main শ্ৰেণী:দ্ব্যৰ্থতা দূৰীকৰণ পৃষ্ঠা শ্ৰেণী:দ্ব্যৰ্থতা দূৰীকৰণ পৃষ্ঠা]] নতুন প্ৰৱিষ্টি যোগ কৰক div> | welcome ৱিকিমিডিয়া ইনকুবেটৰলৈ স্বাগতম! | create ৱিকি সৃষ্টি কৰিবলৈ) | quote শৰীৰৰ বিকাশৰ কাৰণে যেনেকৈ পুষ্টিকৰ সুষম আহাৰৰ প্ৰয়োজন, মনৰ বিকাশৰ কাৰণে পুষ্টিকৰ মানসিক আহাৰৰ প্ৰয়োজন তাতোকৈ কোনো গুণেই কম নহয়। মনে তাৰ আহাৰ সংগ্ৰহ কৰে ঘাইকৈ অধ্যয়ন, আলোচনা আৰু সৎ-সংগৰ পৰা। | quote অসম এখন সুশোভন বননিৰ দেশ। এই দেশৰ কিছুমান নদীৰ সৌন্দৰ্য ইমানেই মোহনীয় যে পৃথিৱীৰ আন কোনো সৌন্দৰ্য‌ই ইয়াক চেৰ পেলাব নোৱাৰে। টেমছ নদীৰ মোহনীয় ৰূপ ম‌ই দেখিছোঁ। কিন্তু প্ৰকৃতিয়ে অতি বিলাস-বহুলভাৱে সজাই তোলা যি নিজৰাৰ পাৰত বহি ম‌ই এই টোকাবোৰ লিখি আছো তাতকৈ ওখ খাপৰ সৌন্দৰ্য ক’ৰবাত দেখা মোৰ মনত নপৰে। | quote স্বদেশ আৰু স্বজাতিৰ উন্নতিৰ মংগল মন্দিৰৰ সিংহদুৱাৰ হৈছে মাতৃভাষা। | quote নিজৰ মনক নিয়ন্ত্ৰিত কৰিব পাৰিলে আপুনি সমগ্ৰ পৃথিৱী শাসন কৰিব পাৰিব৷ ক’বলৈ গ’লে সূৰ্যই যেতিয়া নিজক নিয়ন্ত্ৰিত কৰে তেতিয়াহে ই উজ্জ্বল পোহৰৰ শক্তিশালী উৎস হৈছিল৷ শস্যলৈ ৰূপান্তৰ বা বিৱৰ্তন হোৱাৰ অনুশাসন লাভ কৰাৰ পিছতহে উদ্ভিদে আহাৰ যোগোৱা আৰম্ভ কৰিছিল৷ আমাৰ দেৱদূত আছে, জন্তু জানোৱাৰ আছে, আৰু আছে এক নিযুত দুৰ্বিনীত, সংগ্ৰামী মানৱ সন্তান৷ এই মানুহখিনিয়ে যেতিয়া দৰিদ্ৰতাৰ ওচৰত হাৰ নামানি নিজৰ অস্তিত্বক সন্মান কৰিবলৈ ধৰিব, তেতিয়া আমাৰ দেশ ভাৰতবৰ্ষই সকলোকে অতিক্ৰমি যাব৷ | quote জীৱনত সুখী হোৱাৰ আৰু সফল হোৱাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল কিবা এটা লক্ষ্য ঠিক কৰি লৈ সেই লক্ষ্যত উপনীত হ'বৰ কাৰণে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা। লক্ষ্যত উপনীত হ'ব নোৱাৰিলেও কোনো ক্ষতি নাই। কিবা এটা উদ্দেশ্য আগত ৰাখি কৰা কঠোৰ পৰিশ্ৰমেই জীৱনটো অৰ্থ-পূৰ্ণ কৰি তুলিব আৰু চৰিত্ৰক গঢ় দিব। | quote ৰাজহুৱা ঠাইত ব্যক্তিগত সকলো যন্ত্ৰণা হেঁচা মাৰি ৰাখি, শান্ত, নম্ৰভাৱে আচৰণ কৰিব পৰা শক্তি আহৰণ কৰিব পাৰিলে এক নিৰ্মল আনন্দ পোৱা যায়৷ এজন মানুহক ভাল ব্যৱহাৰ কৰিলোঁ, এজন মানুহৰ বিষয়ে ভালকৈ ক’লোঁ- এই ভাবটোৱে, এই কামটোৱে মনলৈ যে কি আনন্দ আনে, এনে কামে মনটো যে কিমান বহল কৰে, সেই উপলব্ধি এক ডাঙৰ সম্পত্তি৷ | quote পৰিবৰ্তন জগতৰ ধৰ্ম৷ কালৰ অবিৰাম সোঁতে জগতক একেথিৰে ৰখা নাই৷ কেৱল ঢৌৰ উপৰি ঢৌ৷ পৰিবৰ্তনৰ পিছত পৰিবৰ্তন৷ এটা কথাৰে পৰিবৰ্তনৰ মাজেদি বিকাশ আৰু আনটোৰে পৰিবৰ্তনৰ মাজেদি বিনাশ৷ বিকাশৰ পৰিবৰ্তনেই উন্নতি আৰু বিনাশৰ পৰিবৰ্তনেই অৱনতি৷ ৱিকিপিডিয়াৰ ভগ্নী প্ৰকল্প ৱিকিউদ্ধৃতিৰ আৰম্ভণি হৈছিল ২০০৩ চনৰ ২৭ জুনত। ইয়াক মূলতঃ ৱোল্ফ ৱিকিত অস্থায়ীভাৱে স্থাপিত কৰা হৈছিল, কিন্তু ১০ জুলাইত ইয়াক ৱিকিপিডিয়া ছাৰ্ভাৰলৈ স্থানান্তৰিত কৰা হয়। মাহটোৰ শেষলৈ অৰ্থাৎ ২০০৩ চনৰ ৩১ জুলাইত ৱিকিউদ্ধৃতিত থকা প্ৰৱিষ্টিৰ সংখ্যা আছিল ১৭২ টা, স্বয়ংনিশ্চিত ৱিকিউদ্ধৃতিয়ান আছিল ১০ গৰাকী আৰু পঞ্জীয়নভুক্ত ব্যৱহাৰকাৰী আছিল ৪৮ জন। এমাহৰ পিছত, ২০০৩ চনৰ ৩১ আগষ্টত ইয়াৰ সংখ্যা বাঢ়ি যথাক্ৰমে ৩৩৯ টা পৃষ্ঠা, ১৮ জন স্বয়ংনিশ্চিত ৱিকিউদ্ধৃতিয়ান আৰু ১০৫ জন পঞ্জীয়নভুক্ত ব্যৱহাৰকাৰী হয়গৈ। ২০০৪ চনৰ ১ আগষ্টত ইয়াত ৩০০-ৰো অধিক পঞ্জীয়নভুক্ত ব্যৱহাৰকাৰী হোৱাৰ লগতে ২৭ জন স্বয়ংনিশ্চিত ৱিকিউদ্ধৃতিয়ান আছিল। অসমীয়া ৱিকিউদ্ধৃতিয়ে ২০২৩ চনৰ ৪ জানুৱাৰীত নিজাকৈ ড'মেইন লাভ কৰে। ৱিকিউদ্ধৃতি হৈছে অসমীয়া ভাষাৰ বিভিন্ন উদ্ধৃতিৰ এক অনলাইন সংকলন। ইয়াত যিকোনো ব্যৱহাৰকাৰীয়ে নতুন উদ্ধৃতি সন্নিবিষ্ট কৰিব পাৰে, অথবা আগৰে পৰা থকা উদ্ধৃতিত যদি ভুল থাকে সেয়া শুদ্ধ কৰিব পাৰে। কোনো এটা জাতিৰ বৈশিষ্টসূচক শিল্প-সাহিত্য, বিশ্বাস, সমাজনীতি, ধৰ্মীয় ৰীতি-নীতি, কৃষি, কৰ্ম্ম, শিক্ষা, চৰ্চ্চা, কলা, ৰুচি আদিৰ সমাৱেশক একেলগে সংস্কৃতি বা কৃষ্টি বুলিব পাৰি৷ * মানুহ যেতিয়া হতাশাগ্ৰস্ত হয়, তেতিয়া তেওঁ কেৱল চিন্তা কৰি কৰি হতাশাৰ পৰা মুক্তি পাব নোৱাৰে। তেওঁৰ হতাশাৰ পৰা মুক্তি পাব পাৰে কেৱল ঈশ্বৰ সদৃশ সৃষ্টিশীল প্ৰয়াসৰ দ্বাৰাহে।ইয়াৰ ফলত তেওঁ যিটো বস্তু নিজে কেতিয়াও ভাৱি পাব নোৱাৰে, সেই বস্তুটো তেওঁ পায় ঈশ্বৰৰ উপহাৰ স্বৰূপে। ক্ৰিষ্টি ব্ৰাউন আৰু মই, জুলী বৰুৱা মাই আটম'ষ্ট ফৰ হিজ হাইয়েষ্ট ১৯৫৬ খণ্ড, এপ্ৰিল ৩০" * আমাৰ পাৰহৈ যোৱা দিনবোৰে আমাৰ সন্মুখত বহু অপুৰণীয় বস্তু উপস্থাপন কৰে; এয়া সত্য যে আমি এনে কিছুমান সুযোগ হেৰুৱাই পেলাইছোঁ যিবোৰ কেতিয়াও ঘূৰি নাহে, কিন্তু ঈশ্বৰে এই ধ্বংসাত্মক উদ্বেগক ভৱিষ্যতৰ বাবে গঠনমূলক চিন্তাশীলতালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব পাৰে। অতীতক শুবলৈ দিয়ক, কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ কোলাত শুবলৈ দিয়ক। অপূৰণীয় অতীতক তেওঁৰ হাতত এৰি দিয়ক, আৰু তেওঁৰ সৈতে অপ্ৰতিৰোধ্য ভৱিষ্যতলৈ আগবাঢ়ি যাওক। মাই আটম'ষ্ট ফৰ হিজ হাইয়েষ্ট ১৯৫৬ খণ্ড, ডিচেম্বৰ ৩১" বাজপেয়ী ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিৰ (বিজেপি) অন্যতম সহ-প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু জ্যেষ্ঠ নেতা আছিল। তেওঁ হিন্দু জাতীয়তাবাদী স্বেচ্ছাসেৱক সংগঠন ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘৰ সদস্য আছিল। তেওঁ ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছত নথকা প্ৰথম ভাৰতীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল যি সম্পূৰ্ণ কাৰ্যকাল পালন কৰিছিল। তেওঁ কবি আৰু লেখক হিচাপেও প্ৰসিদ্ধ আছিল। # চৰকাৰ আহিব আৰু যাব, দল গঠন হ'ব আৰু ভাঙিব, কিন্তু এই দেশখন থাকিব লাগিব।উক্তি সঞ্চয়ন, ৰামচন্দ্ৰ ভূঞা, পৃ নং ৫২, প্ৰকা: ৰীণা বৰা ভূঞা ref> # ভাৰত কেৱল এক ভূখণ্ড নহয়, এয়া এক জীৱিত সত্তা। # দূৰণিৰ ক’ৰবাত কাৰোবাৰ ক্ৰন্দন
বন্দী শৰীৰত অস্থিৰ মন br>লগৰী কেৱল একাকীত্ব
হেৰাল নেকি কোনোবা কাৰোবাৰ আপোন br>কান্দোন যে সদায় কৰুণ।অটল বিহাৰী বাজপায়ীৰ কবিতা: দূৰণিৰ ক্ৰন্দন, মূল কবিতা: दूर कहीं कोई रोता है, অনুবাদক: ৰূপজ্যোতি গোস্বামী # মই হিন্দু পৰম্পৰাৰ প্ৰতি গৰ্ব অনুভৱ কৰোঁ, কিন্তু ভাৰতীয় পৰম্পৰাৰ প্ৰতি তাতোতকৈ অধিক গৰ্ব অনুভৱ কৰোঁ।{{cn}} ==অটল বিহাৰী বাজপায়ীৰ বিষয়ে উদ্ধৃতি== * ভাৰতৰত্ন তথা ভাৰতবৰ্ষৰ এজন সফল প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী হোৱাৰ উপৰিও তেও আছিল প্ৰকৃতাৰ্থত মূল্যবোধৰ ৰাজনীতিৰ মহানায়ক, যুগদ্ৰষ্টা মহাপুৰুষ। # ভালপোৱা বিষয়টোৱেই সাময়িক। প্ৰকৃতিয়ে সমানে সদায় যিদৰে বৰষুণ নিদিয়ে, ৰ’দ নিদিয়ে, সেইদৰে আজীৱন সমানে ভালপোৱাও নাথাকে। তাৰতম্য ঘটে। # শান্তি কোন পথে আহে! হাজাৰ বছৰ ধৰি, মানুহৰ এয়াই সন্ধান নহয় জানো?পৃষ্ঠা ১২, ৫৭, ৬৯, ৮৩, ১১১ আৰু ১৫৮। প্ৰকাশক: ষ্টুডেণ্টছ ষ্ট’ৰচ, নৱেম্বৰ ২০১৯, নিৰুপমা বৰগোহাঞি, অভিযাত্ৰী *মতা ছ’লি হ’লে ডাক্তৰী পঢ়িব পায়, আপী হ’লে নাপায়! কোন ভগৱানে বা বিধান দিছে৷ তই ডাক্তৰ হ’বই লাগিব, মতা মানুহবোৰক দেখুৱাই দিবই লাগিব যে সিহঁতে কৰা সকলো কাম আমিও কৰিব পাৰোঁ৷ ভনী ৰামেশ্বৰী(ৰজনীপ্ৰভা)ক উদ্দেশ্যি চন্দ্ৰপ্ৰভা(চন্দ্ৰপ্ৰিয়া ref name="ষ্টুডেণ্টছ ষ্ট’ৰচ *কোনো মানুহেই কেৱল ভাগ্যৰ ওপৰতে নিৰ্ভৰ কৰি থাকিব নাপায়৷ চেষ্টাৰ অসাধ্য একো নাই বুলিওতো মানুহে কয়৷ আৰু মই এতিয়া গুটিটো ৰুইছোহে মাত্ৰ৷ মোৰ কিন্তু আশা আছে যে এদিন এডাল ভাল গছেই গজি উঠিব৷ ভিনিহীয়েক দণ্ডী পিয়াদাক উদ্দেশ্যি চন্দ্ৰপ্ৰভা # চৰাই হালধীয়া পাখিও ধুনীয়া br>মাতিলি অমাতৰ মাত বিনন্দীয়া br>মাতিলি অমাতৰ মাত।কমলানন্দ ভট্টাচাৰ্যৰ গীতঅমাতৰ মাত যেন কোৱা যিটো ভাষা br>অসমীয়া ভাষা মোৰ বৰ মৰমৰ br>জ্বলন্ত সাধনা মোৰ কত জনমৰ। # চৰিত্ৰত জাতীয়তাবোধ নাথাকিলে সেই দেশৰ অস্তিত্বৰ লগতে ভাষা, সংস্কৃতি, অৰ্থনীতি, ৰাজনীতি আদিও নাথাকে৷ নিৰ্ভেজাল জাতীয়তাবোধ বা চেতনা নাথাকিলে সেই জাতিয়ে বা দেশে প্ৰগতিৰ পথত আগুৱাব নোৱাৰে৷ # যুগে যুগে আদান-প্ৰদানৰ কৰ্মস্থলীত যোগ-বিয়োগ, পূৰণ-হৰণৰ মাজেদি সংস্কৃতি হৈ শান্তি-শৃঙ্খলাৰ আনন্দক স্থায়িত্ব দি যি এটা সৌন্দৰ্যবোধৰ সামাজিকতা গঢ়ি উঠে, সেয়ে সেই ঠাইডোখৰৰ লোকসমষ্টিৰ সংস্কৃতি৷ # সাহিত্যতো সাহিত্যিকাৰৰ জীৱনৰ প্ৰতিবিম্ব৷ জীৱনটোৰ যেনে ৰূপ, তেনে প্ৰতিবিম্ব লৈয়ৈই সাহিত্যই জন্ম লাভ কৰে৷সাহিত্য অকাডেমী বঁটা বিজয়ী অসমীয়া, সমীন কলিতা, পৃ: নং, ৩৫, চন্দ্ৰ প্ৰকাশ # অসমীয়া, এবাৰ মাত্ৰ তোমাৰ অন্তৰখন আত্মশ্ৰদ্ধাৰ স্বাৰ্থৰ আলোকেৰে উদ্ভাসিত কৰি তোলা৷ দেখিবা অশ্ৰদ্ধাত মলি হৈ পৰি থকা তোমাৰ সাংস্কৃতিক মণি-মুকুতাবোৰ বিদ্বোজল ৰূপেৰে তোমাৰ আগত উপস্থিত হৈ কিমান পৰিমাণে তাক বিদ্ব-মোহন কৰি তুলিছে৷ # মই বাহিৰৰ পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা ভাল পাওঁ৷ কিন্তু তাতোকৈ বেছি ভালপাওঁ ভিতৰৰ কল্মষহীন পৰিমাৰ্জনা আৰু দুৰ্নীতি-কলংকহীন চাকচিক্যতা৷ # পুষ্পা, ম‌ই এই চকুপানী চাব নোৱাৰোঁ। আই হে’ট টীয়েৰ্ছ! # মোৰ ঘৰটো তাচপাতৰ ঘৰ। যিমানেই সাজিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, সিমানেই ভাঙি যায়। # তোমাৰ এই গলৰ বিষে যিকোনো লোকৰ মনৰ বিষ আঁঁতৰাব পাৰে। # বহুত বিচৰাৰ পিছত গম পালোঁ যে জীৱনত মিঠা কেৱল দুই ঠাইতেই পোৱা যায়। মিঠাইৰ দোকানত আৰু দ্বিতীয়তে তোমাৰ মাতত। # মোৰ বিবাহেই মোৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ অভিশাপ। * অসম এখন সুশোভন বননিৰ দেশ। এই দেশৰ কিছুমান নদীৰ সৌন্দৰ্য ইমানেই মোহনীয় যে পৃথিৱীৰ আন কোনো সৌন্দৰ্য‌ই ইয়াক চেৰ পেলাব নোৱাৰে। টেমছ নদীৰ মোহনীয় ৰূপ ম‌ই দেখিছোঁ। কিন্তু প্ৰকৃতিয়ে অতি বিলাস-বহুলভাৱে সজাই তোলা যি নিজৰাৰ পাৰত বহি ম‌ই এই টোকাবোৰ লিখি আছো তাতকৈ ওখ খাপৰ সৌন্দৰ্য ক’ৰবাত দেখা মোৰ মনত নপৰে। মহাত্মা গান্ধী ref>ইয়ং ইণ্ডিয়া, ১৯২১ নানা বিদ্যা বিষয়ক উপদেশ দিয়া হৈছে। গ্ৰন্থদুখনৰ ৰচনা কাল ১৮৪৬ যদিও প্ৰকাশ পায় ১৮৪৯ চনত। * অসমীয়া ভাষাৰ উন্নতি, অসমৰ উন্নতিৰ প্ৰথম ঢাপ। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা ref>এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী, উমেশ চেতিয়া * অসমীয়া ভাষা পুৰণি ভাষা৷ ই প্ৰাচীন কালতো আছিল, সেই কালৰে পৰা আজিলৈকে উন্নতি অৱনতিৰ চাকনৈয়াত ঘূৰি ঘূৰি ই চলি আহিব লাগিছে; আৰু চলি থাকিব৷ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা ref>অসমীয়া ভাষা, জোনাকী, পঞ্চম ভাগ * অসমীয়া ভাষাটো মূলতঃ মগধীয় ভাষা। ইয়াৰ প্ৰধান সুঁতিটো আৰ্যভাষাৰ সুঁতি। মগধ-বিদেহ অঞ্চলৰ পৰা আহি উত্তৰ-বঙ্গৰ মাজেদি আৰ্য-ভাষাই প্ৰাচীন কামৰূপত প্ৰৱেশ কৰে আৰু সপ্তম শতিকা মানৰে পৰা পশ্চিম-অসমৰ সুকীয়া ভাষাৰূপে গঢ় ল'বলৈ উপক্ৰম কৰে। অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰধান সুঁতিটো আৰ্য-ভাষাৰ সুঁতি বুলি কোৱাৰ এটা কাৰণ এয়ে যে ইয়াত ব্যৱহাৰ হোৱা বেছিভাগ শব্দ প্ৰাচীন ভাৰতীয় আৰ্য-ভাষাৰ পৰা ধ্বনিৰ কিছু সলনি ঘটি নাইবা প্ৰাচীন ভাৰতীয় আৰ্য ভাষাৰ পৰা মধ্য ভাৰতীয় আৰ্য ভাষাৰ মাজেদি বিকশিত হৈ হোৱা অৰ্ধতৎসম আৰু তদ্ভৱ শব্দ। অসমীয়া ভাষাটোৰ ভাৰতীয় আন ভাষাৰ লগত থকা সম্পৰ্কই অসমীয়া ভাষাৰ আৰ্য-সুঁতিটোৰ চিহ্ন আৰু গভীৰ কৰি তোলে। উপেন্দ্ৰনাথ গোস্বামী ref>গ্ৰন্থ-অসমীয়া ভাষা আৰু উপভাষা, ড° উপেন্দ্ৰনাথ গোস্বামী, ১৯৮৬, পৃষ্ঠা ১-২ * আজিৰ অসমীয়া ভাষা বিশেষত্বমূলকভাবে হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ ভাষা৷ ড° মহেশ্বৰ নেওগ৷ভাষা বিজ্ঞানৰ ভূমিকা, ড° ৰমেশ পাঠক, পৰিশিষ্ট, পৃ: নং; ২২৫, অসম একাডেমীক চেণ্টাৰ, ২০০০ # কল্পনা আৰু বাস্তৱৰ আলম লৈয়ে সপোনৰ জন্ম। মানুহে সপোন দেখে, সপোনত কথা কয়, সপোনত হাঁহে, সপোনত কান্দেও — সি বাস্তৱৰে অসংলগ্ন পুনৰাভিনয়। # সংসাৰত সুখন আনন্দ, ঐশ্বৰ্য, প্ৰেম-প্ৰীতি সকলোবোৰেই কেৱল মায়া দুৰ্ঘোৰ মায়া৷ বালি চাপৰিত বালিৰে সজা ফাকিৰ প্ৰসাদটোৰ দৰেই সকলো অসত্য৷ # শত্ৰু আমাতকৈ পৰাক্ৰমী হ’ব পাৰে, কিন্তু সিহঁতে নাজানে কমল নগৰৰ কি ল’ৰা, কি ছোৱালী সকলোৰে তেজৰ শক্তি কিমান কি দুৰ্জ্জেয় সাহ! সিহঁতকো আমি উচিৎ শিক্ষা দিম৷ যিডোখৰ মাটিৰ অমৃত পান কৰি জন্মৰ পৰা আমি বাঢ়ি উঠিছো, সেই মাটিৰ সন্মান আমি আমৰা জীৱন দিও ৰক্ষা কৰিম এয়ে আমাৰ প্ৰতিজ্ঞা৷ # ওপজা ঠাইখনলৈ প্ৰত্যেক মানুহে মোহ একোটা থাকে৷ তাক প্ৰথম উপলব্ধি কৰে যেতিয়া সি তাক হেৰুৱাব খোজে বা হেৰুওৱাৰ বহুত পাছত আকৌ ঘূৰাই পায়৷ # গৌৰীৰ ৰথৰ সাৰথি মই আগতেই হৈছো৷ একেলগে দুখন ৰথৰ সাৰথি মই হ’ম কেনেকৈ? তুমি বৰঞ্চ তোমাৰ ৰথৰ সাৰথি নিজেই হোৱা৷ মই লাগিলে দেখুৱাই দিম কেনেকৈ আগবাঢ়িব লাগে৷ মই নিশ্চিত হ’লো৷ মই সাজিব খোজা ঘৰখন ভাগি যায় বুলি মোৰ ভয় আছিল, বিশেষকৈ তোমাৰ (চন্দন) ফালৰ পৰা৷ দেখিছো, নিকিনা গোলামহাল তেন্তে মই নেহেৰুৱাওঁ ৷ # যিখন ঘৰত মোৰ জন্ম, যিখন ঘৰত সৰুৰে পৰা ডাঙৰ-দীঘল হ’লো, যিখন ঘৰ মোৰ মাৰ স্মৃতিৰে ভৰা, সেইখন ঘৰ মোৰ ওচৰত কিমান মৰমৰ তাক আনে কেনেকৈ বুজিব ref name= অসীমত/> # বৰফৰ আবৰণত ঢাক খাই থকা নদীৰ তলৰ প্ৰখৰ সোঁতৰ দৰে চম্পায়ো ঢাকি ৰাখে মোৰ প্ৰতি চেনেহ-মৰমৰ সোঁত৷ মই জানো; গোটেই জীৱন চম্পাৰ চেনেহজালৰ মাজত নিজক ঋণী কৰিয়েই তুলিছো৷ # শুনা, মোক যদি তুমি ভালপোৱা, মোৰ প্ৰতি যদি তোমাৰ অকণমানো মৰম-চেনেহ আছে তেন্তে মোক স্বভাৱ সলনি কৰিবলৈ কোৱাৰ পৰিৱৰ্তে, ভগৱানৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰা যাতে চিৰদিনলৈ চম্পাৰ এই স্বভাৱ, এই চঞ্চলতা যেন অক্ষয় থাকে৷ চিৰদিন মই যেন পৰ্বতৰ বনৰীয়া জুৰিটিৰ দৰেই, ব্যাথাভৰা পৃথিৱীৰ নিষ্ঠুৰ শিলনিৰ ওপৰেদি নাচি নাচি চঞ্চল আনন্দত বৈ যাব পাৰোঁ৷ তাক শেষ কৰি নৈৰ লগত মিলি যাবলৈ, সাগৰৰ বুকুত হেৰাই যাবলৈ নক’বা দাদা৷ মই মাথোঁ বৈ যাম অনন্ত কাললৈ, মোৰ জীৱনৰ শেষ দিনলৈকে যেন এনে চঞ্চলতাৰেই মই বৈ যাব পাৰো৷ মোৰ এই স্বভাৱ, মোৰ এই বনৰীয়া চঞ্চলতা সিয়েই যে মোৰ জীৱনৰ একমাত্ৰ পাথেয় একমাত্ৰ সম্পদ৷ যিদিনাই ইয়াৰ শেষ হৈ যাব, ঠিক জানিবা দাদা, সেইদিনাই তোমাৰ চম্পাৰো হ’ব মৃত্যু৷ # বনৰীয়া পখী, ভুল কৰি বন্দী হ’লোঁ সোণৰ সজাত৷ ভৰিত মোৰ ৰূপৰ শিকলিৰ বন্ধন৷ মুক্তি বিচাৰিলো মূৰলীধৰে মোক মুক্ত কৰিলে ছিন্ন কৰি ৰূপৰ শিকলি৷ তাৰে এডোখৰ ৰৈ গ’ল ভৰিৰ লগত৷ সময়ে সময়ে সি মোক সোঁৱৰাই দিয়ে মোৰ বন্দী জীৱনৰ কথা৷ কিন্তু দাদা, সি মোৰ দুখৰ শিকলি নহৈ সুখৰ নূপুৰোতো হ’ব পাৰে ref name= অসীমত/> # দেশ এখনৰ মানুহবোৰৰ ওপৰত আধিপত্য কৰিবলৈ যেনেকৈ এজন ৰজা থাকে, আৰু এই ৰজাৰ ওপৰত আধিপত্য কৰিব পৰা ভগৱানো থাকে, ঠিক তেনেকৈ মানুহৰ সকলো অংগ-প্ৰত্যংগৰ ওপৰত- প্ৰত্যেক ৰিপুৰ ওপৰত আধিপত্য কৰিবলৈ আন এজন ৰজাও থাকে৷ মানুহৰ মনটোৱেই হ’ল মানুহৰ দেহটোৰ ৰজা, কিন্তু এই ৰজাৰ ওপৰত আধিপত্য কৰিব আনকি ভগৱানেও নোৱাৰে৷ কি ভাল, কি বেয়া, সকলোৰে সীমা পাৰ হৈয়ো ভাবিব পৰা অবাধ স্বাধীনতা তাৰ সীমাহীন- তাৰ ওপৰত কৰ্তৃত্ব কৰিব পৰা শক্তি তোমাৰ নাই, মোৰ নাই, কাৰোৱেই নাই৷ # আত্মা অমৰ, আত্মা চিৰকালৰ, গতিকে আমিও অমৰ, আমিও চিৰকালৰ পুৱাৰ পৰা গধূলিলৈকে দিনটোৰ ভিতৰত আমি দহবাৰ বেলেগ বেলেগ পোছাক সলালেও সেই পোছাকৰ মাজত থকা আমি আমিয়েই হৈ থাকো৷ # মই মাটিৰ পৃথিৱীৰ মানুহ৷ কল্পনাৰ ৰাজ্যত সুখ বিচাৰি কোনোদিনেই ফুৰা নাছিলো৷ স্বৰ্গৰ কল্পনা কৰিছিলোঁ সঁচা, কিন্তু সিও এই মাটিৰ পৃথিৱীৰ মাজতে মোৰ জীৱনত পাব পৰা এটা নিৰ্দিষ্ট সীমাৰ মাজত৷ সীমাহীন সুখ সৌন্দৰ্য্যক কল্পনা কৰি, তাক এই পৃথিৱীৰ মাজত পাবলৈ আশা কৰা দুঃসাহস মূঢ়তা মোৰ কোনোকালে নাছিল৷ মই যি বিচাৰিছিলোঁ, যি ভাবিছিলো, যি কল্পনা কৰিছিলো, ইয়াতেই সেই সকলো মই পাইছো, বিচৰাতকৈ বেছিকৈয়ে পাইছো৷ ref name= অসীমত/> *চাওক, দুখীয়াসকলে গোটেই জীৱন পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে খাদ্য লাভ কৰাৰ আৰু দেখাত চহকীসকলৰ দৰে হোৱাৰ সপোন দেখে। আৰু চহকীসকলে কি সপোন দেখে ওজন কমা আৰু দেখাত দুখীয়াৰ দৰে হোৱাৰ। *যি মুহূৰ্তত আপুনি এই পৃথিৱীত কি ধুনীয়া তাক চিনাক্ত কৰে, সেই মুহূৰ্ততে আপুনি দাস হোৱা বন্ধ কৰি দিয়ে। *পুৰণি দিল্লীলৈ যাওক,আৰু বজাৰত তেওঁলোকে কুকুৰা ৰখাৰ ধৰণটো চাওক। শ শ শেঁতা মাইকী কুকুৰা আৰু উজ্জ্বল ৰঙৰ মতা কুকুৰা, তাঁৰৰ জালৰ পিঞ্জৰাত টানকৈ ভৰাই থোৱা থাকে। সিহঁতে নিজৰ চাৰিওফালে পৰি থকা ভাতৃসকলৰ অংগবোৰ দেখে। সিহঁতে জানে যে ইয়াৰ পিছত সিহঁ‌তৰ পাল, তথাপিও সিহঁতে বিদ্ৰোহ কৰিব নোৱাৰে। গড়ালৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ চেষ্টা নকৰে। এই দেশত মানুহৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কাম কৰা হয়। *এজন দুখীয়াৰ জীৱনৰ কাহিনী তেওঁৰ দেহত, চোকা কলমেৰে লিখা যায়। *পুৰণি কিতাপৰ লগত বেছি সময় কটালে হৃদয়ত অদ্ভুত চিন্তাৰ উন্মেষ ঘটে। *সেৱকৰ বিশ্বাসযোগ্যতাই সমগ্ৰ ভাৰতীয় অৰ্থনীতিৰ আধাৰ। *আপুনি যদি প্ৰতিজন দুখীয়া ল’ৰাক ছবি আঁকিবলৈ শিকালেহেঁ‌তেন, তেন্তে ভাৰতৰ ধনীসকলৰ তাতেই অন্ত হ’লহেঁতেন। # পুৰণিক বাদ দি অকল নতুন সফল হ’ব নোৱাৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৫৪, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # মই ভাবোঁ, আমাৰ সাম্প্ৰতিক সমাজয় পৰিলক্ষিত হোৱা মানবীয় মূল্যবোধৰ অৱক্ষয় আৰু সংকটৰ সমস্যাটো গুৰুত্ব সহকাৰে মনত ৰাখি নাট্যকৰ্মীসকল সমান্তৰালভাবে দুটা দিশত ব্ৰতী হোৱা উচিত, যাতে সেই তেওঁলোকৰ দৃষ্টিত দেশৰ ৰূঢ় বাস্তৱতাৰ প্ৰতিফলন হোৱাৰ লগতে কলাসুলভ সাহিত্য আৰু নান্দনিক গুণবিশিষ্ট নাট্যানুষ্ঠানৰ সৃষ্তি হয়৷ তেওঁলোকৰ সৃষ্টিয়ে মানুহৰ মনত মহত্বৰ, বিশালতাৰ ভাবাৱেগৰ সঞ্চাৰ কৰক৷ মনৰ সেই মহত্ব আৰু বিশালতাই জীৱনলৈ কঢ়িয়াই আনিব মানবীয় মূল্যবোধ৷সাহিত্য অকাডেমী বঁটা বিজয়ী অসমীয়া, সমীন কলিতা, পৃ: নং, ১৯৬, চন্দ্ৰপ্ৰকাশ # সংস্কৃতিৰ এক বৈপ্লৱিক লক্ষ্য থাকে৷ সেইদৰে নাট্যকলা আৰু নাট্য সাহিত্যৰো৷ সামাজিক চেতনা বিকাশত, সমাজ জীৱনৰ উত্তৰণৰ গতি নিৰ্ধাৰণত ইয়াৰ অৱদান আছে৷ উদ্দেশ্যহীনতাৰে সুন্দৰ মাত্ৰ দৃশ্যগ্ৰাহ্য নাটক সৃষ্টি হ’লেও মহৎ নাট্য নিবেদন হ’ব নোৱাৰে৷নাট্য ব্যৱসায়ৰ লক্ষ্মণৰেখা, অৰুণ শৰ্মা, অসমীয়া প্ৰতিদিন, ২৪ এপ্ৰিল, ২০১০ # আমাৰ পৰম্পৰাগত যি মূল নাট্যধাৰা আছে, সংস্কৃত নাটককে আদি কৰি সেইবিলাকত লোকনাট্যৰ আংগিকৰ প্ৰয়োগ প্ৰথমৰে পৰা চলি আহিছে৷ উদাহৰণস্বৰূপে এহেজাৰ বছৰৰ পূৰ্বৰ ’মৃচ্ছকটিকম্’ নাটকখনিকে বিশ্লেষণ কৰিলে দেখা যায় তাৰ বহু চৰিত্ৰৰ কথনভংগী আৰু ঘটনাৰ নিবেদন শৈলীত লোকনাট্যৰ প্ৰভাৱ সুস্পষ্ট৷ আৰু সেইদিনতে জনজাগৰণৰ বিষয়বস্তুক লৈ ৰচিত এখন নাটকত লোকনাট্যৰ প্ৰভাৱ এৰাই যাব পৰা কথা নহয়৷ একেদৰে শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ-মাধবদেৱৰ অংকীয়া নাটকত ওজাপালিৰ কলাশৈলীৰ ব্যৱহাৰ স্পষ্ট৷ লোকসমাজৰ মাজত নৱজাগৰণৰ উদ্দেশ্যক লৈ ৰচনা কৰা অংকীয়া নাটত লোকনাট্যৰ আহিলা সংযোজন অপৰিহাৰ্য আছিল৷লোকনাট্য আৰু স্বৰাজোত্তৰ আধুনিক নাটকত ইয়াৰ প্ৰভাৱ, অৰুণ শৰ্মা, গৰীয়সী, মে’ ১৯৯৮ # শব্দ বাচি বাচি বাক্যগাঁথনি কৰা, কবিতাৰ এটা পংক্তি ৰচনা কৰা নিজস্ব যি প্ৰক্ৰিয়া তাক শিল্পকৰ্মৰ সৈতে তুলনা কৰিব পাৰি৷ সাহিত্য শিল্প হৈ পৰে৷ # পৃথিৱীৰ সকলোবোৰ মহৎ সাহিত্যসৃষ্টি গভীৰ মানৱতাবোধৰ বীজৰ পৰা অংকুৰিত হয়৷ মানৱতাবোধ মহৎ সাহিত্যৰ মূল আধাৰ৷ *যদি আপুনি ধাৰ্মিক, তেন্তে মনত ৰাখিব যে এই বোমাটো হৈছে মানুহৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি প্ৰত্যাহ্বান। ইয়াৰ শব্দসজ্জা একেবাৰে সহজ: আপুনি সৃষ্টি কৰা সকলো বস্তু ধ্বংস কৰাৰ আমাৰ ক্ষমতা আছে। যদি আপুনি ধাৰ্মিক নহয় তেন্তে এইদৰে চাওক। আমাৰ এই পৃথিৱীখন ৪ ৬০০ ০০০ ০০০ বছৰ পুৰণি। ই এটা দুপৰীয়াতে শেষ হ’ব পাৰে। দ্য গড অফ স্মল থিংছ]] *মহৎ কাহিনীবোৰৰ ৰহস্যটো হ’ল ইয়াৰ কোনো গোপন কথা নাই। মহৎ কাহিনীবোৰেই আপুনি শুনিছে আৰু আকৌ শুনিব বিচাৰিছে। যিবোৰত আপুনি যিকোনো ঠাইতে প্ৰৱেশ কৰি আৰামত বাস কৰিব পাৰে। এইসমূহে ৰোমাঞ্চ আৰু চাতুৰ্যকৰ সমাপ্তিৰে আপোনাক প্ৰতাৰণা নকৰে। অভাৱনীয় কথাৰে আপোনাক আচৰিত নকৰে এইসমূহ আপুনি থকা ঘৰখনৰ দৰেই চিনাকি। বা আপোনাৰ প্ৰেমিকৰ ছালৰ সুবাস। আপুনি জানে যে সেইবোৰৰ কেনেকৈ অন্ত পৰে তথাপিও আপুনি এনেকৈ শুনি থাকে যেন আপুনি নাজানে। যিদৰে আপুনি জানে যে এদিন আপুনি মৰিব, আপুনি এনেদৰে জীয়াই থাকে যেন আপুনি নমৰে। মহৎ কাহিনীবোৰত আপুনি জানে কোন জীয়াই থাকে, কোনে মৰে, কোনে প্ৰেম বিচাৰি পায়, কোনে নাপায়। আৰু তথাপিও আপুনি আকৌ জানিব বিচাৰে। সেইটোৱেই এইবিলাকৰ ৰহস্য আৰু এইবিলাকৰ যাদু। # মানুহৰতো মাটিৰ প্ৰতি যি ভালপোৱা, চিৰন্তন ভালপোৱা৷ মাটিৰ লগত মানুহৰ এইটোতে কম সম্পৰ্ক নহয়৷ # বিশ্ব-ব্ৰহ্মাণ্ডৰ প্ৰতিটো ক্ৰিয়াৰে এক সমান আৰু বিপৰীতমুখী প্ৰতিক্ৰিয়া সদায় বিদ্যমান৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৭৯, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # স্বাস্থ্যলৈ মন কৰিবা। যদি তুমি সুস্বাস্থ্যৰ অধিকাৰী, তেন্তে তাৰ বাবে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ জনাবা। বিবেকৰ পিছতেই জীৱনৰ আটাইটকৈ মূল্যৱান বস্তু হ'ল স্বাস্থ্য। সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই # মানুহে যেতিয়া কেৱল জ্ঞানলাভৰ আনন্দৰ কাৰণেই জ্ঞান বিচাৰে আৰু তাৰ বিনিময়ত একো পাৰ্থিৱ প্ৰতিদান নিবিচাৰে, তেতিয়া মানুহে জ্ঞানৰ অন্বেষণৰ পথত কেতিয়াও থমকি ৰ’বলগা নহয়।পৃষ্ঠা ref> # মানুহে সকলো সময়তে কিবা নহয় কিবা এটা কামত ব্যস্ত হৈ থাকিব লাগে- কাৰণ একমাত্ৰ কামেইহে মানুহৰ জীৱনটোক অৰ্থপূৰ্ণ কৰি ৰাখিব পাৰে।পৃষ্ঠা ref> # নৈৰ সোঁতে যেনেকৈ তাৰ বুকুত পৰি থকা শিলবোৰক অকণ অকণকৈ মিহি কৰে বা সেইবোৰক নতুন ৰূপ দিয়ে, সেইদৰে চামে চামে মানুহে অবিৰাম ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ ভাষাৰ শব্দবোৰক মিহি কৰে বা সেইবোৰক ন ন ৰূপ দিয়ে।পৃষ্ঠা ref> # গৰ্ভৱতী তিৰোতাৰ যেতিয়া প্ৰসৱৰ সময় হয় তেতিয়া তেওঁ যন্ত্ৰণাৰ ভয়ত সন্তানৰ জন্মক বাধা দি ৰাখিব নোৱাৰে। সকলো লিখকৰে শ্ৰম-কষ্ট গৰ্ভিনীৰ জন্ম-যন্ত্ৰণাৰ লগতে তুলনীয়। কিন্তু এই সত্য প্ৰযোজ্য কেৱল সেইসকল লিখকৰ ক্ষেত্ৰতহে— যিসকলৰ প্ৰকৃত সৃষ্টিৰ শক্তি আছে।পৃষ্ঠা ২৫২ # যি মৃত্যুৱে জীৱনৰ সমষ্ট উদ্যম, সাধনা আৰু বাসনাৰ আচম্বিতে অন্ত পেলাই দি জীৱনটোক অৰ্থহীন কৰি তোলে, মানুহে সেই মৃত্যুৰ ৰহস্য কেতিয়াও উদ্‌ঘাটন কৰিব নোৱাৰিব।পৃষ্ঠা ২৭৪ # যি সকল লোকে ভালপোৱাতকৈ শ্ৰদ্ধাক বেছি মূল্য দিয়ে তেওঁলোকেই সমাজৰ প্ৰকৃত মঙ্গল সাধন কৰে।পৃষ্ঠা ৩৭৮ # যিসকল লেখকে গল্পকাৰ বা ঔপন্যাসিক হ’বলৈ বিচাৰে তেওঁলোকে খুব মনোযোগ দি পৃথিৱীৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প আৰু উপন্যাসবোৰ পঢ়িলেহে গল্প-উপন্যাস লেখাৰ উন্নত কৌশল কিছুদূৰ আয়ত্ত কৰিবলৈ আশা কৰিব পাৰে।পৃষ্ঠা ৭ # জীৱন মানে মই বুজোঁ কাম। যাৰ যি কাম। যি মানুহে কাম নকৰে তেনে মানুহৰ কোনো জীৱন থাকিব পাৰে বুলি মই বিশ্বাস নকৰোঁ। সেয়েহে মোৰ চকুত আটাইতকৈ ঘৃণনীয় জীৱন হ’ল নিষ্কৰ্মা সন্ন্যাসীৰ জীৱন। একমাত্ৰ কামেই মানুহৰ জীৱনটো নিত্য-নৱ-ৰূপত গঢ়ি থাকে। একমাত্ৰ কামৰ দ্বাৰাই মানুহে প্ৰাগৈতিহাসিক কালৰ সেই আদিম বৰ্বৰ অৱস্থাৰ পৰা ক্ৰমাৎ উন্নতি কৰি কৰি আজিৰ অৱস্থা পাইছেহি। কামেই হ'ল জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠতম উপাসনা।পৃষ্ঠা ৪৬ # মানুহে কেৱল মনতে ভাবি-গুণি বা দুশ্চিন্তা কৰি থাকি দুৰ্ভাগ্য বা বিপৰ্যয়ৰ পৰা নিস্তাৰ পাব নোৱাৰে। পৰিশ্ৰমেই হ’ল মানুহৰ একমাত্ৰ পৰিত্ৰাণ। যি মানুহে নিজে বাছি লোৱা কৰ্মক্ষেত্ৰত কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব পাৰে,সেই মানুহৰ মনলৈ আত্মবিশ্বাস আপোনা-আপুনি আহে। নিষ্কৰ্মাৰ দুশ্চিন্তাই জীৱনৰ প্ৰতি নেতিবাচক মনোভাৱৰ জন্ম দিয়ে। তেনে মানুহ নিৰাশাবাদী আৰু পলায়নবাদী হয়। আনহাতে যি মানুহে পৰিশ্ৰম কৰিবলৈ ভয় নকৰে তেনে মানুহৰ চকুত জীৱনটো বিশেষ অৰ্থপূৰ্ণ হৈ দেখা দিয়ে। তেনে মানুহ আশাবাদী হয়। দুশ্চিন্তা কৰি অলস জীৱন কটোৱা মানুহে মৰণাৰ গৰুৰ নিচিনাকৈ একেঠাইতে ঘূৰি ফুৰে; তেওঁৰ জীৱনৰ একো লক্ষ্য নাথাকে। আনহাতে কাম বা পৰিশ্ৰম কেতিয়াও লক্ষ্যহীন হ'ব নোৱাৰে। সেই কাৰণে পৰিশ্ৰমী মানুহৰ চকুৰ আগত সদায় জীৱনৰ লক্ষ্য থাকে। মই পৰিশ্ৰম কৰি ভাল পাওঁ। সেই কাৰণে মই সদায় আশাবাদী আৰু আত্মবিশ্বাসী।পৃষ্ঠা ৪৫ # এখন অৰণ্যৰ সৃষ্টি হ’বলৈ মাত্ৰ কেইজোপামান বিশাল বনস্পতিয়েই যথেষ্ট নহয়। সৰু-বৰ অসংখ্য বৃক্ষ, লতা-গুল্ম আৰু তৃণপুঞ্জ লৈ যি বিচিত্ৰ ৰহস্যময় অৰণ্য সৃষ্টি হয়, সিহে আমাৰ অন্তহীন আনন্দ আৰু বিস্ময়ৰ উৎস।পৃষ্ঠা ৬ * বাবুমোশাই, জীৱনটো ডাঙৰ হ’ব লাগে, দীঘল নহয়। * যেতিয়ালৈ জীৱিত আছোঁ তেতিয়ালৈ মৰা নাই, যেতিয়া মৰি যাওঁ তেতিয়াটো ময়েই নাই। * আমি আহিবলগীয়া দুখখিনিক টানি-আজুৰি বৰ্তমানৰ সুখলৈ লৈ আহোঁ, আৰু বৰ্তমানৰ সুখখিনিত বিষ মিহলি কৰি দিওঁ। * আনন্দ মৰা নাই, আনন্দ নমৰে। # দেশৰ দৰিদ্ৰতা, অজ্ঞানতা গুচাবৰ বাবে প্ৰধান উপায় হ’ল শিক্ষা৷ জ্ঞানতকৈ পবিত্ৰ ক্ষমতাৱন্ত বস্তু এই জগতত একো নাই৷{{Cn}} # আমাৰ চিন্তা-ভাৱনাৰ পৰাই চৰিত্ৰ গঠন হয়৷অমৃত বাণী, সংগ্ৰাহক: চন্দ্ৰোপল বৰা, ১ আগষ্ট ২০১৪ # অসমক সকলো প্ৰকাৰে অতুলনীয় কৰি ৰাখিবলৈ হ’লে প্ৰতিজন অসমীয়াই নিজস্ব কৰ্তব্য কৰি যাব লাগিব৷ সকলো অসমীয়াই মাৰ বান্ধি সমবেত চেষ্টা কৰিলেহে আমাৰ উন্নতি হ’ব৷ জাতীয় উন্নতিৰ নিমিত্তে লাগে ঐক্য, গভীৰ স্বদেশানুৰাগ আৰু স্বজাতি প্ৰেম৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১৯, প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ *বিদ্যা জানিলে সময় ব্যয় কৰি বলৈ সুন্দৰ উপায় ওলায়, আৰু পণ্ডিতে সময় দিঘল হবলৈ অভিলাষ কৰে, কিন্তু মূৰ্খে সময় চুটি হয় মানে ভাল পায়; কিয়নো সি সময় যাপন কৰিবলৈ একো উপায় নাপায়। বিদ্যাৰ পৰা অৰ্থ লাভ, যশস্যা ইত্যাদি হয়, বিদ্যাক ভগন কৰিলে বাঢ়ে, আৰু একোৰে গুচাব নোৱাৰে; কিন্তু এই সকল গুণত কৈ ও বঢ়া গুণ আচে। আইৰ প্ৰাণৰ ভাষা, কলংপাৰ, অসমীয়া সাপ্তাহিক, ২২ ফেবৰুৱাৰী, ২০২৩ # মানুহক এনেকৈ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে যে তেওঁ এটা কাম শেষ কৰি লগে লগে আন এটা কাম আৰম্ভ কৰিহে প্ৰকৃত বিশ্ৰাম অনুভৱ কৰিব পাৰে।নিয়মীয়া বাৰ্তা, ১৭ মে ২০২১ # মহাকাশ অন্তহীনভাবে বিশাল সেইটো একো আচৰিত কথা নহয়৷ আচৰিত কথা এইটোহে যে মানুহে তাক জুখিব পাৰিছে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৪০, প্ৰকাশক, উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # মৃত্যুৰ পাছতো মই জীয়াই থাকিব বিচাৰোঁ! আৰু সেইবাবেই এই উপহাৰটো দিয়া বাবে মই ঈশ্বৰৰ ওচৰত অতি কৃতজ্ঞ, যাক মই নিজৰ বিকাশৰ বাবে আৰু মোৰ ভিতৰত থকা সকলোখিনি প্ৰকাশ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰোঁ ৫ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৪৪)উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # তুমি পৃথিৱীলৈ কান্দি কান্দি আহিছিলা আৰু ওচৰ-চুবুৰীয়াই হাঁহিছিল৷ এতিয়া তুমি এনে কাম কৰিবা যাতে তুমি নিজে হাঁহি হাঁহি পৃথিৱীৰ পৰা যাব পাৰা আৰু আনে যেন তোমাৰ বাবে হিয়া ভুকুৱাই কান্দে৷সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই আমাক কিতাপ লাগে হোমেন বৰগোহাঞি]]ৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন অসমীয়া গ্ৰন্থ। # শৰীৰৰ বিকাশৰ কাৰণে যেনেকৈ পুষ্টিকৰ সুষম আহাৰৰ প্ৰয়োজন, মনৰ বিকাশৰ কাৰণে পুষ্টিকৰ মানসিক আহাৰৰ প্ৰয়োজন তাতোকৈ কোনো গুণেই কম নহয়। মনে তাৰ আহাৰ সংগ্ৰহ কৰে ঘাইকৈ অধ্যয়ন, আলোচনা আৰু সৎ-সংগৰ পৰা। * জীৱনৰ ধৰ্মই হ’ল, সকলো প্ৰতিৰোধ আৰু প্ৰতিবন্ধক অগ্ৰাহ্য কৰি সম্পূৰ্ণতাৰ ফালে, উৎকৰ্ষতাৰ ফালে, কৃতকাৰ্যতাৰ ফালে আগবাঢ়ি গৈ থকা৷ এটা জীৱন্ত প্ৰাণীক পৰাজয় মানি ল’বলৈ বাধ্য কৰাটো অসম্ভৱ৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১৩১; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ * অৰ্থ পৰিস্থিতিৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত নহয়, কিন্তু আমি পৰিস্থিতিক দিয়া অৰ্থৰ দ্বাৰা নিজকে নিৰ্ধাৰণ কৰোঁ।Alfred Adler What Life Should Mean to You 1937 p. 14 * সামগ্ৰিকভাবে মানুহৰ আচৰণৰ মান নিৰ্ভৰ কৰে তেওঁৰ তিনিটা সম্পৰ্কৰ ওপৰত, সমাজৰ লগত তেওঁৰ সম্পৰ্ক, নিজৰ কামৰ লগত তেওঁৰ সম্পৰ্ক আৰু বিপৰীত লিংগৰ লগত তেওঁৰ সম্পৰ্ক৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২৬; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ * শিক্ষাৰ লক্ষ্য একেটাই, সেইটো হৈছে সাহসী হ’বলৈ শিক্ষাদান কৰা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩২০; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ যিকোনো মানুহৰ খিংখিঙীয়া স্বভাৱটো তেওঁৰ হীনমন্যতাৰ বাহ্যিক প্ৰকাশৰ বাহিৰে আন একো নহয়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৭২; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # কোনেও উপলব্ধি নকৰে যে কিছুমান মানুহে কেৱল স্বাভাৱিক হৈ থাকিবলৈ অভাৱনীয় শক্তি ব্যয় কৰে। # যদি জগতখন স্পষ্ট হ'লহেঁতেন, কলাৰ কোনো অস্তিত্ব নাথাকিলহেঁতেন। # সুখী হ’বলৈ হ’লে আমি আনৰ কথা বেছিকৈ চিন্তা কৰিব নালাগিব আৰু আনৰ সমস্যাৰ সৈতে বেছি জড়িত হ’ব নালাগিব।উক্তি সঞ্চয়ন, ৰাম চন্দ্ৰ ভূঞা, পৃ: নং, ৩৬, প্ৰকা: ৰীণা বৰা ভূঞা # জীৱনটো জীয়াই থকাৰ যোগ্য হয়নে নহয়, সেই কথা বিচাৰ কৰি চোৱাৰ অৰ্থই হ’ল, দৰ্শনৰ মৌলিক প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ দিবলৈ প্ৰায়াস কৰা।উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ১৪২, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # জীৱনত পাপ বুলি যদি কিবা এটা কথা থাকে, তেন্তে জীৱন সম্পৰ্কে হতাশ হোৱাটোক পাপ বুলি ক’ব নোৱাৰি। আচল পাপ হ’ল, জীৱনৰ বিপুল গৰিমা আৰু বৈভৱক অস্বীকাৰ কৰি আন এটা জীৱনৰ বাবে হামৰাও কাঢ়ি থকাটোহে।উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ১৮১, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # শেষ বিচাৰৰ দিনটোলৈ অপেক্ষা নকৰিবা। প্ৰত্যেকদিনে তোমাৰ বিচাৰ চলিব লাগিছে।উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ২২০, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # বুদ্ধিজীৱী হ’ল এনে এজন মানুহ, যাৰ মনটোৱে সদায় নিজৰ ওপৰত নজৰ ৰাখে।উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ২৩২, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # একমাত্ৰ মৃত্যুৰ বাহিৰে আপোনাৰ সকলো যুক্তি, আপোনাৰ আন্তৰিকতা, আপোনাৰ দুখ-কষ্টৰ ভয়াৱহতাৰ বিষয়ে মানুহে কেতিয়াও পতিয়ন নাযায়। গতিকে যেতিয়ালৈকে আপুনি জীয়াই আছে, তেতিয়ালৈকে আপোনাৰ পৰিস্থিতিটো সন্দেহজনক; কেৱল তেওঁলোকৰ সংশয়বাদিতাৰ ওপৰত আপোনাৰ অধিকাৰ আছে।পৃষ্ঠা ১০ *মহাসাগৰবোৰ আছে বুলি পুখুৰীয়েতো কোনোদিন চকুপানী টুকি থকা নাই মই কিয় সৰু বুলি। # স্বাধীনতাৰ ভাবটো ভাল৷ কিন্তু সেই ভাবটোৱেই জীৱনৰ নামান্তৰ নহয়৷ প্ৰেম শান্তি আদি স্থায়ী মূল্যবোৰৰ পোহৰতহে জীৱনৰ সাৰ্থক ৰূপ ফুটি উঠে আমাৰ চকুত৷ # এজন বন্ধুক ক্ষমা কৰাতকৈ এজন শত্ৰুক ক্ষমা কৰাতো অধিক সহজ। # সকলো উজ্জ্বল বস্তুই সোণ নহয়; প্ৰকৃত সত্যই জীৱনৰ উন্নতিৰ মূল। # ভুলকৈ জনাতকৈ একো নজনাই ভাল। # পাহাৰ বগাবলৈ হ'লে প্ৰথমে লাহে লাহে গতি কৰিব লাগিব। # সাফল্যক যদিহে আমি এটি উজ্জ্বল বহুৰঙী ফুল বুলি ধৰি লওঁ, তেন্তে তাৰ উৎস পৰিবহণহে যাৰ অবিহনে সেই ফুল কেতিয়াও ফুলি নুঠে। # সাধুতাৰ সমান ঐশ্বৰ্যশালী সম্পত্তি একো নাই। # অতি দুখীয়া মানুহৰ বাবে আশাই ঔষধ। # ডাঙৰ আৰু যথেষ্টসৎখ্যক ভুলৰ মাজেদি নহাকৈ কোনো এজন মানুহেই মহান তথা সফল হ’ব নোৱাৰে। # ঈশ্বৰকো যিজনে ছলনা কৰে তেৱেঁই ৰাজনীতিজ্ঞ৷ *প্ৰত্যেক মানুহৰ জীৱনৰ লক্ষ্য হোৱা উচিত এটা নহয়—দুটা। প্ৰথমটো লক্ষ্য হ’ল নিজৰ সহজাত প্ৰতিভা আৰু অভিৰুচিৰ লগত সঙ্গতি ৰাখি এখন কৰ্মক্ষেত্ৰ বাছি লৈ তাত কৃতকাৰ্য হ’বলৈ চেষ্টা কৰা। দ্বিতীয়টো লক্ষ্য হ’ল নিজৰ সুকুমাৰ হৃদয়-বৃত্তি আৰু নৈতিক চৰিত্ৰৰ উৎকৰ্ষ সাধন কৰি জীৱনত সুখ, শান্তি আৰু আনন্দ পাবলৈ চেষ্টা কৰা। আমাৰ যেনেকৈ খোজ কাঢ়িবলৈ দুখন ভৰি, কাম কৰিবলৈ দুখন হাত, চাবলৈ দুটা চকু আৰু শুনিবলৈ দুখন কাণ আছে, চিন্তা কৰিবলৈ মগজ আৰু অনুভৱ কৰিবলৈ হৃদয় আছে, ঠিক তেনেকৈ জীৱনটো সৰ্বাঙ্গসুন্দৰ কৰিবলৈকো আমাৰ দুটা লক্ষ্য থকা উচিত। *উচ্চাকাংক্ষা মাৰ গ’লে জীৱনটোৱে নীৰস হৈ পৰে৷ *দেখাত সৰল আৰু বিনম্ৰ লোকসকল সাধাৰণতে অতিশয় উচ্চাকাংক্ষী আৰু ঈৰ্ষাপৰায়ণ৷ *বহুত ক্ষেত্ৰত আমাৰ আকাংক্ষাবোৰ পূৰণ হ’লে আমি অসুখীহে হওঁ৷ *আনৰ দুখ-যন্ত্ৰণাৰ ওপৰত ভৰ নিদিয়াকৈ আৰোহণ কৰিব বিচৰা সকলো উচ্চাকাংক্ষাই আদৰণীয়৷ *এজন প্ৰকৃত মানুহক উচ্চাকাংক্ষাৰ যন্ত্ৰণাৰ পৰা ৰক্ষা, উদ্ধাৰ কৰে তেওঁৰ উচ্চাকাংক্ষাই৷ তেওঁৰ আকাংক্ষা ইমান উচ্চ হয় যে যশ-খ্যাতি-ধন-ঐশ্বৰ্য আৰু সামাজিক মান-মৰ্যাদা আদি একোৱেই তেওঁক সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰে৷ উপন্যাসখনৰ পটভূমি স্বাধীনতাৰ পৰৱৰ্তী কালৰ বিভাজনৰ পিছৰ ভাৰত। উপন্যাসখনে ১৮ মাহত চাৰিটা পৰিয়ালৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছে। শ্ৰীমতী ৰূপা মেহৰাৰ কনিষ্ঠ জীয়ৰি লতাৰ বিবাহৰ ববে "উপযুক্ত ল'ৰা" এজনৰ সন্ধান কৰাৰ প্ৰচেষ্টাৰ ওপৰত কাহিনীটো কেন্দ্ৰীভূত। লতা এগৰাকী ১৯ বছৰীয়া বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰী আৰু তেওঁ নিজৰ অনুশাসনকাৰী মাতৃ বা ভ্ৰাতৃ অৰুণৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হ'বলৈ অস্বীকাৰ কৰে। কাহিনীটো লতাৰ প্ৰেমিক কবীৰ, হৰেশ আৰু অমিতৰ মাজত বাছনি কৰিবলৈ বাধ্য হোৱাৰ বিষয়ত কেন্দ্ৰীত। *কেতিয়াবা মই যিবোৰ কথাৰ প্ৰতি কম গুৰুত্ব দিওঁ সেইবোৰৰ বিষয়েই আটাইতকৈ ভালকৈ লিখোঁ। # মোৰ বাবে যিকোনো সময়েই শুভ৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # নিজৰ মনক নিয়ন্ত্ৰিত কৰিব পাৰিলে আপুনি সমগ্ৰ পৃথিৱী শাসন কৰিব পাৰিব৷ ক’বলৈ গ’লে সূৰ্যই যেতিয়া নিজক নিয়ন্ত্ৰিত কৰে তেতিয়াহে ই উজ্জ্বল পোহৰৰ শক্তিশালী উৎস হৈছিল৷ শস্যলৈ ৰূপান্তৰ বা বিৱৰ্তন হোৱাৰ অনুশাসন লাভ কৰাৰ পিছতহে উদ্ভিদে আহাৰ যোগোৱা আৰম্ভ কৰিছিল৷ আমাৰ দেৱদূত আছে, জন্তু জানোৱাৰ আছে, আৰু আছে এক নিযুত দুৰ্বিনীত, সংগ্ৰামী মানৱ সন্তান৷ এই মানুহখিনিয়ে যেতিয়া দৰিদ্ৰতাৰ ওচৰত হাৰ নামানি নিজৰ অস্তিত্বক সন্মান কৰিবলৈ ধৰিব, তেতিয়া আমাৰ দেশ ভাৰতবৰ্ষই সকলোকে অতিক্ৰমি যাব৷ ডেচি এডেল ডেভিছ ২৫ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯০৪, লেইটন, ইণ্ডিয়ানা, আমেৰিকা – ৩১ মে ১৯৭৪, পাল'ছ ভাৰ্ডেছ এষ্টেটছ, কেলিফৰ্ণিয়া, আমেৰিকা) এগৰাকী আমেৰিকান পুষ্টিবিদ আৰু লেখিকা আছিল। # প্ৰতিদিনেই তুমি দুটা কামৰ যি কোনো এটা কৰি থাকাঃ হয় তুমি স্বাস্থ্য গঢ়া, অথবা তুমি শৰীৰৰ মাজত ৰোগ সৃষ্টি কৰি থাকা।সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই এণ্টনী ফিলিপছ ভান লিউৱেনহুক ২৪ অক্টোবৰ ১৬৩২ – ২৬ আগষ্ট ১৭২৩) ডাচ্চ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ সোণালী যুগৰ এজন ডাচ্চ ব্যৱসায়ী আৰু বিজ্ঞানী আছিল। তেওঁ বিজ্ঞানৰ এজন স্ব-শিক্ষিত ব্যক্তি আৰু তেওঁক সাধাৰণতে "মাইক্ৰ'বায়োলজীৰ পিতৃ" বুলি জনা যায়। তেওঁ প্ৰথম মাইক্ৰ'স্কোপিষ্ট আৰু মাইক্ৰ'বায়োলজিষ্টসকলৰ মাজৰ এজন। মাইক্ৰ'স্কোপীত তেওঁৰ অগ্ৰণী কৰ্মৰাজী আৰু বৈজ্ঞানিক অনুশাসন হিচাপে মাইক্ৰ'বায়োলজী স্থাপনৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে লিউৱেনহুক জনাজাত। # সংসাৰত যিজনে চিন থৈ যাব খোজে, তেওঁ দিনে ৰাতিয়ে কাম কৰিবই লাগিব। # সততাৰ একমাত্ৰ পুৰস্কাৰ হ'ল সততা, আনৰ বন্ধুত্ব লাভ কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল নিজে তেওঁৰ বন্ধু হোৱা। # সকলো মানুহে কয় ঈশ্বৰ সৰ্বব্যাপী; কিন্তু আমি ঈশ্বৰক বিচাৰি ফুৰোঁ এখন নিৰ্দিষ্ট ঠাইত।ক্ৰিষ্টি ব্ৰাউন আৰু মই, জুলী বৰুৱা # মানুহৰ বাবে মানুহতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় আৰু একো নাই।সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই # বিজ্ঞান হৈছে এক অৱকল সমীকৰণ। ধৰ্ম হৈছে এটা সীমাৰ চৰ্ত। এৰিক টেম্পল বেল ৭ ফেব্ৰুৱাৰী ১৮৮৩ ২১ ডিচেম্বৰ ১৯৬০) আছিল এগৰাকী ব্ৰিটিছ গণিতজ্ঞ তথা কল্পবিজ্ঞান লেখক। স্পষ্ট" শব্দটোৱেই হৈছে গণিতৰ আটাইতকৈ বিপদজনক শব্দ। # মানুহে তেওঁৰ আজৰি সময়খিনি জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ চৰ্চাৰ কাৰণে উচৰ্গা কৰা উচিত। # জীয়াই থকাটোৱেই একমাত্ৰ উদ্দেশ্য নহয়। ভালদৰে জীয়াই থকাটোহে জীৱনৰ সাৰ কথা। # যিসকলে আমাক মৰণশীল বুলি ভাবিবলৈ কয়, তালৈ আমি মন কৰা অনুচিত৷ আমি যিমান দূৰ পাৰোঁ নিজক অমৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত৷ আৰু তাৰবাবে আমাৰ শ্ৰেষ্ঠ নীতিৰ লগত খাপ খোৱা জীৱন নিৰ্বাহৰ বাবে সকলো কাম কৰিবলৈ যত্ন কৰা উচিত৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # আইন অনুভূতিৰ পৰা মুক্ত আৰু যুক্তিৰ ভেটিত প্ৰতিষ্ঠিত৷মহৎ লোকৰ অমৃত বাণী, সম্পাদনা:জয়চন্দ্ৰ চক্ৰৱৰ্তী, পৃ. ৩ # মানুহে যেতিয়া দুটা পথৰ ভিতৰত যিকোনো এটাক বাছি ল’ব লগা হয় তেতিয়া সেই বাছনিৰ মাজেদি আচলতে ফুটি উঠে তেওঁৰ নিজৰ চৰিত্ৰ৷ # খং যেতিয়া উঠে, তেতিয়া সদায় ফলাফললৈ মনত ৰাখিব। # জ্ঞানী মানুহ তিনিটা বিষয়ত সদা সতৰ্ক, যৌৱন কালত লালসাৰ প্ৰতি, দেহত শক্তি থকাৰ সময়ত কাজিয়া পেচালৰ প্ৰতি আৰু বুঢ়া কালত লোভৰ প্ৰতি৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # সংসাৰত ভাল আৰু বেয়া দুয়োটাই আছে- বেয়াটো এৰি ভালটো গ্ৰহণ কৰিলেই শিক্ষাৰ পথ সুগম হয়৷ * কবিতা হ'ল ছন্দোবদ্ধ ৰচনা। * কবিতা হ'ল যুক্তিবুদ্ধিক কল্পনাৰে দীপ্ত কৰি সত্যৰ লগত আনন্দৰ সমন্বয় সাধনৰ কলা। *কবিতা হ'ল শব্দ প্ৰয়োগৰ এক পদ্ধতি য'ত কল্পনাৰ ওপৰত এটা মায়াজাল ৰচনা কৰা হয়। # যি সকলো মানুহকে সমানভাৱে দেখে, তেৱেঁই ধৰ্মপৰায়ণ৷ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ, ড° দিলীপ দত্ত, পৃ, নং, ১৩৯ ref> # আমাৰ নিজৰ ভিতৰত কৰা জাতৰ অহংকাৰ আৰু বিদেশীৰ ওচৰত ভয়ত বিহ্বল হৈ কুকুৰৰ দৰে লেউ সেউ হোৱা স্বভাৱটি গুচিলেই আমি মানুহ হ’ব পাৰোঁ৷এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী, উমেশ চেতিয়া # যি মানুহে দৰ্শন শাস্ত্ৰ নপঢ়ে তেওঁৰ আচলতে একোৱেই পঢ়া হোৱা নাই৷ তেওঁ জন্তুৰ দৰে পৃথিৱীত মিছাকৈয়ে ভাৰ লৈ থাকিবলৈ আহিছে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১৪২, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # সাহিত্যিকসকল যে প্ৰায়েই দৰিদ্ৰ তাক অনেক দেশেই প্ৰমাণ কৰে, কিন্তু দেশৰ মংগলসাধক সাহিত্যিকসকলেই জাতি গঠন কৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং: ৩৫৩, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # প্ৰকৃতিৰ নিয়মেই হৈছে, সামঞ্জস্য, সকলো সমান হৈ থাকিব লাগে৷ গছ বাঢ়ি লগৰ গছবোৰতকৈ ওখ হ’লেও তাক বতাহে ভাঙি পেলায়৷কামত কৃতিত্ব লভিবৰ সংকেত, বেজবৰুৱা ৰচনাৱলী, নগেন শইকীয়া (সম্পাদিত বনলতা, ডিব্ৰুগড়, ২০১০, ষষ্ঠ খণ্ড, পৃষ্ঠা ১৪২-১৫৫ # বিশ্বাসৰ পাত্ৰ হ’বলৈ সদায় লক্ষ্য ৰাখিবা। # সকলো কামতে পৰিকল্পনাহে আচল কথা৷ সুস্থিৰ পৰিকল্পনা অবিহনে শক্তি, অৰ্থ সকলো অথলে যায়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # নিৰ্দোষিতা সকলো আনন্দ আৰু সুখৰ মূল৷ # জীৱনৰ সময় বৰ কম৷ পঢ়িলে ভাল কিতাপ পঢ়িবা আৰু লিখিবা৷অমৃত বাণী, সংগ্ৰাহক: চন্দ্ৰোপল বৰা, ১ আগষ্ট ২০১৪ # সামাজিক আৰু জাতীয় অভিজ্ঞতা, গোটেই জীৱন অভিজ্ঞতা ব্যাপক, বিস্তীৰ্ণ আৰু বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ হ'লেহে আহল-বহল সাহিত্যৰ সৃষ্টি আৰু বিকাশ হয়৷সোণসেৰীয়া কথা, সংগ্ৰাহক: দেৱেন শইকীয়া,মিছিছিপি প্ৰকাশন, নৱেম্বৰ ২০১২ # সাহিত্যহীন সমাজ পঙ্গু আৰু বৰ্বৰ আৰু সমাজৰ লগত সম্পৰ্ক নথকা সাহিত্য ক্ষীণ আৰু দুৰ্বল৷সোণসেৰীয়া কথা, সংগ্ৰাহক: দেৱেন শইকীয়া,মিছিছিপি প্ৰকাশন, নৱেম্বৰ ২০১২ # বাস্তৱতে মানসিক, আধ্যাত্মিক, সামাজিক, ৰাজনৈতিক,ব্যক্তিগত-এনে কোনো অভিজ্ঞতা নাই যি সাহিত্যৰ অন্তৰঙ্গ হোৱা নাই৷ সপোনৰ ছঁয়াময়া অভিজ্ঞতাৰও সাহিত্যৰ আকৰ্ষণ শক্তিৰ বশ হৈছে৷সোণসেৰীয়া কথা, সংগ্ৰাহক: দেৱেন শইকীয়া,মিছিছিপি প্ৰকাশন, নৱেম্বৰ ২০১২ # তোমালোকে ইজনে সিজনৰ ধন-সম্পদ অন্যায়ভাৱে আত্মসাৎ নকৰিবা আৰু তাক বিচাৰকৰ ওচৰত এই উদ্দেশ্যেও উপস্থাপন নকৰিবা যে¸ তোমালোকে আনৰ সম্পত্তিৰ কিছু অংশ ইচ্ছা কৰি অন্যায়ভাৱে ভক্ষণ কৰাৰ সুযোগ পোৱা। (কোৰআন ছুৰা নং ২ঃ আয়াত নং ১৮৮)কোৰআন বােধ পৱিত্ৰ কোৰআনৰ অসমীয়া অনুবাদ # তোমালোকে যদি প্ৰকাশ্যভাৱে দান-দক্ষীণা কৰা তেন্তে এয়া ভাল। আৰু যদি গোপনে অভাৱগ্ৰস্তলোকক দান কৰা, তেন্তে এয়া তোমালোকৰ বাবে অতি উত্তম। এই নীতি মানি চলিলে তোমালোকৰ বহু পাপ মোচন হব। (২ঃ২৭১) # আল্লাহে সুতক মঙ্গলহীন কৰিছে আৰু দান-দক্ষীণাত মঙ্গল বৃদ্ধি কৰিছে। আল্লাহে কোনো অকৃতজ্ঞ আৰু দুষ্কাৰ্যকাৰীক ভাল নাপায়। (২ঃ২৭৬) # হে মুমিনসকল! তোমালোকে আল্লাহক ভয় কৰা আৰু ধৰুৱাৰ পৰা যি সুত পাবলৈ আছে সেইটো এৰি দিয়া যদি তোমালোক মুমিন হোৱা। কিন্তু যদি তোমালোকে এনে নকৰা, তেনেহলে সাৱধান আল্লাহ আৰু তেওঁৰ ৰাছুলৰ পৰা তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধৰ ঘোষণা আছে, আৰু যদি তোমালোকে তাওবা কৰা (অনুতাপ কৰি সুত খাবলৈ এৰি দিয়া) তেনেহলে তোমালোকৰ মূলধনখিনি ঘুৰাই লবলৈ তোমালোকৰ অধিকাৰ আছে। তোমালোকে অন্যায় নকৰিবা আৰু তোমালোকৰ ওপৰতো অন্যায় কৰা নহ’ব। (২ঃ২৭৮-২৭৯) # মাউৰাসকলক তোমালোকে সিহঁতৰ ধন-সম্পদ ঘুৰাই দিয়া¸ তোমালোকে উৎকৃষ্ট বস্তুৰ লগত নিকৃষ্ট বস্তু সলনি নকৰিবা। তোমালোকে নিজ সম্পদৰ লগত সিহঁতৰ সম্পদ মিলাই গ্ৰাস নকৰিবা। নিশ্চয় এইটো মহাপাপ। (৪ঃ২) # যিসকলে মাউৰা লৰা-ছোৱালীসকলৰ ধন-সম্পত্তি অন্যায়ভাৱে গ্ৰাস কৰে, দৰাচলতে সিহঁতে নিজ পেটত অগ্নি ভৰাই লয় অনতিপলমে সিহঁত জাহান্নামৰ প্ৰজ্জ্বলিত জুইত প্ৰৱেশ কৰিব। (৪ঃ১০) Selected Verses of the Holy Quran in Assamese Al Islam * সভ্য মানুহে যিকোনো বিষয়ে কথা পাতিব পাৰে৷ তেওঁলোকৰ বাবে নিষিদ্ধ বিষয় বুলিবলৈ একো নাই৷ * মোৰ নান্দনিক আৱেগৰ মাত্ৰা বৰ্ণনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিম। এইটোৱেই সমালোচনাৰ কাৰ্য্য বুলি মই বিশ্বাস কৰোঁ। * ক'ব পাৰি যে "সূচক ৰূপ" হৈছে সেই ৰূপ যাৰ আঁৰত আমি চূড়ান্ত বাস্তৱতাৰ ভাও ধৰি লওঁ। * এজন ভাল শিল্পীয়ে মোক দিয়া "শিল্প"ৰ এটা বৰ্ণনা হ'ল তেওঁ এখন চিত্ৰত যিটো প্ৰকাশ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল সেয়া হৈছে "ৰূপৰ এক আবেগিক চিন্তা"। খলিল জিব্ৰান ৬ জানুৱাৰী ১৮৮৩ – ১০ এপ্ৰিল ১৯৩১) আছিল এগৰাকী লেবানন-আমেৰিকান লেখক, কবি আৰু দৃশ্যকলা শিল্পী। * আপোনাৰ দৈনন্দিন জীৱনেই আপোনাৰ মন্দিৰ আৰু আপোনাৰ ধৰ্ম।