα ελέγχου (ΟΕ). Η ΠΟ 1 ακολούθησε ένα παρεμβατικό πρόγραμμα που περιλάμβανε την παρακολούθηση σκόπιμων χειρονομιών από τα παιδιά, αλλά και την ενθάρρυνση των παιδιών από την εκπαιδευτικό, για την αναπαραγωγή αυτών των χειρονομιών. Οι χειρονομίες ήταν συνδεδεμένες με γεωμετρικούς μετασχηματισμούς. Η ΠΟ 2 είχε ακολουθήσει ένα παρόμοιο παρεμβατικό πρόγραμμα, κατά τη διάρκεια του οποίου τα παιδιά παρακολουθούσαν τις σκόπιμες χειρονομίες που είχαν προστεθεί και δεν ενθαρρύνονταν να τις παράγουν. Η ΟΕ έλαβε τις ίδιες δραστηριότητες με αυτές της παρέμβασης, χωρίς ωστόσο να γίνει παραγωγή οποιασδήποτε σκόπιμης χειρονομίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι τόσο η διαφοροποίηση των σχέσεων των χειρονομιών με τον προφορικό λόγο και τις άλλες σημειωτικές πηγές, όσο και η διαφοροποίηση του γεωμετρικού περιεχομένου των χειρονομιών αποτελούν σημαντικές ενδείξεις για την παρακολούθηση της γεωμετρικής σκέψης των παιδιών και την εξαγωγή σημαντικών συμπερασμάτων. Επιπλέον, οι τρεις διαφοροποιημένες συνθήκες παρέμβασης ενίσχυσαν το γεωμετρικό συλλογισμό των παιδιών, όπως αυτός αποτυπώθηκε μέσα από τον προφορικό λόγο των παιδιών, τις χειρονομίες και τα γεωμετρικά τους έργα. Το αποτέλεσμα αυτό κάνει πια φανερό την ανάγκη για εμπλουτισμό των διδασκαλιών της γεωμετρίας στην προσχολική ηλικία, με έργα που να μην σχετίζονται μόνο με τη βοτανιστική προσέγγιση της διδασκαλίας. Παρόλα αυτά, αξιοσημείωτη είναι και η υπεροχή του παρεμβατικού προγράμματος που εφαρμόστηκε στην Πειραματική Ομάδα 1, στην τρίτη φάση της παρατήρησης, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες παρατήρησης. Το πρόγραμμα αυτό οδήγησε στην παραγωγή μαθηματικού λόγου, λεκτικής σύλληψης εννοιών σχετικών με τη γεωμετρία, κάτι που δεν εντοπίστηκε σε καμία από τις υπόλοιπες ομάδες. Συνεπώς, η παρούσα μελέτη φανερώνει ότι τα νήπια είναι ικανά να κατακτήσουν πολύπλοκες γεωμετρικές ιδέες, όταν κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας χρησιμοποιούνται τα κατάλληλα σημειωτικά μέσα, όπως είναι η παραγωγή χειρονομιών.
+251	189	227	MyoD transcription factor induces myogenesis by inhibiting Twist-1 through miR-206	Μεταγραφικού παράγοντα MyoD προωθεί την μυογένεση μέσω της αναστολής Twist – 1, μέσω του miR - 206	Twist-1 is mostly expressed during development and has been previously shown to control myogenesis. Since its regulation in muscle has not been fully exploited, the aim of the project was to identify miRNAs in muscle which regulate Twist-1. miR-206, one of the most important myomiRs, was identified as a possible candidate for Twist-1 mRNA. Luciferase assays and transfections in human foetal myoblasts showed that Twist-1 is a direct target for miR-206 and through this pathway muscle cell differentiation is promoted. We next investigated whether MyoD, a major myogenic transcription factor regulates Twist-1, since it is known that MyoD induces miR-206 gene expression. We found that forced MyoD expression induces miR-206 up-regulation and Twist-1 down-regulation through miR-206 promoter binding, followed by increase in muscle cell differentiation. Finally, experiments were performed in muscle cells from patients with congenital Myotonic Dystrophy type 1 which fail to differentiate to myotubes. MyoD overexpression inhibited Twist-1 through miR-206 induction, followed by an increase in muscle cell differentiation. These results reveal a novel mechanism of myogenesis which might also play an important role in muscle disease.	Η Twist-1 εκφράζεται ως επί το πλείστον κατά την ανάπτυξη και έχει προηγουμένως συνδεθεί με τον έλεγχο της μυογένεσης. Δεδομένου ότι ο ρόλος της στη μυογένεση δεν έχει αξιοποιηθεί πλήρως, ο στόχος της μελέτης ήταν να προσδιορίσει miRNAs στο μυ που ρυθμίζουν τη Twist-1. Ένα από τα πιο σημαντικά myomiRs, το miR-206, είναι αναγνωρισμένο ως ένα πιθανό υποψήφιο για το Twist-1 mRNA. Προσδιορισμοί λουσιφεράσης και επιμολύνσεις σε εμβρυϊκούς ανθρώπινους μυοβλάστες, έδειξαν ότι η Twist-1 είναι ένας άμεσος στόχος για το miR-206 και μέσω αυτής της οδού προωθείται η διαφοροποίηση των μυϊκών κυττάρων. Επίσης διερευνήθηκε εάν το MyoD, ένας σημαντικός μεταγραφικός παράγοντας της μυογένεσης, ρυθμίζει τη Twist-1, αφού είναι γνωστό ότι επάγει την γονιδιακή έκφραση του miR-206. Βρήκαμε ότι η υπέρ-έκφραση του MyoD προκαλεί αύξηση του miR-206 και μείωση της έκφρασης της Twist-1, μέσω του miR-206 και προάγει την αύξηση της διαφοροποίησης των μυϊκών κυττάρων. Τέλος, τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε μυϊκά κύτταρα από ασθενείς με μυοτονική δυστροφία τύπου 1, τα οποία αποτυγχάνουν να διαφοροποιηθούν προς μυοσωληνάρια. Η υπέρ-έκφραση του MyoD ανέστειλε την έκφραση της Twist-1 μέσω του miR-206, που επίσης ακολουθείται από μια αύξηση στη διαφοροποίηση των μυϊκών κυττάρων. Τα αποτελέσματα αυτά αποκαλύπτουν ένα νέο μηχανισμό που εμπλέκεται στη μυογένεση, που θα μπορούσε επίσης να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη μυϊκή νόσο.
+252	314	367	The development of a CLIL teaching model : focus in vocabulary development and content knowledge	Η ανάπτυξη ενός μοντέλου διδασκαλίας CLIL. Eστίαση στα αποτελέσματά του στην ανάπτυξη ξένου λεξιλογίου και στη μάθηση περιεχομένου	The current study aimed to develop a CLIL lesson delivery model for elementary school classes (CLELD) based on research findings in the area of effective subject-matter learning, L2 language learning, and L2 vocabulary development. The study investigates the effectiveness of the CLELD model in content and L2 vocabulary learning in elementary school classes. Further, it explores whether students receiving CLIL instruction with the CLELD principles have positive attitudes towards this approach, and whether the educators who apply the guidelines included in this model for lesson planning consider their teaching more effective than when not using CLELD. Finally, whether CLIL can contribute to linguistic theory is examined. A pre- post-test experimental research design was used to examine the academic effects of the CLELD model as compared to CLIL with CLELD without language enhancement activities (LEA), and traditional learning through L1. The CLELD with LEA lessons involved language enhancement through a multiple treatment approach that focused on new vocabulary. Likert–type questionnaires provided information about students’ views. Classroom interaction data shed more light on the processes leading to students’ success. Interviews from the teachers who taught the CLIL lessons using both approaches gave more information. Data showed that the CLELD model promotes subject matter learning and L2 vocabulary learning. Development in these areas appears to be significantly better than in the CLIL with CLELD without LEA case or traditional learning through L1 Greek. Students and teachers confirmed this outcome. Students exhibited more positive attitudes towards CLIL with CLELD with LEA than CLIL with CLELD without LEA. Teachers consider their teaching more effective when following CLELD with LEA. In general, findings suggest that when CLIL is implemented considering the principles of CLELD, it can develop both language and content learning. These results suggest that language learning grows along knowledge construction and cognitive development.	Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο την ανάπτυξη ενός μοντέλου CLIL για διδασκαλία σε τάξεις του Δημοτικού (CLELD) βασισμένο σε σύνθεση ερευνητικών ευρημάτων στους τομείς της αποτελεσματικής μάθησης μαθήματος, εκμάθησης ξένης γλώσσας, και ανάπτυξης ξένου λεξιλογίου. Η εργασία διερευνά την αποτελεσματικότητα του CLELD στην εκμάθηση μαθήματος περιεχομένου και στη βελτίωση του ξένου λεξιλογίου σε τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Επιπλέον, διερευνάται κατά πόσον οι μαθητές οι οποίοι λαμβάνουν διδασκαλία CLIL με τις αρχές του CLELD έχουν θετικές στάσεις απέναντι στην προσέγγιση αυτή και εάν οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εφαρμόζουν το CLELD για σχεδιασμό μαθήματος, θεωρούν τη διδασκαλία τους πιο αποτελεσματική από το να μην χρησιμοποιούν το CLELD. Τέλος, εξετάζεται εάν το CLIL μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση γλωσσικής θεωρίας. Χρησιμοποιήθηκε πειραματική έρευνα με χορήγηση προ και μετα-διαγνωστικών δοκιμίων για εξέταση των ακαδημαϊκών αποτελεσμάτων με τη χρήση του CLELD σε σύγκριση με τη διδασκαλία CLIL με CLELD χωρίς δραστηριότητες γλωσσικής ενίσχυσης και την παραδοσιακή μάθηση μέσω μητρικής γλώσσας. Τα μαθήματα CLELD με LEA περιλάμβαναν γλωσσική ενίσχυση με πολλαπλή παρέμβαση η οποία γινόταν με εστίαση στο νέο λεξιλόγιο. Ερωτηματολόγια τύπου Likert έδωσαν πληροφορίες για τις απόψεις των μαθητών. Ανάλυση λόγου έδειξε τις διαδικασίες οι οποίες οδήγησαν στην επιτυχία των μαθητών. Συνεντεύξεις από τους δασκάλους που δίδαξαν τα μαθήματα CLIL και με τις δύο προσεγγίσεις έδωσαν περισσότερες πληροφορίες. Τα δεδομένα έδειξαν ότι το μοντέλο CLELD προάγει τη μάθηση μαθήματος περιεχομένου και την εκμάθηση ξένου λεξιλογίου. Η ανάπτυξη στους δύο αυτούς τομείς φαίνεται να είναι σημαντικά καλύτερη από την περίπτωση της μάθησης με CLIL χωρίς γλωσσική ενίσχυση καθώς επίσης και από την παραδοσιακή μάθηση μέσω της μητρικής Ελληνικής γλώσσας. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι επιβεβαίωσαν αυτό το αποτέλεσμα. Οι μαθητές είχαν πιο θετικές στάσεις απέναντι στο CLIL με CLELD με γλωσσική ενίσχυση από το CLELD χωρίς γλωσσική ενίσχυση. Οι δάσκαλοι θεωρούν τη διδασκαλία πιο αποτελεσματική όταν ακολουθούν το CLELD. Γενικά, τα αποτελέσματα εισηγούνται ότι όταν το CLIL εφαρμόζεται λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές του CLELD, μπορεί να αναπτuxθεί και το ξένο λεξιλόγιο και η μάθηση μαθήματος περιεχομένου. Αυτά τα αποτελέσματα εισηγούνται ότι η εκμάθηση γλώσσας συμβαίνει ταυτόχρονα με την οικοδόμηση γνώσης και τη γνωστική ανάπτυξη.
+253	516	565	Attentional bias to faces in social anxiety : examining cognitive, affective and psychophysiological determinants	Μεροληψία προσοχής στο κοινωνικό άγχος: διερεύνηση γνωστικών, συναισθηματικών και ψυχοφυσιολογικών προσδιοριστικών παραγόντων	Even though Social Anxiety Disorder is among the most widely studied psychiatric conditions, the role of attentional and emotional processes in the maintenance of the condition is still not well-established. It is generally suggested that social stimuli, such as threatening facial expressions are anxiety-inducing for individuals with Social Anxiety, activating automatic attentional vigilance/orienting and defensive mobilization. However, a growing body of research failed to support this notion. The current project aimed to extend previous findings on cognitive and emotional processing in Social Anxiety and additionally examine how individual traits and cognitive factors are associated with this disrupted processing. We used a multidimensional approach to identify the distinct and overlapping roles of domains including cognitive systems (attention), emotional systems (psychophysiological and self-report), trait characteristics and self-regulatory mechanisms (emotion regulation) in Social Anxiety. Our hypotheses were examined in a healthy sample of university students’ population with varied levels of Social Anxiety symptomatology. Two independent samples were used in the current dissertation project. The 1st sample consisted of fifty-five students from the University of Cyprus, who participated in the Normative Ratings study (Chapter 2). Ninety-six students made up the 2nd sample and were screened on their self-reported levels of Social Anxiety, for the purposes of studies in chapters 3-5. The Study in chapter 2, obtained distinctive verbal emotional processing for personalized threatening and non-threatening pictures. Specifically, threatening stimuli (angry faces and handguns) were rated as less positive, more arousing and more dominant than neutral stimuli. Significantly, neutral faces were rated as more unpleasant, and more arousing than neutral objects. Importantly, Social Anxiety levels were negatively associated with participants’ experienced feeling of dominance in the presentation of threatening faces. The Study in chapter 3, aimed to examine distinctive psychophysiological activation for personalized threatening and non-threatening pictures. Results in chapter 3 study, showed greater early defensive activation for socially anxious participants in the presence of subjective fearful stimuli (threatening faces), over other threatening stimuli (handguns). However, there was lack of differential processing between the Social Anxiety groups in other peripheral and behavioural measures. Remarkably, enhanced autonomic activity during the presentation of neutral faces was observed. In chapter 4 study, we examined how personalized threatening and non-threatening pictures may intervene participants’ performance in a cognitive task. An important finding, obtained in the study presented in chapter 4, was that when the level of task difficulty increased, deteriorated task performance was evident for socially anxious participants, in the presence of threatening distractors. Adding to the previous finding, the study in chapter 5, aimed to investigate how individual factors may moderate participants’ distractibility towards personalized threatening and non-threatening stimuli. Evidence may suggest that individual factors (negative affectivity, emotion regulation) may moderate attentional distractibility for personalized fear stimuli in socially anxious participants. An integration of the results from the present studies substantiate previous theoretical propositions, regarding cognitive prioritization and distinctive emotional mobilization for personalized threat. Moreover, the present project expands the knowledge on the role of concurrent individual traits that moderate the processing of personalized threatening stimuli for socially anxious individuals.	Παρά το ότι η Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους, αποτελεί μια από τις ψυχιατρικές καταστάσεις που τυγχάνουν ευρείας διερεύνησης, ο ρόλος των συναισθηματικών διεργασιών και των διεργασιών της προσοχής στην συντήρηση της κατάστασης δεν έχουν ξεκαθαρίσει. Έχει προταθεί ότι κοινωνικά ερεθίσματα, όπως απειλητικές εκφράσεις προσώπου, αυξάνουν τα επίπεδα του άγχους για τα άτομα με κοινωνικό άγχος, ενεργοποιούν αυτόματη εγρήγορση προσοχής καθώς και ενεργοποίηση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού. Παρόλα αυτά, ένας αριθμός σύγχρονων ερευνών απέτυχε να υποστηρίξει την παραπάνω οπτική. Το παρόν ερευνητικό πρόγραμμα αποσκοπούσε στο να επεκτείνει προηγούμενα ευρήματα σχετικά με το ρόλο των γνωστικών και συναισθηματικών διεργασιών στο κοινωνικό άγχος και επιπρόσθετα να διερευνήσει πως ατομικά χαρακτηριστικά και γνωστικοί παράγοντες συνδέονται με παρεκλίνουσα επεξεργασία. Χρησιμοποιήσαμε μια πολυδιάστατη προσέγγιση για τον προσδιορισμό των διακριτών και επικαλυπτόμενων ρόλων που έχουν τομείς, όπως γνωστικές διεργασίες (προσοχή), συναισθηματικές διεργασίες (ψυχοφυσιολογία και δηλώσεις αυτό- αναφοράς), ατομικών χαρακτηριστικών και μηχανισμών αυτορρύθμισης (ρύθμιση συναισθήματος) στο κοινωνικό άγχος. Οι υποθέσεις μας, διερευνήθηκαν σε ένα υγιές δείγμα φοιτητών πανεπιστημίου με ποικίλα επίπεδα συμπτωματολογίας κοινωνικού άγχους. Δύο ανεξάρτητα δείγματα χρησιμοποιήθηκαν στη παρούσα διατριβή. Το 1ο δείγμα αποτελείτο από πενήντα πέντε φοιτήτριες/ές από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, που συμμετείχαν στη μελέτη στάθμισης εικόνων (κεφάλαιο 2). Ενενήντα έξι φοιτήτριες/ές αποτέλεσαν το 2ο δείγμα, οι οποίες/οι αξιολογήθηκαν σε αυτό-αναφερόμενα επίπεδα κοινωνικού άγχους για τους σκοπούς των μελετών στα κεφάλαια 3-5. Η μελέτη στο κεφάλαιο 2, αφορούσε τη διερεύνηση διαφορών στη λεκτική συναισθηματική επεξεργασία μεταξύ υποκειμενικώς απειλητικών και μη εικόνων. Τα απειλητικά ερεθίσματα θεωρήθηκαν λιγότερο θετικά, πιο διεγερτικά και πιο κυρίαρχα από τα ουδέτερα ερεθίσματα. Πολύ σημαντικό, ήταν το ότι τα ουδέτερα πρόσωπα χαρακτηρίστηκαν ως πιο δυσάρεστα και πιο διεγερτικά από τα ουδέτερα αντικείμενα. Επίσης, πολύ σημαντικό ήταν το ότι τα επίπεδα κοινωνικού άγχους συσχετίστηκαν αρνητικά με το αίσθημα κυριαρχίας των συμμετεχόντων στην παρουσίαση των απειλητικών προσώπων. Η μελέτη στο κεφάλαιο 3 αποσκοπούσε στη διερεύνηση διαφορών στην ψυχοφυσιολογική αντίδραση για υποκειμενικώς απειλητικών και μη εικόνων. Τα αποτελέσματα της μελέτης του 3ου κεφαλαίου έδειξαν μεγαλύτερη πρόωρη αμυντική ενεργοποίηση για τους συμμετέχοντες με υψηλό κοινωνικό άγχος, στην παρουσία υποκειμενικώς φοβικών ερεθισμάτων (απειλητικά πρόσωπα), έναντι άλλων απειλητικών ερεθισμάτων (πιστόλια). Ω��τόσο, υπήρξε έλλειψη διαφορικής επεξεργασίας μεταξύ των ομάδων χαμηλού και υψηλού κοινωνικού άγχους σε άλλες περιφερειακές και συμπεριφορικές μετρήσεις. Αξιοσημείωτα, παρατηρήθηκε αυξημένη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, κατά την παρουσίαση ουδέτερων προσώπων. Παράλληλα, στην μελέτη του κεφαλαίου 4 ερευνήσαμε κατά πόσο υποκειμενικώς απειλητικά και μη εικόνες μπορούν να παρεμβάλουν την επίδοση των ατόμων σε ένα γνωστικό έργο. Ένα σημαντικό εύρημα προέκυψε από τη μελέτη που παρουσιάστηκε στο κεφάλαιο 4, ήταν ότι η επιδείνωση της επίδοσης ήταν εμφανής για τους συμμετέχοντες με υψηλό άγχος, όταν το επίπεδο δυσκολίας του έργου αυξήθηκε, σε συνάρτηση με την παρουσία απειλητικών ερεθισμάτων περισπασμού. Προσθέτοντας στο προηγούμενο εύρημα, η μελέτη στο κεφάλαιο 5, εστιάστηκε στο να μελετήσει κατά πόσο άλλοι ατομικοί παράγοντες μπορούν να μεταβάλουν το επίπεδο περισπασμού από υποκειμενικώς απειλητικά και μη ερεθίσματα. Τα δεδομένα υποστήριξαν ότι ατομικοί παράγοντες (αρνητικό συναίσθημα, ρύθμιση συναισθήματος) μπορούσαν να μετριάσουν την απόσπαση προσοχής από υποκειμενικώς φοβικά ερεθίσματα σε συμμετέχοντες με υψηλό κοινωνικό άγχος. Η σύνθεση των αποτελεσμάτων από τις παρούσες μελέτες τεκμηριώνει τις προηγούμενες θεωρητικές προτάσεις σχετικά με τη γνωστική ιεράρχηση και τη διακριτή συναισθηματική κινητοποίηση που παρατηρείται σε υποκειμενικώς απειλητικά ερεθίσματα. Επιπρόσθετα, το παρόν ερευνητικό πρόγραμμα επεκτείνει τη γνώση σχετικά με το ρόλο των συνυπαρχόντων ατομικών χαρακτηριστικών που μετριάζουν την επεξεργασία εξατομικευμένων απειλητικών ερεθισμάτων για άτομα με υψηλό κοινωνικό άγχος.
+254	287	270	The greek and latin inscriptions from roman Cyprus	Οι ελληνικές και λατινικές επιγραφές ρωμαϊκής περιόδου από την Κύπρο	The present thesis intends to cover a gap in the research. There have not been published till now corpus of inscriptions from Cyprus during the Roman Era, neither contemporary and detailed study based on the testimonia of ancient sources and inscriptions. In the Introduction, an attempt has been made to make a synthesis or a reconsideration of the data provided by the inscriptions, the literary sources and the contemporary state of knowledge of the Roman Rule of the province. Various aspects of the social, economical and cultural life of Cyprus during this period have been studied, in parallel with other provinces of Rome. After a brief historical overview, various issues are discussed: Roman institutions and the administrative system of the island under Roman rule; Roman magistrates; the career and the activities of eminent citizens in various cities of the isle and their social standing; classification and commentary upon civic or religious offices listed for each town; imperial and local cults; the principal cities; the professions; the patrons, freedmen and slaves; the foreigners; the authority of the Koinon of Cypriots; the status of women; religious and secular games; the use of Latin language; Roman citizenship and its extension on Cyprus; Jews in the island and the gradual conversion of Cypriots to christianity. In the second part of the thesis, the Corpus, the Greek and Latin inscriptions from Roman Cyprus are collected, classified, edited with a description and commentary. The corpus contains 1602 inscriptions (1508 are inscribed on stone and 94 on other writing material). Τhe text is edited with a commentary on linguistic phenomena, personal names, topographical and historical issues etc. Detailed indices comprise the third part of the thesis.	Η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί να καλύψει ένα κενό στην έρευνα, καθώς δεν υπήρχε ως τώρα σύνταγμα επιγραφών της Κύπρου της ρωμαϊκής περιόδου ούτε συνθετική μελέτη βάσει των πηγών. Στην Εισαγωγή, επιχειρείται η σύνθεση των επιγραφικών κυρίως δεδομένων παραλλήλως με τις φιλολογικές πηγές για τη μελέτη της διοίκησης της επαρχίας και διαφόρων πτυχών του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτισμικού βίου της Κύπρου κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής σε συνεξέταση με άλλες επαρχίες της αυτοκρατορίας, όπου αυτό ήταν δυνατόν. Μετά από σύντομη ιστορική αναδρομή μελετήθηκαν διάφορα ζητήματα, αρκετά από τα οποία για πρώτη φορά και άλλα στα οποία αναθεωρείται η μέχρι σήμερα έρευνα, μεταξύ άλλων ο τρόπος διοικήσεως της νήσου, οι Ρωμαίοι αξιωματούχοι, η δράση των επιφανών πολιτών στις διάφορες πόλεις της νήσου, καταγραφή και επεξήγηση των αξιωμάτων, κατάλογος των αξιωματούχων κατά πόλεις, η αυτοκρατορική λατρεία, οι τοπικές λατρείες, οι κυριότερες πόλεις, τα επαγγέλματα, οι πάτρωνες, απελεύθεροι και δούλοι, οι ξένοι, οι αρμοδιότητες και η δραστηριότητα του Κοινού των Κυπρίων, η θέση της γυναίκας στην κοινωνία της εποχής, η κοινωνική ζωή της νήσου, η χρήση της λατινικής γλώσσας, οι Ρωμαίοι πολίτες, η παρουσία των Ιουδαίων στη νήσο, ο σταδιακός εκχριστιανισμός της Κύπρου. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής παρουσιάζεται το σύνταγμα επιγραφών, στο οποίο συγκεντρώνονται, ταξινομούνται, περιγράφονται, εκδίδονται με κριτικό υπόμνημα και σχολιάζονται για πρώτη φορά οι ελληνικές και λατινικές επιγραφές που χρονολογούνται στη ρωμαϊκή περίοδο. Το σύνταγμα αποτελείται από 1602 επιγραφές, από τις οποίες 1508 επί λίθου και 94 επί άλλων αντικειμένων. Επίσης σχολιάζονται θέματα γλώσσας, τα ανθρωπωνύμια και παρατίθενται ερμηνευτικά, τοπογραφικά η ιστορικά σχόλια. Το τρίτο μέρος αποτελείται από λεπτομερή ευρετήρια.
+255	283	346	Design and implementation of quad-band microwave devices using the negative refractive index transmission-line technique	Σχεδιασμός και κατασκευή τετραζωνικών μικροκυματικών συσκευών με τη χρήση γραμμών μεταφοράς αρνητικού δείκτη διάθλασης	Metamaterials is a general term for artificial, composite, subwavelength periodic structures that have unusual electromagnetic properties (simultaneously negative permittivity and permeability) not found in any known media in nature. Such properties enable the design of microwave devices that are inherently multiband and smaller than their conventional counterparts. In most modern wireless devices, multiband capability is achieved using a stacked architecture of subsystem blocks, each operating at a single frequency band.This type ofdesign results in redundant hardware being used which increases the cost, complexity and size ofthe device. During the past decade, attempts for construcfing dual-band microwave components using metamaterials were numerous. Quad-band devices however have been more challenging to design and fabricate. The main objective of this research was the design, development and fabrication of passive quad-band components using metamateriai technology which can ultimately be used in a multiband system. Another goal was to establish a design methodology forthe realization of quad-band devices which is essential to the spread of this technology. The motivation behind this is the fact that when trying to design practical and realizable devices, one must takeinto account the effects ofthe host transmission lines. Otherwise, too manydesign iterations are required before reaching the design goals. The theory developed takes ihis into account and performance is achieved with only minor changes. Thedesign of passive metamateriai quad-band components, namely, dividers, rat-race couplers and filters has been performed, which are integrai parts of subsysiem blocks such as mixers, amplifiers and phase shifters. The effects of parasitic capacitance, inductance, resistance and conductance are all taken into account and using the theory developed, reaiizable quad-band metamateriai devices can be achieved.	Ο όρος Μεταϋλικά, χρησιμοποιείται για την περιγραφή τεχνητών, σύνθετων, περιοδικών δομών με μέγεθος μικρότερο του μήκους κύματος, οι οποίες έχουν ασυνήθιστες ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες, δηλαδή ταυτόχρονα αρνητική (διηλεκτρική σταθερά και μαγνητική διαπερατότητα. Υλικά με τέτοιες ιδιότητες, δεν υπάρχουν στη φύση από μόνα τους. Αυτές οι ιδιότητες επιτρέπουν το σχεδιασμό μικροκυματικών συσκευών που είναι εγγενώς πολυσυχνοτικά και μικρότερα σε μέγεθος από τα συμβατικά αντίστοιχά τους. Στις πλείστες σύγχρονες ασύρματες συσκευές, η δυνατότητα πολλαπλών συχνοτήτων επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας μία αρχιτεκτονική συνάθροισης υποσυστήματων, στην οποία το κάθε υποσύστημα λειτουργεί σε μία μόνο ζώνη συχνοτήτων. Αυτό το είδος της σχεδιασμού συστημάτων, έχει ως αποτέλεσμα τη χρήση περισσοτέρων στοιχείων, γεγονός το οποίο αυξάνει το κόστος, την πολυπλοκότητα και το μέγεθος της συσκευής. Κατά τη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, οι προσπάθειες για την κατασκευή μικροκυματικών συσκευών που να λειτουργούν σε δύο συχνότητες χρησιμοποιώντας μεταϋλικά ήταν πολλές. Έχει αποδειχτεί ωστόσο ότι ο σχεδιασμός και κατασκευή τετραζωνικών συσκευών, ήταν πιο δύσκολος. Ο κύριος στόχος αυτής της έρευνας ήταν η σχεδίαση, ανάπτυξη και κατασκευή παθητικών τετραζωνικών συσκευών, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία μεταϋλικών, που μπορεί τελικά να χρησιμοποιηθεί σε ένα σύστημα πολλαπλών συχνοτήτων. Ένας άλλος στόχος ήταν να αναπτύξει τη μεθοδολογία σχεδιασμού για την υλοποίηση των τετραζωνικών συσκευών, η οποία είναι απαραίτητη για την εξάπλωση της τεχνολογίας αυτής. Το κίνητρο πίσω από αυτό, είναι το γεγονός ότι κατά την προσπάθεια να σχεδιάσουν πρακτικές και πραγματοποιήσιμες συσκευές, πρέπει κανείς να λάβει υπόψη τις γραμμές μεταφοράς υποδοχής. Σε αντίθετη περίπτωση, απαιτούνται πολλές επαναλήψεις του σχεδιασμού πριν από την επίτευξη των στόχων του σχεδιασμού. Η θεωρία που αναπτύχθηκε, λαμβάνει υπόψη το γεγονός αυτό και η προδιαγραμμένη απόδοση επιτυγχάνεται με μικρές μόνο αλλαγές. Κατά τη διάρκεια της έρευνας αυτής, έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί παθητικές τετραζωνικές συσκευές μεταϋλικών, όπως για παράδειγμα διαιρέτες ισχύος, συζεύκτες και φίλτρα, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα υποσυστημάτων, όπως μίκτες, ενισχυτές και μετασχηματιστών φάσης. Τα αποτελέσματα της χρήσης της των γραμμών μεταφοράς, δηλαδή της παρασιτικής χωρητικότητας, επαγωγής, αντίστασης και αγωγιμότητας, λαμβάνονται υπόψη και χρησιμοποιώντας τη θεωρία που αναπτύχθηκε, μπορεί να επιτευχθεί πραγματοποιήσιμος σχεδιασμός τετραζωνικών συσκευών μεταϋλικών.
+256	414	437	Preaching the crusades in the early fourteenth century	Κηρύσσοντας τις σταυροφορίες κατά τον πρώιμο δέκατο τέταρτο αιώνα	This thesis examines the preaching of the crusades to the East as well as the preserved crusade sermons from the first half of the fourteenth century. In particular it covers the period from the election of Pope Clement V, in 1305, to the death of Pope Clement VI, in 1352. Through an examination of papal documents, narrative sources, and the propagandistic texts of the crusade sermonists the focus of the thesis is placed on four principal areas: first, papal efforts for the organisation and conduct of the preaching campaigns and the role played by the secular and regular clergy as crusade propagandists; second, the liturgical measures that supplemented the crusade preaching to generate revenue for the crusade; third, the popular reaction to the crusading propaganda and liturgy; and lastly, the crusading ideas of early fourteenth-century Parisian theologians as shown in the preserved crusade sermons. This study shows the catalytic role of preaching in the promotion of the crusade to the Holy Land. The success of crusade preaching campaigns depended entirely upon the willingness and capacity of the diocesan and regular clergy to meet the papal directions, sent to them in various crusading bulls. The illiteracy of the parochial clergy, the duties other than preaching of the diocesan prelates, and the emergence, in the fourteenth century, of western monarchs who steadily increased their strength, resisting papal authority and exerting more control over their clerk-subjects, often hindered the effectiveness of crusade preaching. Nevertheless, as the study demonstrates, the intensive crusade preaching, in combination with the liturgical measures, had a tremendous impact on pro-crusade sentiment. The combination of such measures resulted in massive popular reaction during the preaching for the Hospitallers’ crusade to Rhodes in 1309, for the passagium of Louis of Clermont in 1320 and for the Smyrna Crusade in 1345. Finally, the study of the surviving crusade sermon texts of the Parisian theologians during the reign of the first four Avignon popes (1305-1352) demonstrates that their rhetoric was crafted for purposes other than recruitment – these texts mirror the attitude of the French Crown to the crusade and railed against the moral and social ills that slowed the implementation of the crusade or contravened its purpose. The personality, educational background and tenets of faith held by each author affected the crusade model sermons of this period, and their value should be measured as tools for missions pastoral and political, rather than as presentations of original crusading ideas.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει το κήρυγμα των σταυροφοριών στην Ανατολή, καθώς επίσης τα διασωθέντα κείμενα των σταυροφορικών ομιλιών από το πρώτο μισό του δεκάτου τέταρτου αιώνα. Συγκεκριμένα καλύπτει την περίοδο από την εκλογή του Πάπα Κλήμεντος Ε΄, το 1305, μέχρι το θάνατο του Πάπα Κλήμεντος ΣΤ΄, το 1352. Mέσω της μελέτης των παπικών εγγράφων, των προπαγανδιστικών κειμένων για τις σταυροφορίες, και των στοιχείων στις αφηγηματικές πηγές το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε τέσσερα βασικά πεδία: κατά πρώτον, στις παπικές προσπάθειες για την οργάνωση και διεξαγωγή των κηρυγματικών εκστρατειών και ο ρόλος που είχε σε αυτές ο κοσμικός κλήρος και τα μέλη των μοναστικών και επαιτικών ταγμάτων ως σταυροφορικοί προπαγανδιστές. κατά δεύτερον, στα λειτουργικά μέτρα που συμπλήρωναν το σταυροφορικό κήρυγμα για τη μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση οικονομικών πόρων για τη σταυροφορία. κατά τρίτον, στην λαϊκή αντίδραση στο σταυροφορικό κήρυγμα και την λειτουργική. εν τέλει, στις σταυροφορικές ιδεές των θεολόγων του Παρισιού, κατά το πρώτο μισό του δεκάτου τετάρτου αιώνα, όπως αυτές διαφαίνονται στα διασωθέντα κείμενα των σταυροφορικών τους ομιλιών. Αυτή η μελέτη καταδεικνύει τον καταλυτικό ρόλο που είχε το κήρυγμα για την προώθηση της σταυροφορίας στους Αγίους Τόπους. Η επιτυχία του σταυροφο��ικού κηρύγματος ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την προθυμία και ικανότητα τόσο των επαιτών αδελφών όσο και του υπόλοιπου κλήρου στις κατά τόπους επισκοπές να ανταποκριθεί στις παπικές εντολές που στέλλονταν σε αυτούς. το χαμηλό επίπεδο μόρφωσης του ενοριακού κλήρου, οι άλλες υποχρεώσεις πέρα από το κήρυγμα του ανώτερου κλήρου στις επισκοπές, και η ανάδυση, στον δέκατο τέταρτο αιώνα, ισχυρών μοναρχών στη Δύση που αντιστέκονταν στην παπική εξουσία και ασκούσαν περισσότερο έλεγχο στους κληρικούς-υπηκόους τους συχνά έβλαπταν την αποτελεσματικότητα του σταυροφορικού κηρύγματος. Ωστόσο, όπως η μελέτη καταδεικνύει, το εντατικό κήρυγμα σε συνδυασμό με τα λειτουργικά μέτρα για τη σταυροφορία είχαν τεράστια επίδραση στο λαϊκό συναίσθημα υπέρ της σταυροφορίας. Ο συνδυασμός τέτοιων μέτρων είχε ως αποτέλεσμα τη μαζική λαϊκή αντίδραση στο κήρυγμα της σταυροφορίας των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη στη Ρόδο το 1309, στη σταυροφορία του Λουδοβίκου της Κλερμόν το 1320, καθώς επίσης και στη σταυροφορία στη Σμύρνη το 1345. Τέλος, η μελέτη των διασωθέντων κειμένων από τις ομιλίες των θεολόγων του Παρισιού κατά την εποχή των πρώτων τεσσάρων παπών της Αβινιόν (1305-1342) καταδεικνύει ότι η ρητορική σε αυτές εξυπηρετούσε σκοπούς πέρα από την στρατολόγηση σταυροφόρων – αυτά τα κείμενα αντικατοπτρίζουν τη στάση του γαλλικού στέμματος για τη σταυροφορία και επικρίνουν τα ηθικά και κοινωνικά κακά τα οποία καθυστερούν την πραγματοποίηση της σταυροφορίας και αντιβαίνουν το σκοπό της. Η προσωπικότητα, το εκπαιδευτικό υπόβαθρο και η προσωπική αντίληψη σε δογματικά θέματα της πίστης από τον κάθε ένα συγγραφέα επηρέασαν τις σταυροφορικές ομιλίες της περιόδου.
+257	374	388	Generalized robust estimation for a class of systems	Γενικευμένη Εύρωστη Εκτίμηση για μια Τάξη Συστημάτων	One of the most common signal processing tasks arising in various applications is the estimation of a signal from a noisy measurement. Most of the time imprecise á priori knowledge of input characteristics results in degradation of performance. This thesis presents a minimax approach to the design of robust estimation. Minimax methods are useful because they lead to constructive procedures for designing robust schemes. The main goal of this thesis is to derive robust least-square estimators for situation when the statistics or internal dynamics describing the signal and observations are not exactly known. Even though the primal focus is on robust minimax estimation, some aspect of other well-known estimation techniques, such as the Maximum Á Posteriori and the Maximum Likelihood estimation techniques are also investigated. There are three main contributions in this thesis: 1) Modeling of uncertainty of a system using stochastic kernels, and joint distributions, and derivation of robust least-square estimators for various uncertainty sets, through a minimax approach. These uncertainty sets are defined by a Kullback-Leibler distance constraint. The results include existence of the optimal measures, and properties associated with the estimate of the true measure. Various examples, which also include MIMO communication models, are used to illustrate how the results apply to practical problems; 2) Application of minimax theory developed to finite-dimensional autoregressive channel models in order to derive robust least-square estimators for a class of uncertain models. The methodology presented invokes a change of probability measure technique to derive recursive equations for the conditional distribution of a nonlinear filtering problem. The conditional mean equation is solved explicitly to derive envelope and phase estimates for specific models such as the linear Gaussian model and the non-coherent multipath model. For the non-coherent multipath model a connection with the classical lest-square estimation is also presented; 3) Derivation of a generalized Maximum Á Posteriori estimator, and a generalized Maximum Likelihood estimator. The methodology used involves the introduction of an exponential function in the cost definition and the likelihood function of the Maximum Á Posteriori estimation and the Maximum Likelihood estimation technique, respectively. A connection with the minimax approach is also presented and some examples are solved to illustrate the application of the results to theoretical problems.	Μία από τις πιο κοινές εργασίες στην επεξεργασίας σήματος, η οποία προκύπτει σε διάφορες εφαρμογές, είναι η εκτίμηση ενός σήματος από μια μέτρηση που υπόκειται σε θόρυβο. Τις περισσότερες φορές ανακριβής γνώση των εκ των προτέρων χαρακτηριστικών εισαγωγής οδηγεί στην ανακριβή εκτίμηση του σήματος και στη μείωση της απόδοσης της σχετικής εφαρμογής. Αυτή η διατριβή παρουσιάζει μια προσέγγιση ελαχιστοποίησης-μεγιστοποίησης (minmax) στο σχεδιασμό εύρωστης εκτίμησης. Οι μέθοδοι minmax είναι πολύ χρήσιμες καθώς οδηγούν σε εποικοδομητικές διαδικασίες για το σχεδιασμό εύρωστων πλάνων. Ο κύριος στόχος της διατριβής είναι η εξαγωγή εύρωστων εκτιμητών ελαχίστων-τετραγώνων που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περιπτώσεις όπου τα στατιστικά ή οι εσωτερικές δυναμικές που χαρακτηρίζουν ένα σήμα καθώς και οι παρατηρήσεις δεν είναι ακριβώς γνωστές. Αν και ο πρωταρχικός στόχος εστιάζεται στην εύρωστη εκτίμηση minmax η διατριβή ερευνά και κάποιες πτυχές άλλων γνωστών τεχνικών εκτίμησης όπως είναι οι τεχνικές Μέγιστη εκ των Υστέρων (MAP) εκτίμησης και εκτίμησης Μέγιστης Πιθανότητας (ML). Υπάρχουν τρεις κύριες συνεισφορές σε αυτή τη διατριβή: 1) Μοντελοποίηση της αβεβαιότητας ενός συστήματος χρησιμοποιώντας στοχαστικούς πυρήνες (stochastic kernels) και από-κοινού διανομές και εξαγωγή εύρωστων εκτιμητών ελαχίστων-τετραγώνων για διάφορα σύνολα αβεβαιότητας μέσω μιας προσέγγισης minimax. Αυτά τα σύνολα αβεβαιότητας καθορίζονται από τον περιορισμό της απόστασης Kullback-Leibler. Τα αποτελέσματα περιλαμβάνουν την ύπαρξη βέλτιστων μέτρων, καθώς και ιδιότητες που συνδέονται με την εκτίμηση του αληθινού μέτρου. Επιπρόσθετα, παρουσιάζονται διάφορα παραδείγματα, τα οποία περιλαμβάνουν και μοντέλα MIMO, όπου επιδεικνύεται η εφαρμογή των αποτελεσμάτων σε πρακτικά προβλήματα. 2) Εφαρμογή της θεωρίας minimax σε πεπερασμένα-διαστατικά (finite-dimensional) αυτοανάδρομα (autoregressive) μοντέλα καναλιών για την εξαγωγή εύρωστων εκτιμητών ελαχίστων-τετραγώνων για μια τάξη αβέβαιων μοντέλων. Η μεθοδολογία που παρουσιάζεται χρησιμοποιεί μια τεχνική αλλαγής του μέτρου πιθανότητας για την εξαγωγή αναδρομικών εξισώσεις για την υπό όρους διανομή ενός μη γραμμικού προβλήματος φιλτραρίσματος. Η υπό όρους μέση εξίσωση λύνεται ρητά για να εξαχθούν εκτιμήσεις της περιβάλλουσας και της φάσης για συγκεκριμένα μοντέλα όπως το γραμμικό μοντέλο Gaussian και το μη-συνεκτικό (non-coherent) μοντέλο πολλαπλών διαδρομών. Επίσης, παρουσιάζεται η σχέση του μη-συνεκτικού μοντέλου πολλαπλών διαδρομών με την κλασσική εκτίμ��ση ελαχίστων-τετραγώνων. 3) Εξαγωγή γενικευμένων εκτιμητών MAP και ML. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται περιλαμβάνει την εισαγωγή μιας εκθετικής συνάρτησης στον ορισμό του κόστους και της συνάρτησης πιθανότητας των εκτιμητών MAP και ML, αντίστοιχα. Παρουσιάζεται η σχέση με την προσέγγιση minmax και επιλύονται επίσης μερικά παραδείγματα που επιδεικνύουν την εφαρμογή των αποτελεσμάτων σε θεωρητικά προβλήματα.
+258	420	459	Heterogeneity within callous-unemotional traits: a multi-method assessment of factors differentiating callous-unemotional adolescents with and without conduct problems	Ετερογένεια στα χαρακτηριστικά σκληρότητας και αμεταμέλειας: Μια πολύ-μεθοδική αξιολόγηση παραγόντων διαφοροποιώντας τους έφηβους με ή χωρίς προβλήματα συμπεριφοράς	Despite the heterogeneity within Callous-Unemotional (CU) traits, CU with Conduct Problems (CU+CP) and CU without CP (CU-only) groups, there is limited information for the CU-only group in the literature. CU traits are believed to represent the affective component of psychopathy, and also are a developmental precursor to adult psychopathy. Thus, it is hypothesized that the CU-only group are associated with characteristics describing psychopaths who lack antisocial behavior or convictions (successful psychopaths), while the CU+CP group are associated with characteristics describing psychopaths who are convicted for their antisocial behavior (unsuccessful psychopaths). From a longitudinal sample (N=1444), 250 adolescents were selected and invited to participate in the project, based on their CU traits and CP. On average, 147 families (Mage= 13.09, SD= 2.76, 45.6% female, 14 missing age data) accepted participating in separate studies within the project. Adolescents were classified into control (low CU, low CP; N=71), CU-only (N=36) and CU+CP (N=40) groups. In study 1, 43 participants were interviewed about their engagement in school and society’s violations or punishment, along with questions regarding types of aggression. In study 2, 54 adolescents and 135 mothers completed questionnaires assessing individual characteristics (temperament, self-regulation, interpersonal characteristics) of youth. In study 3, 84 adolescents were administered computerized tasks assessing executive and intellectual functioning. The CU-only group was less likely to break any school or community rules and to get caught compared to the CU+CP group. In addition, the CU-only group was less impulsive, narcissistic, reactive and overt aggressive and less activated to reward than the CU+CP group. Also, the CU-only group was more attentive and displayed more inhibitory control than CU+CP group. CU-only group were better in selective attention and strategic planning than CU+CP group, and took more risk than the control group, but not the CU+CP group. Moreover, the CU-only group displayed better nonverbal intellectual ability but similar verbal ability compared to CU+CP group. Last, youth in the control group reported more similar characteristics to those in the CU-only group than those in the CU+CP group. In general, the findings provide information in heterogeneity within CU traits, while suggesting that youth in the CU-only group is still in risk compared to those in control group. Proposing similar characteristics between CU groups and psychopathy groups, findings point to a developmental continuity, which may provide implications for theoretical perspectives on successful and unsuccessful psychopathy. In addition, the characteristics of CU-only group can provide information for therapeutic applications over CP.	Παρόλη την ετερογένεια στα Χαρακτηριστικά Σκληρότητας και Αμεταμέλειας (ΣΑ), οι ομάδες ΣΑ και προβλήματα συμπεριφοράς (ΣΑ+ΠΣ) και ΣΑ χωρίς ΠΣ (ΣΑ-μόνο), δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για την ομάδα ΣΑ-μόνο στη βιβλιογραφία. Πιστεύεται ότι τα χαρακτηριστικά ΣΑ αντιπροσωπεύουν το συναισθηματικό παράγοντα της Ψυχοπάθειας, και επίσης είναι ένας αναπτυξιακός πρόδρομος στην ενήλικη ψυχοπάθεια. Γι αυτό, αναμένεται ότι η ομάδα ΣΑ-μόνο να σχετίζεται με χαρακτηριστικά που περιγράφουν άτομα με ψυχοπάθεια που δεν έχουν αντικοινωνική συμπεριφορά ή καταδίκες (επιτυχημένοι ψ��χοπαθείς), ενώ η ομάδα ΣΑ+ΠΣ συνδέεται με χαρακτηριστικά που περιγράφουν άτομα με ψυχοπάθεια που έχουν καταδικαστεί για αντικοινωνική συμπεριφορά (αποτυχημένοι ψυχοπαθείς). Από ένα διαχρονικό δείγμα (Ν=1444), 250 έφηβοι επιλέχθηκαν και προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στην έρευνα, με βάση τα χαρακτηριστικά ΣΑ και τα ΠΣ τους. Κατά μέσο όρο, 147 οικογένειες (ΜΟηλικία=13.09, ΤΑ=2.76, 45.6% θήλυ; 14 δεν ανέφεραν την ηλικία τους) δέχθηκαν να συμμετάσχουν σε ξεχωριστές μελέτες στο πλαίσιο του έργου. Οι έφηβοι ταξινομήθηκαν σε Ομάδα ελέγχου (χαμηλό χαρακτηριστικά ΣΑ, χαμηλά ΠΣ; Ν=71), ομάδα ΣΑ-μόνο (Ν=36) και ομάδα ΣΑ+ΠΣ (Ν=40). Στη μελέτη 1, 43 συμμετέχοντες ερωτήθηκαν σχετικά με την εμπλοκή τους σε παραβιάσεις στο σχολείο και στην κοινωνία ή σε τιμωρίες, μαζί με ερωτήσεις σχετικά με τους τύπους επιθετικής συμπεριφοράς. Στη μελέτη 2, 54 έφηβοι και 135 μητέρες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια μετρώντας ατομικά χαρακτηριστικά (ιδιοσυγκρασία, αυτορρύθμιση, διαπροσωπικά χαρακτηριστικά) της νεολαίας. Στη μελέτη 3, χορηγήθηκαν σε 84 έφηβους ηλεκτρονικά έργα για αξιολόγηση των εκτελεστικών και γνωστικών λειτουργιών. Η ομάδα ΣΑ-μόνο ήταν λιγότερο πιθανό να παραβιάσουν κάποιο κανόνα του σχολείου ή της κοινωνίας και να πιαστούν σε σύγκριση με την ομάδα ΣΑ-ΠΣ. Επιπλέον, η ομάδα ΣΑ-μόνο ήταν λιγότερο παρορμητική, ναρκισσιστική, αντιδραστική και εμφανής επιθετική και λιγότερο ενεργοποιημένη σε ανταμοιβές σε σύγκριση με την ομάδα ΣΑ+ΠΣ. Επίσης, η ομάδα ΣΑ-μόνο ήταν πιο εστιασμένη και εμφάνιζε περισσότερο έλεγχο συμπεριφοράς σε σύγκριση με την ομάδα ΣΑ+ΠΣ. Η ομάδα ΣΑ-μόνο ήταν καλύτερη στην επιλεκτική προσοχή και στρατηγικό σχέδιο σε σύγκριση με την ομάδα ΣΑ+ΠΣ, και έπαιρνε περισσότερα ρίσκα από ότι η ομάδα ελέγχου, αλλά όχι από την ομάδα ΣΑ+ΠΣ. Επίσης, η ομάδα ΣΑ-μόνο εμφάνιζε καλύτερη μη λεκτική γνωστική ικανότητα, αλλά παρόμοιες γνωστικές ικανότητες σε σύγκριση με την ομάδα ΣΑ+ΠΣ. Τέλος, η ομάδα ελέγχου ανέφερε περισσότερα παρόμοια χαρακτηριστικά με την ομάδα ΣΑ-μόνο, παρά με την ομάδα ΣΑ+ΠΣ. Σε γενικές γραμμές, τα ευρήματα παρέχουν πληροφορίες στην ετερογένεια εντός των χαρακτηριστικών ΣΑ, ενώ εισηγούνται πως η ομάδα ΣΑ-μόνο εξακολουθεί να βρίσκεται σε κίνδυνο σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Προτείνοντας παρόμοια χαρακτηριστικά μεταξύ των ομάδων ΣΑ και ομάδων ψυχοπάθειας, τα ευρήματα δείχνουν προς μια αναπτυξιακή συνέχεια, η οποία μπορεί να παρέχει επιπτώσεις για τις θεωρητικές προσεγγίσεις για την επιτυχή και ανεπιτυχή ψυχοπάθεια. Επιπλέον, τα χαρακτηριστικά της ομάδα ΣΑ-μόνο, μπορούν να παρέχουν πληροφορίες για θεραπευτικές εφαρμογές για τα ΠΣ.
+259	483	553	Performance-aware congestion control in wireless sensor networks using resource control	Έλεγχος Συμφόρησης στα Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων, Βασισμένος στην Απόδοση, χρησιμοποιώντας Έλεγχο των Πόρων	Recent advances in Wireless Sensor Networks (WSNs) lead to applications with increased traffic demands. Performance in terms of throughput, latency, and power consumption is now a dominating factor that leads research in WSNs. There are many cases in the fields of automation, health, and disaster response that demand WSNs with strict performance assurances. Congestion occurrence is a key factor that can negatively affect the performance of WSNs. The overwhelming majority of approaches that deal with congestion control in WSNs attempt to control congestion, by reducing the rate with which sources inject packets in the network. This method is called traffic control. Although traffic control seems to be an effective method for controlling congestion, it presents a number of drawbacks which are not easy to ignore. The most important drawback steams from the fact that higher traffic load occurs when the monitored event takes place. At this instance there is a higher probability of congestion occurrence in the network. By controlling the rate with which packets are injected in the network, the amount of information that reaches the data sinks reduces. This fact can jeopardize the purpose of the network. Moreover, network connectivity issues arise since in most cases, this approach utilizes the shortest path from source to sink. Thus, in case of heavy data load, this path of nodes can easily become power exhausted. This leads to routing “holes” in the network. In this thesis we approach congestion control and avoidance in WSNs with a different perspective. In particular, when congestion occurs, instead of reducing the rate with which packets are injected in the network we program nodes to route a number packets through alternative paths in order to avoid the congested areas. This method is called resource control. To achieve this, we take advantage of the fact that wireless sensor nodes are frequently redundantly and/or densely deployed. Thus, initially we prove with mathematical analysis using a traffic flow model, that the traffic control method can be proven inefficient in specific scenarios where performance assurances are needed. Then, we prove that the inefficiencies of this method can be handled effectively by the resource control method. Then, we argue on the importance of topology control algorithms and study how tree- forming schemes can assist the purpose of congestion control with specific performance bounds. After this study, we propose an algorithm, called HTAP (Hierarchical Tree Alternative Path) which is an efficient algorithm for congestion control and avoidance, in terms of throughput and power consumption. Then, we propose an alternative algorithm, called DAlPaS (Dynamic Alternative Path Selection), which keeps the advantages of HTAP algorithm but presents higher and more stable performance in terms of time delay, power consumption and throughput. HTAP and DAlPaS algorithms are also evaluated under different placements. Finally, we compare the performance of HTAP, against different types of congestion control algorithms in WSNs.	Οι πρόσφατες εξελίξεις στα Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων (ΑΔΑ) οδηγούν σε εφαρμογές με αυξημένες απαιτήσεις κυκλοφορίας. Η απόδοση από απόψεως διαμετακομιστικής ικανότητας, χρονικής καθυστέρηση και κατανάλωσης ενέργειας, είναι τώρα ένας κυρίαρχος παράγοντας που κατευθύνει την έρευνα στα Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στον τομέα της αυτοματοποίησης, της υγείας και της αντιμετώπισης καταστροφών που απαιτούν ΑΔΑ με αυστηρές εγγυήσεις απόδοσης. Η εμφάνιση συμφόρησης είναι ένας παράγοντας κλειδί που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την απόδοση των ΑΔΑ. Η συντριπτική πλειοψηφία των προσεγγίσεων που ασχολούνται με τον έλεγχο της συμφόρησης σε ΑΔΑ, προσπαθούν να ελέγξουν τη συμφόρηση, με τη μείωση του ρυθμού με τον οποίο οι πηγές στέλνουν πακέτα δεδομένων στο δίκτυο. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται «Έλεγχος Κυκλοφορίας». Μολονότι ο «Έλεγχος Κυκλοφορίας» φαίνεται να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για τον έλεγχο της συμφόρησης, παρουσιάζει μια σειρά από μειονεκτήματα τα οποία δεν είναι εύκολο να αγνοηθούν. Το πιο σημαντικό μειονέκτημα πηγάζει από το γεγονός ότι τα υψηλότερα φορτία κυκλοφορίας παρουσιάζονται όταν το υπό παρακολούθηση φαινόμενο λαμβάνει χώρα. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης συμφόρησης στο δίκτυο. Ελέγχοντας το ρυθμό με τον οποίο τα πακέτα εκχέονται στο δίκτυο, η ποσότητα των πληροφοριών που φτάνει τις καταβόθρες δεδομένων μειώνεται. Το γεγονός αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την αποστολή του δικτύου. Επιπλέον, θέματα συνδεσιμότητας του δικτύου δύναται να προκύψουν καθώς αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιεί συνήθως πάντα τη συντομότερη διαδρομή, από την πηγή στην καταβόθρα. Έτσι σε περίπτωση που υπάρχει μεγάλο φορτίο δεδομένων, η ενέργεια των κόμβων που αποτελούν αυτή τη διαδρομή μπορεί να εξαντληθεί. Αυτό οδηγεί σε «τρύπες» δρομολόγησης στο δίκτυο. Σε αυτήν την διατριβή προσεγγίζουμε τον έλεγχο και αποφυγή της συμφόρησης στα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων από μια διαφορετική οπτική γωνία. Έτσι, όταν συμβεί συμφόρηση, αντί να μειώνουμε το ρυθμό με τον οποίο τα πακέτα εκχέονται στο δίκτυο, προγραμματίζουμε τους κόμβους να δρομολογήσουν αριθμό πακέτων μέσω εναλλακτικών διαδρομών για να αποφύγουν τις συμφορημένες περιοχές. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται «έλεγχος πόρων». Για να το πετύχουμε αυτό, εκμεταλλευόμαστε το γεγονός ότι τα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων, συχνά αναπτύσσονται σε αφθονία ή/και πυκνά. Έτσι, αρχικά αποδεικνύουμε με μαθηματική ανάλυση χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο ροής κυκλοφορίας ότι η μέθοδος «Ελέγχου Κυκλοφορίας» μπορεί να αποδειχθεί ανεπαρκής για συγκεκριμένα σενάρια όπου απαιτούνται διασφαλίσεις απόδοσης και ότι οι ανεπάρκειες αυτής της μεθόδου μπορούν να χειριστούν αποδοτικά με τη μέθοδο «ελέγχου πόρων». Ακολούθως, επιχειρηματολογούμε στη σημασία των αλγορίθμων έλεγχου τοπολογίας και μελετούμε πως σχήματα δημιουργίας δένδρων μπορούν να βοηθήσουν στο σκοπό του ελέγχου συμφόρησης με συγκεκριμένα όρια απόδοσης. Μετά από τη μελέτη αυτή, προτείνουμε έναν αλγόριθμο που ονομάζεται HTAP (Ιεραρχικό Δένδρο Εναλλακτική Διαδρομή), που είναι ένας αποδοτικός αλγόριθμος για τον έλεγχο της και αποφυγή της συμφόρησης, όσον αφορά την διαμετακομιστική ικανότητα και την κατανάλωση ενέργειας. Στη συνέχεια, προτείνουμε ένα εναλλακτικό αλγόριθμο, που ονομάζεται DAlPaS (Δυναμική Επιλογή Εναλλακτικής Διαδρομής), ο οποίος διατηρεί τα πλεονεκτήματα του αλγορίθμου HTAP αλλά παρουσιάζει μεγαλύτερη και πιο σταθερή απόδοση από άποψη χρόνου καθυστέρησης, κατανάλωσης ενέργειας και απόδοσης. Οι αλγόριθμοι HTAP και DAlPaS αξιολογούνται επίσης υπό διαφορετικές τοποθετήσεις κόμβων. Τέλος συγκρίνουμε την απόδοση μεταξύ των μεθόδων «ελέγχου πόρων» και «ελέγχου κυκλοφορίας», για έλεγχο συμφόρησης και στο τέλος μελετάμε την παράταση της διάρκειας ζωής που οι αλγόριθμοι ελέγχου συμφόρησης που χρησιμοποιούν τη μέθοδο ελέγχου των πόρων μπορούν να προσφέρουν σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων. Κλείνοντας, παρουσιάζουμε τα συμπεράσματά μας και την μελλοντική εργασία.
+260	553	549	Mathematical analogical reasoning: a multidimensional cognitive and meta-cognitive model	Μαθηματική αναλογική σκέψη: ένα πολυδιάστατο γνωστικό μόντελο	Proportionality’s fundamental importance for everyday life, resulted in early systematic attempts towards the definition of the concept (Kline, 1990). Today however, gaps appear in defining those elements that are directly connected with the ability to use proportions and therefore think proportionally (Lamon, 1999a). Traditionally, proportional thinking has been considered synonymous with the ability to solve proportional missing-value problems (Lesh, Post & Behr, 1998; Misailidou & Williams, 2003). However, research on the illusion of linearity (De Bock, Vershaffel & Janssens, 1998; Modestou & Gagatsis, 2004a; Van Dooren, 2005) suggests that this typical approach of proportional reasoning is not comprehensive. Pupils, irrespective of age, even though succeeding in solving typical proportional problems, they fail to distinguish between proportional and non-proportional situations (Modestou & Gagatsis, 2004b). As a result of this failure, an illusion of the existence of linearity is created in pupils, resulting in the use of proportional strategies for the solution of even non-proportional situations. These facts constituted the foundation for confirming the existence of a theoretical model of interpreting the ability for proportional reasoning, which was the main purpose of this research. At the same time, this research aimed at the definition of the nature of the phenomenon of the illusion of linearity, as well as at the designation of the phenomenon as an indispensable part of the new model of proportional reasoning. Finally, an attempt has been made towards the organisation and implementation of a suitable didactic situation that would resolve in the confrontation of the illusion of linearity, something that has not been successfully achieved so far. The research was completed in two phases. The first phase was quantitative and therefore, three different tests including analogical, proportional and non-proportional situations were administered to pupils ranging from the 5th grade of primary school to the 3rd grade of secondary school. In the second phase, a teaching intervention took place in the sixth grade of primary school, which aimed at the limitation of pupils’ tendency to apply proportional strategies for the solution of non linear situations. The results confirmed the existence of a multi-dimensional model of proportional thinking, contributing in this way at the definition of the concept. In this model, the dimensions of analogical reasoning, proportional reasoning and meta-analogical awareness take a constitutive part. Thus, proportional thinking does not coincide exclusively with the ability to solve proportional problems (proportional reasoning), but it also involves the ability to handle verbal and arithmetical analogies (analogical reasoning) together with the ability to discern and solve non-proportional situations (meta-analogical awareness), which is metacognitive in nature. This research has also succeeded in determining the nature of the phenomenon of the illusion of linearity. The obstacle behind pupils’ tendency to apply proportional strategies to non proportional situations is not exclusively developmental or didactical, as it does not appear due to a lack of a specific knowledge. On the contrary, linearity constitutes an epistemological obstacle for pupils’ meta-analogical awareness and therefore for their ability to handle non-proportional situations. The definition of the nature of the obstacle led to the implementation of an intervention program with a suitable didactical situation. The results of this implementation have indicated a successful way of dealing with the obstacle, as pupils managed to question the universal remedy of the linear model despite their initial difficulties.	Η θεμελιώδης σημασία της έννοιας της αναλογίας στη ζωή του ανθρώπου είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν από πολύ νωρίς συστηματικές προσπάθειες ορισμού της (Kline, 1990). Σήμερα φαίνεται να υπάρχουν κενά στον ορισμό της ικανότητας που σχετίζεται με την εφαρμογή της έννοιας της αναλογίας και ειδικότερα της ικανότητας για μαθηματική αναλογική σκέψη (Lamon, 1999a). Παραδοσιακά η μαθηματική αναλογική σκέψη έχει θεωρηθεί συνώνυμη με την ικανότητα επίλυσης τυπικών αναλογικών προβλημάτων (Lesh, Post & Behr, 1988; Misailidou & Williams, 2003). Έρευνες γύρω από το φαινόμενο της ψευδαίσθησης της αναλογίας (De Bock, Verschaffel & Janssens, 1998; Modestou & Gagatsis, 2004a; Van Dooren, 2005) υποδεικνύουν ότι αυτή η θεώρηση της μαθηματικής αναλογικής σκέψης δεν μπορεί να ισχύει απόλυτα. Οι μαθητές ανεξαρτήτως ηλικίας, ενώ επιτυγχάνουν στην επίλυση τυπικών αναλογικών προβλημάτων, αποτυγχάνουν στο να τα διακρίνουν από άλλα μη αναλογικά προβλήματα (Modestou & Gagatsis, 2004b). Ως αποτέλεσμα της αποτυχίας διάκρισης των αναλογικών από τις μη αναλογικές καταστάσεις, δημιουργείται στους μαθητές μια “ψευδαίσθηση” για την ύπαρξη αναλογίας, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν αναλογικές στρατηγικές για να επιλύσουν ακόμη και τα μη αναλογικά έργα. Τα στοιχεία αυτά αποτέλεσαν τη βάση για επιβεβαίωση της ύπαρξης ενός θεωρητικού μοντέλου ερμηνείας της μαθηματικής αναλογικής σκέψης, η οποία ήταν και βασικός σκοπός της ερευνητικής εργασίας. Στα πλαίσια του μοντέλου αυτού διερευνήθηκε το φαινόμενο της ψευδαίσθησης της αναλογίας ως αναπόσπαστο μέρος της μεταγνωστικής διάστασης της μαθηματικής αναλογικής σκέψης. Ταυτόχρονα έγινε προσπάθεια καθορισμού της φύσης του φαινομένου της ψευδαίσθησης της αναλογίας και αποτελεσματικής αντιμετώπισής του με την οργάνωση μιας κατάλληλης διδακτικής παρέμβασης, κάτι που δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. Η έρευνα υλοποιήθηκε σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση αφορούσε στη συλλογή ποσοτικών δεδομένων κατά την οποία χορηγήθηκαν τρία διαφορετικά δοκίμια σε μαθητές της Ε’ Δημοτικού μέχρι τη Γ’ Γυμνασίου. Τα δοκίμια αφορούσαν στο χειρισμό αναλογικών και μη αναλογικών καταστάσεων οι οποίες παρουσιάζονταν σε διαφορετικά πλαίσια. Στη δεύτερη φάση διεξάχθηκε μια διδακτική παρέμβαση στη Στ’ Δημοτικού, η οποία στόχευε στον περιορισμό του φαινομένου της ψευδαίσθησης της αναλογίας. Τα ευρήματα έχουν επιβεβαιώσει την ύπαρξη ενός πολυδιάστατου μοντέλου ερμηνείας της μαθηματικής αναλογικής σκέψης, συνεισφέροντας στον προσδιορισμό της ίδιας της έννοιας. Στην έννοια της μαθηματικής αναλογικής σκέψης δεν περιλαμβάνεται αποκλειστικά η ικανότητα επίλυσης μαθηματικών αναλογικών έργων (μαθηματικός αναλογικός συλλογισμός), αλλά και η ικανότητα χειρισμού αναλογικών καταστάσεων σε ένα πλαίσιο μη μαθηματικό (αναλογικός συλλογισμός). Αναπόσπαστο μέρος της έννοιας της μαθηματικής αναλογικής σκέψης αποτελεί και η ικανότητα καθορισμού και διάκρισης των αναλογικών χαρακτηριστικών μιας κατάστασης, συνιστώντας τη μεταγνωστική διάσταση της έννοιας. Κάτω από αυτή τη διάσταση της μετα-αναλογικής ενημερότητας εντάσσεται και μπορεί να μελετηθεί το φαινόμενο της ψευδαίσθησης της αναλογίας. Εκτός από το μοντέλο μαθηματικής αναλογικής σκέψης, η ερευνητική εργασία κατάφερε να καθορίσει τη φύση του εμποδίου πίσω από το φαινόμενο της ψευδαίσθησης της αναλογίας και να δείξει ότι το εμπόδιο δεν είναι αποκλειστικά αναπτυξιακό και διδακτικό, αφού ο τρόπος που οι μαθητές χειρίζονται τα μη αναλογικά έργα δεν οφείλεται σε μια δυσκολία ή απουσία γνώσης αλλά σε μια σταθερή γνώση. Η γνώση της ��ναλογίας όπως αυτή παρεμβαίνει στην επίλυση των αναλογικών έργων αποτελεί επιστημολογικό εμπόδιο για την μετα-αναλογική ενημερότητα των μαθητών και άρα για την ικανότητα διάκρισης και επίλυσης μη αναλογικών έργων. Ο καθορισμός της φύσης του φαινομένου είναι καθοριστικός και για την αντιμετώπισή του, η οποία όπως φάνηκε μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την οργάνωση και την εφαρμογή μιας κατάλληλης διδακτικής κατάστασης.
+261	379	449	Clustering attributed multi-graphs	Ομαδοποίηση αντικειμένων σε δίκτυα πληροφοριών	An attributed multigraph is a structure that efficiently represents real world networks. In an attributed graph, a vertex represents an object. A vertex is characterized by some attributes corresponding to the object's properties. Edges capture the objects' relationships. Clustering aims to partition the objects into groups, namely clusters, based on various criteria. In real world networks each object property, i.e. attribute and edge-type, contains different information. Some of these properties may be irrelevant to the clustering task. Hence, we must identify the significance of each attribute and edge-type. Clustering process must consider the significance of vertex properties to achieve high-quality results. Many existing attributed graph clustering methods assume the vertex properties are equally important, or they ignore that many edge types exist. Also, they discover clusters characterized by attribute homogeneity that form densely connected components. Yet, identifying clusters of objects that share similar connections is also important. We propose a collection of novel methods to detect clusters in an attributed multigraph. Proposed methods can exploit the computational power of modern multicore architectures. Hence, they can handle large datasets. We propose unified similarity or distance functions that efficiently combine the various vertex properties. We additionally design weighting mechanisms. The proposed methods identify the importance of each vertex property using these mechanisms. They so balance and combine the vertex properties efficiently. The result is the improvement of clustering quality in terms of various evaluation measures. Our goal is to maximize the unified similarity among vertices in the same cluster. Cluster members must have high similar connectivity, i.e. relate/connect to the same vertices. Also, they must be characterized by close attribute values (low entropy). To the best of our knowledge, we are among the first to optimize similar connectivity. Moreover, we leverage proposed methods to solve a practical issue. That is, how to offer reliable, evidence-based recommendations to European organizations. To do so, we cluster the European research activities network. That is, the network of all organizations that participated to projects funded by the European Union. We propose a clustering-based recommendation method that analyzes the clustering results to provide recommendations. Organization and researchers can use our system to establish new collaborations. To the best of our knowledge, this is the first system to offer such services to the community.	Ένα δικτύων πληροφοριών (information networks) μπορεί να μοντελοποιηθεί αποτελεσματικά ως ένας πολυγράφος ιδιοτήτων (attributed multi-graph). Σε ένα πολυγράφο ιδιοτήτων μια κορυφή (vertex) αντιπροσωπεύει ένα αντικείμενο. Κάθε κορυφή χαρακτηρίζεται από κάποιες τιμές που αντιστοιχούν στις ιδιότητες του αντικειμένου που αντιπροσωπεύει. Οι συνδέσεις αναπαριστούν τις σχέσεις που έχουν τα αντικείμενα. Η ομαδοποίηση (clustering) αποσκοπεί στη διαίρεση των αντικειμένων σε ομάδες βάση διαφόρων κριτηρίων. Σε πραγματικά δίκτυα πληροφοριών, κάθε χαρακτηριστικό των αντικειμένων, π.χ. ιδιότητες και τύποι συνδέσεων, περιέχει διαφορετική πληροφορία, και ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να μην είναι χρήσιμα στην διαδικασία ομαδοποίησης. Επομένως, πρέπει να προσδιορίσουμε πόσο σημαντική είναι η κάθε ιδιότητας και ο κάθε τύπος ακμής. Όταν η διαδικασία ομαδοποίησης λαμβάνει υπ��ψη το πόσο σημαντικά είναι τα χαρακτηριστικά των αντικειμένων επιτυγχάνει αποτελέσματα υψηλής ποιότητας. Πολλές υπάρχουσες μέθοδοι ομαδοποίησης αντικειμένων/κόμβων σε γράφους ιδιοτήτων θεωρούν ότι οι ιδιότητες των αντικειμένων είναι το ίδιο σημαντικές ή αγνοούν την ύπαρξη συνδέσεων πολλαπλών τύπων. Επίσης, ανακαλύπτουν ομάδες που χαρακτηρίζονται από ομοιογένεια χαρακτηριστικών και είναι πυκνά συνδεδεμένες (densely connected components). Ωστόσο, η αναγνώριση ομάδων αντικειμένων που μοιράζονται παρόμοιες συνδέσεις είναι επίσης σημαντική. Προτείνουμε μια συλλογή καινοτόμων μεθόδων για την εύρεση ομάδων σε ένα δίκτυο πληροφοριών που μοντελοποιείται ως ένας πολυγράφος ιδιοτήτων. Οι προτεινόμενες μέθοδοι μπορούν να εκμεταλλευτούν την υπολογιστική ισχύ των σύγχρονων πολυπύρηνων υπολογιστών έτσι ώστε να είναι ικανές να χειριστούν μεγάλα σύνολα δεδομένων. Προτείνουμε συναρτήσεις ενοποιημένης ομοιότητας ή απόστασης που συνδυάζουν αποτελεσματικά τα χαρακτηριστικά των κορυφών και σχεδιάζουμε μηχανισμούς στάθμισης. Οι προτεινόμενες μέθοδοι ομαδοποίησης προσδιορίζουν τη σημαντικότητα κάθε χαρακτηριστικού (ιδιότητας και τύπου ακμών) των αντικειμένων χρησιμοποιώντας αυτούς τους μηχανισμούς στάθμισης, και έτσι εξισορροπούν και συνδυάζουν αποτελεσματικά όλα τα χαρακτηριστικά των κορυφών. Το αποτέλεσμα είναι η βελτίωση της ποιότητας της ομαδοποίησης με βάση διάφορα ευρέως αποδεκτά μέτρα αξιολόγησης αλγορίθμων ομαδοποίησης. Ο στόχος μας είναι να μεγιστοποιήσουμε την ενοποιημένη ομοιότητα μεταξύ των κορυφών που ανήκουν στην ίδια ομάδα. Τα μέλη μιας ομάδας πρέπει να έχουν υψηλή παρόμοια συνδεσιμότητα (similar connectivity), δηλαδή να σχετίζονται/συνδέονται με τις ίδιες κορυφές. Επίσης, πρέπει να χαρακτηρίζονται από κοντινές τιμές ιδιοτήτων (χαμηλή εντροπία). Είμαστε από τους πρώτους που βρίσκουμε ομάδες με παρόμοια συνδεσιμότητα σε πολυγράφους ιδιοτήτων. Επιπλέον, αξιοποιούμε τις προτεινόμενες μεθόδους για την επίλυση ενός πρακτικού ζητήματος. Συγκεκριμένα, αναπτύσσουμε ένα σύστημα το οποίο προσφέρει αξιόπιστες συστάσεις (recommendations) σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς για καινούριες συνεργασίες. Για να το επιτύχουμε αυτό ομαδοποιούμε τους οργανισμούς που έχουν συμμετάσχει σε έργα που χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο του προγράμματος Horizon 2020. Στην συνέχεια, προτείνουμε μια μέθοδο που αναλύει τα αποτελέσματα της ομαδοποίησης για να εξάγει πιθανές συνεργασίες. Οι οργανισμοί και οι ερευνητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν το σύστημά μας για να για να εντοπίσουν νέους συνεργάτες. Από όσο γνωρίζουμε, το σύστημα μας είναι το πρώτο που προσφέρει τέτοιες υπηρεσίες στην κοινότητα.
+262	305	300	Synthesis and charactirization of Europium (iii) complexes with 1,2,4 - triazine derivatives – enhanced of photophysical properties	Σύνθεση και μελέτη συμπλοκών του Ευρώπιου (ΙΙΙ) με υποκατεστημένα 1,2,4 - τριαζινικά παράγωγα - ενίσχυση φωτοφυσικών ιδιοτήτων	Here in, we describe the synthesis and characterization of new Eu(III) complexes with 1,2,4-triazine derivatives, without β-diketones, in order to investigate the enhancement of luminescence via the energy transfer process from these kind of ligands. We study the influence of photoluminescence as a consequence of the p-substitution of benzyl rings, the position of N atoms at the triazines, the number of chromophores and the geometry of the ligands. The 1,2,4-triazine ligands show strong absorption at UV-Vis region. The coordination of the ligands with Eu(III) enhances its photoluminescence in a great degree via the energy transfer from the organic molecule to the metal ion (antenna effect). The determination of the structure of the complexes in the solid state has been performed by single crystal X-ray crystallography. The complexes have been also characterized by 1Η–NMR, UV-Vis and photoluminescence spectroscopies. The packing arrangements of the compounds reveal strong intermolecular interactions (π-stacking, H-bonds). These interactions exist also in solution as confirmed by a) the strong dependence of the chemical shifts of the aromatic protons with the variation of concentration and b) the red-shift of the excitation peaks with the increase of the concentration. The mechanism of enhancement and quenching of the luminescence has been investigated by DFT/B3LYP calculation were performed on the triazine ligands. The 6-31G(d) basis sets were used for all atoms. It was observed that the intra-molecular charge transfer from the phenyl to the triazine ring (formula) as well as the (formula) transition of the triazine ring affect strongly the luminescence of the complexes. Finally, the complexes were used as solar concentrator to photovoltaic cells and the results indicate their capability to enchance the yields of the photovoltaic cells up to 26% of the photocurrent and 8% of the photovoltage.	Στα πλαίσια της παρούσας διδακτορικής διατριβής συντέθηκαν για πρώτη φορά τρισθενή σύμπλοκα του Eu(III) με διαφορετικής υποκατάστασης 1,2,4-τριαζινικά παράγωγα, χωρίς μόρια δικετόνης, θέλοντας να μελετήσουμε την ενίσχυση της φωταύγειας του μετάλλου που πραγματοποιείται από τη μεταφορά ενέργειας τέτοιου είδους υποκαταστατών, εξετάζοντας παραμέτρους όπως η διαφορετική p-υποκατάσταση των βενζολικών ομάδων, η θέση των αζώτων στους αρωματικούς δακτυλίους, ο αριθμός των χρωμοφόρων ομάδων και τέλος τη γεωμετρία τους. Οι υποκαταστάτες, οι οποίοι επιλέχθηκαν απορροφούν ισχυρά στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και συγκεκριμένα στην περιοχή του εγγύς υπεριώδους και ορατού. Η ένταξη των υποκαταστατών στο μεταλλικό κέντρο ενισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη φωταύγεια του Eu(III) επιβεβαιώνοντας έτσι τη μεταφορά ενέργειας που επιτυγχάνεται προς αυτό (antenna effect). Ο χαρακτηρισμός της δομής των συμπλόκων στη στερεά κατάσταση πραγματοποιήθηκε με κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ σε μονοκρυστάλλους, ενώ στο διάλυμα με φασματοσκοπίες παραμαγνητικού πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, ορατού υπεριώδους και φθορισμού. Από τη διευθέτηση των συμπλόκων στο χώρο διαπιστώθηκε η ανάπτυξη ισχυρών διαμοριακών αλληλεπιδράσεων (π-stacking, δεσμοί υδρογόνου). Η ύπαρξη των τελευταίων διαπιστώθηκε και στο διάλυμα, α) από την έντονη εξάρτηση της χημικής μετατόπισης των αρωματικών πρωτονίων με τη μεταβολή της συγκέντρωσης και β) από την μετατόπιση του μέγιστου της κορυφής διέγερσης προς μεγαλύτερα μήκη κύματος με αύξηση της συγκέντρωσης. Ο μηχανισμός της ενίσχυσης και απόσβεσης του φωσφορισμού διερευνήθηκε με την πραγματοποίηση DFT/B3LYP θεωρητικών υπολογισμών σε επίπεδο 6-31G(d). Διαπιστώθηκε πως η ενδομοριακή ηλεκτρονιακή μετάπτωση μεταφοράς φορτίου (ILCT) από τους βενζολικούς στον τριαζινικό δακτύλιο (χημικός τύπος), καθώς και η (χημικός τύπος) μετάπτωση στο τριαζινικό δακτύλιο επηρεάζουν τη φωταύγεια των συμπλόκων. Τέλος από τις μελέτες εναπόθεσης των συμπλόκων της εργασίας που πραγματοποιήθηκαν σε φωτοβολταϊκές κυψελίδες, διαπιστώθηκε η ικανότητά τους να ενισχύουν τις αποδόσεις των κυψελίδων μέχρι και 26% στο ρεύμα και 8% στο δυναμικό της κυψελίδας.
+263	482	473	Interactive diffuse global illumination discretization methods for dynamic environments	Διαδραστικοί Μέθοδοι Διακριτοποίησης Διάχυτου Καθολικού Φωτισμού για Δυναμικά Περιβάλλοντα	Global illumination still finds limited use in interactive applications due to the overwhelming computational cost of solving for the transport of light in dynamic scenes, which is normally estimated in graphics through the Rendering equation. The solutions proposed in this dissertation are based on approximations that concentrate on discretization methods of the problem domain. First we considered the creation of a discretized representation of the visibility function around an object, as the exact visibility computation is expensive to compute in real-time. Then we examined the creation of a discretized representation of the incoming light in order to estimate diffuse interactions from multiple light bounces. Finally, we investigated the creation of a discretized representation of the scene geometry and use it for accelerating the above process. For accelerating the visibility computation of the lighting equation in dynamic scenes composed of rigid objects, we pre-computed the visibility as seen from the environment, onto the bounding sphere surrounding the object and encoded it into maps. The visibility function is encoded by a four-dimensional visibility field that describes the distance of the object in each direction for all positional samples on a sphere around the object. Thus, we are able to speed up the calculation of most algorithms that trace visibility rays to real-time frame rates. In order to estimate the diffuse interactions of light in dynamic environments we examined the creation of a discretized representation of the incoming light. We used a Virtual Point Light illumination model, representing indirect lighting as direct illumination from a cloud of point lights, on the volume representation of a complex scene. Unlike other dynamic VPL-based real-time approaches, our method handles occlusion (shadowing and masking) caused by the interference of geometry and is able to estimate diffuse inter-reflections from multiple light bounces in addition to energy from emissive materials. As the bottleneck of the VPL-based approach was the volume generation of the scene, we investigated the discretization of the geometry of dynamic environments. We developed two real-time surface voxelization algorithms and a volume data caching structure, the Volume Buffer, which encapsulates functionality, storage and access similar to a frame buffer object, but for three-dimensional scalar data. The Volume Buffer can accumulate up to 1024 bits of arbitrary data per voxel, as required by the specific application. The efficient voxelization algorithm enables the fast generation of arbitrary scalar volume data attributes and is easy to integrate into existing frameworks, thus being able to produce illumination from multiple light bounces. Additionally, we introduced the concept of Incremental Voxelization for the multi-valued, scalar volume rasterization of fully dynamic scenes. Where current image-based voxelization algorithms repeatedly regenerate the volume using the deferred geometry image buffers of a single frame, we incrementally update the existing voxels and therefore, produce a far more complete voxelization of the scene, offering improved quality and stability at a small overhead.	Ο υπολογισμός του διάχυτου Καθολικού Φωτισμού βρίσκει ακόμη περιορισμένη χρήση σε διαδραστικές εφαρμογές, λόγω του υπολογιστικού κόστους της επίλυσης της εξίσωσης φωτο-ρεαλιστικής απεικόνισης φωτισμού σε δυναμικά περιβάλλοντα. Οι λύσεις που προτείνονται στην εργασία αυτή βασίζονται σε προσεγγίσεις που εστιάζονται σε μεθόδους διακριτοποίησης του προβλήματος. Πρώτα θεωρήσαμε τη δημιουργία μίας διακριτοποιημένης αναπαράστασης της συνάρτησης ορατότητας γύρω από ένα αντικείμενο, καθώς ο ακριβής υπολογισμός της είναι δαπανηρός σε πραγματικό χρόνο. Στη συνέχεια εξετάσαμε τη δημιουργία μίας διακριτοποιημένης αναπαράστασης του εισερχόμενου φωτός, προκειμένου να εκτιμηθούν οι διάχυτες αλληλεπιδράσεις από πολλαπλές αναπηδήσεις του φωτός. Τέλος, μελετήθηκε η δημιουργία μίας διακριτοποιημένης αναπαράστασης της γεωμετρίας της σκηνής για να χρησιμοποιηθεί για την επιτάχυνση της παραπάνω διαδικασίας. Για την επιτάχυνση του υπολογισμού της εξίσωσης ορατότητας της εξίσωσης φωτισμού σε δυναμικές σκηνές, προϋπολογίσαμε την ορατότητα, όπως αυτή φαίνεται από το περιβάλλον, πάνω στη σφαίρα που περιβάλλει το αντικείμενο και την κωδικοποιήσαμε σε χάρτες. Η εξίσωση ορατότητας κωδικοποιείται από ένα τετραδιάστατο πεδίο, που περιγράφει την απόσταση του αντικειμένου σε κάθε κατεύθυνση για όλα τα δείγματα θέσης σε μια σφαίρα γύρω από το αντικείμενο. Έτσι, ήμασταν σε θέση να επιταχύνουμε τον υπολογισμό των περισσότερων αλγορίθμων που χρησιμοποιούν ακτίνες ορατότητας σε τιμές πραγματικού χρόνου. Προκειμένου να εκτιμηθούν οι αλληλεπιδράσεις του διάχυτου φωτισμού σε δυναμικά περιβάλλοντα εξετάσαμε τη δημιουργία μίας διακριτοποιημένης αναπαράστασης του εισερχόμενου φωτός. Χρησιμοποιήσαμε το μοντέλο φωτισμού Εικονικό Σημειακό Φως (ΕΣΦ), που αντιπροσωπεύει έμμεσο φωτισμό ως άμεσο φωτισμό από ένα σύννεφο από σημειακά φώτα, τοποθετημένα στην ογκο-αναπαράσταση μιας σύνθετης σκηνής. Σε αντίθεση με άλλες πραγματικού χρόνου προσεγγίσεις που βασίζονται σε ΕΣΦ, η μέθοδός μας χειρίζεται ορατότητα (σκίαση και συγκάλυψη) που προκαλείται από την παρεμβολή της γεωμετρίας και είναι σε θέση να εκτιμήσει διάχυτες αντανακλάσεις από πολλές αναπηδήσεις φωτός επιπροσθέτως της ενέργειας από εκπέμπων υλικά. Καθώς το σημείο συμφόρησης της ΕΣΦ προσέγγισης ήταν η δημιουργία του όγκου της σκηνής, ερευνήσαμε την διακριτοποίηση της γεωμετρίας για δυναμικά περιβάλλοντα. Αναπτύξαμε δύο μοντέλα πραγματικού χρόνου για τη διακριτοποίηση της επιφάνειας της γεωμετρίας καθώς και μία προσωρινή αποθηκευτική δομή δεδομένων όγκου, το Καταχωρητή Όγκου, η οποία ενσωματώνει λειτουργικότητα, αποθήκευση και πρόσβαση παρόμοια με ένα αντικείμενο καταχωρητή εικόνας, αλλά για τρισδιάστατα δεδομένα. Ο Καταχωρητής Όγκου μπορεί να συσσωρεύονται μέχρι 1024 δυφία αυθαίρετων στοιχείων ανά ογκο-στοιχείο, όπως απαιτείται από τη συγκεκριμένη εφαρμογή. Ο αποτελεσματικός αλγόριθμος της δημιουργίας ογκο-στοιχείων, επιτρέπει τη γρήγορη δημιουργία αυθαίρετων δεδομένων όγκου και είναι εύκολο να ενταχθεί σε υφιστάμενα πλαίσια, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να παράγει φωτισμό από πολλαπλές αναπηδήσεις φως. Επιπλέον, εισήγαγαμε την έννοια της Επαυξητικής δημιουργίας ογκοστοιχείων για τον σχηματισμό πλειότιμων δεδομένων όγκου πλήρως δυναμικών σκηνών. Όπου οι σημερινοί αλγόριθμοι δημιουργίας ογκο-στοιχείων με βάση την εικόνα, αναγεννούν επανειλημμένα τον όγκο χρησιμοποιώντας ένα μεμονωμένο καρέ, εμείς ενημερώνουμε σταδιακά τα εγκο-στοιχεία χρησιμοποιώντας πολλά καρέ και ως εκ τούτου, παράγουμε έναν πολύ πιο πλήρη δομή ογκο-στοιχείων της σκηνής, προσφέροντας βελτιωμένη ποιότητα και σταθερότητα με πολύ μικρή επιβάρυνση.
+264	495	497	Metal organic frameworks based on a semi-rigid tricarboxylic ligand: synthesis, study and post-synthetic modifications through reactions involving single crystals	Μεταλλο-οργανικά πλέγματα βασισμένα σε ένα ημι-εύκαμπτο τρικαρβοξυλικό υποκαταστάτη : σύνθεση, μελέτη και μετασυνθετικές τροποποιήσεις της δομής τους μέσω αντιδράσεων σε μονοκρυστάλλους	The research on metal-organic frameworks (MOFs) has seen an enormous activity over the past decade, not only because of their interesting structural features but also due to their extraordinary physical properties. One of the most recent and important advances in the chemistry of MOFs is related to the development of efficient methods for their post – synthetic modification (PSM). It is preferable for such modifications to proceed in a single-crystal-to-single-crystal (SCSC) fashion, in order to gain direct structural information for the modified compounds via their complete characterization with single crystal X-ray crystallography. Although it is very difficult to rationally synthesize MOFs susceptible to SCSC transformations, a strategy that may assist in the isolation of MOFs with such properties consists of the use of semi-rigid or flexible polytopic ligands. On the other side, Ln3+ MOFs with polycarboxylate ligands can be excellent materials for the study of SCSC transformations, because of their high stability in air and various solvents as well as their weakly bound solvent ligands that could be easily released. In the present thesis, we describe the synthesis and characterization of 10 new lanthanide MOFs (La3+, Ce3+, Pr3+, Nd3+, Sm3+, Eu3+, Gd3+, Tb3+, Dy3+, Ho3+) and 1 Cd2+ MOF, based on the semi-rigid tricarboxylate ligand H3CIP. We also report 5 new lanthanide MOFs (Ce3+, Pr3+, Nd3+, Eu3+and Gd3+) based on H3CAP ligand which is the reduced analogue of H3CIP. The LnCIP compounds (specifically UCY-2 (Nd3+) and UCY-8 (Eu3+)) exhibit an extraordinary capability to undergo a series of SCSC transformations. The latter comprise the exchange of the coordinating solvent molecules of UCY-2 and UCY-8 by terminally ligating solvent molecules and organic ligands with multiple functional groups, chelating organic ligands, anions and two different organic molecules.We also performed suchsingle crystal coordinating solvent exchange reactions using a previously reported rigid MOF [Eu2(N-BDC)3(DMF)4] (EuN-BDC) (H2N-BDC=2-amino-1,4-benzene-dicarboxylic acid). It was shown that the terminal solvent molecules of EuN-BDC can be substituted by other organic molecules as observed in the case of LnCIP MOFs. Investigation of the photophysical properties of UCY-8 and EuN-BDC and their analogues revealed that the incorporation, via SCSC, of ligands with capability to efficiently transfer energy to Eu3+ resulted in a substantial enhancement of their photoluminescence. We also investigated the capability of UCY-5 (Ce3+), CeN-BDC, GdN-BDC and UCY-9 (Gd3+) to absorb liquid MeOH. The results of the sorption experiments indicated that UCY-5 displays a significant absorption capacity for MeOH while the sorbent is reusable and is also capable for highly selective sorption of MeOH over EtOH. The Cd2+ MOF, [Cd3(CIP)2(DMF)3]DMF14H2O (UCY-3), shows a unique (3,3,6)-connected topology and is based on a triangular [Cd3(COO)6] secondary building unit that appears for the first time in MOFs chemistry. UCY-3 displays significant capability for exchange of the guest solvents by various organic molecules in a SCSC fashion allowing the incorporation of benzene (23 wt %) and toluene (6.5 wt %) into its pores.	Τα τελευταία χρόνια η σύνθεση μεταλλο-οργανικών πλεγμάτων (Metal-Organic Frameworks, MOFs) αποτελεί έναν από τους κυριότερους ερευνητικούς στόχους πολλών ερευνητικών ομάδων παγκοσμίως, όχι μόνο εξαιτίας των ενδιαφερουσών δομικών χαρακτηριστικών τους αλλά και λόγω των φυσικών τους ιδιοτήτων. Μια από τις πιο πρόσφατες ερευνητικές εξελίξεις στην χημεία των MOFs αφορά την ανάπτυξη νέων μεθόδων γ��α την μετασυνθετική τους τροποποίηση (Post-Synthetic Modification (PSM)). Με αυτή τη μέθοδο επιτυγχάνεται η στοχευμένη τροποποίηση των δομών των MOFs και τελικά η βελτιστοποίηση των φυσικών τους ιδιοτήτων. Τέτοιοι μετασυνθετικοί μετασχηματισμοί είναι προτιμότερο να πραγματοποιούνται από μονοκρύσταλλο σε μονοκρύσταλλο (single-crystal-to-single-crystal SCSC transformations), προκειμένου να αποκτηθούν δομικές πληροφορίες για τις τροποποιημένες ενώσεις, μέσω του πλήρους χαρακτηρισμού τους με κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ σε μονοκρυστάλλους. Αν και είναι γενικά δύσκολο να γίνει στοχευμένη σύνθεση MOFs με ικανότητα για μετασχηματισμούς SCSC, μια στρατηγική που μπορεί να βοηθήσει στην απομόνωση MOFs με τέτοιες ιδιότητες περιλαμβάνει τη χρήση ημι-εύκαμπτων ή εύκαμπτων πολυτοπικώνυποκαταστατών. Επίσης τα MOFs με λανθανίδια και πολυκαρβοξυλικούς υποκαταστάτες είναι καλά υλικά για την μελέτη μετασχηματισμών SCSC λόγω της σταθερότητάς τους σε διάφορους διαλύτες αλλά και της ασθενούς δέσμευσης των τερματικών μορίων διαλύτη τα οποία μπορούν εύκολα να απομακρυνθούν. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης διατριβής πραγματοποιήθηκε η σύνθεση 10 νέων MOFs λανθανιδίων (LnMOFs) (La3+, Ce3+, Pr3+, Nd3+, Sm3+, Eu3+, Gd3+, Tb3+, Dy3+, Ho3+) με τον τρικαρβοξυλικό υποκαταστάτη H3CIP καθώς και η απομόνωση ενός MOF του Cd2+. Επίσης, απομονώθηκαν 5 νέα LnMOFs (Ce3+, Pr3+, Nd3+, Eu3+ και Gd3+) με τον υποκαταστάτη H3CΑP ο οποίος είναι το ανηγμένο ανάλογο του H3CIP. Επίσης, μελετήθηκε η ικανότητα των ενώσεων LnCIP (και συγκεκριμένα των ενώσεων UCY-2 (Nd3+) και UCY-8 (Eu3+)) να υφίστανται μετασυνθετικούς μετασχηματισμούς SCSC. Οι μετασχηματισμοί που επιτεύχθηκαν περιλαμβάνουν αντικατάσταση των τερματικώς ενταγμένων υποκαταστατών τους από διαλύτες, χηλικούς υποκαταστάτες, γεφυρωτικούς υποκαταστάτες, τερματικά ενταγμένους πολυ-λειτουργικούς υποκαταστάτες, ανιόντα καθώς και από δύο διαφορετικούς οργανικούς υποκαταστάτες. Επίσης, μελετήθηκαν αντιδράσεις ανταλλαγής τερματικώς ενταγμένων διαλυτών σε μονοκρυστάλλους της γνωστής από τη βιβλιογραφία ένωσης [Eu2(N-BDC)3(DMF)4] (EuN-BDC) (H2N-BDC=2-αμινο-τερεφθαλικό οξύ). Διαπιστώθηκε ότι και το EuN-BDC μπορεί να υποστεί αντιδράσεις ανταλλαγής των τερματικών υποκαταστατών του από ποικιλία οργανικών μορίων κατ’ αναλογία με τις διαπιστώσεις που έχουν γίνει για τις ενώσεις LnCIP. Από τις μελέτες της φωταύγειας των ενώσεων UCY-8 και EuN-BDC και των τροποποιημένων αναλόγων τους διαπιστώθηκε ότι οι τροποποιημένες ενώσεις παρουσιάζουν σημαντική ενίσχυση της φωταύγειας. Eπίσης, αξιολογήθηκε η ικανότητα των ενώσεων UCY-5 (Ce3+), CeN-BDC, GdN-BDC και UCY-9 (Gd3+) να προσροφούν υγρή MeOH και διαπιστώθηκε ότι η ένωση UCY-5 εμφανίζει την μεγαλύτερη ικανότητα προσρόφησης MeOH, παρουσιάζει μεγάλη εκλεκτικότητα ως προς την προσρόφηση υγρής MeOH έναντι EtOH και το αρχικό υλικό μπορεί να ανακτηθεί και να επαναχρησιμοποιηθεί. Τέλος, η ένωση του Cd2+ με τον υποκαταστάτη H3CIP, [Cd3(CIP)2(DMF)3]DMF14H2O (UCY-3), παρουσιάζει πρωτότυπη δομική τοπολογία και αποτελείται από τη δευτεροταγή δομική μονάδα [Cd3(COO)6] η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά στη χημεία των MOFs.Μάλιστα η ένωση αυτή έχει την ικανότητα να προσροφά στους πόρους της αρωματικά μόρια όπως είναι το βενζόλιο (23% κ.β.) και το τολουόλιο (6.5% κ.β).
+265	363	363	Synthesis, characterization and degradation of star polymers and polymer networks based on degradable cross-linkers	Σύνθεση, χαρακτηρισμός και αποικοδόμηση αστεροειδών πολυμερών και πολυμερικών πλεγμάτων βασισμένων σε αποικοδομήσιμους διασταυρωτές	Five degradable in different conditions dimethacrylate cross-linkers were synthesized: the 2-methyl-2,4-pentanediol dimethacrylate (MPDMA), the silyl ether (dimethyl-di(methacryloyloxy-l-ethoxy)silane (DMDMAES), the acetals di(methacryloyloxy-l-ethoxy)methane (DMOEM) and (methacryloyloxy-1-ethoxy)methyl ether (MOEME) and the acylal 1,1-ethylene diol dimethacrylate (EDDMA). Their high purity was confirmed by elemental analysis and, proton and carbon nuclear magnetic resonance (¹H and 13C NMR) spectroscopy. From their hydrolysis kinetic study, their pseudo-first-order half-lives (t1/2) were calculated, and the following order of stability in acidic conditions was found: MPDMA > EDDMA > MOEME > DMOEM > DMDMAES These cross-linkers, the monomer methyl methacrylate (MMA) and the non degradable, commercially available ethylene glycol dimethacrylate (EGDMA) cross-linker were employed for the synthesis of different degradable polymer structures by group transfer polymerization (GTP): neat cross-linker networks, randomly cross-linker networks, star polymers and cross-linked star polymer networks (CSPNs). From the number of arms calculated by static light scattering (SLS) of "arm-first" star polymers, the following order of cross-linker efficiency in the formation of star polymers was found: EGDMA > EDDMA > DMOEM > MOEME > MPDMA > DMDMAES The degradable "in-out" star polymers had greater molecular weights (MWs), number of arms and hydrodynamic diameters, and smaller amounts of linear unattached polymer precursor from their corresponding "arm-first". Generally, the MWs and the number of arms of the degradable star polymers had lower values from those of their corresponding ones with EGDMA. The polymers were hydrolyzed in similar conditions with those applied for the hydrolysis of their cross-linkers giving low-MW polymers, the MWs and the polydispersity indices (PDIs) of which were characterized by gel permeation chromatography (GPC) and their compositions by ¹H NMR, and were found to be close to the theoretically expected. The EDDMA-based polymers were not totally hydrolyzed but were thermolyzed at ~200 °C giving products with a little higher than the expected MWs due to reconnection of the linear polymers. The polymers of the mixtures of DMOEM and EDDMA were partially hydrolyzed and thermolyzed. The progress of the degradation of some star polymers was followed by GPC in the appropriate conditions with respect to the cross-linker they were based on and their f1/2 were calculated.	Στη Διδακτορική αυτή Διατριβή συντέθηκαν 5 αποκοδομήσιμοι σε διαφορετικές συνθήκες διμεθακρυλικοί διασταυρωτές: ο διμεθακρυλικός διεστέρας της 2-μεθυλο-2,4-πεντανοδιόλης (MPDMA), ο πυριτικός αιθέρας διμεθυλο-δι(μεθακρυλοϋλοξυ-1-αιθοξυ)σιλάνιο (DMDMAES), οι ακετάλες δι(μεθακρυλοϋλοξυ-1-αιθοξυ)μεθάνιο (DMOEM) και (μεθακρυλοϋλοξυ-1-αιθοξυ)μεθυλαιθέρας (ΜΟΕΜΕ) και η ακυλάλη διμεθακρυλικός διεστέρας της 1,1-αιθυλενοδιόλης (EDDMA). Η υψηλή τους καθαρότητα επιβεβαιώθηκε με χαρακτηρισμό τους με στοιχειακή ανάλυση και φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού πρωτονίου και άνθρακα (¹Η και 13C NMR). Με μελέτη των κινητικών υδρόλυσης των διασταυρωτών υπολογίστηκαν οι χρόνοι ημιζωής {t1/2) ψευδοπρώτης τάξης και βρέθηκε η σειρά σταθερότητας τους σε όξινες συνθήκες: MPDMA > EDDMA > ΜΟΕΜΕ > DMOEM > DMDMAES Με χρήση αυτών των διασταυρωτών, του μονομερούς υδρόφοβος μεθακρυλικός μεθυλεστέρας (ΜΜΑ) και του μη αποικοδομήσιμου, εμπορικά διαθέσιμου διαοταυρωτή διμεθακρυλικός διεοτέρας της αιθυλεν��γλυκόλης (EGDMA) συντέθηκαν με τη μέθοδο πολυμερισμού μεταφοράς ομάδας (GTP) πολυμερή διαφόρων δομών: πλέγματα καθαρού διαοταυρωτή (ΠΚΔ), τυχαία διασταυρωμένα πλέγματα (ΤΔΠ), αστεροειδή πολυμερή και αστεροειδή πολυμερικά πλέγματα (ΑΠΠ). Με βάση τους αριθμούς βραχιόνων των "arm-first" αστεροειδών πολυμερών που υπολογίστηκαν με στατική σκέδαση φωτός (SLS) βρέθηκε η ακόλουθη σειρά ικανότητας των διασταυρωτών στο σχηματισμό αστεροειδών πολυμερών: EGDMA > EDDMA > DMOEM > ΜΟΕΜΕ > MPDMA > DMDMAES MLι Τα αποικοδομήσιμα "in-out" αστεροειδή πολυμερή είχαν μεγαλύτερα μοριακά βάρη (MB), αριθμούς βραχιόνων και υδροδυναμικές διαμέτρους, και μικρότερα ποσοστά γραμμικού μη ενσωματωμένου προπομπού από τα αντίστοιχα τους "arm-first". Γενικά, τα MB και οι αριθμοί βραχιόνων των αστεροειδών πολυμερών των αποικοδομήσιμων διασταυρωτών έδωσαν μικρότερες τιμές από αυτές των αντιστοιχών τους με το μη αποικοδομήσιμο διαοταυρωτή EGDMA. Τα πολυμερή που παρασκευάστηκαν υδρολύθηκαν σε παρόμοιες συνθήκες με αυτές της υδρόλυσης των διασταυρωτών τους δίνοντας πολυμερή μικρότερου MB, τα MB και οι πολυδιασπορές MB (PDI) των οποίων χαρακτηρίστηκαν με χρωματογραφία αποκλεισμού μεγέθους (GPC) και οι συστάσεις τους με ¹Η NMR, και βρέθηκαν να είναι κοντά στα θεωρητικά αναμενόμενα αποτελέσματα. Τα πολυμερή του διαοταυρωτή EDDMA δεν υδρολύονταν πλήρως αλλά θερμολύθηκαν γύρω στους 200 °C δίνοντας προϊόντα με MB λίγο μεγαλύτερα από τα θεωρητικά λόγω επανασύνδεσης των γραμμικών πολυμερών μεταξύ τους. Τα πολυμερή των μιγμάτων των DMOEM και EDDMA υδρολύθηκαν και θερμολύθηκαν μερικώς. Από μελέτη της κινητικής αποικοδόμησης κάποιων αστεροειδών πολυμερών με GPC στις κατάλληλες συνθήκες ανάλογα με το διασταυρωτή που περιείχαν βρέθηκαν οι t1/2 τους.