{{cn}} * স্বাধীনতা বিহীন জীৱন আত্মা বিহীন শৰীৰৰ দৰে।{{cn}} * সুন্দৰ ঠাইলৈ ভ্ৰমণ কৰিবা, কিন্তু কাকো নক’বা৷ প্ৰকৃত প্ৰেমক বুকুত ধাৰণ কৰিবা, কিন্তু আনক নজনাবা৷ সুখেৰে জীয়াই থাকিবা, কিন্তু গোপনে ৰাখিবা৷ কাৰণ মানুহে সুন্দৰ বস্তু ধ্বংস কৰি পেলায়৷{{cn}} * বন্ধুত্ব হ’ল প্ৰয়োজনৰ সমিধান৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২১৩, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ * এদিন তুমি মোক সুধিবা কোনটো বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ? মোৰ জীৱন নে তোমাৰ? মই মোৰ বুলি ক’ম আৰু তুমি মোৰ জীৱন তুমিয়েই বুলি নাজানি আঁতৰি যাবা।{{Cn}} * যদি আপুনি কাৰোবাক ভাল পায়, তেন্তে তেওঁক যাবলৈ দিয়ক, কাৰণ তেওঁ ঘূৰি আহিলে গম পাব যে তেওঁ সদায় আপোনাৰ আছিল। যদি নাহে, তেন্তে গম পাব যে তেওঁ কেতিয়াও আপোনাৰ নাছিলেই৷{{Cn}} * কাৰোবাৰ প্ৰতি যৌৱনসুলভ দুৰ্বলতা হ’বলৈ এমিনিট সময় লাগে, কাৰোবাক ভাল পাবলৈ এঘণ্টা সময় লাগে, আৰু কাৰোবাৰ প্ৰেমত পৰিবলৈ এদিন লাগে কিন্তু কাৰোবাক পাহৰিবলৈ আজীৱন লাগে।{{Cn}} * আপুনি হয়তো পাহৰিব পাৰে আপুনি কাৰ লগত হাঁহিছিল, কিন্তু কাৰ লগত কান্দিছিল আপুনি কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰে।{{Cn}} * এজন ব্যক্তিৰ হৃদয় আৰু মন বুজিবলৈ হ’লে তেওঁ ইতিমধ্যে কি অৰ্জন কৰিছে তাক নহয়, তেওঁ কি আকাংক্ষা কৰিছে তাক চাব লাগে।{{Cn}} * বন্ধুত্বৰ সকলো ভাবনা, ইচ্ছা আৰু আশা নীৰৱে আৰু অঘিষিত আনন্দেৰে উদ্ভৱ হয় আৰু সমানে ভাগ হয়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২১৪, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ * আত্মানুভূতি গভীৰ কৰাৰ বাহিৰে বন্ধুত্বৰ আন একো উদ্দেশ্য থাকিব নালাগে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২১৩, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ * বন্ধুত্ব সদায়েই এটা মিঠা দায়িত্ব, কিন্তু সুযোগ নহয়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২১৩, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ * এদিন গধূলি পৰত নীল নদীৰ এটা ঘঁৰিয়াল আৰু এটা হায়েনাৰ ভেটাভেটি হ’ল৷ হায়েনাই ঘঁৰিয়ালক সুধিলে, কি খবৰ বন্ধু ভালনে? ঘঁৰিয়ালে ক’লে, “ভাল ক’ত হ’ব বন্ধু? মই যেতিয়া শৰীৰত অসহ্য যন্ত্ৰণা লৈ কান্দো, তেতিয়া মানুহে কয়, ঘঁৰিয়ালৰ চকুপানী৷’’ তোমাৰ ভালনে মোৰ সেই একেই সমস্যা বন্ধু হায়েনাই উত্তৰ দিলে প্ৰকৃতিৰ অপৰূপ সৌন্দৰ্য দেখি মই যেতিয়া আনন্দত হাঁহো, তেতিয়াও মানুহে কয়, “হায়েনাৰ হাঁহি৷’’উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২১৩, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ * দুজনৰ মাজত বন্ধুত্ব হ’ল প্ৰেমেৰে সিঁচা আৰু কৃতজ্ঞতাৰে খেতি চপোৱা পথাৰ৷ এজন আহাৰ, আনজন জুহাল৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২১৩; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ * মানুহৰ জীৱনক ইতিহাস সমৃদ্ধ কৰিব পৰা জ্ঞান অন্বেষণৰ অন্যতম আধাৰ হ’ল, পৱিত্ৰ মন৷শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ দৰ্শনত ’মন’ৰ ধাৰণা, ড° সোণালী বৰা হাজৰিকা, কল্পতৰু, একশৰণ ভাগৱতী সমাজ, নগাঁও, ২০২২ * কৰ্মবিমুখ হোৱা মানে তোমালোক পৃথিৱীৰ ঋতুবিলাকৰ লগত অচিনাকী হোৱা, আৰু ৰাজোচিত গৰিমাৰে আগবঢ়া জীৱনৰ শোভাযাত্ৰাৰ লগত খোজ নিমিলোৱা, আৰু অসীমৰ ওচৰত গৌৰৱেৰে আত্মসমৰ্পণ কৰাৰ পৰা বঞ্চিত হোৱা। # নিজৰ পক্ষত থিয় হ'ব নোৱাৰা ল'ৰা এজন একোৰে ওচৰত থিয় দিব নোৱাৰা মানুহ হৈ পৰে৷ # কিছুমান কাহিনী কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাথাকে৷ # শিশুসকল ৰং কৰা কিতাপ নহয়। আপুনি সিহঁতক আপোনাৰ প্ৰিয় ৰঙেৰে বোলাব নোৱাৰে। # এতিয়া মোল্লাই যিয়েই শিক্ষা নিদিয়ক কিয়, পাপ মাত্ৰ এটাই, মাত্ৰ এটা। আৰু সেয়া হ'ল চুৰিকাৰ্য। প্ৰতিটো পাপেই চুৰিকাৰ্যৰ এক ভিন্ন ৰূপহে। # এইটো এতিয়াই শিকি লোৱা আৰু ভালদৰে শিকি লোৱা। যিদৰে এডাল কম্পাছে সদায় উত্তৰ দিশলৈ মুখ কৰি থাকে, তেনেদৰে এজন পুৰুষৰ অভিযোগকাৰী আঙুলিয়ে সদায় নাৰীৰ ফালে মুখ কৰি থাকে। সেইটো সদায় মনত ৰাখিবা, মাৰিয়াম। # এখন সমাজৰ নাৰী অশিক্ষিত হ'লে সফলতাৰ কোনো সম্ভাৱনা নাই, লেইলা। কোনো সুযোগেই নাই। # বিবাহে ৰৈ থাকিব পাৰে, শিক্ষাই নোৱাৰে। # এজন ব্যক্তিয়ে সন্মুখীন হ'বলগীয়া সকলো কষ্টৰ ভিতৰত কোনোটোৱেই অপেক্ষাৰ সাধাৰণ কাৰ্য্যতকৈ বেছি শাস্তিদায়ক নহয়। # আপুনি বতাহক নিজৰ গোপন কথা কওক, কিন্তু গছবোৰক কোৱাৰ বাবে তাক দোষ নিদিব। # চীনাসকলে কয় যে এদিনৰ বাবে চাহৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাতকৈ তিনিদিন খাদ্যৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাই ভাল৷ গহ্বৰ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া]]ৰদ্বাৰা ৰচিত অসমীয়া ভাষাৰ এখন গল্প সংকলন। ১৯৯৬ চনত প্ৰকাশ পোৱা সংকলনখনিত গল্পকাৰে ১৯৬২ চনৰপৰা ১৯৬৯ চনৰ ভিতৰত ৰচনা কৰা এঘাৰটা গল্প সন্নিৱিষ্ট কৰা হৈছে। সংকলনখনিৰ প্ৰকাশক জ্যোতি প্ৰকাশন''। *ধোবাক দিলে কাপোৰ সোনকালে ফাটে। নেফাটিব কিয়? ধোবা-এচাৰা দিয়া কামটো চাগৈ এই ধোবাবিলাকেই কৰে।দীঘ নিকায়, স্ত্ৰোত্ৰ ১, শ্লোক ৫ # ক্ৰোধক প্ৰেমেৰে, বেয়াক ভালেৰে, নীচতাক উদাৰতাৰে আৰু মিথ্যাক সত্যৰে জয় কৰক।খুদক নিকায় (ধমপদ অধ্যায় ১৭, শ্লোক ২২৩ # আনৰ দোষ-গুণ বা আনে কি কৰিলে, কি নকৰিলে, তালৈ চকু নিদি, নিজে কি কৰিছে বা কৰা নাই তালৈহে চকু দিয়া উচিত। # অতীতৰ অনুশোচনা, ভৱিষ্যতৰ দুশ্চিন্তা এৰি বৰ্তমানটো যাপন কৰা। # কোনোবাই তোমাক তিৰস্কাৰ কৰিলেও ক্ৰোধিত নহ'বা। ধৈৰ্য সহকাৰে শুনি যাবা। কাৰণ তিৰস্কাৰ কৰা জনৰ কথাৰ মাজত সত্যতাও থাকিব পাৰে। ক্ৰোধিত হ’লে সেই সত্য জনাৰ পৰা বঞ্চিত হ’বা।মহৎ লোকৰ অমৃত বাণী, সম্পাদনা:জয়চন্দ্ৰ চক্ৰৱৰ্তী, পৃ. ১ # আচৰণ হ'ল এখন দাপোণ,তাত মানুহৰ ৰূপটো প্ৰতিবিম্বিত হৈ উঠে।নিয়মীয়া বাৰ্তা, ১৮ মে',২০২১ # মানুহৰ প্ৰতিভাৰ বিকাশ হয় নিৰ্জনতাত; কিন্তু চৰিত্ৰ গঠন হয় মানুহৰ হেঁচা-ঠেলাৰ মাজত।নিয়মীয়া বাৰ্তা, ২১ মে ২০২১ # কোনোবা মানুহ যেতিয়া আমাৰ ওচৰলৈ আলহী হৈ আহে, আমি তেওঁক ভালকৈ জানিব নোৱাৰো, তেওঁৰ আচল স্বৰূপটো জানিবলৈ হ’লে আমি তেওঁৰ ওচৰলৈ যাব লাগিব৷ উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ৩৭, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # যেনে মানুহ তেনে ঈশ্বৰ, সেইকাৰণেই ঈশ্বৰ পৰিহাসৰ বস্তু হৈ পৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ৪৯ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # মুখৰ কথা ভাল, কিন্তু সবাতোকৈ ভাল নহয়৷ শ্ৰেষ্ঠক কথাৰে বুজাব নোৱাৰি৷ আমি যি ভাব মনত লৈ কাম কৰো সেয়ে হৈছে আচল কথা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ৬১ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # এজন কবিয়ে প্ৰকৃততে যদি তেওঁ কবি হয় কেতিয়াও কোনো নশ্বৰ মানুহক তোষামোদ কৰি কবিতা নিলিখে, তেওঁ সাধাৰণ বা অসাধাৰণ, সম্ৰাট বা অঘৰী যিয়েই নহওক কিয়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং;৬৫ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # জ্ঞানগৰ্ভ কথাসমূহ ইতিমধ্যে হেজাৰজনৰ মনত উদ্ৰেক হৈছে, কিন্তু সেই চিন্তাসমূহক আমাৰ নিজৰ কৰি ল’বলৈ আন্তৰিকতাৰে আকৌ এবাৰ ভাবিব লাগিব, যাতে সেইবোৰ আমাৰ ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতাৰ মাজত সোমাই পৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ১০৭ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # সংসাৰ ধুমুহাতে গঠিত হয় চৰিত্ৰ৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ১১১ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # যিকোনো এটা কাম কৰাৰ সপক্ষে বা বিপক্ষে হাজাৰটা যুক্তি থাকিব পাৰে৷ তৰ্কৰ নিপুণতা ফুটি উঠিব দুয়োটা পক্ষৰ যুক্তিবোৰ ভালকৈ উপস্থাপন কৰিবলৈ জনাৰ মাজত, কিন্তু জীৱনৰ নিপুণতা ফুটি উঠিব সেই যুক্তিবোৰৰ নিৰান্নব্বৈ শতাংশকেই নাকচ কৰিব পৰাৰ মাজত৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ১২৮ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # তিৰোতাৰ লগত সামাজিক সম্পৰ্কই হ’ল সদাচাৰৰ মূলমন্ত্ৰ৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ১৩৯ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # যি মানুহে নিজকে শাসন কৰিব নোৱাৰে, তেওঁ চিৰকাল দাস হৈ ৰ’ব। # আৰ্চীখনলৈ চকু পকাই নাচাবাচোন! বেচেৰা আৰ্চীখনে তোমাৰ কি জগৰ লগালে? # মানুহৰ প্ৰতিভা বিকশিত হয় নিৰ্জনতাত, কিন্তু চৰিত্ৰ গঠিত হয় জনতাৰ হেঁচা-ঠেলাৰ মাজত। # পৃথিৱীৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নৰখাকৈ জীয়াই থকাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উপায় হ’ল শিল্প-কলা; পৃথিৱীৰ লগত ঘনিষ্ঠতম সম্পৰ্ক স্থাপন কৰাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উপায় হ’ল শিল্প-কলা। # “আমাৰ উদ্যেশ্য কি অনেকেই সুধিব৷ সম্প্ৰতি ইয়াকে ক’লেই হ’ব যে আমাৰ কাৰ্য্য দেখি আমাক সকলোৱে বুজিব পাৰিব৷ আমাৰ কামটি বুজিব নোৱাৰা সাঁথৰ নহয়৷ ৰাজনীতি আমাৰ ’ৰাজ্য’ৰ বাহিৰ৷ এই পৰাধীন দেশত ’প্ৰজানীতি’হে ধৰিবলগীয়া৷ সাহিত্য, বিজ্ঞান,সমাজ ইত্যাদি আমাৰ আলোচনাৰ বিষয়৷ এইবিলাক সাধ্যমতে বুজিবলৈ আৰু প্ৰকাশ কৰিবলৈ যত্ন কৰিম৷ বাদ-প্ৰতিবাদ আমি আদৰেৰে আমাৰ কোলাত ঠাই দিম৷ সেইবুলি ব্যক্তিগত নিন্দাক ওচৰ চাপিবলৈ নিদিওঁ, ভাষালৈ আমাৰ বিশেষ চকু থাকিব৷ অসমৰ আটাইশ্ৰেণীৰ মানুহে যাতে আমাক মৰম কৰে, তালৈ আমি যত্ন কৰিম৷ নকৈ উঠি অহা অসমৰ নিমিত্তে আমাৰ আটাই শক্তি ব্যয় কৰিম৷ এই পিছপৰি থকা আন্ধাৰ দেশলৈ অলপ জোনাক সুমুৱাব নোৱাৰিলেও যদি নিজে নিজেও যত্নৰ ফিৰিঙতিৰ পোহৰত বাট পাওঁ তেনে আমাৰ শক্তিৰ মিছা ব্যয় হোৱা নাই বুলি ভাবিম৷’’(জোনাকী, প্ৰথম সংখ্যা, মাঘ ১৮১০ শকাব্দ)চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা, পৃ: নং,৩৭; আনন্দ বৰমুদৈ # মানুহৰ জন্ম সাৰ্থক হৈ উঠিব যদিহে মানুহে মানুহক মৰমৰ চকুৰে চায়৷মহৎ লোকৰ বাণী, কলংপাৰ, পৃ:নং; ৮, ১৪ ছেপ্তেম্বৰ, ২০২২ ref> # গ্ৰেপ্তাৰৰ সম্ভাৱনাৰ কথা নজনাকৈ আন্দোলন কৰিবলৈ অহা নাই৷স্বাধীনতা সংগ্ৰামত চন্দ্ৰপ্ৰভা, অঞ্জলি শৰ্মা, সাতসৰী, ছেপ্তেম্বৰ ২০১০, পৃ:নং; ৮৮ # আপোনালোকে উত্তৰ পুৰুষৰ বাবে কিবা এটা উপহাৰ এৰি থৈ যোৱাৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰক, দেশৰ স্বাধীনতাই ভৱিষ্যতৰ পুৰুষৰ বাবে আপোনালোকৰ উপহাৰ হওক৷ (কংগ্ৰেছৰ স্বেচ্ছাসেৱকক উদ্দেশ্যি কোৱা)স্বাধীনতা সংগ্ৰামত চন্দ্ৰপ্ৰভা, অঞ্জলি শৰ্মা, সাতসৰী, ছেপ্তেম্বৰ ২০১০, পৃ:নং; ৮৭ ১৯৮৮ চনত প্ৰকাশিত তেওঁৰ চতুৰ্থখন উপন্যাস দ্য ছেটানিক ভাৰ্চেছ বিশ্বজুৰি এক বৃহৎ পৰিমাণৰ বিতৰ্কৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰে। কিতাপখন প্ৰকাশ হোৱাৰ পিছত, কেইবাখনো দেশৰ মুছলমানসকলে প্ৰতিবাদ কৰিছিল যি কেতিয়াবা হিংসাত্মক হৈ পৰিছিল। তেওঁক মৃত্যুৰ ভাবুকিও দিয়া হৈছিল। ইৰাণৰ মুখ্য ধৰ্মীয় নেতা আয়াতুল্লাহ ৰুহুল্লা খোমেনীয়ে কিতাপখন লিখাৰ বাবে ১৯৮৯ চনৰ ১৪ ফেব্ৰুৱাৰীত তেওঁৰ বিৰুদ্ধে মৃত্যুদণ্ডৰ ফতোৱা জাৰি কৰিছিল। *মানুহ কৰ্মৰ দ্বাৰাহে মহান হয়, জন্মৰ দ্বাৰা নহয়।{{cn}} *শিক্ষাৰ অৰ্থ হ’ল দেশৰ বাবে ব্যক্তিক প্ৰশিক্ষণ দিয়া আৰু জাতিক ভাল পাবলৈ শিকোৱা৷{{cn}} **অনুবাদ: ভাগ্যৰ ভৰষাত থকাসকলৰ কেতিয়াও কাৰ্যসিদ্ধি নহয়।মহৎ লোকৰ বাণী, অপূৰ্ব তালুকদাৰ, নিষ্ঠা প্ৰকাশন, ২০১৬,পৃ: নং; ৫৩ * এই মহান দৃশ্যবোৰত প্ৰশংসাৰ ব্যক্তিগত বস্তুবোৰ নিৰ্দিষ্ট কৰাটো সহজ; কিন্তু মনক পূৰ্ণ আৰু উন্নীত কৰা বিস্ময়, বিস্ময়, ভক্তিৰ উচ্চ অনুভূতিৰ বিষয়ে পৰ্যাপ্ত ধাৰণা দিয়াটো সম্ভৱ নহয়। chapter II Rio de Janeiro 18 April 1832, page 29 * সম্ভৱতঃ জীয়াই থাকিব পৰাতকৈ প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ যিমান বেছি ব্যক্তিৰ জন্ম হয়; আৰু যিহেতু, ফলস্বৰূপে, অস্তিত্বৰ বাবে সঘনাই পুনৰাবৃত্তিমূলক সংগ্ৰাম চলি থাকে, গতিকে ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে যিকোনো সত্তা, জীৱনৰ জটিল আৰু কেতিয়াবা ভিন্ন পৰিস্থিতিত, নিজৰ বাবে লাভজনক যিকোনো ধৰণে যিমানেই সামান্য ভিন্ন নহওক কিয়, জীয়াই থকাৰ সম্ভাৱনা বেছি হ’ব, আৰু এইদৰে স্বাভাৱিকতে নিৰ্বাচিত কৰা হ’ব। উত্তৰাধিকাৰৰ শক্তিশালী নীতিৰ পৰা যিকোনো নিৰ্বাচিত জাতেই নিজৰ নতুন আৰু পৰিৱৰ্তিত ৰূপটো প্ৰচাৰ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকিব।"Introduction page 5,On the Origin of Species (1859 ref> * মই এইটো ধাৰণা কৰা উচিত যে মই অস্তিত্বৰ বাবে সংগ্ৰাম শব্দটো বৃহৎ আৰু ৰূপক অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰো, য’ত এটা সত্তাৰ আন এটা সত্তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতাও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে, আৰু ইয়াত কেৱল ব্যক্তিজনৰ জীৱনটোৱেই নহয়, বংশধৰ এৰি যোৱাৰ সফলতাও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে (যিটো অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ)।chapter III Struggle For Existence page 62,On the Origin of Species (1859 ref> * মই ভিত্তি স্থাপন কৰিব লাগিব, যে প্ৰাথমিক মানসিক শক্তিৰ উৎপত্তিৰ লগত মোৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই, জীৱনৰ উৎপত্তিৰ লগত মোৰ যিমান সম্পৰ্ক আছে। আমি কেৱল প্ৰবৃত্তিৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু একেটা শ্ৰেণীৰ ভিতৰত থকা জীৱ-জন্তুৰ অন্যান্য মানসিক গুণৰ প্ৰতিহে চিন্তিত। chapter VII Instinct page 207,On the Origin of Species (1859 ref> * প্ৰায়ে আৰু আত্মবিশ্বাসেৰে কোৱা হৈছে, যে মানুহৰ উৎপত্তি কেতিয়াও জানিব নোৱাৰি: কিন্তু অজ্ঞানতাই জ্ঞানতকৈ অধিক সঘনাই আত্মবিশ্বাসৰ জন্ম দিয়ে: যিসকলে কম জানে, আৰু বহুত জনাসকলে নহয়, তেওঁলোকেহে ইমান ইতিবাচকভাৱে দাবী কৰে যে এই বা সেই সমস্যাটোৱেই হ’ব কেতিয়াও বিজ্ঞানৰ দ্বাৰা সমাধান নহয়। volume I Introduction page 3,The Descent of Man (1871 ref> * আমি আমাৰ নৈতিক সংস্কৃতিৰ উচ্চতৰ স্তৰত তেতিয়াই উপনীত হওঁ, যেতিয়া আমি এটা কথা বুজি পাওঁ যে আমি আমাৰ চিন্তাক নিয়ন্ত্ৰণ কৰা উচিত৷মহৎ লোকৰ বাণী, অপূৰ্ব তালুকদাৰ, নিষ্ঠা প্ৰকাশন, ২০১৬,পৃ: নং; ৬০ ঔপন্যাসিকৰ লগতে ভগত এজন স্তম্ভ লেখক। তেওঁৰ প্ৰধানতঃ কেৰিয়াৰ, যুবশক্তি, আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় উন্নয়নক উদ্দেশ্য কৰি লিখা নিবন্ধসমূহ হিন্দী আৰু ইংৰাজী ভাষাৰ বাতৰি কাকতত নিয়মীয়াকৈ প্ৰকাশ পায়। এনে কেইখনমান উল্লেখযোগ্য কাকত হৈছে দ্য গাৰডিয়ান, টাইম্ছ অফ ইণ্ডিয়া, দৈনিক ভাস্কৰ আদি। ভগত এজন প্ৰেৰণাদায়ী বক্তাও। তেওঁ বহুদেশীয় প্ৰতিষ্ঠান আৰু অন্য অনুষ্ঠানবোৰত তেওঁৰ বক্তিতা প্ৰদান কৰে। ভগতে সম্পূৰ্ণ সময় লেখাত মনোনিবেশ কৰাৰ উদ্দেশ্যে ২০০৯ চনত তেওঁৰ আন্তৰাষ্ট্ৰীয় বেংকিংৰ চাকৰি এৰি দিয়ে। ২০০৮ চনত দা নিউয়ৰ্ক টাইমছে ভগতক "ভাৰতৰ ইতিহাসৰ সৰ্বাধিক বিক্ৰীপ্ৰাপ্ত ইংৰাজী ভাষাৰ ঔপন্যাসিক" ৰূপে মত প্ৰদান কৰে। টাইম আলোচনীয়ে এখেতক ২০১০ চনৰ বিশ্বৰ ১০০ সৰ্বাধিক প্ৰভাৱশালী ব্যক্তিৰ মাজত স্থান দিয়ে। ভগতে জানুৱাৰী ২০১১ৰ আৰম্ভণিত তেওঁৰ নিবন্ধৰ জৰিয়তে আন্না হাজাৰে]]ৰ জন লোকপাল বিলৰ সপক্ষে মত প্ৰকাশ কৰে। * আপোনাৰ পিতৃ-মাতৃক আপুনি কিবা এটাত ব্যৰ্থ হোৱা বুলি কোৱাটো প্ৰকৃত ব্যৰ্থতাতকৈ কঠিন৷Revolution 2020, Page 32 * ঈৰ্ষাৰ আৱেগ যথেষ্ট উপভোগ্য। *মানুহে সাফল্যৰ জৰিয়তে সফল হয় বুলি ভবাটো ভুল। বেছিভাগ সময়তে বিফলতাৰ পৰাহে সাফল্য আহে। বিফলতাই যি শিকায়; অনুশাসন, অধ্যয়ন, উপদেশ আৰু উদাহৰণে কেতিয়াও সেই শিক্ষা দিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। *আত্মসন্মানে এজন লোকক দৃঢ়ভাবে থিয় দিবলৈ, আগলৈ চাবলৈ, নিজৰ বুদ্ধিৰ বিকাশ ঘটাবলৈ আৰু আপোন অৱস্থাৰ উন্নতি শাধিবলৈ উদ্গনি দিয়ে। আত্মসন্মানবোধেই হ’ল, পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা, পৱিত্ৰতা, শ্ৰদ্ধা, সততা, সংযম আদি সৰহভাগ সদগুণৰ মূল।উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩২, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ *এটা সুখী জীৱন যাপন কৰিবলৈ জীৱন-যাপনৰ কলা আয়ত্ত কৰা অতি প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰে। কবিতা আৰু চিত্ৰকলাৰ নিচিনাকৈয়ে জীৱন-যাপনৰ কলাও ঘাইকৈ প্ৰকৃতিৰ দান। কিন্তু সকলো মানুহেই ইয়াৰ অনুশীলন কৰি উৎকৰ্ষ সাধন কৰিব পাৰে। সেই কাম কৰিবলৈ পিতৃ-মাতৃ আৰু শিক্ষকে দিহা-পৰামৰ্শ দি ল’ৰা-ছোৱালীক সহায় কৰিব পাৰে; কিন্তু তাৰ চৰম বিকাশ সম্ভৱ হয় নিজৰ চেষ্টাৰ দ্বাৰাহে। জীৱন-যাপনৰ কলা শিকিবলৈ প্ৰখৰ বুদ্ধিমত্তাৰ প্ৰয়োজন। বুদ্ধি অবিহনে ইয়াক শিকিব নোৱাৰি। *অহুকাণে পহুকাণে উৰা বাতৰি, ইকাণ সিকাণকৈ *অকলশৰীয়া পহু, গায়ে মূৰে খহু অকলশৰে কষ্টকৰ জীৱন যাপন কৰা *অজীণ-পাতকী কাৰো সৈতে মিলিব নোৱাৰা লোক *অলপতে কলপ কটা কথমপি ৰক্ষা পৰা *অলপ পানীৰ মাছ দুৰ্বল, নিমাখিত, কম বুদ্ধিৰ লোক *অকাজৰ কাজী কাম নোহোৱা বন কৰা *অচিন কাঠৰ থোৰা অচিনাকি লোকক বিশ্বাস কৰা *অৱস্থা চাই ব্যৱস্থা চাই-চিতি উপায় কৰা। *অকঁৰা মৈত উঠা মিছাতে কোনো কামত ধৰি এৰিব নোখোজা *অলপ ধতুৱা সাহ নথকা, ভয়াতুৰ *অনভ্যাসে হত বিদ্যা অভ্যাস বা পুনঃ চৰ্চাৰ অভাৱত অৰ্জন কৰা বিদ্যা-শিক্ষা পাহৰি যোৱা *অময়া ভকত মায়া-মোহবিহীন ভকত, সৰু ল’ৰা-ছোৱালীক ভকত হিচাপে মানিলে তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। *অকাল পক্ক সময়ৰ পূৰ্বে জনা-বুজা হোৱা বুলি দেখুৱা লোকৰ ক্ষেত্ৰত কোৱা হয়। * অজান্তি মূলুক অপৰিচিত ঠাই, বহু দূৰৰ ঠাই। * অধিক মাছত বগলী কণা শুদ্ধটো নিৰ্বাচন কৰিব নোৱৰা হোৱা৷ * অল্প বিদ্যা ভয়ংকৰী কোনো বিষয়ে অলপ জনাটো বিপদৰ কাৰণ হ’ব পাৰে৷ * অৰণ্য-ৰোদন কাতৰ অনুৰোধ বিফল হোৱা * অতি দৰ্পে হত লংকা অহংকাৰী ব্যক্তিৰ পতন নিশ্চিত৷ * অজৌ গছৰ বজৌ গুটি অতি দুষ্ট। * আগত সাগৰ থাকি পিয়াহত মৰা: প্ৰচুৰ সা-সুবিধা থকাৰ পাছতো তাৰ সহায় নোলোৱা৷ * আঁঠু সাৱটা হ নিৰ্বলী হৈ পৰ৷ বৃদ্ধাৱস্থা পা৷ * আকাশী সৰগ ভাগি পৰ মনত হঠাৎ অতি আঘাত পোৱা * আঁঠু কাঢ় আঁঠুৰে ভৰ দি বহা। * আঁঠু ল মাটিত আঁঠু লগাই সেৱা কৰ। * আভুৱা ভৰা মিছা কথা কৈ দায় সৰা। * আকাশত চাং পতা অস্বাভাৱিক কল্পনা কৰা। * আলাসৰ লাড়ু অতি মৰমৰ। * আজল মঠ জানিও নজনাৰ ভাও ধৰা। * আকোৰ-গোঁজালি একেটা কথাত লাগি থকা। * আভুৱা ভৰা প্ৰবঞ্চনা কৰা। * আশাত চেঁচা পানী ঢলা নিৰাশ কৰা। * আওবাটে যোৱা বিপথে যোৱা * আওমৰণে মৰা অস্বাভাৱিকৰূপে মৃত্যু হোৱা। * আঞ্জাৰ মাছ ধৰিব নজনা অজলা মানুহ৷ * আয়ুসত চাউল থকা জীৱনকাল বাকী থকা। * আঁতি-গুৰি মাৰি আদিৰ পৰা অন্তলৈ বিচাৰ কৰি * আপুতৰ পুত অতি আদৰৰ৷ * আলৈ-আথানি উপযুক্ত ব্যৱস্থা নোহোৱা * আং বাং কথা অদৰকাৰী কথা * ইহলীলা সম্বৰণ কৰা মৃত্যু হোৱা * ইকাণ-সিকাণকৈ এজনৰ পৰা আনজনে শুনা * ইঘৰ সিঘৰ কৰা চুবুৰীয়াৰ সৈতে অহাযোৱা কৰা৷ * ইতালি-সিতালি মৰা কথাৰ ওলোট-পালট কৰা৷ * ইনাই বিনাই বৰ দুখত চিঞৰি কন্দা৷ * উৰহীৰ ওৰ আচল কথা৷ * উলহ-মালহ আনন্দত উত্ৰাৱল হোৱা * উখা-মুখাকৈ গম-পতি নোহোৱাকৈ/ নাচাই-নিচিন্তি। * উঠিৰজা বহি ৰজা: সৰ্বেসৰ্বা * উদক ভেটা ৰখীয়া পতা চোৰ স্বভাৱৰ মানুহক দায়িত্ব দিয়া * উদৰ সাত পুৰুষ গ’ল কেঁচা মাছ খাওঁতে জাতিগত অভ্যাস * উৰহৰ খং ভগা ঢাৰিত আনৰ ওপৰত উঠা খং আনৰ ওচৰত প্ৰকাশ কৰা৷ * উত্তম মধ্যম ওপৰা-ওপৰিকৈ প্ৰহাৰ কৰা৷ * উলাহৰ মাদুলী অনবৰতে আনন্দত মতলীয়া হৈ থকা লোক * উদুলি মুদুলি বৰ আনন্দ লগা * উজান-ভাটি কৰা আনন্দত থৌকিবাথৌ হোৱা * ঊনৈশত বা বলাই ফুৰা :উত্ৰাৱল হৈ ফুৰা * এপাচি শাকত এটা জলকীয়া অধিক প্ৰয়োজনত কম যোগান। * একেডাল নলীৰে পানী যোৱা বৰ মিল থকা। * এলাই বাদু একো কামৰ নোহোৱা * এলেকৰ পেলেক সম্পৰ্ক নথকা মানুহ * একে ঘাটৰ পানী খোৱা বৰ মিল থকা৷ * এডেও-দুডেওকৈ সংগোপনে অলপ অলপকৈ * এৰাল চিঙা গৰু নিয়ন্ত্ৰণহীন * একাঠি চ’ৰা তুলনামূলকভাৱে উন্নত * একে গুৰুৰ শিষ্য সতীৰ্থ, সহপাঠী * একেখন নাৱৰে যাত্ৰী সতীৰ্থ বা সমধৰ্মী। * একে পানীৰ মাছ মিল থকা। * একে গছৰ পাণ একে চৰিত্ৰৰ। * এমা-ডিমা নিচেই সৰু (কেচুৱা) * এফলীয়া ভাৰে কামিহাড় ভাঙ কোনো কামত যুটীয়াভাৱে দায়িত্ব ল’লেও এজনে ভালকৈ নকৰিলে আনজনৰ গাত বেছিকৈ কামৰ বোজা পৰা৷ * ঐদহে-বৈদহে লক্ষহীনভাৱে ইফালে সিফালে। * ওপৰ চকুৱা অসাৱধান বা বেহিচাপী লোক * ওভোত গোৰে নচা অতপালি কৰা। * ওফাইডাং মাৰ জোখতকৈ বেছি দেখুওৱা * ঔ কিল পৰা জোৰকৈ ভুকু মৰা৷ * ঔৱে গল খজুওৱা নভবা-নিচিন্তা ধৰণৰ কথা৷ * ঔচ বুলিলেই পোৱা মাত দিলেই সহায়ৰ বাবে প্ৰস্তুত থকা লোক * ঔ কুমলীয়া ডেকা চেঙেলীয়া ল’ৰা * কাগজৰ বাঘ দেখাত ভয়ানক কিন্তু বাস্তৱত তাৰ ওলোটা। * কাকতালীয় কাকো পৰিল, তালো সৰিল) আকস্মিক সংযোগ। * কলা ঘুমটীয়া চিলমিলকৈ অহা টোপনি৷ * কালে টনা মৃত্যু হ’ব পাৰে জানিও আগবাঢ়ি যোৱা৷ * কালসন্ধ্যা শাস্ত্ৰমতে হিৰণ্যকশিপুক বধ কৰা সময়খিনি বেয়া সময় বুলি ধৰা হয়৷ * কপাল উকা হোৱা বিধবা হোৱা * কাঠ-চিতীয়া নিৰ্দয় অন্তৰৰ লোক * কথা-চহকী কামতকৈ বেছি কথা কোৱা * কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা বৰকৈ পৰিশ্ৰম কৰা * কুন্দত কটা বৰ ধুনীয়া৷ নিপোটল৷ * কপাল ফুলা সৌভাগ্যই লগ দিয়া। * কপাল ধো আশা এৰ * কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰ * কঁকাল পৰ বুঢ়া হ * কঁকাল পোন কৰ অৱস্থা ভাল কৰা * কাণ-সৰালি মৰা শুনিও নুশুনাৰ ভাও ধৰা * কাণ দি মনোযোগ দি * কাণ চুই থ আগলৈ মনত ৰাখ * কাণ চোৱাই থ মনত ৰাখিবলৈ কোনো কথা জনাই থ * কাণত ধৰি ক শপত খাই ক * কাণ বাগৰা লোকৰ মুখে শুনা * কাণে কাণ মাৰি কোনোমতে * কাতি হোৱা মৃত্যু হোৱা * কপাল খা নিজৰ ভৱিষ্যত নিজে নষ্ট কৰা * কুকুৰে মৈ টনা বৰ দুখৰ দিন * কণাকণি কৰা দলে দলে লগ হৈ ফুচফুচাই কথা পতা * কুকুৰে কাঁইট নোখোৱা বৰ বেয়াকৈ গালি পাৰি দুখ দিয়া৷ * কাঁহী পাতে গা নকটা কোনো কথা গাত নলগা * কলহৰ কাণে ঢলা ধাৰাসাৰ, অতি বেছিকৈ * কান্দোনত গছৰ পাত সৰা বৰকৈ চিঞৰি চিঞৰি কন্দা * কাম চোৰ কামত ফাকি দিয়া * কটা ঘাঁত চেঙা তেল দিয়া দুখৰ সময়ত বেছিকৈ দুখৰ কথা কোৱা * কিমান পানীৰ মাছ জ্ঞানৰ গভীৰতা সম্বন্ধে সন্দেহ কৰা বা জনা৷ * কাকো পৰে তালো সৰে একে সময়তে হোৱা দুটা ঘটনাৰ এটাৰ বাবে আনটো হোৱা বুলি কোৱা৷ * কাক-বন্ধ্যা এবাৰ মৃত সন্তান জন্মৰ পিছত দুনাই সন্তান নোহোৱা নাৰী * কণা ফৰ্মুটি নিশ্চিত নোহোৱাকৈ কৰা কাম বা হয় যদি হওক নহয় যদি নাই বুলি কৰা কাম। * কাঠ সংস্কাৰ কৰা: মৰা-শ দাহ কৰা কাৰ্য * কাণ তাল মাৰ্ তীব্ৰ শব্দ হোৱা * কাণ থিয় কৰ শুনিবলৈ বৰকৈ মনোযোগ দিয়া * কপালত জুই লাগ সৌভাগ্য নষ্ট হোৱা * কঁকাল ভাগ দুৰ্বল হোৱা * কঁকাল বান্ধ সাজু হোৱা * কঁকালত টঙালি বান্ধ সকলো প্ৰকাৰে সাজু হোৱা * কোৰোণাৰে চপা বহু বেছিকৈ আৰ্জন কৰা * কুম্ভকৰ্ণ নিদ্ৰা ঘোৰ টোপনি/ কাণসাৰ নোহোৱা * কদো বাহত জুই দে কাজিয়া লগোৱা * কথা বুলিলেই বতাহ যিকোনো কথা কাণ বাগৰি জনাজাত হোৱা৷ * কোঁৱাৰি চেলেকা খাবলৈ লোভ কৰা * খৰচি মাৰ বিতংকৈ কোৱা * খুজি কিল খোৱা অপ্ৰয়োজনীয় কথাত লাগি অপমানিত হোৱা। * খাই পাত ফলা অকৃতজ্ঞ * খাল খান্দি ঘঁৰিয়াল চপা নিজে নিজে বিপদ চপাই লোৱা৷ * খামী ডাঠ চেহেৰা শকত-আৱত পাহোৱাল মানুহ * খালত পৰা এনেই নষ্ট হৈ যোৱা * খোৰাৰ ঠেং খালত পৰা বিপদগ্ৰস্ত লোকৰ নতুনকৈ বিপদ হোৱা * খাল খান্দি ঘঁৰিয়াল মতা নিজৰ বিপদ নিজে চপোৱা৷ * খাজে-খোপে পৰ সম্পূৰ্ণ মিলি যোৱা * খঙত টিঙিৰি তুলা হোৱা অতিমাত্ৰা খং উঠা। * খৰচি মাৰি ক সবিশেষ বৰ্ণনা কৰা। খৰচি হ’ল ঢেঁকীৰে ধান বানোতে একেবাৰে শেষত ওলোৱা চাউল আৰু ধানৰ মিশ্ৰিত অংশ। ইয়াত ধান শেষ নহয়। সেয়ে এই উক্তিৰে ধান নথকাকৈ খৰচি মৰাৰ দৰে কথাৰো একো বাকী নৰখাকৈ কোৱা। * গপত গঙ্গাটোপ হোৱা অহংকাৰত ফুলি থকা৷ * গাৰ নোম ডাল ডাল হোৱা অতিপাত ভয় খোৱা৷ * গাৰ নোমেই শত্ৰু নিচেই কাষতে থকা লোকৰ শত্ৰুতাৰ বিষয়ে কোৱা হয়৷ * গাত সৰিয়হ ফুটা অস্থিৰ হৈ পৰা * গা এৰা দিয়া সম্পৰ্ক এৰা/দায়িত্বৰ পৰা আঁতৰি ফুৰা৷ * গাই-বাই চা চেষ্টা কৰি চোৱা * গা ধৰা শকত হোৱা * গা নচুৱাই ফুৰা কাম নকৰি এনেয়ে ঘূৰা-পকা কৰি ফুৰা। * গা ৰাই-জাই কৰা চাটি-ফুটি কৰা বা অস্থিৰ হোৱা। * গা দাঙি কোৱা সাহস কৰি কোৱা। * গা সৰা বিপদৰ পৰা ৰক্ষা পৰা, দায়িত্বৰ পৰা অব্যাহতি লোৱা। * গা টঙোৱা স্বাস্থ্য ভাললৈ অহা৷ * গা দেখুওৱা অনাহকত উপস্থিত থকা * গা সাতখন আঠখন হ উত্ৰাৱল হোৱা * গা বেজবেজা অপ্ৰস্তুত হোৱা, অনুতপ্ত হোৱা। * গা গধুৰ হোৱা শকত হৈ কামত মন্থৰ হোৱা৷ * গাজত লগা কথা মৰ্মান্তিক কথা, বৰ দুখ দিয়া কথা * গাঁতৰ এন্দুৰ বাহিৰৰ জগতৰ আওভাও নোপোৱা * গোমসাপৰ কণী বেয়াৰ অৱশিষ্ট ৰাখিব নালাগে অৰ্থৎ ফেটীসাপ বিষাক্ত, গতিকে তাৰ কণীৰ পৰাও বিষাক্ত সাপেই ওলায়৷ * গুৰুলা-গুৰুল অতিকৈ প্ৰহাৰ কৰা অৰ্থত * গগন-ফলা চিঞৰ বৰ ডাঙৰ মাত৷ * ঘঁৰিয়ালৰ চকুপানী মিছাতে চকুপানী টুকি দুখৰ অভিনয় কৰা। * ঘৰ গোণা ঘৰতো সোমাই থকা লোক * ঘৰ পাত সংসাৰ কৰা, বিয়া কৰোৱা * ঘৰ ভাঙ বেলেগ হোৱা, সাংসাৰিক জীৱনৰ বিচ্ছেদ হোৱা * ঘৰ বিভীষণ ঘৰৰ মানুহে অন্যায় কৰা * ঘৰ লগোৱা কাৰোবাক সঘনে ঘৰলৈ অনা কৰা * ঘনকৈ খুটিলে শিঙৰাও মাছ ঘনাই লগ পোৱা মানুহজন আপোন হৈ পৰা * চং ভং দেখুওৱা ব্যাংগাত্মক আচৰণ কৰা৷ * চোং সলোৱা লুকাই থকা ঠাইৰ পৰা আন ঠাইত আত্মগোপন কৰা৷ * চকু চৰহা আনৰ ভাল দেখিব নোৱাৰা * চকুত লগা ধুনীয়া হোৱা * চকুৰ কুটা দাঁতৰ শূল ঘোৰ শত্ৰু। * চকু মুদা কুলি দেখিও নেদেখাৰ ভাও ধৰা * চুক ভেকুলী মুকলিকৈ ওলাই আহিবলৈ ভয় কৰা বা সমাযোজনৰ বাবে দ্বিধাবোধ কৰা লোক। * চুঙা চাই সোপা উপযুক্ত প্ৰত্যুত্তৰ * চল চাই কঠিয়া পৰা সুবিধা বুজি কাম কৰা * চকু গজা বুজন হোৱা৷ * চকু দিয়া কোনো এটা বিষয়ে সচেতন হৈ থকা৷ * চুঙাৰ বাদুলী অনভিজ্ঞ লোক * চকুৰে সৰিয়হ ফুল দেখা হঠাৎ বৰ বিপদত পৰা * চকু কপালত উঠা অতিশয় আচৰিত হোৱা * চকু পোৰা ঈৰ্ষা হোৱা * চকু পকাই ধৰ খঙৰ ভাব দেখুওৱা * চকু পৰা দৃষ্টি গোচৰ হোৱা * চকু থোৱা দৃষ্টি দি থকা * চকু নমা দৃষ্টি আঁতৰ কৰা * চকুত ধৰা দৃষ্টিকটু হোৱা, বেছি উজ্জ্বল * চকু মুদা মৃত্যু হোৱা * চকু মেলা সাৰ পোৱা, সজাগ হোৱা * চকু ফুৰা ওপৰে ওপৰে চাই দিয়া * চকুৰ আঁতৰ হোৱা আঁৰতলৈ যোৱা, বহুদিন লগ নোপোৱা * চকুত ধূলি মাৰ ফাকি দিয়া * চকুৰ চিনাকি গভীৰভাৱে নজনা কিন্তু ঘনাই দেখা দেখি হৈ থকা * চকুৰ কূটা দেখিব নোৱাৰা, অপ্ৰিয় * চকু থাকি খালত পৰ জানি শুনি বিপদত পৰা * চেলাপেটি জোক লগাদি লগা সহজে আঁতৰ কৰিব নোৱাৰা। # ছাইমুঠি ধৰিলে সোণমুঠি হোৱা মানুহৰ ভাল দিনত সকলো ভাল হয় বুলি ভবা৷ * জয়জয় ময়ময় হোৱা উভৈদনী হোৱা/সকলোফালে উন্নতি হোৱা * জয়ঢোল বজোৱা নিজৰ কীৰ্তি নিজে বখনা * জেঙত হাগি ঠেঙত লগোৱা নিজে নিজৰ বিপদ চপোৱা * জাকত জিলিকা অতি সুন্দৰ * জয়দেউ কাকূতি বৰকৈ অনুনয় বিনয় কৰা * টুপাই বুৰ মাৰ আসৈ মতা৷ মিছা কথা কৈ দায় সৰা৷ * টং কৰা কোনো কথা গমি চোৱা * টলৌ টলৌকৈ ফুৰা বিভিন্ন ঠাইত ঘূৰি ফুৰা * টোঘলকী কাণ্ড নভবা নিচিন্তা সিদ্ধান্ত * ঠেং ডাঙি থকা ক’ৰবালৈ যাওঁ যাওঁ কৰি থকা৷ * ঠম ঠম মদন গোপাল উপস্থিত থাকিও ঘটনাৰ কোনো প্ৰতিক্ৰিয়া নেদেখুওৱা * ঠেলাৰ নাম বাবাজী আনৰ উৎসাহতে হোৱা কাৰ্য * ঠোঁট কটা কাউৰী সদায় মাতি থকা লোকৰ হঠাৎ মাত নাইকিয়া হোৱা * ঠোঁট চেলেকি থকা লোভত আশা পালি থকা৷ * ডলাৰ বগৰী ঘনাই ঠাই সলোৱা মানুহ/অস্থিৰ, একে ঠাইতে থিতাপি নলগা। * ডবাপিটা ডবা কোৱোবাৰ দৰে শব্দ হোৱা। (ভীষণ বৰষুণ হোৱা অৰ্থত) * ডালে ডালে পাতে পাতে মূল বিষয়ত নালাগি অপ্ৰাসঙ্গিক কথাত ব্যস্ত থকা৷ * ডাল পাত যোৰা দিয়া কথা মনেসঁজা কথা * ডাঁৰৰ বাতৰি ডাঁৰে পোৱা সকলো খবৰ সময়মতে পাই থকা * ডিঙিৰ সাতসৰী বৰ মৰমৰ * ডিঙিৰ মাদলী বৰ মৰমৰ * ডিঙিৰ গলগ্ৰহ এৰাব নোৱৰা আপদ * ডাংকোপ মাৰ গৰ্ব কৰ * ঢৌতে খৰ মাৰ ব্যস্ততাৰ মাজতো সময় উলিওৱা৷ * ঢৌটোকে ৰৌটো কৰা সৰু ঘটনাকে বৰ ডাঙৰ কৰি পেলোৱা * ঢোলৰ লগৰ টেমেকা খ্যাতিমন্ত মানুহৰ লগত এনেয়ে লাগি থকা লোক * ঢোকাতে কল ৰোৱা বেয়া অৱস্থাতো ভাল কাম কৰিব পৰা * ঢোল যেন কণী পৰা আচৰিত কথা কোৱা * ঢোল পিটা সকলোকে জনাই দিয়া৷ * ঢোলৰ কোবতকৈ ওঁঠৰ কোব চাৰ হোৱা কামতকৈ কথা বেছি কোৱা৷ * ঢোল পিটি শুনোৱা সকলোৱে শুনাকৈ চিঞৰি কোৱা৷ * তলগুজীয়া: তলে তলে আনৰ ক্ষতি কৰা * তলে পুতল দেখাত শান্ত, ভিতৰি দুষ্ট * তিলকে তালটো কৰা সৰু কথা বা ঘটনাকে ডাঙৰ কৰি পেলোৱা * তই থাক মই থাক আনন্দত উত্ৰাৱল হোৱা * তলা-নলা আচল কথাৰ সম্ভেদ * তেজক পানী কৰ বৰ পৰিশ্ৰম কৰা * ত্ৰাহি মধুসূদন: ঘোৰ বিপদত উপায় বিচৰা। * তুলা ধূনা দে বৰকৈ সমালোচনা কৰা * তলি উদং হ সঞ্চয় শেষ কৰ * তহল দে ঘূৰি ফুৰা * তলৌ তলৌ কৈ ঘূৰ অনাই বনাই ঘূৰি ফুৰা * তৎ হেৰা অস্থিৰ হোৱা * থাউনি নোপোৱা হোৱা: অতি বেছি ব্যস্ততা * থৰহৰি কম্পমান ভয়ত বিতত হোৱা * থিহিৰা মাৰ নবঢ়া-নকমা হোৱা। * দাঁতে ওঁঠে নলগা সমূলি কাজিয়া নলগা * দাঁতে ওঁঠে লগা কাজিয়া লগা * দেশ চাইহে ভেশ: পৰিৱেশ পৰিস্থিতি অনুপাতে মিলিব পৰা * দলনিত পোনা মেলা আলাই আথানি অৱস্থা কৰা * দাংকোপ মৰা অহংকাৰ প্ৰকাশ কৰি কথা কোৱা * ধোঁৱাখুলীয়া অতি খৰচী লোক৷ * ধোঁৱাচাঙত তোল ত্যাগ কৰ, জলাঞ্জলি দে * ধোবাং দি থকা অলসভাবে হাত-ভৰি মেলি শুই থকা৷ * ধোপাং পাং মুকলি৷ মেল খাই থকা * ন-দি কোৱা ডাঠি কোৱা, নিশ্চিতকৈ কোৱা৷ * নপতা ফুকন নিজে নিজকে ডাঙৰ বুলি ভবা মানুহ। * নাদৰ/কুঁৱাৰ ভেকুলী: অসামাজিক লোক বা পৃথিৱীৰ খা-খবৰ নৰখা মানুহ। * নাম নুমা খ্যাতি নোহোৱা কৰা * নাম কটা চিপাহী: আনে অপসাৰণ কৰা। * নলে গলে লগা বৰ মিল থকা সমবয়সীয়া * নাও বুৰিলেও টিঙৰ পৰা ননমা নিজৰ ভুল বুজিও স্বীকাৰ নকৰা * নাৱৰ বুকুত চৰী মৰা মৰ্মস্থলত আঘাত কৰা৷ * না জল, না থল থ দুৰ্গতিৰ সীমা নোহোৱা হ * নাক কাণ কটা মান সন্মান নোহোৱা কৰা * নাৱৰ গৰ্ভে মাৱৰ গৰ্ভে সমান নাৱৰ গৰ্ভ সুৰক্ষিত কৰি নাৰাখিলে অৰ্থাৎ নাৱৰ বুকুত পানী সোমালে নাও ডুবি যায়৷ সেয়ে, মাতৃ গৰ্ভ সুৰক্ষিত কৰি ৰখাৰ দৰে নাৱৰ গৰ্ভও সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিব লাগে৷ * নাৱৰ বল বৈঠা, ধানৰ বল কৈঠা বঠাৰ চাব যিমানে সবল হয়, নাৱো সিমানে সুন্দৰকৈ চলে, কঠিয়া ভাল হ’লে ধান ভাল হয়৷ অৰ্থাৎ সফলতাৰ বাবে যথোপযুক্ত পৰিৱেশ৷ * নাক কাটি সতিনীৰ যাত্ৰা ভঙ্গ নিজৰ বিপদ মাতি হ’লেও আনৰ ক্ষতি কৰা৷ * নাকত তেল দি শোৱা নিশ্চিন্তমনে টোপনি যোৱা * নিজৰ ভৰিত নিজে থিয় হোৱা স্বাৱলম্বী হোৱা। * নিজৰ ভৰিত নিজে কুঠাৰ মৰা নিজে বিপদ চপাই লোৱা। * নিজৰ ঢোল নিজে কোবোৱা আত্মপ্ৰচাৰ। * নলগা জেঙত লগা নকৰিব লগীয়া কাম কৰি বিপদত পৰা। * নাকত ধৰি চাকত ঘূৰা দুৰ্গতি কৰা * নাকি লগা নিয়ন্ত্ৰণ কৰা * নিজৰ ভৰিত নিজে থিয় দে উপাৰ্জনক্ষম হোৱা। * পৰ্বতত কাছ কণী বিচৰা: অবাস্তৱ চিন্তা কৰা। * পহু খেদা দে আক্ৰমণৰ বাবে উদ্যত হৈ খেদি যোৱা * পাবত গজা মূল নোহোৱা * পানীৰ তলৰ কাঁইট নেদেখা শত্ৰু। * পানীত হাঁহ নচৰা হোৱা আলাই-আথানি হোৱা, বৰ বিপদ হোৱা * পানী মিঠৈ অতিপাত মিল * পানীত পেলা নষ্ট কৰা * পানীত হাঁহ নচৰা দুৰ্গতিৰ সীমা নোহোৱা * পাভ লুটি মৰা: সময়ত পলায়ন কৰা। * পাভ যোৰা: বৰ মিল থকা/সকলোফালে জোৰে জোখাৰে থকা * পিলাই চমকি যোৱা ভয় খোৱা * পেট চলা বেছিকৈ শৌচ কৰা * পেটতে হাত ভৰি লুকা বৰ ভয় কৰা * পেটে ভাতে খা জমা নকৰাকৈ কোনো মতে খাই থকা * পানীত পৰা অথলে যোৱা * পেটত গামোচা বন্ধা অনাটনত পৰি কেইবাদিনো নোখোৱাকৈ থকা৷ * পেট মাৰ উপাৰ্জনৰ পথ বন্ধ কৰা * পেটৰ কথা গুপুত কথা৷ * পেট পোৱা গোপন কথাৰ সম্ভেদ পোৱা৷ * পেট হোৱা গৰ্ভৱতী হোৱা * পেট কৰ অবৈধভাৱে গৰ্ভৱতী হোৱা৷ * পেট খালী কৰা অবৈধ সন্তান জন্ম দিয়া * পিঠি দিয়া আওকাণ কৰা * পেট কুলি ভিতৰি টেঙৰ * পোহাৰি চুপতি সৰু কথাতে য’তে ত’তে তৰ্কাতৰ্কি কৰা * ফেৰ মাৰ উপযুক্ত হ * ফিতাহি মাৰ নিজক লৈ গৰ্ব কৰ * ফুটনি মাৰ অহংকাৰ কৰ * ফুটা কলহৰ পানী অদৃশ্য কাৰণত ব্যয় হোৱা * ফফৌ ফৌ অন্তঃসাৰ শূন্য * ফুটুকাৰ ফেন বহুত কৰিও একো কামত নহা * ফৰিং চিটিকা দিয়া পলাই পত্ৰং দিয়া * ফোপজহী ৰঙাই মিছা বা অৱাস্তৱ কথাৰে লোকক ভোলাই ৰখা মানুহ * ফটো ঢোল কোবোৱা মিছা যশষ্যা। * বাট চা অপেক্ষা কৰা * বিনা মেঘে বজ্ৰপাত আগজাননী নোপোৱাকৈ অহা বিপদ। * বুৰেপতি শেলুক প্ৰতিবাৰেই লাভ হোৱা * বাটৰ জেং আঁতৰোৱা বিপদ আঁতৰাই যোৱা * বাটকুৰি বাই বহু পথ অতিক্ৰমি * বুঢ়াৰ হাতত চেঙেলী পৰা কথা বা পৰিৱেশৰ ফান্দত পৰা৷ * বুকুৰ কুটুম অতি আপোনজন * বুদ্ধিত বৃহস্পতি অতি বুদ্ধিয়ক। * বগলী ভকত মিছলীয়া লোক * বগা হাতী বাস্তৱত নথকা * বিৰ দি বাট নোপোৱা অতিপাত ভিৰ৷ মানুহৰ মাজেৰে বাট উলিয়াব নোৱৰা অৱস্থা৷ * বাদুলী ওলোমা দিয়া সৰু ল’ৰাছোৱালীয়ে আপোন মানুহৰ কোলাই-বোকোচাই উঠা৷ * ভিৰাই লৰ মাৰ তৎক্ষণাত পলাই যোৱা * ভাত মোকলা জীৱিকাৰ উপায় উলিয়াই লোৱা * ভাত ঘৰ বন্ধু/অতি আপোন মানুহৰ ঘৰ * ভালুকৰ সাঙী বব নোৱাৰা বোজা। * ভাত মাৰ জীৱিকাৰ বাট বন্ধ কৰা * ভাতৰ চৰুৰ ভীম ঘৰত সোমাই থকা লোক৷ * ভয়ত ভগৱন্ত পলোৱা অতি বেছি ভয়ত অত্ৰাহি হোৱা * ভয়ত ভজা আন্তৰিকতা নাথাকিলেও ভয়তে ভক্তি কৰা। * ভয়ত পেপুৱা লগা অতি বেছি ভয় পোৱা। * ভেটি উচন যোৱা সৰ্বস্বান্ত হোৱা। * ভেটিত তিতা লাও গজা দুৰ্দশাৰ অন্ত নোহোৱা। * ভুচুং পহু খাপচৰা বাবে হাঁহিয়াতৰ পাত্ৰ হোৱা * ভঙা বিয়াত উৰুলি দিয়া বিসংগতি, ভঙা বিয়াত উৰুলি দিলে শোভা নাপায়। * ভাগৰ ভাত কাঢ়ি খোৱা আনৰ পাপ্য আনে ভোগ কৰা। * ভেকুলীৰ পিঠিত নোম গজা আচৰিত কাণ্ড ঘটা৷ * মূৰৰ চুলি চিঙি আশীৰ্বাদ দিয়া সবান্তঃকৰণেৰে আশীৰ্বাদ দিয়া৷ * মুখৰ ছাই গুচা মৃতকৰ শ্ৰাদ্ধ বিধি কৰা * মন কৰ ইচ্ছা কৰ,মনোযোগ দে * মাটিৰ মানুহ অতি সহজ-সৰল মানুহ * মাটি মিঠা কম সোৱাদ * মূৰ খা মৃত্যুৰ কাৰণ হ * মূৰ ঘমা বৰকৈ চিন্তা কৰা * মূৰ পোলোকা মাৰ/দে গা এৰা দে * মূৰে ভৰি কঢ়া অতপালি কৰা, বিপৰীতে কাম কৰা * মূৰে কপালে হাত দিয়া বিমোৰত পৰা, বৰ দুখ পোৱা * মূৰ দাং টনকিয়াল হোৱা, শক্তিশালী হোৱা * মাউৰত মৰা মহামাৰীত মৰা * মনে মিলা মনৰ মিল থকা লোক * মাউৰত মৰা গ্ৰহণী আদি হৈ মৰা (গালি) * মৰণত শৰণ দি প্ৰাণেপণ কৰি * মৰজাহ দি জানি শুনিও বিপদত সোমাই পৰা * মৰসাহ কৰ অতি বেছি সাহস কৰা * মৰ বল দে শৰ্বশক্তি প্ৰয়োগ কৰা * মৰা মুগা সতেজতা নথকা, প্ৰাণচঞ্চল নোহোৱা * যমে নিয়া মৃত্যু হোৱা * যমে মানুহে টনাটনি বৰ টান নৰীয়া হোৱা * যমৰ যাতনা অতি বেছি কষ্ট পোৱা * ৰৌ ৰৌ নৰকত পৰা শাও) বৰ কষ্টত দিন যোৱা * ৰচকী পখিলা চঞ্চল স্বভাৱৰ তিৰোতা৷ * ৰণভেৰী বজা যুদ্ধৰ আৰম্ভণি * ৰৌজাল-বৌজাল কৰা অনাহক সকলোৱে শুনাকৈ চিঞৰি কোৱা * ৰণচণ্ডী মূৰ্তি ধৰা খঙত বলীয়া হোৱাদি হোৱা * ৰোহ ঘৰত পৰা অভিমানত থকা৷ * ৰসতে নাম থোৱা কোনোমতে কাম সামৰা৷ * ৰেহ-ৰূপ চোৱা চাল-চলন চোৱা * ৰঙা চকু দেখা খঙেৰে চোৱা * ৰাউচি জুৰ চিঞৰি কন্দা কটা কৰ * লটিঘটি হোৱা অনাহক হাৰাশাস্তি হোৱা * লো পুৰিলেহে তীখা হয় কষ্ট কৰিলে সফলতা পোৱা৷ * লংকা কাণ্ড কৰা বৰ অত্যাচাৰ কৰি বস্তু নষ্ট কৰা৷ * লাওপাত কচুপাত অতিপাত মুখচোকা। * লেই-লেই চেই-চেই অৱজ্ঞা কৰা। * হৰ-গৌৰি বসতি হ ভগৱান শিৱ আৰু পাৰ্বতীৰ দৰে সুখৰ সংসাৰ হোৱাৰ কামনা৷ * হতচকিত হ অতি আচৰিত হ। * হাত উজান দিয়া কামত সহায় কৰা * হাত লৰ চোৰ স্বভাৱৰ * হাত সাবটি থকা কাম নকৰাকৈ থকা * হাতে-ভৰিয়ে ধৰা কাবৌ কৰা * হাতে-লোটে ধৰা প্ৰমাণসহ ধৰা পৰা * হাতৰ মুঠিত ৰাখা অধীনত ৰখা * হাতৰ কুঠাৰ ভৰিত মৰা নিজৰ বিপদ নিজে মাতি অনা। * হাত কৰ নিজৰ ফলীয়া কৰা * হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে গোপনে, মনে মনে * হাড়লৈকে চিন ভালকৈ চিনি পোৱা * হাড় ভগা বন কঠিন কাম * হিয়াৰ আমঠু প্ৰিয় লোক * হাতে নামাৰি ভাতে মৰা দেখাকৈ অপকাৰ নকৰি নেদেখাকৈ অপকাৰ কৰা * হাইঠা মাটিত পৰা বহুদিন নহা আলহী হঠাৎ আহি ওলোৱা * হায়ৈ বিয়ৈ কৰা চিঞৰি-বাখৰি হুলস্থূল কৰা * হান মাৰি কোৱা আক্ৰমণ কৰাৰ দৰে কথা কোৱা * হাঁচি-কাহ নুশুনা নিমাত-নিতাল মাৰি থকা৷ * হেকান পৰা সহায় কৰি কথা শুনুৱা। * হেতালি খেলা আনক বিপদৰ মূখলৈ থেলি যি মন যায় তাকে কৰা। * হামকুৰি খা হঠাতে সম্মুখলৈ মুখ দি পৰি যোৱা * হাবাথুৰি খা অতি কষ্টেৰে বিচাৰি ফুৰা * হাত ধো সম্পৰ্ক ত্যাগ কৰ * হাড়ে-ছালে লগা অতি ক্ষীণ * হাড়ত বন গজা বহু দিন আগতে মৰা * হাড়ক মাটি কৰ অতি পৰিশ্ৰম কৰা * শেনৰ এজাত দুভঁজীয়া কথা/তীক্ষ্ণ বাক্য/তীব্ৰগতিত প্ৰৱেশ * শেন চকুৱা তীক্ষ্ণ দৃষ্টিধাৰী * শালৰ মাজৰ শিঙি অমিল, মিলিব নোৱৰা। * শূন্যত গদা ঘূৰোৱা যুক্তি বিহীন ভাৱে কৰা ব্যৰ্থ প্ৰচেষ্টা। * শহা কণীয়া শ্ৰৱণশক্তি তীক্ষ্ণ * শিলৰ ৰেখা লৰচৰ নোহোৱা * শুকান বালি তিওৱা দুখীয়া বা অভাৱগ্ৰস্তজনক যিমান সহায় কৰিলেও শেষ নোহোৱা * শ’ল ঠেকত পৰা পৰিস্থিতিত পৰি নিৰুপায় হোৱা৷ * শালে শিঙিক হাঁহে সমপৰ্যায়ৰ এজনে আনজনক উপলুঙা কৰা৷ * শাল চকুৱা ওচৰত সহজে পোৱা বস্তু এৰি দূৰৰ বস্তুলৈ আশা কৰা৷ * সু-তিৰী ফেদেলী: ফেদেলী তিৰুতা ভাল তিৰুতা,গগুণৱতী কুৰূপা তিৰুতা * সান্দহ খোৱা বালি তল যোৱা আগৰ সা-সুবিধা আদি নোপোৱা হোৱা * সন্ধিৰ বাঁহ বুদ্ধিৰে কটা জটিল কাম কৌশলেৰে সমাধা কৰা * সাত ঘাটৰ চেঙেলী অতি টেঙৰ। * সাত ঘাটৰ সৈয়াকণী অতি চতুৰ, অতি দুষ্ট * সাহেই সিদ্ধি সাহস কৰি আগবাঢ়িলেহে সফলতা আহে৷ * সাক্ষী গোপাল নামতহে থকা, কামত নাই। * সাত ভাৰস্তৰ মেল বিভিন্ন কথা আলোচনা * সাতে-সোতৰই মুঠতে, মূল সিদ্ধান্ত # মানুহৰ মন সদায় একে ঠাইতে থাকে। কিন্তু এই মন বোলা অতি শক্তিশালী বস্তুটোৱে স্বৰ্গক নৰক আৰু নৰকক স্বৰ্গ কৰি তোলে।নিয়মীয়া বাৰ্তা, ৩১ মে ২০২১ # মানুহ সদায় সুখী হ’ব বিচাৰে আৰু এই সুখে মানুহৰ জীৱনৰ দৈনিক আৱশ্যকীয় সকলো খোৰাক যোগায়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং: ৩৬১, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # এখন ভাল কিতাপ নষ্ট কৰা আৰু এজন ভাল মানুহক হত্যা কৰা একেই কথা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং;৭২ বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # যি আটাইতকৈ বেছি দুৰ্ভোগ সহ্য কৰিব পাৰে, তেঁৱেই আটাইতকৈ উত্তম কাৰ্যও কৰিব পাৰে৷ কৰ্তব্যবোধৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ বহুতো মহৎলোকে কৰা কামবোৰ দুখ-কষ্ট আৰু বিপদ-বিঘিনিৰ মাজতেই কৰা হৈছে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ১২৪, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ মই এনে এখন চৰকাৰৰ বাবে কাম কৰোঁ যাক মই ঘৃণা কৰোঁ, এনে উদ্দেশ্যেৰ বাবে যাক মই অপৰাধী জ্ঞান কৰোঁ ডাংকান গ্ৰাণ্টলৈ চিঠি, ১৫ ডিচেম্বৰ ১৯১৭)। # সেয়েহে, মই তেওঁলোকৰ সৈতে সহানুভূতিশীল যিয়ে দেশসমূহৰ মাজত অৰ্থনৈতিক বান্ধোনক ন্যূনীকৃত কৰিব বিচাৰে, তেওঁলোকৰে সৈতে নহয় যিয়ে বৃহদায়িত কৰিব বিচাৰে (নেশ্য়নেল চে'ল্ফ চাফিচিয়েঞ্চি, ডাব্লিনৰ ইউনিভাৰ্চিটি কলেজত ফিনলে' বক্তৃতা, ১৯৩৩)। শব্দ অলপ বন্য হোৱা উচিত, কাৰণ ই চিন্তন নকৰা মানুহৰ ওপৰত চিন্তাৰ আক্ৰমণ নেশ্যনেল চেল্ফ চাফিচিয়েঞ্চি, নিউ ষ্টেট্‌ছমেন এণ্ড নেশ্যন, ১৯৩৩)। # অৰ্থনীতি হ'ল আৰ্হি-ভিত্তিক চিন্তনৰ বিজ্ঞান আৰু সমকালীন বিশ্বৰ বাবে প্ৰাসংগিক আৰ্হি চয়নৰ কলাৰ সংযোগ (ৰয় হেৰডলৈ চিঠি, ১৯৩৮)। # বেংকৰ পৰা ১০০০ পাউণ্ড ঋণ লোৱা আৰু তুমি বেংকৰ দয়াত জিয়াই থাকিবা, এক নিযুত পাউণ্ড ঋণ লোৱা আৰু সম্বন্ধটো তাৰ বিপৰীত হ'ব (দ্য ইকনমিষ্ট, ১৯৮২)। সেই দিন দূৰত নাই যেতিয়া অৰ্থনৈতিক সমস্যাই পাছৰ স্থান গ্ৰহণ কৰিব, য'ত ই থকা উচিত, আৰু মন আৰু মগজুত স্থান দখল বা পুনৰ্দখল কৰিব প্ৰকৃত সমস্যাবোৰে: জীৱন আৰু মানৱ সম্বন্ধ, সৃষ্টি আৰু ব্যৱহাৰ আৰু ধৰ্মৰ সমস্যাই ফাৰ্ষ্ট এনুৱেল ৰিপ'ৰ্ট অৱ দ্য আৰ্টছ কাউঞ্চিল, ১৯৪৫ আৰু ৪৬)। নিউটন যুক্তিৰ যুগৰ প্ৰথম মানুহ নাছিল। তেওঁ অন্তিম জাদুগৰহে আছিল নিউটন দ্য মেন, ৰয়েল চচাইটিত ভাষণ, ১৯৪২)। চৌপাশৰ সৈতে অভ্যস্ত হোৱা মানৱ জাতিৰ এক বিশেষ গুণ দ্য ইকনমিক কঞ্চিকুৱেঞ্চেছ অৱ পিছ, ১৯১৯)। # ইতিহাসৰ ডাঙৰ ঘটনাবোৰ প্ৰায় জনসংখ্যাৰ দীৰ্ঘকালীন পৰিৱৰ্তন আৰু আন আন মৌলিক অৰ্থনৈতিক কাৰণত ঘটে, যি সাধাৰণতে সমকালীন পৰ্যবেক্ষণকাৰীৰ চকুত নপৰে সেয়ে তেনে ঐতিহাসিক ঘটনাৰ বাবে] ৰাজনেতা বা নাস্তিকসকলক দায়ী কৰা হয় (দ্য ইকনমিক কঞ্চিকুৱেঞ্চেছ অৱ পিছ, ১৯১৯)। মানুহ সদায় মূক অৱস্থাত নমৰে দ্য ইকনমিক কঞ্চিকুৱেঞ্চেছ অৱ পিছ, ১৯১৯)। # সমাজৰ বৰ্তমানৰ ভিত্তিক বিনষ্ট কৰিবলৈ মুদ্ৰাক ধ্বংস কৰাতকৈ সূক্ষ্ম আৰু নিশ্চিত মাধ্যম নাই (দ্য ইকনমিক কঞ্চিকুৱেঞ্চেছ অৱ পিছ, ১৯১৯)। # সুদূৰ ভৱিষ্যত বৰ্তমানৰ নিৰ্ণয় লোৱাৰ বাবে এক বিভ্ৰান্তিকৰ পথপ্ৰদৰ্শক। সুদূৰ ভৱিষ্যতত আমি সকলো মৃত এ' ট্ৰেক্ট অন মনিটেৰি ৰিফৰ্ম, ১৯২৩)। অৰ্থনীতি এক অতিকৈ বিপজ্জনক বিজ্ঞান ৰবাৰ্ট মালথুছ, দ্য ফাৰ্ষ্ট অৱ দ্য কেম্প্ৰিজ ইকনমিষ্টছ)। # নতুন ধাৰণাত নহয়, পুৰণি ধাৰণা ত্যাগ কৰাতহে জটিলতা আছে, যি আমাৰ দৰে ডাঙৰ হোৱা মানুহৰ বাবে, মনৰ প্ৰতিটো কোণ প্ৰলম্বিত কৰে (দ্য জেনেৰেল থিয়্ৰি অৱ এম্প্লয়মেণ্ট, ইণ্টাৰেষ্ট এণ্ড মানি, ১৯৩৬)। অৰ্থনীতিবিদ আৰু ৰাজনৈতিক দাৰ্শনিকসকলৰ বিচাৰসমূহ, শুদ্ধই হওক বা ভুলেই, সাধাৰণতে ভবাতকৈ বহু অধিক শক্তিশালী। প্ৰকৃতপক্ষে, বীশ্বৰ পৰিচালন ইয়াৰ বাদে আন একোৱেই নকৰে। ব্যৱহাৰিক মানুহবোৰ, যিয়ে নিজক সকলো বৌদ্ধিক প্ৰভাৱৰ ঊৰ্দ্ধত বুলি ভাবে, বাস্তৱত কোনো মৃত অৰ্থনীতিবিদৰ দাসহে। বঁতাহত মাত শুনা পোৱা ক্ষমতাসীন পাগলে নিজৰ উন্মত্ততাৰ পাতন কেইবছৰমান আগৰ একাডেমিক স্ক্ৰিব্লাৰৰ পৰা কৰে। মই নিশ্চিত যে নিহিত স্বাৰ্থৰ শক্তিক অতিশয়োক্তিৰেহে আগঅঢ়োৱা হয়, চিন্তাৰ ক্ৰমিক অতিক্ৰমণৰ তুলনাত। নিহিত স্বাৰ্থ নহয়, চিন্তাহে ভাল বা বেয়াৰ বাবে সংকটৰ দ্য জেনেৰেল থিয়্ৰি অৱ এম্প্লয়মেণ্ট, ইণ্টাৰেষ্ট এণ্ড মানি, ১৯৩৬)। # অৰ্থনীতিৰ অধ্যয়নৰ বাবে উচ্চ মানত কোনো বিশেষ উপহাৰৰ দৰকাৰ নাই। দৰ্শনৰ উচ্চ শাখা আৰু প্ৰাকৃতিক বিজ্ঞানৰ তুলনাত ইয়াক এক সহজ বিষয় গণ্য কৰা নহয়নে? তথাপিও, ভাল, বা দক্ষ অৰ্থনীতিবিদ আতাইতকৈ বিৰল পখী। এনে এটি সহজ বিষয়, যাক খুব কম মানুহেহে ভালকৈ বুজিব পাৰে! এই বিৰোধাভাসৰ উত্তৰ আংশিকভাৱে এই কথাত পোৱা যায় যে এগৰাকী অৰ্থনীতিবিদ হ'বলৈ গুণৰ এক বিৰল সংমিশ্ৰণৰ দৰকাৰ। তেওঁ কেইবাটাও দিশত উচ্চ মান লভিব লাগে, আৰু এনে গুণৰ সমূহ একত্ৰিত কৰিব লাগে যি সাধাৰণতে একেলগে পোৱা নাযায়। তেওঁ এগৰাকী গণিতজ্ঞ, ইতিহাসবিদ, ৰাজনেতা আৰু দাৰ্শনিক হ'ব লাগে কিছু কিছু পৰিমাণে। তেওঁ বুজিব চিহ্নৰ সহায়ত লাগে কিন্তু কথা শব্দৰ সহায়ত ক'ব লাগে। তেওঁ নিৰ্দিষ্টক সাধাৰণৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত চাব লাগে, আৰু একেই চিন্তাতে বিমূৰ্ত্ত আৰু মূৰ্ত্তক সামৰিব লাগে। তেওঁ অতীতৰ ভিত্তিত বৰ্তমানক অধ্যয়ন কৰিব লাগে ভৱিষ্যতৰ বাবে। মানুহ আৰু মানুহৰ সংস্থাৰ কোনো অংশ তেওঁৰ বিবেচনাৰ বাহিৰত থাকিব নালাগে। তেওঁ একে সময়তে স-উদ্দেশ্য আৰু উদাসীন হ'ব লাগে, এগৰাকী শিল্পীৰ দৰে নিৰ্লিপ্ত আৰু অক্ষয় অথচ কেতিয়াবা ৰাজনীতিবিদৰ দৰে পৃথিৱীৰ কাষত থাকিব লাগে (এল্ফ্ৰেড মাৰ্ছেল, ১৯২৪)। *ইতিহাস কেতিয়াও ইতিহাসৰ দৰে দেখা নাযায় যেতিয়া আপুনি ইয়াৰ মাজেৰে জীয়াই থাকে। **ৰোডা থমাছ ট্ৰিপৰ উদ্ধৃতি দ্য ইণ্টাৰনেশ্যনেল থিছাৰছ অৱ কোটেচনছ ১৯৭০ পৃ ২৮০। *জীৱনটো হৈছে ৰবৰ নোহোৱাকৈ অংকন কৰাৰ কলা। **মেথিউ এম ৰাডমানেছ ক্ৰেকিং দ্য ক’ড অৱ আৱাৰ ফিজিকেল ইউনিভাৰ্ছ পৃ ২৬৯। as:জলছবি জলছবি অসমীয়া গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী]]ৰ এখন উপন্যাস। * অতি সাধাৰণ বুলি ভবা কিছুমান শব্দ পাঠকৰ মনত ৰৈ যায়। * জ্ঞান, অনুভূতি আৰু ইচ্ছা এই তিনিটা আমাৰ মনৰ প্ৰধান প্ৰক্ৰিয়া। এই তিনি প্ৰক্ৰিয়াৰ সুসমন্বয়ৰ অভাৱ ঘটিলেই মনোজগতৰ ভাৰসাম্য নোহোৱা হয়। * তেওঁৰ প্ৰিয় স্বজন-বন্ধু প্ৰায় সকলো যেনেতেনে আহি তেওঁৰ মৃত্যুৰ খবৰ কৰি গৈছিল৷ তেওঁলোক যদি মানুহজনী জীয়াই থাকোঁতে এইদৰে আহিলেহেঁতেন৷ * জীৱনটোও এক প্ৰকাৰৰ পৰ্বত আৰোহণ। অসীম দুখ-কষ্ট আৰু দুৰ্লংঘ্য বাধা আছে কাৰণেই সি ৰোমাঞ্চকৰ। হোমেন বৰগোহাঞি ref জীৱনৰ সাধনা ref> জীৱনৰ সাধনা হোমেন বৰগোহাঞি]]ৰ দ্বাৰা ৰচিত অসমীয়া ভাষা]]ৰ এখন গ্ৰন্থ। # জীৱনটোও এক প্ৰকাৰৰ পৰ্বত আৰোহণ। অসীম দুখ-কষ্ট আৰু দুৰ্লংঘ্য বাধা আছে কাৰণেই সি ৰোমাঞ্চকৰ। # শেষ বুলিলেইতো শেষ নহয়। আকৌ আৰম্ভ হয়। শেষ নহয়। *ডাইনীসকলে প্ৰকৃত "মাগল" য়ে বেছিভাগ ভয় কৰা সকলোবোৰকে প্ৰতিনিধিত্ব কৰে: তেওঁলোক স্পষ্টভাৱে বহিষ্কৃত আৰু তেনেকুৱা হোৱাৰ বাবে আৰামদায়ক। সঁচাকৈয়ে গতানুগতিকসকলৰ বাবে নিৰ্লজ্জ মিছফিটতকৈ বেছি অস্থিৰ একোৱেই নহয়! # নৈতিকতা অবিহনে জ্ঞান আহৰণ কৰিব নোৱাৰি।{{cn}} # আশাবাদীজনে ভাৱে যে আমাৰ জগতখন সকলো সম্ভাৱ্য জগতসমূহৰ ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ। আনহাতে নিৰাশাবাদীজনে ভয় কৰে যে এইটোৱেই সত্য।{{cn}} * এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন কেৱল আমি অনুমান কৰাৰ দৰে বিচিত্ৰ নহয়, ই আমি ভাবিব পৰাতকৈও অধিক বিচিত্ৰ। # কৰ্ম হৈছে চিন্তাৰ কলি। আনন্দ আৰু যাতনা ইয়াৰ ফল। # এজন ব্যক্তিৰ জীৱনৰ বাহ্যিক অৱস্থাবোৰ তেওঁৰ ভিতৰৰ অৱস্থাৰ সৈতে সদায় সমন্বয়ত থকা দেখা যায় মানুহে যিটো বিচাৰে তাক আকৰ্ষণ নকৰে; বৰঞ্চ তেওঁলোক নিজে যি, সেয়াহে আকৰ্ষণ কৰে। # এজন ব্যক্তি কেৱল তেওঁ বাছি লোৱা চিন্তাৰ দ্বাৰাহে সীমাবদ্ধ হৈ থাকে। # মানুহ যিমানেই শান্ত হৈ পৰে সিমানেই তেওঁৰ সফলতা, প্ৰভাৱ, ভালৰ বাবে শক্তি বৃদ্ধি পায়। মানসিক প্ৰশান্তি প্ৰজ্ঞাৰ অন্যতম সুন্দৰ মণি। # মানুহৰ মনক বাগিচা এখনৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি, যিখন বাগিচাত সুপৰিকল্পিতভাৱে খেতি কৰিব পাৰি বা মুক্তভাৱে বৃদ্ধি পাবলৈ এৰি দিব পাৰি। কিন্তু খেতি কৰা হওক বা অৱহেলিত হওক; ই বৃদ্ধি পাবই । যদি তাত কোনো উপযোগী বীজ সিঁচা নহয়, তেন্তে তাত প্ৰচুৰ পৰিমাণে অসাৰ অপতৃণৰ বীজ পৰিব, আৰু একেধৰণৰ বীজ উৎপাদন কৰি থাকিব। # মানুহে স্বাধীন হৈ জন্মগ্ৰহণ কৰে আৰু সকলো ক্ষেত্ৰতে সি শৃংখলিত।এশখন মহৎ গ্ৰন্থ; সম্পাদনা — কনকসেন ডেকা ref> # এজন মানুহে নিজকে বহুতৰ প্ৰভু বুলি ভাবিব পাৰে, কিন্তু প্ৰকৃততে তেওঁ সেই সকলৰ তুলনাত অধিক দাসসুলভ। # যি অৰ্থনীতিৰ দ্বাৰা জনতাই সংস্কৃতি গঢ়িবলৈ সুবিধা নাপায় সেই অৰ্থনীতি অনুপযোগী, সংস্কৃতিক অৰ্থনীতি নহয়, যি দুষ্কৃতিমূলক অৰ্থনীতি৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # ইংৰাজসকলৰ মনত আধ্যাত্মিকতাৰ অনুভূতি খুব প্ৰবল নহয়, সেইকাৰণেই আধ্যাত্মিক অনিভূতি লাভ কৰিবলৈ তেওঁলোকে উদ্ভাৱন কৰিলে ক্ৰিকেট৷মহৎ লোকৰ বাণী, কলংপাৰ, পৃ:নং; ৮, ১৪ ছেপ্তেম্বৰ, ২০২২ ref> সুস্থ দেহত সুস্থ মন'— এই উক্তিটোক মই এটা নিৰ্বোধ উক্তি বুলি ভাবোঁ। সুস্থ দেহ হ'ল সুস্থ মনৰ সৃষ্টি। সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই # যিসকলে নিজৰ মানসিকতাৰ কোনো পৰিৱৰ্তন কৰিব নোৱাৰে তেওঁলোকে জীৱনত একোৱেই সলনি কৰিব নোৱাৰে৷ দৈনিক অগ্ৰদূত,দিগ্ দৰ্শন, ৩ জানুৱাৰী # সৎ সংগত সদায় থাকিবা, দেখিবা তুমিও এজন সৎ লোক হৈছা৷ # শিক্ষকসকলেহে ৰাষ্ট্ৰৰ মন আৰু আত্মাৰ প্ৰকৃত খনিকৰ৷ # নাৰীক দিয়া মৰ্য্যদাই এটা জাতিৰ ছবি প্ৰতিফলন কৰে।{{cn}} # অসমৰ ৰাইজৰ কাৰণে মোৰ প্ৰাণ কান্দি উঠিছে৷ (১৯৬২ চনৰ চীনৰ ভাৰত আক্ৰমণৰ সময়ত ৰেডিঅ’যোগে কোৱা)ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ, ড° দিলীপ দত্ত, পৃ, নং, ২৫১ # অসন্তুষ্টিয়ে উদাসীনতাৰ সৃষ্টি কৰে যাৰ পৰা অক্ষমতা প্ৰকাশ পায়৷ উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # বেৰৰ ফালে প্ৰতিচ্ছবিখন ঘূৰাই থৈ ইতিহাসৰ গতি সলনি কৰিব নোৱাৰি৷মহৎ লোকৰ অমৃত বাণী, সম্পাদনা:জয়চন্দ্ৰ চক্ৰৱৰ্তী, পৃ. ২ *আপুনি ভয় কৰা বস্তুটো বাস্তৱিক হয় বা নহয়, ই নো কি পাৰ্থক্যৰ সৃষ্টি কৰিব? # সংগ্ৰাম যিমানেই কঠিন হ’ব; জয়লাভো সিমানেই গৌৰৱময় হ’ব৷ # জিনিয়াছৰ নিৰানব্বৈ শতাংশই পৰিশ্ৰম আৰু অধ্যৱসায়, এক শতাংশ। # অস্থিৰতা মানেই অসন্তুষ্টি, আৰু অসন্তুষ্টি হ’ল উন্নতিৰ প্ৰথম চৰ্ত৷ এজন সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিতৃপ্ত মানুহক মোৰ আগত থিয় কৰাই দিয়া, মই তোমাক দেখুৱাই দিম অকৃতকাৰ্যতাৰ এটা প্ৰতিমূৰ্তি৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২৯৭, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # আমাৰ শৰীৰৰ ক্ষয় হয় মাথোঁ এটা কাৰণত আৰু সি হ’ল আমাৰ মগজুক বহন কৰি ফুৰাৰ বাবে৷ মগজুৱে সকলোকে পৰিচালনা কৰে৷ আৰু সেইকাৰণেই মগজুক স্থাপন কৰা হৈছে লাওখোলাটোৰ ভিতৰত- শৰীৰৰ একেবাৰে মূধত৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ২৫৬, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # প্ৰতিভাৰ নিৰান্নব্বৈ ভাগেই হ’ল অধ্যৱসায়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ১৮৮, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # জীৱনৰ বহু বিফলতা এনেকুৱা হয় যে তাৰ সন্মুখীন হোৱা মানুহে সফলতা কিমান ওচৰত আছিল সেই কথা উপলব্ধি কৰা নাছিল। # বিদ্যাৰ্জনতকৈয়ো স্বাস্থ্য বেছি মূল্যৱান। সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই * যেতিয়া আপোনাৰ একোৱেই নাই, তেতিয়া আপুনি হেৰুৱাবলগীয়াও একো নাই। * এগৰাকী নাৰীৰ হৃদয় গোপন কথাৰ এখন গভীৰ সাগৰ। * বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উদ্দেশ্য হৈছে উপযুক্ত স্বামী বিচাৰি উলিওৱা। ৰ'জে ইতিমধ্যে সেইটো কৰিছে। ৰ'জ শুনা, জেক। মই মোৰ মন সলনি কৰিলোঁ। জেক তোমাৰ হাত খন দিয়া। এতিয়া চকু দুটা মুদি দিয়া। এতিয়া, ৰেইলৰ ওপৰত খোজ দিয়া। তুমি মোক বিশ্বাস কৰানে? ৰ'জ মই তোমাক বিশ্বাস কৰোঁ। ৰ'জ মই উৰি আছো, জেক। ৰ'জ এটা হীৰা। এটা অতি বিৰল হীৰা। জেক, মই বিচাৰো তুমি মোক তোমাৰ কোনোবা ফৰাচী ছোৱালীৰ দৰে আঁকা। এইটো পিন্ধি। ৰ'জ যেতিয়া জাহাজখন ঘাটত ৰাখে, ম‌ই তোমাৰ স'তে যামগৈ। ৰ'জ ম‌ই জানো। ইয়াৰ কোনো যুক্তি নাই। সেইবাবেই মই বিশ্বাস কৰোঁ। ৰ'জে ৰক্ষাকাৰী নাওখনৰ পৰা জপিয়াই জেক থকা ঠাইলৈ যায় জেক ৰ'জ! তুমি বৰ মূৰ্খ। কিয় তুমি তেনেকুৱা কৰিলা, হা? তুমি বৰ মূৰ্খ, ৰ'জ। কিয় তুমি তেনেকুৱা কৰিলা? কিয়? ৰ'জ তুমি জপিয়ালে, ময়ো জপিয়াম। নহয়নে? ৰ'জ হে ঈশ্বৰ! ম‌ই যাব নোৱাৰিলোঁ। মই যাব নোৱাৰিলোঁ, জেক। জেক বাৰু, ঠিকেই আছে। আমি কিবা এটা ভাবিম। ৰ'জ অন্ততঃ ম‌ই তোমাৰ লগত আছো। পানীত থকা এখন দুৱাৰৰ ওপৰত ৰ'জ আৰু জেক কাষৰ পৰা ওলমি আছে, কঁপি আছে জেক নাওবোৰ সংগঠিত কৰিবলৈ দুইমিনিটমান সময় লাগিব৷ তোমাৰ কথা নাজানো, কিন্তু ম‌ই এই সকলোবোৰৰ বিষয়ে হোৱাইট ষ্টাৰ লাইনলৈ এখন শক্তিশালী শব্দৰে লিখা চিঠি এখন লিখাৰ মন মেলিছোঁ। ৰ'জ ম‌ই তোমাক ভাল পাওঁ, জেক। জেক তেনেকুৱা নকৰিবা। তুমি বিদায় নল'বা। এতিয়াই নহয়, মোক বুজিছানে? ৰ'জ মোৰ বৰ ঠাণ্ডা লাগিছে। জেক শুনা, ৰ'জ। তুমি ইয়াৰ পৰা ওলাই যাবা, তুমি আগবাঢ়ি যাবা, আৰু তুমি বহুত সন্তান জন্ম দিবা, আৰু তুমি সিহঁতৰ বৃদ্ধি হোৱাটো চাবা। তুমি বৃদ্ধ বয়সত মৰিবা এগৰাকী বুঢ়ী তাইৰ বিচনাত উমাল হৈ, ইয়াত নহয়, আজি ৰাতি নহয়। এনেকৈ নহয়, মোক বুজিছানে? ৰ'জ মোৰ শৰীৰটো অনুভৱ কৰিব পৰা নাই। জেক ৰ'জ, সেই টিকটটো জয় কৰাটোৱেই আছিল মোৰ লগত হোৱা আটাইতকৈ ভাল ঘটনা ই মোক তোমাৰ ওচৰলৈ লৈ আহিছিল। আৰু তাৰ বাবে মই ধন্য, ৰ'জ। মই ধন্য। তুমি মোক এই সন্মান কৰিবই লাগিব। তুমি মোক প্ৰতিশ্ৰুতি দিব লাগিব যে তুমি জীয়াই থাকিবা, যে তুমি হাৰ নামানিবা, যিয়েই নহওক, যিমানেই নিৰাশাজনক নহওক কিয়। এতিয়াই মোক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া, ৰ'জ, আৰু সেই প্ৰতিশ্ৰুতি কেতিয়াও এৰি নিদিবা। ৰ'জ মই কেতিয়াও এৰি নিদিওঁ, জেক। মই কেতিয়াও এৰি নিদিওঁ। ম‌ই কথা দিছোঁ। * পৃথিৱীৰ একোৱেই সিহঁতৰ মাজত আহিব নোৱাৰে। * তুমি কি সেইটো কেতিয়াও পাহৰি নাযাবা, বাকী পৃথিৱীয়েও নাপাহৰিব। ইয়াক কৱচৰ দৰে পিন্ধি লোৱা আৰু কেতিয়াও তোমাক আঘাত দিবলৈ ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা নাযাব। * এটা মনক কিতাপৰ প্ৰয়োজন যেনেকৈ তৰোৱালক শান শিলৰ প্ৰয়োজন। * সকলো সময়তে মদ খাই থকাটো সহজ নহয়৷ সহজ হ'লে সকলোৱে খালেহেঁতেন। * মই সেইটোৱেই কৰো: মই মদ খাওঁ আৰু মই কথাবোৰ জানো। * আঁচনি আৰু ষড়যন্ত্ৰ একেটাই বস্তু। * মৃত্যু চূড়ান্ত। আনহাতে জীৱন সম্ভাৱনাৰে পৰিপূৰ্ণ। * পূৰ্বতে আমাৰ মানুহবোৰৰ মাজত বন্ধুত্ব নাছিল। কিন্তু আমি এতিয়া একেলগে যুঁজ দিব লাগিব। নহ'লে মৃত্যু বৰণ কৰিব লাগিব। * ম‌ই যিমান পাৰো সিমান মানুহক জানিবলৈ চেষ্টা কৰো। আপোনাক কোনটোৰ প্ৰয়োজন হ'ব আপুনি কেতিয়াও নাজানে। * এজন জ্ঞানীয়ে এবাৰ কৈছিল যে পৃথিৱীৰ প্ৰকৃত ইতিহাস হৈছে মাৰ্জিত কোঠাত হোৱা মহান কথোপকথনৰ ইতিহাস। * যদি তুমি পংগু হ'বলৈ গৈ আছা, তেন্তে ধনী পংগু হোৱাই ভাল৷ * পেটত কিছু মদ থাকিলে সকলো ভাল৷ * মোৰ কথা শুনা। কেতিয়াবা সা-সম্পত্তি এক বিমূৰ্ত ধাৰণা মাথোঁ। যেতিয়া তেওঁলোকে মোক বন্দী কৰিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ মোনাখন লৈ গ'ল, কিন্তু সোণখিনি এতিয়াও মোৰ। * হত্যা আৰু ৰাজনীতি সদায় একে নহয়৷ * যুক্তিতকৈ প্ৰেম অধিক শক্তিশালী। * কেতিয়াবা, কৰ্তব্য‌‌ই হৈছে প্ৰেমৰ মৃত্যু। * সকলোৱে জনা কথাতকৈ মই এজন সৎ মানুহৰ চকুক বেছি বিশ্বাস কৰোঁ। * মই উপলব্ধি কৰিছিলোঁ যে মই তোমাৰ বাবে কাম কৰা নাছিলোঁ, আমি দুয়ো মোৰ বাবে কাম কৰি আহিছোঁ। * মোৰ প্ৰলোভন ক্ষমতাৰ বিষয়ে আপোনাৰ হয়তো এটা স্ফীত ধাৰণা আছে। * আমিয়েই সেই মানুহখিনি যিয়ে পৃথিৱীখনক যিটো হ’ব পাৰে তাৰ পৰা ৰক্ষা কৰি আছো৷ কি হ’ব পাৰে পৃথিৱীয়ে কেতিয়াও গম নাপাব। আনকি তেওঁলোকে গম পালেও, তেওঁলোকে কোনো গুৰুত্ব নিদিব। কাৰণ যিটো বোমা বিস্ফোৰণ নহ’ল, সেই বোমাটোৰ কথা কোনেও গুৰুত্ব নিদিয়ে, কেৱল যিটো বোমা বিস্ফোৰণ হ’ল, তাৰ কথাতহে গুৰুত্ব দিব। এইটোৱেই সেইটো বোমা যিটো বিস্ফোৰণ নহ’ল, কোনেও গম নোপোৱা বিপদটো কিন্তু বাস্তৱ আছিল; সেইটোৱেই হৈছে পৃথিৱীখন সলনি কৰাৰ প্ৰকৃত শক্তি থকা বোমাটো৷ * আৰম্ভণিতে লগ পাম, বন্ধু! * অতীতত আপোনাৰ এটা ভৱিষ্যত আছে। বছৰ বছৰ আগতে মোৰ বাবে, এতিয়াৰ পৰা বছৰ বছৰ পাছত আপোনাৰ বাবে। * “যি হ’ল হ’ল আৰু।” যিটো পৃথিৱীৰ যান্ত্ৰিকতাৰ ওপৰত বিশ্বাসৰ এক বহিঃপ্ৰকাশ। এইটো একো নকৰাৰ কোনো অজুহাত নহয়৷ * মিছা কথা কোৱাই হৈছে মানক কাৰ্য্যকৰী পদ্ধতি। * তুমি পৃথিৱীখনক নতুন ধৰণে চাবলৈ আৰম্ভ কৰিব লাগিব। * সময় শেষ হৈ যায়। ট্ৰুমেন কেপোট ৩০ ছেপ্টেম্বৰ ১৯২৪ ২৫ আগষ্ট ১৯৮৪ এজন আমেৰিকান লেখক আছিল। # জগতত মানুহে যিমান দুখ পায় তাৰ অধিকাংশই কামিনী-কাঞ্চনত আসক্তিৰ পৰা আহে, সেই দুটাৰ পৰা যিমানে আঁতৰি থকা যায় সিমানেই মঙ্গল। দুই চাৰি ছয় দন্তীয়া ভালি। # হৰিণৰ মান জিহ্বা কাণ। br>হেন বলধ বিচাৰি আন। # বলধ কিনিবা বল বুজিয়া। br>বাচিয়া সুণ্টিয়া ধোবা তেলীয়া। # ছয়ে চোটা চাৰিয়ে মোটা। br>বিচাৰি কিনিবা বলদ গোট। # ছয় দন্তক ভাগ্যেসে পায়।
সাত দন্তীক দেখি পলাই। # গাঁৱৰ বলদ নিকটৰ ভূঁই। br>ইহাক নেৰিবা জানন্তা হুই। # যুঁজাৰু বিচাৰি কিনিবা গাই।
সৰু মুৱা পাচ ডাঙ্গৰ চাই। # বৰালি বকুৱা পানৈ খুৰ।
ৰাঁওমুৱা হলে তেজিব দূৰ। # বিছা সজীয়া কলিয়া চুটা।
কিনিব বিচাৰো বলদ গোটা। # যাৰ নাই ধাৰ ঋণ। br>সি গৃহস্থে বুঢ়া গৰু কিন। # বলদক ভাই নেদিবা দুখ। br>তাহাতে আছে ভাৰতৰ সুখ। # যেবেসে কৃষিক কৰিবা নাশ।
তেবে নকৰিবা শাওণত চাষ। # আহাৰ শাওণত নকৰে ধান। br>তাহাৰ কৃষিত কিমত মন। # যদি স্বামীজন দিঠকৰ হয়। br>তেবেসে কৃষিৰ ফল সিজয়। # গৰু কিন যদি চিত পাখৰ।
তাক মেলিবা একে আখাৰ। # টকা নেজা ঠুটৰী চুটি। br>সেইটো জানিবা গৰীয়া গুটি। # গৰখীয়ায়ো পীয়ে পানী।
গোম চকৰীয়াক ঘৰলৈ নানি। # তাল জুৰিয়া বহে হাল। br>ভাতে নাতে সৰ্ব্বকাল। # গৰু কিনিবা নিঘূণ বগা। br>বোলন্ত ডাকে মই হওঁ লগা। # গৰু কিনিবা দীঘল নেজা। br>মৈত উঠিলে নহয় কুঁজা। # খৰ্ব্ব খৰ্ব্ব মাথাৰ কেশ।
লক্ষণ বোলে বিশেষ। # গম্ভীৰ গতি গম্ভীৰ মাত।
উন্নত আঙুলি দীঘল হাত। # হিয়াৰ মাজত যাহাৰ খাল।
সিটো পুৰুষৰ লক্ষং ভাল। # গলত ৰেখা কুকুহা কাণ। br>তাহাৰ জানিবা দেৱ লক্ষণ। # পাৱৰ গমন পাৱেসে দেখে।
তাৰ খ্যাতি দশোদিশে। # পঞ্চ ৰেখা থাকে উদৰে যাৰ। br>লক্ষণ জানিবা সাৰতো সাৰ। # অলপ ভোজন নিদ্ৰা ক্ষীণ।
সিটো পুৰুষৰ সুখৰ চিন। # বসিয়া থাকয় নানান মনে।
সিটো পুৰুষক বান্ধিব ঋণে। # চক্ষু ধেল গজ কম্পাল।
সুখে যায় সৰ্ব্বতিকাল। # ডাকে বোলে শুন নৰ। br>থিয় চক্ষু দোষৰ ঘৰ। # পিঙ্গটা বৰ্ণ পাতল ওঁঠ। br>কোনে সহিব মাতৰ গোট। br>স্নান কৰি আসি থিয়ে বহি পৰে। br>ভাত নাপালে ঘৰিণীক মাৰে।
হুতাস পাৰি ভোজন ধৰে। # গম্ভীৰ গতি গভীৰ মাত
দীঘল বাহু আঙুলি উন্নত br>হিয়াৰ মাজত যাহাৰ খাল
সিটো পুৰুষৰ লক্ষণ ভাল
গলত ৰেখা কুকুহা কাণ
তাহাৰ জানিবা দেৱ লক্ষণঅসমীয়া লোক-সাহিত্যৰ ৰূপৰেখা, ড° লীলা গগৈ, বনলতা, ২০০৭ # অলপ ভোজন নিদ্ৰা ক্ষীণ
সেটো পুৰুষৰ সুখৰ চিন
বসিয়া থাকয় নানান মনে
সিটো পুৰুষক নেৰিবা ধনে # সম্পূৰ্ণতা আয়ত্ত কৰিবলৈ হ'লে আমি প্ৰত্যেকেই এজন এজনকৈ আত্ম-বিলুপ্তিৰ মৃত্যুৰ মাজেদি পাৰ হৈ যাব লাগিব। *মূল্যবোধ হিচাপে সকলো সামগ্ৰীয়েই বাস্তৱায়িত শ্ৰমৰ সময়ৰ কিছুমান নিৰ্দিষ্ট পৰিমাপহে। ডেভিড হাৰ্বাৰ্ট লৰেন্স ১১ ছেপ্টেম্বৰ ১৮৮৫ – ২ মাৰ্চ ১৯৩০) আছিল এগৰাকী ইংৰাজ লেখক, ঔপন্যাসিক, কবি আৰু ৰচনাকাৰ। তেওঁৰ ৰচনাসমূহত আধুনিকতা, উদ্যোগীকৰণ, যৌনতা, আৱেগিক স্বাস্থ্য, সজীৱতা, স্বতঃস্ফূৰ্ততা আৰু প্ৰবৃত্তিৰ ওপৰত প্ৰতিফলন ঘটিছে। * প্ৰেম হৈছে এনে এক জীৱনপুষ্প, যি প্ৰস্ফুটিক হয় অভাৱনীয়-অপৰিকল্পিতভাৱে, কোনোৱে নজনাকৈয়ে, প্ৰকৃতিৰ নিয়ম উলংঘা কৰি৷নিয়মীয়া বাৰ্তা, ৬ অক্টোবৰ, ২০২১ * শিল্পীক কেতিয়াও বিশ্বাস নকৰিব। কাহিনীটোক বিশ্বাস কৰক। সমালোচকৰ সঠিক কাম হ’ল কাহিনীটো সৃষ্টি কৰা শিল্পীজনৰ পৰা ৰক্ষা কৰা. * পৰ্ণগ্ৰাফী হৈছে যৌনতাক অপমান কৰাৰ প্ৰয়াসৰ লগতে তাক লেতেৰা কৰাৰ প্ৰয়াস।Pornography and Obscenity (1929 ref> * মই সূৰ্য্যৰ অংশ যিদৰে মোৰ চকু, মোৰ অংশ। মই যে পৃথিৱীৰ অংশ, মোৰ ভৰি দুখনে নিখুঁতভাৱে জানে, আৰু মোৰ তেজ সাগৰৰ অংশ। মোৰ আত্মাই জানে যে মই মানৱ জাতিৰ অংশ, মোৰ আত্মা মহান মানৱ আত্মাৰ এক জৈৱিক অংশ, যিদৰে মোৰ আত্মা মোৰ জাতিৰ অংশ। নিজৰ মাজতে মই মোৰ পৰিয়ালৰ অংশ। মোৰ মনটোৰ বাহিৰে অকলশৰীয়া আৰু নিৰপেক্ষ মোৰ একোৱেই নাই, আৰু আমি দেখিম যে মনটোৰো নিজৰ কোনো অস্তিত্ব নাই, ই কেৱল পানীৰ ওপৰত সূৰ্য্যৰ জিলিকনি। * কেণ্টৰে আমাৰ বাবে সৃষ্টি কৰা স্বৰ্গৰ পৰা আমাক কোনেও বহিষ্কাৰ নকৰিব। * যদি কোনোবাই পৃথিৱীৰ দহজন জ্ঞানী মানুহক একত্ৰিত কৰি সোধে যে পৃথিৱীত বৰ্তি থকা আটাইতকৈ নিৰ্বোধ বস্তুটো কি আছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে জ্যোতিষশাস্ত্ৰতকৈ নিৰ্বোধ অন্য কোনো বস্তু আৱিষ্কাৰ কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন।D MacHale Comic Sections Dublin 1993 ref> * পদাৰ্থ বিজ্ঞানীসকলৰ বাবে পদাৰ্থ বিজ্ঞান অত্যন্ত কঠিন হৈ পৰিছে।C Reid Hilbert London 1970 ref> * প্ৰতিটো গাণিতিক শাখাই বিকাশৰ তিনিটা পৰ্যায়ৰ মাজেৰে পাৰ হয়: অপৰিপক্ক, আনুষ্ঠানিক আৰু সমালোচনাত্মক।R Remmert Theory of complex functions New York, 1989 ref> * গাণিতিক তত্ত্ব এটাক সম্পূৰ্ণ বুলি তেতিয়ালৈকে গণ্য কৰা নহয় যেতিয়ালৈকে আপুনি স্পষ্টকৈ নকয় যে ৰাস্তাত লগ পোৱা প্ৰথম মানুহজনকো আপুনি এইটো বুজাব পাৰে। * হাজাৰ বছৰ শুই থকাৰ পিছত যদি মই সাৰ পাই যাওঁ, তেন্তে মোৰ প্ৰথম প্ৰশ্নটো হ’ব: ৰাইমেনৰ অনুমানটো প্ৰমাণিত হৈছেনে? * কেতিয়াবা এনেকুৱাও হয় যে মানুহৰ দিগন্তৰ বৃত্তটো সৰু হৈ পৰে আৰু ব্যাসাৰ্ধ শূন্যৰ কাষ চাপি অহাৰ লগে লগে ই এটা বিন্দুত কেন্দ্ৰীভূত হয়। আৰু তাৰ পিছত সেইটোৱেই হৈ পৰে তেওঁৰ দৃষ্টিভংগী।Constance Reid Hilbert-Courant 1984 p. 174 *মানুহে নিজে কৰি থকা কামটো উপভোগ নকৰালৈকে কাচিৎহে সুখী হোৱা দেখা যায়।{{cn}} *পৃথিৱীৰ বেছিভাগ গুৰুত্বপূৰ্ণ কামেই এনেকুৱা মানুহে সম্পন্ন কৰিছে, যিসকলে কোনোধৰণৰ আশাই নথকা যেন লগাৰ পাছতো চেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছিল।{{cn}} *যেতিয়া আমি আমাৰ শত্ৰুক ঘৃণা কৰোঁ, আমি তেওঁলোকক আমাৰ ওপৰত কৰ্তৃত্ব চলোৱাৰ ক্ষমতা অৰ্পণ কৰোঁ: এই কৰ্তৃত্ব বা নিয়ন্ত্ৰণ আমাৰ টোপনি, আমাৰ ভোক, আমাৰ ৰক্তচাপ, আমাৰ স্বাস্থ্য আৰু আমাৰ সুখৰ ওপৰত অৰ্পণ কৰা কৰ্তৃত্ব।{{cn}} *মনত ৰাখিব, আজিৰ দিনটোৱেই সেই কাইলৈ আছিল, যাক লৈ আপুনি কালি উদ্বিগ্ন হৈ আছিল।{{cn}} *সকলো শিল্পৰ সাৰমৰ্ম হ’ল আনক সুখ বিলাই সুখ আহৰণ কৰা।{{cn}} *মনত ৰাখিব, সুখ আপুনি কোন বা আপোনাৰ কি আছে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰে; ই কেৱল আপুনি কি চিন্তা কৰে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।{{cn}} *এটোপাল মৌৱে এক গেলন তিতাতকৈ অধিক মাখি ধৰি ৰাখিব পাৰে।{{cn}} *নতুনত্বহীনতা (monotony) হৈছে দৰিদ্ৰতাৰ স্বাক্ষৰ, সেয়া বাক্যতেই হওক বা জীৱনতেই হওক।{{cn}} *আপুনি যদি শ্ৰোতাসকলক আপোনাৰ বক্তব্যৰ সমভাগী কৰি ল’বলৈ সমৰ্থ হয়, তেনেহ’লে ধৰি ল’ব পাৰিব যে আপোনাৰ আধা উদ্দেশ্যই হাচিল হৈ গ’ল৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা *ইচ্ছা কৰিলে পৃথিৱীৰ যিকোনো মানুহেই ভয়ক জয় কৰিব পাৰে৷ # যি বস্তুটোৱে সম্পৰ্কক জীয়াই ৰাখে, সেয়া কোনো কাগজ নহয়, পত্ৰ নহয়, সমাজৰ ৰঙা চকু নহয়, তাৰ নাম হ’ল ভালপোৱা৷ *পিতামহ-প্ৰপিতামহসকলৰ পাপৰ বোজা আমি লাভ কৰোঁ উত্তৰাধিকাৰে। যেনেদৰে আদিমাতা ইভৰ পাপৰ বোজা এতিয়াও আমি কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছোঁ আমাৰ কান্ধত । # নিজৰ দুখ গুচাবৰ একমাত্ৰ উপায় পৰৰ দুখ পতিওৱা। # যিসকলে জীৱনৰ মহত্ব উপলব্ধি কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰে, যিসকলৰ জীৱনৰ বিচিত্ৰ সৌন্দৰ্য উপভোগত আগ্ৰহ আছে, যিসকলে মনুষ্য মহাশক্তিৰ অপূৰ্ব স্পন্দনৰ পৰশ পাবলৈ হেঁপাহ কৰে, তেওঁবিলকে জীৱন-পূৰ্ণ পাত্ৰৰ অমৃত হলাহল আকণ্ঠ পান কৰিবই লাগিব, যেতিয়ালৈকে মৃত্যুৱে বলেৰে পাত্ৰ কাঢ়ি নিনিয়ে৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, ত্ৰিদিব গোস্বামী # যি জাতিয়ে আধ্যাত্মিক আলোচনা এৰি পাৰ্থিৱ সম্পদ আৰ্জ্জনতেই ব্যস্ত থাকে, সেই জাতিক আচলতে সভ্য বুলি ধৰি ল’ব নোৱাৰি৷ শাৰীৰিক, মানসিক আৰু আধ্যাত্মিক বৃত্তিৰ উৎকৰ্ষ সাধন কৰি শৰীৰ, মন আৰু আত্মবৃত্তিৰ সামঞ্জস্য স্থাপন কৰাই সভ্যতাৰ উদ্দেশ্য৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, ত্ৰিদিব গোস্বামী # “আমি অসমীয়া ভাৰতবাসীৰ ভিতৰত এটা সুকীয়া জাতি৷ আমাৰ ভাষা সংস্কৃতমূলক হ’লেও সুকীয়া ভাষা৷ এই কথাৰ প্ৰতিবাদ কৰোঁতা আজি কোনো নাই, আছে যদিও তেওঁলৈ আওকাণ কৰা উচিত৷ কিন্তু সেই বুলিয়েই কাণসাৰ মাৰি থাকিলে নচলিব৷ আমাৰ বহুতো সম্পদ আছিল, সেইটো গৌৰৱৰ কথা৷ যি আছিল তাক বঢ়াব পৰা নাই, সেইটো দুখৰ কথা৷ কিন্তু যি আছিল তাক লোপ পাব দিয়াটো বিশেষ শোক আৰু লাজৰ কথা হ’ব৷ ই জাতীয় মৃত্যুৰ পূৰ্ব লক্ষণ, নিশ্চয় মৃত্যুৰ নিশ্চিত প্ৰমাণ৷ উঠি অহা জাতিৰ জীৱনৰ চিন হৈছে পৰৰ ওপৰত প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰা৷ তাকে নহৈ আজি আমি আত্মৰক্ষাত অসমৰ্থ৷ পৰাধীনতো হয়েই, কিন্তু পৰাধীন ওচৰ-চুবুৰীয়ায়ো আমাক নিঃকিন দেখি গ্ৰাস কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে৷ ভাই অসমীয়া, অতীত গৌৰৱৰ কথা স্মৰণ কৰি বৰ্তমানৰ অৱস্থা উপলব্ধি কৰা, যুক্তিযুক্ত অনুমানৰ দ্বাৰা ভৱিষ্যত প্ৰত্যক্ষ কৰা, শৰীৰত তেজ-মাংস যদিহে প্ৰকৃততে আছে, তেন্তে গা শিয়ৰি উঠিব, মন উত্ৰাৱল হ’ব, হৃদয় অশান্তিৰে ভৰি পৰিব৷ কিন্তু শোক কৰিলেই নহ’ব, শোকৰ ঘাই কাৰণ গুচাবলৈ যথাসাধ্য চেষ্টা কৰিব লাগিব৷ মৃতপ্ৰায় জননীক জাতীয়তাৰ দ্বাৰাই অনুপ্ৰাণিত কৰিব লাগিব৷’’(অসম সাহিত্য সভাৰ গোৱালপাৰাত হোৱা দশম অধিৱেশনৰ সভাপতিৰ ভাষণৰ এটা অংশ)দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, ত্ৰিদিব গোস্বামী ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে নিজৰ কন্যাক তৰুণৰামলৈ দিব খোজা প্ৰস্তাৱ অগ্ৰাহ্য কৰি কোৱা কথা) “ তাকে কৰিলে মই আৰু তৰুণৰাম হৈ নাথাকিম; মানুহে মোক ৰবি ঠাকুুৰৰ জোঁৱাই বুলিহে জানিব৷ মই তৰুণৰাম ফুকন হৈয়েই থাকিব খোজো৷’’তৰুণৰাম ফুকনৰ বৰ্ণাঢ্য জীৱন, নৰকান্ত শইকীয়া, পৃ:নং; ১৯, প্ৰকাশক: কৃত্তিকা লডিয়া, কৃত্তিকা প্ৰকাশন, ২০০৫ # আনন্দম্ এইটোহে আমাক লাগে৷ ইহে জীৱনৰ আচল বস্তু৷ আনন্দত থাকিবা, আনন্দই জীৱন৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, জিতেন্দ্ৰনাথ বুজৰবৰুৱা, পৃ:নং; ৬১ প্ৰকাশক: সতীশ চন্দ্ৰ চৌধুৰী, অসম সাহিত্য সভা, ১৯৯০ # ভাষা হৃদয়গ্ৰাহী নহ’লে হৃদয়ত স্পন্দন জন্মাব নোৱাৰিলে- শব্দ শব্দই থাকি যায়; ভাষা শব্দ যোজন মাত্ৰ হয়, কবিতা শব্দৰ মিল-সংগীত হ্ৰস্ব-দীৰ্ঘ যাত্ৰাৰ সপৰিচালন পদ্ধতি- ইতিহাস লিপিৱদ্ধ ঘটনা মাত্ৰ হৈ থাকে৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, জিতেন্দ্ৰনাথ বুজৰবৰুৱা, পৃ:নং; ৫৮ প্ৰকাশক: সতীশ চন্দ্ৰ চৌধুৰী, অসম সাহিত্য সভা, ১৯৯০ # মৃতপ্ৰায় পতিত জাতিৰ একমাত্ৰ সঞ্জীৱনী সুধা হৈছে সেই জাতিৰ অতীত বুৰঞ্জীৰ উদ্ধাৰ আৰু অধ্যয়ন৷ দেশাত্মবোধ জগাবৰ আটাইতকৈ ভাল উপায় হৈছে বুৰঞ্জী জনা৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, জিতেন্দ্ৰনাথ বুজৰবৰুৱা, পৃ:নং; ৫৮ প্ৰকাশক: সতীশ চন্দ্ৰ চৌধুৰী, অসম সাহিত্য সভা, ১৯৯০ # পুথিত লিখা কথাৰ প্ৰতি আস্থা নহ’লে, গুৰুৰ প্ৰতি ভক্তিভাৱ নাথাকিলে, বিদ্যালাভ কৰা সহজ নহয়৷ ছাত্ৰজীৱনতেই ভৱিষ্যৎ জীৱনযাত্ৰাৰ সমল গোটাই ল’ব লাগিব৷ তাকেই একনিষ্ঠ, দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ আৰু ব্ৰহ্মচৰ্য ব্ৰতধাৰী নহ’লে কৰা টান৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, জিতেন্দ্ৰনাথ বুজৰবৰুৱা, পৃ:নং; ৫২ প্ৰকাশক: সতীশ চন্দ্ৰ চৌধুৰী, অসম সাহিত্য সভা, ১৯৯০ # প্ৰথমে চৰিত্ৰ, তাৰপিছত স্বাস্থ্য, তাৰপিছত শিক্ষা৷দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, জিতেন্দ্ৰনাথ বুজৰবৰুৱা, পৃ:নং; ৫৩ প্ৰকাশক: সতীশ চন্দ্ৰ চৌধুৰী, অসম সাহিত্য সভা, ১৯৯০ # মোক পৰমেশ্বৰে সকলো শক্তিকেই দিছে৷ তেনে অৱস্থাত কোনো কথাৰ কাৰণে আনৰ ওপৰত কিয় নিৰ্ভৰ কৰিম?দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন, ত্ৰিদিৱ গোস্বামী, বনলতা, ২০১০ তৰুণ ৰাম ফুকনৰ বিষয়ে উদ্ধৃতি * চিকাৰী ফুকন, সভা শুৱনী ফুকন, দেশভক্ত ফুকন, ছাত্ৰবন্ধু ফুকন, সাহিত্যিক ফুকন, বেৰিষ্টাৰ ফুকন, ৰসিক ফুকন, অশ্বাৰোহী ফুকন,বৰশী বোৱা কানাই ফুকন আদি নানাভাৱে মানুহে তেওঁক জানিছিল আৰু বুজিছিল৷ অতুল চন্দ্ৰ বৰুৱা]]।তৰুণৰাম ফুকনৰ বৰ্ণাঢ্য জীৱন, নৰকান্ত শইকীয়া, পৃ:নং; ২, প্ৰকাশক: কৃত্তিকা লডিয়া, কৃত্তিকা প্ৰকাশন, ২০০৫ # সাহিত্য হৈছে চিন্তাশীলৰ চিন্তা।এশখন মহৎ গ্ৰন্থ; সম্পাদনা — কনকসেন ডেকা ref> # সহজে পোৱা কোনো বস্তুৰে তৃপ্তি নাথাকে৷ তৃপ্তি কঢ়িয়াই কষ্ট সাধ্য বস্তুৱেহে৷ # দুটা শক্তিয়ে সকলো ঠাইতে কাম কৰি থাকে৷ এটা হ’ল জীৱনটো উপভোগ কৰিবলৈ মানুহৰ সহজাত ইচ্ছা, আনটো হ’ল উপভোগত বাধা দিবলৈ পাৰিপাৰ্শ্বিক পৰিস্থিতিৰ ইচ্ছা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # জীৱন সংগ্ৰামৰ পদে পদে বাধা নাথাকিলে সংগ্ৰামৰ অৰ্থ কি হ’ল? সহজতে পোৱা কোনো বস্তুৰে কোনো তৃপ্তি নাথাকে৷ তৃপ্তি কষ্টসাধ্য বস্তু এটাৰ ওপৰতহে পোৱা যায়৷সোণসেৰীয়া কথা, সংকলক-দেৱেন শইকীয়া, মিছিছিপি প্ৰকাশন, এপ্ৰিল ২০০৩ # শাস্তিৰ ভয় দেখুৱাই মানুহক ভাল কথা শুনিবলৈ বাৰণ কৰাটো যেনেকৈ মহা অপৰাধ, তেনেকৈ যিমান ভাল কথাই নহওঁক, মানুহক ভীতি প্ৰদৰ্শন কৰি গ্ৰহণ কৰিবলৈ খোজাটোও নীতিবিৰুদ্ধ৷ # সন্দেহ হ'ল সত্য অন্বেষণৰ সঁজুলি আৰু প্ৰশ্নৰ প্ৰেৰণা, জ্ঞান হ'ল প্ৰশ্নৰ সফল পৰিণতি৷ # জীৱন আৰু প্ৰেম কামনাৰ ককটেইল৷ য’তেই প্ৰেম, ত’তেই মোক পাবা৷ বোমা-বাৰুদৰ গোন্ধৰ মাজত কেৱল ময়েই প্ৰেমৰ সাধনা কৰিব খোজোঁ৷ মই বাৰে বাৰে প্ৰেমত পৰিব খোজোঁ৷ জীৱনৰ প্ৰেমত, পৃথিৱীৰ প্ৰেমত, ’তোমাৰ’ প্ৰেমত৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২০২ প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # জাগতিক ক্লেশ যন্ত্ৰণাৰ মাজে মাজে শীতৰ পুৱাৰ ৰ’দৰ দৰে হঠাতে পোৱা যেনেকুৱা কেইটামান সুখৰ মুহূৰ্তৰ বাবে মই এই পৃথিৱীত এহেজাৰ কৌটি বছৰ জীয়াই থাকিব খোজোঁ বা যেনেকুৱা কেইটামান সুখৰ মুহূৰ্তৰ বাবে সম্ভৱ হ’লে এই পৃথিৱীত মই অমৰ হ’ব খোজোঁ, সেইকেইটা সুখ মুহূৰ্তৰ নাম হ’ল প্ৰেম৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২০১ প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # পূৰ্বতকৈ ভাল হৈ, পৰিশীলিত হৈ সংস্কৃত হৈ গৈ থকা মানুহৰ সামগ্ৰিক জীৱন আচৰণ খিনিৰ নামেই সংস্কৃতি৷ সোণসেৰীয়া কথা; পঞ্চম পৰিৱৰ্ধিত প্ৰকাশ: নৱেম্বৰ, ২০১২, দেৱেন শইকীয়া # জনপ্ৰিয় হ'লেই যদি কলা সংস্কৃতি বেয়া হয়, বজৰুৱা হয়, তেনেহ'লে ভাল হৈ থাকিবলৈ কলা সংস্কৃতি দেখোন কোনো কালেই জনপ্ৰিয় হ'ব নোৱাৰিব৷ # মানুহে 'কি কৰিছে' সেইটো যদি সভ্যতা মানুহে কেনেকৈ কিমান ভালকৈ কৰিছে' সেইটো হ'ব সংস্কৃতি৷ পুৰণি' নে 'নতুন' নহয়, সদায় প্ৰশ্ন হ'ব লাগে-ভাল নে বেয়া৷ ভাল হ'লে পুৰণিও গ্ৰহণীয়, বেয়া হ'লে নতুনো বৰ্জনীয়৷ # দৰিদ্ৰতা সভ্যতাৰ কলংক হ'ব পাৰে কিন্তু গতিৰোধক নহয়৷ # মানৱ মনস্তত্ত্বৰ আটাইতকৈ দুৰ্বল ক্ষেত্ৰ হ'ল মানৱ জীৱনৰ সুখ-শান্তি হৰি নিয়া ধৰণৰ বেমাৰ-আজাৰ দুৰাৰোগ্য ৰোগৰ পৰা পোৱা জীৱন যন্ত্ৰণা৷ # মাখিয়ে যেনেকৈ বেমাৰৰ বীজাণু বিয়পায়, জ্যোতিষ আলোচনীবিলাকেও তেনেকৈ সমাজত অন্ধবিশ্বাস, কু-সংস্কাৰ বিয়পায়৷ # দুৰ্বল মানুহে কেতিয়াও স্বীকাৰ নকৰে যে তেওঁলোক নিজে নিজৰ স্থিতিৰ বাবে দায়বদ্ধ। তেওঁলোকে সদায় পৰিস্থিতি বা আনক দোষ দিয়ে। # ভালৰ পৰা অধিকতকৈ আৰু অধিক পোৱাৰ আমাৰ লোভেই ইয়াক বেয়ালৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা, দুজন পদাৰ্থবিজ্ঞানী, তেওঁলোকৰ প্ৰতিবেশী, দ্য চীজকেক ফেক্টৰীত কাম কৰা এগৰাকী উচ্চাকাংক্ষী অভিনেত্ৰী তথা কৰ্মচাৰী আৰু তেওঁলোকৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দুজন বন্ধু/সহকৰ্মীৰ জীৱনক কেন্দ্ৰ কৰি চিবিএছত (BBS) প্ৰচাৰিত এখন আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। অভ্যৰ্থনাকাৰী ম‌ই আপোনাক সহায় কৰিব পাৰোঁনে? লিঅ’নাৰ্ড এইটোৱেই নেকি উচ্চ বুদ্ধ্যাংকৰ শুক্ৰাণু বেংক? অভ্যৰ্থনাকাৰী যদি সুধিব লগা হয়, তেন্তে আপুনি হয়তো ইয়াত থকা উচিত নহয়। পেনী মই ধনু ৰাশিৰ, যিয়ে আপোনাক আপুনি জানিবলগীয়াতকৈও অধিক কথা ক’ব পাৰে শ্বেলডন হয় ই আমাক কয় যে তুমি এই গণ সাংস্কৃতিক ভ্ৰমত অংশগ্ৰহণ কৰা যে তোমাৰ জন্মৰ সময়ত ইচ্ছাকৃতভাৱে নিৰ্ধাৰিত নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ তুলনাত সূৰ্য্যৰ আপাত অৱস্থানে তোমাৰ ব্যক্তিত্বক কেনেবাকৈ প্ৰভাৱিত কৰে। লিঅ’নাৰ্ড সি ক’ব বিচাৰিছে যে সেয়া তাৰ প্ৰথম অনুমান নহ’ব। পেনী হ’ব, বহুতে মোক পানীৰ চিন বুলিয়েই ভাবে। শ্বেলডন হে মাধ্যাকৰ্ষণ, তুমি এগৰাকী হৃদয়হীন কুকুৰনী। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। এমি ম‍ই জানো। তুমি বিশ্বাস কৰিব পাৰিছানে? শ্বেলডন সেইটো এটা ভাল কথা। যদি মই সপোন দেখি আছো তেন্তে কি হ’ব লিঅ’নাৰ্ডে তাক জোৰেৰে চৰ মাৰে আৰু সকলোৱে হাঁহি উঠে আমি ন’বেল বঁটা লাভ কৰিলোঁ! শ্বেলডন তুমি জানানে যে এতিয়া আমি নোবেল বঁটা বিজয়ী হোৱাৰ বাবে আমাৰ নামটো চিৰদিনৰ বাবে একেলগে সংযুক্ত হৈ থাকিব। এমি আমাৰ বিয়া হৈছে। ইতিমধ্যে আমাৰ নাম একেলগে সংযুক্ত হৈ আছেই। শ্বেলডন অ’ প্লিজ, সেয়া এখন কাগজহে মাথোন। এয়া যে এখন কাগজ আৰু এটা পদকো। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। দ্য বিগ বেং থিঅ’ৰি হৈছে ছাক লৰী আৰু বিল প্ৰাডীয়ে নিৰ্মাণ কৰা আমেৰিকান দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক। * মনত ৰাখিবা ৰেড, আশা এটা ভাল বস্তু, সম্ভৱতঃ আটাইতকৈ ভাল বস্তু, আৰু কোনো ভাল বস্তুৰেই কেতিয়াও মৰণ নাই। (ৰেডলৈ লিখা চিঠিত) * জীৱন যাপনত ব্যস্ত হোৱা অথবা মৃত্যু বৰণত ব্যস্ত হোৱা। * এটা কথা কওঁ বন্ধু। আশা এটা বিপদজনক বস্তু। আশাই মানুহক উন্মাদ কৰি তুলিব পাৰে। এণ্ডি ডুফ্ৰেইন তুমি জানানে মেক্সিকান সকলে পেচিফিকৰ বিষয়ে কি কয়? এণ্ডি ডুফ্ৰেইন তেওঁলোকে কয় যে ইয়াৰ কোনো স্মৃতি নাই। তাতেই ম‌ই জীৱনৰ বাকী কালছোৱা কটাব বিচাৰোঁ। এখন উষ্ণ ঠাই য'ত স্মৃতি নাই। * ভয়ে আপোনাক বন্দী কৰি ৰাখিব পাৰে। আশাই আপোনাক মুক্ত কৰিব পাৰে। *চাওক, দুখীয়াসকলে গোটেই জীৱন পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে খাদ্য লাভ কৰাৰ আৰু দেখাত চহকীসকলৰ দৰে হোৱাৰ সপোন দেখে। আৰু চহকীসকলে কি সপোন দেখে ওজন কমা আৰু দেখাত দুখীয়াৰ দৰে হোৱাৰ। # যদিহে আপুনি সত্যটো কেনেদৰে ৰখাই থ'ব লাগে জানে তেন্তে আপুনি মিছা মাতিব লগা নহয়। * মানসিক প্ৰকৃতি ভাব বা চিন্তাৰে ফল স্বৰূপ। ই ভাবৰ দ্বাৰাই অনুশাসিত আৰু ভাবৰ দ্বাৰাই গঠিত। বেয়া বা অসৎ মনোভাৱেৰে কাম কৰিলে অথবা কথা ক'লে দুখে লগ লয়— যেনেদৰে গাড়ী এখনৰ চকা, টানোতাৰ (অৰ্থাৎ গাড়ী টনা গৰুৰ) পিছে পিছে যায়। অৱেৰৱন চ সম্মন্তি, এস ধম্মো সনন্তনো৷উজুং কৰোতি মেধৱী উসুকাৰোৱ’ তেজনং৷ **শৰ নিৰ্মাতাই পোনভাৱে শৰ নিৰ্মাণ কৰাৰ দৰে জ্ঞানী ব্যক্তিয়েও স্পন্দনশীল, চঞ্চল, দূৰক্ষ্য আৰু দুৰ্নিবাৰ চিত্তক পোন কৰে, অৰ্থাৎ কুপথৰ পৰা সুপথলৈ আনে৷ ন’ৱা ৱেবষ্টাৰ ১৬ অক্টোবৰ ১৭৫৮ – ২৮ এপ্ৰিল ১৮৪৩) এজন মাৰ্কিন অভিধানলেখক, পাঠ্যপুথি লেখক, বানান সংস্কাৰক, ৰাজনৈতিক লেখক তথা সম্পাদক আছিল। ভাষা হ'ল সৃষ্টিৰ পাছত ভগৱানে মানুহক দিয়া প্ৰথমটো উপহাৰ।" # জীৱনৰ সকলো প্ৰকৃত লাভালাভ চক্ৰবৃদ্ধি সূতৰ পৰা আহে। # আটাইতকৈ ক্ষতিকাৰক তিনিটা আসক্তি হৈছে হেৰোইন, কাৰ্ব'হাইড্ৰেট আৰু মাহিলী দৰমহা। # নজানে শাস্ত্ৰৰ নয়
যেহি আসে তাকে কয় br>ছেদিবাক নপাৰে সংশয়৷ br>গুৰু বোলাই তথাপিতো br> ফুৰয় লোকৰ মাজে br>মান্য সতকাৰ খুজি লয়৷কীৰ্ত্তন আৰু নামঘোষা, শ্ৰী শ্ৰীশঙ্কৰদেৱ আৰু শ্ৰী শ্ৰীমাধবদেৱ বিৰচিত, প্ৰকাশক: শ্ৰী জ্যোতিন্দ্ৰ নাৰায়ণ দত্তবৰুৱা, পৃ: নং,১৫, ৫৫ নং ঘোষা # কৃষ্ হেন শব্দ ইতো, পৃথিবী বাচক ভৈল br>ণ আনন্দত প্ৰবৰ্ত্তয়।
দুই এক পদ ভৈলে, পৰমব্রহ্ম ৰূপ ‘কৃষ্ণ br>নাম আনন্দক মাত্র কয় । (পদ সংখ্যা ১৪০) # গােবিন্দৰ প্রেম, অমৃতৰ নদী br>বহে বৈকুণ্ঠেৰ পৰা। br>চাৰি পুৰুষার্থ, তাহাৰ নিঝৰা br>হৰি নামে মূল ধৰা। ২১৮। # হৰি ভক্তি দান, দিয়া জগতক br> তাৰিলা সংসাৰ সিন্ধু।
হেনয় কৃপালু, শঙ্কৰ বিনাই br> নাহি নাহি আৰ বন্ধু ॥ ২১৯ # হৰি ভকতিৰ পাতিলন্ত হাট br> শঙ্কৰে জগত জুৰি।
ৰাম নাম ৰত্ন, বেহায়া জগতে br> চলয় বৈকুণ্ঠপুৰী। ২২০। # শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ, হৰি ভকতৰ br>জানা যেন কল্পতৰু। br>তাহান্ত বিনাই, নাই নাই নাই br> আমাৰ পৰম গুৰু। ২২১। # সত্য যুগে ধ্যান, ত্রেতা যুগে যজ্ঞ br> দ্বাপৰ যুগত পূজা। br>কলিত হৰিৰ, কীৰ্ত্তন বিনাই br> আৱৰ নাহিকে দুজা। ২৪৫। # নমো নমো নাৰায়ণ,প্ৰসন্ন হুয়োক হৰি
কৰিয়োক মায়াক নিৰ্য্য়াণ।
আপুনাৰ মহিমাক,আপুনি বেকত কৰি
জীৱক কৰিয়ো পৰিত্ৰাণ॥ ৭২ # নামঘোষাত প্ৰধানতঃ তিনিটা ভাৱৰ ধাৰা মিহলি হৈ বিশাল আনন্দসাগৰৰ ফালে প্ৰবহমান হৈছে পূণ্যশ্লোক শংকৰস্মৃতি, মাধবদেৱৰ আত্মলঘিমা আৰু কৃষ্ণভক্তি মাহাত্ম্য৷ কিন্তু হিমালয়ৰ নিভৃত শৃঙ্গৰ স্তুপীকৃত হৈ থকা অনন্ত তুহিনৰাশিয়েই গলি গৈ ভৈয়ামত নানা নদ-নদী স্বৰূপ হোৱাৰ দৰে এই তিনিও ধাৰাৰেই মূল কাৰণ হৈছে মাধবদেৱৰ ৰসময়ী ভক্তিৰ গম্ভীৰ আৱেগ৷ (ড° বাণীকান্ত কাকতি)তিনিগুণৰ বিষয়ে দুষাৰ, ভানুমতী কাকতি, নিৰ্মালি,শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ ৫৬৮ সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ মহোৎসৱৰ স্মৰণিকা, বৰপেটা ৰোড, ২০১৬ নাহৰৰ নিৰিবিলি ছাঁ অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী]]ৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন অসমীয়া উপন্যাস। উপন্যাসখন প্ৰথম প্ৰকাশ হৈছিল ২০০৫ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত। * সময়ৰ সুগন্ধি যেতিয়া হৃদয়ত লাগি ৰয়, তেতিয়া জেঠ মাহতো ফাগুনৰ ফুল ফুলে, সময়ৰ কেলেণ্ডাৰ পুৰণি নহয়।পৃষ্ঠা ১ * সুখ-আনন্দৰ সমভাগীতকৈ, দুখ-যন্ত্ৰণাৰ সংগীবোৰে অন্তৰৰ গভীৰত প্ৰৱেশ কৰে। এই সংগৰ স্থায়ীত্ব থাকে।পৃষ্ঠা ৩৭ * মানুহৰ ইচ্ছা আৰু স্পৃহাৰ পিয়াহ সহজে মৰিলে মনৰ অসন্তুষ্টিৰ তৃষ্ণা বাঢ়ি যায়।পৃষ্ঠা ৫৬ * কিছুমান মানুহ অবিশ্বাসৰ দাস, বিশ্বাস তেওঁলোকৰ বাবে সৌ আকাশৰ জোনটোৰ দৰে। ধুনীয়া, চাব পাৰি কিন্তু চুব নোৱাৰি।পৃষ্ঠা ৯৭ * নিৰ্জনতাই মানুহক সমৃদ্ধ কৰে কিন্তু নিঃসংগতাই হতাশা আনে।পৃষ্ঠা ১০৭ * বিবাহপাশত পুৰুষ কেতিয়াও বন্দী নহয়, বন্দী হয় নাৰী। চাৰ্কাছৰ বাঘিণীৰ দৰে বিবাহিতা নাৰী। আমৃত্যু সংসাৰ চাৰ্কাছত খেল দেখুৱাই হাত চাপৰি বুটলিব পাৰিলেহে হ'ব পাৰি আদৰ্শ পত্নী বা বোৱাৰী।পৃষ্ঠা ১০৯ * যৌৱন এনে এক উদাৰ নীতি, যি নিৰপেক্ষভাৱে নিজৰ ভাগ সময়ত সকলোকে দি যায়।পৃষ্ঠা ১২৩ * আনন্দ প্ৰকাশ কৰিবলৈ ক্ষণ গণিব নালাগে, কিন্তু যন্ত্ৰণা প্ৰকাশৰ ক্ষণ সদায় মন্থৰ। ই নিজস্ব সময়ত, নিজস্ব ৰীতিত আত্মপ্ৰকাশ কৰে।পৃষ্ঠা ১৩৮ * তোমাৰ বাবে যাৰ অন্তৰৰ পৰা আপোনা-আপুনি আৱেগৰ সোঁত চকুৰে বৈ আহে— তেওঁতকৈ পৃথিৱীত কোনো আপোন নাই।পৃষ্ঠা ১৮০ * পাৰমাণৱিক শক্তিৰ ধাৰণাটো মায়াময় যদিও ই মনত ইমানেই শক্তিশালীভাৱে ধৰি লৈছে, যে যদিও মই পঁচিশ বছৰ ধৰি ইয়াৰ বিৰুদ্ধে প্ৰচাৰ কৰি আহিছো, তথাপিও কিছুমানে ইয়াক বাস্তৱায়িত কৰিব পৰা বুলি বিশ্বাস কৰে।Quoted in 'Tesla, 75, Predicts New Power Source New York Times (5 Jul 1931 Section 2, 1 ref> * যদি এডিছনক ঘাঁহৰ থোপা এটাত থকা বেজী এটা বিচাৰিবলৈ দিয়া হয়, তেন্তে তেওঁ মৌমাখিসদৃশ অধ্যৱসায়েৰে আগবাঢ়ি গৈ তেওঁৰ সন্ধানৰ বস্তুটো বিচাৰি নোপোৱালৈকে খেৰৰ পিছত খেৰ পৰীক্ষা কৰিব। সামান্য তত্ত্ব আৰু গণনাৰ সহায়ত সেই কামটো কৰাহেঁতেন তেওঁ নব্বৈ শতাংশ শ্ৰমৰ পৰা ৰক্ষা পৰিলহেঁতেন৷ এই কথা জানিও মই এনে দুখজনক কামৰ সাক্ষী আছিলোঁ। # “আমাৰ মধ্যবিত্তসকলৰ সযত্নে পালিত শিশুবোৰৰ প্ৰকৃত শৈশৱ নাই৷” # জীৱনৰ পৰা মোৰ সাহিত্য সৃষ্টি বিচ্ছিন্ন নহয়৷ কিয়নো, মই যিদৰে জীৱন যাপন কৰোঁ, সেইদৰেই লিখোঁ৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৪০ প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # জীয়াই থাকিব জনাটোও এটা আৰ্টহে৷সূৰ্য্য, নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ # “প্ৰেম প্ৰেৰণাৰেই বৃহৎ বিশ্বৰ বিচিত্ৰ মানুহে তেওঁবিলাকৰ সমস্ত বিচ্ছিন্নতাৰ দ্বন্দ্বক অতিক্ৰম কৰি অবিৰোধেৰে একত্ৰে মিলিব পাৰে৷ বিভিন্নতা আৰু বিচিত্ৰতাৰ মাজতেই ঐক্যৱদ্ধ মহৎ জীৱনৰ কাৰণে বিৰাটৰ সাধনা চলিব লাগিছে৷ বুজাবুজিয়েই হ’ব তাৰ মূলমন্ত্ৰ৷’’অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতিৰ অভিভাষণত বিদেশী নাগৰিকৰ সমস্যা আৰু সাম্প্ৰদায়িক সম্প্ৰীতি, ডঃ অমল ৰাজখোৱা, মনপুৰ মৌচন্দা # ছোৱালী হ’ল কাৰণেই নিজস্ব অস্তিত্ব যেন একো থাকিবই নোৱাৰে৷ মাক-বাপেকৰ কেৱল যেন এক বোজা৷ তাৰ মূল কাৰণ নিশ্চয়কৈ আছিল মহিলাৰ পৰনিৰ্ভৰশীলতা৷ অক্ষম অৱস্থা৷বৰ্ণিল যাত্ৰা, দ্বি-ভাষিক পত্ৰিকা, পশ্চিম গুৱাহাটী শাখা লেখিকা সংস্থা, পৃ: নং,২১ # অসমত ৰেডিঅ ষ্টেচন স্থাপন হোৱাৰ লগে লগে অসমীয়া গীত ৰচক, সুৰ সংযোজক, গায়কসকলৰ কাৰণে এখন নতুন দুৱাৰ মুকলি হ’ল৷ সুৰত, ৰচনাত মৌলিকত্ব দেখুৱাবলৈ ই সুযোগ মুকলি কৰি দিলে৷ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ, ড° দিলীপ দত্ত, পৃ, নং, ৮২ # এপাহ স্থলপদ্মৰ এদিনৰ জীয়া কাহিনী নাৰীৰ জীৱনৰ সৈতে একে৷ প্ৰহৰে প্ৰহৰে ৰূপৰ সলনি ঘটা স্থলপদ্মৰ দৰে নাৰী জীৱনৰো সঘন পৰিৱৰ্তন ঘটে৷অসমৰ লোকসংস্কৃতি, নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ, পৃ:নং; ১১, বীণা লাইব্ৰেৰী, ২০০৪ # বিয়া অসমীয়া সমাজৰ প্ৰাণময় উৎসৱ৷ গঞা সমাজৰ ৰং-ৰহইচৰ ৰহঘৰা৷অসমৰ লোকসংস্কৃতি, নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ, পৃ:নং; ২৩, বীণা লাইব্ৰেৰী, ২০০৪ # শুনা বা দেখা বস্তুৰ ওপৰত ভেটি কৰিয়েই মানুহৰ কল্পনাই সদায় গঢ় লয়৷অসমৰ লোকসংস্কৃতি, নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ, পৃ:নং; ৫৯, বীণা লাইব্ৰেৰী, ২০০৪ # লুইতপৰীয়া সাংস্কৃতিক প্ৰতীক বুলি বহাগ বিহু এইকাৰণেই ক’ব পাৰি যে বহাগ বিহুৰ গীত, নৃত্য, আচাৰ-অনুষ্ঠানে অসমীয়া মানহুৰহ জীৱন-যাত্ৰা আৰু জীৱনাদৰ্শন স্বৰূপাৰ্থত বহন কৰিছে৷অসমৰ লোকসংস্কৃতি, নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ, পৃ:নং; ১২৫, বীণা লাইব্ৰেৰী, ২০০৪ # বিজ্ঞান হৈছে কোনোবা এটা বিষয়ত গৱেষণা কৰি তাৰ সংযোজন(Synthesis সম্বন্ধয়ীকৰণ(Co-ordination) আৰু সুশৃংখল( arrangement) কৰি বিষয়টোৰ ওপৰত এক বিশেষ জ্ঞান(special knowledge) আহৰণ কৰা৷সূৰ্য্য, ড° নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ, পৃ:নংল ২৫১, সাহিত্য প্ৰকাশ, ট্ৰিবিউন বিল্ডিংচ৷ ২০০৮ # মোৰ সাহিত্য দায়বদ্ধ সাহিত্য৷ মোৰ দায়বদ্ধতা মোৰ বিবেকক একোৱে বন্দী কৰিব নোৱাৰে৷সাহিত্য অকাডেমী বঁটা বিজয়ী অসমীয়া, সমীন কলিতা ড° নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ পৃ:নং; ১২৭, চন্দ্ৰ প্ৰকাশ,২০০৯, ISBN-13978-81-244-0004-3 ref> # সাহিত্যৰ জাত নাই, ধৰ্ম নাই৷ সেইদৰে সাহিত্যিকৰো জাত নাই, ধৰ্ম নাই৷ সাহিত্যিকৰ ধৰ্ম সদায় মানৱ ধৰ্ম৷ লিখিলেই গীত, লিখিলেই গল্প নহয়৷ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ নিটোল নিৰ্যাস হ’লেহে সাহিত্য৷সাহিত্য অকাডেমী বঁটা বিজয়ী অসমীয়া, সমীন কলিতা ড° নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ পৃ:নং; ১৩২, চন্দ্ৰ প্ৰকাশ,২০০৯, ISBN-13978-81-244-0004-3 ref> # প্ৰকৃততে প্ৰত্যেক মানুহৰ জীৱনেই সফলতাৰ সন্ধানত কৰা সংগ্ৰামৰ একো-একোটা একক কাহিনী।প্ৰবল ইচ্ছাশক্তি আৰু আত্মোৎকৰ্ষৰ সাধনা, ড° নিৰ্মলা দেৱী ৱিকিউদ্ধৃতি হৈছে এক সহযোগিতামূলক প্ৰকল্প আৰু ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু অৱদানকাৰীসকলৰ এটা উমৈহতীয়া লক্ষ্য আছে: ৱিকিউদ্ধৃতি কিছুমান নীতি আৰু নিৰ্দেশনা আছে যাক সাধাৰণতে প্ৰকল্পটোৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু অংশগ্ৰহণকাৰীসকলে মানি চলে আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ তথা অত্যাৱশ্যকীয় বুলি বিবেচনা কৰে। এইবোৰে আমাক আমাৰ লক্ষ্যৰ দিশত কাম কৰাত সহায় কৰে। মন কৰিবলগীয়া যে, যিহেতু ৱিকিউদ্ধৃতি প্ৰতিদিনে বৃদ্ধি আৰু বিকাশ হৈ আছে সেয়ে এই নীতিবোৰৰ কিছুমান এতিয়াও বিকশিত হৈ আছে। আন কিছুমানে অৱশ্যে দীৰ্ঘদিন ধৰি ৱিকিউদ্ধৃতিৰ বেছিভাগ অৱদানকাৰীয়ে বিতৰ্কিত বুলি গণ্য নকৰাকৈ নিষ্পত্তি হৈ আহিছে। নিয়ম অনুসৰণ কৰক। এই নিয়মসমূহ অনুসৰণ কৰি আমি উদ্ধৃতিৰ অধিক সামঞ্জস্যপূৰ্ণ আৰু ব্যৱহাৰযোগ্য সংক্ষিপ্ত ৰূপ প্ৰস্তুত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছো: এই নীতিসমূহ কেনেকৈ বলবৎ কৰা হয় নীতি কেনেকৈ প্ৰণয়ন কৰা হয় ৱিকিউদ্ধৃতিৰ নীতি আৰু নিৰ্দেশনাৰ খচৰা প্ৰস্তুত কৰণ অনুগ্ৰহ কৰি নিম্নোক্ত ৱিকিউদ্ধৃতিৰ নীতি আৰু নিৰ্দেশনাসমূহ উন্নত কৰাত অংশগ্ৰহণ কৰক। Wikiquote:No personal attacks কোনোধৰণৰ ব্যক্তিগত আক্ৰমণ নকৰিব আৰু অনুগ্ৰহ কৰি, ব্যক্তিগত বিতৰ্কসমূহ ইমেইললৈ লৈ যাওক। * উদ্ধৃতিৰ উৎস উল্লেখ কৰিব # ছাত্ৰানং অধ্যয়নং তপঃ (ছাত্ৰসকলৰ পঢ়া-শুনাই তপস্যা৷) * বিজ্ঞানৰ ভাল কথাটো এইটোৱেই যে আপুনি ইয়াক বিশ্বাস কৰকেই বা নকৰক, ই কিন্তু সঁচা। * আমি সকলো সংযুক্ত হৈ আছোঁ। ইজনে সিজনৰ লগত জৈৱিকভাৱে। পৃথিৱীৰ লগত ৰাসায়নিকভাৱে। বাকী বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ লগত পাৰমাণৱিকভাৱে। * আপোনাৰ ভৰকেন্দ্ৰ হৈছে এনে এক ঠাই যলৈ আপুনি ভ্ৰমণ কৰিব নোৱাৰে, কিন্তু আপুনি সদায় ইয়াক লগত লৈ ফুৰে। স্মৃতিৰ দৰে ইও জীৱনৰ বস্তু-বাহানিৰ এক অংশ।