+266	576	555	Development and evaluation of curriculum materials for the integrated promotion of conceptual understanding about energy, epistemological awareness about the Nature of Science and decision-making skills.	Συνδυασμένη ανάπτυξη κατανόησης ενεργειακών μηχανισμών και δεξιοτήτων λήψης απόφασης και η σύνδεση τους με τη φύση της επιστήμης	The study is targeted at the development of teaching and learning materials to help students develop (a) conceptual understanding about energy and its properties as a framework for analyzing changes in physical systems, (b) epistemological awareness with respect to certain aspects of the Nature of Science (NOS) and (c) optimization as a reasoning strategy for dealing with decision-making situations. In addition to this, it has set out to address certain research question intended to contribute to the enrichment of the available research-based knowledge about (a) students’ initial ideas in regard of the targeted learning objectives and the various reasoning, conceptual, epistemological, or other difficulties they encounter in this respect and (b) the extent to which it is possible to impact on students’ understanding, in this respect. The study evolved through five stages. The first stage involved the design and development of an initial version of the activity sequence. This has relied on (a) the review of the relevant research literature (b) the analysis of the content of each of the learning objectives and (c) students’ initial ideas and their difficulties with respect to the learning objectives. The activity sequence consists of two units. The first focuses on the construct of energy and it seeks to help students develop (a) epistemological awareness with respect to certain aspects of NOS and (b) the ability to employ energy and its properties in analyzing changes observed in physical systems. The second section is targeted at the development of a certain reasoning strategy for dealing with decision making situations and the comparison of rival solutions, in particular. The second stage involved the implementation of the teaching/learning materials in an after school science club (28 students aged between 11 and 14). Data were collected prior to and after the completion of each of the sections so as to assess for students’ possible learning gains. Data analysis provided encouraging indications with respect to the attainment of the learning objectives and it revealed aspects of the teaching/learning materials that did not function quite effectively. These indications informed and guided the refinement of the activity sequence (third stage). The fourth stage involved the implementation of the revised version of the activity sequence in real classroom environments. The first unit was implemented in three intact sixth grade classes of an urban elementary school (Ν=64) whereas the second unit was implemented in two intact sixth grade classes of a different urban elementary school (Ν=48). During the implementation of the learning materials we collected empirical data on students’ learning gains. Data analysis suggested a significant improvement in students’ competence with respect to each of the learning objectives addressed by the learning materials. It also indicated aspects that did not function as effectively as we would like them to. The fifth stage included the refinement of the activity sequence, for the second time, so as to further enhance its effectiveness. This study can contribute to the research field of science education in two main ways. The first relates to the teaching and learning materials that have emerged as a result of the study. This contribution becomes more apparent given the fact that each of the learning objectives is directly linked to widely recognized challenges in the science education research literature. The second way relates to the enrichment of certain areas of its theoretical framework.	Η εργασία απευθύνθηκε σε δύο βασικές επιδιώξεις. Η πρώτη εστιάζει στην ανάπτυξη διδακτικού υλικού για την προώθηση (α) εννοιολογικής κατανόησης και επιστημολογικής ενημερότητας για την ενέργεια, (β) επάρκειας για βασικές πτυχές της φύσης της επιστήμης και (γ) της συλλογιστικής στρατηγικής της βελτιστοποίησης σε καταστάσεις λήψης απόφασης. Η δεύτερη αφορά στη διαχείριση συγκεκριμένων ερευνητικών ερωτημάτων τα οποία συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη και την αξιολόγηση του διδακτικού υλικού και αποσκοπούν στην ενίσχυση του διαθέσιμου ερευνητικού υποβάθρου για (α) τις αρχικές ιδέες των μαθητών αναφορικά με τις βασικές μαθησιακές επιδιώξεις του διδακτικού υλικού και τις σχετικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και (β) το βαθμό στον οποίο είναι εφικτή η επίδραση στις αρχικές ιδέες των μαθητών, μέσα από ειδικά σχεδιασμένες διδακτικές επινοήσεις.Η πορεία υλοποίησης της εργασίας περιέλαβε πέντε στάδια. Στο πρώτο στάδιο αναπτύχθηκε μια πρώτη εκδοχή του διδακτικού υλικού λαμβάνοντας υπόψη (α) την υφιστάμενη τεχνογνωσία που καταγράφεται στη σχετική ερευνητική βιβλιογραφία, (β) την ανάλυση του περιεχομένου και της δομής των τριών μαθησιακών επιδιώξεων, και (γ) τις αρχικές ιδέες των μαθητών και τις δυσκολίες που συναντούν αναφορικά με τις τρεις μαθησιακές επιδιώξεις. Το διδακτικό υλικό αποτελείται από δύο ενότητες. Η πρώτη εστιάζει στην επεξεργασία της ενέργειας και επικεντρώνεται στην προώθηση (α) επιστημολογικής επάρκειας για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της φύσης της επιστήμης και (β) εννοιολογικής κατανόησης για την ενέργεια και την εφαρμογή της στην ανάλυση μεταβολών σε φυσικά συστήματα. Η δεύτερη ενότητα αποσκοπεί στην καλλιέργεια της συλλογιστικής στρατηγικής της βελτιστοποίησης. Η ακολουθία που έχει αναπτυχθεί αξιοποιεί ως συγκείμενο κοινωνικο-επιστημονικά ζητήματα ενεργειακού χαρακτήρα. Συνεπώς, η σύνδεση ανάμεσα στις δύο ενότητες προκύπτει από την αξιοποίηση του θεματικού πλαισίου της ενέργειας. Το δεύτερο στάδιο περιέλαβε την εφαρμογή του διδακτικού υλικού στο πλαίσιο ενός απογευματινού μαθητικού ομίλου στον οποίο συμμετείχαν 28 μαθητές ηλικίας 11 ως 14 ετών. Παράλληλα με την υλοποίηση του διδακτικού υλικού εφαρμόστηκαν διαδικασίες συλλογής εμπειρικών δεδομένων αναφορικά με την εξέλιξη της κατανόησης των μαθητών σε σχέση με τις μαθησιακές επιδιώξεις. Τα δεδομένα που προέκυψαν παρείχαν ενθαρρυντικές ενδείξεις σχετικά με την προώθηση των υπό έμφαση μαθησιακών επιδιώξεων. Επίσης, προέκυψαν ενδείξεις για πτυχές της ακολουθίας δραστηριοτήτων που δεν λειτούργησαν ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Αυτές οι ενδείξεις αποτέλεσαν βασική πηγή αναφοράς στο τρίτο στάδιο, το οποίο επικεντρώθηκε στην αναθεώρηση του διδακτικού υλικού. Στο τέταρτο στάδιο εφαρμόστηκε η αναθεωρημένη ακολουθία δραστηριοτήτων σε πραγματικά περιβάλλοντα τάξης. Οι δύο ενότητες εφαρμόστηκαν ανεξάρτητα. Η πρώτη υλοποιήθηκε σε τρεις έκτες τάξεις ενός δημοτικού σχολείου (Ν=64) και η δεύτερη σε δύο έκτες τάξεις ενός άλλου σχολείου (Ν=48). Η επεξεργασία των εμπειρικών δεδομένων που είχαν συλλεγεί κατά την εφαρμογή των δύο ενοτήτων κατέδειξε αξιόλογη εξέλιξη στο σκεπτικό των μαθητών σε σχέση με το σύνολο των μαθησιακών επιδιώξεων. Ωστόσο, παρείχε επίσης ενδείξεις για πτυχές του διδακτικού υλικού οι οποίες δεν λειτούργησαν σε ικανοποιητικό βαθμό. Αυτές οι ενδείξεις καθοδήγησαν τη διαδικασία αναθεώρησής του στο πέμπτο στάδιο της πορείας υλοποίησης της εργασίας. Η συνεισφορά της εργασίας στο ερευνητικό πεδίο της μάθησης και της διδασκαλίας στις φυσικές επιστήμες αναλύεται σε δύο συνιστώσες. Η πρώτη αφορά στο διδακτικό υλικό που προέκυψε ως προϊόν της εργασίας. Αυτή η συνεισφορά καθίσταται προφανής από το γεγονός ότι η διδακτική διαχείριση της καθεμιάς από τις μαθησιακές επιδιώξεις στις οποίες απευθύνεται αποτελεί μια πρόκληση που αντιμετωπίζει η διδακτική των φυσικών επιστημών. Η δεύτερη αφορά στην ενίσχυση των βασικών πτυχών του θεωρητικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται η εργασία.
+267	553	533	Extensions of the Singular Function Boundary Integral Method to two and three dimensions	Επεκτάσεις της μεθόδου Συνοριακού Ολοκληρώματος με Ιδιάζουσες Συναρτήσεις στις δύο και τρεις διαστάσεις	The Singular Function Boundary Integral Method (SFBIM) was introduced by Georgiou et al. (1996) for solving numerically two-dimensional Laplacian problems with one boundary singularity. In this method, the solution is approximated by the leading terms of the local asymptotic expansion near the singular point. By weighting the governing equation with the eigenfunctions in the Galerkin sense and applying Green's second identity, the discretized problem is reduced to a system of boundary integral equations far from the singular point. This reduces the dimension of the problem by one and leads to considerable computational savings. Dirichlet boundary conditions are enforced by means of Lagrange multiplier functions, which appear as additional unknowns in the system. These functions are approximated locally by polynomial basis functions. Therefore, the unknowns in the SFBIM are the coefficients of the eigenfunctions, also known as singular coefficients or generalized stress intensity factors, and the discrete Lagrange multiplier values. The fact that the singular coefficients are calculated directly and not by postprocessing the numerical solution is another advantage of the method. The latter has been applied to both Laplacian and biharmonic two-dimensional problems exhibiting fast convergence with the number of singular coefficients and the number of Lagrange multipliers. The convergence of the method has also been analyzed theoretically in the case of two-dimensional Laplacian problems. The objectives of this thesis were: (i) the numerical verification of certain theoretical results on model two-dimensional problems. (ii) the proof of convergence of the method for a two-dimensional biharmonic problem with one boundary singularity. (iii) the extension of the method to three-dimensional Laplacian problems with straight-edge singularities. For accomplishing the first objective, we considered a Laplacian problem over a circular sector, with known analytical solution. This allowed us to study the convergence of the method for various orders of the polynomial approximation of the Lagrange multipliers and to calculate the exact approximation errors. The numerical results agree well with the theoretical analysis of Xenophontos et al. (2006). Objective number two was achieved by extending the convergence analysis from Xenophontos et. al. (2006) to a model two-dimensional biharmonic problem with a boundary singularity. We proved that the calculated singular coefficients converge exponentially with the number of singular functions. To illustrate the theoretical findings, we have carried out numerical experiments on a Stokes flow problem. Finally, we extended the method for solving a three-dimensional Laplacian problem with a straight-edge singularity. The solution in the neighbourhood of the straight edge can be expressed as an asymptotic expansion involving the eigenpairs of the analogous two-dimensional problem, which have as coefficients the so-called edge flux stress intensity functions (EFIFs). The EFIFs are functions of the axial coordinate the higher derivatives of which appear in an infinite series in the expansion (Yosibash et al., 2002). Approximating the EFIFs by piecewise polynomials of degree k=0,1 defined on a mesh with width h, eliminates the inner infinite series in the local expansion and allows for the straightforward extension of the SFBIM. As in the case of two-dimensional problems the solution was approximated by the leading terms of the local asymptotic solution expansion and the Dirichlet boundary conditions were imposed by means of Lagrange multiplier functions. Our numerical calculations demostrated that the calculated EFIFs converge with order Ο(hk+1) , in the L2 norm.	H Μέθοδος Συνοριακού Ολοκληρώματος με Ιδιάζουσες Συναρτήσεις (Singular Function Boundary Integral Method, SFBIM) αναπτύχθηκε από τους Georgiou et. al. (1996) για την αριθμητική επίλυση διδιάστατων προβλημάτων Laplace με συνοριακές ιδιομορφίες. Στη μέθοδο αυτή, η λύση προσεγγίζεται με τους αρχικούς όρους του τοπικού αναπτύγματος της λύσης κοντά στο σημείο της ιδιομορφίας. Σταθμίζοντας τη διαφορική εξίσωση με τις συναρτήσεις βάσης κατά Galerkin και εφαρμόζοντας τη δεύτερη ταυτότητα του Green, το διακριτοποιημένο πρόβλημα ανάγεται σε ένα σύστημα ολοκληρωτικών εξισώσεων πάνω στο σύνορο του χωρίου και μάλιστα μακριά από το ιδιάζον σημείο. Έτσι η διάσταση του προβλήματος μειώνεται κατά ένα με σημαντική μείωση του υπολογιστικού κόστους. Οι συνοριακές συνθήκες τύπου Dirichlet επιβάλλονται μέσω συναρτήσεων πολλαπλασιαστών Lagrange, οι οποίες εμφανίζονται σαν επιπρόσθετοι άγνωστοι στο τελικό γραμμικό σύστημα και προσεγγίζονται τοπικά με πολυωνυμικές συναρτήσεις βάσης. Οι άγνωστοι στην μέθοδο SFBIM είναι οι ιδιάζοντες συντελεστές της προσέγγισης της λύσης, γνωστοί και ως γενικευμένοι συντελεστές συγκέντρωσης τάσεων, και οι διακριτές τιμές των πολλαπλασιαστών Lagrange. Το γεγονός ότι οι ιδιάζοντες συντελεστές υ��ολογίζονται απευθείας και όχι με μετεπεξεργασία της αριθμητικής λύσης αποτελεί άλλο πλεονέκτημα της μεθόδου. Η μέθοδος μελετήθηκε και εφαρμόστηκε σε Λαπλασιανά και Διαρμονικά προβλήματα στις δύο διαστάσεις, δίνοντας ταχεία σύγκλιση με το πλήθος των ιδιοσυναρτήσεων και το πλήθος των συντελεστών Lagrange. Η σύγκλιση της μεθόδου αναλύθηκε θεωρητικά στην περίπτωση διδιάστατων προβλημάτων Laplace. Οι στόχοι της διατριβής αυτής ήταν οι εξής: (i) Η αριθμητική επαλήθευση κάποιων θεωρητικών αποτελεσμάτων σε πρότυπα προβλήματα Laplace. (ii) Η απόδειξη της σύγκλισης της μεθόδου για ένα διδιάστατο διαρμονικό πρόβλημα με μια συνοριακή ιδιομορφία. (iii) Η επέκταση της μεθόδου σε τριδιάστατα προβλήματα Laplace με ιδιομορφίες ακμής. Για την επίτευξη του πρώτου στόχου μελετήσαμε προβλήματα Laplace πάνω σε κυκλικούς τομείς, με γνωστή αναλυτική λύση. Αυτό επέτρεψε τη μελέτη της σύγκλισης της μεθόδου για διάφορους βαθμούς της πολυωνυμικής προσέγγισης των πολλαπλασιαστών Lagrange και τον ακριβή υπολογισμό των σφαλμάτων προσέγγισης. Τα αριθμητικά μας αποτελέσματα συμφωνούν με τη θεωρητική ανάλυση των Xenophontos et al. (2006). Ο δεύτερος στόχος επιτεύχθηκε με την επέκταση της ανάλυσης σύγκλισης των Xenophontos et al. (2006) για ένα πρότυπο διδιάστατο διαρμονικό πρόβλημα με συνοριακή ιδιομορφία. Αποδείξαμε ότι οι υπολογιζόμενοι ιδιάζοντες συντελεστές συγκλίνουν εκθετικά με το πλήθος των ιδιοσυναρτήσεων. Εκτελέσαμε επίσης αριθμητικά πειράματα για ένα πρόβλημα ροής Stokes για την παρουσίαση των θεωρητικών ευρημάτων. Για τον τελευταίο στόχο επεκτείναμε τη μέθοδο για την επίλυση ενός τριδιάστατου προβλήματος Laplace με ιδιομορφία ακμής. Η τοπική λύση γύρω από την ακμή μπορεί να εκφρασθεί σαν ένα ασυμπτωτικό ανάπτυγμα που περιλαμβάνει τις ιδιοτιμές και τις ιδιοσυναρτήσεις του αντίστοιχου διδιάστατου προβλήματος σε πολικές συντεταγμένες, οι συντελεστές των οποίων είναι οι λεγόμενες συναρτήσεις ακμαίων συγκεντρώσεων ροής (edge flux intensity functions, EFIFs). Οι παράγωγοι ανώτερης τάξης αυτών των συναρτήσεων της αξονικής συντεταγμένης εμφανίζονται σε μια εσωτερική απειροσειρά στο ανάπτυγμα της λύσης (Yosibash et al., 2002). Προσεγγίζοντας τις συναρτήσεις EFIFs με τμηματικά πολυώνυμα βαθμού k=0, 1 σε ένα πλέγμα πλάτους h απαλείφουμε την εσωτερική απειροσειρά και μπορούμε να επεκτείνουμε τη μέθοδο SFBIM. Όπως και στα διδιάστατα προβλήματα, η λύση προσεγγίζεται από ένα πεπερασμένο πλήθος όρων του τοπικού αναπτύγματος και οι συνοριακές συνθήκες Dirichlet επιβάλλονται μέσω πολλαπλασιαστών Lagrange. Οι αριθμητικοί υπολογισμοί έδειξαν ότι οι υπολογιζόμενες συναρτήσεις EFIFs συγκλίνουν με τάξη Ο(hk+1) ως προς την L2-νόρμα.
+268	509	572	Executive, motivational and emotional characteristics related to ADHD, ODD and CD symptoms	Εκτελεστικά, συναισθηματικά χαρακτηριστικά και παράγοντες που κινητοποιούν τη συμπεριφορά σε σχέση με τα συμπτώματα ΔΕΠΥ, ΕΠΔ και ΔΔ	The present dissertation examined the executive, motivational and emotional characteristics related to Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) and Oppositional Defiant Disorder/Conduct Disorder (ODD/CD) symptoms in order to answer to questions regarding their shared similarities and differences. The dissertation consists of three studies that involved children from the community who were assessed and found to exhibit ADHD, ODD and CD symptoms. Participants were allocated to two clinical groups (ODD/CD and ADHD-ODD/CD) and the control group. Their disruptive beharior was also examined as a continuum from normal to abnormal. Participants were administered a battery of computerized neuropsychological tests and self-reports and their psychophysiological reactivity was recorded while they engaged in two experimental paradigms. Results in Study 1 supported executive deficits for both clusters of symptoms and especially for the children with ADHD symptoms. Specifically, cognitive flexibility and working memory deficits were found. ADHD symptoms could be better predicted by the executive measures of the study than ODD/CD symptoms. Disruptive symptoms and executive deficits could be partly explained by a mild lower cognitive ability and by coexisting emotional and anxiety difficulties. It was discussed that primary deficits in attention could underlie other executive deficits. Results in Study 2 replicated the findings of the first study about executive difficulties in both clinical groups. Attention problems, i.e., vigilance and alertness were also supported for both groups. Rewards were found to have a positive effect on the cognitive performance of children with ADHD. This result suggested a strong Behavior Inhibition System among ADHD children. The same result could be supported for children with ODD/CD symptoms as well, but the presence of rewards did not lead to improved performance. The study did not replicate previous evidence about diminished prepulse inhibition of startle reflex in children with ADHD during attended but not ignored prestimuli, but for children with ODD/CD symptoms, indicating attention problems in this group of children. Also, results supported that rewarding enhanced prepulse inhibition in all groups. However, the study did not replicate previous evidence about increased heart rate in ADHD children during the reward condition. Study 3 found that children with ADHD and ODD/CD symptoms have shared and differential emotional responses to affective stimuli. Both clusters of symptoms could be predicted by increased heart rate during joy stimuli suggesting strong physiological responses to pleasant stimuli. Also, decreased heart rate in response to fear stimuli was found for both clusters of symptoms supporting existing evidence about fearlessness in disruptive children. Moreover, increased heart rate variability could predict both clusters of symptoms indicating over-regulation of emotion. As far as their differences are concerned, lower skin conductance level across emotional conditions could predict ADHD symptoms, suggesting a general hyporeactivity to affective stimuli, whereas, children with ODD/CD were found to have difficulties in their negative valence system. Results from the three studies suggested that the similarities found between ADHD and ODD/CD can explain their comorbidity and the common developmental pathway they seem to follow. The limitations of the study and suggestions for further research were discussed.	Η παρούσα διατριβή εξέτασε τα εκτελεστικά, συναισθηματικά χαρακτηριστικά και τους παράγοντες που κινητοποιούν τη συμπεριφορά σε σχέση με τα συμπτώματα της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και της Εναντιωτικής Προκλητικής Διαταραχής/Διαταραχής Διαγωγής (ΕΠΔ/ΔΔ), ώστε να απαντήσει σε ερωτήματα σε σχέση με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Οι τρεις μελέτες που αποτελούν τη διατριβή περιλάμβαναν παιδιά από την κοινότητα που αξιολογήθηκαν και φάνηκαν να έχουν συμπτώματα ΔΕΠΥ, ΕΠΔ και ΔΔ. Οι συμμετέχοντες τοποθετήθηκαν σε δύο κλινικές ομάδες (ΕΠΔ/ΔΔ και ΔΕΠΥ-ΕΠΔ/ΔΔ) και την ομάδα ελέγχου. Η διασπαστική τους συμπεριφορά εξετάστηκε, επίσης, ως ένα συνεχές από την τυπική έως τη μη τυπική συμπεριφορά. Στα παιδιά χορηγήθηκαν νευροψυχολογικά έργα μέσω του υπολογιστή και αυτο-αναφορές, και οι ψυχοφυσιολογικές τους αντιδράσεις καταγράφηκαν ενόσω συμμετείχαν σε δύο πειραματικά έργα. Τα αποτελέσ��ατα της Μελέτης 1 υποστήριξαν εκτελεστικές δυσκολίες και για τις δύο ομάδες συμπτωμάτων και ειδικά για τα παιδιά με συμπτώματα ΔΕΠΥ. Συγκεκριμένα, βρέθηκαν δυσκολίες στη γνωστική ευελιξία και στην εργαζόμενη μνήμη. Τα συμπτώματα ΔΕΠΥ μπορούσαν να προβλεφθούν καλύτερα από τις εκτελεστικές μετρήσεις σε σύγκριση με τα συμπτώματα ΕΠΔ/ΔΔ. Τα συμπτώματα διασπαστικής συμπεριφοράς και οι εκτελεστικές δυσκολίες μπορούσαν να προβλεφθούν εν μέρει από μια ελαφρώς χαμηλότερη γνωστική ικανότητα και από συνυπάρχουσες συναισθηματικές και αγχώδεις δυσκολίες. Συζητήθηκε ότι βασικές δυσκολίες στην προσοχή μπορεί να εξηγήσουν τις εκτελεστικές δυσκολίες. Τα αποτελέσματα της Μελέτης 2 επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα της Μελέτης 1 για την ύπαρξη εκτελεστικών δυσκολιών και στις δύο κλινικές ομάδες. Επίσης, προβλήματα προσοχής, δηλαδή προβλήματα επαγρύπνησης και εγρήγορσης υποστηρίχθηκαν και για τις δύο ομάδες. Οι αμοιβές φάνηκαν να έχουν θετική επίδραση στη γνωστική επίδοση των παιδιών με συμπτώματα ΔΕΠΥ. Αυτό το αποτέλεσμα υποστήριξε την ύπαρξη ενός ισχυρού Συστήματος Ενεργοποίησης Συμπεριφοράς για τα παιδιά με ΔΕΠΥ. Το ίδιο μπορεί να υποστηριχθεί και για τα παιδιά με ΕΠΔ/ΔΔ. Ωστόσο, η παρουσία των αμοιβών δεν οδήγησε σε βελτιωμένη επίδοση. Η Μελέτη 2 δεν επιβεβαίωσε προηγούμενα ευρήματα για μειωμένη καταστολή του αντανακλαστικού του αιφνιδιασμού σε παιδιά με ΔΕΠΥ κατά τη διάρκεια της συνθήκης προσοχής σε σύγκριση με τη συνθήκη μη προσοχής, αλλά σε παιδιά με ΕΠΔ/ΔΔ, υποστηρίζοντας προβλήματα προσοχής σε αυτή την ομάδα παιδιών. Επίσης, τα αποτελέσματα υποστήριξαν ότι η αμοιβή αύξησε την καταστολή του αντανακλαστικού του αιφνιδιασμού σε όλες τις ομάδες. Ωστόσο, η έρευνα δεν υποστήριξε προηγούμενα ευρήματα για αυξημένο καρδιακό ρυθμό κατά τη διάρκεια της συνθήκης της αμοιβής στα παιδιά με ΔΕΠΥ. Η Μελέτη 3 υποστήριξε ότι τα παιδιά με συμπτώματα ΔΕΠΥ και ΕΠΔ/ΔΔ έχουν κοινές και διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις σε ερεθίσματα με συναισθηματικό περιεχόμενο. Και οι δύο ομάδες συμπτωμάτων μπορούσαν να προβλεφθούν από αυξημένο καρδιακό ρυθμό κατά τη διάρκεια ερεθισμάτων χαράς, υποστηρίζοντας ισχυρές αντιδράσεις σε ευχάριστα ερεθίσματα. Επίσης, μειωμένος καρδιακός ρυθμός ως αντίδραση σε φοβικά ερεθίσματα μπορούσε να προβλέψει και τις δύο ομάδες συμπτωμάτων, υποστηρίζοντας προηγούμενα ευρήματα για απουσία φόβου στα παιδιά με διασπαστικές συμπεριφορές. Επιπρόσθετα, αυξημένη μεταβλητότητα στον καρδιακό ρυθμό προέβλεπε και τις δύο ομάδες συμπτωμάτων, υποστηρίζοντας αυξημένη ικανότητα ρύθμισης των συναισθημάτων. Όσον αφορά τις διαφορές, χαμηλότερα επίπεδα αγωγιμότητας δέρματος σε διάφορες συναισθηματικές συνθήκες μπορούσαν να προβλέψουν τα συμπτώματα ΔΕΠΥ, υποστηρίζοντας μια γενική υπο-δραστηριότητα σε συναισθηματικά ερεθίσματα, ενώ τα παιδιά με ΕΠΔ/ΔΔ φάν��κε να έχουν δυσκολίες στην αντίδρασή τους στα αρνητικά ερεθίσματα. Τα αποτελέσματα και από τις τρεις μελέτες εισηγήθηκαν ότι οι ομοιότητες μεταξύ ΔΕΠΥ και ΕΠΔ/ΔΔ μπορούν να εξηγήσουν τη μεταξύ τους συννοσηρότητα και το κοινό αναπτυξιακό μονοπάτι που φαίνεται να ακολουθούν. Συζητήθηκαν οι περιορισμοί και έγιναν εισηγήσεις για περαιτέρω έρευνα.
+269	269	273	Development of synthetic, hydrophilic, cationic biomaterials for use in small interfering RNA technology	Ανάπτυξη συνθετικών υδρόφιλων, κατιοντικών βιοϋλικών για χρήση σε τεχνολογίες μικρού παρεμβατικού RNA	This Ph. D. Thesis presents the development of cationic polymer systems for use in siRNA technology. The first part of the Thesis focuses on the synthesis, characterization and evaluation of cationic linear and star homopolymers for siRNA transfection, while the second part concerns the synthesis and characterization of amphiphilic and ampholytic polymer conetworks which adsorb RNA. In total, one series of cationic linear homopolymers and three series of novel cationic star homopolymers, based on novel cross-linkers as well as one series of end-linked ampholytic polymer conetworks and one series of end-linked semifluorinated amphiphilic polymer conetworks were developed. The synthesis of the linear and star homopolymers was accomplished using the controlled polymerization techinique group transfer polymerization (GTP), while the synthesis of the amphiphilic and ampholytic polymer conetworks was carried out by reversible addition-fragmentation chain transfer (RAFT) polymerization. The resulting linear and star homopolymers and their linear precursors were characterized in terms of their molecular weights (MWs), polydispersity indices, absolute MWs, number of arms, hydrodynamic diameters, cloud points and effective pKs. All the conetwork precursors were characterized in terms of their MWs and compositions, while all the conetworks were characterized in terms of their extractables and degrees of swelling (DS) in THF, pure water and in water as a function of the pH. Finally, all star homopolymers were evaluated for their ability to deliver siRNA to the C2C12 mouse myoblast cell line, expressing the reporter enhanced green fluorescent protein (EGFP), while all the conetworks were characterized for their ability to adsorb RNA in neutral, acidic and basic environment.	Στην παρούσα Διδακτορική Διατριβή παρουσιάζεται η ανάπτυξη κατιοντικών πολυμερικών συστημάτων για χρήση στην τεχνολογία του siRNA. Το πρώτο μέρος της Διδακτορικής Διατριβής παρουσιάζει τη σύνθεση, το χαρακτηρισμό και την αξιολόγηση κατιοντικών γραμμικών και αστεροειδών ομοπολυμερών για μεταφορά siRNA σε κύτταρα θηλαστικών, ενώ το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τη σύνθεση, το χαρακτηρισμό και την αξιολόγηση αμφιφιλικών και αμφολυτικών πολυμερικών πλεγμάτων σαν συστήματα προσρόφησης RNA. Συνολικά, πραγματοποιήθηκε η σύνθεση μίας σειράς κατιοντικών γραμμικών ομοπολυμερών, τεσσάρων σειρών υδρόφιλων κατιοντικών αστεροειδών ομοπολυμερών βασισμένων σε νέους διασταυρωτές καθώς και δύο σειρών πολυμερικών πλεγμάτων διασυνδεδεμένων στα άκρα, μίας σειράς αμφολυτικών και μίας σειράς ημιφθοριωμένων αμφιφιλικών. Η σύνθεση των γραμμικών και αστεροειδών ομοπολυμερών πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του ελεγχόμενου πολυμερισμού μεταφοράς ομάδας (GTP), ενώ η σύνθεση των πολυμερικών πλεγμάτων με τoν πολυμερισμό ριζών μεταφοράς αλυσίδας με αντιστρεπτή προσθήκη-απόσπαση (RAFT). Τα γραμμικά και τα αστεροειδή ομοπολυμερή χαρακτηρίστηκαν ως προς τα μοριακά βάρη (ΜΒ), τα απόλυτα ΜΒ, τους δείκτες πολυδιασποράς, τους αριθμούς βραχιόνων, τις υδροδυναμικές διαμέτρους, τις θερμοκρασίες νεφέλωσης και τις τιμές pK. Ο�� πρόδρομες αλυσίδες των πολυμερικών πλεγμάτων χαρακτηρίστηκαν ως προς τα ΜΒ και τη σύστασή τους, ενώ όλα τα πολυμερικά πλέγματα χαρακτηρίστηκαν ως προς το ποσοστό της μη-ενσωματωθείσας πολυμερικής μάζας και τους βαθμούς διόγκωσής τους σε τετραϋδροφουράνιο και σε καθαρό νερό και νερό με διάφορα pH (διάφορους βαθμούς ιονισμού). Τέλος, όλα τα αστεροειδή ομοπολυμερή αξιολογήθηκαν ως προς την ικανότητά τους να μεταφέρουν siRNA σε κύτταρα μυοβλαστών τα οποία εξέφραζαν σταθερά το γονίδιο της πρωτεΐνης αυξημένου πράσινου φθορισμού (ΕGFP). Περαιτέρω, όλα τα πλέγματα που συντέθηκαν χαρακτηρίστηκαν ως προς την ικανότητά τους να προσροφούν RNA σε βασικό, όξινο και ουδέτερο περιβάλλον.
+270	454	467		Σύστημα Πρόβλεψης Επίδοσης Εφαρμογών Υπολογιστικού Πλέγματος στην πλατφόρμα g Eclipse	The increased use of the grid (computing) during the last years led to the creation of numerous tools which facilitate users to complete faster and easier than before several functions, such as sending applications to the grid etc. The question raised is: which resource a user should choose to send an application in order to have more possibilities for the application to be executed faster. This is the reason why the idea of ranking grid’s performance was developed. User executes benchmarks to grid’s resources in order to get an idea of each resource’s performance. However, a user rarely knows their application’s requirements so as to choose the resource which gets the best possible results. The case for a user to send an application (or part of it) to all the resources and expect the results in order to compare them is rejected due to the fact that such a choice is time consuming. The present thesis suggests the functioning of a system capable of resembling an application’s performance in case this has already been executed to any of the grid’s resources. The latter is achieved by creating a rank function. This is created by finding the correlation between the benchmarks and the applications which have already been executed to the grid’s resources. In this case there is no need for an application to be executed to any offered resource but only to a small percentage of them. Via a wizard, users can create the rank function by themselves or, otherwise, it can be automatically created via the system. Then, the rank function is executed to the resources the user has chosen for their application to be evaluated. Function’s form, as well as other information, is saved as an xml file which is used for depicting the results in a graphical form. Users can see the information included in the xml file mentioned, through a graph. At the same time users can also edit the information via an editor. The system is designed in respect of dividing the logical unit from the graphical one in order to be easily expandable and comprehensible. At the same time this way of designing allows the system to change the mathematical model used for the rank function’s architecture without changing the core algorithm. The system was operated as an expansion of g Eclipse research program. The initial structure and function of the specific framework were reserved. g Eclipse is a tool facilitating the grid’s use and meets the needs of different kinds of users. The operation is part of the g Eclipse benchmark framework which includes various features from the GridBench. GridBench is a tool developed by University of Cyprus and is a pioneering tool for ranking grid sites.	Η μεγάλη αύξηση της χρήσης του υπολογιστικού πλέγματος (grid) τα τελευταία χρόνια οδήγησε στη δημιουργία πληθώρα εργαλείων που διευκολύνουν το χρήστη να πραγματοποιεί πιο γρήγορα και εύκολα διάφορες λειτουργίες του πλέγματος όπως η αποστολή εργασιών/εφαρμογών, η παραλαβή των αποτελεσμάτων κ.ά. Έτσι το ερώτημα που τίθεται είναι σε ποιό πόρο αξίζει να στείλει ο χρήστης την εφαρμογή ώστε να έχει περισσότερες πιθανότητες να εκτελεστεί πιο γρήγορα. Για το λόγο αυτό, αναπτύχθηκε η ιδέα της μέτρησης επίδοσης στο υπολογιστικό πλέγμα. Ο χρήστης εκτελεί κάποια benchmarks στους πόρους του υπολογιστικού πλέγματος και αποκτά μια εικόνα για τις δυνατότητες κάθε πόρου. Παρόλα αυτά σπάνια γνωρίζει τί είδους απαιτήσεις έχει η εφαρμογή του, ώστε να μπορεί να επιλέξει τους πόρους που έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Η περίπτωση να στείλει μια εφαρμογή (ή και κομμάτι αυτής) σε όλους τους πόρους και να περιμένει το αποτέλεσμα ώστε να κάνει στη συνέχεια σύγκριση μεταξύ αυτών, απορρίπτεται λόγω του μεγάλου χρονικού κόστους. Στην παρούσα διπλωματική εργασία προτείνεται η υλοποίηση ενός συστήματος το οποίο είναι ικανό να προσομοιώσει την επίδοση μιας εφαρμογής εάν είχε όντως εκτελεστεί σε κάποιο πόρο του υπολογιστικού πλέγματος. Αυτό επιτυγχάνεται βρίσκοντας τη συσχέτιση μεταξύ των benchmarks και των εφαρμογών που έχουν ήδη εκτελεστεί στους πόρους του υπολογιστικού πλέγματος δημιουργώντας μια συνάρτηση βαθμολόγησης. Σε αυτή τη περίπτωση δεν χρειάζεται να εκτελεστεί η εφαρμογή σε κάθε πόρο αλλά σε ένα μικρό ποσοστό αυτών. Ο χρήστης με τη βοήθεια ενός οδηγού (wizard) μπορεί είτε να δημιουργήσει μόνος του τη συνάρτηση βαθμολόγησης είτε να δημιουργηθεί αυτόματα αυτή από το σύστημα και η οποία στη συνέχεια εφαρμόζεται στους πόρους που έχει επιλέξει ο χρήστης προκειμένου να αξιολογήσει μια εφαρμογή. Η μορφή της συνάρτησης καθώς και κάποιες επιπλέον πληροφορίες αποθηκεύονται σε ένα xml αρχείο το οποίο χρησιμοποιείται στη συνέχεια για να απεικονιστούν τα αποτελέσματα σε μορφή γραφικής παράστασης. Ο χρήστης μπορεί μέσω ενός γραφικού περιβάλλοντος να δει τις πληροφορίες που φέρει το xml αρχείο καθώς και να το επεξεργαστεί μέσω ενός συντάκτη (editor). Η σχεδίαση του συστήματος πραγματοποιήθηκε με γνώμονα το διαχωρισμό της λογικής μονάδας από αυτό της γραφικής ώστε το σύστημα να είναι εύκολα επεκτάσιμο και κατανοητό, καθώς και στη δυνατότητα να μπορεί να τροποποιηθεί ή και να αλλάξει τελείως το μαθηματικό μοντέλο που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της συνάρτησης βαθμολόγησης χωρίς να απαιτούνται αλλαγές στο βασικό αλγόριθμο. Το σύστημα υλοποιήθηκε ως μια επέκταση του λογισμικού συστήματος g Eclipse διατηρώντας την υπάρχουσα δομή και λειτουργία του συγκεκριμένου πλαισίου εργασίας. Το g Εclipse αποτελεί ένα εργαλείο που διευκολύνει τη χρήση του υπολογιστικού πλέγματος και καλύπτει τις ανάγκες διαφορετικών κατηγοριών χρηστών. Η υλοποίηση εντάσσεται στο πλαίσιο εργασίας της μέτρησης επίδοσης του g Eclipse το οποίο έχει πολλά χαρακτηριστικά από το GridBench, ένα εργαλείο το οποίο αναπτύχθηκε στο πανεπιστήμιο Κύπρου και είναι πρωτοπόρο στο θέμα της μέτρησης επίδοσης στο υπολογιστικό πλέγμα.
+271	341	379	Partial discharge modeling and associated transients along medium voltage distribution cables	Μοντελοποίηση μερικών εκκενώσεων και των συνδεδεμένων με αυτών μεταβατικών φαινομένων κατά μήκος καλώδια διανομής μέσης τάσης	Ensuring a reliable electric service to industrial, commercial and residential customers is becoming an important parameter for every electricity company due to the increased demand from the customers for less downtime, high productivity and reduced maintenance cost of machinery caused by unscheduled frequent interruptions due to underground power cable failures. The presence of partial discharges (PD) is one of the most prominent indicators of defects and ongoing degradation processes of electrical insulation. As a high percentage of failures are associated with PD, the need for the classification, extraction and evaluation of PD signals is essential. For the above reasons, an electrical model of a breakdown void, modelled, as part of the power system is more than a necessity. The capacitive network representation of the void (model) has long been used for the study of the transients generated by a breakdown void. As an alternative to the capacitive representation of the void (model) the induced charge concept has been introduced by the researches at the technical university of Denmark [1] expressing strong criticism against the capacitance modelling of void.This thesis discusses and argues this criticism and exploits the potential and weaknesses of the classical capacitive representation of voids from a theoretical point of view and proposes three new models: a) an improved version of the classical capacitive model b) a model based on the induced charge concept for streamer inception c) an advanced capacitive model of the void based on streamer concepts. Furthermore in this thesis the geometrical and physical parameters governing the classical capacitive model of void (improved version) and the other two proposed models are calculated by utilizing classical electromagnetic theory, concepts of streamer breakdown mechanism and gas discharge physics. The three models are utilized to replicate the transients (PD signals) and propagate them along the core of a typical medium voltage cable from a breakdown void under real time power network conditions. The outcome of the three models is compared to experimental available data obtained from international literature.	Η εξασφάλιση αξιόπιστης παροχής ηλεκτρικής ενέργειας σε βιομηχανικούς, εμπορικούς και οικιακούς καταναλωτές είναι μια σημαντική παράμετρος για κάθε εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας, λόγω της συνεχώς αυξανόμενης αξίωσης από τους πελάτες για μεγαλύτερη αξιοπιστία και υψηλή παραγωγικότητα. Επίσης, οι μη προγραμματισμένες διακοπές της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας οδηγεί σε αυξημένο κόστος συντήρησης των μηχανημάτων. Τέτοιες διακοπές μπορεί να οφείλονται σε αποτυχία της μόνωσης των καλώδιων μέσης τάσης. Η παρουσία των μερικών εκκενώσεων (partial discharges, PD) είναι ένας από τους σημαντικότερους δείκτες της συνεχούς υποβάθμισης της ηλεκτρικής μονώσεως. Καθώς ένα υψηλό ποσοστό των αποτυχιών συνδέονται με την παρουσία μερικών εκκενώσεων, η ανάγκη για την ταξινόμηση και αξιολόγηση των σημάτων PD είναι απαραίτητη. Για τους παραπάνω λόγους, ένα ηλεκτρικό μοντέλο του εν λόγω φαινομένου ως μέρος του ηλεκτρικού συστήματος είναι απαραίτητο. Η χωρητική αναπαράσταση ενός κενού εντός της μόνωσης (μοντέλο) έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό για τη μελέτη των μεταβατικών φαινομένων που δημιουργούνται από μία μερική βλάβη του κενού εντός της μόνωσης. Ως εναλλακτική λύση για την χωρητική αναπαράσταση του κενού (μοντέλο) εντός της μόνωσης, η έννοια της επαγώμενου φορτίου έχει εισαχθεί από ερευνητές του Τεχνολογικού Πανεπιστήμιου της Δανίας εκφράζοντας την έντονη κριτική κατά της χωρητικής μοντελοποίησης του κενού εντός της μόνωσης. Αυτή η διατριβή συζητά και αντικρούει αυτή την κριτική και εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της κλασικής χωρητικής μοντελοποίησης του κενού εντός της μόνωσης από θεωρητική άποψη. Προτείνονται τρία νέα μοντέλα: α) μια βελτιωμένη έκδοση του κλασικού χωρητικού μοντέλου, β) ένα χωρητικό μοντέλο που βασίζεται στην επαγωγή του φορτίου και γ) ένα προηγμένο χωρητικό μοντέλο του κενού εντός της μόνωσης που βασίζεται σε έννοιες streamer. Επιπλέον, στην παρούσα διατριβή, οι γεωμετρικές και φυσικές παράμετροι που διέπουν το κλασσικό χωρητικό μοντέλο του κενού εντός της μόνωσης (σε βελτιωμένη έκδοση), όπως επίσης και τα άλλα δύο προτεινόμενα μοντέλα, υπολογίζονται με τη χρήση της κλασσικής ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας, με έννοιες του μηχανισμού streamer και της φυσικής που διέπει την ηλεκτρική εκκένωση αερίων. Τα τρία μοντέλα χρησιμοποιούνται για να αναπαράγουν μεταβατικά σήματα (PD σήματα) και να εξετάσουν την διάδοση τους κατά μήκος του πυρήνα ενός τυπικού καλωδίου μέσης τάσης σε πραγματικές συνθήκες δικτύου ηλεκτρικής ισχύος. Τα αποτέλεσμα των τριών μοντέλων συγκρίνονται με πειραματικά διαθέσιμα δεδομένα που λήφθηκαν από τη διεθνή βιβλιογραφία.
+272	165	216	State estimation in logical and stochastic discrete event systems	Εκτίμηση κατάστασης σε λογικά και στοχαστικά συστήματα διακριτών γεγονότων	This thesis studies state estimation in complex networked systems that are modeled as discrete event systems (DES) or stochastic discrete event systems (SDES). One of the main motivations for looking into state estimation problems is their crucial role in classification and fault diagnosis applications. Specifically, this thesis aims to explore the notions of detectability, diagnosability, and classification, using state estimation methods appropriate for DES and SDES. We pursue investigations of such problems in nondeterministic and probabilistic finite automata, under three di erent observation settings (namely, centralized, decentralized, and distributed). In particular, we explore diagnosability in distributed settings for nondeterministic finite automata under communication constraints. Furthermore, we introduce stochastic notions for the problems of detectability and diagnosability, and analyze the asymptotic behaviour of the resulting state estimation processes. Finally, we discuss the classification among two hidden Markov models (HMMs), and develop various methods for computing asymptotically tight bounds on the probability of misclassification, under established sufficient conditions.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή μελετά τη διαδικασία της εκτίμησης κατάστασης (state estimation) σε πολύπλοκα διασυνδεδεμένα συστήματα, τα οποία μοντελοποιούνται σαν συστήματα διακριτών γεγονότων (discrete event systems) ή στοχαστικά συστήματα διακριτών γεγονότων (stochastic discrete event systems). Ένα από τα σημαντικά κίνητρα για να ασχοληθούμε με τα προβλήματα που σχετίζονται με την εκτίμηση κατάστασης, είναι ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζουν σε θεωρητικά προβλήματα, όπως την κατηγοριοποίηση (classification) και την ανίχνευση σφαλμάτων (fault diagnosis). Ιδιαίτερα, η παρούσα διατριβή έχει σκοπό της να εξερευνήσει τις έννοιες της ακριβούς εκτίμησης κατάστασης (detectability), της ανίχνευσης σφαλμάτων, και της κατηγοριοποίησης, χρησιμοποιώντας τεχνικές εκτίμησης κατάστασης, κατάλληλες για συστήματα διακριτών γεγονότων και στοχαστικά συστήματα διακριτών γεγονότων. Ερευνούμε αυτά τα προβλήματα σε μη ντετερμινιστικά και στοχαστικά πεπερασμένα αυτόματα, σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις (συγκεκριμένα, μονολιθικά, αποκεντρωμένα και κατανεμημένα συστήματα). Ειδικότερα, ερευνούμε την έννοια της ανίχνευσης σφαλμάτων σε κατανεμημένα συστήματα, για μη- ντετερμινιστικά πεπερασμένα αυτόματα, σε συνθήκες περιορισμένης επικοινωνίας. Επίσης, εισάγουμε και επαληθεύουμε στοχαστικές έννοιες για τα προβλήματα της ακριβούς εκτίμησης κατάστασης και ανίχνευσης σφαλμάτων αναλύοντας την ασυμπτωτική συμπεριφορά των συστημάτων. Τέλος, προτείνουμε και συζητούμε διάφορες μεθόδους στο πρόβλημα της κατηγοριοποίησης σε κρυφά μαρκοβιανά μοντέλα (hidden Markov models). Αναπτύσσουμε διάφορες μεθόδους υπολογισμού ανωτάτων ορίων για την πιθανότητα λάθους κατηγοριοποίησης, που ασυμπτωτικά τείνουν στο μηδέν, κάτω από καθορισμένες ικανές συνθήκες.
+273	296	292	European Integration and National Parliaments: The case of the House of Representatives and the Debate on the Future of Europe	Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και εθνικά κοινοβούλια : η περίπτωση της Βουλής των Αντιπροσώπων και η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης	This research deals with the broader issue of the involvement of national parliaments of the European Union (EU) member states in the European integration process, using the House of Representatives of the Republic of Cyprus as a case study, with emphasis given on the Public Debate on the Future of Europe. The House of Representatives’ evolving adaptation process and its position in the EU’s multi-level system of governance is driven by the Europeanization process on the one hand, and on the other hand is restrained by factors pertaining to the structure and functioning of the House of Representatives, as well as constitutional stipulations. Empirical research concerning the structure, functions, the legislative work and the exercise of parliamentary control, but also the development of parliamentary diplomacy by the House of Representatives, has revealed that the accession to the EU, and the implicit need for adaptation to the Europeanization process, in parallel with the broader need for modernization, have affected the House of Representatives in four main areas, regarding both its inner and external functions and relations: operational, structural, resource stability and relations with Civil Society and other institutions. In addition, according to Mezey’s (1979) typology on legislatures, the House of Representatives has through time developed from a “minimal” to a “reactive” legislature which, despite having reinforced and improved its position remarkably, has maintained limited potential apart from the breadth of important initiatives it develops. From a theoretical perspective, this research builds upon the scholar debate dealing with Europeanization and multilevel governance. The empirical part draws on both primary and secondary EU sources, as well as unexplored archives of the House of Representatives of the Republic of Cyprus.	Η παρούσα ερευνητική εργασία αφορά στο ευρύτερο θέμα της εμπλοκής των εθνικών κοινοβουλίων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EE) στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, παίρνοντας ως περιπτωσιακή μελέτη την προσαρμογή της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με έμφαση στη Δημόσια Συζήτηση για το Μέλλον της Ευρώπης. Η εξελικτική προσαρμογή της Βουλής και η θέση που κατέχει στο πολυεπίπεδο σύστημα διακυβέρνησης της ΕΕ, αφενός, καθοδηγείται από την ανάγκη προσαρμογής στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (Europeanization) και, αφετέρου, περιορίζεται από παράγοντες που αφορούν στη δομή και λειτουργία της Βουλής, αλλά και σε συνταγματικές ρυθμίσεις. Μέσα από την εμπειρική μελέτη που αφορά στη δομή και λειτουργία, στη νομοθετική εργασία, στην άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου, αλλά και στην ανάπτυξη της κοινοβουλευτικής διπλωματίας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, διαφαίνεται ότι η ενταξιακή πορεία και η συνεπαγόμενη ανάγκη για προσαρμογή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (Europeanization) παράλληλα με την ευρύτερη ανάγκη για εκσυγχρονισμό έχουν επηρεάσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων σε τέσσερις βασικούς τομείς στην εσωτερική της λειτουργία, αλλά και στις εξωτερικές της σχέσεις: λειτουργία, δομή, πόροι και σχέση του σώματος με την Κοινωνία των Πολιτών και άλλους θεσμούς. Επίσης, σύμφωνα με την τυπολογία του Mezey (1979), η Βουλή έχει διαχρονικά εξελιχθεί από ένα αδύναμο σε ένα μεσαίας ισχύος νομοθετικό σώμα, το οποίο έχει μεν ενισχύσει και βελτιώσει κατά πολύ τη θέση του, πλην όμως το εύρος σημαντικών πρωτοβουλιών, που το θεσμικό πλαίσιο του επιτρέπει να αναπτύσσει, παραμένει περιορισμένο. Θεωρητικά στηρίζεται στην πλούσια ακαδημαϊκή συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από τις έννοιες του Εuropeanization και της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης. Σε ότι αφορά στο εμπειρικό μέρος, αξιοποιούνται πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές της ΕΕ καθώς και πρωτότυπο αρχειακό υλικό της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
+274	505	500	Primary School Students’ Argumentation Ability	Ικανότητες επιχειρηματολογίας μαθητών δημοτικού σχολείου	The study investigated primary school students’ argumentation ability. Initially, Raven’s Progressive Matrices were administered to two classes of fourth- and two classes of fifth-grade students, as a way of measuring their general cognitive ability (GCA). Two different questionnaires were also used to evaluate students’ attitudes towards science, and their epistemological level. Based on their GCA, students were divided into four groups: one group with high, two equivalent groups with middle and one group with low GCA. Two types of dyads were subsequently formed, consisting of one student with either high or low GCA, and another student from the one or the other group with middle GCA, respectively. Semi-structured interviews were then conducted with each dyad, where three groups of objects and two transparent containers of tap water and saline water were used. The five objects of the first group had the same volume and different mass, whereas the five objects of the second had the same mass and different volume. The four objects of the third group had different mass and volume, but each of them had the same mass as one object of the first and the same volume as one object of the second group. The students were asked to predict the balance position of each object in a liquid and to justify their prediction. This procedure was repeated, in a predetermined order, for each object in the container with tap water and only for the objects of the third group in the container with saline water. Data available for guiding students’ predictions were directly related to evidence from previous experiments, whereas predictions relating to the third group of objects were more difficult. Students were allowed to repeat previous experiments, whereas, for the experiments in saline water, the students were also allowed to conduct experiments with objects of the first and second groups in saline water. The interviews were analyzed using the Constant Comparative method and a new model for evaluating argumentation ability was developed. This model combines two known models for assessing argumentation ability and also considers the degree to which an argument correctly predicts the balance position of an object in a liquid. A 2(class)x4(group of GCA) ANOVA, with argumentation ability as the dependent variable, was then performed. The results showed no significant interaction effect between the two independent variables, whereas both main effects were statistically significant. Complementary qualitative analysis of the interview data indicated that the students in the dyads did not always collaborate, and that some students assumed the role of either a leader or a quiet bystander. Students with high GCA and students at higher epistemological levels were more inclined to conduct experiments, before making any prediction. Regression analysis indicated that students’ GCA, the degree of their tendency to justify their predictions based on the results of experimentation and the degree of their collaboration in the dyad were good predictors of their argumentation ability. Educational implications of the results of the study are clearly discussed and suggestions for future research are also described.	Η έρευνα διερεύνησε την ικανότητα επιχειρηματολογίας μαθητών Δημοτικού Σχολείου. Αρχικά, χορηγήθηκαν, σε δύο τμήματα μαθητών της Δ΄ και δύο της Ε΄ τάξης, οι «Προοδευτικές Μήτρες» του Raven, για τη μέτρηση της γενικής γνωστικής ικανότητας (Γ.Γ.Ι.) των μαθητών, ενώ με δύο ερωτηματολόγια αξιολογήθηκαν οι στάσεις για το μάθημα της Επιστήμης και το Επιστημολογικό Επίπεδο των μαθητών. Με κριτήριο τη Γ.Γ.Ι., οι μαθητές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες: μία ομάδα με υψηλή, δύο ισοδύναμες ομάδες με μέση και μία ομάδα με χαμηλή Γ.Γ.Ι. Ακολούθως, σχηματίστηκαν δύο ειδών δυάδες, αποτελούμενες από ένα μαθητή με υψηλή Γ.Γ.Ι. ή ένα με χαμηλή Γ.Γ.Ι., και ένα μαθητή από τη μια ή ένα από την άλλη ομάδα με μέση Γ.Γ.Ι., αντίστοιχα. Ακολούθησαν ημιδομημένες συνεντεύξεις με κάθε δυάδα, στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν τρεις ομάδες αντικειμένων και δύο διαφανή δοχεία με νερό και αλατόνερο. Τα πέντε αντικείμενα της πρώτης ομάδας είχαν ίσο όγκο και διαφορετική μάζα, ενώ τα πέντε της δεύτερης είχαν ίση μάζα και διαφορετικό όγκο. Τα τέσσερα αντικείμενα της τρίτης ομάδας είχαν διαφορετική μάζα και όγκο, αλλά το κάθε ένα είχε μάζα ίση με ένα από τα αντικείμενα της πρώτης και όγκο ίσο με ένα από τα αντικείμενα της δεύτερης ομάδας. Οι μαθητές καλούνταν να προβλέπουν τη θέση ισορροπίας κάθε αντικειμένου σε ένα υγρό, αιτιολογώντας την πρόβλεψή τους, και στη συνέχεια να εκτελούν το αντίστοιχο πείραμα. Η διαδικασία επαναλήφθηκε, με προκαθορισμένη σειρά, για κάθε αντικείμενο στο δοχείο με το νερό και μόνο για τα αντικείμενα της τρίτης ομάδας στο δοχείο με το αλατόνερο. Τα δεδομένα που είχαν στη διάθεσή τους οι μαθητές για πρόβλεψη ήταν ανάλογα με τα πειράματα που είχαν προηγηθεί, ενώ, για την τρίτη ομάδα αντικειμένων, οι προβλέψεις ήταν δυσκολότερες. Στους μαθητές δινόταν η δυνατότητα επανάληψης πειραμάτων που προηγήθηκαν, ενώ για τα πειράματα με το αλατόνερο, δινόταν επιπρόσθετα η δυνατότητα πειραματισμού, με αντικείμενα των δύο πρώτων ομάδων αντικειμένων, και στο αλατόνερο. Έγινε ανάλυση των συνεντεύξεων με τη Σταθερή Συγκριτική μέθοδο ανάλυσης, ενώ για την αξιολόγηση της επίδοσης επιχειρηματολογίας, αναπτύχθηκε ένα νέο μοντέλο. Το μοντέλο συνδυάζει δύο γνωστά μοντέλα αξιολόγησης των επιχειρημάτων σε επίπεδα και αξιοποιεί το βαθμό στον οποίο ένα επιχείρημα προβλέπει ορθά τη θέση βύθισης/πλεύσης ενός αντικειμένου σε υγρό. Ακολούθησε ανάλυση διασποράς 2 (τάξη) x 4 (ομάδα Γ.Γ.Ι.), με εξαρτημένη μεταβλητή την επίδοση επιχειρηματολογίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο ανεξάρτητων μεταβλητών ως προς την επίδοση επιχειρηματολογίας, ενώ τα δύο κύρια αποτελέσματα ήταν στατιστικά σημαντικά. Συμπληρωματική ποιοτική ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι δεν υπήρχε πάντοτε συνεργασία στις δυάδες και ότι μερικοί μαθητές αναλάμβαναν αρχηγικό ρόλο ή ρόλο σιωπηλού παρευρισκόμενου. Μαθητές με υψηλή Γ.Γ.Ι. και μαθητές με τα υψηλότερα επιστημολογικά επίπεδα είχαν την τάση να προσφεύγουν συχνότερα σε πειράματα, προτού διατυπώσουν πρόβλεψη. Μετά από παλινδρομική ανάλυση, προέκυψε πως η επίδοση επιχειρηματολογίας των μαθητών μπορούσε να προβλεφθεί από τη Γ.Γ.Ι. των μαθητών, την τάση τους να εκτελούν πειράματα, πριν τη διατύπωση πρόβλεψης και το βαθμό συνεργασίας τους στη δυάδα. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, αναλύονται οι εκπαιδευτικές προεκτάσεις της έρευνας και γίνονται εισηγήσεις για μελλοντικές έρευνες.
+275	467	418	Applications of root systems in geometry and physics	Εφαρμογές των συστημάτων ριζών στην γεωμετρία και φυσική	In this thesis we investigate some areas of mathematics which may be unrelated but nevertheless they have as common theme the theory of abstract root systems. Root systems of course are used in the classification of simple Lie algebras. They also appear in other classifications, for example the classification of finite Coxeter groups. They are also used in the theory of integrable systems in classical and quantum Mechanics. A number of mechanical systems are defined to correspond to simple or affine Lie algebras. We mention the various Toda lattices, Calogero-Moser systems and the generalized Volterra lattices of Bogoyavlensky. For convenience we divide this thesis in two parts. The first part is concerned with the Coxeter polynomials of finite and affine Lie algebras and also with the Coxeter polynomials of a family of Coxeter groups arising from graphs. We define the Coxeter number and exponents with respect to each conjugacy class of the Coxeter elements of the simple and affine Lie algebras. In the case of the affine Lie algebra of type we have different conjugacy classes of Coxeter elements while for all the other cases we have only one. We compute the Coxeter polynomial, the Coxeter number and exponents of each one of the simple and affine Lie algebras using properties of Chebyshev polynomials. We generalize two methods of Steinberg and Berman, Lee and Moody for the computation of affine Coxeter number and affine exponents in the case of the affine Lie algebra of type . We use these methods for the computation of the affine Coxeter number and affine exponents of each one of the affine Lie algebras. We also compute the Coxeter polynomials of a family of Coxeter groups defined by their Coxeter graphs. This family of graphs includes several well-known graphs, e.g. the Dynkin diagrams, the affine Dynkin diagrams, the diagrams and many other diagrams. We find the limit of the spectral radius of the Coxeter elements of these graphs as the number of the vertices of their arms tends to infinity. The second part of this thesis is concerned with the theory of integrable systems and more specifically with Lotka-Volterra systems. We device a new method for producing integrable systems by constructing the corresponding Lax pairs. This is achieved by considering a larger subset of the positive roots than the simple roots of a simple complex Lie algebra. In several cases these subsets of the positive roots recover well known Hamiltonian systems which are of Lotka-Volterra type. Therefore we call the systems produced by this method generalized Lotka-Volterra systems. We find all subsets of the positive roots of the simple Lie algebra of type which produce after a suitable change of variables Lotka-Volterra systems. Furthermore we show that our method works for several other cases.	Σε αυτή τη διατριβή μελετούμε περιοχές των μαθηματικών που μπορεί να φαίνονται ασυσχέτιστες αλλά έχουν κοινή προέλευση τη θεωρία των συστημάτων ριζών. Τα συστήματα ριζών χρησιμοποιούνται για την ταξινόμηση των αλγεβρών Lie αλλά εμφανίζονται και σε άλλες ταξινομήσεις, για παράδειγμα στην ταξινόμηση των πεπερασμένων ομάδων Coxeter. Επίσης χρησιμοποιούνται και στα ολοκληρώσιμα συστήματα στην κλασική και κβαντική μηχανική. Να αναφέρουμε τα συστήματα Toda, τα συστήματα Calogero-Moser και τα γενικευμένα συστήματα Volterra του Bogoyavlensky. Για ευκολία αυτή η διατριβή χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτ�� μέρος ασχολούμαστε με τα πολυώνυμα Coxeter των αφινικών αλγεβρών Lie και επίσης με τα πολυώνυμα Coxeter μιας οικογένειας ομάδων Coxeter οι οποίες ορίζονται μέσω γραφημάτων. Ορίζουμε τους αριθμούς Coxeter και τους εκθέτες ως προς κάθε κλάση συζυγίας των μετασχηματισμών Coxeter των απλών και αφινικών αλγεβρών Lie. Στην περίπτωση των αφινικών αλγεβρών Lie του τύπου έχουμε κλάσεις συζυγίας μετασχηματισμών Coxeter ενώ για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις έχουμε μόνο μία. Υπολογίζουμε τα πολυώνυμα Coxeter, τους αριθμούς Coxeter και τους εκθέτες για κάθε μία από τις αφινικές άλγεβρες Lie χρησιμοποιώντας στοιχειώδεις ιδιότητες των πολυωνύμων Chebyshev. Γενικεύουμε δύο μεθόδους των Steinberg και Berman, Lee και Moody για τον υπολογισμό των αφινικών αριθμών Coxeter και των αφινικών εκθετών στην περίπτωση της αφινικής άλγεβρας Lie τύπου . Χρησιμοποιούμε αυτές τις μεθόδους για τον υπολογισμό των αφινικών αριθμών Coxeter και των εκθετών για κάθε μία από τις αφινικές άλγεβρες Lie. Επίσης υπολογίζουμε τα πολυώνυμα Coxeter μίας οικογένειας ομάδων Coxeter τις οποίες ορίζουμε μέσω γραφημάτων. Σε αυτά τα γραφήματα περιλαμβάνονται πολλά γνωστά γραφήματα, για παράδειγμα τα διαγράμματα Dynkin τύπου , τα αφινικά διαγράμματα Dynkin τύπου , τα διαγράμματα και πολλά άλλα γνωστά γραφήματα. Υπολογίζουμε το όριο της φασματiκής ακτίνας των μετασχηματισμών Coxeter αυτών των ομάδων Coxeter όταν ο αριθμός των κορυφών τους τείνει στο άπειρο. Στο δεύτερο μέρος αυτής της διατριβής ασχολούμαστε με ολοκληρώσιμα συστήματα τα οποία είναι του τύπου Lotka-Volterra. Χρησιμοποιούμε μία καινούρια μέθοδο για να παράγουμε Χαμιλτονιανά συστήματα κατασκευάζοντας τα αντίστοιχα ζεύγη Lax. Αυτό το επιτυγχάνουμε χρησιμοποιώντας υποσύνολα των θετικών ριζών, συστημάτων ριζών απλών αλγεβρών Lie, τα οποία περιέχουν τις απλές ρίζες. Σε αρκετές περιπτώσεις η μέθοδος αυτή δίνει γνωστά Χαμιλτονιανά συστήματα τα οποία είναι τύπου Lotka-Volterra. Ονομάζουμε τα συστήματα τα οποία παίρνουμε από αυτή τη μέθοδο γενικευμένα συστήματα τύπου Lotka-Volterra. Ταξινομούμε όλα τα υποσύνολα των θετικών ριζών, που περιέχουν τις απλές ρίζες του συστήματος ριζών τύπου τα οποία μετά από μία απλή αλλαγή μεταβλητών δίνουν τύπου Lotka-Volterra. Επίσης αποδεικνύουμε ότι η μέθοδος μας δουλεύει και για αρκετά άλλα υποσύνολα των θετικών ριζών.
+276	366	467	The ode as a literary genre in Modern Greek Literature (from the beginning of 19th century to 1880s)	Το είδος της ωδής στη νεοελληνική λογοτεχνία (από την αρχή του 19ου αιώνα εως το 1880)	The subject of thesis is the study of ode as literary genre in Modern Greek Literature from its beginning, before Greek Revolution, to its configuration, in the 1880s. In place of the selection and interpretation of exemplary texts, we chose to examine, to understand and to interpret them in the context of the genre. We have selected the historical overview, the objective monitoring of transformations and the classification of similarities and features of the genre. The defining levels in shaping the identity of ode are based on the study of Jean-Marie Schaeffer, What is a literary genre?. In this study, instead of a systematic classification of genres, are chosen the description and the interpretation of modalities of genericity. In this thesis we follow the chronological monitoring of texts within the genre. We trace the history of the ode from the Renaissance to the late 18th century. The genesis of Modern Greek ode is placed before Greek Revolution; the prosopographical version is predominant. During the Revolution, the historical and social conditions affect the features of ode. Andreas Calvos and Dionysios Solomos give literary dimension to the genre. After the Revolution the ode is influenced by the arrival of king Otto. A representative example is the odes of Panagiotis Soutsos. In the 1840s, is influenced by the Athenian Romanticism, but the Poetical Competitions inhibit its romantic turn. In the Ionian Islands, however, on the occasion of the death of Solomos, the elegiac ode is dominated. The elegiac version of ode is common in Athens in the 1860s. In the 1870s are published earlier odes and odes translated from ancient Greek and modern languages. Following its course we conclude that ode is a genre with variations and concessions, and with continuous transformations. At several stages of its presence the ode is not a pure genre, but it is coming into contact with others. The coexistence with other genres contributes to the understanding, since ultimately, the ode is not a clear and unambiguous genre, but instead it is directly connected with social and literary functions, which determine its identity as a genre.	Η μελέτη του είδους της ωδής στη νεοελληνική λογοτεχνία, από τη γένεση, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, έως τη διαμόρφωσή του, γύρω στο 1880, αποτελεί το θέμα και το στόχο της διατριβής. Αντί για την επιλογή και ερμηνεία υποδειγματικών στιγμών της πορείας του είδους, προκρίθηκε, για την κατανόηση και την ερμηνεία των κειμένων, η παρακολούθησή τους μέσα από το πρίσμα της ειδολογικής προοπτικής. Επιλέγεται η ιστορική θεώρηση (λαμβάνοντας υπόψη τα ιστορικά και κοινωνικά συμφραζόμενα), η κατά το δυνατόν αντικειμενική παρακολούθηση των ειδολογικών μετασχηματισμών, καθώς και η ταξινόμηση ομοιοτήτων και ειδολογικών χαρακτηριστικών. Τα καθοριστικά επίπεδα για τη διαμόρφωση της ταυτότητας της ωδής σκιαγραφούνται με βάση τη μελέτη του Jean –Marie Schaeffer, Τι είναι λογοτεχνικό είδος;, όπου έναντι της συστηματικής ταξινόμησης των ειδών, προκρίνεται η μελέτη και ερμηνεία των τροπικοτήτων της ειδολογικότητας. Υπό τη συγκεκριμένη οπτική διακρίνονται ορισμένα πεδία (της επικοινωνιακής πράξης, της πραγματωμένης ρηματικής ενέργειας και τα εξωρηματικά, του τόπου και του χρόνου) που υποδιαιρούνται σε ειδικότερα επίπεδα. Η νεοελληνική ωδή αναφέρεται ταυτόχρονα στην επικοινωνιακή πράξη και στο διατυπωμένο, εκπεφρασμένο μήνυμα, ενώ ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν και τα συμφραζόμενα εμφάνισης και επανενεργοποίησης των κειμένων. Η παρακολούθηση των ειδολογικών χαρακτηριστικών είναι συνυφασμένη με τη χρονολογική παρακολούθηση των κειμένων στο πλαίσιο του είδους. Γίνεται αναδρομή στην ιστορία της ωδής από την Αναγέννηση έως το τέλος του 18ου αιώνα και εξετάζεται η αντιμετώπισή της σε μελέτες Ποιητικής. Η γένεση του νεοελληνικού είδους τοποθετείται πριν από την Επανάσταση του 1821 με κυρίαρχη την προσωπογραφική εκδοχή. Στη διάρκεια της Επανάστασης οι ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες επηρεάζουν τα ειδολογικά χαρακτηριστικά, ενώ οι ωδές του Κάλβου και του Σολωμού προσδίδουν λογοτεχνική διάσταση στο είδος. Η τύχη της ωδής στη μετεπαναστατική Ελλάδα επηρεάζεται αρχικά από την άφιξη του Όθωνα, με αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τις ωδές του Παναγιώτη Σούτσου, ��νώ στη δεκαετία του 1840 από τον αθηναϊκό Ρομαντισμό και το Μεγαλοϊδεατισμό. Οι Πανεπιστημιακοί Ποιητικοί Διαγωνισμοί ανακόπτουν τη ρομαντική στροφή της ωδής που ανακτά τα πανηγυρικά χαρακτηριστικά της. Στα Επτάνησα ωστόσο, με αφορμή το θάνατο του Σολωμού παγιώνεται η ελεγειακή ωδή. Ελεγειακά χαρακτηριστικά έχουν και ωδές του αθηναϊκού κέντρου γύρω στο 1860. Από το 1870 έρχονται στην επικαιρότητα παλαιότερες ωδές, αλλά και μεταφρασμένες από τα αρχαία ελληνικά και από σύγχρονες γλώσσες. Αντίθετα οι πρωτότυπες ωδές υποχωρούν ολοκληρώνοντας τον κύκλο της διαμόρφωσης του είδους. Ακολουθώντας την πορεία της ωδής καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα είδος με εξάρσεις και υποχωρήσεις, αλλά και διαρκείς μετασχηματισμούς. Σε αυτούς συμβάλλει, μεταξύ άλλων, και η επαφή με άλλα είδη, εφόσον στα περισσότερα στάδια της παρουσίας της, η ωδή δεν συνιστά αμιγές είδος. Η συνύπαρξη με άλλα είδη συμβάλλει στην κατανόηση της, αφού τελικά η ωδή δεν είναι είδος ακραιφνές και μονοσήμαντο, αλλά αντίθετα άμεσα συνδεδεμένο με ποικίλες συναρτήσεις, κοινωνικές και λογοτεχνικές, καθοριστικές της ειδολογικής ταυτότητάς της.
+277	590	493		Οι Αρχιεπίσκοποι της Κύπρου επί Οθωμανοκρατίας: από το αυτοκέφαλο στην πολιτική - θρησκευτική (εθναρχική) δράση των Αρχιεπισκόπων της Κύπρου και τα προνόμιά τους	The purpose of this dissertation is to cover an existing gap in the history of Cyprus. It examines and analyzes the function of the religious and political role (known as ethnarchy) of the orthodox bishops and especially the archbishops during the Ottoman Rule in Cyprus (1570/1-1878). The research is based on information deriving from the various privileges and the berats of the orthodox bishops and archbishops, as well as other unpublished or unused archival material related to the subject. In order to identify and understand the role of the archbishops, it was regarded useful to examine the church administrative status of the local church, its autocephalous (independence) status, during the Byzantine (4th - 12th century) and Latin period (1191 - 1570/1) in the Island. In addition, the involvement of the bishops in secular and political issues, beyond their role in religious ones, was examined, in order to identify any religious-political activity in that era. These were presented in the 1st Chapter of the dissertation. In the 2nd Chapter of the dissertation, the research was focused on the religious situation formed in Cyprus during the Ottoman rule. I have examined the relations of the bishops and especially the archbishops (some of them as well as some information about them unknown or false) with the Ottoman authorities. A detailed analysis of the religious and political status of the archbishops, especially the various privileges they were granted at certain times, has been attempted. For reasons referring to methodology, I have examined the above according to archbishopal succession, in order point out the different conditions existing for any archbishop. In the 3rd Chapter of the dissertation, I proceed to an analysis of the known berats of archbishops and metropolitans. Berats are all too important for understanding privileges and therefore the religious-political role of the prelates during the ottoman rule. As far as I know, this dissertation is the first one where autocephalous status of the local church, religious-political role and berats of the prelates are co-examined in the research concerning ethnarchy. It has been also found out when (1858) the term ethnarchs (εθνάρχες) is used at first, concerning the orthodox bishops. It is also for the purpose of this dissertation that the Great Codex, Μέγας Κώδικας, (it includes information referring 17th up to 20th century) of the Archbishopric of Cyprus is used for the first time ever, as well as other unpublished archival material from the Archives of the Holy Archbishopric of Cyprus. Conclusions: The autocephalous status of the Church of Cyprus defined not only the religious role of the orthodox bishops in Cyprus, but also their involvement in secular issues especially at times that the Island was under foreign rule. During the Ottoman rule, the orthodox bishops and especially the archbishops of Cyprus developed a religious and political role, became ethnarchs. This role reached its zenith especially during the 18th and 19th century, time at which we also meet the term ethnarchs. The various privileges granted to the bishops, by the Sultans, were of decisive importance for their role as ethnarchs. Beratsare all too important concerning the issue of privileges. Valuable information concerning the role of the Orthodox Church, during the Ottoman Rule, and especially its archbishops is to be found in the Great Codex, Μέγας Κώδικας, as well as in other unpublished archival material from the Archives of the Holy Archbishopric of Cyprus. The religious-political role (ethnarchy) of the Church of Cyprus contributed towards maintaining the Christian faith as well as the Hellenistic language - civilization in Cyprus during the Ottoman rule.	Στόχος της διατριβής αυτής είναι να καλύψει ένα υπάρχον κενό στην κυπρολογική έρευνα. Πρόκειται για την έρευνα, την ανάλυση και λειτουργία του θρησκευτικοπολιτικού {εθναρχικού, όπως επικράτησε να λέγεται) ρόλου των ιεραρχών και κυρίως των αρχιεπισκόπων της Κύπρου κατά την Οθωμανοκρατία (1570/1-1878), με βάση το αυτοκέφαλο, τα προνόμια, τα βεράτιά τους και με τη χρήση άγνωστου και ανέκδοτου μέχρι σήμερα υλικού (ιδιαίτερα του Μέγα Κώδικα της Αρχιεπισκοπής Κύπρου). Διερευνήθηκε το εκκλησιαστικού καθεστώτος της τοπικής εκκλησίας (αυτοκέφαλο) κατά τη Βυζαντινή περίοδο (401 - 12^ αιώνας) και την περίοδο της Λατινοκρατίας (1191 -1570/1), καθώς και η εμπλοκή της ιεραρχίας σε κοσμικά θέματα - πολιτικές υποθέσεις, πέραν του θρησκευτικού της ρόλου, για να εντοπιστεί ο όποιος εθναρχικός ρόλος των ιεραρχών τους χρόνους αυτούς. Η εξέταση των πιο πάνω, έγινε στο 1° Κεφάλαιο της διατριβής. Στο 2° Κεφάλαιο εξετάστηκε η θρησκευτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Κύπρο κατά την Οθωμανοκρατία. Ερευνήθηκαν οι σχέσεις των ιεραρχών και ιδιαίτερα των κατά καιρούς αρχιεπισκόπων (ορισμένοι των οποίων άγνωστοι μέχρι σήμερα, όπως άγνωστα και εσφαλμένα ήταν ορισμένα στοιχεία για άλλους) με τις Οθωμανικές αρχές. Αναλύθηκε το εκκλησιαστικό και πολιτικό καθεστώς των αρχιεπισκόπων και ιδιαίτερα τα προνόμια (θρησκευτικά -πολιτικά) των οποίων ετύγχαναν κατά την περίοδο αυτή. Για σκοπούς μεθοδολογίας, κρίθηκε προτιμητέα η κατά αρχιεπισκοπική διαδοχή εξέταση του θέματος, για να διαφανούν τα κατά αρχιεπίσκοπο ισχύοντα δεδομένα. Στο 3° και τελευταίο Κεφάλαιο, έγινε ανάλυση των μέχρι σήμερα γνωστών αρχιεπισκοπικών και μητροπολιτικών βερατίων, τα οποία είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την κατανόηση των προνομίων και κατά συνέπεια του θρησκευτικοπολιτικού ρόλου των ιεραρχών κατά την Οθωμανοκρατία. Εξ όσων γνωρίζουμε, η διατριβή αυτή είναι η πρώτη στην οποία συνεξετάζονται αυτοκέφαλο, θρησκευτικοπολιτικός ρόλος των αρχιερέων και βεράτια, στο κεφάλαιο που επικράτησε να ονομάζεται εθναρχία. Εντοπίστηκε επίσης πότε έγινε χρήση του όρου εθνάρχες για πρώτη φορά (1858) στην Κύπρο. Για πρώτη φορά αξιοποιείται ο μέχρι σήμερα ανέκδοτος Μέγας Κώδικας της Αρχιεπισκοπής Κύπρου (με πληροφορίες που ξεκινούν από το 17° αιώνα και φθάνουν μέχρι τον 20°), όπως και άλ��ο ανέκδοτο υλικό. Συμπεράσματα: Το αυτοκέφαλο ήταν καθοριστικό για το θρησκευτικό ρόλο των ιεραρχών στην Κύπρο, αλλά και για την εμπλοκή τους σε κοσμικά θέματα, ιδιαίτερα σε περιόδους ξένης κυριαρχίας. Κατά την Οθωμανοκρατία, οι ιεράρχες και ιδιαίτερα οι αρχιεπίσκοποι της Κύπρου ανέπτυξαν θρησκευτικοπολιτική, εθναρχική, δράση, ιδιαίτερα κατά το 18° και 19° αιώνα, που χρησιμοποιείται για πρώτη φορά (1858) και ο όρος εθνάρχες ψα τους Κύπριους ιεράρχες. Καθοριστικός παράγοντας για τον εθναρχικό ρόλο των ιεραρχών ήταν τα διάφορα προνόμια που τους παραχωρήθηκαν. Τα βεράτια αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο στο θέμα των προνομίων. Πολύτιμες πληροφορίες για το ρόλο των ιεραρχών και ιδιαίτερα των αρχιεπισκόπων εντοπίζονται, εκτός των άλλων πηγών που αξιοποιήθηκαν, στο Μέγα Κώδικα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και σε άλλο υλικό από το Αρχείο της Αρχιεπισκοπής, ανέκδοτο και άγνωστο μέχρι τώρα. Ο εθναρχικός ρόλος της Εκκλησίας συνέβαλε στη συντήρηση της χριστιανικής πίστης και της ελληνικής γλώσσας - πολιτισμού στην Κύπρο κατά την Οθωμανοκρατία.
+278	547	671	Peer assessment : a dynamic learning-oriented tool for the development of writing skills	Ετερο-αξιολόγηση: ένα δυναμικό μαθησιακά προσανατολισμένο εργαλείο για την ανάπτυξη των γραπτών δεξιοτήτων	In the last two decades, teachers, researchers and educational authorities express their concern for EFL (English as a Foreign Language) students’ poor writing performance and failure in formal tests (Lee, 2009; Meletiadou, 2013; Pavlou et al., 2005; Tsagari & Meletiadou, 2015). Research has indicated that peer assessment (PA) can be successfully employed as a tool for improving writing skills and supporting a better integration of teaching/instruction with assessment of progress in learning (Falchikov et al., 2000). However, the use of PA and teacher assessment (TA) in secondary education has not yet been widely investigated (Tsivitanidou et al., 2011). More specifically, the present dissertation investigates the use of PA as a dynamic learning tool which can enhance EFL students’ writing skills in secondary education. It aims to develop a PA implementation model for secondary school classes and investigate into the effects of PA on learning, which is often characterized as consequential validity, (Boud, 1995; Sambell et al, 1997). The overall aim is to enable teachers to improve students’ performance and motivation, particularly in the field of EFL writing. The present dissertation focuses on a study which employed a pre-test post-test quasi-experimental design and focused on PA of EFL writing skills in the Cypriot secondary education. It aimed to explore: (a) the effect of PA and TA on EFL students’ writing performance as this was indicated by their pre-test and post-test essay marks in contrast to TA only; (b) the impact of PA and TA on EFL students' writing quality as opposed to TA only; (c) EFL students’ attitudes towards PA, and (d) EFL teachers’ perceptions of PA. Participants of the study were: (a) twenty groups of ten Cypriot intermediate adolescent EFL students (200 students in total); (b) 20 qualified EFL teachers, and (c) an external assistant. All participants received adequate training in PA methods. Data were analysed using a variety of qualitative and quantitative methods. The study outcomes indicated that PA and TA can have a moderately positive impact on students’ writing performance affecting all aspects of writing (mechanics, organization, content, vocabulary, genre and language use) and a similarly significant impact on EFL students’ writing quality (lexical complexity, fluency, accuracy, grammatical complexity). The impact was more profound on low-achievers who are in greater need of the benefits that PA can provide them. These results contribute to linguistic theory by suggesting that language learning grows and skills may be adequately developed in the appropriate learning environment in which PA is used as a dynamic learning tool. PA is anticipated to make a significant contribution to the field of education if: (a) sufficient training and support is provided to all participants, (b) carefully designed tools are employed to familiarize learners with the PA process, (c) PA is introduced gradually and used on a regular basis as early as possible that is even in primary education, and (d) the emphasis is on the formative use of PA as a dynamic learning-oriented tool employed by teachers to enhance students’ skills. The study provides recommendations for training teachers and students in PA skills, for conducting research in PA and other alternative assessment methods and for implementing PA successfully in secondary EFL writing classes. Directions for further research are also discussed.	Tις τελευταίες δυο δεκαετίες, καθηγητές, ερευνητές και εκπαιδευτικές αρχές εκφράζουν την ανησυχία τους για την κακή επίδοση των μαθητών/-τριών και την αποτυχία τους σε επίσημες τελικές εξετάσεις (Lee, 2009; Meletiadou, 2013; Pavlou & Ioannou-Georgiou, 2005; Tsagari & Meletiadou, 2015). Η έρευνα έχει δείξει ότι η EA (έτερο-αξιολόγηση) μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σαν εργαλείο για να βελτιώσει την γραπτή ικανότητα των μαθητών/-τριών και να προωθήσει την σύνδεση της διδασκαλίας με την αξιολόγηση της μαθησιακής προόδου τoυς (Falchikov & Goldfinch, 2000). Παρόλ’ αυτά, η χρήση της EA και της αξιολόγησης του καθηγητή/-τριας (AK) στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν έχει ακόμη ερευνηθεί ευρέως (Tsivitanidou, Zacharia & Hovardas, 2011). Ειδικότερα, η παρούσα διατριβή ερευνά την χρήση της EA σαν ένα δυναμικό εργαλείο μάθησης που μπορεί να βελτιώσει τον γραπτό λόγο των μαθητών/-τριών που διδάσκονται την Αγγλική ως ξένη γλώσσα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. H παρούσα μελέτη έχει ως στόχο την ανάπτυξη ενός μοντέλου ενσωμάτωσης της ΕΑ στη διδασκαλία στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαιδευση και να ερευνήσει την επίδραση της ΕΑ στη μάθηση που περιγράφεται με τον όρο επακόλουθη εγκυρότητα από πολλούς ερευνητές (Boud, 1995; Sambell et al, 1997). Στόχος της είναι να συμβάλει στη προσπάθεια των καθηγητών να βελτιώσουν την επίδοση των μαθητών/-τριών και τις στάσεις τους, ειδικά στον τομέα του γραπτού λόγου κατά την εκμάθηση της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα. Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται σε μια έρευνα που υιοθέτησε μια ημι-πειραματική προσέγγιση και εστίασε στην EA γραπτού λόγου κατά την εκμάθηση της Αγγλικής ως ξένη γλώσσα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Κύπρο. Είχε ως στόχο να εξετάσει: (α) την επίδραση της EA και της AK στην γραπτή επίδοση των μαθητών/-τριών της Αγγλικής όπως αυτό καταδεικνύεται στην βαθμολογία που έλαβαν πριν και μετά την χρήση της EA και της AK αντί της AK μόνο, (β) την επίδραση της EA και της AK στην ποιότητα του γραπτού λόγου των μαθητών/-τριών στις πειραματικές ομάδες σε αντίθεση με τις ομάδες ελέγχου (γ) τις στάσεις των μαθητών Αγγλικής απέναντι στην EA, και (δ) τις στάσεις των καθηγητών Αγγλικής απέναντι στην EA. Τα άτομα που συμμετείχαν στην μελέτη ήταν: (α) είκοσι ομάδες δέκα εφήβων μαθητών/-τριών που διδάσκονται την Αγγλική ως ξένη γλώσσα (200 μαθητές/-τριες συνολικά) μέσου επιπέδου (Β1 με βάση το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις Γλώσσες); (β) 20 καθηγητές Αγγλικής, και (γ) ένας βοηθός. Όλοι οι συμμετέχοντες εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα στις μεθόδους ΕΑ. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας μια πλειάδα ποιοτικών και ποσοτικών μεθόδων. Τα αποτελέσματα της μελέτης υπέδειξαν ότι η EA και η AK μπορούν να έχουν μια μέτρια θετική επίδραση στην γραπτή επίδοση των μαθητών/-τριών Αγγλικής επηρεάζοντας όλες τις πλευρές του γραπτού λόγου (μηχανική, οργάνωση, περιεχόμενο, λεξιλόγιο, κειμενικό είδος και χρήση της γλώσσας). Η επίδραση ήταν πιο σημαντική στους ‘αδύναμους’ μαθητές/-τριες που χρειάζονται περισσότερο τα οφέλη που μπορεί να τους παρέχει η EA. Οι διαθέσεις των καθηγητών και των μαθητών έναντι της EA ήταν θετικές και όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να χρησιμοποιήσουν την EA στο μέλλον. Τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να συμβάλουν στην διαμόρφωση γλωσσικής θεωρίας εφόσον εισηγούνται ότι η εκμάθηση μιας γλώσσας και η ανάπτυξη δεξιοτήτων μπορούν να βελτιωθούν στο κατάλληλο μαθησιακό περιβάλλον που συμπεριλαμβάνει την ΕΑ σαν δυναμικό εργαλείο μάθησης. Η EA αναμένεται να συνεισφέρει σημαντικά στην εκπαίδευση αν: (α) δοθεί επαρκή εκπαίδευση και υποστήριξη σε όλους τους συμμετέχοντες, (β) προσεκτικά σχεδιασμένα εργαλεία χρησιμοποιηθούν για να εξοικειώσουν τους μαθητές/-τριες με την διαδικασία της EA, (γ) η EA εισαχθεί σταδιακά και χρησιμοποιηθεί σε τακτική βάση όσο το δυνατόν πιο νωρίς, ακόμη και στην δημοτική εκπαίδευση, και (δ) η έμφαση είναι στη διαμορφωτική χρήση της EA σαν ένα δυναμικό εργαλείο προσανατολισμένο προς την βελτίωση της μάθησης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους καθηγητές/-τριες για να βελτιώσει τις ικανότητες τους. Η μελέτη παρέχει εισηγήσεις για την εκπαίδευση των καθηγητών/-τριων και μαθητών/-τριων που διδάσκονται την Αγγλική ως ξένη γλώσσα στις δεξιότητες που συνδέονται με την χρήση της, για τη διεξαγωγή έρευνας στην ΕΑ και σε άλλες εναλλακτικές μεθόδους μάθησης και για την εφαρμογή της στις τάξεις εκμάθησης του γραπτού λόγου στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης προτείνει κατευθύνσεις για περαιτέρω έρευνα.
+279	241	260		Δομική και φασματοσκοπική μελέτη συμπλοκών ενώσεων χαλκού (II) , ψευδαργύρου (II), βαναδίου (IV/V) και μολυβδανίου (V) με ηλεκτροχημικά ενεργούς υποκαταστάτες και ανθρακικά: διδακτορική διατριβή	The interaction study between phenol derivatives and transition metal ions is of importance in order to understand the mechanisms in metalloenzymes. Moreover, in view of environmental conscience, in the last years scientists were focused in the growth of catalytic systems with regard to the binding and reduction of pollutants like CO2. In this work, novel CuII complexes were synthesized with hydroquinone carboxylate derivatives in aqueous solution. This study has led to the isolation of mono- and bi-nuclear complexes (pH 3.0-4.0), polymers (pH 5.0-7.0) and [CuII2O2] dimers (pH 8.0-9.0). These compounds were characterized in the solid state by crystallography, FTIR and magnetochemically. We report for the first time a correlation between the magnetic properties of [CuII2O2] dimers and the Cu-O(phenolate) bond length and it was observed this parameter can explain the magnitude of their interaction. These compounds were found to be structural stable in solution by means of UV-vis and their electrochemistry is pH-dependent. Additionally, novel mono- and bi-substituted hydroquinone/s with pyridyl groups were synthesized and complexed with ZnII in aqueous solution. These compounds were characterized by crystallography. The synthesis of VIV/V complexes in aqueous solution with bisubstituted hydroquinone with pyridyl groups has shown this system is efficient in low pHs (2.2-3.4). For the first time semiquinone was stabilized in a binuclear VIV complex. Additionally, polyoxoMoV and polyoxoVIV/V carbonate compounds were synthesized, which bind strongly to the carbonates. The electrochemistry of these compounds demonstrated the polyoxoMoV compounds provoke the reduction of carbonates.	Η μελέτη της αλληλεπίδρασης φαινολικών παραγώγων με μεταλλοϊόντα μετάπτωσης είναι πολύ σημαντική στην κατανόηση των μηχανισμών που επιτελούνται σε μεταλλοένζυμα. Επιπλέον, στα πλαίσια οικολογικής συνείδησης, τα τελευταία χρόνια το επιστημονικό ενδιαφέρον εστιάστηκε στην ανάπτυξη καταλυτικών συστημάτων για τη δέσμευση και αναγωγή ρυπαντών, όπως είναι το CO2. Στην εργασία αυτή παρασκευάστηκαν νέα σύμπλοκα CuII με καρβοξυλικά παράγωγα υδροκινόνης σε υδατικό διάλυμα. Απομονώθηκαν μονο- και δι-πυρηνικές ενώσεις (pH 3.0-4.0), πολυμερή (pH 5.0-7.0) και διπυρηνικά διμερή [CuII2O2] (pH 8.0-9.0). Τα μόρια μελετήθηκαν στη στερεή κατάσταση με κρυσταλλογραφία ακτίνων-Χ σε μονοκρυστάλλους, FT−IR και μαγνητοχημικά. Για πρώτη φορά, η μαγνητική συμπεριφορά των διμερών [CuII2O2] συσχετίστηκε με βάση το μήκος δεσμού Cu-O(φαινολικό) και διαπιστώθηκε ότι η συγκεκριμένη παράμετρος μπορεί να εξηγήσει το μέγεθος μαγνητικής αλληλεπίδρασης. Η μελέτη των ενώσεων σε υδατικό διάλυμα με UV−vis έδειξε ότι τα μόρια είναι δομικά σταθερά και ότι η ηλεκτροχημεία τους εξαρτάται απο το pH. Επίσης, παρασκευάστηκαν νέα μονο- και δι-υποκατεστημένα p-υδροκινονικά παράγωγα με πυριδύλ ομάδες που συμπλοκοποιήθηκαν με ZnII σε υδατικό διάλυμα. Η δομή των ενώσεων προσδιορίστηκε με κρυσταλλογραφία ακτίνων-Χ. H σύνθεση των ενώσεων VIV/V με δι-υποκατεστημένο p-υδροκινονικό παράγωγο με πυριδύλ ομάδες έδειξε ότι το συγκεκριμένο σύστημα p-υδροκινόνης με VIV δραστηριοποιείται σε pH 2.2-3.4. Για πρώτη φορά, σταθεροποιήθηκε η οξειδωτική κατάσταση ημικινόνης σε διπυρηνική ένωση VIV. Επιπρόσθετα, παρασκευάστηκαν ανθρακικές πολυοξομεταλλικές ενώσεις MoV και VVI/V, τα οποία δεσμεύουν ισχυρά τα ανθρακικά ανιόντα. Η ηλεκτροχημεία των ενώσεων έδειξε ότι η πολυοξομεταλλική ένωση MoV καταλύει την αναγωγή των ανθρακικών.
+280	206	246			The scientific research conducted in this PhD Thesis is concentrated on the study of dividend policy of public companies (the samples under study refer to U.S. listed firms). Particularly, it examines the determinants of dividend payout decisions and the information conveyed by dividend policy changes to market participants. The main empirical methodologies employed include various forms of univariate statistical analysis (i.e. descriptive statistics and graphics analysis), event-study analysis, and multivariate regression analysis (i.e. OLS and logistic regression analysis). Overall, this PhD Thesis contributes in the existing literature by providing evidence to support that changes in firm's (1) default risk, (2) leverage, and (3) historic consistency in paying dividend payouts and in generating persistent earnings, constitute significant factors that underlie dividend policy decisions. Additionally, results show that the aforementioned factors are priced by the market, as they significantly explain investors' reaction to dividend policy changes or dividends initiations, beyond the main financial and risk measures identified in extant literature (e.g., Michaely et a/. (1995), Benartzi et at. (1997), Grullon et a/. (2002), DeAngelo et at. (2006)). Moreover, this PhD Thesis presents new evidence on the association between dividend policy and capital structure, and thus, offers an explanation of the leverage decisions of mature, free-cash flow generating firms.	Οι στόχοι της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι: 1) να εξετάσει τους παράγο��τες οι οποίοι επηρεάζουν την μερισματική πολιτική των δημοσίων εταιρειών (το δείγμα υπό μελέτη αφορά εταιρείες εισηγμένες στα κυριότερα χρηματιστήρια των Η.ΠΑ), και 2) να εξετάσει κατά πόσον οι αποφάσεις που αφορούν αλλαγές στην μερισματική πολιτική αποτιμώνται από την αγορά κατά τρόπο που να καθίστανται ως μια σημαντική πηγή πληροφόρησης. Η έρευνα η οποία διεξάγεται είναι εμπειρική. Ως εκ τούτου χρησιμοποιούνται κυρίως στατιστικοί μέθοδοι πολλαπλής παλινδρόμησης. Η επιστημονική συμβολή της παρούσας διατριβής έγκειται στο ότι, πέραν από την ήδη υπάρχουσα επιστημονική βιβλιογραφία, παρέχει πρωτότυπα αποτελέσματα, τα οποία καταδεικνύουν ως σημαντικές συνιστώσες μερισματικής πολιτικής τις ακόλουθες παραμέτρους: (1) την επικινδυνότητα της εταιρείας, όπως αυτή καταμετρείται από τον κίνδυνο παράλειψης αποπληρωμής των δανειστικών της υποχρεώσεων (Default Risk), (2) τη δανειστική πολιτική της εταιρείας και (3) την ιστορική συνέπεια της εταιρείας, όσον αφορά την πραγμάτωση κερδών και την καταβολή σταθερού μερίσματος. Επιπλέον, τα παρεχόμενα εμπειρικά ευρήματα υποστηρίζουν ότι οι προαναφερθείσες παράμετροι αποτιμώνται από την αγορά, πέραν των άλλων παραγόντων οι οποίοι επηρεάζουν τη μερισματική πολιτική όπως διαφαίνονται από τα μέχρι τώρα επιστημονικά ευρήματα (π.χ. Michaely eta/. (1995), Benartzi eta/. (1997), Grullon eta/. (2002), DeAngelo eta/. (2006)). Τουτέστιν, οι 3 παράγοντες υπό μελέτη εξηγούν σημαντικά τη αντίδραση της αγοράς κατά τις ανακοινώσεις που αφορούν αλλαγή σε προϋπάρχουσα μερισματική πολιτική ή έναρξης καταβολής μερισμάτων. Περαιτέρω, παρέχονται πρωτότυπα εμπειρικά στοιχεία, τα οποία συνδέουν τη μερισματική πολιτική με την κεφαλαιουχική δομή της εταιρείας και εξηγούν τις δανειστικές αποφάσεις εταιρειών με ψηλές χρηματορροές.
+281	617	625	A sociolinguistic investigation of the processes of language shift/language maintenance : the case of Pontic Greeks in Cyprus	Η κοινωνιογλωσσολογική έρευνα των διαδικασίων της γλωσσικής υποχώρησης/γλωσσικής διατήρησης: Η περίπτωση των Ελλήνων Ποντίων στην Κύπρο	The present thesis investigates the processes of language shift/maintenance that are taking place within the Pontic Greek community in Cyprus. Pontic Greeks, who moved to Cyprus for permanent stay from the former Soviet republics (more specifically, from Georgia and the southern parts of Russia) possess a rich linguistic repertoire. Such languages and dialects as Russian, Turkish, Standard Modern Greek (henceforth SMG), Pontic Greek dialect (henceforth PGD) and a Cypriot Greek dialect (henceforth CGD) characterize the linguistic profile of the Pontic Greek community in Cyprus. The present thesis attempts, therefore, to investigate the factors that lead Pontic Greeks to shift or maintain one or more languages of their linguistic repertoire. More specifically, this work addresses the following questions: What language(s) is(are) maintained within the community and what factors (linguistic, social, political, economic, cultural, religious, ethnic) contribute to this maintenance? What language(s) bear(s) (or are assigned internally and externally) high status and what low status? At the expense of which language(s) is language shift taking place and why, in light of the Ethnolinguistic Vitality (henceforth EV) theory? How could EV theory be modified to better account for, predict and describe language shift/maintenance processes? These and other relevant questions are pursued through the prism of historical, social, political and economic specificities of the context of the host country (Cyprus) and the participants’ respective country of origin (Russia and Georgia). The investigation of these sociolinguistic processes rests primarily on the three social variables: age, gender and the country of origin of the participants as far as language behavior, language preference, language attitudes and the link between language and identity are concerned. The analysis of language use data (quantitative – 247 questionnaires and qualitative – 44 interviews) revealed that different linguistic behavior can be observed between different generations. Age plays an important role with regard to language use patterns signaling language shift in progress. More specifically, the language use of older generation differs to that of younger generation of Pontic Greeks. However, when it comes to language transmission patterns from parents to their children, language attitudes are taken into account. Turkish is the language which is gradually being abandoned in favor of SMG and/or Russian. However, Turkish is still used as the language of everyday communication among older generation within the Pontic Greek community. PGD is a seriously endangered language as it has practically lost its instrumental value and it is hardly used in the community. Generally, insignificant differences were found between male and female participants. However, some minor differences found between the two genders provided meaningful interpretations as regards their language choice and language shift. Another important factor influencing language shift/maintenance is the factor of provenance. The researcher argues that the immigrants’ country of origin appears to play a significant role in determining the shape that the language shift/maintenance process is going to take. This is manifested by the assumption that immigrants currently living in the host country are, nonetheless, linked, directly or indirectly, to the country they have migrated from. It is argued that the general (economic, political, cultural etc.) well-being of a country of origin as well as the feeling of association with it on the part of immigrants are able to determine the trajectory of the strategies the immigrants are going to adopt in their host country as regards the maintenance of their home language. Under these circumstances, Pontic Greeks from Georgia abandon the language of their home easier and faster in favor of SMG than Pontic Greeks from Russia do. As a result, this can lead to a faster language shift on the part of Pontic Greeks from Georgia.	Η παρούσα διατριβή διερευνά τις διαδικασίες της γλωσσικής υποχώρησης/διατήρησης που λαμβάνουν χώρα εντός της ποντιακής κοινότητας στην Κύπρο. Οι Έλληνες Πόντιοι, οι οποίοι μετακόμισαν στην Κύπρο για μόνιμη διαμονή από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (πιο συγκεκριμένα από τη Γεωργία και τις νότιες περιοχές της Ρωσίας), διαθέτουν πλούσιο γλωσσικό ρεπερτόριο. Γλώσσες και διάλεκτοι όπως η Ρωσική, η Τουρκική, η Κοινή Νέα Ελληνική (ΚΝΕ), η Ποντιακή διάλεκτος και η Κυπριακή διάλεκτος χαρακτηρίζουν το γλωσσικό προφίλ της ποντιακής κοινότητας στην Κύπρο. Η διατριβή επιχειρεί, συνεπώς, τη διερεύνηση των παραγόντων που οδηγούν τους Ποντίους να διατηρήσουν ή να υποχωρήσουν μία ή περισσότερες γλώσσες του γλωσσικού τους ρεπερτορίου. Ειδικότερα, η έρευνα αυτή αυτό επιχειρεί να απαντήσει τα ακόλουθα ερωτήματα: Ποια(ες) γλώσσα(ες) διατηρείται(ούνται) μέσα στην ποντιακή κοινότητα και ποιοι παράγοντες (γλωσσικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, πολιτιστικοί, θρησκευτικοί, εθνικοί) συμβάλλουν σε αυτή τη διατήρηση; Ποια(ες) γλώσσα(ες) διαθέτει(ουν) -έσωθεν ή έξωθεν- υψηλό γόητρο και ποια(ες) χαμηλό; Σε βάρος ποιας(ων) γλώσσας(ών) συμβαίνει η γλωσσική υποχώρηση και γιατί, λαμβάνοντας υπόψη τη θεωρία της Εθνογλωσσικής Ζωτικότητας; Πώς θα μπορούσε η θεωρία της Εθνογλωσσικής Ζωτικότητας να τροποποιηθεί ώστε να μπορεί καλύτερα να επεξηγήσει, να προβλέψει και να περιγράψει τις διαδικασίες της γλωσσικής υποχώρησης/διατήρησης; Αυτ�� και άλλα σχετικά ερωτήματα εξετάζονται υπό το πρίσμα των ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας υποδοχής (Κύπρου) και της αντίστοιχης χώρας προέλευσης των συμμετεχόντων (Ρωσίας ή Γεωργίας). Η διερεύνηση αυτών των κοινωνιογλωσσολογικών διαδικασιών στηρίζεται πρωτίστως σε τρεις κοινωνικές μεταβλητές: ηλικία, φύλο και χώρα προέλευσης των συμμετεχόντων όσον αφορά τη γλωσσική τους συμπεριφορά, την προτίμηση γλώσσας, τις γλωσσικές στάσεις και τη σύνδεση της γλώσσας με την ταυτότητα. Η ανάλυση των δεδομένων (ποσοτική - 247 ερωτηματολόγια και ποιοτική – 44 συνεντεύξεις) χρήσης της γλώσσας που έχουν συλλεχθεί αποκάλυψε ότι διαφορετική γλωσσική συμπεριφορά μπορεί να παρατηρηθεί ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές. Η ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο σε σχέση με τα πρότυπα χρήσης της γλώσσας, υποδεικνύοντας ότι η υποχώρηση της γλώσσας είναι σε εξέλιξη. Πιο συγκεκριμένα, η χρήση της γλώσσας της μεγαλύτερης γενιάς διαφέρει από εκείνη της νεότερης γενιάς των Ποντίων. Ωστόσο, όταν πρόκειται για τα πρότυπα μετάδοσης της γλώσσας από τους γονείς στα παιδιά τους, οι γλωσσικές στάσεις λαμβάνονται υπόψη. Η Τουρκική είναι η γλώσσα που σταδιακά εγκαταλείπεται υπέρ της ΚΝΕ ή/και της Ρωσικής. Ωστόσο, η Τουρκική εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως γλώσσα της καθημερινής επικοινωνίας μεταξύ της μεγαλύτερης γενιάς μέσα στην ποντιακή κοινότητα. Η ποντιακή διάλεκτος είναι σήμερα μια γλωσσική ποικιλία προς εξαφάνιση, αφού ουσιαστικά έχει απωλέσει την χρηστική της αξία και δύσκολα χρησιμοποιείται στην υπό εξέταση κοινότητα. Όσον αφορά στο φύλο, δεν παρουσιάζονται σημαντικές διαφορές. Ωστόσο, κάποιες μικρές διαφορές που διαπιστώθηκαν μεταξύ των δύο φύλων πρόσφεραν ουσιαστικές ερμηνείες όσον αφορά στην επιλογή γλώσσας και την γλωσσικής υποχώρηση. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την υποχώρηση/διατήρηση της γλώσσας είναι ο παράγοντας της προέλευσης. Ο ερευνητής υποστηρίζει ότι η χώρα προέλευσης των μεταναστών φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της μορφής που πρόκειται να λάβει η διαδικασία της υποχώρησης/διατήρησης της γλώσσας. Η άποψη αυτή βασίζεται στην υπόθεση ότι οι μετανάστες που ζουν σήμερα στη χώρα υποδοχής είναι, παρ' όλα αυτά, συνδεδεμένοι άμεσα ή έμμεσα, με τη χώρα από την οποία έχουν μεταναστεύσει. Υποστηρίζεται ότι η γενική (οικονομική, πολιτική, πολιτιστική κ.λπ.) ευημερία της χώρας προέλευσης, καθώς και η αίσθηση σύνδεσης με αυτή απο την πλευρά των μεταναστών είναι σε θέση να καθορίσει την πορεία των στρατηγικών τις οποίες θα υιοθετήσουν οι μετανάστες στη χώρα υποδοχής τους όσον αφορά στη διατήρηση της μητρικής τους γλώσσας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Πόντιοι από τη Γεωργία εγκαταλείπουν την γλώσσα του σπιτιού τους ευκολότερα και ταχύτερα υπέρ της ΚΝΕ, παρά οι Πόντιοι από τη Ρωσία. Αυτό, ως αποτέλεσμα, μπορεί ��α οδηγήσει στην ταχύτερη γλωσσική υποχώρηση από την πλευρά των Ποντίων από τη Γεωργία.
+282	310	361	Modelling of fluid driven fractures in cohesive poroelastoplastic formations	Μοντελοποίηση Υδραυλικών Ρωγμών σε Συνεκτικούς Ποροελαστοπλαστικούς Σχηματισμούς	The fluid driven problem arises in hydraulic fracturing, a technique widely used in the petroleum industry to enhance the recovery of hydrocarbons. In practice, attention is focused on the prediction of wellbore pressure which is measured during the treatment and is the only parameter available to evaluate the operation. The main objective is to investigate the discrepancy between classical hydraulic fracturing simulators, which underestimate these pressures, and field observations. A model that governs the fluid driven fracture was build and solved numerically with the finite elements. The research was performed with the cohesive zone approach for impermeable and permeable fluid driven fractures. It is demonstrated that the fracture profiles and the propagation pressures are larger in the case of elastic-softening cohesive model compared to the rigid-softening cohesive model for both elastic and poroelastic cohesive solids. It is found that the size of the process zone, the fracture geometry and the propagation pressure increase with increasing confining stresses. We found that higher pressures are needed to extend a fracture in a poroelastic medium and the created profiles are wider. Furthermore, wider fracture profiles are obtained with higher injection rates and the fluid pressures and the fracture apertures are larger in the case of a high permeability formation. In cohesive poroelastoplastic formations, a scaling law was proposed to predict the size of the plastic zones. We found that size of the process zone which includes plastic zone increase with a) the elastic-softening cohesive model b) with the stress deviator c) with the injection rate and d) formation pressure. Back stresses are created which tend to reduce the fracture width in the bulk of the fracture. We propose a mathematical model based on the dominant physical processes involved in a cohesive poroelastoplastic rock formation for explaining the elevated net pressures observed in field treatments.	Το πρόβλημα της υδραυλικής ρωγμής συναντάται στη τεχνική της υδραυλικής θραύσης, που εφαρμόζεται από την πετρελαϊκή βιομηχανία για την αύξηση της ανάκτησης υδρογονανθράκων. Κατά την εφαρμογή της τεχνικής, προσοχή δίδεται στην πρόβλεψη της πίεσης στη γεώτρηση που μετρείται κατά την διεξαγωγή και είναι η μοναδική διαθέσιμη παράμετρος για την αξιολόγησή της. Ο κύριος στόχος αυτής της έρευνας είναι η διερεύνηση των ασυμφωνιών, μεταξύ των προσομοιωτών, που συνήθως υποεκτιμούν την πρόβλεψη της πίεσης στη γεώτρηση και των παρατηρήσεων στο πεδίο. Με αυτό το κίνητρο, δημιουργήθηκε ένα προσομοίωμα υδραυλικής ρωγμής, το οποίο επιλύθηκε με τη μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων. Αυτή η ερευνητική εργασία πραγματοποιήθηκε με την προσέγγιση της συνεκτικής ζώνης για υδραυλικές ρωγμές, που διαδίδονται σε αδιαπέρατους και πλήρως διαπερατούς σχηματισμούς. Από την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε, φαίνεται ότι το πλάτος της ρωγμής είναι μεγαλύτερο και η πίεση που απαιτείται για τη διάδοση της είναι υψηλότερη, όταν ο καταστατικός νόμος που περιγράφει τη θραύση είναι ελαστικός σε σύγκριση με τη περίπτωση που είναι άκαμπτος και για τις δυο περιπτώσεις, αδιαπέρατου και πλήρως διαπερατού σχηματισμού. Βρέθηκε ότι το μέγεθος της συνεκτικής ζώνης, η γεωμετρία της ρωγμής και η πίεση διάδοσης αυξάνονται με την αύξηση του επιτόπου εντατικού πεδίου. Βρέθηκε επίσης, ότι υψηλότερη πίεση χρειάζεται για τη διάδοση της υδραυλικής ρωγμής σε ποροελαστικό σχηματισμό, όπου το πλάτος της ρωγμής είναι μεγαλύτερο. Επιπρόσθετα, όταν ο ρυθμός εισπίεσης στη γεώτρηση είναι μεγαλύτερος, τότε δημιουργούνται μεγαλύτερα πλάτη ρωγμών και υψηλότερες πιέσεις διάδοσης. Επί πλέον, όταν ο σχηματισμός έχει μεγάλη διαπερατότητα, τότε το πλάτος της ρωγμής που δημιουργείται είναι μεγαλύτερο. Σε συνεκτικούς ποροελαστοπλαστικούς σχηματισμούς, προτείνουμε τη σχέση που προβλέπει το μέγεθος των πλαστικών ζωνών. Βρέθηκε, ότι το μέγεθος της συνεκτικής ζώνης που περιέχει και το μέγεθος της πλαστικής, αυξάνεται α) με τον ελαστικό καταστατικό νόμο θραύσης, β) με την αποκλίνουσα τάση, γ) με το ρυθμό εισπίεσης και δ) με την πίεση του σχηματισμού. Αντίστροφες τάσεις δημιουργούνται, οι οποίες τείνουν να μειώσουν το πλάτος, μειώνοντας έτσι τη γεωμετρία της ρωγμής. Από τη διερεύνηση αυτή, προτείνεται ένα μαθηματικό προσομοίωμα βασισμένο στις φυσικές διεργασίες που επικρατούν κατά τη διάδοση της υδραυλικής ρωγμής σε ποροελαστοπλαστικούς σχηματισμούς και το οποίο εξηγεί τις υψηλές πιέσεις που παρατηρούνται στο πεδίο.