Neil deGrasse Tyson Universe Down to Earth p. 79 * আমি সকলো বৈজ্ঞানিক পৰ্যবেক্ষণৰ ভিতৰত আটাইতকৈ সহজ পৰ্যবেক্ষণতো ব্যৰ্থ হওঁ— কোনেও মূৰ তুলি নাচায়।Neil deGrasse Tyson The Sky Is Not the Limit p. 115 * এটা কথা নিশ্চিত যে জীৱনত যিমানেই গভীৰভাৱে বিমোৰত পৰিছে, সিমানেই নতুন ধাৰণাবোৰৰ প্ৰতি আপোনাৰ মনটো মুকলি হৈ পৰিছে।Neil deGrasse Tyson Death by Black Hole p. 305 * যিকোনো বিন্যাসতেই মই গ্ৰহবোৰৰ অনুৰাগী৷ মোৰ যেতিয়া জন্ম হৈছিল তেতিয়া বুধ, শুক্ৰ, বৃহস্পতি, শনি, ইউৰেনাছ, নেপচুন, প্লুটো, সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ আদি সকলো আকাশত আছিল।Neil deGrasse Tyson The Sky Is Not the Limit p. 110 * আদালতত প্ৰত্যক্ষদৰ্শীৰ সাক্ষ্য যিয়েই নহওক কিয়, বিজ্ঞানৰ আদালতত ইয়েই আটাইতকৈ নিম্ন প্ৰকাৰৰ প্ৰমাণ।The Amazing Meeting, Keynote Speech, 2008 * বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখনে আপোনাৰ বাবে যুক্তিযুক্ততা প্ৰদান কৰাৰ কোনো বাধ্যবাধকতা নাই। * স্ব-চালিত শিক্ষাতকৈ ডাঙৰ শিক্ষা একো নাই। * বিজ্ঞান সাক্ষৰতা হৈছে সেই ধমনী, যাৰ মাজেৰে কাইলৈৰ সমস্যাবোৰৰ সমাধান প্ৰবাহিত হয়। * জীৱনৰ সংঘাতে পুৰি সোণ কৰা এজন মানুহ। * দুখন ঘৰৰ দুটা মানুহ, হঠাতে এডজাষ্ট নহ’বও পাৰে‌। নহ’লেও মই বিবাহিত জীৱনৰ হতাশাত নোভোগো। বিবাহতকৈ জীৱন বহুত ডাঙৰ। আকাশৰ দৰে জীৱনটোক, বিবাহিত জীৱনৰ ক্ষুদ্ৰতাৰে মই নাচাওঁ। কাৰোবাৰ প্ৰেম নাপালেও মোৰ জীৱন স্তব্ধ হৈ নাযায়, এই পৃথিৱীলৈ আহিছো, পৃথিৱীৰ সুন্দৰ সকলো বস্তুৰে ভাগ মোৰো পোৱাৰ অধিকাৰ আছে। * মানুহ কিমান অবোধ আৰু মূৰ্খ, যি অমৃতপান কৰিও সন্তুষ্ট হ’ব নোখোজে! * জোনৰ পোহৰ আৱৰ্জনাতো পৰে, নিৰ্মল পানীতো পৰে। * মনৰ মাজত ৰৈ যোৱা ধূলি-মাকতিবোৰ জমা হোৱাৰ আগেয়েই মোক ক’ব লাগিছিল। মই তেতিয়া উপায় বিচাৰিবলৈ সুযোগ পালোহেঁতেন। * সংসাৰ এখন যেতিয়া কাৰোবাৰ বাবে বন্দিত্ব হৈ পৰে, তেওঁক বন্দী কৰি ৰখাৰ অধিকাৰ কাৰো নাই। * বিবাহ এক মানসিক নিৰাপত্তা, বুজাবুজিৰ চুক্তি। * ভালপোৱা বিষয়টোৱেই সাময়িক। প্ৰকৃতিয়ে সমানে সদায় যিদৰে বৰষুণ নিদিয়ে, ৰ’দ নিদিয়ে, সেইদৰে আজীৱন সমানে ভালপোৱাও নাথাকে। তাৰতম্য ঘটে। * জীৱনে আমাক চলায়, জীৱনক চলোৱা মানুহ বৰ কম। * স্বাচ্ছন্দ্য-আৰামবোৰ এৰিব নোৱৰা অভ্যাস নকৰিবলৈহে কৈছোঁ। * আকাশৰ বেলিটো সদায় পৃথিৱীৰ সকলো নৃশংসতা, নিষ্ঠুৰতাৰ সাক্ষী, সেইবুলি জানো পিচদিনা নতুন হৈ, নতুন আশাৰে সূৰ্য ওলাই নাহে! * ইতিহাসৰ কিমান পংকিল দিন সূৰ্যই দেখি মুখ লুকুৱাব খোজে-কিন্তু সকলো পাহৰি পিচদিনা সোণালী ছটিয়াই আকাশত নিজৰ উপস্থিতি ঘোষণা কৰে। * মানুহ যদি বেলিৰ দৰে নহয়, জীৱনৰ গতি স্তব্ধ হৈ যাব। * মানুহৰ সংকট, সমাজৰ সংকট আহি থাকিবই। তাৰ মাজতে বাট ওলাব‌। * অচিনাকি মানুহৰ ক্ষণিক সাহায্যবোৰ জীৱনৰ হেৰাই নোযোৱা চিত্ৰ, এই চিত্ৰবোৰ জীৱনলৈ একে ৰূপত কেতিয়াও কোনোকালেই উভতি নাহে। * জীৱনত যদি বিশ্বাস, বন্ধুত্ব, সহানুভূতি, আৱেগ নোহোৱা হৈ যায়, মানুহ কিহেৰে জীয়াই থাকিব! * মানুহক প্ৰকৃততে কি লাগে, মানুহে কি বিচাৰে সেয়া নিজে যেতিয়া বুজে, তেতিয়া বহু পলম হৈ যায়। * সন্তানক মৰম আৰু যত্ন লাগে, টকা নালাগে। * সুখ আৰু আনন্দ যদি নাথাকে, জীৱনৰ মৰ্যাদাও নাথাকে। * ছিৰিৰে কেৱল উধাই যোৱাটোৱেই গতি নহয়, থমকি ৰৈ পৃথিৱীখনৰ সৌন্দৰ্য বুটলি ল’ব নাজানিলে এই গতিৰ শেষত মাথোঁ শূন্যতা থাকে। * কোনো মানুহৰ জীৱন অসম্পূৰ্ণ নহয়, যদি তেওঁ সলনি কৰিব জানে। * মানুহৰ জীৱনটোও খালী হৈ যোৱা কোঠাৰ দৰে, পৰিস্থিতিয়ে পূৰ্ণতা আনে আৰু শূন্যতাও দিয়ে। * মানুহ আৱেগিক, অৰ্থনৈতিক যি কাৰণতেই নহওক, আনৰ ওচৰত প্ৰয়োজনতকৈ বেছি নিৰ্ভৰশীল হোৱাটো ভাল কথা নহয়। * লতাবোৰ বগাই যিদৰে সুৰুযমুখী হয়, সেইদৰে সুৰ শিল্পীমুখী হয় আৰু শিল্পী সুৰমুখী। * সাঁতুৰিব জনা মানুহে পানী নেদেখাকৈ বহু বছৰ থাকিব পাৰে, কিন্তু পানীত পৰিলেই সাঁতুৰিব পাৰে। * জীৱনৰ সমস্যাৰ আকাৰ চাই শক্তি লাগে। বোজাই কৰা গাড়ী এখন, এটা ঘোঁৰাই টানিব নোৱাৰিলে, দুটা ঘোঁৰাৰ প্ৰয়োজন। * এই দুনিয়াখন এতিয়া ধনৱান আৰু ক্ষমতাবানৰ বশ। ইয়াৰ মাজতো যে আমি অমানুহ হৈ যোৱা নাই সেইয়াই আমাৰ নিজেই নিজক দিয়া চাৰ্টিফিকেট। * তীব্ৰবেগী সময়বোৰে মানুহৰ জীৱনৰ হিচাপ লৈ নাথাকে, সময়ৰ হিচাপ ৰাখে মানুহে। * মানুহৰ জীৱনত কিয়বোৰৰ উত্তৰ কাহানিও নাথাকে। মাত্ৰ ঘটি যায় সকলো। * মানুহৰ জীৱনত কোনো ঘটনা, ঘোষণা দি নঘটে। # বুৰ্বকসকলে নিজকে ৰক্ষা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন যদিহে লেখাবোৰ নিয়ন্ত্ৰণত সক্ষম হ’লহেঁতেন৷ হিলৈ-বাৰুদে সামন্তবাদ ধ্বংস কৰিলে চিয়াঁহীয়ে আধুনিক সমাজ ব্যৱস্থা ধ্বংস কৰিব৷বিবিধ প্ৰসংগ, ভিন্ন দৃষ্টিকোণ, গুণীন হাজৰিকা, চিৰন্তন প্ৰকাশন, পৃ: নং; ৭৫ # অসম্ভৱ কথাটো মূৰ্খৰ অভিধানতহে পোৱা যায়৷ পৃথিৱীত অসম্ভৱ বুলি কোনো কামেই থাকিব নোৱাৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # আত্মবিশ্বাস যিজনৰ নাই, তেওঁ কোনো কামতেই সফল হ’ব নোৱাৰে৷ # অসমত লিখি খোৱা মানুহ তেনেকৈ নাই৷ সাহিত্য অতি কম মানুহৰহে জীৱিকা৷ প্ৰায়বোৰ ক্ষেত্ৰতে সি উপজীৱিকা৷ কিন্তু সাহিত্যক পণ্য সামগ্ৰী হিচাবে গণ্য কৰাৰ প্ৰৱণতা এটা দেখা গৈছে৷সাহিত্যৰত্ন, এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী, উমেশ চেতিয়া # কবিতা যেন ৰসায়নসিক্ত এডাল সূতাৰ পৰা ওলমি থকা আঙঠি৷ সূতাডাল পুৰি পেলোৱাৰ পিছতো ওলমি থাকিব পৰা যাদুবিদ্যাৰ আঙঠি৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # “জাতীয় অন্তৰতম্ ভাব, চিন্তা, তেজ আৰু প্ৰতিভা বাজ ওলাবলৈ ভাষা আৰু সাহিত্যৰ বাদে সুগম বাট আন নাই৷ আকৌ ভাষাতকৈ সাহিত্য এখোজ আগবঢ়া৷ সেইকাৰণে জাতীয়ত্বৰ চিনাকি দিয়াত সাহিত্য তাতোকৈ এখোজ আগুৱাই যায়৷ গতিকে মানুহৰ জাতি আৰু ধৰ্ম সাহিত্যৰ ভেটি হ’লেও সি সাহিত্যৰ আচলত ধৰিহে আগবাঢ়িব পাৰে৷’’বৰেণ্য অসমীয়া পৰেশ বৈশ্য, পৃঃ নং, ১৭৩ # যি জাতিৰ সাহিত্য ব্যৱহাৰ্য ভাষাৰ পৰা ক্ৰমাৎ নিলগ হৈ যায়, সেই জাতিৰ জাতীয় জীৱনো খীণাবলৈ ধৰে৷ আনকি কেতিয়াবা তাৰ অস্তিত্বও লোপ পাবগৈ পাৰে৷অসমীয়া উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃঃ নং, ৩৩৯ # সাহিত্যই জাতীয়ত্বৰ আচল চিনাকি৷ সাহিত্যই জাতীয়ত্বৰ প্ৰকৃত জীৱন৷ সাহিত্য অবিহনে কোনো জাতিৰ অস্তিত্ব টিকিবৰ সম্ভাৱনা নাই৷অসমীয়া উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃঃ নং, ৩৪২ # “ সাহিত্যৰ ভাষা সততে প্ৰাঞ্জল আৰু সৰ্বসাধাৰণৰ বোধগম্য হলেহে তাৰ দ্বাৰা জাতীয় জীৱন গঢ়িত হব পাৰে নহলে সি জাতিটোৰ উন্নত এটা শ্ৰেণীক ফালি নি তাক নিশকতীয়া আৰু মৰামুৱা কৰে। কিয়নো ভাষাত অকল শিক্ষিতৰ আধিপত্য নৰজে ই জনসাধাৰণৰহে সম্পত্তি। সাহিত্যৰ ৰচনা কঠিন হলে সি ক্ৰমাত জনসাধাৰণৰ ভাষাৰ পৰা নিলগ হৈ যায় আৰু শেষান্তৰত সি তাকৰীয়া পণ্ডিতমণ্ডলীৰ মাজতহে আৱদ্ধ হৈ ৰয়গৈ; গতিকে তাৰ দ্বাৰা এটা জাতিৰ আটাইবিলাক লোক একগোট হৈ জাতীয় জীৱন সুগঠিত হোৱাত অন্তৰায় ঘটে। সেই বাবেই আজিকালিৰ উন্নত জাতিবিলাকে জাতীয় সাহিত্যত কোৱা-ভাষা আৰু লিখা-ভাষাৰ মাজত পাৰ্য্যমানে ওচৰ সমন্ধ ৰাখিবলৈ চায়। যি জাতিৰ সাহিত্য কোৱা ভাষাৰ পৰা যিমান নিলগ হৈ যায়, সেই জাতিৰ জাতীয় জীৱন সিমান ক্ষীণাবলৈ ধৰে আৰু অন্তত কেতিয়াবা তাৰ অস্তিত্বও লোপ পায়গৈ।” (প্ৰথম অধিবেশন, ১৯১৭)জেবিয়ান, জগন্নাথ বৰুৱা কলেজ আলোচনী, ১৮শ বছৰ, ১৯৫৮ চন, সম্পা: অৰুণ চন্দ্ৰ ভূঞা, অপূৰ্ব্ব বৰুৱা # ঈশ্বৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৈতে পাশা নেখেলিব পাৰে, কিন্তু মৌলিক সংখ্যাবোৰৰ লগত কিবা এক অদ্ভুত ঘটনা চলি আছে। # দূৰদৰ্শন এনেকুৱা এবিধ বস্তু যাক ৰাছিয়ানসকলে আমেৰিকান শিক্ষা ধ্বংস কৰিবলৈ উদ্ভাৱন কৰিছিল। # জীৱনৰ উদ্দেশ্য হৈছে প্ৰমাণ কৰা আৰু অনুমান কৰা। # যি পুৰুষ বা তিৰোতাক আমি সম্পূৰ্ণৰূপে জানো, তেনে পুৰুষ বা তিৰোতাক ভালপোৱাটো সম্ভৱ নহয়৷ আমাৰ হৃদয়ত প্ৰেম জাগ্ৰত কৰে এনে পুৰুষ বা এনে তিৰোতাইহে, যাৰ জীৱনৰ বা ব্যক্তিত্বৰ কিবা এটা অংশ চিৰকাল আমাৰ পৰা গোপন হৈ থাকে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১৯৯; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # কিছুমান মানুহে আনক অপমান কৰি আৰু ব্যংগ বিদ্ৰূপ কৰি খুব ভাল পায়৷ এনেধৰণৰ অপমান বা ব্যংগ বিদ্ৰূপ দৰাচলতে মানুহজনৰ নিজৰ কাপুৰুষতা বা পুৰুষত্বহীনতাৰ বাহিৰে আন একো নহয়৷ আনক অপমান কৰা মানুহজনে আচলতে এইটো বিচাৰে যে তেওঁ অপমান কৰাজনক আনে ধ্বংস কৰক বা মূল্যহীন কৰি তোলক৷ বাহিৰৰ শক্তিৰ সহায় নোলোৱাকৈ অপমান কেতিয়াও কাৰ্য্যকৰী বা ফলপ্ৰসূ হ’ব নোৱাৰে, কাৰণ তৃতীয় পক্ষ অবিহনে অপমানৰ বিষদাঁত ভোটা হৈ পৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১২; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ *জীৱনে আপোনাক যি দিয়ে তাক স্বীকাৰ কৰক আৰু প্ৰতিটো পিয়লাৰ পৰা পান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। সকলো মদিৰাৰ সোৱাদ ল'ব লাগে; কিছুমানত কেৱল চুমুক দিব লাগে, কিন্তু আনৰ সৈতে, গোটেই বটলেই গলাধঃকৰণ কৰিব লাগে।Brida, HarperCollins, 22-Jul-2008 *যেতিয়া আমি ভাল পাওঁ তেতিয়া আমি সদায় আমাৰ তুলনাত ভাল হ’বলৈ চেষ্টা কৰোঁ। যেতিয়া আমি আমাতকৈ ভাল হ’বলৈ চেষ্টা কৰোঁ, তেতিয়া আমাৰ চৌপাশৰ সকলো বস্তুও ভাল হৈ পৰে। *মোৰ দেশৰ পথাৰত যদি হালোৱা-কেওটে পথাৰ চহায়, বুৰুকে ৰুৱে, চুতীয়াই দায়, দেউৰীয়ে চপায়। মৰাণে দিয়া খৰিৰে চৰু নুজুৰিলে, জালোৱা কেওটে মাছ, গুটীয়া কছাৰীয়ে মঙহ, মদাহিয়ে শুকতি, পানী কোচে পানী, নগাই লোণ, মিৰিয়ে দিয়া শাক-পাতেৰে বৰাহীয়ে নেৰান্ধিলে, চুতীয়া থালত মটকণীয়ে নেবাঢ়িলে মোৰ দেশৰ ভাতসাঁজ নহয়গৈ।পাটকাইৰ ইপাৰে মোৰ দেশ, চন্দনা গোস্বামী (পৃষ্ঠা ৪৫০-৪৫১ ref> কিশোৰ অৱস্থাৰপৰাই নেৰুদাই কবি হিচাবে নাম অৰ্জন কৰে। তেখেতে অতিলৌকিকতাকে ধৰি বিভিন্ন ধাৰাৰ কবিতা, বুৰঞ্জীমূলক কাব্য, প্ৰকাশ্য ৰাজনৈতীক ইস্তাহাৰ, গদ্য আত্মজীৱনী আৰু যৌন আবেদনসম্পন্ন প্ৰেমৰ কবিতা যেনে ১৯২৪ চনৰ Twenty Love Poems and a Song of Despair আদি লিখিছিল। তেওঁ প্ৰায়েই সেউজীয়া চিঞাঁহিৰে লিখিছিল। তেওঁৰ মতে সেউজীয়াটো তেওঁৰ ব্যক্তিগত আশা আকাংক্ষাৰ প্ৰতীক। ১৯৪৫ চনৰ ১৫ জুলাই তাৰিখে ব্ৰাজিলৰ চাও পাওল'ৰ Pacaembu ষ্টেডিয়ামত বিপ্লবী কমিউনিষ্ট নেতা লুই কাৰ্লোছ প্ৰেষ্টিছৰ সন্মানত নেৰুদাই ১ লাখ লোকৰ আগত কবিতা পাঠ কৰে। জীৱনকালত নেৰুদাই কেইবাটাও কূটনৈতিক পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে আৰু এবাৰ চিলিৰ কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ পৰা চিনেটৰ হিচাবেও কাম কৰে। ৰাষ্ট্ৰপতি Gabriel González Videla-ই কমিউনিজম বেআইনী বুলি ঘোষণা কৰাৰ পাচত নেৰুদালৈও গ্ৰেপ্তাৰী পৰোৱানা জাৰি কৰা হয়। বন্ধুসকলে চিলিৰ এটা বন্দৰৰ ঘৰ এটাৰ মাটিৰ তলৰ কোঠালিত কেইবামাহো লুকুৱাই ৰখাৰ পাচত তেওঁ মাইহু হ্ৰদৰ ওচৰৰ এটা গিৰিপথেদি আৰ্জেন্টিনালৈ পলায়ন কৰে। কেইবা বছৰো পাচত নেৰুদাই চিলিৰ চচিয়েলিষ্ট পাৰ্টিৰ ৰাষ্ট্ৰপতি Salvador Allende-ৰ ঘনিষ্ঠ পৰামৰ্শদাতা হিচাবে কাম কৰে। ২৩ ছেপ্টেম্বৰ ১৯৭৩ চনত প্ৰষ্টেট কেন্সাৰৰ বাবে নিজ ঘৰ Isla Negra অত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। Pinochet -এ নেৰুদাক ৰাজহুৱা সৎকাৰৰ সন্মান দিবলৈ অমান্তি হোৱা সত্বেও সান্ধ্য আইনো উপেক্ষা কৰি হাজাৰ হাজাৰ চিলিৰ নাগৰিক ৰাজপথলৈ ওলাই আহে। *এই কথা অনস্বীকার্য অসমীয়া উপন্যাসৰ ইতিহাসলৈ ‘পিতা-পুত্ৰ’ এক বিশিষ্ট অৱদান। *আমি সকলোৱে চকুৰ আগতে দেখি থকা কথাবোৰকে বুটলি লৈ গ্ৰন্থকাৰে এই মনোৰম উপন্যাসখনি ৰচনা কৰিছে। নিঃসন্দেহে ই আমাৰ সাহিত্যৰ এখন শ্রেষ্ঠ উপন্যাস। * এজন অত্যন্ত মেধাবী আৰু অত্যন্ত পৰিশ্ৰমী গণিতজ্ঞক যদি সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিৰ অৱস্থাটোৰ সঠিক বিৱৰণ দিব পৰা যায়, তেন্তে জগতখনৰ পৰৱৰ্তী সমগ্ৰ ইতিহাস তেওঁ গণনা কৰি উলিয়াব পাৰিব; তেওঁৰ বাবে একো কথাই অনিশ্চিত হৈ নাথাকে, ভূত আৰু ভৱিষ্যত তেওঁ বৰ্তমানৰ দৰে ফট্‌ফটীয়াকৈ দেখা পাব। [[ৱিকিউদ্ধৃতি হৈছে এটা ৱিকি অৰ্থাত্‍ প্ৰত্যেকেই যিকোনো অসুৰক্ষিত পৃষ্ঠা সম্পাদনা কৰিব পাৰে আৰু সকলো পঢ়ুৱৈৰ বাবে প্ৰবন্ধটো উন্নত কৰিব পাৰে। আপুনি ইয়াৰ বাবে পঞ্জীয়ন কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। সম্পাদনা কৰাজনক "ৱিকিমিডিয়ান" বুলি কোৱা হয়। সম্পাদনা যি স্তৰৰে নহওক, ৱিকিউদ্ধৃতিক সহায় কৰাৰ বাবে তেওঁ গৌৰৱ কৰিব পাৰে। ৱিকিউদ্ধৃতিৰ বেছিভাগ পৃষ্ঠা‍ই সম্পাদনা কৰা সহজ। মাত্ৰ পৃষ্ঠাৰ ওপৰত থকা সম্পাদনা টেবটো (বা অনুচ্ছেদ-সম্পাদনা সংযোগত) ক্লিক কৰক। তেতিয়া পৃষ্ঠাখনৰ পাঠ অংশ থকা এটা সম্পাদনা ঘৰ খোল খাব। এই পৃষ্ঠাখনত আপুনি অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব বিচৰা পাঠ টাইপ কৰিব পাৰে, ৱিকি চিহ্নসমূহৰে উপস্থাপন শৈলী সলাব পাৰে, আৰু ছবি বা তালিকাও সন্নিৱিষ্ট কৰিব পাৰে। কোনো সহায়ৰ বাবে "সাঁচি থওক"ৰ ওচৰত থকা "সম্পাদনাৰ সহায়"ত ক্লিক কৰিব পাৰে। বিশেষ সজ্জাৰ প্ৰয়োজন নহ’লে খালী ঠাই এৰি শাৰীটো আৰম্ভ নকৰিব। খালী শাৰী এটা এৰি অনুচ্ছেদ পৃথক কৰিব পাৰি। নিৰ্দিষ্ট গঠন বা উপস্থাপনৰ বাবে ৰচনাশৈলীৰ নিৰ্দেশিকা চাওক। আপোনাৰ সম্পাদনা শেষ হ’লে সম্পাদনা ঘৰৰ তলত থকা সৰু খালী ঠাইডোখৰত সম্পাদনা সাৰাংশ লিখক। ইয়াৰ বাবে সংক্ষিপ্ত ৰূপত বৰ্ণনা কৰাৰ দৰে আপুনি ছৰ্টহেণ্ডো ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। সম্পাদনাৰে সৈতে পৃষ্ঠাখন কেনে দেখা যাব তাক চাবলৈ খচৰা দেখুৱাওক বুটামটো টিপক। আপুনি সম্পাদনা কৰা পৃষ্ঠা আৰু পূৰ্বৰ সংস্কৰণৰ মাজত পাৰ্থক্য চাবলৈ সালসলনি দেখুৱাওক বুটামটো ক্লিক কৰক। যদি আপুনি আপোনাৰ সম্পাদনাত সন্তুষ্ট, তেন্তে সাহসী হওক আৰু পৃষ্ঠা সাঁচক বুটামটো টিপি দিয়ক। আপোনাৰ সালসলনি লগে লগে সকলো ৱিকিউদ্ধৃতিৰ সদস্যই দেখা পাব। টোকা: সম্পাদনা সাৰাংশ শাৰীত আপোনাৰ স্বাক্ষৰে কাম নকৰে। আলোচনা পৃষ্ঠাসমূহো প্ৰবন্ধ পৃষ্ঠাৰ লগত একেই। ইয়াতো নতুন অনুচ্ছেদ আৰম্ভ কৰিবলৈ বা গোটেই পৃষ্ঠাটো সম্পাদনা কৰিবলৈ "বিষয় যোগ" বুলি টেব এটা থাকে। "অগুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা" ঘৰটো চিহ্নিত কৰা মানে আপুনি সম্পাদনা কৰা সংস্কৰণ আৰু পূৰ্বৰ সংস্কৰণৰ মাজত সামান্য পাৰ্থক্যহে আছে যেনে বৰ্ণাশুদ্ধি, সজ্জা আৰু উপস্থাপন আদি। "অগুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা"ক সম্পাদকে পুনৰীক্ষণ বা বিবাদৰ বিষয় বুলি নাভাবে। কেৱল পঞ্জীভূত সদস্যইহে আন বহু ৱিকিপিডিয়া বিকল্পৰ নিচিনাকৈ "অগুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা" কৰিব পাৰে। সকলো সম্পাদককে সাহসী হ’বলৈ উত্‍সাহ যোগোৱা হয়, কিন্তু গুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা এটা ভালে-কুশলে যাবলৈ সম্পাদকে কিছুমান কথাত চকু দিয়া উচিত। গুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা কৰাৰ আগতে সম্পাদকে প্ৰস্তাৱিত সালসলনিবোৰ প্ৰবন্ধটোৰ "আলোচনা পৃষ্ঠাত"ত উনুকিয়াই দিলে ভাল। বেছি সময় ধৰি চলা সম্পাদনাত ‘সম্পাদনা দ্বন্দ্ব’ টেগ লগাই থ’লে সম্পাদনা দ্বন্দ্বৰ আশংকা কমি যায়। সম্পাদনা শেষ হ’লে সম্পাদনা সাৰাংশই সালসলনিবোৰ চকুত পৰাত সহায় কৰিব। সকলো সম্পাদক একমত হ’বলৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা এটাৰ পুনৰীক্ষণ হ’ব লাগে। সেইবাবে প্ৰবন্ধৰ "অৰ্থ" সলনি কৰা সম্পাদনা সদায় গুৰুত্বপূৰ্ণ (অগুৰুত্বপূৰ্ণ নহয় লাগিলে সি এটা মাত্ৰ শব্দতেই হওক। গুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা কৰাৰ বাবে আপুনি কোনো চৰ্তৰ হয়ভৰ দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই, কিন্তু ওপৰৰ কথাখিনি মানি চলাটো ভাল। আপুনি ইয়াক নিজৰ মতে কৰিব বিচাৰিলে আপোনাৰ সম্পাদনা "পুনৰ্সম্পাদনা" হোৱাৰো সম্ভাৱনা বাঢ়ি যাব। গুৰুত্বপূৰ্ণ সম্পাদনা কৰাৰ সময়ত ‘পৃষ্ঠা সাঁচক’ টিপাৰ আগতে আপোনাৰ পাঠখিনি বাহ্যিক "টেক্সট ইডিটৰ"ত (যেনে ৱিণ্ড’জ ন’টপেড) কপী কৰি থোৱা উচিত যাতে ব্ৰাউজাৰৰ কিবা সমস্যা হ’লে আপোনাৰ কামখিনি হেৰাই নাযায়। ৱিকি চিহ্ন বা মাৰ্ক্‌আপ হৈছে সম্পাদনা ঘৰত দেখা পোৱা মূল পাঠৰ উপৰিও থকা অতিৰিক্ত তথ্যসমূহ যিবোৰে মিডিয়াৱিকি ছফ্টৱেৰৰ সহায়ত প্ৰবন্ধটোৰ ডিছপ্লে শ্ৰেণীকৰণ আদি প্ৰণালীবোৰ গত লগায়। ==ৱিকি পৃষ্ঠাৰ সম্পাদনা সম্পৰ্কীয় অধিক তথ্য== * প্ৰবন্ধ এটা কেনেকৈ আৰম্ভ কৰিব ৱিকিৰ উদ্দেশ্যৰ লগত সংগতি থকা তথ্যহে সন্নিৱিষ্ট কৰিব অন্যথা সেইবোৰ বিলোপ কৰা হ'ব পাৰে। আপোনাৰ চিন্তা গ্ৰহণযোগ্য হ'বনে নাই জানিবৰ বাবে আলোচনা পৃষ্ঠা ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। আপোনাৰ বৰঙণি কি অনুজ্ঞাপত্ৰৰ আধাৰত অন্তৰ্ভুক্ত হ'ব জানি লওক। *মোৰ জন্ম ফুটবলৰ বাবে, ঠিক যেনেকৈ বিথোভেনৰ জন্ম হৈছিল সংগীতৰ বাবে। দ্য মেজাৰ অফ গ্ৰেটনেছ ১৯৮০) *বিশ্বৰ ফুটবল খেলা প্ৰতিজন ল’ৰাই পেলে হ’ব বিচাৰে। কেৱল ফুটবল খেলুৱৈৰ দৰে হোৱাই নহয়, মানুহৰ দৰে কেনেকৈ হ’ব লাগে সেইটো দেখুৱাবলৈ মোৰ এটা ডাঙৰ দায়িত্ব আছে। স্প'ৰ্টছ ইলাষ্ট্ৰেটেড এছ আই ফ্লেছবেক: ছকাৰছ গ্ৰেটেষ্ট জিনিয়াছ ১ জুন ১৯৯৯) *সফলতা কোনো দুৰ্ঘটনা নহয়। ই হ’ল কঠোৰ পৰিশ্ৰম, অধ্যৱসায়, শিক্ষণ, পঢ়া-শুনা, ত্যাগ আৰু সৰ্বোপৰি আপুনি যি কৰি আছে বা কৰিবলৈ শিকিছে তাৰ প্ৰতি প্ৰেম। * গৰম বতৰৰেই হ‌ওঁক বা সম্পত্তিৰেই হ‌ওঁক, কেৱল গাধ‌ইহে তাত মগ্ন হৈ থাকে। * অৱস্থা ভাল হোৱাৰ পাছত গুচি যাওঁ? এতিয়াতো, গুচি গ’লেহে অৱস্থা ভাল হ’ব, গুলাব। তেওঁক মানৱ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু প্ৰভাৱশালী ব্যক্তি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। তেওঁৰ শিক্ষক ছক্ৰেটিছ আৰু তেওঁৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত শিক্ষাৰ্থী এৰিষ্টটলৰ লগতে প্লেটো প্ৰাচীন গ্ৰীক আৰু পাশ্চাত্য দৰ্শনৰ ইতিহাসৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তি। প্লেটোক প্ৰায়ে পাশ্চাত্য ধৰ্ম আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ অন্যতম প্ৰতিষ্ঠাপক হিচাপেও উল্লেখ কৰা হৈছে। প্লটিনাছ আৰু পৰ্ফিৰিৰ দৰে দাৰ্শনিকসকলৰ তথাকথিত নৱপ্লেটোবাদে আগষ্টিনৰ দৰে গীৰ্জাৰ ফাদাৰৰ জৰিয়তে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক যথেষ্ট প্ৰভাৱিত কৰিছিল। # অন্যায়গ্ৰস্তজনতকৈ অন্যায়কাৰীজনে পৃথিৱীত অধিক দুৰ্ভোগ ভোগ কৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # আমি যেতিয়া আঘাত পাওঁ, তেতিয়া আনে ভবাৰ দৰে আমি কেতিয়াও প্ৰত্যাঘাত কৰিব নাপায়৷ কাৰণ আমি কেতিয়াও কাকো আঘাত কৰিব নাপায়৷মীৰজুমলাৰ অসম আক্ৰমণ, ড° সূৰ্য্যকুমাৰ ভূঞা, গ্ৰন্থকাৰৰ নিবেদন, বাণী মন্দিৰ, ২০০৯ # চিত্ৰকলা এটা নিৰৱ কবিতা আৰু কবিতা হৈছে কথা কোৱা চিত্ৰ৷ আইৰ প্ৰাণৰ ভাষা, কলংপাৰ, অসমীয়া সাপ্তাহিক, ২২ ফেবৰুৱাৰী, ২০২৩ প্ৰজ্ঞাৰ সাধনা হোমেন বৰগোহাঞি]]ৰ এখন গ্ৰন্থ। # নৈতিক অৰ্থত জীৱনৰ লক্ষ্য হ'ল মানুহৰ সেইবোৰ গুণৰ বিকাশ সাধন কৰা— যিবোৰ গুণে মানুহক ব্যক্তি হিচাপে এজন আদৰ্শ মানুহ আৰু সমাজৰ সদস্য হিচাপে এজন আদৰ্শ নাগৰিক হোৱাত সহায় কৰে। # জীৱনত সুখী হোৱাৰ আৰু সফল হোৱাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল কিবা এটা লক্ষ্য ঠিক কৰি লৈ সেই লক্ষ্যত উপনীত হ'বৰ কাৰণে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা। লক্ষ্যত উপনীত হ'ব নোৱাৰিলেও কোনো ক্ষতি নাই। কিবা এটা উদ্দেশ্য আগত ৰাখি কৰা কঠোৰ পৰিশ্ৰমেই জীৱনটো অৰ্থ-পূৰ্ণ কৰি তুলিব আৰু চৰিত্ৰক গঢ় দিব। # সঠিক পথৰ কোনো সংজ্ঞা নাই। প্ৰত্যেকজনৰ বাবেই নিজৰ সঠিক পথ বেলেগ বেলেগ হ'ব পাৰে।জেবিয়ান (জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয় আলোচনী ৭৮ সংখ্যক প্ৰকাশ # ভাষা এটা সলনি হ'বই। ভাষা যিহেতু গতিশীল। # অত্যধিক লোভৰ বাবেই পৃথিৱীৰ বুৰঞ্জীত বহু নগৰেই বাসৰ অযোগ্য হৈ উঠিছে আৰু উঠিব তাত সন্দেহ নাই৷ # অপৰাধীয়ে নিজক সৰুৱাবলৈ যিবোৰ মিছাকথা কয়, তাকে শুনি আমাৰ ব্যক্তিগতভাৱে সিমান গাত নালাগিছিল যিমান গা বেজাইছিল সমাজৰ বা ব্যক্তিগত ভণ্ডামি দেখি৷ # অপৰাধীয়ে পৰিকল্পিত অপৰাধ সংঘটনৰ সুবিধাৰ বাবে অথবা অপৰাধ সংঘটনৰ পাছত নিজৰ অপৰাধলব্ধ ধনৰ প্ৰতিৰক্ষা, আৰু নিজকে সম্ভৱপৰ শাস্তিৰ পৰা সৰুৱাবলৈ মিথ্যা কথা কয়৷ আনহাতে ভণ্ড ব্যক্তি এজনে এক ভিত্তিহীন কাল্পনিক লাভৰ আশাত যেনে- সমাজে দিয়া সন্মান বৃদ্ধি অথবা এক কাল্পনিক ক্ষতিত আশংকাত, যেনে- আনে তেখেতক দৰিদ্ৰ বুলি গণ্য কৰিব পাৰে, ভাবি ভণ্ড আচৰণ কৰে৷ সমাজৰ গাঁথনিৰ ৰক্ষণৰ বাবে অপৰাধ, ভণ্ডামিতকৈ অধিক বিপদজনক৷ # সাহিত্যিকৰ সৃষ্ট সাহিত্যৰ মূল্যাংকন কৰা বৰ কঠিন কাৰ্য৷ # জীৱনত সফলতাৰ মুখ দেখাৰ পাছত কিছুমান ব্যক্তিয়ে বিফলতা কি বস্তু পাহৰি যায়৷ সন্মান মনত ৰাখে, অপমান বিস্মৃতিৰ গৰ্ভলৈ ঠেলি দিয়ে৷ মোৰ মতে ইয়ো একধৰণৰ মিথ্যা ভাষণ৷ # অসমবাসীৰ এক বুজন অংশৰ লোকৰে মঙ্গোলীয় জনজাতি গোষ্ঠীৰ লোকৰ লগত ৰক্ত সম্বন্ধ গাঢ় যদিও, সাধু-কথাত আৰু লোক-কথাত (folk-tales) সেইটো বৰকৈ স্পষ্ট নহয়। # প্ৰতিখন দেশতে সাধু কোৱা পণ্ডিত আছিল। আজিকালি যেনে ডাঙৰ ডাঙৰ গায়ক আছে, আগতে তেনে সাধুকথা কোৱা লোক আছিল। তেখেতসকলে নিজে সাধু সাজিছিলো, কৈছিলো। আনৰ সাধু সংগ্ৰহ কৰিছিল, আনকি বিদেশলৈও গৈছিল সাধু শিকিবৰ বাবে। # আজিকালি ইণ্টাৰনেটৰ যুগত বৰ কম শিশুকে কল্পনা কৰিবলৈ শিকোৱা হয়, অথবা সম্পূৰ্ণ কাল্পনিক ঘটনা পঢ়িবলৈ মাক-দেউতাকে উৎসাহিত কৰে। কাৰণ ধৰি লয়, কল্পনা যু্ক্তি তথা বিজ্ঞান শিক্ষাৰ পৰিপন্থী। বাস্তৱতে কল্পনাই হে বিজ্ঞানৰ সোপানখন তৈয়াৰ কৰে, যুক্তিয়ে মাথো চায় যে ব্যক্তিজনৰ ভৰি নিপিছলে। কল্পনাৰ অবিহনে বিজ্ঞান আগবাঢ়িব নোৱাৰে। * বিশুদ্ধ প্ৰেমৰ বাবে একোৱেই অসম্ভৱ নহয়। * প্ৰেমত পৰাৰ বাবে আপুনি মাধ্যাকৰ্ষণক দোষ দিব নোৱাৰে। * মই তোমাক ভাল পাওঁ আৰু সেইটোৱেই সকলোৰে আৰম্ভণি আৰু শেষ৷ * যদি মই জানো প্ৰেম কি, তেন্তে সেয়া তোমাৰ বাবেই। * প্ৰকৃত প্ৰেম বিৰল, আৰু ইয়েই একমাত্ৰ বস্তু যিয়ে জীৱনক প্ৰকৃত অৰ্থ প্ৰদান কৰে। * মই অনুভৱ কৰোঁ যে মানুহক ভালপোৱাতকৈ সঁচা অৰ্থত কলাত্মক আৰু একোৱেই নাই। * প্ৰেমে সদায় অংক ভুল কৰে, কিন্তু কবিতা ভাল লেখে, জ্যামিতিৰ বাহু নিমিলে, কিন্তু তাৰ ওপৰতে এটা ঘৰ সাজে, এই একো নজনাকৈ, ভুল কৰি, অনিয়ম কৰি, নিবিচৰাকৈ যেতিয়া ভাল লাগে সেয়াই প্ৰেম। অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী চাহেবপুৰাৰ বৰষুণ # অধিকাংশ লোকেই উপলব্ধি নকৰে যে আমি কেনে এক শান্তিপূৰ্ণ যুগত বাস কৰি আছোঁ। আমাৰ মাজৰ কোনেও এহাজাৰ বছৰ পূৰ্বে জীয়াই থকা নাছিল, গতিকে আমি সহজেই এই কথা পাহৰি যাওঁ যে তেতিয়া পৃথিৱীত কিমান অশান্তিয়ে বিৰাজ কৰিছিল। আৰু যুদ্ধ বিৰল হ'বলৈ ধৰাৰ লগে লগে তাৰ খবৰে বেছি গুৰুত্ব আকৰ্ষণ কৰে। অধিকাংশ ব্ৰাজিলিয়ান আৰু ভাৰতীয়সকলে কিমান শান্তিত বাস কৰি আছে, সেই কথাতকৈ আফগানিস্তান আৰু ইৰাণত চলি থকা যুদ্ধ সম্পৰ্কেহে বেছি মানুহে ভাবে।উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # আনৰ দুখ যন্ত্ৰণাৰ ওপৰত ভৰ নিদিয়াকৈ আৰোহণ কৰিব বিচৰা সকলো উচ্চাকাংক্ষাই আদৰণীয়৷বাঁহী, প্ৰথম বছৰ, ১০ম সংখ্যা *অসমৰ পৰা আমি সৰি নপৰিলে বা অসম আমাৰ পৰা সৰি নপৰিলে অৰ্থাৎ অসমৰ পৰা আমি বিদেশলৈ ওলাই নাহিলে, অসম, অসমীয়া আৰু অসমীয়া ভাষাৰ আমি ভালকৈ মোল বুজিব নোৱাৰোঁ। প্ৰণয়ৰ সোৱাদ বুজিবলৈ যেনেকৈ বিচ্ছেদ লাগে – অসম, অসমীয়া আৰু অসমীয়া ভাষাৰ সোৱাদ বুজিবলৈ তেনেকৈ আমাৰ সেইবিলাকৰ পৰা কিছুকাল স্থায়ী বিচ্ছেদৰ আৱশ্যক। *ছাতৰসকলৰ সভাত এটি কমবয়সীয়া ল’ৰাই (শিশু বুলিলেই হয়) হাৰ্মনিয়ামৰ সহায়ত সুন্দৰকৈ এটি গান গাইছিল। মই মুগ্ধ হৈ আসনৰ পৰা উঠি সভাতে ল’ৰাটিৰ গালত এটি চুমা খালোঁগৈ। তাহানি কলিকতাত “মাষ্টাৰ মদন’’ বোলা তেনেকুৱা গান গোৱা ল’ৰা এটিৰ গান শুনিছিলোঁ। আজি অসমীয়া “মাষ্টাৰ মদন’’ক দেখি বৰ সন্তোষ পালোঁ। (ভূপেন হাজৰিকা সম্পৰ্কে কোৱা কথা)।ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ, ড° দিলীপ দত্ত, পৃ, নং, ২৩ *প্ৰতিমাখন সৰু কিন্তু নিভাঁজ সোণৰ। # এই সুন্দৰ ভুৱনত মই কেতিয়াও মৰিবলৈ নিবিচাৰোঁ, মই সদায় জীয়াই থাকিব বিচাৰোঁ মানুহৰ মাজত৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং;২৮২, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # সঁচা কথা সাহসেৰে সোৱাদ লগাকৈ লিখিব পৰাটোৱেই আজিৰ যুগৰ শ্ৰেষ্ঠ সাহিত্য৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ৩৪০, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # এইবোৰ মই কিবা সাহিত্য হওক বুলি লিখা নাই, লিখাৰ অভ্যাসটো থাকক বুলিয়েই লেখিছিলোঁ৷মানুহ বিচাৰি, মোৰ কথা-লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী, পৃ:নং; ০৮, প্ৰকাশক: কুমুদ গোস্বামী, অসম প্ৰকাশন পৰিষদ, ১৯৯২ # যি কামেই কৰা, মনপুতি কৰা৷ কামৰ মাজত নিজক পাহৰি যোৱা৷ সাধনা কৰা৷ সাধনাৰ মাজত নিজক বিলীন কৰি দিয়া৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩২৬, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # আশা আৰু হেঁপাহে মানুহক গতিশীলতা প্ৰদান কৰে৷উক্তি সঞ্চয়ন, শ্ৰী ৰাম চন্দ্ৰ ভূঞা; পৃ: নং,২৩, প্ৰকাশিকা বীণা বৰা ভূঞা # কৰ্ত্তব্য- কৰ্ত্তব্য কৰিছা? এটা বিচাৰ নোহোৱা শত্ৰুৰ আক্ৰমণত তৎ নাপাই পগলা হোৱা এটা গৱৰ্মেণ্টৰ পৰা পোছাক এটা আৰু পইচা কিছু পায়েই ৰাইজৰ হৈ ৰাইজকে গৰকিব খুজিছা? তোমালোকে এনে বিলাই-বিপত্তিবোৰৰ বাবে গৱৰ্মেণ্টক ধৰিব নোৱাৰা? যদি মানুহ গাঁও এৰি যাবই লাগে, তেন্তে আন ঠাই ক’লৈ যাব ক’ত থাকিব তাত ঘৰ কৰিবলৈ, সকলো ঠিকঠাক কৰি ল’বলৈ কিয় গৱৰ্মেণ্টে সকলো সুবিধা কৰি নিদিব ref>জ্যোতিপ্ৰসাদ ৰচনাৱলী, অসম প্ৰকাশন পৰিষদ, লভিতা, প্ৰথম অংক, তৃতীয় দৰ্শন, পৃ, নং; ২০১ লে: বৰুৱা) ধন্য আপোনালোক, আপোনালোকৰ অসমীয়া নাম সাৰ্থক, বুজিলোঁ৷ আপোনালোকৰ আত্মা এতিয়াও বৃটিছে জয় কৰিব পৰা নাই৷ সেই কাৰণেই আজি মাতৃভূমিৰ আহ্বানত সাৰ পাই উঠিছে৷ হাতৰ নিছান মুকলি কৰি) এইখন আমাৰ তিৰঙ্গা নিছান৷এই পতাকা ভাৰতৰ গাঁৱে গাঁৱে, চহৰে চহৰে উৰিছে৷ এয়ে আমাৰ মুক্তি পতাকা৷ এয়ে আমাৰ বিজয়ী পতাকা৷আহক সৈনিকসকল, আজি ভাৰতৰ মুক্তি-মন্ত্ৰত দীক্ষা লোৱা, নতুন মানুহ আপোনালো, আহক এই নিছানৰ তলত থিয় হৈ গাওক “ঝাণ্ডা উঁচা ৰহে হামাৰা ’’ জ্যোতিপ্ৰসাদ ৰচনাৱলী, অসম প্ৰকাশন পৰিষদ, লভিতা, পঞ্চম অংক, চতুৰ্থ দৰ্শন, পৃ, নং; ২২৭ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ষষ্ঠৰ পৰা পঞ্চম শতিকাৰ চীনা দাৰ্শনিক লাওজে টাওবাদৰ জনক বুলি জনা যায়। তেওঁৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত গ্ৰন্থ "টাও টে চিং" য'ত তেওঁ টাওবাদৰ মৌলিক ধাৰণা চুটিকৈ লিখিছে। * যি টাওৰ বিৱৰণ দিব পৰা যায় সেয়া বাস্তৱ টাও নহয়, যি নাম সংজ্ঞায়িত কৰিব পৰা যায় সেয়া সনাতন নাম নহয় (চু টা কাও, ১৯০৪ অনুবাদ) * ক'ব পৰা টাও সনাতন টাও নহয়, নাম ল'ব পৰা নাম সনাতন নাম নহয়, নামহীনেই স্বৰ্গ আৰু মৰ্ত্যৰ আদি (গিয়া-ফু ফেং আৰু জেন ইংলিছ, ১৯৭২ অনুবাদ) * ক'ব পৰা টাও সনাতন টাও নহয়, নাম ল'ব পৰা নাম সনাতন নাম নহয়, নামহীনেই সনাতন বাস্তৱতা (ষ্টিফেন মিচেল, ১৯৯২ অনুবাদ) * আপুনি যি পথে যাব পাৰে সেয়া বাস্তৱ পথ নহয়, আপুনি যি নাম ল'ব পাৰে সেয়া বাস্তৱ নাম নহয়, স্বৰ্গ আৰু মৰ্ত্য নামহীনত আৰম্ভ হয়: নামেই দহ হাজাৰ বস্তুৰ মাতৃ (উৰ্ছুলা লেগুইন, ১৯৯৮ অনুবাদ) * টাও কুঁৱাৰ দৰে, ব্যৱহৃত কিন্তু শেষ নহয়। ই সনাতন শূন্যতাৰ দৰে, অসীম সম্ভাৱনীয়তাৰে ভৰা। ই গুপ্ত কিন্তু সদা উপস্থিত। মই নাজানোঁ ইয়াক কোনে জন্ম দিলে। ই ঈশ্বৰতকৈ পুৰণি (ষ্টিফেন মিচেল, ১৯৯২ অনুবাদ) * আনক জনা বুদ্ধি, নিজৰ জনা প্ৰজ্ঞা। আনৰ ওপৰত পাৰ্গত্য বল, নিজৰ ওপৰত পাৰ্গত্য প্ৰকৃত শক্তি (ষ্টিফেন মিচেল, ১৯৯২ অনুবাদ) * সৰ্বোচ্চ শ্ৰেণীৰ পণ্ডিতে টাওৰ কথা শুনিলেই লগে লগে গ্ৰহণ কৰে আৰু অভ্যাস কৰে। মধ্যমীয়া পণ্ডিতে আধৰুৱাকৈ সেই কাম কৰে। সৰ্বনিম্ন শ্ৰেণীৰ পণ্ডিতে তাৰ কথা শুনিলে হাঁহে। হাঁহি নাথাকিলে টাও নাথাকে * এৰি দিলে সকলো হয়। বিশ্ব তেঁৱেই জয় কৰে যি এৰি দিয়ে। যদি আপুনি চেষ্টাৰ পাছত চেষ্টা কৰি থাকে, বিশ্ব বিজয়ৰ ঊৰ্ধত * জ্ঞান অৰ্জন কৰিবলৈ নিতৌ বস্তু যোগ কৰক। প্ৰজ্ঞা অৰ্জন কৰিবলৈ নিতৌ বস্তু বিয়োগ কৰক * যোনে জানে তেওঁ নকয়, যোনে কয় তেওঁ নাজানে * যিমানেই মানুহৰ ওপৰত বাধা আৰোপ কৰা হয়, সিমানেই মানুহ দৰিদ্ৰ হৈ যায় * হাজাৰ মীলৰ বাট এটা খুজেৰেই আৰম্ভ হয় * ডাঙৰ দেশ শাসন কৰা সৰু মাছ ভজাৰ দৰে হয় * যেতিয়া মানুহে আশ্চৰ্যৰ ভাৱ নাৰাখে, অঘটন ঘটিব * মানুহ ভূকত মৰিল কাৰণ শাসকে অধিক কৰ জাপিলে * বুদ্ধিমান মানুহে নিজৰ কথা প্ৰমাণিত কৰিব নালাগে, যি মানুহে নিজৰ কথা প্ৰমাণিত কৰিব লাগে তেওঁ বুদ্ধিমান নহয়। * সঁচা কথা আড়ম্বৰপূৰ্ণ নহয়। আড়ম্বৰপূৰ্ণ কথা সঁচা নহয়। ভুলকৈ লাওচেৰ বুলি দাবী কৰা * মই নীতিহীনতাত ৰুচি নাৰাখোঁ, চাহৰ সোৱাদতহে ৰাখোঁ (লু টুঙৰহে) * মানুহ এগৰাকীক মাছ এটা দিয়ক আৰু তেওঁ এসাজ খাব। তেওঁক মাছ মাৰিবলৈ শিকাওক আৰু তেওঁ আজীৱন খাব (উৎস অজ্ঞাত) * কোৱা আৰু মই পাহৰি যাম। দেখোঁৱা আৰু মই মনত ৰাখিম। জড়িত কৰা আৰু মই বুজিম (কনফুচিয়াচৰ বুলিও ভুলতে প্ৰায় কোৱা হয়। বাস্তৱতে শ্বুন জিৰহে) *দেশতকৈ মোমাই ডাঙৰ নহয়৷ cn}} পূৰঠ হ'লে ডালিম ফাটি পৰে। পহুৰ নাভিৰ গোন্ধ চাৰিওফাল বিয়পি পৰে। বৰষুণ দিলে বোকাত ধান গজে। তিৰোতাৰ শৰীৰো গছৰ দৰে, মাটিৰ দৰে। গছ, মাটি, তিৰোতা, সকলোৰে ভিতৰত এটা তেজৰ স্ৰোত বৈ থাকে। যেতিয়ালৈকে সেই তেজৰ স্ৰোত বৈ থাকিব, তেতিয়ালৈকে ঈশ্বৰৰ পৃথিৱীত ফুল ফুলিব, ফল লাগিব, পাহাৰবোৰ সেউজীয়া হৈ থাকিব। আন্ধাৰৰ কেৱল স্পৰ্শ থাকে, কিন্তু পোহৰৰ যে ৰং আছে, ৰূপ আছে! *শেষত একোৱেই নাথাকে। কোনেও কাৰো শূন্যতাক পূৰাব নোৱাৰে। কোনো কাৰো বিকল্প হ'ব নোৱাৰে। তুমি আহিলা আৰু মোৰ জীৱনৰ এই খালী ঠাইখিনি পূৰ্ণ হৈ গ'ল। কেনেকৈ আমি এনেধৰণৰ কথাৰে ইজনে সিজনক ঠগিব খোজোঁ! যি হেৰাই যায়, চিৰকালৰ বাবেই হেৰাই যায়। কাৰণ প্ৰত্যেকেই অনন্য, বিশেষ। আঙুলিৰ পাবৰ দৰে। ১১ জানুৱাৰী ১৯৬৬) এজন ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ তথা ভাৰতৰ দ্বিতীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল। গান্ধীৰ দ্বাৰা গভীৰভাৱে প্ৰভাৱিত হৈ তেওঁ ১৯২০ৰ দশকত ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগদান কৰিছিল। তেওঁ লালা লাজপত ৰায়ৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰা চাকৰিয়াল ছ'চাইটিৰ (লোক সেৱক মণ্ডল) সভাপতি হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল আৰু ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছত বিশিষ্ট পদত অধিষ্ঠিত হৈছিল। ১৯৪৭ চনত স্বাধীনতাৰ পিছত তেওঁ ভাৰত চৰকাৰত যোগদান কৰে আৰু প্ৰধানমন্ত্ৰী নেহৰুৰ কেবিনেটৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ সহকৰ্মী হিচাপে প্ৰথমে ৰে'লমন্ত্ৰী (১৯৫১-৫৬) আৰু তাৰ পিছত গৃহমন্ত্ৰীকে ধৰি আন বহুতো বিশিষ্ট পদত অধিষ্ঠিত হৈছিল। তেওঁক মৰণোত্তৰভাৱে ভাৰত ৰত্ন প্ৰদান কৰা হৈছিল। * প্ৰতিখন ৰাষ্ট্ৰলৈ সময়ৰ এনে এক প্ৰত্যাহ্বান আহে যেতিয়া ইতিহাসৰ বাটচৰাত থিয় হৈ কোনটো পথত গতি কৰিব বাছনি কৰিবলগীয়া হয়। * জীৱনত উন্নতি কৰাৰ লগে লগে যিটো বিষয়ত আটাইতকৈ মূল্য দিয়া উচিত, সেইটো হৈছে নম্ৰতা৷ # অন্তিম সময়ত প্ৰতিৰোধ কৰাতকৈ আৰম্ভণিতে কৰাই সহজ। # চিত্ৰাংকন হৈছে কবিতা যাক দেখা যায় আৰু শুনা নাযায়, আৰু কবিতা হৈছে এক চিত্ৰ যাক শুনা যায় কিন্তু দেখা নাযায়। এই দুই কলাই, আপুনি এইসমূহক কবিতা বা চিত্ৰকলা দুয়োটা বুলিব পাৰে, ইয়াত বুদ্ধিমত্তালৈ প্ৰৱেশ কৰা সংজ্ঞাৰ সালসলনি কৰিছে। # সেই প্ৰতিকৃতিয়েই সৰ্বোৎকৃষ্ট, য’ত ফুটি উঠে অভ্যন্তৰৰ অনুভূতিৰ প্ৰতিফলন৷ * ৰংঘৰ ৰংৰ সফুঁ‌ৰা। শেনচোৱাৰ বহৰী শেনে কণুৱা মাৰি আকাশ তোলপাল কৰিছিল। হাতী-ম'হৰ যুঁ‌জৰ দপ্‌দপনিত ৰূপহিও পথাৰত সৰু-সুৰা ভূইকঁ‌প হৈছিল, প্ৰজাৰ কিৰিলিত ৰংঘৰৰ বুকু ৰজন্‌জনাই গৈছিল। গছতলৰ বিহুৱা আহি ৰংঘৰৰ পথাৰত ঢোলৰ চাপৰ মাৰি নাচনিৰ গাত দেওধনি তুলিছিল।Harry Potter And The Deathly Hallows: Part 2 * যাদুকৰী তেজৰ প্ৰতিটো টোপাল এটা ভয়ংকৰ অপচয়। # বহুতো ইংৰাজ এশ বছৰ আগতে সুস্বাস্থ্যৰ নিচাত মতলীয়া হৈ আছিল। কিন্তু তেওঁলোকে ভিটামিনৰ নামেই শুনা নাছিল।সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই শংকৰদেৱে গীত, পদ, ভটিমা, নাট, আখ্যান আদি ৰচনা কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যিক জীৱনৰ কীৰ্তিস্তম্ভ হিচাপে কীৰ্তন-ঘোষাকে মান্যতা দিয়া হয়। তেওঁ আঠাইশটা অধ্যায়ৰ কীৰ্তন-ঘোষা, হৰিশ্চন্দ্ৰ উপাখ্যান, ৰুক্মিণী হৰণ, অজামিল উপাখ্যান, গজেন্দ্ৰোপাখ্যান, অমৃতমন্থন, বলিছলন, কুৰুক্ষেত্ৰ, ৰামায়ণৰ উত্তৰাকাণ্ড, ভাগৱত পুৰাণৰ প্ৰথম, দ্বিতীয়, দশম, একাদশ, দ্বাদশ স্কন্ধ অসমীয়া ভাষাত লিখে। তেওঁ লিখা ভক্তিতত্ত্বৰ পুথি ভক্তি-প্ৰদীপ, অনাদি-পাতন, নিমিনৱসিদ্ধ সংবাদ। প্ত্নীপ্ৰসাদ, পাৰিজাত হৰণ, ৰুক্মিণী হৰণ, কেলি গোপাল, কালিদমন আৰু ৰামবিজয়- এই ছয়খন নাট ৰচনা কৰে। ভক্তি-ৰত্নাকৰ তেওঁ সংস্কৃতত লিখা একমাত্ৰ পুথি। গুণমালা, বৰগীত, ভটিমা আদিৰে অসমীয়া সাহিত্যলৈ বহু অৱদান আগবঢ়াই গৈছে। # কৃষ্ণায় বাসুদেৱায় দৈৱকীনন্দনায় চ
নন্দগোপকুমাৰায় গোবোন্দায় নমোনমঃ
নমঃ পঙ্কজনাভায় নমঃ পঙ্কজমালিনে
নমঃ পঙ্কনেত্ৰায় নমস্তে পঙ্কজাঙ্ঘয়ে।
বসুদেৱসুত্ং কৃষ্ণং কংস-চানুৰমৰ্দ্দনম br>দৈৱকীপৰমানন্সং কৃষ্ণং বন্দে জগদগুৰুম্।
মুকং কৰোতি বাচালং পঙ্গুং লঙ্ঘয়তে গিৰিং
যৎকৃপা তমহং বন্দে পৰমানন্দমাধৱম্।কীৰ্ত্ন আৰু নামঘোষা, শ্ৰীশ্ৰীশংকৰদেৱ আৰু শ্ৰীশ্ৰী মাধবদেৱ, দত্তবৰুৱা পাব্লিচিং কোম্পানী, ১৯৫০ # যৈত থাকে মোৰ ভক্ত উদাৰ চৰিত্ৰ। br>কীট পতঙ্গকো তথা কৰয় পৱিত্ৰ॥
নকৰে প্ৰাণীক হিংসা নাহি একো স্পৃহা।
আমাত অৰ্পণা কৰৈ আপোনাৰ দেহা॥(প্ৰহ্লাদ চৰিত) # কুক্কুৰ শৃগাল গৰ্দ্দভৰো আত্মাৰাম।
জানিয়া সবাকো পৰি কৰিবা প্ৰণাম॥
সকল প্ৰাণীক দেখিবেক আত্মাসম।
উপায় মধ্যত ইটো আতি মুখ্যতম॥ (শ্ৰীকৃষ্ণৰ বৈকুণ্ঠ প্ৰয়াণ) # ব্ৰাহ্মণৰ চাণ্ডালৰ নিবিচাৰি কুল।
দাতাত চোৰত যাৰ দৃষ্টি একতুল॥
নীচত সাধুত যাৰ ভৈল একজ্ঞান।
তাহাকেসে পণ্ডিত বোলয় সৰ্ব্বজান॥ (শ্ৰীকৃষ্ণৰ বৈকুণ্ঠ প্ৰয়াণ) # চণ্ডালে কৰিছে নাম কীৰ্ত্তন। br>বুলিয়া নিন্দে যিটো অজ্ঞজন॥ br>তাক সম্ভাষণ যিজনে কৰে। br>আজন্মৰ পুণ্য তেখনে হৰে॥ (পাষণ্ড মৰ্দ্দন) # উদ্ধৱৰ আগে মাধৱে বোলন্ত br>আতি শ্ৰেষ্ঠ নৰতনু। br>দেৱৰ বাঞ্ছনী পৰম দুৰ্লভ
নপায় জানা আক পুনু। ভক্তি-ৰত্নাকৰ, সম্পাদক: তীৰ্থনাথ গোস্বামী ১৮৫৮ শক, ধলৰ সত্ৰ # নৰদেহা বিনে জ্ঞান ভক্তি দুইকো
সাধিবাক নপাৰয়। br>এতেকে নাৰকী স্বৰ্গীয়ো ইহাক
সদায় বাঞ্ছা কৰয়॥ভক্তি-ৰত্নাকৰ, সম্পাদক: তীৰ্থনাথ গোস্বামী ১৮৫৮ শক, ধলৰ সত্ৰ # যথা তৰুৰ্মূলনিষেচনেন তৃপ্যন্তি তৎস্কন্ধ ভূজোপশাখাঃ # বৃক্ষৰ গুৰিত পানী ঢালিলেহে বৃক্ষৰ পাত আৰু ফুল জাতিষ্কাৰ হয়, কিন্তু পাত আৰু ঠাল-ঠেঙুলিত পানী ঢালিলে বৃক্ষৰ কোনো অংশই নিটিকে। সকলো অংগ সতেজ স্বস্থ্যবান কৰিবলৈ হ’লে আহাৰ গ্ৰহণ কৰি স্বাস্থ্যবান হৈ থকিব লাগিব, কিন্তু সকলো অংগত অলংকাৰ পৰিধান কৰিলেও অনাহাৰে থাকিলে কেতিয়াও সন্তুষ্টি আহিব নোৱাৰে। একেদৰে এগৰাকী পৰম পুৰুষ ঈশ্বৰক সেৱা-ভক্তি কৰিলে তেওঁৰ অধীনস্থ সকলোদেৱ-দেৱী তুষ্ট হয়, কিন্তু সেই দেৱ-দেৱীসকলৰ এজন সন্তুষ্ট হ’লে অইনসকল সন্তুষ্ট নহয়। # ব্ৰাহ্মণৰ চাণ্ডালৰ নিবিচাৰি কুল, দাতাত চোৰত দৃষ্টি সমতুল। নীচত সাধুত যাৰ ভৈল এক জ্ঞান, তাহাকেসে পণ্ডিত বোলয় সৰ্বজান। (কীৰ্ত্তনঘোষা) # স্ত্ৰী শূদ্ৰ কৰৈ যদি আমাত ভকতি। তাহাতো কহিবা এহি জ্ঞান মহামতি॥ নাৰীয়ে পুৰুষে হৈবা একমতি। তেবেসে সিজিব হৰিত ভকতি॥ (কীৰ্ত্তনঘোষা) # তীৰ্থ-ব্ৰত, তপ-জপ, যাগ-যোগ, মন্ত্ৰ একোৱেই মুক্তি দিব নোৱাৰে৷ সেইকাৰণে, বিষয় বাসনাৰ পৰা দূৰত থাকি ৰামৰ চৰণত শৰণ লৈ সততে গোবিন্দৰ নাম জপ কৰিব লাগে৷ (বৰগীত: নাহি নাহি ৰময়া ref name="শং cite book title=মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ বাণী publisher=কিৰণ প্ৰকাশন, ধেমাজী author=তামুলী, শ্ৰী মহেন্দ্ৰ year=২০০৯ ref> ==শংকৰদেৱৰ বিষয়ে বিভিন্নজনে দিয়া মন্তব্য== * জগজন তাৰণ দেৱ নাৰায়ণ br>শঙ্কৰ তাকেৰি অংশ৷ মাধবদেৱ৷ * মহাপুৰুষীয়া ধৰ্ম, মহাপুৰুষীয়া সমাজ ব্যৱস্থা আৰু নামঘোষাৰ দৰে শাস্ত্ৰ পৃথিৱীত বিৰল। পৃথিৱীৰ সাহিত্যত নৱৰসৰ সমাৱেশ, কিন্তু শঙ্কৰ-মাধবৰ সাহিত্যত আৰু এটি ৰস আৱিষ্কৃত হ’ল “সেৱা ৰস’’। * মহান বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰৱৰ্তক শংকৰদেৱে ১৬০০ শতিকাত অসমীয়া জাতিক দয়ালু, সহিষ্ণু আৰু মানৱতাবাদী কৰি গঢ় দিছিল। * মধ্য যুগৰ অসমে সমগ্ৰ ভাৰতীয় পৰম্পৰা ৰক্ষা কৰা দুজন মহৎ কবিৰ জন্ম দিলে শংকৰদেৱ আৰু মাধবদেৱ। অসমৰ জাতীয় জীৱন আৰু সাংস্কৃতিক জীৱনত এই দুজন মহাপুৰুষৰ প্ৰভাৱ আৰু গুৰুত্ব আটাইতকৈ বেছি। অনাৰ্য যুগৰ সংস্কাৰাচ্ছন্ন এখন দেশ, য’ত পৰৱৰ্তীকালত তান্ত্ৰিক, শৈৱ আৰু শাক্ত ধৰ্ম প্ৰৱৰ্তিত হয় সেই দেশক শংকৰদেৱ আৰু মাধবদেৱে মানৱতাবোধৰ শিখৰলৈ আগবঢ়াই নিয়ে। ড° সুনীতি কুমাৰ চট্টোপাধ্যায়। * শঙ্কৰদেৱক বাদ দি শঙ্কৰ-প্ৰেমী আৰু শঙ্কৰ-বিদ্বেষী কাৰো কোনো পৰিচয় নাই এই সত্যটো অসমীয়া মানুহে যিমান সোনকালে বুজিব পাৰে সিমানেই মংগল৷ * শিক্ষাৰ কোনো লক্ষ্য নাই৷ ই অন্য বস্তুৰহে লক্ষ্য। * শিক্ষা সমৃদ্ধৰ বাবে এক অলংকাৰ, দুৰ্ভগীয়াৰ বাবে আশ্ৰয়। * আমি সন্মুখীন হোৱা প্ৰতিটো সমস্যা, প্ৰতিটো প্ৰত্যাহ্বানৰ বিষয়ে চিন্তা কৰক। প্ৰত্যেকৰে সমাধান শিক্ষাৰ পৰা আৰম্ভ হয়। * শিক্ষা অবিহনে আমি শিক্ষিত লোকক গুৰুত্বসহকাৰে লোৱাৰ এক ভয়ংকৰ আৰু মাৰাত্মক বিপদত পৰিছোঁ। * পঢ়া-শুনাত বেছি সময় কটাব পৰাটো অলসতা, অলংকাৰৰ বাবে সেইবোৰ অত্যধিক ব্যৱহাৰ কৰাটো আৱেগ, আৰু তাৰ নিয়মৰ দ্বাৰা সম্পূৰ্ণৰূপে বিচাৰ কৰাটো এজন পণ্ডিতৰ হাস্যৰস। শিক্ষাৰ ঘাই শিপাডাল বৰ তিতা কিন্তু ইয়াৰ ফলাফল বৰ সোৱাদ৷ * শিক্ষাই জ্ঞান, জ্ঞানেই শক্তি৷ * নৈতিকতা শিক্ষাৰ মেৰুদণ্ড হোৱা উচিত৷ শিক্ষাৰ যোগেদি ব্যক্তিৰ নৈতিক চৰিত্ৰ গঠনত গুৰুত্ব দিব লাগে৷ * মানুহৰ শাৰিৰীক, মানসিক আৰু আধ্যাত্মিক উৎকৰ্ষ সাধন কৰাই হৈছে শিক্ষা৷ * পুথিগত আৰু মুখস্থ কৰা বিদ্যাতকৈ হাতে-কামে কৰি অভিজ্ঞতাৰ দ্বাৰা অৰ্জন কৰা শিক্ষা বেছি ফলপ্ৰসূ আৰু দীৰ্ঘস্থায়ী হয়৷ * মানুহৰ ভিতৰত যি পূৰ্ণতা গুপ্তভাবে আছে তাৰ বিকাশেই শিক্ষাৰ লক্ষ্য৷ * ব্যক্তিৰ জীৱনক বঢ়াই সৰ্বব্যাপক শক্তিৰে সৈতে সংযুক্ত কৰা, মানুহ আৰু প্ৰকৃতিৰ মাজত এক শক্তি বিৰাজ কৰা আৰু একক উপলব্ধি কৰাই শিক্ষা লক্ষ্য৷ * আমাক এনে শিক্ষা লাগে, যাৰ দ্বাৰা আমাৰ সৎ চৰিত্ৰ গঠন হয়৷ যাৰ দ্বাৰা মানসিক বল বৃদ্ধি হয়, যাৰ দ্বাৰা বুদ্ধিমত্তা প্ৰসাৰিত হ’ব আৰু যাৰ সহায়ত আমি নিজৰ ভৰিত থিয় দি আত্মনিৰ্ভৰশীল হ’ব পাৰোঁ৷ * সৰ্বসাধাৰণৰ মংগলেই শিক্ষাৰ মূখ্য উদ্দেশ্য হোৱা উচিত৷ প্ৰত্যেকেই নৈতিক উন্নতি কৰিব পৰা শিক্ষা লাভ কৰক৷ শিক্ষা সমাজৰ আদি মূল৷ ই মানুহৰ চিন্তা জ্ঞান আৰু কৰ্মনিপুণ কৰাত সহায় কৰে৷ শিক্ষা সঞ্জীৱনী অমৃত সদৃশ৷ * শিক্ষাৰ উদ্দেশ্য মন প্ৰশস্ত কৰা, চিন্তাশক্তি বঢ়োৱা, শিক্ষাৰ্থীক নানা ভাৱ দি ভৱিষ্যৎ জীৱন যুদ্ধত দেশৰ আৰু জগতৰ কল্যাণ সাধনত সৰ্বোতপ্ৰকাৰে যোগ্যবান কৰি তোলা৷ * নিচেই কেঁচুৱা অৱস্থাৰ পৰা মৃত্যুৰ সময়লৈকে এজন ব্যক্তিৰ ওপৰত ক্ৰিয়া কৰা সকলো প্ৰভাৱেই শিক্ষাৰ অন্তৰ্ভূক্ত৷ * শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত পাঠ্যপুথিৰ জ্ঞানতকৈ বাস্তৱ অভিজ্ঞতাৰ জ্ঞান বেছি মূল্যবান৷ * যাৰ দ্বাৰা মানুহে বিদ্যা আদি গুণবোৰ আহৰণ কৰে আৰু অবিদ্যা আদি দোষবোৰ ত্যাগ কৰি সুখী হয়, সেয়ে শিক্ষা৷ * শিক্ষা হ’ল জাতিৰ মেৰুদণ্ড৷ এই মেৰুদণ্ড ভাঙিলে জাতিৰ উন্নতিৰ সকলো পথেই অৱৰুদ্ধ হয়৷ * যি শিক্ষাই ল’ৰা-ছোৱালীক পৰৱৰ্তী জীৱনত শাৰিৰীক পৰিশ্ৰমৰ বাবে অকামিলা কৰি তোলে, সেই শিক্ষা কোনো শিক্ষা নহয়৷ সমাজৰ পৰিৱেশ চাইহেশিক্ষানীতি আৰু পদ্ধতি হোৱা উচিত৷ লিখিব জানিলেই বাপঢ়িব জানিলেই শিক্ষা লাভ কৰা হৈছে বুলি ভবাটু ভুল, যদিহে সেই শিক্ষাই এজন ল’ৰাৰ হাত-ভৰি, নাক-কাণ আদি ইন্দ্ৰিয়ক কামবোৰ মগজুৰে ভালদৰে ডুকি পোৱা কৰি নোতোলে৷ * বিজ্ঞান মানৱ মনৰ যুক্তিৰ প্ৰধান আহিলা, যদি মানৱ মুক্তিৰ আদৰ্শৰ দ্বাৰা সি পৰিচালিত হয়।বিজ্ঞানমনস্কতা আৰু আমাৰ সমাজ, শিল্প-সংস্কৃতিৰ ৰণাঙ্গন, হীৰেন গোহাঁই, ঐকান্তিক প্ৰকাশন, ডিচেম্বৰ, ২০২১ # শক্তিমানৰ নিৰঙ্কুশ শক্তিৰ আস্ফালন দেখিছোঁ, বিত্তবানৰ দম্ভ দেখি আছোঁ। নিষ্পেষিত জনগণৰ হাহাকাৰো শুনি আছোঁ আৰু দেখি আছোঁ আশাহত যৌৱনৰ ক্ষোভ আৰু ক্ৰোধৰ বিচিত্ৰ প্ৰকাশ। মনত বিপৰিতমুখী অনুভূতিৰ উদয় হৈ থাকে। তাকে প্ৰকাশ কৰাৰ অক্ষম চেষ্টা কৰি আছোঁ। এই হ'ল মোৰ গল্প লেখাৰ পটভূমি। প্ৰতিজন গল্প লেখকে বোধহয় ইয়াকেই কৰি থাকে। যিজন লেখকৰ গল্পত এই অনুভূতিবোৰৰ যিমান নির্ভুলভাৱে প্ৰতিফলিত হয় তেওঁ সিমান সাৰ্থক গল্পকাৰ।{{cn}} # গল্পৰ বিষয়ে ক'বলৈ গৈ প্ৰথমেই এষাৰ কথা কৈ থওঁ। গল্প লেখাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট সূত্ৰ নাই। অংকৰ ভাষাত ক'বলৈ হ'লে ক'ব পাৰি যে গল্প লেখা হ'ল বহুতো চলকৰ ফলন অৰ্থাৎ a function of several variables. স্থান কালৰ কথাতো আছেই, তদুপৰি এখন সমাজৰ সামাজিক মূল্যবোধ, সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা, অৰ্থনৈতিক অৱস্থা, ৰাজনৈতিক পৰিবেশ এই সকলোখিনিয়ে গল্পত প্ৰতিফলিত হয়। ইয়াৰ বাহিৰেও পাঠকৰ বয়স আৰু মানসিক স্তৰৰ ওপৰতো গল্পৰ আবেদন নিৰ্ভৰ কৰে।{{cn}} # জনসাধাৰণৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ মহৎ সাহিত্য সৃষ্টি কৰা সম্ভৱ নহয়৷ লেখকৰ দায়বদ্ধতা বুলি যদি কিবা থাকে, তেনেহ’লে সেইটো হ’ল, জনসাধাৰণৰ সৈতে একাত্ম হোৱা৷ গজদন্ত মিনাৰত থাকি জীৱন্ত আৰু প্ৰাণস্পন্দনসমন্বিত সাহিত্য সৃষ্টি কৰা সম্ভৱ নহয়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩০৩, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # মানুহৰ অস্তিত্ব পৰস্পৰ সহযোগিতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভজ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩০৩, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ * স্বৰাজ মোৰ জন্মগত অধিকাৰ, আৰু ইয়াক ম‌ই লৈহে এৰিম! * তুমি মোক তেজ দিয়া, ম‌ই তোমাক স্বাধীনতা দিম। * স্বৰাজ প্ৰাপ্তিয়েই কংগ্ৰেছৰ লক্ষ্য। **কোমাৰম ভীমৰ দ্বাৰা সৃষ্ট শ্ল’গান, ভাৰতৰ আদিবাসীসকলৰ অধিকাৰৰ বিষয়ে **ভীমৰাও আম্বেদকাৰৰ ভাৰতৰ দলিতসকলৰ প্ৰতি আহ্বান **অসম আন্দোলনত সাধাৰণ ৰাইজক যোগ দিবলৈ কৰা আহ্বান **১৯৭৪ চনত তদানীন্তন কংগ্ৰেছ সভাপতি দেৱকান্ত বৰুৱাই তেতিয়াৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী ইন্দিৰা গান্ধীৰ বিষয়ে দিয়া শ্ল’গান **ইন্দিৰা গান্ধীৰ ১৯৭১ চনৰ লোকসভা নিৰ্বাচনৰ শ্ল’গান **জয়প্ৰকাশ নাৰায়ণৰ ইন্দিৰা গান্ধী বিৰোধী শ্ল’গান **পশ্চিম বংগত বাওঁ মৰ্চাৰ শ্ল’গান **হিন্দী ভাষাৰ লেখক ৰামধাৰী সং দিনকৰৰ কিতাপৰ পৰা জয় প্ৰকাশ নাৰায়ণে ১৯৭৫ চনৰ "পূৰ্ণ বিপ্লৱ"ত ব্যৱহাৰ কৰা শ্ল’গান *সম্পূৰ্ণ ক্ৰান্তি এতিয়াৰ শ্ল’গান, আগন্তুক ইতিহাস আমাৰএন চি ই আৰ টি। পলিটিক্স ইন ইণ্ডিয়া চিঞ্চ ইণ্ডিপেণ্ডেঞ্চ। **জয় প্ৰকাশ নাৰায়ণে ১৯৭৫ৰ “পূৰ্ণ বিপ্লৱ’’ত দিয়া শ্ল’গান *আছে হেংডাং লোৱা নাই, ল'লে কিন্তু ৰক্ষা নাই * মৰে অসম জীয়ে কোন, জীয়ে অসম মৰে কোন? * যদি হোৱা অসমীয়া, আমাৰ লগত যোগ দিয়া৷ * আহঐ আহ, ওলাই আহ, খেদ ঐ খেদ বিদেশীক খেদ৷ * বত্ৰিশ বছৰে পালোঁ কি? লাখ লাখ বিদেশী, লাঠি গুলী চি আৰ পি৷ * দেৱকান্ত বৰুৱা, অসমৰ ধৰুৱা৷ * এংকে হ’লে কেংকে হ’ব, ৫১ চন মানবা লাগবো৷ * ভিভি গিৰি-বান্দৰ বিড়ি, ইন্দিৰা গান্ধী হাৰামজাদী * পশ্চিমবংগৰ জ্যোতি বসু, অসমৰ ক’লাকচু * জয় জোৱান, জয় কিশান। * জয় জোৱান, জয় কিশান, জয় বিজ্ঞান। * দেশতকৈ মোমাই ডাঙৰ নহয়৷ **অযোধ্যাত ৰাম মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ বাবে কৰা আন্দোলনৰ শ্ল'গান * জয় জৱান, জয় কিষাণ। ৰাষ্ট্ৰীয় কেডেট কৰ্প (NCC) মূলমন্ত্ৰ * হিন্দী চীনী ভাই ভাই চীনা যুদ্ধৰ পাছত প্ৰচলিত দুয়ো দেশৰ সদ্ভাৱমূলক উক্তি * এটা গুলী, এক শত্ৰু (এক গুলী, এক দুশমন) * সকলোৱে পঢ়োঁ, সকলোৱে আগবাঢ়োঁ। * প্ৰতিখন বিদ্যালয় সুন্দৰ হ’ব, প্ৰতিজন শিশু বিদ্যালয়লৈ যাব। শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘ]]ৰ মূলমন্ত্ৰ (motto) * চিৰ চেনেহী মোৰ ভাষা জননী ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোডী ডাঙৰীয়াই এই শ্লোগান স্থানীয়ভাৱে উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ বজাৰ চাহিদা বৃদ্ধিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। * এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত ৩১ অক্টোবৰ, ২০১৫ তাৰিখে চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলৰ ১৪০ সংখ্যক জন্ম জয়ন্তী উপলক্ষে মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়ে "এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত" ঘোষণা কৰে। ছোভিয়েত ইউনিয়নৰ কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ ইস্তাহাৰ **বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলৰ "দ্য ফিউচাৰ অৱ মেন" গ্ৰন্থত শীতল যুদ্ধৰ সময়ত সাম্যবাদৰ বিষয়ে কৰা উক্তি **উৎস অজ্ঞাত। দ্য নেশ্বন বাতৰি কাকতত ১৯৩০ত প্ৰকাশিত **আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ আফ্ৰিকা-মূলীয় লোকৰ মুক্তিৰ আন্দোলনত জন ৰকে দিয়া শ্ল'গান **২০২১ চনত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত হোৱা আন্দোলনৰ শ্ল'গান, যাৰ উদ্দেশ্য আছিল সেই দেশত কৃষ্ণাংগ লোকৰ ওপৰত হোৱা পুলিচ বৰ্বৰতাৰ প্ৰতিবাদ **আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ২০১৬ চনৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচনৰ সময়ৰ ৰিপাব্লিকান পাৰ্টিৰ শ্ল'গান, মেক্সিকোৰ পৰা হোৱা অবৈধ প্ৰব্ৰজন ৰোধ কৰিবলৈ সীমাত দেৱাল নিৰ্মাণৰ দাবীত **২০০৮ চনৰ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচনত বাৰাক ওবামাৰ শ্ল'গান **বাৰাক ওবামাৰ ২০১২ চনৰ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচনৰ শ্ল'গান আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ মিটু আন্দোলনত মহিলাসকলে কৰা যৌন নিৰ্যাতনৰ অভিজ্ঞতাৰ কথা বিশ্বাস কৰিবলৈ কোৱা শ্লোগান # এটা সমীকৰণে মোৰ বাবে কোনো অৰ্থ বহন নকৰে যদিহে সমীকৰণটোত ভগৱানৰ চিন্তা প্ৰতিফলিত নহয়। # জীৱনৰ প্ৰতিটো দিনেই আমাৰ বাবে মূল্যবান উপহাৰ৷উক্তি সঞ্চয়ন, সংগ্ৰাহক: শ্ৰীৰাম চন্দ্ৰ ভূঞা, ২৫ পৃ: নং; প্ৰকাশিকা: বীণা বৰা ভূঞা # উপবাসে থাকি মানুহে দেহক সংযত কৰি ৰাখে যদিও ভোগ স্পৃহা থাকিয়েই যায়৷ # সন্তক পৰিত্ৰাণ দিবলৈ দুষ্কৃতিকাৰীক বিনাশ কৰিবলৈ আৰু ধৰ্মৰ পুনৰ সংস্থাপন কৰিবলৈ, ভগৱানে যুগে যুগে অৱতাৰ গ্ৰহণ কৰে৷ (যদা যদা হি ধৰ্ম্মস্য গ্লানিৰ্ভৱতি ভাৰত; অভ্যুত্থানমধৰ্ম্মস্য তদাত্মানং সৄজাম্যহম; পৰিত্ৰানায় সাধুনাং বিনাশায়চ দুষ্কৃতাম; ধৰ্ম্ম সংস্থাপনাৰ্থায় সম্ভৱামি যুগে যুগে) # শ্ৰদ্ধাৱান লভ্যতে জ্ঞানম্‌৷
অভ্যুত্থানমধৰ্ম্মস্য তদাত্মানং সৄজাম্যহম৷৷
ধৰ্ম্ম সংস্থাপনাৰ্থায় সম্ভৱামি যুগে যুগে৷৷
শৰৎচন্দ্ৰ গোস্বামী ইংৰাজী: Sarat Chandra Goswami; ১৮৮৭ ১৯৪৪) অসমৰ এজন শিক্ষাবিদ, সাহিত্যিক, গৱেষক আৰু সুসংগঠক আছিল। ১৮৮৭ চনৰ ১২ মে' তাৰিখে নলবাৰীৰ নাৰায়নপুৰ সত্ৰত তেখেতৰ জন্ম হৈছিল। তেখেতৰ পিতৃ ললিতচন্দ্ৰ গোস্বামী অসমীয়া পদ-পুথি ‘কেলি-ৰহস্য’ৰ প্ৰণেতা আছিল। আৰু মাতৃৰ নাম আছিল মুকুন্দপ্ৰিয়া দেৱী। # জীৱনটো যিমানেই কঠিন নহওক কিয়, আপুনি কৰিব পৰা তথা সফল হ'ব পৰা সদায় কিবা এটা থাকিবই। # মোৰ শাৰীৰিক অক্ষমতাই মোক জনাজাত কৰাত কিছু অৰিহণা নিশ্চয় যোগাইছে৷ মোৰ পংগুত্ব আৰু মই গৱেষণা কৰা ক্ষেত্ৰখনৰ বিশালতা দুয়োটা পৰস্পৰৰ বিপৰীত৷ মই হয়তো মহীৰুহসদৃশ শাৰীৰিকভাৱে অক্ষম মনীষী অথবা শাৰীৰিকভাৱে প্ৰাত্যাহ্বানৰ সম্মুখীন হোৱা প্ৰজ্ঞ৷ সত্যটো হ’ল যে, মই দৈহিক অক্ষমতা প্ৰত্যহ্বানৰ সম্মুখীন হৈছোঁ, মই প্ৰজ্ঞ হয় নে নহয় নাজানো৷A brief History Of Time ৰ আধাৰত “সময়ৰ চমু ইতিহাস মহানাদৰ পৰা কৃষ্ণ গহ্বৰলৈ’’, অনুবাদ: প্ৰশান্ত কুমাৰ বৰদলৈ, পৃ: নং, ১৬০, প্ৰকাশক: বাণী মন্দিৰ *কমিক্স লেখক হিচাপে আমাৰ গল্পত খলনায়ক থাকিব লাগিছিল। আৰু দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ লগে লগে নাজীয়ে আমাক যুঁজিবলৈ পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ খলনায়কসকলক দিলে। *যদিহে আপুনি কিবা এটাক ভাল বুলি অনুভৱ কৰে, কিবা এটা আপুনি কৰিব বিচাৰে, কিবা এটা আপোনাৰ বাবে অৰ্থপূৰ্ণ হয়, এই কাম কৰিবলৈ যত্ন কৰক।{{cn}} ষ্টেফান ছেগ্‌মেইষ্টাৰ এজন অষ্ট্ৰিয়ান গ্ৰাফিক ডিজাইনাৰ। # পুথি অধ্যয়নৰ যোগেদি দূৰৰ মাণিক হাততে পোৱা যায়৷{{cn}} # কৰ্তব্যবোধে কৰ্মলৈ উৎসাহ জন্মায় আৰু মনৰ একাগ্ৰতা বঢ়ায়।{{cn}} # শ্ৰম কুচিন্তাৰ পৰম ঔষধ। সদায় শ্ৰমত থকা মানুহে হিংসা কুৰ্চুট বা আনবিলাক কু-প্ৰবৃত্তিৰ কাম কৰিবলৈ আজৰি নাপায়। কু-প্ৰবৃত্তি এলাহত বাঢ়ে, যাৰ এলাহ নাই তাৰ তেনে প্ৰবৃত্তি নাই।সোণসেৰীয়া কথা, সংকলক-দেৱেন শইকীয়া, মিছিছিপি প্ৰকাশন, ২০০৩, এপ্ৰিল # উদ্গতিৰ পথত বহুত হুল, জোং আছে, আকাংক্ষাৰ চোকা ৰাগিত পৰি মতলীয়া নহ’লে কোনেও তালৈ আগনাবাঢ়ে৷অন্তহীন প্ৰেৰণা, হোমেন বৰগোহাঞি, পৃ: নং, ৮০ প্ৰকাশক অনন্ত হাজৰিকা, বনলতা # কৰ্তব্যজ্ঞানে লোকক উদাৰ-মহৎ কৰে, এলাহে অধম-নীচ কৰে। # জগতত মানুহে যিমান দুখ পায় তাৰ অধিকাংশই কামিনী-কাঞ্চনত আসক্তিৰ পৰা আহে, সেই দুটাৰ পৰা যিমানে আঁতৰি থকা যায় সিমানেই মঙ্গল। # আগুৱাই যোৱা, কিন্তু জুখি চাবলৈ নাযাবা কিমান দূৰ আগুৱালা; তেনেহ’লে আকৌ পিছুৱাই পৰিবা। # প্ৰেম ভক্তিৰেই ক্ৰমোন্নতি। ভক্তিৰ গাঢ়ত্বই প্ৰেম। অহঙ্কাৰ য’ত যিমান পাতল, ভক্তিৰ স্থান তাত সিমান বেছি। # যি সাধনা কৰিলে হৃদয়ত প্ৰেম আহে, তাকেই কৰা, আৰু য'ত ক্ৰূৰতা, কঠোৰতা, হিংসা আহে, সেয়া আপাততঃ লাভজনক হ'লেও তাৰ ওচৰলৈ নাযাবা। # যিজন কোৱাত কম কামত বেছি, তেৱেঁই প্ৰথম শ্ৰেণীৰ কৰ্মী; যিজনে যেনেকৈ কয় তেনেকৈ কৰে, তেওঁ মধ্যম শ্ৰেণীৰ কৰ্মী; যিজনে কয় বেছি, কামত কম, তেওঁ তৃতীয় শ্ৰেণীৰ কৰ্মী; আৰু যিজনৰ ক'বলৈও আলস্য, কৰিবলৈও আলস্য সেইজনেই অধম। # এইটো ঠিক যে দেশ বুলিলে যদি দেশৰ লোকসকলক বুজায়, কেৱল শিক্ষিত বা নেতাসকলেৰে নহয়, যদি ভবা যায় দেশৰ সাধাৰণ লোকসকলেই দেশ, তেন্তে এওঁলোক শিক্ষিত হ’লেইতো দেশক উন্নত বুলি ক’ব পৰা যাব৷গটেৰে(সকলোৰে) একেটা চৰু৷ (সূৰ্য)লোকসংস্কৃতিৰ লেছেৰি বোটলা, ডিম্বেশ্বৰ মেধি # অৰুণং তৰুণং হিয়া মাজে মেৰুণং
তাৰ মাজে ব্ৰহ্ম বিন্ধা৷
অকাই-পকাই সুমুৱাই দিয়া
মৰি যাওক পোকৰৰ বিন্ধা৷ (বৰতাল, সৰুতাল) # আমলতা চামলতা
সাতখন কুঠাৰেৰে কাটিব নোৱাৰি
সিনো কি বড়গছৰ লতা৷ (ছাঁ) # আছে গুটি দেশত নাই br>খায় কিন্তু বাকলি নাই৷ (বৰষুণৰ শিলগুটি)প্ৰতিভা, চকলাঘাট উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, সম্পা: ৰাজশ্ৰী শৰ্মা, ২০১১-১২ # আই ঐ দেহী জহৰ-মহৰ
কোন ভকতৰ টিকাত পোহৰ জোনাকী পৰুৱা) # ইহে সিহে, পিঠিৰে দৌৰে কিহে নাও) # ঈশ্বৰে সৰজা হ’লে দোষ-গুণ চায়
মনিছে সৰজা বুলি
বিনাদোষত মাৰবোৰ খায়৷ (ঢেঁকী) # ঈগল পখী দীঘল ঠোঁট
শুকান কঠুৱা শৰীৰ গোট
মুখত ভৰদি থাকে শুই
পেটৰ ভোকত জ্বলে জুই
গৰজি গৰজি আহাৰ খায়
পেটত হ’লে একো নাই৷ # ঋষিও নহয় কিন্তু বাকলি বসন
সদাশিৱ নহয় কিন্তু তিনিটি নয়ন
বৰুণ পুত্ৰ নহয় কিন্তু জল থাকে ভৰি
পক্ষীও নহয় কিন্তু বৃক্ষে থাকে চৰি৷ নাৰিকল) # এঠেঙীয়া বগলী br> নিতৌ নাচে গধূলি৷ (বিচনী) নবন্ধা নকৰাকৈ থাকে সৰ্বতিকাল৷ (কলপাত)বুঢ়াই থাকে টানি টানি৷ (হোকা-চিলিম) # ওপৰত ছাতি, তলত গুটি
তাকে খায় আহিন কাতি৷ (কচু) # ওপৰৰ পৰা পৰিল চিলা
গোটে গোটে মানুহ গিলা। (চোলা) # ঔফুল ফুলি আছে পিন্ধোতা নাই৷
সু-বিছনা পৰা আছে শোওতা নাই৷ (তৰা, নদী) # ঔৰ তললৈ গৈছিলোঁ br>ঔ ফুল খাইছিলোঁ br> কেঁচা পাতত বান্ধিলোঁ লোণ br>কাণেৰে বাট বুলে কোন? উ: কাৱৈ মাছ৷ # খাল বিল শুকাই গ’ল br> গছৰ আগত পানী ৰ’ল (নাৰিকল) # খায় গুটি, বাকলি নাই৷
আছে গুটি, দেশত নাই৷ br>এইটোনো কি বস্তু, কোৱাচোন ভাই৷(শিলাবৃষ্টিৰ শিল)সাদিনৰ চোতাল, সাদিন, ১৩ মাৰ্চ, দেওবাৰ # গোপিনীয়ে গৰু চৰায়
মুখে বাঁহী বায়
ৰঙা গাই চৰি যায়
ক’লী গাই বহি যায়(জুহাল)সাদিনৰ চোতাল, সাদিন, ৫জুন, ২০২২ # ঘৰ আছে, দুৱাৰ নাই
মাত আছে মানুহ নাই৷ # ঘূৰালেই গোঁ গোঁ ভোমোৰাৰ গুণ
লগুণ পিন্ধে গাত নহয় বামুণ৷ # ঘৰৰ তলত ঘৰ br>তাতে পৰি মৰ আঁঠুৱা) # ঘন ঘন গাঁঠিৰে ডিঙিত পিন্ধি মণি
আকাশলৈ চাই থাকে কোনে চুলি মেলি৷ (তামোল গছ) # চৰাই নহয় কিন্তু আকাশত থাকে br> ডাৱৰ নহয় কিন্ত পানী ধৰি ৰাখে br>ওপৰলৈ চোৱা যদি কাঠৰ আকাৰ
ভিতৰলৈ চোৱা যদি ৰূপৰ ভাণ্ডাৰ৷ (নাৰিকল) # চূণ চাধা তামোল পাণ br>কোন পতি-পত্নীৰ বাইছখন কাণ৷ (ৰাৱণ, মন্দোদৰী) # চাৰি ভাইৰ কাণ কটা
দুই ভাইৰ পেটো কটা৷( তাঁতশালৰ খুটা) # ছালখন শুদ্ধ বগা, পেটটো ক’লা
এইটোনো কি মোহনভোগ খাবলৈ দিলা৷ (তিলপিঠা) # ছয়াময়া ঘনঘোৰ-দলদোপ হেন্দোলদোপ
গগণ পকাই তোলে আন্দোলদোপ৷
অতৰ্কিতে প্ৰাণ হৰে, জীৱই বেঢ়িকুৰি কান্দে৷ (বজ্ৰপাত) # জলত জন্ম স্থলত বাস br>মাকে চুলে সৰ্বনাশ৷ (নিমখ) # জলতো নাই স্থলতো নাই
পিতাই আনিলে ক’ৰবাত পাই br>ইয়াতে থৈছিলোঁ ইয়াতে নাই৷ (বৰফ) # জগত পালক চা
মাজৰটো নকওঁ যা
শেষৰটো ল br>উত্তৰটো ক৷ (চাউল)চৰাই নহয় কিন্তু আছে দীঘল ঠোঁট
সৰ্প নহয় তাৰ আছে ফঁটা জিভা
সেইটোনো কি বস্তু কোৱাচোন বোপা৷ (চিয়াঁহী-কলম ref>সাদিনৰ চোতাল৷ সাদিন, ২৬ জুন, ২০২২, দেওবাৰ # সৰুৰে পৰা ডাঙৰ হ’লোঁ
ঘৰৰ পিছফাল নেদেখিলোঁ br>হেৰা ভকত ৰৈ যোৱা
উত্তৰটো কি কৈ যোৱা৷ (পিঠিফাল) # সাহটো পেলাই বাকলিটো খায় br>সেইটোনো কি ফল কোৱাচোন ভাই। (ঔ টেঙা) # সত্য যুগত মূৰত টুপী
কৃষ্ণ অৱতাৰত মুহিলা গোপী
ৰাৱণ মৰিল ৰামৰ শৰত
সেইখন আঞ্জা আমাৰ হাতত৷ (বাঁহৰ গাজ) # হাবিত কাঁহে
ওলাই নাহে৷ (কুঠাৰ) # হাবিৰ পৰা ওলাল বাঘিনী br>চাৰিঠেং মেলি হ’ল গাভিনী৷ (আঁঠুৱা)প্ৰতিভা, চকলাঘাট উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, সম্পা: ৰাজশ্ৰী শৰ্মা, ২০১১-১২ # ক্ষয় নাই লয় নাই আৰু নাই যতি
ইনো কি মহাধন দিলেও নাযায় টুটি৷ (বিদ্যাধন) # শ ফুল ফুলিছে পিন্ধোতা নাই
কোৱাচোন এইবোৰ কি ফুল ভাই? উ: তৰাফুল # সু পাটী পাৰিছে ঘুমাওতা নাই
এইটোনো কি পাটী কোৱাচোন বাই? উ: বানপানী # কি মোল পূজাত লাগে? উ: তামোল৷ # ফু দি কি উৰুৱাব নোৱাৰি? উ: ডিফু # কি গড়ৰ খৰ্গ নাই? উ: ৰাজগড়ৰ # চিত পখিলা, তিনিমূৰ দহ ঠেং ক’ত দেখিলা? উ: হালৰ গৰু আৰু হালোৱা৷ # কি ফুল নুফুলে? উ: কলাফুল। # কি টেঙাৰ তলেৰে যাব নোৱাৰি? উ: চেঙেৰী টেঙা৷ # উপজিয়েই বুঢ়া হয় কোন বুঢ়া আঙুলি) # নিকিনিলেও কিা হয় কি কিনা আঙুলি) # কি বস্তু টানিলে চুটি হয় বিড়ি বা চিগাৰেট) # কি পানীত মাছ নাই চকুপানীত) # আহিলা গ’লা, গ’লা আহিলা
এইবাৰ গৈ উভতি নাহিলা br>ক’ব নোৱাৰিলে দিম কাণমলা৷ (দাঁত) # তিনিটা আখৰৰ বস্তু সকলোৱে পঢ়ে
প্ৰথমটো এৰি দিলে দেই-পুৰি মৰে৷ (কিতাপ) # কি বস্তু চফা হ’লে ক’লা আৰু লেতেৰাৰ বগা ফলি বা ব্লেকবোৰ্ড) # কি পাতৰ আগ নাই টিনপাত) # সেইটো কি, যি মাহত এবাৰ আহে আৰু ২৪ ঘণ্টা থাকি গুচি যায় তাৰিখ) # কি ড্ৰাইভাৰে গাড়ী নচলায় স্ক্ৰু ড্ৰাইভাৰ) # কি খালে পেট নভৰে উজুটি) # কি বল খেলিব নোৱাৰি মনোবল) # শাহটো পেলাই বাকলিটো খায়, সেইটোনো কি বস্তু কোৱাচোন ভাই ঔটেঙা) # সেইটোনো কি, বাঢ়ি গৈ থাকে, কমাব নোৱাৰি বয়স) # সংসাৰত উদগতি কৰিবলৈ মানুহক মনৰ একাগ্ৰতা লাগে, পঢ়নৰপৰা সেই একাগ্ৰতা জন্মে। চঞ্চল মন থিৰ কৰিবলৈ, আৰু ভোটা বুদ্ধি চোকা কৰিবলৈ পঢ়নৰ নিচিনা গুণকাৰী উপায় নাই। # কুসংস্কাৰ উদ্গতিৰ পথৰ এটা বাধা৷ জাতীত কুসংস্কাৰে জাতীয় উদ্গতিৰ পথ আৰু ব্যক্তিৰ কুসংস্কাৰে ব্যক্তিৰ উদ্গতিৰ পথ ভেটে৷ বিজ্ঞানৰ জ্ঞানে এই ভেটা ভাঙি উদ্গতিৰ পথ মোকলাই দিয়ে৷ # চিন্তা প্ৰশ্নৰ ফল, অৰ্থাৎ যি বস্তু দেখা যায়, সেই বস্তু সম্বন্ধে মনক প্ৰশ্ন কৰিব লাগে৷ প্ৰশ্ন কৰিলেই চিন্তা কৰা হয়৷ প্ৰশ্নৰ পৰিমাণেই শিক্ষাৰ পৰিমাণ৷ সন্তুষ্টিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তীব্ৰ আনন্দলৈকে ইতিবাচক বা সুখদায়ক আৱেগকে ধৰি মানসিক বা আৱেগিক অৱস্থাৰ প্ৰসংগত সুখ শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা হয়। জীৱন সন্তুষ্টি, বিষয়ভিত্তিক মংগল, উদ্দীপনা আৰু মংগলৰ প্ৰসংগতো ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। * সুখৰ প্ৰাপ্তি আমাৰ প্ৰয়োজনসমূহৰ সন্তুষ্টি নহয় বৰঞ্চ সেই প্ৰয়োজনীয়তাসমূহৰ পৰীক্ষা আৰু ৰূপান্তৰহে। * এই সমস্ত জগতত সুখী শিশুৰ দৰে সৌন্দৰ্যশালী আন একোৱেই নাই। * আপুনি ভবা, কোৱা আৰু কৰা কথাবোৰৰ মাজত থকা সমতায়েই হৈছে সুখ৷ * সুখ হৈছে ব্যক্তিগত প্ৰচেষ্টাৰ ফল। * জীৱনৰ নিয়মেই এনেকুৱা যে: যদি আপুনি কাৰোবাৰ প্ৰতি দয়াৱান, তেন্তে আপুনি সুখী আৰু যদি আপুনি নিষ্ঠুৰ, তেন্তে আপুনি অসুখী। * যুক্তি, পৰ্যবেক্ষণ আৰু অভিজ্ঞতা — বিজ্ঞানৰ পবিত্ৰ ত্ৰিত্বই — আমাক শিকাইছে যে সুখেই একমাত্ৰ সুপ্ৰাপ্য; এতিয়াই সময় সুখী হোৱাৰ, আৰু সুখী হোৱাৰ উপায় হ'ল আনকো সুখী কৰা। * এটা সুখী জীৱন অনুপস্থিতিত নহয়, বৰঞ্চ কষ্টৰ আয়ত্ততহে গঠিত। * মই ভাবো আত্মকেন্দ্ৰিকতাৰ সমস্যাটো মোকাবিলা কৰাৰ এটা উত্তম উপায় হ’ল এটা বিশেষ কাৰণ আৰু কিবা এটা উদ্দেশ্য৷ নিজৰ বাহিৰলৈ গৈ কিছুমান উপলক্ষ্য আৱিষ্কাৰ কৰা আৰু সেই কিবা এটাৰ সমুখত নিজকে সমৰ্পণ কৰা। ইয়াক চম্ভালিবলৈ সৰ্বোত্তম উপায় ইগোক দমন কৰা নহয়; বৰঞ্চ ইগোক বস্তুনিষ্ঠভাৱে অৰ্থপূৰ্ণ পথ এটালৈ সম্প্ৰসাৰিত কৰা। একো নকৰাৰ বাবেই ইমানবোৰ মানুহ অসুখী৷ একো নকৰাৰ বাবেই তেওঁলোকে আত্মকেন্দ্ৰিক৷ তেওঁলোকে নিজকে একোৱেই দিয়া নাই৷ কেৱল নিজৰ সৰু সৰু বৃত্তবোৰত ঘূৰি ফুৰিছে৷ * সুখ আছিল কেৱল এটা সু-নিয়ন্ত্ৰিত জীৱনত ঘটা সৰল কিবা এটা। * যিসকলে নিজৰ মনৰ গতিবিধি নিৰীক্ষণ নকৰে, তেওঁলোক নিশ্চয়কৈ অসুখী হ’ব লাগিব। * প্ৰকৃতিৰ চক্ৰত বিজয় বা পৰাজয় বুলি কোনো কথা নাই; কেৱল গতিহে আছে। শীতকালে সৰ্বোচ্চ ৰাজত্ব কৰিবলৈ সংগ্ৰাম কৰে, কিন্তু শেষত বসন্তৰ বিজয় গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য হয়, যিয়ে লগত ফুল আৰু সুখ কঢ়িয়াই আনে। * অন্ধকাৰৰ মাজতো সুখক পাব পাৰি, যদিহে লাইটটো জ্বলাবলৈ আমাৰ মনত থাকে। * জীৱন, স্বাধীনতা আৰু সম্পত্তিৰ পিছত লগা আদি কথাবোৰ এৰিষ্ট’টলে কোৱা নাছিল। সেইবোৰ হৈছে সুখৰ চৰ্ত; কিন্তু এৰিষ্টটলৰ মতে সুখৰ সাৰমৰ্ম হৈছে গুণ। গতিকে আধুনিকসকলে পৰিস্থিতিৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে আৰু সুখক নিজৰ যত্ন ল’বলৈ দিলে। # সম্পূৰ্ণ নিজকে লৈ সংসাৰত কোনেও শান্তিৰে জীয়াই থাকিব নোৱাৰে। যাৰ কোনো নাই বুলি ভাবো, সিও নিজৰ নিৰ্জনতাৰ শূণ্যতাক পূৰ্ণ কৰি লয় গানেৰে, স্বপ্নেৰে, কল্পনাৰে, ঈশ্বৰৰ চিন্তাৰে, দেশৰ দহৰ সমাজৰ কাৰণে, আন একো নহ'লে উন্মাদৰ প্ৰলাপেৰে।{{cn}} # প্ৰত্যেক মানুহৰ নিজস্ব জীৱনটো একো একোটা নিৰ্জন দ্বীপ, সহানুভূতিৰ নাৱত উঠি সি অন্যান্য দ্বীপলৈ অহা-যোৱা কৰে। কেনেবাকৈ সেই নাও অচল হৈ সি যদি নিজৰ দ্বীপ এৰিব নোৱাৰা হয় বা ধুমুহাৰ কোবত সমুদ্ৰতে নাও ডুবি যায়, বাহিৰৰ সমস্ত দ্বীপমালাৰ লগত তাৰ যোগসূত্ৰ বিচ্ছিন্ন হৈ পৰে, কেৱল আপোন-মনৰ মুখামুখি হৈ সি তেতিয়া যি ধৰণৰ আচৰণ কৰে, আনৰ চকুত সিয়েই পাগলামি।{{cn}} গণশক্তি, পৃ: নং ৩, ১০ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০২৩ ref> * শিক্ষক এডাল মমবাতিৰ দৰে, যি নিজে গলি গলি আনক পোহৰ দিয়ে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং; ৩১৫ প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ ref> * বাস্তৱ সত্য, আটাইবোৰৰ পিছতো, আমাৰ দুৰ্বল বুজাবুজিয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিব নোৱাৰাকৈ বহুত ডাঙৰ। তথাপিও আমি আমাৰ জীৱনটো সেই তত্ত্বৰ ওপৰত গঢ়ি তুলিব লাগিব য'ত সৰ্বোচ্চ “সত্য’’ আছে। আমি নিৰপেক্ষ হৈ বহি থাকিব নোৱাৰোঁ কাৰণ আমি প্ৰকৃত সত্যক জানিব নোৱাৰোঁ, বা নাজানো।“এজন ভাৰতীয় তীৰ্থযাত্ৰী: এখন আধৰুৱা আত্মজীৱনী’’ (১৯৯৭)ত উদ্ধৃত কৰা অনুসৰি নিজে শিশিৰ কুমাৰ বসু আৰু সুগতা বসু, পৃষ্ঠা ৩৬ * সাম্প্ৰদায়িকতাই সম্পূৰ্ণকৈ নিজৰ নগ্ন কুৎসিত মূৰটো দাঙি ধৰিছে আনকি নিপীড়িত, দুখীয়া আৰু অজ্ঞানসকলেও স্বাধীনতাৰ বাবে হাহাকাৰ কৰে। ভাৰতত কেৱল গৰিষ্ঠসংখ্যক হিন্দু জনসংখ্যাৰ বাবে আমি হিন্দুৰাজ স্থাপনৰ কথা শুনিবলৈ পাওঁ। এই সকলোবোৰ অসাৰ চিন্তা। শ্ৰমিক শ্ৰেণীয়ে সন্মুখীন হোৱা কোনো সমস্যা সাম্প্ৰদায়িক সংগঠনে সমাধান কৰেনে? এনে কোনো সংগঠনৰ নিবনুৱা সমস্যা আৰু দৰিদ্ৰতাৰ কোনো উত্তৰ আছেনে?(Source- Collected Works, Vol-3 ref>গণশক্তি, পৃ: নং ৩, ১০ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০২৩ ref> * সেইদেখি সভ্য জগতৰ আগত অসমৰ অতীত গৌৰৱৰ চিনাকি দিবলৈ অসমত বুৰঞ্জী চৰ্চা কৰা প্ৰধান আৱশ্যক৷ তেনেহ’লেহে আমাক সকলোৱে সন্মানৰ চকুৰে চাব আৰু আমাৰ নিজৰ মাজতো বিশ্বাসৰ ভেটি বন্ধোৱা হ’ব৷ যি দেশত মহাপ্ৰাণ কৰ্মী পুৰুষসকলে জন্ম গ্ৰহণ কৰিছে, সেই দেশত সেই ধৰণৰ মহাপ্ৰাণ কৰ্মী পুৰুষসকলৰ পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হ’ব পাৰে, এয়ে বুৰঞ্জীৰ বাণী৷এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী, উমেশ চেতিয়া * ভাৰতৰ অন্যান্য জাতিয়ে অতীতৰ লিপিবদ্ধ বুৰঞ্জীৰ কাৰণে হা-হুতাহ কৰি মৰিছে, কিন্তু আমি অসমীয়ই সেইকাৰণে অসভ্য, আধা সভ্য আৰু কিম্বদন্তীৰ ওপৰত জাতীয় গৌৰৱৰ মহামন্দিৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলগীয়া হোৱা নাই৷ অসমীয়া বীৰপুৰুষ, বীৰাংগনা, ধৰ্মবীৰ, কৰ্মবীৰসকলৰ কাহিনীৰে অসমৰ অতীত প্লাৱিত হৈ আহিছে৷ তেওঁলোকৰ আদৰ্শৰ পৰা যুগ যুগান্তৰ অসমীয়া জাতিয়ে সঞ্জীৱনী মন্ত্ৰ গ্ৰহণ কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ মহৎ কাৰ্যাৱলীৰ ফালে সকলো অসমীয়াই একেলগে দৃষ্টিপাত কৰি ঐক্যতানৰ মন্ত্ৰেৰে একত্ৰীভূত হ’ব পাৰিব৷ মীৰজুমলাৰ অসম আক্ৰমণ, ড° সূৰ্য্যকুমাৰ ভূঞা, গ্ৰন্থকাৰৰ নিবেদন, বাণী মন্দিৰ, ২০০৯ সূৰ্য্য কুমাৰ ভূঞা সম্পৰ্কে বিভিন্ন মন্তব্য # অসমৰ জাতি জনগোষ্ঠীৰ ইতিহাসক বিষয় হিচাপে লোৱা ড° সূৰ্য্য কুমাৰ ভূঞা আছিল অসমৰ এক নৱন্যাসিক প্ৰতিভা৷ ড° অমৰজ্যোতি চৌধুৰী৷ অসমীয়া প্ৰতিদিন, পৃ: নং; ১১, ২৯ জানুৱাৰী, ২০২৩ ref> # ড° সূৰ্য্য কুমাৰ ভূঞাৰ দৰে কৰ্মযোগী আৰু প্ৰতিভাশালী বিদ্বানসকলেই আধুনিক অসমৰ ভেটি সুদৃঢ় কৰাৰ লগতে অসমীয়া জাতিক দিক্ নিৰ্দেশনা প্ৰদান কৰিছে৷ ড° ৰমেশ চন্দ্ৰ ডেকা৷ অসমীয়া প্ৰতিদিন, পৃ: নং; ১১, ২৯ জানুৱাৰী, ২০২৩ # এটা জাতিক একতা বান্ধোনেৰে বান্ধিবলৈ হ’লে কিছুমান ৰাজহুৱা এজমালি গৌৰৱপূৰ্ণ বা বিষাদপূৰ্ণ কাহিনী লাগে৷ অসমীয়া জাতিৰ অতীতৰ গৌৰৱ আৰু অতীতৰ সুখ-দুখৰ সৱৰো একে৷ জয়মতীৰ কাহিনী অসমীয়াৰ একতা বন্ধনৰ এধাৰী সাতসৰী কণ্ঠহাৰ৷মীৰজুমলাৰ অসম আক্ৰমণ, ড° সূৰ্য্যকুমাৰ ভূঞা, গ্ৰন্থকাৰৰ নিবেদন, বাণী মন্দিৰ, ২০০৯ সৌমাৰ নন্দিনী জুৰি শইকীয়াই ৰচনা কৰা এখন বুৰঞ্জীমূলক অসমীয়া উপন্যাস। ২০১৫ চনত উপন্যাসখনে বনলতা প্ৰকাশনৰ বেনাৰত মুদ্ৰিত ৰূপ লাভ কৰে। ২০১৭ চনত উপন্যাসখন দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে প্ৰকাশ পায়। উপন্যাসখনৰ কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰ হৈছে চুতীয়াসকলৰ ৰাণী সাধনী। প্ৰথম অৱস্থাত লেখিকাই বুৰঞ্জীত পোৱা সমল আৰু ক্ষেত্ৰ অধ্যয়ণৰ শেষত 'বীৰাংগনা সাধনী আৰু সূৰ্য উঠা দেশ' নামৰ এক বুৰঞ্জীমূলক প্ৰবন্ধ সংকলন প্ৰস্তুত কৰি বনলতাৰ স্বত্বাধিকাৰৰ কাষ চাপে। কিন্তু তেওঁ ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে এখন উপন্যাস লিখাৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। এইদৰেই সৌমাৰ নন্দিনীৰ ৰচনাৰ সূত্ৰপাত ঘটে। *কৃষিজীৱী চুতীয়াসকলৰ গৰু-ম'হকেইটাই সম্পদ। কণাৰ লাখুটি। প্ৰতিদিনে সিহঁতৰ পেটৰ ভোক মাৰিবলৈ কমখন কষ্ট কৰিব লাগেনে। গৰু ম'হ চৰোৱা, ঘাঁহ কটা, তুঁহগুৰি, কচুগছ, কলগছ কাটি দানা সিজোৱা এইবোৰ অলপ কষ্ট নহয়। ৰ’দে-বৰষুণে তিতি গৰু চৰোৱা কথা আছেই। এই গৰু-ম'হবোৰৰ যাতে অপায়-অমংগল নহয়, বেমাৰ-আজাৰ নহয় তাৰ বাবে জেঠ-আহাৰ মাহত পাতিহাঁহ মাৰি চাপৰিত থকা কোটোহা বাঁহৰ তলত বা গছৰ তলত আই-ভোগ দিয়া হয়। ইয়াকে গৰখীয়া ভোগ বোলে। * সাহিত্যিক হোৱাৰ মোৰ কোনো ইচ্ছা নাছিল৷ সাহিত্যৰ তত্ত্ব বা ভাষাসমূহৰ প্ৰতি কোনোদিনে মোৰ আগ্ৰহ ওপজা নাই৷ মোৰ হাতলৈ যি যি আহে আৰু যি যি পঢ়ি ভাল লাগে সেইবোৰকে মই পঢ়োঁ৷ বিশেষ বাচ-বিচাৰ নাই৷ কেতিয়াবা মনৰ কিবা ভাব প্ৰকাশ কৰিবৰ স্পৃহা জাগিলে, দুই-এটা গল্প লিখোঁ৷ কিন্তু লিখোঁ ঘাইকৈ পইচাকেইটাৰ বাবে বা হয়তো সম্পাদক নাইবা ৰেডিঅ’ৰ তাগিদাত৷সাহিত্য অকাডেমী বঁটা বিজয়ী অসমীয়া, সমীন কলিতা, পৃ: নং, ৭৩, চন্দ্ৰ প্ৰকাশ * আৰম্ভণি আৰু সমাপ্তি মোটামুটি ভাবি ল’ব লাগে৷ ভিতৰৰ খুঁটি-নাটি নিজে নিজেই নিয়ন্ত্ৰিত হয়৷ অৱশ্যে খুঁটি-নাটিয়েও কেতিয়াবা ভয়ানক দিগদাৰ দিয়ে জেঠী এটাৰ টিক্ টিক শব্দ ঠিক ক’ত কেনেকৈ সোমাব সেইটোৰ বিষয়ে নিশ্চয় হ’ব নোৱৰা বাবৰ আৰু সমাপ্তিখিনি ঠিক কৰিব নোৱৰা বাবে ’বাৰকাৰল’ গল্পটো লিখি উলিয়াবলৈ সময় লাগিল প্ৰায় তিনি বছৰ৷ গল্প এটা লিখিবলৈ) ভাবি-চিন্তি প্ৰস্তুত হোৱা নাযায়৷ হঠাৎ কেতিয়া কি ভাবে বা প্লট মনলৈ আহি যায় তাৰ কোনো নিশ্চয়তা নাই৷ [[Category:অসম উপত্যকা সাহিত্য বঁটা বিজয়ী]] # আমাক শিক্ষাই লাগে, যাৰ দ্বাৰা চৰিত্ৰ গঠন হয়, মানসিক শক্তি বাঢ়ে, মেধা বৃদ্ধি পায় আৰু মানুহে নিজৰ ভৰিত থিয় দিব পাৰে৷{{Cn}} # হৃদয়হীন বুদ্ধিজীৱিসকলে তেওঁলোকৰ বাতৰি কাকতত ছপোৱা কথাবোৰলৈ কাণ নিদিবা। জনগণৰ প্ৰতি গভীৰ সহানুভূতিকে সাৰথি কৰি কৰ্মক্ষেত্ৰত আগবাঢ়ি যোৱা।{{Cn}} # যিমান দিনলৈকে ভিতৰৰ অন্তৰ্য্যামী গুৰুৰ প্ৰকাশ নহয়, সিমান দিনলৈকে বাহিৰৰ উপদেশ সকলো বৃথা৷ বাহিৰৰ শিক্ষাৰ দ্বাৰা যদি হৃদয় ৰূপ গ্ৰন্থ মেল খাই যায়, তেতিয়াহলেই তাৰ মূল্য কিছু আছে বুলি ক’ব পাৰি।স্বামী বিবেকানন্দৰ জীৱনী আৰু বাণী, ব্ৰহ্মচাৰী অমল, অনুবাদঃ ডঃ চন্দনা শৰ্মা ref> # মানুহে আমাক হয় ভাল নহ’লে বেয়া বুলিবই৷ কিন্তু আমি নিজৰ আদৰ্শক আগত ৰাখি সিংহৰ দৰে কাম কৰি যাবই লাগিব৷স্বামী বিবেকানন্দৰ দৃষ্টিত ভাৰতীয়ত্ব আৰু সাম্প্ৰতিক কালত তাৰ প্ৰাসংগিকতা, ড° জয়কান্ত শৰ্মা, প্ৰান্তিক ১-১৫ মাৰ্চ ২০১৫ # যি পাৰ হৈ গ’ল সেই অতীতলৈ আৰু উভতি নাচাবা৷ কেৱল আগলৈ চোৱা আৰু অসীম শক্তিৰে, অদম্য উৎসাহেৰে তথা দুৰ্জয় সাহসেৰে আগবাঢ়া৷ তেতিয়াহে মহৎ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিবা৷"Reflections on WTC: Third Version Free Speech 7 October 2001 ref> * আমি প্ৰায় ইহুদী-খ্ৰিষ্টান সভ্যতাৰ কথা কওঁ সম্ভৱতঃ সময় আহিছে, অন্ততঃ মধ্য প্ৰাচ্যৰ সংঘাটৰ পৰিপেক্ষত, ইহুদী-মুছলিম সভ্যতাৰ কথা কোৱাৰ খ্ৰিষ্টান ধৰ্মৰ বিপৰীতৰ মেৰু হিচাপে।"A Glance into the Archives of Islam Lacan dot com 2006 ref> * প্ৰেমেহে যৌন সম্পৰ্কক হস্তমৈথুনৰ পৰা পৃথক কৰে। যদি প্ৰেম নাথাকে, তেন্তে যদিও আপুনি যৌন সংগীৰ সৈতে আছে, ই মাথো আনৰ সহায়ত কৰা হস্তমৈথুনহে।Interview in HARDtalk, BBC World Service (12 January 2010 ref> * মই ইতিমধ্যেই জাবৰৰ পৰা খাই আছোঁ সকলো সময়তে। সেই জাবৰৰ নাম মতাদৰ্শ। মতাদৰ্শৰ বস্তুগত বলেহে মোক এই কথা চাবলৈ নিদিয়ে যে মই কি খাই আছোঁ। * মই এতিয়াও এক প্ৰকাৰৰ মাৰ্ক্সবাদী হ'ব পাৰোঁ কিন্তু মই বাস্তৱবাদী, মই সহজে আহিব পৰা বিপ্লৱৰ সপোন নেদেখোঁ। * মই ভাবোঁ যে দৰ্শনৰ উদ্দেশ্য উত্তৰ দিয়া নহয়। ইয়াৰ উদ্দেশ্য হ'ল এই কথা দেখোৱা যে আমি যি দৰে কোনো সমস্যাক চাওঁ, সেই কথাও সমস্যাৰেই অংগ হ'ব পাৰে।Lecture "Year of Distraction at 1:07 ref> স্লেভয় জিজেকে প্ৰায় নিজৰ কিতাপ আৰু ভাষণত লোকসংস্কৃতিৰ পৰা লোৱা বা নিজেই ভবা কৌতুক কয়। এই কৌতুকৰ সাধাৰণতে দাৰ্শনিক, বিশেষভাৱে হেগেলিয়ান অৰ্থ থাকে। কৌতুক জাৰ্মান গণতান্ত্ৰিক গণৰাজ্যৰ এগৰাকী লোকে চাৰ্বিয়াত চাকৰি পাই নিজৰ বন্ধুসৱৰ বাবে এনেদৰে চিঠি লিখে এটি সংকেত বনাওঁ: যদি মই সাধাৰণ নীলা চিয়াঁহীৰে লিখি চিঠি পঠিয়াওঁ, চিঠিখনত লিখা সকলো সঁচা, যদি ৰঙা চিয়াঁহীৰে লিখি পঠিয়াও তেন্তে লিখা কথাখিনি মিছা"। এমাহৰ পাছত তেওঁৰ বন্ধুৱে প্ৰথম চিঠি পায়, নীলা চিয়াঁহীৰে লিখা ইয়াত সকলো কুশলে; দোকানসমূহ ভৰি থকা; খাদ্যৰ উভৈনদী; ঘৰসমূহ ডাঙৰ আৰু ভালকৈ গৰম কৰি ৰখা; ছবিঘৰত পশ্চিমীয়া বোলছবি দেখুৱায়; সন্দৰী যুৱতী প্ৰেম সম্বন্ধৰ বাবে তৈয়াৰ কেৱল ৰঙা চিয়াঁহীহে ইয়াত পাবলৈ নাই"। বিশ্লেষণ এয়াই আমাৰ বৰ্তমানৰ পৰিস্থিতি নহয় নে? আমাৰ ওচৰত সকলো ধৰণৰ স্বাধীনতা আছে কেৱল ৰঙা চিয়াঁহীহে নাই: আমি "মুক্ত অনুভৱ কৰোঁ" কাৰণ আমাৰ ওচৰত নিজৰ অমুক্তি প্ৰকাশ কৰাৰ ভাষা নাই। এই ভাষাহীনতাৰ অৰ্থ হ'ল যে বৰ্তমানে আমি সমসাময়িক সংঘাতক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা মুখ্য শব্দসমূহ সন্ত্ৰাসৰ ওপৰত যুদ্ধ গণতন্ত্ৰ আৰু স্বাধীনতা মানৱ অধিকাৰ" ইত্যাদি মিছা শব্দ, আমাৰ পৰিস্থিতিক অলৌকিক কৰি তুলাহে, ভাবিবলৈ দিয়া নহয়। আজিৰ কাম হ'ল প্ৰতিবাদীক ৰঙা চিয়াঁহী দিয়া। কৌতুক এটি ইহুদী চিনাগগত ইহুদীৰ এটি গোটে ঈশ্বৰৰ আগত নিজৰ গৌণতা প্ৰকাশ কৰিছে। প্ৰথমে ৰেবাইগৰাকীয়ে (পণ্ডিত) ঠিয় হৈ ক'লে হে' ঈশ্বৰ, মই মূল্যহীন। মই একোৱেই নহয় তাৰ পাছত এগৰাকী ধনী ব্যৱসায়ীয়ে ক'লে হে' ঈশ্বৰ, ময়ো মূল্যহীন, ভৌতিক সম্পদৰ পাছত দৌৰি ফুৰোঁ। ময়ো একোৱেই নহয়।" তাৰ পাছত এগৰাকী দৰিদ্ৰ সাধাৰণ ইহুদীয়ে ঠিয় হৈ ক'লে হে' ঈশ্বৰ, ময়ো একোৱেই নহয় ইয়াকে দেখি ধনী ব্যৱসায়ীগৰাকীয়ে ৰেবাইগৰাকীক কৈ উঠিল কি অহংকাৰ! সি হয়নো কোন যে সিও নিজকে একো নহয় বুলি কৈছে!"। বিশ্লেষণ ই বৰ্তমানৰ বামপন্থক কেনে ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজন তাক বুজায়: যি ঈশ্বৰ নিজে সাধাৰণ জনগণৰ মাজত সোমাই পৰে। কৌতুক তুৰ্কীৰ সাম্যবাদী লেখক পানাইট ইষ্ট্ৰাটি যেতিয়া ছ'ভিয়েট সংঘ ভ্ৰমণলৈ গৈছিল, তেতিয়া ১৯৩০ৰ দশকৰ ৰাজনৈতিক হত্যা আৰু মিথ্যা গোচৰ-বিবেচনা আৰম্ভ হৈছিল। ছ'ভিয়েটৰ সমৰ্থন কৰা এগৰাকী লোকে তেওঁক হিংসাৰ অনিবাৰ্যতাৰ কথা বুজাবলৈ গৈ ক'লে অমলেট ৰান্ধিবলৈ কণী ভাঙিবতো লাগিবই"। তেওঁ উত্তৰ দিলে ভঙা কণীকেইটা বাৰু দেখিছোঁ, কিন্তু অমলেটটো ক'ত বিশ্লেষণ সাম্যবাদী উদ্দেশ্য সিদ্ধিৰ বাবে যিকোনো কাম কৰিবলৈ সাজু হোৱা ছ'ভিয়েট সংঘত প্ৰায় সেই কামহে দেখা দিছিল, পৰিণাম অদৃশ্য আছিল। কৌতুক ছ'ভিয়েট মহাকাশচাৰী, মহাকাশলৈ যোৱা প্ৰথম মানুৱ য়ুৰি গাগাৰিণ আহিল ছভিয়েট সংঘৰ সৰ্বোচ্চ নেতা নিকিটা খ্ৰুচ্ছেভৰ ওচৰলৈ গৈ ক'লে কমৰেড, মই আকাশলৈ গৈ দেখিলোঁ যে ঈশ্বৰ আছে, খ্ৰীষ্টানসকলে ইমান দিনে শুদ্ধই কৈ আছিলে"। খ্ৰুচ্ছেভে উত্তৰ দিলে জানোঁ জানোঁ। কিন্তু মনে মনে থাকিব, কোনেও যাতে গম নাপায়"। তাৰ পাছৰটো সপ্তাহত গাগাৰিণে কেথলিক পোপক লগ ধৰিলে আৰু ক'লে আকাশলৈ গৈ মই কোনো ঈশ্বৰ বা দেৱদূত নেদেখিলোঁ"। পোপে উত্তৰ দিলে জানোঁ জানোঁ। কিন্তু মনে মনে থাকিব, কোনেও যাতে গম নাপায়"। বিশ্লেষণ মতাদৰ্শ এনেদৰেই চলে। মতাদৰ্শবাদীয়ে জানে যে তেওঁৰ মতাদৰ্শত ত্ৰুতি আছে, কিন্তু এনেদৰে কাম কৰি যায় যেন তেওঁ সেই ত্ৰুতিৰ কথা নাজানে। *জ্ঞানে আমাক শক্তি দিয়ে, প্ৰেমে দিয়ে সম্পূৰ্ণতা।পণ্ডিত প্ৰবৰ ড॰ সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ; লেখক: অশ্বিনী কুমাৰ শৰ্মা; প্ৰথম প্ৰকাশ: ২০০৬ চন *মানুহৰ সংহতি সাধনত যিয়ে সহায় কৰে, সিয়ে ধৰ্ম আৰু সেই সংহতি যি বিনষ্ট কৰে সেয়ে অধৰ্ম৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # অন্ন বস্ত্ৰৰ কাৰণে মানুহে ভিক্ষা কৰাতকৈ হাবিত খৰি কাটি উপাৰ্জন কৰা বেছি ভাল৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # কেতিয়াও অসৎ লোকৰ লগত নুফুৰিবা, প্ৰয়োজন হ’লে অকলেই ফুৰিবা৷মহৎ লোকৰ অমৃত বাণী, সম্পাদনা:জয়চন্দ্ৰ চক্ৰৱৰ্তী, পৃ. ১ৱ হাৰুকি মুৰাকামি জন্ম: ১২ জানুৱাৰী, ১৯৪৯) এগৰাকী জাপানী লেখক। নৰৱেজিয়ান ৱুড কাফ্‌কা অন দ্য শ্ব'ৰ স্পুটনিক ছুইটহাৰ্ট আদি তেওঁৰ উল্লেখযোগ্য সাহিত্যকৰ্ম। # মৃত্যু জীৱনৰ বিপৰীত নহয়, ই জীৱনৰেই এটা অংশ।নৰৱেজিয়ান ৱুড # যদি তুমি মোক মনত ৰাখা, তেন্তে আন সকলোৱে পাহৰি গ'লেও মোৰ একো আহে নাযায়।কাফ্‌কা অন দ্য শ্ব'ৰ # মানুহক তেওঁলোকৰ দোষৰ দ্বাৰা নহয়, তেওঁলোকৰ গুণৰ দ্বাৰা ট্ৰেজেডীৰ গভীৰতালৈ টানি অনা হয়। * শ্ৰদ্ধাটো মানুহৰ জীৱনৰ এটা খুব গুৰুত্বপূৰ্ণ আৱেগ৷ মাথো শ্ৰদ্ধাটো আবেগসৰ্বস্ব হ'ব নালাগে৷ তাত অলপ Criticismৰ ভাবো মাজে মাজে থকা ভাল৷সোণসেৰীয়া কথা, সংকলক-দেৱেন শইকীয়া, মিছিছিপি প্ৰকাশন, এপ্ৰিল, ২০০৩ * অসমীয়াই নিজ সন্তানক ইংৰাজী শিকাব পাৰে৷ কিন্তু ভাষাৰ বাবে মৰিবলৈ আৰু মাৰিবলৈ দ্বিধা নকৰে৷ * আমি সত্ৰত শৰণ নোলোৱাকৈ শংকৰদেৱ অধ্যয়ন কৰিব পাৰোঁ, উগ্ৰ জাতীয়তাবাদৰ লাই নিদিয়াকৈও অসমীয়া ভাষা সাহিত্য গঢ়িব পাৰোঁ, সেই মানসিকতাও থাকিব লাগে৷ * নিজৰ প্ৰাপ্য অধিকাৰৰ বাবে সংগ্ৰাম বা দাবী যুক্তিযুক্ত, কিন্তু সেইটো আনৰ অধিকাৰ আৰু আত্মসন্মানৰ প্ৰতি ভাবুকি যাতে নহয়, সেই ভাৰসাম্য ৰক্ষাৰ দায়িত্ব বৌদ্ধিক আৰু সাংস্কৃতিক নেতৃত্বৰ৷ *আদিবাসী কল্পনাত প্ৰকৃতি যেনেদৰে অমৰ, সেইদৰে মানুহৰ সুখদুখ, প্ৰেমপ্ৰীতিৰো এক অন্তহীন প্ৰবাহ আবহমান কালৰে পৰা চলি আছে। সেইদৰে জীৱন-ধাৰণৰ বাবে "খেতি-পথাৰৰ কাম" বা উৎপাদনশীল শ্ৰমো চন্দ্ৰ-সূৰ্য্যৰ দৰে এক অক্ষয় সত্য। কিন্তু আজিৰ সমাজৰ কবিকে ধৰি অসংখ্য মানুহ জীৱন ধাৰণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় প্ৰত্যক্ষ শ্ৰমৰ পৰা নিৰ্বাসিত। প্ৰকৃতিৰ প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শৰ পৰাও দৈনন্দিন জীৱনত আজিৰ মানুহ বঞ্চিত। বিচ্ছিন্ন মানুহৰ অনুভূতি হৈছে চৰম বিশৃংখলতাৰ। *আধুনিক জীৱনবোধৰ এক আহুকলীয়া সমস্যা হৈছে এই পবিত্ৰতাবোধৰ অভাৱ। মানুহে নিজৰ বাবে দাবী কৰিছে ক্ষমতা আৰু অধিকাৰ, অথচ পাহৰি গৈছে যে তাৰ জীৱনৰ ওপৰতো প্ৰকৃতিৰ ছন্দায়িত আৱৰ্ত্তনৰ প্ৰভাৱ আছে। **আগকথা অৰণ্যৰ গান নীলমণি ফুকনৰ আদিবাসী আৰু জনজাতীয় অনুবাদ কবিতাৰ সংকলন) # পৃথিৱীত আটাইতকৈ সহজ কাম হৈছে আনক সমালোচনা কৰা আৰু আটাইতকৈ টান কাম হৈছে নিজক সংশোধন কৰা।সাহিত্যৰত্ন এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী # যদিহে মাৰ্ক্স আৰু গান্ধীৰ তুলনা কৰা হয়; তেন্তে গান্ধী এখন ফটফটীয়া আইনাৰ দৰে জিলিকি থাকিব।অমৃত বাণী, সংগ্ৰাহক: চন্দ্ৰোপল বৰা, ১ আগষ্ট ২০১৪ # সংগ্ৰামে সফলতাৰ অনুভৱ অধিক মধুৰ কৰে৷উক্তি সঞ্চয়ন, শ্ৰী ৰাম চন্দ্ৰ ভূঞা, পৃ: নং, ২৯, প্ৰকাশিকাম বীণা বৰা ভূঞা # জীৱনটোৰ সৈতে চিনাকি হ’বলৈ মানুহ এবাৰৰ বাবে হ’লেও জেললৈ যোৱা উচিত৷{{cn}} # অসৎখিনিৰ পৰা সৎখিনি বাছি ল’ব পৰাটোৱেই মানুহৰ কৃতিত্ব৷মহৎ লোকৰ বাণী, কলংপাৰ, পৃ:নং; ৮, ১৪ ছেপ্তেম্বৰ, ২০২২ ref> # বিহু কাব্যৰ প্ৰেম অবাধ; কিন্তু ই দেহবাদী নহয়। আদিত যৌথ কৃষি আৰু চিকাৰী জীৱনৰ প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশক বশ কৰাৰ ঐন্দ্ৰজালিক কল্পনাৰ ঐতিহ্যৰে ই মধুৰ। বিহুৰ আদিৰস কৰ্ম জীৱনৰ পৰা বিচ্ছিন্ন ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক নাগৰিক প্ৰেম নহয়; সমষ্টি চেতনাৰ ছন্দেৰে ই সুস্থ আৰু সজীৱ।সুস্থ দেহত সুস্থ মন, হোমেন বৰগোহাঁই # জীৱনৰ বেছিভাগ ব্যৰ্থতা আৰু প্ৰতিভাৰ কৰুণ অপচয়ৰ মূলতেই হ'ল এলাহ। # তুমি বহুতো বস্তু সলনি কৰিব নোৱাৰিব পাৰা, কিন্তু এটা কথা তুমি নিশ্চয় সলনি কৰিব পাৰা। সেইটো হ'ল-সেই বস্তুবোৰৰ প্ৰতি তোমাৰ দৃষ্টিভঙ্গী তথা মনোভাৱ। জীৱনত সুখী হোৱাৰ সেইটো এটা প্ৰধান উপায়।মোৰ টোকাবহীৰ পৰা নিয়মীয়া বাৰ্তা ref> # মানুহৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰশ্ন আৰু ডাঙৰ ৰহস্যটো হ'ল মৃত্যু। মৃত্যুৰ গুৰুত্ব ঈশ্বৰতকৈয়ো বেছি, কাৰণ মৃত্যু নথকা হ'লে মানুহৰ ইমান বেছি ঈশ্বৰ-জিজ্ঞাসা হ'লহেঁ‌তেননে নাই সেই বিষয়ে নিশ্চয় সন্দেহৰ অৱকাশ আছে।সাহিত্যৰত্ন এশ একুৰি সহিত্যিকৰ জীৱনী # কবি হিচাবে গোন্ধহীন মদাৰ ফুলেই যদি হ’লোঁ, কিম্বা আন সুগন্ধ ফুল হৈ নৌ ফুলোঁতেই যদি কলিতেই লেৰেলিয়াই গ’লোঁ; তথাপিও সেই অনন্ত শক্তিয়েই লীলাঙ্গ হৈ একেবাৰেই যে হেৰাই নগ’লোঁ, তাতেই আনন্দ৷এ বুক অফ ছিম্পল লিভিং # ঠাণ্ডা বতৰে আপোনাৰ কোটচোলাটো নতুন নে পুৰণি তাক বিচাৰ নকৰে।ৰোডছ টু মুছৌৰী * শিক্ষা ব্যৱস্থাত পৃথকীকৰণৰ কোনো স্থান নাই। * মই ধৰ্মবিৰোধী কিয়নো ই আমাক জগতখনক নুবুজাকৈয়ে সন্তুষ্ট হ'বলৈ শিকাইছে। * মাধ্যাকৰ্ষণ সত্যৰ কোনো সংস্কৰণ নহয়। ইয়েই সত্য। যিয়ে ইয়াক সন্দেহ কৰে তেওঁলোকক দশম মহলাৰ খিৰিকী এখনৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছে।Richard Dawkins The Genius of Charles Darwin 2008 ref> * কোনো শিশু খ্ৰীষ্টান নহয়, মুছলমান নহয়, সিহঁত খ্ৰীষ্টান পিতৃ-মাতৃৰ সন্তান বা মুছলমান পিতৃ-মাতৃৰ সন্তান। এই পিছৰ নামকৰণটো ল’ৰা-ছোৱালীবোৰৰ বাবে নিজৰ পৰিচয় আৰু সত্বাক লৈ বোধশক্তি বিকাশৰ বাবে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। # প্ৰকৃতিৰ কল্পনাশক্তি মানুহৰ কল্পনাতকৈ বহুগুণে বেছি। # মই একো নাজানো, কিন্তু এইটো কথা জানো যে যদি আপুনি বিষয় এটাৰ যথেষ্ট গভীৰতালৈ যায়, তেন্তে সকলো বস্তুৱেই আকৰ্ষণীয় হৈ পৰে। [[Category:পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ন'বেল বঁটা বিজয়ী]] # সকলোৰে আটাইতকৈ শ্ৰেষ্ঠখিনিত বিশ্বাস ৰাখিবা। # যি মানুহে অকলে খোজ কাঢ়ে তেওঁ আটাইতকৈ বেগাই খোজ কাঢ়ে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ৯৩, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # তোমাৰ যদি আত্মবিশ্বাস আছে তেন্তে লোকৰ সন্দেহলৈ ভয় নকৰিবা৷ তোমাৰ জয় অৱশ্যম্ভাৱী৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ৩০, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # মোৰ ছজন বিশ্বস্ত লগুৱা আছে৷ মই জনা আটাইখিনি কথা সিহঁতৰ পৰাই শিকিছোঁ৷ মোৰ লগুৱাকেইজনৰ নামকেইটা হ’ল: কি, কিয়, কেনেকৈ, কেতিয়া, ক’ত আৰু কোনে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ৬২, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # কেৱল ৰূপে একো কাম কৰিব নোৱাৰে৷ কেৱল বাক-পটুতায়ো নোৱাৰে৷ এনে কিছুমান তিৰোতা আছে, যিসকলে আন একো নকৰি কেৱল বাটেদি খোজকাঢ়ি গৈ থাকিলেই হ’ল৷ তেওঁলোকক দেখামাত্ৰকে পুৰুষৰ হৃদয়ত কিবা এটা হয়৷ সেইসকল তিৰোতাক পুৰুষে কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ নং, ১৩৯, প্ৰকা: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # যি ল'ৰা-ছোৱালীয়ে হাজাৰ প্ৰতিকূলতাকো নেওচি দায়িত্ব সহকাৰে নিজৰ কৰ্তব্য কৰি গৈছে, তেওঁলোকেই মানৱ সমাজৰ আচল সম্পদ। তেওঁলোকৰ উন্নতি নোহোৱাৰ মানে নাই। জীৱনৰ দুৰ্যোগৰ মুহূৰ্তবোৰত এই গভীৰ সত্যফাঁকিকে মই বাৰে বাৰে আওৰাবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ আৰু ভৱিষ্যতেও কৰিম বুলি স্থিৰ কৰিছোঁ। # বিজ্ঞানৰ দৰে গভীৰ বিষয় এটা স্ব-পঠনৰ যোগেদি আয়ত্ত কৰাৰ বাবে মোৰ দূৰ-ভৱিষ্যতত বেচ সহায় হৈছিল। স্ব-পঠনৰ মহিমাক এনেদৰে গুৰুত্ব দিওঁ- আনে পঢ়ালে, আনে দেখুওৱা বাটেৰে গ'লে কেৱল আনে দেখা ঠাইহে চাব পাৰি; নতুন ঠাই, নতুন উদ্‌ঘাটন-আৱিষ্কাৰ কৰিব নোৱাৰি। কিন্তু বিজ্ঞানৰ উদ্দেশ্যই হ'ল নতুন আৱিষ্কাৰ, নতুন উদ্‌ঘাটন।'মোৰো এটা সপোন আছে পৃষ্ঠা ৫২, ড° ৰুবুল মাউত, পূৰ্বায়ণ প্ৰকাশন *যেতিয়া সকলো মানুহে একেধৰণে চিন্তা কৰে, তেতিয়া বুজিব লাগে যে কোনো এজন মানুহেই গভীৰভাৱে চিন্তা নকৰে। *বৃহৎ বহুত্ববাদী সমাজ এখনক এই কথা স্বীকাৰ নকৰাকৈ পৰিচালিত কৰিব নোৱাৰি যে ইয়াৰ বহুত্ববাদী স্বাৰ্থক চেৰাই উচ্চ সাধাৰণ আইন থকা যুক্তিসংগত ব্যৱস্থা আছে। *এক মুক্ত সংবাদ মাধ্যম কোনো বিশেষ সুবিধা নহয় বৰঞ্চ এখন বৃহৎ সমাজত এক জৈৱিক প্ৰয়োজনীয়তা। **ইণ্টাৰনেচনেল প্ৰেছ ইনষ্টিটিউট এছ'চিয়েচন, লণ্ডন ২৭ মে' ১৯৬৫) ৱিকি wiki) হৈছে এক ধৰণৰ 'ৱেবচাইট' য'ত 'ইণ্টাৰনেট' দৰ্শন কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা 'ব্ৰাউজাৰ'ৰ যোগেদিয়েই 'ৱেবপৃষ্ঠা' এটা নতুনকৈ সৃষ্টি কৰিব পাৰি বা ইতিপূৰ্বে থকা পৃষ্ঠা এটা সম্পাদনা কৰিব পাৰি। 'ৱিকি'সমূহক সাধাৰণেতে 'ৱিকি ছফ্‌টৱেৰ'-এ চলায়, আৰু কেইবাজনো ব্যৱহাৰকাৰীয়ে সামূহিক ভাৱে ব্যৱহাৰ কৰে। কিছুমান উদাহৰণ: সামাজিক ৱেবছাইটসমূহ (community websites কোম্পানীৰ অন্ত:জাল (corporate intranets জ্ঞান পৰিচালনা প্ৰণালী (knowledge management systems আৰু টোকা-সেৱা (note services)। ব্যক্তিগত টোকা-ৰখাৰ বাবেও ৱিকি ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। অৱস্থা ভেদে ৱিকি এটাৰ সম্পাদনা ক্ষমতা সীমিত কৰি ৰাখিব পাৰি। প্ৰথম 'ৱিকি ছফ্‌টৱেৰ ৱিকিৱিকিৱেব'-ৰ (WikiWikiWeb) স্ৰষ্টা আছিল 'ৱাৰ্ড কানিংহাম Ward Cunningham)। তেখেতে ইয়াক "সৰলতম আন্তঃজাল তথ্যসূচী, সম্ভৱত: ব্যৱহাৰযোগ্য the simplest online databse that could possible work) বুলি উল্লেখ কৰিছিল। 'হাৱাই' দেশীয় শব্দ ৱিকি'ৰপৰা (উচ্চাৰণ: ৱিটি)। যাৰ অৰ্থ: তৎক্ষণাৎ। ৱিকিউদ্ধৃতি ৰাজহুৱা স্বত্বাধিকাৰ থকা সমল সংৰক্ষণৰ স্থান নহয় ৱিকিউদ্ধৃতি ৰাজহুৱা ক্ষেত্ৰত উপলব্ধ নথি, যেনে উৎস কোড, মূল ঐতিহাসিক নথিপত্ৰ, চিঠি, আইন, সম্পূৰ্ণ কিতাপ বা সম্পূৰ্ণ কবিতাৰ সংগ্ৰহ নহয়। ৱিকিউদ্ধৃতি ব্যক্তিগত উদ্ধৃতিৰ সংগ্ৰহ নহয় যিকোনো ব্যৱহাৰকাৰীয়ে তেওঁলোকৰ সদস্য পৃষ্ঠাত তেওঁলোকে বা তেওঁলোকৰ বন্ধুবৰ্গই কোৱা উদ্ধৃতিবোৰ ৰাখিব পাৰে, কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ উদ্ধৃতিৰ বাবে মুখ্য নামস্থানত নিজা পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰিব নালাগে, বা তেওঁলোকৰ নিজৰ ব্যক্তিগত উদ্ধৃতি, বা তেওঁলোকৰ বন্ধু আৰু পৰিচিতসকলৰ উদ্ধৃতিবোৰ বিদ্যমান পৃষ্ঠাত যোগ দিব নালাগে। ৱিকিউদ্ধৃতি ইণ্টাৰনেট সংযোগৰ তালিকা নহয় ৱিকিউদ্ধৃতিৰ প্ৰবন্ধবোৰ উদ্ধৃতিসংগ্ৰহৰ বাবেহে, কোনো যাদৃচ্ছিক লিংকৰ বাবে নহয়। আপুনি কেৱল আপোনাৰ প্ৰিয় ছাইট, যাদৃচ্ছিক ফোন নম্বৰ, আৰু অন্যান্য অসম্পৰ্কিত তথ্য তালিকাভুক্ত কৰাৰ উদ্দেশ্যে ইয়াত কোনো পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰিব নালাগে। ব্যৱহাৰকাৰীসকলক তেওঁলোকৰ নিজ নিজ বাৰ্তা পৃষ্ঠাত ইজনে সিজনক বাৰ্তা প্ৰকাশ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া হয়, কিন্তু তেঁওলোকে সেই আলোচনাবোৰ কেৱল সেই পৃষ্ঠাবোৰতে সীমাবদ্ধ ৰাখিব লাগিব, প্ৰবন্ধৰ বাৰ্তা পৃষ্ঠাবোৰত নহয়। প্ৰবন্ধৰ বাৰ্তা পৃষ্ঠাবোৰ কেৱল সেই পৃষ্ঠা সম্পৰ্কে কৰা আলোচনাৰ বাবে সংৰক্ষিত। ৱিকিউদ্ধৃতি বিভিন্ন ৱেবলগৰ পৰা পোৱা জাৰ্নেল প্ৰবিষ্টিৰ সংগ্ৰহ নহয়। যদিও ব্যৱহাৰকাৰীসকলে তেওঁলোকৰ চিন্তাবোৰ তেওঁলোকৰ সদস্য পৃষ্ঠাত প্ৰকাশ কৰিব পাৰে, তেওঁলোকে সেইবোৰ কেৱল মাত্ৰ এটা ৱেবলগ ৰক্ষণাবেক্ষণৰ উদ্দেশ্যে ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগে। ৱিকিউদ্ধৃতি স্বত্বাধিকাৰ থকা কৰ্মৰ উদ্ধৃতি প্ৰকাশৰ স্থান নহয় ৱিকিউদ্ধৃতি কোনো গীতৰ কথা বা সমগ্ৰ কবিতাৰ সংকলন নহয়, আৰু আনকি ন্যায্য ব্যৱহাৰৰ ব্যৱস্থাৰ অধীনতো আধুনিক গীত বা আধুনিক কবিতাৰ কেইটামানতকৈ অধিক শাৰী ব্যৱহাৰ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত নিৰ্দিষ্ট স্বত্বাধিকাৰৰ সমস্যা আছে। চলচ্চিত্ৰ, দূৰদৰ্শনৰ অনুষ্ঠান আৰু ভিডিঅ' গেমৰ সংলাপৰ ক্ষেত্ৰতো একে নিয়মেই প্ৰযোজ্য। যদিও ৰাজহুৱা ক্ষেত্ৰত থকা সমগ্ৰ কবিতা বা গীত ব্যৱহাৰৰ ক্ষেত্ৰত কোনো আইনী বাধা নাই, সমগ্ৰ কবিতাৰ ব্যৱহাৰ বা যিকোনো গানৰ সম্পূৰ্ণ কথাংশ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰা নহয়, আৰু এটা কবিতা বা গীতৰ ভিতৰত কেৱল গুৰুত্বপূৰ্ণ কোনো অংশহে বাছনি কৰা উচিত। “স্বত্বাধিকাৰ থকা কোনো কৰ্ম ইণ্টাৰনেটত প্ৰকাশ কৰা” মানেই সেইবোৰ ৰাজহুৱা ক্ষেত্ৰৰ সমল নহয়। যদিও ৱিকিউদ্ধৃতিত বিজ্ঞাপনৰ শ্লোগানৰ বাবে স্থান আছে, ৱিকিউদ্ধৃতিয়ে কোনো ধৰণৰ বিনামূলীয়া বিজ্ঞাপনৰ (স্পাম) অনুমতি নিদিয়ে। সতৰ্ক কৰাৰ পিছতো যিসকল ব্যৱহাৰকাৰীয়ে বাৰে বাৰে বাণিজ্যিক ৱেবছাইট বা তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত ৱেবছাইটতৰ লিংক প্ৰকাশ কৰে তেওঁলোকক ৱিকিউদ্ধৃতিত সম্পাদনা কৰাৰ পৰা বাৰণ কৰা হ'ব পাৰে। অন্য ভগ্নী প্ৰকল্পসমূহৰ একেধৰণৰ নীতিসমূহ * এনে এখন পৃথিৱীৰ কল্পনা কৰক য'ত পৃথিৱীৰ প্ৰতিগৰাকী ব্যক্তিক মানৱ আৰ্জিত জ্ঞানৰ পুঞ্জলৈ বিনামূলীয়াকৈ প্ৰৱেশাধিকাৰ প্ৰদান কৰা হয়। আমি সেয়াই কৰি আছোঁ। # গণতন্ত্ৰৰ প্ৰধান অসুবিধা হ’ল এইটোৱেই যে এই ব্যৱস্থাত মানুহৰ মূৰৰ ওজন নলৈ কেৱল সেইবোৰ গন্তি কৰা হয়৷ # মহৎ চিন্তাৰে জীৱন যাপন কৰা৷ দেখিবা, তুমি কোনো দিনেই এই পৃথিৱীত অকলশৰীয়া হোৱা নাই৷ # মহৎ চিন্তাৰ সৈতে থকাসকল কেতিয়াও অকলশৰীয়া নহয়৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, সাধাৰণ মানুহৰ অসাধাৰণ কথা, বাণী মন্দিৰ ২০০৩ * মানুহে স্বাভাৱিক প্ৰৱণতা হেতুকে যে অন্যায়ক বেয়া পায় তেনে নহয়, অন্যায়ৰ ফলত নিজৰ ক্ষতি হ'ব পাৰে বুলি আশংকা কৰিহে অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে থিয় হয়। * প্ৰকৃত প্ৰেম ভূতৰ আবিৰ্ভাৱৰ দৰে। সকলোৱে ইয়াৰ বিষয়ে কয়, কিন্তু কোনেও ইয়াক দেখা নাই। *নৈৰ পানী-যুঁৱলিত দপদপাই ফুৰা জলকুঁৱৰী, জলদেৱতা, ফুটুকানিৰ কন্ধ, পিটনিৰ বাঁক আদি অনেক কথা-কাহিনী গঞা ৰাইজৰ মুখত আখৈ ফুটাদি ফুটে। এই ভূত-প্ৰেতৰ মাজতে গঞা ৰাইজৰ বিচৰণ।