+283	269	269	The Cypro-renaissance painting: The Latin Chapel of the Monastery of St. John Lampadistes in Kalopanagiotes and the related monuments	Η κυπροαναγεννησιακή ζωγραφική : το λατινικό παρεκκλήσιο της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Λαμπαδιστού στον Καλοπαναγιώτη και τα παρεμφερή μνημεία	The goal is the study of the artistic production of Cyprus, the “Cypro-renaissance style” which is dominating during the Venetian rule (1489-1571). The term is related to the art historical term “Renaissance”, regarding the Italian art of the 15th century. The presentation and analysis of the frescoes of the Latin Chapel of the St. John Lampadistis Monastery in the village Kalopanagiotes in Cyprus suggests that its programme was made according to the Orthodox iconography and that it was not a Chapel, but a secondary narthex that facilitated the religious needs of the pilgrims to the grave of St. John Lampadistis, located at the northern part of the holy altar of the “Chapel” of St. John Lampadistis. According to our study, the frescoes were executed by three painters, possessing an excellent knowledge of the Byzantine iconography, as well as a deep and good knowledge of the modern stylistic trends of the Italian Renaissance. They might have studied at the Italian urban centers of the second half of the 15th century. For a more comprehensive study of the “Cypro-Renaissance” style, a list with the iconographic programmes of 87 related painted churches of Cyprus was provided; These were dated according to stylistic and iconographical evidence and comparison of similar monuments, located elsewhere in the Greek world. Some frescoes were re-dated and clear historical evolution of the “Cypro-Renaissance” style was given. According to our research the “Latin Chapel” was painted around 1500, some years before the Podythou and the Holy Cross of Hagiasmates churches.	Στόχος της διατριβής η μελέτη της καλλιτεχνικής παραγωγής της Κύπρου, της κυπροαναγεννησιακής ζωγραφικής που κατέχει δεσπόζουσα θέση κατά τη Βενετοκρατία (1489-1571). Ο όρος συνδέεται με τον τεχνοϊστορικό όρο Αναγέννηση της ιταλικής τέχνης του 15ου αιώνα και τις αισθητικές της αναζητήσεις. Η παρουσίαση και ανάλυση του εικονογραφικού προγράμματος των τοιχογραφιών του Λατινικού Παρεκκλησίου της Μονής Αγίου Ιωάννου Λαμπαδιστού στον Καλοπαναγιώτη Κύπρου, κατέδειξε ότι δεν περιέχει δογματικές αποκλίσεις από την Ορθόδοξη εικονογραφία και ότι επίσης δεν πρόκειται για Παρεκκλήσιο, αλλά για παρανάρθηκα, που εξυπηρετούσε πιθανότατα τις ανάγκες απότισης τιμής στον άγιο Ιωάννη Λαμπαδ��στή, ο τάφος του οποίου βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Ιερού Βήματος του Παρεκκλησίου του Αγίου Ιωάννου Λαμπαδιστού. Από τη μελέτη των παραστάσεων εντοπίστηκε ένα συνεργείο ζωγράφων τριών καλλιτεχνών με καλή γνώση της βυζαντινής εικονογραφίας και παράλληλα βαθιά και καλή γνώση των σύγχρονων τάσεων της ιταλικής Αναγέννησης. Στα μεγάλα ιταλικά κέντρα πρέπει να είχαν μελετήσει τα εικονογραφικά πρότυπα του β΄ μισού του 15ου αιώνα, που εντοπίστηκαν και χρονολογούνται στην ίδια περίπου περίοδο. Για τη μελέτη της κυπροαναγεννησιακής ζωγραφικής καταρτίστηκε κατάλογος με τα εικονογραφικά προγράμματα ογδόντα επτά παρεμφερών τοιχογραφημένων μνημείων της Κύπρου, που χρονολογήθηκαν με βάση εικονογραφικά και τεχνοτροπικά στοιχεία και παράθεση ανάλογων παραδειγμάτων από τον υπόλοιπο ελληνικό χώρο. Βάσει της έρευνας αυτής αναχρονολογήθηκαν ορισμένα μνημεία και δόθηκε μια σαφέστερη ιστορική πορεία της κυπροαναγεννησιακής τεχνοτροπίας από τις αρχές του 15ου αιώνα μέχρι και το 1571. Από τις εικονογραφικές συγκρίσεις καταδείχθηκε ότι το Λατινικό Παρεκκλήσιο έχει ζωγραφιστεί γύρω στο 1500, λίγο πριν από την Ποδύθου και τον Τίμιο Σταυρό του Αγιασμάτη.
+284	371	329	Outage and ergodic capacity for a class of channels	Εργοδική και outage χωρητικότητα για μια τάξη αβέβαιων καναλιών	Multiple antennas at the transmitter and/or the receiver end (MIMO communication systems) have received attention over the last few years due to their high gain as compared to single-input single-output systems (SISO). The benefits of multiple antennas at both the transmitter and the receiver in a wireless system are 1) better reliability 2) higher data rate. The performance measures of such systems are the so-called ergodic capacity (in case it exists), outage probability, and outage capacity. Ergodic capacity is the maximization of average self-mutual information between the transmitter and receiver sequence subject to the power constraints. Outage probability is defined as the probability of the event ``the actual transmission rate exceeds the self-mutual information (instantaneous capacity)", subject to the constraints. Two performance measures of MIMO systems are multiplexing gain (higher data rates), and diversity gain (reliable communication). This thesis expands the above line of research by determining the benefits of using MIMO systems subject to realistic conditions, by considering the effect of uncertainty and low SNR. The research undertaken in this thesis consists of developing the theory and verifying the outcomes via simulations. The theoretical part deals with minimizing outage probability for a class of channels as well as providing capacity approximations for low SNR, which can be used in ergodic capacity and outage capacity. The objective of this thesis is threefold: 1) Find an analytic expression for diversity gain and multiplexing gains, in the limit as SNR goes to infinity, as a function of the singularity of the channel gain matrix. 2) Formulate and solve the outage probability and outage capacity under channel uncertainty described by probability distribution of the channel gains. Since the assumption of perfect knowledge of the channel distribution is often unrealistic, this thesis will introduce an uncertainty model on the channel matrix distribution, and then will investigate outage probability for a class of channels. 3) Derive an asymptotic expansion for the mutual information of MIMO Gaussian channels. The expansion will hold for any range of SNR value. The general expansion will be employed to derive a capacity approximation and a power allocation policy for low SNR when the receiver and transmitter have perfect Channel State Information (CSITR).	Η χρήση πολλαπλών κεραιών τόσο στον πομπό όσο και στον δέκτη σε ασύρματα συστήματα (ΜΙΜΟ) αποτελεί μια πολύ ενεργή ερευνητική περιοχή τα τελευταία χρόνια λόγω των εξαιρετικών βελτιώσεων στην επίδοση σε σύγκριση με τα συ��τήματα που χρησιμοποιούν μια μόνο κεραία. Τα πλεονεκτήματα από τη χρήση τους είναι η δυνατότητα αύξησης του ρυθμού μετάδοσης καθώς ενισχύουν την αξιοπιστία τους. Βασικές έννοιες σε τέτοια συστήματα είναι η εργοδική χωρητικότητα (ergodic capacity), η χωρητικότητα οutage (outage capacity) και η πιθανότητα διακοπής λειτουργίας του συστήματος (outage probability). Η εργοδική χωρητικότητα ορίζεται ως η μεγιστοποίηση της μέσης αμοιβαίας πληροφορίας μεταξύ του πομπού και του δέκτη κάτω από περιορισμούς της ισχύος. Η πιθανότητα διακοπής λειτουργίας του συστήματος ορίζεται η πιθανότητα του γεγονότος ο πραγματικός ρυθμός μετάδοσης να υπερβεί την αμοιβαία πληροφορία. Επίσης, δυο σημαντικές έννοιες στα συστήματα ΜΙΜΟ είναι το κέρδος πολυπλεξίας (multiplexing gain) και το κέρδος διαφορισιμότητας (diversity gain). Αυτή η διατριβή επεκτείνεται στις πιο πάνω έννοιες καθορίζοντας τα πλεονεκτήματα της χρήσης πολλών κεραιών στον πομπό και το δέκτη σε πραγματικές καταστάσεις, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την επίδραση της αβεβαιότητας και του χαμηλού σηματοθορυβικού λόγου. Η παρούσα διατριβή αναλαμβάνει να αναπτύξει την πιο πάνω θεωρία και να επαληθεύσει τα αποτελέσματα μέσα από προσομοιώσεις. Το θεωρητικό μέρος ασχολείται με την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας διακοπής λειτουργίας του συστήματος για μια τάξη αβέβαιων καναλιών καθώς και να δώσει μια προσέγγιση της χωρητικότητας για χαμηλό σηματοθορυβικό λόγο. Υπάρχουν τρείς κύριες συνεισφορές σε αυτή τη διατριβή: 1) Δίνεται μια καινούργια έκφραση του κέρδους διαφορισιμότητας και του κέρδους πολυπλεξίας, όταν ο σηματοθορυβικός λόγος τείνει στο άπειρο, συναρτήσει του βαθμού του πίνακα του καναλιού. 2) Επιλύεται η πιθανότητα διακοπής λειτουργίας του συστήματος και η χωρητικότητα outage όταν έχουμε αβεβαιότητα στο κανάλι μας. 3) δίνεται μια καινούργια προσεγγιστική έκφραση της αμοιβαίας πληροφορίας για Gaussian κανάλια πολλαπλής εισόδου πολλαπλής εξόδου. Στην συνέχεια, εφαρμόζεται ώστε να δώσει μια καινούργια προσέγγιση στη χωρητικότητα για χαμηλό σηματοθορυβικό λόγο όταν το κανάλι είναι γνωστό στον πομπό και το δέκτη.
+285	529	571	Evaluation of the synergistic effect of Ionic liquids and other additives in the development of separation methods by use of capillary electrophoresis	Αξιολόγηση της συνεργειακής δράσης ιοντικών υγρών και άλλων προσθέτων για την ανάπτυξη μεθόδων διαχωρισμού με την τεχνική της ηλεκτροφόρησης τριχοειδούς	The development and evaluation of the synergistic effect of ionic liquids (ILs) and other additives for separations in capillary electrophoresis (CE) constitutes the research objective of the present doctoral thesis. The use of ILs was focused on separations of compounds with pharmaceutical interest. Initially an attempt was made to apply chiral ionic liquids (CILs) into the background electrolyte (BGE) as the only additive or in combination with other additives, in order to achieve separations of compounds that belong to the same family of pharmaceuticals by use of CE. Then, ILs were used in combination with chiral selectors (CSs), in order to improve chiral separations of various pharmaceutical compounds in CE. The present thesis is divided into two main parts. In the first part, which involves the non-chiral separation of five 2-aryl-propionic acids (NSAIDs), micellar electrokinetic chromatography capillary (MEKC) was applied by using the surfactant sodium dodecyl sulfate (SDS). Next, the ability of some CILs to separate five NSAIDs was studied by using electrokinetic chromatography (EKC). In particular, three ILs, based on amino acid esters (AAILs), were synthesized and added into the BGE. For the evaluation of these two CE techniques, different parameters that affect selectivity, were studied, such as SDS and AAIL concentrations, AAIL configuration, column temperature, BGE pH and the synergistic effect between the SDS and the AAIL. Baseline separation of the five NSAIDs was achieved by using 40 mM L-Alanine tert butyl ester Lactate (L-AlaC4Lac), 100 mM Tris/10 mM Borate with a pH value of 8, a column temperature of 35 oC and an applied voltage of 30 kV. In addition, the repeatability for both optimum methods which were developed by use of SDS and L-AlaC4Lac as buffer additives, was evaluated by calculating the relative standard deviation (RSD) of the elution times of electroosmotic flow (EOF) and the peaks of analytes. When AAIL was used as the sole additive, repeatability was excellent since all RSD values were closed to or lower than 1.3%. In the second part, the L-AlaC4Lac was added into the BGE with other CSs, such as cyclodextrins (CDs), and the effect of AAIL on the chiral separation, and the possible synergistic effect were evaluated. The combination of L-AlaC4Lac with trimethyl-beta-CD (TM-β-CD) significantly improved the enantioseparation of seven NSAIDs. The addition of the AAIL into the BGE improved resolution (Rs) and efficiency (N) of both peaks for all analytes. It is worth to note here that this is the first time that the enantioselectivity of the binary system TM-β-CD/L-AlaC4Lac is investigated. Another study was focused on the synergistic effect of L-AlaC4Lac with the derivatives of β-CD for the enantioseparation of other pharmaceutical compounds (warfarin and coumachlor) in CE. Therefore, in this study, three β-CD derivatives (β-CD, TM-β-CD and HP-β-CD) were evaluated as CSs, in order to study the synergistic effect of L-AlaC4Lac with the other β-CD derivatives. Although the binary system of β-CD/L-AlaC4Lac did not demonstrate any enantioselectivity for the pharmaceutical compounds under study, the use of the binary systems TM-β-CD/L-AlaC4Lac and HP-β-CD/L-AlaC4Lac improved the chiral separations in regard to resolution and efficiency.	Η ανάπτυξη και η αξιολόγηση της συνεργιστικής δράσης ιοντικών υγρών (ILs) και άλλων πρόσθετων για διαχωρισμούς στην ηλεκτροφόρηση τριχοειδούς (CE) αποτελεί το ερευνητικό αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής. Η χρήση των ILs επικεντρώθηκε σε διαχωρισμούς ενώσεων με φαρμακευτικό ενδιαφέρον. Αρχικά, επιχειρήθηκε η εφαρμογή κάποιων χειρόμορφων ILs (CILs) μέσα στον ηλεκτρολύτη υποβάθρου (BGE) ως τα μοναδικά πρόσθετα ή σε συνδυασμό με άλλα πρόσθετα, με στόχο την επίτευξη διαχωρισμού ενώσεων που ανήκουν στην ίδια οικογένεια φαρμάκων. Έπειτα, έγινε χρήση των ILs σε συνδυασμό με χειρόμορφους επιλογείς (CSs), με στόχο τη βελτίωση των χειρόμορφων διαχωρισμών διάφορων φαρμακευτικών ενώσεων. Η παρούσα διατριβή χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Στο πρώτο μέρος, το οποίο αφορά στο μη εναντιομερή διαχωρισμό πέντε 2-αρυλοπροπιονικών οξέων (NSAIDs), μελετήθηκε αρχικά η εφαρμογή της μικυλλιακής ηλεκτροκινητικής ηλεκτροχρωματογραφίας τριχοειδούς (MEKC), χρησιμοποιώντας ως τασιενεργή ουσία το δωδεκυλοθειϊκό νάτριο (SDS). Έπειτα, μελετήθηκε η ικανότητα κάποιων CILs να διαχωρίσουν πέντε NSAIDs, χρησιμοποιώντας την ηλεκτροκινητική χρωματογραφία τριχοειδούς (EKC). Συγκεκριμένα, τρία ILs, τα οποία έχουν ως βάση τους εστέρες των αμινοξέων (AAILs), συντέθηκαν και προστέθηκαν μέσα στο BGE για το σκοπό αυτό. Για την αξιολόγηση των δύο τεχνικών της CE, μελετήθηκαν οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την εκλεκτικότητα, όπως για παράδειγμα η συγκέντρωση του SDS και του AAIL, η διαμόρφωση του AAIL, η θερμοκρασία της στήλης, το pH ��ου BGE και το συνεργιστικό φαινόμενο μεταξύ του SDS και του AAIL. Επιτεύχθηκε πλήρης διαχωρισμός και των πέντε NSAIDs χρησιμοποιώντας 40 mM γαλακτικού τριτ- βουτυλεστέρα της L-αλανίνης (L-AlaC4Lac), 100 mM Tris /10 mM Borate με τιμή pH ίση με 8, θερμοκρασία της στήλης 35 oC και δυναμικό 30 kV. Επίσης, η επαναληψιμότητα και για τις δύο βέλτιστες μεθόδους που αναπτύχθηκαν με χρήση του SDS και του L-AlaC4Lac ως προσθέτων στο ρυθμιστικό διάλυμα, αξιολογήθηκε υπολογίζοντας τη σχετική τυπική απόκλιση (RSD) των χρόνων μετανάστευσης της ηλεκτροωσμωτικής ροής (EOF) και των κορυφών των αναλυτών. Στην περίπτωση χρήσης του AAIL ως το μόνο πρόσθετο στον BGE, η επαναληψιμότητα αποδείχθηκε εξαιρετική, αφού όλες οι τιμές της RSD ήταν μικρότερες ή πολύ κοντά στο 1,3%. Να σημειωθεί ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που μελετήθηκε η ικανότητα των AAILs, ως των μόνων πρόσθετων στο BGE για τον ταυτόχρονο διαχωρισμό των NSAIDs. Στο δεύτερο μέρος, το L-AlaC4Lac προστέθηκε στο BGE μαζί με άλλους CSs, όπως είναι οι κυκλοδεξτρίνες (CDs), και πραγματοποιήθηκε μελέτη της επίδρασης του AAIL στο χειρόμορφο διαχωρισμό, καθώς και μελέτη της πιθανής συνεργιστικής τους δράσης. Ο συνδυασμός του L-AlaC4Lac με την τριμεθυλιωμένη β-CD (TM-β-CD) βελτίωσε σημαντικά τον εναντιομερή διαχωρισμό επτά NSAIDs. Με την προσθήκη του AAIL στο BGE παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση της διαχωριστικής ικανότητας (RS), αλλά και της αποδοτικότητας (N) των δύο κορυφών, για όλους τους αναλύτες. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι, δεν έχει προηγουμένως διερευνηθεί η εναντιοεκλεκτικότητα του δυαδικού συστήματος TM-β-CD/L-AlaC4Lac και δεν έχει εκτιμηθεί η συνεργιστική τους δράση. Μια άλλη μελέτη επικεντρώθηκε στη συνεργιστική δράση του L-AlaC4Lac με παράγωγα της β-CD για τον εναντιομερή διαχωρισμό άλλων φαρμακευτικών ουσιών (warfarin και coumachlor) στην CE. Ως εκ τούτου, στη συγκεκριμένη μελέτη, εξετάστηκαν τρία συνολικά παράγωγα της β-CD (β-CD, TM-β-CD και υδροξυπροπυλο-β-CD (HP-β-CD) ως CSs, για την εκτίμηση του συνεργιστικού φαινομένου του L-AlaC4Lac και με άλλα παράγωγα της β-CD. Παρόλο που το δυαδικό σύστημα β-CD/L-AlaC4Lac δεν έδειξε καμία εναντιοεκλεκτικότητα ως προς τις υπό μελέτη φαρμακευτικές ενώσεις, η χρήση των δυαδικών συστημάτων TM-β-CD/L-AlaC4Lac και HP-β-CD/L-AlaC4Lac βελτίωσε σημαντικά το χειρόμορφο διαχωρισμό ως προς τη RS και την N.
+286	483	523	The study of character evolution in Theotokis’s three short stories	Η διαμόρφωση των ηρώων στην πεζογραφία του Κωνσταντίνου Θεοτόκη : από την Τιμή και το Χρήμα στους Σκλάβους στα Δεσμά τους	The focus of the present study is the study of character evolution in Theotokis’s three short stories, Η Τιμή και το Χρήμα, Ο Κατάδικος, Η Ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα, and in the novel Οι σκλάβοι στα δεσμά τους. Two main hermeneutic tools have been used in approaching the subject: Narrative Discourse by G. Genette and Problems of Dostoevsky’s Poetics by M. Bakhtin. In the first place, Bakthin’s work offers a plausible theory on the various interpretations of the factual novel, which is applicable in F. Dostoevsky’s works, and focuses on the theoretical notion of polyphony. Bakhtin’s remarks on the polyphony of central characters and of the narrator’s discourse, as well as on the notion of the carnivalistic, will constitute the main tools adopted as a way of approaching the question heroic evolution in Theotokis’s works. G. Genette Narrative Discourse offers a structured theory of narrative discourse, applied to M. Proust’s novel A la recherché du temps perdu. Genette’s important observations concerning the narrator, time, sequence (prolepse, analepse), duration (scene, pause, summary, ellipsis), the frequency (singular, iterative, repetitive, multiple), and generally speaking, the observations on the narrator’s and the heroes’ discourse (narrated speech, transposed speech and reported speech) constitute our main points of reference in the narrative approach to Theotokis’s works. Apart from the introduction and the conclusions, the present work consists of five chapters. The first chapter focuses on the presentation of the methodological and theoretical tools namely Bakthin’s theory of dialogue, and Genette’s theory on the narrative organization of prose. In the remaining four chapters, one for each work under examination, Theotokis’s heroes are examined from the point of view of their shaping and evolution. In the second chapter there is a narrative analysis of the short story, Η Τιμή και το Χρήμα. The heroes, contrary to Theotokis’s previous works, are presented in a more humane manner whilst a more dynamic female model is being shaped. The third chapter refers to Ο Κατάδικος. In this short story the evolution of the central characters indicates that we are led to a new female model. This woman not only dominates over other heroes but controls all their movements as well. The narrator mainly uses a monologue in order to highlight the heroes’ desperate situation where there is no hope for a solution. In the fourth chapter a narrative analysis of characters in the short story Η Ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα is attempted. The narrator presents the heroes mainly through a dialogue in contrast to Theotokis’s previous works. Here, the central heroine, once again, dominates over other characters, but occasionally acts in an unpredictable manner. In this work there are both naturalistic and carnivalistic features. Finally, fifth chapter focuses on a narratological examination of the novel Οι σκλάβοι στα δεσμά τους in which heroes ‘emerge’ through dialogues as well as monologues.	Το ερμηνευτικό ενδιαφέρον της παρούσας μελέτης στρέφεται στη μελέτη της διαμόρφωσης των ηρώων στις τρεις νουβέλες του Θεοτόκη, Η τιμή και το χρήμα, Ο κατάδικος, Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα και στο μυθιστόρημα Οι σκλάβοι στα δεσμά τους. Για τη μέθοδο προσέγγισης του θέματος χρησιμοποιήθηκαν ως κύρια εργαλεία τα θεωρητικά έργα Ο Λόγος της Αφήγησης του G. Gennete και Ζητήματα ποιητικής του Ντοστογιέφσκι του M. Bakthin. Σ’ ένα πρώτο επίπεδο η μελέτη του Bakthin προσφέρει μια εύλογη θεωρία για τις ποικίλες εκδοχές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, εφαρμοσμένη στα έργα του F. Dostoevsky και επικεντρωμένη στη δεσπόζουσα έννοια της διαλογικής υφής του λόγου. Οι παρατηρήσεις του Bakthin για τη διφωνικότητα στο λόγο των ηρώων και του αφηγητή, καθώς επίσης και για τα καρναβαλικά χαρακτηριστικά, θα αποτελέσουν βασικά εργαλεία για τη δική μας προσέγγιση του ζητήματος της διαμόρφωσης των ηρώων στα έργα του Θεοτόκη. Ο Λόγος της Αφήγησης του G. Gennete, παρέχει μια οργανωμένη θεωρία για τον αφηγηματικό λόγο που εφαρμόζεται στο μυθιστόρημα του M. Proust Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου. Οι σημαντικές παρατηρήσεις του Genette σχετικά με τον αφηγητή, το χρόνο, τη σειρά των γεγονότων (πρόληψη, ανάληψη), τη διάρκεια (σκηνή, έλλειψη, παύση, περίληψη), τη συχνότητα (μοναδική, επαναληπτική, πολυμοναδική, θαμιστική αφήγηση), και γενικά οι παρατηρήσεις για το λόγο του αφηγητή και των ηρώων (αφηγηματοποιημένος, αναφερόμενος, μετατιθέμενος), αποτελούν βασικούς άξονες αναφοράς μας στην αφηγηματική προσέγγιση των έργων του Θεοτόκη. Η παρούσα εργασία εκτός από την Εισαγωγή και τα Συμπεράσματα, αποτελείται από πέντε κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στους μεθοδολογικούς άξονες αναφοράς της προσέγγισής μας για την ανάλυση και ερμηνεία των κειμένων του Θεοτόκη, στην ερμηνευτική δηλαδή δεσπόζουσα αρχή της μπαχτιανής θεωρίας, που είναι η διαλογικότητα, και στη θεωρία του G. Genette για την περιγραφή και ανάλυση της αφηγηματικής οργάνωσης της πεζογραφίας. Στα υπόλοιπα τέσσερα κεφάλαια, ένα για κάθε εξεταζόμενο έργο, αναλύονται οι ήρωες του Θεοτόκη από τη σκοπιά της συγκρότησης και εξέλιξής τους. Στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύεται αφηγηματικά η νουβέλα Η τιμή και το χρήμα• Οι ήρωες σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα παρουσιάζονται εδώ με ανθρώπινες διαστάσεις, ενώ διαμορφώνεται ένα δυναμικότερο πρότυπο γυναίκας. Το τρίτο κεφάλαιο αφορά στον Κατάδικο• στη συγκεκριμένη νουβέλα η εξέλιξη των ηρώων υποδεικνύει ότι τα πράγματα οδηγούνται πλέον σ’ ένα νέο πρότυπο γυναίκας η οποία όχι μόνο εξουσιάζει τους άλλους ήρωες, αλλά και τους ελέγχει σε όλες τους τις κινήσεις. Ο αφηγητής χρησιμοποιεί περισσότερο τον εσωτερικό διάλογο, για να εκθέσει το αδιέξοδο των ηρώων, αφήνοντάς τους εκκρεμείς στο αδιέξοδό τους. Στο τέταρτο κεφάλαιο αναλύεται η διαμόρφωση των ηρώων της νουβέλας Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα. Ο αφηγητής παρουσιάζει τους ήρωες κυρίως μέσα από το διάλογο, σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα του. Η γυναίκα που εξουσιάζει τους πάντες γύρω της, μετατίθεται λειτουργικά, με αποτέλεσμα να αποδίδεται σε αρκετά σημεία ως απρόβλεπτος ήρωας. Το έργο κινείται στο πλαίσιο του νατουραλιστικού τύπου αφήγησης, ενώ υπεισέρχονται σ’ αυτό αρκετά καρναβαλιστικά χαρακτηριστικά. Στο πέμπτο, τέλος, κεφάλαιο επιχειρείται η αφηγηματική προσέγγιση του μυθιστορήματος Οι σκλάβοι στα δεσμά τους, όπου οι ήρωες αποδίδονται τόσο μέσα από διαλογικά μέρη όσο και από εσωτερικούς μονολόγους.
+287	270	249	The second elaboration of "Lambros"	Η δεύτερη επεξεργασία του σολωμικού Λάμπρου	The specific thesis seeks to present the voluminous Italian plannings of the second elaboration of Lambros of Dionysios Solomos, translated and accompanied by the necessary comments, as well as to substantiate their significance. Besides, the attempt to classify the material concerning the second elaboration in a rational sequence, according to the organization of the script in four cantos,(asmata), is an important step which could lead to a complete edition that I aim for the immediate future. It seeks to become evident that there is a need for a new, corrected and annotated edition of Lambros, in which there won’t be made a combination of elements from different processing stages. The value of the solomic poetry is located in the unique artistic result of the hyper-generic compositions, which reached exactly the mature blending of various literary genres in the line of the combinatorial exploitation of Neoclassicism and Romanticism. The beginning of this revealing artistic and poetic process is located in the second elaboration of Lambros. The thesis introduces the substantial parameters of the work (:precise chronology, publishing issues, the era in which the poem was written and also its reception), and point out the need for a new edition. Next, the actual text of the second elaboration is presented with a translation of the Italian prototype. The thesis is completed with an interpretive approach of the material concerning the second elaboration, in order to indicate that Lambros, especially the plannings of his second elaboration, constitute the first attempt of Solomos to compose works in a higher, hyper-generic level and turning point of his mature poetic creation.	Στην παρούσα διατριβή επιχειρείται η παρουσίαση των πολυσέλιδων ιταλικών σχεδιασμών της δεύτερης επεξεργασίας του Λάμπρου του Διονύσιου Σολωμού σε μετάφραση, συνοδευόμενη με τα αναγκαία σχόλια, αλλά και κατά κύριο λόγο η τεκμηρίωση της σπουδαιότητάς τους. Άλλωστε, η απόπειρα για κατάταξη του υλικού της δεύτερης επεξεργασίας σε λογική αλληλουχία, σύμφωνα με την οργάνωση του έργου σε τέσσερα άσματα, είναι ένα σημαντικό βήμα που μπορεί να οδηγήσει σε μια άρτια έκδοση στην οποία και αποβλέπω στο άμεσο μέλλον. Επιδιώκεται να γίνει εμφανές ότι υπάρχει ανάγκη μιας νέας διορθωμένης και σχολιασμένης έκδοσης του σολωμικού Λάμπρoυ, στην οποία δεν θα γίνεται ανάμειξη και ενσωμάτωση γραφών από διαφορετικά στάδια επεξεργασίας. Η αξία της σολωμικής ποίησης εντοπίζεται στο υψηλό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα των υπερ-ειδολογικών έργων, όπου ακριβώς πέτυχε τον ώριμο συγκερασμό ποικίλων λογοτεχνικών ειδών στη γραμμή της συνδυαστικής αξιοποίησης Νεοκλασικισμού και Ρομαντισμού. Η αρχή αυτής της σπουδαίας καλλιτεχνικής και ποιητικής διεργασίας εντοπίζεται στο δεύτερο σχεδίασμα του Λάμπρου. Στη μελέτη παρουσιάζονται οι συστατικές παράμετροι του έργου (:ακριβής χρονολόγηση, εκδοτικές τύχες, η εποχή του ποιήματος και η μετέπειτα πρόσληψή του) και επισημαίνεται η ανάγκη αλλά και το σκεπτικό επανέκδοσής του. Ακολούθως παρουσιάζεται το ίδιο το κείμενο της δεύτερης επεξεργασίας με μετάφραση του ιταλικού πρωτοτύπου. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την ερμηνευτική προσέγγιση του υλικού της δεύτερης αυτής επεξεργασίας, με στόχο να διαφανεί ότι το έργο αυτό, κυρίως όμως οι σχεδιασμοί της δεύτερης επεξεργασίας του, αποτελούν την πρώτη απόπειρα συγγραφής συνθετικού, υπερ-ειδολογικού έργου από τον Σολωμό και σημείο καμπής της ώριμης ποιητικής του δημιουργίας.
+288	254	277	Late wave of neurogenesis generates novel dorsal and ventral neurons in the spinal cord and central canal	Μεταγενέστερα κύματα νευρογένεσης δημιουργούν νέους πληθυσμούς ραχιαίων και κοιλιακών νευρώνων στο νωτιαίο μυελό και κεντρική αύλακα	During embryogenesis the embryonic spinal cord is organized into eleven progenitor domains that express different combinations of transcription factors (TF) and generate different subsets of neurons and glia. One of the ventrally located domains, known as the p2-domain, generates three subtypes of interneurons (INs), V2a (Chx10+), V2b (Gata3+) and V2c (Sox1+). The allocation of these early lineages takes place in common neuronal progenitors and involves Notch signalling. We have attempted to identify the origin and character of three populations of late born neurons in order to possibly shed some light on their probable function and ultimate task within their system. Here we show that the p2-domain is a source of two additional IN subtypes that are generated after these early neuronal subtypes are generated. One group is a subset of V2b INs which express the TFs Pax6 and Gata3 and are generated in a Notch-dependent manner. The other group of neurons transiently expresses GATA3 and migrate in the dorsal spinal cord but do not express any known marker of dorsal INs. A separate group of late born neurons contacting the cerebrospinal fluid surrounding the central canal exhibits interplay between the nuclear and cytoplasmic expression of GATA3 and SOX1 during post natal development. Additionally, the number of GATA3 positive cells is reduced by 40% in the absence of Sox1. Therefore, Sox1 appears to be imperative in ensuring the generation and preservation of this group of late born cells.	Κατα τη διαρκεια της εμβρυογένεσης ο νωτιαίος μυελός αποτελείται από έντεκα προγονικές (αρχέγονες) περιοχές οι οποίες εκφράζουν διαφορετικούς συνδυασμούς μεταγραφικών παραγόντων και παράγουν διαφορετικές υποομάδες νευρώνων και γλοιακών κυττάρων. Μια από τις περιοχές που βρίσκεται στην κοιλιακή μοίρα του νωτιαίου μυελού, γνωστή ως p2, είναι υπεύθυνη για την παραγωγή των ενδιάμεσων νευρώνων, V2a (Chx10+), V2b (Gata3+) και V2c (Sox1+). Ο διαχωρισμός αυτών των αρχικών κυτταρικών πληθυσμών γίνεται από ένα κοινό πληθυσμό νευρικών προγονικών κυττάρων και καθοδηγείται από το σηματοδοτικό μονοπάτι Notch. Έχουμε προσπαθήσει να αναγνωρίσουμε την καταγωγή και τις ιδιότητες τριών πλυθησμών μεταγενέστερων κυττάρων. Στην παρούσα εργασία δείχθηκε ότι η p2 περιοχή των μυών (ποντικών) είναι πηγή παραγωγής ακόμα δύο υποτύπων διάμεσων νευρώνων οι οποίοι παράγονται μετά την παραγωγή των πρώιμων νευρικών υποτύπων που αναφέρθηκαν ήδη. Η μια ομάδα αποτελεί υποομάδα των V2b διάμεσω νευρώνων και εκφράζει τους μεταγραφικούς παράγοντες Pax6 και Gata3 και η παραγωγή τους εξαρτάται από το σηματοδοτικό μονοπάτι Notch. Η άλλη ομάδα νευρώνων παροδικά εκφράζει GATA3 και μεταναστεύει στη ραχιαία μοίρα του νωτιαίου μυελού χωρίς όμως να εκφράζει οποιουσδήποτε δείκτες που εκφράζονται από τους ραχιαίους διάμεσους νευρώνες. Μια επιπλέον ξεχωριστή ομάδα νευρώνων οι οποίοι παράγονται σε κατοπινά στάδια και οι οποίοι έρχονται σε επαφή με το εγκεφαλονωτιαίο υγρό που περιβάλλει τη κενρική αύλακα, παρουσιάζουν εναλλαγή μεταξύ της πυρηνικής και της κυτταροπλασματικής έκφρασης του Gata3 και του Sox1 κατά τα μετεμβρυικά στάδια ανάπτυξης του οργανισμού. Επιπλέον, κατά την απουσία του Sox ο αριθμός των GATA3 θετικών κυττάρων μειώνεται περίπου κατά 40 %. Το Sox1 παρουσιάζεται να είναι αναγκαίο για την δημιουργία και σωστή διατήρηση αυτής της ομάδας κυττάρων.
+289	507	505	Unraveling mathematical giftedness : characteristics, cognitive processes and identification	Διασαφηνίζοντας τη μαθηματική χαρισματικότητα: χαρακτηριστικά, γνωστικές διαδικασίες και αναγνώριση	The purpose of this study was to develop a theoretical model that describes mathematical giftedness outlining the abilities, cognitive and hypercognitive processes of gifted students in mathematics and to suggest a corresponding identification process that may distinguish mathematically gifted students in 5th and 6th grades of elementary school. Five hundred and fifty nine students participated in the study. Two instruments were administered. The first test served as a screening instrument and measured students’ mathematical abilities related to giftedness in mathematics. Based on their performance, thirty five students were selected to participate in the next stage, during which the second test containing challenging mathematical tasks was administered. During this stage, individual observations took place to investigate, analyse and elucidate the cognitive and hypercognitive processes of gifted students employed during problem solving. The results of the study confirmed the multidimensional construct of mathematical giftedness, as an amalgamation of three factors: (a) mathematical abilities, (b) cognitive processes and (c) hypercognitive processes. Each aspect consists of further components related to giftedness in mathematics. Namely, ability in number relations, spatial ability, ability in inclusion relations and creative ability comprise the factor of mathematical abilities. The results of the study showed the existence of three categories of cognitive processes related to giftedness in mathematics, evident through problem solving; articulation of generalizations, flexibility of mental processes and creative thinking. The category of flexibility of mental processes, is further expanded in specific sub-processes; generation of multiple mathematical solutions, reasoning in cycles, control of multiple mathematical relationships at once, fluency for expediency, curtailment of the process of mathematical reasoning and economical thinking and lastly reversibility of mental processes. The third greater category of creative thinking in mathematics involves five processes; namely, construction of mathematical connections, creative spatial ability, holistic and analytic perception of spatial information, focus on product but also on the process and originality in terms of products and processes. The results of this study showed that the cognitive processes are interrelated rather than independent. In addition, the results of the study described the hypercognitive processes of gifted students in mathematics, employed during problem solving situations. These processes are (a) self-regulation and (b) task commitment, perseverance and confidence. Finally, the findings of the study suggest that it is possible to identify giftedness in mathematics following a two phase identification process, collecting both quantitative and qualitative evidence and using carefully designed mathematical tasks to reveal gifted students’ quality of thinking. Hence, the study formed and empirically assessed an identification process of giftedness in mathematics, aiming to allow the manifestation of mathematical potential in students attending 5th and 6th grade. The identification process, allows to examine and describe the nature of the abilities, problem solving reasoning processes that mathematically gifted students use as they engage in solving non-routine mathematical problems, as well as hypercognitive processes employed. It also indicates that observing students during rich problem solving consists of one of the most efficient ways to trace these characteristics and thus capture the manifestation of mathematical giftedness and potential.	O σκοπός της εργασίας ήταν η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου για την περιγραφή της χαρισματικότητας στα μαθηματικά σκιαγραφώντας τις ικανότητες, τις γνωστικές και υπεργνωστικές διεργασίες που εφαρμόζουν οι χαρισματικοί μαθητές και η εισήγηση μίας διαδικασίας αναγνώρισης η οποία να διακρίνει χαρισματικούς μαθητές στα μαθηματικά, Ε’ και Στ’ Δημοτικού. Στην έρευνα συμμετείχαν 551 μαθητές, στους οποίους χορηγήθηκαν δύο εργαλεία. Το πρώτο εργαλείο μετρούσε τις μαθηματικές ικανότητες που σχετίζονται με τη χαρισματικότητα. Με βάση την επίδοσή τους, τριάντα πέντε μαθητές επιλέγηκαν να λάβουν μέρος στην επόμενη φάση, κατά την οποία χορηγήθηκε το δεύτερο εργαλείο το οποίο περιείχε μαθηματικά έργα που αποτελούσαν πρόκληση για τους μαθητές. Σε αυτή τη φάση, πραγματοποιήθηκε ατομική παρατήρηση για τη διερεύνηση, ανάλυση και διασαφήνιση των γνωστικών και υπεργνωστικών διεργασιών που εφαρμόζουν οι μαθητές σε περιστάσεις επίλυσης προβλήματος. Τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαίωσαν την πολυδιάστατη οντότητα της χαρισματικότητας στα μαθηματικά, ως αμάλγαμα τριών παραγόντων: (α) μαθηματικές ικανότητες, (β) γνωστικές και (γ) υπεργνωστικές διεργασίες. Κάθε παράγοντας αποτελείται από περαιτέρω συνιστώσες που σχετίζονται με τη χαρισματικότητα στα μαθηματικά. Συγκεκριμένα, η ικανότητα που αφορά σχέσεις αριθμών, η χωρική ικανότητα, η ικανότητα που αφορά σε σχέσεις εγκλεισμού και η δημιουργική ικανότητα συνιστούν τον παράγοντα των μαθηματικών ικανοτήτων. Τα αποτελέσματα της εργασίας έδειξαν την ύπαρξη τριών κατηγοριών γνωστικών διεργασιών που σχετίζονται με τη μα��ηματική χαρισματικότητα, οι οποίες διαφαίνονται κατά τη διάρκεια της επίλυσης προβλήματος. Αυτές αφορούν τη διαμόρφωση γενικεύσεων, την ευελιξία των νοερών διαδικασιών και τη δημιουργική σκέψη. Η κατηγορία της ευελιξίας των νοερών διεργασιών, εκτείνεται περαιτέρω στην παραγωγή πολλαπλών μαθηματικών λύσεων, το συλλογισμό σε κύκλους, τον ταυτόχρονο χειρισμό ποικιλίας μαθηματικών σχέσεων, την ευχέρεια με βάση την πρακτικότητα, τη συντόμευση της διαδικασίας του μαθηματικού συλλογισμού και την οικονομία σκέψης και τέλος την αντιστρεψιμότητα των νοερών διαδικασιών. Η τρίτη ευρεία κατηγορία της δημιουργικής σκέψης στα μαθηματικά περιλαμβάνει πέντε διεργασίες: την κατασκευή μαθηματικών διασυνδέσεων, τη δημιουργική χωρική ικανότητα, την ολιστική και αναλυτική αντίληψη των χωρικών πληροφοριών, την επικέντρωση τόσο στο προϊόν όσο και στη διαδικασία και τη δημιουργικότητα σε σχέση με τα προϊόντα και τις διαδικασίες. Τα αποτελέσματα αυτής της εργασίας έδειξαν ότι οι γνωστικές διεργασίες σχετίζονται μεταξύ τους. Επίσης, η εργασία έδειξε ότι κατά την επίλυση προβλήματος, οι χαρισματικοί μαθητές εκδηλώνουν δύο βασικές υπεργνωστικές διεργασίες, συγκεκριμένα, (α) αυτορρύθμιση και (β) δέσμευση στο έργο, επιμονή και αυτοπεποίθηση. Τέλος, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η αναγνώριση της χαρισματικότητας στα μαθηματικά είναι δυνατή μέσα από μια διαδικασία αναγνώρισης δύο φάσεων, συλλέγοντας ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα και χρησιμοποιώντας προβλήματα για την ανάδειξη της ποιότητας της σκέψης των χαρισματικών μαθητών. Κατά συνέπεια, η εργασία αξιολόγησε εμπειρικά μια διαδικασία αναγνώρισης με στόχο την εκδήλωση του μαθηματικού δυναμικού μαθητών Ε’ και Στ’ Δημοτικού. Η διαδικασία επιτρέπει την εξέταση και περιγραφή των ικανοτήτων, των γνωστικών και υπεργνωστικών διαδικασιών που χρησιμοποιούν οι χαρισματικοί μαθητές στα μαθηματικά κατά την επίλυση ανεξοικείωτων μαθηματικών προβλημάτων. H διαδικασία αναγνώρισης υποδεικνύει επίσης ότι η παρατήρηση των μαθητών κατά τη διαδικασία επίλυσης προβλήματος αποτελεί ένα από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους ανίχνευσης των χαρακτηριστικών των μαθητών και επομένως, συλλαμβάνει την εκδήλωση της μαθηματικής χαρισματικότητας και του αντίστοιχου δυναμικού.
+290	310	254	Teacher professional development in classroom assessment : using the dynamic model of educational effectiveness to improve assessment practice	Επαγγελματική Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών στην Αξιολόγηση του Μαθητή: Η χρήση του Δυναμικού Μοντέλου Εκπαιδευτικής Αποτελεσματικότητας για Βελτίωση της Πρακτικής της Αξιολόγησης	Current teaching practices emphasize the integration of teaching and assessment, and recognize assessment as a key effectiveness factor. Educational researchers estimate that teachers spend a great percentage of their teaching time in assessment-related activities. In contrast to this, the research literature reveals that teachers are inadequately prepared to design, perform and use in-classroom assessment. In addition, whereas the literature highlights the role of teacher professional development in any attempt to change teachers’ classroom practices, so far there has been inadequate solid empirical evidence to describe the change in teachers’ actual assessment practice resulting from the received professional development. Taking the above into consideration, this study examines teachers’ skills in assessment and how these can be developed though professional development. During the first phase of the study, a framework of teacher assessment skills is proposed and an instrument to measure teachers’ skills in assessment is developed. This instrument is used to examine whether developmental stages can be identified, when investigating teachers’ skills in assessment. The results of the first phase of the study provided support to the validity of the proposed framework as well as to the construct validity of the instrument developed. In addition, four stages of teacher assessment behavior are identified. The second phase of the study moves a step forward and compares the impact of the Dynamic Integrated Approach and the Competency-Based Approach to professional development on teacher assessment skills and student outcomes. It was found out that teachers, who use more advanced types of assessment behaviour, were more effective than those who demonstrate the relatively easy types and also that the Dynamic Integrated Approach had greater impact on both teacher assessment skills and student outcomes. Implications of findings in relation to teacher professional development in assessment are further drawn.	Η αξιολόγηση του μαθητή αναγνωρίζεται ως αναπόσπαστο μέρος της διδασκαλίας και σημαντικός παράγοντας της εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας. H διεθνής βιβλιογραφία επισημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί αφιερώνουν σημαντικό ποσοστό του διδακτικού τους χρόνου σε δραστηριότητες που αφορούν στην αξιολόγηση του μαθητή. Την ίδια στιγμή, επισημαίνεται ότι παρά τις διάφορες προσπάθειες για επαγγελματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα αξιολόγησης, μεγάλη μερίδα των εκπαιδευτικών δεν είναι ακόμη σε θέση να αξιολογήσει αποτελεσματικά τους μαθητές. Με βάση τα πιο πάνω, η παρούσα έρευνα εξέτασε τις δεξιότητες των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση και πώς αυτές μπορούν να αναπτυχθούν μέσα από προγράμματα επαγγελματικής επιμόρφωσης. Αρχικά, προτάθηκε ένα θεωρητικό πλαίσιο βάσει του οποίου αναπτύχθηκε ένα εργαλείο για μέτρηση των δεξιοτήτων των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση. Το εργαλείο αυτό χρησιμοποιήθηκε για να διερευνηθεί η ύπαρξη διαφορετικών επιπέδων στις δεξιότητες των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση. Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης της έρευνας εγκυροποίησαν το θεωρητικό πλαίσιο και το εργαλείο μέτρησης που προτάθηκαν. Επιπλέον, αναγνωρίστηκαν τέσσερα επίπεδα δεξιοτήτων αξιολόγησης. Η δεύτερη φάση της έρευνας σύγκρινε τη Δυναμική Προσέγγιση (Dynamic Integrated Approach) επαγγελματικής επιμόρφωσης με αυτή της Προσέγγισης στη Βάση Μεμονωμένων Δεξιοτήτων (Competency-Based Approach) σε σχέση με την επίδρασή τους στις δεξιότητες αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και στα μαθησιακά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί που χρησιμοποιούσαν πιο ανεπτυγμένες μορφές συμπεριφοράς στην αξιολόγηση ήταν πιο αποτελεσματικοί και ότι η Δυναμική Ενδιάμεση Προσέγγιση επαγγελματικής επιμόρφωσης είχε μεγαλύτερη επίδραση τόσο στις δεξιότητες των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση όσο και στα μαθησιακά αποτελέσματα.
+291	327	299	Numerical simulations of compressible generalized newtonian flows	Αριθμητικές προσομοιώσεις συμπιεστών γενικευμένων νευτωνείων ροών	In this thesis we have studied compressible Newtonian and generalized Newtonian flows using numerical and perturbation solutions. First we have numerically studied the time-dependent compressible extrusion of a Carreau fluid in the full reservoir-capillary-extrudate geometry using finite elements. The objective was to investigate the validity of the compressibility/slip mechanism proposed for the stick-slip polymer extrusion instability. The effects of the reservoir volume, the imposed flow rate, and the capillary length on the amplitude and the frequency of the pressure and free surface oscillations have been studied. We have also solved numerically the axisymmetric and plane extrudate swell flows of a strongly compressible Newtonian fluid and studied the effects of the compressibility and the equation of state, slip, geometry, and inertia on the expansion of the jet. Our simulations revealed for the first time that in the case of non-zero inertia, high compressibility was found to lead to a contraction of the extrudate after the initial expansion and then to decaying free surface oscillations. The perturbation solutions for the planar and axisymmetric Poiseuille flows of weakly compressible Newtonian fluids with constant shear and bulk viscosities have also been solved up to the second-order. A linear equation of state has been employed and a perturbation analysis of the primary variables is performed using compressibility as the perturbation parameter. The effects of compressibility, the bulk viscosity, the aspect ratio, and the Reynolds number on the velocity and pressure fields were studied. Finally we have derived approximate semi-analytical solutions of the steady, creeping, weakly compressible two-dimensional plane and axisymmetric Poiseuille flows of a Herschel-Bulkley fluid. The effects of compressibility have been taken into account by means of a linear and an exponential equation of state. In particular it has been demonstrated that the pressure required to drive the flow for a given tube length is reduced with compressibility and the two-dimensional axial velocity is characterized by plug-like regions the size of which increases upstream.	Στη παρούσα διατριβή μελετήσαμε με αριθμητικές μεθόδους και μεθόδους διαταραχών ς συμπιεστές Νευτώνειες και γενικευμένες Νευτώνειες ροές. Αρχικά, μελετήσαμε αριθμητικά την χρονομεταβαλλόμενη συμπιεστή εκβολή ρευστού Carreau σε όλο το πεδίο ροής (δεξαμενή τροφοδοσίας-τριχοειδή αγωγό-έκβολο), χρησιμοποιώντας την μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων. Ο στόχος ήταν η διερεύνηση της ισχύος του μηχανισμού συμπιεστότητας/ολίσθησης στη λεγόμενη αστάθεια μη-ολίσθησης/ολίσθησης. Μελετήσαμε τις επιδράσεις του όγκου της δεξαμενής, της επιβαλλόμενης ογκομετρικής παροχής, και του μήκους του αγωγού στο πλάτος και τη συχνότητα των ταλαντώσεων της πίεσης και της ελεύθερης επιφάνειας. Επιλύσαμε επίσης αριθμητικά την αξονοσυμμετρική και την επίπεδη ροή διαστολής εκβόλου ισχυρά συμπιεστών Νευτώνειων ρευστών και μελετήσαμε το ρόλο που παίζουν στη διαστολή του εκβαλλόμενου πίδακα η συμπιεστότητα, η καταστατική εξίσωση, η ολίσθηση, η γεωμετρία, και η αδράνεια. Οι προσομοιώσεις έδειξαν για πρώτη φορά ότι στην περίπτωση μη-μηδενικών αδρανειακών όρων, η υψηλή συμπιεστότητα οδηγεί σε σημαντική συστολή του εκβόλου και σε φθίνουσες ταλαντώσεις της επιφάνειας του εκβόλου, μετά από την αρχική διαστολή του. Έχουμε, επίσης επιλύσει με την μέθοδο διαταραχών μέχρι και τους όρους δεύτερης τάξης την επίπεδη και αξονοσυμμετρική ροή Poiseuille ασθενώς συμπιεστών Νευτώνειων ρευστών. Χρησιμοποιήσαμε μια γραμμική καταστατική εξίσωση και εφαρμόσαμε τη μέθοδο διαταραχών στις πρωταρχικές μεταβλητές με παράμετρο διαταραχής τη συμπιεστότητα. Μελετήσαμε την επίδραση της συμπιεστότητας, του ιξώδους, του λόγου μορφής, και του αριθμού Reynolds στην ταχύτητα και πίεση. Τέλος, βρήκαμε προσεγγιστικές ημι-αναλυτικές λύσεις για την στάσιμη, έρπουσα, ασθενώς συμπιεστή διδιάστατη επίπεδη και αξονοσυμμετρική ροή Poiseuille ρευστού που υπακούει στην καταστατική εξίσωση των Herschel-Bulkley. Η επίδραση της συμπιεστότητας λήφθηκε υπόψη με τη χρήση γραμμικής και εκθετικής καταστατικής εξίσωσης. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η απαιτούμενη πίεση για την δημιουργία και συντήρηση της ροής σε αγωγό δοσμένου μήκους μειώνεται με τη συμπιεστότητα και η διδιάστατη αξονική ταχύτητα χαρακτηρίζεται από εμβολικές περιοχές, το μέγεθος των οποίων αυξάνεται στα ανάντη.
+292	499	513	Views, practice and role of secondary education teachers regarding the education of disabled children in mainstream schools in Cyprus	Απόψεις, πρακτική και ρόλος των εκπαιδευτικών μέσης εκπαίδευσης στην εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία στα γενικά σχολεία της Κύπρου	Τhe aim of this dissertation was to explore and understand the views, the practice and the role of Cypriot secondary education teachers regarding the education of disabled students, in relation to the special education law and the government policy in Cyprus. The main research questions comprised the views, the actual everyday practice and the assumed role of secondary education teachers regarding disabled students, the factors that influence their views and practice, and their perspectives regarding the future of inclusive education in Cyprus. A cross-sectional, explanatory mixed-method research was conducted, based on Creswell and Plano Clark’s (2007) two-phase research model. During the first phase, a survey was conducted among Cypriot secondary education teachers. The main research tool was a structured questionnaire that was developed for this purpose. During the second phase, the results of the first phase were further explored through semi-structured interviews with Greek Philology teachers. Moreover, the circulars of the school year 2013-14, which referred to disabled students, were identified and studied in depth. The sample of the first phase consisted of 536 Cypriot secondary education teachers and was selected using a random stratified sampling method. The sample was representative and the response rate reached 89%. The sample for the second phase consisted of 21 Greek Philology teachers and was selected based on a combination of typical cases and snowball sampling methods. In addition, 17 circulars published by the Ministry of Education and Culture during the academic year 2013-14 were examined. The quantitative data were analyzed using SPSS. The data from the interviews were analyzed using thematic and critical analysis, whereas the circulars were analyzed based on the critical policy analysis method. Data analysis revealed that the Cypriot secondary education teachers are strongly influenced by the medical-charity model. As a result, they have low expectations from disabled students. Moreover they emphasize the socialization of disabled students, instead of setting learning goals. Consequently, instead of employing differentiated instruction, so as to respond effectively to the disabled students’ needs and to promote learning, secondary education teachers follow a tactic of pity and biased grading. In this framework though, the vicious circle of failure seems to be recycled. Furthermore, the exclusion of disabled children seems to be prompted. Besides the teachers’ attitude and practice, the main factors for exclusion comprise the omissions and shortcomings of the official educational policy, the deficiencies of the special education programs, the dominance of the experts, the lack of in-service training, the centralised character of the education system, the restrictive curriculum and the disabling rhetoric. Despite the gloomy picture, the key factor for the effective implementation of inclusion seems to be the teacher. In fact, teachers have the power to resist the pressures and dismantle the barriers to inclusion, through the teaching practices that they choose to employ within their own classrooms. It is argued then that it is important to enable teachers become agents of change.	Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η διερεύνηση των απόψεων των κύπριων εκπαιδευτικών μέσης εκπαίδευσης για την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία και της εκπαιδευτικής πρακτικής που ακολουθούν, καθώς και τ��υ ρόλου που διαδραματίζουν σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία και την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού στην Κύπρο. Τα κύρια ερευνητικά ερωτήματα αφορούσαν τις απόψεις, την εκπαιδευτική πρακτική και το ρόλο των κύπριων εκπαιδευτικών μέσης εκπαίδευσης για την εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία σε σχέση με την πολιτική του ΥΠΠ, τους παράγοντες που τους επηρεάζουν και τις προοπτικές που θεωρούν ότι διανοίγονται για την εφαρμογή της ενιαίας εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση της κοινωνίας που σέβεται τη διαφορετικότητα. Στα πλαίσια αυτά, διεξήχθη συγχρονική μεικτή έρευνα κατά τη σχολική χρονιά 2013-14, με συνδυασμό ποσοτικής και ποιοτικής μεθοδολογίας. Ο ερευνητικός σχεδιασμός στηρίχθηκε στο μοντέλο των δύο φάσεων. Έτσι, κατά την α΄ φάση της ερευνητικής διαδικασίας έγινε επισκόπηση ανάμεσα στους κύπριους εκπαιδευτικούς μέσης εκπαίδευσης, χρησιμοποιώντας δομημένο ερωτηματολόγιο που κατασκευάστηκε για το σκοπό αυτό. Στη συνέχεια, κατά τη β΄ φάση της έρευνας διερευνήθηκαν σε βάθος τα αποτελέσματα της α΄ φάσης μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις με κύπριους Φιλολόγους και μελέτη των εγκυκλίων της σχολικής χρονιάς 2013-14 που σχετίζονταν με θέματα περί αναπηρίας. Το δείγμα της α΄ φάσης αποτέλεσαν 536 εκπαιδευτικοί μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι επιλέχθηκαν με τυχαία στρωματοποιημένη δειγματοληψία. Το δείγμα αυτό φάνηκε να πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό. Η ανταποκρισιμότητα ήταν 89%. Στη β΄ φάση των συνεντεύξεων συμμετείχαν 21 Φιλόλογοι, οι οποίοι επιλέχθηκαν με συνδυασμό δειγματοληψίας τυπικών περιπτώσεων και χιονοστιβάδας. Παράλληλα μελετήθηκαν 17 εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (ΥΠΠ). Τα ποσοτικά δεδομένα αναλύθηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS. Για τα ποιοτικά δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι της θεματικής και κριτικής ανάλυσης, καθώς και της κριτικής ανάλυσης πολιτικής. Όπως διαφάνηκε από τα αποτελέσματα των αναλύσεων, οι κύπριοι εκπαιδευτικοί μέσης εκπαίδευσης φαίνονται να είναι ιδιαίτερα επηρεασμένοι από το ιατρικό-φιλανθρωπικό μοντέλο, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλές προσδοκίες από τους μαθητές με αναπηρία και να δίνουν έμφαση στην κοινωνικοποίησή τους αντί στην εκπλήρωση μαθησιακών στόχων. Έτσι, αντί να διαφοροποιούν τη διδασκαλία τους ούτως ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των παιδιών με αναπηρία και να προάγουν τη μάθηση, ακολουθούν μια τακτική οίκτου και τα βαθμολογούν χαριστικά. Ως αποτέλεσμα ανακυκλώνεται ο φαύλος κύκλος της αποτυχίας και η περιθωριοποίηση των παιδιών με αναπηρία. Κύριοι παράγοντες που ενισχύουν τον αποκλεισμό των παιδιών με αναπηρία φαίνονται να είναι οι ασυνέχειες και οι παραλείψεις όσον αφορά την επίσημη εκπαιδευτική πολιτική του ΥΠΠ, η προχειρότητα με την οποία υλοποιούνται τα προγράμματα ειδικής αγωγής, η εξάρτηση από τους ειδ��κούς, η έλλειψη επιμόρφωσης, ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του εκπαιδευτικού συστήματος, το μονολιθικό αναλυτικό πρόγραμμα και η αναπηροποιητική ρητορική. Παρόλα αυτά, το άτομο-κλειδί για την εφαρμογή της ενιαίας εκπαίδευσης φαίνεται να είναι ο εκπαιδευτικός, ο οποίος έχει τη δύναμη να αντισταθεί στις πιέσεις και να άρει τους φραγμούς, μέσα από την εκπαιδευτική πρακτική που ακολουθεί εντός της δικής του τάξης. Ως εκ τούτου, κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια παρεμβάσεων ώστε οι εκπαιδευτικοί να μετατραπούν σε φορείς αλλαγής.
+293	674	610	An author in times of tribulation: Rodis Roufos and his novels on the Occupation, the Resistance and the Struggle of EOKA	Ένας συγγραφέας σε καιρούς δοκιμασίας : ο Ρόδης Ρούφος στην Κατοχή, στην Αντίσταση και στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.	In the first part of the thesis (chapters 1-3), the Greek and Cypriot critical book reviews of Rodis Roufos’s are given close scrutiny and analysis for the first time. These reviews examine Roufos’ Chronicle of a Crusade, [The Root of Myth (1954), Course in Darkness (1955), The Other Bank (1958), published also in a second, revised, collective and one-volume edition as Chronicle of a Crusade (1972)], and of The Age of Bronze (1960). Furthermore, the first part of the thesis looks into the case of ‘the novel of the Cypriot Struggle’ and the reception of the first, English version of The Age of Bronze by British criticism. At the same time, the first part reflects on the (historical/political) conditions, the (theoretical) requirements and the (collective) ‘re-presentations’ of the critical discourse in the first post-war period, but also on its (inevitable) shortcomings, and/or the inflexibility. From this point of view, reaction to Roufos (and to these novels, in particular) is presented as one of the most representative ‘indicators’ of the level, validity and quality of post-war Greek (and Cypriot) literary criticism. At the same time, Roufos’ work gives us the opportunity to perceive the impact of the events of the ‘dramatic’ decade of 1940 on the intellectuals of the time, as well as its refraction in the consciences of various scholars and authors. In this respect, emphasis is given to the ‘discourses’/discours (in the sense of Bakhtin’s terminology) that were formed, articulated and intersected in the given and ‘fragile’ juncture of the 1950s ‒which, of course, coincided with the first peak of the Cyprus Problem and with the EOKA Struggle, recalling memories (and guilt) of a repressed, yet a then recent, past. The ‘dialogue’ with the author’s work and with the critical attitudes of his colleagues and scholars of his time, as well as with similar approaches (academic and non-scholarly) of historians to this day, lead to a new interpretative proposal for the most controversial and ‘militant’ books by Roufos, namely The Root of Myth and The Age of Bronze. In the fourth chapter of the thesis, all the ‘gaps’, inconsistencies, ideological and aesthetical regressions of the autobiographical hero are discussed ‒in other words, all the problematic aspects that are identified from the outset in the first volume of the trilogy, and that largely led the author to corrective interventions in the revised and definitive version of the Chronicle of a Crusade during the dictatorship of 1967-1974. As for The Age of Bronze, which is examined in the fifth chapter, the aim of the thesis is to show the continuation of the course of Dion and Alexis (that is the autobiographical ‘twin’ of former ‘crusaders’, both fighters and writers), from Athens, through the mountains of Epirus and Corfu in the 1940s, to the colonial Cyprus of the 1950s, during the years of preparation and conduct of another Liberation Struggle ‒this time, against the ‘friends of the other war’. In the direction of exploring these issues, the needed endeavor to familiarize ourselves with the ‘historical horizon’ of the Chronicle of a Crusade, of The Age of Bronze and of their creator is undertaken. On top of this, the role of Roufos himself (and of the several Organizations in which he joined) to the Resistance in the Greek capital (and on the mountains of Epirus) and, later on, to the Liberation Struggle of 1955-59 in Cyprus is identified ‒ given that these experiences constitute the raw material of his work in which it found its literary denaturation. This endeavor has been accomplished with the invaluable aid of witnesses and, of course, of relevant historical studies and projects. At the same time, and given that any ‘reality’ in the fictional works can only obey (being subordinated) to the aesthetic necessities imposed by a particular literary genre, the books under discussion were also examined in the light of a peculiar mixture of documentary, autobiographical, ideological and adolescent novel.	Η παρούσα εργασία, στο πρώτο της μέρος (κεφ. 1-3), είχε ως αντικείμενό της την παρουσίαση, για πρώτη φορά εξαντλητικά και εκ του σύνεγγυς, όλων των τοποθετήσεων της ελλαδικής και κυπριακής κριτικής για την κατοχική/αντιστασιακή τριλογία του Ρόδη Ρούφου με τον γενικότερο τίτλο Χρονικό Μιας Σταυροφορίας [Η Ρίζα του Μύθου (1954), Πορεία στο Σκοτάδι (1955), Η Άλλη Όχθη (1958), και σε δεύτερη, βελτιωμένη και συγκεντρωτική σε έναν τόμο έκδοση το 1972] και για τη Χάλκινη Εποχή (1960) ‒στην περίπτωση του «μυθιστορήματος του Κυπριακού Αγώνα» παρουσιάστηκε επιπλέον η δεξίωση της προγενέστερης έκδοσης της Age of Bronze (1960) από τη βρετανική κριτική. Παράλληλα, τα πρώτα τρία κεφάλαια παρείχαν την αφορμή για έναν αναστοχασμό γύρω από τις (ιστορικές/πολιτικές) συνθήκες, τις (θεωρητικές) προϋποθέσεις και τις (συλλογικές) «(ανα)παραστάσεις», αλλά και πάνω στις (αναπόφευκτες) ελλείψεις, αποσιωπήσεις ή/και αγκυλώσεις του κριτικού λόγου της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Από την άποψη αυτή, ο Ρούφος (με τα συγκεκριμένα μυθιστορήματά του) προβλήθηκε ως ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς «δείκτες» για τη στάθμη, την εγκυρότητα και την ποιότητα της μεταπολεμικής ελλαδικής (και κυπριακής) λογοτεχνικής κριτικής. Ταυτόχρονα, το έργο του έδωσε την ευκαιρία να γίνουν αντιληπτές η απήχηση που είχαν τα γεγονότα της «συνταρακτικής» δεκαετίας του 1940 πάνω στη διανόηση της εποχής, καθώς και η διάθλασή τους στις συνειδήσεις διαφόρων λογίων και συγγραφέων. Κατά τούτο, δόθηκε έμφαση στους λόγους/discourses/ discours (με τη μπαχτινική έννοια του όρου) που διαμορφώθηκαν, αρθρώθηκαν και διασταυρώθηκαν στη δεδομένη και «εύθραυστη» συγκυρία της δεκαετίας του 1950 ‒η οποία, βέβαια, συνέπεσε και με την πρώτη κορύφωση του Κυπριακού Προβλήματος και τον Αγώνα της ΕΟΚΑ, ανακαλώντας μνήμες (και ενοχές) ενός απωθημένου, πλην τόσο πρόσφατου (τότε), παρελθόντος. Ακολούθως, ο «διάλογος» με το έργο του συγγραφέα και με τις κριτικές τοποθετήσεις ομοτέχνων και λογίων της εποχής του, αλλά και με αντίστοιχες προσεγγίσεις (ακαδημαϊκών και μη) φιλολόγων και ιστορικών έως και σήμερα, οδήγησε σε μια νέα ερμηνευτική πρόταση για τα πλέον αμφιλεγόμενα και «στρατευμένα» βιβλία του συγγραφέα, τη Ρίζα του Μύθου και τη Χάλκινη Εποχή. Στο τέταρτο κεφάλαιο συζητήθηκαν όλα τα «κενά», οι ασυνέπειες, οι ιδεολογικές και αισθητικές παλινδρομήσεις του αυτοβιογραφικού ήρωα ‒με άλλα λόγια, όλες οι προβληματικές πτυχές που είχαν εντοπιστεί εξαρχής στον πρώτο τόμο της τριλογίας και οδήγησαν εν πολλοίς τον συγγραφέα σε διορθωτικές επεμβάσεις στην αναθεωρημένη και οριστική έκδοση του Χρονικού μιας Σταυροφορίας μέσα στην απριλιανή δικτατορία. Όσο για τη Χάλκινη Εποχή, στην οποία επικεντρώθηκε το πέμπτο κεφάλαιο, στόχος ήταν να διαφανεί η συνέχεια της πορείας του Δίωνα και του Αλέξη (ενός αυτοβιογραφικού, αγωνιστικού και συγγραφικού, «διδύμου» πρώην «σταυροφόρων»), από την Αθήνα, τα βουνά της Ηπείρου και την Κέρκυρα της δεκαετίας του 1940, στο νησί της αγγλοκρατούμενης Κύπρου στη δεκαετία του 1950, στα χρόνια δηλαδή της προετοιμασίας και της διεξαγωγής ενός άλλου Αγώνα ‒ενάντια, μάλιστα, στους «φίλους του άλλου πολέμου». Στην κατεύθυνση της διερεύνησης των ζητημάτων αυτών, στην επιβεβλημένη απόπειρα εξοικείωσης με τον «ιστορικό ορίζοντα» του Χρονικού μιας Σταυροφορίας, της Χάλκινης Εποχής και του δημιουργού τους, αλλά και στη διακρίβωση και στον προσδιορισμό της συμμετοχής και του ρόλου του ίδιου του Ρούφου (και των οργανώσεων όπου εντάχθηκε) στο αντιστασιακό κίνημα στην πρωτεύουσα και στα βουνά της Ηπείρου ή, αργότερα, στον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59 –εμπειρίες που αποτέλεσαν την πρώτη ύλη των βιβλίων του και βρήκαν εκεί τη λογοτεχνική τους μετουσίωση–, πολύτιμη στάθηκε η συνδρομή άλλων μαρτυριών και, φυσικά, συναφών ιστορικών μελετών και έργων. Την ίδια στιγμή, και με δεδομένο ότι η όποια «πραγματικότητα» στα έργα μυθοπλασίας δεν μπορεί παρά να υπακούει ή να υποτάσσεται (και) στις αισθητικές αναγκαιότητες που ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος επιβάλλει, τα υπό εξέταση βιβλία του Ρούφου ειδώθηκαν υπό το πρίσμα μιας ιδιότυπης μίξης επικαιρικού (documentary), αυτοβιογραφικού, ιδεολογικού και εφηβικού μυθιστορήματος.
+294	173	181	New chemistry of isothiazoles and 1,2,6-thiadiazines	Νέα Χημεία Ισοθειαζολών και 1,2,6-Θειαδιαζινών	This thesis begins with a short introduction on heterocyclic chemistry as well as the known chemistry of isothiazoles and 1,2,6-thiadiazines. The main part is then divided into 3 parts (Chapters 2, 3 and 4 are Part 1, Chapters 5, 6 and 7 are part 2 and part 3 is chapter 8). In the first part, the regioselective dehalogenation of 3,5-dihaloisothiazole-4-carbonitrile is described (ch. 2) while its chemistry to afford 5-arylated and heteroarylated systems using direct C-H arylation conditions, is described in chapter 3. Further, the conversion of isothiazoles into pyrazoles using hydrazine is studied in chapter 4 and the limitations of the reaction are shown. In part 2, C-C coupling reaction conditions are applied onto 3,5-dichloro-l,2,6-thiadiazin-4-one to afford symmetrical (ch. 5) and non-symmetrical (ch. 6) thiadiazine systems. The chapter 7 describes the modification of the thiadiazinone's carbonyl group. The last part (ch. 8) reports the 3-step synthesis of canthinone esters. The last chapter (ch. 9) includes the experimental details and the characterisation data for all new compounds.	Η διατριβή ξεκινά με μια σύντομη περίληψη αναφορικά με την ετεροκυκλική χημεία καθάκ και τη γνωστή χημεία για τις ιοοθειαζόλες και τις 1,2,6-θειαδιαζίνες. Στη συνέχεια το κύριο μέρος χωρίζεται σε 3 μέρη. Το πρώτο μέρος αποτελείται από 3 κεφάλαια και αναφέρεται στην χημεία του συστήματος 3,5-διαλονονοϊσοθειαζόλης-4-καρβονιτρίλιο. Το κεφάλαιο 2 περιγράφει την τοποεκλεκτική αφαλογόνωση της προηγούμενης για να δώσει σε ψηλή απόδοση την 3-αλογονοϊσοθειαζόλη-4-καρβονιτρίλιο. Στο κεφάλαιο 3 αναπτύσσεται η χημεία της τελευταίας και περιγράφεται η απευθείας αρυλίωση της θέσης 5 και η σύνθεση 23 καινούριων 5-ετεροαρωματικών υπό κατεστημένων ισοθειαζολών. Το κεφάλαιο 4 περιγράφει την μετα��ροπή ισοθειαζολών σε πυραζόλες με τη χρήση υδραζίνης και αναλύονται τα όρια της αντίδρασης. Το δεύτερο μέρος αποτελείται από τα κεφάλαια 5, 6 και 7. Στα δυο πρώτα περιγράφεται η σύνθεση συμμετρικών και ασύμμετρων θειαδιαζινονών αντίστοιχα, με τη χρήση της σύζευξης άνθρακα-άνθρακα ενώ στο κεφάλαιο 7 περιγράφεται η χημεία της θέσης 4 της θειαδιαζινόνης. Στο κεφάλαιο 8 περιγράφεται η σύνθεση εστέρων κανθινονών σε τρία στάδια σε πολύ ψηλές αποδόσεις (μέρος 3). Το κεφάλαιο 9 περιέχει όλες τις πειραματικές διαδικασίες για τις νεοσυντιθέμενες ουσίες.
+295	537	537	Computational study of ionic effects on the conformational stability and the helix/coil equilibrium of model oligopeptides	Υπολογιστική μελέτη της επίδρασης ιόντων στην στερεοδιαταξική σταθερότητα και την ισορροπία έλικας/τυχαίου σπειρώματος	The present Doctoral Thesis is a computational investigation of the effects of salts on the conformational stability and on the helix-coil transition of model oligopeptides, aiming to shed light on the mechanism of specific ion action on the protein folding process, a key problem in biochemistry and biophysics. Current literature contains very limited information on salt effects on protein conformations, although salts are known to affect the stability and solubility of proteins, and have also been found to play a role in protein aggregation phenomena leading to the formation of amyloid fibrils, nanostructures and stimulus-responsive peptide-based systems. We have quantified the salt effects on the helix-coil equilibrium of model peptides by checking the effect of salts on the Ramachandran maps and computing the associated Lifson-Roig and Zimm-Bragg helix-coil transition parameters as a function of salt concentration. Such a computation has never been attempted before in the presence of salts and constitutes the major innovation in the present project. Because the equilibration times for oligopeptides or ions in solution tend to be quite long, the high-efficiency replica exchange simulation method has been used, which is based on simultaneous simulations of the same system at several temperatures. To our knowledge, this is the first time that this method is applied to a mixed protein-salt solution. In addition to its sampling efficiency, the method has provided insights on the conformational stability and helix/coil equilibrium of the studied peptides at a wide range of temperatures. The present study is divided in three parts. In the first part studies of ionic effects on the stability of the conformation of the protein backbone are reported. These results were obtained by performing simulations of the simplest possible oligopeptides: the properly blocked alanine dipeptide (Ac-Ala-NMe) and alanine tetrapeptide (Ac-Ala3-NMe). In our investigation of salt effects on the conformations of an alanine dipeptide, we found that the “intrinsic” conformational states of the backbone, as described by Ramachandran maps, are not greatly affected even by large concentrations of NaCl and NaI. In the case of an alanine tetrapeptide, however, the Ramachandran maps show an increased tendency for more compact conformations in the presence of salts, with NaI being more effective. Our finding that compact conformations are enhanced by salts was associated with a concomitant increase in the formation probabilities of the α-helical hydrogen bond (i/i+4), and other hydrogen bonds (i/i+3, i/i+2). We were able to show that the enhancement is not due to stronger ion-peptide interaction, or to a difference in the hydration of the peptide in the presence of ions. We also verified that Cl- ions prefer to stay away from the peptides, while I- ions have a preferential interaction with the hydrophobic methyl groups, as was also observed in previous oligopeptide simulations. electrostatic effects on helix stability are absent, allows focusing on the salting-in and salting-out interactions of the solution ions with the nonpolar and other peptide groups. In the second part of the thesis studies of ionic effects on the stability of the α-helix secondary-structural motif and the helix/coil equilibrium have been carried out. Here we have simulated the model peptide Ace-(AAQAA)3-NMe (AQ) in aqueous electrolyte solutions. (...)	Η παρούσα διδακτορική διατριβή είναι μια υπολογιστική μελέτη της επίδρασης των αλάτων στη στερεοδιαταξική σταθερότητα και την ισορροπία έλικας/τυχαίου σπειρώματος ολιγοπεπτιδίων, με στόχο τη διαφώτιση του μηχανισμού της ιοντικής δράσης στην διαδικασία της πρωτεϊνικής αναδίπλωσης, που είναι ένα θεμελιώδες πρόβλημα στη βιοχημεία και τη βιοφυσική. Η τρέχουσα βιβλιογραφία περιέχει πολύ περιορισμένες πληροφορίες για την επίδραση των αλάτων στις διαμορφώσεις των πρωτεϊνών, αν και τα άλατα είναι γνωστό ότι έχουν επιπτώσεις στη σταθερότητα και τη διαλυτότητα των πρωτεϊνών, και έχει βρεθεί επίσης ότι διαδραματίζουν ρόλο σε φαινόμενα συσσωμάτωσης πρωτεϊνών που οδηγούν στο σχηματισμό αμυλοειδών ινιδίων, νανοδομών και συστημάτων που βαζίζονται σε πεπτίδια και ανταποκρίνονται σε περιβαλλοντικές διεγέρσεις (stimulus-responsive peptide-based systems). Έχουμε προσδιορίσει την επίδραση των αλάτων στην ισορροπία έλικας/τυχαίου σπειρώματος ολιγοπεπτιδίων μελετώντας την επίδραση των αλάτων στους χάρτες Ramachandran και υπολογίζοντας τις παραμέτρους μετάπτωσης έλικας/τυχαίου σπειρώματος Lifson-Roig και Zimm-Bragg συναρτήσει της συγκέντρωσης αλάτων. Ένας τέτοιος υπολογισμός δεν έχει διεξαχθεί ποτέ προηγουμένως στην παρουσία αλάτων και αποτελεί τη σημαντικότερη καινοτομία της παρούσας διατριβής. Επειδή οι χρόνοι εξισορρόπησης της μοριακής δυναμικής των ολιγοπεπτιδίων ή των ιόντων σε διαλύματα τείνουν να είναι αρκετά μεγάλοι, έχει χρησιμοποιηθεί στη διατριβή αυτή η υψηλής απόδοσης μέθοδος προσομοίωσης replica exchange, η οποία είναι βασισμένη στις ταυτόχρονες προσομοιώσεις του ίδιου συστήματος σε διάφορες θερμοκρασίες. Από ό,τι γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη φορά που η μέθοδος εφαρμόζεται σε ένα μείγμα πεπτιδίων με ιόντα. Εκτός από τη σημαντική επιτάχυνση της εξισορρόπησης των προσομοιώσεων, η μέθοδος έχει παράσχει λεπτομέρειες για τη στερεοδιαταξική σταθερότητα και την ισορροπία έλικας/τυχαίου σπειρώματος ολιγοπεπτιδίων των υπό μελέτη πεπτιδίων για ένα ευρύ φάσμα θερμοκρασιών. Η παρούσα μελέτη διαχωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στη μελέτη της επίδρασης των ιόντων στη στερεοδιαταξική σταθερότητα της κύριας αλυσίδας των πεπτιδίων. Η μελέτη αυτή βασίστηκε σε προσομοιώσεις των απλούστερων δυνατών πεπτιδίων: του διπεπτιδίου Αλανίνης (Ac-Ala-NMe) και του τετραπεπτιδίου Αλανίνης (Ac-Ala3-NMe) με τα κατάλληλα τερματικά άκρα. Από τη μελέτη της επίδρασης των ιόντων στις διαμορφώσεις του διπεπτιδίου της αλανίνης βρέθηκε ότι οι διαμορφώσεις της κύριας αλυσίδας, όπως περιγράφονται από τους χάρτες Ramachandran, δεν επηρεάζονται ακόμα και από υψηλές συγκεντρώσεις NaCl και NaI. Αντίθετα, στην περίπτωση του τετραπεπτιδίου Αλανίνης, οι χάρτες Ramachandran υποδεικνύουν αυξητική τάση για πιο συμπαγείς διαμορφώσεις στην παρουσία αλάτων, με το NaI να έχει τη μεγαλύτερη επίδραση. Η παρατήρηση αυτή, ότι οι συμπαγείς διαμορφώσεις αυξάνονται παρουσία αλάτων, συσχετίζεται με συνακόλουθη αύξηση της πιθανότητας σχηματισμού δεσμών υδρογόνου «τύπου» α-έλικας (i/i+4), και άλλων δεσμών υδρογόνου (i/i+3, i/i+2). Κατορθώσαμε να δείξουμε ότι η αύξηση δεν οφείλεται στις ισχυρές αλληλεπιδράσεις ιόντων-πεπτιδίου, ή στη διαφορά εφυδάτωσης του πεπτιδίου στην παρουσία ιόντων. Επίσης επιβεβαιώσαμε ότι τα ιόντα Cl- προτιμούν να παραμένουν μακριά από τα πεπτίδια, ενώ τα ιόντα I- έχουν τάση να αλληλεπιδρούν με τις υδρόφοβες μεθυλομάδες, όπως έχει παρατηρηθεί σε προηγούμενες προσομοιώσεις ολιγοπεπτιδίων. Η χρήση αυτού του ουδέτερου πεπτιδίου στο οποίο απουσιάζουν οι άμεσες ηλεκτροστατικές συνεισφορές φορτίου-φορτίου στη σταθερότητα της έλικας, επιτρέπουν να εστιάσουμε στις αλληλεπιδράσεις salting-in (εναλάτωσης) και salting-out (εξαλάτωσης) των ιόντων με τις μη πολικές και τις υπόλοιπες πεπτιδικές ομάδες. Το δεύτερο μέρος της διατριβής μελετά την επίδραση των ιόντων στη στερεοδιαταξική σταθερότητα της δευτεροταγούς δομής της α-έλικας και στην ισορροπία έλικας/τυχαίου σπειρώματος ολιγοπεπτιδίων. Εδώ έχουμε προσομοιώσει το πεπτίδιο Ace-(AAQAA)3-NMe (AQ) σε υδατικά διαλύματα ηλεκτρολυτών. (..)
+296	266	258	New 3d metal complexes with aminoalcohol ligands	Νέες μεταλλικές πλειάδες 3d μεταλλοϊόντων με χηλικές αμινοαλκόολες	The theme of the present thesis is the synthesis and characterization of new 3d metal complexes with a series of aminoalcohol ligands such as 3-amino-1-propanol (apH), ethanolamine (eaH), 2-hydroxymethyl-piperidine (2-hmpipH), 2-aminobenzylalcohol (2-abzaH), 2-hydroxyethyl-piperidine (2-hepipH), Ν-hydroxyethyl-morpholine (Ν-hemorH), Ν-hydroxyethyl-piperidine (N-hepipH) and Ν-phenyldiethylamine (N-PhdeaH2). Herein we describe the synthesis, structural and physicochemical characterization of all the new compounds that were isolated from our synthetic efforts. The ligands that were employed in the present study have been rarely used in metal cluster chemistry and we anticipated that the systematic investigation of their coordination chemistry with 3d metal ions could be proven a fruitful source of new metal clusters and coordination polymers with interesting structural features and physical properties. Since it was not possible to investigate systematically the coordination chemistry of such a large number of ligands with all 3d metal ions we chose to focus our effords on the synthesis of Fe3+ complexes with the aminoalcohol ligands. The synthesis was performed under aerobic conditions. The main synthetic schemes that were employed involved reactions of a Μ2+ (Μ = Fe, Mn, Cu, Co, Ni) or Μ3+ (Μ = Fe) and/or a preformed metal complex with the aminoalcohol ligands. Such reactions could also involve the addition of a carboxylate ligand and/or a base and/or a counter-ion. Our intense synthetic efforts resulted in the synthesis and characterization of 31 new compounds. All the above compounds were characterized by IR spectroscopy, elemental microanalysis, powder X-ray diffraction and single-crystal X-ray crystallography. Moreover, dc and ac magnetic susceptibility studies and Mössbauer spectroscopic investigations were performed on selected metal complexes.	Στην παρούσα διατριβή περιγράφονται σειρά νέων μεταλλικών πλειάδων που προέκυψαν από τη μελέτη της χημείας ένταξης μιας σειράς οργανικών αμινοαλκοολών και συγκεκριμένα των υποκαταστατών 3-αμινο-1-προπανόλη (apH), αιθανολαμίνη (eaH), 2-υδροξυμεθυλο-πιπεριδίνη (2-hmpipH), 2-αμινο-βενζυλική αλκοόλη (2-abzaH), 2-υδροξυαιθυλο-πιπεριδίνη (2-hepipH), Ν-υδροξυαιθυλο-μορφολίνη (Ν-hemorH), Ν-υδροξυαιθυλο-πιπεριδίνη (N-hepipH) και Ν-φαινυλο-διαιθανολαμίνη (N-PhdeaH2) με 3d μεταλλοϊόντα μετάπτωσης. Συγκεκριμένα, περιγράφονται η σύνθεση, δομικός και φυσικοχημικός χαρακτηρισμός όλων των ενώσεων που πρέκυψαν στα πλαίσια της παρούσας μελέτης. Η βασική συνθετική μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιλαμβάνει προσθήκη του υποκαταστάτη σε διάλυμα άλατος Μ2+ (Μ = Fe, Mn, Cu, Co, Ni) ή Μ3+ (Μ = Fe) ή/και προσχηματισμένου συμπλόκου του μετάλλου παρουσία ή απουσία ευκίνητου υποκαταστάτη (π.χ. διάφοροι καρβοξυλικοί υποκαταστάτες), βάσης ή/και αντισταθμιστικού ιόντος. Στα πλαίσια αυτών των μελετών, εξετάστηκε η επίδραση κατά το δυνατό περισσότερων πειραματικών παραμέτρων όπως είναι οι αναλογίες και το είδος μετάλλου-υποκαταστάτη, η παρουσία ή μη επιπλέον ευκίνητων υποκαταστατών, ανόργανων αλάτων, βάσης ή/και αντισταθμιστικού ιόντος καθώς και οι αναλογίες αυτών, ο διαλύτης (ή το σύστημα διαλυτών), οι συνθήκες πραγματοποίησης των αντιδράσεων (π.χ. θερμοκρασία δωματίου, θέρμανση), κλπ. Από αυτή τη μελέτη έγινε δυνατή η απομόνωση και ο δομικός χαρακτηρισμός 31 συνολικά νέων ενώσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν: πενταπυρηνικές και εξαπυρηνικές ενώσεις του Fe, ενώσεις του Fe με πυρηνικότητες μεγαλύτερες του 6, ετερομεταλλικές ενώσεις Fe/3d και Fe/Ce, ενώσεις Mn και ενώσεις με άλλα 3d παραμαγνητικά μεταλλοϊόντα (Co2+, Ni2+, Cu2+). Όλες οι ενώσεις χαρακτηρίστηκαν με φασματοσκοπία υπερύθρου, στοιχειακή μικροανάλυση, περίθλαση ακτίνων Χ σκόνης και κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ σε μονοκρυστάλλους. Επίσης σε πολλές από αυτές πραγματοποιήθηκαν μαγνητικές μελέτες, ενώ κάποιες ενώσεις του Fe3+ μελετήθηκαν με φασματοσκοπία Mössbauer.
+297	571	527	«“A thoroughly fervent supporter of the letters”: Petrakis Caridis, a scholar in the period of Neo-Hellenic Enlightenment»	«Παρά πάσι ζηλωτής των γραμμάτων επιδόσεως» : Πετράκης Καρίδης, ένας λόγιος της εποχής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού	The subject of this dissertation is the case of the scholar of Larnaka Petrakes Carides, who lived and worked in his birthplace and Nicosia in the second half of the 18th century. The main resource (of the research) was the miscellaneous codex, known as «the manuscript of Petrakes Karides» (Library of the Society of Cypriot Studies), since, on the most part, it is considered a work written by the hand of this Cypriot scholar. The codex constitutes to a great degree a typical «notebook» of the 18th century: Carides recorded quotations of his readings as well as his own texts into it (among which is the catalogue of his own library). With the codex as a starting point ―it is published in this dissertation for the first time (see the noncritical edition in the «Appendix»)― the study traces the intellectual seal of Carides within the broader context of Neo-Hellenic Enlightenment and investigates the question of whether and to which extent, the intellectual environment of the scholar from Larnaka, could be considered representative of a specific type of Greek scholar in that era. The first chapters of the treatise (chapt. 2 and 3) examine the wider social and intellectual environment that Larnaka constituted during the 18th century and the more specific context which was constituted by the Carides’ family, in order to point out the conditions and the configurative factors of Petrakes’ intellectual personality. As the research of the archives and the testimonies of other contemporary people indicated, in about the mid-18th century begins a period in which the economic growth and the acquaintance with the Western world favor the improvement of the educational system and the configuration of an intellectual movement in Cyprus. Carides, who lives during this era, is benefited by these improvements. Despite the traditional orientation of his education and the virtually undisturbed stay in Cyprus, he develops some modernistic attitudes: creates a personal library, shows interest in the secular literary works, writes epistles and lyrics. As the thorough presentation of the Carides manuscript signifies (chapt. 4), one of the most important texts of the codex is the catalogue of his library, which was gradually created up until 1791. The Carides book catalogue constitutes a precious evidence for the history of reading and ideas in the Greek territory of the 18th century. The analytical investigation of the library’s content (chapt. 5), indicated that the collection has a traditional conventional character; the timeliness of the works which the library includes is limited. The investigation of the intellectual environment of Petrakes Carides is completed through the study of his readings and the study of his own texts (chapt. 7). By identifying nearly all the readings of Carides and investigating the topic and the content of both his readings and his own texts, the present dissertation exemplifies the indebtedness of Petrakes to a traditional system of thought and attitudes. The case of Petrakes Carides could be considered typical of the most part of the Cypriot as well as the wider Greek intellectual life in the second half of the 18th century. His handwritten notebook demonstrates the image of a certain intellectual life which has not yet been detached from the traditional perceptions and attitudes, nevertheless, it has begun developing an intellectual extroversion and seeks to be informed about the various developments taking place in Europe.	Αντικείμενο της παρούσας διατριβής είναι η περίπτωση του Λαρνακιώτη λογίου Πετράκη Καρίδη, ο οποίος έζησε και έδρασε στη γενετειρά του και στη Λευκωσία στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Βασική πηγή της έρευνας αποτέλεσε ο σύμμεικτος κώδικας που είναι γνωστός ως «χειρόγραφο Πετράκη Καρίδη» (Βιβλιοθήκη της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών), καθώς προέρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από το χέρι του Κύπριου λογίου. Ο κώδικας αποτελεί σε μεγάλο βαθμό ένα τυπικό «σημειωματάριο» του 18ου αιώνα: ο Καρίδης σημείωνε σε αυτόν αποσπάσματα από τα αναγνώσματά του αλλά και δικά του κείμενα, ανάμεσά τους και έναν κατάλογο της βιβλιοθήκης του. Με αφετηρία τον κώδικα —ο οποίος εκδίδεται εδώ για πρώτη φορά (βλ. τη διπλωματική έκδοση στο «Παράρτημα»)— ανιχνεύεται το πνευματικό στίγμα του Καρίδη μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και εξετάζεται το ερώτημα, αν και κατά πόσο οι πνευματικοί ορίζοντες του Λαρνακιώτη λογίου μπορούν να θεωρηθούν αντιπροσωπευτικοί για έναν συγκεκριμένο τύπο Έλληνα λογίου της εποχής. Στα πρώτα κεφάλαια της διατριβής (κεφ. 2 και 3) διερευνάται το ευρύτερο κοινωνικό και πνευματικό περιβάλλον που συγκροτούσε η Λάρνακα κατά τον 18ο αι. και το ειδικότερο πλαίσιο που συγκροτούσε η οικογένεια Καρίδη, προκειμένου να αναδειχτούν οι συνθήκες και οι παράγοντες διαμόρφωσης της πνευματικής προσωπικότητας του Πετράκη. Όπως έδειξε η σχετική αρχειακή έρευνα και οι μαρτυρίες των συγχρόνων από τα μέσα περίπου του 18ου αι. εγκαινιάζεται μία περίοδος κατά την οποία η οικονομική ανάπτυξη και το άνοιγμα προς τη Δύση ευνοούν τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και τη διαμόρφωση μίας αξιόλογης πνευματικής κίνησης στην Κύπρο. Ο Καρίδης, που ζει αυτήν ακριβώς την εποχή, επωφελείται από τις εξελίξεις αυτές. Παρά τον παραδοσιακό προσανατολισμό της μόρφωσης που έλαβε και τη σχεδόν αδιάλειπτη παραμονή του στην Κύπρο, αναπτύσσει κάποιες νεωτεριστικές συμπεριφορές: συγκροτεί μια προσωπική βιβλιοθήκη, ενδιαφέρεται για κείμενα της θύραθεν γραμματείας, συγγράφει επιστολές και στιχουργεί. Όπως φαίνεται από τη διεξοδική παρουσίαση του χειρογράφου Καρίδη (κεφ. 4), ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του κώδικα είναι ο κατάλογος της βιβλιοθήκης του η οποία συγκροτήθηκε σταδιακά μέχρι το 1791. Ο κατάλογος του Καρίδη αποτελεί ένα πολύτιμο τεκμήριο για την ιστορία της ανάγνωσης και των ιδεών στον ελληνικό χώρο του 18ου αιώνα. Η αναλυτική διερεύνηση του περιεχομένου της βιβλιοθήκης (κεφ. 5), έδειξε ότι ο χαρακτήρας της συλλογής είναι παραδοσιακός• η επικαιρότητα των έργων που περιλαμβάνει η βιβλιοθήκη είναι περιορισμένη. Η διερεύνηση των πνευματικών οριζόντων του Πετράκη Καρίδη συμπληρώνεται μέσω της μελέτης των αναγνωσμάτων του και μέσω της μελέτης των δικών του κειμένων (κεφ. 7). Ταυτίζοντας σχεδόν στο σύνολό τους τα αναγνώσματα του Καρίδη και διερευνώντας τη θεματική και το περιεχόμενο τόσο των αναγνωσμάτων του, όσο και των δικών του κειμένων, η παρούσα διατριβή τεκμηριώνει τις οφειλές του Πετράκη σε ένα παραδοσιακό σύστημα σκέψης και νοοτροπιών. Η περίπτωση του Πετράκη Καρίδη μπορεί να θεωρηθεί τυπική για το μεγαλύτερο μέρος της κυπριακής αλλά και ευρύτερα της ελληνικής λογιοσύνης του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα (κεφ. 8). Μέσα από το χειρόγραφο σημειωματάριό του προβάλει η εικόνα μιας λογιοσύνης η οποία δεν έχει ακόμη χειραφετηθεί από παραδοσιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες, έχει αρχίσει όμως να αναπτύσσει μια πνευματική εξωστρέφεια και να επιζητά την ενημέρωση για τις ποικίλες εξελίξεις που σημειώνονται στην Ευρώπη.
+298	221	221	Algebraic complete integrability of Lotka-Volterra equations in three and four dimensions	Πλήρως αλγεβρικά ολοκληρώσιμες εξισώσεις Lotka - Volterra στις τρεις και στις τέσσερις διαστάσεις	In this thesis we examine the algebraic complete integrability of Lotka - Volterra equations in three and four dimensions, which are defined by a skew symmetric matrix. The goal is a complete classification of such systems. The classification is obtained using two methods. The first one is to look for the systems which have integer Kowalevski exponents. This condition gives us a finite number of cases and then we check the algebraic complete integrability of each system. The second method is to check that the leading behavior of the Laurent series solutions agrees with the weights of the corresponding homogeneous vector field defining the dynamical system. If it does not, then we will apply the old-fashioned Paileve analysis to find the free parameters, using the fact that the sum of the variables is always a first integral. The number of free parameters determines the algebraic complete integrability of a system. We have found six non isomorphic systems in the three dimensional case and over a hundred non isomorphic systems in the four dimensional case. In this classification we can see the open and periodic Kac-van Moerbeke systems and some systems connected with simple Lie algebras. The Lotka-Volterra systems are important in population dynamics, Biology, Chemistry, Economics and many other disciplines.	Σ' αυτή τη διατριβή, εξετάζουμε την πλήρη αλγεβρική ολοκληρωσιμότητα των εξισώσεων Lotka - Volterra στις τρεις και στις τέσσερις διαστάσεις, που ορίζονται από ένα αντισυμμετρικό πίνακα. Ο στόχος μας είναι η πλήρη ταξινόμηση αυτών των συστημάτων. Η ταξινόμηση αυτή επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας δύο μεθόδους. Η πρώτη είναι να βρούμε τα συστήματα τα οποία έχουν ακέραιους εκθέτες Kowalevski. Αυτή η συνθήκη μας δίνει ένα πεπερασμένο αριθμό περιπτώσεων και έπειτα ελέγχουμε την πλήρη αλγεβρική ολοκληρωσιμότητα της καθεμιάς ξεχωριστά. Η δεύτερη μέθοδος είναι να ελέγξουμε άτι η κύρια συυπεριφορά των σειρών Laurent των λύσεων συμφωνεί με τους αντίστοιχους βαθμούς των ομογενών διανυ��ματικών πεδίων που ορίζουν το δυναμικό σύστημα. Αν αυτό δε συμβαίνα. τότε θα εφαρμόσουμε την παραδοσιακή ανάλυση Painleve για να βρούμε τις ελεύθερες παραμέτρους, χρησιμοποιώντας και το γεγονός ότι το άθροισμα των μεταβλητών είναι πάντα σταθερά κίνησης. Το πλήθος των ελεύθερων παραμέτρων καθορίζει την πλήρη αλγεβρική ολοκληρωσιμότητα του συστήματος. Έχουμε βρει έξι μη ισομορφικά συστήματα στην περίπτωση των τριών διαστάσεων και πάνω από εκατό μη ισομορφικά συστήματα στην περίπτωση των τεσσάρων διαστάσεων. Σ' αυτή την ταξινόμηση μπορούμε να δούμε τα ανοικτά και περιοδικά συστήματα Kac-van Moerbeke και μερικά συστήματα που συνδέονται με απλές άλγεβρες Lie. Τα συστήματα Lotka-Volterra είναι σημαντικά στη Βιολογία, στη Χημεία, στα Οικονομικά και σε πολλές άλλες περιοχές.
+299	499	516		Κτήτορες ναών και δωρητές κειμηλίων την εποχή της Τουρκοκρατίας στην Κύπρο (1571-1878)	In the present doctoral thesis, the depictions of donors and founders in Orthodox churches and monasteries of Cyprus during the period of Turkish rule (1571 - 1878) are examined in their entirety. The originality of the thesis consists in the fact that no study or collection of the whole of the preserved material has been carried out to date. The depictions of the donors, clerics and laity, have been located in wall-paintings, icons on wood, metallic icon revetments and works of ecclesiastical craftsmanship, on carved wooden iconostases, on wooden panels (thorakia), on marble and paper. The examples that have been gathered throughout the island are ninety seven and furnish valuable information concerning the act of donation from historical, social, and artistic points of view, in urban centres of the period as well as in the countryside. Through the depictions of donors, social classes and gradations are made clear, while in certain instances they display their coat of arms. Through scenes of everyday life, such as illness, murder, medical treatments, shipwreck and salvage, important information is gathered. The current study is also informative on issues concerning Church History, religious faith and the activities of the subjugated Church of Cyprus. The Church lays strong emphasis on its autocephalous character, and for this reason the tradition of its privileges is depicted, as well as the emblems of this tradition. For the first time in the Byzantine and Post-Byzantine art of Cyprus, portraits of Archbishops of Cyprus as donors make their appearance in paintings; in addition to archbishops, metropolitan bishops and the lower clergy are also represented as donors. Several monks, especialy abbots from Cyprus’ Orthodox monasteries -which flourished under Turkish rule- are depicted as donors. The portraits of the donors are both stylised and real. Moreover, representations of the clergy have made the study of the evolution and decoration of Byzantine sacerdotal vestments possible. The sartorial dressing preferences of the donors, as they are represented in the dedicatory scenes, are important for the reconstruction of clothing habits of the time. The dress of the clerical donors is a combination of traditional and westernized influence until approximately the middle of the 17th century, when it begins to be more influenced by the Turkish dressing habits. Christian merchants, mainly those of the urban centres, adopt Turkish dress (alla Turca), as the Dragomans of the Seraglio, together with the members of their families. During the 19th century, apart from wearing local costume, donors are depicted dressed according to European fashion. The aspect of the pictures is sometimes purely ecclesiastical. They are also sometimes in a mixed manner or at other times worldly as by the so-called “double-level” representations, depending on the periods and the persons involved. The iconographical models in the dedicatory scenes are both established ones as well as more modern. The donors are usually shown holding or standing by a replica of the church in their depictions as founders, or show the monastic complex that they are offering to their protecting saint. (...)	Στην παρούσα διδακτορική διατριβή εξετάζεται το σύνολο των απεικονίσεων των κτητόρων και των δωρητών σε ορθόδοξους ναούς και μονές της Κύπρου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1571-1878). Η πρωτοτυπία της διατριβής έγκειται στο γεγονός, ότι έως τώρα δεν υπήρχε καμία συναγωγή και μελέτη του συνόλου του σωζόμενου υλικού. Οι απεικονίσεις των αφιερωτών κληρικών και λαϊκών, εντοπίστηκαν σε τοιχογραφίες, σε φορητές εικόνες, σε μεταλλικές επενδύσεις εικόνων, σε έργα εκκλησιαστικής μικροτεχνίας, σε ξυλόγλυπτα εικονοστάσια, σε μάρμαρο και σε χαρτί. Τα παραδείγματα που έχουν συγκεντρωθεί από όλο το νησί, ανέρχονται στα ενενήντα επτά και δίνουν πολύτιμα στοιχεία για την πράξη της δωρεάς από ιστορικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής πλευράς στα αστικά κέντρα της εποχής και στην ύπαιθρο. Μέσα από τις απεικονίσεις των δωρητών ξεχωρίζουν οι κοινωνικές τάξεις και διαβαθμίσεις, ενώ ορισμένες φορές συνεχίζουν να απεικονίζουν τα οικόσημά τους. Πολύτιμες πληροφορίες αντλούνται μέσα από σκηνές καθημερινής ζωής, όπως αρρώστια, φόνος, ναυάγιο, ιάσεις, διασώσεις Αντλούνται επίσης πληροφορίες για την εκκλησιαστική ιστορία και τη δράση της Εκκλησίας Κύπρου εν αιχμαλωσία και τη θρησκευτική πίστη. Η Εκκλησία Κύπρου τονίζει το Αυτοκέφαλό της• γι’ αυτό εικονογραφείται η παράδοση των προνομίων, καθώς και τα αντικείμενα σύμβολα της παράδοσης αυτής. Την εποχή αυτή εμφανίζονται για πρώτη φορά πορτραίτα αρχιεπισκόπων της Κύπρου ως δωρητών στη ζωγραφική. Εκτός από τους αρχιεπισκόπους, ως δωρητές εικονίζονται μητροπολίτες και ο κατώτερος κλήρος. Ως δωρητές απεικονίζονται μοναχοί κυπριακών μονών που ήκμασαν κατά την Τουρκοκρατία. Τα πορτραίτα των αφιερωτών είναι και συμβατικά και πραγματικά. Με βάση τις απεικονίσεις των κληρικών είναι εφικτή η μελέτη της εξέλιξης των βυζαντινών αμφίων και της διακόσμησής της. Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις των δωρητών, έτσι όπως απεικονίζονται στις αφιερωματικές παραστάσεις βοηθούν στην ανασύσταση της ενδυμασίας. Η ενδυμασία των λαϊκών δωρητών μέχρι και τα μέσα περίπου του 17ου αιώνα, οπότε αρχίζει να επηρεάζεται από τον τουρκικό συρμό διατηρεί έντονες δυτικές επιδράσεις. Την τουρκική ενδυμασία (alla Turca) υιοθετούν οι εύποροι Χριστιανοί, κυρίως των αστικών κέντρων και για πρώτη φορά οι δραγομάνοι του Σεραγίου με τις οικογένειές τους. Κατά τον 19ο αιώνα εκτός από την τοπική ενδυμασία απεικονίζονται δωρητές ντυμένοι σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό τρόπο. Το ύφος των εικόνων μπορεί να είναι αμιγώς εκκλησιαστικό. Σε «διπλεπίπεδες» εικόνες το ύφος άλλοτε είναι κοσμικό και άλλοτε ανάμικτο (= ανάμικτο ύφος, λόγω ανάμικτου περιεχομένου), ανάλογα με τις εποχές και τα πρόσωπα. Οι εικονογραφικοί τύποι στις αφιερωματικές παραστάσεις είναι και καθιερωμένοι και νεωτερικοί. Οι δωρητές, συνήθως στις κτητορικές απεικονίσεις τους κρατούν ή συνοδεύουν το ομοίωμα του ναού ή απεικονίζουν το μοναστηριακό συγκρότημα, το οποίο και προσφέρουν στον επώνυμο άγιο. Οι απεικονίσεις αυτές σε συνάρτηση με τις ολιγόστιχες ή εκτενείς συνοδευτικές επιγραφές παρέχουν μοναδικές πληροφορίες για την αρχιτεκτονική του ναού ή του μοναστηριακού συγκροτήματος τον καιρό της ίδρυσης ή της ανακαίνισής και του εξωραϊσμού του. Επίσης αντλούνται, σημαντικά στοιχεία για τους χορηγούς και τα επαγγέλματά τους, για τους ζωγράφους, τους χρυσοχόους, τους ξυλογλύπτες (ταλιαδώρους), για τα καλλιτεχνικά κέντρα εντός και εκτός Κύπρου. Οι απεικονίσεις των δωρητών στα χρόνια της Τουρκοκρατίας είναι ιδιαίτερα σημαντικές όσον αφορά στη μελέτη του θεσμού της χορηγίας και παρέχουν πλήθος ενδιαφερόντων στοιχείων με κοινωνικές, θρησκευτικές και ιστορικές προεκτάσεις για την Κύπρο γενικότερα.
+300	323	344	Marriages between Greek Cypriots and foreign nationals in the Republic of Cyprus: a sociological study on mate selection	Γάμοι μεταξύ Ελληνοκυπρίων και αλλοδαπών στην Κυπριακή Δημοκρατία. Μια κοινωνιολογική μελέτη επί της επιλογής συζύγου	This thesis explores the social phenomenon of mixed marriage between foreign nationals and natives in the Republic of Cyprus focusing on the mate selection process. It presents three distinct research phases and their statistical data (population statistics), quantitative and qualitative findings. The analysis of the population statistics data from official Demographic Reports (on marriage, mixed marriage and immigration in Cyprus) quantifies the increasing tendency of native Cypriots to marry foreigners during the period 1989-2004. The statistical data findings reveal a typology of mixed marriage in Cyprus which accounts for (1) gender specific differences in Cypriot men’s and women’s preferences in foreign mate selection process and (2) a regional pattern in Cypriots’ marital choices for foreign spouses. These primary findings constituted the starting point for an empirical investigation that employed a combined-methods approach: quantitative (a questionnaire survey about Cypriots’ perceptions, opinions and attitudes towards mixed marriage in Cyprus) and qualitative (in-depth, semi-structured interviews with spouses from mixed marriages about motives that determined their marital choices). The goal of the study was to identify main reasons that led people to enter mixed marital relationships in Cyprus. This task was undertaken by conducting exploratory research and monitoring the partner choice formation at each of the levels of the individual-group-society model, namely: individual motivations (preferences), third party agents (constraints) and marriage market mechanism (or the opportunity for matching). The research findings describe three major topics when accounting for mixed marriage in Cyprus: (1) a hierarchy of desirability for foreign spouses that coincides with a perceived hierarchy of foreign nationalities in Cyprus as identified at the level of local public opinion; (2) Opposed marital choices of native men and women for foreign spouses and contrasting attitudes of Cypriot men and women towards mixed marriage; (3) Two ways of conceptualizing mixed marriage and their equivalent patterns of mate selection in Cyprus.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή ερευνά το κοινωνικό φαινόμενο των μικτών γάμων μεταξύ ξένων υπηκόων και ιθαγενών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η έρευνα επικεντρώνεται στη διαδικασία της επιλογής συντρόφου. Παρουσιάζει τρεις ξεχωριστές φάσεις έρευνας και τα ευρήματά τους: στατιστική (στατιστικές πληθυσμού), ποσοτική και ποιοτική. H ανάλυση των στατιστικών στοιχείων του πληθυσμού που δημοσιεύονται από την Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου (για γάμους, μικτούς γάμους και μετανάστευση στην Κύπρο) ποσολογεί την αυξανόμενη τάση των Κυπρίων να παντρεύονται ξένους και ξένες υπηκόους κατά την περίοδο 1989-2004. Το πρώτο σύνολο των ευρημάτων αποκαλύπτει: μια τυπολογία των μικτών γάμων στην Κύπρο η οποία καταγράφει (1) διαφορές φύλου στις προτιμήσεις Κυπρίων ανδρών και γυναικών όσον αφορά τη διαδικασία επιλογής αλλ��δαπών συντρόφων και (2) ένα τοπικό μοντέλο (ανά περιοχή) όσον αφορά τις επιλογές των Κυπρίων για ξένους συζύγους. Αυτά τα πρώτα ευρήματα αποτέλεσαν το σημείο εκκίνησης για μια εμπειρική διερεύνηση με χρήση μιας προσέγγισης με συνδυασμό διαφόρων μεθόδων: ποσοτικής (έρευνα με χρήσης ερωτηματολογίου σχετικά με τις αντιλήψεις των Κυπρίων, τις γνώμες και τις στάσεις τους απέναντι στους μικτούς γάμους) και ποσοτικής (συνεντεύξεις με ξένους υπηκόους-συζύγους μικτών γάμων- σχετικά με τα κίνητρα που τους ώθησαν στις επιλογές των συντρόφων τους). Σκοπός της διατριβής ήταν να διαπιστώσει κύριους λόγους που οδήγησαν ανθρώπους να συνάψουν μικτούς γάμους στην Κύπρο. Η εργασία αυτή έγινε με διερεύνηση της διαδικασίας επιλογής συντρόφου σε κάθε επίπεδο του μοντέλου άτομο- ομάδα - κοινωνία, δηλαδή: ατομικά κίνητρα (προτιμήσεις) /Individual motivations (preferences); τρίτες ομάδες (εξαναγκασμοί)/Third-party agents (constraints), και μηχανισμός αγοράς γάμου/Marriage market mechanism (opportunities ή η δυνατότητα για εύρεση συντρόφου). Τα ευρήματα της έρευνας περιγράφουν τρία κύρια θέματα όσον αφορά τους μικτούς γάμους στην Κύπρο: (1) μια ιεραρχία προτίμησης για ξένους συζύγους που συμπίπτει με την αντιλαμβανόμενη ιεραρχία ξένων εθνικοτήτων στην Κύπρο όπως καταγράφονται στο επίπεδο της κοινής γνώμης, (2) Αντιτιθέμενες επιλογές γάμου μεταξύ Κυπρίων ανδρών και γυναικών για ξένες και ξένους συζύγους αντίστοιχα και αντιτιθέμενες στάσεις Κυπρίων ανδρών και γυναικών απέναντι στο μικτό γάμο, (3) Δύο τρόπους εννοιολόγησης μικτών γάμων και οι αντίστοιχοι τρόποι επιλογής συντρόφου στην Κύπρο.