বঙল বহু দূৰ, পৃ.২ *ডাঃ নন্দিতা দেৱীৰ ‘বঙল বহু দূৰ’ ছোৱা-ছোৱাকৈ ‘প্রান্তিক ত ওলাই থাকোতেই মোৰ ধাৰণা হৈছিল যে এইখন অসমীয়া ভাষাৰ অন্যতম শ্রেষ্ঠ উপন্যাসৰ এখন হ'ব। যথেষ্ট বিবেচনাৰ পিছত মোৰ সিদ্ধান্ত সলনি কৰাৰ কোনো কাৰণ দেখা নাই। অৱশ্যে পোনছাটেই চকুত পৰা বৈশিষ্ট্যটো হৈছে কামৰূপৰ গ্ৰাম্য জীৱন আৰু সমাজ তথা প্রাচীন কামৰূপৰ দিনৰ পৰাই চলি অহা অসম, উত্তৰ বংগ, পূর্ববংগৰ ধর্মীয়-সাংস্কৃতিক যোগাযোগ, দেশ বিভাজনে তাত ঘটোৱা বিপর্যয়ৰ এক অলিখিত কিন্তু নিবিড় ইতিহাস ইয়াৰ কাহিনীয়ে আকর্ষণীয় ৰূপত তুলি ধৰাটো। লেখিকাৰ উদ্যম, অধ্যৱসায় আৰু নিষ্ঠাৰ ই এক হৃদয়গ্রাহী নিদর্শন। *জীৱনত কৃতকাৰ্য হ’বলৈ কেৱল নিৰ্বোধ হোৱাটোৱেই যথেষ্ট নহয়, তাৰ কাৰণে মানুহ শৃংখলাবদ্ধ আৰু শিষ্টাচাৰীও হ’ব লাগিব৷ * প্ৰকৃত বন্ধুত্ব হৈছে লেহেমীয়া বৃদ্ধিৰ উদ্ভিদ, আৰু ই প্ৰশংসাৰ অধিকাৰী হোৱাৰ আগতেই প্ৰতিকূলতাৰ জোকাৰণিৰ সন্মুখীন হ’ব লাগিব আৰু তাক সহিব লাগিব।~জৰ্জ ৱাশ্বিংটন Letter to Bushrod Washington (15 January 1783 ref> * বন্ধুত্বৰ আৰম্ভণিৰ বাবে হাঁহি এটা একেবাৰেই বেয়া নহয়৷ সমাপ্তিৰ বাবেতো ই বহুগুণে উত্তম৷~অ'স্কাৰ ৱাল্ডেOscar Wilde, The Picture of Dorian Gray (1891 Ch. 1 ref> * ভাল বন্ধু লাভৰ একমাত্ৰ উপায় হৈছে নিজে সেই ভাল বন্ধুজন হ'বলৈ চেষ্টা কৰা৷ ৰাল্ফ ৱাল্ডো এমাৰছন * সকলো ফালেদি সমান দুজন মানুহৰ মাজত কেতিয়াও বন্ধুত্ব হ’ব নোৱাৰে৷ (ফ্ৰান্সিছ বেকন)উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা * বন্ধুত্ব সদায়েই এটা মিঠা দায়িত্ব, সুযোগ নহয়৷(খলিল জিব্ৰান) * পৰিৱৰ্তনৰ দৰে সুস্থিৰ একোৱেই নাই। * প্ৰতিটো ধুনীয়া বস্তুৰ আঁৰত কিবা নহয় কিবা এটা যন্ত্ৰণা থাকে। * বিশৃংখলতাক মই মানি লওঁ, ই মোক মানি লয় নে নলয় সেইটো মই নিশ্চিত নহয়। * একে সময়তে আপুনি কেতিয়াও জ্ঞানী হ’ব আৰু প্ৰেমত পৰিব নোৱাৰে। * আপুনি বুজি নোপোৱা কথাবোৰ সমালোচনা নকৰিব। * কেতিয়াবা কথাবোৰৰ অৰ্থ জানিলেই যথেষ্ট নহয়, কেতিয়াবা কথাবোৰৰ অৰ্থ কি নহয় সেইটোও জানিব লাগিব। * মই এজন নায়কক এনে এজন ব্যক্তি বুলি ভাবো যিয়ে তেওঁৰ স্বাধীনতাৰ লগত অহা দায়িত্বৰ মাত্ৰা বুজি পায়। * কবি হ’বলৈ লিখিবই লাগিব বুলি কোনো কথা নাই ৷ কিছুমানে গেছ ষ্টেচনত কাম কৰে আৰু তেওঁলোক কবি। মই নিজকে কবি বুলি নকওঁ, কাৰণ শব্দটো মোৰ ভাল নালাগে। মই এজন ট্ৰেপিজ শিল্পী। * টকাই কথা নকয়, ই শপত খায়। * অধিকাৰে আপোনাক ধনী কৰি তোলে? মোৰ সেই ধৰণৰ সমৃদ্ধি নাই। মোৰ সমৃদ্ধি হৈছে জীৱন, চিৰদিনলৈ। * বিচাৰ নকৰিব, যদিহে আপুনি বিচাৰৰ বাবে সাজু নহয়। *সুখ আৰু দুখক হাঁহি মুখেৰে গ্ৰহণ কৰিব পৰাজনেহে জীৱনৰ সৌন্দৰ্য উপভোগ কৰে৷{{Cn}} *আমি মনত ৰাখিব লাগে যে সংখ্যালঘুসকলেও আমাৰ দেশত বাস কৰে আৰু তেওঁলোকৰ সুৰক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰাটো আমাৰ কৰ্তব্য। এই দেশখন সকলোৰে দেশ। ই যিকোনো ধৰ্ম বা জাতিৰ অন্তৰ্গত। আমি পাকিস্তানে অনুসৰণ কৰি থকা পথটো অনুসৰণ কৰিব নোৱাৰোঁ। আমি যত্ন ল'ব লাগিব যাতে আমাৰ ধৰ্মনিৰপেক্ষ উদ্দেশ্যবোৰ সুৰক্ষিত থাকে। ইয়াত প্ৰতিজন মুছলমান, প্ৰতিজন খ্ৰীষ্টান আৰু অন্যান্য সংখ্যালঘুৰ বিশ্বাস থাকিব লাগে যে তেওঁলোক সুৰক্ষিত আৰু ভাৰতীয় নাগৰিকৰ সমান অধিকাৰ আছে। যদি আমি এইটো উপলব্ধি কৰাত বিফল হওঁ, ই আমাৰ ঐতিহ্য আৰু দেশৰ বাবে এক গুৰুতৰ অপমান হ'ব।{{Cn}} # এজন বিশ্বাসী বন্ধু হ'ল জীৱনৰ মহৌষধ। # স্বৰাজ আমাৰ জন্মগত অধিকাৰ৷মহৎ লোকৰ বাণী, অপূৰ্ব তালুকদাৰ, নিষ্ঠা প্ৰকাশন, ২০১৬,পৃ: নং; ৬০ # স্বাধীনতা আমাৰ জন্ম স্বত্ব৷অমৃত বাণী, সংগ্ৰাহক: চন্দ্ৰোপল বৰা, ১ আগষ্ট ২০১৪ # বহুতো মানুহে নিজৰ বৃত্তিৰ প্ৰয়োজনত জীৱনৰ বেছিভাগ সময়ত চহৰত বাস কৰিব লগীয়া হয়। কিন্তু সপ্তাহৰ অন্তত তেওঁলোকে ঘৰলৈ আহি ফুলৰ বাগিচাত কাম কৰে। এই কাম কৰি তেওঁলোকে একো আৰ্থিক প্ৰতিদান নাপায়। এই কাম কৰিবলৈ তেওঁলোকক কোনেও বাধ্যও নকৰে। কিন্তু যেতিয়া বসন্তৰ আগমনৰ লগে লগে তেওঁৰ ফুলৰ বাগিচাখন নতুনকৈ ফুলা ফুলেৰে জাতিষ্কাৰ হৈ উঠে তেতিয়া তেওঁ বিমল আনন্দ অনুভৱ কৰে। সেই আনন্দ হ'ল সৌন্দৰ্য সৃষ্টি কৰাৰ আনন্দ। শেঠৰ আন কাব্যগ্ৰন্থসমূহ হৈছে 'দ্য হাম্বল এডমিনিচট্ৰেটৰছ গাৰ্ডেন ১৯৮৫ অল ইউ হু স্লিপ টুনাইট ১৯৯০ আৰু 'থ্ৰী চাইনিচ পয়েটছ ১৯৯২)। তেওঁৰ শিশু সাহিত্যৰ গ্ৰন্থ 'বিষ্টলি টেইলছ ১৯৯১) হৈছে দহটা সাধুকথাৰ কবিতাৰূপে কৰা বৰ্ণন। তেওঁ 'ফ্ৰম হেভেন লেক: ট্ৰেভেলছ থ্ৰু চিনকিয়াং এণ্ড টিবেট ১৯৮৩) নামৰ এখন ভ্ৰমণ কাহিনী লিখিছে, যি তিব্বত, চীন আৰু নেপালৰ মাজেৰে এক ভ্ৰমণৰ এক লেখ। # যিজনে কোলাহলৰ মাজতো সংগীত শুনিব পাৰে তেওঁ মহান সফলতা প্ৰাপ্ত কৰিব পাৰে।{{Cn}} [[Category:শান্তি স্বৰূপ ভাটনাগৰ বঁটা বিজয়ী]] # জীৱন মানেই সুখ আৰু দুখৰ সমষ্টি। দুখৰ কাৰণে দুখ কৰি লাভ নাই, কাৰণ দুখৰ অবিহনে সুখৰ ধাৰণা কৰা অসম্ভৱ।{{cn}} * সকলো কামতে বিদ্যা বুদ্ধি লাগে৷ বিদ্য-বুদ্ধি লগাই কৰিলেহে কামটো ভালকৈ সিজে৷ স্বতন্তৰীয়া বৃত্তিত বিদ্যা-বুদ্ধিৰ বিশেষ প্ৰয়োজন আছে৷ বিদ্যাৰ সাৰ দিলে বৃত্তিৰ উদ্গতি হয়৷ ইউৰোপত আৰু আমেৰিকাত স্বতন্তৰীয়া বৃত্তি শিক্ষিত মানুহৰ হাতত, সেইদেখি বৃত্তিবোৰ তাত বহুত উন্নত হৈছে৷ *পুথিত লিখা কথাৰ প্ৰতি আস্থা নহ’লে, গুৰুৰ প্ৰতি ভক্তিভাৱ নাথাকিলে, বিদ্যালাভ কৰা সহজ নহয়৷ ছাত্ৰজীৱনতেই ভৱিষ্যৎ জীৱনযাত্ৰাৰ সমল গোটাই ল’ব লাগিব৷ তাকেই একনিষ্ঠ, দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ আৰু ব্ৰহ্মচৰ্য ব্ৰতধাৰী নহ’লে কৰা টান৷” # মই নাজানো সফলতাৰ চাবিকাঠীনো কি, কিন্তু বিফলতাৰ মূলতেই হ'ল সকলোকে সন্তুষ্ট কৰাৰ বাবে চেষ্টা কৰা। # শাৰীৰিক, মানসিক আৰু সামাজিক কুশলতাই হৈছে স্বাস্থ্য। # কেৱল জনসংখ্যাই জাতিক ডাঙৰ নকৰে; জাতি ডাঙৰ হয় জাতীয়তাবাদৰ হকে, ডেকাই দিয়া হিয়াৰ ৰাঙলী তেজেৰে। পুৰুষোত্তম দাসক ড° সূৰ্য্যকুমাৰ ভূঞাই কৈছিল, “ব’হাগ বিহুটো আমি জাতীয় উৎসৱ হিচাপে পালন কৰিব বিচাৰিছোঁ৷ তাৰবাবে আমাক এটি গীত আৰু পতাকা লাগে৷’’উছৱৰ মধু আলোড়ন৷
জাগে গম্ভীৰ গিৰিবৰ প্ৰান্তৰ মনোহৰ
সুন্দৰ বন উপবন৷
ভেদাভেদ পৰিহৰি কত জাতি উপজাতি
মহাপীঠ কৰে নিৰমান br>উলাহ অধীৰ ছন্দে কোটি কোটি কণ্ঠে
গায় সৱে মিলনৰ গান৷
সৰগৰ ৰহঘৰা ৰূপে-ৰসে-ৰঙে ভৰা
উচ্ছল যত প্ৰাণ মন br>সৃষ্টি সুৰ বাজে, প্ৰীতিৰ পতাকা উৰে
নতুনৰ লৈ আৱাহন৷ # সহজ উদাহৰণেই হ’ল সৰ্বোত্তম উপদেশ। # আমাৰ বহু অশান্তি আৰু সমস্যাৰ মূল কাৰণ হ'ল আমি নিজৰ কোঠালিত দিনটোৰ কিছুসময় নিৰলে আৰু নীৰৱে বহি থাকিব নোৱাৰোঁ। * মই কাৰোবাক মৰিবলৈ এৰি নিদিওঁ, যেতিয়া মোৰ হাতত তেওঁৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাৰ উপায় আছে। * সংকটৰ সময়ত জ্ঞানীসকলে সেতু নিৰ্মাণ কৰাৰ বিপৰীতে মূৰ্খসকলে বাধা নিৰ্মাণ কৰে। * মই ইয়াৰ বাবে গোটেই জীৱন অপেক্ষা কৰি আছিলো। পৃথিৱীখন নতুনকৈ আৰম্ভ হ’ব, আৰু মই এই সকলোবোৰ জ্বলাই দিম! * তুমি এজন ভাল মানুহ, ভাল হৃদয়ৰ। আৰু ভাল মানুহৰ বাবে ৰজা হোৱাটো কঠিন। * তুমি তোমাৰ দেউতাৰাৰ কাৰ্য্যক তোমাৰ জীৱনটো সংজ্ঞায়িত কৰিবলৈ দিব নোৱাৰা। তুমি কেনেধৰণৰ ৰজা হ’ব বিচাৰা সেইটো তুমিয়েই সিদ্ধান্ত ল’ব লাগিব। * ব্লেক পেন্থাৰ জীয়াই আছে। আৰু যেতিয়া তেওঁ ৱাকাণ্ডাৰ ভাগ্যৰ বাবে যুঁজিব, মই তেওঁৰ ঠিক কাষতে থাকিম। * আৰু এটা শব্দ ক'লেই মই তোমাক মোৰ সন্তানক খুৱাম! ধেমালিহে কৰিছোঁ দেই, আমি নিৰামিষভোজী। # আপুনি আপোনাৰ মেকুৰীটোক সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ শিকাবলৈ যিমানেই চেষ্টা নকৰক কিয়, আপুনি বিফল হ'ব‌ই।{{Cn}} লী জুন-ফেন ২৭ নৱেম্বৰ, ১৯৪০ – ২০ জুলাই, ১৯৭৩) বা পেছাদাৰীভাৱৰ ব্ৰুছ লী এজন হংকং আমেৰিকান মাৰ্চিয়েল শিল্পী, অভিনেতা, পৰিচালক, সমৰ কলা প্ৰশিক্ষক আৰু দাৰ্শনিক আছিল। তেওঁ বিভিন্ন সমৰকলা শাখাৰ পৰা আহৰণ কৰি অনা এক হাইব্ৰিড মাৰ্চিয়েল আৰ্ট দৰ্শন জিত কুনে দোৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আছিল যাক প্ৰায়ে আধুনিক মিশ্ৰিত সমৰ কলাৰ (এমএমএ) পথ প্ৰশস্ত কৰাৰো কৃতিত্ব দিয়া হয়। লীক ভাষ্যকাৰ, সমালোচক, সংবাদ মাধ্যম আৰু অন্যান্য সমৰকলা শিল্পীসকলে সৰ্বকালৰ আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী সমৰকলা শিল্পী আৰু পূব আৰু পশ্চিমৰ মাজৰ ব্যৱধান দূৰ কৰা বিংশ শতিকাৰ পপ সংস্কৃতিৰ আদৰ্শ ব্যক্তি বুলি গণ্য কৰে। আমেৰিকান চলচ্চিত্ৰত এছিয়ান লোকসকলক উপস্থাপন কৰাৰ ধৰণ সলনি কৰাত সহায় কৰাৰ কৃতিত্বও তেওঁক দিয়া হয়। # “সাহস প্ৰতিফলিত হয় কাৰ্যত৷” # পাগল, প্ৰেমিক আৰু কবি, এই তিনিও একে মাটিৰে গঢ়া। # যদি ভিতৰৰ পৰা প্ৰেৰণা পাইছা, তেনেহ'লে লিখি যোৱা৷ তোমাৰ যিটো শাখাৰ (গল্প, কবিতা, উপন্যাস, প্ৰবন্ধ, নাটক আদি) প্ৰতি আগ্ৰহ, সেই শাখাত প্ৰকৃত প্ৰতিষ্ঠা আৰু সমাদৰ লাভ কৰা কেইগৰাকীমান সাহিত্যিকৰ ৰচনা সঘনে পঢ়ি উপলব্ধি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা, কি কি কাৰণে তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা আৰু সমাদৰ লাভ কৰিছে৷ নিজে বিচাৰ কৰা সেইসকলৰ মাজৰ কাৰ লেখা তোমাৰ ভাল লাগিছে৷ তোমাৰ নিজৰ ৰচনা নিজে বিচাৰ কৰা৷ তুমি নিজৰ ভিতৰৰ পৰা যেতিয়া সমৰ্থন পাবা, তেতিয়া তুমি নিজে বুজিবা,-তোমাৰ লেখাৰ পাতনি লিখাবলৈ তুমি কাৰো ওচৰলৈ যোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ এই আত্মবিশ্বাস বা অহংকাৰ কেনেকৈ কেতিয়া মনলৈ আহে ধৰিব নোৱাৰি৷ এইবোৰ আনে কিন্তু প্ৰতিভাই৷ এই প্ৰতিভা আৰু তোমাৰ চৰ্চাৰ যেতিয়া যথোচিত সংযোগ ঘটে, তেতিয়া তুমি কাৰো আশীৰ্বাদ, শুভেচ্ছা-বাণী, পাতনি বা আগকথাৰ কথা চিন্তা কৰিবলৈ সময় নাপাবা৷ আলোচনীলৈ লেখা পঠালে সম্পাদকলৈ চমুকৈ চিঠি এখন লিখিবলৈও সময় নাপাবা, তেনে চিঠিৰ কোনো প্ৰয়োজনো নহ'ব৷ তোমাৰ কিতাপৰ পাতনি লিখা কামটো এদিন সাহিত্য-সমালোচকসকলে কৰ্তব্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰক, এয়ে মোৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছাৰ সাৰাংশ৷ লেখক-লেখিকাৰ আত্মবিশ্বাস, শেষপৃষ্ঠা (তৃতীয় খণ্ড),ড০ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া, পৃষ্ঠা:১৩৯-১৪০, প্ৰকাশক: লয়াৰ্চ বুক ষ্টল, নৱেম্বৰ ১৯৯৯ # ৰাজহুৱা ঠাইত ব্যক্তিগত সকলো যন্ত্ৰণা হেঁচা মাৰি ৰাখি, শান্ত, নম্ৰভাৱে আচৰণ কৰিব পৰা শক্তি আহৰণ কৰিব পাৰিলে এক নিৰ্মল আনন্দ পোৱা যায়৷ এজন মানুহক ভাল ব্যৱহাৰ কৰিলোঁ, এজন মানুহৰ বিষয়ে ভালকৈ ক’লোঁ-এই ভাবটোৱে, এই কামটোৱে মনলৈ যে কি আনন্দ আনে, এনে কামে মনটো যে কিমান বহল কৰে, সেই উপলব্ধি এক ডাঙৰ সম্পত্তি৷শেষপৃষ্ঠা # এফালৰ পৰা চাবলৈ গ’লে বছৰৰ শেষ দিন নো কি! ৩১ ডিচেম্বৰনো কি! আশীৰ দশকনো কি! এজন মহৎ মানুহৰ জীৱনৰ এটা দিনৰ পৰা সময়ৰ হিচাপ কৰিলেহে আমি এইবোৰ পাওঁ! তেনেকুৱা কত কেলেণ্ডাৰ মতে বছৰৰ কত শেষ দিন আছে! আজিৰ দিনটোৰ বেলিওতো ডুবিল৷ কোনোবা অজ্ঞাত কেলেণ্ডাৰ মতে আজিৰ দিনটোও চাগৈ বছৰৰ শেষ দিন! আচলতে দিন আৰু ৰাতিৰ হিচাপেই আচল হিচাপ৷ জীৱনৰ ৰুটিনৰ হেঁচাৰ কাৰণে যদি বিষণ্ণতা অনুভৱ কৰিব লাগে, তেনেহ’লে প্ৰতি দিনৰ বেলি ডুবাৰ সময়তেই সেই বিষণ্ণতা অনুভৱ কৰিব লাগে৷ কি কৰিলোঁ দিনটোত? কৰিলোঁনে কিবা কামৰ কাম? তেতিয়া বছৰৰো হিচাপ ওলায়, দশকৰো হিচাপ ওলায়৷ নিজৰে এখন কেলেণ্ডাৰ প্ৰস্তুত হয়৷ আৰু কি ঠিক- সেই কেলেণ্ডাৰেহে ওভোতাই জীৱনক মহৎ কৰিব পাৰে৷ # মানুহৰ অনুভূতি আৰু বিশ্বাসক হঠাতে কোনেও আঘাত কৰিব নোখোজে, আৰু বৈজ্ঞানিক চিন্তা-চৰ্চাৰ ব্যাপ্তিৰ ফলত এদিন অবৈজ্ঞানিক অসত্যৰ স্বাভাৱিক মৃত্যু ঘটিবই ইয়াকে প্ৰকৃত শিক্ষিত, সমাজৰ কল্যাণকামী লোকে বিশ্বাস কৰে।জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান আৰু জ্যোতিষবিদ্যা, শেষপৃষ্ঠা (চতুৰ্থ খণ্ড প্ৰকাশক: ষ্টুডেণ্টচ্ ষ্ট'ৰচ্ # মোৰ জীৱনত এটা নতুন অধ্যায় আৰম্ভ হ’ল৷ নিজৰ মাটিত, নিজৰ ঘৰত৷ মোৰ কামৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হ’ল “প্ৰান্তিক’’৷সাহিত্যৰত্নঃ এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী # একোজন শিল্পীৰ গীতসমূহ যেতিয়া ৰস, চৰিত্ৰ, গুণ আদিৰ বলত এক বিশিষ্ট শ্ৰেণীৰ অন্তৰ্ভুক্ত হৈ পৰে, নাইবা গীতসমূহক এক বিশিষ্ট শ্ৰেণী বুলি স্বীকাৰ কৰা হয়, তেতিয়া সেই গীতসমূহ চৰ্চা কৰা বা পৰিৱেশন কৰা লোকসকলৰ দায়িত্ব আৰু নিষ্ঠায়ো এক বিশেষ চৰিত্ৰ গ্ৰহণ কৰা উচিত৷ কামৰ কথা, শেষপৃষ্ঠা (প্ৰথম খণ্ড),ড০ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া, পৃষ্ঠা-১, প্ৰকাশক: ভবানী বুকছ্, ফেব্ৰুৱাৰী ২০১০ # এনেকুৱা কিছুমান সৰু-সৰু কথা থাকে, মন নকৰিলে একো নাই, কিন্তু এবাৰ মন কৰোঁ বুলি কৰিলে দেখা যায়-সেই সৰু-সৰু কথাবোৰতো এক ধৰণৰ আমোদ পোৱা যায়৷ অকল আমোদ পোৱাই নহয়, লাভো হয়৷ ওচৰৰ মানুহজন, শেষপৃষ্ঠা (প্ৰথম খণ্ড ড০ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া, প্ৰকাশক: ভবানী বুকছ্, পৃষ্ঠা ১৬, ফেব্ৰুৱাৰী ২০১০ চাৰিওফালে চালে যেতিয়া সুখ আৰু শান্তিৰে মনটো ভৰি যোৱাকৈ কোনোবাই কাম কৰিছে বুলি ধাৰণা হয়, তেতিয়া কেইটামান পইচা পানীত পৰি থাকিলেও দেখি বেয়া নালাগে৷ # লেখক-সমালোচকৰ মন যেতিয়া প্ৰকৃত কল্যাণকামী, সত্যসন্ধানী, যুক্তিনিৰ্ভৰ আৰু তথ্যনিৰ্ভৰ হয়, তেওঁলোকৰ প্ৰকাশভংগী যেতিয়া সাংস্কৃতিক মন এটাৰ নিয়ন্ত্ৰণত থাকে, তেতিয়া তেওঁলোকৰ কলমৰ আগলৈ অশালীন, অশোভনীয় কথা অহাৰ সম্ভাৱনা প্ৰায় নাথাকেই৷ # দুৰ্যোগৰ সময়ত, বিপৰ্যয়ৰ সময়ত, অশান্তিৰ সময়ত যিবোৰ বস্তু অপকাৰী বুলি ভাবোঁ, যিবোৰ বস্তুৱে মোক পুতি পেলাব বুলি ভাবোঁ,-চাব জানিলে দেখা পাম, সেইবোৰৰ মাজতে মই উদ্ধাৰ পোৱাৰ, ওপৰলৈ উঠিব পৰাৰ সম্বল সোমাই আছে৷ # আচলতে, যিমান জানে, কিবা এটা পঢ়ি তাতকৈ বেছি জানিবলৈ চেষ্টা নকৰা, যিমান বুজে, লেখা এটা পঢ়ি তাতকৈ বেছি বুজিবলৈ চেষ্টা নকৰা, পঢ়াৰ সময়ত অতি সহজে কৌতূহল নিবৃত্ত কৰিবলৈ আৰু উপৰুৱা আনন্দ লাভ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰা পাঠককে বোধকৰো আমি কমন ৰিডাৰ বুলি ধৰি লওঁ৷ ভ্ৰাম্যমান থিয়েটাৰ, ছিনেমা আদিৰ ক্ষেত্ৰতো কমন অডিয়েন্স-সাধাৰণ পৰ্যায়ৰ দৰ্শকৰ কথাটোৰ প্ৰচলন বৰ বেছি৷ আৰু কমন ৰিডাৰৰ কাৰণে, কমন অডিয়েন্সৰ কাৰণে কিবা এটা দিয়া বা কৰাৰ চিন্তাটোৱে সাংস্কৃতিক আৰু বৌদ্ধিক দিশত আমাৰ এক ধৰণৰ অপকাৰ কৰি আছে৷ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াৰ নাট্য সম্ভাৰ, প্ৰকাশক: জ্যোতি প্ৰকাশন, দ্বিতীয় সংস্কৰণ, এপ্ৰিল ২০১৪ # বেয়া পাবলৈ মানুহক কেইছেকেণ্ড লাগে, ভাল পাবলৈহে সময় লাগে৷ ভলতেয়ৰে সাহিত্যৰ প্ৰায় প্ৰতিটো ধাৰাতে লিখিছিল। তেওঁ নাটক, কবিতা, উপন্যাস, প্ৰবন্ধ, ঐতিহাসিক আৰু বৈজ্ঞানিক লিখনি আৰু ২০,০০০ তকৈও অধিক চিঠি আৰু পত্ৰিকা ৰচনা কৰিছিল। সেই সময়ত ফ্ৰান্সত অভিব্যক্তিৰ ওপৰত বিভিন্ন প্ৰতিবন্ধকতা আছিল যদিও তেওঁ সামাজিক সংস্কাৰৰ সপক্ষে মুকলিকৈ কথা পাতিছিল। তেওঁৰ ৰচনাসমূহৰ জৰিয়তে তেওঁ ৰোমান কেথলিক গীৰ্জা আৰু অন্যান্য ফৰাচী প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ উপহাস কৰিছিল। *এনে নহয় যে ভাৰত কেতিয়াও স্বাধীন দেশ নাছিল। কথাটো হ’ল আমাৰ যি স্বাধীনতা আছিল সেয়া হেৰুৱাই পেলাইছিলো। সেয়া দ্বিতীয়বাৰ হেৰুৱাব লগীয়া হ'ব নেকি? এই চিন্তাই মোক ভৱিষ্যতৰ বাবে আটাইতকৈ বেছি উদ্বিগ্ন কৰি তোলে। মোক যিটোৱে বহুত বিচলিত কৰে সেয়া হ’ল যে ভাৰতে ইয়াৰ আগতেও নিজৰ মানুহৰ অবিশ্বাস আৰু বিশ্বাসঘাটকতাৰ বাবে স্বাধীনতা হেৰুৱাই পেলাইছিল। **ভাৰতীয় সংবিধান সভাত ডাঃ বি.আৰ আম্বেদকাৰৰ সামৰণি ভাষণ, ২৫ নৱেম্বৰ ১৯৪৯।মালহোত্ৰা আৰু নিলাকান্তনৰ "ব্ৰেকিং ইণ্ডিয়া: ওয়েষ্ট্ৰাৰ্ন ইন্টাৰৱেশন ইন দ্ৰাবিড়িয়ান এণ্ড দলিত ফল্টলাইন"ৰ পৰা উদ্ধৃত। *ভাৰতত মই পৃথিৱীত বাস কৰা মৰ্ত্যলোকৰ এটা জাতি পাইছিলোঁ, কিন্তু ইয়াৰ প্ৰতি আনুগত্য প্ৰকাশ কৰা নাছিল। নগৰত বাস কৰা, কিন্তু সেইবোৰৰ লগত স্থিৰ নহয়, সকলো বস্তুৰ অধিকাৰী কিন্তু একোৱেই নহয়। **কিশোৰ গান্ধীৰ দ্য ট্ৰেঞ্জিচন টু এ গ্ল’বেল ছ’চাইটি (১৯৯১)ত উদ্ধৃত ট্যানাৰ এপ’লনিয়াছ, পৃ. ১৭, আৰু পিটাৰ মছৰ দ্য এজ অৱ এলিফেণ্টছ (২০০৬)ত, পৃ. v *ভাৰতত এইটোও উল্লেখযোগ্য যে সকলো ভাৰতীয়ই স্বাধীন আৰু কোনো ভাৰতীয় একেবাৰেই দাস নহয়। এই ক্ষেত্ৰত ভাৰতীয়সকলে লেচিডেমনিয়ানসকলৰ লগত একমত। তথাপিও লেচিডেমনিয়ানসকলৰ দাসৰ বাবে ব্যৱস্থা আছে, যিয়ে দাসৰ কৰ্তব্য পালন কৰে; কিন্তু ভাৰতীয়সকলৰ কোনো দাস নাই, কোনো ভাৰতীয় দাস হোৱাটো কাম্য নকৰে। **আৰিয়ান, আনাবাচিছ আলেকজেণ্ড্ৰি, সপ্তম কিতাপ ইণ্ডিকা, এডগাৰ ইলিফ ৰবছনে অনুবাদ কৰা মতে (১৯২৯ পৃ. ৩৩৫ *কোনো ভাৰতীয়ই কেতিয়াও যুদ্ধপ্ৰিয় অভিযানত নিজৰ দেশৰ বাহিৰলৈ যোৱা নাছিল, ইমান ধাৰ্মিক আছিল তেওঁলোক। **আৰিয়ান, আনাবাচিছ আলেকজেণ্ড্ৰি, সপ্তম কিতাপ ইণ্ডিকা, এডগাৰ ইলিফ ৰবছনে অনুবাদ কৰা মতে (১৯২৯ পৃ. ১৮ *যুগ যুগৰ ভাৰত মৃত নহয় আৰু তাই নিজৰ শেষ সৃষ্টিশীল শব্দও কোৱা নাই; তাই জীয়াই আছে আৰু এতিয়াও নিজৰ আৰু মানৱ জনগোষ্ঠীৰ বাবে কিবা এটা কৰিবলগীয়া আছে। আৰু যিটো এতিয়া জাগ্ৰত হ’বলৈ বিচাৰিব লাগিব সেয়া ইংৰাজীকৃত প্ৰাচ্যৰ জনগোষ্ঠী নহয়, পশ্চিমৰ নম্ৰ ছাত্ৰ আৰু অক্সিডেণ্টৰ সফলতা আৰু বিফলতাৰ চক্ৰটো পুনৰাবৃত্তি কৰিবলৈ নিৰ্ধাৰিত, কিন্তু তথাপিও প্ৰাচীন অনাড়ম্বৰ শক্তিয়ে নিজৰ গভীৰতম আত্মাক পুনৰুদ্ধাৰ কৰি, মূৰটো ওপৰলৈ তুলি লৈ পোহৰ আৰু শক্তিৰ পৰম উৎস আৰু তাইৰ ধৰ্মৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ আৰু এক বিশাল ৰূপ আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ ঘূৰি। **শ্ৰী অৰবিন্দ, আৰ্য: এ ফিল’চফিকেল ৰিভিউ (জানুৱাৰী ১৯২১)ৰ শেষ সংখ্যাত, দ্য মডাৰ্ণ ৰিভিউ, ভল. ২৯ (১৯২১ পৃ. ৬২৬। *কাৰণ জাতি কি? আমাৰ মাতৃ-দেশ কি? ই কোনো মাটিৰ টুকুৰা নহয়, না আলংকাৰিক বাক্য, নহয় মনৰ কল্পকাহিনী নহয়। জাতি গঠন কৰা সকলো লাখ লাখ এককৰ শক্তিৰে গঠিত ই এক শক্তিশালী শক্তি, ঠিক যেনেকৈ ভৱানী মহিষা মাৰ্দিনী এক বলৰ ভৰত একত্ৰিত হৈ ঐক্যত কৰা সকলো লাখ লাখ দেৱতাৰ শক্তিৰ পৰাই জন্ম হৈছিল। আমি ভাৰত বুলি কোৱা শক্তি, ভৱানী ভাৰতী, তিনি কোটি মানুহৰ শক্তিৰ জীৱন্ত ঐক্য। *ভাৰত জাতিসমূহৰ গুৰু, মানৱ আত্মাৰ গভীৰ ৰোগত চিকিৎসক; তাইৰ ভাগ্যত আৰু এবাৰ পৃথিৱীৰ জীৱনটোক পুনৰ গঠন কৰা আৰু মানৱ আত্মাৰ শান্তি পুনৰুদ্ধাৰ কৰা। কিন্তু স্বৰাজ তাইৰ কামৰ প্ৰয়োজনীয় চৰ্ত আৰু কামটো কৰাৰ আগতে চৰ্ত পূৰণ কৰিব লাগিব। **শ্ৰী অৰবিন্দ, শ্ৰী অৰবিন্দ মন্দিৰ বাৰ্ষিকী (১৯৪৭ পৃ. ১৯৬ *‘জাতিৰ ধাৰণা’ ভাৰতৰ কেতিয়াও নাছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা মই জাতিটোৰ ৰাজনৈতিক ধাৰণাটোকে বুজাইছোঁ। ই এক আধুনিক বৃদ্ধি। কিন্তু আমাৰ ভাৰতত জাতিটোৰ সাংস্কৃতিক আৰু আধ্যাত্মিক ধাৰণা আছিল। **শ্ৰী অৰবিন্দ, ইণ্ডিয়াছ ৰিবাৰ্থ, এলষ্ট, ক’নৰাড (২০০১)ৰ পৰা উদ্ধৃত। হিন্দু মনক উপনিবেশমুক্ত কৰা: হিন্দু পুনৰুজ্জীৱনবাদৰ মতাদৰ্শগত বিকাশ। নতুন দিল্লীঃ ৰূপা। পৃ. ৪৬০ *ভাৰত একমাত্ৰ দেশ যিয়ে ঈশ্বৰক চিনি পাইছে আৰু যদি কোনোবাই ঈশ্বৰক চিনিব বিচাৰে তেন্তে তেওঁ ভাৰতক চিনি পাব লাগিব। **ভেচেণ্টে এভেলিনো, এ ট্ৰিবিউট টু হিন্দুইজম থ'টছ এণ্ড উইজডম স্পেনিং কন্টিনেণ্টছ এণ্ড টাইম এবাউট ইণ্ডিয়া এণ্ড হাৰ কালচাৰ (২০০৮ পৃ. ১৯৬ *যিগৰাকীয়ে বহু বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ শক্তিৰে সমৃদ্ধ উদ্ভিদ বহন কৰে, তেওঁ আমাৰ বাবে পৃথিবীয়ে বিস্তৃত হৈ আমাৰ অনুকূল হওক। যাৰ মাজত সাগৰ, আৰু সিন্ধু, আৰু পানী, যাৰ মাজত আমাৰ খাদ্য আৰু কুঁহিয়াৰৰ মাটিৰ সত্তা আছিল। ভিক্টৰ এমিল ফ্ৰাংকল ২৬ মাৰ্চ ১৯০৫ ২ ছেপ্টেম্বৰ ১৯৯৭) এগৰাকী অষ্ট্ৰিয়ান স্নায়ুবিজ্ঞানী আৰু মনোৰোগৰ চিকিৎসক আছিল। তেওঁ ইহুদী গণহত্যাৰ (হল'কাষ্ট্) পৰা বাচি অহা লোকসকলৰ মাজৰ অন্যতম আছিল। বন্দী শিবিৰত কটোৱা সময়ছোৱাৰ অভিজ্ঞতাৰে লিখা তেওঁৰ "Man's Search for Meaning" এখন বহুলপঠিত গ্ৰন্থ। # এজন মানুহৰ পৰা সৰ্বস্ব কাঢ়ি নিয়া যাব পাৰে, কিন্তু এটা বস্তু কাঢ়ি নিব নোৱাৰি। সেয়া হ'ল, মানুহৰ স্বাধীনতাৰ অন্তিম পৰ্য্যায়- যিকোনো পৰিস্থিতিত মানুহ এজনে কি মনোভাব ল'ব, সেয়া তেওঁ নিজ পছন্দ অনুসাৰে বাছি ল'ব পাৰে। # মানুহক দৰাচলতে উদ্বেগবিহীন অৱস্থা এটাৰ প্ৰয়োজন নাই, কেৱল কোনো উপযুক্ত লক্ষ্যৰ বাবে কঠোৰ সাধনা আৰু সংগ্ৰামৰহে প্ৰয়োজন। # যেতিয়া আমি পৰিস্থিতি এটা সলনি কৰিব নোৱাৰোঁ, আমি নিজকে সলনি কৰিবলৈ প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হওঁ। # জীৱন কেতিয়াও পৰিস্থিতিৰ বাবে অসহ্যকৰ হৈ নপৰে, কেৱল অৰ্থ আৰু উদ্দেশ্যৰ অভাৱতহে হ'ব পাৰে। # মই অনুভৱ কৰোঁ যে মানুহক ভালপোৱাতকৈ সঁচা অৰ্থত কলাত্মক আৰু একোৱেই নাই।{{cn}} # সচেতনতা আৰু জাগৰণৰ মাজত পাৰ্থক্য হ’ল- সচেতনতা হ’ল ইন্ধন, জাগৰণ হ’ল এক প্ৰকাৰ অগনি যি অগনিয়ে দুষ্কৃতিক পুৰি ন সৃষ্টিৰ ন গজালি গজাত সহায় কৰে৷ # মহান ৭৬ বছৰীয়া সংস্কাৰখিনি একেদিনাই কৰিব লাগিব; মই ভূপেন হাজৰিকাই৷ গতিকে হাল বাই দিব পাৰোঁ নে গুটি সিঁচিব পাৰোঁ— সেইটো নাজানো, ৩৬৫টা দিনত৷ কোনোবা বুদ্ধিজীৱিয়ে যদি কয়— ভূপেন হাজৰিকাই কিডাল কৰিব বা কৰিলে, তেওঁক মই দোষ নিদিওঁ৷ কাৰণ, মই নাজানো ৩৬৫টা দিনত মই কি কৰিব পাৰিম৷ মই ভীত৷অসম সাহিত্য সভাত ভূপেন হাজৰিকা, গ্ৰন্থমালিতা, ৰতিমোহন নাথ # Gun নহয়; গানহে মোৰ অস্ত্ৰ৷{{cn}} # জীৱনৰ অৰ্থ হ’ল হাঁহি, হাঁহিখিনি বিলাই দিবা, যিমানেই পাৰা সিমানেই বিলাই দিবা৷ টকা যদি পোৱা বহুতো সেইটো বিলাই দিবা৷ যিমানেই বিলাই দিবা সিমানেই মহান হ’বা৷ হাঁহিখিনি আনক বিলাই দিবা আৰু কান্দোনখিনি লুকুৱাই ৰাখিবা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ৩৭৮, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ # হাইড্ৰ’জেন দুভাগ, অক্সিজেন এভাগ লৈ সকলো দেশতে পানীৰ সৃষ্টি হয়৷ নিউয়ৰ্ক, মস্কো বা পেৰিছ, হেলচিংকি, শিৱসাগৰ বা বেলজিয়াম- য’লৈকে গৈছোঁ- মানুহ- মানুহ- একে ধাতুৰে তৈয়াৰী৷ * মানুহক সকলো ক্ষেত্ৰতে ‘নলেজ’ লাগে৷ জ্ঞান নহ’লে মানুহক খং কৰিবও নোৱাৰি, ভালপোৱাও দিব নোৱাৰি, আনৰ পৰা আনকি ভালপোৱা ল’বও নোৱাৰি৷ইয়ং ইণ্ডিয়া, ১৯২১ # অসমে নিজস্বতা হেৰুৱাব নোৱাৰে৷ নিজস্বতা ৰক্ষাৰ বাবে অসমে আৱশ্যক হ’লে পৃথিৱীৰ বিপক্ষেও থিয় দিব লাগিব৷ নহ’লে ক’ব লাগিব অসমত মানুহ নাই৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১৯, প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # খাবলৈ জীয়াই নাথাকিবা, জীয়াই থাকিবলৈহে খাবা৷ # যিজনে জীৱনত ত্যাগ কৰিব পাৰে, তেওঁহে জীৱন ভোগ কৰিব পাৰে। # যি ধৰ্ম অৱলম্বন কৰি মই ৰামৰাজ্যৰ কল্পনা কৰিছোঁ, তাতোকৈও সুন্দৰ আৰ্হি শ্ৰীশঙ্কৰদেৱে অসমবাসীক দি গৈছে৷শঙ্কৰদেৱ আৰু অংকীয়া নাট-ড° নগেন শইকীয়া: ভাওনা ঐতিহ্য আৰু বিস্তৃতি, সম্পা: কমল দত্ত, অসম ভাওনা সমাৰোহৰ স্মাৰক গ্ৰন্থ, ২০১৪ # সাজ-পোছাকে মানুহক ভদ্ৰ কৰি নোতোলে৷ সৎ চিন্তা আৰু সৎ শিক্ষাৰ দ্বাৰাহে এজন প্ৰকৃত ভদ্ৰলোক হ’ব পাৰি৷ # সত্য আৰু শুদ্ধ ধৰ্মৰহে গতি আছে, ভুল ধাৰণাৰ গতি নাই৷ # সত্যৰ মুখামুখি হ’বলৈ ভয় নকৰিবা, সত্য সদায় ভয়ংকৰ৷ যি কাপুৰুষ তেওঁহে কেতিয়াও সত্যৰ মুখামুখি হ’বলৈ নোৱাৰে৷ # অসহনশীলতা, অশিষ্টতা আৰু ৰুক্ষতা হৈছে সকলো সুস্থ সমাজৰ বাধা স্বৰূপ আৰু গণতান্ত্ৰিক আদৰ্শৰ পৰিপন্থী।কলংপাৰ, অসমীয়া সাপ্তাহিক,২৫ জানুৱাৰী, ২০২৩ # সাক্ষৰতা কেৱল মানুহৰ শিক্ষাত আগবঢ়াৰ উপায়, সাক্ষৰতা মানে শিক্ষা নহয়৷কলংপাৰ, অসমীয়া সাপ্তাহিক,২৫ জানুৱাৰী, ২০২৩ * নিজকে শুদ্ধ নকৰাকৈ সকলো জীৱৰ লগত নিজক একেটা বুলি ভবাটো অসম্ভৱ৷ আত্মশুদ্ধি নহ’লে অহিংসাৰ নিয়ম পালন কৰিবলৈ যোৱাটো এটা অলীক সপোন৷ # অহিংস আৰু প্ৰেমৰ পথ অনুসৰণ কৰিলেহে শান্তি আহিব। পৃথিৱীৰ এক তৃতীয়াংশ জনতাৰ ভাগ্য পৰিবৰ্তনৰ ইপ্সিত লক্ষ্য আগত ৰাখি মাওৱে প্ৰথমতে অধ্যয়ন কৰিবলৈ লয় চীনৰ অতীত ইতিহাস। এই সময়ত মাওক বুৰঞ্জীৰ দুটা ঘটনাই বৰকৈ আকৃষ্ট কৰে। এটা হ’ল ১৮৫০ চনৰ পৰা ১৮৬৫ চনলৈ টাইপিং বিপ্লৱৰ নেতাসকলৰ নেতৃত্বত শ্ৰমিক শ্ৰেণী মুক্ত হ’বলৈ চলোৱা প্ৰচেষ্টা আৰু আনটো হ’ল চানয়েট চেনৰ নেতৃত্বত মাঞ্চু শাসকৰ বিৰুদ্ধে মুক্তি অভিযান। ১৯১৯ চনত, ২৬ বছৰ বয়সত মাওৱে সমগ্ৰ চীন ভ্ৰমণৰ অন্তত ছাংহাইত উপস্থিত হয় আৰু প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধত ব্ৰিটিছ আৰু ফৰাচী মিত্ৰ গোষ্ঠীয়ে চীনৰ প্ৰতি বিশ্বাসঘাতকতা কৰাৰ প্ৰতিবাদত ছাত্ৰ সকলে আৰম্ভ কৰা বিক্ষোভ প্ৰদৰ্শনত যোগ দিয়ে। * দেশে বিচাৰে স্বাধীনতা, জাতিয়ে বিচাৰে মুক্তি, জনগণে বিচাৰে বিপ্লৱ৷ * ৰাজনীতি হ’ল ৰক্তপাত নকৰাকৈ যুদ্ধ আৰু যুদ্ধ হ’ল ৰক্তপাতৰ ঘটনা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা * জাতীয়তাবাদী নোহোৱাকৈ কেতিয়াও আন্তৰ্জাতিকতা গঢ়িব নোৱাৰি৷ দেশপ্ৰেমিক নোহোৱাকৈ সাম্যবাদী হ’ব নোৱাৰি৷ # গড় বান্ধি যুঁজিলে ৰথী, বিনা গড়ে যুঁজিলে মহাৰথী।কথা গুৰু চৰিত # ভক্তিৰ বিষম সন্ধি ওভোতা খোজ ভালুৰ দৰে৷ # আমাৰ নিচিনা মানুহবোৰে কিয় বাৰু বঞ্চিত হয় এমুঠি ভালপোৱাৰ পৰা?মামণি বাইদেউ, এক আত্মীয় অনুভৱ, নিকুমণি হুছেইন, গৰীয়সী, ফেব্ৰুৱাৰী২০১২ ref> # সকলোতকৈ ডাঙৰ কথা, মই যদি এনেয়ে সাধাৰণ নাৰী হিচাপে যেনেকৈ থাকিব লাগে তেনেকৈয়ে থাকিলোঁহেঁতেন, তেতিয়াহ’লে মোৰ ভিতৰৰ শক্তিৰ উন্মেষ বন্ধ হৈ গ’লহেঁতেন৷ আৰু সেইটো হ’বলৈ হ’লে, she has to be courageous. আৰু কাৰো কথা ভাবিব নোৱাৰা৷ Think about yourself. তোমাৰ নিজৰ পথটো কাটি ল’বা৷ সেই পথটো সৎ হ’লে কোনেও একো কৰিব নোৱাৰে৷মামণি ৰয়ছম গোস্বামীৰ সৈতে, সমীৰ তাঁতী, অংকুৰ ডেকা, গৰীয়সী, ফেব্ৰুৱাৰী, ২০১২ ref> # কিন্তু, নাৰীয়ে সেই শক্তিটো নিজেই আহৰণ কৰিব লাগিব৷ নাৰীয়ে তাৰ বিৰুদ্ধে নিজেই fight কৰিব লাগিব৷ পুৰুষে এইটো কৈছে বুলি মানি লৈ তেওঁলোকে বহি থাকিলে নহ’ব৷ I do not like that. মই সেইটোকে কৈছোঁ যে, নাৰীয়ে ভিতৰুৱা শক্তিটো আনিব পৰা নাই আজিলৈকে৷ কিমান পাৰ্ছেণ্ট আমাৰ শিক্ষিত আছে৷ ধৰা ৪০ শতাংশৰ অধিক৷ মই ভাবোঁ সেইখিনিৰে বহুত মহিলা আগুৱাই নিব পাৰিম৷ তেওঁলোক নিজে corrupt হৈছে, শোষিত হৈছে৷ তেওঁলোকে নিজেও কৰা নাই, আনকো কৰিবলৈ দিয়া নাই৷ মই দোষটো একমাত্ৰ মহিলাক দিওঁ৷ তেওঁলোকে নিজে কিয় ওলাই আহিব পৰা নাই৷মামণি ৰয়ছম গোস্বামীৰ সৈতে এক কথোপকথন, আৰাধনা পটঙ্গীয়া গোস্বামী, গৰীয়সী, ফেব্ৰুৱাৰী, ২০১২ # সমাজৰ প্ৰতি থকা ভয়েই নাৰীৰ প্ৰধান দুৰ্বলতা বুলি মই ভাবোঁ৷ # আধুনিক মানুহৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ সমস্যা হ’ল, তেওঁলোকে তৎক্ষণাতে সকলো কাম্য বস্তু লাভ কৰিব বিচাৰে৷ এইবোৰৰ বাবে যি প্ৰকাণ্ড সাধনাৰ প্ৰয়োজন এই কথা অনেকেই গভীৰভাবে ভাবিব নোৱাৰে৷ক্ৰিষ্টি ব্ৰাউন আৰু মই, জুলী বৰুৱা # গুণ কেতিয়াও ধৰ্মৰ সমান সন্মানী নহয়৷ # সত্যই কিছুমান মানুহকহে সন্তুষ্টি দিয়ে৷ # তোমাক মানসিকভাবে আঘাত কৰিবলৈ দুজন মানুহৰ দৰকাৰ৷ এজন তোমাৰ শত্ৰু, আনজন তোমাৰ বন্ধু৷ শত্ৰুজনে তোমাৰ বদনাম ৰটি ফুৰিব, বন্ধুজনে সেই খবৰটো আনি তোমাক দিব৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২৬, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # জীৱনত সাফল্য অৰ্জন কৰিবলৈ যি দুটা বস্তুৰ প্ৰয়োজন তাৰ ভিতৰত আত্মবিশ্বাস অন্যতম৷ ইয়াৰ দ্বিতীয়টো অজ্ঞতা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩১, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # প্ৰত্যেক মানুহেই একোটা ’চন্দ্ৰ’, আৰু তেওঁৰ এটা অন্ধকাৰ দিশ থাকে, কিন্তু সেই দিশটো তেওঁ আন কাকো নেদেখুৱায়৷উক্তি সঞ্চয়ন, শ্ৰী ৰাম চন্দ্ৰ ভূঞা, পৃ: নং, ৩৪, প্ৰকাশিকা, বীণা বৰা ভূঞা # সত্যই হ’ল আমাৰ সকলোতকৈ মূল্যবান সামগ্ৰী৷ হাত ধৰি তাক খৰচ কৰিবা৷ দোধোৰ-মোধোৰত পৰিলেও সঁচাটোকে ক’বা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং: ৩৫৯, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # কিতাপ নথকা ঘৰ আৰু আত্মাহীন দেহা একেই। # এখন গ্ৰন্থ যৌৱনৰ খাদ্য, প্ৰৌঢ়ত্বৰ আলোক, প্ৰগতিৰ অলংকাৰ, দুৰ্ভাগ্যৰ পৰা নিৰাপত্তা, ঘৰ এখনৰ পোহৰ আৰু যাত্ৰাৰ সংগী। # অসুস্থজনৰ বাবে যেতিয়ালৈকে জীৱন থাকে, তেতিয়ালৈকে আশা থাকে। # প্ৰথম সমাজখন হ’ল বিবাহ বন্ধনত, তাৰপিছত পৰিয়ালটোত, তাৰপিছত ৰাষ্ট্ৰত৷ পৰিয়ালটোত শাসন কৰা দেউতাকজন যেন এজন ৰজা৷ পিছে তেওঁৰ কৰ্তৃত্ব থাকে তেওঁ শাসন কৰাসকলৰ প্ৰতি মৰম-সহানুভূতিতহে৷ সৰ্বোপ্ৰকাৰৰ উন্নতি আৰম্ভ হয় ঘৰখনত আৰু সেই উৎসৰ পৰাই ভাল হওক, ভুল হওক সমাজ শাসন কৰা নীতিবোৰ উদ্ভৱ হয়৷ মাক-দেউতাকৰ চালিকা-শক্তিও এই প্ৰেম সহানুভূতিতহে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৩০, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # মানুহ নিজেও নিজৰ পৰম শত্ৰু৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩০৮, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # আজৰি সময় কটোৱাৰ বিবিধ উপায়ৰ ভিতৰত এটা অতি উত্তম উপায় হ’ল কিতাপ পঢ়া৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২৭; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # কিতাপ হ’ল জৌৱনৰ খাদ্য, বৃদ্ধকালৰ আনন্দ, সমৃদ্ধিৰ অলংকাৰ, বিপদৰ সান্ত্বনা আৰু আশ্ৰয়, ঘৰৰ আনন্দ আৰু উত্তম ভ্ৰমণৰ সংগী৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৭৪; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # এখন ৰাজ্যৰ ক্ষেত্ৰত হোৱাদি এটা পৰিয়াল ক্ষেত্ৰতো সম্পদৰ উত্তম উৎস হ’ল মিতব্যয়িতা৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২৭৭; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # প্ৰথম সমাজখন হ’ল বিবাহ বন্ধনত, তাৰপিচত পৰিয়ালটোত, তাৰপিচত ৰাষ্ট্ৰত৷ পৰিয়ালটোত শাসন কৰা দেউতাকজন যেন এজন ৰজা৷ পিচে তেওঁৰ কৰ্তৃত্ব থাকে তেওঁ শাসন কৰাসকলৰ প্ৰতি মৰম সহানুভূতিতহে৷ সৰ্বোপ্ৰকাৰৰ উন্নতি আৰম্ভ হয় ঘৰখনত আৰু সেই উৎসৰ পৰাই ভাল হওক, ভুল হওক সমাজ শাসন কৰা নীতিবোৰ উদ্ভৱ হয়৷ মাক-দেউতাকৰ চালিকাশক্তিও এই প্ৰেম-সহানুভূতিতহে৷ উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৩০; প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ # যিজনে নিজৰ অতীতক নাজানে, তেওঁ চিৰকালেই শিশু হৈ থাকে৷প্ৰাচীন কামৰূপৰ ইতিহাস, কনকলাল বৰুৱা, অনুবাদ: অঞ্জন শৰ্মা, Powershift, পৃ:নং; ৬ # “আমি চৰাইৰ দৰে উৰিবলৈ শিকিছোঁ, মাছৰ দৰে সাঁতুৰিবলৈ শিকিছোঁ কিন্তু পৃথিৱীত ভাতৃৰ দৰে বাস কৰিবলৈ শিকা নাই৷” ১৫ জানুৱাৰী ১৯২৯ত আটলাণ্টা চহৰত মাৰ্টিন লুথাৰ কিং কনিষ্ঠৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ পিতৃ মাৰ্টিন লুথাৰ কিং অগ্ৰজ আৰু মাতৃ এলবাৰ্টা ৱিলিয়ামচ কিং। সৰুকালত কিং নানান খ্ৰীষ্টিয় বিশ্বাসৰ ওপৰত সন্দেহী আছিল। কিন্তু পাচলৈ তেওঁৰ ভাৱ হয় যে বাইবেল বহুতো গভীৰ সত্যৰ ভঁৰাল আৰু ছেমিনাৰীত যোগদান কৰে। আটলাণ্টাত ডাঙৰ-দীঘল হোৱা কিঙে বুকাৰ টি ৱাচিংটন হাইস্কুলত শিক্ষা লাভ কৰে। ১৫ বচৰ বয়সতে তেওঁ মুৰহাউচ মহাবিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰে আৰু ১৯৪৮ চনত সমাজ তত্ত্বৰ স্নাতক উপাধি লাভ কৰে। ইয়াৰ পাচত তেওঁ ক্ৰ্'জাৰ থিয়'ল'জিকেল চেমিনাৰী পেনচিলভেনিয়াৰ পৰা ঈশ্বৰত্বৰ স্নাতক উপাধি লাভ কৰে। # আমি সীমিত হতাশাক প্ৰশ্ৰয় দিব লাগে। ইয়াৰ বিপৰীতে অসীম আশাক কেতিয়াও ত্যাগ কৰিব নালাগে।{{cn}} # পৃথিৱীত যিমানবোৰ কাম কৰা হয়, সকলো আশাৰ জৰিয়তেই কৰা হয়।{{cn}} # কোনো এঠাইৰ অন্যায় সকলো ঠাইৰ ন্যায়ৰ প্ৰতি ভাবুকি৷মহৎ লোকৰ বাণী, অপূৰ্ব তালুকদাৰ, নিষ্ঠা প্ৰকাশন, ২০১৬,পৃ: নং; ৫৭ # সময়ক সদায় বুদ্ধিমত্তাৰ সৈতে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব৷ কাৰণ উপযুক্ত কাম কৰিলেহে সময়ে সকলোতকৈ ভাল ফল দিব৷ # আজি সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে যিবিলাক কাম কৰিব পাৰে বুলি জনবিশ্বাস আছে, যি অলৌকিক শক্তিৰ বাবে মানুহে ঈশ্বৰক পূজা কৰে, এতিয়াৰ পৰা আশী-নব্বৈ বছৰ পাছত সেই মানুহেই হৈ উঠিব সৰ্বশক্তিমান। ঈশ্বৰে কৰিব পৰা বুলি ভবা কামবোৰ কৰিব পাৰিব মানুহে নিজেই। # যেতিয়া আপুনি কেনেকৈ মৰিব লাগে শিকে, আপুনি কেনেকৈ জীয়াই থাকিব লাগে, সেইটো শিকে। # অহংকাৰ হৈছে মানুহৰ চেতনাৰ তাৎক্ষণিক নিৰ্দেশ। [[Category:পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ন'বেল বঁটা বিজয়ী]] নদী একেদৰেই বৈ থাকে, জীৱনৰ গতিও একে, কিন্তু গতিপথত নদীয়ে পাৰৰ বিচিত্ৰ ৰূপ দেখাৰ জীৱনেও ন ন ৰূপ পৰিগ্ৰহণ কৰে।"ক্ৰিষ্টি ব্ৰাউন আৰু মই, জুলী বৰুৱা # যেতিয়া কামবোৰ আনন্দময় হয়, জীৱনটোও আনন্দময় হয়। যেতিয়া কামবোৰ কৰ্তব্যজনিত হয়, তেতিয়া জীৱনটো দাসত্বসূচক হয়।{{cn}} # শব্দই মানুহক যিমান যন্ত্ৰণা দিয়ে, তাতোকৈ বেছি যন্ত্ৰণা আন একোৱেই দিব নোৱাৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা # মোৰ বাবে মানুহ চেৰাই কোনো কল্পনা নাই৷ সকলো ভাব চিন্তাৰে স্ৰষ্টা মানুহ৷ মানুহক মই প্ৰণাম কৰোঁ, কাৰণ মানুহৰ সৃষ্টি, মুক্তি আৰু কল্পনাক বাদ দি মই এই পৃথিৱীৰ একো চাব নোৱাৰোঁ৷মোৰ জীৱনত ঈশ্বৰ # দুৰাৰোগ্য ৰোগত ভোগা মানুহে প্ৰতি মুহূৰ্ততে যিধৰণৰ উদ্বিগ্নতা অনুভৱ কৰি থাকে, তাতকৈ ডাঙৰ যন্ত্ৰণা একো নাই৷ *নিভৃতৰো কিছুমান পোহৰ থাকে। আৰু বোধৰ সেই পোহৰে চেতনাৰ প্ৰিজমটোৰে সৰকি গ'লেই, অনুভৱবোৰো এক বৰ্ণচ্ছটাৰ দৰে উদ্ভাসিত হৈ পৰে। চেতনত খুন্দা মাৰি ধৰা বোধবোৰো টোপনিতে সাৰে থাকে নেকি! *পাৰ্থেনিয়ামৰ দৰে বৰ সহজতে অতি দ্ৰুতভাৱে বাঢ়ি আহে ঘৃণাৰ সঁচ। আৰু বিহমেটেকাৰ দৰে ছানি পেলায় পানীৰ স্বচ্ছপৃষ্ঠ। # বৈজ্ঞানিকৰ বিশ্লেষণ প্ৰথা, ভাবুকৰ সামঞ্জস্যকৰণ প্ৰথা, কবিৰ গভীৰ দৃষ্টি, দাৰ্শনিকৰ জ্ঞান সকলো গোটাই লৈ সৃষ্টি তথ্যৰ গভীৰতম প্ৰদেশলৈ ওমৰে চাই দেখিলে তাৰ আদি আৰু অন্ত দুয়ো আন্ধাৰ, গভীৰ আন্ধাৰ মানৱ মনৰ অসীমৰ প্ৰতি ব্যৰ্থতাৰ অভিযান এয়ে ওমৰৰ আৰু ওমৰৰ অভিযানৰ ব্যৰ্থতাৰ কাৰুণ্যই তেওঁৰ মানৱ জাতিৰ প্ৰতি শ্ৰেষ্ঠ দান৷অসমীয়া ভাষাৰ অলংকাৰ, ফকৰা যোজনা, ড° প্ৰফুল্ল কুমাৰ নাথ। নিষ্ঠা প্ৰকাশন ২০১৬ অতিথিও ৰওক, চাউলো সিজক উভয়কুল ৰক্ষা কৰাৰ স্বাৰ্থত এনেকৈ কোৱা হয়। একে সময়তে দুটা প্ৰয়োজনীয় কাম যেনেতেনে সমাপন কৰা।অসমীয়া যোজনা পটন্তৰ, ড° প্ৰফুল্ল কুমাৰ নাথ, নিষ্ঠা প্ৰকাশন, ২০১৬ অতি টান হ’লে গাঁঠি ছিগি যায় অতি কঠোৰ নীতি-নিয়মে মানুহক মিছা ক’বলৈ বাধ্য কৰে৷ আই থাকিলে খাই যাবি, বোপাই থাকিলে চাই যাবি বিয়া হৈ যোৱা ছোৱালীয়ে মাক থাকে মানে আগৰ দৰেই আলহ-উদহ পায়, মাকৰ মৃত্যুৰ পিছত নাপায় বুলি প্ৰচলিত ধাৰণা। তেতিয়া কেৱল বাপেকক চোৱাৰ বাবেহে ছোৱালীবোৰ আহে। আনৰ আন চিন্তা বুঢ়ী বামুণীৰ কাণৰ চিন্তা সামাজিক বিপদৰ পৰতো ব্যক্তিগত কাৰণ লৈ ব্যস্ত থকা। আপোন ভালেই জগত ভাল নিজৰ চৌপাশৰ পৰিৱেশ ভাল কৰিব পাৰিলেই গোটেই জগতখন ভাল যেন বোধ হয়। অন্য অৰ্থত ভাল চিন্তা কৰিলেই সকলো ভাল হয়। আঁউসীৰ ধাৰ পূৰ্ণিমাত সুজ এটাৰ প্ৰতিশোধ আনটোত লোৱা। আগৰ গৰু বাঘে খায় ref name আ সকলো কামতে আগবাঢ়ি গৈ কৰাও উচিত নহয়। কেতিয়াবা বিপদত পৰাৰ সম্ভাৱনা অধিক। আকালত ভাত, বিপদত মাত আকালত এসাঁজ ভাত পোৱা আৰু বিপদৰ সময়ত কাৰোবাৰ এষাৰ মাত বা সঁ‌হাৰি পোৱা, এই দুয়োটাই পৰম উপকাৰী। আগফালে তেতেলী পিছফালে ঔ, সেই ঘৰ মানুহৰ উঠিবৰ হ’ল নে নৌ যি ঘৰৰ চাৰিওফালে ডাঙৰ ডাঙৰ গছে আগুৰি থাকে, সেই ঘৰত ৰাতিপুৱা সূৰ্য্যৰ পোহৰ ভালদৰে নপৰে, সেয়েহে সেই ঘৰৰ মানুহে ৰাতিপুৱা পলমকৈ উঠে। আইৰ সমান হ’ব কোন, নৈৰ সমান ব’ব কোন মাকৰ সমান মৰম কোনেও কৰিব নোৱাৰে, যেনেকৈ নৈৰ সমান পানী কোনেও ব’ব নোৱাৰে।কথা গুৰু চৰিতৰ মণি-মুকুতা, ৰামমল ঠাকুৰীয়া, বীণা লাইব্ৰেৰী, ১৯৮৭ দুই তিৰি গাঁতৰ এন্দূৰ
তিনি তিৰি নাপায় ভাত br>চাৰি তিৰিৰ মূৰে-কপালে হাত কেইবাগৰাকী তিৰোতা বিয়া কৰালে ঘৰত অথন্তৰ, কন্দল হয়। এঙাৰ ধুলে কেতিয়াও বগা নহয় মানুহৰ জাৰ যেনেকুৱা স্বভাৱ, সি কেতিয়াও সলনি নহয়। এফালে তাঁতৰ শাল,এফালে গৰু। অতিথি বাপু,আহি ক'ত জুৰিবা চৰু অনাকাংক্ষিত অতিথিক বাধা প্ৰদান কৰিবৰ বাবেই কোৱা হয়। ওচৰৰ আলহী নকৰে কাণ, নৰিয়াত পৰিলে আহে কাম ওচৰ-চুবুৰিয়াক কেতিয়াও অৱজ্ঞা কৰিব নালাগে, কাৰণ বিপদত ওচৰ-চুবুৰীয়াই সহায় কৰে। ওস্তাদৰ খেল শেষ ৰাতি পাৰ্গত লোকে প্ৰথমতে হাৰিলেও শেষত জিকিবই। ওপৰলৈ পানী ছটিয়ালে নিজৰ গাতে পৰে নভবা নিচিন্তাকৈ কাম কৰিলে নিজলৈকে বিপদ আহে। ওলায়েই দেখিবা যাক, শতৰু নুবুলিবা তাক ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ লগত শত্ৰুতা কৰিব নালাগে। ওচৰৰ বামুণ শূদিৰ শূদিৰ ঘৰৰ ওচৰত জ্ঞানী লোক থাকিলেও তেওঁৰ মান নকৰা। ওচৰৰ পুঠি খলিহনা দূৰৈৰ ৰৌ বৰালি কাষতে থকা বস্তুক নগণ্য বুলি ভাবি উপেক্ষা কৰা ওল্টাই দিলে দা, পাল্টাই দিলে কাঁচি বা ওলোটালে লাঠী, পুলোটালে যাঠী ডাঙৰ বিষয়াৰ কথাৰ হুকুমৰ দ্ব্যৰ্থকতা বুজোৱা হৈছে। ইফালেও বিপদ সিফালেও বিপদ। ঔটো পৰি কপৌটো মৰিল, বগে নিৰামহি খায়; সখীয়তী চৰায়ে ছমাহলৈ বিনালে, সমন্ধত একোডাল নাই কপৌ, বগলী, সখীয়তী-বেলেগ বেলেগ চৰাই। কিন্তু সিহঁতৰ জাতি একেটাই। হঠাৎ হোৱা দুৰ্ঘটনাত জাতিটোৰ সকলোৱে দুঃখিত হয়। সেইদৰে, সম্বন্ধত একো নাথাকিলেও মানুহে পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ দুখ বুজি বিপদকালত একগোট হোৱা উচিত। ঔ বিচাৰোঁতে মৌ পোৱা সামান্য বস্তু বিচাৰোঁতে বহুমূলীয়া বস্তু পোৱা। ঔটো পৰিলে তললৈ যায়, যাচি যাচি কিল খায় উপযাচি নিজৰ বিপদ চপাই লোৱা। তেঁতেলী বেঁকা বৃদ্ধ কালে।
ধেনু বেঁকা জোৰ দিলে br>মুৰ্খ বেঁকা সৰ্ব কালে। মুৰ্খ সকলো সময়তেই মুৰ্খ। এই কথাকে বিভিন্ন চৰিত্ৰৰ বিভিন্ন তুলনাৰে প্ৰকাশ কৰা হৈছে। জ্ঞানীক ভাত দিলে তলমূৰ কৰি খায় br অজ্ঞানীক ভাত দিলে চালে-বেৰে চায় জ্ঞানীলোকে সদায় নিজৰ কাম মনপুতি কৰে, অজ্ঞানীয়ে চঞ্চলতাবশতঃ কাম নকৰি অবাবত সময় কটায়৷ টেঙা আম এবাৰহে বেছিব পাৰি বজাৰত যদি টেঙা আম মিঠা বুলি বিক্ৰী কৰা হয়, তেনেহলে প্ৰথমতে বিক্ৰী হ’ব, কিন্তু পাছলৈ গ্ৰাহকে ঠগা বুলি গম পাব আৰু সেই দোকানীৰ পৰা আম নিকিনা হ’ব, অৰ্থাৎ মানুহক এবাৰহে ঠগিব পাৰি, ঠগ খোৱাৰ পাছত মানুহ সাৱধান হয়। টেঙৰতকৈ টেঙৰ আছে ভুল নাই তাত, সোমোৱাৰ আগতে জানিবা ওলোৱাৰ বাট পৃথিৱীত চতুৰতকৈও চতুৰ লোক থাকে। সেয়েহে নিজকে বুধিয়ক বুলি ভাবি আগ-পাছ নুগুনি আনৰ কথাৰ জালত ভৰি থ'লে বিপদ হ'ব পাৰে। সেয়েহে আগতীয়াকৈ কোনো পদক্ষেপৰ পৰা হ'ব পৰা পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে অনুমান কৰি তাৰ সমাধানৰ ব্যৱস্থাৰ বিষয়েও আগতীয়াকৈ চিন্তা কৰা উচিত। টোপনিৰ চিকুণ পুৱা, মাছৰ চিকুণ মোৱা ৰাতিপুৱাৰ টোপনি বৰ আকৰ্ষণীয়, তেনেকৈ মোৱা মাছো আকৰ্ষণীয়। টোপোলা দেখিলে টোপোলা যাচে, ৰ ৰ তোলৈও টোপোলা আছে কাৰোবাক কিবা এটা দিলে তেৱোঁ ঘূৰাই কিবা এটা দিব। টিক বলধা ওলায় মাটি
মাক ভালেই জীয়েক জাতি সাধাৰণতে মাক ভাল হ’লেই ছোৱালী ভাল হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়৷ ঠাই চাই কৰিবা বসতি, আধা অন্য আধা জ্ঞাতি কোনো ঠাইত বসতি কৰিবলৈ যোৱাৰ আগেয়ে সেই ঠাইত জ্ঞাতি বা মিতিৰ-কুটুম তথা চিনাকি মানুহৰ অনুপাত চাই লোৱা উচিত। আধাসংখ্যক লোক শুভাকাংক্ষী বা মিতিৰ হ'লেহে সেই ঠাইত বসবাস কৰা উচিত বুলি কোৱা হয়। ডাঙৰে কৰিলে লীলা, সৰুৱে কৰিলে ধৰি বান্ধি কিলা ক্ষমতাশালী লোকে কৰা কাম দুৰ্বলীয়ে কৰিলে দোষ ধৰা। ডাঙিব নোৱৰা শিলক পৰি নমস্কাৰ বলে নোৱাৰা কাম কৰাৰ অপচেষ্টা নকৰি বিৰত থকা। ডুব যোৱা বেলি, কোনেও নুপুজে হাত মেলি ডুব যাবৰ সময়ৰ বেলিক কোনেও সেৱা নকৰে। সেই একেদৰে প্ৰতিপত্তি শেষ হ'লে বা বিষয়বাব হেৰুৱালে মানুহ গুৰুত্বহীন হৈ পৰে। ঢাল নাই, তৰোৱাল নাই, নিধিৰাম চৰ্দাৰ নামতহে আছে, কামত নাই। ঢেঁকী স্বৰ্গলৈ গ'লেও ধানহে বানে যি যি কামত পাৰ্গত তেওঁ যলৈকে নাযাওক জনাসকলে তেওঁক সেই কামলৈ পাচিবই। ঢৌটোকে ৰৌটো কৰা মাছ পানীত উজালে সৰু ঢৌ এটাৰ দৰে দেখি। কিন্তু সকলো ঢৌৱেই মাছৰ বাবে নহয়। গতিকে সাদৃশ্যবশতঃ বা সন্দেহবশতঃ অন্য প্ৰসংগ প্ৰচাৰ উচিত নহয়। ঢোলৰ লগৰ টেমেকা প্ৰভাৱশালী লোকৰ পাছে-পাছে ফুৰা লোক। ঢোকাতে কল কলতে ঢোকা এটাৰ ওপৰত আনটো নিৰ্ভৰশীল। ঢেঁকীশাল ফুৰিলে খুদৰ কি আকাল মানুহৰ ঘৰে ঘৰে ফুৰিলেই পেটৰ ভোক নিবাৰণৰ উপায় পোৱা যায়। তপত ভাতৰ ধোঁ‌ৱাই ধৰা আদৰৰ মোল নুবুজা। তুমি আমি কৰো যদি গৰিহিত কৰ্ম, পাছৰ লোকে আক মানিবেক ধৰ্ম। ref name=কথা গুৰু চৰিত Cite book title=কথা গুৰু চৰিতৰ মণি মুকুতা publisher=বীণা লাইব্ৰেৰী author= ৰামমল ঠাকুৰীয়া year=১৯৮৭ ref জনা লোকে যদি গৰ্হিত কাম কৰে, তেন্তে নজনাসকলে তাকে ভাল কাম বুলি কৰিবলৈ লয়। সেয়ে, জ্ঞানীলোকে কেতিয়াও গৰ্হিত বা বেয়া কাম কৰিব নালাগে। তলৰ মাটি ওপৰ কৰা সকলো ওলট-পালট কৰা। তৰিলে দেশ, মৰিলে স্বৰ্গ দেশৰ হকে যুঁজি বাচি থকিলে দেশৰ স্বাধীনতা উপভোগ কৰিব পাৰিবা, আনহাতে সেই যুদ্ধত মৃত্যু হলেও স্বৰ্গলৈ যাবা। তাতো নাহিলো খাই, ইয়াতো পাবলৈ নাই সুযোগ পায়ো হেৰুওৱা বা কোনোফালে কাৰ্য সিদ্ধি নোহোৱা তিতা গছৰ আগো তিতা, গুটিও তিতা ref name="টাই তিৰীৰ চুটি বাঢ়নীৰ বুতি বাওনা তিৰোতা আৰু চুটি বাঢ়নী দুয়োটাই বেয়া বুলি প্ৰচলিত জনবিশ্বাস। তেজ ধুলে উটে, মঙহ ধুলে নুটে আপোন সম্পৰ্কীয় মানুহৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহ। তেলটুপীয়ে সাজোঁতে পাৰোঁতে ফেঁচু ৰজা হোৱা দৰকাৰী সময়ত অবাবত সময় নষ্ট কৰিলে হ’ব পৰা লোকচান প্ৰসংগত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তেলিয়াই কান্দে তেল পেলাই, কপহুৱাই কান্দে পেট পেলাই তিলকে তালটো কৰা সৰু কথা এটাকে ডাঙৰ কৰা। তুমি যদি ডালে ডালে, মই পাতে পাতে অৰ্থাৎ তুমি যদি টেঙৰ, তেনেহলে মই নোম-টেঙৰ। তুলসীৰ লগত কলপটুৱাৰো মুক্তি তুলসীক পবিত্ৰ বস্তু বুলি ভবা হয় আৰু কোনো মাঙ্গলিক কামত কলপাতত তুলসী দিয়া হয়। ফলত তাৰ লগত দিয়া কলপাত খিলাও পবিত্ৰ হৈ পৰে। সেইদৰে কোনো সৎ বন্ধুৰ সঙ্গত থাকিলে অসৎ বন্ধু জনো ভাল পথে যাব পাৰে। তেলীৰ মূৰত তেল যাৰ যি বস্তুৰ অভাৱ নাই সেই বস্তুকে যচা তোমাৰ বাৰীৰ বাঁহগাজ কাটি তাৰে কৰিছোঁ খৰিচা, তোমাকে দি ধান দোন ললোঁ, কথাটো মন কৰিছা আনৰ বস্তুৰে আনকে বেছি নিজে উপাৰ্জন কৰা স্বভাৱ। তিৰীৰ লেনিওৱা, বৰষুণৰ কণিওৱা, ঘৰ চাই নকৰে মূধচ; ইয়াতকৈ নাই কুন্ধচ লেনিয়া মাতেৰে কথা কোৱা মানুহ, কিনকনীয়াকৈ বৰষুণৰ সঁতা আৰু ঘৰৰ উচ্চতা চাই মূধচ নকৰা আটাইকেইটা সুবিধাজনক নহয় বুলি প্ৰচলিত ধাৰণা। থিয়ৈ থিয়ৈ স্বৰ্গলৈ যোৱা সম্প্ৰতি উপলুঙা সুৰত কোৱা দেখা যায়। থান এৰিলে মান হেৰোৱা নতুন ঠাইত আগৰ প্ৰতিপত্তি নোহোৱা হোৱা। দলনীত পোনা মেলা বিপদৰ মাজত এৰি যোৱা। দুই ম’হৰ যুঁজত বিৰিণাৰ মৰণ আনৰ কাজিয়া, বেমেজালি বা ঝামেলাৰ মাজত নিৰীহজনৰ হাৰাশাস্তি হোৱা। দুই নাওত দুই ভৰি বিকল্পবোৰৰ পৰা সঠিক বিকল্পটো বাছনি কৰিব নোৱাৰা। দিনৰ পাহাৰ ৰাতিৰ জুই তাক নেখেদি থাকিবা শুই দূৰৈৰ পাহাৰ আৰু ৰাতি দেখা জুইৰ স্বৰূপ ভালকৈ বুজা নাযায়। সেয়ে, নাজানি নুশুনি বিপদত জঁপিয়াই পৰিব নালাগে। দাঁত নাইকিয়া সাপৰ ফোঁচ-ফোচনি বেছি সাপে দাঁতেৰে কামুৰি বিষ ঢালে। যাৰ কৰ্তৃত্ব নাই, তেনেলোকে অযথা দপদপাই থকা কাৰ্য। দিনটো যায়, ক্ষণটো নাযায় বিপদ আহিবলৈ বেছি পৰ নালাগে; দীৰ্ঘ সময় ভালে কুশলে গ’লেও এক ক্ষণৰ বাবে বিপদ আহিব পাৰে। দাতাই দিলেও বিধাতাই নিদিয়ে ভাগ্যত ভোগ কৰিবলগা নাথাকিলে, বস্তু ওচৰতে থাকিলেও তাক উপভোগৰ পৰা বঞ্চিত হোৱা। দা ধাৰেৰে মাৰিলও গাত পৰে, গদীৰে মাৰিলও গাত পৰে আক্ৰমণ কৰোঁ বুলি আঘাত কৰিলে শৰীৰত দুখ নাপালেও অন্তৰত দুখ পোৱা। দেহা থাকিলেহে বেহা, নহলে তিতা কেহা স্বাস্থ্য ভালে নাথাকিলে সকলোতে অথন্তৰ হয়। দৰিদ্ৰ লঙ্কালৈ যায়, সাগৰো শুকায়, মাণিকো লুকায় দুখীয়া লোকৰ সকলোফালে পথ বন্ধ হোৱা। দূৰৰ পাহাৰ শুৱনি দূৰৈৰ বস্তুৰ প্ৰকৃত ৰূপ ধৰা টান দুখে কুলাই পাঁচিয়ে নধৰা হোৱা বৰ বেছি দুখত পৰা। দূৰৰ ৰৌ বৰালী, ওচৰৰ পুঠি খলিহনা ওচৰতে সহজতে পোৱা বস্তু এৰি দূৰৰ বস্তুলৈ হাবিয়াস কৰা। ভাল মাৰিলে বাপৰ বেটা
ৰৌ বৰালি সৰকি গ’ল
পুঠি-খলিহণা ৰৈ ৰৈ গ’ল। ভকতীয়া যোজনা গুৰুৱে ডাঙৰ ডাঙৰ মানুহক তেওঁৰ ধৰ্মত দীক্ষা দিব নোৱাৰিলে, অথচ তেওঁৰ ধৰ্মৰ জালখন সাধাৰণ মানুহবোৰ ধৰা পৰিল। প্ৰাচীন কামৰূপৰ ইতিহাস, কনকলাল বৰুৱা, অনুবাদ: অঞ্জন শৰ্মা, প্ৰকাশক: powershift. পৃ: ২৮৭ বাছি খাবা জাগি শুবা ref name=কথা গুৰু চৰিত খাওঁতে কেতিয়াও বাছ-বিচাৰ নকৰাকৈ খাব নালগে, ই স্বাস্থ্যৰ হানি কৰে। মানুহে শুওতেও সচেতন হৈ শুলে ৰাতি হ’ব পৰা বিপদ-বিঘিনিৰ পৰা ৰক্ষা পাব পাৰে। বৰশী বোৱা মাছ, কটনা কটা ভাত বৰশীৰে মাছ ধৰা কষ্টকৰ, তেনেকৈ কটনা কাটি অৰ্থাৎ বোৱা-কটা কৰি জীৱিকা আৰ্জন কৰাও কষ্টকৰ। বৰাই চিনে কচু৷
কথা চহকীয়ে কথা চিনে
হাঁহে চিনে কেঁচু৷ মানুহ স্বভাৱৰ দাস৷ যি যিহত অভ্যস্ত, সেইটোহে কৰে৷ হাতীয়ে খায় যিমান লাডেও সিমান প্ৰত্যেকেই নিজৰ সামৰ্থ আৰু যোগ্যতা অনুসৰি খৰচ কৰিব লাগে। হাতীৰ গালৈ তৰাৰ ফৰ্মূটি তৰাগছ হাতীৰ অতি প্ৰিয় খাদ্য৷ সেয়ে, হাতী খেদিবলৈ তৰাগছেৰে ফৰ্মূতীয়ালে হাতীয়ে সুবিধাহে পায়৷ হাতত নাই কণটো, বৰ সবাহলৈ মনটো হাতত ফুটাকড়ি এটাও নোহোৱাকে ডাঙৰ কামলৈ মন মেলা স্বভাৱ। মনৰ অলিক কল্পনা। হাতৰ কুঠাৰ ভৰিত মাৰ নিজেই নিজৰ অপকাৰ কৰা। হাততে সৰগ ঢুকি পোৱা দুষ্প্ৰাপ্য বস্তু বা সম্পদ বিনাকষ্টে লাভ কৰা। হাতত পাই বাটত হেৰুৱা সুযোগ পয়ো হেৰুওৱা। হাতী চোৰ আগে আগে যায় বেঙেনা চোৰক ধৰি কিলায় হাতী চোৰেই হওক বা বেঙেনা চোৰেই হওক সকলোৱেই অপৰাধী। কিন্তু ডাঙৰ অপৰাধী কিবা প্ৰকাৰে সাৰি যায় আৰু ধৰা নপৰে, কিন্তু সৰু-সুৰা অপৰাধীবোৰহে ধৰা পৰে। হাবিৰ জুই দেখি, মনৰ জুই নেদেখি হাবিত জুই লাগিলে সকলোৱে দেখা পায়, কিন্তু মানুহৰ অন্তৰত থকা দুখ কষ্ট বাহিৰৰ পৰা কোনেও উমান পাব নোৱাৰে। হাড় নাইকিয়া জিভা, কয় কিবা কিবা নকবলগিয়া কথা এটা কৈ পিছত জিভা পিছলা বুলি কোৱা। হাড়ত বন গজা বহু পুৰণি হোৱা। হাঁহ চোৰৰ মূৰত পাখি, কঠাল চোৰৰ আঠাই সাক্ষী হাঁহ চোৰ কৰিবলৈ যাওঁতে ক'ব নোৱাৰাকৈয়ে ক'ৰবাত পাখী লাগি থাকে আৰু কঠাল খাওঁতে মুখত কিবা প্ৰকাৰে আঠা লাগিবই। অৰ্থাৎ কিবা অপকৰ্ম কৰাৰ পিছত কৰবাত নহয় কৰবাত চিন থাকি যায়। হাঁহৰ ওপৰত শিয়াল ৰজা প্ৰতিজন দুৰ্বল ব্যক্তিৰ ওপৰত সেইজনতকৈ অলপ সবল ব্যক্তিজনে নিজৰ ক্ষমতা প্ৰতিপন্ন কৰা। হ’ব চলি, বুলিব বাপ, তেহে গুচিব মনৰ তাপ অনিশ্চিত ভৱিষ্যতত সুখৰ আশা কৰা। হৰিণাৰ মাংসই বৈৰী হৰিণাৰ মাংস অতি উত্তম মাংস। সেই মাংসৰ কাৰণেই হৰিণা সহজতে চিকাৰীৰ চিকাৰত পৰে। এতেকে কেতিয়াবা কোনো মানুহৰ নিজস্ব ধন-সম্পত্তিয়েই নিজৰ বিপদ নমাই আনে। হলা গছ দেখিলে সকলোৱে বাগি কুঠাৰ মাৰে গছ হালি থকিলে কাটি তাক বগৰাবলৈ সহজ হয়। আনহাতে তাৰ বাবে বেছি কষ্ট কৰিবও নালাগে। সেই দৰে কোনো দুৰ্বলী লোকক তাৰ দুৰ্বলতাৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰি সকলোৱে অপকাৰ কৰিবলৈ আগবাঢ়ে। হস্তীৰো পিছলে পাৱ, সজ্জনৰো বুৰে নাৱ ডাঙৰ বা মহৎ লোকৰো কেতিয়াবা কোনো কথাত ভুল হ'ব পাৰে। হস্তীৰ লাড দেখি শহাই ফাৰে পাৱ আনৰ উন্নতি, সুখ, আনন্দ দেখি নিজৰ সক্ষমতালৈ নাচাই তাক জোৰ কৰি পাব বিচাৰি নিজে কষ্ট পোৱা। হয় পো মুখে, নহয় পো গুফে, হয় পো ধনী, নহয় পো লনি ইয়াত এজন পুৰুষৰ চাৰিটা গুণ থাকিলে কেতিয়াও বিপদত নপৰাৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে। যদি এজন মানুহে সুন্দৰ কথা ক'ব পাৰে, নাইবা গুফযুক্ত অৰ্থাৎ পৌৰষত্ব থাকে, যদি ধনী হয় নাইবা দেখিবলৈ সুন্দৰ হয় তেনে হ'লে তেও যিকোনো এটা গুণ কাৰ্য্যত খটোৱাই নিজৰ বংশ ৰক্ষা কৰিব পাৰিব। -বা- পুত্ৰ সন্তান সকলোৰে কাম্য। গতিকে, সুপুৰুষ লক্ষণযুক্ত নহ’লেও বা গোঁফ নথকা মাইকীমুৱা হ’লেও সেই পুত্ৰক লৈ সন্তুষ্ট; আনহাতে,যি পুত্ৰ ধনবান হয়, সেই পুত্ৰ দেখাত অশুৱনি হ’লেও পিতৃ মাতৃৰ বাবে গৌৰৱৰ কাৰণ। হাঁহেৰেও ৰাজী, মাহেৰেও ৰাজী যিকোনো কথাতে সন্তুষ্ট হোৱা। হুলেৰেহে হুল কাঢ়িব পাৰি কাৰোবাক পৰাস্ত্ৰ কৰিবলৈ হ’লে তাৰ সমানেই শক্তি থাকিব লাগে। হাল এৰি শিয়াল খেদা দৰকাৰী কাম এৰি অদৰকাৰী কামত সময় কটোৱা। হাগিবৰ সময়ত ঘটিটো বিচৰা অত্যন্ত প্ৰয়োজনীয় বস্তুকো অসময়ত অনাদৰ কৰা হয়, কিন্তু প্ৰয়োজনৰ বেলিকা তাক বিচাৰি ফুৰা স্বভাৱৰ মানুহৰ ক্ষেত্ৰত কোৱা হয়। হাতী কিনি শিকলি কিনিব নোৱৰা ডাঙৰ কাম কৰি আনুষংগিক সৰু কাম কৰিব নোৱাৰা হোৱা। হেৰুৱা মাণিক ঘূৰাই পোৱা মাণিক মূল্যবান সম্পদ। এনে বস্তু হেৰালে দুনাই ঘূৰাই পোৱা টান। তথাপি যদি কেনেবাকৈ ঘূৰাই পোৱা যায় মনত অপাৰ আনন্দ হয়। আশাহীন কামত সফলতা অৰ্জন কৰা অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। হাতী চোৰ কৰি আগে আগে যায়, বেঙেনা চোৰক ধৰে। নাকটো কাটিলে লাজটো নালাগে, নখটো কাটিলে মৰে সমাজত অন্যায় অনীতি কৰা ডাঙৰ মানুহবোৰ ক্ষমতাৰ জোৰত সাৰি যায়, কিন্তু সৰু মানুহবোৰ দোষী নিৰ্ধাৰিত হৈ শাস্তি পায়। হাল বায় ৰাতিৰ পৰা, ভাতে নাটে কাতিৰ পৰা যৎপৰোনাস্তি কষ্ট কৰিলেও আশানুৰূপ ফল নোপোৱা। হাতী শুৱনি দাঁতে, তিৰী শুৱনি মাতে হাতীৰ সৌন্দৰ্য তাৰ দাঁতযোৰত, তেনেকৈ মিঠা মাত ব্যৱহাৰৰ ঘাই প্ৰণালী। মিঠা মাতে মানুহক সহজে আকৰ্ষণ কৰে। হয় ৰজাত খাটিবা, নহয় কুঁজাত খাটিবা চাকৰি পালে কৰিব লাগে, নাপালে খেতি-বাতিকে কৰি জীৱিকা আৰ্জিব লাগে। হুৰমূৰ যাত্ৰা, যি কৰে বিধাতা যাত্ৰাৰ সময়ত শুভাশুভ চাই যাবলৈ সময় নহ’লে ভগৱানক সাৰথি কৰি যাত্ৰা কৰা। হাত সলালে কাঁচিয়ে কাটে যি বস্তুত যি অভ্যস্ত তেওঁহে কুশলতাৰে কাম কৰিব পাৰে৷ মই শংকৰদেৱে কৈছোঁ মইনা গোস্বামী]]ৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন উপন্যাস। প্ৰথম প্ৰকাশ ২০২২ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত। শিকিবৰ বাবে সাজু হৈ থাকিলে মানুহে কৰা ভুল-শুদ্ধবোৰৰ পৰা অজস্ৰ কথা শিকিব পাৰে। ref name="মশকৈ">মই শংকৰদেৱে কৈছোঁ, লেখক মইনা গোস্বামী অসমীয়া ভাষাৰ ৱিকিউদ্ধৃতি]]লৈ আপোনাক আদৰণি জনাইছোঁ। ৱিকিউদ্ধৃতি হৈছে ৱিকিমিডিয়া ফাউণ্ডেশ্যন সমৰ্থিত এখন মুক্ত, ৱেব-ভিত্তিক, সহযোগিতামূলক, বহুভাষিক উদ্ধৃতিৰ সংকলন। বিশ্বৰ বিভিন্ন ঠাইৰ স্বেচ্ছাসেৱকে নিজৰ সামৰ্থ অনুযায়ী বৰঙণি আগবঢ়াই এই উদ্ধৃতিকোষ গঢ়ি তুলিছে। অসমীয়া ৱিকিউদ্ধৃতিত সততে উত্থাপিত প্ৰশ্নাৱলী ==নিৰ্দিষ্ট উদ্ধৃতি এটা মই কেনেকৈ বিচাৰিম ==এটা নতুন প্ৰবন্ধ কেনেকৈ আৰম্ভ কৰিম প্ৰ: ৱিকিউদ্ধৃতিত এটা নতুন প্ৰবন্ধ কেনেকৈ আৰম্ভ কৰিম—উদাহৰণস্বৰূপে, সেই ব্যক্তিসকলৰ উদ্ধৃতি যাৰ বিষয়ে ইয়াত আগৰেপৰা নাই? ==আমি এনে এটা উদ্ধৃতি যোগ কৰিব পাৰিমনে যিটো কোনে কৈছিল আমি নাজানোঁ প্ৰ: আমি ইণ্টাৰনেটত দেখা পোৱা আৰু তুলনামূলকভাৱে বৈশিষ্ট্যহীন উদ্ধৃতি ইয়াত যোগ কৰাটো গ্ৰহণযোগ্য হয়নে?? :উ: হয় পাৰি, এনেধৰণৰ উদ্ধৃতিবোৰ অজ্ঞাত নামৰ পৃষ্ঠাটোত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব লাগে, কিন্তু প্ৰথমে সেই উদ্ধৃতিটোৰ সন্ধান কৰি কোনে কৈছিল সেইটো বিচাৰি চাবলৈ আপোনাক পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে। ==মই মোৰ বন্ধুৰ এটা চতুৰ উক্তি ইয়াত যোগ কৰিব পাৰিমনে প্ৰ: বিখ্যাত নোহোৱা উদ্ধৃতিৰ বিষয়ে ৱিকিউদ্ধৃতিৰ মতামত কি: মোৰ চুবুৰীয়া যদুয়ে এষাৰ গম্ভীৰ কথা কৈছে; সেইষাৰ কথা মই তেওঁৰ নামত ইয়াত ৰাখিব পাৰিমনে? :উ: যদিহে আপোনাৰ চুবুৰীয়াজন উল্লেখযোগ্য নহয়, সম্ভৱতঃ নোৱাৰে। কিন্তু, আপুনি আপোনাৰ সদস্য পৃষ্ঠাত মুক্তভাবে নিজৰ, আপুনি চিনি পোৱা লোকসকলৰ তথা উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিসকলৰ উদ্ধৃতি সংগ্ৰহ কৰিব পাৰে, আৰু আপুনি যিদৰে বিচাৰে তেনেদৰেই সংগঠিত কৰিব পাৰে। ==এটা প্ৰবন্ধত মই ধ্বংসপ্ৰৱণতা লক্ষ্য কৰিছোঁ। মই কি কৰা উচিত মই মোৰ গুপ্তশব্দ (পাছৱৰ্ড) পাহৰিলোঁ, এতিয়া ইয়াক কেনেকৈ উদ্ধাৰ কৰিম মোৰ এটা অন্য প্ৰশ্ন আছে, প্ৰশ্নটো মই ক’ত উত্থাপন কৰিম প্ৰ: ইয়াত মই মোৰ প্ৰশ্নটোৰ সঠিক উত্তৰ পোৱা নাই। এতিয়া মই কি কৰিম? ৱিকিউদ্ধৃতি ৱেবচাইটত বিচৰণ কৰা আৰু পথ-নিৰ্দেশনা সম্পৰ্কীয় সহায়তা অন্য ৱিকিউদ্ধৃতিনৰ লগত যোগাযোগ কৰিবলৈ আৰু ৱিকিউদ্ধৃতি সম্পৰ্কীয় তথ্য জানিবলৈ সম্পাদক সকলৰ বাবে সাধাৰণ সহায় ৱিকিউদ্ধৃতি সম্পৰ্কীয় নতুন প্ৰস্তাৱ দিবলৈ বা আলোচনা আদি কৰিবৰ কাৰণে সংযোগ সৃষ্টি কৰা আৰু তথ্যসূত্ৰ দিয়াৰ সহায় চিত্ৰ, ভিডিঅ' আদি ফাইলসমূহৰ ব্যৱহাৰ ৱিকিউদ্ধৃতিৰ পঞ্জীকৃত সদস্যসকলৰ বাবে সহায় আৰু সঁজুলি ৱিকিউদ্ধৃতিৰ কোনো পৃষ্ঠা বা সদস্যৰ বিষয়ে খতিয়ান ৰখা অভিজ্ঞ সদস্যসকলৰ বাবে (তাৰ মানে এনে নহয় যে বাকীসকলক পঢ়িবলৈ বাৰণ কৰা হৈছে, বৰং উৎসাহিতহে কৰা হৈছে) ক'ত প্ৰশ্ন সুধিব লাগে জানক কোনো নিৰ্দিষ্ট পৃষ্ঠাৰ সৈতে সমস্যা প্ৰেছ, অনুজ্ঞাপত্ৰ আৰু অন্যান্য প্ৰশ্ন উদ্ধৃতি সম্পৰ্কে ৱিকিউদ্ধৃতিৰ স্বেচ্ছাসেৱকৰ পৰা কোনো কথা জানিব বিচাৰে নেকি তলত আপোনাৰ প্ৰশ্নটো উত্থাপন কৰক! ৱিকিউদ্ধৃতি – প্ৰকল্পটোৰ চমু ৰূপৰেখা * এগৰাকী জ্ঞানী ছোৱালীয়ে নিজৰ সীমা জানে, এগৰাকী স্মাৰ্ট ছোৱালীয়ে জানে যে তাইৰ কোনো সীমা নাই।{{cn}} * অভিনেত্ৰী হোৱাতকৈ অভিনেত্ৰী হোৱাৰ সপোন দেখাটোৱেই বেছি ৰোমাঞ্চকৰ।{{cn}} * ছোৱালী এজনীক উপযুক্ত জোতা এযোৰ দিয়ক, তাই পৃথিৱী জয় কৰিব পাৰিব।{{cn}} * আকৰ্ষণীয় হ'বলৈ আপুনি আকৰ্ষণীয় অনুভৱ কৰিব‌ই লাগিব।{{cn}} * কেতিয়াবা বস্তুবোৰ ছিন্নভিন্ন হৈ পৰে, যাতে ভাল বস্তুবোৰ একেলগে পৰিব পাৰে।{{cn}} * পুৰুষৰ জগতখনত জীয়াই থাকিবলৈ মোৰ আপত্তি নাই যেতিয়ালৈকে মই তাত নাৰী হ'ব পাৰো।{{cn}} * এটা কেৰিয়াৰৰ জন্ম ৰাজহুৱাভাৱে হয় – প্ৰতিভা গোপনীয়তাত।{{cn}} * আমি সকলোৱে বেছি বয়সীয়াল হোৱাৰ আগতেই জীয়াই থাকিবলৈ আৰম্ভ কৰা উচিত।{{cn}} autoconfirmed শ্ৰেণী:ৱিকিউদ্ধৃতি অৰ্ধসুৰক্ষিত সাঁচসমূহ PAGENAME ifeq PROTECTIONLEVEL:move sysop শ্ৰেণী:ৱিকিউদ্ধৃতি স্থানান্তৰ সুৰক্ষিত সাঁচসমূহ PAGENAME move শ্ৰেণী:ৱিকিউদ্ধৃতি স্থানান্তৰ সুৰক্ষিত সাঁচসমূহ PAGENAME আত্মকথা হৈছে শৰ্মিষ্ঠা প্ৰীতমৰ আত্মজীৱনীৰ প্ৰথম খণ্ড। ২০১১ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত ইয়াৰ প্ৰথম সংস্কৰণ মুকলি কৰা হয়। গ্ৰন্থখনে ২০১২ চনৰ মুনীন বৰকটকী বঁটা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। * যেতিয়া কথাবোৰ আমাৰ অধীন হৈ নাথাকে, তেতিয়া আমি ঈশ্বৰৰ অধীন হৈ পৰো।পৃষ্ঠা ৭৮ * যি জীৱনত দুখৰ ডাৱৰ নাই, তাত সৃষ্টিও নাই। য'ত সৃষ্টি নাই তাত সৌন্দৰ্য‌ও নাই।পৃষ্ঠা ১৩৮ * মানুহৰ অপৰাজেয় ইচ্ছাশক্তি আৰু আধ্যাত্মিক শক্তিৰ অবিস্মৰণীয় দলিল হৈ ৰ'ব শৰ্মিষ্ঠাৰ আত্মজীৱনী। # বিভিন্নজনে অসমীয়াত গল্প, উপন্যাস, কবিতা লিখি আছে৷ তেওঁলোকক উলিয়াই অনা বাবে পদক্ষেপ লোৱা হৈছে৷ চৰ্চা হ’লে অৰুণাচলত অসমীয়া ভাষা পুনৰ আগৰ দৰেই জাতিষ্কাৰ হৈ উঠিব৷ quote সচেতনতা আৰু জাগৰণৰ মাজত পাৰ্থক্য হ’ল- সচেতনতা হ’ল ইন্ধন, জাগৰণ হ’ল এক প্ৰকাৰ অগনি যি অগনিয়ে দুষ্কৃতিক পুৰি ন সৃষ্টিৰ ন গজালি গজাত সহায় কৰে৷ * বৰ্তমান সময়ত আমাৰ সাহিত্যৰ বিপুল প্ৰসাৰ ঘটিছে। গ্ৰন্থমেলাৰ উপযোগীকৈ প্ৰচুৰ পৰিমাণে গ্ৰন্থ প্ৰকাশ হ’ব ধৰিছে। কবিতাৰ বিস্তাৰ বিস্ফোৰণমুখী বুলিয়েই ক’ব লাগিব। উপন্যাস আৰু গল্পৰ জগতখনো পিছ পৰি থকা নাই। কিন্তু তৎসত্ত্বেও অসমীয়া সাহিত্যৰ সাম্প্ৰতিক সামগ্ৰিক গুণগত স্থিতি মোৰ stale যেনহে লাগে। সৃষ্টিৰ প্ৰসাৰ যিদৰে চকুত লগা হৈছে, তাৰ গভীৰতা সেইদৰে কৰ্ষিত হোৱা নাই। সমাজ-বাস্তৱৰ বহু মাত্ৰাৰ স্বৰূপ উদ্‌ঘাটন অথবা মানৱীয় স্থিতিৰ (state of man) গভীৰ অন্বেষণে আমাৰ সাহিত্য সমৃদ্ধ কৰা নাই। সৎ, শ্ৰমসাধ্য সাধনাৰ অভাৱত সুখ পাঠ্য উপৰুৱা কাহিনীসৰ্বস্ব মধ্যমীয়া স্তৰৰ এক সাহিত্য জগতৰ মাজতে আমি সন্তুষ্ট হৈ ৰৈছোঁ।বৰ্ণিল যাত্ৰা, দ্বি-বাৰ্ষিক পত্ৰিকা, পশ্চিম গুৱাহাটী শাখা লেখিকা সংস্থা, ২০১৯-২১, ISSN-2394-5192 *চৰিত্ৰত জাতীয়তাবোধ নাথাকিলে সেই দেশৰ অস্তিত্বৰ লগতে ভাষা, সংস্কৃতি, অৰ্থনীতি, ৰাজনীতি আদিও নাথাকে৷ নিৰ্ভেজাল জাতীয়তাবোধ বা চেতনা নাথাকিলে সেই জাতিয়ে বা দেশে প্ৰগতিৰ পথত আগুৱাব নোৱাৰে৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ১২২, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ *যুগে যুগে আদান-প্ৰদানৰ কৰ্মস্থলীত যোগ-বিয়োগ, পূৰণ-হৰণৰ মাজেদি সংস্কৃতি হৈ শান্তি-শৃঙ্খলাৰ আনন্দক স্থায়িত্ব দি যি এটা সৌন্দৰ্যবোধৰ সামাজিকতা গঢ়ি উঠে, সেয়ে সেই ঠাইডোখৰৰ লোকসমষ্টিৰ সংস্কৃতি৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ৩৪৪, প্ৰকাশক: উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ *পূৰ্বতকৈ ভাল হৈ, পৰিশীলিত হৈ সংস্কৃত হৈ গৈ থকা মানুহৰ সামগ্ৰিক জীৱন আচৰণ খিনিৰ নামেই সংস্কৃতি৷সোণসেৰীয়া কথা; পঞ্চম পৰিৱৰ্ধিত প্ৰকাশ: নৱেম্বৰ, ২০১২, দেৱেন শইকীয়া * জনপ্ৰিয় হ'লেই যদি কলা সংস্কৃতি বেয়া হয়, বজৰুৱা হয়, তেনেহ'লে ভাল হৈ থাকিবলৈ কলা সংস্কৃতি দেখোন কোনো কালেই জনপ্ৰিয় হ'ব নোৱাৰিব৷ * মানুহে 'কি কৰিছে' সেইটো যদি সভ্যতা মানুহে কেনেকৈ কিমান ভালকৈ কৰিছে' সেইটো হ'ব সংস্কৃতি৷ *আজিৰ অসমীয়াই নিজকে অসমীয়া বুলিবলৈ পাহৰিছে৷ নাপাহৰিলেও পাহৰিব পাৰিলে ভাল বুলি ভাবে৷ সেয়ে, কৃষ্টি সংস্কৃতিলৈ তেওঁলোকে পিঠি দিছে৷ পাহৰি গৈছে যে, এটা জাতিক জীয়াই ৰাখে তাৰ ভাষা-কৃষ্টি-সংস্কৃতি আৰু সভ্যতাই৷ নিজকে পাহৰিছে, দেশক পাহৰিছে, সমাজক পাহৰিছে, সমাজৰ আজি ভাঙোন ধৰিছে৷ মোৰ তেওঁলোকলৈ আহ্বান, তেওঁলোকে যেন এই কৃষ্টি-সংস্কৃতি-সভ্যতা নাপাহৰি ইয়াৰ প্ৰসাৰৰ যত্ন কৰে৷ইন্দিৰা মিৰি- এক বিদুষীৰ নাম, সংগীতা ৰাজখোৱা বৰ্ণিল যাত্ৰা, দ্বি-ভাষিক পত্ৰিকা, পশ্চিম গুৱাহাটী শাখা লেখিকা সংস্থা, পৃ: নং,৬১ * কেৱল প্ৰতিভাই এজন মানুহক মহৎ কৰিব নোৱাৰে৷ মানুহ একোজন প্ৰকৃততে সংস্কৃতি সম্পন্ন হয় অন্তৰৰ ভাবৰাশি জগাই তুলি শুদ্ধ আৰু নিৰ্মল হ’ব পৰা ক্ষমতাৰ কাৰণে৷ নহ’লে মানুহ আৰু ইতৰ জন্তুৰ মাজত পাৰ্থক্য কি?সাহিত্যৰত্ন এশ একুৰি সাহিত্যিকৰ জীৱনী * পূৰ্ণ সংস্কৃতিৰ প্ৰতীক শঙ্কৰদেৱৰ নব্য আৱিষ্কাৰৰ মাজেদি অসমৰ সাংস্কৃতিক নৱ-জাগৰণ সম্ভৱ৷আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যৰ ত্ৰিমূৰ্তি, বিপুল চন্দ্ৰ ভট্টাচাৰ্য্য, পৃ:নং; ৩৮, কামধেনু প্ৰকাশন, ২০২১ * দেশৰ অৰ্থনৈতিক অৱস্থাৰ লগত সংস্কৃতিৰ বিকাশৰ সম্বন্ধ ঘন৷ শুদাপেটীয়া সংস্কৃতি হয় মুমূৰ্ষু, নহয় নিশকতীয়া৷উদ্ধৃতি অভিধান৷ ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ:নং; ৩৪৫, বাণী মন্দিৰ, ২০০৩ *ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ শক্তি অসমীয়া জাতি-ভাষা-সংস্কৃতি জীয়াই ৰাখিবলৈ হ’লে বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ সংস্কৃতি-ভাষা আমি জীয়াই ৰাখিব লাগিব৷ আইৰ প্ৰাণৰ ভাষা, কলংপাৰ, অসমীয়া সাপ্তাহিক, ২২ ফেবৰুৱাৰী, ২০২৩ * যি অৰ্থনীতিৰ দ্বাৰা জনতাই সংস্কৃতি গঢ়িবলৈ সুবিধা নাপায় সেই অৰ্থনীতি অনুপযোগী, সংস্কৃতিক অৰ্থনীতি নহয়, যি দুষ্কৃতিমূলক অৰ্থনীতি৷ মই ভাল শিক্ষক হ'ব নোৱাৰিলোঁ মইনা গোস্বামী) মৌনতাৰ কোলাহল জোৱলা বৰাৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন উপন্যাস। জীৱনত বহু সুযোগ আহে বিপদৰ ৰূপ লৈ আৰু বহু বিপদ আহে সুযোগৰ ৰূপ লৈ। ref name="মৌনতাৰ কোলাহল Cite book title=মৌনতাৰ কোলাহল publisher=কল্যাণী author= জোৱলা বৰা year=মাৰ্চ,২০২০ ISBN pages= ৮৩,২১,৪৫,৪৮,৫০,৮৫,১৫৮ ref> জীৱনটোক সুন্দৰকৈ আগুৱাই নিবলৈ জীৱন সম্পৰ্কে এটি স্পষ্ট ধাৰণাৰ খুবেই প্ৰয়োজন। ref name="মৌনতাৰ কোলাহল কামৰ ব্যস্ততাই মানুহক সকলো পাহৰাই ৰাখে।" | quote নিজৰ সুখেই যাৰ জীৱনৰ লক্ষ্য তেওঁ এজন অসৎ লোক, আনৰ প্ৰশংসা পোৱাটোৱেই যাৰ জীৱনৰ লক্ষ্য তেওঁ এজন দুৰ্বল আৰু আনৰ সুখেই যাৰ জীৱনৰ লক্ষ্য তেওঁ এজন সৎ লোক৷ | quote তোমালোকে যদি প্ৰকাশ্যভাৱে দান-দক্ষীণা কৰা তেন্তে এয়া ভাল। আৰু যদি গোপনে অভাৱগ্ৰস্তলোকক দান কৰা, তেন্তে এয়া তোমালোকৰ বাবে অতি উত্তম। এই নীতি মানি চলিলে তোমালোকৰ বহু পাপ মোচন হ’ব। (২ঃ২৭১) # প্রত্যেক মানুহৰ জীৱনৰ লক্ষ্য হােৱা উচিত এটা নহয়—দুটা। প্রথমটো লক্ষ্য হ’ল নিজৰ সহজাত প্রতিভা আৰু অভিৰুচিৰ লগত সঙ্গতি ৰাখি এখন কর্মক্ষেত্র বাছি লৈ তাত কৃতকার্য হ’বলৈ চেষ্টা কৰা। দ্বিতীয়টো লক্ষ্য হ’ল নিজৰ সুকুমাৰ হৃদয়-বৃত্তি আৰু নৈতিক চৰিত্ৰৰ উৎকর্ষ সাধন কৰি জীৱনত সুখ, শান্তি আৰু আনন্দ পাবলৈ চেষ্টা কৰা। আমাৰ যেনেকৈ খােজ কাঢ়িবলৈ দুখন ভৰি, কাম কৰিবলৈ দুখন হাত, চাবলৈ দুটা চকু আৰু শুনিবলৈ দুখন কাণ আছে, চিন্তা কৰিবলৈ মগজ আৰু অনুভৱ কৰিবলৈ হৃদয় আছে, ঠিক তেনেকৈ জীৱনটো সর্বাঙ্গসুন্দৰ কৰিবলৈকো আমাৰ দুটা লক্ষ্য থকা উচিত। | quote সংগ্ৰাম যিমানেই কঠিন হ’ব; জয়লাভো সিমানেই গৌৰৱময় হ’ব৷ | quote জিভাখন তীক্ষ্ণ চুৰিৰ দৰে, ই তেজ নোলোৱাকৈ হত্যা কৰে; দক্ষ ব্যক্তিৰ শব্দই যোদ্ধাৰ হাতত থকা অস্ত্ৰতকৈ অধিক ক্ষতি কৰিব পাৰে। | quote এটা সমীকৰণে মোৰ বাবে কোনো অৰ্থ বহন নকৰে যদিহে সমীকৰণটোত ভগৱানৰ চিন্তা প্ৰতিফলিত নহয়। হৃদয় এক বিজ্ঞাপন হৈছে অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী]]য়ে ৰচনা কৰা প্ৰথমখন উপন্যাস। উপন্যাসখন ১৯৯৮ চনত ষ্টুডেণ্টচ্ ষ্ট'ৰচ্ প্ৰকাশনে গ্ৰন্থাকাৰে প্ৰথম প্ৰকাশ কৰি উলিয়ায়। একো একোজন ব্যক্তিৰ মনৰ মাজত চলি থকা প্ৰেম, বিষাদ, বিদ্বেষ, অন্তৰ্দ্বন্দ্ব আদি অনুভৱসমূহক লেখিকাই ভাস্বতী, প্ৰয়াগ, মহুৱা, চিন্ময় আদি চৰিত্ৰসমূহৰ যোগেদি উপন্যাসখনত প্ৰস্ফুটিত কৰি তুলিছে।গ্ৰন্থ: হৃদয় এক বিজ্ঞাপন; লেখিকা: অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী; দ্বাদশ সংস্কৰণ: আগষ্ট,২০২৩; প্ৰকাশন: ষ্টুডেণ্টচ্ ষ্ট'ৰচ্। | quote দুখ বুলি কোনো বস্তুৱেই নাই৷ সুখী মানুহৰ জীৱন হ’ল এনে এখন ছবি য’ত ৰূপালী পটভূমিত ক’লা তৰাবোৰ বিচিত্ৰ কৰি দেখুওৱা হয়৷ অসুখী মানুহৰ জীৱন হ’ল এনে এখন ছবি য’ত ক’লা পটভূমিত ৰূপালী তৰা চিত্ৰ কৰি দেখুওৱা হয়৷ জীৱন মানেই যন্ত্ৰণা৷ কিন্তু সাহসী মানুহে অবিৰামভাৱে আত্মসংযম আয়ত্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে আৰু শেষ মুহূৰ্তপৰ্যন্ত সেই চেষ্টাত তেওঁ কৃতকাৰ্য হয়৷ *নিয়মীয়া জীৱন যাপন কৰিবলৈ মাফিয়াই দয়াৰ ভিক্ষা খুজিছে। আৰু লগতে অপৰাধৰ বিৰুদ্ধে শূন্য সহনশীলতাৰ বাবে সিহঁতে সৎ উপায়েৰে জীৱিকা অৰ্জন কৰিবলৈ বাধ্য হৈছে। *মই হিন্দু, আৰু তাৰ বাবে মোৰ গৌৰৱ অনুভৱ কৰোঁ।{{cn}} *এজন হিন্দু সকলোৰে কল্যাণৰ প্ৰতি আগ্ৰহী: কেৱল মানুহৰ নহয়, সকলো জীৱৰ।{{cn}} *মই পূৰ্ণকালীন ৰাজনীতিবিদ নহয় বৰঞ্চ জনসাধাৰণৰ সেৱাৰ বাবে ৰাজনীতিৰ পথ গ্ৰহণ কৰা এজন সন্যাসী।{{cn}} *প্ৰকৃত হিন্দু দৃষ্টিভংগী হ’ল কাৰো প্ৰতি বৈষম্য বা অনুকূল নহ’ব। সকলো সমান।{{cn}} *ধৰ্ম হৈছে এক ব্যাপক ধাৰণা। আমাৰ বিদ্বান লোকসকল, আমাৰ পণ্ডিতসকলৰ মতে, সাংসাৰিক জীৱনত জনকল্যাণৰ পথ প্ৰশস্ত কৰা আৰু আধ্যাত্মিক উত্থান প্ৰদান কৰাটো ধৰ্মৰ অংশ। মই ভাবো এজন যোগীয়ে দুয়োটা কাম যথেষ্ট সহজে কৰিব পাৰে। আৰু মই লৌকিক আৰু আধ্যাত্মিক দুয়োটা চিন্তাৰ মাজত ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰিবলৈ সক্ষম হওঁ।{{cn}} ৰং হৈছে লেখিকা শৰ্মিষ্ঠা প্ৰীতম ৰচিত এখনি উপন্যাস। উপন্যাসখনৰ প্ৰথম সংস্কৰণ ২০১৬ চনত আলিবাট প্ৰকাশনে প্ৰকাশ কৰে। মানুহৰ জীৱনত সপোন, আত্মবিশ্বাস, ইচ্ছাশক্তিয়ে কিদৰে কাম কৰে, তাৰ লগতে বাস্তৱৰ পৰিস্থিতি তথা নিয়তিৰ কবলত পৰি জীৱনে কেনেদৰে গতি সলায় লেখিকাই পৰিধি, অনুজাখুৰী, জুৰণি, ময়ূৰ আদি চৰিত্ৰসমূহৰ যোগেদি উপন্যাসখনত তাকেই প্ৰকাশ কৰিছে। উল্লেখযোগ্য যে উপন্যাসখনৰ মুখ্য চৰিত্ৰ পৰিধিক কেন্দ্ৰ কৰি ইয়াৰ কাহিনী আগবাঢ়িছে। গ্ৰন্থ: ৰং; লেখিকা: শৰ্মিষ্ঠা প্ৰীতম; প্ৰথম সংস্কৰণ: নৱেম্বৰ,২০১৬; প্ৰকাশন: আলিবাট প্ৰকাশন *বাহিৰৰ কোনোবাই কি কয় মই চিন্তা নকৰো, কাৰণ সেইটোৱেই তেওঁলোকৰ মতামত। *আত্মবিশ্বাস আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰমে আপোনাক সফলতা অৰ্জন কৰাত সহায় কৰিব।{{cn}} *আপুনি যি কৰিব বিচাৰে, সম্পূৰ্ণ আবেগেৰে কৰক আৰু তাৰ দিশত সঁচাকৈয়ে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰক। আন ক’তো নাচাব। কেইটামান বিক্ষিপ্ততা আহিব যদিও নিজৰ প্ৰতি সঁচা হ’ব পাৰিলে নিশ্চিতভাৱে সফল হ’ব।{{cn}} *বিশ্বৰ কোনো ক্ৰিকেট দলয়েই এজন বা দুজন খেলুৱৈৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নহয়। দল এটাই সদায় জয়ী হ’বলৈহে খেলে।{{cn}} *ক্ৰিকেট বেট এখন খেলনা নহয়, অস্ত্ৰহে। ই মোক জীৱনৰ সকলো বস্তু দিয়ে, যিয়ে মোক খেলপথাৰত সকলো কাম কৰিবলৈ সহায় কৰে।{{cn}} * প্ৰতিভা আছে বা নাই যিয়েই নহওক, ব্যক্তি এজনে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। কেৱল প্ৰতিভাশালী হোৱাৰ অৰ্থ একো নহয়; আপুনি গম পোৱাৰ আগতেই ইয়াক অপচয় কৰি পেলাব পাৰে।{{cn}} *অভিনয় মোৰ প্ৰথম আবেগ, আৰু প্ৰযোজক হোৱাটো আছিল এক স্বাভাৱিক অগ্ৰগতি। *যদি আপুনি নিজৰ কামৰ প্ৰতি আন্তৰিক আৰু সত্যতাৰে কাম কৰে তেন্তে আপুনি সন্মান লাভ কৰিব। আৰু মোৰ বাবে সন্মান শক্তি। *সম্পৰ্কৰ সৌন্দৰ্য্য হ’ল যেতিয়া মানুহ এজনৰ লগত অভ্যস্ত হৈ পৰে; ই হঠাতে নহয়। ই মাথোঁ এটা প্ৰক্ৰিয়া, আৰু প্ৰেম কেতিয়া হয় গম নাপায়। *দ্য কাশ্মীৰ ফাইলছ’ ছবিখনৰ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা বিবেক অগ্নিহোত্ৰীয়ে কৰা অনুৰোধৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই মুখ্যমন্ত্ৰী চৌহানে এই ঘোষণা কৰে, ‘আজি বিবেক জীয়ে গণহত্যা সংগ্ৰহালয় নিৰ্মাণৰ ধাৰণা দিছে। ৰাজ্য চৰকাৰে আপোনাক প্ৰয়োজনীয় সকলো ধৰণৰ সহযোগিতা আগবঢ়াব। আপোনাৰ আৱেগক মই সন্মান কৰো। *নাৰীয়ে নিজৰ শৰীৰৰ প্ৰতিটো অংগক স্বীকাৰ কৰি লালন-পালন কৰিব লাগিব। *মানুহবোৰে মোক কেনে অনুভৱ কৰে তাক লৈ মই আমনি নকৰো। মোৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল তেওঁলোকৰ প্ৰতি মোৰ কেনে অনুভৱ। *জীৱনটো মোৰ প্ৰতি দয়ালু হৈ আহিছে। গোটেই কেৰিয়াৰটোত যি মৰম আৰু প্ৰশংসা পাই আহিছো তাত মই সুখী। মই নিজকে ধন্য অনুভৱ কৰিছো। *চিনেমা মানুহৰ বিষয়ে, আৰু আমি এজন অতি আৱেগিক মানুহ। সেইবাবেই আপুনি সেই উত্থান-পতন আৰু সেই ৰংবোৰ দেখিছে। ভাৰতীয় চিনেমাৰ সেইটোৱেই হৈছে। *সমগ্ৰ বিশ্বতে মানুহে ভাৰতৰ ফালে চাই ‘বাহ’ বুলি কৈছে, আৰু সেয়া হৈছে আমি নিজে ‘বাহ’ বুলি ক’বলৈ আৰম্ভ কৰিছো। *সৌভাগ্যক্ৰমে মই কেতিয়াও বৰ সচেতন আৰু কৰিব লগা কামবোৰৰ প্ৰতি বাধাগ্ৰস্ত হোৱা নাই। কেমেৰাটো মোৰ ভাল বন্ধু। *মই এনেকুৱা এজন ব্যক্তি যিয়ে ‘জিয়াওক আৰু জীয়াই থাকিবলৈ দিয়ক’, আৰু সেই কথা সকলোতে প্ৰযোজ্য। *শ্বেক্সপীয়েৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰলৈকে সকলোৱে নিজৰ চৌপাশৰ মানুহ আৰু ঘটনাৰ কাহিনী লিখিছে। যিমানেই ফুলৰ বা বিমূৰ্ত নবনাওক কিয়, সৃষ্টিশীলতা চিৰন্তন বৰ্তি আছে। **সত্য কথা কোৱাজনে এই জগতত সৰ্বোচ্চ স্থান লাভ কৰে। ২য় কাণ্ড, অধ্যায় ১০৫, শ্লোক ১১ — ৰামায়ণ *সত্যক কেতিয়াও ঢাকি ৰাখিব নালাগে। কাৰণ সত্যই অন্ধকাৰক ঘৃণা কৰে। — মহাত্মা গান্ধী]] সত্য আৰু শুদ্ধ ধৰ্মৰহে গতি আছে, ভুল ধাৰণাৰ গতি নাই৷ —মহাত্মা গান্ধী * সত্যৰ মুখামুখি হ’বলৈ ভয় নকৰিবা, সত্য সদায় ভয়ংকৰ৷ যি কাপুৰুষ তেওঁহে কেতিয়াও সত্যৰ মুখামুখি হ’বলৈ নোৱাৰে৷ —মহাত্মা গান্ধী * সত্যক ভাল পাব নালাগে। মাত্ৰ ক’ব লাগিব। ইয়াক কৈ পেলাওক। সত্যই হয়তো আপোনাক আঘাত দিব, কিন্তু ই আপোনাক মুক্ত কৰিব। —[[দ্য ছিক্ৰেট অফ দ্য নাগাজ অমিষ ত্ৰিপাঠী * সেয়া তোমাৰ সত্য আৰু এয়া মোৰ সত্য। বিশ্বজনীন সত্যৰ কথা ক’বলৈ গ’লে; ইয়াৰ অস্তিত্ব নাই। —দ্য ছিক্ৰেট অফ দ্য নাগাজ অমিষ ত্ৰিপাঠী) * প্ৰতিটো ধৰ্মৰে অনুগামীসকলৰ মাজত তৰ্কাতীতভাৱে অনেক শিক্ষিত লোক আছে। তেওঁলোকে প্ৰচলিত বিশ্বাসৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰিব লাগে আৰু সৰ্বজনীন সত্যক আঁকোৱালি ল'ব লাগে। যিবোৰ সত্য সকলো ধৰ্মতে বিদ্যমান আৰু যিবোৰ সত্যৰ সৰ্বজনীন প্ৰয়োগ সম্ভৱ। ধৰ্মৰ মাজত বৈসাদৃশ্য থকা বস্তুবোৰ ত্যাগ কৰিব লাগে আৰু পাৰস্পৰিক সৌহাদ্য বৰ্তাই ৰাখিব লাগিব। পৃথিৱীৰ বাবেই সেইটোৱেই সুবিধাজনক কথা হ'ব। —[[দয়ানন্দ সৰস্বতী]] বাস্তৱ সত্য, আটাইবোৰৰ পিছতো, আমাৰ দুৰ্বল বুজাবুজিয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিব নোৱাৰাকৈ বহুত ডাঙৰ। তথাপিও আমি আমাৰ জীৱনটো সেই তত্ত্বৰ ওপৰত গঢ়ি তুলিব লাগিব য'ত সৰ্বোচ্চ “সত্য’’ আছে। আমি নিৰপেক্ষ হৈ বহি থাকিব নোৱাৰোঁ কাৰণ আমি প্ৰকৃত সত্যক জানিব নোৱাৰোঁ, বা নাজানো।“এজন ভাৰতীয় তীৰ্থযাত্ৰী: এখন আধৰুৱা আত্মজীৱনী’’ (১৯৯৭)ত উদ্ধৃত কৰা অনুসৰি নিজে শিশিৰ কুমাৰ বসু আৰু সুগতা বসু, পৃষ্ঠা ৩৬ —[[সুভাষ চন্দ্ৰ বসু]] * সত্য অত্যন্ত কঠিন।সত্য হঠাতে প্ৰকাশিত নহয়। অজস্ৰ প্ৰহেলিকা,অন্ধকাৰ,অসত্যৰ আৱৰণ খুলি সত্য প্ৰকৃত ৰূপত প্ৰকাশ পাবলৈ সুদীৰ্ঘ কালৰ প্ৰয়োজন হয়। সেই সত্য উদ্ঘাটনৰ পথত যি নিৰৱচ্ছিন্নভাৱে,নিৰন্তৰ,অজস্ৰ বিপদ-বিঘিনি অতিক্ৰমি ব্ৰতী হ’ব পাৰে,সেইজনেই হ’ল মহাৰথী। —[[মহাৰথী চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়া * সন্দেহ হ'ল সত্য অন্বেষণৰ সঁজুলি আৰু প্ৰশ্নৰ প্ৰেৰণা, জ্ঞান হ'ল প্ৰশ্নৰ সফল পৰিণতি৷সোণসেৰীয়া কথা, সংকলক-দেৱেন শইকীয়া, মিছিছিপি প্ৰকাশন, এপ্ৰিল ২০০৩ —[[দেৱকান্ত সন্দিকৈ]] * আমাৰ পাৰহৈ যোৱা দিনবোৰে আমাৰ সন্মুখত বহু অপুৰণীয় বস্তু উপস্থাপন কৰে; এয়া সত্য যে আমি এনে কিছুমান সুযোগ হেৰুৱাই পেলাইছোঁ যিবোৰ কেতিয়াও ঘূৰি নাহে, কিন্তু ঈশ্বৰে এই ধ্বংসাত্মক উদ্বেগক ভৱিষ্যতৰ বাবে গঠনমূলক চিন্তাশীলতালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব পাৰে। অতীতক শুবলৈ দিয়ক, কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ কোলাত শুবলৈ দিয়ক। অপূৰণীয় অতীতক তেওঁৰ হাতত এৰি দিয়ক, আৰু তেওঁৰ সৈতে অপ্ৰতিৰোধ্য ভৱিষ্যতলৈ আগবাঢ়ি যাওক। **মাই আটম'ষ্ট ফৰ হিজ হাইয়েষ্ট (১৯৫৬ খণ্ড, ডিচেম্বৰ ৩১" — অছৱাল্ড জে চেম্বাৰ্ছ]] বেছিভাগ তৰ্ক কৰা মানুহে সত্যতকৈ আত্মাভিমানক বেছি মূল্য দিয়ে আৰু নিজৰ শ্ৰেষ্ঠত্ব প্ৰতিপন্ন নকৰালৈকে ক্ষান্ত হব নোখোজে। —গৌতম বুদ্ধ * সত্যক যেতিয়া আমন্ত্ৰণ জনোৱা হয়, তাক গ্ৰহণ কৰিবই লাগিব। এয়াই সত্যৰ নিয়ম। সত্যক কোনেও জয় কৰিব নোৱাৰে, কেৱল আমন্ত্ৰণ জনাবহে পাৰে। সত্যৰ সন্মুখীনহে হ’ব লাগিব। * বাতৰি কাকতসমূহে নিজৰ বাতৰি প্ৰকাশ কৰাত কম বেছি পৰিমাণে বস্তুনিষ্ঠ, কিন্তু টেলিভিছনৰ কভাৰেজ বহু ক্ষেত্ৰত পক্ষপাতদুষ্ট। মই বাক স্বাধীনতাত বিশ্বাস কৰোঁ, কিন্তু আমি আমাৰ দৃষ্টিভংগীও দাঙি ধৰিব লাগিব। *বিশ্বৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় খাদ্য, আশ্ৰয়, মৰম-স্নেহ আৰু প্ৰাৰ্থনাই শান্তি আৰু ঐক্যৰ বান্ধোন৷উদ্ধৃতি অভিধান, ৰক্তাভ জ্যোতি বৰা, পৃ: নং, ২৩৬, প্ৰকাশক উৎপল হাজৰিকা, বাণী মন্দিৰ *সৰু ল’ৰা-ছোৱালীৰ ওপৰত পৃথিৱীয়ে যি আস্থা ৰাখে, তাতকৈ পবিত্ৰ কোনো আস্থা নাই। তেওঁলোকৰ অধিকাৰক সন্মান জনোৱা, তেওঁলোকৰ কল্যাণ সুৰক্ষিত হোৱা, তেওঁলোকৰ জীৱন যাতে ভয় আৰু অভাৱৰ পৰা মুক্ত হয় আৰু শান্তিৰে ডাঙৰ-দীঘল হয়, ইয়াতকৈ ডাঙৰ কৰ্তব্য নাই। *য’ত ন্যায় নাথাকে তাত সুনিশ্চিত শান্তি থাকিব নোৱাৰে। *গছত গৰু উঠা হোলোঙাৰে কাণ বিন্ধোৱা কথা। **১৯৭৪ চনত তদানীন্তন কংগ্ৰেছ সভাপতি দেৱকান্ত বৰুৱাই তেতিয়াৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী ইন্দিৰা গান্ধীৰ বিষয়ে দিয়া শ্ল’গান *"দেৱকান্তৰ কবিতাৰ ভাব আৰু প্ৰকাশভঙ্গী আন কবিৰ পৰা সম্পূৰ্ণ স্বতন্ত্ৰ, তেওঁৰ কবিতাত মানুহৰ বীৰ্য আৰু নিয়তিৰ জয় ধ্বনিত হৈছে। জীৱনৰ নশ্বৰতা অসহা‌য়তা আৰু সঘন সংগ্ৰামৰ ক'লা ডাৱৰ ভেদ কৰি প্ৰেমৰ যি এটা ক্ষণিক প্ৰভাৱ উজ্বলাই তোলে তাকেই স্থায়ী কৰাৰ প্ৰয়াস দেৱকান্তৰ কবিতাত দেখা যায়। আন কথাত মানৱীয় প্ৰেমৰ গৌৰৱ ঘোষণা তেওঁৰ কবিতাৰ প্ৰধান সুৰ। এই প্ৰেম দেখা পাইছে দেৱদাসী আৰু বিষকন্যাত, প্ৰিয়তমাৰ খন্তেকীয়া একান্ত সান্নিধ্যত।" **ড° সত্যেন্দ্ৰনাথ শৰ্মাঅসমীয়া সাহিত্যৰ সমীক্ষাত্মক ইতিবৃত্ত; লেখক: ড° সত্যেন্দ্ৰনাথ শৰ্মা; দশম সংস্কৰণ:২০২২; প্ৰকাশন: সৌমাৰ প্ৰকাশ; পৃষ্ঠা:৩২৪। গিৰীয়েকক শালত নিদিলোহেঁতেন।” –ৰজা (কাঞ্চনী মোৰ ধান নাখাবি তোক দিম গোটা কৰাই।” চম্পাৱতীক বিয়া কৰি ঘৰলৈ যাম।” চিলনী আই মোৰ আগতে পৰে।” **চিলনীৰ জীয়েক (চিলনীৰ জীয়েকৰ সাধু) এতিয়াহে পৰিল ফৰিঙৰ মৰণৰ কাল।” কুটুমৰ তেজেৰে বন্তি জ্বলালে, মজিয়া ভকেভকালে।” * নিজৰ সংগ্ৰাম আৰু সাফল্যৰ ইতিহাসৰ প্ৰতি অজ্ঞানতাই নাৰীক অধীনস্থ কৰি ৰখাৰ অন্যতম প্ৰধান কাৰক হৈ আহিছে।{{cn}} যিকোনো গ্ৰন্থ বা অন্যান্য সংবাদ মাধ্যমৰ কামৰ সংলাপ বা পাঠ্যৰ প্ৰাৰম্ভিক অংশ প্ৰায়ে অন্ততঃ প্ৰথম বাক্য বা তাৰ এটা খণ্ডৰে গঠিত হয়। সকলো ভাল লেখাতে আৰম্ভণি বাক্যটো আকৰ্ষণীয় বা অৰ্থপূৰ্ণ হোৱাটো বাঞ্ছনীয় বুলি গণ্য কৰা হয়। *ৰামেশ্বৰম্ পূৰ্বৰ মাদ্ৰাজ,বৰ্তমান তামিলনাডু ৰাজ্যৰ এখন দ্বীপ নগৰী। ইয়াতেই এটি মধ্যবিত্ত পৰিয়ালত মোৰ জন্ম হৈছিল। মোৰ পিতৃ দেৱতা জয়নালআবেদীনৰ কোনো আনুষ্ঠানিক শিক্ষা-দিক্ষা নাছিল-আঢ্যৱন্ত ব্যক্তিও নাছিল তেওঁ। তেওঁ অৱশ্যে বুদ্ধিমান আৰু প্ৰকৃতাৰ্থত,এজন উদাৰমনা লোক আছিল। মোৰ মা আচিয়াম্মা,তেওঁ এগৰাকী আদৰ্শ ধৰ্মপত্নী আছিল। তেওঁ নিতৌ কিমান যে মানুহক আপ্যায়িত কৰিছিল মোৰ এতিয়া মনত নাই।কিন্তু এটা কথা মোৰ জল্জল্ পট্পট্কৈ মনত আছে যে আমাৰ যৌথ পৰিয়ালটোত যিমান বোৰ মানুহ আছিল,তাতকৈ বহু-বেছি সংখ্যক মানুহে আমাৰ ঘৰত খোৱাবোৱা কৰিছিল। ।দেখাই-দৰকানে ওখ-ডাঙৰ আৰু সুশ্ৰী মা-দেউতাৰ কেবাটাও লৰা-ছোৱালীৰ মাজত মই দেখাত তেনেই চুটি-চাপৰ আৰু সাধাৰণ চেহেৰাৰ আছিলো। । অনুবাদঃসুৰেশ শৰ্মা।সহযোগী লেখকঃঅৰুণ তেৱাৰী।[[s:ৰামেশ্বৰমৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন-এক সফল পৰিক্ৰমা অগ্নিৰ ডেউকা ড. এ পি জে আব্দুল কালামৰ আত্মকথা।]] *আজি কিমান দিন আকাশ দেখা নাই!পক্ষৰ ধাৰনা নাই।এতিয়া আকাশত অমাৱস্যাৰ ঘনঘোৰ আন্ধাৰ নে পূৰ্নিমাৰ ভৰপূৰ জোনাক-কব নোৱাৰোঁ।আজি কিমান দিন হল,আকাশলৈ মূৰ তুলি চোৱা নাই,ইমান নিৰাৱেগ,ত্বৰিত প্ৰত্যহিকতা যে আমাৰ,জীৱনযাত্ৰাৰ সৈতে আকাশৰ কোনো সংযোগ অনুভৱ কৰাৰ অৱকাশ নাথাকে;সৰ্বত্ৰ নিয়ন লাইটৰ উজ্জল আলোক,জোনাক সৰি পৰাৰ যেন কোনো সুযোগ নাই।তাতে দৈত্যৰ দৰে চৌদিশে মূৰ দাঙি আছে বৰ বৰ অট্টালিকা,খিৰিকিৰে দেখা যায় খণ্ডিত,ক্ষত বিক্ষত আকাশ; আজি কিমান দিন হল,খিৰিকিৰ কাঁচ ভাঙি কোঠালৈ সোমাই আহা নাই ৰূপালী জোন খনীন্দ কুমাৰ ডেকা । এই মহা নগৰ। প্ৰথম প্ৰকাশঃডিচেম্বৰ ২০০৬।] দহ ছেকেণ্ড আগলৈকে ঠিক কৰা নাছিলো,সমুখৰ পদক্ষেপ মোৰ কি হব কোন ফালে হব? কিন্তু হঠাত একো নভবাকৈয়ে 'ফুটপাথৰ' এদাঁতিয়ে বিৰাজ কৰা আইনাৰ ডাঙৰ দুৱাৰখন ঠেলামাৰি কোঠাৰ ভিতৰলৈ সোমাই গলো। কাঞ্চন বৰুৱা s:মৃত বিহংগ মৃত বিহংগ *এখন কপি থকা ৰামধেনু। হয়তো কোঠাটোৰ কোনোবা দাঁতিত থকা বিশেষ আকৃতিৰ পানী গিলাচৰ ওপৰত,দুৱাৰেদি চুৰি কৰি সোমোৱা ৰ'দ চেৰেঙা পৰিছেহি, তাৰ প্ৰতিবিম্বটো ৰামধেনুৰ সাতোটা ৰং গাত লৈ পৰিছেগৈ ওচৰৰ বেৰখনত,তাতে গঢ়ি তুলিছে এখন কঁপি থকা ৰামধেনু। কাঞ্চন বৰুৱা s:'অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা| অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা *পশ্চিম আকাশত সূৰয ডুব যাব খুজিছে। শৰত কালৰ সন্ধিয়া সময়ত দিগবলয়ৰ ওপৰত শেঁতা হৈ পৰা সূৰুযটো দেখিলে এনে লাগে যেন লাজত ৰঙচুৱা হৈ পৰা এজনী ধুনীয়া গাভৰু পাহাৰৰ আঁৰত লুকাব খুজিছে। সেই ৰঙচুৱা সূৰযটোৰ জোনালী আভাত চাকু পৰ্বত উদ্ভাসিত হৈ পৰিছে। য়েছে দৰজে ঠংচি মৌন ওঁঠ নুখৰ হৃদয় ।]] * বোলা গৃহস্থৰ কুশলাৰ্থে বোলা জয় *দুহাত মেলি অহা এটা বিশাল মিকি মাউছৰ সপোন দেখি সৰ্বানন্দ খপ্‌জপাই সাৰ পাই উঠিল। বিছনাতে বহি কাষৰ টেবুলত থকা পানী এগিলাছ খালে। আহ, এটা দৈত্যকাৰ মিকি মাউছ তেওঁৰ ওচৰত আহি ৰৈছিল, তাৰ আকাৰৰ তুলনাত সৰ্বানন্দৰ নিজকে বাওনাৰ দৰে লাগিছিল, সি দুহাত মেলি তেওঁৰ শৰীৰ চেপি ধৰিব খুজিছিল, তাৰ উষ্ণ শ্বাস-প্ৰশ্বাস ৰে'ল ইঞ্জিনৰ ভাপৰ দৰে তেওঁৰ মুখত আহি পৰিছিল, চকু দুটা আঙঠাৰ দৰে জ্বলিছিল, বিৰবিৰাই বিৰবিৰাই মিকি মাউছটোৱে কৈ উঠিছিল, তুমিও সৰ্বানন্দ, তুমিও মনোজ কুমাৰ গোস্বামী ভুলসত্য'। * অসীমৰ মনটো দুখেৰে ভৰি পৰিল। সি স্কুলৰ গে'টৰ কাষৰ বকুল গছজোপাৰ ছাঁত বহি আছে। অকলে। তাৰ কাষেৰেই লগৰ ল'ৰা-ছোৱালীবিলাক অহা-যোৱা কৰি আছে। কোনেও তাক মাত লগোৱাৰো প্ৰয়োজন অনুভৱ কৰা নাই। অৱশ্যে সিও কাকো মাতিবলৈ উৎসাহ অনুভৱ কৰা নাই। -মৃণাল কলিতা, বকুল ফুলৰ দৰে। *ডিব্ৰু বিশ্ববিদ্যালয়লৈ আমন্ত্ৰণ কৰা চিঠিখন পাই ভাস্বতীৰ অস্বস্তি আৰম্ভ হৈ গৈছিল। ক’ত জানো তাই পঢ়িছিল-স্মৃতি এনে এক প্ৰেম,যি বিচ্ছেদৰ পিচতো লগ এৰা নিদিয়ে।আজি তাইৰো একেই হৈছে।ভাস্বতীৰ চকুত ভাহি উঠিল শাৰী শাৰী নাহৰ গছৰ মন্দিৰ সদৃশ চূৰাবোৰ। বৰ্ণময় সেউজ,কেঁচাপতীয়া,ফিকা চাহৰ ৰঙৰ কোমল পাতবোৰ আকৌ এবাৰ ৰদৰ সোঁণালী সানি,কুমাৰী ভয় লৈ বতাহত ৰিব্ ৰিব্কৈ কঁপি উঠিল তাইৰ চকুৰ মণিত। *যি কৰ্তব্যৰপৰা আঁতৰি থাকে, তেওঁ প্ৰাপ্তিৰ পৰাও বঞ্চিত হয়৷ * জীৱন যিমানেই যন্ত্ৰণাজৰ্জৰ নহওক লাগিলে, মানুহে জীৱনৰ প্ৰতি মোহ এৰিব নোখোজে আৰু জীৱন যন্ত্ৰণাময় হ'লেও মানুহে যুঁজ কৰে মৃত্যুৰ বিৰুদ্ধে। * জনপ্ৰিয়তা ধ্বংসৰ কাৰণ হ'ব পাৰেনে নোৱাৰে, সেইটো নিৰ্ভৰ কৰে জনপ্ৰিয়তাক গ্ৰহণ কৰাৰ স্বৰূপটোৰ ওপৰত। *মুখেৰে নিজৰ নীতিবোধৰ কথা দৃঢ়তাৰে কৈ কামত নীচতা প্ৰদৰ্শন কৰা মানুহ সমাজৰ দৃষ্টিত ঘৃণনীয় হৈ পৰে। *যিকোনো প্ৰকাৰৰ সৎ কৰ্ম কৰিলে জনপ্ৰিয়তা আহিবই। এনে জনপ্ৰিয়তা লাগে নহ'লে জীৱনটো নিৰস হ'ব। সৎকৰ্মৰ দ্বাৰা আৰ্জিত জনপ্ৰিয়তাই যাতে মানুহক উন্মাদ কৰিব নোৱাৰে আৰু জনপ্ৰিয়তাৰ বাবে জনপ্ৰিয় হোৱা উন্মাদনাই যাতে বিবেক বুদ্ধিক বিভ্ৰান্ত কৰিব নোৱাৰে তাৰে প্ৰতি সচেতন হোৱা উচিত। * লোভ, মোহ আদি যিদৰে মানুহৰ মৌলিক অনুভূতি; সেইদৰে হতাশাও মানুহৰ মৌলিক অনুভূতি। * জীৱন সংঘাতময় বুলি গভীৰভাৱে হৃদয়ংগম কৰিব পাৰিলেহে দুখ-যন্ত্ৰণাৰে ভৰা জীৱনকো মধুময় ৰূপত উপভোগ্য কৰি তুলিব পৰা যায়। * সহজ প্ৰাপ্তিৰ যি আনন্দ, কৰ্ম কৰি কৰি, বিফল হৈ হৈ যি প্ৰাপ্তি ঘটে; সেই প্ৰাপ্তিৰ আনন্দ তাতকৈ বহুত বেছি। * মানুহৰ প্ৰেম কেৱল মানুহৰ মাজতেই আৱদ্ধ হৈ থাকে এনে নহয়। মানুহৰ প্ৰেম সামৰি লয় প্ৰকৃতি জগতখনক আৰু বহুলভাৱে পৃথিৱীখনক। * মানুহে চিন্তা কৰি নাচাব পাৰে, কিন্তু জীৱনৰ বিভিন্ন স্তৰত মানুহে নিজকে বিভিন্ন প্ৰকাৰে প্ৰৱঞ্চনা কৰে। জয়মতী ১৯৩৫ চনত মুক্তি পোৱা, প্ৰথমখন অসমীয়া কথাছবি। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা]]ৰ ১৭ শতিকাৰ অসমৰ 'সতী জয়মতী' নাটকৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা]]ই এই ছবিখন প্ৰযোজনা আৰু পৰিচালনা কৰিছিল। আইদেউ সন্দিকৈয়ে এই ছবিত মূল নায়িকাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। ১৯৩৩ চনত ছবিখনৰ কাম আৰম্ভ কৰা হয় আৰু মুক্তি দিয়া হয় ১৯৩৫ চনত। এই ছবিৰ মূল ছুটিং ভোলাগুৰি চাহবাগিচাত জ্যোতিপ্ৰসাদে সজাই লোৱা "চিত্ৰবন ষ্টুডিঅ"ত কৰা হৈছিল। ১৯৩৫ চনত "চিত্ৰলেখা মুভিটোন"ৰ বেনাৰত এই ছবিখন মুক্তি দিয়া হয়। * সঠিক সিদ্ধান্ত লোৱাত মই বিশ্বাস নকৰো। মই সিদ্ধান্ত লওঁ আৰু তাৰ পিছত সেইবোৰ সঠিক কৰি লওঁ।{{cn}} * খেলখন ভাল পোৱাৰ বাবেই ক্ৰিকেট খেলো। মই ৰেকৰ্ড বা মাইলৰ খুঁটিৰ বাবে খেলা নাই।{{cn}} * আপুনি ভিৰৰ বাবে খেলা নাই, দেশৰ বাবে খেলে।{{cn}} * মইও আন সকলোৰে দৰে, মোৰ শক্তি আৰু দুৰ্বলতা আছে।{{cn}} * মই সদায় বিশ্বাস কৰি আহিছো যে ফলাফলতকৈ প্ৰক্ৰিয়া বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ।{{cn}} * হেঁচা এটা বিশেষ সুবিধা। ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল আপুনি এটা পৰিৱৰ্তন আনিব পৰা অৱস্থাত আছে।{{cn}} * জীয়াই থকালৈকে সপোনবোৰ এৰি নাযাব।{{cn}} * অতি প্ৰত্যাহ্বানজনক পৰিস্থিতিত মই শান্ত আৰু সংযত হৈ থাকিবলৈ শিকিছো।{{cn}} * যদি সঁচাকৈয়ে সপোন নাথাকে, তেন্তে আপুনি সঁচাকৈয়ে নিজকে ঠেলিব নোৱাৰে; আপুনি সঁচাকৈয়ে নাজানে যে লক্ষ্য কি।{{cn}} * মনোনিৱেশ কৰা, কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা, আৰু নিজৰ লক্ষ্যৰ প্ৰতি কেতিয়াও দৃষ্টি হেৰুৱাব নালাগে।{{cn}} অভিনয়ৰ বাহিৰেও তেখেতে দূৰদৰ্শনত অনুষ্ঠানৰ পৰিবেশনা কৰিছে। কেইখন মান বোলছবিত গান গোৱাৰ উপৰিও তেখেতে অলপ সময়ৰ বাবে ৰাজনীতিত যোগদান কৰি সংসদলৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল। *যেতিয়ালৈকে আপুনি সামাজিক স্বাধীনতা লাভ নকৰে, তেতিয়ালৈকে আইনে যি স্বাধীনতা প্ৰদান কৰে, আপোনাৰ বাবে কোনো লাভ নাই। *মই ইংৰাজীত কথা কব পাৰো, ইংৰাজীত খোজ কাঢ়িব পাৰো, ইংৰাজীত হাঁহিব পাৰো। কাৰণ, ইংৰাজী এটা ধেমেলীয়া ভাষা। *অভিনেতাৰ ব্যক্তিত্বই বহু ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে, আৰু মই আগতেও কিছুমান আচৰিত ছবিৰ অংশ হোৱাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছো।{{cn}} *আপুনি যিটো দৃষ্টিভংগীক আপোনাৰ মনত মহিমামণ্ডিত কৰে, যিটো আদৰ্শ আপুনি আপোনাৰ হৃদয়ত সিংহাসনত বহা। এইটোৱেই আপুনি আপোনাৰ জীৱন গঢ়ি তুলিব, আৰু এইটোৱেই হ'ব।{{cn}} *যি ঘটিল তাক পিছলৈ ঘূৰি চাই মই বেছি সময় খৰচ নকৰো। ইয়াৰ পিছত কি আহিব তাক লৈ মই আগ্ৰহেৰে বাট চাই থকাটো পছন্দ কৰো। *ক'লা ৰং নহয়, ধুনীয়া মনোভাৱহে।{{cn}} *কোনো পৰ্যায়তে মোৰ কেৰিয়াৰক লৈ মই কেতিয়াও সঁচাকৈয়ে আত্মবিশ্বাসী হোৱা নাই।{{cn}} *পৰিবৰ্তন জীৱনৰ স্বভাৱ কিন্তু প্ৰত্যাহ্বান হৈছে জীৱনৰ ভৱিষ্যত। গতিকে পৰিৱৰ্তনক প্ৰত্যাহ্বান জনাওক। প্ৰত্যাহ্বানবোৰ কেতিয়াও সলনি নকৰিব।{{cn}} *কিবা এটা লাভ কৰাৰ আপ্লুত আবেগ, সেই একক অনুভৱ, এটা সপোন সেইটোৱেই আপোনাক জীয়াই ৰাখে cn}} *কাইলৈৰ বাবে সৰ্বোত্তম প্ৰস্তুতি হ'ল আজি আপোনাৰ সাধ্য অনুসৰি কাম কৰা।{{cn}} *হায়দৰাবাদ আৰক্ষীয়ে গ্ৰহণ কৰা ব্যৱস্থা প্ৰশংসাৰ যোগ্য। উত্তৰ প্ৰদেশত প্ৰতিদিনে ধৰ্ষণ ঘটি আছে, সেয়া কণমানি ছোৱালীয়েই হওক বা বয়সীয়াল মহিলাই হওক, কাকো ৰেহাই দিয়া হোৱা নাই। *ৰাজনীতিৰ প্ৰকৃত অৰ্থ হ'ল সমাজৰ দুৰ্বল শ্ৰেণীৰ উত্থান আৰু কল্যাণৰ বাবে কাম কৰা।{{cn}} *ক্ষমতা ব্যক্তিগত লাভৰ আহিলা নহয়, বৰঞ্চ প্ৰান্তীয় আৰু নিপীড়িত লোকৰ সেৱাৰ আহিলা হিচাপেহে বুজোৱা হৈছে।{{cn}} *যিকোনো ঠাইত অন্যায় সকলোতে ন্যায়ৰ প্ৰতি ভাবুকি। আমি সকলো ধৰণৰ বৈষম্য আৰু বৈষম্যৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিব লাগিব।{{cn}} *ব্যক্তিক সবলীকৰণ আৰু সম্প্ৰদায়ক ৰূপান্তৰিত কৰাৰ মূল চাবিকাঠি হৈছে শিক্ষা। ই এক মৌলিক অধিকাৰ যিটো সকলোৰে বাবে সুলভ হ’ব লাগে।{{cn}} *সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক সবলীকৰণৰ জৰিয়তেহে আমি সঁচা অৰ্থত সৰ্বাংগীন উন্নয়ন আনিব পাৰো আৰু এখন ন্যায়সংগত সমাজ গঢ়ি তুলিব পাৰো।