+301	408	438	Development of new catalytic systems based on ceria towards the water-gas shift reaction	Ανάπτυξη νέων καταλυτικών συστημάτων βασισμένων στο CeO2 για την αντίδραση WGS	The Water-Gas Shift reaction (WGS, CO+H2OCO2+H2, ΔHo= -41 KJ/mol) is an important part of the reaction network for the industrial production of hydrogen through the steam reforming of hydrocarbons. The product gas rich in hydrogen can be used in fuel cells (CO < 10 ppm) to produce electricity and heat. The conventional catalysts used for the WGS reaction (Fe3O4/Cr2O3 and Cu/ZnO/Al2O3) need replacement, because they are pyrophoric and require long time period for activation. The present Doctoral Thesis work concerns the synthesis and characterization of novel catalytic systems and evaluation of their behavior towards the WGS reaction. In addition, in-depth mechanistic studies were performed where rival mechanisms were examined. The following catalytic systems were investigated: Pt/Ce1-xLaxO2-δ, Pt/Ce1-xTixO2-δ, Pt/Ce0.8La0.2O2-δ/CNT and Fe/Ce0.8La0.2O2-δ (where, CNT: Carbon Nano-Tubes, x = 0.0-1.0). A suite of techniques, such as: BET, in situ XRD, SAED, SEM, FE-SEM, HRTEM, HAADF-STEM, in situ Raman, in situ UV-Vis/DRS, in situ DRIFTS, Mössbauer Spectroscopy, XPS, OSC, TPD-NH3, TPD-CO2, H2-TPR, TPD-CO and TPD-H2 were used in an attempt to correlate the physicochemical properties of the solids with their catalytic activity. The atom ratio Ce/La and Ce/Ti, the Ce-La-O/CNT ratio, and the Fe loading were found to affect various important physicochemical properties of the catalysts, and finally the catalytic activity towards the WGS reaction. SSITKA-DRIFTS, SSITKA-MS and other advanced transient kinetic experiments were used to investigate the mechanism of WGS reaction over CeO2-based supported Pt catalyst. In particular, the effect of doping of ceria with La3+, Ti4+ and Zr4+ cations, and also the synthesis method of support were investigated towards important kinetic and mechanistic aspects of the LT-WGS reaction (250-300oC). The SSITKA-MS technique allowed to reveal the significant effect of the chemical nature of dopant (La3+, Ti4+ and Zr4+) but also the synthesis method of support on the concentration of the active intermediate species (C-pool) and (H-pool) and the extent (Δx, Å) of the reactive zone formed around each Pt nanoparticle. A very good correlation was found between the active C-pool and the specific WGS reaction rate. The proposed mechanism for the catalytic system Pt/Ce1-xΜxO2-δ (x = 0.0, 0.2, 0.5 και 1.0, M = La3+, Ti4+ and Zr4+) in the 250-300oC range is the “redox” in parallel to the “associative formate/carboxyl with –OH regeneration” mechanism. The extent of participation of each mechanism to the overall kinetic rate of the WGS was found to depend on the dopant used.	H αντίδραση Water-Gas Shift (WGS, CO+H2OCO2+H2, ΔHo= -41 KJ/mol) αποτελεί σημαντικό μέρος του δικτύου των αντιδράσεων βιομηχανικής παραγωγής H2 μέσω αναμόρφωσης υδρογονανθράκων. Το αέριο προϊόν, πλούσιο σε Η2 είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί σε κυψελίδες καυσίμου (CO < 10 ppm) για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας. Οι συμβατικοί καταλύτες που χρησιμοποιούνται για την αντίδραση WGS (Fe3O4/Cr2O3 και Cu/ZnO/Al2O3) χρήζουν αντικατάστασης, αφού παρουσιάζουν σημαντικά μειονεκτήματα, όπως πυροφορικότητα και μεγάλο χρόνο ενεργοποίησης. Η παρούσα Δ.Δ. αφορά τη σύνθεση και χαρακτηρισμό νέων καταλυτικών συστημάτων και την αξιολόγηση της συμπεριφοράς τους ως προς την αντίδραση WGS, όπως και τη μελέτη του μηχανισμού της εν λόγω αντίδρασης. Μελετήθηκαν τα καταλυτικά συστήματα: Pt/Ce1-xLaxO2-δ, Pt/Ce1-xTixO2-δ, Pt/Ce0.8La0.2O2-δ/CNT και Fe/Ce0.8La0.2O2-δ (όπου, CNT: Carbon Nano-Tubes, x = 0.0-1.0). Πραγματοποιήθηκε ενδελεχής φυσικοχημικός χαρακτηρισμός των στερεών με τη χρήση των τεχνικών: BET, in situ XRD, SAED, SEM, FE-SEM, HRTEM, HAADF-STEM, in situ Raman, in situ UV-Vis/DRS, in situ DRIFTS, φασματοσκοπία Mössbauer, XPS, OSC, TPD-NH3, TPD-CO2, H2-TPR, TPD-CO και TPD-H2 με απώτερο στόχο το συσχετισμό των φυσικοχημικών ιδιοτήτων των στερεών με την καταλυτική τους ενεργότητα. Αποδείχθηκε η σημαντική επίδραση του ατομικού λόγου Ce/La, Ce/Ti και Ce-La-Ο/CNT καθώς και της φόρτισης Fe στις φυσικοχημικές ιδιότητες των καταλυτών αυτών, και κατά συνέπεια στην καταλυτική τους ενεργότητα ως προς την αντίδραση WGS. Με χρήση της τεχνικής SSITKA-DRIFTS, SSITKA-MS καθώς και άλλων δυναμικών ισοτοπικών πειραμάτων μελετήθηκε ο μηχανισμός των εν λόγω στηριζόμενων καταλυτών Pt. Συγκεκριμένα, εξετάστηκε η επίδραση της εισαγωγής κατιόντων La3+, Ti4+ και Zr4+ στο πλέγμα του οξειδίου του δημητρίου, καθώς και η επίδραση της μεθόδου σύνθεσης του υποστρώματος σε σημαντικές κινητικές και μηχανιστικές παραμέτρους της αντίδρασης WGS σε χαμηλές θερμοκρασίες (250-300οC). Με χρήση της τεχνικής SSITKA-MS αποδείχθηκε η σημαντική επίδραση της χημικής φύσης του κατιόντος (Zr4+, La3+ και Ti4+), αλλά και της μεθόδου σύνθεσης του υποστρώματος, στη συγκέντρωση των ενεργών ενδιαμέσων ειδών που περιέχουν άνθρακα (C-pool) και υδρογόνο (H-pool), καθώς και στο εύρος (Δx, Å) της δραστικής ζώνης γύρω από τα σωματίδια Pt, εντός της οποίας σχηματίζεται η μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτών των ενεργών ειδών. Επιπλέον, διαπιστώθηκε πολύ καλή συσχέτιση μεταξύ της δραστικότητας των ενεργών ενδιαμέσων ειδών C-pool με τον κινητικό ρυθμό της αντίδρασης WGS. Ο μηχανισμός που προτείνεται για τα καταλυτικά συστήματα Pt/Ce1-xΜxO2-δ (x = 0.0, 0.2, 0.5 και 1.0, M = La3+, Ti4+ και Zr4+) στη θερμοκρασιακή περιοχή 250-300οC είναι ο οξειδο-αναγωγικός (redox mechanism) παράλληλα με τον συνδυαστικό μηχανισμό οξειδο-αναγωγής του υποστρώματος μέσω σχηματισμού φορμικών/καρβοξυλικών ειδών (associative formate/carboxyl with –OH regeneration mechanism). Η έκταση της συμμετοχής του κάθε μηχανισμού στον κινητικό ρυθμό της αντίδρασης WGS βρέθηκε να εξαρτάται από τη χημική φύση του κατιόντος που εισάγεται στο πλέγμα του οξειδίου του δημητρίου.
+302	361	443	Identifying plosives in L2 English: the case of L1 Cypriot Greek speakers	Αναγνώριση κλειστών συμφώνων στην Αγγλική ως δεύτερη γλώσσα : η περίπτωση των ομιλητών της κυπριακής διαλέκτου ως πρώτη γλώσσα	This dissertation investigates the difficulties adult second language (L2) users of English encounter with plosive consonants in the L2. It presents the results of two tasks examining the acquisition of plosive voicing contrasts by college students with Cypriot Greek (CG) backgrounds. The plosive voicing contrasts examined involve the bilabial plosives [p], [b] (as in English pacing vs. basing), the alveolar plosives [t], [d] (as in towering vs. dowering) and the velar plosives [k], [g] (as in crammer vs. grammar). The tasks focus on the different factors affecting plosive identification and the types of errors involving plosives. With respect to the first issue, the phonetic perception of plosives turns out to be better in voiceless consonants compared to their voiced counterparts, thus providing evidence for the importance of the voicing contrast factor. Factors such as word position, syllable position, and place of articulation seem to also affect plosive identification but they were found to be of secondary importance. With respect to the second issue, the results point to the same direction since it appears that L2 users performed significantly better in voiceless plosives. It is also indicated that they were able to perceive voiced plosives but they treated such instances as a /nasal+voiced plosive/ sequence (prenasalised plosives). Therefore, the overall results support the findings of previous studies suggesting that voiced plosives are realised differently in CG while the difficulties of the L2 CG users with plosives seem to be attributed to VOT differences between the L1 and the L2. The ability of CG users to differentiate between voiceless and voiced plosives in L2 English is affected by the language-specific VOT settings of the L1 resulting in having the same category for voiceless and voiced plosives while /nasal+voiced plosive/ clusters are treated as prenasalised plosives just like in their L1. These obtained results are discussed in relation to the approaches of second language phonology and speech perception and seem to agree mostly with the speech perception approach suggesting that the CG users’ difficulties with L2 plosives in English are due to VOT differences (reflecting the language-specific VOT settings of the CG).	Στην παρούσα διατριβή εξετάζονται οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες ομιλητές της Κυπριακής διαλέκτου με τα κλειστά σύμφωνα στην Αγγλική ως Δεύτερη Γλώσσα. Συγκεκριμένα, παρουσιάζει τα αποτελέσματα δυο μέσων συλλογής δεδομένων που εξετάζουν την απόκτηση των διαφορών μεταξύ άηχων και ηχηρών κλειστών από φοιτητές κολλεγίου, ομιλητών της Κυπριακής διαλέκτου. Οι διαφορές μεταξύ άηχων και ηχηρών κλειστών που εξετάζονται περιλαμβάνουν τα διχειλικά κλειστά [p], [b] (όπως στις Αγγλικές λέξεις pacing αντί basing), τα οδοντικά κλειστά [t], [d] (όπως στις Αγγλικές λέξεις towering αντί dowering) και τα υπερωικά κλειστά [k], [g] (όπως στις Αγγλικές λέξεις crammer αντί grammar). Τα μέσα συλλογής δεδομένων εστιάζουν στους διαφορετικούς παράγοντες που επηρεάζουν την αντίληψη των κλειστών και τους τύπους λαθών που περιλαμβάνουν κλειστά σύμφωνα. Σε σχέση με το πρώτο ζήτημα, η φωνητική αντίληψη των κλειστών φαίνεται να είναι καλύτερη στα άηχα σύμφωνα σε σύγκριση με τα ηχηρά αντίστοιχα τους, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο αποδεικτικά στοιχεία για την σημασία του παράγοντα που αφορά τις διαφορές μεταξύ άηχων και ηχηρών. Παράγοντες όπως η θέση της λέξης (word position), η θέση της συλλαβής (syllable position), και ο τόπος της άρθρωσης (place of articulation) φαίνονται επίσης να επηρεάζουν την αντίληψη για τα κλειστά αλλά αποδεικνύονται να είναι δευτερεύουσας σημασίας. Σε σχέση με το δεύτερο ζήτημα, τα αποτελέσματα κατέδειξαν προς την ίδια κατεύθυνση αφού φαίνεται ότι οι χρήστες της Δεύτερης Γλώσσας απέδωσαν αρκετά καλύτερα στα άηχα κλειστά. Φάνηκε επίσης ότι ήταν σε θέση ν’ αντιληφθούν τα ηχηρά κλειστά αλλά ότι αντιμετώπιζαν τέτοια περιστατικά σαν ακολουθία /έρρινου+ηχηρού κλειστού/ (έρρινα κλειστά). Επομένως, τα γενικά αποτελέσματα υποστηρίζουν τα ευρήματα προηγούμενων μελετών που πρότειναν ότι τα ηχηρά κλειστά γίνονται αντιληπτά διαφορετικά στη Κυπριακή διάλεκτο ενώ οι δυσκολίες των ομιλητών (της Κυπριακής διαλέκτου) στην Δεύτερη Γλώσσα με τα κλειστά φαίνεται να οφείλονται σε διαφορες VOT (Voice Onset Time) μεταξύ της Πρώτης και Δεύτερης Γλώσσας. Η ικανότητα των ομιλητών της Κυπριακής διαλέκτου να διακρίνουν τα άηχα και τα ηχηρά κλειστά της Αγγλικής ως Δεύτερη Γλώσσα επηρεάζεται από τα οριζόμενα χαρακτηριστικά VOT της συγκεκριμένης Πρώτης Γλώσσας με αποτέλεσμα να έχουν την ίδια κατηγορία για άηχα και ηχηρά κλειστά ενώ συμπλέγματα συμφώνων που αποτελούνται από /έρρινο+ηχηρό κλειστό/ ν’ αντιμετωπίζονται ως έρρινα κλειστά όπως συμβαίνει στην Πρώτη Γλώσσα. Η συζήτηση των αποτελεσμάτων της μελέτης σε σχέση με τις προσεγγίσεις της φωνολογίας της δεύτερης γλώσσας (second language phonology) και της αντίληψης της ομιλίας (speech perception) φαίνεται να συμφωνεί περισσότερο με την αντίληψη της ομιλίας προτείνοντας ότι οι δυσκολίες των ομιλητών της Κυπριακής διαλέκτου με τα κλειστά σύμφωνα στην Αγγλική ως Δεύτερη Γλώσσα οφείλονται σε διαφορές VOT (εκφράζοντας τα οριζόμενα χαρακτηριστικά VOT της συγκεκριμένης γλώσσας).
+303	433	379	Signal quality improvement and long-term heart-brain interactions in patients with epilepsy	Βελτιστοποίηση της ποιότητας σήματος και μακροπρόθεσμες αλληλεπιδράσεις καρδιάς-εγκεφάλου σε ασθενείς με επιληψία	Epilepsy is a widespread disease – up to 5% of people in the world may have at least one seizure in their lives. It is estimated that around 7,000-8,000 people with epilepsy exist in Cyprus, of which about 30% are drug-resistant. Despite the fact that the scientific community has been continuously performing research towards improvement of seizure prediction/detection algorithms based on continuous EEG measurements since the 1970s, the performance of these methods is often questioned for different reason. One of the most important factors for successfully detecting and/or predicting seizures is signal quality. EEG is contaminated by several artifacts, of which the most difficult to remove are perhaps muscle artifacts. Therefore, in the first part of the present thesis, we have developed and implemented supervised and unsupervised algorithms for automatic detection and removal of muscle artifacts (MA). The performance of the proposed methods was examined on realistic simulation data and scalp EEG recordings obtained from patients with epilepsy. Overall, the results suggest that the proposed algorithms may be proven valuable in removing muscle artifacts from long-term EEG recordings without the need for marking by expert neurophysiologists, recording reference EMG signals and visual inspection by the user. Subsequently, we examined long-duration EEG data recorded at the Cyprus Institute of Neurology and Genetics (CING) in order to investigate the properties of functional brain networks in patients with epilepsy. We observed that these networks vary over time in a periodic fashion. Specifically, we used graph-theoretic measures that quantify network characteristics, such as average degree, and revealed that in addition to the effect of the circadian rhythm (24hr), which is evident on these measures, there exist other important periodicities ranging between 1.5 and 25 hours in almost all patients. The functional brain network periodicities (24hr, 12hr, 5.4hr, 3.6hr) were found to be significantly correlated to the occurrence of seizures (particularly shorter periodicities) indicating the importance of quantifying long-term properties of functional brain networks in epilepsy. Finally, we examined heart-brain interactions around the occurrence of epileptic seizures using time-frequency signal analysis. We have shown that correlative couplings between the (modulated) all bands-activity of an EEG channel of interest and the heart rate variability (HRV) signal can be observed in the preictal and postictal periods which suggest coupling between the seizure-associated cortical processes (‘epileptic network’) and the central autonomic network (CAN). The results are promising and further investigation is needed on long-term EEG-ECG data in order to examine time-varying correlations between the EEG signal and HRV, that will potentially provide valuable information for implementing improved seizure detection/prediction algorithms.	Η επιληψία είναι μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια - όπου 5% των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο μπορεί να έχουν κρίσεις καθημερινά. Εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 7.000-8.000 άτομα με επιληψία στην Κύπρο, εκ των οποίων περίπου το 30% είναι ανθεκτικά στα φάρμακα. Παρά το γεγονός ότι η επιστημονική κοινότητα συνεχώς διεξάγει έρευνα για τη βελτίωση των αλγορίθμων πρόβλεψης / ανίχνευσης κρίσεων οι οποίοι βασίζονται σε συνεχείς μετρήσεις ήλεκτρο-εγκεφαλογραφημάτων (ΗΕΓ) από το 1970, η απόδοση των μεθόδων αυτών είναι συχνά υπό αμφισβήτηση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την επιτυχή ανίχνευση και πρόβλεψη επιληπτικών κρίσεων είναι η ποιότητα του σήματος. Στο ΗΕΓ υπάρχει θόρυβος από διάφορες πηγές, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις είναι δύσκολο να αφαιρεθεί. Ως εκ τούτου, στο πρώτο μέρος της παρούσας διατριβής, έχουμε αναπτύξει και εφαρμόσει αλγορίθμους για την αυτόματη ανίχνευση και απομάκρυνση των θορύβου που οφείλεται σε μυϊκές διαταραχές. Η απόδοση της μεθόδου εξετάστηκε σε συνθετικά δεδομένα και σε καταγραφές ΗΕΓ από ασθενείς με επιληψία. Συνολικά, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι προτεινόμενοι αλγόριθμοι είναι κατάλληλοι και αποτελεσματικοί για την αφαίρεση του θορύβου λόγω μυϊκών διαταραχών από το ΗΕΓ χωρίς την ανάγκη για επίβλεψη από νευροφυσιολόγους ή την ταυτόχρονη καταγραφή ηλεκτρομυογραφήματος. Στη συνέχεια, εξετάσαμε τα πειραματικά δεδομένα μακράς διάρκειας που καταγράφηκαν στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής, προκειμένου να εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά των λειτουργικών δικτύων του εγκεφάλου καθώς και της συσχέτισης αυτών με τις επιληπτικές κρίσεις. Παρατηρήσαμε ότι τα δίκτυα αυτά μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου με συγκεκριμένες περιοδικότητες. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήσαμε μεθόδους γράφων και ανακαλύψαμε ότι εκτός από την κιρκαδικό ρυθμό (24ωρη περίοδος), υπάρχουν και άλλες σημαντικές περιοδικότητες που κυμαίνονται μεταξύ 1,5 και 25 ωρών σε όλους τους ασθενείς. Οι περιοδικότητες αυτές (24 ώρες, 12 ώρες, 5.4 ώρες και 3.6 ώρες) συσχετίζονται καθαρά με την εμφάνιση των κρίσεων, γεγονός που δείχνει τη σημασία των δικτύων στην επιληψία. Οι αλληλεπιδράσεις καρδιάς-εγκεφάλου είναι υπαρκτές και μπορεί να συσχετιστούν με την εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων. Στην παρούσα εργασία δείξαμε ότι οι συζεύξεις μεταξύ όλων των συχνοτήτων του ΗΕΓ και της μεταβλητότητας του καρδιακού ρυθμού μπορεί να παρατηρηθεί πριν και μετά την κρίση. Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά και η περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για την παροχή χρήσιμων πληροφοριών για την κατασκευή βελτιωμένων αλγορίθμων ανίχνευσης /πρόβλεψης επιληπτικών κρίσεων.
+304	393	416	Essays on stock and foreign exchange market linkages and equity capital flows to emerging economies	Δοκίμια στις Διασυνδέσεις της Χρηματαγοράς και της Αγοράς Συναλλάγματος και Ροές Μετοχικών Κεφαλαίων στις Αναδυόμενες Οικονομίες	The thesis entitled “Essays on Stock and Foreign Exchange Market Linkages and Equity Capital Flows to Emerging Economies” is comprised of three interrelated chapters in the literature of empirical finance. In the first chapter we investigate bi-directional linkages between the stock and foreign exchange markets of a number of emerging economies. This is accomplished by estimating a vector autoregressive model with Generalized Autoregressive Conditional Heteroskedasticity (VAR-GARCH) for each of twelve emerging economies. Included in model dynamics are the effects of global and regional stock markets on the stock and foreign exchange markets. We find significant bi-directional spillovers between stock and foreign exchange markets. Moreover, we investigate whether a country’s choice of exchange rate regime or the Asian financial crisis had a significant effect on the volatility spillover mechanism. In the second chapter, we investigate equity capital flows by investment funds to emerging economies during 1998-2013. In particular, we look into whether sovereign credit ratings, global push or domestic pull factors are important determinants of equity flows. We show that credit ratings are not a significant determinant of equity flows to emerging economies. Two economic variables are consistently significant determinants: instability in international financial market as measured by the VIX index and U.S. money growth. Increased instability reduces capital inflows while the growth of the U.S. money base has spilled over (with a lag) into increased equity flows to emerging economies, especially during the period following the collapse of Lehman. In the last chapter, we investigate what drives asset allocation across emerging markets (EMEs) in three different geographical regions. Using monthly data for fifteen emerging economies during the period 2001-2012, we try to identify the factors explaining why invest in the financial markets of emerging countries. What we are trying to explain are equity shares, shares of country’s equity to the sum of all countries equities in the region. This is quite interesting, since these equity shares already take into account country size and are not affected by common external factors, and allows us to examine flows allocations in a different way. Our findings indicate that there is a combination of factors that determine this such as credit ratings, standardized stock market returns, standardized competitor’s stock market returns, inflation, debt to GDP, political risk rating (PRR) and currency depreciation.	Η διατριβή με τίτλο «Δοκίμια στις Διασυνδέσεις της Χρηματαγοράς και της Αγοράς Συναλλάγματος και Ροές Μετοχικών Κεφαλαίων στις Αναδυόμενες Οικονομίες» αποτελείται από τρία αλληλένδετα κεφάλαια που σχετίζονται με τη βιβλιογραφία της εμπειρικής χρηματοοικονομικής. Στο πρώτο κεφάλαιο ερευνούμε αμφίδρομους δεσμούς μεταξύ της χρηματαγοράς και της αγοράς συναλλάγματος ενός αριθμού αναδυόμενων οικονομιών. Αυτό επιταχύνεται με την εκτίμηση ενός διανυσματικού αυτοπαλίνδρομου μοντέλου με δυναμική διακύμανση για την κάθε μια από τις ��ώδεκα αναδυόμενες οικονομίες. Στα δυναμικά του μοντέλου συμπεριλαμβάνονται και οι επιδράσεις της παγκόσμιας και της περιφερειακής χρηματαγοράς στις χρηματιστηριακές και συναλλαγματικές αγορές. Βρίσκουμε σημαντικές αμφίδρομες διαχύσεις μεταξύ της χρηματαγοράς και της αγοράς συναλλάγματος. Επιπλέον, ερευνούμε κατά πόσο η επιλογή πλαισίου συναλλαγματικής ισοτιμίας της χώρας ή η Ασιατική χρηματοοικονομική κρίση είχαν σημαντική επίδραση στο μηχανισμό διάχυσης μεταβλητότητας. Στο δεύτερο κεφάλαιο, ερευνούμε τις ροές μετοχικών κεφαλαίων από επενδυτικά κεφάλαια στις αναδυόμενες οικονομίες την περίοδο 1998-2013. Συγκεκριμένα, εξετάζουμε κατά πόσο οι αξιολογήσεις δημόσιου χρέους, οι παγκόσμιοι παράγοντες ώθησης ή οι εγχώριοι παράγοντες έλξης είναι σημαντικοί καθοριστές των ροών μετοχικών κεφαλαίων. Δείχνουμε ότι οι αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας δεν είναι σημαντικός καθοριστής των ροών μετοχικών κεφαλαίων στις αναδυόμενες οικονομίες. Δύο οικονομικές μεταβλητές είναι με συνέπεια σημαντικοί καθοριστές: η αστάθεια στη διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά όπως μετριέται από το δείκτη VIX και η αύξηση της προσφοράς χρήματος στις ΗΠΑ. Η αυξημένη αστάθεια μειώνει τις ροές κεφαλαίων ενώ η αύξηση στη νομισματική βάση στις ΗΠΑ έχει διαχυθεί (με υστέρηση) σε αυξημένες ροές μετοχικών κεφαλαίων στις αναδυόμενες οικονομίες, ειδικά κατά την περίοδο που ακολουθεί την κατάρρευση της Lehman. Στο τελευταίο κεφάλαιο, ερευνούμε τι οδηγεί την κατανομή περιουσιακών στοιχείων στις αναδυόμενες αγορές σε τρεις διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Χρησιμοποιώντας μηνιαία στοιχεία για δεκαπέντε αναδυόμενες οικονομίες κατά την περίοδο 2001-2012, προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τους παράγοντες που εξηγούν γιατί επενδύουν στις χρηματαγορές των αναδυόμενων χωρών. Αυτό που προσπαθούμε να εξηγήσουμε είναι μερίδια μετοχικών κεφαλαίων, μερίδιο των μετοχικών κεφαλαίων μιας χώρας στο σύνολο των μετοχικών κεφαλαίων όλων των χωρών στην περιφέρεια. Αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον, διότι αυτά τα μερίδια μετοχικών κεφαλαίων λαμβάνουν ήδη υπόψη τους το μέγεθος της χώρας και δεν επηρεάζονται από κοινούς εξωτερικούς παράγοντες, και αυτό μας επιτρέπει να εξετάσουμε τις κατανομές ροών με ένα διαφορετικό τρόπο. Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι υπάρχει ένας συνδυασμός παραγόντων που καθορίζει αυτό όπως οι αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας, οι τυποποιημένες αποδόσεις του χρηματιστηρίου, οι τυποποιημένες αποδόσεις των χρηματιστηρίων των ανταγωνιστών, ο πληθωρισμός, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, η αξιολόγηση του πολιτικού κινδύνου και η υποτίμηση του νομίσματος.
+305	140	144	Dynamic workflows in the home eHealthcare provision	Δυναμικές Ροές Διεργασιών στη κατ’ οίκον ηλεκτρονική ιατρική περίθαλψη	Computer Supported Collaborated Work-related (CSCW) applications are becoming a trend for most business and organizations. A big challenge is to deploy an efficient CSCW system where the communication media is wireless, users are mobile and uses mobile devices with limited capabilities. A sector that utilizes such CSCW systems is the healthcare domain. Due to the sensitive area of healthcare provision, additional features are needed in a CSCW system like virtual teams, appropriate computational model for the eHealth domain, dynamic creation of collaboration workflows, proactive diaries and automatic triggered events upon time expiration. This thesis presents such a CSCW system that supports these features not only within an organization but across organizations as well. It also provides evaluation and feedback from its application in a real world environment, thus demonstrating its applicability and effectiveness.	Οι εφαρμογές τηλε-συνεργασίας μέσο σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων είναι η νέα τάση για πολλές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Η μεγάλη πρόκληση είναι η ανάπτυξη αποτελεσματικού τέτοιου συστήματος όπου η επικοινωνία γίνετε ασύρματα, οι χρήστες κινούνται με φορητές συσκευές περιορισμένων δυνατοτήτων. Ένας τομέας που χρησιμοποιεί τέτοια εξελιγμένα συστήματα και με αυτές τις ανάγκες είναι αυτός της ιατρικής. Λόγο των ιδιαιτεροτήτων αυτού του τομέα (π.χ. ιατρικό απόρρητο, αμεσότητα στη επικοινωνία, κτλ), επιπρόσθετες λειτουργίες υλοποιήθηκαν όπως εικονικές ομάδες, νέο εκτενές μοντέλο τηλε-συνεργασίας για την τηλεϊατρική, δυναμικές ροές διεργασιών, ημερολόγια συμπτωμάτων, αυτό-πυροδοτούμενες (σκανδάλες) και χρονικά περιορισμένες διεργασίες. Αυτή η διατριβή παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο σύστημα τηλε-συνεργασίας που υποστηρίζει εξελιγμένες λειτουργίες για την κατ’ οίκον περίθαλψη σε ασύρματο περιβάλλον. Τέλος παρουσιάζετε η αξιολόγηση του συστήματος που πραγματοποιήθηκε σε πραγματικό οργανισμό που προσφέρει υπηρεσίες κατ’ οίκον περίθαλψης σε καρκινοπαθείς ασθενείς σε όλη την Κύπρο.
+306	385	360	Multiple representations and mathematical problem solving	Πολλαπλές αναπαραστάσεις και επίλυση μαθηματικού προβλήματος	The purpose of the study was threefold: First, to explore the role of various modes of representation, i.e. verbal description, informational picture, decorative picture and the number line, on additive change problem solving; second, to develop and validate an empirical model referring to the interaction of the representations and the positions of the unknown in problem solving; and third, to propose experimental programs with emphasis on a particular mode, i.e. informational picture or number line in problem solving and investigate their relative contribution to the development of students’ additive problem solving ability with multiple representations. The study was conducted in two phases. In the first phase, a test was constructed to measure additive problem solving ability and was administered to 1447 students in Grades 1, 2 and 3 of elementary school. In the second phase, the two experimental programs were conducted and after their implementation a test similar to the one of the first phase was administered to 713 students who participated to the interventions (experimental groups) and to 778 students who did not participate (control group). Based on the data of the first phase, a structural model, which indicated the importance of the various representations on additive problem solving, was developed. Findings showed that students encountered greater difficulty in solving problems with informational pictures relative to problems in other representations, probably because of the lack of semantic congruence between the picture and the problem situation. Confirmatory factor analysis of the data of the second phase validated the development of a structural model which showed the important role of the various representations and of the different positions of the unknown in the problems, as well as, the interaction of the two factors in additive problem solving, irrespective of the type of instruction that students attended. The structure of the model revealed that students were competent in recognizing the structure of simple problems in different representations and in transferring their knowledge from one representation to another. However, they did not demonstrate similar flexibility in solving more difficult problems. It was found that interventions which stimulate the use of particular representations in the context of problem solving, i.e. informational picture or number line may have beneficial effects to the general development of additive problem solving ability, with some variations by grade.	Πρώτος στόχος της έρευνας ήταν να εξεταστεί ο ρόλος διαφορετικών αναπαραστάσεων και ειδικότερα του γραπτού κειμένου, της πληροφοριακής εικόνας, της διακοσμητικής εικόνας και της αριθμητικής γραμμής στην επίλυση προσθετικών προβλημάτων αλλαγής. Δεύτερος στόχος ήταν η ανάπτυξη και η επιβεβαίωση μοντέλου το οποίο αναδεικνύει την αλληλεπίδραση των αναπαραστάσεων και των θέσεων του αγνώστου των προβλημάτων στην επίλυσή τους. Τέλος, στόχος της έρευνας ήταν να προτείνει παρεμβατικά προγράμματα που στόχευαν στην κατανόηση της λειτουργίας της αριθμητικής γραμμής και της πληροφοριακής εικόνας στην επίλυση προσθετικών προβλημάτων και να εξετάσει τη σχετική τους συνεισφορά στην ανάπτυξη της ικανότητας των μαθητών να επιλύουν προσθετικά προβλήματα με διαφορετικά πεδία αναπαράστασης. Η έρευνα διεξάχθηκε σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση, αναπτύχθηκε ένα δοκίμιο για τη μέτρηση της ικανότητας επίλυσης προσθετικών προβλημάτων με τη χρήση πολλαπλών αναπαραστάσεων, το οποίο χορηγήθηκε σε 1447 μαθητές Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξης του δημοτικού σχολείου. Στη δεύτερη φάση εφαρμόστηκαν τα δύο παρεμβατικά προγράμματα και ακολούθως χορηγήθηκε δοκίμιο παρόμοιο με αυτό της πρώτης φάσης σε 713 μαθητές που δέχτηκαν παρέμβαση (πειραματικές ομάδες) και σε 778 μαθητές που δεν δέχτηκαν παρέμβαση (ομάδα ελέγχου). Με βάση τα δεδομένα της πρώτης φάσης αναπτύχθηκε δομικό μοντέλο το οποίο έδειξε τη σημαντική επίδραση των αναπαραστάσεων στην επίλυση προσθετικών προβλημάτων. Έγινε εμφανής ο αυξημένος βαθμός δυσκολίας των προβλημάτων με πληροφοριακή εικόνα σε σχέση με τα προβλήματα σε άλλα πεδία αναπαράστασης λόγω της πιθανής σημασιολογικής ασυμφωνίας της εικόνας με την προβληματική κατάσταση. Η επιβεβαιωτική ανάλυση παραγόντων στα δεδομένα της δεύτερης φάσης οδήγησε στην ανάπτυξη δομικού μοντέλου το οποίο έδειξε το σημαντικό ρόλο τόσο των διαφορετικών αναπαραστάσεων όσο και των διαφορετικών θέσεων του αγνώστου και της αλληλεπίδρασης των δύο παραγόντων στην επίλυση προσθετικών προβλημάτων, ανεξάρτητα από τον τύπο διδασκαλίας που δέχτηκαν οι μαθητές. Η δόμηση του μοντέλου έδειξε ότι οι μαθητές ήταν ικανοί να αναγνωρίσουν τη δομή απλών προβλημάτων σε διαφορετικές αναπαραστάσεις και να μεταφέρουν τις γνώσεις τους από τη μια αναπαράσταση στην άλλη. Δεν είχαν ανάλογη ευελιξία όμως στην επίλυση δυσκολότερων προβλημάτων. Φάνηκε ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί βελτίωση της γενικής ικανότητας επίλυσης προσθετικών προβλημάτων με παρέμβαση που επικεντρώνεται στη χρήση συγκεκριμένων αναπαραστάσεων όπως αριθμητική γραμμή και πληροφοριακή εικόνα με κάποιες διαφοροποιήσεις ανά ηλικία.
+307	452	574	Ets2 gene function in trophoblast : in vivo and stem cell studies	Ο ρόλος της Ets2 στον τροφοβλαστη: In vivo μελέτες και μελέτες σε βλαστικά	This work was about advancing the understanding of the poorly understood and clinically important genetic basis of the development of placental trophoblast, a group of cell types that originate from extraembryonic ectoderm (ExE). The latter is a trophoblast stem (TS) cell population derived from the polar trophectoderm of the preimplantation blastocyst. The trophoblast of the fully functional (definitive) placenta promotes embryonic growth, viability and maternal health by mediating fetomaternal interactions. During early postimplantation development, part of the ExE forms the ectoplacental cone (EPC), which together with ExE make up the pre-placenta, the progenitor of the definitive placenta. The Ets2 gene encodes a member of the Ets family of nuclear transcription factors, whose expression is restricted to the ExE and EPC. Previous experiments with Ets2 null mouse conceptuses in vivo and in TS cells in vitro showed that Ets2 maintains ExE character and TS cell self-renewal. This project addressed several unexplored aspects of Ets2 involvement in trophoblast development. First, although Ets2 is expressed in the pre-placenta, its expression in the definitive placenta has not been investigated. This work shows for the first time that Ets2 expression is not restricted to pre-placental trophoblast, but it is also found in a dynamic fashion in definitive placental trophoblast, suggesting additional roles for this gene in trophoblast development and/or function. Second, previous TS cell work showed an Ets2 requirement for TS cell self-renewal, but whether Ets2 is also involved in TS cell differentiation requires further exploration. To this end, this project established the first lentivirus-based system for investigating gene function in TS cells via gene knockdown and used it to show that Ets2 in TS cells also promotes their differentiation into the EPC-derived trophoblast giant cells (TGCs) and junctional zone trophoblasts (JZTs). Third, although the in vivo pre-placental trophoblast phenotype of Ets2 knockout conceptuses, which die before mid-gestation, has been published, many aspects of this remain unexplored. For example, it is uncertain whether Ets2 is involved in EPC and TGC development or whether there are differences in non-ExE trophoblast between the two different phenotypes of these mutants (type-I and type-II phenotypes). This project re-examined these conceptuses and reveals that in both types, Ets2 promotes the formation of JZTs and secondary TGCs, but not that of primary TGCs. Evidence is provided that the mechanism for this novel Ets2 role is different between type-I and type-II mutants. Overall the findings of this study provide a new research tool for studying gene function in TS cells, new insights into the expression and function of Ets2 during preplacenta and placenta development and lastly, evidence showing that the early mouse preplacenta develops under hypoxia, similarly with the situation in humans.	Η συγκεκριμένη μελέτη είχε στόχο την περαιτέρω κατανόηση, της ελάχιστα κατανοητής αλλά και κλινικά σημαντικής γενετικής βάσης στην ανάπτυξη του τροφοβλάστη του πλακούντα. Ο τροφοβλαστης του πλακούντα αποτελεί μια ομάδα κυτταρικών τύπων που προέρχονται από το εξωεμβρυονικό εκτόδερμα [(extraembryonic ectoderm (EXE)]. Το τελευταίο είναι ένας πληθυσμός βλαστικών κυττάρων τροφοβλάστη (TS) που προέρχεται από το πολικό τροφεκτόδερμα της βλαστοκύστης πριν από το στάδιο εμφύτευσης. Η τροφοβλάστη του πλήρως λειτουργικού (ώριμου) πλακούντα προωθεί την ανάπτυξη και βιωσιμότητα του εμβρύου καθώς και την υγεία της μητέρας, μέσω ρυθμίσεως των εμβρυομητρικών αλληλεπιδράσεων. Κατά τη διάρκεια της πρώιμης ανάπτυξης του εμβρύου μετά την εμφύτευση, μέρος του EXE δημιουργεί τον εκτοπλακουντικό κώνο [ectoplacental cone (EPC)] , που μαζί με το ΕΧΕ αποτελούν τον προ - πλακούντα, τον πρόγονο του ώριμου πλακούντα. Το γονίδιο Ets2 κωδικοποιεί για ένα μέλος της οικογενείας μεταγραφικών παραγόντων Ets, του οποίου η έκφραση περιορίζεται στο EXE και EPC. Προηγούμενα πειράματα με Ets2 knockout ποντίκια [με "εκτοπισμένο" γονίδιο Ets2 (gene knockout)] in vivo, και σε κύτταρα TS in vitro, έδειξαν ότι το Ets2 χρειάζεται για τη διατήρηση του EΧΕ χαρακτήρα και για την αυτο-ανανέωση των TS κυττάρων. Το έργο αυτό εξέτασε αρκετές ανεξερεύνητες πτυχές όσον αφορά τη συμμετοχή του Ets2 στην ανάπτυξη του τροφοβλάστη. Πρώτον, αν και το Ets2 εκφράζεται στον προ- πλακούντα, η έκφραση του στον ώριμο πλακούντα δεν έχει διερευνηθεί. Η εργασία αυτή δείχνει για πρώτη φορά ότι η έκφραση Ets2 δεν περιορίζεται στον τροφοβλάστη του προ- πλακούντα, αλλά εντοπίζεται με ένα δυναμικό τρόπο και στoν τροφοβλάστη του ώριμου πλακούντα, υποδηλώνοντας επιπρόσθετους ρόλους για αυτό το γονίδιο στην ανάπτυξη ή / και τη λειτουργία του τροφοβλάστη. Δεύτερον , μια προηγούμενη μελέτη στα κύτταρα TS, έδειξε ότι το Ets2 χρειάζεται για την αυτο-ανανέωση των TS κυττάρων, όμως εάν το Ets2 συμμετέχει επίσης και στη διαφοροποίηση των TS κυττάρων, απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση. Για το σκοπό αυτό, η συγκεκριμένη μελέτη καθιέρωσε το πρώτο σύστημα βασιζόμενο σε λεντι-ιό για τη διερεύνηση της λειτουργίας γονιδίων στα κύτταρα TS μέσω αποσιώπησης γονιδίου, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί για να δειχθεί ότι το Ets2 στα κύτταρα TS προωθεί επίσης την διαφοροποίηση τους σε γιγαντιαία τροφοβλαστικά κύτταρα [ trophoblast giant cells (TGCs )] και κύτταρα συνδετικής τροφοβλαστικής ζώνης [junctional zone trophoblasts (JZTs)] τα οποία in vivo προέρχονται από το EPC. Τρίτον, παρόλο που ο φαινότυπος του τροφοβλάστη του προ – πλακούντα των Ets2 μεταλλαγμένων εμβρύων, τα οποία πεθαίνουν πριν από τα μέσα της κύησης έχει περιγραφεί προηγουμένως in vivo, πολλές πτυχές αυτού παραμένουν ακόμα ανεξερεύνητες . Για παράδειγμα, είναι αβέβαιο αν το Ets2 εμπλέκεται στην ανάπτυξη του EPC και των TGC ή αν υπάρχουν διαφορές στην μη-EXE περιοχή του τροφοβλάστη μεταξύ των δύο διαφορετικών φαινοτύπων των Ets2 μεταλλαγμένων εμβρύων (τύπου-Ι και τύπου-ΙΙ φαινοτύποι). Το έργο αυτό επανεξέτασε τα συγκεκριμένα μεταλλαγμένα έμβρυα και αποκαλύπτει ότι και στους δύο τύπους , το Ets2 προάγει τον σχηματισμό JZTs και δευτερογενών TGCs, αλλά όχι των πρωτογενών TGCs. Αποδεικτικά στοιχεία προβάλλονται για το ότι ο μηχανισμός για αυτό το νέο ρόλο του Ets2 είναι διαφορετικός μεταξύ των τύπου Ι και τύπου II Ets2 μεταλλαγμένων εμβρύων. Συνολικά, τα ευρήματα της παρούσας μελέτης παρέχουν ένα νέο ερευνητικό εργαλείο για τη μελέτη της λειτουργίας γονιδίων στα κύτταρα TS , νέα δεδομένα για την έκφραση και το ρόλο του Ets2 γονιδίου κατά την ανάπτυξη του προ-πλακούντα και του πλακούντα και τέλος, στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο προ-πλακούντας των ποντικών αναπτύσσεται σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, ομοίως με την κατάσταση στους ανθρώπους.
+308	458	543	Life-cycle loss evaluation and Total Ownership Cost of transformers in vertically-integrated and decentralized energy systems integrating renewable energy sources	Οικονομική αξιολόγηση κόστους απωλειών και υπολογισμός Συνολικού Κόστους Ιδιοκτησίας μετασχηματιστών σε κάθετα-ολοκληρωμένα και αποκεντρωμένα ενεργειακά συστήματα με την ενσωμάτωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας	The Total Ownership Cost (TOC) is a financial estimate indented to provide the transformers’ buyers and owners the direct and indirect costs of their transformers’ investment. It thus provides a cost basis for determining the total economic value of the transformer over its estimated life-cycle. The approach for estimating the TOC of transformers relies on the concept of life-cycle loss evaluation of transformers. In particular, loss evaluation is a process that accounts for the sum of the Present Worth Value (PWV) of each kilowatt of loss of transformers throughout their expected life. The TOC is typically used to compare the offerings of two or more manufacturers to facilitate the best purchase choice among competing transformers and hence to support the purchase of more efficient units. Firstly, the thesis presents a holistic method for calculating the cost of the electric power and energy needed to supply the life-cycle losses of power transformers - applicable to transformer users who possess their own generation and transmission facilities. The reported loss evaluation method is based on factors derived from relevant historical and forecasted data that are combined to determine the Total Ownership Cost of Power Transformers. Most importantly the proposed method is evaluated on a small scale real system, by incorporating relevant financial data and system characteristics through appropriate techno-economic models as well as statistical evaluations. However, the picture of loss evaluations becomes more complex in the context of low carbon electricity markets. To this end, loss evaluation methods should be adjusted for evaluating the ownership cost of transformers operated in a decentralized energy environment. For example, under liberalized electricity markets, several regulated utilities and independent renewable power producers co-exist but have diversified ways of assessing their capital costs, system expenditures and generation profiles. Thus, the methods for capitalizing their own transformer losses should be different. To this extent, this thesis also offers a comprehensive loss evaluation method to calculate the total ownership cost of power transformers serving large scale RES applications. These transformers may be owned by either Independent energy producers or by Regulated Utilities. More specifically, the methods derived appreciate exactly how losses should be evaluated, bearing in mind the ownership status of the transformers in relation to the regulatory framework of the electricity market they exist in. In conclusion, it is highlighted that the methods and models developed, for the scope of this thesis, respond to the ongoing efforts of developing risk and cost-based decision making processes in today’s competitive and dynamic energy markets. It is also expected to contribute to the ongoing efforts of modifying and reissuing IEEE standard C57.120.1991 ‘‘IEEE Loss Evaluation Guide for Power Transformers and Reactors’’.	Η οικονομική αξιολόγηση της επένδυσης σε κάποιο μετασχηματιστή, βασισμένη στη μέθοδο Συνολικού Κόστους Ιδιοκτησίας (ΣΚΙ - $), σκοπό έχει να επιδείξει τις άμεσες και έμμεσες δαπάνες του αντίστοιχου μετασχηματιστή προς στον ιδιοκτήτη ή στον υποψήφιο αγοραστή του. Στόχος της μεθοδολογίας ΣΚΙ είναι να υπολογίσει το συνολικό οικονομικό κόστος του μετασχηματιστή βάσει του αναμενόμενου κύκλου ζωής του. Η εκτίμηση του ΣΚΙ βασίζεται σε μια διαδικασία που συμπεριλαμβάνει την αξιολόγηση και κατ’ επέκταση την κοστολόγηση των απωλειών του μετασχηματιστή στο διάστημα της αναμενόμενης ζωής του. Πιο συγκεκριμένα, η διαδικασία της κοστολόγησης των απωλειών ενός μετασχηματιστή προσδιορίζει το άθροισμα της παρούσας αξίας του κόστους για ένα κιλοβάτ ($/kW) απωλειών κατά την ωφέλιμη του ζωή. Βάσει της μεθόδου ΣΚΙ μπορεί να γίνει σύγκριση της οικονομικής βιωσιμότητας για δύο ή περισσότερους μετασχηματιστές, καθώς και η σύγκριση προσφορών από κατασκευαστές για την καλύτερη επιλογή αγοράς μεταξύ μετασχηματιστών διαφορετικού κόστους. Αρχικά, η παρούσα διατριβή παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη μέθοδο για τον υπολογισμό του κόστους ηλεκτρικής ισχύς και ενέργειας που απαιτείται για την τροφοδότηση των απωλειών για μετασχηματιστές ισχύος, κατά τον ωφέλιμο κύκλο ζωής τους. Η μεθοδολογία αυτή ανταποκρίνεται στις ανάγκες των χρηστών/ιδιοκτητών μετασχηματιστών που διαθέτουν δικά τους δίκτυα και εγκαταστάσεις παραγωγής και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στη χρήση ιστορικών στοιχείων και προβλέψεων που σχετίζονται με το υπό μελέτη ηλεκτρικό σύστημα. Στην παρούσα διατριβή, η προτεινόμενη μέθοδος εφαρμόζεται σε ένα πραγματικό ηλεκτρικό σύστημα μικρής κλίμακας, χρησιμοποιώντας πραγματικές μετρήσεις και στοιχεία (οικονομικά και λειτουργικά). Επίσης, η μεθοδολογία αυτή αναδεικνύει και χρησιμοποιεί κατάλληλα τεχνο-οικονομικά μοντέλα και στατιστικές μεθόδους για τις ανάλογες οικονομικές και λειτουργικές προβλέψεις. Ωστόσο, η εικόνα στο τομέα της αξιολόγησης των απωλειών μετασχηματιστή γίνεται πιο πολύπλοκη στα σύγχρονα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας με χαμηλές εκπομπές άνθρακα. Για το λόγο αυτό, οι υπάρχουσες μέθοδοι κοστολόγησης απωλειών θα πρέπει να προσαρμοστούν/αναθεωρηθούν για να μπορούν να εφαρμόζονται, επίσης, σε αποκεντρωμένα ενεργειακά συστήματα. Για παράδειγμα, στα σύγχρονα αποκεντρωμένα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας συνυπάρχουν πολλοί ηλεκτρικοί οργανισμοί (κρατικοί και μη) και ανεξάρτητοι παραγωγοί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Οι οντότητες αυτές, είναι λογικό να έχουν διαφορετικούς στόχους, καθώς και τρόπους υπολογισμού των δαπανών τους και του προφίλ της παραγόμενης τους ενέργειας. Έτσι, για κάθε περίπτωση η μεθοδολογία κοστολόγησης των απωλειών, του μετασχηματιστή τους, πρέπει να είναι διαφορετική για κάθε ξεχωριστή ενεργειακή οντότητα που εμπλέκεται στα εν λόγω συστήματα. Κατά συνέπεια, η παρούσα διατριβή παρουσιάζει επίσης μια ολοκληρωμένη μέθοδο κοστολόγησης απωλειών για μετασχηματιστές ισχύος που εξυπηρετούν μεγάλης κλίμακας εφαρμογές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Οι εφαρμογές αυτές μπορεί να ανήκουν είτε σε εποπτευόμενους/κρατικούς οργανισμούς παραγωγής ενέργειας, είτε σε ανεξάρτητους παραγωγούς ενέργειας. Πιο συγκεκριμένα, οι μέθοδοι που προτείνονται εκτιμούν πως ακριβώς θα πρέπει να αξιολογηθούν οι απώλειες, λαμβάνοντας υπόψη το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μετασχηματιστών σε σχέση με το ρυθμιστικό πλαίσιο της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας που ισχύει σε κάθε περίπτωση. Εν κατακλείδι, τονίζεται ότι οι μέθοδοι και τα μοντέλα που αναπτύχθηκαν, ανταποκρίνονται στις προσπάθειες για την ανάπτυξη μεθόδων αξιολόγησης του ρίσκου (κινδύνου) και του κόστους ενεργειακών αναγκών, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ώστε να ανταποκρίνονται στις διαμορφούμενες ανάγκες των σημερινών αγορών ηλεκτρικής ενέργειας. Τέλος, το περιεχόμενο της παρούσας διατριβής αναμένεται να συμβάλει στις προσπάθειες τροποποίησης κ��ι επανέκδοσης του προτύπου IEEE C57.120.1991 “IEEE Loss Evaluation Guide for Power Transformers and Reactors”.
+309	322	270	Kinetic hybrid structures	Κινητικές υβριδικές δομικές κατασκευές	The interactive relationship of society, technology and architecture has increased the demand on our built environment for optimized structures that are capable to properly respond to changing functional- and environmental conditions. With regard to the dynamic stimuli response, kinetic architectural systems are characterized by adaptability, optimization and sustainability of our built-up recourses leading to buildings and building components with variable mobility, location, or geometry. The purpose of this study is to present the development of a kinetic hybrid steel prototype structure and address its static and kinematic behavior. The innovation of the developed prototype structure is based on the dual composition of its members and the application of the effective 4-Bar method in its motion planning. Hinge connected members, stabilized through a secondary system of struts and continuous diagonal cables with closed circuit compose the planar primary system. A non-linear parametric static analysis is conducted through the development of structural hybrid typologies by differentiating the geometric characteristics, composition and connections. The transformability of the system is based on the application of the effective 4-Bar method using a sequence of 1-DOF motion steps and the synergetic cables' length modification. Motion planning is conducted through simulated models and is based on structural and kinematic criteria, in order to adjust the systems' joints to the desired values during the motion steps involved in the respective transformation sequence. An active control system is applied that manages the operation of the motion actuators and the hydraulic linear brakes, in order to realize the reconfiguration sequences. It includes position sensors installed on the individual joints to provide feedback information, two single motion actuators located at the structural supports, as well as hydraulic brakes installed on each strut. Specified criteria evaluate the kinetic behavior of the prototype according to the static braking torques and the axial cable forces. Following aspects of development and integration of lightweight tensile envelope systems, types of adaptable envelope structures are proposed.	Η αλληλένδετη και διαδραστική σχέση της κοινωνίας, της τεχνολογίας και της αρχιτεκτονικής, ενίσχυσε τον άξονα σχεδιασμού του δομημένου περιβάλλοντος σε βέλτιστες δομές που είναι ικανές ν' ανταποκρίνονται σε μεταβαλλόμενες λειτουργικές και περιβαλλοντικές συνθήκες. Βάσει της δυναμικής ανταπόκρισης σε ερεθίσματα, τα κινητικά αρχιτεκτονικά συστήματα χαρακτηρίζονται από προσαρμογή και βελτιστοποίηση οργανώνοντας κτίρια ή κτιριακές δομές με ευμετάβλητη κίνηση, γεωμετρία και τοποθεσία. Η ερευνητική προσέγγιση επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μιας κινητικής υβριδικής δομής εξετάζοντας τη στατική και κινητική της συμπεριφορά. Η καινοτομία της προτεινόμενης πρωτότυπης δομής βασίζεται στη δυαδική σύνθεση των μελών της και την εφαρμογή του ενεργού μηχανισμού τεσσάρων αρθρωτών ράβδων στο σχεδιασμό της κίνησης. Αρθρωτά συνδεδεμένα μέλη υποστηρίζονται από ένα δευτερεύον σύστημα ενίσχυσης ορθοστατών και συνεχόμενων καλωδίων, συνθέτοντας το επίπεδο πρωτεύον δομικό σύστημα. Μη γραμμική παραμετρική ανάλυση εδραιώνεται με βάση την ανάπτυξη υβριδικών δομικών τυπολογιών, διαφοροποιώντας τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά, τη σύνθεση και τις συνδέσεις. Η αναδιαμόρφωση του συστήματος έγκειται στην εφαρμογή του ενεργού μηχανισμού τεσσάρων αρθρωτών ράβδων με ένα βαθμό ελευθερίας και τη συνέργεια της δυαδικής λειτουργίας των καλωδίων. Ο σχεδιασμός της κίνησης πραγματώνεται μέσω προσομοιωμένων μοντέλων με σκοπό τη ρύθμιση των γωνιακών θέσεων των αρθρώσεων στις επιθυμητές τιμές κατά τη διάρκεια των βημάτων σε κάθε μοτίβο ακολουθίας. Το ενεργό σύστημα ελέγχου διαχειρίζεται τη λειτουργία κίνησης των δυο ενεργοποιητών στις στηρίξεις, των υδραυλικών γραμμικών φρένων σε κάθε ορθοστάτη και των αισθητήρων που βρίσκονται σε κάθε κομβικό σημείο εξυπηρετώντας το κύκλωμα ανάδρασης. Ειδικά κριτήρια αξιολόγησης της κινητικής συμπεριφοράς του πρωτοτύπου αποτελούν η ανάπτυξη των ροπών στις ενώσεις και των αξονικών δυνάμεων στα καλώδια. Ο σχεδιασμός συμπεριλαμβάνει την ένταξη κελύφους ελαφριών εφελκυόμενων δομών επιχειρώντας την ανάπτυξη προσαρμόσιμων δομικών κατασκευών κελύφους.
+310	53	50	Selective catalytic reduction of NOx with H2 (H2-SCR) over supported Pt catalysts: effect of substrate and promoters (Pd AND V)	Εκλεκτική καταλυτική αναγωγή NOx με H2 (H2-SCR) σε στηριζόμενους καταλύτες Pt : επίδραση υποστρώματος και προωθητών (Pd και V)	The present Doctoral Thesis work involves a detailed fundamental study of the selective catalytic reduction of nitric oxide (NO) under strongly oxidizing conditions (>2.5 vol%O2) and in the presence of (...chemical types included)	Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή αναφέρεται στην ενδελεχή μελέτη της αντίδρασης εκλεκτικής καταλυτικής αναγωγής του μονοξειδίου του αζώτου (NO) σε ισχυρά οξειδωτικές συνθήκες (>2.5 vol% O2) και παρουσία (... περιέχονται χημικοί τύποι)
+311	244	246	Performance assessment of different grid-connected PV technologies utilising real outdoor measurements	Αξιολόγηση της απόδοσης διαφόρων ΦΒ τεχνολογιών συνδεδεμένων στο δίκτυο, χρησιμοποιώντας πραγματικές μετρήσεις	For each photovoltaic (PV) module type, manufacturers provide typical rated performance parameter information which includes, amongst others, the maximum power point (MPP) power, efficiency and temperature coefficients, all at standard test conditions (STC) of solar irradiance 1000 W/m2, air mass (AM) of 1.5 and cell temperature of 25 °C. As this combination of environmental conditions rarely occurs outdoors, manufacturer data-sheet information is not sufficient to accurately estimate PV operation under different climatic conditions. For this reason, outdoor PV performance monitoring and evaluations are necessary. The motivation behind this work and hence its contribution was to evaluate the outdoor performance of different grid-connected PV technologies under the same climatic conditions, from acquired outdoor data both in Nicosia, Cyprus and Stuttgart, Germany. The information extracted from the investigations carried out in this work assists in developing our understanding of how different PV technologies perform according to the operating conditions they are exposed to during their lifetime. The performance evaluations undertaken in this research, which include energy yield monitoring, seasonal behaviour, estimation of produced energy, effects of temperature and performance loss, provide novel results particularly useful to the academic community and investors, which seek to optimise the output and deployment of PV systems. Most importantly, all the results obtained from this outdoor study are the only proof of the real operation and of the various performance issues of each PV technology, once installed in the field.	Για κάθε φωτοβολταϊκό (ΦΒ) πλαίσιο οι κατασκευαστές παρέχουν σε πρότυπες τυπικές συνθήκες ηλιακής ακτινοβολίας 1000 W/m2, μάζα αέρος (ΜΑ) 1.5 και θερμοκρασία κυττάρου 25 °C, πληροφορίες αναφορικά με τις παραμέτρους απόδοσης όπως την ισχύ στο μέγιστο σημείο, την απόδοση και τους συντελεστές θερμοκρασίας. Καθώς αυτή η σύνθεση περιβαλλοντικών συνθηκών σπάνια παρατηρείται σε εξωτερικούς χώρους, οι πληροφορίες που δίνονται στα εγχειρίδια των κατασκευαστών δεν είναι επαρκείς ως προς την ακριβή πρόβλεψη της λει��ουργίας των ΦΒ κάτω από διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες. Ως εκ τούτου, η παρακολούθηση και αξιολόγηση ΦΒ τεχνολογιών σε εξωτερικούς χώρους κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική. Ο κύριος στόχος και η συνεισφορά αυτής της διατριβής είναι η αξιολόγηση της απόδοσης διαφόρων ΦΒ τεχνολογιών, συνδεδεμένων στο δίκτυο, από τη συνεχή επιτήρηση των πιο σημαντικών λειτουργικών τους παραμέτρων στις κλιματολογικές συνθήκες της Λευκωσίας (Κύπρος) και της Στουτγάρδης (Γερμανία). Οι πληροφορίες που θα αντληθούν από τα περισυλλεγμένα δεδομένα και την εκτενή ανάλυση έχουν ως στόχο την ανάπτυξη της υφιστάμενης γνώσης ως προς τη λειτουργία των ΦΒ τεχνολογιών κάτω από πραγματικές συνθήκες. Η αξιολόγηση που διεξήχθη σε αυτή την έρευνα, που συμπεριλαμβάνει καταγραφή της απόδοσης και παραγωγής ενέργειας, επιρροή της θερμοκρασίας στην απόδοση των συστημάτων και υποβάθμιση, παρέχει καινοτόμα αποτελέσματα σημαντικά στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στους επενδυτές που αποσκοπούν να αναπτύξουν την παραγωγή ενέργειας και την εγκατάσταση ΦΒ. Κυριότερα, όλα τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας αποτελούν την μοναδική απόδειξη της πραγματικής λειτουργίας των ΦΒ τεχνολογιών κάτω από πραγματικές συνθήκες εγκατάστασης.
+312	437	492	The public-private wage gap in European countries	Το μισθολογικό χάσμα δημόσιου- ιδιωτικού τομέα στις Ευρωπαϊκές χώρες	This thesis explores the wage gap between individuals employed in the public and in the private sector, using comparable data from EUSILC dataset for a large number of European countries. The first part of the thesis, examines the pay-gap under different methodologies and for different sub-groups of employees (e.g. by age, education level, gender and occupation type), for the pre-crisis year of 2007. Most of the analysis is based on Oaxaca and Ransom (1994) decompositions, where the gap is decomposed into (i) a part that can be explained by differences in individual and job characteristics in the two sectors and (ii) an unexplained part, which is due to unobserved factors. Among the countries with the highest unexplained gaps in 2007 are Luxemburg, Cyprus, Greece, Hungary and Portugal, while in Norway, Belgium, Germany, Slovenia and Austria the gap is very small, or even negative. The main findings from the subgroup analysis indicate that higher gaps are generally observed among the older aged and the non-tertiary educated employees. In addition, quantile analysis is also examined, and indicates that the gap is lower at the higher quantiles for most countries. In the second part, the estimated unexplained public-private pay gap for 2007 is found to be related to various institutional country characteristics, such as the relative union density among the two sectors, the degree of coordination in the wage bargaining, the procedures associated with minimum wage setting and indicators related to good governance or lower corruption. Lastly, decompositions at the mean and at different quantiles are repeated for six more years, in order to investigate the evolution of the gap over time and the impact of the various austerity measures, adopted in public sectors during the recent financial crisis. A negative trend in the wage gap is observed for the period 2007-2013 in most countries, which is highly driven by reductions in the unexplained component of the gap. Using data on wage cuts and wage freezes in Europe, we find a significant negative impact of the pay cuts on the public-private pay gap, despite simultaneous reductions in wages that may have occurred in the private sector. This indicates that the recent financial crisis was a means to disregard the traditional wage setting procedures and adjust the public sector wages downwards. This was particularly true for the countries under EU financial assistance, which were also high gap countries in 2007. Finally, in countries where the measures targeted the highly paid, the public-private pay gap diminished particularly for the highly paid public sector employees, while the pay-gap for the low wage-earners increased in some countries.	Η διδακτορική διατριβή μελετά το μισθολογικό χάσμα μεταξύ εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, χρησιμοποιώντας συγκρίσιμα δεδομένα για ένα μεγάλο αριθμό ατόμων και Ευρωπαϊκών χωρών (Έρευνα Εισοδημάτων και Συνθηκών Διαβίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης- EUSILC). Στο πρώτο μέρος της διατριβής, εξετάζεται το χάσμα δημόσιου-ιδιωτικού τομέα για το 2007, που είναι η τελευταία χρονιά πριν την πρόσφατη οικονομική κρίση, με διαφορετικές μεθοδολογίες και για διάφορες υποκατηγορίες υπαλλήλων (π.χ. με βάση την ηλικία, το επίπεδο εκπαίδευσης τους κ.ά.). Το κύριο μέρος της ανάλυσης βασίζεται στη μεθοδολογία που πρότειναν οι Oaxaca και Ransom (1994), με την οποία το χάσμα χωρίζεται σε δύο μέρη: (ι) αυτό που εξηγείται με τις διαφορές στα χαρακτηριστικά των ατόμων στους δυο τομείς ή των θέσεων εργασίας τους και (ιι) σε ένα “ανεξήγητο” κομμάτι που οφείλεται σε άγνωστους παράγοντες. Ανάμεσα στις χώρες με το υψηλότερο “ανεξήγητο” χάσμα κατά το 2007 είναι το Λουξεμβούργο, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ουγγαρία και η Πορτογαλία, ενώ στη Νορβηγία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, τη Σλοβενία και την Αυστρία το χάσμα είναι πολύ μικρό ή ακόμη και αρνητικό. Με βάση την ανάλυση σε υποκατηγορίες, παρατηρείται γενικά υψηλότερο χάσμα στην μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα υπαλλήλων και στους υπαλλήλους χωρίς πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Επιπρόσθετα, η ανάλυση του χάσματος κατά μήκος της κατανομής των μισθών στους δυο τομείς, δείχνει ότι, για τις περισσότερες χώρες, το χάσμα είναι μικρότερο στα υψηλότερα επίπεδα μισθών. Στο δεύτερο μέρος της ανάλυσης, βρέθηκε ότι το εκτιμημένο “ανεξήγητο” μισθολογικό χάσμα για το 2007, σχετίζεται με διάφορα θεσμικά χαρακτηριστικά των χωρών, όπως η σχετική συμμετοχή των υπαλλήλων των δυο τομέων σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, ο βαθμός συντονισμού στις μισθολογικές διαπραγματεύσεις, οι διαδικασίες που σχετίζονται με τον καθορισμό των κατώτατων μισθών, καθώς επίσης και με δείκτες που σχετίζονται με την κακή διακυβέρνηση ή την ύπαρξη διαφθοράς. Τέλος, η διάσπαση του μισθολογικού χάσματος τόσο στο μέσο μισθό, όσο και κατά μήκος της κατανομής των μισθών, επαναλαμβάνεται για έξι επιπρόσθετα χρόνια με σκοπό να διερευνηθεί η εξέλιξη του χάσματος με την πάροδο του χρόνου και η επίδραση των μέτρων λιτότητας, που υιοθετήθηκαν στους δημόσιους τομείς, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Στις περισσότερες χώρες παρατηρείται αρνητική τάση στο χάσμα κατά την περίοδο 2007-2013, η οποία καθοδηγείται κυρίως από μειώσεις του “ανεξήγητου” μισθολογικό χάσματος. Χρησιμοποιώντας στοιχεία για τις αποκοπές και τις παγιοποιήσεις μισθών στην Ευρώπη, βρίσκουμε ότι οι αποκοπές έχουν αρνητική επίδραση στο μισθολογικό χάσμα δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, παρά τις ταυτόχρονες μειώσεις μισθών στο ιδιωτικό τομέα. Αυτό υποδηλώνει ότι η πρόσφατη κρίση ήταν ένα μέσο για να προσπεραστούν οι παραδοσιακές διαδικασίες καθορισμού των μισθών και να προσαρμοστούν οι μισθοί του δημοσίου προς τα κάτω. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις χώρες που κατέφυγαν σε οικονομική βοήθεια από την ΕΕ, και οι οποίες είχαν μεγάλα μισθολογικά χάσματα το 2007. Τέλος, στις χώρες όπου τα μέτρα λιτότητας επικεντρώθηκαν στους υψηλόμισθους, οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα μειώθηκαν ιδιαίτερα στους υψηλόμισθους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των χαμηλόμισθων σε κάποιες χώρες αυξήθηκε.
+313	254	250	Cooperative interactions in converged heterogeneous communication networks	Αλληλεπιδράσεις Συνεργασίας σε Ετερογενή, Συγκλίνοντα Δίκτυα Επικοινωνιών	Access Networks participating in Next Generation Communication Networks carry differing characteristics and capabilities encouraging the decoupling of carriage and content, i.e. the infrastructure operators and the service or content providers can be different entities in this new system. Furthermore, the common thread that links all this heterogeneity of Next Generation Communication Networks is the support for a user-centric paradigm of communication, i.e. to satisfy its customers. Next Generation Communication Networks plan to take advantage of these varying characteristics, exploiting them in complementary manners in order to achieve to surpass any limits imposed by any one of these networks on its own, through appropriate network synergies. Synergies, i.e. cooperation between participating entities in Next Generation Communication Networks, promote the useful co-existence of heterogeneous entities, aiming at enhancing the overall network, since the support of demanding multimedia services, such as interactive and multiparty multimedia services, becomes a challenging task due to the heterogeneity of the entities involved, the user(s) and the access network(s). This heterogeneity results in different and often conflicting interests for these entities. Since cooperation between these entities, if achieved, is expected to be beneficial, we pose the following question: Can cooperation be motivated in interactive situations arising in Next Generation Communication Networks, and if yes, is it beneficial for the interacting entities? In pursue of answering this question, this thesis isolates and studies three different interactive situations between user(s) and network(s) and proposes appropriate modes of behaviour that allow the interacting entities to achieve own satisfaction.	Τα δίκτυα πρόσβασης που συμμετέχουν στα Δίκτυα Επικοινωνίας Επόμενης Γενιάς έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και ικανότητες, ενθαρρύνοντας τη διαφοροποίηση του χειρισμού της μεταφοράς από τον χειρισμού του περιεχομένου μιας επικοινωνίας. Έτσι έχουμε ανεξάρτητες οντότητες που χειρίζονται την υποδομή του δικτύου, την παροχή περιεχομένου και υπηρεσιών. Αυτή η ετερογένεια συνδέεται από μια κοινή κλωστή, η οποία είναι ο κοινός στόχος ικανοποίησης των πελατών του ετερογενούς δικτύου. Τα Δίκτυα Επικοινωνίας Επόμενης Γενιάς στοχεύουν να εκμεταλλευτούν αυτά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά με συμπληρωματικούς τρόπους για να επιτύχουν την αντιμετώπιση οποιονδήποτε μειονεκτημάτων μπορεί να έχει καθένα από τα συμμετέχοντα δίκτυα πρόσβασης από μόνο του, μέσω συνεργασιών. Οι συνεργασίες μεταξύ των συμμετεχόντων οντοτήτων προωθούν την χρήσιμη συνύπαρξη τους, βελτιώνοντας ολόκληρο το δίκτυο, αφού χωρίς τέτοιες συνεργασίες, η υποστήριξη απαιτητικών υπηρεσιών, όπως υπηρεσιών πολυμέσων πολλών συμμετεχόντων κλπ, είναι δύσκολη λόγω της ετερογένειας που υπάρχει στα δίκτυα αυτά και ιδιαίτερα των ίδιων των οντοτήτων, π.χ. των χρηστών και των δικτύων πρόσβασης. Αυτή η ετερογένεια έχει ως αποτέλεσμα τα διαφορετικά και συχνά συγκρουόμενα συμφέροντα αυτών των οντοτήτων. Εφόσον η συνεργασία μεταξύ τους, εάν επιτευχθεί, αναμένεται να είναι επικερδής, θέτουμε το εξής ερώτημα: Μπορεί να παρακινηθεί η συνεργασία σε καταστάσεις αλληλεπίδρασης που προκύπτουν σε Δίκτυα Επικοινωνιών Επόμενης Γενιάς, και εάν ναι, είναι επικερδής για τις οντότητες που συμμετέχουν; Με σκοπό την απάντηση αυτού του ερωτήματος αυτή η διατριβή απομονώνει και μελετά τρεις διαφορετικές καταστάσεις αλληλεπίδρασης μεταξύ δικτύων και χρηστών και προτείνει κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς ούτως ώστε οι οντότητες να είναι ικανοποιημένες από την συνεργασία.
+314	518	556	High-performance, low-power integrated reference circuits and reference circuits for space applications	Υψηλής απόδοσης, χαμηλής κατανάλωσης ισχύος ολοκληρωμένα κυκλώματα αναφοράς και κυκλώματα αναφοράς για σιαστημικές εφαρμογές	In the real world, nature as well as human perception and cognition are exclusively analog. Therefore, in order to achieve an effective interaction between the real world and the digital world, electronic applications will always require analog and mixed-signal circuitry, both in the front-end as well as in the back-end. This circuitry in turn requires a stable reference so as to be able to process the interactive information in a reliable and consistent manner. Therefore, precision, high performance reference circuits are sine qua non in most electronic systems due to the necessity of supplying a temperature, process and supply voltage insensitive reference to constituent circuits, such as operational amplifiers, sensors, flash memories, LDOs, DACs, ADCs, filters and regulators. The accuracy and robustness of the reference voltage will undoubtedly be of major importance if the resolution of the subsequent circuits are to have any significance at the system level. For example, high precision ADCs, which are widely used in instrumentation and measurement systems, require a high precision voltage reference for the large number of bits in modern processing systems to have any significance. Temperature dependent drift of the reference voltage is one of the key issues in voltage reference and BGR designs. Extending the temperature range beyond the commercial application range, while sustaining similar Temperature Drift performance, becomes extremely challenging. Furthermore, many applications require low-power and low-area voltage references in order to fulfil the requirements of a wide range of batterypowered, miniaturized applications. Indeed, many recent digital and VLSI circuits for power-aware applications are designed in the subthreshold regime, requiring a consistent low-voltage reference voltage for many of their subsequent circuits. Consequently, satisfying all the constraints of modern, highperformance applications, is a major challenge, which in order to be addressed, requires new breakthrough approaches, such as the ones proposed. Furthermore, microelectronic integrated circuits in the space environment, which do not enjoy the protection of the earth’s atmosphere, are constantly bombarded with high energy particles (cosmic rays, solar particle events, etc.) in addition to being exposed to higher levels of background radiation. Consequently voltage reference circuits that are intended for use in space applications (satellites, spaceships, robotic-explorers, etc.) have to be radiation tolerant, in addition to all the above performance requirements of commercial, industrial and military applications. The first part of the thesis is dedicated to the design, fabrication and testing of a novel high-performance bandgap voltage reference, as well as two versions of a novel low-power all-CMOS voltage reference. The proposed circuits achieve excellent measured performance over a wide temperature range. In the second part, the novel low-power voltage references along with some standard reference circuits, were redesigned (with radiation hardened layouts) for the space environment. The post-fabricated chips were then extensively tested while exposed to high-doses of radiation, such as $\gamma$-rays, X-rays, protons and heavy ions (silicon, krypton and xenon), so as to emulate the space environment. These radiation measurements and a comparison between the different topologies reveal the radiation resilience of each topology as well as useful guidelines for designing analog and mixed-signal microelectronics for space.	Στο πραγματικό κόσμο, η φύση όπως και η αντίληψη αλλά και η νόηση είναι κατεξοχήν αναλογικές διαδικασίες. Για να υπάρξει δυνατότητα αλλιλεπίδρασης μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού κόσμου, είναι απαραίτητο οι ηλεκτρονικές εφαρμογές να διαθέτουν αναλογικά όπως και μικτού σήματος κυκλώματα τόσο στο εμπρόσθιο όσο και στο νωτιαίο άκρο. Αυτές οι κυκλωματικές διατάξεις με τη σειρά τους χρειάζονται μία σταθερά αναφοράς ούτως ώστε να είναι εφικτό να επεξεργάζονται τις αλληλεπιδρούσες πληροφορίες με συνέπεια και αξιοπιστία. Ως εκ τούτου, τα υψηλής απόδοσης και ακρίβειας κυκλώματα αναφοράς είναι εκ των ουκ άνευ για τα πλείστα ηλεκτρονικά συστήματα λόγω της αναγκαιότητας για παροχή αμετάβλητης αναφοράς σε σχέση τη θερμοκρασία, τη τροφοδοσία και τις αποκλίσεις των παραμέτρων κατά τη διαδικασία της χύτευσης. Αυτή η σταθερή αναφορά τροφοδοτεί τις συνιστών κυκλωματικές διατάξεις όπως τελεστικούς ενισχυτές, αισθητήρες, μνήμες φλάς, γραμμικούς ρυθμιστές, ψηφιακούς σε αναλογικούς μετατροπείς, αναλογικούς σε ψηφιακούς μετατροπείς, φίλτρα, και ρυθμιστές. Η ακρίβεια και η ανθεκτικότητα του κυκλώματος αναφοράς είναι αναμφίβολα μείζων σημασίας ούτως ώστε η ακρίβεια των μετέπειτα κυκλωμάτων να έχει σημασία στο επίπεδο του συστήματος. Για παράδειγμα, οι υψηλής ακρίβειας αναλογικοί σε ψηφιακούς μετατροπείς οι οποίοι χρησιμοποιούνται ευρέως σε συστήματα μετρήσεων, χρειάζονται υψηλής ακρίβειας κυκλώματα αναφοράς ούτως ώστε ο μεγάλος αριθμός ψηφίων ακριβείας που διαθέτουν να έχει αντίκρισμα. Η απόκλιση της τάσης αναφοράς λόγω μεταβολής της θερμοκρασίας είναι ένα από τα κύρια ζητήματα στο σχεδιασμό κυκλωμάτων αναφοράς. Η επέκταση του εύρους θερμοκρασιών πέρα από τις απαιτήσεις των εμπορικών εφαρμογών και ταυτόχρονα η διατήρηση συγκρίσιμης απόκλισης της τάσης αναφοράς καθίσταται εξαιρετική πρόκληση. Επιπλέον, αρκετές εφαρμογές χρειάζονται κυκλώματα αναφοράς με χαμηλή κατανάλωση ισχύος και μικρή επιφάνεια ούτως ώστε να καλύψουν τις απαιτήσεις μίας ευρείας γκάμας φορητών εφαρμογών. Έτσι, αρκετά ολοκληρωμένα κυκλώματα για φορητές συσκευές σχεδιάζονται στην υποκατωφλιακή περιοχή, απαιτώντας χαμηλής κατανάλωσης κυκλώματα αναφοράς. Ως εκ τούτου, η ικανοποίηση όλων των προαναφερθέν απαιτήσεων όλων των υψηλής απόδοσης σύγχρονων εφαρμογών είναι μία πρόκληση η οποία χρειάζεται καινοτόμες και επαναστατικές προσεγγίσεις και μεθόδους όπως τις προτεινόμενες σε αυτή τη διατριβή. Επιπλέων, τα μικρό-ηλεκτρονικά ολοκληρωμένα κυκλώματα για εφαρμογές διαστήματος, τα οποία δεν προστατεύονται από τη γήινη ατμόσφαιρα, βομβαρδίζονται συνεχώς με σωματίδια υψηλής ενέργειας (κοσμική ακτινοβολία, ηλιακά σωματίδια, κ.ά.). Συνεπώς, τα κυκλώματα αναφοράς που προορίζονται για χρήση στο διάστημα (δορυφόροι, διαστημόπλοια, ρομποτικοί εξερευνητές, κ.ά.), επιπλέον των προαναφερθέν επιδόσεων για εμπορικές, βιομηχανικές και στρατιωτικές εφαρμογές, απαιτείται να έχουν ανοχή στην ακτινοβολία. Το πρώτο μέρος της παρούσας διατριβής αφιερώνεται στο σχεδιασμό, χύτευση και χαρακτηρισμό ενός υψηλής απόδοσης διάκενου ζώνης κυκλώματος αναφοράς καθώς και δύο καινοτόμων, συμπληρωματικού ημιαγωγού μεταλλικού οξειδίου, χαμηλής κατανάλωσης ισχύος κυκλωμάτων αναφοράς. Κατά το χαρακτηρισμό τους, τα προτεινόμενα κυκλώματα πετυχαίνουν εξαιρετική απόδοση σε ένα μεγάλο εύρος θερμοκρασιών. Στο δεύτερο μέρος, τα καινοτόμα χαμηλής κατανάλωσης ισχύος κυκλώματα αναφοράς μαζί με κάποια πρότυπα κυκλώματα αναφοράς, επανασχεδιάστηκαν (με επεξεργασία των φυσικών σχεδίων για αύξησης της αντοχής στην ακτινοβολία) για χρήση σε περιβάλλον διαστήματος. Τα ολοκληρωμένα κυκλώματα που κατασκευάστηκαν πέρασαν εντατικές δοκιμές και ελέγχους καθώς ήταν εκτεθειμένα σε υψηλές δόσεις ακτινοβολίας, όπως ακτίνες γ, ακτίνες Χ, πρωτόνια και βαριά ιόντα (πυρίτιο, κρυπτό και ξένο) ούτως ώστε να εξομοιωθεί το περιβάλλον του διαστήματος. Οι μετρήσεις αυτές σε περιβάλλον ακτινοβολίας καθώς και η σύγκριση μεταξύ της απόδοσης διαφόρων τοπολογιών, αποκαλύπτει την ανοχή στην ακτινοβολία για κάθε τοπολογία. Επίσης βοηθά στην εξαγωγή πολύτιμων πρακτικών και κατευθυντήριων γραμμών για τον σχεδιασμό αναλογικών και μικτού-σήματος μικροηλεκτρονικών κυκλωμάτων για διαστημικές εφαρμογές.
+315	269	268	(Re)visions of form : the politics of poetics and the poetics of politics in Elizabeth Barrett Browning's Oeuvre	Η ανανέωση της φόρμας: η πολιτική της ποιητικής και η ποιητική της πολιτικής στο έργο της Ελισάβετ Μπάρετ Μπράουνιγκ	This thesis investigates Elizabeth Barrett Browning’s revisions of traditional verse forms and her engagement with political debates of her time. Through an analysis of key works, I demonstrate how the poet trespasses traditionally male literary territory and rewrites the map of composition of the epic, the sonnet and the dramatic monologue, arguing that her revisionary impulse was cognate with the desire to address sociocultural contingencies. The main argument of this thesis has led to the acceptance of the existence of a dynamic interactive literary community and opposes the perpetuation of women poets’ marginalization on account of their alleged predisposition to the sentimental. On the contrary, I argue that granting the deserved historical attention to the oeuvre of Elizabeth Barrett Browning presupposes the effacement of the tension between gendered antithetical pairs such as male/public/political and female/domestic/sentimental, thus acknowledging the political undercurrents informing the discourse of the sentimental. Her Romantic ideal of a new, transfigured world is shown to arise from her investment in re-calibrating the notion of the self in direct relation to the other and in assigning a transformative power to the function of the poet. Her entanglement with sociopolitical issues and her drive to assert an authoritative voice in the male dominated literary marketplace are shown to have played a seminal role in the shaping of her poetics. I demonstrate her trenchant critique of social inequality, and systems of oppression, as well as her plea for international conviviality and national self-definition showing how she manages to redefine female poetic experience.	Η υφιστάμενη διδακτορική διατριβή διερευνά τις αναπροσαρμογές των παραδοσιακών ειδών ποίησης και την ενασχόληση με καίρια πολιτικά ζητήματα της εποχής στο έργο της Ελισάβετ Μπάρετ-Μπράουνιγκ. Μέσα από την ανάλυση των βασικότερων έργων της, καταδεικνύεται ότι η ποιήτρια καταφέρνει να εισέλθει στην παροδοσιακά ανδροκρατούμενη λογοτεχνική περιοχή για να επαναπροσδιορίσει τα τυπολογικά στοιχεία του έπους, του σονέτου και του δραματικού μονόλογου οδηγούμενη από την επιθυμία της να ανανεώσει τις ποιητικές φόρμες αλλά και να αναταποκριθεί στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής της. Το βασικό επιχείρημα αυτής της διατριβής έχει οδηγήσει στην αποδοχή της ύπαρξης μιας διαδραστικής λογοτεχνικής κοινότητας που απορρίπτει τη διαιώνιση της περιθωριοποίησης των ποιητριών λόγω της υποτιθέμενης τάσης τους προς το συναίσθημα. Αντίθετα, υποστηρίζεται ότι η απόδοση της αρμόζουσας ιστορικής προσοχής στο έργο της Ελισάβετ Μπάρετ-Μπράουνιγκ προϋποθέτει την απάμβλυνση της έντασης ανάμεσα σε αντιθετικά ζεύγη όπως άνδρας/δημόσια ζωή/πολιτικός λόγος και γυναίκα/ιδιωτική ζωή/συναισθηματικός λόγος, αναγνωρίζοντας έτσι τις πολιτικές προεκτάσεις του συναισθηματικού λόγου. Το Ρομαντικό της ιδεώδες για ένα νέο κόσμο αποδεικνύεται να είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον επαναπροσδιορισμό της αντίληψης για τον εαυτό σε σχέση με τον άλλο και με τις μετασχηματιστικές δυνάμεις του ποιητή. Αποδεικνύεται ότι η ενασχόλησή της με κοινωνικοπολιτικά ζητήματα και η επιθυμία της να υψώσει μια επιβλητική φωνή στην ανροκρατούμενη λογοτεχνική κοινότητα υπήρξαν νευραλγικής σημασίας για την ποιητική της. Με σκοπό να προβληθεί ο τρόπος με τον οποίο επαναπροσδιορίζει την εμπειρία της γυναίκας συγγραφέως/ποιήτριας στοιχειοθετείται η καυστική κριτική της ενάντια στην κοινωνική ανισότητα, τα συστήματα καταπίεσης καθώς και η αξίωσή της για οικουμενική ειρήνη και εθνικό αυτοπροσδιορισμό.
+316	402	402	Polymer nanocomposites prepared by ultrasonic welding	Υπερηχητική συγκόλληση πολυμερικών μητρών με νανοσωματίδια	The main objective of this thesis is to develop and characterize a novel production process, based on ultrasonic welding, for manufacturing polymer nanocomposite foils/joints with intermediate "sandwiched" layers of nanoparticles and micro-fibers uniformly dispersed. The thesis includes the design, fabrication and analysis of four different types of polymer nano- and micro-composite materials with various concentrations of embedded particles. For purposes of the experimental part of this thesis, poly-vinyl chloride and cellulose acetate foils are used. The embedded particles include iron oxides, carbon nanotubes, and palladium nanoparticles stabilized in various liquid carries compatible with the polymeric matrix, as well as electrospun micro-fibers. The proposed synthesis process of polymer nano/micro-composite foils consists of two basic steps; at first the nanoparticle suspensions and micro-fibers are uniformly distributed over the surfaces of the polymer foils, while the second step follows; this is the ultrasonic seam welding. The nano/micro-polymer composites were studied with regards to their microscopic structures (e.g. the dispersion of the nanoparticles and micro-fibers within their matrix), followed by the analysis of their magnetic and mechanical properties, including their response to viscoelastic deformation. Particularly research progress was achieved in the manufacture and analysis of the polymer nanocomposite foils with embedded magnetic nanoparticles. The resulting properties of those novel nanocomposite materials could be potentially used for a variety of applications. It is important to mention that the produced materials were evaluated by Elysee Irrigation Ltd, and the magnetic-containing series was considered to be useful for further research and use in sewage pipes and underground cable protection, since due to their magnetic properties their position can be detected in the subsoil. Further, two mathematical models were developed for understanding basic processes that take place during the synthesis of such materials with the proposed method. Mathematical models could be used as the basis for further computational simulations in the control of processes and properties of the produced micro and nano-polymer materials. This thesis was carried out in the Department of Mechanical and Manufacturing Engineering of University of Cyprus, in the period 2005 to 2015, particularly in the Micro- and Nano-Systems Laboratory. The work was funded by the Research Promotion Foundation (RPF), under "2003-2005 programs" (Support Action PENEK), titled Polymer Nanocomposite Materials by Ultrasonic Welding (Nanoplasi), and co-funded by the University of Cyprus, the University of Massachusetts Lowell (UML), the State University of New York-Stony Brook (SUNY-SB) and an end-user, Elysee Irrigation Ltd.	Ο κύριος στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η ανάπτυξη και ο χαρακτηρισμός μιας νέας τεχνολογίας, βασισμένη στη συγκόλληση υπερήχων, για την κατασκευή νανοσύνθετων φύλλων πολυμερών (ραφών) που αποτελούνται από στρωματικές διατάξεις με ομοιόμορφα διασκορπισμένα στρώματα διαφόρων νανοσωματίδιων και μικρο-ινών. Η διδακτορική διατριβή περιλαμβάνει τη σχεδίαση, την κατασκευή και την ανάλυση τεσσάρων διαφορετικών τύπων νάνο και μικρο-σύνθετων πολυμερών υλικών, με διάφορες συγκεντρώσεις ενσωματωμένων σωματιδίων. Για τους σκοπούς του πειραματικού μέρους, χρησιμοποιήθηκαν φύλλα πολυ-βινυλοχλωριδίου (PVC) και κυτταρίνης (CA). Τα ενσωματωμένα σωματίδια περιλάμβαναν οξείδια του σιδήρου, νανοσωληνίσκους άνθρακα και σωματίδια παλλαδίου σταθεροποιημένα σε διάφορους διαλύτες συμβατούς με την πολυμερική μήτρα, καθώς και πλέγματα ηλεκτροκλωσμένων μικροϊνών κυτταρίνης. Η προτεινόμενη διεργασία σύνθεσης των σύνθετων φύλλων πολυμερούς αποτελείται από δύο βασικά στάδια καθώς, αρχικά τα αιωρήματα των νανοσωματίδιων και οι μικρο-ίνες κατανέμονται ομοιόμορφα στις επιφάνειες των φύλλων πολυμερούς ενώ στη συνέχεια ακολουθεί συγκόλληση ραφής υπερήχων. Τα σύνθετα υλικά μελετήθηκαν αναφορικά με τη μικροσκοπική τους δομή και την έκταση της διάχυσης των σωματιδίων μέσα στην μήτρα του πολυμερούς, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ανάλυση άλλων ιδιοτήτων όπως μαγνητικές και μηχανικές ιδιότητες συμπεριλαμβανομένης και της ιξωδοελαστικής τους παραμόρφωσης. Ιδιαίτερα προχώρησε η έρευνα αναφορικά με την ανάλυση των υλικών νανοσύνθετων φύλλων πολυμερικής μήτρας με ενσωματωμένα μαγνητικά νανοσωματίδια. Οι προκύπτουσες ιδιότητες των νέων νανοσύνθετων υλικών δύναται να χρησιμοποιηθούν για ποικιλία εφαρμογών. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι τα παραχθέντα υλικά αξιολογήθηκαν από την εταιρεία Elysee Irrigation Ltd και ένα εξ αυτών θεωρήθηκε ως χρήσιμο για περαιτέρω έρευνα και χρήση σε αγωγούς αποχέτευσης και προστασίας καλωδίων στο έδαφος, καθώς λόγω των μαγνητικών του ιδιοτήτων μπορεί να ανιχνευθεί η θέση των αγωγών στο υπέδαφος. Περαιτέρω, αναπτύχθηκαν δυο μαθηματικά μοντέλα για την κατανόηση βασικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των υλικών αυτών με την εν λόγω μέθοδο. Τα μαθηματικά μοντέλα αυτά αποτελούν τη βάση για υπολογιστική προσομοίωση αναφορικά με τον έλεγχ�� των διεργασιών και των ιδιοτήτων των παραγόμενων με τη μέθοδο της συγκόλλησης υπερήχων, νάνο και μικρο-πολυμερών υλικών. Η έρευνα υλοποιήθηκε στο Τμήμα Μηχανικών Μηχανολογίας και Κατασκευαστικής του Πανεπιστημίου Κύπρου, τη χρονική περίοδο 2005-2015, και συγκεκριμένα στο Εργαστήριο Μικρο- & Νανο-Συστημάτων. Χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα του Ιδρύματος Προώθησης Έρευνας (ΙΠΕ), "Δέσμη προγραμμάτων 2003-2005", ΠΕΝΕΚ - Δράση Ενίσχυση, με θέμα τα Νανοσύνθετα Πολυμερή Υλικά με Συγκόλληση Υπερήχων (ΝΑΝΟΠΛΑΣΗ), και συγχρηματοδοτήθηκε από τα Πανεπιστήμια Κύπρου, University of Massachusetts Lowell (UML), State University of New York - Stony Brook (SUNY-SB) και τον τελικό χρήστη την εταιρεία Elysee Irrigation Ltd.
+317	636	637	Development of primary students’ reasoning and critical thinking skills through argument mapping	Καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης σε μαθητές δημοτικού σχολείου μέσα από τη χαρτογράφηση επιχειρημάτων	Based on the critical thinking and reasoning theory and practice the present research had a twofold purpose: applying argument mapping by exploiting Rationale ™ software as a supportive tool for the development and cultivation of students’ reasoning and critical thinking skills in the sixth grade of primary school first, and investigating its effectiveness of the other. Overall, the research findings have documented basic principles and conditions required for the effective implementation of argument mapping and have also confirmed the effectiveness of using argument maps by exploiting software Rationale ™ as a supportive tool for the development and cultivation of reasoning and critical thinking skills. The implementation of argument mapping in reasoning activities as an essential part of the research purpose became possible due to the continuous, effective, focused and systematic training and support of all the participants teachers in both the theoretical and the practical level of reasoning and critical thinking by the researcher, since the teacher plays the most crucial role and has the primary responsibility to teach reasoning and critical thinking skills, so that students can apply them effectively to facilitate understanding, problem solving and learning. In addition, the practical application of argument mapping relied on basic principles and conditions for success. For the purposes of this research the basic principles and conditions required for the successful implementation were: the planning of instruction based on the learning theory of constructivism, the maximizing of students’ activation through individual and group work, the teamwork cooperation and learning, the production of diverse and classified material for teaching reasoning and critical thinking skills using argument maps, as well as the positive attitude of teachers towards the intervention program in conjunction with the equally positive attitude of students. The evaluation of the implementation of argument mapping through the statistical analysis of the data demonstrates the effectiveness of using argument maps, documenting this way scholars’ assumptions and views. The most important finding of the present study is the indication that the use of argument maps by exploiting Rationale ™ software in reasoning development activities is most effective method for teaching students’ reasoning and critical thinking skills compared with other teaching methods currently used in elementary schools in Cyprus. Students who were taught reasoning activities through argument mapping using Rationale ™ software had a statistically significant difference in performance in Reasoning and Critical Thinking post-test compared with students who were taught reasoning and critical thinking skills through other teaching methods. The conclusions of this study confirm the results of other studies on the effectiveness of argument mapping using specialized software visualization that can be used as supporting tools for the development and cultivation of reasoning and critical thinking skills. The novelty of the present research lies in three key features that are derived from its basic purpose: a) the determination of the principles and conditions required for effective implementation of the argument mapping by exploiting Rationale ™ software as a supportive tool for the development and cultivation of reasoning and critical thinking skills of elementary school students, b) the confirmation of the effectiveness of argument mapping in the development and cultivation of reasoning and critical thinking skills in elementary school, and c) the creation of reliable and research documented argumentative activities aimed at the effective implementation of argument mapping in mixed ability classes. In these difficult times of social and economic crisis, hopes all be geared towards education, the findings of this research can contribute to the effectiveness of the educational process. Educational providers have the option to invest in the teacher as a key factor with a view to improve educational outcomes that will enhance the ability of future citizens to live creatively and effectively responding to the growing challenges in their workplace and in their personal lives.	Βασισμένη στη θεωρία και πράξη της κριτικής σκέψης και της επιχειρηματολογίας η παρούσα έρευνα είχε διττό σκοπό: την εφαρμογή της χαρτογράφησης επιχειρημάτων με την αξιοποίηση του λογισμικού Rationale™ ως υποστηρικτικού εργαλείου για την ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης σε μαθητές της Στ΄ τάξης του δημοτικού σχολείου αφενός, και τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητάς της αφετέρου. Στο σύνολό τους τα ευρήματα της έρευνας έχουν τεκμηριώσει βασικές αρχές και προϋποθέσεις της αποτελεσματικής εφαρμογής της χαρτογράφησης επιχειρημάτων και έχουν επιβεβαιώσει την αποτελεσματικότητα της χρήσης χαρτών επιχειρημάτων με την αξιοποίηση του λογισμικού Rationale™ ως υποστηρικτικού εργαλείου για την ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης. Η εφαρμογή της χαρτογράφησης επιχειρημάτων σε δραστηριότητες επιχειρηματολογίας ως ουσιαστικό μέρος του σκοπού της έρευνας, έγινε εφικτή με τη συνεχή, την ουσιαστική, την εστιασμένη και τη συστηματική επιμόρφωση και στήριξη των εκπαιδευτικών τόσο στο θεωρητικό, όσο και στο πρακτικό επίπεδο της επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης από τον ερευνητή, αφού ο εκπαιδευτικός διαδραματίζει τον πλέον καθοριστικό ρόλο και έχει την κύρια ευθύνη να διδάξει τις δεξιότητες επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης, έτσι ώστε οι μαθητές να τις εφαρμόσουν αποτελεσματικά για να διευκολυνθεί η κατανόηση, η επίλυση προβλημάτων και η μάθηση. Επιπρόσθετα, η εφαρμογή της χαρτογράφησης επιχειρημάτων στηρίχθηκε στην πράξη σε βασικές αρχές και προϋποθέσεις επιτυχίας. Ως βασικές αρχές και προϋποθέσεις επιτυχημένης εφαρμογής στην παρούσα έρευνα τέθηκαν ο προγραμματισμός της διδασκαλίας με βάση τη θεωρία μάθησης του οικοδομισμού, η μεγιστοποίηση της ενεργοποίησης των μαθητών μέσα από ατομικές και ομαδικές εργασίες, η ομαδοσυνεργατική εργασία και μάθηση και η παραγωγή ποικίλου και διαβαθμισμένου υλικού για τη διδασκαλία δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης με τη χρήση χαρτών επιχειρημάτων, καθώς επίσης και η θετική στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στην εφαρμογή σε συνδυασμό με την επίσης θετική στάση των μαθητών. Η αξιολόγηση της εφαρμογής της χαρτογράφησης επιχειρημάτων μέσα από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα της χρήσης χαρτών επιχειρημάτων, τεκμηριώνοντας τις υποθέσεις και τις θέσεις των μελετητών της. Σημαντικότερο εύρημα της έρευνας αποτελεί η ένδειξη ότι η χρήση χαρτών επιχειρημάτων με την αξιοποίηση του λογισμικού Rationale™ σε δραστηριότητες ανάπτυξης επιχειρηματολογίας είναι πιο αποτελεσματική μέθοδος για την καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης των μαθητών συγκριτικά με άλλες μεθόδους διδασκαλίας που εφαρμόζονται σήμερα στα δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Οι μαθητές που διδάχθηκαν δραστηριότητες επιχειρηματολογίας μέσω της χαρτογράφησης επιχειρημάτων με τη χρήση του λογισμικού Rationale™ είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά στις επιδόσεις τους στο μεταπειραματικό ΔΑΔΕΚΣ σε σύγκριση με τους μαθητές που διδάχτηκαν δεξιότητες επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης μέσα από άλλες μεθόδους διδασκαλίας. Τα συμπεράσματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα άλλων ερευνών για την αποτελεσματικότητα της χαρτογράφησης επιχειρημάτων, με τη χρήση εξειδικευμένων λογισμικών γραφικής απεικόνισης της επιχειρηματολογίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποστηρικτικά εργαλεία για την ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης. Η πρωτοτυπία της έρευνας έγκειται σε τρία βασικά χαρακτηριστικά της που πηγάζουν από τον βασικό της σκοπό: α) στον καθορισμό των αρχών και προϋποθέσεων για αποτελεσματική εφαρμογή της χαρτογράφησης επιχειρημάτων με την αξιοποίηση του λογισμικού Rationale™ ως υποστηρικτικού εργαλείου για την ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης σε μαθητές του δημοτικού σχολείου, β) στην επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας της χαρτογράφησης επιχειρημάτων για την ανάπτυξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων επιχειρηματολογίας και κριτικής σκέψης στο δημοτικό σχολείο και γ) στη δημιουργία αξιόπιστων και ερευνητικά τεκμηριωμένων δραστηριοτήτων επιχειρηματολογίας για την αποτελεσματική εφαρμογή της χαρτογράφησης επιχειρημάτων σε τάξεις μικτής ικανότητας. Στους δύσκολους καιρούς της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, με τις ελπίδες όλων να στρέφονται προς την παιδεία, τα ευρήματα της παρούσας έρευνας μπορούν να συνεισφέρουν στην αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής πράξης. Οι εκπαιδευτικοί φορείς έχουν την επιλογή να επενδύσουν στον παράγοντα εκπαιδευτικό με στόχο τη βελτίωση των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων που θα ενισχύσουν την ικανότητα των μελλοντικών πολιτών να ζουν δημιουργικά και να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις αυξανόμενες προκλήσεις στο εργασιακό τους περιβάλλον αλλά και στην προσωπική τους ζωή.
+318	560	558	Studies in reinforcement learning and adaptive neural networks	Μελέτες στην ενισχυτική μάθηση και στα προσαρμοστικά νευρωνικά δίκτυα	This thesis investigates adaptation in dynamic environments, by focusing on the areas of reinforcement learning (RL) and adaptive artificial neural networks (ANNs). In dynamic environments, there is a need for fast adaptation, and standard methods are not very efficient as they assume that the environment does not change. The purpose of this thesis is to identify situations in dynamic environments that could benefit from faster adaptation, and prescribe methods to use in each situation, by investigating their effectiveness. This is done through four novel studies, where the first two use techniques from RL, while the latter utilize mechanisms for adaptation in ANNs. First, we start with a simple multiagent RL (MARL) setting, as these environments are known to be dynamic. More specifically, we use the iterated prisoner's dilemma (IPD) which is a game suitable for modeling how cooperation can arise in a non-cooperative setting. Experiments in the IPD have shown that agents which use a simple RL algorithm known as Q-learning could not achieve large cumulative payoffs. This study demonstrates how to significantly improve the performance of the agents in this game, not by changing the RL algorithm or the rules of the IPD, but by simply optimizing their reward function using evolutionary algorithms. In the second study, we proceed to a more complex MARL setting and provide a solution to the problem of how to accelerate learning in structured MARL tasks. We investigate synergies between hierarchical RL (HRL) and MARL algorithms and introduce two new algorithms for hierarchical MARL that combine the mechanisms of a single-agent HRL algorithm and two MARL algorithms respectively. We demonstrate that our algorithms perform significantly better than their non-hierarchical and non-multiagent versions in a partially observable multiagent taxi problem. In the third study, we move to single-agent settings in order to explicitly control the dynamic environment by changing its state transition function. Our focus in this study is not on directly optimizing policies, but instead on optimizing the learning rules that optimize policies. By encoding both the policy and the RL rule as ANNs and by using evolutionary algorithms to optimize the learning rules, we show that adaptive agents can indeed be created using this approach. We demonstrate that our approach has significantly better performance than the SARSA(λ) (State Action Reward State Action) RL algorithm in three stationary tasks and a nonstationary one, all partially observable. The final study deals with single-agent dynamic environments where the change happens in the reward function. We introduce a new type of artificial neuron for ANN controllers, called “switch neuron”, which is able to interrupt the flow of information from all but one of its incoming synaptic connections. This connection is determined by the neuron's level of modulatory activation which is affected by modulatory signals, such as signals that encode some information about the reward received by the agent. By additionally introducing a way of making these neurons modulate other switch neurons, we present appropriate switch neuron architectures for nonstationary binary association problems and discrete T-maze problems. The results show that these architectures generate optimal adaptive behaviors, illustrating the effectiveness of the switch neuron model in situations where adaptation is required. Overall, this thesis contributes to accelerating adaptation in dynamic environments. In all types of the studied dynamic environments, we prescribe certain mechanisms that have clear advantages over known methods.	Αυτή η διατριβή μελετά την προσαρμοστικότητα σε δυναμικά περιβάλλοντα (ΔΠ) και επικεντρώνεται στις περιοχές της ενισχυτικής μάθησης (ΕΜ) και των προσαρμοστικών τεχνητών νευρωνικών δικτύων (ΤΝΔ). Στα ΔΠ υπάρχει η ανάγκη για γρήγορη προσαρμογή, και οι καθιερωμένες μέθοδοι δεν είναι πολύ αποτελεσματικές εξαιτίας της υπόθεσης τους ότι το περιβάλλον δεν αλλάζει. Ο στόχος αυτής της διατριβής είναι να αναγνωρίσει περιπτώσεις σε ΔΠ οι οποίες μπορούν να επωφεληθούν από γρηγορότερη προσαρμογή, και να καθορίσει μεθόδους για χρήση σε κάθε περίπτωση, μελετώντας την αποτελεσματικότητα τους. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω τεσσάρων νέων μελετών: οι πρώτες δύο χρησιμοποιούν τεχνικές από την ΕΜ, ενώ οι υπόλοιπες χρησιμοποιούν μηχανισμούς για προσαρμοστικότητα στα ΤΝΔ. Αρχικά, ασχολούμαστε με ένα περιβάλλον ΕΜ πολλαπλών πρακτόρων (ΕΜΠΠ), καθώς αυτά τα περιβάλλοντα είναι γνωστό ότι είναι δυναμικά. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούμε το Επαναλαμβανόμενο Δίλημμα του Φυλακισμένου (ΕΔΦ) το οποίο είναι ένα παίγνιο που χρησιμοποιείται στην μοντελοποίηση του τρόπου με τον οποίο η συνεργασία μπορεί να προκύψει σε συνθήκες μη-συνεργασίας. Πειραματικές μελέτες με το ΕΔΦ έχουν δείξει ότι πράκτορες που χρησιμοποιούν έναν απλό αλγόριθμο ΕΜ γνωστό ως Q-learning δεν είχαν μεγάλες αποδόσεις. Αυτή η μελέτη δείχνει πώς η απόδοση των πρακτόρων μπορεί να αυξηθεί σημαντικά, όχι μέσω της αλλαγής του αλγορίθμου ΕΜ ή των κανόνων του ΕΔΦ, αλλά απλώς βελτιστοποιώντας την συνάρτηση αμοιβής τους με τη χρήση εξελικτικών αλγορίθμων (ΕΑ). Στην δεύτερη μελέτη προχωρούμε σε ένα πιο πολύπλοκο σενάριο ΕΜΠΠ και παρέχουμε λύση στο πρόβλημα του τρόπου επιτάχυνσης της μάθησης σε δομημένα προβλήματα ΕΜΠΠ. Μελετούμε συνεργίες μεταξύ αλγορίθμων ιεραρχικής ΕΜ (ΙΕΜ) και αλγορίθμων ΕΜΠΠ και εισαγάγουμε δυο νέους αλγόριθμους για ιεραρχική ΕΜΠΠ οι οποίοι συνδυάζουν τους μηχανισμούς από ένα αλγόριθμο ΙΕΜ ενός πράκτορα και δύο αλγόριθμων ΕΜΠΠ αντίστοιχα. Δείχνουμε ότι οι αλγόριθμοί μας έχουν σημαντικά υψηλότερη απόδοση από τους αντίστοιχους μη-ιεραρχικούς αλγόριθμους και τους αλγόριθμους ενός πράκτορα σε ένα μερικώς παρατηρήσιμο πολυπρακτορικό «πρόβλημα του ταξί». Στην τρίτη μελέτη προχωρούμε σε περιβάλλοντα ενός πράκτορα έτσι ώστε να ελέγχουμε ρητά το ΔΠ με το να αλλάζουμε την συνάρτηση μετάβασης καταστάσεων. Εστιάζουμε όχι στην άμεση βελτιστοποίηση πολιτικών, αλλά στην βελτιστοποίηση των κανόνων μάθησης που βελτιώνουν πολιτικές. Κωδικοποιώντας και την πολιτική και τον κανόνα ΕΜ ως ΤΝΔ και χρησιμοποιώντας ΕΑ για βελτιστοποίηση των κανόνων μάθησης, δείχνουμε ότι προσαρμοστικοί πράκτορες μπορούν πράγματι να δημιουργηθούν με αυτή την προσέγγιση. Δείχνουμε ότι η προσέγγισή μας έχει σημαντικά καλύτερη απόδοση από τον αλγόριθμο ΕΜ SARSA(λ) σε τρία στατικά περιβάλλοντα και ένα δυναμικό, όλα μερικώς παρατηρήσιμα. Η τελική μελέτη καταπιάνεται με ΔΠ ενός πράκτορα όπου η αλλαγή συμβαίνει στη συνάρτηση αμοιβής. Εισάγουμε ένα νέο τύπο τεχνητού «νευρώνα» για ΤΝΔ που ονομάζεται «διακόπτης-νευρώνας» (switch neuron), ο οποίος μπορεί να διακόψει όλες εκτός μιας από τις εισερχόμενες συναπτικές του συνδέσεις. Αυτή η σύνδεση καθορίζεται από το επίπεδο της ρυθμιστικής δραστηριότητας του νευρώνα, η οποία επηρεάζεται από ρυθμιστικά σήματα, όπως σήματα που κωδικοποιούν κάποια πληροφορία για την αμοιβή που έχει λάβει ο πράκτορας. Επίσης εισάγουμε ένα τρόπο για να καταστεί δυνατό αυτοί οι νευρώνες να ρυθμίζουν άλλους διακόπτες-νευρώνες και παρουσιάζουμε κατάλληλες αρχιτεκτονικές ΤΝΔ για δυναμικά δυαδικά προβλήματα συσχετίσεων και διακριτά προβλήματα Τ-λαβυρίνθων (T-mazes). Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτές οι αρχιτεκτονικές παράγουν βέλτιστες προσαρμοστικές συμπεριφορές και υποδεικνύουν τη χρησιμότητα του μοντέλου διακόπτη-νευρώνα σε καταστάσεις όπου η προσαρμοστικότητα είναι αναγκαία. Γενικά, αυτή η διατριβή συνεισφέ��ει στην επιτάχυνση της προσαρμογής σε ΔΠ. Σε όλους τους τύπους ΔΠ που μελετήσαμε καθορίζουμε μηχανισμούς οι οποίοι έχουν καθαρά οφέλη σε σχέση με γνωστές μεθόδους.