{{cn}} *নিপীড়িত আৰু প্ৰান্তীয় লোকসকলৰ মাজত ঐক্য তেওঁলোকৰ প্ৰগতি আৰু উত্থানৰ বাবে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমি একত্ৰিত হৈ নিজৰ অধিকাৰৰ বাবে যুঁজিব লাগিব।{{cn}} *মহিলাসকলৰ সম সুযোগৰ অধিকাৰ আছে আৰু জীৱনৰ সকলো ক্ষেত্ৰতে সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰাৰ সুযোগ দিয়া উচিত।{{cn}} *গণতন্ত্ৰ কেৱল ভোটদান নহয়, প্ৰতিজন নাগৰিকৰ মাত শুনা আৰু তেওঁলোকৰ অধিকাৰ সুৰক্ষিত কৰাটো নিশ্চিত কৰা।{{cn}} *প্ৰকৃত নেতৃত্ব নিহিত হৈ থাকে ব্যক্তিগত লাভৰ পৰিৱৰ্তে জনসাধাৰণৰ সেৱা কৰা আৰু তেওঁলোকৰ উন্নতিৰ দিশত কাম কৰা।{{cn}} *আমি এনে এখন সমাজ গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগিব য’ত প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ পটভূমি যিয়েই নহওক কিয়, সফল হোৱাৰ সমান অধিকাৰ আৰু সুযোগ থাকিব।{{cn}} *এয়া ভাৰতৰ গণতন্ত্ৰৰ শক্তি যে দুখীয়া জনজাতীয় ঘৰত জন্মগ্ৰহণ কৰা ছোৱালীয়েও সাংবিধানিক শীৰ্ষত উপনীত হ’ব পাৰে। *যুগ যুগ ধৰি বঞ্চিত হোৱা আৰু উন্নয়নৰ সুবিধাৰ পৰা বঞ্চিত হোৱা, সেই দুখীয়া, নিপীড়িত, পিছপৰা আৰু জনজাতীয় লোকসকলে মোৰ মাজত নিজৰ প্ৰতিফলন দেখিবলৈ পোৱাটো মোৰ বাবে এক বৃহৎ সন্তুষ্টিৰ বিষয়। *মই আচৰিত হোৱাৰ লগতে আনন্দিতও। সুদূৰ ময়ুৰভঞ্জ জিলাৰ এগৰাকী জনজাতীয় মহিলা হিচাপে মই শীৰ্ষ পদৰ প্ৰাৰ্থী হোৱাৰ কথা ভবা নাছিলোঁ *মোৰ এই যাত্ৰা ভাৰতৰ জনজাতীয় জনগোষ্ঠীৰ স্থিতিস্থাপকতা আৰু শক্তিৰ প্ৰমাণ।{{cn}} *নাৰীক সৱলীকৰণ কৰাটো কেৱল সামাজিক দায়বদ্ধতা নহয়, বৰঞ্চ জাতি-নিৰ্মাণৰ দিশত এক অপৰিহাৰ্য পদক্ষেপ।{{cn}} *অন্তৰ্ভুক্তি আৰু সম সুযোগ এখন সুসম সমাজৰ স্তম্ভ।{{cn}} *আমাৰ জাতিৰ সাংস্কৃতিক বৈচিত্ৰ্যৰ বাবে থলুৱা সংস্কৃতি আৰু ঐতিহ্য সংৰক্ষণ অতি প্ৰয়োজনীয়।{{cn}} *ব্যক্তিৰ সম্ভাৱনা মুকলি কৰাৰ লগতে সম্প্ৰদায়ক উন্নীত কৰাৰ মূল চাবিকাঠি হৈছে শিক্ষা।{{cn}} *যি সমাজে নিজৰ জনজাতীয় জনসংখ্যাক মূল্য দিয়ে আৰু সন্মান কৰে, সেইখন সমাজেই একেলগে আগবাঢ়ি যোৱা সমাজ।{{cn}} *পৰিৱেশ সংৰক্ষণ ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ প্ৰতি আমাৰ কৰ্তব্য।{{cn}} *সুশাসন হৈছে বহনক্ষম উন্নয়ন আৰু সমতাপূৰ্ণ অগ্ৰগতিৰ ভেটি।{{cn}} *ন্যায় আৰু সমতাৰ নীতি ৰক্ষা কৰিলে ন্যায়পৰায়ণ আৰু সৰ্বাংগীন সমাজ নিশ্চিত হয়।{{cn}} *বৈচিত্ৰ্যক আকোৱালি লোৱাটোৱে আমাৰ জাতিৰ সামাজিক তন্ত্ৰ শক্তিশালী কৰে।{{cn}} * ভাৰতৰ গণতন্ত্ৰ সমৃদ্ধিশালী আছিল, শক্তিশালী আছিল, ভৱিষ্যতেও শক্তিশালী হৈ থাকিব। ভাৰতৰ সজীৱতা অমৰ আছিল, ভৱিষ্যতেও ই অমৰ হৈ থাকিব। মানুহৰ ক্ৰমবিকাশৰ কাহিনী হৈছে নেছনেল বুক ট্ৰাস্ট অৱ ইণ্ডিয়াই প্ৰকাশ কৰা এখন অনুবাদ গ্ৰন্থ। ইংৰাজী গ্ৰন্থখনৰ লেখক বিমান বসু আৰু অনুবাদক হৈছে চাকিল জামাল। এই পৃথিৱীত মানুহৰ উৎপত্তি কেনেকৈ হ'ল এই প্ৰশ্নটোৱে তাহানিৰে পৰা কি বিজ্ঞানী, কি দাৰ্শনিক, আৰু কি সৰ্বসাধাৰণ সকলোৰে মনত কৌতূহলৰ সৃষ্টি কৰি আহিছে।" স্বাভাৱিকতেই পৃথিৱীৰ প্ৰায়বোৰ ধৰ্মতে সৃষ্টিৰ ধাৰণাটো দলৈ শিপাই আছে; আৰু ঈশ্বৰৰ এই সৃষ্টিত মানুহক জীৱশ্ৰেষ্ঠ হিচাপে গণ্য কৰা হৈছে।" পৰ্যবেক্ষণৰ যোগে পোৱা তথ্যবোৰ বিজ্ঞানো যিমান দূৰ সম্ভৱ যুক্তিযুক্ত ব্যাখ্যা আৰু প্ৰমাণৰ ভিত্তিত বুজিবলৈ চেষ্টা কৰে।" সমভূমিত জীৱন নিৰ্বাহৰ ক্ষেত্ৰত দুই ভৰিত ভৰ দি থিয় হ'ব পৰাটো আৰু খোজ কাঢ়িব পৰা ক্ষমতাই প্ৰাণী এটাক বহু সুবিধা প্ৰদান কৰে। ref name=মাক্ৰকাকি৩ cite book title=মানুহৰ ক্ৰমবিকাশৰ কাহিনী| publisher=নেছনেল বুক ট্ৰাষ্ট অৱ ইণ্ডিয়া year=২০১২ pages=১৬ ref> #"মানুহে এক বিপুলসংখ্যক, নানা তৰহৰ শব্দ ডিঙিৰে সৃষ্টি কৰিব পাৰে। শব্দৰ এই বৈচিত্ৰ বিভিন্ন উৎসৰ পৰা অহা।" মাত-কথাৰ সূত্ৰপাত যিদৰেই নহওক লাগিলে, এটা কথাত পিছে সন্দেহ নাইঃ অৰ্থৱহ মাত-কথাই আধুনিক মানৱৰ বিকাশৰ সুদীৰ্ঘ বাটটোত এনে এটা পৰিৱৰ্তন সাধন কৰিলে, যাৰ ফলাফল অতিশয় সুদূৰপ্ৰসাৰী বুলি প্ৰতিপন্ন হ'ল।" কেৱল জীৱাশ্মৰ ভিত্তিত মানুহৰ অতীতৰ অনুসন্ধানে আমাক প্ৰায়ে ভুল পথে পৰিচালিত কৰিব পাৰে, কাৰণ আমাৰ পূৰ্বপূৰুষসকলে ব্যৱহাৰ কৰা বহুতো বস্তু জীৱাশ্মৰ ৰূপত নাথাকিব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, কপাহী সূতাৰে তৈয়াৰী বস্তুৰ জীৱাশ্ম পোৱা নাযায়, আৰু সেয়ে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে তেনে বস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল নে নাই ক'ব নোৱাৰি।" কাৰিকৰী নৈপুণ্যতকৈ আমাৰ আদিম পূৰ্বপুৰুষসকলৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ কমকৈ বুজিবলৈ সমৰ্থ হোৱা বিষয়টো হ'ল, সেই কালৰ মানুহে সৃষ্টি কৰা চিত্ৰশিল্পবোৰ।" যিকোনো কলাই হ'ল মানুহৰ সৃষ্টিশীলতাৰ অভিব্যক্তি।" # মই কোনো সম্প্ৰদায়ক বদনাম কৰিবলৈ বক্তব্য দিয়া নাই৷ কাৰো ক্ষতি কৰাৰ মোৰ কোনো উদ্দেশ্য নাছিল৷ মোৰ উদ্দেশ্য আছিল কেৱল দুৰ্নীতি উদঙাই দিয়া৷অসমীয়া প্ৰতিদিন, প্ৰথম পৃষ্ঠা, ৫ আগষ্ট, ২০২৪ # মই কি কাম কৰাৰ প্ৰয়োজন আছে, সেয়া মই ভালকৈ জানো৷ যি পৰিস্থিতিয়ে নাহক লাগে, মই মোৰ কৰ্তব্যত অবিচল থাকিম৷ মোক জনোৱা সমৰ্থন আৰু মোৰ প্ৰতি প্ৰদৰ্শন কৰা ভালপোৱাৰ বাৱে সকলোকে কৃতজ্ঞতা জনাইছোঁ৷অসমীয়া প্ৰতিদিন, প্ৰথম পৃষ্ঠা, ৫ আগষ্ট, ২০২৪ *সন্ত্ৰাসবাদ সকলো সময়তে বন্ধ কৰাটো অসম্ভৱ। আমি ৯৯% আক্ৰমণ বন্ধ কৰিম; ১% আক্ৰমণৰ মাজেৰে পাৰ হ’ব। আপুনি অনুভৱ কৰে যে আমেৰিকাই সকলো সন্ত্ৰাসবাদী আক্ৰমণ বন্ধ কৰি দিছে? বৰ্তমান আফগানিস্তান আৰু ইৰাকত জড়িত হৈ আছে আমেৰিকা, য’ত প্ৰতিদিনে আক্ৰমণ সংঘটিত হয়। তেওঁলোকৰ ওপৰত। আমেৰিকাত নহয়, তেওঁলোকৰ ওপৰত। যুদ্ধ আগবাঢ়িছে। *দৰিদ্ৰতা হৈছে মনৰ এক অৱস্থা। *ভাৰত যদি কম্পিউটাৰ হয় তেন্তে কংগ্ৰেছ ইয়াৰ ডিফল্ট প্ৰগ্ৰেম। *চীনক ‘ড্ৰেগন’ আৰু ভাৰতক ‘হাতী’ বুলি কোৱা হয়। কিন্তু আমি হাতী নহয়, আমি ‘মৌমাখিৰ মৌচাক’। *পলায়নৰ বেগ লাভ কৰি আমেৰিকালৈ পলায়ন কৰা প্ৰথমজন ব্যক্তি আছিল আম্বেদকাৰ। *ৰাজনীতি সকলোতে আছে। আপোনাৰ চাৰ্টত, আপোনাৰ পেণ্টত। সকলোতে আছে৷ *অনুবাদ: ৰাজনৈতিক পৰিয়ালৰ নহ’লে মই ইয়াত নাথাকিলোহেঁতেন৷ * ৰাহুল কথাটোৰ সত্যতা হ’ল ১৯৮৪ চনত নিৰীহ লোকৰ মৃত্যু হৈছিল আৰু নিৰীহ লোকৰ মৃত্যু এক ভয়ংকৰ কথা আৰু হোৱা উচিত নহয়। গুজৰাট আৰু ১৯৮৪ চনৰ মাজত পাৰ্থক্য আছিল যে গুজৰাট চৰকাৰ দাঙ্গাত জড়িত আছিল। *মোডীৰ ভিতৰত খং আছে আৰু তেওঁৰ কেৱল মোৰ বাবেই নহয়, সকলোৰে বাবেই খং আছে। সেই খংটো মইহে আকৰ্ষণ কৰো, কাৰণ তেওঁ মোৰ মাজত এটা ভাবুকি দেখিছে। তেওঁৰ খং তেওঁৰ নিজা সমস্যা, মোৰ সমস্যা নহয়। *সেই (১৯৮৪ চনৰ শিখ বিৰোধী দাঙ্গাৰ) বিষয়ে মোৰ মনত কোনো বিভ্ৰান্তি নাই। সেয়া ট্ৰেজেডী আছিল, বেদনাদায়ক অভিজ্ঞতা আছিল। আপুনি কয় যে সেইটোত কংগ্ৰেছ দল জড়িত আছিল, মই সেই কথাত একমত নহয়। নিশ্চয় হিংসা হৈছিল, আৰু সেয়া নিশ্চয় ট্ৰেজেডী আছিল। *ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিৰ চৰকাৰ পুনৰ এবাৰ ক্ষমতালৈ আহিলে অসমলৈ অহিংসা ঘূৰি আহিব। (অৱশ্যে খবৰৰ সেই একেটা উৎসতে প্ৰমাদবশতঃ হিংসাৰ ঠাইত অহিংসা কোৱা হয় বুলি শুধৰণি কৰা হয়৷) [[শ্ৰেণী:ভাৰতৰ ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি]] *কংগ্ৰেছে হিন্দু সন্ত্ৰাসৰ নামত সমগ্ৰ দেশক বদনাম কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিছিল। এইখন এনে এখন দেশ য'ত আমি আমাক কামোৰা পৰুৱাকো খুৱাওঁ। মিছা কেছ সৃষ্টি কৰি সাধু আৰু সাধ্বীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছিল। মই তেওঁলোকক সুধিব বিচাৰিছোঁ, সমঝোতা গোচৰত সকলোকে দোষমুক্ত কৰা হৈছে। কোনো প্ৰমাণ নাই বুলি আদালতে ইতিমধ্যেই কৈছে। প্ৰকৃত অভিযুক্তক বাহিৰত ৰখাৰ জবাবদিহিতা দ্য ইণ্ডিয়ান এক্সপ্ৰেছে বিচৰা উচিত নহয়নে? চাওকচোন তেওঁলোকে নিজৰ ভোটবেংকৰ ৰাজনীতিৰ বাবে কেনেকৈ ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰাপত্তাৰ লগত আপোচ কৰিছিল। চিবিআই (এজেন্সী)য়ে তেওঁলোকক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছিল। ক'ত আছে তেওঁলোক? দেশৰ বাবে ই এটা ইছ্যু নহয়নে? ধৰা পৰাসকলৰ সম্বন্ধে আনকি আমেৰিকাৰ এজেন্সীয়েও কৈছিল যে তেওঁলোক লস্কৰৰ সদস্য, ভাৰতীয় এজেন্সীয়েও ইয়াক প্ৰমাণিত কৰিছিল। কিন্তু হিন্দু সন্ত্ৰাস, গেৰুৱা আতংক প্ৰমাণ কৰিবলৈ গৈ আপুনি মিছা গোচৰ সৃষ্টি কৰিলে। আদালতত গোচৰৰ পিছত গোচৰ দিয়া হ'ল। কিন্তু সংবাদ মাধ্যম নিৰৱে বহি আছে। ধৰ্মনিৰপেক্ষসকল এতিয়া নিমাত। ইণ্ডিয়ান এক্সপ্ৰেছও নিমাত হৈ আছে। কিয় মৌন হৈ আছা? অন্ততঃ অভিযুক্তসকলৰ কথা সুধিব লাগে। মই ভাবো এইটো এটা ডাঙৰ বিষয়, যিটো ৰাজহুৱা বিতৰ্কত থকাটো প্ৰয়োজন। *কংগ্ৰেছ আৰু ইয়াৰ সহযোগী দেশসমূহে গণতন্ত্ৰক আকৌ এবাৰ লজ্জিত কৰিছে। ৰিপাব্লিক টিভি আৰু অৰ্ণব গোস্বামীৰ বিৰুদ্ধে ৰাষ্ট্ৰ ক্ষমতাৰ প্ৰকাশ্য অপব্যৱহাৰ হৈছে ব্যক্তিগত স্বাধীনতা আৰু গণতন্ত্ৰৰ চতুৰ্থ স্তম্ভৰ ওপৰত আক্ৰমণ। ই আমাক জৰুৰীকালীন অৱস্থাৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে। মুক্ত প্ৰেছৰ ওপৰত এই আক্ৰমণৰ বিৰোধিতা হ’ব লাগিব আৰু হ’ব। **২০২০ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত অৰ্ণৱ গোস্বামীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি জেলত ভৰোৱাৰ সন্দৰ্ভত *কাশ্মীৰী পণ্ডিতসকলে সহ্য কৰা গণহত্যাৰ কথা অস্বীকাৰ কৰি কেজৰিৱালে বিজেপিক চুপ মাৰি ”ঝুঠি” ছবিৰ প্ৰচাৰ নকৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। “আমি আপোনাক সন্মান প্ৰদান কৰিম। আমি আপোনাক সন্মান দিম। আমি আপোনালোকক জাতি গঠনত লগত লৈ যাম। আমি আপোনাক ”ঝুঠি” ছবিৰ পোষ্টাৰ লগাবলৈ নকওঁ৷ অন্ততঃ এই চিনেমাখনৰ প্ৰচাৰ বন্ধ কৰক। ই আপোনাৰ উচিত নহয়। আপুনি ৰাজনীতিত ভাল কিবা এটা কৰিবলৈ আহিছিল, ছবি আৰু পোষ্টাৰৰ প্ৰচাৰৰ বাবে নহয়।”- বহল হাঁহি এটা মাৰি কেজৰিৱালে কয়। কাশ্মীৰ ফাইলছ" চিনেমাখনৰ বিষয়ে। ঝুঠি মানে মিছলীয়া। *বিজেপিয়ে বিবেক অগ্নিহোত্ৰীক ইউটিউবত আপলোড কৰিবলৈ কওক আৰু সকলোৱে বিনামূলীয়াকৈ চাব। *মোৰ সংখ্যালঘু ভাই-ভনী সকললৈ অনুৰোধ কৰিছোঁ বিজেপিৰ পৰা পইচা লোৱা চয়তানৰ কথা শুনি মুছলমান ভোট ভাগ নকৰিব। তেওঁলোকে বহুতো সাম্প্ৰদায়িক বক্তব্য প্ৰকাশ কৰি হিন্দু আৰু মুছলমানৰ মাজত সংঘৰ্ষৰ সূচনা কৰে হায়দৰাবাদৰ পৰা বিজেপিৰ এজন বন্ধু আহিছে। ফুৰফুৰা শ্বৰীফৰ এজন ল’ৰাৰ সৈতে তেওঁ কোটি কোটি টকা খৰচ কৰি সাম্প্ৰদায়িক শ্ল’গান দি আছে। কেৱল হিন্দু-মুছলমানক বিভাজন কৰাই নহয়, আনকি মুছলমানৰ ভোট বিভাজন কৰাৰ চেষ্টাও কৰিছে। **মমতা বেনাৰ্জীৰ এই বক্তব্যক ভাৰতৰ নিৰ্বাচন আয়োগে ধৰ্মৰ ভিত্তিত ভোটৰ বাবে আবেদন বুলি বিবেচনা কৰি এক জাননী জাৰি কৰিছিল। *গাড়ীৰ সংখ্যা বাঢ়িছে। বৃদ্ধি পাইছে শ্বপিং মল। মাল্টিপ্লেক্সও বৃদ্ধি পাইছে। আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকল আজিকালি আধুনিক হৈ পৰিছে। আৰু আপুনি কৈছে যে ধৰ্ষণ বাঢ়িছে? *দৈনন্দিন ধৰ্ষণৰ ঘটনাক এনেদৰে উজ্জ্বল কৰি তোলা হৈছে যেন সমগ্ৰ ৰাজ্যখন ধৰ্ষণকাৰীৰ ভূমিত পৰিণত হৈছে। ধৰ্ষণক এইসকল লোকে মহিমামণ্ডিত কৰিবলৈ বিচাৰে। এই কথা মানুহে সহ্য কৰিব নোৱাৰিব। মই ক’ব বিচাৰো যে নেতিবাচক সাংবাদিকতাই কেৱল ধ্বংস কৰে আৰু ইতিবাচক সাংবাদিকতাক চেম্পিয়ন কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। *নাদিয়াৰ হান্সখালিত ১৪ বছৰীয়া কিশোৰীক নৃশংস ধৰ্ষণ আৰু হত্যাকাণ্ডক তুচ্ছজ্ঞান কৰা বংগৰ মুখ্যমন্ত্ৰী মমতা বেনাৰ্জীৰ চাঞ্চল্যকৰ বক্তব্য। তাই ভুক্তভোগীক প্ৰশ্ন কৰি সুধিছে যে প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক আছিল নে অপৰিকল্পিত গৰ্ভধাৰণৰ গোচৰটো বিপথে পৰিচালিত হৈছিল! কাৰণ অভিযুক্তজন টিএমচি নেতাৰ পুত্ৰ। *ইয়াৰ অৰ্থ একো নাই; ইয়াৰ অৰ্থ মাথোঁ অধিক দায়িত্ব। যদি আপুনি মোক সোধে, আমোদৰ প্ৰসংগৰ ক্ষেত্ৰত, তেন্তে ই বহুত আমোদজনক। মোৰ অনুৰাগ বিভিন্ন। বৰ্তমান, মোৰ নটা অনুৰাগ আছে। তাৰে এটা হৈছে অভিনয়। *পৰিৱৰ্তন এজন ৰাজনীতিবিদৰ পৰা আহিব নোৱাৰে, আমাৰ প্ৰত্যেকৰে পৰা আহিব লাগিব আৰু কেৱল আজিৰ বাবে নহয় এয়া ক্ৰমাগত এক প্ৰক্ৰিয়া। আহক আমি দায়বদ্ধ হওঁ আৰু ইয়াৰ দিশত কাম কৰোঁ। *মই একেবাৰেই একমত নহয়। যদি তেনেকুৱা হয়, আমি কেনেকৈ মনোৰঞ্জন দিম, আপোনাৰ জীৱনত কেনেকৈ সেই আনন্দ আৰু সুখ পাব, যিটো, মই ভাবো সকলোকে লাগে। চিনেমা আৰু ছবি আশাব্যঞ্জক, যিটো আমি সদায় কৰি আহিছো, যিটো ছবিয়ে সদায় কৰি আহিছে। চলচ্চিত্ৰই যদি নাথাকে, মনোৰঞ্জন কেনেকৈ হ'ব। *পৰিস্থিতি যিয়েই নহওক, আপোনাৰ সন্তানে আপোনাক কোৱা কথাবোৰ আন্তৰিকতাৰে শুনক। সৰুতেই যদি আপুনি সৰু সৰু কথাবোৰ আগ্ৰহেৰে নুশুনে। তেন্তে, সিহঁতে ডাঙৰ হ’লে কথাবোৰ আপোনাক ক’ব নোৱাৰিব। কাৰণ, তেওঁলোকৰ বাবে এই সকলোবোৰ সদায় ডাঙৰ কথা হৈ পৰিব। *মই আকাৰ শূন্য হোৱাত বিশ্বাস নকৰো। মই সুস্থ আৰু সুখী হোৱাত বিশ্বাস কৰোঁ। *মই মোৰ নিজৰ প্ৰিয়। মই নিজকে ভাল পাওঁ। *নিজৰ ছালত আৰামদায়ক হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। নিজৰ দোষবোৰ আকোৱালি লওক আৰু নিজকে ভাল পাওক। *সফলতা সেইসকলৰ বাবেই আহে যিসকলে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে আৰু নিজকে বিশ্বাস কৰে। *মই মুহূৰ্তটোত জীয়াই থাকোঁ আৰু ইয়াৰ প্ৰতিটো অংশ উপভোগ কৰো। *মই সদায় এজন স্বাধীন ব্যক্তি। মই নিজৰ জীৱনৰ দায়িত্ব লোৱাত বিশ্বাস কৰোঁ। *মই বিফলতাই মোক সংজ্ঞায়িত কৰিবলৈ নিদিওঁ। মই ইয়াৰ পৰা শিকি আগবাঢ়ি যাওঁ। *আপুনি সকলোকে সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰে, গতিকে নিজকে সন্তুষ্ট কৰাত মনোনিৱেশ কৰক। *আত্মবিশ্বাসেই মূল কথা। নিজকে আৰু নিজৰ সামৰ্থ্যত বিশ্বাস কৰক। *মই নিজৰ প্ৰতি সঁচা হোৱাত বিশ্বাস কৰোঁ। মই কাৰো বাবে মোৰ মূল্যবোধ বা নীতিৰ লগত আপোচ নকৰো। *মই সম্পূৰ্ণ মাৰাঠী মুলগী, মোৰ মা মহাৰাষ্ট্ৰীয় আৰু মোৰ মাতৃৰ ফালৰ পৰা ককা-আইতা ওচৰতে থাকে। তাৰ বাবেই মোৰ খাদ্যাভ্যাসৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মোৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰলৈকে মোৰ লালন-পালন সম্পূৰ্ণ মহাৰাষ্ট্ৰীয় হৈ আহিছে। মাৰাঠীতো মই সাৱলীল। *মই নাচৰ অনুৰাগী আৰু মোৰ দেউতাৰ কাপোৰ আৰু মাৰ কাপোৰ লৈ আইনাখনৰ সন্মুখত নাচিম। দেউতাৰ কাপোৰবোৰ জিলিকি থাকে কাৰণে ভাল লাগে। মোৰ গোটেই পৰিয়ালটোৱে এই গান গোৱা ধৰণেৰে কথা কয় আৰু কম সময়ৰ বাবে মই এই এয়াৰ হোষ্টেছৰ হ'বলৈ অনুশীলন কৰিম। মোৰ দেউতাই মোক অভিনেত্ৰী হোৱাৰ বাবে আৰামদায়ক আছিল যদিও তেওঁ নাকচ কৰা একমাত্ৰ কথাটো আছিল এয়াৰ হোষ্টেছ হোৱা। *ছবি এখন মুক্তিৰ বাবে সৰ্বোত্তম সময় হ’ল দীপাৱলী বা ঈদৰ দৰে উৎসৱমুখৰ দিনত, অথবা তিনি-চাৰি সপ্তাহ আগতে বা পিছত ডাঙৰ ডাঙৰ ছবি নথকা সময়ত। * এই যাত্ৰাৰ শেষ ক'ত মই নাজানো, আৰম্ভণি ক'ত নাজানো। উই লিভ ফৰ ছামথিং, উই ডাই ফৰ ছামথিং। * যোদ্ধা হয়, গুণ্ডা নহয়। * সিদ্ধাৰ্থ নিপন গোস্বামী ছিড * য়াংকী পৰাশৰ ৰাগিনী, ছিডৰ প্ৰেমিকা * সত্যকী ডি'কম ভূঞাঁ স্নাইপাৰ, মাৰ্কছমেন আৰু শ্বাৰপশ্বুটাৰ * ত্ৰিদীব লাহন স্পাইডাৰ, বোমা বিশেষজ্ঞ * প্ৰিয়ংকা ভৰালী আৰু দেবস্মিতা বেনাৰ্জী (বিশেষ এভুমুকি) ২০১৪ চনৰ ১৫ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা সকলো ৱিকিমিডিয়া প্ৰকল্পৰ সকলো ব্যৱহাৰকাৰীৰ নাম সলনি meta:Steward requests/Username changes ত দাখিল কৰিব লাগিব। ইয়াৰ ভিতৰত অব্যৱহৃত ব্যৱহাৰকাৰীনামৰ পৰিবৰ্তন আৰু বৰ্তমানৰ ব্যৱহাৰকাৰীনাম দখল কৰা অন্তৰ্ভুক্ত। পূৰ্বতে এই কামটো এই প্ৰকল্পত স্থানীয়ভাৱে সম্পন্ন কৰা হৈছিল। *মডেল আৰু অভিনেত্ৰী হোৱাৰ বাবে মই অনুভৱ কৰোঁ যে সমাজৰ প্ৰতি আমাৰ এটা দায়িত্ব আছে। *শাৰীৰিক ফিটনেছ মোৰ বাবে অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ। ফিট হ’লেহে আপুনি জীৱনত যিখিনি লাভ কৰিব বিচাৰে তাকেই লাভ কৰিব পাৰিব; আপুনি আপোনাৰ সপোন, আপোনাৰ উচ্চাকাংক্ষা, আপোনাৰ লক্ষ্য, আৰু আপুনি ভালপোৱা বস্তুবোৰ আয়ত্ত্ব কৰিব পাৰিব। *ছিধি বাত নো বকৱাছ আৰু সেইবাবেই মই কোনো বাকৱাছ নকৰো। *মই মাত্ৰ ক'ব বিচাৰো মই কি ক'ম? কি ক'ম নাজানো। দুঃখিত. ম‍ই দুঃখিত। **আপুনি কওক মই তোমাক ভাল পাওঁ। নহয়, প্ৰথমে আপুনি কওক। মই তোমাক ভাল পাওঁ বুলি কয় দিয়ক না। মাত্ৰ এবাৰ কওক। তাৰ পিছত সাৱটি চুমা এটা দিয়ক, ঠিক আছে। *সৌন্দৰ্য্যৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰতিগৰাকী নাৰীৰ যাত্ৰা বেলেগ বেলেগ আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকে গৌৰৱ কৰা উচিত। *মোক প্ৰয়োজন হোৱা একমাত্ৰ ব্যক্তিজন আছিলা তুমি। তুমি মোৰ আত্মাৰ এটা অংশ। মোৰ ভাল বন্ধু। মোৰ সকলো কামৰ এক কাৰণ। জাহ্নৱী কাপুৰে মাতৃ শ্ৰীদেৱীক স্মৰণ কৰি লিখা চিঠিৰ পৰা উদ্ধৃত। *মোৰ বহু চিনেমা সফল হোৱা নাই। কিন্তু সেই বোৰৰ বিফলতাই মোক অনেক শিক্ষা দি গৈছে। সেয়েহে মই সফলতাৰ সমানে বিফলতাকো গুৰুত্ব দিওঁ।[ দৈনিক অসম। দেওবৰীয়া চৰা।৯জুলাই২০২৩।] *নিশ্চয় আমি হতাশ হৈছিলো। কিন্তু আচলতে আমি মনত ৰখা কথাটো হ’ল যে সমগ্ৰ দেশখনেই আমাৰ পিছফালে আছিল। *ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাত বিশ্বাসযোগ্যতাৰ অভাৱ। *মোৰ বাবে ই গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয় মানুহে ইচ্ছা কৰিলে মোৰ ছবিবোৰ চাব। লগতে ইমানবোৰ কথাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব নোৱাৰো, মোৰ বেণ্ডউইডথ আছে মাত্ৰ ইমানখিনিৰ বাবে। *চলমানৰ লগত কাম কৰিলে ভাল পাম। আমাৰ এটা ডাঙৰ টিউনিং আছে গতিকে আমি যদি একেলগে কাম কৰো তেন্তে বৰ মজা হব। কিন্তু যেতিয়ালৈকে আমি ভাল চিত্ৰনাট্য, দুয়োকে উত্তেজিত কৰা চিত্ৰনাট্য নাপাওঁ, তেতিয়ালৈকে আমি একেলগে কাম কৰিব নোৱাৰো। *যোৱা দুবছৰত এটা চমু সময় আছিল যেতিয়া তেওঁ ছবিসমূহ এৰি দিয়াৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল কাৰণ ই তেওঁৰ ব্যক্তিগত জীৱনত বহু দিশত প্ৰভাৱ পেলাইছে। আপনা সপনা মানি মানি অনুবাদ:আমাৰ সপোন [কেৱল] টকা আৰু টকা) ২০০৬ চনৰ ১০ নৱেম্বৰত মুক্তি পোৱা এখন ভাৰতীয় হিন্দী কমেডী ছবি। সংগীত শিৱনৰ পৰিচালনাত নিৰ্মিত আপনা সপনা মানি মানি হৈছে কেইবাটাও চৰিত্ৰৰ কাহিনী যিয়ে ধনী হ’বলৈ কৰা প্ৰচেষ্টাকে দূশ্যায়ন কৰা হৈছে। সুভাষ ঘাইৰ প্ৰযোজনা কৰা এই ছবিখন এক পৰিস্থিতিগত কমেডী। *য'ত সত্যক মানি লোৱা নহয়, তাত মিছা কথা কওক আৰু য'ত নিজৰ অধিকাৰ নাপায় তাত চুৰি কৰক। *মই তোমাক অন্ধভাৱে আৰু কোনো চিন্তা নকৰাকৈয়ে ভাল পাইছিলোঁ আৰু তুমি মোৰ ইচ্ছাক প্ৰতাৰণা কৰি আক্ৰমণ কৰিলা। *অনুপম খেৰ পণ্ডিত সত্যবোল শাস্ত্ৰী *চংকি পাণ্ডে ৰাণা জং বাহাদুৰ *সঞ্জয় মিশ্ৰা সৰজু মহাৰাজ বেনাৰসৱালে *আপুনি আপোনাৰ কুকুৰটো খায় নেকি? গৰু, ছাগলী, ম’হ, গাহৰিৰ আৱেগ আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ স্তৰ একে, সিহঁতেও বিষ, বিচ্ছেদ আৰু অত্যাচাৰ অনুভৱ কৰে। ভেগান (নিৰামিষভোজী) হৈ যাওক। *দক্ষিণৰ এগৰাকী নায়িকাৰ বাবে অৰ্থপূৰ্ণ ভূমিকা লাভ কৰাটো কিমান কঠিন সেই কথা উপলব্ধি কৰো। ভাল চৰিত্ৰ নাই বাবে মই যিমান ছবি চাইন কৰিব বিচাৰো সিমান ছবিত চুক্তিবদ্ধ হোৱা নাই। ক’বলৈ বহুতেই হতাশাজনক। *ক্লান্ত আৰু বোজাই থকা সকলো মোৰ ওচৰলৈ আহক, মই তোমালোকক বিশ্ৰাম দিম। *আৰু যিসকলে মোৰ কাৰণে ঘৰ বা ভাই বা ভনীয়েক বা পিতৃ বা মাক বা সন্তান বা পথাৰ এৰি থৈ গৈছে, তেওঁ এশগুণ লাভ কৰিব আৰু অনন্ত জীৱনৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’ব। *কিয়নো ঈশ্বৰে জগতক ইমানেই প্ৰেম কৰিলে যে তেওঁ নিজৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক দিলে, যাতে তেওঁত বিশ্বাস কৰা কোনোৱে বিনষ্ট নহয়, কিন্তু অনন্ত জীৱন পায়। *কাৰণ মোৰ এনে লাগে যে ঈশ্বৰে আমাক পাঁচনিসকলক শোভাযাত্ৰাৰ শেষত প্ৰদৰ্শনীত ৰাখিছে, যেনেকৈ ৰঙ্গমঞ্চত মৃত্যুদণ্ড পোৱাসকলৰ দৰে। আমাক সমগ্ৰ ব্ৰহ্মাণ্ড, ফেৰস্তাৰ লগতে মানৱ সত্তাৰ বাবেও এক দৃশ্য হিচাপে গঢ়ি তোলা হৈছে। আমি খ্ৰীষ্টৰ বাবে মূৰ্খ, কিন্তু তোমালোক খ্ৰীষ্টত ইমানেই জ্ঞানী! আমি দুৰ্বল, কিন্তু তুমি শক্তিশালী! আপুনি সন্মানিত, আমি অসন্মানিত! *আপুনি এজন পত্নীৰ লগত বান্ধ খাই আছেনে? ঢিলা হ’বলৈ বিচাৰিব নালাগে। পত্নীৰ পৰা মুক্ত হৈছে নেকি? পত্নীৰ সন্ধান নকৰিবা। *মই তোমালোকক সঁচাকৈ কওঁ, যি কোনোৱে মোৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ মই কৰি অহা কামবোৰ কৰিব, আৰু তেওঁলোকে এইবোৰতকৈও ডাঙৰ কাম কৰিব, কাৰণ মই পিতৃৰ ওচৰলৈ যাম। আৰু পুত্ৰৰ দ্বাৰাই পিতৃৰ মহিমামণ্ডিত হ’বৰ বাবে তোমালোকে মোৰ নামেৰে যি বিচাৰা, মই কৰিম। মোৰ নামত আপুনি মোৰ পৰা যিকোনো বস্তু বিচাৰিব পাৰে, মই কৰিম। *আৰু যদি কোনোৱে মোৰ কথা শুনি বিশ্বাস নকৰে, তেন্তে মই তেওঁৰ বিচাৰ নকৰো; কিয়নো মই জগতৰ বিচাৰ কৰিবলৈ অহা নাই, কিন্তু জগতক ৰক্ষা কৰিবলৈহে আহিছো। *আৰু যদি আপুনি যিসকলৰ পৰা ঋণ পৰিশোধ আশা কৰে তেওঁলোকক ঋণ দিয়ে, তেন্তে সেইটো আপোনাৰ কি ক্ৰেডিট? আনকি পাপীসকলেও পাপীসকলক ঋণ দিয়ে, সম্পূৰ্ণ পৰিশোধ পোৱাৰ আশাত। কিন্তু শত্ৰুবোৰক ভাল পাওক, তেওঁলোকৰ ভাল কাম কৰক আৰু একো ঘূৰাই পোৱাৰ আশা নকৰাকৈয়ে তেওঁলোকক ঋণ দিয়ক। *যিয়ে পৃথিৱীৰ বন্ধু হ’বলৈ বাছি লয়, তেওঁ ঈশ্বৰৰ শত্ৰু হৈ পৰে। *খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰকৃত জয়লাভ দেখা গৈছিল বাহ্যিকভাৱে জনপ্ৰিয় প্ৰতিষ্ঠান, বা চৰকাৰ বা আইন সলনি কৰাতকৈ, আনকি অবিশ্বাসীৰ বৃহৎ জনসাধাৰণক উন্নীত কৰাতকৈ, তেওঁৰ মতবাদ স্বীকাৰ কৰাসকলক ভাল মানুহ কৰি তোলাত। তেওঁলোকৰ নিৰ্দোষ জীৱনৰ, তেওঁলোকৰ নিৰ্দোষ নৈতিকতাৰ, তেওঁলোকৰ ভাল নাগৰিকত্বৰ সাক্ষ্য আমাৰ হাতত আছে। ড° জন লৰ্ড, দ্য অল্ড ৰোমান ৱৰ্ল্ড (১৮৭০ পৃ. ৫৫১। *ৰোমান চৰকাৰে খ্ৰীষ্টানসকলক ৰাষ্ট্ৰৰ শত্ৰু বুলি অভিহিত কৰিছিল। তেওঁলোকে ৰোমান সৈন্যবাহিনীত সেৱা আগবঢ়াব নোৱাৰিলেহেঁতেন। তেওঁলোকে সম্ৰাটৰ মূৰ্তিটোক চেলুট দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল, যাৰ অৰ্থ আছিল ৰোমান সমাজৰ বাবে যিদৰে আজিৰ নাগৰিকসকলৰ প্ৰতি এটা জাতিৰ পতাকে কৰে। তেওঁলোক কেৱল নিজৰ ধৰ্মৰ প্ৰতি আনুগত্যশীল আছিল। **এডিথ মেককল, ইভালিন ৰেপাৰ্লি আৰু জেক স্পাটাফোৰা, মেন—হিজ ৱৰ্ল্ড এণ্ড কালচাৰছ (১৯৭৪ পৃ. ৬৭, ৬৮ *আমাৰ ওচৰলৈ অহা যীচু খ্ৰীষ্টৰ কৃপাময় উপহাৰৰ বিষয়ে যিসকলে মিছা মতামত উলিয়াইছে, তেওঁলোকক লক্ষ্য কৰক, আৰু চাওক যে তেওঁলোকে কেনেকৈ ঈশ্বৰৰ মনৰ বিৰোধী। প্ৰেমৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ কোনো আগ্ৰহ নাই, বিধৱা, অনাথ, নিপীড়িত, শিকলি বা মুক্ত কৰা, ভোকত বা পিয়াহ লোৱাজনৰ প্ৰতি। এন্টিয়কৰ ইগনেচিয়াছ, এপিষ্টল টু দ্য স্মিৰ্নিয়াছ ৬:৬-৭, বি ডি এহৰমেনে অনুবাদ কৰা মতে, দ্য এপষ্টলিক ফাদাৰ্ছ, ল’ব ক্লাছিকেল লাইব্ৰেৰী (২০০৩ পৃ. ৩০৩। | quote অতীতত ওলমি নাথাকিবা, ভৱিষ্যতৰ সপোনত নাথাকিবা। বৰ্তমানৰ মুহূৰ্তত মনটো কেন্দ্ৰীভূত কৰা। মুছলিম বা মুছলমান হৈছে ইছলাম ধৰ্মৰ আনুগত্যশীল এজন ব্যক্তি। ইছলামিক হজৰত মহম্মদৰ ওচৰত অৱতীৰ্ণ হোৱা কোৰআনক ঈশ্বৰৰ বাক্য বুলি মুছলমানসকলে গণ্য কৰে। **মুছলমান হ’ল এনে এজন ব্যক্তি যিয়ে নিজৰ ইবাদত কেৱল ঈশ্বৰৰ ওচৰত উৎসৰ্গা কৰিছে। ইবনে আৰবী, কোৰআনৰ টীকা, ৰাজী, I, পৃ. ৪৩২, কায়ৰো, ১৩১৮/১৯০০ *এইদৰে ৭১১ খ্ৰীষ্টাব্দত যেতিয়া মুছলমানসকলে উত্তৰ আফ্ৰিকাৰ পৰা জিব্ৰাল্টাৰ জলদ্বীপ পাৰ হৈ আইবেৰিয়ান উপদ্বীপ আক্ৰমণ কৰিছিল, তেতিয়া ইহুদীসকলে তেওঁলোকক খ্ৰীষ্টান নিৰ্যাতনৰ পৰা মুক্তিদাতা হিচাপে আদৰণি জনাইছিল। **জিয়ন জোহাৰ, চেফাৰ্ডিক এণ্ড মিজ্ৰাহি ইহুদী, নিউয়ৰ্ক, ২০০৫, পৃষ্ঠা ৮ – ৯। *ইছলাম হৈছে অনুশাসিত ইবাদত অবিৰত ব্যক্তিগত আৰু সমাজ সংস্কাৰৰ ধৰ্ম। *কথা ক’লেই মুখ তৃপ্ত নহয়, কাণ শুনিও তৃপ্ত নহয়। চকুৱে দেখি সন্তুষ্ট নহয়। প্ৰতিটো অংগই এটা সংবেদনশীল গুণ বিচাৰে। ভোকাতুৰৰ ভোক শান্ত নহয়; কেৱল কথাৰে ভোকৰ পৰা উপশম পোৱা নাযায়। হে নানক, প্ৰশংসনীয় প্ৰভুৰ গৌৰৱময় প্ৰশংসা উচ্চাৰণ কৰিলেহে ক্ষুধা দূৰ হয়। **গুৰু অংগদ দেৱ, গুৰু গ্ৰন্থ চাহিব বাহাই ধৰ্ম ফাৰ্চী ভাষাত: بهائیت, আৰবী ভাষাত: بهائية) এটা একেশ্বৰবাদী ধৰ্ম যি সকলো মানুহৰ আধ্যাত্মিক ঐক্যত বিশ্বাস কৰে। বাহাই ধৰ্মৰ তিনি মূল নীতি হ'ল: ঈশ্বৰৰ ঐক্য- এজন ঈশ্বৰেই সকলো সৃষ্টিৰ মূল; ধৰ্মৰ ঐক্য- সকলো ধৰ্মৰ উৎস এক; মানুহৰ ঐক্য- সকলো মানুহ সমান, বিভিন্ন জাতি, সংস্কৃতিয়ে বৈচিত্ৰ্যৰ মাজত ঐক্য বুজায় আৰু ই সন্মানীয়। বাহাই শিক্ষাৰ মতে মানৱ জীৱনৰ লক্ষ্য ঈশ্বৰৰ মহত্ত্ব বুজি ঈশ্বৰৰ আৰাধনা কৰা, তেনে কৰিবলৈ মানুহে 'প্ৰাৰ্থনা আত্মজ্ঞানৰ সন্ধান' আৰু 'মানৱ সেৱা' কৰিব লাগিব। *আটাইতকৈ গ্ৰহণযোগ্য প্ৰাৰ্থনা হ’ল পৰম আধ্যাত্মিকতা আৰু উজ্জ্বলতাৰে আগবঢ়োৱা প্ৰাৰ্থনা; ইয়াৰ দীঘলীয়া হোৱাটো ঈশ্বৰৰ প্ৰিয় হোৱা নাই আৰু নহয়। প্ৰাৰ্থনা যিমানেই বিচ্ছিন্ন আৰু বিশুদ্ধ সিমানেই ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যত গ্ৰহণযোগ্য। উচ্চাৰণ br>মাং নিষাদ প্ৰতিষ্ঠাং ত্বমগমঃ শাশ্বতীঃ সমাঃ।
যতক্ৰোংচমিথুনাদেকম অবধীঃ কামমোহিতম॥ **উইলিয়াম বাকে অনুবাদ কৰা ‘ৰামায়ণ’, মোতিলাল বাণাৰাসীদাস প্ৰকাশন, ১ জানুৱাৰী ২০০০, পৃ. ৭ হিন্দু ধৰ্ম হৈছে অসমৰ সৰ্ববৃহৎ ধৰ্ম। ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ৰাজ্যৰ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ৬১% লোকে পালন কৰে। * প্ৰকৃত হিন্দু ধৰ্মই মানুহক সক্ৰিয় কৰি তোলে, কল্পনাপ্ৰসূত নহয়। *আধুনিক পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ দৰে হিন্দুসকলেও মহাজাগতিক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক চক্ৰীয় প্ৰকৃতিৰ বুলি গণ্য কৰিছিল। শিৱৰ নৃত্যৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত প্ৰতিটো কল্পৰ পৰিণাম পৰৱৰ্তী যুগৰ আৰম্ভণি। * উত্তৰ ভাৰতীয় ভাষাৰ ভিতৰত মূল সংস্কৃত ৰামায়ণৰ পৰা আঞ্চলিক ভাষালৈ অনুবাদ হোৱা প্ৰথম ৰামায়ণ হৈছে মাধৱ কণ্ডালীৰ অসমীয়াত সপ্তকান্দ ৰামায়ণ। চতুৰ্দশ শতিকাতেই এই কাম সম্পন্ন কৰা হৈছিল। বৰ্তমানৰ নগাঁও জিলাত অৱস্থিত কছাৰী ৰজা মহামাণিক্যৰ পৃষ্ঠপোষকতাত মাধৱ কন্দলিয়ে তেওঁৰ ৰচনা সৃষ্টি কৰিছিল। মাধৱ কণ্ডলীৰ সাহিত্যিক দক্ষতাক স্বীকাৰ কৰি মহাপুৰুষ শ্ৰীশংকৰদেৱে পিছত এইদৰে মন্তব্য কৰে ‘মোৰ প্ৰত্যাহ্বানহীন পূৰ্বসূৰীৰ ৰচনাত ৰামক বিচাৰি এনে লাগিল যেন শহাপহুটোৱে হাতীৰ গোবৰ দেখি ভয়তে পলাই গৈছে’। কাশ্মীৰ উপত্যকা]]ৰ লগত বিভ্ৰান্ত নহ'ব।'' *কাশ্মীৰত মৌলিক চুক্তিসমূহত সন্নিৱিষ্ট আৰু আদালতে বলবৎ কৰিব পৰা জীৱন, স্বাধীনতা, জনসাধাৰণৰ মৰ্যাদা, আৰু সংবিধানে নিশ্চিত কৰা মত প্ৰকাশৰ স্বাধীনতাৰ সৈতে জড়িত অধিকাৰসমূহ গুৰুতৰভাৱে উলংঘা কৰা হৈছে। *যেতিয়াই কাশ্মীৰলৈ কোনো ভিআইপিৰ ভ্ৰমণৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছিল, তেতিয়াই ‘এইজনীক শেষ কৰক’, ‘সেই ল’ৰাটোক মাৰি পেলাওক’, ‘সেই ঘৰটো ভাঙি পেলাওক’ ইত্যাদি এশটা কথা উৰি ফুৰিছিল। *[পাকিস্তান] এছিয়াৰ আটাইতকৈ মিত্ৰ দেশ। মহম্মদ আলী জিন্না উৰ্দু/সিন্ধী: محمد على جناح ২৫ ডিচেম্বৰ, ১৮৭৬ – ১১ ছেপ্টেম্বৰ, ১৯৪৮) ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ এজন মুছলমান ৰাজনীতিবিদ আৰু অল ইণ্ডিয়া মুছলিম লীগৰ নেতা আছিল যিয়ে পাকিস্তান প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু ইয়াৰ প্ৰথম গৱৰ্ণৰ জেনেৰেল হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। পাকিস্তানত তেওঁক আনুষ্ঠানিকভাৱে কোৱাইদ-ই-আজম উৰ্দু: قائد اعظم — "মহানেতা আৰু বাবা-ই-কৌম জাতিৰ পিতৃ নামেৰে জনা যায়। তেওঁৰ জন্ম আৰু মৃত্যু বাৰ্ষিকী হৈছে পাকিস্তানত বন্ধৰ দিন। *কংগ্ৰেছ আৰু মোহনদাস কে গান্ধীৰ লগত মই সহযোগী। মই মব হিষ্টেৰিয়া বৃদ্ধি কৰাত বিশ্বাস নকৰো। ৰাজনীতি ভদ্ৰলোকৰহে খেল। **লণ্ডনত সাংবাদিক দুৰ্গা দাসৰ সৈতে হোৱা কথা-বতৰাত (ডিচেম্বৰ ১৯২০) আকবৰ এছ আহমেদৰ জিন্না, পাকিস্তান এণ্ড ইছলামিক আইডেন্টিটি দ্য চাৰ্চ ফৰ চালাদিন ১৯৯৭ পৃ. ৬৭ *ধৰ্মক ৰাজনীতিত আহিবলৈ দিয়া উচিত নহয় ধৰ্ম কেৱল মানুহ আৰু ঈশ্বৰৰ মাজৰ কথা। **কেন্দ্ৰীয় বিধানসভালৈ দিয়া ভাষণ, ৭ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৩৫ দ্য চাৰ্চ ফৰ চালাদিন পৃ. ৬৭ **ভাৰতৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰু হিউ টিংকাৰৰ মেন হ্যো অভাৰটাৰ্ণড এম্পায়াৰছ ফাইটাৰছ, ড্ৰিমাৰছ, এণ্ড স্কীমাৰ্ছ ১৯৮৭ পৃ. ৬২ৰ পৰা উদ্ধৃত। *মহম্মদ আলী জিন্না আছিল আধুনিক যুগত হিন্দুসকলৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উপকাৰী, যদিহে তেওঁ ছদ্মবেশত হিন্দু নাছিল। self:addCat('all ভুলভাবে উপকল্পিত টেমপ্লেটসহ পাতা') ক’লা হৈছে আটাইতকৈ ডাঠ ৰং। দৃশ্যমান পোহৰৰ অনুপস্থিতি বা সম্পূৰ্ণ শোষণৰ ফল। ই এটা ৰংহীন ৰং, ৰংবিহীন ৰং, ধূসৰ আৰু বগাৰ দৰে। *নিজৰ ক’লা ৰঙত আত্মবিশ্বাসী হওক! বাৰাক অ'বামা হাৱাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ত দিয়া ভাষণৰ পৰা উদ্ধৃত (মে' ২০১৬) অনুবাদ: আহক আমি সেই ঐশ্বৰিক সূৰ্য্যৰ আধিপত্যক আৰাধনা কৰোঁ, যি ঈশ্বৰৰ শক্তিয়ে সকলোকে আলোকিত কৰে। যিয়ে সকলোকে পুনৰ সৃষ্টি কৰে, যাৰ পৰা সকলোৱে আগবাঢ়ি যায়, যাৰ ওচৰলৈ সকলোৱে ঘূৰি আহিব লাগিব, যাক আমি তেওঁৰ পবিত্ৰ আসনৰ ফালে আমাৰ অগ্ৰগতিৰ সময়ত আমাৰ বুজাবুজিক সঠিকভাৱে নিৰ্দেশিত কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ কৰো। এই মন্ত্ৰটো মুণ্ডক উপনিষদৰ পৰা উদ্ধৃত কৰা হৈছে। দেশ স্বাধীনৰ পিছত ইয়াক ভাৰতৰ জাতীয় মূলমন্ত্ৰ হিচাপে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল। বাল্মিকীৰ দ্বাৰা ৰচিত সংস্কৃত ৰামায়ণ **হে ধন্য ভদ্ৰমহিলা! হে কৃপাময়! এজন কৰ্তাই তেওঁ নিজে কৰা ভাল বা বেয়া কৰ্মৰ অনুৰূপ কৰ্মফল নিশ্চিতভাৱে লাভ কৰে! ২য় কাণ্ড, অধ্যায় ৬৩, শ্লোক ৬ **পাৰ হৈ যোৱা ৰাতি, পুনৰ ঘূৰি নাহে। ২য় কাণ্ড, অধ্যায় ১০৫, শ্লোক ১৯ **সত্য কথা কোৱাজনে এই জগতত সৰ্বোচ্চ স্থান লাভ কৰে। ২য় কাণ্ড, অধ্যায় ১০৫, শ্লোক ১১ **মানুহে যিদৰে সাপক ভয় কৰে, সেইদৰে অসত্য কথা কোৱা মানুহকো ভয় কৰে। ২য় কাণ্ড, অধ্যায় ১০৯, শ্লোক ১২ মহাকবি ব্যাসক মহাভাৰতৰ লেখক বুলি অভিহিত কৰা হয়। ইয়াৰ ৰচনাৰ স্তৰ আৰু ইতিহাসৰ তথ্য উলিয়াবলৈ বহুতো চেষ্টা চলোৱা হৈছে। যদিও, এই কাহিনীৰ উৎপত্তি খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৮ম আৰু ৯ম শতিকাৰ ভিতৰত হোৱা বুলি ঠাৱৰ কৰা হৈছে। সম্ভৱত গুপ্ত যুগৰ প্ৰথম ভাগৰ সময়ত কাহিনীটোৱে এতিয়াৰ ৰূপ পায়। মহাভাৰতত প্ৰায় এক লাখ শ্লোক আৰু দীঘল গদ্য বৰ্ণনাসমূহ ধৰি প্ৰায় ১৮ লাখ শব্দ আছে। ইয়াৰ কলেৱৰ ইলিয়াদ আৰু ওডিছীৰ সন্মিলিত দৈৰ্ঘ্যতকৈ দহগুণ বেছি বা ৰামায়ণতকৈ চাৰিগুণ বেছি। *তপস্যাৰ দ্বাৰা, বলিদানৰ দ্বাৰা, উদাৰতাৰ অভ্যাসৰ দ্বাৰা, সত্য কোৱাৰ দ্বাৰা আৰু প্ৰজ্ঞাৰ আদালতত যি ফল উপভোগ কৰা হয়, সেই সকলোবোৰ নিৰাপত্তাৰ কৰ্তব্য পালন কৰি লাভ কৰিব পাৰি। মহিৰ্ষী বাল্মীকি মহাভাৰত পৃ. ২৩৬ *হিমালয়ৰ ভৌগোলিক অৱস্থান এনেধৰণৰ যে ইয়াৰ মাজেদি এজনে কৈলাশ আৰু মানসৰোৱৰ অঞ্চললৈ লৈ যায়, পশ্চিম তিব্বত, আৰু ভগৱান শিৱৰ বাসস্থান বুলি হিন্দু আৰু তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ পৰাই চিনি পায়। **প্ৰদীপ চামৰীয়া, কৈলাশ মনসাৰোৱৰ অন দ্য ৰাগড ৰোড টু ৰিভেলেচন, অভিনৱ পাব্লিকেচনছ, ৪ জানুৱাৰী ২০১৪, পৃ. ২৩ *শিৱ কোনো কাৰণতে অবৈদিক দেৱতা নহয়, আৰু ইন্দ্ৰই জনপ্ৰিয় হিন্দু ধৰ্মৰ পৰা প্ৰকৃততে কেতিয়াও নোহোৱা হোৱা নাছিল বৰঞ্চ আন এটা নামেৰে জীয়াই আছে। **কোনৰাড এল'ষ্ট, আপডেট অন আৰ্যান ইনভেজন ডিবেট (১৯৯৯) *প্ৰাক-বৈদিক যুগত হিন্দু চিকিৎসা ব্যৱস্থাৰ উৎপত্তি ভগৱান ব্ৰহ্মাৰ পৰা হোৱা বুলি কোৱা হয়। জীৱনৰ জ্ঞান ব্ৰহ্মাই দক্ষ প্ৰজাপতি আৰু অশ্বিনীভাতৃদ্বয়ৰ যোগেদি ইন্দ্ৰৰ হাতত অৰ্পণ কৰিছিল। এই কাহিনী কেইবাখনো গ্ৰন্থত একেধৰণেৰে পোৱা যায়। **শৰদীনি অৰুণ দহানুকাৰ, উৰ্মিলা মুকুন্দ থাট্টে; আয়ুৰ্বেদ ৰিভিজিটেড, পপুলাৰ প্ৰকাশন, ০১ ফেব্ৰুৱাৰী ২০০০, পৃ. ১১ *পুৰুষক ব্ৰহ্মা, বিষ্ণু আৰু শিৱ হিচাপে দৃশ্যায়িত কৰাৰ বিপৰীতে প্ৰকৃতিক সৰস্বতী, লক্ষ্মী আৰু শক্তি হিচাপে দৃশ্যায়িত কৰা হৈছিল। **দেৱদত্ত পট্টনায়ক; মিথ মিথ্যা:এ হেণ্ডবুক অৱ হিন্দু মিথ'লজি, পৃ. ৩৯ # দুচকুৰ কাজলৰ তলত নাৰীয়ে যে লুকুৱাই ৰাখিব জানে কান্দোন। লুকুৱাই ৰাখিব জানে শত সহস্ৰ বেদনা। | quote যিসকল মানুহৰ হাতত থাকে প্ৰচুৰ সময়, তেওঁলোকে কাম কৰিবলৈ কাহানিও সময় নাপায়। অথচ যিসকল সদায় কামতেই ব্যস্ত হৈ থাকে তেওঁলোকৰ কিন্তু নতুন নতুন কাম কৰিবলৈ সময়ৰ অভাৱ নহয়। # কেনেকৈ ধৰিলে তোকে ঐ মণিৰাম
কেনেকৈ ধৰিলে তোক।
ইফালে যোৰহাট সিফালে গোলাঘাট br>চিঠি লেখি ধৰিলে মোক
ঐ ৰহেমতী ৰহেদৈ
নগাটেঙা কৰেদৈ
তত নাই তোমাৰে গাত। # সোণৰ ধোঁৱাখোৱাত
খালি ঐ মণিৰাম
ৰূপৰ ধোঁৱাখোৱাত খালি।
দেৱান হ’বৰে
বেছিদিনে নহ’ল
ডিঙিত চিপেজৰী ল’লি। # আগনিশা কান্দিলে br>ঘুৰঘূৰি কপৌহাল br>পাছনিশা কান্দিলে ফেঁচা। br>মণিৰাম দেৱানক
যোৰহাটত মাৰিলে
ৰংপুৰ নগৰ হ’ল চেঁচা। # চৰায়ে ধান খালে চিটিকি পৰিলে
উফৰি পৰিলে কাণ।
কিনো চাই আছ গগৈ ৰাজখোৱা
মানতৰাই জিনিলে ৰণ। # ৰূপচিং চুবেদাৰ কাষতে দিলদাৰ
নহ’বা অখনি খোৰা।
শানত দি ল’বা কঁকালৰ হেংদাং
শালত বাছি ল’বা ঘোঁৰা। # গছৰে ডালতে কুলিটি কান্দিলে
বিহুটি পালেহি বুলি।
পাহাৰত কান্দিলে লাঙী গদাপাণি
জয়মতীক মাৰিলে বুলি। # নাহৰ চেনামুৱা ওলাই ৰাতিপুৱা
ছকুৰি কুকুৰাৰ ভাৰ।
দিহিং নৈৰ পানী কৰে তলবল
ঘাটৈয়ে নকৰে পাৰ। # গংগাধৰ তিলকে পিৰীতি কৰিলে
গান্ধীয়েও কৰিছিল প্ৰেম।
মুখলৈ চাওঁতে তলেমূৰ কৰিলা
তোমাৰহে ইমানটি ভেম। # স্বৰ্গদেউ ওলালে বাটচ’ৰাৰ মুখলৈ
দুলীয়াই পাতিছে দোলা।
কাণত জিলিকিছে নৰাৰে জাংফাই
গাতে গোমচেঙৰে চোলা। # কাউৰী কাউৰী অজাতি কাউৰী
কি খাই বোলালি ঠোঁট।
বৰদুৱাৰৰ মুখতে নাহৰক কাটিলে
তাকে খাই বোলালি ঠোঁট। # আঠীয়া কলৰে পাতে সৰু সৰু
জাতি কলৰে পাত।
গা ধুই উঠি বাখৰৰ টেমেকাই
খাবলৈ নেপালে ভাত। # ৰূপাই দা ধৰাই উকিটি মাৰিলে
টুপাই বুৰ মাৰিলে ধনে br>হয়নে বগীতৰা নাহোঁ আজিৰ পৰা br>জামিনত ৰাখিব কোনে। # ৰংঘৰৰ মুখতে আহোমৰ দিনতে
ৰঙৰে পাতিছিল মেলা। br>ম’হো যুঁজাইছিল কণুৱা মেলিছিল br>পাতিছিল শেনৰে মেলা। # হাঁচতি ঐ চ’ত, বিচাত ঐ চ’ত
বুধে বৃহস্পতি মঙলে উৰুকা
বিহু গৈ আছিলি ক’ত? # হাঁচতি ব’লোঁ মই শৰাইত থলোঁ মই
উৰি গ’ল বগলীৰ লগত। br>হাঁচতি ঐ লুইতৰ শিহু
আজিয়েই যাবগৈ ব’হাগৰ বিহু। # ৰাইজে বখানে নবৌ বৰে কাজী
দিনে দহখন বয়।
শৰাইতে হাঁচতি দেখিলেহে নাম ল’ম br>নবৌ আচল কাজী হয়। # উলিকৈ তামোলৰ পুলি সমনীয়া
উলিকৈ তামোলৰ পুলি।
শৱদত শুনিছোঁ আইদেউ শিপিনী
হাঁচতি দিবহি বুলি। # হয়ে কি অহয়ে হয়ে ঐ পৰুৱা
হয়ে কি অহয়ে হয়।
হাঁচতি এখনি খুজিব আহিছোঁ
দিয়া কি নিদিয়া বৈ। # ই বোলে শিপিনী সি বোলে শিপিনী
শিপিনী কিমানৰ কাজী। br>বাবৰি থুপীয়া হাঁচতি নেপালে br>শিপিনীক থেকেচিম আজি। # আৰু বেলি কৈছিলা হাঁচতি দিম বুলি
এইবেলি কাটিছা পাঁজি।
তোমাৰ হাঁচতি আমাক ঐ নালাগে
ছোৱালী আনি ল’ম কাজি। # বাগানৰ চৰ্দাৰে লাইনত চিঞৰে
কামজাৰি কামজাৰি বুলি।
আমি ডেকাহঁতে চোতালত চিঞৰোঁ
হাঁচতি হাঁচতি বুলি। # নৈলৈ হালিলে নদালি ভলুকা br>পথাৰলৈ হালিলে কাক।
বুকুৰ হাড় ওলালে ডালি ডালি কৰি br>কালৈ চিন্তা কৰি থাক। # ধনশিৰী ভেটিলে জেঙে ঐ জাবৰে br>সোঁৱণশিৰী ভেটিলে কিহে। br>ভঙা খোলাকটি কুমাৰে গঢ়িলে br>যৌৱন গঢ়ি দিলে কিহে। # দিখৌ নৈৰ পাৰৰে থোৰালি ঢেঁকীয়া
নিতৌ চাৰি আঙুল বাঢ়ে। br>তোলৈ লাহৰী মনত ঐ পৰিলে br>ৰাতিও টোপনি নাহে। # ৰঙা নৈ শুকালে মাছৰে বেজাৰত br>লুইতখন শুকালে কিয় br>মই চেনাই শুকালোঁ তোমাৰে বেজাৰত
তুমি চেনাই শুকালা কিয়। # দিখৌ নৈ এৰিব পাৰোঁ মই লাহৰী
জাঁজী নৈ এৰিব পাৰোঁ।
তোমাৰে পিৰীতি এৰিব নোৱাৰোঁ br>নেখায়ো মৰিব পাৰোঁ। # দিখৌ নৈ ইপাৰে দিখৌ নৈ সিপাৰে
কোনে দিয়ে যাব সাঁকো।
কোনে দিয়ে যাব কাঠৰ দোৰেপতি
কোনে দিয়ে যাব মাকো। # চিৰিপ চিৰিপ কৰি কাপোৰ ধুই আছিলোঁ
চিৰি লুইতলৈ চাই।
চিৰি লুইততে কিৰিলি পাৰিয়ে
চেনাই নাৱে মেলি যায়। # ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰৰে বৰ্হমথুৰি এজুপি
আমিনো খৰি লুৰা ঠাই।
ব্ৰহ্মপুত্ৰ দেৱতা উটুৱাই নিনিবা
তামোল দি মাতোতা নাই। # লুইতৰে বালি বগী চকেচকী
কাছই কণী পাৰে লেখি।
গাত জুই জ্বলিছে সৰিয়হ ফুটিছে
ধনক পানীঘাটত দেখি। # ব্ৰহ্মপুত্ৰে আহিলে কোম্পানী জাহাজ ঐ br>পৃথিৱী তলেবলাই
চপাই চপাই দে কোম্পানীৰ জাহাজ ঐ
বাতৰি আছেনে নাই। # নদীয়ে খহালে আমাৰ ভেটি মাটি
বানে উটুৱালে ঘৰ।
তুমি সোণ খহালা হৃদয়ৰ গৰাবোৰ
আপোন হৈ হ’লা যে পৰ। # দিখৌত গুমগুমালে
কোম্পানীৰ জাহাজ ঐ
ঢেঁকীত গুমগুমালে থোৰা।
দেহৰ চিতচিতনি মনৰ পিৰপিৰণি
গাভৰু হ’বৰে পৰা। # দিচাঙত বাঢ়িলে পানী সমনীয়া br>দিচাঙত বাঢ়িলে পানী। br>ফিৰিঙি আহিলে ৰে’লগাড়ী চলালে
ডবাতে আনিলে কানি। # দিখৌ নৈৰ পাৰতে কলপাত কাটিলো
আগলি আগলি চাই।
বিহুৰ তলীতে তোমাক বাচি লৈছিলোঁ
কঁকাল-খামুচীয়া চাই॥৭৯। # নইৰে শুৱনী গঙাকৈ চিলনী
ফুলনি শুৱনী বন।
চেনেহী শুৱনী দেহৰে জুৰণি
পীৰিতি কৰিব মন॥ * কণিকাবোৰ যদি প্ৰত্যেকেই মুক্ত হ'লহেঁতেন, ব্ৰহ্মাণ্ডখন হৈ ৰ'লহেঁতেন কেৱল কণিকা আৰু কণিকা। আমি দেখা পোৱা, বুজিবলৈ চেষ্টা কৰা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন হয়হি কণিকাবোৰৰ মাজৰ ক্ৰিয়া, আন্তঃক্ৰিয়াৰ প্ৰভাৱত। মৌলিক কণিকাবোৰে এটা নিসংগ জীৱন নকটায়, সিহঁতে কথা পাতে, কেতিয়াবা একেলগে জীণ যায়, কেতিয়াবা এটাই আনটোৰ পৰা আঁতৰি আহে, কেতিয়াবা ৰূপ সলায়! চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়া ৮ জুলাই ১৯২৭ ৮ আগষ্ট ২০০৬) অসমীয়া সাহিত্য জগতৰ এজন গল্পকাৰ আৰু ঔপন্যাসিক আছিল। ১৯২৭ চনৰ ৮ জুলাইত শিৱসাগৰ জিলাৰ অন্তৰ্গত আমগুৰি অঞ্চলৰ জালুক গাওঁত মৌজাদাৰৰ পৰিয়ালত তেখেতৰ জন্ম হয়। তেখেতৰ পিতৃ-মাতৃৰ নাম যথাক্ৰমে দুৰ্লভ চন্দ্ৰ শইকীয়া আৰু মাতৃৰ নাম দুৰ্গেশ্বৰী শইকীয়া। শিক্ষা সাং হোৱাৰ পিছত কিছু দিনৰ বাবে তেওঁ শিক্ষকতা কৰিছিল৷ ১৯৫৪ চনত কলিকতা ইউনিভাৰচিটিৰ পৰা ইংৰাজী বিষয়ত MA পাচ কৰাৰ পাচত ১৯৫৬ চনত গুৱাহাটীৰ পৰা প্ৰকাশিত The Assam Tribune কাকতৰ Sub-Editor হিচাবে কৰ্মৰত হয়। তাৰ পিছৰে পৰা তেওঁ নিৰৱচ্ছিন্নভাবে সাহিত্যৰ সাধনাত লাগে৷ *কোনো এক বিষয়ে উদ্গীৰিত ক্ৰোধ যি চিৰদিন নিজৰ মনত সজাগ কৰি ৰাখে, তেওঁৰ সমান হতভাগ্য বিৰল। *সত্য অত্যন্ত কঠিন।সত্য হঠাতে প্ৰকাশিত নহয়। অজস্ৰ প্ৰহেলিকা,অন্ধকাৰ,অসত্যৰ আৱৰণ খুলি সত্য প্ৰকৃত ৰূপত প্ৰকাশ পাবলৈ সুদীৰ্ঘ কালৰ প্ৰয়োজন হয়। সেই সত্য উদ্ঘাটনৰ পথত যি নিৰৱচ্ছিন্নভাৱে,নিৰন্তৰ,অজস্ৰ বিপদ-বিঘিনি অতিক্ৰমি ব্ৰতী হ’ব পাৰে,সেইজনেই হ’ল মহাৰথী। *যিবিলাক সাধাৰণ সেই বিলাকহে চিৰদিন ক্ৰোধৰ বশৱৰ্তী হৈ থাকে। *পৃথিৱীৰ সকলো বিচক্ষণ ব্যক্তিয়েই যুক্তিৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত হৈ থাকেঃ কোনটো ভাল কোনটো বেয়া-তেওঁলোকে বিবেচনা কৰি ল’ব পাৰে। *যুদ্ধত,ৰণত,কোনো এক পৰীক্ষাত পৰাজিত হোৱাটো একো আচৰিত অথবা নতুন কথা নহয়।পৰাজিত হৈয়ো এজন অপমানিত নোহোৱাকৈ থাকিব পাৰে। *অপমানৰ ৰক্ত আৰু ক্ষমাৰ ৰক্ত একে নহয়ঃঅপমানৰ ৰক্ত দ্ৰবীয়,কিন্তু ক্ষমাৰ ৰক্ত প্ৰগাড়। অপমান মানুহৰ ছাঁৰ দৰে,তোমাৰ সঙ্গ সি পৰিত্যাগ নকৰে,অহৰহ তোমাক সেই কথা সোঁৱৰাই থাকে। *কবিতা মানৱ-ভাগ্যৰ শ্ৰেষ্ঠতম সম্পদ।কবিতা সাহিত্যৰ নিৰ্যাসঃ কবিতাৰ বাবে বিখ্যাত কবিয়ে জীৱন বিসৰ্জনো দিব পাৰে। আমি সকলোৱেই কবিতাৰ সন্তান। কিন্তু কবিতা লিখিবলৈ কাব্যিক প্ৰতিভা অপৰিহাৰ্য। মোৰ এই প্ৰতিভা নাই। কিন্তু জীৱনৰ অনেক সময় মই কবিতা পঢ়ি,কবিতা আবৃতি কৰি অতিবাহিত কৰিছোঁ। *তুমি হাজাৰ চেষ্ঠা কৰা যৌৱনত নাৰীৰ মোহৰ পৰা,নাৰীৰ প্ৰভাৱৰ পৰা আঁতৰি আহিব নোৱাৰা। সেই প্ৰভাৱে তোমাক জীৱনৰ-জগতৰ যিখিনি মনোৰম,যিখিনি জীৱনৰ স্পৰ্শৰে অপূৰ্ব সেইখিনি সোঁৱৰাই দিব পাৰে। * মহাভাৰতৰ সকলো বিখ্যাত চৰিত্ৰৰ ভিতৰত কৰ্ণৰ উত্তৰণ আৰু কৃচ্ছ্ৰসাধনাই আমাক মুগ্ধ কৰে। জন্ম-মুহুৰ্ত্ততে মাতৃৰ দ্বাৰা বিসৰ্জিত, কেৱল মাতৃৰ দ্বাৰাই নহয় পিতৃৰ দ্বাৰাও নিদাৰুনভাবে পৰিত্যক্ত হৈয়ো, কি নিৰৱচ্ছিন্ন সাধনা, অসীম পৰাক্ৰম, দেৱদুৰ্লভ উদাৰতা আৰু যুদ্ধ বিচক্ষণতাৰে কৰ্ণই মহাভাৰতৰ এক চিৰস্মৰণীয় পৰ্যায়লৈ নিজৰ উত্তৰণ ঘটাইছিল, সেয়া এক আলোকসন্ধানী অধ্যায়। * শত্ৰুৰ অন্নভোজ নকৰিবা, শত্ৰুকো অন্ন ভোজন নকৰাবা। * নিজৰ উন্নতি, মিত্ৰৰ উন্নতি আৰু মিত্ৰৰ মিত্ৰৰ উন্নতি আৰু শত্ৰুৰ ক্ষয়, শত্ৰুৰ মিত্ৰৰ ক্ষয় আৰু শত্ৰুৰ মিত্ৰৰ মিত্ৰৰ ক্ষয়, এই ছয় প্ৰকাৰ হল নিজৰ উন্নতি। * মানুহ কেতিয়াও মানৱাতীত নহয়। মানুহৰ সীমাবদ্ধতা আশ্চৰ্যজনক। মানুহে ভুল কৰে, বাৰে বাৰে কৰে, কিন্তু যিজন বিবেকৱান, তেওঁ একেটা ভুলৰে পুনৰাবৃত্তি নকৰে। **তদানীন্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী অটল বিহাৰী বাজপায়ী]] *পূজ্য বাপুজী আৰু তেওঁৰ আশ্ৰমৰ দ্বাৰা দুখীয়া আৰু পিছপৰা লোকসকলৰ উত্তৰণৰ বাবে কাম-কাজ চলাই আছে বুলি জানি মই আনন্দত হৈছো। মানৱ কল্যাণৰ বাবে, বিশেষকৈ প্ৰেম আৰু ভাতৃত্বৰ বাৰ্তাৰ মাধ্যমেৰে চলাই থকা বিভিন্ন আধ্যাত্মিক আৰু মানৱীয় প্ৰয়াস সমাজৰ প্ৰগতিৰ বাবে প্ৰশংসনীয়। *পৃথিৱীখন ৰাখিবলৈ আমাৰ নহয়। আমি ইয়াক ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে আস্থাত ৰাখিছো। *আমি এনে এখন পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিব লাগিব যিখন ন্যায্য, যিখন সুস্থিৰ আৰু এনে এখন পৃথিৱী য’ত আমি আনৰ প্ৰয়োজনীয়তাক মনত ৰাখোঁ, কেৱল আমাৰ তৎক্ষণাত প্ৰয়োজনীয় কথাবোৰেই নহয়। আমি সকলোৱে একেখন নাৱতে আছো। *কূটনীতিৰ দ্বাৰা আপুনি বহুত কৰিব পাৰে, কিন্তু বলপ্ৰয়োগ নেপথ্যত থকা কূটনীতিৰ সহায়ত আপুনি আৰু বহুত কাম কৰিব পাৰে। * গড়গঞা কটাৰিৰ ডাবেই কাটে। অন্য ৱিকিমিডিয়া প্ৰকল্পৰ পৰা ৱিকিউদ্ধৃতিলৈ সংযোগ | author অটল বিহাৰী বাজপায়ী * হেনৰী লী স্মিথৰ মতে ভাষা হ'ল আয়ত্ত কৰা, পাৰস্পৰিক আৰু যাদৃচ্ছিক আৰু ধ্বনি প্ৰতীকৰ এনে এক পদ্ধতি যাৰ দ্বাৰা একে ভাষা সম্প্ৰদায় অথবা উপসংস্কৃতিৰ মানুহবোৰে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে আৰু সামূহিক সাংস্কৃতিক অভিজ্ঞতা আৰু প্ৰত্যাশাৰ ক্ষেত্ৰত ভাৱ বিনিময় কৰে।"