+319	501	509	Diagnosing specific language impairment : the case of Cypriot Greek	Διαγιγνώσκοντας την Ειδική Γλωσσική Διαταραχή: Η περίπτωση της Κυπριακής Ελληνικής	This thesis investigates the linguistic development of Greek Cypriot children with Specific Language Impairment (SLI). In particular, it investigates two major issues. The first focuses on the identification of children with SLI using various diagnostic tests which are not (yet) standardized but used widely by speech and language therapists in Cyprus. These tests were used in order to identify children as having SLI as well as to evaluate the validity of using (parts of) the particular tests in a screening procedure. Second, the children who had been diagnosed as language-impaired were investigated further in order to discern potential clinical markers for SLI in Cypriot Greek. Specifically, the comprehension and the production of relative clauses, the productive use of object clitic pronouns as well as sentence repetition were investigated. Thirty-eight ‘monolingual’ Greek Cypriot children aged 5 to 9 years participated in this study. The children were divided into two study groups: a group including children with SLI and a chronological age-matched control group. The study showed that Greek Cypriot children with SLI perform lower than their age-matched peers with typical language development on the majority of the language tests under consideration. With regard to the diagnostic accuracy of the tests, the analysis revealed that many of the language tests are sufficiently accurate; however, variation between the specificity and sensitivity levels of different instruments is observed, while the combination of all the tests used achieves an accurate classification of children with and without SLI. The second part of the thesis which explores potential clinical markers showed that subject relative production could be a clinical marker because the discriminant power of the task was characterized as fair in terms of sensitivity and specificity. The accuracy of the production of object relatives as a clinical marker for SLI was also checked; however, even though the measure is sensitive, the specificity level is low. A combination of subject and object relative production measures was statistically analyzed in order to be evaluated in terms accuracy levels for the identification of SLI. The combination has increased the overall accuracy level to fair (very near to good). As for clitics, no significant differences were found between typically developing children and children with SLI. Therefore, current findings cannot justify the use of clitics (in the tested structure) as a proper indicator of SLI. Concerning the sentence repetition task, the present study suggests that it could be a potential clinical marker for SLI, given the fact that it discriminated effectively the impaired children, even if not sensitive enough to discriminate typically developing children. Overall, this thesis links research and clinical practice. Speech and language therapists as well as researchers into the biological and cognitive underpinnings of language, taking into account the research results, can proceed to an accurate diagnostic procedure of SLI in Cypriot Greek. Further, applying the main results of this thesis, clinicians and researchers can appeal to the adoption of evidence-based practice, which is essential in modern clinical procedure.	Η παρούσα διατριβή διερευνά τη γλωσσική ανάπτυξη των Εληνοκυπριόπουλων με Ειδική Γλωσσική Διαταραχή (ΕΓΔ). Η διατριβή πραγματεύεται δύο ζητήματα. Αρχικά επικεντρώνεται στον τρόπο εντοπισμού των παιδιών που παρουσιάζουν ΕΓΔ χρησιμοποιώντας διάφορα διαγνωστικά εργαλεία, τα οποία δεν είναι ακόμα σταθμισμένα αλλά που χρησιμοποιούνται ευρέως από τους λογοθεραπευτές στην Κύπρο. Αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν ούτως ώστε να εντοπιστούν τα παιδία με ΕΓΔ, ενώ έπειτα αξιολογήθηκε η εγκυρότητα της χρήσης τους (και των μερών τους) στην διαδικασία εντοπισμού της διαταραχής. Δεύτερο, τα παιδιά τα οποία διαγνώστηκαν με ΕΓΔ εξετάστηκαν περαιτέρω, με σκοπό τον καθορισμό πιθανών κλινικών δεικτών για την ΕΓΔ στ��ν Κυπριακή Ελληνική. Συγκεκριμένα, διερευνήθηκαν η κατανόηση και η παραγωγή των αναφορικών προτάσεων, η χρήση της κλιτικής αντωνυμίας όπως επίσης και η επανάληψη προτάσεων. Σ’ αυτή τη μελέτη συμμετείχαν τριάντα οκτώ «μονόγλωσσα» Ελλήνοκυπριόπουλα ηλικίας 5 έως 9 ετών. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες μελέτης: η μια ομάδα συμπεριελάμβανε τα παιδιά με ΕΓΔ και η δεύτερη, που αποτελούσε την ομάδα ελέγχου, συμπεριελάμβανε τυπικώς αναπτυσσόμενα παιδιά όμοιας χρονολογικής ηλικίας με τα παιδιά με ΕΓΔ. Όσον αφορά τα αποτελέσματα της μελέτης, συνοπτικά αναφέρω ότι η επίδοση των Ελληνοκυπριόπουλων με ΕΓΔ είναι χαμηλότερη από αυτή των συνομηλίκων τους με τυπική γλωσσική ανάπτυξη στην πλειοψηφία των διαγνωστικών εργαλείων που εξετάστηκαν. Όσον αφορά τη διαγνωστική εγκυρότητα των δοκιμασιών, η ανάλυση έδειξε ότι πολλές από τις γλωσσικές δοκιμασίες είναι επαρκώς έγκυρες, ωστόσο παρατηρείται διακύμανση μεταξύ των επιπέδων ακρίβειας και ευαισθησίας, ενώ ο συνδυασμός όλων των γλωσσικών εργαλείων που χορηγήθηκαν επιτυγχάνει την κατάταξη των παιδιών στις ομάδες που συμπεριελήφθησαν (με και χωρίς ΕΓΔ). Το δεύτερο μέρος της διατριβής το οποίο διερευνά πιθανούς κλινικούς αποκάλυψε ότι η παραγωγή αναφορικών προτάσεων υποκειμένου θα μπορούσε να είναι ένα κλινικός δείκτης, διότι η διακριτική δύναμη του έργου χαρακτηρίστηκε ως ικανοποιητική. Ελέγχθηκε επίσης η εγκυρότητα ως κλινικός δείκτης της παραγωγής αναφορικών προτάσεων αντικειμένου. Όμως, αν και διαφάνηκε ότι η μέτρηση ήταν ευαίσθητη, το επίπεδο ακρίβειας ήταν χαμηλό. Έπειτα, αναλύθηκε στατιστικά ο συνδυασμός των δραστηριοτήτων που αφορούν την παραγωγή αναφορικών προτάσεων υποκειμένου και αντικειμένου. Ο συνδυασμός βελτίωσε το γενικό επίπεδο εγκυρότητας σε ικανοποιητικό (πολύ κοντά στο καλό). Σε σχέση με τις κλιτικές αντωνυμίες, δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των τυπικά αναπτυσσόμενων παιδιών και τα παιδιών με ΕΓΔ. Ως εκ τούτου, τα ευρήματα δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη χρήση των κλιτικών (στην υπό εξέταση δομή) ως δείκτη για την ΕΓΔ. Αναφορικά με την επανάληψη προτάσεων, η παρούσα μελέτη εισηγείται ότι θα μπορούσε να είναι κλινικός δείκτης για την ΕΓΔ, δεδομένου του ότι εντοπίζει αποτελεσματικά τα παιδιά με τη διαταραχή, ακόμη και αν δεν είναι αρκετά ευαίσθητο στο να εντοπίζει τα τυπικώς αναπτυσσόμενα παιδιά. Εν κατακλείδι, η διατριβή αυτή συνδέει την έρευνα και την κλινική πρακτική. Οι λογοθεραπευτές καθώς επίσης και οι ερευνητές των βιολογικών και γνωστικών θεμελιωδών χαρακτηριστικών της γλώσσας, λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της έρευνας, μπορούν να προχωρήσουν σε μια ακριβέστερη διάγνωση της ΕΓΔ στην Κυπριακή Ελληνική. Περαιτέρω, εφαρμόζοντας τα κύρια αποτελέσματα της διατριβής, τόσο οι κλινικοί όσο και οι ερευνητές μπορούν να υιοθετήσουν την «τεκμηριωμένη πρακτική», η οπο��α είναι απαραίτητη στη σύγχρονη κλινική διαδικασία.
+320	382	308	A wearable, multimodal, vitals acquisition unit for intelligent field triage		Natural or man-made disasters that result in large numbers of human casualties always pose difficult challenges. An analysis of the historical data since 1900 indicates that the probability of occurrence and degree of severity of mass casualty incidents (MCIs) have grown and shown a noticeable rise since 1985. Over the past four years, more than 400 thousand people have been killed and 676 million were affected by such incidents and the total damage is estimated to be more than USD 790 billion. The main challenge in these situations is to gain high quality information in order to develop a methodical approach for the assignment of the limited resources. In this context, this project focuses on the design and development of a body worn multimodal human vitals sign acquisition unit to continuously provide high quality medical information of each subject for intelligent field triage. This comprises ECG signals, blood oxygenation levels, body temperature and multichannel auscultation of heart and lung sounds. The proposed system also offers real-time analysis and transmission capabilities towards a wider network. It is the only known platform that transmits multichannel heart and lung sounds, in addition to standard emergency parameters to a wider network that is location-independent from the emergency site. Given that a comparable system does not yet exist, it might also serve as a research platform. The wider network is simulated with a herein developed MATLAB® application. It is capable of receiving, analyzing and monitoring data, basic decision making and visualizing in real time. The application can be sourced with both on- and off-line data. Characterizing the acquisition unit in various experiments has shown promising results. Hardware modules, additional hardware functions, embedded software, MATLAB® application and data transfer performed as expected. The acquisition of human vital signs such as ECG signals, blood oxygenation levels, body temperature and up to eight-channel auscultation was successfully performed. The combination of ECG and heart sounds allowed the design of a low performance heart sound separation algorithm. A database containing the vital signs of ten healthy male subjects at rest and at an accelerated pulse rate of more than 100 beats per minute was created. The first generation of the wearable, multimodal, vitals acquisition unit for intelligent field triage has been completed.	Οι φυσικές καταστροφές ή οι καταστροφές που οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα και έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια μεγάλου αριθμού ανθρωπίνων ζωών, συναντούν συνήθως δύσκολες προκλήσεις. Η ανάλυση των ιστορικών δεδομένων από το 1900, δείχνει ότι η πιθανότητα πρόκλησης και ο βαθμός σοβαρότητας μαζικών θανατηφόρων γεγονότων έχει μεγαλώσει, σημειώνοντας σημαντική αύξηση από το 1985. Μέσα στα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, περισσότεροι από 400 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και 676 εκατομμύρια έχουν επηρεαστεί από τέτοια γεγονότα, τα οποία σημειώνουν καταστροφές ύψους 790 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η κύρια πρόκληση τέτοιων γεγονότων είναι η ανάκτηση υψηλής ποιότητας πληροφοριών με σκοπό την ανάπτυξη μεθοδικών προσεγγίσεων για τον χειρισμό περιορισμένων καταστάσεων. Αυτή η έρευνα επικεντρώνεται στον σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας φορητής πλατφόρμας παρακολούθησης ζωτικών σημάτων σε τραυματίες μαζικών καταστροφών, η οποία θα παρέχει ιατρικές πληροφορίες υψηλής ποιότητας για την έξυπνη διαλογή των παθόντων που χρειάζονται άμεση ιατρική παρέμβαση. Τα σήματα της καρδιάς, τα επίπεδα οξυγόνωσης του αίματος, η θερμοκρασία του σώματος, οι χαρακτηριστικοί ήχοι της καρδιάς και των πνευμόνων είναι οι πληροφορίες που παρέχονται από το σύστημα. Επιπρόσθετα παρέχει ανάλυση των δεδομένων σε πραγματικό χρόνο και δυνατότητα μετάδοσης των πληρο��οριών σε ένα ευρύ δίκτυο. Το δίκτυο προσομοιώθηκε μέσω προσωρινής εφαρμογής στην MATLAB® και είναι ικανό να λαμβάνει, να αναλύει, να καταγράφει και να αναπαριστά τα δεδομένα, λαμβάνοντας παράλληλα κάποιες βασικές αποφάσεις. Ο χαρακτηρισμός της λειτουργίας του συστήματος έδειξε υποσχόμενα αποτελέσματα καθώς καταγράφηκαν με επιτυχία τα ακόλουθα ανθρώπινα ζωτικά σήματα; τα σήματα της καρδιάς, τα επίπεδα οξυγόνωσης του αίματος, η θερμοκρασία του σώματος, οι ηχητικοί παλμοί της καρδιάς και των πνευμόνων. Ο συνδυασμός των καρδιακών ηχητικών παλμών και των ηλεκτρικών σημάτων της καρδίας επέτρεψε την σχεδίαση ενός αλγόριθμου ικανού να διακρίνει τους κτύπους της καρδίας. Το σύστημα έχει δοκιμαστεί σε δέκα υγιείς άνδρες σε κατάσταση ξεκούρασης και κατά την διάρκεια έντονης καρδιακής δραστηριότητας με τους καρδιακούς παλμούς να ξεπερνούν τους 100 κτύπους το λεπτό.
+321	309	254	Higher-loop renormalization in lattice QCD and non-perturbative studies of SU(N) Gauge Theories	Επανακανονικοποίηση ψηλότερης τάξης στην κβαντική χρωμοδυναμική στο πλέγμα και μη διαταρακτικές μελέτες των θεωριών βαθμίδας	The content of the thesis is divided into two major sections. In the first section we describe a number of perturbative calculations on the lattice, while the second section of the thesis consists of various numerical simulations on the lattice. In all of our calculations we employ Quantum Chromodynamics (QCD) on the lattice. Our first calculation regards the ratio (equation) , where the scale parameter (equation) is associated with a lattice formulation of QCD. We consider a 3-parameter family of gluon actions, which are most frequently used for O(a) improvement `a la Symanzik. The gluon action is put together with standard discretizations for fermions (Wilson/clover, overlap), to provide (equation) for several possible combinations of fermion and gluon actions. In the main part of the thesis, we compute the two-loop renormalization functions, in the RI ′ scheme, of local bilinear quark operators ψΓψ, where Γ denotes the Scalar, Pseudoscalar, Vector, Axial-Vector and Tensor Dirac matrices, in the lattice formulation of QCD. We consider both the flavor non-singlet and singlet operators; the latter, in the scalar case, leads directly to the two-loop fermion mass renormalization, Zm. As a prerequisite for the above, we also compute the quark field renormalization, Zψ, up to two loops, both on the lattice and in the continuum. We use the clover action for fermions and the Wilson action for gluons. In the context of nonperturbative calculations, we study the θ dependence of the spectrum of four-dimensional SU(N) gauge theories, where θ is the coefficient of the topological term in the Lagrangian. We compute the Ο(θ2) terms in the expansions around θ=0 of the string tension and of the lowest glueball mass. The original results obtained from the present thesis have been published in international scientific journals and have been presented in international scientific conferences.	Το περιεχόμενο της διατριβής χωρίζεται σε δυο νοηματικές ενότητες: Στην πρώτη ενότητα περιγράφουμε διάφορους διαταρακτικούς υπολογισμούς στο πλέγμα, ενώ στη δεύτερη ενότητα παρουσιάζουμε μια σειρά από αριθμητικές προσομοιώσεις. Σε όλους τους υπολογισμούς που πραγματοποιήσαμε χρησιμοποιούμε την Κβαντική Χρωμοδυναμική (ΚΧΔ) στο πλέγμα. Ο πρώτος μας υπολογισμός αφορά το λόγο (εξίσωση), όπου η παράμετρος κλίμακας (εξίσωση) σχετίζεται με το φορμαλισμό της ΚΧΔ στο πλέγμα. Στον υπολογισμό εμπλέκονται οι βελτιωμένες δράσεις τύπου Symanzik καθώς επίσης και διάφορες διακριτοποιημένες φερμιονικές δράσεις (Wilson/clover, overlap). Στο κυρίως μέρος της διατριβής υπολογίζουμε τις συναρτήσεις επανακανονικοποίησης των τοπικών διγραμμικών φερμιονικών τελεστών, σε δυο βρόχους στο σχήμα RI’. Χρησιμοποιώντας το φορμαλισμό της ΚΧΔ στο πλέγμα, μελετούμε τους βαθμωτούς, ψευδοβαθμωτούς, διανυσματικούς, ψευδοδιανυσματικούς και τανυστικούς τελεστές. Από τα αποτελέσματά μας οδηγούμαστε στη συνάρτηση πολλαπλασιαστικής επανακανονικοποίησης της φερμιονικής μάζας. Προαπαιτούμενο του υπολογισμού είναι η συνάρτηση επανακανονικοποίησης του φερμιονικού πεδίου σε δυο βρόχους, τόσο στο πλέγμα όσο και στο συνεχές. Χρησιμοποιούμε τη φερμιονική δράση clover και τη δράση Wilson για τα γκλουόνια. Στα πλαίσια των μη διαταρακτικών υπολογισμών, μελετούμε την εξάρτηση του φάσματος των glueballs των τετραδιάστατων θεωριών βαθμίδος SU(N) από την παράμετρο θ, η οποία είναι ο συντελεστής του τοπολογικού όρου στη Λαγκρανζιανή. Επιπλέον, υπολογίζουμε τους όρους Ο(θ2) του αναπτύγματος της τάσης της χορδής και της χαμηλότερης μάζας glueball, γύρω από την τιμή θ=0. Τα πρωτότυπα αποτελέσματα τα οποία προέκυψαν από την έρευνα παρουσιάζεται στην παρούσα διατριβή, έχουν δημοσιευθεί σε διεθνώς αναγνωρισμένα επιστημονικά περιοδικά και έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια.
+322	244	259	A new role for trophoblast and the gene Ets2 in embryo gastrulation	Νέοι ρόλοι της τροφοβλάστης και του γονιδίου Ets2 κατά την γαστριδίωση των εμβρύων ποντικού	Gastrulation, a prerequisite for organogenesis, is one of the most fundamental aspects of embryogenesis. During gastrulation the initially amorphous one-layered and unpatterned epiblast transforms into a fully patterned three-layered entity that allows correct organogenesis to take place. Gastrulation begins with the formation of the Primitive Streak (PS), at the posterior side of the epiblast, which in mice starts 6.5 days after fertilization (E6.5). Mammalian gastrulation requires signals from two extraembryonic tissues: the visceral endoderm (which is the progenitor of yolk-sac endoderm and also contributes to the formation of the definitive endoderm) and the extraembryonic ectoderm (EXE) trophoblast (progenitor of placental trophoblast). Although EXE trophoblast signals the embryo for PS initiation, it is unknown whether it also signals for the progression of gastrulation after PS initiation. The main focus of this project was to use homozygous gene knockout mice for the transcription factor Ets2 (the Ets2 type-II mutants) as an in vivo model for discovering, new fundamental gastrulation events after gastrulation initiation that require EXE trophoblast signaling. We show for the first time that trophoblast signalling is required in vivo for fundamental events during gastrulation such as: PS elongation, completion of intraembryonic mesoderm epithelial–mesenchymal transition (EMT) and the development of anterior primitive streak derivatives such as the node. We present evidence and propose a model that provides a genetic explanation as to how Ets2-dependent EXE trophoblast signaling mediates these events within the epiblast.	Η γαστριδίωση, η οποία προηγείται της οργανογένεσης είναι μια από τις πιο σημαντικές διαδικασίες κατά την εμβρυογένεση. Ξεκινά με την δημιουργία της αρχικής λωρίδας (primitive streak, PS) κατά την εμβρυονική μέρα 6.5 προκειμένου να δημιουργηθούν οι τρεις εμβρυονικές στοιβάδες: το μεσόδερμα, το ενδόδερμα και το εξώδερμα. Για την έναρξη της γαστριδίωσης χρειάζονται σήματα τα οποία προέρχονται από τους δύο εξωεμβρυονικούς ιστούς: το σπλαχνικό ενδόδερμα (visceral endoderm) το οποίο αποτελεί πρόγονο ιστό του αμνιακού σάκου και συμβάλλει στη δημιουργία του ενδοδέρματος και το εξτραεμβρυονικό εκτόδερμα (ΕΧΕ) το οποίο είναι ο πρόγονος ιστός του μεγαλύτερου τμήματος του πλακούντα που ονομάζεται τροφοβλάστη. Παρόλο που έχει δειχθεί ότι σήματα τα οποία προέρχονται από το εξτραεμβρυονικό εκτόδερμα χρειάζονται για την έναρξη της γαστριδίωσης, παραμένει άγνωστο κατά πόσο αυτά τα σήματα επηρεάζουν την πορεία της γαστριδίωσης. Ο κύριος στόχος αυτής της διατριβής είναι η χρησιμοποίηση knockout ποντικών για το γονίδιο Εts2, τα ονομαζόμενα Εts2 type-II mutant έμβρυα για τον προσδιορισμό νέων επιδράσεων του ΕΧΕ στις διαδικασίες τις γαστριδίωσης μετά την έναρξη της. Τα αποτελέσματα μας έχουν δείξει για πρώτη φορά ότι ότι τα σήματα που προέρχονται από το ΕΧΕ χρειάζονται για την συνέχιση της γαστριδίωσης στα έμβρυα αφού επηρεάζει: την επιμύκηνση του PS, την ολοκλήρωση της μετατροπής των PS επιθηλιακών κυττάρων σε μεσεγχυματικά (EMT), καθώς και την ανάπτυξη παραγώγων του PS όπως για παράδειγμα του node. Παρουσιάζονται αποδείξεις και προτείνουμε ένα μοντέλο το οποίο παρέχει μια γενετική εξήγηση για το πώς η έκφραση του Ets2 στο EXE, ρυθμίζει αυτά τα γεγονότα.
+323	307	306	Study of specific ion effects in membrane-mimetic systems of zwitterionic lipids	Μελέτη των ειδικών ιοντικών αλληλεπιδράσεων σε μεμβρανομιμητικά συσσωματώματα διπολικών λιπιδικών τασιενεργών	The term “specific ion effects” refers to phenomena, in which ions of the same charge have significantly different effects on the studied physicochemical and biological systems and influence their properties. The aim of this PhD thesis is to investigate the mechanism of action of anions of the Hofmeister series on biological membranes by using two simple membrane-mimetic models: the monolayers of, DPPC, and the micelles of DPC. To achieve the goals of the thesis, we studied the effects of anion on the physicochemical, thermodynamical, structural and electrical properties of the two model systems using different groups of modern surface and analytical techniques for each model system.The study of the effect of ions on DPPC monolayers in different temperatures was realized by using the techniques: Langmuir Blodgett (surface pressure - area per molecule isotherms), Brewster Angle Microscopy (BAM), Grazing Incidence X-Ray Diffraction (GIXD) and Infrared Reflection-Absorption Spectroscopy (IRRAS). Analysis of the isotherms with appropriate theoretical models showed that the changes of the surface pressure of DPPC monolayers in the presence of salts are due both to electrostatic interactions and to the observed phase changes. The study of specific ions effects was performed using the techniques: Nuclear Magnetic Resonance (1H, 13C, 31P, 23Na, 35Cl, 127I NMR), Electron Paramagnetic Resonance, EPR, Time Resolved Fluorescence Quenching, TRFQ, Dynamic Light Scattering, DLS, Small Angle Neutron and X-Ray Scattering (SANS, SAXS), zeta potential measurements and the fluorescence of dyes RH421 and di-8-ANEPPS (which is very sensitive to the sampled surface potential). Application of theoretical models provided values of the partitioning chemical potential of anions between micelles and water, Uanion. Comparison of these values with corresponding values obtained from monolayers leads to the conclusion that the anion discrimination of the micellar spherical geometry is significantly reduced compared to the flat geometry of monolayers.	Ο όρος «ειδικές ιοντικές αλληλεπιδράσεις» αναφέρεται σε φαινόμενα, στα οποία ιόντα του ίδιου φορτίου έχουν σημαντικά διαφορετικές επιπτώσεις στα υπό μελέτη φυσικοχημικά και βιολογικά συστήματα και επηρεάζουν τις ιδιότητές τους. Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η διερεύνηση του μηχανισμού δράσης των ανιόντων της σειράς Hofmeister στις βιολογικές μεμβράνες με χρήση δύο απλών μεμβρανομιμητικών συστημάτων-μοντέλων: των μονοστιβάδων του φωσφολιπιδίου DPPC στη διεπιφάνεια ν��ρού-αέρα και των μικυλίων του λιπιδίου DPC. Για την επίτευξη του στόχου αυτού μελετήθηκε η επίδραση διαφόρων ηλεκτρολυτών στις δομικές, στις φυσικοχημικές, στις θερμοδυναμικές, και στις ηλεκτρικές ιδιότητες των δύο συστημάτων-μοντέλων, με τη χρήση διαφορετικών ομάδων τεχνικών για κάθε σύστημα-μοντέλο. Συγκεκριμένα για τις μονοστιβάδες του DPPC σε διάφορες θερμοκρασίες χρησιμοποιήθηκαν οι τεχνικές: Langmuir Blodgett (ισόθερμα διαγράμματα Επιφανειακής Πίεσης-Επιφάνειας ανά μόριο, LB), Μικροσκοπία Γωνίας Brewster (BAM), Περίθλαση Ακτίνων Χ υπό Μικρή Γωνία (GIXD) και Φασματοσκοπία Ανάκλασης Απορρόφησης Υπερύθρου (ΙRRAS). Η ανάλυση των ισόθερμων διαγραμμάτων με κατάλληλα θεωρητικά μοντέλα κατέδειξε ότι μεταβολή της επιφανειακής πίεσης της μονοστιβάδας του DPPC στους 12οC οφείλεται τόσο σε ηλεκτροστατικές αλληλεπιδράσεις, όσο και στην αλλαγή της φασικής κατάστασης της μονοστιβάδας. Για τη μελέτη των ιοντικών επιδράσεων στα μικύλια του DPC επιλέχθηκαν οι τεχνικές: του Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού, 1H, 13C, 31P, 23Na, 35Cl, 127I NMR, του Ηλεκτρονικού Παραμαγνητικού Συντονισμού (EPR), της χρονικά εξαρτώμενης απόσβεσης φθορισμού (TRFQ), της Δυναμικής Σκέδασης Φωτός (DLS), της Σκέδασης Νετρονίων και Ακτίνων Χ υπό Μικρή Γωνία (SANS,SAXS), της μέτρησης του ζήτα δυναμικού και του φθορισμού των χρωστικών RH421 και di-8-ANEPPS (ευαίσθητες στο επιφανειακό δυναμικό). Από την εφαρμογή θεωρητικών μοντέλων προέκυψαν τιμές του χημικού δυναμικού κατανομής των ανιόντων μεταξύ των μικυλίων και του νερού, Uanion. Σύγκριση των τιμών αυτών με αντίστοιχες τιμές που προέκυψαν από τις μονοστιβάδες οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η «διακριτική ικανότητα» της σφαιρικής γεωμετρίας για τα ανιόντα είναι αισθητά ελαττωμένη σε σχέση με τις μονοστιβάδες.
+324	381	376	Dream narratives and initiation processes : a comparative study of the tale of Livistros and Rodamne, The roman de la rose and the Hypnerotomachia Poliphili	Ονειρικές αφηγήσεις και διαδικασίες μύησης: μια συγκριτική μελέτη των αφήγησις Λιβίστρου και Ροδάμνης, Roman de la Rose και Hypnerotomachia Poliphili	The present thesis constitutes an investigation into dream narratives and initiation processes in Medieval and Renaissance romances. Specifically, it is a comparative study of three literary works: the thirteenth-century Byzantine Τale of Livistros and Rodamne, the thirteenth-century French Roman de la Rose, and the fifteenth-century Italian book Hypnerotomachia Poliphili, focusing on the examination of a particular type of dream narratives, in which the dreamer undergoes a visionary journey, during which he is gradually initiated to the mysteries of love in order to pursue and obtain his object of desire. The dream situation, the use of allegory and the complexity of these texts in regards to language, narrative structure and imagery point to a multiplicity of meaning. In order to explore these multiple layers of meaning, I am pursuing an interdisciplinary method applying anthropological and psychoanalytical theories in conjunction with literary analysis, while taking into account the works’ historical and socio-cultural context as well as the degree and the significance of their inter-textual associations. The novel aspects of the thesis are (a) the ascertainment that dream narratives in these works are closely interlinked with the protagonists’ initiations leading to the recognition of a particular type of dream narrative, to which I refer to as dream of initiation, (b) the combined analysis of the aforementioned three works, which has not been attempted before, and (c) the application of the anthropological theory of rites of passage as the theoretical basis for the analysis. The thesis is divided into three thematic chapters, each exploring different aspects of the initiation processes: the dream frame, the use of space, the main and secondary characters and the rituals associated with the initiation and courting processes. These themes, which interconnect and complete each other, will be explored on the main axis of erotic desire and of initiation as a processual movement towards a goal. An in-depth analysis of the different constituent elements of the narratives connected through this main axis and discussed based on certain constants, such as narrative function, language, literary tradition, and historical context, will aspire towards an understanding of the initiation processes therein and of what constitutes the dream of initiation.	Η παρούσα διατριβή ασχολείται με τις ονειρικές αφηγήσεις και τις διαδικασίες μύησης σε ερωτικά μυθιστορήματα του μεσαίωνα και της αναγέννησης. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια συγκριτική μελέτη τριών λογοτεχνικών έργων: του βυζαντινού μυθιστορήματος Ἀφήγησις Λιβίστρου και Ροδάμνης (13ος αιώνας), του γαλλικού αλληγορικού μυθιστορήματος Roman de la Rose (13ος αιώνας), και του πρώιμου ιταλικού έντυπου βιβλίου Hypnerotomachia Poliphili (1499). Τα κείμενα αυτά έχουν επιλεγεί με κριτήρια τη δομή, τη λειτουργία και το περιεχόμενο των ονειρικών τους αφηγήσεων, οι οποίες εμπίπτουν σε έναν τύπο ονείρων που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως όνειρο μύησης. Με τον όρο αυτό αναφέρομαι, σε γενικές γραμμές, σε αυτές τις ονειρικές αφηγήσεις, όπου ο κεντρικός ήρωας πραγματοποιεί ένα ταξίδι, κατά το οποίο μυείται σταδιακά σε κάποιο μυστήριο, στην προκειμένη περίπτωση στο μυστήριο του έρωτα, ώστε να μπορεί να επιδιώξει την κατάκτηση του αντικειμένου του πόθου του. Για τη μελέτη των τριών έργων επιχειρείται μια διεπιστημονική ερμηνευτική προσέγγιση που συνδυάζει ανθρωπολογικές και ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις με την λογοτεχνική ανάλυση, λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό και κοινωνικο-πολιτιστικό πλαίσιο του κάθε έργου και το βαθμό και τη σημασία των διακειμενικών τους σχέσεων. Οι καινοτόμες πτυχές της διατριβής είναι (α) η διαπίστωση ότι οι ονειρικές αφηγήσεις υπό μελέτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις μυήσεις των πρωταγωνιστών στον έρωτα, πράγμα που μας οδηγεί στην αναγνώριση ενός συγκεκριμένου τύπου ονειρικών αφηγήσεων, του ονείρου μύησης, (β) η συγκριτική ανάλυση των τριών προαναφερθέντων έργων, τα οποία δεν έχουν εξεταστεί συγκριτικά στην μέχρι τώρα βιβλιογραφία, και (γ) η εφαρμογή της ανθρωπολογικής θεωρίας των διαβατήριων τελετών ως το θεωρητικό πλαίσιο της διατριβής. Η διατριβή χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, στα οποία εξετάζονται τα εξής θέματα: το ονειρικό πλαίσιο, ο χώρος, τα πρόσωπα, και τα τελετουργικά μύησης. Αυτές οι θεματικές που αλληλοσυνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται, διερευνώνται με βάση τον κεντρικό άξονα της μύησης και της ερωτικής επιθυμίας ως κινητήριου μοχλού της αφήγησης. Η εις βάθος διερεύνηση των επιμέρους συστατικών στοιχειών των ονειρικών αφηγήσεων, τα οποία συνδέονται μέσα από τον κεντρικό αυτό άξονα, και αναλύονται με βάσει κάποιες σταθερές παραμέτρους, όπως η αφηγηματική λειτουργία, η γλώσσα, η λογοτεχνική παράδοση, και το ιστορικό πλαίσιο, αποσκοπεί στην κατανόηση των μυητικών διαδικασιών μέσα στα υπό μελέτη έργα και στη αποκρυστάλλωση του όρου όνειρο μύησης.
+325	518	511	An intrusion recovery security framework in wireless sensor networks	Πλαίσιο ανάκτησης επηρεαζόμενων λειτουργιών από επιθέσεις στα ασύρματα δίκτυα με αισθητήρες	Wireless sensor networks (WSNs) have gained remarkable research attention over the last several years. WSNs are being considered to support the operation of critical infrastructures, such as healthcare, military and disaster relief, on which our modern world is increasingly dependent upon. As soon as critical events are propagated by the WSN to the control center, appropriate actions need to be taken to address the reported incidents. During this time, it is vital that the WSN maintains its operation and continues propagating observations to the control center. However, malicious activity, which targets the compromisation of the network’s operation during critical events observation, cannot be precluded. Thus, security is an important requirement in order to ensure a reliable decision-making. Security mechanisms are required to protect the sensor network’s operation and address compromisation. A security strategy is usually comprised of three layers: prevention, intrusion detection and intrusion recovery. Currently, most of the research investigations in WSNs focus on prevention and intrusion detection. Intrusion recovery in WSNs is also an essential part of security provisioning that has not received the same attention. Prevention mechanisms are not flawless solutions and protection can be compromised by adversaries. If the sensor network’s operation is compromised, it has to be restored in order to maintain its reliable operation. The fact that the adversaries can perform different attacks and persist with their attack strategy makes the need to also focus on recovery aspects even greater. Currently, intrusion recovery solutions in WSNs are mainly focused on static attack strategies, thus persistent/adaptive adversaries are not effectively addressed. In this thesis, we investigate intrusion recovery aspects in WSNs, focusing on recovering the availability, survivability and reliability of sensor nodes and enhancing their resilience against a static or a persistent/adaptive adversary that has compromised nodes and become a part of the network. An intrusion recovery security framework in WSNs is proposed consisting of the specification of intrusion recovery requirements, a new intrusion recovery countermeasure driven by a new recovery policy and an evaluation method. The proposed intrusion recovery countermeasure is designed with three main objectives: (a) recover the compromised WSN operation, (b) confine the attack source, and (c) enhance the network’s resilience when attack continues. A core feature for the proposed countermeasure framework is the utilization of directional antennas to create controlled communication paths and to physically exclude malicious nodes. The framework promotes recovery escalation through a security policy that coordinates recovery applicability in order to address static and persistent/adaptive adversaries. Finally, the proposed evaluation method defines the security evaluation features and related metrics that should be considered to assess and compare the performance of intrusion recovery countermeasures in WSNs. The performance evaluation includes the networking and security metrics, such as packet delivery, delay, energy, number of compromised nodes, number of eavesdropped packets and malicious nodes on eavesdropping, together with operational requirements, such as availability, survivability, reliability, resilience, responsiveness, and self-healingness. The evaluation method is utilized in order to evaluate and compare the proposed solution against typical intrusion recovery solutions (blacklisting and rerouting, low duty cycle and channel surfing) in WSNs. (.....)	Τα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων έχουν αποκτήσει αξιοσημείωτο ερευνητικό ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Τα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων μπορούν να υποστηρίξουν τη λειτουργία υποδομών ζωτικής σημασίας, όπως είναι οι υποδομές για υποστήριξη της υγείας, στρατιωτικών θεμάτων, αντιμετώπιση καταστροφών, κλπ. Μόλις οι αισθητήρες εντοπίσουν ένα κρίσιμο περιστατικό ενημερώνουν το κέντρο ελέγχου ώστε να ληφθούν κατάλληλες ενέργειες για την αντιμετώπιση του. Κατά τη διάρκεια που το κέντρο ελέγχου ενημερώνεται για τα περιστατικά τα οποία έχουν ανιχνευτεί, είναι ζωτικής σημασίας οι αισθητήρες να διατηρήσουν τη λειτουργία τους και να συνεχίσουν να αποστέλλουν τις παρατηρήσεις τους στο κέντρο ελέγχου. Ωστόσο, κακόβουλες δραστηριότητες μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία του δικτύου και τη λήψη αποφάσεων. Έτσι, η ασφάλεια είναι μια σημαντική προϋπόθεση, προκειμένου να εξασφαλιστεί μια αξιόπιστη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Για την εξασφάλιση της ασφάλειας, πρέπει να χρησιμοποιηθούν κατάλληλοι μηχανισμοί ασφαλείας για την προστασία της λειτουργίας του δικτύου αισθητήρων και την αντιμετώπιση των κακόβουλων δραστηριοτήτων. Μια στρατηγική ασφάλειας συνήθως αποτελείται από τρία επίπεδα: την πρόληψη, ανίχνευση επιθέσεων και την ανάκτηση των επηρεαζόμενων λειτουργιών του δικτύου. Στο παρόν στάδιο, οι περισσότερες από τις ερευνητικές έρευνες σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων εστιάζονται στην πρόληψη και την ανίχνευση επιθέσεων. Η ανάκτηση των επηρεαζόμενων λειτουργιών του ασύρματου δικτύου αισθητήρων είναι επίσης ένα σημαντικό κομμάτι της παροχής ασφάλειας που δεν έχει λάβει την ίδια προσοχή. Οι μηχανισμοί πρόληψης δεν είναι κατ’ ανάγκην άψογες λύσεις και η προστασία του δικτύου μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο από εισβολείς. Εάν η λειτουργία του δικτύου με αισθητήρες επηρεαστεί, τότε θα πρέπει να αποκατασταθεί, προκειμένου να διατηρηθεί η αξιόπιστη λειτουργία του. Το γεγονός ότι οι εισβολείς μπορεί να εκτελέσουν διάφορες επιθέσεις και να επιμείνουν με τη στρατηγική επίθεσή τους, καθιστά την ανάγκη για επικέντρωση στις πτυχές αποκατάστασης ακόμα μεγαλύτερη. Στο παρόν στάδιο, οι λύσεις αποκατάστασης λειτουργιών που επηρεάζονται από επιθέσεις στα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων, επικεντρώνεται κυρίως στις στατικές στρατηγικές επίθεσης, για αυτό και επίμονοι/προσαρμοστικοί εισβολείς δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Σε αυτή τη διδακτορική διατριβή, θα διερευνηθούν πτυχές ανάκτησης των επηρεαζόμενων λειτουργιών από επιθέσεις σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων, με έμφαση στην ανάκτηση της διαθεσιμότητας, της επιβίωσης και της αξιοπιστίας των αισθητήρων και την ενίσχυση της αντοχής τους ενάντια σε ένα στατικό ή/και επίμονο/προσαρμοστικό εισβολέα που έχει πάρει στην κατοχή του αισθητήρες και έχει γίνει μέρος του δικτύου. Η διατριβή προτείνει ένα νέο πλαίσιο ασφάλειας ανάκτησης επηρεαζόμενων λειτουργιών σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων, το οποίο αποτελείται από τον προσδιορισμό των απαιτήσεων ανάκτησης, μια νέα λύση ανάκτησης η οποία καθοδηγείται από μια νέα πολιτική ανάκτησης και μια νέα μέθοδο αξιολόγησης. Η προτεινόμενη λύση ανάκτησης έχει σχεδιαστεί έχοντας τρεις βασικούς στόχους: (α) να ανακτήσει τις επηρεαζόμενες λειτουργίες του ασύρματου δικτύου με αισθητήρες, (β) να περιορίσει την πηγή των επιθέσεων, και (γ) να ενισχύσει την ανθεκτικότητα του δικτύου όταν οι επιθέσεις συ��εχίζονται. Ένα βασικό χαρακτηριστικό του προτεινόμενου πλαισίου είναι η χρήση κατευθυντικών κεραιών για να δημιουργηθούν ελεγχόμενα μονοπάτια δρομολόγησης και επικοινωνίας και να αποκλειστούν οι κακόβουλοι κόμβοι. Το πλαίσιο προωθεί διαφορετικά επίπεδα ανάκαμψης μέσω μιας πολιτικής ασφάλειας που συντονίζει την εφαρμογή των μέτρων αποκατάστασης προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι στατικοί ή/και επίμονοι/προσαρμοστικοί εισβολείς. (.....)
+326	379	342	The role of trophoblast in embryonic development : genetic and embryological studies	Ο ρόλος του τροφοβλάστη στη ανάπτυξη του εμβρυονικού εκτοδέρματος: γενετικές και εμβρυολογικές μελέτες	This thesis had two main aims using the mouse as an experimental mammalian model system. The first aim was to investigate, during the early postimplantation period, the largely unexplored influences of the trophoblast (extraembryonic tissue that constitutes the progenitor of most cells of the placenta) on the ability of the epiblast (progenitor of the newborn individual) to differentiate towards embryonic ectoderm derivatives, that is, cells of the central nervous system (neural differentiation) and cells of surface ectoderm (tissues such as the epidermis). The second aim was to develop a novel whole embryo culture system for the development of pre-gastrulation postimplantation embryos to advanced gastrulation stages in a serum-free and defined culture medium. One advantage of this approach over current methodologies is that the latter use undefined culture media, which compromise the reproducibility of results and complicate their interpretation. The first aim was addressed using (a) conceptuses that lack a functional transcription factor known as Ets2 gene (referred to here as Ets2 mutants), as they represent an in vivo system for the study of Ets2-mediated trophoblast signaling on embryo development, (b) wildtype conceptuses whose trophoblast part was surgically removed, followed by in vitro culture to assess the developmental consequences of trophoblast ablation on ectoderm development. It is shown for the first time that trophoblast signaling in general, and Ets2-mediated trophoblast signaling in particular, is required for the promotion of neural differentiation and for the restriction of surface ectoderm differentiation. Using a variety of methodologies the results of this thesis provide a model as to how Ets2 in trophoblast mediates this novel trophoblast role. This model involves Ets2-dependent trophoblast-mediated restriction of BMP signaling within the embryo via restriction of Bmp2 expression within the visceral endoderm, through a Nodal-dependent pathway. The second aim was achieved using a defined and serum-free culture medium known as N2B27. Specifically, the results of this thesis show for the first time that most early postimplantation embryos isolated before gastrulation can develop to advanced gastrulation stages in N2B27. This novel culture system does not suffer from the aforementioned disadvantages of current methodologies and is expected to contribute to the understanding of fundamental embryonic events that take place during this period, such as epiblast patterning and gastrulation.	Αυτή η μελέτη είχε δύο βασικούς στόχους χρησιμοποιώντας το ποντίκι ως ένα πειραματικό μοντέλο συστήματος των θηλαστικών . Ο πρώτος στόχος ήταν να διερευνηθούν, κατά την πρώιμη περίοδο μετά την εμφύτευση, οι ανεξερεύνητες σε μεγάλο βαθμό επιδράσεις του τροφοβλάστη (εξωεμβρυικός ιστός που αποτελεί τον πρόγονο των περισσότερων κυττάρων του πλακούντα) στην ικανότητα της επιβλάστης (πρόγονος του νεογέννητου εμβρύου) να διαφοροποιείται προς εμβρυονικά εκτοδερμικά παράγωγα δηλαδή, τα κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος (νευρωνική διαφοροποίηση) και τα κύτταρα του επιφανειακού εκτοδέρματος (ιστοί όπως η επιδερμίδα). Ο δεύτερος στόχος ήταν η εγκαθίδρυση ενός νέου συστήματος καλλιέργειας ολόκληρου εμβρύου για την ανάπτυξη εμβρύων, τα οποία βρίσκονται στο στάδιο πριν τη γαστριδίωση και μ��τά την εμφύτευση, σε προχωρημένο στάδιο γαστριδίωσης, μέσα σε ένα ελεύθερο από ορό και καθοριζόμενο υγρό καλλιέργειας. Ένα πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης σε σχέση με τις τρέχουσες μεθόδους είναι ότι οι τελευταίες χρησιμοποιούν απροσδιόριστα υγρά καλλιέργειας που θέτουν σε κίνδυνο την επαναληψιμότητα των αποτελεσμάτων, περιπλέκοντας έτσι την ερμηνεία τους. Ο πρώτος στόχος έχει επιτευχθεί χρησιμοποιώντας (α) κυήματα που δεν διαθέτουν ένα λειτουργικό μεταγραφικό παράγοντα, γνωστό ως το γονίδιο Ets2 (που εδώ αναφέρονται ως Ets2 μεταλλαγμένα έμβρυα), δεδομένου ότι αντιπροσωπεύουν ένα in vivo σύστημα για τη μελέτη της Ets2-επαγώμενης σηματοδότησης του τροφοβλάστη στην ανάπτυξη του εμβρύου , (β) κυήματα άγριου τύπου, των οποίων το τμήμα του τροφοβλάστη έχει αφαιρεθεί χειρουργικά, και έχει ακολουθήσει η in vitro καλλιέργεια τους για την εκτίμηση των επιπτώσεων στην ανάπτυξη του εκτοδέρματος που θα έχει η αφαίρεση του τροφοβλάστη. Δείχνεται για πρώτη φορά, ότι η σηματοδότηση από τον τροφοβλάστη γενικότερα, και η Ets2-επαγώμενη σηματοδότηση του τροφοβλάστη ειδικότερα, είναι απαραίτητη για την προώθηση της νευρικής διαφοροποίησης και για τον περιορισμό της διαφοροποίησης του επιφανειακού εκτοδέρματος. Χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μεθόδων, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης παρέχουν ένα μοντέλο για το πώς το Ets2 (στον τροφοβλάστη) επάγει αυτό το σημαντικό ρόλο του τροφοβλάστη. Το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει: Ets2-εξαρτώμενο, τροφοβλαστικά-επαγώμενο περιορισμό της σηματοδότησης των BMP στο έμβρυο μέσω του περιορισμού της έκφρασης ΒΜΡ2 εντός του σπλαχνικού ενδοδέρματος, μέσω ενός Nodal-εξαρτώμενου μονοπατιού.
+327	182	225	A study on the role of SOX1 in the regulation of glial specification in the developing spinal cord of mice	Μελέτη του ρόλου της SOX1 στον έλεγχο του καθορισμού των γλοιοκυττάρων στον ανεπτυσσόμενο νωτιαίο μυελό των ποντικιών	The transition from neurogenesis to gliogenesis in the developing spinal cord, known as the neuron-glial fate switch, requires the coordinated function of patterning factors, pro-glial factors and Notch signaling. How this is regulated within molecularly distinct progenitor domains of the developing neural tube is poorly understood. Here I show in mice that the transcription factor SOX1 plays a key role in this process. Sox1 is expressed in a dynamic manner in the ventral spinal cord during gliogenesis and that PAX6, NKX2.2 and Notch signalling are required to maintain Sox1 expression in that region. Loss of SOX1 leads to enhanced production of oligodendrocyte precursors from the pMN domain and is associated with stage-specific regulation of Hes1 expression. I also present genetic evidence suggesting a requirement for Notch signalling to initiate the neuron-glial fate switch in a HES-independent manner. These data integrate functional roles of neural patterning, Notch signalling and SOX1 and propose a genetic mechanism that links different pathways known to affect gliogenesis.	Η μετάβαση από τη νευρογένεση στη γλοιογένεση στον αναπτυσσόμενο νωτιαίο μυελό, χρειάζεται τη συντονισμένη λειτουργία μεταξύ των παραγόντων δημιουργίας προτύπου, τους προ-γλοιακούς παράγοντες και του συστήματος μεταγωγής σήματος Notch. Το πώς αυτό ρυθμίζεται μέσα στις διάφορες περιοχές πρόδρομων κυττάρων του αναπτυσσόμενου νευρικού σωλήνα δεν είναι πολύ κατανοητό. Σε αυτή τη μελέτη δείχνω ότι στα ��οντίκια ο μεταγραφικός παράγοντας SOX1 παίζει ένα σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Το Sox1 κατά τη διάρκεια της γλοιογένεσης εκφράζεται με ένα δυναμικό τρόπο στο κοιλιακό μέρος του νωτιαίου μυελού και οι παράγοντες PAX6 και NKX2.2 καθώς και το σήμα του Notch απαιτούνται για να διατηρηθεί η έκφραση του Sox1 σε αυτή την περιοχή. Απώλεια του SOX1 οδηγεί στην αυξημένη παραγωγή ολιγοδενδριτικών πρόδρομων κυττάρων από την περιοχή pMN και συνδέεται με την ρύθμιση της έκφρασης του γονιδίου Hes1 που συμβαίνει ειδικά στο συγκεκριμένο στάδιο. Επίσης, παρουσιάζω γενετικά δεδομένα τα οποία προτείνουν ότι ο μηχανισμός Notch είναι αναγκαίος για την έναρξη της μετάβασης από τη νευρογένεση στη γλιογένεση, με ένα τρόπο που είναι ανεξάρτητος από τους παράγοντες HES. Αυτά τα αποτελέσματα συνενώνουν λειτουργικούς ρόλους της νευρικής δημιουργίας προτύπου, του συστήματος μεταγωγής σήματος Notch και της λειτουργίας του SOX1 και υποστηρίζουν ένα γενετικό μηχανισμό που συνδέει διαφορετικά μονοπάτια που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τη γλοιογένεση.
+328	499	506		Λειτουργικός χαρακτηρισμός της ανθρώπινης πυρηνικής πρωτεϊνης hCINAP	The aim of this PhD thesis was the functional characterization of a novel, partially characterised human nuclear protein, termed as hCINAP (human Coilin Interacting Nuclear ATPase Protein). hCINAP was originally identified, using the yeast two-hybrid system, as a protein interacting with coilin, a marker of Cajal bodies (CB), nuclear organelles involved in the maturation of snRNPs and snoRNPs ribonucleoprotein complexes. hCINAP is highly conserved across its full-length in all species. Although previously designated as an adenylate kinase (AK6), its unusually broad substrate specificity, structural features characteristic of ATPase/GTPase proteins (Walker A and B motifs) and ATPase activity establish it as a dual-activity AK/ATPase. hCINAP exhibits a diffuse nucleoplasmic pattern, excluding nucleoli, with occasional concentration in CBs. Its transient overexpression in HeLa cells results in a decrease of the average number of CBs per nucleus, indicating that the functional interaction of hCINAP-coilin affects their assembly. Based on existing knowledge, the purpose of my thesis was to further characterise the functional role of hCINAP in the eukaryotic nucleus. The hCINAP mRNA is an alternatively spliced transcript from the TAF9 locus, sharing the first two exons with the basal transcription factor subunit TAFIID32, without having any similarities in their respective protein sequence. The TAFIID32 and hCINAP transcripts are stoichiometrically expressed in a 1:1 ratio in all human tissues and cell lines examined. The interaction between hCINAP and coilin was confirmed through in vitro co-selection experiments. The interacting domain was mapped within the 215 carboxy-terminal amino acids of coilin. Furthermore, the identification of additional hCINAP-interacting proteins was pursued, using two large scale in vivo techniques: (a) screening of a HeLa cDNA library, using the yeast two-hybrid system and (b) the combination of SILAC and mass spectrometry. These screens revealed a number of putative candidates that were further validated. A stable cell line HeLaGFP-hCINAP was constructed, characterised and used in a series of in vivo experiments. Using FRAP, hCINAP was shown to freely diffuse within the nucleus (t1/2=0.29±0.03) with only a small fraction (11%±4) binding to nuclear structures. The dynamic protein cycle was also monitored with time-lapse microscopy. Upon specific transcriptional inhibition of RNA pol.II, hCINAP or GFP-hCINAP segregates in perinucleolar Dark Nucleolar Caps (DNCs), where it co-localizes with the Paraspeckle protein 1 (PSP1). The co-segregation of these two proteins is also observed in nuclear and nucleolar foci formed upon UV-C irradiation. Finally, according to the solved structure of hCINAP, conserved amino acid residues, critical for its ATPase activity, were selected and point mutated (T17A and H79G). Expression of these mutants in HeLa cells resulted in the change of the mean number of CB per nucleus, as well as the dramatic change of their distribution within the population, having cells with either abnormally small (0-1 CB/cell) or high (30 CB/cell) number per nucleus. Moreover, toxicity and severe reduction of cell proliferation have been observed. Our combined findings suggest an involvement of hCINAP in stress response signalling pathways and in the pathway controlling the assembly and disassembly of CBs in the nucleus of human cells.	Η παρούσα ερευνητική διδακτορική διατριβή επιζητεί τον λειτουργικό χαρακτηρισμό της νέας, μερικώς χαρακτηρισμένης ανθρώπινης πυρηνικής πρωτεΐνης, hCINAP (human Coilin Interacting Nuclear ATPase Protein). Η hCINAP πρωτοανακαλύφθηκε μέσω του συστήματος των δύο υβριδίων στο ζυμομύκητα, καθώς βρέθηκε να αλληλεπιδρά με την πρωτεΐνη coilin, συστατικό των σωματιδίων Cajal (CBs), ενδοπυρηνικών δομών που δρουν ως χώροι συναρμολόγησης και ωρίμανσης πυρηνικών ριβονουκλεοπρωτεϊνικών συμπλεγμάτων. Η hCINAP παρουσιάζεται φυλογενετικά συντηρημένη στα κύρια ευκαρυωτικά φύλα. Αν και έχει οριστεί ως αδενυλική κινάση (ΑΚ6), εμφανίζει ασυνήθιστα ευρεία εξειδίκευση ως προς το υπόστρωμα, δομικά χαρακτηριστικά της οικογένειας των ATPασών/GTPασών (μοτίβα Walker A και Β) και διπλή ενεργότητα ΑΚ/ΑΤΡάσης. Παρουσιάζει διάχυτη πυρηνοπλασματική κατανομή, εξαιρετέου του πυρηνίσκου και σπανίως εντοπίζεται στα ίδια τα CBs. Υπερέκφραση της σε κύτταρα HeLa με παροδική επιμόλυνση, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του αριθμού των CBs/πυρήνα, υποδηλώνοντας πως η αλληλεπίδραση hCINAP-coilin επηρεάζει τη συγκρότηση των σωματιδίων αυτών. Με βάση την υφιστάμενη γνώση, στόχος της εργασίας μου ήταν ο περαιτέρω χαρακτηρισμός της hCINAP, για τη κατανόηση του λειτουργικού ρόλου που επιτελεί στον ευκαρυωτικό πυρήνα. Η hCINAP κωδικοποιείται ως εναλλακτικό μεταγράφημα από τον γενετικό τόπο TAF9 έχοντας κοινά τα δύο πρώτα εξόνια με τον μεταγραφικό παράγοντα TAFIID32, χωρίς όμως πρωτεϊνική ομοιότητα. Τα μεταγραφήματα των TAFIID32 και hCINAP, εκφράζονται σε στοιχειομετρία 1:1 σε όλους τους ανθρώπινους ιστούς και κυτταροσειρές που εξετάστηκαν. Η αλληλεπίδραση των πρωτεϊνών hCINAP και coilin επιβεβαιώθηκε με πειράματα συν-επιλογής και η χαρτογράφηση της περιοχής αλληλεπίδρασης των δύο πρωτεϊνών, ανέδειξε τα 215 καρβοξυτελικά κατάλοιπα της coilin. Επιπλέον, επιχειρήθηκε η ταυτοποίηση πρωτεϊνών που παρουσιάζουν φυσική αλληλεπίδραση με την hCINAP με δύο in vivo τεχνικές μαζικής σάρωσης πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων: α) σάρωση cDNA βιβλιοθήκης από κύτταρα HeLa, με χρήση του συστήματος των δύο υβριδίων στο ζυμομύκητα και β) συνδυαστική τεχνική SILAC/φασματοσκοπία μάζας. Αυτές αποκάλυψαν αριθμό υποψήφιων πρωτεϊνικών στόχων που επιχειρήθηκε να επιβεβαιωθούν περαιτέρω. Κατασκευάστηκε σταθερά μετασχηματισμένη κυτταροσειρά HeLaGFP-hCINAP, χαρακτηρίστηκε και χρησιμοποιήθηκε σε σειρά in vivo πειραμάτων. Μέσω FRAP προέκυψε ότι η hCINAP διαχέεται ελεύθερα στον πυρήνα (t1/2=0.29±0.03s) και ποσοστό της (11%±4) είναι σταθερά προσδεδεμένη. Επιπλέον, μελετήθηκε φαινοτυπικά κατά τη διάρκεια της μίτωσης με τεχνική μικροσκοπίας πραγματικού χρόνου. Τόσο η ενδογενής hCINAP όσο και η GFP-hCINAP, μετά από μεταγραφική καταστολή της RNA pol.II, ανακατανέμονται στους δακτυλίους Dark Nucleolar Caps (DNCs) γύρω από τους πυρηνίσκους, όπου συνεντοπίζονται με την πρωτεΐνη των παραδιάστικτων σωματιδίων, PSP1. Ο συνεντοπισμός hCINAP/PSP1 παρατηρείται επίσης σε εστίες στον πυρήνα και στους πυρηνίσκους, μετά από έκθεση των κυττάρων σε ακτινοβολία UV-C. Τέλος, με βάση την δομή της hCINAP επιλέχθηκαν και μεταλλάχθηκαν συντηρημένα αμινοξικά κατάλοιπα της, σημαντικά για τη δράση της ως ATPάσης (T17A και Η79G). Έκφραση των μεταλλαγμάτων σε κύτταρα HeLa, είχε ως αποτέλεσμα αλλαγή του μέσου όρου του αριθμού των CBs ανά κύτταρο και δραματική αλλαγή της κατανομής του αριθμού τους στον πληθυσμό, με κύτταρα που παρουσίαζαν είτε πολύ μικρό αριθμό (0-1 CB) είτε πολύ μεγάλο αριθμό (30 CBs) ανά πυρήνα. Επίσης παρατηρήθηκε τοξικότητα και μείωση της κυτταρικής βιωσιμότητας. Τα ευρήματα εισηγούνται πιθανή εμπλοκή της hCINAP σε μονοπάτια απόκρισης μετά από κυτταρικό στρες και στον έλεγχο της συναρμολόγησης και αποσυναρμολόγησης των CBs στους πυρήνες των ανθρώπινων κυττάρων.
+329	354	390	Fabrication and characterization of memristive devices for bioinspired applications	Κατασκευή και χαρακτηρισμός συσκευών μνημοαντίστασης για βιοεμπνευσμένες εφαρμογές	Memristive devices were postulated in 1971 and identified in 2008, even though they have existed for much longer. Memristive-device-emulating circuits had been built in the past, but suffered from either large topologies or excessive area and power requirements. The distinctive properties of monolithic memristive devices, however, hold promise for significant improvements in various areas of microelectronics. In the framework of von Neumann computer architecture, they offer significant advantages that could prove crucial in continuing current scaling trends. With their addition to the toolbox of electronic devices, novel applications - or improvements to existing ones - are being proposed. But most significantly, they can be used for implementing electronic synapses, exhibiting plasticity and learning. This thesis is aimed at modeling, fabricating and characterizing such memristive devices and incorporating them in prototype bioinspired applications. To that end, the design and fabrication of novel memristive devices is reported: a nickel titanium (NiTi) smart alloy memristive device and copper/tantalum pentoxide (Cu/Ta2O5) memristor. It is within the scope of this work to evaluate the characteristics of these devices and extract behavioral models to enable their integration into circuit design. Therefore, the extensive characterization and modeling performed on these structures is comprehensively presented. This includes thermal simulation, in addition to thermal and electrical characterization, for the NiTi device. Electrical characterization for the Cu/Ta2O5 device includes DC, AC, and pulse regimes. Behavioral models were constructed for each device and implemented in Hardware Description Language (HDL). The models were successfully matched to measurements through simulations, enabling their inclusion as modules in circuits. Finally, this study encompasses constructing circuit applications exploiting memristive properties. First, a low-frequency memristor-based oscillator addressing space considerations is presented. Next, a neuromorphic system incorporating the fabricated Cu/Ta2O5 memristors is built to investigate the possibility of plasticity and learning using memristors. The circuits designed for this purpose are thus analyzed and the network evaluated. In the process of this thesis, memristive devices, the basic building blocks of bioinspired architecture, are built and studied. Their unique properties are established and modeled. Subsequently, they are incorporated in the fabrication of novel bioinspired applications.	Οι συσκευές μνημοαντίστασης προτάθηκαν αξιωματικά το 1971 και απαντήθηκαν για πρώτη φορά το 2008, παρόλο που έχουν υπάρξει για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Κυκλώματα προσομοίωσης συσκευών μνημοαντίστασης είχαν χτιστεί και στο παρελθόν, αλλά υπέφεραν είτε από μεγάλες τοπολογίες ή από υπερβολικές απαιτήσει�� σε χώρο και ισχύ. Οι χαρακτηριστικές ιδιότητες των μονολιθικών συσκευών μνημοαντίστασης, όμως, υπόσχονται σημαντικές βελτιώσεις σε διάφορους τομείς της μικροηλεκτρονικής. Στο πλαίσιο της αρχιτεκτονικής υπολογιστών von Neumann, προσφέρουν σημαντικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να αποδειχθούν ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση των σημερινών τάσεων κλιμάκωσης. Με την προσθήκη τους στην εργαλειοθήκη των ηλεκτρονικών συσκευών, νέες εφαρμογές - ή βελτιώσεις υφισταμένων - προτείνονται. Αλλά κυρίως, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την υλοποίηση ηλεκτρονικών συνάψεων, που παρουσιάζουν πλαστικότητα και μάθηση. Η μελέτη αυτή έχει ως στόχο την μοντελοποίηση, την κατασκευή και τον χαρακτηρισμό των εν λόγω συσκευών μνημοαντίστασης και την ενσωμάτωσή τους σε πρωτότυπες βιομιμητικές εφαρμογές. Για το σκοπό αυτό, περιγράφεται ο σχεδιασμός και η κατασκευή νέων συσκευών μνημοαντίστασης: μία συσκευή μνημοαντίστασης έξυπνου κράματος νικελίου-τιτανίου (NiTi) και μία μνημοαντίσταση χαλκού/πεντοξειδίου τανταλίου (Cu/Ta2O5). Είναι εντός του πεδίου εφαρμογής της παρούσας εργασίας η αξιολόγηση των χαρακτηριστικών αυτών των συσκευών και η εξαγωγή μοντέλων συμπεριφοράς για να καταστεί δυνατή η ένταξή τους στο σχεδιασμό κυκλωμάτων. Ως εκ τούτου, ο εκτεταμένος χαρακτηρισμός και μοντελοποίηση που εκτελέστηκαν σε αυτές τις δομές παρουσιάζονται ενδελεχώς. Αυτό περιλαμβάνει θερμική προσομοίωση, εκτός από θερμικές και ηλεκτρικό χαρακτηρισμό, για τη συσκευή NiTi. Ο ηλεκτρικός χαρακτηρισμός για τη συσκευή Cu/Ta2O5 περιλαμβάνει καθεστώτα συνεχούς ρεύματος, εναλλασσόμενου ρεύματος, και παλμού. Μοντέλα προσομοίωσης κατασκευάστηκαν για κάθε συσκευή και υλοποιήθηκαν σε Hardware Description Language (HDL). Τα μοντέλα ταιριάζουν με επιτυχία με τις μετρήσεις μέσω προσομοιώσεων, επιτρέποντας την ένταξή τους σαν ενότητες σε κυκλώματα. Τέλος, η μελέτη αυτή εμπεριέχει την κατασκευή εφαρμογών κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τις ιδιότητες μνημοαντίστασης. Αρχικά, παρουσιάζεται ένας ταλαντωτής χαμηλής συχνότητας που βασίζεται σε συσκευή μνημοαντίστασης και που απευθύνεται στον παράγοντα του χώρου. Στη συνέχεια, ένα νευρομορφικό σύστημα που ενσωματώνει τις κατασκευασμένες μνημοαντιστάσεις Cu/Ta2O5 φτιάχνεται για να διερευνήσει τη δυνατότητα της πλαστικότητα και της μάθησης και χρησιμοποιώντας μνημοαντιστάσεις. Τα κυκλώματα που είναι σχεδιασμένα για αυτό το σκοπό αναλύονται και το δίκτυο αξιολογείται. Κατά τη διαδικασία της παρούσας διατριβής, συσκευές μνημοαντίστασης, τα βασικά δομικά στοιχεία της βιοεμπνευσμένης αρχιτεκτονικής, κατασκευάζονται και μελετούνται. Οι μοναδικές τους ιδιότητες στοιχειοθετούνται και μοντελοποιούνται. Ακολούθως, ενσωματώνονται στο σχεδιασμό και την κατασκευή νέων βιοεμπνευσμένων εφαρμογών.
+330	260	202	A haptic-interface based system for the upper-limb rehabilitation of people with multiple sclerosis	Σύστημα απτικής διεπαφής για την αποκατάσταση ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκα	In order to provide complete and task-specific therapy for people with complex neurological impairments, such as those with Multiple Sclerosis (MS), it could be more beneficial to take advantage of a robots’ ability to provide force feedback and measurements in generic three dimensional motions. This work focuses on the development of haptic interface based robotic rehabilitation for the upper limbs’ functional abilities of people with MS, in complex three dimensional motions; the main interest is in reaching tasks. More specifically, the virtual NHPT is simulated within a Virtual Reality environment, where the forces are provided with the use of a haptic interface. With the virtual NHPT, tests are carried out, and kinematic traits of healthy people and people with MS are identified, analyzed and compared. Based on these results, and with the use of a modified three-dimensional Minimum Jerk Model constrained by initial and final velocities and positions, a force-control algorithm for upper limb robotic training of people with MS in 3D reaching tasks has been developed and implemented in the haptic-VR environment. Following the development of the system, tests were carried out with the participation of three persons with Multiple Sclerosis. Two of the users showed significant improvement in their temporal performance, and one of them in the spatial performance. In overall the results suggest that the proposed method can be effectively employed for rehabilitation in complex movements; nevertheless the effectiveness must be better grounded with extensive clinical trials, especially when it comes to spatial performance.	Για να παρέχει πλήρη και εξειδικευμένη θεραπεία για τα άτομα με πολύπλοκες νευρολογικές βλάβες, όπως είναι τα άτομα με ΣΚΠ, ένα σύστημα αποκατάστασης θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται την ικανότητα των ρομποτικών συστημάτων να παρέχουν ανάδραση δύναμης και ικανότητα μέτρησης, σε περίπλοκες τρισδιάστατες κινήσεις. Η εργασία αυτή επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ενός ρομποτικού-απτικού συστήματος για άτομα με ΣΚΠ το οποίο μπορεί να παρέχει θεραπεία και αξιολόγηση σε περίπλοκες κινήσεις στον τρισδιάστατο χώρο. Συγκεκριμένα η NHPT (Nine–Hole–Pegboard-Test) εξομοιώθηκε σε ένα εικονικό περιβάλλον στο οποίο οι δυνάμεις αποκατάστασης επιτυγχάνονται τη χρήση ενός ρομποτικού βραχίονα τύπου απτικής διεπαφής, έξι βαθμών ελευθερίας, ο οποίος μπορεί επίσης να παρέχει κιναισθητικές και απτικές πληροφορίες. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν δοκιμές με υγιή άτομα όπως και με άτομα με ΣΚΠ οι οποίες επέτρεψαν την αναγνώριση και σύγκριση κινηματικών χαρακτηριστικών των δύο ομάδων. Περαιτέρω δοκιμές έγιναν με τη συμμετοχή τριών ατόμων με ΣΚΠ. Οι δύο χρήστες έδειξαν σημαντική βελτίωση στις χρονικές επιδόσεις τους, και ένας χρήστης στις χωρικές επιδόσεις. Σε γενικές τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η προτεινόμενη μέθοδος είναι αποτελεσματική για την αποκατάσταση ατόμων με ΣΚΠ σε σύνθετες κινήσεις. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα της κίνησης πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω με πιο εκτεταμένες κλινικές μελέτες.
+331	526	526	Advanced systems for the enhancement of the environmental performance of wineries - wastewater purification combining biological, advanced chemical and reverse osmosis treatment	Προηγμένα συστήματα για την βελτιστοποίηση της περιβαλλοντικής απόδοσης των οινοποιείων – επεξεργασία υγρών αποβλήτων οινοποιείου με χρήση συνδυασμένων βιολογικών μεθόδων, προηγμένης χημικής οξείδωσης και αντίστροφης όσμωσης	The presence of high organic and inorganic compounds, and the spatio-temporal dynamics of winery wastewater among and within wineries, makes the treatment of winery wastewater challenging. The various wine processing systems applied at each winery, generate wastewater with specific properties, and therefore, establishing a general agreement on the most suitable cost-effective technology for the treatment of this wastewater stream does not seem feasible. Several winery wastewater treatment technologies are available, but the development of alternative ones is essential, in order to increase their efficiency and decrease the investment and operational costs. Five underlying objectives were set to fulfill the overall target of this dissertation. The first was to investigate and identify the environmental impacts related to the wine production process, using Cyprus wineries as a case study, and the various actions that could be implemented by wineries, in order to minimize or eliminate these impacts. The second objective was to investigate the application of an advanced chemical oxidation process (AOP), and specifically the solar photo-Fenton process, as post-treatment, for the removal and the possible mineralization of the organic content of winery effluents, which have been pretreated by a biological process, i.e. (a) a Sequencing Batch Reactor (SBR), and (b) a Membrane Bioreactor (MBR), at a bench- and a pilot-scale setup. The results obtained by the bench- and the pilot-scale experiments indicated that solar photo-Fenton is very efficient for the treatment of both biologically pretreated flows, yielding, after the end of the treatment, high removal of the organic content, as well as complete reduction of the toxicity towards D. magna, and significant reduction of the phytotoxicity towards the three plant species examined. The combined MBR + solar Fenton process seems to be a more effective technology for winery wastewater treatment than the combined SBR + solar Fenton, since the first one can reduce the organic pollutants in the winery effluent to values well below those included in the Cypriot discharge limits. The third objective was the monitoring of the efficiency of the solar Fenton as post-treatment of the most efficient biological treatment (i.e. MBR) at an industrial scale, which led to the conclusion that no significant differences with regard to the organic content removal, as well as toxicity reduction should be expected, when upscaling the process from the pilot to industrial level. The fourth objective of this thesis was to investigate the efficiency of a membrane separation process, and specifically reverse osmosis (RO), for the treatment of raw winery wastewater, as an alternative to the biological and advanced treatment. RO achieved high levels of purification of the winery wastewater, and resulted in a permeate, which can be discharged in aquatic systems or to be reused in winery cleaning processes. The last objective of this thesis was to establish the overall ownership cost of an MBR, a solar Fenton system, and an RO system, the combination of which may represent an integrated system for complete management of winery wastewater, based on a typical medium-size winery that produces an average of 50 m3 of wastewater per day.	Η ταυτόχρονη παρουσία υψηλών συγκεντρώσεων οργανικών και ανόργανων ενώσεων, καθώς και η διαχρονική διακύμανση των συγκεντρώσεων τους που παρατηρείται σε κάθε οινοποιείο, αλλά και από οινοποιείο σε οινοποιείο, καθιστά την επεξεργασία αυτών των αποβλήτων μια μεγάλη πρόκληση. Επίσης, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αποβλήτων οινοποιείου είναι συγκεκριμένα για κάθε οινοποιείο λόγω των διαφορετικών επεξεργασιών που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτό και ως εκ τούτου, μια γενική συμφωνία σχετικά με την καταλληλότερη και την οικονομικά αποδοτικότερη τεχνολογία για την επεξεργασία των αποβλήτων αυτών δεν είναι μέχρι σήμερα εφικτή. Η ανάπτυξη εναλλακτικών τεχνολογιών για την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων οινοποιείου είναι απαραίτητη, παρά τη διαθεσιμότητα διαφόρων τεχνολογιών, με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους και την ταυτόχρονη μείωση του κόστους επένδυσης και λειτουργίας. Η παρούσα διατριβή έχει πέντε κύριους ερευνητικούς στόχους. Ο πρώτος ήταν να διερευνηθούν και να προσδιοριστούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τη διαδικασία παραγωγής κρασιού, μελετώντας ��ην περίπτωση των οινοποιείων της Κύπρου και να προσδιοριστούν στη συνέχεια οι διάφορες δράσεις που μπορούν να εφαρμοστούν από τα οινοποιεία, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν ή ακόμα και να εξαλείψουν τις επιπτώσεις αυτές. Ο δεύτερος στόχος ήταν να μελετηθεί η εφαρμογή μιας προχωρημένης διεργασίας οξείδωσης, και συγκεκριμένα της ηλιακής οξείδωσης Fenton, ως μετ-επεξεργασία, για την απομάκρυνση και την πιθανή ανοργανοποίηση του οργανικού περιεχομένου των υγρών αποβλήτων οινοποιείου, τα οποία έχουν ήδη υποστεί βιολογική επεξεργασία με (α) sequential batch reactor (SBR) και (β) με βιοαντιδραστήρα μεμβρανών, σε εργαστηριακή και πιλοτική κλίμακα. Τα αποτελέσματα από τα εργαστηριακής και πιλοτικής κλίμακας πειράματα έδειξαν ότι η ηλιακή οξείδωση Fenton είναι πολύ αποδοτική στην επεξεργασία και των δύο βιολογικά επεξεργασμένων αποβλήτων, πετυχαίνοντας μετά το τέλος της επεξεργασίας σημαντική μείωση του οργανικού φορτίου, εξάλειψη της τοξικότητας ως προς το μικροοργανισμό D. magna και σημαντική μείωση της φυτοτοξικότητας ως προς τα τρία φυτά που μελετήθηκαν. Η συνδυασμένη επεξεργασία με τη χρήση βιοαντιδραστήρα μεμβρανών ακολουθούμενη από ηλιακή οξείδωση Fenton, φαίνεται να είναι πιο αποδοτικό σύστημα για την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων οινοποιείου. Ο τρίτος στόχος ήταν η εφαρμογή της ηλιακής οξείδωσης Fenton σε βιομηχανική κλίμακα, ως μετ-επεξεργασία της βιολογικής επεξεργασίας με τη χρήση βιοαντιδραστήρα μεμβρανών, η οποία οδήγησε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στη μείωση τόσο του οργανικού φορτίου όσο και της τοξικότητας, όταν αυξάνεται η κλίμακα σε βιομηχανικό επίπεδο. Ο τέταρτος στόχος ήταν να εξεταστεί η απόδοση μιας διεργασίας διαχωρισμού με μεμβράνες, και συγκεκριμένα της αντίστροφης όσμωσης, προκειμένου να υπάρξει μια ολοκληρωμένη εικόνα για την επεξεργασία αυτών των βιομηχανικών αποβλήτων. Η αντίστροφη όσμωση κατάφερε να επιτύχει υψηλού επιπέδου επεξεργασία των υγρών αποβλήτων οινοποιείου, και οδήγησε στη δημιουργία ενός διηθήματος (permeate), το οποίο μπορεί να διατεθεί με ασφάλεια σε υδάτινα συστήματα ή να επαναχρησιμοποιηθεί στο οινοποιείο στις διάφορες διαδικασίες καθαρισμού. Ο τελευταίος στόχος της διδακτορικής διατριβής ήταν να προσδιοριστεί το συνολικό κόστος ιδιοκτησίας ενός βιολογικού συστήματος μεμβρανών (MBR), ενός ηλιακού συστήματος Fenton και ενός συστήματος αντίστροφης όσμωσης (RO), ο συνδυασμός των οποίων μπορεί να αποτελέσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα πλήρους διαχείρισης των υγρών αποβλήτων οινοποιείου, για ένα μεσαίου μεγέθους οινοποιείο που παράγει κατά μέσο όρο 50 m3 υγρών αποβλήτων την ημέρα.
+332	414	490	Mids : a lightweight intrusion detection system for wireless sensor networks and the internet of things	MIDS: ένα ελαφρύ σύστημα ανίχνευσης παρεισδύσεων σε ασύρματα δίκτυα αισθητήρων και δίκτυα των πραγμάτων	Wireless sensor networks are used for critical applications due to their ability to provide low-cost, low-power, and diversified monitoring services. They also attract people with malicious intent who aim in disrupting the network by any means possible. Existing security methods fail in identifying unknown malicious attacks and require memory and power which are limited resources for WSNs. Intrusion Detection Systems (IDS) are found at the second line of security defense. They are engaged once the intruder has penetrated the first line of defense, the preventive layer. Most intrusion detection solutions for WSNs in the literature, are evaluated using simulation tools or mathematical models. We propose and evaluate mIDS; a run-time, low-memory overhead IDS that can detect unknown attacks by imposing minimum computation power. We implemented a monitoring tool in Contiki O/S, called RMT, that monitors and collects data from multiple network layers, in real time. RMT gathers statistics from the various sensor node's layers that can be customized to decrease memory cost. RMT provides monitoring information to an anomaly IDS, called mIDS, that detects attacks within the network. At an offline stage the data gathered from the RMT monitoring is analysed using the profiling statistical Binary Logistic Regression (BLR) to define normal sensor activity. To have a fine grain detection model both benign and viral behaviors are included to form the plane of what is normal behavior. We implemented routing WSN attacks that take advantage of the routing layer vulnerabilities to infect the sensor node. At run time, mIDS uses input data from RMT and the normal activity profile to detect abnormalities within the network. At prede_ned intervals mIDS analyses sensor node activity using the probability equation extracted at the offline stage using BLR. mIDS is currently installed at the constrained nodes and it is responsible for monitoring local sensor behavior. We developed BLR models for the routing and the MAC network layers to detect routing attacks. The BLR models that achieved 96% - 100% accuracy levels were the ones trained with routing layer data. We developed BLR models for each attack implemented and evaluated real time in three different topologies. Depending which BLR model raised an alarm, we can classify the type of the attack if it has Selective Forward and/or Blackhole or if the attack is of type Sinkhole. The BLR model for Sinkhole attack detected, in all network topologies the attack with no false alarms.	Τα Ασύρματα Δίκτυα Αισθητήρων (WSN) χρησιμοποιούνται για κρίσιμες εφαρμογές χάρη στην ικανότητά τους να παρέχουν χαμηλού κόστους, χαμηλής ισχύος, και διαφοροποιημένες υπηρεσίες παρακολούθησης. Επίσης, προσελκύουν και ανθρώπους με κακόβουλες προθέσεις που στοχεύουν στη διακοπή του δικτύου με κάθε δυνατό μέσο. Οι υφιστάμενες μέθοδοι ασφαλείας αποτυγχάνουν στον εντοπισμό αγνώστων κακόβουλων επιθέσεων και απαιτούν μνήμη και υπολογιστική ισχύ, στοιχεία τα όποια είναι περιοριστικά για τα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων. Τα Συστήματα Ανίχνευσης Παρεισδύσεων Δικτύου (IDS) βρίσκονται στη δεύτερη γραμμή της άμυνας και ενεργοποιούνται αφότου οι επιθέσεις έχουν διεισδύσει την πρώτη γραμμή της άμυνας, το προληπτικό στρώμα. Οι περισσότερες μέθοδοι ανίχνευσης εισβολέων για ασύρματα δίκτυα αισθητήρων στη βιβλιογραφία, αξιολογούνται με τη χρήση εργαλείων προσομοίωσης ή με μαθηματικά μοντέλα. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή παρουσιάζουμε το εργαλείο mIDS, το οποίο έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει άγνωστες επιθέσεις, σε πραγματικό χρόνο με τη χρήση ελάχιστης ισχύς υπολογισμού και μνήμης. Δημιουργήσαμε και εφαρμόσαμε ένα εργαλείο παρακολούθησης στο λειτουργικό σύστημα Contiki O/S, το RMT, το οποίο παρακολουθεί και συλλέγει δεδομένα από πολλαπλά επίπεδα του δικτύου, σε πραγματικό χρόνο. Το εργαλείο RMT συγκεντρώνει στατιστικά στοιχεία από τα διάφορα επίπεδα του αισθητήρα και έχει τη δυνατότητα προκαθορισμού, τόσο των επίπεδων, όσο και των παραμέτρων που θα συλλέξει, ώστε ν�� μειώσει τη χρήση μνήμης. Το RMT παρέχει πληροφορίες παρακολούθησης σε Συστήματα Ανίχνευσης Παρεισδύσεων Δικτύου (IDS), το mIDS, το οποίο ανιχνεύει επιθέσεις εντός του δικτύου. Σε μια εκτός σύνδεσης διαδικασία, τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από την παρακολούθηση που διενεργεί το RMT αναλύονται χρησιμοποιώντας το στατιστικό εργαλείο Binary Logistic Regression (BLR), για καθορισμό της συνήθους δραστηριότητας του αισθητήρα. Ένα ακριβές μοντέλο ανίχνευσης συμπεριλαμβάνει καλοήθεις και ιογενείς συμπεριφορές, ώστε να είναι δυνατή η διαμόρφωση του πεδίου φυσιολογικής συμπεριφοράς. Εφαρμόσαμε επιθέσεις WSN που εντοπίζουν και μεταχειρίζονται τις ευπάθειες των πρωτοκόλλων στο επίπεδο δρομολόγησης για επιμόλυνση του αισθητήρα. Κατά το χρόνο εκτέλεσης, το mIDS χρησιμοποιεί δεδομένα καταχώρησης από το RMT και το προφίλ κανονικής δραστηριότητας, με σκοπό την ανίχνευση ανωμαλιών εντός του δικτύου. Σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα, το mIDS αναλύει τη δραστηριότητα του αισθητήρα, χρησιμοποιώντας την εξίσωση πιθανοτήτων η οποία προέκυψε κατά την εκτός σύνδεσης διαδικασία με τη χρήση του BLR. Το mIDS προς το παρόν έχει εγκατασταθεί στους περιοριστικούς αισθητήρες με σκοπό την παρακολούθηση της δραστηριότητας του τοπικού αισθητήρα. Έχουμε αναπτύξει μοντέλα BLR για τη δρομολόγηση και για τα διαδικτυακά επίπεδα MAC, για την ανίχνευση επιθέσεων δρομολόγησης. Τα μοντέλα BLR τα οποία πέτυχαν 96 % - 100 % ακρίβεια ήταν αυτά που «εκπαιδεύτηκαν» με τα δεδομένα του επίπεδου δρομολόγησης. Επίσης, έχουμε αναπτύξει μοντέλα BLR για κάθε επίθεση, τα οποία εφαρμόζονται και αξιολογούνται σε πραγματικό χρόνο σε τρεις διαφορετικές τοπολογίες. Αναλόγως με το ποιο BLR μοντέλο παρουσίαζε προειδοποίηση, ήταν δυνατός ο προσδιορισμός του είδους της επίθεσης, κατά πόσο ο ιός είναι τύπου Selective Forward ή Blackhole ή αν η επίθεση είναι τύπου Sinkhole. Το μοντέλο BLR συγκεκριμένα για την επίθεση τύπου Sinkhole ανίχνευσε την επίθεση σε όλες τις διαδικτυακές τοπολογίες με 100% ακρίβεια.
+333	260	262	The development of students’ ability in 3D geometry	Ανάπτυξη της ικανότητας των μαθητών στις έννοιες της γεωμετρίας του χώρου	The purpose of this study was to develop a unified theoretical model that describes eleven to fifteen years old students’ ability in 3D geometry. Two hundred and sixty nine students participated in the study. Two tests were administered (the first one examined students’ spatial ability and the second one examined their ability in 3D geometry). Clinical interviews were also conducted to further investigate and analyze their reasoning. The results of the study showed that students’ ability in 3D geometry can be described across six dimensions: (a) identification and construction of nets, (b) manipulation of the different representations of 3D objects, (c) spatial structuring, (d) identification of solids and their elements, (e) measurement of surface and volume of 3D objects, and (f) comparison of the elements and properties of solids. Students’ spatial ability is a strong predictive factor of students’ ability in 3D geometry. The development of students’ ability in 3D geometry follows four levels of thinking. The main characteristic of the students of the first level is the fact they can do nothing without manipulating a real object (manipulative level). The students of the second level take advantage of their prior knowledge and intuitive thinking to overcome the difficulties they face to handle 2D representations of 3D objects (intuitive level). The students of the third level manipulate different representations of the 3D objects (representative level). Finally, the students of the fourth level visualize 3D objects, construct and manipulate mental images and grasp geometrical properties in solids and in the space (relational level).	Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου που να περιγράφει την ανάπτυξη της ικανότητας μαθητών ηλικίας έντεκα με δεκαπέντε ετών στις έννοιες της γεωμετρίας του χώρου. Στην έρευνα συμμετείχαν 269 μαθητές. Για τη συλλογή των δεδομένων της εργασίας χορηγήθηκαν δύο τεστ και πραγματοποιήθηκαν κλινικές συνεντεύξεις. Τα αποτελέσματα της εργασίας έδειξαν ότι η ικανότητα των μαθητών στις έννοιες της γεωμετρίας του χώρου αναλύεται σε έξι διαστάσεις: (α) «αναγνώριση και κατασκευή αναπτυγμάτων», (β) «χειρισμός διαφορετικών μορφών αναπαράστασης τρισδιάστατων αντικειμένων», (γ) «διάταξη αντικειμένων στο χώρο», (δ) «αναγνώριση στερεών και των συστατικών τους στοιχείων», (ε) «μέτρηση επιφάνειας και αντίληψη χωρητικότητας τρισδιάστατων αντικειμένων χωρίς τη χρήση τύπων», και (στ) «συλλογισμός για σχέσεις μεταξύ στοιχείων και ιδιοτήτων στερεών». Η ικανότητα αντίληψης των εννοιών του χώρου αποτελεί ισχυρό παράγοντα πρόβλεψης της ικανότητας των μαθητών στις έξι διαστάσεις της ικανότητας στις έννοιες της γεωμετρίας του χώρου, η οποία ακολουθεί τέσσερα ιεραρχικά επίπεδα σκέψης. Οι μαθητές του πρώτου επιπέδου χρειάζεται να εργαστούν με κάποιο υλικό, για να απαντήσουν σε οποιοδήποτε έργο (χειριστικό επίπεδο). Οι μαθητές του δεύτερου επιπέδου αξιοποιούν τη διαισθητική τους αντίληψη, για να επιλύσουν τα προβλήματα που προκύπτουν από τη δυσκολία χειρισμού των δισδιάστατων μορφών αναπαράστασης των στερεών (διαισθητικό επίπεδο). Οι μαθητές του τρίτου επιπέδου αναπτύσσουν τις κατάλληλες νοητικές εικόνες που είναι απαραίτητες για το χειρισμό εννοιών της γεωμετρίας του χώρου (αναπαραστατικό επίπεδο). Οι μαθητές του τέταρτου επιπέδου συσχετίζουν και οικοδομούν σε ένα ενιαίο νοητικό μοντέλο τη νοητική αναπαράσταση ενός τρισδιάστατου αντικειμένου, τις ιδιότητές του και τις γεωμετρικές του σχέσεις με άλλες έννοιες (συσχετιστικό επίπεδο).
+334	258	280	Synthesis of reactive structures by ball milling and ultrasonic consolidation	Σύνθεση αντιδρουσών δομών με μηχανική άλεση και υπερηχητική συσσωμάτωση	Nanoscale and microscale heating sources, produced by methods have received increasing attention in recent years as enabling tools for nanofabrication/-manufacturing. Multilayer films/foils (MFs) employed as nanoheater sources appear very promising in thermal nanotechnology, since they can be ignited relatively easily with a low-energy spark from a battery, and show self-propagating exothermic reactions (SPER). However, the usage of MFs is restricted due to their high production costs. This thesis was directed towards finding a way of approaching the exothermic behaviour of MFs by producing reactive compacts using mainly Ball Milling (BM), and Ultrasonic Powder Consolidation (UPC). BM experiments performed on Al/Ni powder mixtures showed that highly reactive compacts with nanoscale lamellae can be produced that exhibit similar thermal and phase formation characteristics to MFs with nanoscale bilayer thicknesses, albeit at lower thermal front velocities. Ignition experiments indicated near adiabatic reactions occurring within the pellets, which could be relatively easily ignited with a locally applied small propane torch. Low-energy BM of Al/Ni particles with an overall composition of NiAl can produce powders with similar lamella structures, which upon cold-compaction into pellets can be locally ignited using a low energy spark from a battery and react in a self-propagating manner with uniform thermal fronts having velocities up to 0.24 m/s. UPC was mainly used for the synthesis compacts. Powder consolidation was achieved by a multistep procedure involving simultaneous application of pressure and ultrasonic vibrations. Short processing times and non-requirement of special processing conditions make the ultrasonic powder consolidation process very promising.	Πηγές ενέργειας στη νανο- και στη μικο- κλίμακα έχουν ελκύσει το ενδιαφέρον ως πιθανά ικανά εργαλεία στη νανοκατασκευστική και μικροκατασκευαστική. Υπερλεπτά πολύστρωματικά υμένια (ΠΥ) χρησιμοποιούνται σαν νανοθερμικές πηγές, και εμφανίζονται υποσχόμενα στη θερμική νανοτεχνολογία, αφού μπορούν να διεγερθούν με χαμηλής ενέργειας σπίθα από μια μπαταρία και εκθέτουν αντιδράσεις εξώθερμης αυτό-διάδοσης (ΑΕΑΔ). Ωστόσο, η χρήση ΠΥ περιορίζεται λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής. Αυτή η διατριβή είχε σαν στόχο την αναζήτηση τρόπου προσέγγισης της εξώθερμης συμπεριφοράς των ΠΥ με την παραγωγή αντιδρουσών συσσωματωμάτων χρησιμοποιώντας Μηχανική Άλεση (ΜΑ) και Υπερηχητική Συνένωση Κόνεων (ΥΣΚ). Πειράματα ΜΑ εκτελέστηκαν σε αναμειγμένες σκόνες Al/Ni έχουν δείξει ότι μπορούν να παραχθούν συσσωματώματα που αποτελούνται από λεπτά-στρώματα στη νανοκλίμακα. Αυτές οι σκόνες έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια σε θερμική ανάπτυξη και χημικό σχηματισμό με αυτά των ΠΥ τα οποία έχουν διπλοστρωματικά υμένια στη νανοκλίμακα, μολονότι με χαμηλότερες ταχύτητες θερμικών μετώπων. Πειράματα θερμικής ανάφλεξης έχουν δείξει ότι σχεδόν αδιαβατικές αντιδράσεις μπορούν να συμβούν στα συσσωματώματα, τα οποία μπορούν να αναφλεχθούν σχετικά εύκολα με την εφαρμογή τοπικά ενός μικρού πυρσού προπανίου. Σωματίδια Al/Ni με συνολική σύνθεση NiAl μπορούν να παράγουν σκόνες με παρόμοια λεπτά στρώματα στη δομή τους, τα οποία μετά από συσσωμάτωση σε θερμοκρασία δωματίου μπορούν να αναφλεχθούν με τη χρήση χαμηλής ενέργειας σπίθας από μια μπαταρία, και να αντιδράσουν με τρόπο αυτό-διάδοσης με ομοιόμορφα θερμικά μέτωπα τα οποία έχουν ταχύτητες μέχρι 0.24 m/s. Η μέθοδος ΥΣΚ χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τη σύνθεση συσσωματωμάτων σε θερμοκρασία δωματίου. Η συνένωση κόνεων είχε επιτευχθεί σε μια διαδικασία πολλών βημάτων η οποία ενέπλεκε ταυτόχρονη εφαρμογή πίεσης και υπερηχητικών κυμάτων. Ο μικρός χρόνος επεξεργασίας και η μη αναγκαιότητα ειδικών συνθηκών επεξεργασίας κάνουν την ΥΣΚ μια μέθοδο πολύ υποσχόμενη.
+335	284	294	Development and evaluation of a novel dynamic impact and sliding wear test (DIST)	Ανάπτυξη και αξιολόγηση καινοτόμου οργάνου τριβολογικών δοκιμών κρουσης και ολίσθησης	In this study, a novel operation principle of a new testing method (Dynamic Impact and Sliding Test – DIST) used for the tribological evaluation of bulk material and treatment surfaces under complex loading conditions is presented. The main characteristic of the method is that the tested coated surfaces are simultaneously subjected to sliding and impact loading. Such loading modes exist in many critical applications, from biomedical (e.g., hip/knee implants, heart valves) to automotive applications (e.g., diesel injectors, inlet/ outlet valves, cam shafts in internal combustion engines), in cutting tools etc. Instruments and techniques for combined loading situations (such as the proposed DIST) are a feasible way for fast, economical and reliable evaluation of complex tribo-systems with high practical and industrial interest. Expected benefits include the time and cost effective evaluation of various surfaces and the better understanding of their peculiarities under such multi-mode loading conditions. Some of the unique characteristics of the DIST are: novel method to combined impact and sliding testing; wear area in a single point; ability to pre-setting of desired maximum wear depth with submicron resolution and accuracy; programmable testing plan; material’s tribological response measured and recorded in real time and in combination with the new tribological performance criterions that propose can give as valuable qualitative and quantitative information’s. In order to confirm if the prototype sufficiently supports the operation principle that the design of the prototype is based on, the general potential of this new technique and also the prototype’s true response as estimated in terms of accuracy and repeatability, a series of initial tests were performed. The results from these preliminary trials are presented and discussed.	Στη διατριβή αυτή, παρουσιάζεται η αρχή λειτουργίας μιας νέας μεθόδου τριβολογικών δοκιμών για αξιολόγηση επικαλυμένων και μη επιφανειών υπό συνθήκες σύνθετης/ συνδιασμένης φόρτισης. Το κύριο χαρακτηριστικό της μεθόδου είναι ότι οι προς εξέταση επιφάνειες υποβάλλονται σε συνθήκες ταυτόχρονης κρούσης και ολίσθησης. Τέτοιου είδους φόρτωση συναντάται σε πλήθως κρίσιμων εφαρμογών, από την βιοϊατρική (π.χ., τα εμφυτεύματα ισχίου / γόνατος, καρδιακές βαλβίδες) σε εφαρμογές στην αυτοκινητοβιομηχανία (π.χ., μπεκ ψεκασμού καυσίμου, στις βαλβίδες εισαγωγής/ εξαγωγής και στους εκκεντροφόρους άξονες σε κινητήρες εσωτερικής καυσης ), σε κοπτικά εργαλεία κ.λπ. Όργανα και τεχνικές δοκιμών υπο συνθήκες συνδυασμένης φόρτωσης (όπως η προτεινόμενη DIST) είναι ένας εφικτός τρόπος για γρήγορη, οικονομική και αξιόπιστη αξιολόγηση πολύπλοκων τριβολογικών συστημάτων υψηλού πρακτικού και βιομηχανικού ενδιαφέροντος. Στα αναμενόμενα οφέλη περιλαμβάνεται η μείωση του χρόνου και του κόστους αλλά και η αύξηση της αποτελεσματικότητας της αξιολόγηση. Επίσης μπορεί να συνεισφέρει στην καλύτερη κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιαζουν οι επιφάνειες σε συνθήκες σύνθετης φόρτισης. Μερικά από τα μοναδικά χαρακτηριστικά της τεχνικής DIST είναι: καινοτόμα μέθοδος για συνδυασμένη κρούση και ολίσθηση, η ζώνη φθοράς είναι σημειακή, έχει δυνατότητα προεπιλογής του επιθυμητού μέγιστου βάθου φθοράς με υπομικρομετρική ανάλυση και ακρίβεια, δυνατότητα προγραματισμού του τρόπου εκτέλεσης της δοκιμής, η τριβολογική συμπεριφορά/ αποκριση του υλικού μετρώνται και καταγράφονται σε πραγματικό χρόνο σε συνδιασμό με τα νέα κριτήρια χαρακτηρισμού της τριβολογικής απόδοσης που προτείνονται μπορουν να μας δώσουν νέες ποιοτικές και ποσοτικές πληροφορίες. Για να διερευνηθεί κατα πόσο το πρωτότυπο όργανο υποστηρίζει επαρκώς την αρχή λειτουργίας στην οποια βασίστηκε ο σχεδιασμός του, αλλά και η γενική δυναμική/ προοπτική της νέας αυτής τεχνικής, αλλά η πραγματική απόκριση του πρωτοτύπου οργάνου όσον αφορά την ακρίβεια και την επαναληψιμότητα, πραγματοποιήθηκε μια σειρά από αρχικές δοκιμές. Τα αποτελέσματα από αυτές τις προκαταρκτικές δοκιμές παρουσιάζονται και αναλύονται.
+336	196	178	The scholia vetera to Sophocles’ Electra	Τὰ ἀρχαῖα σχόλια στὴν Ἠλέκτρα τοῦ Σοφοκλέους	The edition of the ancient scholia to Sophocles' Electra is designed to replace the corresponding part of the Teubner text published in 1888. It is the first to rely on a complete scrutiny of the sources of the text and the conjectural activity of scholars, but is also characterised by a fresh methodological approach: the transmission of scholia is prone to creating different versions of basically the same material, and to making conflations of originally distinct entities; in the English preface these transmissional peculiarities guide the editor in establishing a methodology which is appropriate both for analysing the manuscript tradition and composing the critical text of the Electra scholia. By applying this working tool, the editor is the first to restore the scholia to the Electra in a textual state which is arguably the earliest we can recover, and is free of contradictions, unacceptable repetitions, and hybridisation or blending of elements from different versions. The critical text is accompanied by a detailed apparatus criticus, and is contextualised in its scholarly tradition by means of a rich collection of parallel passages. Extensive indices are provided at the end of the book.	Η έκδοση των αρχαίων σχολίων στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή σκοπό έχει να αντικαταστήσει την πεπαλαιωμένη έκδοση του ιδίου κειμένου από τον Πέτρο Παπαγεωργίου (Teubner, 1888). Είναι η πρώτη έκδοση που στηρίζεται σε εξονυχιστική διερεύνηση όλων των πηγών του κειμένου και των εικασιών των λογίων. Επίσης χαρακτηρίζεται από τη χρήση πρωτότυπης μεθοδολογίας: η παράδοση των σχολίων τείνει να δημιουργεί διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ουσιαστικά ύλης και συμπιλήσεις ανεξαρτήτων αρχικώς σχολίων. Αυτές ακριβώς οι ιδιαιτερότητες αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση της κατάλληλης μεθοδολογίας τόσο για την ανάλυση της χειρόγραφης παράδοσης όσο και για τη σύσταση του κριτικού κειμένου των σχολίων της Ηλέκτρας. Εφαρμόζοντας αυτή τη μεθοδολογία ο εκδότης αποκαθιστά για πρώτη φορά τα σχόλια της Ηλέκτρας σε μια μορφή η οποία είναι κατά τεκμήριον η αρχαιότερη που μπορούμε να προσεγγίσουμε και η οποία δεν βαρύνεται από αντιφάσεις, αφόρητες παλιλλογίες ή ανάμειξη στοιχείων από διαφορετικές εκδοχές. Το κριτικό κείμενο συνοδεύεται από λεπτομερές κριτικό υπόμνημα και τίθεται στο φιλολογικό του πλαίσιο με τη βοήθεια πλούσιου υπομνήματος παράλληλων χωρίων. Η έκδοση αποπερατώνεται με εκτεταμένα ευρετήρια.
+337	438	383		Η τοπογραφία της ανθρώπινης εγκατάστασης στην Κύπρο κατά την πρώιμη και μέση χαλκοκρατία	This thesis studies the topography of human settlement in Cyprus during the Early and Middle Cypriot period, a period spanning about 900 years (ca. 2400-1500 B.C.). Towards the fulfillment of the aims of the thesis a Catalogue was compiled, containing all the sites where remains of this period have been located (486 sites). The study and analysis of the geographical distribution and time duration of the sites were conducted in order to outline the changes that took place in the social structure, as traced on topography. In order to achieve accuracy in the documentation of the changes that took place in topography, the geographical space and the time span covered by this thesis are divided according to the following method: The geographical space of Cyprus is divided into twelve geographical Regions, in order to verify if the phenomena noted on topography vary in the different regions of the island. As far as space is concerned three more variables are studied, (a) the proximity to the cupriferous geological strata, (b) the proximity to the sea coast and (c) the elevation. In order to study these variables, the area of the island is divided into six Zones and three Elevation Zones. The time span is divided into five chronological horizons. The distribution of sites in the different regions and zones is studied within the frame of the five chronological horizons. The shifts in topography documented by the present thesis indicate that the structure of society of the island during the Early and Middle Cypriot period did not remain static. On the contrary, three historic episodes come to light: (a) The process from the foundation of a new system of social structure to its expansion and its consolidation throughout the island. (b) The process from the culmination of the new system to a period of serious alterations. (c) The process from the period of alterations to the transformation which comprises the initial phase of urbanization that occurred during the Late Cypriot period. The thesis was divided into five parts. The First Part is the presentation of the trends and problems that have been dominant during the previous research on the topography of Early and Middle Cypriot period until today. The Second Part is the presentation of the methodology that the present study has followed in order to document the geographical distribution and the time duration of the sites. The Third Part is the Catalogue of the 486 sites. In the Fourth Part, following the dating of each site, the geographical distribution of the sites is studied throughout the five chronological horizons. The Fifth Part presents the conclusions of the present study.	Η παρούσα εργασία εξετάζει την τοπογραφία της ανθρώπινης εγκατάστασης στην Κύπρο κατά την Πρώιμη και Μέση Χαλκοκρατία, μια περίοδο 900 περίπου χρόνων (ca. 2400-1500 π.Χ.). Για τους σκοπούς της έρευνας συντάχτηκε Κατάλογος με όλες τις θέσεις όπου εντοπίστηκαν κατάλοιπα αυτής της περιόδου (486 θέσεις). Η εξέταση και η ανάλυση της γεωγραφικής κατανομής και της χρονικής διάρκειας των θέσεων γίνεται με στόχο να ανιχνευθούν οι αλλαγές που σημειώνονται στην οργάνωση της κοινωνίας, όπως αυτές αποτυπώνονται στην τοπογραφία. Για να καταγραφούν με ευκρίνεια οι μεταβολές που σημειώνονται στην τοπογραφία, ο γεωγραφικός χώρος και η χρονική διάρκεια που καλύπτει η παρούσα έρευνα υποδιαιρούνται με βάση την ακόλουθη μέθοδο: Ο χώρος της Κύπρου διαιρείται σε δώδεκα γεωγραφικές Περιφέρειες, ώστε να διαπιστωθεί αν τα φαινόμενα της τοπογραφίας διαφοροποιούνται στις διάφορες περιοχές του νησιού. Εξετάζονται άλλες τρεις μεταβλητές σε σχέση με τον χώρο, (α) η εγγύτητα στα χαλκοφόρα γεωλογικά στρώματα, (β) η εγγύτητα στις θαλάσσιες ακτές και (γ) το υψόμετρο. Για να εξεταστούν αυτές οι παράμετροι, ο χώρος του νησιού διαιρείται σε έξι Ζώνες και τρεις Υψομετρικές Ζώνες. Η χρονική διάρκεια διαιρείται σε πέντε χρονολογικούς ορίζοντες. Η κατανομή των θέσεων στις διάφορες περιφέρειες και ζώνες εξετάζεται στα πλαίσια των πέντε χρονολογικών οριζόντων. Οι μεταβολές που κατέγραψε η παρούσα έρευνα στην τοπογραφία καταδεικνύουν πως η οργάνωση της κοινωνίας στο νησί κατά την Πρώιμη και Μέση Χαλκοκρατία δεν παρέμεινε στατική. Αντίθετα, διακρίνονται τρία ιστορικά επεισόδια: (α) Από την εγκαθίδρυση ενός νέου συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας στην επέκταση και εμπέδωση του σε όλο το νησί. (β) Από το μέγιστο σημείο ακμής του νέου συστήματος σε μια περίοδο σοβαρών ανακατατάξεων. (γ) Από την περίοδο των ανακατατάξεων στη μετεξέλιξη που καθόρισε την εναρκτήρια φάση της αστικοποίησης της Ύστερης Κυπριακής Χαλκοκρατίας. Η εργασία διαιρέθηκε σε πέντε μέρη. Στο Πρώτο Μέρος παρουσιάζονται οι τάσεις και τα προβλήματα που κυριάρχησαν στην έρευνα για την τοπογρα��ία της Πρώιμης και Μέσης Κυπριακής Χαλκοκρατίας μέχρι σήμερα. Στο Δεύτερο Μέρος παρουσιάζεται η μεθοδολογία που ακολουθεί η παρούσα έρευνα για να καταγράψει τη γεωγραφική ταυτότητα και τη χρονική διάρκεια των θέσεων. Το Τρίτο Μέρος είναι ο Κατάλογος των 486 θέσεων. Στο Τέταρτο Μέρος, αφού χρονολογηθεί η κάθε θέση χωριστά, αναλύεται η γεωγραφική κατανομή των θέσεων στη διάρκεια των πέντε χρονολογικών οριζόντων. Στο Πέμπτο Μέρος παρατίθενται τα συμπεράσματα της έρευνας.
+338	496	510	Diverse roles of Focal Adhesion Kinase in vertebrate development	Ποικίλοι ρόλοι της κινάσης των εστιακών προσκολλήσεων στην ανάπτυξη των σπονδυλωτών	The Focal Adhesion Kinase (FAK) is a non-receptor tyrosine kinase crucial for integrin-extracellular matrix (ECM) signal transduction and involved in a wide variety of biological processes including cell adhesion and migration. FAK is necessary for embryonic development since targeted disruption of the FAK gene in mice results in embryonic lethality due to general mesodermal deficiency. However, its specific roles in embryogenesis remain largely unknown. In this study, we explored FAK function during vertebrate embryonic development using Xenopus laevis as a model system. By generating a powerful dominant negative of FAK we managed to address FAK function in the early embryo. FAK inhibition in the dorsal mesoderm elicited defects similar to those reported in FAK null mice but in addition, revealed that FAK’s centrosomal function during mitosis is essential for mesodermal survival. FAK inhibition in the prospective neuroectoderm however, uncovered a previously unidentified role of FAK during Xenopus gastrulation. Specifically, we show that FAK is necessary during epiboly, the morphogenetic movement that allows the ectoderm to encompass the entire embryo. We show that a fibronectin-derived signal transduced by FAK governs cell polarity and cell intercalation of ectodermal cells during epiboly. Moreover, failure of epiboly results in gastrulation arrest that can be rescued by both mechanical and pharmacological release of tension within the tissue, demonstrating that epiboly is permissive for gastrulation and furthering our mechanobiological understanding of gastrulation. Additional work revealed a conserved role of FAK in the control of spindle orientation in several tissues including mammalian cells in culture and epithelial organs in the vertebrate embryo. One of the mechanisms by which the spindle is oriented is through sensing of external forces. However, how are these forces sensed and translated into biochemical signals intracellularly to orient the spindle is poorly understood. In this study we provide the first evidence of the molecular link between external mechanical stimuli and spindle orientation. We show that force sensing is achieved through ligand independent integrin β1 activation at the lateral cortex of mitotic cells. We go on to show that this activation elicits the recruitment of several focal adhesion proteins including FAK, p130Cas and Src to the lateral cortex to form a Cortical Mechanosensory Complex (CMC) which is responsible for the transduction of the signal to the spindle. Further analysis revealed that all three members of the CMC and interactions between them are essential for spindle orientation, providing mechanistic details with respect to the manner in which the CMC operates. Specifically, we propose that polarized activation of integrin β1 leads to the asymmetric recruitment of CMC proteins at the mitotic cortex. This results in the phosphorylation of p130Cas through a FAK/Src complex which, through a yet undefined mechanism, aligns the spindle with the major external force vector. These findings show that focal adhesion proteins can transduce external mechanical stimuli to the cell in the absence of extracellular ligands and suggest that evolutionary they were adapted for both adhesion dependent and independent functions.	Η κινάση των εστιακών προσκολλήσεων (Focal Adhesion Kinase, FAK) είναι μία μη-υποδοχέας κινάση τυροσίνης σημαντική για σηματοδότηση προερχόμενη από αλληλεπιδράσεις ιντεγκρινών-εξωκυττάριου υποστρώματος και εμπλέκεται σε διαδικασίες κυτταρικής προσκόλλησης και μετανάστευσης. Η FAK είναι απαραίτητη στην εμβρυική ανάπτυξη, καθώς ποντίκια με διαγραφή του γονιδίου της FAK παρουσιάζουν εμβρυι��ό θάνατο λόγω ελαττωματικής μορφογένεσης του μεσοδέρματος. Παρόλα αυτά, οι συγκεκριμένοι ρόλοι της πρωτεΐνης FAK στην εμβρυογένεση παραμένουν ως επί το πλείστον άγνωστοι. Σε αυτή τη μελέτη, διερευνήσαμε τη λειτουργία της FAK κατά την εμβρυική ανάπτυξη των σπονδυλωτών χρησιμοποιώντας ως πειραματικό μοντέλο το βάτραχο Xenopus laevis. Δημιουργώντας ένα ισχυρό πρωτεϊνικό αναστολέα της FAK καταφέραμε να χαρακτηρίσουμε το ρόλο της στο πρώιμο έμβρυο. Αναστολή της FAK στο ραχιαίο μεσόδερμα οδήγησε σε φαινότυπο παρόμοιο με αυτόν των ποντικών που δεν εκφράζουν FAK και επιπλέον, αποκάλυψε ότι η λειτουργία της FAK στα κεντροσωμάτια κατά τη μίτωση είναι σημαντική στην επιβίωση του μεσοδέρματος. Αναστολή της FAK στο νευροεκτόδερμα οδήγησε στην ανακάλυψη ενός νέου ρόλου κατά τη γαστριδίωση. Συγκεκριμένα, δείχνουμε ότι η FAK είναι απαραίτητη κατά την επιβολή, τη μορφογενετική κίνηση που επιτρέπει στο εκτόδερμα να περικλείσει το έμβρυο. Δείχνουμε ότι η σηματοδότηση προερχόμενη από φιμπρονεκτίνη κατά την επιβολή μεταδίδεται μέσω της FAK με ως αποτέλεσμα να ρυθμίζεται η πολικότητα και παρεμβολή των εκτοδερμικών κυττάρων. Επιπλέον, αποτυχία της επιβολής οδηγεί στο σταμάτημα της γαστριδίωσης, ένας φαινότυπος που διασώζεται με μηχανική ή φαρμακολογική ελευθέρωση της τάσης στον ιστό, αποδεικνύοντας ότι η επιβολή παίζει ένα επιτρεπτικό ρόλο στη γαστριδίωση και επεκτείνοντας την μηχανοβιολογική κατανόηση της γαστριδίωσης. Περαιτέρω πειραματικές διεργασίες ανακάλυψαν ένα συντηρημένο ρόλο της FAK στη ρύθμιση του προσανατολισμού της μιτωτικής ατράκτου σε διάφορους ιστούς, συμπεριλαμβανομένων θηλαστικών κυττάρων σε καλλιέργεια και επιθηλιακά όργανα στο έμβρυο. Ένας από τους μηχανισμούς με τους οποίους η μιτωτική άτρακτος προσανατολίζεται είναι μέσω αναγνώρισης εξωτερικών δυνάμεων. Όμως, είναι ελάχιστα κατανοητό το πώς αυτές οι δυνάμεις αναγνωρίζονται και μεταφράζονται ενδοκυτταρικά σε βιοχημικά σήματα. Σε αυτή τη μελέτη παρέχουμε τα πρώτα στοιχεία της μοριακής σύνδεσης μεταξύ των εξωκυτταρικών μηχανικών ερεθισμάτων και του προσανατολισμού της ατράκτου. Δείχνουμε ότι η αναγνώριση των δυνάμεων επιτυγχάνεται μέσω ενεργοποίησης της ιντεγκρίνης β1 ανεξάρτητης της πρόσδεσης με συνδέτη, στον πλευρικό φλοιό των μιτωτικών κυττάρων. Αυτό οδηγεί στην προσέλκυση πρωτεϊνών των εστιακών προσκολλήσεων συμπεριλαμβανομένων της FAK, p130Cas και Src στον πλευρικό φλοιό για να σχηματίσουν ένα φλοιώδες μηχανοαισθητήριο σύμπλοκο (Cortical Mechanosensory Complex, CMC) το οποίο είναι υπεύθυνο για τη μεταγωγή του σήματος στην άτρακτο. Επιπλέον, δείχνουμε ότι τα μέλη του CMC και οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις είναι απαραίτητες για τον προσανατολισμό της ατράκτου, παρέχοντας λεπτομέρειες ως προς το μηχανισμό λειτουργίας του CMC. Προτείνουμε ότι η πολωμένη ενεργοποίηση της ιντεγκρίνης β1 οδηγεί στην ασύμμετρη προσέλκυση ��ων πρωτεϊνών του CMC στο μιτωτικό φλοιό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη φωσφορυλίωση της p130Cas μέσω ενός FAK/Src συμπλόκου το οποίο μέσω ενός απροσδιόριστου ακόμα μηχανισμού ευθυγραμμίζει την άτρακτο με το διάνυσμα της μεγαλύτερης εξωτερικής δύναμης. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι οι πρωτεΐνες των εστιακών προσκολλήσεων μπορούν να μεταδώσουν μηχανικά ερεθίσματα στο κύτταρο στην απουσία εξωκυτταρικών συνδετών και εισηγούνται ότι έχουν προσαρμοστεί για λειτουργίες εξαρτώμενες και ανεξάρτητες της κυτταρικής προσκόλλησης.
+339	474	515		Λεκτικές και εικονικές αναλογίες σε κείμενα: κατανόηση εννοιών των φυσικών επιστημών από μαθητές δημοτικού σχολείου: διδακτορική διατριβή	Previous research evidence indicates that the use of analogies can facilitate the comprehension of abstract concepts by primary school pupils. The facilitating effect of analogies depends on learners’ ability to easily identify similarities between the elements and the relations that describe a well known concept (base), and the elements and the relations that describe an unknown concept (target). The present study investigated the extent to which the use of textual and pictorial analogies can facilitate primary school pupils’ comprehension of abstract scientific concepts. The sample consisted of 714 fourth-, fifth-, and sixth-grade students (374 boys and 340 girls) from 40 intact classes from urban and rural areas. The pupils provided initially their demographic data and were then administered four pre-tests, the Raven’s progressive matrices test, two parts from the working memory test battery for children (Pickering & Gathercole, 2001), and an analogical reasoning test. The students from each intact class were randomly divided into 3 equal groups (two experimental groups and a control group). All students studied textual materials relating to the use of white blood cells, the process of photosynthesis and the structure of the animal cell. The students of the control group studied textual materials without any analogies, while the students of the first and second experimental groups studied texts with either only textual, or with textual and pictorial analogies, respectively. The students, after returning the respective textual materials, were administered a test including memory and inferential questions. They were also asked to select, among four devices whose their functioning was presented diagrammatically, a device that could be the best analogy for the functioning of the eye. After two months, students were administered another test that included only the same memory and inferential questions. Statistical analysis of the data identified some interaction effects among the independent variables of the study. The quantitative and qualitative analysis of the collected data clearly indicated that the students that studied texts with double analogies had significantly better achievement than all the other students in the post-tests and the delayed post-test. Older students also performed significantly better than younger students, and there was no significant difference between the performance of boys and girls. Students’ performance on both the post-tests and the delayed post-test could be significantly predicted by their achievement on the four pre-tests and their father education. The overall results indicate that the combined effect of textual and pictorial analogies contributed significantly to primary school pupils’ comprehension of abstract scientific concepts. The results also point to the need for a more systematic attempt to investigate the effectiveness of analogies (textual and pictorial) using more extensive interventions, or investing on modern technologies’ affordances. It also raises the need for effective use of analogies for teachers’ pre- and in-service training, and for the transformation of the school curriculum and books by inserting and integrating different analogies within them.	Αποτελέσματα προηγούμενων ερευνών έδειξαν ότι οι αναλογίες οδηγούν σε αποτελεσματική επεξεργασία αφηρημένων εννοιών, που πολλές φορές είναι δύσκολο να κατανοηθούν από μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι ο μαθητής μπορεί να αντιπαραβάλλει τα στοιχεία, και κυρίως τις σχέσεις που χαρακτηρίζουν μια γνωστή έννοια (βάση), με τα στοιχεία και τις σχέσεις που χαρακτηρίζουν μια άγνωστη έννοια (στόχος). Η παρούσα έρευνα διερεύνησε τη συμβολή λεκτικών και εικονικών αναλογιών για την κατανόηση αφηρημένων επιστημονικών εννοιών, από παιδιά Δημοτικού σχολείου Στην έρευνα έλαβαν μέρος 714 μαθητές (374 αγόρια και 340 κορίτσια Δ’, Ε’ και Στ’ τάξης) από 40 τάξεις δημοτικών σχολείων αστικής και αγροτικής περιοχής της Κύπρου. Οι μαθητές έδωσαν αρχικά πληροφορίες για τα δημογραφικά τους στοιχεία και συμπλήρωσαν τέσσερα προ-πειραματικά δοκίμια (το δοκίμιο με τις προοδευτικές μήτρες του Raven, δύο από τα μέρη του δοκιμίου μέτρησης της εργαζόμενης μνήμης μαθητών των Pickering και Gathercole (2001) και ένα δοκίμιο αναλογικής σκέψης). Ακολούθως, οι μαθητές κάθε τάξης χωρίστηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες (δύο πειραματικές ομάδες και μια ομάδα ελέγχου). Όλοι οι μαθητές μελέτησαν κείμενα που αφορούσαν τη χρησιμότητα των λευκών αιμοσφαιρίων, τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης και τη δομή και λειτουργία του κυττάρου. Τα κείμενα που μελέτησαν οι μαθητές της ομάδας ελέγχου δεν περιείχαν αναλογίες, ενώ οι μαθητές της πρώτης πειραματικής ομάδας μελέτησαν κείμενα με ενσωματωμένες γραπτές (λεκτικές) αναλογίες και οι μαθητές της δεύτερης κείμενα με λεκτικές και εικονικές αναλογίες (διπλές αναλογίες). Οι μαθητές, αφού επέστρεψαν τα κείμενα που μελέτησαν, απάντησαν σε δοκίμια με ερωτήσεις μνήμης και συμπερασματικές ερωτήσεις. Ζητήθηκε επίσης από τους μαθητές να επιλέξουν ανάμεσα από τέσσερις συσκευές, που η λειτουργία τους παρουσιάστηκε διαγραμματικά, εκείνη που, κατά τη γνώμη τους, αποτελούσε το κατάλληλο ανάλογο για τη λειτουργία του ματιού και να δικαιολογήσουν την απάντησή τους. Μετά την πάροδο δύο μηνών, οι μαθητές απάντησαν ξανά στις ίδιες ερωτήσεις μνήμης και τις συμπερασματικές ερωτήσεις. Με τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων της έρευνας, εντοπίστηκαν ορισμένες στατιστικά σημαντικές αλληλεπιδράσεις στις επιδόσεις των μαθητών, αλλά τόσο η ποσοτική, όσο και η ποιοτική ανάλυση, έδειξαν ότι οι μαθητές που μελέτησαν τα κείμενα με τις διπλές αναλογίες είχαν καλύτερες επιδόσεις από τους υπόλοιπους μαθητές στην μετα-πειραματική και την αργοπορημένη μετα-πειραματική εξέταση. Βρέθηκε επίσης ότι οι μεγαλύτεροι μαθητές είχαν στατιστικά καλύτερες επιδόσεις από τους μικρότερους μαθητές, αλλά δεν εντοπίστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των επιδόσεων αγοριών και κοριτσιών. Ακόμη βρέθηκε ότι η ηλικία και οι επιδόσεις των μαθητών στα τέσσερα προ-πειραματικά δοκίμια και το μορφωτικό επίπεδο του πατέρα είχαν σημαντική συμβολή στην πρόβλεψη των επιδόσεων των μαθητών τόσο στα μετα-πειραματικά όσο και στα αργοπορημένα μετα-πειραματικά δοκίμια. Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα των διπλών κυρίως αναλογιών για τη διδασκαλία αφηρημένων επιστημονικών εννοιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και την ανάγκη για συστηματικότερη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας των αναλογιών (λεκτικών και εικονικών) με παρεμβάσεις μεγαλύτερης διάρκειας, ή με αξιοποίηση τεχνολογικών εργαλείων και των δυνατοτήτων τους. Προβάλλεται επίσης η ανάγκη για συστηματική αξιοποίηση των αναλογιών στην προ-υπηρεσιακή και την ενδο-υπηρεσιακή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, αλλά και στα αναλυτικά προγράμματα και τα διδακτικά εγχειρίδια, αφού οι αναλογίες φαίνεται να αποτελούν ένα ισχυρό μαθησιακό εργαλείο.
+340	223	237	Asymptotic results for non I.I.D. multidimensionally indexed random variables	Ασυμπτωτικά αποτελέσματα για μη ανεξάρτητες και μη ισόνομες μεταβλητές με πολυδιάστατους δείκτες	A fast expanding field in Probability and Statistics is the field of multidimensionally indexed random variables. In this thesis we introduce asymptotic results for this type of random variables which are not necessarily independent and identically distributed. More specifically a new kind of dependence is introduced, the ρ-radius dependence, which is an extension of the notion of the m-dependence. See for example Berk (1973) and Shergin (1983). For multidimensionally indexed ρ-radius dependent random variables, classical asymptotic results are established, First, well known asymptotic results related to multidimensionally indexed random variables are stated without proofs. Then, a general technique is given which is subsequently used for the proofs of most of the asymptotic results. The first classical result presented, is the proof of the central limit theorem. Next, the Berry- Esseen theorem for multidimensionally indexed ρ-radius dependent random variables is given. In addition, the strong law of large numbers for multidimensionally indexed ρ-radius dependent random variables using classical techniques is proved. All the above results are proved for the case of two-dimensionally indexed random variables. The extension to higher dimensions can be easily done even though the notation might become quite complicated. Finally, various probability inequalities for non identically distributed random vari¬ables are established. These inequalities can easily be extended to multidimensionally indexed random variables.	Ο τομέας των τυχαίων μεταβλητών με πολυδιάστατους δείκτες είναι ένας πολύ γρήγορα αναπτυσσόμενος τομέας στις Πιθανότητες και στη Στατιστική. Η διατριβή αυτή πραγματεύεται ασυμπτωτικά αποτελέσματα για τις πιο πάνω τυχαίες μεταβλητές χωρίς κατ' ανάγκη, οι τυχαίες μεταβλητές να είναι ανεξάρτητες και ισόνομες. Για παράδειγμα δες Berk (1973) και Shergin (1983). Ειδικότερα, παρουσιάζουμε ένα νέο είδος εξάρτησης, την ακτινική εξάρτηση, η οποία είναι μία επέκταση της m-εξάρτησης. Για ακτινικά εξαρτημένες τυχαίες μεταβλητές με πολυδιάστατους δείκτες δίνονται κλασικά ασυμπτωτικά αποτελέσματα. Αρχικά διατυπώνονται γνωστά ασυμπτωτικά αποτελέσματα σχετικά με τυχαίες μεταβλητές με πολυδιάστατους δείκτες, χωρίς όμως να δίνονται αποδείξεις ή λεπτομέρειες. Στη συνέχεια, δίνεται η γενική τεχνική η οποία χρησιμοποιείται στην απόδειξη των πλείστων εκ των αποτελεσμάτων που παρουσιάζονται. Το πρώτο κλασσικό αποτέλεσμα που πραγματεύεται η διατριβή αυτή είναι η απόδειξη του Κεντρικού Οριακού Θεωρήματος. Ακολούθως, παρουσιάζεται το θεώρημα Berry-Esseen για ακτινικά εξαρτημένες τυχαίες μεταβλητές με πολυδιάστατους δείκτες. Επίσης, αποδεικνύεται ο Ισχυρός Νόμος των Μεγάλων Αριθμών για ακτινικά εξαρτημένες τυχαίες μεταβλητές με πολυδιάστατους δείκτες χρησιμοποιώντας κλασικές τεχνικές. Όλα τα πιο πάνω αποτελέσματα αποδεικνύονται για την περίπτωση των τυχαίων μεταβλητών με διδιάστατους δείκτες. Η επέκταση των αποτελεσμάτων σε διάσταση μεγαλύτερου βαθμού μπορεί να επιτευχθεί εύκολα αν και ο συμβολισμός μπορεί να γίνει αρκετά πολύπλοκος. Τέλος, αποδεικνύονται διάφορες ανισότητες πιθανότητας για μη ισόνομες τυχαίες μεταβλητές. Οι ανισότητες αυτές μπορούν εύκολα να γενικευθούν και στην περίπτωση των τυχαίων μεταβλητών με πολυδιάστατους δείκτες.
+341	523	528	Building Information Models for Damage Assessment, Cost Estimating, and Scheduling for Post-Earthquake Reinforced Concrete Building Rehabilitation	Κτιριακά μοντέλα πληροφοριών για εκτίμηση ζημιών, κόστους και χρονικής διάρκειας μετασεισμικής αποκατάστασης κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα	Subject of this thesis, is the development of a methodology for Performance-Based Earthquake Engineering for the integrated and automated seismic damage assessment, cost estimating, scheduling and three-dimensional visualizations for post-earthquake building rehabilitation. The methodology relies on the development of software based on the integration of tools currently available to the Architectural, Engineering and Construction industry such as a fourth-generation programming language, a relational database management system and construction management tools within the framework for seismic damage assessment developed by the Pacific Earthquake Engineering Research (PEER) Center. This process provides automated generation of three-dimensional damage assessment visualizations, cost estimation and schedule-of-work sequences for reinforced concrete moment-frame buildings with one, two and four stories for specified levels of seismic intensity and given ground motion sets. This complicated process is based on the development of building information models which provide three-dimensional digital representation of each building’s physical characteristics. The geometric properties of each building’s structural elements, namely the columns, beams, walls, doors and windows are combined with the structural response of each building, resulting from a series of non-linear dynamic analyses for thirty-nine given ground motion sets in twenty-two specified levels of seismic intensity. Through the combination of the extracted probabilistic distributions with the appropriate vulnerability curves, all possible damage scenarios are simulated. These numerical calculations provide the ability for three-dimensional damage assessment visualizations for all the structural elements of each building, as well as, repair cost estimation per element, element group, story and building at different intensity levels. Considering the epistemic uncertainty in the unit prices, the complete repair cost distribution is determined rather than just its mean value. Additionally, through the design of an automated relational database and its interface with scheduling software, the building assemblies are classified according to their damage state in work breakdown structures (WBS) and being assigned with specific repair activities of fixed productivity. As a result of the time scheduling, the rehabilitation time and hence loss-of-use cost is estimated. Ultimately, the building information models are enhanced with data about the assemblies’ damage state, the expected rehabilitation costs and scheduling of work in the aftermath of an earthquake. Hence, engineers and developers have the unique opportunity to create a holistic picture of any RC moment-frame building’s seismic behavior, which is easily comprehensible by non-engineer owners, customers or shareholders. On the whole, it is a practical and useful method for Performance-Based Earthquake Engineering that can easily form the basis for new structural analysis software. The scientific novelty of this thesis stands in the use of building information models, on three-dimensional damage assessment visualizations and on the rehabilitation cost estimation and time scheduling procedure. The provided innovation is mainly focused on the utilization of Incremental Dynamic Analysis (IDA) for the development of a general framework for assessing the rehabilitation cost and time of any typical RC moment-frame building depending on its stories’ interstory drift ratio (IDR) and area. This proposed new practice offers a realistic and comprehensive assessment of the risk that the building owner will be asked to undertake in the aftermath of an earthquake.	Αντικείμενο της παρούσας διατριβής, αποτελεί η εξέλιξη της μεθοδολογίας Σεισμικής Μηχανικής Βάσει Επιτελεστικότητας για την αυτόματη και ολοκληρωμένη εκτίμηση σεισμικών βλαβών, κόστους και χρονικής διάρκειας μετασεισμικής αποκατάστασης κτιρίων, μέσω της ανάπτυξης κτιριακών μοντέλων πληροφοριών. Παράλληλα, αναπτύσσεται λογισμικό, βασισμένο στη διασύνδεση του πλαισίου εκτίμησης σεισμικών βλαβών το οποίο έχει αναπτυχθεί από το Pacific Earthquake Engineering Research (PEER) Center, με γλώσσα προγραμματισμού τέταρτης γενιάς, σχεσιακές βάσεις δεδομένων και εργαλεία διαχείρισης κατασκευαστικών έργων. Μέσω της διαδικασίας αυτής, παρέχεται πλήρης εκτίμηση της συμπεριφοράς έξι κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα για συγκεκριμένα επίπεδα σεισμικής έντασης και για δεδομένα ζεύγη επιταχυνσιογραφημάτων στις δύο οριζόντιες διευθύνσεις. Η πολύπλοκη αυτή διαδικασία βασίζεται στην ανάπτυξη κτιριακών μοντέλων πληροφοριών, μέσω των οποίων παρέχεται τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση των φυσικών χαρακτηριστικών κάθε κτιρίου. Οι γεωμετρικές ιδιότητες των δομικών στοιχείων κάθε κτιρίου, και συγκεκριμένα των υποστυλωμάτων, των δοκών, των τοιχοπληρώσεων, των πορτών και των παραθύρων, συνδυάζονται με τα αποτελέσματα των δομικών αποκρίσεων κάθε κτιρίου όπως προκύπτουν από μια σειρά μη γραμμικών δυναμικών αναλύσεων για τριάντα-εννέα ζεύγη επιταχυνσιογραφημάτων σε είκοσι-δύο επίπεδα έντασης. Μέσω της εξαγωγής των αντιστοιχούντων πιθανοτικών κατανομών και της αναπαραγωγής των κατάλληλων καμπυλών τρωτότητας γίνεται προσομοίωση όλων των πιθανών σεναρίων βλαβών. Αποτέλεσμα των αριθμητικών αυτών υπολογισμών, αποτελεί η τρισδιάστατη απεικόνιση των ζημιών που παθαίνουν τα δομικά στοιχεία κάθε κτιρίου όπως επίσης και ο υπολογισμός του κόστους αποκατάστασης ανά στοιχείο, ομάδα στοιχείων, όροφο και κτίριο σε διάφορα επίπεδα έντασης. Συνεκτιμώντας την επιστημική αβεβαιότητα στις χρησιμοποιούμενες τιμές, επιτυγχάνεται ο προσδιορισμός όχι μόνο της κεντρικής τιμής αλλά και της διασποράς του ζητούμενου κόστους επισκευής. Επιπρόσθετα, μέσω της σχεδίασης μιας αυτοματοποιημένης βάσης δεδομένων και της διασύνδεσής της με λογισμικό χρονοπρογραμματισμού, γίνεται κατηγοριοποίηση των δομικών στοιχείων κάθε κτιρίου, αναλόγως της κατάστασης ζημιάς τους, σε πρωτόκολλα ταξινόμησης εργασιών με ανάθεση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων επισκευής και συνεργείων αποκατάστασης καθορισμένης παραγωγικότητας. Ως αποτέλεσμα του χρονοπρογραμματισμού των εργασιών, εκτιμάται η χρονική διάρκεια αποκατάστασης και κατ’επέκταση το κόστος λόγω εκκένωσης και μη χρήσης όλων των υπό μελέτη κτιρίων. Εν τέλει, επιτυγχάνεται ο εμπλουτισμός κάθε τρισδιάστατου κτιριακού μοντέλου πληροφοριών, με δεδομένα για τις ζημιές των δομικών στοιχείων, το αναμενόμενο κόστος και τη χρονική διάρκεια αποκατάστασης μετά από ένα σεισμό. Συνεπώς, παρέχεται η δυνατότητα σε μηχανικούς και εργολάβους, να δη��ιουργήσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη σεισμική συμπεριφορά ενός κτιρίου από οπλισμένο σκυρόδεμα, η οποία γίνεται εύκολα κατανοητή από μη μηχανικούς ιδιοκτήτες, πελάτες ή μετόχους. Στο σύνολό της, πρόκειται για μια πρακτική και χρήσιμη μέθοδο για Σεισμική Μηχανική βάσει Επιτελεστικότητας η οποία μπορεί εύκολα να αποτελέσει τη βάση νέων λογισμικών δομικής ανάλυσης. Η επιστημονική πρωτοτυπία της παρούσας διατριβής συναντάται στην αξιοποίηση κτιριακών μοντέλων πληροφοριών, στην τρισδιάστατη απεικόνιση των ζημιών και στη διαδικασία υπολογισμού του κόστους και της χρονικής διάρκειας επισκευής κτιρίων. Η καινοτομία η οποία παρέχεται, εστιάζεται κυρίως στην αξιοποίηση της Ανάλυσης Δυναμικής Αντίστασης, μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η ανάπτυξη ενός γενικού πλαισίου εκτίμησης του κόστους και της χρονικής διάρκειας αποκατάστασης ενός τυπικού κτιρίου από Ο/Σ αναλόγως της έκτασης και των μέγιστων ανηγμένων σχετικών μετατοπίσεων των ορόφων του. Μέσω της νέας αυτής πρακτικής η οποία προτείνεται, καθίσταται εφικτή η πλήρης και γρήγορη εκτίμηση του κινδύνου που ζητείται να αναλάβει ο ιδιοκτήτης ενός κτιρίου, σε δομικούς, οικονομικούς και χρονικούς όρους.
+342	512	513	Distributed traffic information system (TIS) based on V2X communication in large-scale urban environments	Κατανεμημένα πληροφοριακά συστήματα παροχή οδικής κίνησης, βασισμένα στην αλληλεπικοινωνία οχημάτων σε μεγάλης κλίμακας αστικά περιβάλλοντα	Intelligent Transportation Systems (ITS) aim to assist commuters in taking informed decisions concerning travel safety and efficiency. Vehicular Ad Hoc Networks (VANET) are one of the key platforms for ITS, wherein vehicle-to-vehicle and vehicle-to-infrastructure communication - collectively designated as V2X - can sup- port information dissemination. With high-fidelity sensors becoming mainstream in modern vehicles, VANETs are expected to adequately support the diffusion of disparate sensory artifacts, including the prevailing traffic conditions. In turn, V2X-based Traffic Information Systems (TIS) will provide drivers with dynamic route planning and congestion estimates. Nevertheless, the intrinsic properties of mobility, the lack of clear understanding of vehicular network connectivity, as well as the stringent time and quality constraints for traffic data diffusion, impose significant barriers in the process of designing, implementing and deploying TIS. Moreover, the research community has yet to adopt thorough and realistic performance evaluations approaches for such systems and their peripheral components thereby introducing unnecessary risks of failure, simply because they will confront a demanding environment they were not designed for. This thesis presents the research efforts towards providing solutions to the aforementioned problems. To investigate the potentials and understand how distributed VANET-based TIS will eventually be realized, we study through extensive analytical and simulative methods the following problem domains: (i) VANET dynamics in Urban Environments, (ii) Traffic Sensing and Acquisition, and (iii) Large- Scale Traffic Information Dissemination. At first, we explore the basic premise behind V2X, specifically the constantly evolving spatio-temporal nature of urban-based VANETs through which traffic information will flow. Here, V2X connectivity is modeled as sequences of contact graphs wherein complex network analysis measures are employed to gain insights on the structural properties of VANETs from a city-wide perspective. In contrast to other low-dimensional networks, we unveil the VANET’s high sensitivity to fragmentation, extremely variable connectivity and lack of small-world and scale-free features. Additionally, we present why and where particular network phenomena occur in the underlying road network and exploit the implications in the design of effective information dissemination mechanisms. Next, we consider the constrained bandwidth of VANETs, and we investigate the possibility of in-vehicle data caching. Particularly, we examine its capacity to improve the efficiency of TIS by reducing the time-to-serve requests and network overhead, while abiding established time and quality constraints. Through large-scale realistic simulative evaluations, we discuss that the use of simple TTL-based replacement policies can achieve significant improvements under both normal traffic conditions and unscheduled traffic events. Finally, we present V-Radar a reactive, VANET-based, traffic information dissemination protocol for metropolitan environments. In contrast to other approaches in the literature, V-Radar enables the querying and acquisition of traffic information along a number of composite road-paths, starting from a vehicle’s current position towards its final destination. Ultimately, this effective approach enables the driver to establish a more broad view of the traffic conditions that will be encountered further ahead in a timely manner. Finally, we present the analytical and simulation testbeds developed to support the above research, which are open-source released to the community for future studies.	Πρωτεύοντας στόχος των Ευφυών Συστημάτων Μεταφοράς (Intelligent Transport Systems - ITS) είναι η βελτίωση της ασφάλειας και άνεσης των αστικών οδικών συγκοινωνιών, διαμέσου της βέλτιστης παροχής μια πληθώρας ψηφιακών πληροφοριών στους ταξιδιώτες. Τα δίκτυα οχημάτων (VANET) είναι μια από τις βασικές πλατφόρμες υποστήριξης των ITS, όπου η αλληλοεπικοινωνία οχημάτων και στατικής υποδομής (V2X) μπορεί να επιτρέψει τη διάδοση τέτοιων πληροφοριών. Δεδομένου ότι τα σύγχρονα οχήματα εξοπλίζονται πλέον με περιβαλλοντικούς αισθητήρες υψηλής ευκρίνειας και προηγμένες τεχνολογίες ασύρματης επικοινωνίας, τα VANETs αναμένεται να υποστηρίξουν επαρκώς τη διάδοση σύνθετων πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένου των κυκλοφοριακών συνθηκών στις μεγαλουπόλεις. Τα κατανεμημένα συστήματα ενημέρωσης κυκλοφοριακής κίνησης (TIS) θα παρέχουν στους οδηγούς τις απαραίτητες πληροφορίες για δυναμικό προγραμματισμό οδικών διαδρομών καθώς και εκτιμήσεις για τα επίπεδα κυκλοφοριακής συμφόρησης. Παρ 'όλα αυτά, οι εγγενείς ιδιότητες της κινητικότητας των οχημάτων, η έλλειψη σαφής κατανόησης των δικτύων οχημάτων, καθώς και οι αυστηροί χρονικοί και ποιοτικοί περιορισμοί κατά τις διεργασίες διάχυσης δεδομένων κίνησης, θέτουν σημαντικά εμπόδια στη διαδικασία του σχεδιασμού, υλοποίησης και ανάπτυξης των TIS. Επιπλέον, η ερευνητική κοινότητα δεν έχει ακόμη υιοθετήσει ολοκληρωμένες και ρεαλιστικές προσεγγίσεις για την αξιολόγηση των επιδόσεων τέτοιων συστημάτων. Η παρούσα διατριβή παρουσιάζει τις ερευνητικές προσπάθειες προς την εξεύρεση λύσεων στα προαναφερθέντα προβλήματα. Για να διερευνηθούν οι πραγματικές δυνατότητες και να καταλάβουμε πώς τα κατανεμημένα TIS θα υλοποιηθούν εν τέλει, μελετάμε μέσω εκτεταμένων μεθόδων ανάλυσης και προσομοίωσης τους εξής τομείς: (i) Δυναμικότητα των VANET σε αστικά περιβάλλοντα, (ii) Ανίχνευση οδικής κυκλοφορίας, και (iii) Διάχυση πληροφοριών οδικής κίνησης σε μεγάλη κλίμακα. Αρχικά, εξερευνούμε τη βασική αρχή πίσω από τεχνολογίες V2X, και συγκεκριμένα τη διαρκώς εξελισσόμενη χωροχρονική φύση των αστικών VANETs διαμέσου των οποίων θα ρέουν πληροφορίες οδικής κίνησης. Εδώ, η συνδεσιμότητα V2X διαμορφώνεται ως ακολουθίες γραφημάτων επαφής και γίνετε χρήση μετρικών απο την ανάλυση σύνθετων δικτύων για να αποκτήσουμε εκείνες τις γνώσεις αναφορικά με τις δομικές ιδιότητες των VANETs. Σε αντίθεση με άλλα δίκτυα μικρών διαστάσεων, αποκαλύπτουμε την υψηλή ευαισθησία των VANET στον κατακερματισμό, την εξαιρετικά μεταβλητή συνδεσιμότητα και την έλλειψη χαρακτηριστικών μικρο-κόσμου. Επιπλέον, παρουσιάζουμε πού και γιατί συγκεκριμένα δικτυακά φαινόμενα συμβαίνουν στο οδικό δίκτυο και αξιοποιούμε τις επιπτώσεις αυτών στο σχεδιασμό αποτελεσματικών μηχανισμών διάδοσης πληροφορίας. Στη συνέχεια, εξετάζουμε το περιορισμένο εύρος ζώνης των VANETs, και διερευνούμε τη δυνατότητα προσωρινής αποθήκευση δεδομένων στα οχήματα. Εξετάζουμε την ικανότητά τέτοιων μηχανισμών να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των TIS μειώνοντας το χρόνου απόκρισης στα διάφορα αιτήματα και ταυτόχρονα μειώνοντας την επιβάρυνση στο δίκτυο. Μέσω ρεαλιστικών αξιολογήσεων, συζητάμε ότι η χρήση απλών πολιτικών αντικατάστασης TTL επιτυγχάνει σημαντικές βελτιώσεις τόσο σε κανονικές συνθήκες κυκλοφορίας καθώς και σε έκτακτες και απρόσμενες καταστάσεις. Τέλος, παρουσιάζουμε το V-Radar, ένα πρωτόκολλο διάδοσης πληροφοριών κυκλοφορίας. Σε αντίθεση με άλλες προσεγγίσεις, το V-Radar επιτρέπει την υποβολή αιτημάτων και την απόκτηση των πληροφοριών κατά μήκος σύνθετων οδικών διαδρομών, από την τρέχουσα θέση του οχήματος και μέχρι τον τελικό προορισμό του. Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει στον οδηγό να αποκτήσει μια πιο ευρεία αντίληψη για τις συνθήκες κυκλοφορίας που πιθανόν να συναντήσει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τέλος, παρουσιάζουμε την υποδομή ανάλυσης και προσομοίωσης που αναπτύχθηκε για υποστήριξη της παραπάνω έρευνας.
+343	151	157	Labor unions in Cyprus. The interaction of the labor union density on wages, productivity and unemployment	Το συνδικαλιστικό κίνημα στην Κύπρο. Η αλληλεπίδραση της συνδικαλιστικής οργάνωσης στο μέσο πραγματικό μισθό στην παραγωγικότητα και στην ανεργία	This thesis analyzes the effect of the percentage of employees who are members of unions, on wages, labor productivity, capital productivity and on unemployment for the Cypriot economy. The first chapter of the thesis includes a critical review of the international literature, focusing on specific issues of reflection and analysis. The second chapter describes the evolution of labor relations and the trade union movement in Cyprus throughout the 20th century all the way to today. The third chapter deals with the econometric investigation, presents the methodology used as well as the empirical analysis and interpretation of the findings of the analysis. More specifically, our analysis shows that the percentage of organized employees negatively affects the level of unemployment, positively affects the level of wages, adversely affects labor productivity and positively affects the productivity of capital.	Η εργασία αυτή έχει σκοπό να αναλύσει την επίδραση του ποσοστού των εργαζομένων, που είναι μέλη σε συντεχνίες, στο μισθό, στην παραγωγικότητα εργασίας, στην παραγωγικότητα κεφαλαίου και στην ανεργία, για την Κυπριακή Οικονομία. Στο πρώτο κεφάλαιο της διατριβής περιλαμβάνεται μια κριτική ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας, εστιάζοντας στα επιμέρους θέματα προβληματισμού και ανάλυσης. Στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφεται η εξέλιξη των εργασιακών σχέσεων και ��ου συνδικαλιστικού κινήματος στην Κύπρο σε όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται η οικονομετρική διερεύνηση του συγκεκριμένου θέματος της διατριβής και παρουσιάζει την μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε, την εμπειρική ανάλυση και την ερμηνεία των ευρημάτων της ανάλυσης. Πιο συγκεκριμένα η ανάλυση μας δείχνει ότι το ποσοστό των οργανωμένων μισθωτών επηρεάζει αρνητικά το επίπεδο της ανεργίας, επηρεάζει θετικά το επίπεδο μισθών, επηρεάζει αρνητικά την παραγωγικότητα εργασίας και επηρεάζει θετικά την παραγωγικότητα κεφαλαίου.
+344	341	350	Design and analysis of novel routing protocols for vehicular delay tolerant networks	Συντονισμός και ανίχνευση σφάλματα κινητήρων για αυτόνομα κινητά ρομπότ	Mobile robots, as a natural successor of manipulators that revolutionized the industrial world, have introduced vast possibilities for technological advancements in today’s modern era. With applications spanning from simple household cleaning to planetary exploration, new challenging and unpredictable environments are introduced. These applications demand for increased robot autonomy, either due to the inability for human operators to be present or simply due to the need for improved efficiency. When robots operate autonomously, coordination among them is essential to ensure efficient operation and increase productivity. In cases of unexpected events, for example when one of the robots becomes unresponsive, the remaining robots must be able to coordinate under the new conditions and achieve their tasks. Actuator faults is another challenge introduced when robots operate autonomously, causing reduced productivity, as well as raising safety issues. An actuator fault affects the normal operation, causing the robot to drift away from its path with the risk of colliding with an obstacle, causing damages to its surroundings and possibly injuring people. This thesis addresses the challenges of coordination and actuator fault detection for certain mobile robot systems. First, a method is presented for optimizing the coordination of a team of robots operating in a warehouse. An efficient algorithm is proposed to provide the solution of the coordination optimization problem in real-time. Second, a model-based fault detection approach is used that utilizes odometry to detect actuator faults and identifies them with respect to three possible fault-types. Third, a new detection method is presented for increasing detection sensitivity by incorporating multiple thresholds. The concept of warning signal is introduced, whose temporal behavior is used to detect faults of small magnitude. Fourth, we present a module that can be installed on a mobile robot and provide path correction in the event of a fault, using fault detection, isolation and identification. The effectiveness of the proposed methods is demonstrated through simulations and validated on a real mobile robot, using the experimentation platform developed and presented in the thesis.	Τα κινούμενα ρομπότ, ως η μετέπειτα γενεά των βιομηχανικών ρομπότ που έχουν εκμοντερνίσει την βιομηχανία, έχουν εισαγάγει τεράστιες ευκαιρίες τεχνολογικής ανάπτυξης στον σύγχρονο κόσμο. Με εφαρμογές που εκτείνονται από το απλό νοικοκυριό μέχρι και στην εξερεύνηση του διαστήματος, νέες καινούργιες εφαρμογές έχουν εισαχθεί. Αυτές οι εφαρμογές χρειάζονται αυξημένη ρομποτική αυτονομία, λόγω της αδυναμίας των χειριστών να είναι παρόντες ή απλά λόγω της ανάγκης για βελτιωμένη απόδοση. Όταν τα ρομπότ λειτουργούν πλέον αυτόνομα, ο συντονισμός μεταξύ τους είναι απαραίτητος ώστε να διασφαλιστεί αποδοτική λειτουργία καθώς επίσης και η αύξηση της παραγωγικότητας. Στις περιπτώσεις απρόσμενων γεγονότων, για παράδειγμα όταν ένα από τα ρομπότ δεν ανταποκρίνεται, τα εναπομείναντα ρομπότ πρέπει να είναι ικανά να συντονιστούν κάτω από νέες συνθήκες έτσι ώστε να πετύχουν τους στόχους τους. Τα σφάλματα κινητήρων είναι ακόμα μια πρόκληση που παρουσιάζεται όταν τα ρομπότ λειτουργούν αυτόνομα, για τον λόγο ότι προκαλούν μειωμένη παραγωγικότητα και δημιουργούν θέματα ασφαλείας. Τα σφάλματα κινητήρων επηρεάζουν την ομαλή λειτουργία των ρομπότ και προκαλούν αλλαγή στην πορεία τους, δημιουργώντας συγκρούσεις, ζημίες και ενδεχόμενους τραυματισμούς Στης διατριβή αυτή προσεγγίζονται οι δυσκολίες συντονισμού μεταξύ των ρομπότ και στον εντοπισμό σφαλμάτων στους κινητήρες για συγκεκριμένα ρομποτικά συστήματα. Πρώτα, παρουσιάζεται μια μέθοδος βελτιστοποίησης του συντονισμού μια ομάδας ρομπότ που λειτουργούν σε μια αποθήκη. Προτείνεται ένας αποδοτικός αλγόριθμος ώστε να εξευρεθεί λύση στο πρόβλημα της βελτιστοποίησης του συντονισμού σε πραγματικό χρόνο. Δεύτερο, χρησιμοποιείται μία μέθοδος ανίχνευσης σφαλμάτων η οποία χρησιμοποιεί οδομετρία για να ανιχνεύσει σφάλμα κινητήρων και τα ταυτοποιεί σε σχέση με τρεις αντίστοιχους τύπους σφαλμάτων. Τρίτο, παρουσιάζεται μια νέα μέθοδος η οποία αυξάνει την ευαισθησία εντοπισμού σφάλματος, ενσωματώνοντας πολλαπλά όρια. Εισάγεται η έννοια του προειδοποιητικού σήματος, του οποίου η συμπεριφορά στον χρόνο χρησιμοποιείται για να ανιχνεύσει σφάλματα μικρής έντασης. Τέταρτο, παρουσιάζουμε μια μονάδα επεξεργασίας η οποία μπορεί να εγκατασταθεί σε ένα κινούμενο ρομότ και να παρέχει διόρθωση πορείας σε περίπτωση ενδεχόμενου σφάλματος, χρησιμοποιώντας ανίχνευση σφάλματος, εντοπισμό και ταυτοποίηση. Η αποδοτικότητα των μεθόδων που προτείνονται αποδεικνύεται δια μέσω προσομοίωσης και επικυρώνεται με τη χρήση σε πραγματικό ρομπότ, με τη χρήση της πειραματικής πλατφόρμας που αναπτύχθηκε και παρουσιάζεται σε αυτή την διατριβή.
+345	465	447	The effectiveness of the worldview transformation approach to peace education in protracted ethno-nationalist conflicts : the case of Cyprus	Η αποτελεσματικότητα της κοσμοθεωρία του μετασχηματισμού στα πλαίσια μιας παρατεταμένης εθνοκοινοτικής σύγκρουσης : την περίπτωση της Κύπρου	This dissertation explores the effectiveness of a particular approach to peace education, known as Worldview Transformation (WT) (Danesh & Danesh 2002a, 2002b, 2004b). The WT approach to peace education, in previous experiments, has been shown to be an effective pedagogical model. Following the cessation of violence in Bosnia-Herzegovina (BiH), an educational program, based on the principles of WT was implemented to reconcile past traumas and foster positive attitudes between the Bosniaks, Serbs and Croats. This research sought to test the applicability of the WT approach in the conflict of Cyprus While the cases of Cyprus and BiH retain many similarities, particularly in their ethno-nationalist origins, each conflict however, retains unique dynamics, characteristics and root causes. The results of this research are particularly significant due to the incredibly limited scientific evaluation of in-school peace education programs in Cyprus. While many studies have explored the effectiveness of peace education in overcoming nationalist narratives, increasing empathy, mutual tolerance and respect in the case of Cyprus, they have all been conducted in out-of-school contexts. Furthermore, this research also represents the first exploration of the effectiveness of WT in protracted conflicts generally. An EFP program, similar to that which was utilized in BiH was replicated and implemented in four Greek Cypriot primary school classrooms. Intrinsically motivated volunteer teachers were selected and subsequently trained to understand the principles of WT, as well as how it can be integrated into their classrooms. The EFP program was implemented over the course of one academic semester from January to June 2012. A total of 64 primary school students participated in the EFP program in the intervention group, with 42 students comprising the control groups. Pre and post intervention surveys were given to both groups which were designed to extract their worldviews in accordance with the principles and concepts of WT. Analysis of covariance was utilized to reveal significant differences between the intervention and control groups. Specifically, the older students reported significant change in the perception aspect of their worldview, while the younger students exhibited more positive attitudes toward the ‘other’ following the intervention. With respect to their attitudes toward ‘the conflict’, participation in the intervention resulted in a moderately positive change. The results showed that contrary to the initial assumptions, the students did not maintain strong conflict-based worldviews or overtly negative attitudes. The continued protraction of the conflict and a challenging pedagogy are assumed to have a negative effect on the successful application of the WT approach. Further research is needed to isolate and explore the aforementioned factors in greater detail. The lack of survival-based worldview amongst the children complements the recent theories of social psychological development and thus contradict Danesh’ theory of worldview progression.	Η παρούσα διατριβή εξετάζει την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της Κοσμοθεωρίας του Μετασχηματισμού «(ΚΜ)». σε ένα καινοτομικό πλαίσιο της εκπαίδευσης για την Ειρήνη (Danesh & Danesh 2002a, 2002b, 2004b). Η Κοσμοθεωρία του Μετασχηματισμού (ΚΜ) ως διαδικασία της παιδαγωγικής για την Ειρήνη, σε προηγούμενες έρευνες και μελέτες, έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική στη μετατροπή της αρνητικής και διχαστικής κοσμοθεωρίας σε θετικές και διαλλακτικές πεποιθήσεις. Συγκεκριμένα μετά την συμφωνία του Dayton στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη εφαρμόστηκε ένα παιδαγωγικό πρόγραμμα για την Ειρήνη βασισμένο στις αρχές της ΚΜ με στόχο την επούλωση τραυμάτων του παρελθόντος και την προώθηση θετικών πεποιθήσεων μεταξύ Σέρβων, Βόσνιων και Κροατών. Η παρούσα διατριβή εξέτασε την αποτελεσματικότητα της ΚΜ στα πλαίσια μιας παρατεταμένης εθνοκοινοτικής σύγκρουσης: την περίπτωση της Κύπρου. Ένα πρόγραμμα ΕΓΕ, παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, αναπαράχθηκε και εφαρμόστηκε σε τέσσερεις Ελληνοκυπριακές τάξεις σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μια ομάδα εθελοντών δασκάλων επιλέχθηκε και στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε με στόχο την κατανόηση των αρχών της ΚΜ, καθώς και το πώς αυτή η μέθοδος μπορεί να ενταχθεί στα προγράμματα των μαθημάτων τους. Το πρόγραμμα της ΚΜ υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2012. Οι τρείς βασικοί στόχοι της παρούσας μελέτης ήταν η αποτελεσματική αξιολόγηση των κοσμοθεωριών των μαθητών και μαθητριών, η καταγραφή πληροφοριών που επιβεβαιώνουν την πρακτική εφαρμογή αυτών των αντιλήψεων και η ακριβής επισήμανση οποιασδήποτε βελτίωσης στις κοσμοθεωρίες και εθνοτικές αντιλήψεις. Συνεπώς σχεδιάσαμε και χορηγήσαμε ερωτηματολόγια στους μαθητές/μαθήτριες καθώς και σε ομάδες ελέγχου πριν και μετά το πείραμα που αξιολογούν τους προαναφερθέντες στόχους. Τα αποτελέσματα του πειράματος δείχνουν ότι το πρόγραμμα ΕΓΕ ήταν πράγματι αποτελεσματικό στη βελτίωση των αντιλήψεων, αλλά τελικά ήταν ανεπαρκή για την επίτευξη σημαντικών μεταλλαγών. Η Ανάλυση Συνδιακύμανσης (Analysis of Covariance) χρησιμοποιήθηκε για να επισημάνει τις σημαντικές διαφορές μεταξύ της ομάδας παρέμβασης και της ομάδας ελέγχου. Συγκεκριμένα, οι μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας παρουσίασαν σημαντικές αλλαγές στην αντίληψη της κοσμοθεωρίας τους, ενώ οι νεότεροι μαθητές επέδειξαν πιο θετική στάση απέναντι στον «άλλο » μετά την παρέμβαση . Όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στη «σύγκρουση», η συμμετοχή στην παρέμβαση επέφερε μια μέτρια θετική αλλαγή. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι σε αντίθεση με τις αρχικές εικασίες, οι μαθητές δεν διατηρούσαν ισχυρές κοσμοθεωρίες βασισμένες στη σύγκρουση ή φανερά αρνητική στάση. Η συνεχιζόμενη παράταση της σύγκρουσης και η ελλιπής παιδαγωγική θεωρούνται ότι έχουν αρνητική επίδραση στην επιτυχή εφαρμογή της προσέγγισης ΚΜ. Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για την απομόνωση και εξερεύνηση των προαναφερθέντων παραγόντων με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η έλλειψη της κοσμοθεωρίας με βάση την επιβίωση ανάμεσα στα παιδιά συμπληρώνει τις πρόσφατες θεωρίες της κοινωνικής ψυχολογικής ανάπτυξης και, επομένως, αντιτάσσεται τη θεωρία του Danesh για την εξέλιξη της κοσμοθεωρίας.
+346	322	286	Development and characterization of silicides for thermoelectric applications	Ανάπτυξη και χαρακτηρισμός πυριτιδίων για θερμοηλεκτρικές εφαρμογές	Nowdays, the recovery of ‘wasted’ energy is a challenge since; the energy is one of the most important global problems we have to face. In the last decades, the interest in thermoelectric (T/E) energy has dramatically as it concerns the technology of recovering the ‘wasted’ energy (in the form of heating) and the transformation of it to electricity tends to be an important tool by giving solutions and other alternative options. The development of nanostructured materials is the modern and very promising trend in the material science where since aims both to reduce the lattice thermal conductivity and the simultaneous improvement of power factor (σS2, PF) and hence the thermoelectric figure of merit (ZT). In the certain dissertation they are described and analyzed the methodologies and the synthesis conditions of matrix, nano- and nanocomposite materials as also the structural and TE characteristics of these materials, based on Mg2Si and CoSi systems. The certain systems are promising (categories) families, manufactured with cheap raw materials, non-toxic with better performance of the existing materials in the temperature range suitable for energy applications. Particularly, as far as it concerns the system Mg2Si, we have studied (a) the fabrication of nanocrystalline Mg2Si material - via wet ball-milling process using n-hexane as process control agent-, (b) the solid-state reaction Mg2Si (pure or with doping Bi/Sb) - through short duration ball milling and low-temperature annealing-, (c) the development of nanocomposite materials with the use of optimal matrix and the adding of nano-SiO2 as dispersed phase. As far as it concerns the system CoSi it was studied the fabrication single phase CoSi while nanocomposites CoSi have been studied by introducing metal nanoparticles, SiO2, Al2O3, and Si3N4. Special emphasis has been placed on the reduction of thermal conductivity of the nanocomposite material and has been made a comparative analysis with the Effective Medium Theory, in order to study the effect of various phases.	Στις μέρες μας είναι πρόκληση η ανάκτηση της «χαμένης» ενέργειας μιας και η ενέργεια είναι ένα από τα σημαντικότερα παγκόσμια προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον στη θερμοηλεκτρική (Θ/Η) τεχνολογία έχει αυξηθεί δραματικά για την αξιοποίηση «χαμένης» ενέργειας (υπό μορφή θερμότητας) κα�� μετατροπής της σε ηλεκτρική ενέργεια και τείνει να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο δίνοντας λύσεις εξοικονόμησης και εναλλακτικές επιλογές. Η ανάπτυξη νανοδομημένων υλικών αποτελεί τη σύγχρονη και πολλά υποσχόμενη τάση σε επίπεδο έρευνας στην επιστήμη των υλικών εφόσον στοχεύει τόσο στη μείωση της θερμικής αγωγιμότητας πλέγματος αλλά και στην ταυτόχρονη βελτίωση του παράγοντα Θ/Η ισχύος και κατ’ επέκταση του συντελεστή Θ/Η απόδοσης. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή περιγράφονται και αναλύονται τόσο οι μεθοδολογίες και οι συνθήκες σύνθεσης μητρικών, νανο- και νανοσύνθετων υλικών όσο και τα δομικά και Θ/Η χαρακτηριστικά υλικών βασισμένων στα συστήματα Mg2Si και CoSi. Τα συστήματα αυτά αποτελούν υποσχόμενες οικογένειες ανεπτυγμένες με φθηνές πρώτες ύλες, μη-τοξικές, με καλύτερη απόδοση από τα υφιστάμενα υλικά σε θερμοκρασιακή περιοχή κατάλληλη για ενεργειακές εφαρμογές. Πιο συγκεκριμένα, για το σύστημα Mg2Si, μελετήθηκε (α) η ανάπτυξη νανοκρυσταλλικού Mg2Si μέσω της διαδικασίας παρατεταμένης υγρής μηχανικής άλεσης, χρησιμοποιώντας n-εξάνιο ως μέσο ελέγχου, (β) η σύνθεση στερεάς κατάστασης Mg2Si (καθαρό ή με προσμίξεις Bi/Sb) μέσω μικρής διάρκειας μηχανική άλεση και χαμηλής θερμοκρασίας ανόπτησης και (γ) η ανάπτυξη νανοσύνθετων υλικών με τη χρήση της βέλτιστης μήτρας και την εισαγωγή νανο-SiO2 ως διεσπαρμένη φάση. Για το σύστημα CoSi μελετήθηκε η σύνθεση μονοφασικού CoSi ενώ αναπτύχθηκαν και νανοσύνθετα υλικά εισάγωντας νανοσωματίδια SiO2, Al2O3, και Si3N4. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη μείωση της θερμικής αγωγιμότητας πλέγματος των νανοσύνθετων υλικών και έγινε συγκριτική ανάλυση με τη Θεωρία Ενεργού Μέσου, έτσι ώστε να μελετηθεί η επίδραση των διαφόρων φάσεων.
+347	249	269		Προώθηση εννοιολογικής αλλαγής στις φυσικές επιστήμες με πρόκληση διαταραχής της γνωστικής ισορροπίας: διδακτορική διατριβή στο γνωστικό αντικείμενο "Μάθηση στις Φυσικές Επιστήμες"	The purpose of the study was to investigate the role of cognitive and affective factors, and demographic characteristics, on learners’ cognitive reorganization. The study also contrasted the implications of two different instructional methodologies, incorporating or not Cognitive Conflict (CC), on conceptual reorganization, considering students’ initial conceptions and their General Cognitive Ability (GCA). The sample consisted of 452 fourth-, sixth-, and eighth-grade students, who were randomly assigned in the experimental and control groups. Initially, students provided demographic information and were administered a test to identify their initial conceptions on sinking/floating. They were consequently administered Raven’s Standard Progressive Matrices (RSPM) and their performance was considered as a measure of their GCA. Students were then involved in a teaching intervention, which was differentiated for the two groups, and were administered a post-test for evaluating their revised conceptions. Students were finally administered the Cognitive Conflict Levels Test (CCLT) that measures the conceptual constructs of CC (Lee & Kwon, 2001). Fifteen, individual interviews were also conducted with 5 students from each class. The results indicated that older students performed higher on RSPM. The majority moved towards more complex explanatory frameworks, which were more accurate for the experimental group. It was confirmed that conceptual change is a multidimensional process, involving cognitive and affective factors, affected by individual characteristics. Finally, explanatory frameworks constructed during the interview process were more coherent than those constructed during the group interventions, indicating the facilitating effect of individualized teaching. Theoretical and educational implications, together with suggestions for future research are indicated.	Στόχος της παρούσας ερευνητικής προσπάθειας ήταν η διερεύνηση της συμβολής γνωστικών και συναισθηματικών παραγόντων, και δημογραφικών χαρακτηριστικών στη γνωστική αναδιοργάνωση. Επιπλέον, εξετάστηκαν τα μαθησιακά αποτελέσματα που προέκυψαν μέσα από την εφαρμογή δύο διδακτικών προσεγγίσεων, δηλαδή μεθοδολογιών που ενσωμάτωναν ή δεν ενσωμάτωναν τη διαδικασία Διαταραχής της Γνωστικής Ισορροπίας (ΔΓΙ), συνυπολογίζοντας τις αρχικές αντιλήψεις και τη Γενική Νοητική Ικανότητα (ΓΝΙ). Κατά την ποσοτική φάση, έλαβαν μέρος 452 μαθητές, που φοιτούσαν στις Δ΄ και Στ΄ Δημοτικού και στη Β΄ Γυμνασίου, που τοποθετήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, την Πειραματική Ομάδα (ΠΟ) και την Ομάδα Ελέγχου (ΟΕ). Αρχικά έγινε συλλογή δημογραφικών δεδομένων και χορηγήθηκε δοκίμιο διάγνωσης των αρχικών αντιλήψεών για το φαινόμενο της πλεύσης-βύθισης. Χορηγήθηκαν επίσης οι Σταθερές Προοδευτικές Μήτρες του Raven και η επίδοσή των μαθητών θεωρήθηκε ως ένδειξη της ΓΝΙ τους. Ακολούθως, εφαρμόστηκε διδακτική προσέγγιση, που ήταν διαφοροποιημένη για τις δύο ομάδες και χορηγήθηκε δοκίμιο διάγνωσης των τελικών αντιλήψεων. Τέλος, έγινε διάγνωση των εννοιολογικών κατασκευών της ΔΓΙ, μέσω του Εργαλείου Μέτρησης Επιπέδων ΔΓΙ. Διενεργήθηκαν, επιπρόσθετα, δεκαπέντε ατομικές κλινικές συνεντεύξεις με πέντε παιδιά από κάθε τάξη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, με την αύξηση της ηλικίας, αυξάνεται η ΓΝΙ. Επιπλέον, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων μετακινήθηκε προς πιο σύνθετα επεξηγηματικά πλαίσια, που ήταν ορθότερα για την ΠΟ. Επιβεβαιώθηκε ότι η ΕΑ αποτελεί μια πολυδιάστατη διαδικασία που επηρεάζεται από γνωστικούς και συναισθηματικούς παράγοντες, και από ατομικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, διαπιστώθηκε πως τα πλαίσια που οικοδομούνται μέσα από εξατομικευμένες παρεμβάσεις που ενσωματώνουν τη ΔΓΙ παρουσιάζουν μεγαλύτερη συνοχή. Προτείνονται θεωρητικές και εκπαιδευτικές εφαρμογές, και εισηγήσεις για μελλοντική έρευνα.
+348	519	515	Design of novel metal nanostructures for biological and biomedical applications	Σχεδιασμός καινούργιων μεταλλικών νανοδομών για βιολογικές και βιοϊατρικές εφαρμογές	Metal nanoparticles (NPs) are in the centre of intense research interest due to their unique optical properties. A wide variety of publications has so far covered various aspects including nanoparticle (NP) synthesis, functionalization, applications in biological systems and their potential biomedical uses as sensors or contrast agents. Their optical properties of metal NPs are mainly determined by the phenomenon of surface plasmon resonance (SPR), which is not seen in their bulk counterparts, and can be calculated using numerical methods, such as the discrete dipole approximation (DDA). The SPR depends on the material, size, and structure of the metal NP, the dielectric properties of the surrounding medium and coupling interactions between adjacent NPs. This allows a unique tunability of the SPR, varying from the ultraviolet-visible (UV-vis) to the near-infrared (NIR) wavelength range. In this dissertation, the design and study of new types of metal nanostructures (NSs): the monolayer/bilayer shell aggregates, and the dual-mode nanostructure (NS) is presented. These new metal NSs offer significant advantages in their optical properties, for biomedical applications compared to other NPs. The shell aggregate is tailored for uses in intracellular surface-enhanced Raman spectroscopy (SERS), while the dual-mode NS as a theranostic (diagnostic plus therapeutic) agent, since it can combine simultaneous imaging and therapy capabilities. Initially, a thorough theoretical investigation of the parameters that govern the monolayer/bilayer shell aggregate characteristics was performed. The shell aggregate is comprised of small gold nanospheres that aggregate around a dielectric core, creating a monolayer or bilayer shell. Important parameters include the size, and distance between small nanospheres, the overall shell aggregate size, and finally the nanospheres/core materials. The optical properties of shell aggregates were also compared with that of classical gold NPs. From the results, it was found that the distance between nanospheres plays a major role in the tuning of the shell aggregate’s SPR. The dual-mode NS is designed to exhibit distinct and separated absorption and scattering plasmon bands. Initially, the efficiency factors of various simple NSs were investigated. Then, more complex NSs were considered for further study. Parameters, such as the overall structure and the number, size, and arrangement of small nanospheres, were examined. It was that the combination of a gold nanocube (120nm edge length) with 16 (30nm diameter) small silver nanospheres provides the best results. The dissertation concludes with the experimental verification of the synthesis of monolayer shell aggregates. A simple method was used to synthesize composite gold NSs, where small gold nanospheres were directly formed onto a polystyrene (PS) core, with the help of citrate. The absorbance spectra were compared to the theoretical extinction values of shell aggregates and nanoshells to extract information regarding the structure of the synthesized composite gold NSs. A series of experiments were performed to elucidate the parameters which control the synthesis of monolayer shell aggregates. These new type metal NSs can provide with NIR plasmon resonances and distinct and separated absorption and scattering plasmon bands, both significant for biological and biomedical applications. Such novel metal NSs can be invaluable tools in detection, characterization and therapy of various diseases, such as cancer.	Τα μεταλλικά νανοσωματίδια βρίσκονται στο επίκεντρο έντονου ερευνητικού ενδιαφέροντος λόγω των μοναδικών οπτικών ιδιοτήτων τους. Μέχρι τώρα, διάφορα δημοσιεύματα έχουν καλύψει τη σύνθεση, τροποποίηση, και εφαρμογές των νανοσωματιδίων, και πιθανές βιοϊατρικές τους χρήσεις ως αισθητήρες ή παράγοντες αντίθεσης. Οι οπτικές τους ιδιότητες καθορίζονται κυρίως από το φαινόμενο του επιφανειακού πλασμονικού συντονισμού, το οποίο δεν παρατηρείται στα αντίστοιχες δομές μεγαλύτερων διαστάσεων. Ο επιφανειακός πλασμονικός συντονισμός εξαρτάται από το υλικό, το μέγεθος και τη δομή των μεταλλικών νανοσωματιδίων, τις διηλεκτρικές ιδιότητες του γύρω περιβάλλοντος, καθώς και από τις αλληλεπιδράσεις σύζευξης μεταξύ νανοσωματιδίων. Γι’αυτό το λόγο έχει τη μοναδική ικανότητα να συντονίζεται σε μήκη κύματος που κυμαίνονται από υπεριώδες-ορατό μέχρι και στο εγγύς υπέρυθρο. Οι οπτικές ιδιότητες, όπως αυτές μεταβάλλονται από τον SPR μπορούν να υπολογιστούν με τη χρήση αριθμητικών μεθόδων όπως με τη διακριτή προσέγγιση διπόλου. Σε αυτή την διατριβή, παρουσιάζονται ο σχεδιασμός και η μελέτη νέων τύπων μεταλλικών νανοδομών: μονοστρωματικά/δίπλοστρωματικά συναθροιστηκά κελύφη και πολύ-λειτουργικές νανοδομές. Αυτές οι νέες μεταλλικές νανοδομές προσφέρουν σαφή πλεονεκτήματα, όσον αφορά στις οπτικές τους ιδιότητες για βιοϊατρικές εφαρμογές σε σχέση με άλλα νανοσωματίδια. Το συναθροιστηκό κέλυφος είναι προσαρμοσμένο για ενδοκυτταρική χρήση της επιφανειακά ενισχυμένης φασματοσκοπίας Raman, ενώ η πολύ-λειτουργική νανοδομή ως διαγνοθεραπευτικός παράγοντας, αφού θα συνδυάζει δυνατότητα ταυτόχρονης απεικόνισης και θεραπείας. Αρχικά, γίνεται με μία διεξοδική θεωρητική διερεύνηση των παραμέτρων που διέπουν τα χαρακτηριστικά των συναθροιστηκών κελυφών. Τα συναθροιστηκά κελύφη αποτελούνται από μικρές χρυσές νανοσφαίρες οι οποίες συναθροίζονται, δημιουργώντας μια ή δύο στρώσεις γύρο από ένα διηλεκτρικό πυρήνα. Οι διερευνόμενες παράμετροι περιλαμβάνουν το μέγεθος και την απόσταση μεταξύ των μικρών νανοσφαιρών, το συνολικό μέγεθος της νανοδομής και τέλος το υλικό των νανοσφαιρών και του πυρήνα. Έγινε επίσης σύγκριση των οπτικών ιδιοτήτων των συναθροιστηκών κελυφών με άλλα νανοσωματίδια και νανοδομές. Από τα αποτελέσματα, φάνηκε ότι η απόσταση μεταξύ των μικρών νανοσφαιρών παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του επιφανειακού πλασμονικού συντονισμού του συναθροιστηκού κελύφους. Η πολύ-λειτουργική νανοδομή είναι σχεδιασμένη ώστε να διαθέτει φάσματα απορρόφησης και σκέδασης με κορυφές σε ξεχωριστά μήκη κύματος. Αρχικά, διερευνήθηκαν οι συντελεστές αποδοτικότητας διαφόρων νανοδομών. Μετά, πιο πολύπλοκες νανοδομές σχηματίστηκαν για περαιτέρω μελέτη. Παράμετροι, όπως η συνολική δομή, και ο αριθμός, το μέγεθος και η διάταξη των μικρότερων νανοδομικών στοιχείων, εξετάστηκαν. Ο συνδυασμός ενός χρυσού νανοκύβου (120nm μήκος των ακμών) με 16 (30nm διάμετρο) μικρές αργυρές νανοσφαίρες, αποδείχθηκε ότι παρέχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Η διατριβή ολοκληρώθηκε με πειραματική επαλήθευση της σύνθεσης του μονοστρωματικού συναθροιστηκού κελύφους. Μία απλή μέθοδος χρησιμοποιήθηκε, όπου μικρές χρυσές νανοσφαίρες μορφοποιούνται άμεσα επάνω σε πολυστυρένιες σφαίρες, με τη βοήθεια κιτρικού διαλύματος. Τα φάσματα απορροφητικότητας συσχετίσθηκαν με τις θεωρητικές τιμές εξάλειψης των συναθροιστηκών κελυφών και των νανοκελυφών ώστε να εξαχθούν πληροφορίες σχετικά με τη δομή των σύνθετων χρυσών νανοδομών. Μία σειρά από πειράματα διαλεύκαναν τις πειραματικές παραμέτρους που διέπουν την σύνθεση μονοστρωματικών συναθροιστηκών κελυφών. Αυτού του νέου τύπου μεταλλικές νανοδομές παρέχουν πλασμονικό συντονισμό στο εγγύς υπέρυθρο φάσμα και διακριτές πλασμονικές ζώνες απορρόφησης και σκέδασης. Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι πολύ σημαντικές σε κάποιες βιολογικές και βιοϊατρικές εφαρμογές. Τέτοιες μεταλλικές νανοδομές μπορεί να είναι ανεκτίμητα εργαλεία στην ανίχνευση, το χαρακτηρισμό και τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών, όπως ο καρκίνος.
+349	455	439		Σύνθεση και έλεγχος της μορφολογίας νανοσωματιδίων χρυσού σε μικυλιακά διαλύματα και λυοτροπικές φάσεις τασιενεργών μορίων	The principal goal of this Ph. D thesis is the synthesis and shape control of gold nanoparticles in solutions and lyotropic phases of surfactant molecules. More specifically, it is sought to elucidate the mechanisms, through which various system components (eg. surfactants, electrolytes etc.) affect gold particle morphology. The aqueous solutions and the dense lyotropic phases of the surfactant dodecyltrimethylammonium chloride (DTAC) were the systems that we principally investigated. Gold nanoparticles were produced by the photochemical reduction of NaAuCL4 in the presence of cationic surfactant aggregates. NaAuCL4 interacts strongly with the surfactant, forming insoluble ion pairs. The mechanism of growth of gold particles was studied in the presence and absence of NaCl, using transmission electron microscopy (TEM). It was found that only spherical nanoparticles are formed, in dilute DTAC solutions while for concentrations higher than 20 wt % DTAC the formation of rodlike nanoparticles begins. The presence of 1 Μ NaCl increases the percentage and the length of rodlike particles. Micellar shape and size was studied in the dense solutions of DTAC and it was found that the shape does not change from spherical to cylindrical, even in the presence of 1 Μ NaCl. Many experimental indications (transmission electron microscopy, time-resolved fluorescence measurements) strongly support the hypothesis that threadlike gold particles in dense DTAC solutions evolve through a one-dimensional aggregation process. The dense, lyotropic phases of the DTAC / H20 system behave as templates and affect the morphology of gold nanoparticles. Going from the cubic to the hexagonal phase, the percentage and length of the rodlike particles increases substantially, while the number of rodlike particles formed is minimal in the lamellar phase. The effects of anions F-, NO3-, SO42- and cations K+, Cs+, Li+ on gold particle formation was studied at a concentration of 35 wt % DTAC. Important changes were observed in the morphology of gold nanoparticles. The anions were also found to influence the coordination and the photochemical reduction of Au (III), but the strong effects on the morphology of Au particles should be ascribed either to the specific adsorption of anions on particular crystal planes or on the surfactant bilayer adsorbed on the particles. Finally, the morphologies of gold particles produced by photochemical reduction in dense SDS solutions, in the hexagonal phase of the SDS / H2O system, in the reverse hexagonal phase of the AOT / H2O / n-decanol system, and in the dense phases of the nonionic surfactant Dimodan LS were studied. In these three systems the formation of rodlike particles was never observed. This important result indicates that, apart from the template, the basic factor that controls the morphology of gold nanoparticles in these systems is the interaction of the surfactant with the gold precursors and the gold particles themselves.	Στόχος της διδακτορικής αυτής διατριβής είναι, η σύνθεση και ο έλεγχος της μορφολογίας νανοσωματιδίων χρυσού σε διαλύματα και λυοτροπικές φάσεις τασιενεργών μορίων. Ειδικότερη επιδίωξη είναι η διαλεύκανση των μηχανισμών, βάσει των οποίων διάφορα συστατικά του συστήματος (π.χ. τασιενεργά, ηλεκτρολύτες κλπ) επηρεάζουν τη μορφολογία των σωματιδίων. Τα συστήματα που μελετήθηκαν κατά κύριο λόγο ήταν τα διαλύματα και οι πυκνές φάσεις του τασιενεργού δωδεκυλοτριμεθυλαμμωνιακό χλωρίδιο, (DTAC). Η σύνθεση του κολλοειδούς χρυσού στα συστήματα αυτά γίνεται με φωτοχημική αναγωγή του NaAuCL4 παρουσία του τασιενεργού. To NaAuCL4 αλληλεπιδρά ισχυρά με το τασιενεργό, σχηματίζοντας δυσδιάλυτα ιοντικά ζεύγη. Στα διαλύματα και στις πυκνές φάσεις του τασιενεργού DTAC μελετήθηκε ο μηχανισμός ανάπτυξης των σωματιδίων χρυσού παρουσία και απουσία του ηλεκτρολύτη NaCl με τη βοήθεια ηλεκτρονικής μικροσκοπίας διέλευσης (ΤΕΜ). Βρέθηκε ότι σε αραιά διαλύματα DTAC σχηματίζονται μόνο σφαιρικά νανοσωματίδια, ενώ για συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 20 % κ.β. DTAC αρχίζει ο σχηματισμός ραβδόμορφων σωματιδίων. Η παρουσία 1Μ NaCl αυξάνει το ποσοστό και το μήκος των ραβδόμορφων σωματιδίων. Στα πυκνά διαλύματα του τασιενεργού DTAC μελετήθηκε το σχήμα των μικυλίων και βρέθηκε ότι δεν μετατρέπεται από σφαιρικό σε κυλινδρικό, ακόμη και παρουσία 1 Μ NaCl. Αρκετές πειραματικές ενδείξεις (ηλεκτρονική μικροσκοπία, μετρήσεις φθορισμού) στηρίζουν την υπόθεση ότι τα ραβδόμορφα νανοσωματίδια χρυσού στα πυκνά διαλύματα DTAC σχηματίζονται από ελεγχόμενη συσσωμάτωση σε μία διάσταση. Οι πυκνές, λυοτροπικές φάσεις του συστήματος αυτού συμπεριφέρονται ως μήτρες και επιδρούν στη μορφολογία των νανοσωματιδίων χρυσού. Προχωρώντας από την κυβική στην εξαγωνική φάση το ποσοστό και το μήκος των ραβδόμορφων σωματιδίων αυξάνει αισθητά, ενώ ο αριθμός των ραβδόμορφων σωματιδίων είναι ελάχιστος στη φυλλώδη φάση. Μελετήθηκε η επίδραση των ανιόντων F-, NO3-, SO42- και των κατιόντων K+, Cs+, Li+ στη μορφολογία των σωματιδίων του χρυσού σε συγκέντρωση 35 % κ.β. DTAC και παρατηρήθηκαν σημαντικές μεταβολές στην μορφολογία των νανοσωματιδίων χρυσού. Τα ανιόντα βρέθηκε ότι επηρεάζουν τη σφαίρα ένταξης και τη φωτοχημική αναγωγή του Au(III), ενώ οι ισχυρές επιδράσεις στη μορφολογία των σωματιδίων Au πρέπει να οφείλονται σε εκλεκτική ρόφηση των ανιόντων σε κρυσταλλικές έδρες των σχηματιζόμενων σωματιδίων ή στις διπλοστοιβάδες τασιενεργού που επικαλύπτουν τα σωματίδια. . Επίσης μελετήθηκε η μορφολογία των σωματιδίων χρυσού που παράγονται με φωτοχημική αναγωγή στο πυκνό διάλυμα (30 % κ.β. SDS) και στην εξαγωνική φάση του συστήματος SDS / Η2Ο, στην ανάστροφη εξαγωνική φάση του συστήματος ΑΟΤ / Η2Ο / n-δεκανόλη και τέλος στις πυκνές φάσεις του μη ιοντικού τασιενεργού Dimodan LS. Και στα τρία συστήματα δεν παρατηρείται ο σχηματισμός ραβδόμορφων σωματιδίων, γεγονός που υποδεικνύει ότι, εκτός από τη μήτρα, βασικός παράγοντας για τον έλεγχο της μορφολογίας είναι η αλληλεπίδραση του τασιενεργού με τους προπομπούς και τα σωματίδια του χρυσού.
+350	498	513	Extensions to structure-based turbulence theory and models, with applications to internal and simple biological flows	Επεκτάσεις της θεωρίας και των μοντέλων δομής της τύρβης, με εφαρμογές σε εσωτερικές και απλές βιολογικές ροές	The Structure-Based turbulence Theory (SBT) is a comprehensive mathematical framework that employs the Turbulence Structure Tensors (TSTs) to quantify the different aspects of the coherent structures of turbulence. This theory led to the development of the Structure-Based turbulence Models (SBMs) which hold promise for resolving inherent limitations of traditional turbulence models. However, an obstacle in the further development of SBT and SBMs has been the underlying ambiguity over how one can compute the TSTs in inhomogeneous flows. In this thesis, we present for the first a time a well-documented description of a mathematical and computational framework for the calculation of the TSTs in arbitrary flow configurations. Based on the instantaneous values of the TSTs, we develop a new eduction technique for the identification of inactive structures (i.e. large-scale structures without significant turbulent kinetic energy). This leads naturally to the visualization of “vorticity crawlers”; large-scale structures with low energy content in the extreme vicinity of the wall. Furthermore, comparison with instantaneous values of turbulent kinetic energy shows that our eduction method seamlessly captures the active structures (i.e. large-scale structures with significant turbulent kinetic energy) further away from the wall. Subsequently, we demonstrate the diagnostic properties of the TSTs, by analyzing simulation results from a turbulent pipe flow. We show that the TSTs reflect the morphology of the inactive structures in the extreme vicinity of the wall, and that of the active structures further away from the wall. Furthermore, by performing conditional averaging via our eduction technique, we reveal that the inactive structures are primarily responsible for the characteristic trends in the turbulence statistics associated with the law of the wall. Contrariwise, in the log-law region, the active and inactive structures contribute equally to the turbulence statistics, in agreement with the quasi-homogeneity of the flow in this region. To promote the development of turbulence SBMs, suitable for biological flows, we perform simulations of turbulent flow through a single airway bifurcation model, emulating steady prolonged inspiration and expiration. We use the rich information obtained from our simulations in order to identify key structures in the flow field and scrutinize their role in determining deposition patterns in the bifurcation. In view of these structures, we report and discuss the profiles of the TSTs at specific stations of the bifurcation. Towards the development of SBMs, we demonstrate the ability of the Particle Representation Model (PRM) to predict remarkably well the anisotropy levels of the normalized TSTs at the radial location of maximum shear rate parameter in a turbulent pipe flow. We revisit the PRM and point out its numerical issues that led us to the development of the Pseudo-PRM; a robust and efficient version of the PRM. The Pseudo-PRM constitutes a solid foundation for the development of SBMs. The information made available herein will provide a significant boost to the development of turbulence SBMs, and will encourage the use of the TSTs in the diagnostics of turbulent flows.	Η Θεωρία Δομής της Τύρβης (ΘΔΤ) αποτελεί ένα ολοκληρωμένο μαθηματικό πλαίσιο, όπου η ποσοτικοποίηση των ποικίλων πτυχών των συνεκτικών δομών της τύρβης επιτυγχάνεται μέσω των Τανυστών Δομής της Τύρβης (ΤΔΤ). Αυτή η θεωρία οδήγησε στην ανάπτυξη των Μοντέλων Δομής της Τύρβης (ΜΔΤ), τα οποία υπόσχονται την υπέρβαση των εγγενών περιορισμών που διέπουν τα παραδοσιακά μοντέλα τύρβης. Ωστόσο, ένα εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη της ΘΔΤ και των ΜΔΤ ήταν η ενδογενής ασάφεια που αφορά στον υπολογισμό των ΤΔΤ σε ανομοιογενείς ροές. Στην παρούσα διατριβή παρουσιάζουμε για πρώτη φορά μια καλά τεκμηριωμένη περιγραφή ενός μαθηματικού και υπολογιστικού πλαισίου, για τον υπολογισμό των ΤΔΤ σε ροές αυθαίρετης σύνθεσης. Βασιζόμενοι στις στιγμιαίες τιμές των ΤΔΤ, αναπτύσσουμε μια νέα τεχνική εξαγωγής δομών για την ταυτοποίηση παθητικών δομών (δηλ. δομών μεγάλης κλίμακας αλλά με ασήμαντη τυρβώδη κινητική ενέργεια). Αυτή η μέθοδος οδηγεί στην απεικόνιση «δομών έρπουσας στροβιλότητας»⋅ δομών μεγάλης κλίμακας με χαμηλό ενεργειακό περιεχόμενο που εμφανίζονται πλησίον των τοιχωμάτων. Επιπλέον, σύγκριση με στιγμιαίες τιμές της τυρβώδους κινητικής ενέργειας δείχνει ότι αυτή η νέα μέθοδος εξαγωγής δομών μπορεί να αναδείξει και τις ενεργητικές δομές (δηλ. δομές μεγάλης κλίμακας με σημαντική τυρβώδη κινητική ενέργεια) που εμφανίζονται πιο μακριά από τα τοιχώματα. Ακολούθως, αναδεικνύουμε τις διαγνωστικές ιδιότητες των ΤΔΤ μέσω της ανάλυσης αποτελεσμάτων από προσομοίωση τυρβώδους ροής σε αγωγό. Δείχνουμε ότι οι ΤΔΤ αντανακλούν τη μορφολογία των παθητικών δομών στην περιοχή πλησίον των τοιχωμάτων και αυτήν των ενεργητικών δομών πιο μακριά από τα τοιχώματα. Επιπλέον, με τη χρήση της νέας τεχνικής εξαγωγής δομών ως κριτήριο για την υπό συνθήκη συλλογή στατιστικών, καταδεικνύεται ότι οι χαρακτηριστικές τάσεις στα στατιστικά που συνδέονται με το νόμο του τοιχώματος οφείλονται κατά κύριο λόγο στις παθητικές δομές. Αντιθέτως, στην περιοχή που επικρατεί ο λογαριθμικός νόμος, τόσο οι ενεργητικές όσο και οι παθητικές δομές συμβάλλουν εξίσου στα στατιστικά, κάτι που βρίσκεται σε συμφωνία με τη μερική ομοιογένεια που χαρακτηρίζει τη ροή σε αυτήν την περιοχή. Για την προώθηση της ανάπτυξης ΜΔΤ κατάλληλων για βιολογικές ροές, εκτελούμε προσομοιώσεις τυρβώδους ροής σε μοντέλο αεραγωγού μιας διακλάδωσης κάτω από συνθήκες σταθερής και παρατεταμένης εισπνοής και εκπνοής. Χρησιμοποιώντας την πλειάδα πληροφοριών διαθέσιμη από τις προσομοιώσεις μας, προσδιορίζουμε τις χαρακτηριστικές δομές του πεδίου ροής, καθώς και την επίδρασή τους στα τελικά μοτίβα εναπόθεσης σωματιδίων στα τοιχώματα του αγωγού διακλάδωσης. Υπό το πρίσμα αυτών των δομών, παρουσιάζουμε και αναλύουμε τα προφίλ των ΤΔΤ σε συγκεκριμένες θέσεις της γεωμετρίας του αγωγού διακλάδωσης. Προς την κατεύθυνση ανάπτυξης ΜΔΤ, αναδεικνύουμε την ικανότητα του Μοντέλου Σωματιδιακής Αναπαράστασης (ΜΣΑ) να προβλέπει με ικανοποιητική ακρίβεια τα επίπεδα ανισοτροπίας των κανονικοποιημένων ΤΔΤ κατά την ακτινική θέση μέσα στο σωλήνα τυρβώδους ροής, όπου η παράμετρος 6 ρυθμού διάτμησης παίρνει τη μέγιστη τιμή της. Επανεξετάζουμε το ΜΣΑ και επισημαίνουμε τα αριθμητικά του προβλήματα, τα οποία μας οδήγησαν στην ανάπτυξη του Ψευδό-ΜΣΑ⋅ μια σταθερή και αποτελεσματική εκδοχή του ΜΣΑ. Το Ψευδό-ΜΣΑ αποτελεί το θεμέλιο λίθο για την ανάπτυξη ΜΔΤ. Οι πληροφορίες που διατίθενται στην παρούσα διατριβή θα δώσουν σημαντική ώθηση στην ανάπτυξη ΜΔΤ και θα ενθαρρύνουν τη χρήση των ΤΔΤ ως διαγνωστικό εργαλείο για τις τυρβώδεις ροές.
+351	503	475	The impact of the Greek civil war: The political, socioeconomic, educational and athletic developments in the Cypriot context	Ο αντίκτυπος του ελληνικού εμφυλίου : οι πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές, εκπαιδευτικές και αθλητικές εξελίξεις στο κυπριακό πλαίσιο	This thesis deals with the impact that the Greek civil war (1946-1949) – as part of the international political situation and the broader division of the world into western and eastern camps – had on the political, socioeconomic, athletic and educational developments in Cyprus during the years 1944-1949. The main aim of this study is to fill an important gap in the literature on the aforementioned topic that is based on resources that have not previously been adequately –if at all- studied. The research was based on the study of primary unpublished archival resources in Cyprus, Greece and Britain, the Cypriot and Greek Press and literature of the period. Unfortunately, the passage of several decades since the end of the Greek civil war allowed the conducting of just one interview with a survivor Cypriot, of the few who have experienced the atmosphere of the fratricidal conflict in the Greek mountains and political exile. The interview proved very useful for understanding the atmosphere and mentalities of the time, as well as for clarifying questions related to issues addressed in this thesis. The study records the principal matters that concerned Greece from the movement in the Middle East in 1944 to the end of the Greek civil war in 1949 and evaluates the way and the extent to which these events affected the Greek population of Cyprus. It examines, at the same time, the political developments that occurred in Cyprus from the end of the Second World War until the municipal elections in 1949, which highlight the partisan division developed among the Greeks of Cyprus, under the weight and influence of the Greek confrontations. The study also assesses the ideological cleavage that was observed in the educational, athletic, social and economic sectors, in likeness and bloodless image of the shaped Greek situation and the Cold War climate of the period. It is noted that the events that took place in mainland Greece – especially during the pre-election periods of the ecclesiastical and municipal elections – had been used as tools by both political wings in Cyprus. The sharp ideological division impacted every aspect of the socio-economic life of the Greek-Cypriots and contributed to the climax of the partisan collision, which manifested in the conflicts that took place during the strikes and the municipal elections of 1948 and 1949 respectively, as well as the peculiar “economic war”. Cyprus’ participation in the Greek civil war, through the ‘national’ and ‘democratic’ fundraisings and the recruitment of Cypriot volunteers to the National and Democratic Army, demonstrates the division of Greek-Cypriots according to which part they supported during the civil war in Greece. The ultimate aim of this thesis is the study of the politico-ideological clash that emerged during the period between 1946-1949; the clash had Cold War characteristics and led to the ideological division of the Greeks of Cyprus and their separation into two political wings, the Left and the Right.	Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται την επίδραση που είχε ο ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος (1946-1949), ως μέρος της διεθνούς πολιτικής κατάστασης και του ευρύτερου διαχωρισμού του δυτικού και του ανατολικού στρατοπέδου, στις πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές, αθλητικές και εκπαιδευτικές εξελίξεις στην Κύπρο κατά την περίοδο 1944-1949. Πρωταρχικός στόχος της μελέτης είναι να καλύψει ένα σημαντικό κενό στη βιβλιογραφία όσον αφορά τις πιο πάνω θεματικές, βασιζόμενη σε πηγές που δεν έχουν προηγουμένως, επαρκώς ή καθόλου, μελετηθεί. Η έρευνα βασίστηκε στη μελέτη πρωτογενών αδημοσίευτων αρχειακών πηγών, στην Κύπρο, την Ελλάδα και τη Βρετανία, στον κυπριακό και ελλαδικό Τύπο της εποχής και στη σχετική βιβλιογραφία για την υπό εξέταση περίοδο. Η πάροδος αρκετών δεκαετιών από το τέλος του ελληνικού εμφυλίου δεν επέτρεψε, δυστυχώς, παρά μόνο την πραγματοποίηση μιας συνέντευξης με ένα επιζώντα Κύπριο, από τους λίγους που βίωσαν την ατμόσφαιρα της αδελφοκτόνας σύρραξης στα ελληνικά βουνά και στην πολιτική προσφυγιά. Η συνέντευξη αποδείχθηκε πολύ χρήσιμη για την κατανόηση της ατμόσφαιρας και των νοοτροπιών της εποχής, αλλά και τη διασαφήνιση ερωτημάτων που σχετίζονταν με ζητήματα που εξετάζει η παρούσα διατριβή. Στη μελέτη καταγράφονται τα κύρια ζητήματα που απασχόλησαν την ελληνική πολιτική, από το κίνημα της Μέσης Ανατολής το 1944 μέχρι το τέλος του ελληνικού εμφυλίου και αξιολογείται η μορφή και ο βαθμός που αυτά επέδρασαν στη βρετανοκρατούμενη Κύπρο. Παράλληλα, μελετούνται οι πολιτικές εξελίξεις που σημειώθηκαν στην Κύπρο από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μέχρι και τις δημοτικές εκλογές του 1949, από τις οποίες αναδεικνύεται ο διαπαραταξιακός διαχωρισμός που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους Έλληνες της Κύπρου, υπό το βάρος και την επίδραση των ελλαδικών αντιπαραθέσεων. Εξετάζεται, επίσης, η ιδεολογική διάσπαση που παρατηρήθηκε στον εκπαιδευτικό - αθλητικό και κοινωνικό / οικονομικό τομέα, καθ’ ομοίωση και αναίμακτη αντιγραφή της διαμορφούμενης κατάστασης στην Ελλάδα και του ψυχροπολεμικού κλίματος της περιόδου. Όπως διαπιστώνεται, τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στον μητροπολιτικό χώρο εργαλειοποιήθηκαν - ιδιαίτερα κατά τις προεκλογικές περιόδους των Δημοτικών και εκκλησιαστικών εκλογών - και από τις δύο πολιτικές παρατάξεις στην Κύπρο. Η κάθετη ιδεολογική ρήξη επέδρασε σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των Ελλήνων της Κύπρου και συνέβαλε στην κορύφωση της διαπαραταξιακής αντιπαράθεσης, η οποία εκδηλώθηκε μέσω των συγκρούσεων που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια των απεργιών του 1948 και των δημοτικών εκλογών του 1949, και με τη διεξαγωγή του ιδιότυπου «οικονομικού πολέμου». Η συμμετοχή του νησιού στον ελληνικό εμφύλιο, μέσω της διεξαγωγής «εθνικών» και «δημοκρατικών» εράνων και της κατάταξης των Κυπρίων στον Εθνικό και τον Δημοκρατικό Στρατό επιβεβαιώνουν τον διαχωρισμό των Ελλήνων της Κύπρου, αναλόγως του ελλαδικού στρατοπέδου που υποστήριζαν κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφύλιου. Απώτερος στόχος της διατριβής είναι να μελετήσει την πολιτικοϊδεολογική αντιπαράθεση που αναδύθηκε κατά την περίοδο 1946-1949, με ψυχροπολεμικά χαρακτηριστικά, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ιδεολογική διαίρεση των Ελλήνων της Κύπρου και τον διαχωρισμό τους σε δύο πολιτικές παρατάξεις, της Αριστεράς και της Δεξιάς.
+352	474	507	Investigation of earthquake-induced poundings of seismically isolated buildings	Διερεύνηση συγκρούσεων σεισμικώς μονωμένων κτιρίων λόγω σεισμών	The current research work investigates, through numerical simulations and parametric studies, the consequences of potential pounding incidences on the seismic response of seismically isolated buildings. Such impact events may occur in cases where the available clearance around a seismically isolated building is limited due to practical constraints, in combination with a very strong seismic excitation that induces larger than expected horizontal displacements. Under such circumstances, the seismically isolated building may hit against the surrounding moat wall at its base or against a structure that is built in close proximity. The superstructures of the buildings are simulated in two dimensions as multi-degree-of-freedom systems with linear elastic shear-type behavior, while for the seismic isolation system’s behavior, both linear and bilinear modeling is considered in the performed analyses. For the modeling of impacts, a “penalty method” is used, in which a small interpenetration among two colliding bodies is allowed and used in combination with an impact stiffness coefficient to calculate the elastic impact forces that are applied on the colliding bodies. Several types of such impact models are examined, while two new impact models are proposed to be used for simulating structural pounding. A relevant software application has been specifically designed and developed in order to effectively and efficiently perform the necessary numerical simulations and parametric studies. The effects of poundings on the performance of a seismically isolated building are demonstrated and discussed using a relevant example. Furthermore, the effect of using different impact models for the calculation of impact forces on the overall seismic response during poundings is also examined. Subsequently, considering seismically isolated buildings pounding either with the surrounding moat wall or with adjacent fixed-supported buildings, the influence of certain parameters on their dynamic response during strong ground-motions is assessed. Such parameters include the width of the seismic gap, the earthquake characteristics, the impact parameters and the characteristics of the seismic isolation system. Specifically, in the case of poundings with adjacent buildings, an investigation is conducted regarding the type of the adjacent structures and the influence of their characteristics on the response of a seismically isolated building during various earthquake excitations. Finally, the use of rubber bumpers, which can act as shock-absorbers, is examined as a potential impact mitigation measure to alleviate the detrimental effects of poundings. For the simulation of the rubber bumpers, a new impact model with hysteretic damping is developed and used, based on relevant experiments conducted by other researchers. The proposed non-linear impact model takes into account the finite thickness of the rubber bumper. A series of parametric studies is performed in order to examine the influence of certain parameters, such as the earthquake characteristics, the bumpers’ thickness and the number of bumpers that are attached on each side of a seismically isolated building, on the effectiveness of such mitigation measure for poundings.	Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας, διερευνώνται, μέσω αριθμητικών προσομοιώσεων και παραμετρικών αναλύσεων, οι επιπτώσεις πιθανών συγκρούσεων κατά τη σεισμική απόκριση σεισμικώς μονωμένων κτιρίων. Συγκρούσεις μπορούν να συμβούν σε περιπτώσεις όπου το διαθέσιμο διάκενο περιμετρικά από ένα σεισμικώς μονωμένο κτίριο, λόγω διαφόρων παραγόντων, είναι περιορισμένο και συγχρόνως μία ισχυρή σεισμική διέγερση υποβάλλει την κατασκευή σε μεγάλες οριζόντιες μετακινήσεις σχετικά με το έδαφος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το σεισμικώς μονωμένο κτίριο πιθανόν να συγκρουστεί, είτε με τον περιμετρικό τοίχο στη βάση της ανωδομής, είτε και με άλλα γειτονικά κτίρια, τα οποία μπορεί να βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση. Οι ανωδομές των κτιρίων προσομοιώνονται σε δύο διαστάσεις, ως γραμμικά ελαστικά πολυβάθμια συστήματα με διατμητική συμπεριφορά, καθώς για τη προσομοίωση της συμπεριφοράς του συστήματος της σεισμικής μόνωσης χρησιμοποιείται, είτε ισοδύναμο γραμμικό ελαστικό, είτε διγραμμικό ανελαστικό μοντέλο. Η μοντελοποίηση της κρούσης γίνεται με τη χρήση κατάλληλων μοντέλων κρούσης, με τα οποία οι δυνάμεις επαφής υπολογίζονται με βάση την παραδοχή μιας μικρής αλληλοεπικάλυψης μεταξύ των δύο συγκρουόμενων σωμάτων που πολλαπλασιάζεται με τη δυσκαμψία ενός υποθετικού ελατηρίου κρούσης, το οποίο προσομοιώνει την τοπική παραμορφωσιμότητα του υλικού στο σημείο επαφής. Χρησιμοποιώντας σχετικά παραδείγματα, εξετάζονται διάφοροι τύποι και παραλλαγές τέτοιων μοντέλων, καθώς και προτείνονται δύο νέα μοντέλα κρούσης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε προσομοιώσεις συγκρούσεων δομικών κατασκευών. Ένα εξειδικευμένο λογισμικό έχει σχεδιαστεί και αναπτυχθεί, με χρήση αντικειμενοστραφούς γλώσσας προγραμματισμού, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα αποτελεσματικής και αποδοτικής πραγματοποίησης των απαιτούμενων προσομοιώσεων και παραμετρικών αναλύσεων. Οι επιπτώσεις των συγκρούσεων στην απόκριση ενός σεισμικώς μονωμένου κτιρίου μελετώνται και παρουσιάζονται μέσω ενός ενδεικτικού παραδείγματος. Επιπλέον, παρουσιάζονται οι διαφορές στη σεισμική απόκριση της κατασκευής κατά τη διάρκεια συγκρούσεων, λόγω της χρήσης διαφόρων μοντέλων κρούσης για τον υπολογισμό των δυνάμεων κρούσης. Έπειτα, θεωρώντας ότι σεισμικώς μονωμένα κτίρια μπορεί να συγκρούονται, είτε με τον περιμετρικό τοίχο στη βάση τους, είτε και με γειτονικά συμβατικά κτήρια, πραγματοποιούνται σειρές αναλύσεων, όπου μελετάται η επιρροή διαφόρων παραμέτρων στα μεγέθη απόκρισης των σεισμικώς μονωμένων κτιρίων, κατά τη διάρκεια ισχυρών σεισμικών δράσεων. Στις παραμέτρους αυτές περιλαμβάνονται το πλάτος του περιμετρικού διακένου, τα χαρακτηριστικά της σεισμικής διέγερσης, η δυσκαμψία και η απόσβεση της κρούσης και τα χαρ��κτηριστικά του συστήματος σεισμικής μόνωσης. Συγκεκριμένα, για την περίπτωση συγκρούσεων ενός σεισμικώς μονωμένου κτιρίου με άλλα γειτονικά κτίρια, μελετήθηκε επίσης η επιρροή των χαρακτηριστικών των γειτονικών κτιρίων, όπως για παράδειγμα ο αριθμός των ορόφων τους. Τέλος, εξετάζεται η αποτελεσματικότητα της χρήσης παρεμβλημάτων από ελαστομερές υλικό, τα οποία μπορούν να εφαρμοστούν στα πιθανά σημεία συγκρούσεων, ούτως ώστε να λειτουργήσουν σαν ενδεχόμενο μέτρο άμβλυνσης των δυσμενών επιπτώσεων των συγκρούσεων. Για την προσομοίωση της συμπεριφοράς τέτοιων ελαστικών παρεμβλημάτων, αναπτύχθηκε ένα νέο μη-γραμμικό μοντέλο κρούσης με υστερητική απόσβεση, βάσει αποτελεσμάτων από σχετικά πειράματα τα οποία πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν από άλλους ερευνητές. Με τη χρήση του προτεινόμενου μοντέλου λαμβάνεται υπόψη και το πεπερασμένο πάχος του ελαστικού προσκρουστήρα. Συγκεκριμένα, πραγματοποιούνται σειρές παραμετρικών αναλύσεων όπου εξετάζεται η επιρροή κάποιων παραμέτρων, όπως τα χαρακτηριστικά της σεισμικής δράσης, το πάχος και ο αριθμός των προσκρουστήρων που εφαρμόζονται σε κάθε πλευρά του κτιρίου, στην αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου άμβλυνσης των αρνητικών συνεπειών των συγκρούσεων.
+353	552	632	Investigating the mechanisms of the Secondary Transfer Effect on intergroup contact : the moderating role of intergroup distance	Διερευνώντας τη δευτερογενής μεταβίβαση της επαφής: ο ρυθμιστικός ρόλος της διομαδικής απόστασης	The purpose of this thesis is to explore and expand the understanding of the so called Secondary Transfer Effect (STE) of contact, referring to the phenomenon where the positive effect of intergroup contact with a one group (primary outgroup) extends beyond direct interaction to other groups (secondary outgroups) not directly involved in the encounter situation. The first chapter presents the socio-political and historical context of Cyprus and the Cyprus issue to provide the framework on which the empirical section of the thesis is based. The unique role of Social Psychology and its contribution to the better understanding of the complex intergroup relations in Cyprus and the advancement of the Cyprus issue is presented. The second chapter provides a detailed literature review of the intergroup contact theory, following its evolutionary path from the conceptualisation of the original contact hypothesis up to date. The practise and investigation of the contact hypothesis in the context of Cyprus and the contribution it provided at improving our understanding of the Cyprus issue is discussed. Chapter three introduces the concept of the STE phenomenon and presents the first study of the thesis that examines it empirically in the context of contact of Greek Cypriot students with Turkish Cypriots, Greeks and Immigrants. Results validated the contact hypothesis and provided partial evidence towards confirming the STE phenomenon over and above direct contact. Chapter four introduces the concept of mediation and examines if the STE is mediated by attitudes toward the primary outgroup. To test this, the second study is presented, which was based on an experimental design, in the context of the effect of contact between Greek Cypriots and a Turkish Cypriot confederate on attitudes toward Greeks, Turkish Cypriots, Turks and Immigrants. Results provided strong support for the STE phenomenon and attitude generalisation as the key mediating mechanism. Chapter five builds on the findings in the previous chapters where some pairs of primary and secondary out-groups regularly showed STE and some did not, to explore if perceived similarity between outgroups moderates the mediation effect of attitude generalisation. Intergroup similarity was operationalised as intergroup distance, a novel indirect measure based on difference scores. A cross-sectional study based on a representative sample of the Greek Cypriot community was utilised testing for STEs of contact with Turkish Cypriots, Greeks, Turks, Western Europeans and Eastern Europeans. Results showed systematically that perceived similarity between outgroups (operationalised as intergroup distance), controlled the generalisation gradient effect of the STE and improved significantly the capacity of the models to explain the outcomes. Chapter six aimed to validate the novel operationalisation of intergroup distance as a moderator to the mediation of the STE and replicate the findings of the previous chapter. To achieve this, both direct and indirect measures of intergroup similarity were used in a new study using the same settings and models as in the previous study. Results confirmed again systematically the significant effect of perceived similarity between outgroups on the generalisation of the STE and showed that indirect measures were more successful at moderating the STE. Chapter seven is dedicated to the discussion of the novel findings from the entire thesis, highlighting its theoretical scholarship but also its contribution to conflict transformation practices and applications in the field.	Ο σκοπός αυτής της διατριβής είναι να διερευνήσει και να επεκτείνει την κατανόηση του φαινομένου που ονομάζεται ‘δευτερογενής μεταβίβαση της επαφής’ (Secondary Transfer Effect – STE), όπου η θετική επίδραση της διομαδικής επαφής με μια (αρχική) ομάδα μεταβιβάζετε σε άλλες (δευτερεύουσες) ομάδες ανεξαρτήτως της επαφής με αυτές. Το πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζει το κοινωνικοπολιτικό και ιστορικό πλαίσιο της Κύπρου και το Κυπριακό πρόβλημα για να θέσει το πλαίσιο στο οποίο βασίζεται η διατριβή και τα θέματα που ασχολείται. Παρουσιάζεται επίσης ο ρόλος της Κοινωνικής Ψυχολογίας και η συμβολή της στην καλύτερη κατανόηση των πολύπλοκων διομαδικών σχέσεων στην Κύπρο και στην προώθηση επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος. Το δεύτερο κεφάλαιο παρέχει μια λεπτομερή ανασκόπηση της βιβλιογραφίας της Θεωρίας της Επαφής ξεκινώντας από την δημιουργία της αρχικής Υπόθεσης της Επαφής μέχρι σήμερα. Συζητείται η διερεύνηση και εφαρμογή της Θεωρίας της Επαφής στο Κυπριακό πλαίσιο και η συμβολή που παρείχε στη βελτίωση της κατανόησης του Κυπριακού προβλήματος. Το τρίτο κεφάλαιο εισάγει την έννοια του φαινομένου της ‘δευτεροβάθμια επίδραση της επαφής’ και παρουσιάζει την πρώτη έρευνα της διατριβής που το εξετάζει εμπειρικά στο πλαίσιο της επαφής Ελληνοκύπριων φοιτητών με Τουρκοκύπριους, Έλληνες και μετανάστες από τρίτες χώρες. Τα αποτελέσματα ενισχύουν μερικώς την ύπαρξη του φαινομένου, ανεξαρτήτως της επαφής με δευτερεύουσες ομάδες. Tο τέταρτο κεφάλαιο εισάγει την έννοια της διαμεσολάβησης (Mediation effect) και εξετάζει αν το φαινόμενο της ‘δευτερογενούς μεταβίβασης της επαφής’ διαμεσολαβείται από τη στάση προς την αρχική ομάδα. Για να εξεταστεί αυτή η σχέση, παρουσιάζεται η δεύτερη μελέτη της διατριβής η οποία εξέτασε πειραματικά την επίδραση της επαφής Ελληνοκύπριων με μια Τουρκοκύπρια στις στάσεις απέναντι σε Έλληνες, Τουρκοκύπριους, Τούρκους και Μετανάστες τρίτων χωρών. Τα αποτελέσματα υποστήριξαν την υπόθεση για τη διαμεσολάβηση του φαινόμενο STE από τη στάση προς την αρχική ομάδα. Το πέμπτο κεφάλαιο διερευνά περαιτέρω κάποια ευρήματα από τα προηγούμενα κεφάλαια όπου το φαινόμενο STE βρέθηκε να ισχύει για κάποια ζεύγη ομάδων ενώ για κάποια όχι και εξετάζει κατά πόσο η ομοιότητα των ομάδων (intergroup similarity) ρυθμίζει (moderates) την επίδραση της διαμεσολάβησης της στάσης από την αρχική ομάδα προς τις στάσεις για τις δευτερεύουσες ομάδες (moderated mediation). Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε μια νέα μεταβλητή που εξετάζει έμμεσα το βαθμό ομοιότητας μεταξύ των ομάδων (intergroup distance). Για να ελεγχθεί εμπειρικά το προτεινόμενο μοντέλο, παρουσιάζεται η τρίτη έρευνα της διατριβής που βασίζεται σε αντιπροσωπευτικό δείγμα της Ελληνοκυπριακής κοινότητας και εξετάζει τη δευτερογενή μεταβίβαση της επαφής μέσα από τις διομαδικές σχέσεις των Ελληνοκύπριων με Τουρκοκύπριους, Έλληνες, Τούρκους και μετανάστες από Δυτική και Ανατολική Ευρώπη. Τα αποτελέσματα έδειξαν συστηματικά ότι η ομοιότητα μεταξύ των ομάδων ρύθμιζε το φάσμα της δευτερογενής μεταβίβασης της επαφής και βελτίωνε σημαντικά την ικανότητα των μοντέλων να εξηγήσουν την διασπορά της εξαρτημένης μεταβλητής (R2). Το κεφάλαιο έξι έχει στόχο να επαναλάβει και να επικυρώσει τα αποτελέσματα από το προηγούμενο κεφάλαιο και ειδικότερα το ρόλο της ΄διομαδικής ομοιότητας΄ ως ρυθμιστής της διαμεσολάβησης της ‘δευτερογενής μεταβίβασης της επαφής’. Επίσης, γίνεται έλεγχος της εγκυρότητας της μεταβλητής που μετρούσε έμμεσα την διομαδική ομοιότητα (intergroup distance) και χρησιμοποιήθηκε ως ρυθμιστής στο προηγούμενο κεφάλαιο. Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, η τέταρτη και τελευταία μελέτη της διατριβής παρουσιάζεται, όπου οι αναλύσεις που χρησιμοποιήθηκαν στο προηγούμενο κεφάλαιο επαναλαμβάνονται χρησιμοποιώντας ως ρυθμιστές μεταβλητές που εξέτασαν την διομαδική ομοιότητα τόσο έμμεσα όσο και άμεσα. Τα αποτελέσματα ενισχύουν και πάλι συστηματικά το σημαντικό ρόλο της διομαδικής ομοιότητας ως ρυθμιστή της διαμεσολάβησης της ‘δευτερογενούς μεταβίβασης της επαφής’ ενώ παράλληλα έδειξαν ότι οι μεταβλητές που μετρούσαν έμμεσα την διομαδική ομοιότητα ήταν πιο επιτυχημένες στο ρόλο τους ως ρυθμιστές. Το έβδομο και τελευταίο κεφάλαιο συνοψίζει τα καινοτόμα ευρήματα της διατριβής, τονίζοντας τη συνεισφορά τους στην βελτίωση της κατανόησης του φαινομένου και την ευρύτερη ανάπτυξη της θεωρίας των διομαδικών σχέσεων αλλά και την συμβολή τους στην αναβάθμιση των πρακτικών που εφαρμόζονται για βελτίωση των διομαδικών σχέσεων στο πεδίο.
+354	290	261	The European Dimension in Education as word and as application (1957-2007)	Η ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση ως λόγος και εφαρμογή (1957-2007)	This study aims at investigating the word on the European Dimension in Education in its historic perspective and to investigate (centering on Cypriot teachers attitudes) its presuppositions of applying it in the Cyprus primary education. Methodology involves two approaches: A textual analysis approach examines European papers and programs in order to extract conclusions and enhance investigation about the EDE and its components. The second approach involves the examination of Cypriot primary school teachers’ attitudes on EDE and related issues through a questionnaire answered by 322 participants (64% response). Findings from the first approach reveal that the Community interest and involvement in education evolved (in four distinct periods) from nearly zero to highly active though mostly indirect contribution. 2010 is set as a landmark for achieving European educational goals. Critics suggest that economy dominates EU priorities and policies, while political, cultural and humanistic goals are not given due attention in practice. The EDE is a dynamic and evolving concept, which has to do with education in Europe, about Europe and for Europe. It helps eliminate a narrow ethnocentric view and emphasizes European values and attitudes, active citizenship at the local, the national, the European and global levels, and a flexible, multilevel sense of identity. The EDE should be sought through cross-curricular and extra-curricular activities. Cypriot teachers realize the need for change and are very positive towards European values. They believe that the simultaneous cultivation of both a national and a European identity is both feasible and desirable. Their priorities are more political and cultural than economical. There are some sensitive issues that cause strong disagreements among teachers. Years of service, position held and gender are not significant sources of disagreement.	Σκοπός της έρευνας είναι να εξετάσει το λόγο για την ευρωπαϊκή διάσταση στην ιστορική του προοπτική και να διερευνήσει με επίκεντρο τις αντιλήψεις των Κυπρίων εκπαιδευτικών προϋποθέσεις εφαρμογής της ΕΔΕ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση της Κύπρου. Η μεθοδολογία αυτή της εργασίας συμπεριλαμβάνει δύο προσεγγίσεις: Επιχειρείται πρώτα μια κειμενική προσέγγιση, με βάση τα Κοινοτικά κείμενα, καθώς και προγράμματα ευρωπαϊκών χωρών, με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων και την πληρέστερη διερεύνηση σχετικά με την έννοια και τις συνιστώσες της Ευρωπαϊκής Διάστασης στην Εκπαίδευση στον επίσημο Κοινοτικό λόγο. Η δεύτερη προσέγγιση αφορά μια πτυχή της εφαρμογής της ΕΔΕ, τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών. Οι απόψεις των Κυπρίων εκπαιδευτικών διερευνώνται μέσω ενός ερωτηματολογίου, η ανάπτυξη του οποίου στηρίχθηκε κυρίως στη βιβλιογραφική ανασκόπηση, και συγκρίνονται με τα αποτελέσματα της κειμενικής προσέγγισης. Τα αποτελέσματα σκιαγραφούν την ανάπτυξη του κοινοτικού ενδιαφέροντος για την εκπαίδευση από το μηδέν ως την ενεργό εμπλοκή μέσα από τέσσερις περιόδους εξέλιξης. Ο στόχος να καταστεί η Ευρώπη η πρώτη οικονομία της γνώσης ως το 2010 επηρεάζει τις εκπαιδευτικές εμφάσεις, αλλά αποτελεί και πηγή επικρίσεων. Η ΕΔΕ είναι μια δυναμική και εξελισσόμενη έννοια την υπερπήδηση της στενής εθνοκεντρικής προσέγγισης και δίνει έμφαση στις ευρωπαϊκές αξίες και στάσεις, στην ενεργό πολιτότητα σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και οικουμενικό επίπεδο, καθώς και σε μια ευέλικτη και πολυεπίπεδη ταυτότητα. Η ΕΔΕ προωθείται διαθεματικά αλλά και με δράσεις εκτός επίσημου προγράμματος. Οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών είναι πολύ θετικές για τις ευρωπαϊκές αξίες, την πολλαπλή ταυτότητα και την ανάγκη αλλαγών. Οι προτεραιότητές τους είναι περισσότερο πολιτικές-πολιτιστικές παρά οικονομικές. Υπάρχει ευαισθησία για συγκεκριμένα θέματα.
+355	393	368	Synthesis of mesoporous cerium oxide with controlled pore size distribution: use of organic matrix	Σύνθεση μεσοπορώδους οξειδίου του δημητρίου με ελεγχόμενη κατανομή μεγέθους των πόρων: χρήση οργανικής μήτρας: διδακτορική διατριβή	The work undertaken within the framework of the present Doctoral Thesis aims to develop a new synthesis route for obtaining nanophases of mesoporous ceria with high thermal stability and enhanced surface properties. Work has concentrated in studying ways of enhancing and stabilizing higher porosity, as well as studying the chemistry of the ceria surface. Differing from the conventional synthesis an organic matrix controlled synthetic method is reported herein. Two different strategies have been used, the insertion of control amounts of dopants (Ca2+, Eu3+) on the one hand, and the use of organic matrix on the other. The use of organic matrices was investigated in order to control pore production during synthesis. This work presents results from the synthesis of ceria prepared for the first time in the presence of organic matrices such as humic acid, polyethylene glycol, ethylene diamine, dextrin, cellulose, cationic surfactant (CTAB) and anionic surfactant (SDS). The results of mixed Eu(III) cerium oxide and Ca(II) cerium oxide prepared for the first time in the presence or in the absence of an organic matrix are also being reported. Both these strategies have been used successfully in the laboratory using the precipitation method under basic conditions, the sol-gel method, and the hydrothermal method. The resulting solids had higher BET surface area as well as pore volume than the pristine ceria especially where a cationic surfactant (CTAB) or HA were used as an organic template. The incorporation of a cationic surfactant into the ceria network controlled the pore diameter distribution. Compared to pure ceria, the addition of Eu(III) to the ceria enhanced the thermal stability of the solid. The crystalline structures of the solids showed only a single phase with cubic structure, confirming that Ce and Eu or Ca ions uniformly distributed in the structure and formed a homogeneous solid solution. The templating route adopted was found to allow the facile low temperature removal of the surfactant due to the hydrogen bonding nature of the surfactant-ceria interaction. In the case of mixed Eu/Cerium oxide prepared in the presence of CTAB, directionally aligned mesopore channels were observed for the first time by Transmission Electron Microscopy. The preparation of high surface ceria with a stable uniform array of pores is significant and may allow the development of novel catalytic applications of ceria.	Ο σκοπός της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής είναι η ανάπτυξη μιας νέας συνθετικής πορείας που να οδηγεί στην σύνθεση μεσοπορώδους CeO2 με ψηλή θερμική σταθερότητα και αυξημένες επιφανειακές ιδιότητες σε σχέση με το καθαρό CeO2. Η εργασία έχει επικεντρωθεί στην εξεύρεση τρόπων που να οδηγούν στην βελτιστοποίηση και σταθεροποίηση του πορώδους και στη μελέτη της χημείας της επιφάνειας του CeO2. Διαφέροντας από τη τυπική πορεία σύνθεσης στην παρούσα ερευνητική εργασία αναφέρεται μια συνθετική πορεία που χρησιμοποιεί οργανική μήτρα. Δύο διαφορετικές στρατηγικές έχουν χρησιμοποιηθεί, η ένταξη συγκεκριμένων ποσοτήτων προσμίξεων μεταλλοκατιόντων (Ca2+, Eu3+) στο πλέγμα του CeO2, και η χρήση οργανικών μητρών στην παρουσία ή απουσία προσμίξεων. Η χρήση οργανικών μητρών έχει μελετηθεί με σκοπό τον έλεγχο της δημιουργίας των πόρων κατά τη διάρκεια της σύνθεσης. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει αποτελέσματα από τη σύνθεση του CeO2 το οποίο έχει παρασκευασθεί για πρώτη φορά παρουσία οργανικών μητρών όπως το χουμικό οξύ, η πολυαιθυλενογλυκόλη, η αιθυλενοδιαμίνη, η δεξτρίνη, η κυτταρίνη, το κατιονικό τασιενεργό CTAB και το ανιοντικό τασιενεργό SDS. Επίσης αναφέρονται τα αποτελέσματα των μικτών οξειδίων Eu(III)/ CeO2 και Ca(II)/ CeO2, τα οποία έχουν παρασκευασθεί παρουσία οργανικής μήτρας για πρώτη φορά και ακολουθεί σύγκριση κάθε σειράς δειγμάτων με τα αντίστοιχα καθαρά CeO2, που έχουν παρασκευασθεί με καταβύθιση με αμμωνία. Και οι δύο αυτές στρατηγικές έχουν χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στο εργαστήριο χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της αλκαλικής καταβύθισης, τη μέθοδο λύματος-πηκτώματος και την υδροθερμική μέθοδο. Τα τελικά στερεά που προέκυψαν παρουσίασαν ψηλότερη επιφάνεια ΒΕΤ όπως επίσης και όγκο πόρων σε σύγκριση με το καθαρό CeO2, ιδιαίτερα στην περίπτωση που χρησιμοποιήθηκε σαν οργανική μήτρα το χουμικό οξύ και το κατιοντικό τασιενεργό CTAB. Η ενσωμάτωση του κατιοντικού τασιενεργού στο πλέγμα του CeO2 δημιούργησε ελεγχόμενη κατανομή του μεγέθους των πόρων. Συγκρίνοντας με το καθαρό CeO2 η προσθήκη του Eu(III) και του Ca(ΙΙ) αυξάνει τη θερμική σταθερότητα του στερεού. Η πορεία σύνθεσης παρουσία οργανικών μητρών έχει βρεθεί ότι επιτρέπει την εύκολη απομάκρυνση του τασιενεργού σε χαμηλές σχετικά θερμοκρασίες εξαιτίας της φύσης του δεσμού υδρογόνου της αλληλεπίδρασης τασιενεργού- CeΟ2. Η σύνθεση CeΟ2 με ψηλή ειδική επιφάνεια με σταθερή ομοιόμορφη ταξινόμηση των πόρων είναι σημαντική και μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη καινούργιων καταλυτικών εφαρμογών του CeΟ2.
+356	450	480	Acton: managing dynamic information in large-scale distributed systems	ActOn: Διαχειρίζοντας Δυναμική Πληροφορία σε Ευρείας Κλίμακας Κατανεμημένα Συστήματα	Large-scale distributed systems such as Grids, clouds and P2P systems consist of large numbers of computational, storage and network resources. Providing meaningful and accurate information about those resources for deployed applications poses challenges due to the dynamic and heterogeneous features of the large-scale distributed systems. This dissertation studies a key issue: semantic information management of dynamic information (or dynamicity) in large-scale distributed environments. In this work I propose the Active Ontology (ActOn) approach to manage dynamic information in large-scale distributed environments. The idea behind ActOn is simple: ActOn allows the value of the dynamic piece of information to be interpreted as an executable query, and the execution of the query is controlled by the lifetime of dynamic information. A semantic model is proposed for representing dynamic information by extending RDF/OWL with a new element enabling dynamic information management. The new element Dobject is particularly designed to enable ActOn information be generated (or updated) dynamically to cope with the changes in a distributed environment. Based on the ActOn model, I developed an ontology-based information integration approach with lifetime control and information source selection mechanisms to ensure the accuracy and consistency of the information that was represented using the ActOn model. The lifetime control mechanism is used to manage (update) dynamic information. The information source selection mechanism is used to select a suitable information source against the query execution from multiple information source candidates during the information life-cycle management. To illustrate the usefulness of the ActOn model, a design and development of an ActOn-based information service for EGEE Grid is presented. The main difference with respect to other Grid information services is that it incorporates two ActOn specific modules that are not commonly found in others: a semantic information cache with lifetime management, which provides fast access to information that has been already integrated and materialized and which is still valid, and an information source selector, which is used during the generation of the execution plan for retrieving information from the information sources. The information source selector allows the ActOn-based information service to adapt to changing conditions of the EGEE Grid infrastructure and to add new information sources easily. Another important aspect of this dissertation is the study of information quality in a large-scale distributed environment. In particular, I propose and evaluate a fair and systematic approach to measuring the information quality of different information services deployed in a large-scale distributed Grid infrastructure. The proposed evolution framework mainly tests three key metrics of information: information completeness, consistency, and accessibility. I conducted experiments to compare and analyse two EGEE deployed information services (BDII and RGMA) and the ActOn information service on the EGEE production testbed.	Τα Συστήματα Ευρείας Κλίμακας όπως τα Υπολογιστικά Πλέγματα (Grids) και τα Συστήματα Ομοτίμων (P2P Systems) αποτελούνται από μεγάλο αριθμό από υπολογιστικούς, αποθηκευτικούς και δικτυακούς πόρους. Η π��ροχή ακριβών και βαρυσήμαντων πληροφοριών σε σχέση με αυτούς τους πόρους θέτει μεγάλες προκλήσεις λόγω δύο πολύ σημαντικών ιδιοτήτων των κατανεμημένων συστημάτων ευρείας κλίμακας: της δυναμικότητας και της ετερογένειας. Αυτή η διατριβή μελετά ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα της περιοχής: τη σημασιολογική διαχείριση δυναμικών πληροφοριών σε κατανεμημένα συστήματα ευρείας κλίμακας. Στα πλαίσια αυτής της διατριβής προτείνεται η μέθοδος Active Ontology (ActOn) για τη δυναμική διαχείριση πληροφοριών σε κατανεμημένα συστήματα ευρείας κλίμακας. Η ιδέα πίσω από το ΑctOn είναι απλή: το ActOn επιτρέπει τη μετάφραση των τιμών δυναμικής πληροφορίας σε εκτελέσιμα επερωτήματα, όπου η εκτέλεση των ερωτημάτων εξαρτάται από τη διάρκεια ζωής της δυναμικής πληροφορίας. Ένα νέο σημασιολογικό μοντέλο προτείνεται για την περιγραφή δυναμικής πληροφορίας. Αυτό καθίσταται εφικτό με την επέκταση του RDF/OWL με ένα νέο στοιχείο (Dobject) που επιτρέπει την διαχείριση δυναμικής πληροφορίας. Ο σχεδιασμός του στοιχείου Dobject, επιτρέπει την δημιουργία καθώς και αναβάθμιση της πληροφορίας ActOn δυναμικά για την αντιμετώπιση αλλαγών σε κατανεμημένα συστήματα. Βασισμένη στο μοντέλο ΑctOn, έχει αναπτυχθεί μια νέα μέθοδος ενοποίησης πληροφορίας με μηχανισμούς ελέγχου της διάρκειας ζωής και επιλογής πηγών πληροφορίας για τη εξασφάλιση της ακρίβειας καθώς και της συνέπειας της πληροφορίας που αντιπροσωπεύεται από το μοντέλο ActOn. Ο μηχανισμός ελέγχου διάρκειας ζωής χρησιμοποιείται στην διαχείριση της δυναμικής πληροφορίας. Ο μηχανισμός επιλογής πηγών πληροφορίας χρησιμοποιείται στη επιλογή πηγών πληροφορίας έναντι της εκτέλεσης ερωτημάτων από πολλαπλές υποψήφιες πηγές πληροφορίας κατά τη διαχείριση του κύκλου ζωής της. Παρουσιάζεται η σχεδίαση και η υλοποίηση υπηρεσίας πληροφοριών στο πλέγμα EGEE, η οποία, είναι βασισμένη στο μοντέλο ActOn και έχει στόχο την επίδειξη της χρησιμότητας του μοντέλου υπό εξέταση. Η βασική διαφορά σε σύγκριση με τις λοιπές υπηρεσίες πληροφόρησης έγκειται στο γεγονός ότι εισάγει τη χρήση δύο συγκεκριμένων ActOn δομοστοιχείων: α) μία κρυφή μνήμη σημασιολογικών πληροφοριών με διαχείριση χρόνου ζωής, η οποία, παρέχει γρήγορη πρόσβαση ενοποιημένες και έγκυρες πληροφορίες και (β) ένα διαλογέα πηγών πληροφορίας ο οποίος χρησιμοποιείται κατά τη δημιουργία σχεδίου δράσης για την ανάκτηση πληροφορίας από τις αντίστοιχες πηγές. Ο διαλογέας πηγής πληροφορίας επιτρέπει στην υπηρεσία πληροφορίας ActOn την προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της υποδομής πλέγματος EGEE, όπως επίσης και την εύκολη προσθήκη νέων πηγών πληροφορίας. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο αυτής της διατριβής είναι η μελέτη της ποιότητας της πληροφορίας σε ένα μεγάλης κλίμακας κατανεμημένο περιβάλλον. Συγκεκριμένα, προτείνεται και αξιολογείται μία δίκαιη και συστηματική προσέγγιση για τη μέτρηση της ποιότητας της ��ληροφορίας σε διαφορετικές υπηρεσίες πληροφοριών που σχεδιάζονται σε μία ευρείας κλίμακας υποδομής πλέγματος. Το προτεινόμενο πλαίσιο εργασίας ελέγχει κυρίως τρεις βασικές μετρικές πληροφοριών: την ολοκλήρωση, τη συνέπεια και την προσβασιμότητα της πληροφορίας. Στο πλαίσιο αυτό διενεργήθηκαν πειράματα όσον αφορά τη σύγκριση και την ανάλυση δύο υπηρεσιών πληροφοριών που σχεδιάστηκαν στο EGEE (BDII και RGMA) και της ActOn υπηρεσίας πληροφοριών στην υποδομή του EGEE.
+357	236	257	Derivatives of Noradamantene towards the synthesis of polycyclic hydrocarbons	Παράγωγα του Νοραδαμαντενίου στη σύνθεση πολυκυκλικών υδρογονανθράκων	Noradamantene 1 is a member of the family of pyramidalized alkenes. It is a very reactive compound and it cannot be isolated. The present thesis examines the chemistry of the [2+2] dimer of noradamantene (1). Chapter 1 presents the bibliography for the preparation of dimer 43, a possible intermediate in the synthesis of the interesting carbene 21. Chapter 2 describes the synthetic procedure for the preparation of dimesylate 52, a new compound that affords dimer 43 in better overall yield than previous procedures. Chapter 2 also includes the efforts for the preparation of polycyclic ketone 23 through an organo-nickel complex of 1. Chapter 3 describes the isomerization of 43 to the diene 44 under thermolysis conditions in the gaseous state as well as photochemically in solution. According to the experimental and computational data, the isomerization takes place through a radical mechanism. An interesting discovery during this study was the formation of [2]diadamantane 16. The efforts to investigate the homolytic mechanism of thermolysis, led to a synthetic procedure for diiodo[2]diadamantane 69, based on the «adamantization» tendency of 43. Diiodo[2]diadamantane 69 cannot be synthesized according to the traditional procedures. The same chapter also contains the cyclopropanation efforts of 44 with dichlorocarbene which afforded, instead of the desired product 58, the new compounds 78 and 79, considered as «adamantization» products of 44. All experimental details are provided in Chapter 4.	Το νοραδαμαντένιο (1) ανήκει στην κατηγορία των πυραμιδικών αλκενίων. Είναι πολύ δραστικό και δεν μπορεί να απομονωθεί ως ελεύθερο αλκένιο. Η παρούσα διατριβή εξετάζει τη σύνθεση και τη χημεία του [2+2] διμερούς του νοραδαμαντενίου (43). Στο κεφάλαιο 1 παρουσιάζεται η βιβλιογραφία που αφορά τη σύνθεση του διμερούς 43 ως ένα πιθανό ενδιάμεσο για την σύνθεση του ενδιαφέροντος καρβενίου 21. Στο κεφάλαιο 2, παρουσιάζεται ολόκληρη η συνθετική πορεία για τον διμεσυλικό εστέρα 52, μια νέα ένωση η οποία δίνει το διμερές 43 σε καλύτερη συνολική απόδοση από προηγούμενες μεθοδολογίες. Στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρονται οι προσπάθειες για σύνθεση της πολυκυκλικής κετόνης 23 μέσω ενός οργανονικελικού συμπλόκου του 1. Το κεφάλαιο 3 περιγράφει την ισομερείωση του 43 στο διένιο 44 τόσο υπό συνθήκες θερμόλυσης στην αέριο φάση, όσο και φωτοχημικά σε διάλυμα. Σύμφωνα με τα πειραματικά και υπολογιστικά δεδομένα, η ισομερείωση πραγματοποιείται με μηχανισμό ριζών. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη κατά τη διάρκεια αυτής της μελέτης ήταν ο σχηματισμός μέσω ριζών του [2]διαδαμαντανίου 16. Η προσπάθεια διερεύνησης του ομολυτικού μηχανισμού ισομερείωσης οδήγησε σε μια συνθετική πορεία για το δι-ιωδο[2]διαδαμαντάνιο 69, η οποία βασίζεται στην τάση «αδαμαντοποίησης» του 43 και το οποίο δεν μπορεί να συντεθεί με τους παραδοσιακούς τρόπους. Στο ίδιο κεφάλαιο περιγράφονται και οι προσπάθειες για την κυκλοπροπανίωση τ��υ 44 με διχλωροκαρβένιο, οι οποίες έδωσαν αντί του επιθυμητού προϊόντος 58, τις νέες ενώσεις 78 και 79, που μπορούν να θεωρηθούν προϊόντα «αδαμαντοποίησης» του 44. Στο κεφάλαιο 4 παρέχονται οι σχετικές πειραματικές λεπτομέρειες. (Η ολοκληρωμένη περιγραφή της περίληψης φαίνεται στο επισυναπτόμενο αρχείο με τίτλο Abstract)
+358	285	254	Higher order Perturbative Calculations in Strong interaction physics with improved discretized actions for Quarks and Gluons	Διαταρακτικοί υπολογισμοί υψηλότερης τάξης της κβαντικής χρωμοδυναμικής πλέγματος με χρήση βελτιωμένων δράσεων για κουαρκς και γκλουονια	In this thesis we address a number of perturbative calculations in Quantum Chromodynamics, formulated on the lattice. We employ a variety of improved fermion and gauge field actions, which are currently employed in numerical simulations. The calculations that we present are the following: The evaluation of the relation between the bare coupling constant (...) and the renormalized one in the (...),(...). This computation is performed to 2 loops in perturbation theory, employing the standard Wilson action for gluons and the overlap action for fermions. We also derive the 3-loop coefficient of the bare β-function (...) and provide the recipe for extracting the ratio of energy scales,(...). We develop a systematic improvement method of perturbation theory for gauge fields on the lattice, applicable for all possible gluon actions made of closed Wilson loops. The improvement procedure entails resummation of an infinite, gauge invariant class of Feynman diagrams. Two different applications are presented: The additive renormalization of fermion masses, and the multiplicative renormalization (...) of the vector (axial) current. We study the critical value of the hopping parameter,(...) , up to 2 loops in perturbation theory. The clover improved action is employed for fermions and the Symanzik improved action for gluons. In order to compare our results to nonperturbative evaluations of coming from Monte Carlo simulations, we employ our improved perturbation theory method for improved actions. We compute the improvement of the fermion propagator and quark operators, to second order in the lattice spacing α, in 1-loop perturbation theory. The computations are performed using clover fermions and Symanzik improved gluons. Our calculation has been carried out in a general covariant gauge.	Στα πλαίσια της παρούσας Διατριβής πραγματοποιούνται διαταρακτικοί υπολογισμοί στην Κβαντική Χρωμοδυναμική Πλέγματος. Εφαρμόζουμε βελτιωμένες φερμιονικές και γκλουονικές δράσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως στις αριθμητικές προσομοιώσεις. Οι υπολογισμοί που παρουσιάζονται είναι οι ακόλουθοι: Εξαγωγή της σχέσης μεταξύ της γυμνής σταθεράς σύζευξης (...) και της επανακανονικοποιημένης στη σχήμα (...),(...) . Ο υπολογισμός διεξάγεται μέχρι την τάξη διόρθωσης 2 βρόχων, με χρήση της φερμιονικής δράσης overlap. Τα αποτελέσματά μας καθορίζουν τον συντελεστή τριών βρόχων της συνάρτησης «βήτα»,(...) . Επιπλέον παρέχουμε τη συνταγή για την εύρεση του λόγου της ενεργειακής κλίμακας,(...). Ανάπτυξη μιας συστηματικής μεθόδου βελτίωσης της θεωρίας διαταραχών για πεδία βαθμίδος, η οποία είναι εφαρμόσιμη σε οποιεσδήποτε δράσεις που αποτελούνται από κλειστούς βρόχους Wilson. Η διαδικασία βελτίωσης συνεπάγεται τη άθροιση μιας ολόκληρης κατηγορίας διαγραμμάτων Feynman, τα οποία είναι αναλλοίωτα υπό μετασχηματισμούς βαθμίδος. Δύο διαφορετικές εφαρμογές παρουσιάζονται: Η προσθετική επανακανονικοποίηση της κρίσιμης φερμιονικής μάζας (...) και η πολλαπλασιαστική επανακανονικοποίηση (...) φερμιονικών ρευμάτων. Μελέτη της κρίσιμης τιμής της παραμέτρου hopping,(...) , μέχρι δύο βρόχους στη θεωρία διαταραχών. Για τα φερμιόνια επιλέχθηκε η βελτιωμένη δράση clover, ενώ για τα γκλουόνια η βελτιωμένη δράση Symanzik. Για λόγους σύγκρισης των αποτεμεσμάτων μας με τα αντίστοιχα των προσομοιώσεων, εφαρμόσαμε τη μέθοδο βελτίωσης του διαταρακτικού αναπτύγματος που αναπτύξαμε. Υπολογισμός των όρων διόρθωσης του φερμιονικού διαδότη και τελεστών των κουάρκ, μέχρι δεύτερη τάξη της σταθεράς πλέγματος και σε θεωρία διαταραχών ενός βρόχου. Οι υπολογισμοί διεξάγονται με χρήση των δράσεων clover και Symanzik και πραγματοποιείται σε μια γενική συναλλοίωτη βαθμίδα.
+359	583	721	Exploring software cost modelling and estimation with computational intelligence	Μοντελοποίηση και εκτίμηση του κόστους ανάπτυξης λογισμικού με τεχνικές υπολογιστικής νοημοσύνης	Software cost estimation (SCE) is the art of balancing time and resources to optimally budget a project. An essential requirement is to estimate the schedule, cost and human effort required to complete the project with adequate accuracy and before the project commences, or during its life-cycle, at an acceptable point in time when such an estimation may be considered useful to project managers (i.e., at the ‘early’ project phases). SCE models consist of mathematical algorithms or parametric relations used to approximate the most dominant cost, the human effort, in terms of person-months for developing a software. It is considered one of the basic project management processes to support efficiently the activity of resource allocation. Although numerous SCE models and techniques have been proposed by researchers, many problems still exist. Recent research reports 60-80% of projects overrun software cost estimates by 30-40% (Moløkken and Jørgensen, 2003). The aforementioned problem stems from the complex, intangible and unique nature of software and the inconsistent selection of the factors that affect productivity by cost estimators. Moreover, many cost factors are qualitative rather than quantitative (Boehm et al., 2000b) and hence subjective in nature. Finally, there is also lack of explicit terminology, data gathering principals, measurement rules and formal definitions of these factors. As a result, SCE is affected by a semantic vicious cycle: What constitutes a ‘successful’ project is hardly clearly defined; whereas, ‘non-successful’ projects are those that are either cancelled, delivered with less functionality and/or with lower than the agreed quality, or exceeded resources, budget and/or schedule estimates. The real reason for the underestimations occurring is hard to contemplate. Over and under estimations may be attributed to the project going ‘wrong’ or to the budget estimates that were inaccurate in the first place. This dissertation aims at minimising such imprecisions in SCE. Novel models and techniques are employed, based on the factors of People – Process – Product, for improving SCE accuracy and comprehending the risks occurring. Moreover, the essential quantitative and qualitative factors that affect productivity are identified and explored. Thus, this thesis adopts two approaches: A quantitative and a qualitative. The quantitative approach, aims at improving SCE accuracy, reliability and generalisability, by exploring Computational Intelligent (CI) models and techniques, such as Artificial Neural Networks (ANN), Evolutionary Algorithms (EA), Fuzzy Logic (FL), and hybrid forms of the aforementioned techniques. Moreover, the main target is to develop SCE models of a practical value, i.e., dealing with the inherent uncertainty of the software engineering data and producing relatively ‘early’ (i.e., post specifications) estimations. The qualitative approach extends the numerical and empirical CI investigations, by employing Fuzzy Cognitive Maps (FCM) and Influence Diagrams (ID), which facilitate exploring the relationships between qualitative cost factors and effort. It also visually reveals the contribution of attributes in SCE and enhances the understanding of their cause-and-effect dependencies. The results and observations of this diatribe reveal that considerable benefits may be gained by CI-based methods employed in cost prediction improvement and in understanding which factors are considered ‘significant’ in the process of SCE. The various Feature Subset Selection (FSS) methods applied assisted in identifying and excluding the less ‘influential’ cost factors from the models, which, in turn, lowers the model’s complexity and the overall time and effort required to measure and quantify each and every one of them. The SCE models proposed in this thesis are proven viable, practical alternatives through extensive experimentation with widely known and used benchmark data of the relevant literature.	Η εκτίμηση του κόστους ανάπτυξης λογισμικού αφορά τη διαδικασία εξισορρόπησης του χρονο-προγραμματισμού και της διάθεσης των πόρων, και ιδιαίτερα των ανθρώπινων πόρων, που απαιτούνται για την ανάπτυξη ενός έργου λογισμικού. Η όσο το δυνατόν ακριβής εκτίμηση του εν λόγω κόστους στα αρχικά στάδια του έργου (ή σε ένα σχετικά πρώιμο στάδιο του κύκλου ανάπτυξης λογισμικού που να θεωρείται αποδεκτό) είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει δεκτή η εκτίμηση από τους διαχειριστές των έργων (project managers). Τα τυπικά μοντέλα εκτίμησης των ανθρωπο-μηνών που χρειάζονται για να αναπτυχθεί ένα σύστημα λογισμικού και που προτάθηκαν έως σήμερα αποτελούν ένα σύνολο από μαθηματικούς αλγορίθμους ή παραμετρικές συσχετίσεις. Η διαδικασία της εκτίμησης του κόστους ανάπτυξης λογισμικού θεωρείται μια από τις βασικότερες διαδικασίες που πραγματοποιούνται κατά τη διαχείριση των έργων λογισμικού. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε έως σήμερα έχει συμβάλει στη δημιουργία μιας πληθώρας μοντέλων και τεχνικών για την εκτίμηση του κόστους ανάπτυξης λογισμικού. Παρά το γεγονός αυτό, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, ποσοστό της τάξης του 60-80% των έργων λογισμικού έδειξε ότι το κόστος ανάπτυξης υποεκτιμήθηκε κατά 30-40% (Moløkken and Jørgensen, 2003). Αυτού του είδους οι λανθασμένες εκτιμήσεις οφείλονται σε διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα στο γεγονός ότι διάφοροι παράγοντες επηρεάζουν την εκτίμηση, την παραγωγικότητα αλλά και το πραγματικό κόστος ανάπτυξης, ενώ το λογισμικό που πρόκειται να αναπτυχθεί είναι συχνά ιδιαίτερα πολύπλοκο, μοναδικό και θεωρείται μη απτό (intangible) και ως εκ τούτου δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί. Επιπλέον, η διαδικασία ανάπτυξης του έργου λογισμικού επηρεάζεται από παράγοντες που δεν είναι μόνο ποσοτικοί αλλά ποιοτικοί (Boehm et al., 2000b), δεν υπάρχει ρητή διεθνής ορολογία, όπως επίσης και κανόνες μέτρησης και συλλογής δεδομένων για αυτούς, και ως εκ τούτου δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμοι. Ως αποτέλεσμα, η εκτίμηση του κόστους ανάπτυξης λογισμικού επηρεάζεται από έναν φαύλο σημασιολογικό κύκλο: Τι συνιστά ένα «επιτυχημένο» έργο δεν είναι καθόλου σαφώς καθορισμένο, ενώ τα έργα που θεωρούνται «μη επιτυχημένα» είναι αυτά που είτε ακυρώνονται, είτε παραδίδονται με λιγότερη λειτουργικότητα ή/και με χαμηλότερη από τη συμφωνημένη ποιότητα, είτε υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό, την εκτίμηση των πόρων, ή/και τα χρονοδιαγράμματα. Οι πραγματικοί λόγοι όμως για τις υποεκτιμήσεις του κόστους που συμβαίνουν είναι δύσκολο να μελετηθούν, καθώς πιθανόν να αποδίδονται στη «μη επιτυχία» του έργου ή στις λάθος εκτιμήσεις του προϋπολογισμού που έγιναν εξαρχής. Η διδακτορική αυτή διατριβή στοχεύει στην ελαχιστοποίηση τέτοιων ανακριβειών. Τα μοντέλα που προτείνονται σε αυτή τη διατριβή χρησιμοποιούν παράγοντες που συσχετίζονται με τα άτομα που λαμβάνουν μέρος στη διαδικασία, τη διαδικασία ανάπτυξης αλλά και το προϊόν (λογισμικό) που αναπτύσσεται. Επιπλέον, οι βασικοί ποσοτικοί και ποιοτικοί παράγοντες που επηρεάζουν την παραγωγικότητα της ομάδας ανάπτυξης προσδιορίζονται και μελετιούνται. Συγκεκριμένα, η διατριβή αυτή υιοθετεί δύο προσεγγίσεις: Την Ποσοτική και την Ποιοτική. Η ποσοτική προσέγγιση, στοχεύει στη βελτίωση της ακρίβειας, της αξιοπιστίας και της γενικότερης εφαρμογής της διαδικασίας εκτίμησης του κόστους ανάπτυξης λογισμικού, με τη χρήση τεχνικών Υπολογιστικής Νοημοσύνης (Computational Intelligence), όπως Τεχνητά Νευρωνικά Δίκτυα (ΤΝΔ), Εξελικτικούς Αλγορίθμους (ΕΑ), Ασαφή Λογική (ΑΛ), και υβριδικά μοντέλα των τεχνικών αυτών. Επιπλέον, ο κύριος στόχος είναι η ανάπτυξη πρακτικών μοντέλων εκτίμησης του κόστους ανάπτυξης λογισμικού, δηλαδή, μοντέλων που να αντιμετωπίζουν την εγγενή αβεβαιότητα των δεδομένων των έργων λογισμικού και να παράγουν σχετικά «νωρίς» (δηλαδή μετά τις προδιαγραφές) ακριβείς εκτιμήσεις. Η ποιοτική προσέγγιση, αποτελεί μια επέκταση των πιο πάνω εμπειρικών διερευνήσεων, μέσω Ασαφών Γνωστικών Χαρτών (ΑΓΧ) και Διαγραμμάτων Επιρροής (ΔΕ). Οι δύο αυτές τεχνικές διευκολύνουν ιδιαίτερα την εξερεύνηση των συσχετίσεων μεταξύ των ποιοτικών παραγόντων του κόστους και της προσπάθειας, αποκαλύπτοντας τη συνολική συμβολή τους στην εκτίμηση. Τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της διατριβής αυτής αποκαλύπτουν ότι σημαντικά οφέλη μπορούν να εξασφαλιστούν μέσω της εφαρμογής τεχνικών Υπολογιστικής Νοημοσύνης όσον αφορά τη βελτίωση της πρόβλεψης του κόστους ανάπτυξης λογισμικού αλλά και την κατανόηση των κυριότερων παραγόντων στη διαδικασία αυτή. Επίσης, οι ευφυείς τεχνικές εξόρυξης του υποσυνόλου των «σημαντικότερων» παραγόντων που εφαρμόστηκαν στα πλαίσια της διατριβής αυτής, συνέβαλαν στον εντοπισμό των πιο κατάλληλων παραγόντων κόστους στα διάφορα μοντέλα που προτάθηκαν. Η εξόρυξη αυτή των σημαντικότερων παραγόντων με τη σειρά της, μείωσε την πολυπλοκότητα των μοντέλων καθώς και το συνολικό χρόνο και την προσπάθεια που απαιτείται για τη μέτρηση και την ποσοτικοποίηση του καθενός από αυτούς. Τα μοντέλα της εκτίμησης του κόστους ανάπτυξης λογισμικού που προτάθηκαν στην παρούσα διατριβή αποτελούν αποδεδειγμένα βιώσιμες, πρακτικές εναλλακτικές λύσεις μέσα από τον εκτενή πειραματισμό, την εμπειρική μελέτη και τη συγκριτική αξιολόγηση ευρέως γνωστών και χρησιμοποιούμενων συνόλων δεδομένων (benchmarks) της σχετικής βιβλιογραφίας.
+360	261	263	Innovative techniques using Entropy theory, for civil engineering and project management problems	Καινοτόμες μέθοδοι επίλυσης προβλημάτων πολιτικής μηχανικής και διοίκησης έργων με βάση τη θεωρία της εντροπίας	The aim of this thesis is the study of the use of entropy as an innovative method for solving Civil Engineering and Project Management problems. Entropy is mathematically defined as the quantity of the uncertainty or the choice of selection in a random system. The amount of entropy is based on Shannon’s definition, according to which, entropy is the product of probability of an even times the natural logarithm of the inverse of the probability, and it is maximized if the probability of any event occurring is fixed and equal to 1/n, where n the number of events. The major scientific contribution of this thesis is to prove the correlation of Entropy and leveling. This thesis is achieving the transfer of a mathematically and totally reliable size and basic properties (entropy and maximization of it when the probabilities are equal) in the area of applications (entropy and maximization of entropy when leveling is achieved). To facilitate the documentation of the conclusions of the thesis, Civil Engineering and Project Management problems are solved. The Minimum Moment method for resource leveling on a project is restated as an entropy maximization problem. Unbalanced bidding describes the activity by which tenderers allocate overheads and profit (O&P) to the cost of the individual tasks of a project in an unbalanced manner. This activity, which aims at maximizing the current value of the amount of the tender, poses risks. The proposed approach, based on Shannon’s entropy, is used as the measure for calculating this risk.	Η διατριβή αυτή αποσκοπεί στην μελέτη της χρήσης της Εντροπίας και στην ανάδειξη της ως μίας καινοτόμου μεθόδου επίλυσης προβλημάτων Πολιτικής Μηχανικής και Διοίκησης ΄Εργων. Η Εντροπία αποτελεί τη μαθηματική ποσοτικοποίηση της αβεβαιότητας ή των δυνατοτήτων επιλογής ενός τυχαίου συστήματος. Το μέγεθος της Εντροπίας βασίζεται στον ορισμό που έδωσε ο Shannon (1948), και με βάση αυτό τον ορισμό αλλά και τη σχετική μαθηματική τεκμηρίωση «η Εντροπία ενός συστήματος παίρνει την μέγιστη τιμή της όταν η πιθανότητα να συμβεί οποιοδήποτε γεγονός είναι ίση, (ισοπίθανη εμφάνιση γεγονότων). Ως η σημαντικότερη επιστημονική συνεισφορά της διατριβής αυτής θεωρείται η τεκμηρίωση της συσχέτισης της Εντροπίας με την ισοκατανομή (leveling). Στη διατριβή αυτή επιτυγχάνεται η μεταφορά ενός μαθηματικού και απόλυτα αξιόπιστου μεγέθους και της βασικής του ιδιότητας (Εντροπία και μεγιστοποίηση της όταν οι πιθανότητες είναι ίσες) στο τομέα των εφαρμογών (Εντροπία και μεγιστοποίηση της όταν υπάρχει ισο-κατανομή). Για να γίνει δυνατή η τεκμηρίωση των συμπερασμάτων της διατριβής, έγιναν εφαρμογές και επιλύσεις σε πρακτικά προβλήματα του τομέα της Διοίκησης κατασκευαστικών έργων. Η μέθοδος της Ελάχιστης Ροπής για ισο-κατανομή των πόρων σε ένα έργο επαναδιατυπώνεται ως ένα πρόβλημα μεγιστοποίησης της Εντροπίας. Η μη ισο-ζυγισμένη προσφοροδότηση (unbalanced bidding) περιγράφει την ενέργεια προσφοροδοτών για μη ισοζυγισμένη κατανομή του διαχειριστικού κόστους και του κέρδους (overheads and profit, O&P) πάνω στο κόστος των επιμέρους εργασιών ενός έργου. Η ενέργεια αυτή που αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση της τρέχουσας αξίας του ποσού της προσφοράς, εμπεριέχει κινδύνους. Η προτεινόμενη προσέγγιση με βάση την Εντροπία κατά Shannon χρησιμοποιείται ως το μέτρο υπολογισμού του κινδύνου αυτού.
+361	511	462	“The ‘πολύτροπος’ fifteen-syllable verse of Palamas (1886-1930): a metrical analysis”	Ο πολύτροπος δεκαπεντασύλλαβος του Παλαμά (1886-1930) : μια μετρικολογική ανάλυση	Aim of the present thesis is the fifteen-syllable verse of Palamas, as well as, its various evolutionary stages. The thorough analysis of certain statistical data and results realized in the present study confirms, with a great number of pieces of evidence and numbers, the great offer of the poet to the renewal of our national verse. In addition, all the various metrical and rhythmical means, which the poet uses in his effort to change the previous rhythmical monotony of the verse, are studied and analyzed. The thesis consists of two basic parts. The first part includes a short review of the metrical studies and proposals, which are directly related to the description of three basic historical landmarks of the fifteen-syllable verse: the folk songs, the literature of Cretan Renaissance, and the poetry of Solomos. Through this historical retrospection, the various forms of the verse, as well as, the stages of its evolution prior the renewal that had been brought about by Palamas, are summarized. The second part of the thesis refers, exclusively, to the fifteen-syllable verse of Palamas. It starts with a short presentation of the metrical theory of the poet, the way it is formed through the various essays he writes while he was occupied with the verse and it continues with a detailed metrical analysis of seven of his works, written in iambic fifteen-syllable verse. The metrical analysis includes various metrical phenomena, which appear in these works, like the strong presence of the phenomenon of synizesis combined with the reduced percentage of hiatus, the frequent and intensive enjambments, the undermining and abolishing of the mid-line caesura, the anapaestic feet, the wrenched accents and the intense punctuation, as well as, some metrical innovations, like the tripartite lines and the broken verse, which the poet uses to renew the verse. The metrical analysis is conducted for each metrical phenomenon in all the works under study, in a chronological order. The order, by which, each phenomenon is examined and presented is related to the degree of importance and weightiness it has in the verse. The two main parts of the thesis follows an appendix with tables, in which the rhythmical forms and the metrical phenomena, which appear in the verses of Palamas, are presented, as well as, the frequency by which they appear. This study, clearly proves the thorough analysis, which the fifteen-syllable verse has undergone by Palamas, who takes advantage, in the right way, the local poetic tradition, as well as, the foreign versification. The verse, at its peak, is marked by a series of innovations, tested techniques and bold verse anachronisms, which exceed the rhythmical standards of the tradition, as well as, those of the poetry during Palamas’s era. The poet, through a continuous lifetime work, creates an entirely exceptional and personal fifteen-syllable verse. The uniqueness of this verse is attributed, to a high degree, to the systematic and intensive use of the various metrical and rhythmical means, which prove beyond any doubt, the great versifying ability of the poet.	Αντικείμενο της παρούσας διατριβής αποτελεί ο παλαμικός δεκαπεντασύλλαβος καθώς επίσης και τα διάφορα εξελικτικά του στάδια. Η ενδελεχής ανάλυση συγκεκριμένων στατιστικών δεδομένων και αποτελεσμάτων που πραγματοποιείται στη συγκεκριμένη μελέτη επιβεβαιώνει με εξαντλητικές αποδείξεις και αριθμούς τη μεγάλη προσφορά του ποιητή στην ανανέωση του εθνικού μας στίχου. Επιπλέον, μελετώνται και αναλύονται τα ποικίλα μετρικά και ρυθμικά μέσα στο σύνολό τους τα οποία χρησιμοποιεί ο ποιητής στην προσπάθειά του να διασκεδάσει την προϋπάρχουσα ρυθμική μονοτονία του στίχου.Η διατριβή αποτελείται από δύο βασικά μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει μια σύντομη επισκόπηση μετρικολογικών μελετών και προτάσεων οι οποίες σχετίζονται άμεσα με την περιγραφή τριών βασικών ιστορικών σταθμών του δεκαπεντασύλλαβου: των δημοτικών τραγουδιών, της κρητικής ακμής καθώς και της ποίησης του Σολωμού. Μέσω αυτής της ιστορικής αναδρομής συνοψίζονται τόσο οι ποικίλες μορφές του στίχου όσο και τα στάδια εξέλιξής του πριν από την ανανέωση που επιφέρει σε αυτόν ο Παλαμάς. Το δεύτερο μέρος της διατριβής αναφέρεται αποκλειστικά στον παλαμικό δεκαπεντασύλλαβο. Αρχίζει με μια συνοπτική παρουσίαση της μετρικής θεωρίας του ποιητή, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από τα διά��ορα δοκίμια που γράφει καθ’ όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής του με τον στίχο, και συνεχίζει με την εξονυχιστική μετρική ανάλυση επτά έργων του, γραμμένων σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Η μετρική ανάλυση περιλαμβάνει ποικίλα μετρικά φαινόμενα τα οποία εμφανίζονται στα συγκεκριμένα έργα, όπως για παράδειγμα είναι η έντονη παρουσία του φαινομένου της συνίζησης σε συνδυασμό με τα μειωμένα ποσοστά χασμωδίας, οι πυκνοί και έντονοι διασκελισμοί, η υπονόμευση και κατάργηση της μεσαίας τομής του στίχου, τα αναπαιστικά βαδίσματα, οι παρατονισμοί και η έντονη στίξη, καθώς επίσης και κάποιοι μετρικοί νεωτερισμοί, όπως είναι ο «τριμερής» και «σπασμένος» στίχος, τους οποίους χρησιμοποιώντας ο ποιητής ανανεώνει τον στίχο. Η μετρικολογική ανάλυση διεξάγεται ανά μετρικό φαινόμενο από έργο σε έργο με χρονολογική σειρά. Η σειρά εξέτασης και παρουσίασης του κάθε φαινομένου σχετίζεται με τον βαθμό σημασίας και βαρύτητας που έχει για τον στίχο. Τα δύο κύρια μέρη της διατριβής ακολουθεί Παράρτημα πινάκων, στους οποίους καταγράφονται τόσο τα ρυθμικά σχήματα, όσο και τα μετρικά φαινόμενα που εμφανίζονται στους παλαμικούς στίχους, καθώς επίσης και η συχνότητα εμφάνισής τους. Η μελέτη αυτή αποδεικνύει ξεκάθαρα την οριακή επεξεργασία την οποία υφίσταται ο δεκαπεντασύλλαβος από τον Παλαμά, ο οποίος εκμεταλλεύεται σωστά τόσο την εγχώρια ποιητική παράδοση, όσο και την ξένη στιχουργία. Ο στίχος στο απόγειό του χαρακτηρίζεται από μια σειρά καινοτομιών, δοκιμασμένων τεχνικών και τολμηρών στιχουργικών αναχρονισμών, που υπερβαίνουν τόσο τα ρυθμικά πρότυπα της παράδοσης, όσο και εκείνα της ποίησης της εποχής του Παλαμά. Ο ποιητής, μέσα από μιαν αδιάκοπη δουλειά μιας ολόκληρης ζωής, δημιουργεί έναν εντελώς ξεχωριστό και προσωπικό δεκαπεντασύλλαβο. Η μοναδικότητα του στίχου αυτού αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στη συστηματική και εντατική χρήση των διαφόρων μετρικών και ρυθμικών μέσων, τα οποία αποδεικνύουν περίτρανα τη μεγάλη στιχουργική ικανότητα του ποιητή.
+362	546	533	Teaching the Concept of Derivative – A Theoretical Model	Η διδασκαλία της έννοιας της παραγώγου - ένα θεωρητικό μοντέλο	Calculus is the core for many sciences and one of the most difficult chapters taught in Secondary and Higher education. Students present particular problems in the conceptual understanding of the meanings and the problem solution during the Calculus teaching. This research aims at contributing to resolving of problems related to the students’ difficulties in this area. Its goal was to develop and empirically validate a theoretical model taking into consideration the factors that form the theoretical thinking of the students, which leads to the understanding of the concept of derivatives in the framework of Calculus teaching. The model was based on the theory of Sierpinska, Nnadozie and Okta (2002; Sierpinska, 2005). Moreover, the research aims at designing and implementing an intervention teaching program, in which all the existing theories of learning mathematics were be taken into account, using, at the same time, the technological potentials in various frameworks of the concept of derivative. For the realization of the goal of the current research, a theoretical model was developed through the existing bibliography. An intervention program was also developed, integrating the technology for the teaching of derivatives. The material was piloted in 88 students of the 2nd Grade of Lyceum. Assessing the results of the pilot implementation, both the intervention program and the tools developed for measuring the performance of the students were modified accordingly. Then, the modified intervention program was implemented (4 teaching periods of 45’ each) and the final tests were given to 214 students (97 students in the experimental group and 117 in the control group) of the 2nd Grade of Lyceum. The tests were given immediately after the implementation of the intervention program and after a month to evaluate the extent of the influence of the intervention program. The data collected were analyzed through specialized statistical analyses (e.g. Confirmatory Factor Analysis, Latent Class Analysis). The results of the confirmatory factor analysis both immediately after the intervention program and a month following the program showed that the suggested model provides a comprehensive framework for the description of the understanding of the concept of derivative by the students at the 2nd Grade of Lyceum. The verification of the model gives the potential to analyze the theoretical thinking of the students for the concept of derivative in three quantifiable factors: reflective, systemic and analytic thinking, with the latter exercising more influence in the theoretical thinking of the students for the concept of derivative. The stability of the structure of the suggested model over time enhances its suitability and the importance of the factors recommended for the explanation of the theoretical thinking of students. The results underline that the group of students taught the intervention program accelerates the establishment of its positive difference in the initial measuring in the systemic and analytical thinking, compared to the group taught in the traditional way, after the course of a period of time, and improves the performance in the reflective thinking. The results of the research reinforce the claim for the positive results of the use of technology in interpreting and representing the concepts, despite the time-consuming procedures. Also, they provide the educators the option to use the potentials of the technology for the reinforcement of the conceptual understanding of students.	Η Ανάλυση αποτελεί το βασικό πυρήνα για πολλές επιστήμες και ένα από τα δυσκολότερα κεφάλαια που αναπτύσσονται στη Μέση και στην Ανώτερη εκπαίδευση. Οι μαθητές παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα στην εννοιολογική κατανόηση των εννοιών και στην επίλυση προβλήματος κατά τη διδασκαλία της Ανάλυσης. Η παρούσα έρευνα αποσκοπούσε να συνεισφέρει στην επίλυση προβλημάτων που σχετίζονται με τις δυσκολίες των μαθητών στον τομέα αυτό. Σκοπός της ήταν αφενός η ανάπτυξη και η εμπειρική εγκυροποίηση ενός θεωρητικού μοντέλου που να λαμβάνει υπόψη τους παράγοντες που συνθέτουν τη θεωρητική γνώση των μαθητών, η οποία οδηγεί στην κατανόηση της έννοιας της παραγώγου στα πλαίσια της διδασκαλία της Ανάλυσης. Το μοντέλο βασίστηκε στη θεωρία των Sierpinska, Nnadozie και Okta (2002; Sierpinska, 2005). Αφετέρου, η έρευνα αποσκοπούσε στο σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός παρεμβατικού προγράμματος για τη διδασκαλία, στο οποίο να λαμβάνονται υπόψη οι υπάρχουσες θεωρίες μάθησης των μαθηματικών και να εμπλέκονται και να χρησιμοποιούνται οι δυνατότητες της τεχνολογίας σε διαφορετικά πλαίσια της έννοιας της παραγώγου. Για την υλοποίηση του σκοπού της παρούσας έρευνας αναπτύχθηκε ένα θεωρητικό μοντέλο μέσα από την ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας. Αναπτύχθηκε, επίσης, ένα παρεμβατικό πρόγραμμα στο οποίο ενσωματώθηκε η τεχνολογία για τη διδασκαλία της παραγώγου. Το υλικό που ετοιμάστηκε τέθηκε σε εφαρμογή πιλοτικά σε 88 μαθητές Β’ Λυκείου. Αξιοποιώντας τα αποτελέσματα της πιλοτικής εφαρμογής, τόσο το παρεμβατικό πρόγραμμα όσο και τα εργαλεία που αναπτύχθηκαν για τη μέτρηση της επίδοσης των μαθητών τροπο��οιήθηκαν αναλόγως. Στη συνέχεια εφαρμόστηκε το διαμορφωμένο παρεμβατικό πρόγραμμα (4 διδασκαλίες των 45’ λεπτών) και χορηγήθηκαν τα τελικά δοκίμια σε 214 μαθητές (97 μαθητές πειραματική ομάδα και 117 ομάδα ελέγχου) Β’ Λυκείου. Τα δοκίμια χορηγήθηκαν αμέσως μετά την εφαρμογή του παρεμβατικού και 1 μήνα μετά για εξέταση του βαθμού διατήρησης της επίδρασης του παρεμβατικού προγράμματος. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν αναλύθηκαν με εξειδικευμένες στατιστικές αναλύσεις (π.χ. επιβεβαιωτική παραγοντική ανάλυση, ανάλυση υπολανθανουσών ομάδων). Τα αποτελέσματα της επιβεβαιωτικής παραγοντικής ανάλυσης τόσο αμέσως μετά το παρεμβατικό πρόγραμμα όσο και 1 μήνα μετά έδειξαν ότι το προτεινόμενο μοντέλο παρέχει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο περιγραφής της κατανόησης της έννοιας της παραγώγου από τους μαθητές της Β’ Λυκείου. Η επιβεβαίωση του μοντέλου δίνει τη δυνατότητα ανάλυσης της θεωρητικής γνώσης των μαθητών για την έννοια της παραγώγου σε 3 μετρήσιμους παράγοντες, τη στοχαστική, τη συστημική και την αναλυτική γνώση, με την τελευταία να επηρεάζει περισσότερο τη θεωρητική γνώση των μαθητών για την έννοια της παραγώγου. Η σταθερότητα της δομής του προτεινόμενου μοντέλου με την πάροδο του χρόνου ενισχύει την καταλληλότητα του μοντέλου και τη σημασία των παραγόντων που προτείνονται για την εξήγηση της θεωρητικής γνώσης των μαθητών. Μέσα από τα αποτελέσματα επισημαίνεται ότι η ομάδα των μαθητών που παρακολούθησε το παρεμβατικό πρόγραμμα επιτυγχάνει μονιμοποίηση της θετικής διαφοράς της στην αρχική μέτρηση στη συστημική και την αναλυτική γνώση σε σχέση με την ομάδα που παρακολούθησε παραδοσιακή διδασκαλία, μετά και την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος, καθώς και βελτίωση στην επίδοσή της στη στοχαστική γνώση. Τα αποτελέσματα της έρευνας ενισχύουν τον ισχυρισμό για τα θετικά αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει η χρήση της τεχνολογίας στην ερμηνεία και την απεικόνιση των εννοιών παρά στην εκτέλεση χρονοβόρων διαδικασιών. Επίσης, δίνουν την ευχέρεια στους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία για ενίσχυση της εννοιολογικής κατανόησης των μαθητών.
+363	350	266		Γνωστικό μοντέλο εντοπισμού και αντιμετώπισης της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής - υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) (μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή) σε μαθητές πρώτης σχολικής ηλικίας	A Computerized Cognitive Remediation (CCP) was developed and applied in children exhibiting ADHD at 6 and 7 years of age. The CCP program was designed to include four aspects of executive functions (inhibition, attention, working memory, and planning), as all four components have been determinedly connected with the etiology of ADHD. The theoretical frame of the experiment was structured by a detailed analysis and composition of three different theoretical models that have been proposed as possible explanations for inattention and disinhibition, namely, Quay’s behavioral inhibition system (1988), Cowan’s attention and working memory model (1995) and Barkley’s hybrid model (1997). The program was short in duration and intensive in application (25 sessions, 40 minutes each), and its design relied extensively on recent findings from early intervention studies in learning disabilities. The CCP included 14 different computerized activities, each having a number of different levels of difficulty and an approximate number of 15 items per level, aiming to improve the inhibitory mechanisms, attention, working memory and the planning processes of children exhibiting attention deficits. The original group of this large scale study consisted of 797 Grade 1 children randomly chosen from public schools in Cyprus. From this sample, four groups were formed, each having 15 children that were equivalent on age, gender, and parental education: (a) ADHD-R= Remediated), (b) ADHD-NR=Non-Remediated, (c) TDC-TR= Typically Developing Children-Remediated, (d) TDC-NR= Non-Remediated. To test the effectiveness of CCP, the four groups were assessed three times: (a) at the second term of Grade 1 (pre-test assessment), (b) immediately after remediation (post-test assessment) and (c) in Grade 2 (follow-up assessment). MAN(C)OVA Repeated Measures analysis showed that the remediated groups improved significantly more than the non-remediated groups in almost all the dependent measures of the study as well as on school achievement (as measured in Language Arts and Math) at both post-test and follow-up assessments. Similarly, teacher ratings improved significantly for the ADHD remediated group compared to the non-remediated counterparts. Discussion focuses on the need for devising remedial schemes that will be both theoretically driven and cost-effective, leading, consequently, to substantial improvements in attention and executive functioning early interventions.	Αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε ένα ηλεκτρονικό Γνωστικό Θεραπευτικό Πρόγραμμα (ΓΘΠ) για την αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ. Η ανάπτυξη του ΓΘΠ στηρίχθηκε στις τέσσερις εκτελεστικές λειτουργίες (αναστολή, προσοχή, εργαζόμενη μνήμη και προγραμματισμός), των οποίων η δυσλειτουργία συνδέεται καθοριστικά με τη ΔΕΠ-Υ και οι οποίες, αποτέλεσαν τις τέσσερις βασικές εξαρτημένες μεταβλητές της παρούσας έρευνας. Το θεωρητικό πλαίσιο δομήθηκε από τη λεπτομερή ανάλυση και σύνθεση των τριών διαφορετικών θεωρητικών μοντέλων για τη ΔΕΠ-Υ, των Quay (1988), Cowan (1995) και Barkley (1997). Η εφαρμογή του προγράμματος ήταν βραχύχρονη (25 ατομικές συναντήσεις των 40 λεπτών), στη βάση πρώιμης παρέμβασης σε παιδιά ηλικίας 6 και 7 χρονών. Το ΓΘΠ περιλάμβανε 14 διαφορετικές ηλεκτρονικές δραστηριότητες με διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας και 15 περίπου ασκήσεις ανά επίπεδο, στοχεύοντας στη βελτίωση της αναστολής, της προσοχής, της εργαζόμενης μνήμης και του προγραμματισμού. Από ένα αρχικό δείγμα 797 παιδιών της Α΄ Δημοτικού, καταρτίστηκαν τέσσερις τελικές ομάδες με 15 παιδιά η καθεμιά, (ΔΕΠΥ-ΜΘ= έλαβαν θεραπεία), (ΔΕΠΥ-ΧΘ= δεν έλαβαν θεραπεία), (Τυπικά Αναπτυσσόμενα Παιδιά -ΤΑΠ-ΜΘ= έλαβαν θεραπεία), (ΤΑΠ-ΧΘ= δεν έλαβαν θεραπεία). Για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας του ΗΓΘΠ, οι τέσσερις ομάδες αξιολογήθηκαν τρεις φορές: (α) προ-πειραματική αξιολόγηση, (β) μετα-πειραματική και (γ) μεταμέτρηση, 6 μήνες μετά την εφαρμογή του προγράμματος. Τα στατιστικά αποτελέσματα (μέσω MANOVA-MANCOVA-Repeated Measures ANOVA), έδειξαν τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα του προγράμματος. Οι ομάδες ΔΕΠΥ-ΜΘ και ΤΑΠ-ΜΘ που συμμετείχαν στο ΗΓΘΠ σε σύγκριση με τις ομάδες που δε συμμετείχαν σε αυτό, βελτίωσαν σε επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας τις δεξιότητές τους στην προσοχή, αναστολή, εργαζόμενη μνήμη, προγραμματισμό, καθώς και τη σχολική τους επίδοση.
+364	371	417	Atention and emotional deficits in individuals with conduct problems and callous-unemotional traits	Δυσκολίες προσοχής και συναισθηματικές δυσκολίες σε άτομα με προβλήματα συμπεριφοράς κ��ι ψυχωπαθητικά χαρακτηριστικά	Conduct Problems (CPs) and Callous Unemotional (CU) traits have both been associated with attention and emotional deficits. Specifically, CU traits have been associated with diminished reactivity to distress cues and lack of interest to socially important cues, while CPs have been associated with emotional dysregulation difficulties and hyper vigilance towards threatening cues. The present study examines whether heterogeneous groups of young adults identified based on their longitudinal scores on CPs and CU traits, measured during adolescence, differ on physiological, attention/emotional and behavioral measures. Seventy-six participants (n =76; 53.8% females, M age =19.96, SD = .97) were selected from a large sample (n=1893; 50,2% females, M age =16.99, SD = .91) during adolescence. Identified participants were administered a series of tasks assessing attention allocation and emotional reactivity to different affective stimuli (words, pictures, facial expressions, movie scenes) using eye-tracking measures (i.e. proportion of gaze duration) and physiological measures of heart rate, skin conductance and startle reflex (i.e. index of defensive motivation). Individuals with CPs-only exhibited lower skin conductance (resting as well as during the presentation of affective scenes) and lower resting heart rate, although they were not differentiated from controls on startle reactivity. The CPs-only group show selective impairment in attending to distressing words and pictures (as indicated by eye gaze behavior) but not when attending to facial expressions or movie scenes. In contrast the presence of high CU traits was associated with restricted eye gaze to the face and restricted startle reactivity during the presentation of emotional stimuli. This pattern of results verifies the hypothesis that the presence of CU traits in individuals with antisocial behavior is associated with lack of fear, and empathy towards others, as measured by both self-reports and physiological measures. On the other hand, CPs on their own might be fueled by other attentional deficits and emotional dyregulation. The results of the current study have scientific interest as well as considerable practical applications, as findings contribute to the understanding of the attentional and emotional deficits that are implicated in individuals with CPs and CU traits. Importantly, the findings provide evidence that individuals with CPs represent a heterogeneous group, differentiated on attentional, emotional and physiological measures.	Τα προβλήματα συμπεριφοράς και τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά σχετίζονται με συναισθηματικά προβλήματα και δυσκολίες προσοχής. Συγκεκριμένα τα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά έχουν συσχετιστεί με περιορισμένη αντιδραστικότητα και έλλειψη ενδιαφέροντος προς κοινωνικά σημαντικά ερεθίσματα, ενώ τα προβλήματα συμπεριφοράς έχουν συσχετιστεί με συναισθηματικές δυσκολίες απορύθμισης και επαγρύπνησης προς απειλητικά ερεθίσματα. Η παρούσα μελέτη εξετάζει κατά πόσο ετερογενείς ομάδες νεαρών ενηλίκων που επιλέγηκαν με βάση τα προβλήματα συμπεριφοράς και ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά, που αξιολογήθηκαν κατά την εφηβεία, διαφέρουν ως προς την προσοχή και συναισθηματική αντίδραση, με βάση φυσιολογικές αντιδράσεις, και συμπεριφορικές μετρήσεις που λήφθηκαν. Εβδομήντα έξι συμμετέχοντες (n = 76; 53,8% γυναίκες, μέσης ηλικίας Μ = 19.96, SD = .97) επιλέχθηκαν από ένα μεγάλο δείγμα (n = 1893; 50,2% γυναίκες, μέσης ηλικίας Μ = 16.99, SD = .91) κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Στους συμμετέχοντες που επιλέγηκαν, χορηγήθηκε μια σειρά από δοκιμασίες που εξετάζουν την προσοχή και συναισθηματική αντίδραση σε διάφορα συναισθηματικά ερεθίσματα (λέξεις, εικόνες, εκφράσεις του προσώπου, σκηνές της ταινίας) με μετρήσεις καταγραφής της εστίασης και κινητικότητας των ματιών και φυσιολογικών μετρήσεων όπως καρδιακού ρυθμού, αντιδερμικής αγωγιμότητας (καταγραφή της εφίδρωσης) και αντανακλαστικό ξαφνιάσματ��ς. Τα άτομα με προβλήματα συμπεριφοράς μόνο (χωρίς ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά), παρουσίασαν χαμηλότερη εφίδρωση (σε κατάσταση ηρεμίας, καθώς και κατά την παρουσίαση των διάφορων συναισθηματικών σκηνών), χαμηλότερο καρδιακό ρυθμό σε κατάσταση ηρεμίας, αν και δεν παρουσίασαν διαφορές από την ομάδα ελέγχου όσον αφορά το αντανακλαστικό ξαφνιάσματος. Επιπρόσθετα τα άτομα με προβλήματα συμπεριφοράς μόνο, επιδεικνύουν επιλεκτική δυσκολία προσοχής κατά την έκθεση συναισθηματικών λέξεων και εικόνων (όπως υποδεικνύεται από τις μετρήσεις καταγραφής εστίασης των κινήσεων των ματιών), αλλά όχι όταν εκτίθενται σε εκφράσεις προσώπων ή σκηνές ταινιών. Σε αντίθεση με την ομάδα ατόμων με ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά που παρουσίασε μειωμένη εστίαση της προσοχής στο πρόσωπο (όπως αυτή καταγράφηκε από τις κινήσεις των ματιών) και περιορισμένη αντίδραση του αντανακλαστικού ξαφνιάσματος κατά την παρουσίαση συναισθηματικών ερεθισμάτων. Τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι η παρουσία ψυχοπαθητικών χαρακτηριστικών σε άτομα με αντικοινωνική συμπεριφορά, σχετίζεται με προβλήματα εκδήλωσης φόβου, δυσκολίες εκδήλωσης εμπάθειας, όπως αυτές καταγράφηκαν από αυτό-αναφορές και ψυχοφυσιολογικές μετρήσεις. Από την άλλη, τα άτομα με προβλήματα συμπεριφοράς, χωρίς ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά, σχετίζονται με δυσκολίες προσοχής και συναισθηματική απορύθμισης. Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έχουν σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, αφού τα ευρήματα συμβάλλουν στην κατανόηση της προσοχής και των συναισθηματικών προβλημάτων που παρατηρούνται σε άτομα με προβλήματα συμπεριφοράς και ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά. Επιπρόσθετα τα ευρήματα παρέχουν ενδείξεις ότι τα άτομα με προβλήματα συμπεριφοράς αποτελούν ετερογενή ομάδα που διαφοροποιούνται όσον αφορά τις δυσκολίες προσοχής και τις συναισθηματικές αντιδράσεις που εκδηλώνουν.
+365	348	334		Ξυλόγλυπτα τέμπλα της Κύπρου της περιόδου της Τουρκοκρατίας (1571-1878) : τα χρονολογημένα και τα κατά προσέγγιση χρονολογούμενα έργα	We aim at tracing, recording, plotting and studying (via comparison, evaluation, dating) the “Wood-Carved Templa of Cyprus during the Turkish Occupation (1571-1878”, which up to this day, have not been studied in a methodical or comprehensive manner. We have located about 100 woodcarvings and their fragments (Sanctuary Doors, Crucifixes at the top of the iconostasis flanked by Theotokos and John the Evangelist [the so-called lypera]) which date back from the 16th century to 1878. No works have been traced back to the first 50 years of the Turkish Occupation (1571-1620). The 17th century templa follow the structure and adornment of the 16th century templa, with some minor variations, are to be found mostly in churches of villages or monasteries on the mountainous or semi-mountainous Cyprus and contain few inscriptions that have survived. More 18th century - especially of the second half - templa have been found. Much information regarding their painters, woodcarvers, the prelates, etc is derived from the inscriptions written or incised on the woodcarvings. Most of the templa that were constructed during the abovementioned century follow the standards of the 17th century and mainly belong to village churches. From the middle of the century a new type of templa, now in a baroque style, is also found in town churches and monasteries both in Cyprus and Greece. It is characterized by a more complex structure and rich and impressive decoration. A new, simple type of temple, with printed decoration and without gilding also emerges in the same period. The production of wood-carved templa continues through the 19th century with a 30-year interruption (1821-1851) due to the Greek War of Independence, during which we observe the construction of isolated parts but not of integral works. Only a small number of templa follow the standards of the 17th century, whilst most are constructed according to the new model which emerged in the mid-18th century, with some minor variations. One templon has been found to follow generally the simple type of the 18th century. 19th century templa adorn mostly churches in villages and towns, while very few adorn monasteries.	Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν ο εντοπισμός, η καταγραφή, η αποτύπωση και η μελέτη (σύγκριση, αξιολόγηση, χρονολόγηση) των «Ξυλόγλυπτων τέμπλων της Κύπρου της περιόδου της Τουρκοκρατίας (1571-1878)», που μέχρι σήμερα δεν έχουν μελετηθεί συστηματικά και στο σύνολό τους από κανένα επιστήμονα προκειμένου για την Κύπρο. Έχουμε εντοπίσει περίπου εκατό ξυλόγλυπτα τέμπλα και επιμέρους τμήματά τους (βημόθυρα, σταυρούς, λυπηρά), που χρονολογούνται από το 16ο αιώνα μέχρι το 1878. Στην πρώτη πεντηκονταετία της τουρκικής κατάκτησης (1571-1620) δεν έχει εντοπιστεί κανένα χρονολογημένο ή έμμεσα χρονολογούμενο ξυλόγλυπτο έργο. Τα τέμπλα του 17ου αιώνα ακολουθούν τη διάρθρωση και τη διακόσμηση των τέμπλων του 16ου, με ορισμένες μικρές διαφορές, ανήκουν κυρίως σε ναούς χωριών και καθολικά μοναστηριών της ορεινής και ημιορεινής Κύπρου και διασώζουν ελάχιστες επιγραφές. Τον 18ο αιώνα και ιδιαίτερα από το δεύτερο μισό, έχουμε εντοπίσει περισσότερα σε αριθμό τέμπλα συγκριτικά με τον προηγούμενο αιώνα. Από τις πολλές επιγραφές, που αναγράφονται στα ξυλόγλυπτα έργα, αντλούμε πληθώρα πληροφοριών σχετικά με τους ζωγράφους, τους ξυλογλύπτες, τους αρχιερείς κ.ά. Τα περισσότερα τέμπλα που κατασκευάζονται κατά τον αιώνα αυτό ακολουθούν πρότυπα του 17ου και ανήκουν βασικά σε ναούς χωριών. Από τα μέσα περίπου του αιώνα εμφανίζεται σε ναούς πόλεων και καθολικά μοναστηριών και ένας καινούργιος τύπος τέμπλου (μπαρόκ), με ταυτόχρονη εμφάνιση και στον ελλαδικό χώρο, με πλούσια, εντυπωσιακή διακόσμηση και συνθετότερη διάρθρωση. Την ίδια περίοδο εντοπίζεται και ένας απλός τύπος τέμπλου, με γραπτή διακόσμηση και χωρίς επιχρύσωση. H παραγωγή ξυλόγλυπτων τέμπλων συνεχίζεται και κατά τον 19ο αιώνα, με διακοπή τριάντα χρόνων (1821-1851) λόγω της Ελληνικής Επανάστασης, κατά τα οποία κατασκευάζονται μόνο μεμονωμένα τμήματα και όχι ολοκληρωμένα σύνολα. Ένας μικρός αριθμός τέμπλων ακολουθεί τα πρότυπα του 17ου αιώνα, ενώ τα περισσότερα κατασκευάζονται σύμφωνα με το νέο τύπο τέμπλου, που εμφανίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, με μικρές διαφορές. Ένα τέμπλο έχει εντοπιστεί να ακολουθεί γενικά τον απλό τύπο του 18ου αιώνα. Τα τέμπλα του 19ου αιώνα κοσμούν κυρίως ναούς χωριών και πόλεων, ενώ ελάχιστα καθολικά μοναστηριών.
+366	339	364	The role of Calpain2 during vertebrate embryonic development	Ο ρόλος της CALPAIN2 κατά τη διάρκεια της εμβρυικής ανάπτυξης στα σπονδυλωτά	Calpains are a family of calcium-dependent intracellular cysteine proteases that regulate several physiological processes through limited cleavage of different substrates. The role of Calpain2 in embryogenesis is not clear with conflicting evidence from a number of mouse knockouts. Here we report the temporal and spatial expression of Calpain2 in Xenopus laevis embryos and address its role in Xenopus development. We show that Calpain2 is expressed maternally with elevated expression in neural tissues and that Calpain2 activity is spatially and temporally regulated. We further show that Calpain2 is activated in response to Wnt/Ca2+ pathway in a Dishevelled depended manner during Xenopus development. Using a Calpain inhibitor, a dominant negative and a morpholino oligonoucleotide we demonstrate that Calpain2 is necessary for proper morphogenesis. Specifically Calpain2 is implicated in Convergent Extension both in mesodermal and neural tissues and its downregulation results in defective blastopore and neural tube closure. These phenotypes are attributed to loss of tissue polarity and blockage of mediolateral intercalation as shown by Keller (mesodermal) explants. Furthermore, we identify Calpain2 as a novel regulator of Apical Constriction. Notably, we show that Calpain2 downregulation results in rostral Neural Tube Defects due to defective Apical Constriction of neuroepithelial cells. We further demonstrate that Calpain2 function is necessary in Apical Constriction driven organogenesis showing that Calpain2 is implicated in Apical Constriction independently of the tissue context. Using high resolution live imaging we demonstrate that Apical Constriction during Xenopus neural tube closure is a stepwise process driven by cell autonomous and asynchronous contraction pulses followed by stabilization steps. In addition our data suggest that contraction events are triggered by cell autonomous Ca²+ flashes and are driven by a transient contractile apical pool of actin. In addition we provide evidence that the cell autonomy and asynchrony of contraction are required for the correct spatial distribution of Apical Constriction and as a result are critical for tissue morphogenesis. Finally we show that Calpain2 is specifically required for the stabilization step during Apical Constriction but is dispensable during contraction.	Οι Calpains είναι μια οικογένεια ασβεστο-εξαρτώμενων πρωτεασών που ρυθμίζουν διάφορες κυτταρικές λειτουργίες μέσω περιορισμένης πρωτεόλυσης διάφορων υποστρωμάτων. Ο ρόλος της Calpain2 στην εμβρυογένεση δεν είναι ξεκάθαρος αφού τα δεδομένα από knock-out ποντίκια είναι αντιφατικά. Σε αυτή τη μελέτη αναφέρουμε τη χρονική και τοπική έκφραση της Calpain2 σε έμβρυα Xenopus laevis και μελετάμε το ρόλο της κατά την ανάπτυξη του Xenopus. Δείχνουμε ότι η Calpain2 εκφράζεται μετρικά με αυξημένα επίπεδα έκφρασης στους νευρικούς ιστούς και η ενεργοποίηση της Calpain2 ρυθμίζεται χρονικά και τοπικά. Περαιτέρω δείχνουμε ότι η Calpain2 ενεργοποιείται μέσω του μονοπατιού Wnt/Ca2+ . και η ενεργοποίηση της εξαρτάται από την ενεργότητα της Dishevelled κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του Xenopus. Μπλοκάροντας τη δράση της Calpain ή μετά από μείωση των επιπέδων έκφρασης της δείχνουμε ότι η Calpain2 είναι απαραίτητη για τη μορφογένεση. Συγκεκριμένα η Calpain2 εμπλέκεται στη συγκλίνουσα επέκταση (Convergent Extension) σε μεσοδερμικούς όσο και σε νευρικούς ιστούς και μείωση των επιπέδων έκφρασης της οδηγούν σε ελαττωματικό κλείσιμο του βλαστοπόρου και του νευρικού σωλήνα. Αυτοί οι φαινότυποι αποδίδονται σε απώλεια της πολικότητας του ιστού που οδηγεί σε προβληματική μεσοπλευρικής παρένθεσης όπως δείχνουν μοσχεύματα Keller. Επιπρόσθετα αναγνωρίζουμε την Calpain2 σαν ένα νέο ρυθμιστή της κορυφαίας στένωσης (Apical Constriction), δείχνοντας ότι μείωση της έκφρασης της οδηγεί σε ανωμαλίες του εμπρόσθιου νευρικού σωλήνα λόγω προβληματικής κορυφαίας στένωσης των νευροεπιθηλιακών κυττάρων. Επιπρόσθετα δείχνουμε ότι η Calpain2 είναι απαραίτητη στην οργανογένεση που εξαρτάται από την κορυφαία στένωση δείχνοντας ότι η Calpain2 εμπλέκεται στην κορυφαία στένωση ανεξαρτήτως ιστού. Χρησιμοποιώντας υψηλής ανάλυσης απεικόνιση σε πραγματικό χρόνο δείχνουμε ότι η κορυφαία στένωση κατά τη διάρκεια του κλεισίματος του νευρικού σωλήνα στο Xenopus είναι μια σταδιακή διαδικασία που οδηγείται από κυτταρικά αυτόνομες και ασύγχρονες παλμικές συστολές που ακολουθούνται από βήματα σταθεροποίησης. Επιπρόσθετα τα δεδομένα μας προτείνουν ότι οι συστολές ενεργοποιούνται από κυτταρικά αυτόνομούς παλμούς ενδοκυττάριου ασβεστίου και ελέγχονται από ένα κορυφαίο συσταλτικό σύμπλοκο ακτίνης. Επιπρόσθετα παραθέτουμε δεδομένα που υποστηρίζουν ότι η αυτονομία και η ασυγχρονία των παλμικών συστολών είναι απαραίτητες για τη σωστή κατανομή της κορυφαίας στένωσης και ως αποτέλεσμα είναι απαραίτητες για σωστή μορφογένεση του ιστού. Τέλος, δείχνουμε ότι η Calpain2 εμπλέκεται μόνο στο βήμα σταθεροποίησης κατά τη κορυφαία στένωση.
+367	558	576	The Cypriot Legislative Council (1878-1931): Establishment, operation and parliamentary debates: constitutional freedoms under restriction and contestation	Το Κυπριακό Νομοθετικό Συμβούλιο (1878-1937) : Ίδρυση λειτουργία και κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις : συνταγματικές ελευθερίες υπό περιορισμό και αμφισβήτηση	The granting of a Legislative Council to Cyprus was an innovative action and a groundbreaking decision of the British Empire, which was implemented almost immediately after the acquisition of the island. This “embryonic” appointed Legislative Council, however, did not satisfy the inhabitants while British officials themselves focused on granting an elected Council; safeguarding, thus, the Crown rule, as well as the interests of the Turkish minority community through the pursuit of a continuous Turkish-British cooperation therein. Racial segregation was further amplified with the creation of separate electoral lists on the grounds that with a unified electoral body, the Greek majority community would determine the election of all members. The aim of this study is to present and examine the Orders by which the Legislative Council came into force, in 1878 and amended, thereafter, in 1882 and 1925, but also the way it operated through institutionalized procedures. In addition, an analysis of the mode of electing the Council’s members and the election criteria is made, followed by a brief presentation of the elections. The major part of this project covers the presentation and analysis of the Discussions within the Legislative Council, based on the Proceedings of the Council. From those, the political priorities of the three constituent elements (British, Greek and Turkish) and their endeavors for cooperation in order to promote the economic development of the island are expounded as they emerge. Specifically, up to the mid-1890s, elected members in cooperation with official members were trying to lay the organizational foundations of the island’s administration and to promote the improvement of living conditions for the inhabitants in a mild, reconnoitering climate. Nonetheless, the first grains of opposition appeared, mainly on the part of Greeks, and were expressed through the attempt to control the budget and reduce the salaries of senior British officials. With the passage of time and the surge of nationalism between the two communities, the first controversies began to manifest among their members. Especially with the onset of the archiepiscopical question and the growth of the Enosis movement, which resulted in the hardening of the Greek members’ policy, the Turks adopted a reactionary stance towards the formers’ requests, rejecting them in cooperation with the British official members. The relations between the two groups of elected members were, of course, also determined by events in the motherlands, such as military conflicts, and the climate of understanding in Greco-Turkish relations, which brought about the corresponding fluctuation in the cooperation between Greek and Turkish deputies in the Legislative Council. On the other hand, the disruption of the relations between Greeks and Turks was also sought by the British themselves. The target of the representatives of each side throughout the period of the Legislative Council’s operation was not one-dimensional. On the one hand, everybody aspired for the improvement of the way of living of the people. On the other, however, the British sought to secure the possession and administration of the island without problems, achieving this through their continual collaboration with the Turks, who followed an opposition stance towards the Greeks; who, in turn, posed primarily the Enosis question, following an intense reactionary policy towards the British. The ashes of the Government House, nevertheless, in October 1931, covered all “constitutional liberties” of the Cypriot people…	Η παραχώρηση Νομοθετικού Συμβουλίου στην Κύπρο ήταν μια καινοτόμα ενέργεια και μια ρηξικέλευθη απόφαση της κυβέρνησης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία υλοποιήθηκε σχεδόν αμέσως μετά την κατάληψη του νησιού, το 1878. Το παραχωρηθέν, όμως, «εμβρυώδες» διορισμένο Νομοθετικό Συμβούλιο δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες των κατοίκων, ενώ και οι ίδιοι οι βρετανοί αξιωματούχοι επικεντρώθηκαν στους τρόπους απόδοσης αιρετού Συμβουλίου, διασφαλίζοντας τόσο τις εξουσίες του Στέμματος, όσο και (εμμέσως) τα συμφέροντα της μειοψηφούσας τουρκικής κοινότητας, μέσω της επιδίωξης της διαρκούς τουρκοβρετανικής συνεργασίας εντός αυτού. Ο φυλετικός / εθνικός διαχωρισμός ενισχύθηκε περισσότερο με τη δημιουργία ξεχωριστών εκλογικών καταλόγων, με τη δικαιολογία ότι σε περίπτωση ενιαίου εκλογικού σώματος η πλειοψηφούσα ελληνική κοινότητα θα καθόριζε την εκλογή όλων των βουλευτών. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση και εξέταση των διαταγμάτων με τα οποία τέθηκε σε ισχύ το Νομοθετικό Συμβούλιο αρχικά το 1878 και τροποποιήθηκε μετέπειτα, το 1882 και το 1925, αλλά τον τρόπο που αυτό λειτουργούσε μέσω θεσμοθετημένων διαδικασιών. Επιπρόσθετα, γίνεται διεξοδική ανάλυση του τρόπου εκλογών για την ανάδειξη των μελών του και των κριτηρίων εκλογής, αλλά και μια σύντομη παρουσίαση των εκλογικών αναμετρήσεων. Το μεγαλύτερο τμήμα της εργασίας καλύπτει η παρουσίαση και ανάλυση των κοινοβουλευτικών συζητήσεων εντός του Νομοθετικού Συμβουλίου, στηριγμένη στη συστηματική ανάλυση των Πρακτικών του Συμβουλίου. Σε αυτές διαφαίνονται οι πολιτικές προτεραιότητες των τριών πτερύγων της Βουλής (Βρετανών, Ελλήνων και Τούρκων), αλλά και οι κατά καιρούς προσπάθειες συνεργασίας τους με στόχο την οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Όπως φαίνεται από τη διατριβή, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1890, οι αιρετοί βουλευτές, σε συνεργασία με τα επίσημα μέλη προσπαθούσαν να θέσουν τις βάσεις οργάνωσης της διοίκησης του νησιού, να προωθήσουν τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων, σε ήπιο, αναγνωριστικό κλίμα. Εντούτοις, εμφανίστηκαν και τα πρώτα ψήγματα αντιπολίτευσης, κυρίως από πλευράς των Ελλήνων μελών του Συμβουλίου, που εκφράζονταν μέσω της προσπάθειας ελέγχου του προϋπολογισμού και μείωσης της μισθοδοσίας των ανώτερων βρετανών αξιωματούχων. Με την πάροδο των ετών, και την έξαρση των ιδεών του εθνικισμού ανάμεσα στις δύο κοινότητες, άρχισαν να εκδηλώνονται και οι πρώτες αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών τους. Ιδιαίτερα με την εκδήλωση του αρχ��επισκοπικού ζητήματος και την ανάπτυξη του ενωτικού κινήματος, που είχε ως αποτέλεσμα τη σκλήρυνση της πολιτικής των Ελλήνων βουλευτών απέναντι στην τοπική κυβέρνηση, οι Τούρκοι συνάδελφοί τους υιοθέτησαν στάση αντίδρασης έναντι των αιτημάτων των πρώτων, απορρίπτοντάς τα, σε συνεργασία με τα βρετανικά επίσημα μέλη. Οι σχέσεις των δύο ομάδων των αιρετών βουλευτών καθορίζονταν βέβαια και από τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως και τις πολεμικές αναμετρήσεις μεταξύ τους, ή το κλίμα συνεννόησης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που επέφερε και την αντίστοιχη αυξομείωση της έντασης και ενίοτε και τη συνεργασία Ελλήνων και Τούρκων βουλευτών στο Νομοθετικό Συμβούλιο. Από την άλλη, την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων επιδίωκαν και οι ίδιοι οι Βρετανοί. Ο στόχος των εκπροσώπων της κάθε πλευράς σε όλη την περίοδο λειτουργίας του Νομοθετικού Συμβουλίου δεν ήταν μονοδιάστατος. Αφενός όλοι επιθυμούσαν τη βελτίωση του τρόπου διαβίωσης των κατοίκων. Αφετέρου όμως, οι μεν Βρετανοί επιδίωκαν τη διασφάλιση της κτήσης και τη διοίκησή της χωρίς προβλήματα, αναζητώντας τη συνεχή σύμπραξη με τους Τούρκους βουλευτές, οι οποίοι ακολουθούσαν αντιπολιτευτική στάση προς τους Έλληνες, οι οποίοι με τη σειρά τους έθεταν κυρίως το ζήτημα της ένωσης ακολουθώντας έντονη «αντιδραστική πολιτική» προς τους Βρετανούς. Τελικώς, οι στάχτες του Κυβερνείου, τον Οκτώβριο του 1931, έμελλε να οδηγήσουν στην οριστική απόσυρση και των, όποιων, συνταγματικών ελευθεριών του κυπριακού λαού…
+368	268	264	The effect of signaling techniques and text cohesion on recall and comprehension of different types of informative text	Επίδραση τεχνικών σηματοδότησης και κειμενικής συνεκτικότητας στην ανάκληση και κατανόσηση διαφορετικών τύπων πληροφοριακού κειμένου	The study investigated the effects of different text revisions in the comprehension of different types of expository text, in the absence of prior knowledge, taking into account readers' characteristics. Year 6 primary students (n=215) were administered prior knowledge, comprehension and vocabulary tests, a sentence span measure, free written recall tasks, and were presented with descriptive and contrast comparison texts. A 2X2X2 MANCOVA was applied, with text cohesion, signalling and type of text as independent factors and comprehension, recall, inferences and distortions as dependent variables. Reading span and vocabulary knowledge were covariates. The results primarily showed effects of text cohesion and type of text, but not of signalling. Interaction effects were observed between individual characteristics, text cohesion and type of text. The Greek language vocabulary and reading span tests developed for assessing individual differences were proved valid and reliable. Most important conclusions from the study include: (a) the ineffectiveness of signalling techniques can be possibly attributed to participants’ lack of reading strategies, (b) support of deeper comprehension from less cohesive texts occurs due to the elaborative processing being triggered, (c) poorer recall and increased distortions in less cohesive texts posts restrictions for this type of text revisions, (d) the support provided to comprehension is greater from heavily structured texts, and, (e) the effect of text revisions and type of text on comprehension depends, among others, on individual differences, something that underlines the necessity of including them in similar studies. Finally, results are discussed in the frame of reading comprehension theoretical models.	Η έρευνα μελέτησε την επίδραση διαφορετικών αναθεωρήσεων στην κατανόηση διαφορετικών τύπων πληροφοριακού κειμένου, σε συνθήκες απουσίας προϋπάρχουσων γνώσεων, λαμβάνοντας υπόψη ατομικά χαρακτηριστικά. Σε 215 μαθητές Στ' τάξης δημοτικού χορηγήθηκαν δοκίμια προϋπάρχουσων γνώσεων, κατανόησης, λεξύλογικής επίδοσης και δυνατότητας μνήμης εργασίας, έργα ελεύθερης γραπτής ανάκλησης και δύο κείμενα, περιγραφικό και σύγκρισης αντιπαράθεσης. Εφαρμόστηκε μια 2X2X2 MANCOVA, με την κειμενική συνεκτικότητα, τη σηματοδότηση και τον τύπο κειμένου ως ανεξάρτητες μεταβλητές και την κατανόηση, την ανάκληση, την εξαγωγή συμπερασμάτων και τις λανθασμένες βασικές ιδέες και συμπεράσματα ως εξαρτημένες μεταβλητές. Η δυνατότητα μνήμης εργασίας και η λεξιλογική επίδοση ήταν συμμεταβλητές. Τα αποτελέσματα έδειξαν κυρίως επίδραση της κειμενικής συνεκτικότητας και του τύπου κειμένου, αλλά όχι των τεχνικών σηματοδότησης. Επιπλέον, παρουσιάστηκαν αλληλεπιδράσεις των ατομικών χαρακτηριστικών με την κειμενική συνεκτικότητα και τον τύπο κειμένου. Τα εργαλεία αξιολόγησης λεξιλογικής επίδοσης και δυνατότητας μνήμης εργασίας που αναπτύχθηκαν, λόγω της έλλειψης ανάλογων ελληνόφωνων δοκιμίων, αποδείχθηκαν έγκυρα και αξιόπιστα. Σημαντικά συμπεράσματα της έρευνας είναι πως: (α) η μη επίδραση των τεχνικών σηματοδότησης ενδεχομένως οφείλεται στην απουσία στρατηγικών ανάγνωσης, (β) η υποστήριξη της βαθύτερης κατανόησης στην απουσία κειμενικής συνεκτικότητας αποδίδεται στην εντατική επεξεργασία που προκαλείται, (γ) η χειρότερη ανάκληση και οι περισσότερες λανθασμένες βασικές ιδέες και συμπεράσματα στην απουσία κειμενικής συνεκτικότητας θέτουν περιορισμούς σε αυτού του τύπου αναθεωρήσεις, (δ) η υποστήριξη της κατανόησης και μάθησης είναι μεγαλύτερη σε κείμενα που διέπονται από συνθετότερη δομή και (ε) η επίδραση των κειμενικών αναθεωρήσεων και του τύπου κειμένου στην κατανόηση εξαρτάται και από τα ατομικά χαρακτηριστικά. Τέλος, τα αποτελέσματα συζητούνται στο πλαίσιο θεωρητικών μοντέλων κατανόησης κειμένου.
+369	491	525	Elucidation of the mechanism of prooxidant and cytotoxic activities of the olive secoiridoid oleuropein	Διαλεύκανση του μηχανισμού της προ-οξειδωτικής και κυτταροτοξικής δράσης του σεκοϊριδοειδούς της ελιάς ολευροπαϊνης	The ability of the olive secoiridoid oleuropein and its metabolite hydroxytyrosol to produce hydrogen peroxide (H2O2) under standard culture conditions has been previously reported by others [1,2,3]. However, the exact conditions and the mechanism of H2O2 production remain unknown. Specifically, it is not known whether the H2O2 production is strictly dependent on the chemical properties of the compound, the culture media components, other cell culture conditions, or a combination of these. More importantly, it is unknown if the cell-killing effects of the olive polyphenol-generated H2O2 are limited to cancer cells, or affect equally normal cells. The aims of this study were to identify the precise conditions that lead to the H2O2 production by oleuropein and hydroxytyrosol, to determine if cancer cells are more susceptible to the deleterious effects of the produced H2O2 and elucidate the precise molecular mechanism of cell death. We have explored the capacity of oleuropein to produce H2O2 in the most commonly used culture media (i.e. DMEM, MEM and DMEM/F12). We have also evaluated the contribution of the MEM medium components to the production of H2O2, as well as the contribution of the culture conditions (i.e. pH). Moreover, the implication of many apoptotic and necrotic proteins were investigated in order to clarify the exact pathway that leads to cell death. The precise factors responsible for the H2O2 production and the conditions promoting or retarding it are critical for the interpretation of the in vitro results. In this study, a systematic evaluation of the components of the most commonly used culture media revealed that sodium bicarbonate by stabilizing the medium pH at values above 7, is the defining cause for the production of H2O2 by these phenols. The produced H2O2 caused extensive oxidative DNA damage and significant decrease in cell viability of cancer (MDA-MB-231) and normal (MCF-10A, STO) cells alike. Sodium pyruvate and the antioxidant N-acetyl cysteine (NAC) reversed these effects. Therefore, we conclusively identified the culture conditions that promote H2O2 production by these polyphenols, producing artifacts that may be misinterpreted as a specific anticancer activity. Our findings raise considerable questions regarding the use of culture media with sodium bicarbonate or sodium pyruvate as components, for the in vitro study of these and possibly other plant polyphenols. Furthermore, we have elucidated the exact molecular mechanism of cell death in the breast cancer cell line MDA-MB-231. Oleuropein was shown to promote the MAPK and PARP-1 activation, PAR production and necrosis through mitochondrial and lysosomal membrane destabilization. This mode of cell death is common in cells treated with H2O2. Our data give a complete description of the in vitro behavior of oleuropein with a detail characterization and explanation of the observed cytotoxicity in the molecular level. These results may enable cancer researchers to control the levels of H2O2 produced during the in vitro testing of plant polyphenols, and to design more meaningful in vitro and vivo studies.	Η ικανότητα της πολυφαινόλης ολευροπαϊνης που συναντάται στο δέντρο της ελιάς όπως και του μεταβολίτη της υδροξυτυροσόλης να παράγουν υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) σε κανονικές συνθήκες καλλιέργειας έχει ήδη καταδειχθεί από άλλους ερευνητές. Οι υπεύθυνες συνθήκες όμως καθώς κι ο συγκεκριμενος μηχανισμός της παραγωγής H2O2 παραμένουν άγνωστα. Πιο συγκεκριμένα, είναι άγνωστο αν η παραγωγή του H2O2 είναι αυστηρά εξαρτώμενη από τις χημικές ιδιότητες της ολευροπαϊνης, από τα συστατικά του θρεπτικού καλλιέργειας, από τις συνθήκες καλλιέργειας ή συνδιασμό αυτών. Είναι επίσης άγνωστο αν η κυτταροτοξική επίδραση του παραγόμενου H2O2 περιορίζεται στα καρκινικά κύτταρα ή επηρεάζει εξίσου και τα φυσιολογικά κύτταρα. Οι στόχοι της παρούσας εργασίας ήταν να ταυτοποιήσουμε τις συγκεκριμένες συνθήκες που οδηγούν σε παραγωγή H2O2 από την ολευροπαϊνη και την υδροξυτυροσόλη, να προσδιορίσουμε αν τα καρκινικά κύτταρα είναι πιο ευάλωτα στην τοξική επίδραση του H2O2 και να διασαφηνίσουμε τον ακριβή μοριακό μηχανισμό κυτταρικού θανάτου. Διερυνήσαμε την ικανότητα της ολευροπαϊνης να παράγει H2O2 στα πιο κοινώς χρησιμοποιούμενα θρεπτικά καλλιέργειας (DMEM, MEM και DMEM/F12). Αξιολογήσαμε επίσης τη συνεισφορά των συστατικών του ΜΕΜ στην παραγωγή του H2O2, όπως επίσης και την συνεισφορά των συνθηκών καλλιέργειας (pH). Επιπλέον, διερευνήσαμε βιοχημικά και φαινοτυπικά χαρακτηριστικά των επωασμένων με ολευροπαϊνη κυττάρων καθώς και τη συμβολή αποπτωτικών και νεκρωτικών πρωτεϊνων με στόχο να διαλευκάνουμε τον ακριβή μηχανισμό που οδηγεί στον κυτταρικό θάνατο. Οι ακριβείς παράγοντες υπεύθυνοι για την παραγωγή H2O2 και οι συνθήκες που την προάγουν ή αναστέλλουν, είναι σημαντικοί για την επεξήγηση των in vitro αποτελεσμάτων. Σε αυτή τη μελέτη, μια συστηματική αξιολόγηση των συστατικών των θρεπτικών καλλιέργειας κατέδειξε ότι το διττανθρακικό νάτριο με την σταθεροποίηση του pH σε τιμές μεγαλύτερες του 7, είναι η καθοριστική αιτία για την παραγωγή H2O2 από την ολευροπαϊνη και τον μεταβολίτη της υδροξυτυροσόλη Το παραγόμενο H2O2 προκάλεσε εκτενή οξειδωτική βλάβη στο DNA και σημαντική μείωση στην κυτταρική βιωσιμότητα τόσο των καρκινικών (MDA-MB-231) όσο και των φυσιολογικών (MCF-10A, STO) κυττάρων. Το πυροσταφυλικό νάτριο το οποίο δεσμεύει και καταστρέφει το H2O2 καθώς και το αντιοξειδωτικό Ν ακέτυλ-κυστεϊνη (NAC) εμπόδισαν αυτά τα φαινόμενα. Επομένως, έχουμε ταυτοποιήσει τις συνθήκες καλλιέργειας που προωθούν την παραγωγή H2O2 από την ολευροπαϊνη και τον μεταβολίτη της υδροξυτυροσόλη, προκαλώντας επιδράσεις στα κύτταρα που παρερμηνεύονται σαν εξειδικευμένη αντικαρκινική δράση. Τα αποτελέσματα μας εγείρουν σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη χρήση θρεπτικών υποστρωμάτων που περιέχουν διττανθρακικό νάτριο και πυροσταφυλικό νάτριο σαν συστατικά για την in vitro μελέτη των συγκεκριμένων αλλά και άλλων φυτικών πολυφαινολών. Επιπλέον έχουμε διαλευκάνει τον ακριβή μηχανισμό κυτταρικού θανάτου στην καρκινική σειρά μαστού MDA-MB-231. Η ολευροπαϊνη φάνηκε ότι ενεργοποιεί τις ΜΑPK κινάσες και την πρωτεϊνη PARP-1, με αποτέλεσμα την παραγωγή PAR πολυμερών και τη νέκρωση μέσω αποσταθεροποίησης της μιτοχονδριακής και λυσοσωμικής μεμβράνης. Ο κυτταρικός θάνατος φάνηκε να αναστέλλεται παρουσία της σιδηροδεσμευτικής ουσίας deferoxamine mesylate (DFO). O συγκεκριμένος μηχανισμός κυτταρικού θανάτου είναι κοινός στα κύτταρα που επωάζονται με H2O2. Τα αποτελέσματα μας, δίνουν μια ολοκληρωμένη περιγραφή της in vitro συμπεριφοράς της ολευροπαϊνης με λεπτομερή χαρακτηρισμό και επεξήγηση σε μοριακό επίπεδο της παρατηρούμενης κυτταροτοξικότητας. Τα αποτελέσματα μας επιτρέπουν στους ερευνητές να ελέγχουν τα παραγόμενα επίπεδα H2O2 κατά τον in vitro έλεγχο φυτικών πολυφαινολών και τη σχεδίαση πιο αξιόπιστων in vitro και in vivo μελετών.
+370	404	426	Real-time high quality HDR illumination and tonemapped rendering	Πραγματικού χρόνου υψηλής ποιότητας ΥΔΕ φωτισμός και αντιστοιχισμένου τόνου απεικόνιση	Real-time realistic rendering of a computer generated scene is one of the core research areas in computer graphics as it is required in several applications such as computer games, training simulators, medical and architectural packages and many other fields. The key factor of realism in the rendered images is the simulation of light transport based on the given lighting conditions. More natural results are achieved using luminance values near to the physical ones. However, the vast range of real luminances has a far greater range of values than what can be displayed on standard monitors. As a final step to the rendering process, a tonemapping operator needs to be applied in order to transform the values in the rendered image to displayable ones. Illumination of a scene is usually approximated with the rendering equation which solution is a computational expensive process. Moreover, the computational cost increases even more with the increase in the number of light sources and the number of vertices of the objects in the scene. Furthermore, in order to achieve high frame rates, current illumination algorithms compromise the quality with assumptions for several factors or assume static scenes so that they can exploit precomputations. In this thesis we propose a real-time illumination algorithm for dynamic scenes which provides high quality results and has only moderate memory requirements. The proposed algorithm is based on factorization of a new notion that we introduce: fullsphere irradiance, which allows the pre-integration of contribution of all light sources within the same value for any possible receiver. Recent illumination algorithms, including ours, usually use environment maps to represent the incident lighting in the scene. Environment maps enable natural environment lighting conditions to be used by using high dynamic range (HDR) values. Typically the HDR obtained result of the illumination needs to be tonemapped into LDR values that can be displayed on standard monitors. Traditionally tonemapped techniques give emphasis either to frame rate (global operators) or to the quality (local operators) of the resulting image. In this thesis, we propose a new framework: selective tonemapping which addresses both requirements. The key idea of this framework is to apply the expensive computations of tonemapping only to the areas of images which are regarded as important. A full rendering system has been developed which integrates HDR illumination computation and the selective tonemapping framework. Results show high quality images at real¬time frame rates.	Η ρεαλιστική απόδοση σε πραγματικό χρόνο μιας σκηνής δημιουργημένης με υπολογιστές αποτελεί ένα από τα βασικότερα ερευνητικά θέματα στα γραφικά υπολογιστών καθώς έχει πληθώρα εφαρμογών όπως σε παιχνίδα υπολογιστών, εκπαιδευτικούς προσωμοιωτές, ιατρικά και αρχιτεκτονικά πακέτα και σε πολλά άλλα πεδία. Το κλειδί για τον ρεαλισμό στις δημιουργούμενες εικόνες είναι η προσωμοιώση της μεταφοράς του φωτός βασισμένου στις δεδομένες συνθήκες φωτισμού. Ποιο φυσικά αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν χρησιμοποιώντας εντάσεις φωτεινότητας με τιμές κοντινές στις πραγματικές. Ωστόσο, το εύρος των πραγματικών εντάσεων φωτεινότητας είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μπορούν να αποδοθούν σε μια τυπική οθόνη. Σαν τελευταίο βήμα στη διαδικασία απεικόνισης χρειάζεται να εφαρμοστεί αντιστοίχιση τόνου, έτσι ώστε να μετασχηματιστούν οι υπολογιζόμενες τιμές στην εικόνα σε τιμές που μπορούν να παρουσιαστούν στις οθόνες. Ο φωτισμός μιας σκηνής προσεγγίζεται συνήθως με την εξίσωση απεικόνισης που η λύση της είναι μια υπολογιστικά ακριβή διαδικασία. Επιπλέον, το υπολογιστικό κόστος αυξάνεται ακόμα περισσότερο με την αύξηση του αριθμού φωτεινών πηγών και του αριθμού κορυφών των αντικειμένων στη σκηνή. Επιπλέον, προκειμένου να επιτευχθεί υψηλός ρυθμός απεικόνισης εικόνων (frame rate), οι τρέχοντες αλγόριθμοι φωτισμού μετριάζουν την ποιότητα στο τελικό αποτέλεσμα με υποθέσεις για διάφορους παράγοντες ή υποτεθούν στατικές σκηνές έτσι ώστε μπορούν να εκμεταλλευτούν προ-υπολογισμούς. Σε αυτήν την διατριβή προτείνουμε ένα αλγόριθμο φωτισμού πραγματικού χρόνου για δυναμικές σκηνές, ο οποίος παρέχει υψηλής ποιότητας αποτελέσματα και έχει μόνο χαμηλές απαιτήσεις μνήμης. Ο προτεινόμενος αλγόριθμος είναι βασισμένος στην παραγοντοποίηση μιας νέας έννοιας που εισάγουμε: ακτινοβολία από όλες τις κατευθύνσεις (fullsphere irradiance), η οποία επιτρέπει το άθροισμα της συμβολής όλων των φωτεινών πηγών σε μια τιμή, έγκυρη για οποιοδήποτε επιφάνεια δέκτη. Οι πρόσφατοι αλγόριθμοι φωτισμού, συμπεριλαμβανομένου αυτού που προτείνεται σε αυτή την διατριβή, χρησιμοποιούν συνήθως ένα χάρτη περιβάλλοντος (environment map) για να αναπαραστήσουν τον εισερχόμενο φωτισμό στη σκηνή. Οι χάρτες περιβάλλοντος επιτρέπουν στο φυσικό φωτισμό περιβάλλοντος να χρησιμοποιηθεί, χρησιμοποιώντας τιμές υψηλού δυναμικού εύρους (ΥΔΕ). Στο παραγόμενο ΥΔΕ αποτέλεσμα του αλγόριθμου φωτισμού χρειάζεται να γίνει αντιστοίχιση τόνου (tonemapping) σε χαμηλού δυναμικού έυρους (ΧΔΕ) τιμές που μπορούν να αναπαρασταθούν στην οθόνη. Παραδοσιακά οι τεχνικές αντιστοίχισης τόνου δίνουν έμφαση είτε στο ρυθμό απεικόνισης εικόνων (ολικοί χειριστές) είτε στην ποιότητα (τοπικοί χειριστές) της παραγόμενης εικόνας. Σε αυτήν την διατριβή προτείνουμε ένα νέο πλαίσιο: επιλεκτική αντιστοίχιση τόνου (selective tonemapping) που ικανοποιεί και τις δύο απαιτήσεις. Η βασική ιδέα αυτού του πλαισίου είναι να εφαρμοστούν οι ακριβοί υπολογισμοί μόνο στις περιοχές των εικόνων που θεωρούνται σημαντικές. Έχει αναπτυχθεί ένα πλήρες σύστημα απεικόνισης που ενσωματώνει τον υπολογισμό ΥΔΕ φωτισμού και την επιλεκτική αντιστοίχιση τόνου. Τα αποτελέσματα παρουσιάζουν υψηλής ποιότητας εικόνες σε πραγματικό χρόνο.
+371	296	306	Adsorption of metal ions (Cu(II), Eu(III), U(VI)) on biomass and inorganic solid surfaces	Μελέτη προσρόφησης μεταλλοϊόντων (Cu(II), Eu(III), U(VI)) σε βιομάζα και ανόργανα στερεά	The present Doctoral Thesis aims to investigate the adsorption of metal ions on organic and inorganic solid surfaces. Specifically, the present study is focused on the adsorption of uranium (U(VI)), europium (Eu(III)) and copper (Cu(II)) on olive cake, olive carbon, dunite, titanium oxide and alumina. The study is basically distinguished in three parts. The first part, deals with the characterization of solid phases by means of various techniques such as acid-base titration, isothermal N2-adsorption, FTIR-ATR, TPD-NH3, SEM-EDX, ICP-OES, XRD and XRF. The second part, reports the characterization of the solid phases (after adsorption) and surface complexes using SEM-EDX, FTIR-ATR and Static and Time-Resolved Laser Fluorescence Spectroscopy (TRLFS). The use of these techniques allows identification of the adsorbed metal ions, and in particular, TRLFS gives detailed information about the adsorbed species at a molecular level. The third part, which is the main part of this study, deals with the effect of different physicochemical parameters such as pH, initial metal ion concentration, amount of adsorbent, temperature, ionic strength and time of contact between metal ion and adsorbent on the adsorption efficiency. The metal ion concentration in solution was determined using UV-Vis spectrophotometry. Furthermore, the third part of the present study includes adsorption experiments of metal Cu(II), Eu(III) and U(VI) ions on the respective solid surfaces. These studies were performed by means of potentiometry using a copper ion selective electrode, directly for the adsorption of copper and indirectly (by means of competition reactions) for the uranium (U(VI)) and europium (Eu(III)) ion adsorption. Evaluation of the experimental results was performed (for the first time within this study) using a simple operational model, which is basically a combination of the charge neutralization model (CNM) and the Scatchard model.	Αντικείμενο έρευνας της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής, αποτελεί η προσρόφηση μεταλλοϊόντων σε επιφάνειες οργανικών και ανόργανων στερεών. Συγκεκριμένα, η παρούσα ερευνητική εργασία εστιάζεται στη μελέτη της προσρόφησης ιόντων ουρανίου (U(VI)), ευρωπίου (Eu(III)) και χαλκού (Cu(II)) σε πυρηνόξυλο, πυρηνάνθρακα, δουνίτη, οξείδιο του τιτανίου και αλουμίνα. Η μελέτη διακρίνεται βασικά σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στο χαρακτηρισμό των στερεών φάσεων, ο οποίος έγινε με τη χρήση διαφόρων τεχνικών όπως οξεοβασική τιτλομέτρηση, ισοθερμική ογκομετρική προσρόφηση Ν2, FTIR-ATR, TPD-NH3, SEM-EDX, ICP-OES, XRD και XRF. Στο δ��ύτερο μέρος, γίνεται αναφορά στο χαρακτηρισμό των στερεών φάσεων και των προσροφημένων μεταλλοϊόντων μετά την προσρόφηση με μετρήσεις SEM-EDX, FTIR-ATR και Φασματοσκοπίας Στατικού και Χρονικά Αναλυόμενου Φθορισμού (TRLFS). Με τις εν λόγω τεχνικές, ταυτοποιήθηκαν τα προσροφημένα είδη στις επιφάνειες των στερεών και ειδικότερα με την τεχνική TRLFS λήφθηκαν πληροφορίες για τον τρόπο δέσμευσης των μεταλλοϊόντων στις υπό μελέτη επιφάνειες. Το τρίτο και κύριο μέρος, περιλαμβάνει μελέτες σχετικά με τις βασικότερες φυσικοχημικές παραμέτρους που επηρεάζουν την προσρόφηση των μεταλλοϊόντων στις επιφάνειες των στερεών και συγκεκριμένα του pH του διαλύματος, της αρχικής συγκέντρωσης μεταλλοϊόντων, της μάζας του προσροφητή, της θερμοκρασίας, της ιοντικής ισχύος και του χρόνου επαφής μεταξύ μεταλλοϊόντος και προσροφητή. Ο υπολογισμός της συγκέντρωσης των μεταλλοϊόντων στα διαλύματα έγινε φωτομετρικά. Επίσης, το τρίτο μέρος της παρούσας διατριβής, περιλαμβάνει πειράματα μελέτης της προσρόφησης των μεταλλοϊόντων Cu(II), Eu(III) και U(VI) στις επιφάνειες των προαναφερθέντων στερεών. Οι μελέτες αυτές στηρίχθηκαν σε ποτενσιομετρικές μετρήσεις, με χρήση εκλεκτικού ηλεκτροδίου του χαλκού (Cu(II)), άμεσα για την προσρόφηση χαλκού και έμμεσα (μέσω αντιδράσεων ανταγωνισμού) για την προσρόφηση των ιόντων U(VI) και Eu(III) στις υπό μελέτη επιφάνειες. Η αξιολόγηση των δεδομένων διεξήχθη με ένα μοντέλο που εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά στα πλαίσια αυτής της μελέτης και αποτελεί ουσιαστικά ένα συνδυασμό του μοντέλου εξουδετέρωσης φορτίου (CNM) και του μοντέλου διακριτού υποκαταστάτη (Scatchard Model).
+372	559	529	A study of galactosaemia in Cyprus : epidemiological, biochemical, molecular and cellular investigation	Μελέτη της γαλακτοζαιμίας στην Κύπρο: Επιδημιολογική, βιοχημική, μοριακή και κυτταρική διερεύνηση	Classic galactosaemia is an autosomal recessive inborn error of carbohydrate metabolism, caused by mutations in the human galactose-1-phosphate uridyl transferase gene (GALT), which results in the inability to metabolize galactose. The disorder presents in infancy with feeding problems, failure to thrive, hepatocellular damage, bleeding, and sepsis and can result in death if the patient is not promptly diagnosed and put on a galactose-free diet. However, many well-treated patients following a galactose-restricted diet remain at an increased risk for developmental delay, speech problems, abnormalities of motor function, cataracts and premature ovarian failure in females. This project aimed to study galactosaemia in Cyprus at the epidemiological, biochemical, molecular and cellular level. In the epidemiological study 528 volunteers from all areas of Cyprus were included. The frequency of galactosaemia carriers in the general population was estimated at 1:88 which is similar to that found in other European populations and predicts a homozygote frequency of about 1:31,000 births. Through the molecular characterization of all Cypriot galactosaemic patients and carriers, five disease-causing mutations have been identified, two being novel. We have characterized a novel large deletion of 8489bp encompassing all exons of the GALT gene and further extending into the adjacent IL11RA gene. This is the predominant mutation for galactosaemia in our population occurring with an allele frequency of 55%. Microsatellite analysis revealed the presence of a common haplotype in all identified carriers for this mutation pointing to a founder effect. We further provide evidence that the new deletion affects both the GALT enzyme and the IL11RA protein resulting in classic galactosaemia with additional phenotypic abnormalities such as craniosynostosis, a feature that has been associated with defects in the IL11RA gene. The second novel deletion is the intronic transition c.[378-12G>A]. Three more known mutations were identified: p.Pro185Ser, c.[820+13A>G] and the p.Lys285Asn, which was found to be the second most frequent mutation in the Cypriot population (30%). In addition, we estimated the frequency of the Duarte variant, p.Asn314Asp, in Cyprus to be 8%. This project also aimed to contribute to the understanding of the cellular mechanisms which are involved in the pathogenesis of galactosaemia by investigating whether GALT enzyme deficiency and the accumulation of galactose toxic metabolites induce endoplasmic reticulum and/or oxidative stress. We observed that galactose challenge of patient cell lines resulted in the accumulation of galactose-1-phosphate compared to controls. By determining the gene expression level by means of real-time PCR we were able to show that the mRNA levels of spliced XBP 1, BiP, CLNX, ATF 4 and ATF 6, which are markers for ER stress, are elevated in patient cells whereas the levels of mRNA of the oxidative stress marker genes (CAT and SOD 2) do not appear to be significantly different from the levels of the control cells. ER stress, accelerates the apoptotic process and this was evaluated by measuring the expression levels of the pro-apoptotic marker Chop by real-time PCR. The levels of Chop were found increased in patient cells. Furthermore, TUNEL assay results suggest increased apoptosis in patient cell lines. Patients homozygous for the novel GALT 8.5 kb deletion show greater ER stress-induced apoptosis compared to patients homozygous for the p.Lys285Asn substitution. This could be explained by the arrest of the responsiveness of the IL11 through IL11RA/gp30 signaling caused by IL11RA deficiency associated with the deletion.	Η κλασσική γαλακτοζαιμία είναι μια αυτοσωμική υπολειπόμενη διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων η οποία οφείλεται σε μεταλλάξεις στο γονίδιο GALT και έχει σαν αποτέλεσμα την ανικανότητα του οργανισμού να μεταβολίσει τη γαλακτόζη. Η νόσος εκδηλώνεται στη βρεφική ηλικία με προβλήματα σίτισης, αναπτυξιακές διαταραχές, ηπατική δυσλειτουργία, αιμορραγία και σηψαιμία, και μπορεί να καταλήξει στο θάνατο αν ο ασθενής δε διαγνωσθεί έγκαιρα και υποβληθεί σε δίαιτα χωρίς γαλακτόζη. Εντούτοις, πολλοί ασθενείς οι οποίοι ακολουθούν πιστά την δίαιτα παρουσιάζουν προβλήματα στην ανάπτυξη, ομιλία, κινητική λειτουργιά, μάτια (καταρράκτη) και δυσλειτουργία των ωοθηκών στα κορίτσια. Στα πλαίσια της παρούσας μελέτης μελετήθηκε η γαλακτοζαιμία στον Κυπριακό πληθυσμό σε επιδημιολογικό, βιοχημικό, μοριακό και κυτταρικό επίπεδο. Η επιδημιολογική μελέτη περιλάμβανε 528 εθελοντές από όλη την Κύπρο και έδειξε ότι η συχνότητα των φορέων της κλασσικής γαλακτοζαιμίας στην Κύπρο είναι 1:88 που μεταφράζεται σε συχνότητα ασθενών 1 στις 31,000 γεννήσεις, παρόμοια με άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Σε μοριακό επίπεδο ταυτοποιήθηκαν πέντε μεταλλάξεις, δύο από τις οποίες είναι καινούργιες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια απάλειψη 8489 βάσεων η οποία περιγράφεται για πρώτη φορά και περιλαμβάνει όλα τα εξόνια του γονιδίου GALT και εκτείνεται στο διπλανό γονίδιο, IL11RA. Η συγκεκριμένη απάλειψη είναι η πιο συχνή μετάλλαξη κλασσικής γαλακτοζαιμίας στον Κυπριακό πληθυσμό με συχνότητα αλληλομόρφου 55%. Ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι όλοι οι φορείς της νέας μετάλλαξης έχουν κοινό απλότυπο και κατ’ επέκταση κάποιο κοινό πρόγονο. H νέα αυτή μετάλλαξη οδηγεί σε ταυτόχρονη ανεπάρκεια τόσο του ενζύμου GALT όσο και της άλφα αλυσίδας του υποδοχέα της ιντερλευκίνης 11, γεγονός που εξηγεί τις επιπλέον φαινοτυπικές ανωμαλίες που παρουσιάζονται σε ��μόζυγους ασθενείς, όπως κρανιοσυνόστωση, ένα εύρημα που αποδίδεται στη δυσλειτουργία της IL11RA. Οι υπόλοιπες μεταλλάξεις που ταυτοποιήθηκαν είναι: η c.[378-12G>A] η οποία είναι επίσης καινούργια και οι ήδη γνωστές μεταλλάξεις p.Pro185Ser, c.[820+13A>G] και η p.Lys285Asn η οποία βρέθηκε να είναι η δεύτερη πιο συχνή μετάλλαξη στον κυπριακό πληθυσμό (30%). Η επιδημιολογική μελέτη ολοκληρώθηκε με τον έλεγχο για τον πολυμορφισμό Duarte, p.Asn314Asp, στο γενικό πληθυσμό ο οποίος βρέθηκε να έχει συχνότητα 8%. Με στόχο την κατανόηση των κυτταρικών μηχανισμών που εμπλέκονται στην παθογένεση της νόσου, μελετήθηκε κατά πόσο η έλλειψη του ενζύμου GALT και η συσσώρευση τοξικών μεταβολιτών της γαλακτόζης οδηγούν σε στρες στο ενδοπλασματικό δίκτυο (ΕΔ) ή/και σε οξειδωτικό στρες. Παρατηρήθηκε ότι, στην παρουσία γαλακτόζης, υπάρχει αυξημένη συσσώρευση του τοξικού μεταβολίτη 1-φωσφορική γαλακτόζη σε κυτταρικές σειρές που δημιουργήθηκαν από ασθενείς σε σύγκριση με φυσιολογικά κύτταρα. Χρησιμοποιώντας συγκριτική PCR πραγματικού χρόνου για την αξιολόγηση επιπέδων έκφρασης γονιδίων, προέκυψε ότι τα γονίδια ματισμένο XBP 1, BiP, CLNX, ATF 4 και ATF6 που αποτελούν δείκτες για στρες στο ΕΔ, παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα έκφρασης. Αντιθέτως, τα επίπεδα έκφρασης γονιδίων που σχετίζονται με οξειδωτικό στρες (SOD 2 και CAT) δεν παρουσίασαν σημαντική αύξηση. Το στρες στο ΕΔ προάγει τη διαδικασία της απόπτωσης και αυτή αξιολογήθηκε μετρώντας τα επίπεδα έκφρασης του προ-αποπτωτικού δείκτη Chop τα οποία βρεθήκαν αυξημένα σε κύτταρα ασθενών. Επίσης, η δοκιμή TUNEL επιβεβαίωσε αυξημένη απόπτωση στα κύτταρα ασθενών. Το ποσοστό απόπτωσης ήταν μεγαλύτερο σε ασθενείς ομόζυγους για τη νέα μετάλλαξη σε σχέση με ασθενείς ομόζυγους για τη p.Lys285Asn. Αυτό μπορεί να αποδοθεί στη μειωμένη αντίδραση της IL11RA μέσω του μηχανισμού IL11RA/gp30 που προκαλεί η μεγάλη απάλειψη.
+373	498	500	A multidimensional study of the geometric fugure understanding	Μια πολυδιάστατη μελέτη της κατανόησης του γεωμετρικού σχήματος	Geometry helps us to understand the space in which we live after making comments about how few things appear, how they are arranged and how they move (NCTM 2009). The research studies the function of a geometric figure based on the model developed by Frenchman Duval Raymonde (1998), and consists of four dimensions a) Perceptual Understanding b) Verbal Understanding c) sequential understanding and d) Functional Understanding. The main objective of this research was to examine the operation of geometric figure in Geometric reasoning for students of 5th, 6th grade of the primary school and 7th and 8th grade in the secondary schools and to investigate three types of comprehension, Perceptual, Discursive, and operational. The axes of investigation are a)the cognitive structure of understanding geometric figure b)the impact of various types of understanding in solving a geometrical problem c)the effect of the educational level in operational understanding d)difficulties encountered by students in operational understanding e)the functioning of geometric figure to known Geometry theorems. The research examines this issue in three different ways. The first involves research in a large population in grades 5 to 8 based on a questionnaire with exercises related to the three dimensions under study. The second examines the functioning of geometric figure in geometry theorems and how the three epistemological functions of representation, construction and reasoning as proposed by Duval (1998) are associated with the types of understanding geometric figure. The third way involves research in special population and consists of students participating in math competitions, with the exercises related to the three dimensions under study be drawn from previous mathematical contests. The main conclusion is that the understanding geometric figure is interpreted with a third order model which consists of the three kinds of understanding that were tested. The model shown to be stable and not affected by either the student's age, nor by the educational level in which they study nor from their cognitive level. Each kind of understanding is unigue and impacts on understanding differently. All kinds of understanding contribute significantly to the whole structure of the model. For the student to develop geometric thinking he should be able to combine and interact with the other types of understanding. The different types of understanding do not follow any hierarchy. Perceptual understanding is essential to any geometry question. The results show that the cognitive level of the students greatly affects the performance of the student since there are significant differences of pupils of different cognitive level. Students difficulties in understanding the geometric figure result from several factors, each of which affects one or more kinds of understanding. There is a need to redefine the teaching practices in order to increase the student's contact with exercises which require figure modification approaches. This will help the students to develop their operational understanding and to apply modifications of the shape where is needed. This will allow students to better understand the theorems which are the basis of geometry.	Η Γεωμετρία βοηθά να κατανοήσουμε τον χώρο στον οποίο ζούμε αφού κάνουμε συλλογισμούς για το πως εμφανίζονται μερικά πράγματα, πως είναι τοποθετημένα, που βρίσκονται και πως κινούνται (NCTM 2009). Η έρευνα μελετά την λειτουργία του Γεωμετρικού σχήματος βασισμένη στο μοντέλο που εκπόνησε ο Γάλλος Raymonde Duval (1998), και αποτελείται από την α)Αντιληπτική Κατανόηση β)Λεκτική Κατανόηση γ)ακολουθιακή κατανόηση και δ)Λειτουργική Κατανόηση. Ο κύριος στόχος της μελέτης ήταν να εξετάσει την λειτουργία του Γεωμετρικού Σχήματος στο Γεωμετρικό συλλογισμό σε μαθητές Ε’, Στ’ Δημοτικού και Α’ , Β’ Γυμνασίου και να διερευνηθούν τα τρία είδη κατανόησης, Αντιληπτική , λεκτική και λειτουργική. Οι άξονες της διερεύνησης είναι α) η γνωστική δομή της κατανόησης Γεωμετρικού σχήματος β) η επίδραση που έχουν οι διάφοροι τύποι κατανόησης στην επίλυση ενός γεωμετρικού προβλήματος γ) η επίδραση που έχει η αλλαγή βαθμίδας στην λειτουργική κατανόηση δ) προβλήματα και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στην λειτουργικής κατανόηση ε) η λειτουργεία του Γεωμετρικού σχήματος σε γνωστά θεωρήματα Γεωμετρίας; Η έρευνα εξετάζει το θέμα αυτό με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος αφορά έρευνα σε μεγάλο πληθυσμό και βασίζεται σε ερωτηματολόγιο με έργα που συνδέονται με τις τρεις υπό μελέτη διαστάσεις. Ο δεύτερος εξετάζει την λειτουργία του σχήματος σε θεωρήματα της Γεωμετρίας με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι μαθητές. Εξετάζει πως οι επιστημολογικές λειτουργίες, εξεικόνισης, κατασκευής και συλλογισμού όπως προτείνονται από τον Duval (1998) συνδέονται με τους τύπους κατανόησης Γεωμετρικού Σχήματος. Τέλος ο τρίτος τρόπος αφορά έρευνα σε ειδικό πληθυσμό, μαθητές που συμμετέχουν σε μαθηματικούς διαγωνισμούς, με τα έργα του δοκιμίου να έχουν αντληθεί από προηγούμενους μαθηματικούς διαγωνισμούς αλλά συνδέονται με τις τρεις υπό μελέτη διαστάσεις. Από τα αποτελέσματα της παρούσας πολυδιάστατης μελέτης προκύπτει ότι η κατανόηση Γεωμετρικού σχήματος ερμηνεύεται με ένα μοντέλο τρίτης τάξης με αναπόσπαστο μέρος τα τρία είδη κατανόησης που εξετάστηκαν. Το μοντέλο είναι σταθερό και δεν επηρεάζεται από την ηλικία από την βαθμίδα και από το γνωστικό επίπεδο. Το κάθε είδος κατανόησης είναι ξεχωριστό από τα υπόλοιπα και επιδρά στην κατανόηση με διαφορετικό τρόπο. Όλα όμως τα είδη συνεισφέρουν σημαντικά στην όλη δομή του μοντέλου. Την ίδια ώρα για να μπορέσει ο μαθητής να αναπτύξει την γεωμετρική του σκέψη θα πρέπει να είναι σε θέση να συνδυάζει αλλά και να αλληλοεπιδρά μεταξύ των ειδών αυτών. Τα είδη κατανόησης δεν ακολουθούν καμία ιεραρχία. Η αντιληπτική κατανόηση είναι εντελώς απαραίτητη σε οποιοδήποτε έργο Γεωμετρίας. Το γνωστικό επίπεδο των μαθητών επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την επίδοση του μαθητή αφού υπάρχουν σημαντικές διαφορές που αφορούν τα αποτελέσματα των μαθητών διαφορετικού γνωστικού επιπέδου. Οι δυσκολίες των μαθητών στην κατανόηση του σχήματος προκύπτουν από διάφορους παράγοντες, και κάθε ένας επηρεάζει ένα ή και περισσότερα είδη κατανόησης. Υπάρχει ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν οι διδακτικές πρακτικές έτσι ώστε να υπάρχει περισσότερή επαφή του μαθητή με έργα τα οποία απαιτούν προσεγγίσεις τροποποίησης του σχήματος. Αυτό θα βοηθήσει του μαθητές να αναπτύξουν τις λειτουργική κατανόηση και να εφαρμόζουν τις τροποποιήσεις εκεί που είναι απαραίτητο. Αυτό θα επιτρέψει στους μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα τα θεωρήματα τα οποία αποτελούν τη βάση της Γεωμετρίας.
+374	380	388	The holy double : identity, desire and holiness in Byzantine passions and lives of couples	Το άγιο ζεύγος: ταυτότητα, επιθυμία και αγιότητα σε Βυζαντινά μαρτύρια και βίους ζευγών	The aim of the present thesis is to examine holy couples as they appear in Byzantine Greek Passions and Lives from the fifth to the eleventh century. The term “couple” describes two protagonists, a male and a female one, whose interaction is instrumental in the construction of their holy identity. Taking its cue from the fact that so far no substantial examination of the protagonists’ interrelationships in Byzantine hagiography has been pursued, the main argument of this thesis is that our understanding of the Passions and Lives in question could be enriched if we approach the holy protagonists as couples. The corpus of this study consists of fourteen Passions and Lives, divided into three categories based on the type of relationship the texts portray: strangers who come together, mothers and sons, and spouses. The structure of the thesis is based on the aforementioned categories. It is divided into three chapters, each undertaking the investigation of a different type of coupled relationships. The methodology used to approach the narratives is comparative in nature, initiating a constructive dialogue between the texts which constitute each category, and between the categories between them. In order to examine these relationships, concepts drawn from the psychoanalytic thinking of Jacques Lacan and the theory of Judith Butler concerning gender have been applied. The novel aspects of the thesis are: a) the comparative literary examination of texts that have not been approached before, or have not been examined together, b) the establishment of the concept of the couple in the critical vocabulary of Byzantine scholarship and c) the use of psychoanalysis and gender studies as reading practices. Chapter One undertakes the investigation of two protagonists who meet each other at a certain narrative point. This encounter is crucial for their formation of their holy identity, which is based on the distinction between different levels of vision and hearing. Chapter Two employs Lacan’s theoretical elaboration of kinship and examines the ways the mother-son bond is formed in relation to issues such as gender and degree of holiness. Combined with Lacan’s thinking, Butler’s notions of gender and kinship performativity are used in Chapter Three to approach the ways in which the spousal interaction is staged.	Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να εξετάσει ζεύγη αγίων, όπως αυτά εμφανίζονται σε Βυζαντινά Μαρτύρια και Βίους από τον πέμπτο μέχρι και τον ενδέκατο αιώνα. Ο όρος “ζεύγος” περιγράφει δύο πρωταγωνιστές, έναν άνδρα και μία γυναίκα, των οποίων η αλληλεπίδραση είναι λειτουργικής σημασίας για τη διαμόρφωση της ταυτότητας του “άγιου”. Λαμβάνοντας ως αφετηρία το γεγονός ότι μέχρι το παρόν στάδιο δεν έχει επιχειρηθεί μια εις βάθος μελέτη της αλληλεπίδρασης των πρωταγωνιστών Βυζαντινών αγιολογικών κειμένων, το κύριο επιχείρημα της παρούσας διατριβής είναι ότι η κατανόηση των υπό εξέταση Μαρτυρίων και Βίων μπορεί να εμπλουτιστεί αν εξετάσουμε τους άγιους πρωταγωνιστές ως ζεύγη. Το σώμα της εργασίας αυτής αποτελείται από δεκατέσσερα Μαρτύρια και Βίους, τα οποία μπορούν να διαιρεθούν σε τρεις κατηγορίες με βάση τον τύπο σχέσης που παρουσιάζουν: άγνωστοι που συναντώνται σε κάποιο σημείο της αφήγησης, μητέρες και γιοι, και σύζυγοι. Η δομή της εργασίας είναι βασισμένη στις προαναφερθείσες κατηγορίες. Χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, το καθένα από τα οποία εξετάζει έναν διαφορετικό τύπο σχέσεων. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για την προσέγγιση των κειμένων είναι συγκριτική, επιδιώκοντας να φέρει τα κείμενα που αποτελούν κάθε κατηγορία, καθώς και τις κατηγορίες μεταξύ τους σε έναν εποικοδομητικό διάλογο. Για την ερμηνεία των τριών τύπων σχέσεων χρησιμοποιούνται ιδέες βασισμένες στην ψυχαναλυτική σκέψη του Jacques Lacan, καθώς και στη θεωρία της Judith Butler αναφορικά με το κοινωνικό φύλο. Οι καινοτόμες πτυχές της διατριβής είναι οι εξής: α) η συγκριτική λογοτεχνική εξέταση κειμένων που είτε δεν έχουν μέχρι σήμερα τύχει ερμηνείας, είτε δεν έχουν εξεταστεί συνδυαστικά, β) η εισαγωγή του όρου “ζεύγος” στο κριτικό λεξιλόγιο της Βυζαντινολογίας, και γ) η χρήση της ψυχανάλυσης και των σπουδών φύλου ως ερμηνευτικών μεθόδων. Το πρώτο κεφάλαιο εξετάζει πρωταγωνιστές που συναντώνται σε κάποιο σημείο της αφήγησης. Η συνάντησή τους είναι καθοριστική στη διαμόρφωση της ταυτότητας του “άγιου”, η οποία βασίζεται στη διάκριση διαφορετικών επιπέδων όρασης και ακοής. Tο δεύτερο κεφάλαιο χρησιμοποιεί τη θεωρία του Lacan για τη συγγένεια και εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους διαμορφώνεται ο δεσμός μητέρας-γιου σε σχέση με θέματα όπως το κοινωνικό φύλο και ο βαθμός αγιότητας. Το τρίτο κεφάλαιο χρησιμοποιεί τη σκέψη του Lacan σε σχέση με τις θεωρίες της Butler για την διαμόρφωση του φύλου και της συγγένειας ως αναπαράστασης, για να ερμηνεύσει τους τρόπους με τους οποίους σκηνοθετείται η συζυγική αλληλεπίδραση.
+375	212	255		Τεχνικές Βασισμένες σε Δεδομένα για Εικονικά Πλήθη	Virtual crowds are important in a variety of applications such as computer games, movies, training simulations and safety modeling. Increasing processing power enables designers and programmers to add multitudes of virtual characters in real-time applications. Despite these advances, there is a significant gap between rendered appearance and simulated behaviour of crowds. This thesis is addressing some of the shortcomings of data driven techniques for simulating and evaluating crowd behaviours. Firstly, the Perception Action Graph (PAG) framework is proposed for efficient data-driven crowd simulation. By employing this framework using as input data from videos of real world crowds, fast, consistent and believable steering behaviours for human crowds can be generated. Secondly, we propose a multi-objective data-driven framework for crowd evaluation. This method employs recent methods in Machine Learning for novelty/outlier detection under multiple criteria. Using as input well behaved crowds, the proposed framework identifies abnormal parts of the simulation and pinpoints them for further examination. Finally, we believe that by gaining a higher level understanding of crowd behaviours is a step towards better crowd simulation, evaluation and authoring. A method that annotates pedestrian trajectory segments into higher level descriptors is presented that uses both local and global knowledge of crowd trajectories. This method successfully identifies behaviours such as wandering around and group formations.	Τα εικονικά πλήθη είναι σημαντικά για ένα σύνολο από εφαρμογές όπως ηλεκτρονικά παιχνίδια, ταινίες, προσομοιώσεις για εκπαίδευση και μοντελοποίηση ασφάλειας. Η αυξανόμενη υπολογιστική ισχύς επιτρέπει στους σχεδιαστές και προγραμματιστές τέτοιων συστημάτων να προσθέτουν μεγάλο αριθμό εικονικών χαρακτήρων σε εφαρμογές πραγματικού χρόνου. Παρ’ όλες αυτές τις εξελίξεις, υπάρχει ένα σημαντικό χάσμα μεταξύ της ποιότητας απεικόνισης και της προσομοίωσης συμπεριφοράς τέτοιων χαρακτήρων. Η παρούσα διδακτορική διατριβή σκοπό έχει να εξετάσει μερικά από τα προβλήματα των τεχνικών βασισμένων σε δεδομένα για την προσομοίωση και αξιολόγηση συμπεριφοράς πλήθους. Καταρχάς προτείνουμε τον Γράφο Συμπεριφοράς Δράσης (ΓΣΔ), ένα πλαίσιο για αποδοτική προσομοίωση πλήθους βασιζόμενη σε δεδομένα. Το προτεινόμενο πλαίσιο μπορεί να προσομοιώσει με αποδοτικό τρόπο, συνεπείς και ρεαλιστικές συμπεριφορές κίνησης εικονικών χαρακτήρων χρησιμοποιώντας σαν είσοδο βίντεο πραγματικού κόσμου. Κατά δεύτερο, προτείνουμε ένα πλαίσιο αξιολόγησης συμπεριφοράς πλήθους βασιζόμενη σε πολλαπλά κριτήρια. Η προτεινόμενη μέθοδος χρησιμοποιεί πρόσφατες μεθόδους ανίχνευσης καινοτόμων ή ακραίων τιμών βασισμένες σε πολλαπλά κριτήρια από την περιοχή της Μηχανικής Μάθησης. Δίνοντας σαν είσοδο στο προτεινόμενο σύστημα δεδομένα από καλές συμπεριφορές πλήθους, μη κανονικές συμπεριφορές σε προσομοίωση πλήθους αναγνωρίζονται και παρουσιάζονται στον χρήστη για περαιτέρω αξιολόγηση. Τέλος, πιστεύουμε πως για να πετύχουμε καλύτερη σύνθεση, αξιολόγηση και σχεδιασμό εικονικών πληθών θα πρέπει να έχουμε μια πιο ψηλού επιπέδου κατανόηση της συμπεριφοράς τους. Επί τούτου, προτείνουμε μια μεθοδολογία που αναγνωρίζει και μαρκάρει με πιο ψηλού επιπέδου συμπεριφορές κομμάτια από τις τροχιές πεζών. Η μεθοδολογία αυτή χρησιμοποιεί τόσο τοπική όσο και γενική γνώση των τροχιών και καταφέρνει να αναγνωρίσει επιτυχώς συμπεριφορές όπως περιπλάνηση και σχηματισμό τοπικών ομάδων.
+376	714	658	Pedagogy and educational leadership praxis to promote social justice at school	Παιδαγωγική πράξη και εκπαιδευτική ηγεσία για προώθηση της κ��ινωνικής δικαιοσύνης στο σχολείο	The prevalence of social justice scholarship in education has to do with a consciousness about the impact of certain marginalizing factors on students’ learning and success at school. The present study had a twofold purpose: First, to explore the potential ways in which educational leadership, as pedagogical praxis, facilitates the access of all children to education. Second, to reveal processes and actions that affect either positively or negatively the development of the pedagogical praxis that promotes social justice. Departing from a position that the establishment of conditions of social justice can be achieved primarily at the micro-level of school, participatory action research was chosen to be the appropriate methodology. Investigation was applied during a full school year and the research took place at a public elementary school in an urban area of Cyprus. Teachers implemented an educational intervention to support students at risk and participated in three cycles of action and reflection. Research was coordinated by head teacher (participatory and individual perspective). In this study, educational leadership emerges through the overall pedagogical praxis and it is examined through the personal perspective of a head teacher, who also had the role of the principal researcher and data collector. Action research allowed reflective and deep understanding of the conditions that determine the school routines and dictated a diverse recruitment of both qualitative and quantitative research tools and methodological practices to achieve a broad and in-depth depiction of authentic experience. The investigation followed an evolutionary path: initially, the focus was directed to the pursue of orientation and the construction of shared understanding, then it moved to actions directed to act of teaching and learning within the school and finally, the focus of interest was moved to actions which linked the in-school work with the immediate community and the wider environment. In the present study there is an apparent direction based on values. The whole experience revealed how action research and intervention in an educational matter can help educational leaders to understand school’s reality and potential barriers to achieve change. The major conclusions of research are summarized as it follows: First, promoting social justice in schools demands local, multi-faceted and coordinated action based on a clear orientation. Second, action to promote social justice is based on three pillars: a) Development of ethical and value-based commitment to justice and equal opportunities, b) Emphasis on local action according to the school realities and c) Connecting school action with the conditions of the broader community, especially family. Third, factors that limit the possibility of success are associated with the triptych family background, individuality and readiness of child, and school organizational structures. Fourth, current practices on homework are potentially associated with the perpetuation of inequality and the concept of cultural capital. Fifth, the action for social justice faces various forms of resistance stemming from the perceptions and attitudes of teachers, the institutional framework of schools and children's difficulties. Sixth, there is a fluctuation range in achieving improvement in students’ performance. This can be assigned to the complexity of the difficulties faced by children in the high-risk group. Seventh, participating leadership perspective and action research have facilitated the development of collective action based on a reflective approach. Eighth, leadership for social justice involves multiple requirements for the formal school leader. Based on the research findings a multi-level reflective framework for action to promote social justice is proposed. The proposed framework adopts the idea of broad and single action based on three pillars: a) Commitment to values and school ethos, b) Developing reflective action at school micro-level and, c) Extension of action beyond the confines of school. The contribution of this research to the body of knowledge derives from its originality which has combined Participatory Action Research through the lens of Leadership in order to create the necessary conditions for local action in a collective and reflective mode. Developing action research connects action with reflection, theory with practice and creates conditions for active participation. Regarding the implications for policy making, the results point to two directions. First, implications relate to the wider official policies of public educational systems concerning equality and justice in both the macro and the micro-level. Second, the implications relate to the preparation programs for head teachers in public schools.	Η εμφάνιση της θεματικής της κοινωνικής δικαιοσύνης στην εκπαίδευση σχετίζεται με τη συνειδητοποίηση της επίδρασης συγκεκ��ιμένων περιθωριοποιητικών παραγόντων στην επίδοση και στην επιτυχία των παιδιών στο σχολείο. Θέτοντας στο επίκεντρο την αξία της κοινωνικής δικαιοσύνης, η έρευνα είχε διπλό σκοπό: Πρώτο, να διερευνήσει τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους η εκπαιδευτική ηγεσία ως παιδαγωγική πράξη, διευκολύνει την πρόσβαση όλων των παιδιών στην εκπαίδευση και δεύτερο, να αποκαλύψει πρακτικές διαδικασίες και δραστηριότητες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της παιδαγωγικής πράξης για προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στο σχολείο. Ξεκινώντας από τη θέση ότι η εγκαθίδρυση συνθηκών κοινωνικής δικαιοσύνης μπορεί να επιτευχθεί πρωτίστως στο χώρο του σχολείου, ως κατάλληλη μεθοδολογία επιλέγηκε η Συμμετοχική Έρευνα Δράσης, η οποία διήρκησε ένα σχολικό έτος και εφαρμόστηκε σε δημόσιο δημοτικό σχολείο σε αστική περιοχή της Κύπρου. Στα πλαίσια της έρευνας, οι εκπαιδευτικοί εφάρμοσαν εκπαιδευτική παρέμβαση και συμμετείχαν σε έρευνα δράσης σε τρεις κύκλους, την οποία συντόνιζε ο διευθυντής ως βασικός ερευνητής και συλλέκτης δεδομένων. Ο διευθυντής εφάρμοσε ταυτόχρονη έρευνα δράσης ανάπτυξης ενός προσώπου. Στην εργασία, η εκπαιδευτική ηγεσία αναδεικνύεται μέσα από τη συνολική παιδαγωγική πράξη και μελετάται μέσα από μια συμμετοχική προοπτική. Η επιλογή Έρευνας Δράσης υπαγόρευσε μια ποικιλόμορφη επιστράτευση ποιοτικών και ποσοτικών ερευνητικών εργαλείων και μεθοδολογικών πρακτικών για να επιτευχθεί μια αναστοχαστική και βαθιά κατανόηση των συνθηκών που προσδιορίζουν τα θέματα της δικαιοσύνης. Η διερεύνηση κινήθηκε από την αναζήτηση προσανατολισμού προς δράσεις που στρέφονταν στον πυρήνα της παιδαγωγικής πράξης εντός του σχολείου για να επεκταθούν σε δράσεις οι οποίες συνέδεαν τη σχολική εργασία με την άμεση κοινότητα και το ευρύτερο περιβάλλον. Στη συγκεκριμένη έρευνα υπάρχει σαφής προσανατολισμός αξιακού χαρακτήρα, ενώ η συνολική εμπειρία αποκάλυψε με ποιο τρόπο η Έρευνα Δράσης και η συλλογική παρέμβαση σε ένα εκπαιδευτικό θέμα βοηθά τον εκπαιδευτικό ηγέτη να κατανοήσει τη σχολική πραγματικότητα και τα πιθανά εμπόδια προς την επίτευξη αλλαγής. Τα σημαντικότερα επιμέρους συμπεράσματα της έρευνας συνοψίζονται ως εξής: Πρώτο, η υποστήριξη της αξίας της κοινωνικής δικαιοσύνης στα σχολεία απαιτεί τοπική πολυμέτωπη και συντονισμένη δράση στη βάση ξεκάθαρου προσανατολισμού. Δεύτερο, η δράση κοινωνικής δικαιοσύνης θεμελιώνεται σε τρεις πυλώνες: α) Ανάπτυξη ηθικής και αξιακής βάσης με σταθερή προσήλωση προς τη δικαιοσύνη και την προσφορά ίσων ευκαιριών, β) Έμφαση στην τοπική δράση στις πραγματικές συνθήκες του σχολείου, γ) Σύνδεση της ενδοσχολικής δράσης με τα δεδομένα της ευρύτερης κοινότητας και ιδιαίτερα του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος. Τρίτο, οι περιοριστικοί παράγοντες επιτυχίας συνδέονται με το τρίπτυχο οικογενειακό υπόβαθρο, ιδιαιτερότητα - ετ��ιμότητα παιδιού και σχολικές δομές. Τέταρτο, οι ισχύουσες πρακτικές διαχείρισης του θεσμού της κατ’ οίκον εργασίας συνδέονται με τη διαιώνιση της ανισότητας και την έννοια του πολιτισμικού κεφαλαίου. Πέμπτο, η δράση κοινωνικής δικαιοσύνης βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εύρος μορφών αντίστασης που πηγάζουν από τις αντιλήψεις και τις στάσεις των εκπαιδευτικών, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και τις δυσκολίες των παιδιών. Έκτο, παρατηρήθηκε ένα εύρος διακύμανσης στην επίτευξη βελτίωσης της επίδοσης ώστε να ενδυναμώνεται η θέση για την πολυπλοκότητα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Έβδομο, η συμμετοχική προοπτική ηγεσίας και η έρευνα δράσης διευκόλυναν την εξέλιξη της συλλογικής δράσης στη βάση μιας αναστοχαστικής προσέγγισης. Όγδοο, η ηγεσία κοινωνικής δικαιοσύνης συνεπάγεται πολλαπλές απαιτήσεις για τον επίσημο σχολικό ηγέτη. Με βάση τα συμπεράσματα της έρευνας προτείνεται ένα πολυεπίπεδο αναστοχαστικό πλαίσιο δράσης για προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης το οποίο υιοθετεί την ιδέα μιας πλατιάς και ενιαίας δραστηριοποίησης στη βάση τριών πυλώνων: α) προσήλωση σε αξίες και στο ήθος του σχολείου, β) ανάπτυξη αναστοχαστικής δράσης στο σχολείο και γ) διεύρυνση της δράσης πέρα από τα όρια του σχολείου. Η συμβολή της έρευνας στο σώμα της γνώσης αντλεί από την πρωτοτυπία της καθώς συνδύασε τη Συμμετοχική Έρευνα Δράσης με το φακό μιας συμμετοχικής προοπτικής ηγεσίας οι οποίες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις τοπικής δράσης με συλλογικό και αναστοχαστικό χαρακτήρα. Από τη σύνοψη των συμπερασμάτων, προκύπτουν συνεπαγωγές οι οποίες αφενός αφορούν στις πολιτικές του εκπαιδευτικού συστήματος στα θέματα ισότητας και δικαιοσύνης στο μακρο-επίπεδο και στο μικρο-επίπεδο και αφετέρου στην προετοιμασία των διευθυντικών στελεχών των δημόσιων σχολείων.
+377	511	479	Jewish presence in cyprus, 1878-1949: ideological and socio-political transformations, entrepreneurship and innovation in a colonial setting	Η εβραϊκή παρουσία στην Κύπρο, 1878-1949 : ιδεολογικοί και κοινωνικο-πολιτικοί μετασχηματισμοί, επιχειρηματικότητα και καινοτομία στο αποικιακό πλαίσιο	The thesis examines the history of Jews in Cyprus between 1878 and 1949 - from the beginning of British rule until the closure of the detention camps of Jewish "illegal" immigrants. Since the main characteristic of Jewish history on the island was the constant inflow and outflow of migrants and refugees, the thesis deals with Jewish presence as an eminently migratory phenomenon accompanied by ideological, political and socio-economic implications. The narrative is unfolded around several important landmarks: the Jewish rural settlements of the late 19th and early 20th century (the two first at Orides and Kouklia in Paphos between 1883 and 1887 by charities and the third at Margo in Nicosia and other localities between 1898 and 1935 by the Jewish Colonization Association); the refugee flows during the two world wars; the inflow of Jewish private entrepreneurs from Palestine, Central and Eastern Europe in the 1930s; and lastly the period during which Jewish presence peaked in numbers, that of the detention camps for thousands of Jews rescued from the Holocaust, which operated between 1946 and 1949 in Famagusta and Dhekelia. Towards a holistic approach, the thesis discusses the factors that shaped Jewish presence in the aforementioned periods, examining the multilevel causes of inflows and outflows and reflecting its impact on the economic system of the island. Moreover, it traces and illustrates the role of Cyprus in the history of Jewish immigration to Palestine, particularly in connection with the Jewish question. The immigration and settlement of the Jews in Cyprus is elaborated on three historiographical debates: firstly, the Jewish immigration to the Eastern Mediterranean on the way to Palestine (aliyah); secondly, the socio-economic role of Jews (and their business activity) in the British Empire; and thirdly the relations between Orthodox Christians and Jews. The thesis records the importance of Cyprus in the settlement of Jewish question during the process of nation-building from 1895 to 1948 and particularly through the lens of Zionism. In this context, the Zionist ideological transformations regarding the perception of Cyprus as a step to the acquisition of a national home in Palestine are encapsulated. In another aspect, the thesis touches upon the internal factors of British policy, philosemitism and antisemitism of the Greeks of Cyprus. As the determinants of the typology of Jewish migratory presence, the thesis interprets the British and Greek-Cypriot stance over time taking into consideration the political, economic and social developments. Finally, the socio-economic integration of the Jewish element lies at the heart of the historiographical discussion, particularly through the recording of Jewish innovative economic and business activity in sectors of the colonial economy, such as agriculture, business and industry. The last chapter of the thesis highlights the several aspects of mass Jewish presence in the camps of Karaolos and Xylotymbou in the late 1940s. A comprehensive analysis of the camp structure and the Jewish detainees’ daily life is provided, while the political, social and economic implications of the camps operation on several aspects of colonial life are documented.	Η διατριβή εξετάζει την ιστορία της εβραϊκής παρουσίας στη βρετανική Κύπρο μεταξύ 1878 και 1949 – από την έναρξη της Αγγλοκρατίας μέχρι και το κλείσιμο των στρατοπέδων κράτησης των Εβραίων «παράνομων» μεταναστών – προσεγγίζοντάς την ως ένα κατεξοχήν μεταναστευτικό φαινόμενο με παρεμφερείς ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικο-οικονομικές προεκτάσεις. Η εβραϊκή παρουσία στην Κύπρο διέπεται από το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των συνεχών εισροών και εκροών μεταναστών και προσφύγων. Σταθμοί στην ιστορία της υπήρξαν οι αγροτικοί εποικισμοί των τελών της δεκαετίας του 19ου και αρχές 20ού αιώνα (στους Ορείτες και τα Κούκλια της Πάφου μεταξύ 1883 και 1887 από φιλανθρωπικές οργανώσεις, καθώς και στο Μαργό της επαρχίας Λευκωσίας μεταξύ 1898 και 1935 από την οργάνωση Jewish Colonization Association), η άφιξη Εβραίων από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και Παλαιστίνη κατά τη δεκαετία του 1930, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν κυρίως ως ιδιώτες επιχειρηματίες, τα προσφυγικά ρεύματα κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, καθώς και το τελευταίο και μαζικότερο κεφάλαιο των εβραϊκών ροών στην Κύπρο, τα στρατόπεδα κράτησης δεκάδων χιλιάδων Εβραίων διασωθέντων από το Ολοκαύτωμα στην Αμμόχωστο και τη Δεκέλεια μεταξύ 1946 και 1949. Σε ένα σφαιρικό πλαίσιο κατανόησης της πολυμορφίας του εβραϊκού στοιχείου, μέσα και από την αξιοποίηση ποικίλων αρχειακών πηγών, του κυπριακού και εβραϊκού Τύπου, η διατριβή συζητά τους παράγοντες διαμόρφωσης της εβραϊκής παρουσίας κατά τις προαναφερθείσες περιόδους, εξετάζει τα πολυεπίπεδα αίτια των εισροών και εκροών, και αποτυπώνει τον αντίκτυπο της παρουσίας αυτής στο οικονομικό σύστημα του νησιού. Επιπλέον, ιχνηλατεί και αναδεικνύει το ρόλο της Κύπρου στην ιστορία της καθόδου των εβραϊκών ρευμάτων προς τη γειτονική Παλαιστίνη, ιδιαίτερα σε συνάρτηση ��ε το εβραϊκό ζήτημα. Η έλευση και εγκατάσταση των Εβραίων εντάσσεται στα πλαίσια τριών ιστοριογραφικών συζητήσεων: πρώτον, της ιστορίας της καθόδου των εβραϊκών μεταναστευτικών ροών στην Ανατολική Μεσόγειο στο δρόμο προς την Παλαιστίνη δεύτερον της θέσης των Εβραίων (και της οικονομικής δραστηριότητάς τους) στη βρετανική αυτοκρατορία και τρίτον των σχέσεων Εβραίων-Ελληνορθόδοξων Χριστιανών. Σε αυτό το πλέγμα, καταγράφονται οι εξελικτικές εκφάνσεις της πρόσληψης της Κύπρου στο εβραϊκό ζήτημα κατά τη διαδικασία «κατασκευής» του έθνους-κράτους του Ισραήλ μέσα από το φακό του Σιωνισμού από το 1895 μέχρι το 1948. Επιπλέον, ερμηνεύεται ο ρόλος της βρετανικής στάσης, όπως επίσης ο φιλοσημιτισμός και αντισημιτισμός των Ελλήνων της Κύπρου, ως εσωτερικοί παράγοντες καθορισμού της τυπολογίας του εβραϊκού στοιχείου, καταγράφοντας τη διαχρονική τους εξέλιξη μέσα από τους πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Τέλος, εξετάζεται η κοινωνικο-οικονομική ενσωμάτωση του εβραϊκού στοιχείου, κυρίως μέσα από την καταγραφή της καινοτόμου οικονομικής και επιχειρηματικής του δραστηριότητας σε τομείς της αποικιακής οικονομίας, όπως η γεωργία, η βιομηχανία και οι επιχειρήσεις. Η διατριβή ολοκληρώνεται με το σημαντικό και ιδιαίτερο κεφάλαιο της μαζικής εβραϊκής παρουσίας στα στρατόπεδα του Καραόλου και της Ξυλοτύμπου στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπου επιχειρείται μια σφαιρική ανάλυση της λειτουργίας των στρατοπέδων και της διαβίωσης των κρατουμένων, καθώς και των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών τους προεκτάσεων.
+378	515	504	Psychosocial and cognitive development of undergranduate university students in greek cypriot universities	Ψυχοκοινωνική και Γνωστική Ανάπτυξη Προπτυχιακών Φοιτητών σε Ελληνο-Κυπριακά Πανεπιστήμια	The purpose of this thesis is to examine the current state of affairs and changes taking place in the higher education years of an individual in relation to both aspects of psychosocial and intellectual development in Greek Cypriot Universities. Theoretically, the thesis explores the interplay between psychosocial and intellectual development at four levels of analysis through a triadic epistemology of the subject-object-other. Taking Perry’s theory of ethical and intellectual development as a point of departure the thesis discusses the way Perry was influenced by both Piaget and Kohlberg, in the formulation of his stage theory. The way Perry’s work influenced more recent post Post-formal theories of cognitive development is also discussed. It is argued that all stage theories depended on a particular structuralist reading of Piagetian theory that suppressed the references to the social psychological work of Piaget and in particular the role of social interaction in cognitive development. This thesis then discusses how critical voices internal to this literature like Riegel’s attempted to depart from what they considered the individualistic paradigm through the introduction of a dialectical framework but then also point to the problems and shortcomings of these initial efforts. This problem is redressed through a discussion of the ways that major socio-cultural theorists understood human development in their more recent theories. Furthermore, the social in Piagetian theory and its development through successive generations of research on social interaction and cognitive development is revisited. An integrative framework of human development as a social psychological process is then proposed that welds together a role for social relations on crucial cognitive and psycho-social developmental outcomes like that of formal operational thinking, deep learning, tolerance, commitment to future plans and self-determination. The results of the thesis, beyond providing for the first time in the Cypriot context a description of the profile of university students’ state of development also clarify the role of gender and socio-economic status of the students in their development. Additionally, the thesis attempts the articulation of Doise (1986) four levels of analysis by integrating a role for social ethnic identity and ideological variables in a socio-cultural model of university student’s development. A questionnaire with reliable scales was designed after various cycles of pilot testing. The measures are based on the theoretical framework of Perry’s Scheme (1998), Piaget’s social psychological theory (Piaget 1932; Piaget 1977/1995) and Chickering and Reisser’s vectors of identity (1993). Questions were created based on the theories used in this thesis on the relevant subjects of the two areas of development to be examined. Its final version was administered at two different semesters. The findings suggest that minor changes are observed during the university years of a student. Still light is shed on the role of gender, socio-economic status and the major followed in relation to the cognitive and psycho-social development of students. With the help of hierarchical regressions, cross-lagged correlations and the construction of a SEM model a more holistic and clear picture of the role of social relations in cognitive and psycho-social development of students is offered.	Ο στόχος της συγκεκριμένης διδακτορικής διατριβής είναι η διερεύνηση της παρούσας κατάστασης της ψυχοκοινωνικής και της γνωστικής ανάπτυξης των φοιτητών καθώς και της διαφοροποίησης της στα χρόνια της ανώτατης εκπαίδευσης ενός ατόμου στα Ελληνοκυπριακά Πανεπιστήμια. Στο θεωρητικό τομέα, η διατριβή εξετάζει την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην ψυχοκοινωνική και γνωστική ανάπτυξη σε τέσσερα επίπεδα ανάλυσης μέσα από μια τριαδική επιστημολογία του υποκείμενου-αντικείμενου-άλλου. Λαμβάνοντας υπόψη την θεωρία ηθικής και γνωστικής ανάπτυξης του Perry ως σημείο εκκίνησης, πρώτα μελετάται ο τρόπος που ο Perry επηρεάστηκε από τους Piaget και Kohlberg σε σχέση με την διατύπωση μιας θεωρίας των σταδίων και ακολούθως συζητείται το πώς η θεωρία του Perry επηρέασε τις πιο σύγχρονες θεωρίες μετα-τυπικής σκέψης της γνωστικής ανάπτυξης. Προβάλλεται το επιχείρημα πως όλες οι θεωρίες σταδίου εξαρτώνται πάνω σε μια δομική ανάγνωση της Πιαζετινής θεωρίας καταστέλλοντας τις αναφορές στην κοινωνιοψυχολογική θεωρία του Piaget και συγκεκριμένα τον ρόλο της κοινωνικής αλληλεπίδρασης στην γνωστική ανάπτυξη. Αυτή η διατριβή παρουσιάζει την κριτική που ασκήθηκε από τον Riegel και το διαλεκτικό πλαίσιο στην προσπάθεια του να απομακρυνθεί από το ατομικιστικό παράδειγμα, όμως ταυτόχρονα αναδεικνύει τα προβλήματα αυτών των αρχικών προσπαθειών. Αυτό το πρόβλημα επανορθώνεται μέσα από μια συζήτηση των τρόπων με τους οποίους σύγχρονοι κοινωνιο-πολιτισμικοί θεωρητικοί κατανόησαν την ανθρώπινη ανάπτυξη στις πιο σύγχρονες τους θεωρίες. Περαιτέρω, η διατριβή μελετά την κοινωνιο-ψυχολογική θεωρία στην Πιαζετινή προσέγγιση και την θεωρητική εξέλιξη του μέσα από διαδοχικές γενεές έρευνας στην κοινωνική αλληλεπίδραση και γνωστική ανάπτυξη. Ακολούθως, προτείνεται ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο ανθρώπινης ανάπτυξης ως μια κοινωνιο-ψυχολογική διαδικασία και το οποίο επαναφέρει τον κεντρικό ρόλο των κοινωνικών σχέσεων σε σημαντικά γνωστικά και ψυχοκοινωνικά αναπτυξιακά αποτελέσματα όπως αυτά της τυπικής σκέψης, του ενδιαφέροντ��ς για πραγματική μάθηση, της ανεκτικότητας, της δέσμευσης σε μελλοντικά σχέδια και του αισθήματος αυτό-καθορισμού. Τα αποτελέσματα της διατριβής, πέραν της παρουσίασης μιας περιγραφής του προφίλ και της ανάπτυξης των φοιτητών πανεπιστημίου για πρώτη φορά στο Κυπριακό πλαίσιο, ξεκαθαρίζουν το ρόλο του φύλου και του κοινωνικο-οικονομικού καθεστώτος στην ανάπτυξη. Επιπλέον, η διατριβή επιχειρεί τη συνάρθρωση των τεσσάρων επιπέδων ανάπτυξης του Doise (1986) μέσα από την ενσωμάτωση του ρόλου της κοινοτικής συλλογικής ταυτότητας και ιδεολογικών μεταβλητών σε ένα κοινωνιο-πολιτισμικό μοντέλο ανάπτυξης των φοιτητών πανεπιστημίων. Τα δεδομένα συλλέγησαν με διαχρονική έρευνα ερωτηματολογίου. Ένα ερωτηματολόγιο με αξιόπιστες κλίμακες κατασκευάστηκε μετά από αριθμό πιλοτικών δοκιμασιών. Οι κλίμακες βασίζονται στο θεωρητικό πλαίσιο του σχήματος του Perry (1998), της θεωρίας της κοινωνικής ψυχολογίας του Piaget και της θεωρίας των διανυσμάτων της ταυτότητας των Chickering και Reisser (1993). Οι ερωτήσεις δημιουργήθηκαν βάσει των θεωριών που αναφέρονται στη διατριβή στα σχετικά θέματα των δύο υπό διερεύνηση περιοχών ανάπτυξης. Το ερωτηματολόγιο χορηγήθηκε σε δύο διαφορετικά ακαδημαϊκά έτη. Τα ευρήματα της έρευνας προτείνουν ότι παρατηρούνται ήσσονος σημασίας αλλαγές κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων. Δίδεται σημασία στο ρόλο του φύλου, της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης και κλάδου σπουδών, ενώ με τη βοήθεια ιεραρχικών παλινδρομήσεων, σταυρωτών διαχρονικών συσχετίσεων και την δημιουργία ενός μοντέλου δομικών εξισώσεων, η διατριβή προτείνει μια πιο ολοκληρωμένο και ξεκάθαρο μοντέλο για τον κεντρικό ρόλο των κοινωνικών σχέσεων σε σχέση με την γνωστική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των φοιτητών.
+379	529	567	Formation of peptide nanostructures and molecular recognition of complement component protein C3 by compstatin: molecular dynamics studies	Διαμόρφωση Πεπτιδικών Νανοδομών και Μοριακή Αναγνώριση της Πρωτεΐνης C3 του Συστήματος Συμπληρώματος από την Κομπστατίνη: Μελέτη με Προσομοιώσεις Μοριακής Δυναμικής	Molecular Dynamics (MD) simulations provide atomic-detail insights on the structure, dynamics, interactions and function of biomolecules and constitute a powerful tool for the investigation of protein and peptide folding, self-assembly and association phenomena. The present thesis employs MD simulations to study two distinct problems: the formation of nanostructures by phenylalanine oligopeptides and peptide sequences from the fiber-shaft protein of adenovirus, and the molecular recognition of the key component of the complement system, protein C3 by the peptidic inhibitor compstatin. Despite the wealth of experimental information on these systems, none of them had been studied systematically before by MD simulations. In this study, we obtain insights on the aggregation process in aqueous solution of the FF peptide and the related tripeptide (FFF), by replica-exchange MD simulations in implicit solvent. The observed peptide aggregates often contain open or ring-like peptide networks, as well as elementary and network-containing structures with β-sheet characteristics. The networks are stabilized by polar and nonpolar interactions, and by the surrounding aggregate. In particular, the charged termini of neighbor peptides are involved in hydrogen-bonding interactions and their aromatic side chains form ‘‘T-shaped’’ contacts, as in three-dimensional FF crystals. We study the self-assembly of three adenovirus sequences, the hexapeptide GAITIG, the octapeptide NSGAITIG, and the dodecapeptide LSFDNSGAITIG. In accordance with their amyloidogenic capacity, all peptides form readily intermolecular β-sheets, stabilized by extensive main- and side-chain contacts. In the case of octapeptide, the sheets involve the C-terminal segment 3-8; the N-terminal residues Asn1 and Ser2 remain disordered, suggesting that these residues are exposed at the exterior of the fibrils and accessible. On the basis of insight provided by the simulations, cysteine residues were recently substituted experimentally at positions 1 and 2 of NSGAITIG; the newly designed peptides maintained their amyloidogenic properties and could bind to silver, gold and platinum nanoparticles. The complement system provides the first line of defence against foreign pathogens. Its unregulated activation may lead to host-cell damage and a number of complement-related diseases and pathological conditions. The 13-residue compstatin prevents the proteolytic activation of the human complement component C3 but is inactive against the C3 protein from non-primate mammals. Understanding this species specificity of compstatin is important, because it can lead to improved inhinitors against the human protein, and active inhibitors against the lower-species proteins. The latter can be used to test models of human diseases in animals. To understand the species specificity of compstatin, we conduct MD simulations of complexes between the double mutant compstatin analog Val4Trp/His9Ala (W4A9) and the human or rat C3 protein. The simulations are based on a recent structure of the human C3:W4A9 complex, determined at 2.4 Å resolution by X-ray crystallography. The human runs preserve the crystallographic structure and obtain quantitative estimates of the important protein-ligand interactions. The rat C3 runs help elucidate the lack of inhibition by compstatin. Specifically, specific sectors of the rat protein, proximal to the ligand, undergo subtle and reproducible conformational changes, which eliminate or weaken specific interactions and reduce the complex stability. Our simulations provide insights towards the design of active inhibitors against rat (or other non-primate) C3 proteins.	Οι προσομοιώσεις Μοριακής Δυναμικής (ΜΔ) παρέχουν την ικανότητα κατανόησης σε ατομικό επίπεδo της δομής, δυναμικής, λειτουργίας και αλληλεπιδράσεων των βιομορίων και αποτελούν ένα ισχυρό εργαλείο για τη διερεύνηση προβλημάτων αναδίπλωσης, αυτο-οργάνωσης και σχηματισμού βιομοριακών συμπλόκων πρωτεϊνών και πεπτιδίων. Η παρούσα διατριβή εστιάζεται στη χρήση προσομοιώσεων ΜΔ για τη διερεύνηση δύο διαφορετικών προβλημάτων: το σχηματισμό νανοδομών από ολιγοπεπτίδια φαινυλαλανίνης και από πεπτιδικές ακολουθίες του πρωτεϊνικού ινώδους-στελέχους του αδενοϊού, και τη μοριακή αναγνώριση της βασικής συνιστώσας του συστήματος συμπληρώματος πρωτεΐνης C3 από τον πεπτιδικό αναστολέα κομπστατίνη. Παρά τον πλούτο των πειραματικών πληροφοριών, κανένα από αυτά τα συστήματα δεν είχε μελετηθεί συστηματικά προηγουμένως υπολογιστικά. Στην παρούσα διατριβή, εμβαθύνουμε στην κατανόηση της διαδικασίας συσσωμάτωσης πεπτιδίων FF και των αντίστοιχων τριπεπτιδίων (FFF) σε υδατικό διάλυμα, με προσομοιώσεις ΜΔ ανταλλαγής αντιγράφων και μοντέλα έμμεσης αναπαράστασης του διαλύτη. Η ανάλυση των πεπτιδικών συσσωματωμάτων δείχνει την ύπαρξη ανοικτών ή κλειστών (δακτυλιοειδών) δικτύων, καθώς και ευρύτερων δομών με αλληλεπιδράσεις β-πτυχωτών επιφανειών. Τα δίκτυα σταθεροποιούνται με πολικές και με μη-πολικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και από το περιβάλλον συσσωμάτωμα. Ειδικότερα, τα αμινοτελικά και καρβοξυτελικά άκρα γειτονικών πεπτιδίων εμπλέκονται σε σχηματισμό δεσμών υδρογόνου και οι αρωματικές τους πλευρικές αλυσίδες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε κάθετους προσανατολισμούς «Τ-τύπου», σε συμφωνία με την τρισδιάστατη ��ιαμόρφωση των FF πεπτιδίων στους κρυστάλλους. Στην παρούσα διατριβή μελετάμε την αυτοδιοργάνωση τριών ακολουθιών του αδενοιού: το εξαπεπτίδιο GAITIG, το οκταπεπτίδιο NSGAITIG, και το δωδεκαπεπτίδιο LSFDNSGAITIG. Σε συμφωνία με την αμυλοΐδογενή ικανότητά τους, όλα τα πεπτίδια σχηματίζουν διαμοριακές β-διαμορφώσεις, που σταθεροποιούνται με εκτεταμένες επαφές των κύριων και των πλευρικών αλυσίδων. Στο οκταπεπτίδιο, οι β-διαμορφώσεις σχηματίζονται από το καρβοξυτελικά κατάλοιπα 3-8. Τα αμινοτελικά κατάλοιπα Asn1 και Ser2 είναι σε δομή τυχαίου σπειρώματος, υποδηλώνοντας ότι τα κατάλοιπα αυτά τοποθετούνται στο εξωτερικό του ινιδίων και είναι εκτεθειμένα στο διάλυμα. Με βάση τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων, εισάχθηκαν πειραματικά κατάλοιπα κυστεΐνης στις θέσεις 1 και 2 του NSGAITIG. Τα μεταλλαγμένα πεπτίδια διατήρησαν τις αμυλοειδείς ιδιότητές τους και έγιναν παράλληλα υποδοχείς νανοσωματιδίων αργύρου, χρυσού και πλατίνας. Το σύστημα συμπληρώματος αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού κατά των ξένων παθογόνων. Μη ελεγχόμενη δραστηριοποίησή του μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή των κυττάρων-υποδοχής και διάφορες ασθένειες ή παθολογικές καταστάσεις. Το 13-πεπτίδιο κομπστατίνη εμποδίζει την πρωτεολυτική ενεργοποίηση του ανθρώπινου συμπληρώματος C3 αλλά είναι ανενεργό έναντι της πρωτεΐνης C3 των μη-πρωτεύοντων θηλαστικών. Η κατανόηση αυτής της επιλεκτικότητας ως προς τους διάφορους οργανισμούς, που παρουσιάζει η κομπστατίνη, είναι σημαντική, διότι μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένους αναστολείς για την ανθρώπινη πρωτεΐνη, και σε ενεργούς αναστολείς των πρωτεϊνών κατώτερων ειδών. Οι τελευταίοι ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν για τη δοκιμή μοντέλων ανθρώπινων ασθενειών στα ζώα. Για να κατανοήσουμε την επιλεκτικότητα της κομπστατίνης, διεξάγουμε προσομοιώσεις ΜΔ σε σύμπλοκα του διπλά μεταλλαγμένου αναλόγου compstatin Val4Trp/His9Ala (W4A9) και της πρωτεΐνης C3 του ανθρώπου ή αρουραίου. Οι προσομοιώσεις βασίζονται σε μια πρόσφατη δομή του ανθρώπινου συμπλόκου C3:W4A9, που προσδιορίσθηκε με χρήση κρυσταλλογραφίας ακτίνων X σε ευκρίνεια 2.4 Å. Οι προσομοιώσεις του ανθρώπινου συμπλόκου διατηρούν την κρυσταλλογραφική δομή και παρέχουν ποσοτική εκτίμηση των σημαντικών αλληλεπιδράσεων C3-κομπστατίνης. Οι προσομοιώσεις στο σύμπλοκο αρουραίου ερμηνεύουν την έλλειψη αναστολής της κομπστατίνης στην αντίστοιχη πρωτεΐνη. Συγκεκριμένοι τομείς της πρωτεΐνης του αρουραίου κοντά στο συνδεόμενο πεπτίδιο υπόκεινται σε αναπαράξιμες στερεοδιαταξικές αλλαγές, που εξαλείφουν ή αποδυναμώνουν συγκεκριμένες αλληλεπιδράσεις και μειώνουν τη σταθερότητα του συμπλόκου. Τα αποτελέσματα αυτών των προσομοιώσεων παρέχουν συμπεράσματα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο σχεδιασμό ενεργών αναστολέων έναντι αρουραίων (ή άλλων μη-πρωτευόντων C3 πρωτεϊνών).
+380	228	256	Heterogeneous photocatalysis, sonolysis and sonophotocatalysis for the removal of selected pharmaceutical compounds from aqueous matrices		The aim of this thesis was to study the conversion/mineralization of DCF, IBP and CBZ, in ultrapure water, urban wastewater and groundwater by means of photocatalysis using UV-A and simulated solar irradiation, sonolysis and sonophotocatalysis, in respect to the operating conditions at bench scale, the toxicity potency developed during and after treatment and the elucidation of the transformation products. Results of photolysis experiments under UV-A irradiation did not show any significant conversion for DCF, IBP and CBZ after 120 min. Heterogeneous photocatalysis under UV-A and solar irradiation process performance is affected by several factors such as the type and concentration of catalyst, initial pharmaceutical concentration, addition of oxidant and the water matrix (i.e. addition of extra oxidants, presence of other organics etc). Degussa P25 shows higher photoactivity than the other catalysts employed in this study. Low frequency ultrasound is not capable of sufficiently degrading DCF, IBP and CBZ in aqueous solutions. With sonophotocatalysis the highest DOC removal (63%) and conversion (80.4%) was achieved for DCF 10 mg/L with catalyst loading 500 mg/L. The phototransformation of pharmaceuticals proceeds usually through the formation of long-lived intermediate species. The toxicity tests are useful analytical tools for the toxicity screening of chemical compounds and as an early warning system to monitor the performance of wastewater treatment plants.	H έρευνα αυτή επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη τεχνολογιών προχωρημένης χημικής οξείδωσης (ετερογενούς φωτοκατάλυσης, εφαρμογή υπερήχων και σονοφωτοκατάλυσης) για την διερεύνηση της ικανότητας διάσπασης / οξείδωσης / απομάκρυνσης της δικλοφαινάκης (DCF), ιβουπροφαίνης (IBP) και καρβαμαζεπίνης (CBZ) σε εμβολιασμένα υδατικά δείγματα αλλά και πραγματικά λύματα. Κατά την ετερογενή φωτοκατάλυση εφαρμόστηκε τόσο τεχνητό φως UV-A όσο και ηλιακό μέσω ηλιακού προσομοιωτή. Μέθοδοι εκτίμησης της τοξικότητας, εφαρμόσθηκαν τόσο για να εξετασθεί η τοξικότητα των επιλεγμένων φαρμακευτικών ουσιών (DCF, IBP και CBZ) όσο και για να εκτιμηθεί η τοξικότητα των ενδιάμεσων ενώσεων που δημιουργούνται κατά την εφαρμογή των διαφόρων τεχνολογιών οξείδωσης έτσι ώστε να διαφανεί εάν η προχωρημένη χημική οξείδωση μέσω κατάλυσης, υπερηχοβόλησης και σονοφωτοκατάλυσης μπορεί να απομακρύνει τόσο τις ίδιες τις ενώσεις όσο και την πιθανή τοξικότητα τους. Έγινε ταυτοποίηση και ποσοτικοποίηση οξειδωμένων παραπροϊόντων μέσω UPLC/ESI-QqToF-MS και για τις τρεις μεθόδους επεξεργασίας. Τα αποτελέσματα από τη φωτόλυση με UV-A ακτινοβολία δεν έδειξαν σημαντική μετατροπή στο DCF, IBP και CBZ μετά από 120 min. Η ετερογενής φωτοκατάλυση με UV-A και ηλιακή ακτινοβολία επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως ο τύπος και η συγκέντρωση του καταλύτη, αρχική συγκέντρωση φαρμακευτικής ουσίας, προσθήκη οξειδωτικού και η μήτρα του δείγματος. Ο Degussa P25 έχει ψηλότερη φωτοενεργότητα από άλλους καταλύτες. Χαμηλής συχνότητας υπερήχων δεν είναι ικανό να διασπάσει τις DCF, IBP and CBZ σε υδατικά διαλύματα. Με τη σονοφωτοκατάλυση το υψηλότερο DOC ήταν (63%) για DCF 10 mg/L παρουσία καταλύτη 500 mg/L. Τα τεστ τοξικότητας ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο για τον γρήγορο έλεγχο της τοξικότητας χημικών ουσιών σαν σύστημα έγκυρης προειδοποίησης για τον έλεγχο των σταθμών επεξεργασίας λυμάτων.
+381	383	395	Blending Physical and Virtual Manipulatives for the Development of Conceptual Understanding in Science Laboratory Experimentation	Ανάπτυξη ενός πλαισίου συνδυασμού εικονικών και πραγματικών περιβαλλόντων πειραματισμού στις φυσικές επιστήμες	The main purpose of this doctoral dissertation was the development and validation of a framework of blending Physical and Virtual Manipulatives (PM and VM) for enhancing students’ conceptual understanding in science. The study involved two phases. The first phase involved the implementation of a PM and VM blended combination according to the proposed framework in an attempt to enhance students’ conceptual understanding in the domain of Light and Color. Blending VM and PM was based on whether PM or VM provide an advantage/affordance that the other mode of experimentation cannot provide. These affordances of either VM or PM were identified through a literature review of the domain. The literature review also revealed the scarce information on certain VM affordances and their effect on learning, which resulted in investigating these aspects in the second phase of this study. In particular, we examined (a) whether abstract objects (presented through multiple dynamically linked representations) have always a positive effect on students’ conceptual understanding and (b) how important is the effect of manipulation of VM on students’ conceptual understanding. To test the latter we used screen captured VM enactments of the study’s experiments. Regardless of these pending issues we proceeded with the aforementioned study in order to test our blended combination and get a sense of whether it works. Pre-post comparison study designs were used for the purposes of the studies of both phases. In total, 191 undergraduate students, enrolled in an introductory physics course that was based upon the Physics by Inquiry curriculum (McDermott and The Physics Education Group, 1996), participated in these studies. The data collection involved: (a) the administration of pre and post tests before and after the intervention as well as before and after each section of the curriculum used in the studies, (b) videos of the student group work throughout the study, and (c) the reflective diary of the study’s researcher. The findings showed that the studies of the second phase made significant contributions towards creating a more solid, research-based, framework for blending PM and VM. Finally, the implementation of this framework showed that the use of a blended combination of PM and VM was more conducive to students’ conceptual understanding than using PM or VM alone.	Ο κύριος σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν η ανάπτυξη και η εγκυροποίηση ενός πλαισίου συνδυασμού Πειραματισμού σε Πραγματικά Εργαστήρια (ΠΠΕ) και Πειραματισμού σε Εικονικά Εργαστήρια (ΠΕΕ) για την ανάπτυξη εννοιολογικής κατανόησης στις Φυσικές Επιστήμες. Η παρούσα έρευνα περιλάμβανε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση περιλάμβανε τη συνδυασμένη εφαρμογή του ΠΠΕ και του ΠΕΕ στη βάση του προτεινόμενου πλαισίου συνδυασμού για την ανάπτυξη εννοιολογικής κατανόησης στο Φως και Χρώμα. Ο συνδυασμός του ΠΠΕ και του ΠΕΕ βασίστηκε στην εφαρμογή των συγκριτικών δυνατοτήτων των δύο πειραματικών μέσων, όπου αυτά ισχύουν. Οι συγκεκριμένες δυνατότητες του ΠΠΕ και του ΠΕΕ εντοπίστηκαν μέσα από τη βιβλιογραφική επισκόπηση σε αυτή την κατεύθυνση. Η αναφερόμενη επισκόπηση ανέδειξε αντιφατικά δεδομένα σε σχέση με την επίδραση συγκεκριμένων δυνατοτήτων του ΠΕΕ στην ανάπτυξη εννοιολογικής κατανόησης, γεγονός που οδήγησε στη διεξαγωγή της δεύτερης φάσης της έρευνας. Συγκεκριμένα, διερευνήθηκαν: α) η αποτελεσματικότητα των αφαιρετικών αναπαραστάσεων όταν εισάγονται μέσα από πολλαπλές δυναμικά συσχετιζόμενες εικονικές αναπαραστάσεις στην επίτευξη εννοιολογικής κατανόησης και β) η αποτελεσματικότητα της ενεργού εμπλοκής των ατόμων με εικονικά υλικά σε σχέση με τη διδακτική αξιοποίηση του επιπρόσθετου χρόνου που προκύπτει από την παθητική παρακολούθηση εικονικών πειραμάτων. Στην περίπτωση της δεύτερης διερεύνησης χρησιμοποιήθ��καν οπτικογραφημένα στιγμιότυπα των εικονικών πειραμάτων για τη διεξαγωγή του διδακτικού υλικού. Ανεξάρτητα από τις αναφερόμενες ελλείψεις στη βιβλιογραφία, διεξάχθηκε ο στοχευμένος συνδυασμός του ΠΠΕ και του ΠΕΕ στη βάση του μεθοδολογικού πλαισίου που αναπτύχθηκε. Ο ερευνητικός σχεδιασμός περιλάμβανε χορήγηση των δοκιμίων πριν, κατά και μετά τη διεξαγωγή των διδακτικών παρεμβάσεων και στις δύο φάσεις της έρευνας. Το δείγμα αποτέλεσαν 191 προϋπηρεσιακοί εκπαιδευτικοί οι οποίοι συμμετείχαν σε ένα εισαγωγικό πρόγραμμα σπουδών που βασιζόταν στο πρόγραμμα Φυσική με Διερώτηση (McDermott and The Physics Education Group, 1996). Η συλλογή δεδομένων περιλάμβανε: α) τη χορήγηση πειραματικών δοκιμίων πριν και μετά από κάθε κεφάλαιο του διδακτικού υλικού καθώς και πριν και μετά τις διδακτικές παρεμβάσεις, β) οπτικογραφήσεις των εργασιών των μανθανόντων κατά την εργασία τους στις ομάδες και γ) αναστοχαστικό ημερολόγιο των ερευνητών που συμμετείχαν στην έρευνα. Τα αποτελέσματα κατέδειξαν πως οι ερευνητικές προσπάθειες της δεύτερης φάσης της έρευνας είχαν σημαντική συνεισφορά στη δημιουργία ενός ερευνητικά τεκμηριωμένου πλαισίου συνδυασμού του ΠΠΕ και του ΠΕΕ. Η ενσωμάτωση του αναφερόμενου πλαισίου στον εργαστηριακό πειραματισμό κατέδειξε πως ο συνδυασμός του ΠΠΕ και του ΠΕΕ είναι πιο αποτελεσματικός από την αποκλειστική εφαρμογή του ΠΠΕ ή του ΠΕΕ, στην οικοδόμηση εννοιολογικής κατανόησης.
+382	321	284	Growth by pulsed laser deposition and characterization of transition metal oxide thin films for potential use in novel applications	Ανάπτυξη με τη μέθοδο εναπόθεσης με παλμικό λέιζερ και χαρακτηρισμός λεπτών υμενίων οξειδίων μετάλλων μετάπτωσης για χρήση σε καινοτόμες εφαρμογές	State of the art technology demands new “exotic” materials that can be used in miniaturized circuits but also further increase their capabilities. Transition metal oxides have attracted great interest over the last decades, due to the rich spectrum of physical properties that they exhibit. This thesis work presents a study for the growth and characterization of three different correlated oxides: La5Ca9Cu24O41, LiCoO2 and VO2. Each one of these materials has unique transport properties with a possible novel application in the IC industry. Crystalline highly oriented and epitaxial thin films of all the above oxides have been produced using the Pulsed Laser Deposition technique. Structural, morphological and transport characteristics of the produced films have been examined with respect to deposition conditions. In the case of La5Ca9Cu24O41 the goal was the stoichiometric transfer of the complex structure to thin films for exploitation of a new highly efficient magnetic mode of thermal conduction. This magnetic mode of conduction could be used for thermal management in ICs. LiCoO2 has widely been used in the past as a cathode material in lithium ion rechargeable batteries. In this study, this material was investigated for resistive switching phenomena for possible further exploitation in the IC industry. LiCoO2, compared to other materials proposed for scanning probe mediated approaches in nanoscale patterning, is highly stable as an oxide compound, exhibiting reversible electrochemical surface modifications. Growth of epitaxial LiCoO2 thin films is important for usage in data storage applications. VO2 was selected for the final part of this thesis work. Epitaxial growth of VO2 thin films is important for the investigation of the first order semiconductor – metal transition and also as a first step for the experimental investigation of TiO2 / VO2 heterostructures with sharp interface, for which theoretically predicted quantum phenomena similar to those observed in graphene have been proposed.	Η τεχνολογία αιχμής χρειάζεται νέα «εξωτικά» υλικά που θα μπορούσαν ��α χρησιμοποιηθούν στην περαιτέρω σμίκρυνση των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων καθώς και την αύξηση των λειτουργιών τους. Τα οξείδια μετάλλων μετάπτωσης απέκτησαν μεγάλο ενδιαφέρον στα τελευταία χρόνια, λόγω του μεγάλου φάσματος φυσικών ιδιοτήτων που παρουσιάζουν. Στην παρούσα ερευνητική εργασία, παρουσιάζεται η ανάπτυξη και ο χαρακτηρισμός τριών οξειδίων: La5Ca9Cu24O41, LiCoO2 και VO2. Το κάθε ένα από αυτά παρουσιάζει μοναδικές ιδιότητες που σχετίζονται με μία πιθανή καινοτόμα εφαρμογή στη βιομηχανία ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Κρυσταλλικά – υμένια με υψηλόβαθμο προσανατολισμό και επιταξίας από τα παραπάνω υλικά παραχθήκαν με τη μέθοδο εναπόθεσης με παλμικό λέιζερ. Περαιτέρω τα υμένια μελετηθήκαν όσον αναφορά στις δομικές, μορφολογικές και φυσικές τους ιδιότητες. Στην περίπτωση του La5Ca9Cu24O41 στόχος ήταν η στοιχειομετρική μεταφορά της δομής και στη συνέχεια η μελέτη της μεταφοράς θερμότητας με μαγνητικές διεγέρσεις. Αυτός ο νέος τρόπος μεταφοράς θερμότητας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την απαγωγή θερμότητας από ενεργοβόρες συσκευές με ηλεκτρονικά κυκλώματα.. Το LiCoO2 έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σε επαναφορτιζόμενες μπαταρίες ιόντων λιθίου. Το συγκεκριμένο υλικό μελετήθηκε στη παρούσα διατριβή ως πιθανό μέσο αποθήκευσης δεδομένων. Σε σύγκριση με άλλα υλικά το LiCoO2 παρουσιάζει αυξημένη χημική σταθερότητα και αναστρεψιμότητα σε επιφανειακές ηλεκτροχημικές αλλαγές. Η ανάπτυξη επιταξιακών υμενίων είναι απαραίτητη ώστε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αποθήκευσης δεδομένων. Το VO2 επιλέχτηκε ως το τελευταίο κομμάτι στην παρούσα εργασία. Η επιταξιακή ανάπτυξή του είναι σημαντική για τη μελέτη της μετάβασης ημιαγωγού – μετάλλου που παρατηρείται σε αυτό. Περαιτέρω αποτελεί το πρώτο βήμα για την πειραματική μελέτη ετεροδομών TiO2 / VO2, με οξεία διεπιφάνεια, για τις οποίες προβλέφθηκαν θεωρητικά κβαντικά φαινόμενα παρόμοια με αυτά που εμφανίζονται στο γραφένιο.
+383	261	262	The development of conditional reasoning of elementary school children: Implications of an intervention program.	Η ανάπτυξη της υποθετικοπαραγωγικής σκέψης παιδιών του δημοτικού σχολείου: προεκτάσεις μιας παρεμβατικής προσπάθειας	Many empirical studies have shown that performance of elementary school children in conditional reasoning is quite poor, if it is examined with normative logic standards. At the same time, a serious body of bibliography documents that under certain conditions, young children can demonstrate pure conditional reasoning. In this study, the conditional performance of children of elementary school (age 9-11) is assessed and then analyzed in the terms of the above literature lines. The conditional reasoning tasks are built on three categories of relations and assessed through the four classical conditional syllogisms. The performance is differentiated along the four conditional syllogisms. Performance was also differentiated along the three categories of relations, according to predictions based on the theory of mental models . Conditional tasks with content, which does not facilitate alternate models were shown to be more difficult than other tasks, whose relations activate pre-established knowledge and thus facilitate the building of mental models. These findings are examined in the light of metalogic awareness and the components of mental processing system. The results of the intervention program give indications that children of primary school can improve their performance in conditional syllogisms at a significant degree, after an intervention which aims to their metalogical understanding of several concepts and strategies. The shown improvement was not general and independent of the content of conditional tasks. The limitations of working memory were still there affecting the conditional reasoning, even after the improvement that has been taken place, due to metalogical understanding.	Πολλές εμπειρικές μελέτες έχουν δείξει ότι η επίδοση των παιδιών σε ασκήσεις υποθετικοπαραγωγικού συλλογισμού είναι χαμηλή, αν εξετασθεί σε σχέση με την τυπική λογική. Παράλληλα όμως, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι υπό κάποιες προϋποθέσεις τα παιδιά μπορούν να επιδείξουν ορθή υποθετικοπαραγωγική συμπεριφορά. Στην εργασία αυτή, εξετάζεται η υποθετικοπαραγωγική επίδοση παιδιών Γ΄και Στ΄ τάξης του δημοτικού σχολείου. Οι διάφοροι συλλογισμοί διαφοροποιούνται, όπως ακριβώς εμφανίζονται σε πολλές άλλες εμπειρικές μελέτες. Οι διαφορετικές κατηγορίες σχέσεων, βάσει των οποίων συγκροτήθηκε το υποθετικοπαραγωγικό τεστ, δικαίωσαν τις προβλέψεις της θεωρίας των νοητικών μοντέλων. Ασκήσεις με περιεχόμενο, που θεωρητικά δεν ευνοούσε την οικοδόμηση εναλλακτικών μοντέλων, δημιουργούσαν επιπρόσθετη δυσκολία για την σκέψη των παιδιών, σε αντίθεση με ασκήσεις με περιεχόμενο, όπου οι σχέσεις ενεργοποιούσαν προϋπάρχουσες γνώσεις και διευκόλυναν τα εναλλακτικά μοντέλα. Οι λόγοι γι’ αυτό, ανιχνεύονται τόσο σε αναπτυξιακούς παράγοντες γενικά, όσο και σε παραμέτρους του συστήματος επεξεργασίας ειδικότερα, όπως η εργαζόμενη μνήμη και η ικανότητα λεκτικής παραγωγής. Ένας άλλος άξονας, που φάνηκε να επηρεάζει την επίδοση των παιδιών είναι η μεταλογική ικανότητα διάκρισης δομικών ομοιοτήτων μεταξύ διαφορετικών παραγωγικών έργων. Τα αποτελέσματα της παρεμβατικής προσπάθειας έδωσαν ενδείξεις ότι τα παιδιά του δημοτικού σχολείου μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά, όσον αφορά την αντιμετώπιση υποθετικοπαραγωγικών συλλογισμών μετά από μια παρέμβαση που στοχεύει τη μεταλογική τους ενημερότητα. Η βελτίωση που εμφανίστηκε δεν ήταν γενική και ανεξάρτητη του περιεχομένου των έργων. Οι περιορισμοί, κυρίως της εργαζόμενης μνήμης, συνέχισαν να επιδρούν στην υποθετικοπαραγωγική σκέψη, η οποία, παρά την μεταλογική υποστήριξη που είχε, συνέχισε να διαφοροποιείται στη βάση των κατηγοριών σχέσεων των υποθετικοπαραγωγικών έργων.
+384	274	263		Σύνθεση, χαρακτηρισμός και εφαρμογές προτύπων πολυμερών μεγάλου πυρήνα διασταυρωμένων στο κέλυφος και αστεροειδών πολυμερών μεγάλου πυρήνα	Group transfer polymerization was used for the preparation of nine polymer series of two novel polymer structures based on methyl methacrylate, 2-(dimethylamino)ethyl methacrylate and tetra(ethylene glycol)methyl ether methacrylate monomers and ethylene glycol dimethacrylate cross-linker. The polymer synthesis was a two-step procedure that involved, first, the synthesis of linear polymers, followed by their cross-linking using a mixture of monomer and cross-linker. A high percentage of monomer in the cross-linking mixture, a short length of the linear chains and a high volume of the cross-linking mixture of constant composition favored the formation of shell-cross-linked polymer networks (SCLPNs), whereas the opposite conditions favored the formation of large-core star polymers (LCSPs). The size of the LCSPs was determined using static and dynamic light scattering, atomic force microscopy and small-angle neutron scattering (SANS), and passed through a maximum as the amount of monomer in the cross-linking mixture increased, whereas they increased with an increase of the core size at a constant composition of the cross-linking mixture. The degrees of swelling (DSs) in tetrahydrofuran of the networks and the percentage of their sol fraction increased with an increase of the DP of the arm, and a decrease of the volume of the cross-linking mixture of a constant composition. The DSs of all the hydrophilic and amphiphilic polymer networks were found to increase below pH 7. The microphase separation of deuterated amphiphilic polymer systems was also investigated in the bulk using SANS. Finally, the ability of the SCLPNs to be loaded with and release drugs was investigated, and was found that the rates of the loading and release of the drugs were strongly affected by the DSs of the polymer networks.	Στη Διδακτορική αυτή Διατριβή παρασκευάστηκαν με τη μέθοδο πολυμερισμού μεταφοράς ομάδας εννέα σειρές δύο νέων πολυμερικών δομών βασισμένων στα μονομερή μεθακρυλικό μεθυλεστέρα, μεθακρυλικό 2-(διμεθυλαμινο) αιθυλεστέρα και μεθακρυλικό εστέρα του μεθυλαιθέρα της τετρααιθυλενογλυκόλης και το διασταυρωτή διμεθακρυλικό διεστέρα της αιθυλενογλυκόλης. Η σύνθεση των πολυμερών αυτών είναι μία διαδικασία δύο σταδίων που περιλαμβάνει τη σύνθεση γραμμικών πολυμερών και την ακόλουθη διασταύρωσή τους με χρήση μίγματος μονομερούς / διασταυρωτή. Παρατηρήθηκε ότι για μεγάλες περιεκτικότητες μίγματος διασταύρωσης σε μονομερές, για μικρούς βαθμούς πολυμερισμού των γραμμικών αλυσίδων και για μεγαλύτερους όγκους μίγματος διασταύρωσης συγκεκριμένης σύστασης προέκυψαν πλέγματα διασταυρωμένα στο κέλυφος, ενώ στις αντίθετες συνθήκες προέκυψαν αστεροειδή πολυμερή μεγάλου πυρήνα. Τα μεγέθη των αστεροειδών πολυμερών, προσδιορίστηκαν με στατική και δυναμική σκέδαση φωτός, μικροσκοπία ατομικής δύναμης και σκέδαση νετρονίων υπό μικρή γωνία (SANS), και παρουσίασαν μέγιστο με την περιεκτικότητα του μίγματος διασταύρωσης σε μονομερές, ενώ παρουσίασαν συνεχή αύξηση με αύξηση του μεγέθους του πυρήνα υπό σταθερή σύσταση μίγματος διασταύρωσης. Οι βαθμοί διόγκωσης και το ποσοστό του διαλυτού κλάσματος των πλεγμάτων σε THF αυξάνονταν όσο ο βαθμός πολυμερισμού του βραχίονα αυξανόταν, και όσο ο όγκος του μίγματος διασταύρωσης και η σύσταση του μίγματος σε μονομερές μειώνονταν. Οι βαθμοί διόγκωσης όλων των υδρόφιλων και αμφιφιλικών πλεγμάτων αυξάνονταν σε pH μικρότερα από 7. Μελετήθηκε επίσης ο μικροφασικός διαχωρισμός δευτεριωμένων αμφιφιλικών πολυμερικών συστημάτων στη στερεά φάση με χρήση της τεχνικής SANS. Τέλος, έγιναν πειράματα απορρόφησης και απελευθέρωσης φαρμάκου από τα πολυμερικά πλέγματα οπότε και παρατηρήθηκε ότι οι ρυθμοί ενσωμάτωσης και απελευθέρωσης καθορίζονταν από το βαθμό διόγκωσης του πλέγματος.
+385	399	489	Understanding government spending and preferences for redistribution	Κατανοώντας τις κυβερνητικές δαπάνες και τις προτιμήσεις για αναδιανομή	The present dissertation has two main objectives. Firstly, to uncover the determinants that drive government spending, and secondly, to understand how preferences for redistribution are formed. In the first chapter, using country data for the period 1970 to 2010, we investigate nine alternative theories that determine government size, taking into account theory uncertainty. By theory uncertainty we mean that any given theory of government expenditure does not logically exclude other theories from also being relevant. Therefore, no a-priori justification exists for focusing on a specific subset of determinants. We propose a novel Bayesian model averaging method in linear regression systems that allows for endogeneity. Our findings suggest that government size and its components are explained by multiple mechanisms that work simultaneously but differ in their impact and importance. In particular, for general government total expenditure we find decisive evidence for the demography theory. In the case of central government total expenditure, we find that income inequality and macroeconomic policy play a decisive role, in addition to demography. Our results are in agreement with the variance decomposition analysis. The determinants that have a high posterior inclusion probability explain more than 5\% of the various expenditures components variation. In the second chapter, we focus on the formation of preferences for redistribution and study how they are affected by social identity. Using individual data form the General Social Survey, we employ the linear social interaction model with socioeconomic network structure to study the impact of social identity on a range of socioeconomic beliefs, including preferences for redistribution, beliefs on abortion, attitudes, discrimination, government duties, legal system, politics, and religion. We find strong evidence that social identity, in the form of endogenous social interactions, plays a major role in the formation of preferences for redistribution and a range of socioeconomic beliefs. In the third chapter, we investigate the presence of parameter heterogeneity and multiple regimes in the preferences for redistribution. We use data from the World Values Survey and we use the structural threshold regression model to allow for the endogeneity of the threshold variable. We find substantial evidence for the presence of multiple regimes in the formation of preferences for redistribution. In particular, we find that the mechanisms that generate multiple regimes are the mean country beliefs on redistributions, trust, fairness, the level of development, human capital, inequality, political institutions, religion, government stability and corruption.	Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει δύο κύριους στόχους. Πρώτον, να μελετήσει τους παράγοντες που εξηγούν τις κυβερνητικές δαπάνες, και δεύτερον, να κατανοήσει το πως διαμορφώνονται οι προτιμήσεις για την αναδιανομή του πλούτου. Στο πρώτο κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας δεδομένα από διάφορες χώρες για την περίοδο 1970-2010, ερευνούμε εννιά διαφορετικές θεωρίες που επηρεάζουν το μέγεθος την κυβέρνησης, λαμβάνοντας υπόψιν την αβεβαιότητα της θεωρίας (theory uncertainty). Με τον όρο αβεβαιότητα της θεωρίας εννοούμε ότι οποιαδήποτε θεωρία η οποία επεξηγεί τις κυβερνητικές δαπάνες δεν μπορεί να αποκλείσει κάποια άλλη θεωρία από το να είναι σχετική. Άρα δεν υπάρχει μια εκ των προτέρων αιτιολόγηση για να επικεντρωθούμε σε κάποιο συγκεκριμένο υποσύνολο καθοριστικών παραγόντων που επεξηγούν τις κυβερνητικές δαπάνες. Προτείνουμε μια νέα μέθοδο Bayesian Model Averaging, για γραμμικά συστήματα παλινδρόμησης, η οποία επιτρέπει την ύπαρξη ενδογένειας των μεταβλητών. Τα ευρήματα μας υποδηλώνουν ότι οι συνολικές κυβερνητικές δαπάνες και οι διάφορες κατηγορίες τους μπορούν να εξηγηθούν μέσω πολλαπλών μηχανισμών που λειτουργούν ταυτοχρόνως, αλλά έχουν διαφορετική επίδραση σε ότι αφορά το μέγεθος και την σημαντικότητα τους. Συγκεκριμένα, για τις συνολικές δαπάνες της γενικής κυβέρνησης βρίσκουμε ότι η θεωρία που σχετίζεται με τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας παίζει καθοριστικό παράγοντα στην διαμόρφωση τους. Σε ότι αφορά τις συνολικές δαπάνες της κεντρικής κυβέρνησης βρίσκουμε οτι καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση τους, εκτός από την θεωρία που σχετίζεται με τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας, παίζουν οι θεωρίες αναφορικά με την εισοδηματική ανισότητα και την μακροοικονομική πολιτική. Τα αποτελέσματα αυτά είναι σύμφωνα με την ανάλυση διακύμανσης (variance decomposition analysis). Κάθε ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες, με υψηλή ύστερη πιθανότητα ένταξης (posterior inclusion probability), \gr εξηγεί πάνω από 5% της διακύμανσης των κυβερνητικών δαπανών. Στο δεύτερο κεφάλαιο, επικεντρωνόμαστε στον τρόπο διαμόρφωσης των προτιμήσεων αναδιανομής του πλούτου και μελετούμε πως αυτές επηρεάζονται από την κοινωνική ταυτότητα του ατόμου. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το General Social Survey και το γραμμικό μοντέλο κοινωνικών αλληλεπιδράσεων με την χρήση της κοινωνικοοικονομικής δομής του δικτύου, μελετούμε την επίδραση της κοινωνικής ταυτότητας του ατόμου πάνω σε μια σειρά κοινωνικοοικονομικών πεποιθήσεων συμπεριλαμβανομένων των προτιμήσεων για αναδιανομή, των πεποιθήσεων για την έκτρωση, τις διακρίσεις, τις κυβερνητικές υποχρεώσεις, το νομικό σύστημα, το πολιτικό σύστημα και τη θρησκεία. Βρίσκουμε ισχυρές ενδείξεις ότι η κοινωνική ταυτότητα του ατόμου, με την μορφή ενδογενών κοινωνικών αλληλεπιδράσεων παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στη διαμόρφωση των προτιμήσεων για αναδιανομή όσο και μιας σειράς κοινωνικοοικονομικών πεποιθήσεων. Στο τρίτο κεφάλαιο, ερευνούμε την παρουσία ετερογένειας των παραμέτρων και πολλαπλών καθεστώτων στις προτιμήσεις για αναδιανομή. Χρησιμοποιούμε δεδομένα από την World Values Survey και το μοντέλο structural threshold regression, το οποίο επιτρέπει την παρουσία ενδογένειας στη μεταβλητή που διαχωρίζει το δείγμα. Βρίσκουμε σημαντικές ενδείξεις για την παρουσία πολλαπλών καθεστώτων στη διαμόρφωση των προτιμήσεων για αναδιανομή. Συγκεκριμένα, βρίσκουμε ότι οι μηχανισμοί που παράγουν πολλαπλά καθεστώτα είναι οι μέσες πεποιθήσεις των χωρών όσον αφορά την αναδιανομή, την εμπιστοσύνη, τη δικαιοσύνη, το επίπεδο ανάπτυξης, το ανθρώπινο κεφάλαιο, την ανισότητα, τους πολιτικούς θεσμούς, τη θρησκεία, την κυβερνητική σταθερότητα και τη διαφθορά.
+386	593	554	The world of the Cretan Voskopoula: Interpretative approach in Renaissance Literature	Ο κόσμος της κρητικής Βοσκοπούλας : ερμηνευτική προσέγγιση στην αναγεννησιακή λογοτεχνία	This thesis aims at presenting and interpreting the Cretan Shepherdess (Βοσκοπούλα), poem of anonymous breeder that belongs to the heyday of the Cretan Renaissance and which was first published in 1627. The poem is examined both from the perspective of narrative organization and the particular plot of which refers to a long tradition of European texts of the Middle Ages and Renaissance. In connection always with the European poetic context, in which the Cretan poem refers, this thesis tries to solve interpretative questions that the text displays. Analogies and differences among the Shepherdess and corresponding European poems is the basic investigative axle which leads to the suggestion that the Shepherdess is a unique text in Greek letters and, surprisingly, has not received the due attention. Furthermore, the thesis explores the relationship among the Cretan poem and the pastoral episode in Erotokritos and supports the idea that Kornaros already knew the Shepherdess and converses with her. As for the vernacular variants of Shepherdess the thesis suggests a clear division into three types and qualifies the importance of a particular variation which preserves passages that resolve problems of interpretation of the text of the edition of 1627. The joint examination of the Cretan poem and the folk song suggests a special relationship of the Cretan poem to a particular type of folk songs, that of lament. Based on the obvious dialogue between Shepherdess and the folk lament songs the thesis suggests the use of the term "dystopia" which refers to the establishment of a grim poetic world in which the heroes choose to exile after experiencing the tragic loss of the beloved one. Love and death constitute the main thematic pair upon which is structured the narrative of the Shepherdess. The study of the narrative structure of the poem showed that Shepherdess is organized in three parts, a fact that militates in favor of the post for the particular literary skills of the anonymous poet. The tripartite structure is synthesized based on individual episodes whose relationship is examined based on the concepts of circularity and repeatability. Finally, the Cretan poem is read together with a range of European poetry. Starting from pastorelas of Marcabru and reaching the poetry of Cavalcanti and Marino is clearly indicated that the Shepherdess is not the product of any imitation of pastorella and of no Italian romance. Although the original locus amoenus and the initial description of a «pastorella angelicata» directed research towards European poetry, however, the story of the Shepherdess, the story of an unhappy love which evolves in time, with a beginning, middle and end, proves the uniqueness of the Cretan poem. The methodological background of this thesis is interpretive and comparative as well. The comparative examination of the poem both with artworks of the time and with poems of the Middle Ages and Renaissance helped to restore the dominant opinion on the lack of originality of the Shepherdess. In proving of the originality of the Cretan poem also contributed the comparison with folk songs. The contribution of this work lies in the fact that until now there has been no thoroughly exploration of the Cretan poem nor of its relationship with the European poetry nor with the Greek poetic tradition. Essentially the Shepherdess is the poem of Cretan poetry of acne that is injusticed the most. This thesis is an attempt to indicate the poetic value of Shepherdess and the range of literary topics that concern the Cretan poem so as to promote scientific research furthermore.	Η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στην παρουσίαση και ερμηνευτική διερεύνηση της κρητικής Βοσκοπούλας, ποιήματος ανώνυμου δημιουργού το οποίο ανήκει στην εποχή της ακμής της κρητικής Αναγέννησης και το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1627. Το ποίημα αυτό εξετάζεται τόσο από την οπτική της αφηγηματικής του οργάνωσης όσο και της ιδιαίτερης πλοκής του η οποία παραπέμπει σε μια μεγάλη παράδοση ευρωπαϊκών κειμένων του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Σε συνάρτηση πάντοτε με το ευρωπαϊκό ποιητικό πλαίσιο, στο οποίο το κρητικό ποίημα, παραπέμπει η διατριβή αυτή προσπαθεί να λύσει ερμηνευτικές απορίες που προκαλεί το κείμενο. Αναλογίες και αποκλίσεις από αντίστοιχα κείμενα είναι ο βασικός διερευνητικός άξονας ο οποίος καταλήγει στην πρόταση ότι η Βοσκοπούλα είναι ένα κείμενο μοναδικό στα ελληνικά γράμματα και, παραδόξως, δεν έτυχε της πρέπουσας προσοχής. Επιπλέον, διερευνάται η σχέση του κρητικού ποιήματος με το ποιμενικό επεισόδιο στον Ερωτόκριτο και υποστηρίζεται η θέση πως ο Κορνάρος γνώριζε ήδη τη Βοσκοπούλα και διαλέγεται μαζί της. Ως προς τις δημώδεις παραλλαγές της Βοσκοπούλας προτείνεται ένας σαφής διαχωρισμός τους σε τρία είδη και προκρίνεται η σημασία μιας συγκεκριμένης παραλλαγής η οποία διασώζει χωρία τα οποία επιλύουν ερμηνευτικά προβλήματα του κειμένου της έκδοσης του 1627. Η συνεξέταση της Βοσκοπούλας με το δημοτικό τραγούδι υποδεικνύει μια ιδιαίτερη σχέση του κρητικού ποιήματος με μια συγκεκριμένη κατηγορία δημοτικών τραγουδιών, αυτή των μοιρολογιών. Με βάση τον προφανή διάλογο ανάμεσα στο έντεχνο κείμενο και το δημοτικό μοιρολόι προτείνεται η χρήση του όρου «δυστοπία» η οποία αναφέρεται στη σύσταση ενός ζοφερού ποιητικού κόσμου στον οποίο οι ήρωες επιλέγουν να αυτοεξοριστούν αφού βιώσουν την τραγική απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Έρωτας και θάνατος συγκροτούν το βασικό θεματικό ζεύγος επάνω στο οποίο δομείται η αφήγηση της Βοσκοπούλας. Η μελέτη της αφηγηματικής οργάνωσης του ποιητικού λόγου έδειξε πως η Βοσκοπούλα δομείται σε τρία μέρη, στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της θέσης για τις ιδιαίτερες λογοτεχνικές ικανότητες του ανώνυμου ποιητή. Η τριμερής αυτή δομή συντίθεται στη βάση επιμέρους επεισοδίων των οποίων η σχέση εξετάζεται με βάση τις έννοιες της κυκλικότητας και της επαναληπτικότητας. Τέλος, το κρητικό ποίημα συνεξετάζεται με πλειάδα ευρωπαϊκών ποιημάτων. Ξεκινώντας από τις pastorelas του Marcabru και φθάνοντας στην ποίηση των Cavalcanti και Marino υποδεικνύεται ότι η Βοσκοπούλα δεν είναι προϊόν μίμησης καμίας pastorella και κανενός ιταλικού ειδυλλίου. Αν και ο αρχικός locus amoenus και η αρχική περιγραφή μιας «pastorella angelicata» κατηύθυναν την έρευνα προς την ευρωπαϊκή ποίηση, εντούτοις η ιστορία της Βοσκοπούλας, η ιστορία ενός ατυχούς έρωτα ο οποίος εξελίσσεται στο χρόνο, με αρχή, μέση και τέλος, αποδεικνύουν τη μοναδικότητα του κρητικού ποιήματος. Το μεθοδολογικό υπόβαθρο της παρούσας διατριβής είναι ερμηνευτικής και συγκριτικής τάξεως. Η συγκριτική εξέταση του ποιήματος τόσο με εικαστικά έργα της εποχής όσο και με ποιητικά έργα του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης βοήθησαν στο να αποκατασταθεί η κυρίαρχη γνώμη για την έλλειψη πρωτοτυπίας της Βοσκοπούλας. Στην απόδειξη της πρωτοτυπίας του κρητικού ποιήματος συνέβαλε και η συνανάγνωσή του με το δημοτικό τραγούδι. Η συμβολή της παρούσας εργασίας έγκειται στο γεγονός ότι δεν έχει ως τώρα διερευνηθεί συστηματικά το κρητικό ποίημα ούτε στη σχέση του με την ευρωπαϊκή ποίηση ούτε με την ελληνική ποιητική παράδοση. Ουσιαστικά η Βοσκοπούλα είναι το ποίημα της κρητικής ποίησης της ακμής που αδικήθηκε πιο πολύ. Η διατριβή αυτή είναι μια προσπάθεια να υποδειχθεί η ποιητική αξία της Βοσκοπούλας και το εύρος των φιλολογικών θεμάτων που την αφορούν έτσι ώστε να προωθηθεί η επιστημονική έρευνα.